geschreven door: Plastic P
Als monteur van wasmachines kom ik veel bij mensen thuis. Het is leuk werk, vooral wanneer de wasmachine het weer doet zijn de mensen erg blij. Ik doe het werk nu 3 jaar, vanaf m'n 25ste. Zo nu en dan maak je toch wel aparte dingen mee. Zo staan de wasmachines soms op de meest onmogelijke plaatsen, of zijn de mensen super vriendelijk of blijven ze constant op je lip kleven, of willen ze graag helpen. Maar wat ik deze zomer meemaakte wil ik graag op deze site kwijt.
Het was op donderdagmiddag zo rond een uur of 3. Het was mijn laatste klus voor die dag, een wasmachine die kortsluiting maakte. Ik belde aan op betreffende adres. Het was een wat ouder appartement. Een jonge dame, ik schatte haar begin twintig, deed de deur open. Ze leidde me naar de badkamer waar de wasmachine stond. Een oude voorlader van AEG, was aan het eind van het programma gestopt en maakte direct kortsluiting bij het aanzetten. De machine zat nog vol met wasgoed.
Ik schatte de situatie in als een jonge meid net op d'r zelf, goedkoop huisje, en met wat spaargeld een tweedehandsje gekocht. Het leek me een beetje een alternatief type. Een paarse lok in d'r haar, strak topje waardoor haar borsten extra naar voren kwamen en haar navelpiercing duidelijk zichtbaar was, een felle kleur broek met wijde pijpen en ze had hoge brede laarsjes aan.
De mensen willen altijd eerst graag het wasgoed uit de machine halen. Het eerste wat ik altijd doe is de pomp loskoppelen en laten lopen zodat het water wegloopt, en dan het deurtje ontgrendelen. Toen het deurtje opensprong maakte ik plaats voor haar. De wasmachine had het op het laatst van het programma begeven waardoor de was al schoon en gespoeld was. Soms is het echt een kleverige zooi als de mensen het wasgoed eruit halen.
Ze pakte het wasgoed eruit en deed dit in de centrifuge die er naast stond en hing het daarna op. Ik dook achter de wasmachine en begon met doormeten van het elektrische circuit. Ik had de meter op de machine liggen en keek daarom regelmatig naar boven. Toen ze bezig was met de was uit de machine te halen, had ze gezegd dat als de machine niet te repareren was de was wel bij haar moeder kon brengen. We kregen een kort gesprek. Mijn inschatting bleek juist. Ze woonde net op d'r zelf, had geen vaste relatie en studeerde nog en had met wat spaargeld een inboedeltje op de kop getikt.
Normaal gesproken interesseert het me niet zoveel wat de mensen met het wasgoed doen, maar deze keer was het anders. In een oogopslag zag ik wat ze ophing aan het wasrek wat tegenover de wasmachine stond. Ik dook direct naar beneden en snakte naar adem. Ik voelde het dreunen van het hart bonzen tot in mijn tenen. Ik kon mij bijna niet meer bewegen. Om zeker te zijn wat ik gezien had, hief ik mij weer boven de wasmachine uit. Jawel het was echt waar. Ze hing het volgende plastic broekje op. Plastic broekje, zeg maar rustig plastic broek! Het was een volwassen maat, ze had geen kinderen, geen vriend dus het kan niet anders dan van haarzelf zijn!!!
Zelf ben ik een plasticbroekengek. Er gaat geen dag voorbij dat ik ze niet gebruik. Het voelt erg opwindend en voor mij horen ze bij het seksleven. Het is niet zozeer het baby gevoel wat sommige volwassenen met luiers hebben maar het gaat puur om de opwinding van het dragen van een plastic broek, en het masturberen er in. Het heeft mij al een paar relaties gekost, waarbij mijn partner niet mee wilde gaan in deze vorm van fetisjisme. Ik heb een hele verzameling van verschillende soorten en kleuren en heb ze eigenlijk alleen in m'n vrije tijd aan en nooit tijdens het werk. Dit om ongewenste erecties te voorkomen. Maar daar had ik nu spijt van!!!
Toen ik de plastic broekjes aan het wasrek zag hangen schoot er van alles door mij heen en wist me geen houding te geven. Zou ze ook een plasticbroekengek zijn? Nee dacht ik, dat kom je bij vrouwen niet tegen. Zou ze incontinent zijn? Zouden ze wel van haar zijn? Wast ze voor haar oma? Moest ik er wat op zeggen? En wat dan? Zeg draag jij ook plastic broekjes? Hoezo ook, ik had er zelf niet eens een aan!! Nee ik wist het echt niet meer. Ik stond perplex. Met trillende handen ging ik verder met meten en al snel had ik gezien dat het verwarmingselement kapot was en de kortsluiting veroorzaakte.
Ik wist dat ik deze nog wel in de auto had liggen maar dit was de gelegenheid om ertussen uit te knijpen en terug te komen met een plastic broekje aan. Het lag voor de hand er een van de waslijn te halen, maar dat zou opvallen. Ik vertelde haar dat ik even naar het magazijn moest voor een nieuw element. Ze vroeg of het vandaag nog klaarkwam. Reken maar had ik gezegd !!
Toen ik in de auto zat dacht ik even na. Mijn huis was nog wel een eindje rijden en het magazijn was in de stad. Ik kon dus niet te lang wegblijven. Op dat moment zag ik als enige alternatief de drogist in het winkelcentrum iets verderop. Ik wist dat ze daar SGA plastic broekjes in grote maten verkochten.
Met een plastic broekje onder mijn spijkerbroek, en een verwarmingselement in mijn hand belde ik weer aan. Ze vond het fijn dat het gelukt was. Terug in de badkamer wachtte mij een nieuwe verassing. Er hingen niet alleen plastic broekjes aan de lijn maar ook twee plastic luierpakjes tussen de handdoeken. De voorste was goed zichtbaar en was een lichtblauw, iets doorzichtig plastic pakje met een aaneengesloten romp en broek met een tailleband van elastiek. Ik voelde dat er wat ging zwellen in mijn plastic broekje. Het kan bijna niet anders dan dat ze die voor het plezier draagt, omdat dit niet standaard incontinentiemateriaal is, schoot er door mij heen. Mij hart bonsde in mijn keel.
Ze liet mij alleen in de badkamer en ik kon de verleiding niet weerstaan om de plastic outfit van dichtbij te bekijken. Ik had een plastic broekje van Suprima vast en het luierpakje was van Hygia Versand. Ik herkende het model van hun catalogus. Ik liet het plastic langs m'n wang glijden. Ik moest iets verzinnen om hier wat mee te doen. Maar wat?
Toen ik terugliep naar de wasmachine en weer aan het werk was zag ik haar in de deuropening staan. Ze vroeg of het allemaal lukte. Ik had geen idee hoelang ze er al stond en zei dat alles goed ging en dat het bijna klaar was. Ik wist niet of ze me gezien had toen ik de plastic broekjes aan het wasrek vast had.
Voorover gebukt, op m'n knieën zittend schroefde ik het oude element eruit. Wat ik niet wist was dat door mijn gebogen houding het onderste stukje van m'n blouse uit de broek geschoten was en omdat een plastic broekje meestal wat hoog opgetrokken zit, het bovenste randje van het plastic broekje nu duidelijk op m'n onderrug zichtbaar was.
Zij stond achter me en haalde opeens fel uit. Ik weet nog precies wat ze zei: "Jij viezerik, je geilt zeker op de andermans slipjes. Ik zag je net wel aan m'n slipjes zitten, en nu heb je er zelfs een van me aan". Terwijl ze dit zei trok ze achter me met een vinger aan het elastiek van mijn plastic broekje.
Ik stond op maar dit lukte moeizaam, want ze pakte me van achter in de houdgreep. Ik probeerde uit te leggen dat de plastic broek die ik aan had van mijzelf was en vroeg haar om de broekjes aan de lijn te tellen. Ze geloofde me nog niet en draaide mijn arm stevig aan. Ze bleef aandringen dat ik een vies ventje was en een dief van haar wasgoed. Ik smeekte haar om mij los te laten, schreeuwde het uit van de pijn. In een opwelling wist ik te zeggen dat het niet haar merk en maat was wat ik aanhad. Ze zei iets van hoe weet jij dat, maar dit maakte toch wel indruk.
Terwijl ze een arm van mij in de houdgreep hield moest ik met de andere hand mijn broek uittrekken. Ik maakte de knoop los en deed de rits naar beneden. Zij deed de rest en gaf een ruk aan de achterkant van de spijkerbroek die daardoor op m'n knieën viel. Ze greep naar het labeltje en zag duidelijk, als een kenner, aan het rode getal van de maat dat het een SGA plastic broekje was. Heel minachtend zei ze zoiets van "oh, het is maar een SGA-tje". Waarschijnlijk zag ze het ook wel aan de maat zelf dat het niet een van haar plastic broekjes was. Ze draaide een beetje bij en liet mij los.
Ik draaide me om. Ze vroeg waarom ik een plastic broekje aanhad. Ik legde haar uit dat ik graag plastic broekjes draag omdat het fijn voelt. Direct erachteraan vroeg ik haar hetzelfde. Ontkennen kon ze het niet dat ze plastic broekjes droeg toen ik naar de waslijn wees.
Hetzelfde als jij, was haar antwoord. Ze zei dit heel kortaf en ik kreeg het gevoel dat ze zich er voor schaamde of zo. Toen ik vroeg of ze er nu een aanhad begon ze te lachen. "Wat denk je" zei ze. Het ijs was een beetje gesmolten en ik voelde dat er in mijn plastic broek weer wat ging groeien. Toen ik zei dat ik dacht dat ze er wel een aan zou hebben begon ze te lachen. "En die wil je zeker wel zien hè" voegde ze er aan toe .
Ik voelde dat zij me een beetje in de macht had en dat zat me niet lekker. Ik kreeg geen grip op de situatie, zeker niet toen ze zei dat ik haar plastic broekje mocht zien als de reparatie niet te duur zou uitvallen. Ik kreeg het gevoel gechanteerd te worden. Maar ik wilde deze kans zeker niet aan me voorbij laten gaan en gaf haar te kennen dat er wel wat te regelen viel met de kosten. Ze liep naar de woonkamer. Ik wilde erachteraan, want ik wist nog steeds niet wat ze nu van plan was. Ik struikelde over mijn broek die nog op m'n knieën hing, dus trok is snel mijn schoenen en broek uit en liep in mijn plastic broekje haar achterna.
Ze zat op de bank, haar voorstel was: "Alleen kijken en ik betaal de halve kosten van de reparatie, aankomen helemaal gratis". Ze begon een zielig verhaal over arme studentes die niet zoveel geld hadden om rond te komen. Ik ging akkoord. Ik realiseerde me dat ik dan de kosten van de reparatie uit eigen zak moest betalen omdat op kantoor al een bon was aangemaakt voor dit adres. Maar dat was me het wel waard.
Ze trok haar strakke broek uit en er kwam een mooi rood plastic broekje tevoorschijn. Ik voelde de opwinding in mijn plastic broekje stijgen. Helemaal toen ze haar topje ook nog uittrok en in haar blote borsten zat met een plastic broekje aan op de bank zat. Ik wilde dichterbij haar komen, maar ze hield me tegen. Ze stond erop dat ik me eerst moest ontladen wat er dus op neerkwam dat ik eerst moest klaarkomen voordat ik bij haar in de buurt mocht komen. Ik kreeg geen duidelijk antwoord waarom, maar ik denk dat ze niet wilde dat ik te ver ging of ongecontroleerde dingen deed.
Ze had de situatie volledig in de macht, wat mij een ondergeschikt gevoel gaf. Terwijl ze zichzelf over haar borsten en plastic broekje aaide, zat ik in de stoel tegenover haar te masturberen in mijn plastic broekje. Het duurde niet lang voordat het een natte zooi was in mijn plastic broekje.
Uiteindelijk mocht ik naast haar op de bank zitten en haar plastic broekje van dichtbij bekijken en betasten. Dit was echt een geweldige ervaring. Ik geloof dat ze wel onder de indruk was van mijn strelingen want ze is een paar keer klaargekomen met het plastic broekje aan.
Na deze plasticbroek-sex, zoals ik het dan maar noem, was het al over zessen. Ze bood aan om wat mee te eten. Ik zei hier natuurlijk geen nee tegen. Hier ontstond een wederzijds gevoel van aantrekkingskracht. We mochten elkaar wel. Of dit nou persoonlijk was of vanwege de plastic broeken? Volgens mij was het beiden. Terwijl zij het eten klaarmaakte, maakte ik de wasmachine af, want die liep nog steeds niet. Opeens kwam ze de badkamer in en gooide een plastic broekje naar me toe en zei erbij dat ik wel een schone kon gebruiken. Zelf had ze een soortgelijk plastic luierpakje aan als aan het wasrek hing. Ik monteerde het element, probeerde de machine en liep weer als nieuw, nauw ja nieuw?
Eenmaal aan tafel kwam het tot een openhartig gesprek. Zo kwam ik toen pas achter haar naam. Jennefer heet ze. Het bleek dat we veel overeenkomsten hadden. Zeker op het gebied van de plastic broekjes. Ze had net als ik, tot in de pubertijd in bed geplast en altijd luiers gedragen. En in de pubertijd ga je ontdekken wat lekker is!
Ik ging pas laat die avond naar huis en besefte dat ik de service wagen niet op tijd had terug gebracht. Maar dit bleek niet zo'n probleem te zijn. Als ik er zo op terugkijk: Hoe begint een relatie: met telefoonnummers en diverse afspraakjes. Er zijn nu een aantal maanden verstreken sinds onze eerste ontmoeting en we hebben zeker 2 keer per week plasticbroekensex. Weliswaar laten we elkaar alleen maar klaarkomen in de onze plastic broekjes, maar de rest komt nog wel! Ik kan dus zeggen dat ik de speld in de hooiberg gevonden heb en ik zal er alles aan doen deze niet weer te verliezen!!
Als monteur van wasmachines kom ik veel bij mensen thuis. Het is leuk werk, vooral wanneer de wasmachine het weer doet zijn de mensen erg blij. Ik doe het werk nu 3 jaar, vanaf m'n 25ste. Zo nu en dan maak je toch wel aparte dingen mee. Zo staan de wasmachines soms op de meest onmogelijke plaatsen, of zijn de mensen super vriendelijk of blijven ze constant op je lip kleven, of willen ze graag helpen. Maar wat ik deze zomer meemaakte wil ik graag op deze site kwijt.
Het was op donderdagmiddag zo rond een uur of 3. Het was mijn laatste klus voor die dag, een wasmachine die kortsluiting maakte. Ik belde aan op betreffende adres. Het was een wat ouder appartement. Een jonge dame, ik schatte haar begin twintig, deed de deur open. Ze leidde me naar de badkamer waar de wasmachine stond. Een oude voorlader van AEG, was aan het eind van het programma gestopt en maakte direct kortsluiting bij het aanzetten. De machine zat nog vol met wasgoed.
Ik schatte de situatie in als een jonge meid net op d'r zelf, goedkoop huisje, en met wat spaargeld een tweedehandsje gekocht. Het leek me een beetje een alternatief type. Een paarse lok in d'r haar, strak topje waardoor haar borsten extra naar voren kwamen en haar navelpiercing duidelijk zichtbaar was, een felle kleur broek met wijde pijpen en ze had hoge brede laarsjes aan.
De mensen willen altijd eerst graag het wasgoed uit de machine halen. Het eerste wat ik altijd doe is de pomp loskoppelen en laten lopen zodat het water wegloopt, en dan het deurtje ontgrendelen. Toen het deurtje opensprong maakte ik plaats voor haar. De wasmachine had het op het laatst van het programma begeven waardoor de was al schoon en gespoeld was. Soms is het echt een kleverige zooi als de mensen het wasgoed eruit halen.
Ze pakte het wasgoed eruit en deed dit in de centrifuge die er naast stond en hing het daarna op. Ik dook achter de wasmachine en begon met doormeten van het elektrische circuit. Ik had de meter op de machine liggen en keek daarom regelmatig naar boven. Toen ze bezig was met de was uit de machine te halen, had ze gezegd dat als de machine niet te repareren was de was wel bij haar moeder kon brengen. We kregen een kort gesprek. Mijn inschatting bleek juist. Ze woonde net op d'r zelf, had geen vaste relatie en studeerde nog en had met wat spaargeld een inboedeltje op de kop getikt.
Normaal gesproken interesseert het me niet zoveel wat de mensen met het wasgoed doen, maar deze keer was het anders. In een oogopslag zag ik wat ze ophing aan het wasrek wat tegenover de wasmachine stond. Ik dook direct naar beneden en snakte naar adem. Ik voelde het dreunen van het hart bonzen tot in mijn tenen. Ik kon mij bijna niet meer bewegen. Om zeker te zijn wat ik gezien had, hief ik mij weer boven de wasmachine uit. Jawel het was echt waar. Ze hing het volgende plastic broekje op. Plastic broekje, zeg maar rustig plastic broek! Het was een volwassen maat, ze had geen kinderen, geen vriend dus het kan niet anders dan van haarzelf zijn!!!
Zelf ben ik een plasticbroekengek. Er gaat geen dag voorbij dat ik ze niet gebruik. Het voelt erg opwindend en voor mij horen ze bij het seksleven. Het is niet zozeer het baby gevoel wat sommige volwassenen met luiers hebben maar het gaat puur om de opwinding van het dragen van een plastic broek, en het masturberen er in. Het heeft mij al een paar relaties gekost, waarbij mijn partner niet mee wilde gaan in deze vorm van fetisjisme. Ik heb een hele verzameling van verschillende soorten en kleuren en heb ze eigenlijk alleen in m'n vrije tijd aan en nooit tijdens het werk. Dit om ongewenste erecties te voorkomen. Maar daar had ik nu spijt van!!!
Toen ik de plastic broekjes aan het wasrek zag hangen schoot er van alles door mij heen en wist me geen houding te geven. Zou ze ook een plasticbroekengek zijn? Nee dacht ik, dat kom je bij vrouwen niet tegen. Zou ze incontinent zijn? Zouden ze wel van haar zijn? Wast ze voor haar oma? Moest ik er wat op zeggen? En wat dan? Zeg draag jij ook plastic broekjes? Hoezo ook, ik had er zelf niet eens een aan!! Nee ik wist het echt niet meer. Ik stond perplex. Met trillende handen ging ik verder met meten en al snel had ik gezien dat het verwarmingselement kapot was en de kortsluiting veroorzaakte.
Ik wist dat ik deze nog wel in de auto had liggen maar dit was de gelegenheid om ertussen uit te knijpen en terug te komen met een plastic broekje aan. Het lag voor de hand er een van de waslijn te halen, maar dat zou opvallen. Ik vertelde haar dat ik even naar het magazijn moest voor een nieuw element. Ze vroeg of het vandaag nog klaarkwam. Reken maar had ik gezegd !!
Toen ik in de auto zat dacht ik even na. Mijn huis was nog wel een eindje rijden en het magazijn was in de stad. Ik kon dus niet te lang wegblijven. Op dat moment zag ik als enige alternatief de drogist in het winkelcentrum iets verderop. Ik wist dat ze daar SGA plastic broekjes in grote maten verkochten.
Met een plastic broekje onder mijn spijkerbroek, en een verwarmingselement in mijn hand belde ik weer aan. Ze vond het fijn dat het gelukt was. Terug in de badkamer wachtte mij een nieuwe verassing. Er hingen niet alleen plastic broekjes aan de lijn maar ook twee plastic luierpakjes tussen de handdoeken. De voorste was goed zichtbaar en was een lichtblauw, iets doorzichtig plastic pakje met een aaneengesloten romp en broek met een tailleband van elastiek. Ik voelde dat er wat ging zwellen in mijn plastic broekje. Het kan bijna niet anders dan dat ze die voor het plezier draagt, omdat dit niet standaard incontinentiemateriaal is, schoot er door mij heen. Mij hart bonsde in mijn keel.
Ze liet mij alleen in de badkamer en ik kon de verleiding niet weerstaan om de plastic outfit van dichtbij te bekijken. Ik had een plastic broekje van Suprima vast en het luierpakje was van Hygia Versand. Ik herkende het model van hun catalogus. Ik liet het plastic langs m'n wang glijden. Ik moest iets verzinnen om hier wat mee te doen. Maar wat?
Toen ik terugliep naar de wasmachine en weer aan het werk was zag ik haar in de deuropening staan. Ze vroeg of het allemaal lukte. Ik had geen idee hoelang ze er al stond en zei dat alles goed ging en dat het bijna klaar was. Ik wist niet of ze me gezien had toen ik de plastic broekjes aan het wasrek vast had.
Voorover gebukt, op m'n knieën zittend schroefde ik het oude element eruit. Wat ik niet wist was dat door mijn gebogen houding het onderste stukje van m'n blouse uit de broek geschoten was en omdat een plastic broekje meestal wat hoog opgetrokken zit, het bovenste randje van het plastic broekje nu duidelijk op m'n onderrug zichtbaar was.
Zij stond achter me en haalde opeens fel uit. Ik weet nog precies wat ze zei: "Jij viezerik, je geilt zeker op de andermans slipjes. Ik zag je net wel aan m'n slipjes zitten, en nu heb je er zelfs een van me aan". Terwijl ze dit zei trok ze achter me met een vinger aan het elastiek van mijn plastic broekje.
Ik stond op maar dit lukte moeizaam, want ze pakte me van achter in de houdgreep. Ik probeerde uit te leggen dat de plastic broek die ik aan had van mijzelf was en vroeg haar om de broekjes aan de lijn te tellen. Ze geloofde me nog niet en draaide mijn arm stevig aan. Ze bleef aandringen dat ik een vies ventje was en een dief van haar wasgoed. Ik smeekte haar om mij los te laten, schreeuwde het uit van de pijn. In een opwelling wist ik te zeggen dat het niet haar merk en maat was wat ik aanhad. Ze zei iets van hoe weet jij dat, maar dit maakte toch wel indruk.
Terwijl ze een arm van mij in de houdgreep hield moest ik met de andere hand mijn broek uittrekken. Ik maakte de knoop los en deed de rits naar beneden. Zij deed de rest en gaf een ruk aan de achterkant van de spijkerbroek die daardoor op m'n knieën viel. Ze greep naar het labeltje en zag duidelijk, als een kenner, aan het rode getal van de maat dat het een SGA plastic broekje was. Heel minachtend zei ze zoiets van "oh, het is maar een SGA-tje". Waarschijnlijk zag ze het ook wel aan de maat zelf dat het niet een van haar plastic broekjes was. Ze draaide een beetje bij en liet mij los.
Ik draaide me om. Ze vroeg waarom ik een plastic broekje aanhad. Ik legde haar uit dat ik graag plastic broekjes draag omdat het fijn voelt. Direct erachteraan vroeg ik haar hetzelfde. Ontkennen kon ze het niet dat ze plastic broekjes droeg toen ik naar de waslijn wees.
Hetzelfde als jij, was haar antwoord. Ze zei dit heel kortaf en ik kreeg het gevoel dat ze zich er voor schaamde of zo. Toen ik vroeg of ze er nu een aanhad begon ze te lachen. "Wat denk je" zei ze. Het ijs was een beetje gesmolten en ik voelde dat er in mijn plastic broek weer wat ging groeien. Toen ik zei dat ik dacht dat ze er wel een aan zou hebben begon ze te lachen. "En die wil je zeker wel zien hè" voegde ze er aan toe .
Ik voelde dat zij me een beetje in de macht had en dat zat me niet lekker. Ik kreeg geen grip op de situatie, zeker niet toen ze zei dat ik haar plastic broekje mocht zien als de reparatie niet te duur zou uitvallen. Ik kreeg het gevoel gechanteerd te worden. Maar ik wilde deze kans zeker niet aan me voorbij laten gaan en gaf haar te kennen dat er wel wat te regelen viel met de kosten. Ze liep naar de woonkamer. Ik wilde erachteraan, want ik wist nog steeds niet wat ze nu van plan was. Ik struikelde over mijn broek die nog op m'n knieën hing, dus trok is snel mijn schoenen en broek uit en liep in mijn plastic broekje haar achterna.
Ze zat op de bank, haar voorstel was: "Alleen kijken en ik betaal de halve kosten van de reparatie, aankomen helemaal gratis". Ze begon een zielig verhaal over arme studentes die niet zoveel geld hadden om rond te komen. Ik ging akkoord. Ik realiseerde me dat ik dan de kosten van de reparatie uit eigen zak moest betalen omdat op kantoor al een bon was aangemaakt voor dit adres. Maar dat was me het wel waard.
Ze trok haar strakke broek uit en er kwam een mooi rood plastic broekje tevoorschijn. Ik voelde de opwinding in mijn plastic broekje stijgen. Helemaal toen ze haar topje ook nog uittrok en in haar blote borsten zat met een plastic broekje aan op de bank zat. Ik wilde dichterbij haar komen, maar ze hield me tegen. Ze stond erop dat ik me eerst moest ontladen wat er dus op neerkwam dat ik eerst moest klaarkomen voordat ik bij haar in de buurt mocht komen. Ik kreeg geen duidelijk antwoord waarom, maar ik denk dat ze niet wilde dat ik te ver ging of ongecontroleerde dingen deed.
Ze had de situatie volledig in de macht, wat mij een ondergeschikt gevoel gaf. Terwijl ze zichzelf over haar borsten en plastic broekje aaide, zat ik in de stoel tegenover haar te masturberen in mijn plastic broekje. Het duurde niet lang voordat het een natte zooi was in mijn plastic broekje.
Uiteindelijk mocht ik naast haar op de bank zitten en haar plastic broekje van dichtbij bekijken en betasten. Dit was echt een geweldige ervaring. Ik geloof dat ze wel onder de indruk was van mijn strelingen want ze is een paar keer klaargekomen met het plastic broekje aan.
Na deze plasticbroek-sex, zoals ik het dan maar noem, was het al over zessen. Ze bood aan om wat mee te eten. Ik zei hier natuurlijk geen nee tegen. Hier ontstond een wederzijds gevoel van aantrekkingskracht. We mochten elkaar wel. Of dit nou persoonlijk was of vanwege de plastic broeken? Volgens mij was het beiden. Terwijl zij het eten klaarmaakte, maakte ik de wasmachine af, want die liep nog steeds niet. Opeens kwam ze de badkamer in en gooide een plastic broekje naar me toe en zei erbij dat ik wel een schone kon gebruiken. Zelf had ze een soortgelijk plastic luierpakje aan als aan het wasrek hing. Ik monteerde het element, probeerde de machine en liep weer als nieuw, nauw ja nieuw?
Eenmaal aan tafel kwam het tot een openhartig gesprek. Zo kwam ik toen pas achter haar naam. Jennefer heet ze. Het bleek dat we veel overeenkomsten hadden. Zeker op het gebied van de plastic broekjes. Ze had net als ik, tot in de pubertijd in bed geplast en altijd luiers gedragen. En in de pubertijd ga je ontdekken wat lekker is!
Ik ging pas laat die avond naar huis en besefte dat ik de service wagen niet op tijd had terug gebracht. Maar dit bleek niet zo'n probleem te zijn. Als ik er zo op terugkijk: Hoe begint een relatie: met telefoonnummers en diverse afspraakjes. Er zijn nu een aantal maanden verstreken sinds onze eerste ontmoeting en we hebben zeker 2 keer per week plasticbroekensex. Weliswaar laten we elkaar alleen maar klaarkomen in de onze plastic broekjes, maar de rest komt nog wel! Ik kan dus zeggen dat ik de speld in de hooiberg gevonden heb en ik zal er alles aan doen deze niet weer te verliezen!!
