Geschreven door: Hans Broek
Daar stond ik dan... Weer net als toen, maar nu voor Peter, die nu voor 'Hopman' speelde.
We hadden samen op scouting gezeten en tijdens een van de zomerkampen was het gebeurd. Nu, bij onze ontmoeting, jaren daarna op reunie, was Peter samen met mij naar huis gegaan. Hij zou bij mij blijven slapen. We haalden herinneringen op en dronken samen een fles wijn; ik liggend op het gazon en hij in een luie tuinstoel. Er hing een lome, broeierige sfeer.
"Heb je er nog veel last van gehad?" Vroeg hij, doelend op die avond in het kamp.
"Och," zei ik, die onmiddelijk begreep waar hij het over had. Ik bloosde, voelde ik, en wist niet goed hoe te antwoorden. Ik moet je bekennen - vervolgde hij - dat ik het wel spannend vond.
"Het wond mij ook op, maar het moet voor jou toch heel afschuwelijk en vernederend zijn geweest." Ik dacht na, voordat ik antwoordde, dat het enerzijds vernederend was geweest, maar ook mij van de andere kant had opgewonden.
"Goh," zei hij en nam nog een slok. "Denk je er nog wel eens aan?
"Ja," zei ik, "best wel veel de laatste tijd. Ik heb dat lichamelijk ongemak nog steeds." Vertrouwde ik hem zachtjes toe. "Soms beleef ik het in gedachten weer opnieuw en dat heeft dan iets on-af's." Ik ontkurkte een nieuwe fles. Terwijl hij naar zijn glas keek, dat hij ondertussen langzaam door zijn vingers liet draaien.
"Zou je het nog eens willen beleven?" Vroeg hij bedachtzaam. "Ik zou het wel spannend vinden." Let hij erop volgen zonder me direct aan te kijken. Ik dacht na. Ik had Peter in geen 15 jaar gezien. We zouden elkaar ook niet zo snel weer tegenkomen. De laatste tijd had ik een onbestemd maar steeds heviger verlangen gevoeld nog een keer die gebeurtenis te herbeleven. En nu? Peter was erbij geweest, wist wat er toen gebeurde.
"Ja," zei ik zacht. "Bij jou zou ik dat weer durven te beleven denk ik." We keken elkaar aan. Er speelde een vertrouwingwekkende glimlach om zijn mond.
"Ga naar binnen en kleed je om zei hij. Ik wacht hier wel op je." Nu stond ik voor hem. Ik had bruine sokken en schoenen aangedaan. Een korte groene broek met een leren riem, een hemd met korte mouwen. Een donkere plek tekende zich af aan de onderkant van mijn gulp. Peter zat rechtop in zijn tuinstoel en keek nu streng in de richting van mijn kruis en wees met de wijsvinger van zijn rechterhand naar de donkere plek.
"Wat heb jij gedaan?" Vroeg hij op barse toon. Ik voelde plots als toen alle jongensogen uit de kring op mij gericht. Ze wisten allemaal dat als ik moest lachen, ik ook wel eens mijn plas niet kon ophouden. Nooit had echter ook maar iemand van de leiding daar opmerkingen over gemaakt. Ik stond als aan de grond genageld en reageerde niet. Ik keek naar de wijsvinger van de rechterhand, die naar die plek in mijn broek bleef wijzen terwijl hij zonder zijn blik af te wenden riep:
"Peter, breng Hans eens naar me toe." Ik voelde hoe twee stevige handen van achteren mijn armen vastpakten en ik naar voren werd geleid tot vlak voor de Hopman. Die greep met zijn rechterhand de binnenkant van mijn linker broekspijpvast; ging met zijn vingers...
Ik kwam terug in het heden en voelde hoe Peter de stof van mijn korte broek tussen zijn duim en vingers heen en weer wreef; hoe hij vervolgens met zijn vingers een voor een in mijn onderbroekje haakte en voelde of de stof vochtig was. De knokkels van zijn gekromde vingers streelden langs mijn behaarde ballen en mijn piemel, die daar naar beneden toe gericht overheen hing. Ik voelde weer die sensatie in mijn onderbuik en mijn groter wordende eikel, die zich deels tegen zijn hand aanzwelde deels ook tegen de vochtig warme stof van mijn onderbroekengulp, daar waar het warm en nat was.
Hij wriemelde de stof tussen zijn hand omhoog en bij elkaar net zolang tot hij beide binnenzijden van de korte broekspijpjes en het kruis in zijn hand had en met zijn duim rustte op de stof nèt onder de aanzet van de ritssluiting van de gulp. Hij trok het broekje zo een beetje omlaag en naar voren, zodat mijn steeds groter zwellend geslacht het onderbroekje tot een tentvorm bracht.
"Kleine jongens als jij moesten eigenlijk een luier aan." Zei hij, en rukte het broekje nu een beetje van mijn buik af, zodat mijn piemel de ruimte kreeg om in mijn onderbroek overeind te kruipen, zodat de eikel nu tegen mijn buik aan rustte. Ik voelde dat zijn hand nu het broekje losliet en de gulp van de onderbroek omvatte, zodat zijn blote hand nu ook weer mijn piemel en vochtige scrotum beroerde.
Zijn andere hand ging naar mijn riem en begon die langzaam los te maken. Ik zag het weer voor me. Het gelige schijnsel van het kampvuur. Het flakkerend beschenen gezicht van de Hopman, die mij met een valse glimlach en glinsterende ogen voor de ogen van de anderen zo beroerde dat degenen die op de grond zaten schuin naar boven kijkend, mijn piemel en ballen konden zien, die zichtbaar werden door het wegtrekken van het natte onderbroekje.
"Peter, hou hem goed van achteren vast." Zei hij en begon met veel omhaal mijn riem los te maken en uit mijn scoutingbroek te trekken. Als gebiologeerd keken de jongens hoe de hopman mijn broekje uittrok en tot overmaat van ramp ook mijn natte onderbroekje. Als een trofee, hield hij hem in de lucht. "Jullie vriend hier moet maar eens afleren in zijn broek te plassen." Sprak hij luid.
"Kleine jongens krijgen dan voor de billen en een luier om." Liet hij er dreigend op volgen en keek smalend de kring rond en daarna naar mij.
"Houdt eens zijn benen vast Peter." Terwijl die dat deed, trok hij mij met de rest van mijn lichaam over zijn knie. Mijn billen lagen nu bloot voor iedereen naar boven gericht en knepen zich samen in gespannen verwachting. Ik huilde zachtjes van schaamte en angst. Nooit voelde ik mij voor mijn vriendjes zo vernederd.
Ik ontwaakte uit mijn trance en voelde hoe Peter mij naar zich toetrok en over zijn knie trok. Zijn handen gleden nu langs de achterkant van mijn bovenbenen mijn korte broek in en bevoelden mijn bilspleet. Ik lag daar overgeleverd aan deze krankzinnige avond... aan hem... na 15 jaar... en ik genoot en voelde plots aandrang om flink in mijn broek te plassen, waar ik nu deels over zijn benen, deels over zijn onderbuik hing en op de grens van de stof van mijn korte broek en mijn blote benen, de warme zachte stof van zijn ribbroek voelde.
Ik dacht intens aan plassen en voelde het in mijzèlf aankomen, dat de grens werd bereikt, waarop ik het nog zou kunnen tegenhouden, wat ik niet meer wilde. Ik voelde een warme straal tegen de stof van mijn witte onderbroekje komen en vrijwel onmiddelijk doorlekken naar Peters kruis, waarbij mijn scrotum langzaam werd omspoeld door het zich daar vormend plasje.
"Sodeju..." Riep Peter. "Daar zul je voor boeten, viezerik!". Hij greep met een hand het kruis van mijn korte broek en trok die omlaag, ondertussend mijn onderbroek met zijn andere hand als een string tussen mijn billen trekkend. En terwijl ik nog doorplaste begon hij stevig op mijn bips te slaan.
Daar lag ik dan, mijn benen spartelend in de lucht en mijn hand probeerde naar mijn bips te gaan om die te beschermen tegen de grote hand van de hopman. Ik huilde van pijn en schaamte voor de jongens, die allen zagen hoe ik werd 'afgedroogd', hetgeen alleen maar erger werd, omdat ik van schrik op de schoot van de hopman begon te plassen; die mij na nog een paar enorme klappen van zijn schoot gooide.
Daar lag ik terwijl de anderen zagen hoe ik nog een beetje doorplaste, naschokkend van de huilbui en niet wetend hoe mijn naaktheid te verbergen, omdat de hopman broek en onderbroek ver van mij had weggegooid. Doordat Peter ophield met slaan kwam ik weer bij zinnen en voelde hoe mijn geslacht opzwol tot ongekende geilheid, waarbij ik tevens voelde hoe door de stof van Peters broek heen ook zijn jongeheer tot harde staaf was uitgegroeid.
Daar stond ik dan... Weer net als toen, maar nu voor Peter, die nu voor 'Hopman' speelde.
We hadden samen op scouting gezeten en tijdens een van de zomerkampen was het gebeurd. Nu, bij onze ontmoeting, jaren daarna op reunie, was Peter samen met mij naar huis gegaan. Hij zou bij mij blijven slapen. We haalden herinneringen op en dronken samen een fles wijn; ik liggend op het gazon en hij in een luie tuinstoel. Er hing een lome, broeierige sfeer.
"Heb je er nog veel last van gehad?" Vroeg hij, doelend op die avond in het kamp.
"Och," zei ik, die onmiddelijk begreep waar hij het over had. Ik bloosde, voelde ik, en wist niet goed hoe te antwoorden. Ik moet je bekennen - vervolgde hij - dat ik het wel spannend vond.
"Het wond mij ook op, maar het moet voor jou toch heel afschuwelijk en vernederend zijn geweest." Ik dacht na, voordat ik antwoordde, dat het enerzijds vernederend was geweest, maar ook mij van de andere kant had opgewonden.
"Goh," zei hij en nam nog een slok. "Denk je er nog wel eens aan?
"Ja," zei ik, "best wel veel de laatste tijd. Ik heb dat lichamelijk ongemak nog steeds." Vertrouwde ik hem zachtjes toe. "Soms beleef ik het in gedachten weer opnieuw en dat heeft dan iets on-af's." Ik ontkurkte een nieuwe fles. Terwijl hij naar zijn glas keek, dat hij ondertussen langzaam door zijn vingers liet draaien.
"Zou je het nog eens willen beleven?" Vroeg hij bedachtzaam. "Ik zou het wel spannend vinden." Let hij erop volgen zonder me direct aan te kijken. Ik dacht na. Ik had Peter in geen 15 jaar gezien. We zouden elkaar ook niet zo snel weer tegenkomen. De laatste tijd had ik een onbestemd maar steeds heviger verlangen gevoeld nog een keer die gebeurtenis te herbeleven. En nu? Peter was erbij geweest, wist wat er toen gebeurde.
"Ja," zei ik zacht. "Bij jou zou ik dat weer durven te beleven denk ik." We keken elkaar aan. Er speelde een vertrouwingwekkende glimlach om zijn mond.
"Ga naar binnen en kleed je om zei hij. Ik wacht hier wel op je." Nu stond ik voor hem. Ik had bruine sokken en schoenen aangedaan. Een korte groene broek met een leren riem, een hemd met korte mouwen. Een donkere plek tekende zich af aan de onderkant van mijn gulp. Peter zat rechtop in zijn tuinstoel en keek nu streng in de richting van mijn kruis en wees met de wijsvinger van zijn rechterhand naar de donkere plek.
"Wat heb jij gedaan?" Vroeg hij op barse toon. Ik voelde plots als toen alle jongensogen uit de kring op mij gericht. Ze wisten allemaal dat als ik moest lachen, ik ook wel eens mijn plas niet kon ophouden. Nooit had echter ook maar iemand van de leiding daar opmerkingen over gemaakt. Ik stond als aan de grond genageld en reageerde niet. Ik keek naar de wijsvinger van de rechterhand, die naar die plek in mijn broek bleef wijzen terwijl hij zonder zijn blik af te wenden riep:
"Peter, breng Hans eens naar me toe." Ik voelde hoe twee stevige handen van achteren mijn armen vastpakten en ik naar voren werd geleid tot vlak voor de Hopman. Die greep met zijn rechterhand de binnenkant van mijn linker broekspijpvast; ging met zijn vingers...
Ik kwam terug in het heden en voelde hoe Peter de stof van mijn korte broek tussen zijn duim en vingers heen en weer wreef; hoe hij vervolgens met zijn vingers een voor een in mijn onderbroekje haakte en voelde of de stof vochtig was. De knokkels van zijn gekromde vingers streelden langs mijn behaarde ballen en mijn piemel, die daar naar beneden toe gericht overheen hing. Ik voelde weer die sensatie in mijn onderbuik en mijn groter wordende eikel, die zich deels tegen zijn hand aanzwelde deels ook tegen de vochtig warme stof van mijn onderbroekengulp, daar waar het warm en nat was.
Hij wriemelde de stof tussen zijn hand omhoog en bij elkaar net zolang tot hij beide binnenzijden van de korte broekspijpjes en het kruis in zijn hand had en met zijn duim rustte op de stof nèt onder de aanzet van de ritssluiting van de gulp. Hij trok het broekje zo een beetje omlaag en naar voren, zodat mijn steeds groter zwellend geslacht het onderbroekje tot een tentvorm bracht.
"Kleine jongens als jij moesten eigenlijk een luier aan." Zei hij, en rukte het broekje nu een beetje van mijn buik af, zodat mijn piemel de ruimte kreeg om in mijn onderbroek overeind te kruipen, zodat de eikel nu tegen mijn buik aan rustte. Ik voelde dat zijn hand nu het broekje losliet en de gulp van de onderbroek omvatte, zodat zijn blote hand nu ook weer mijn piemel en vochtige scrotum beroerde.
Zijn andere hand ging naar mijn riem en begon die langzaam los te maken. Ik zag het weer voor me. Het gelige schijnsel van het kampvuur. Het flakkerend beschenen gezicht van de Hopman, die mij met een valse glimlach en glinsterende ogen voor de ogen van de anderen zo beroerde dat degenen die op de grond zaten schuin naar boven kijkend, mijn piemel en ballen konden zien, die zichtbaar werden door het wegtrekken van het natte onderbroekje.
"Peter, hou hem goed van achteren vast." Zei hij en begon met veel omhaal mijn riem los te maken en uit mijn scoutingbroek te trekken. Als gebiologeerd keken de jongens hoe de hopman mijn broekje uittrok en tot overmaat van ramp ook mijn natte onderbroekje. Als een trofee, hield hij hem in de lucht. "Jullie vriend hier moet maar eens afleren in zijn broek te plassen." Sprak hij luid.
"Kleine jongens krijgen dan voor de billen en een luier om." Liet hij er dreigend op volgen en keek smalend de kring rond en daarna naar mij.
"Houdt eens zijn benen vast Peter." Terwijl die dat deed, trok hij mij met de rest van mijn lichaam over zijn knie. Mijn billen lagen nu bloot voor iedereen naar boven gericht en knepen zich samen in gespannen verwachting. Ik huilde zachtjes van schaamte en angst. Nooit voelde ik mij voor mijn vriendjes zo vernederd.
Ik ontwaakte uit mijn trance en voelde hoe Peter mij naar zich toetrok en over zijn knie trok. Zijn handen gleden nu langs de achterkant van mijn bovenbenen mijn korte broek in en bevoelden mijn bilspleet. Ik lag daar overgeleverd aan deze krankzinnige avond... aan hem... na 15 jaar... en ik genoot en voelde plots aandrang om flink in mijn broek te plassen, waar ik nu deels over zijn benen, deels over zijn onderbuik hing en op de grens van de stof van mijn korte broek en mijn blote benen, de warme zachte stof van zijn ribbroek voelde.
Ik dacht intens aan plassen en voelde het in mijzèlf aankomen, dat de grens werd bereikt, waarop ik het nog zou kunnen tegenhouden, wat ik niet meer wilde. Ik voelde een warme straal tegen de stof van mijn witte onderbroekje komen en vrijwel onmiddelijk doorlekken naar Peters kruis, waarbij mijn scrotum langzaam werd omspoeld door het zich daar vormend plasje.
"Sodeju..." Riep Peter. "Daar zul je voor boeten, viezerik!". Hij greep met een hand het kruis van mijn korte broek en trok die omlaag, ondertussend mijn onderbroek met zijn andere hand als een string tussen mijn billen trekkend. En terwijl ik nog doorplaste begon hij stevig op mijn bips te slaan.
Daar lag ik dan, mijn benen spartelend in de lucht en mijn hand probeerde naar mijn bips te gaan om die te beschermen tegen de grote hand van de hopman. Ik huilde van pijn en schaamte voor de jongens, die allen zagen hoe ik werd 'afgedroogd', hetgeen alleen maar erger werd, omdat ik van schrik op de schoot van de hopman begon te plassen; die mij na nog een paar enorme klappen van zijn schoot gooide.
Daar lag ik terwijl de anderen zagen hoe ik nog een beetje doorplaste, naschokkend van de huilbui en niet wetend hoe mijn naaktheid te verbergen, omdat de hopman broek en onderbroek ver van mij had weggegooid. Doordat Peter ophield met slaan kwam ik weer bij zinnen en voelde hoe mijn geslacht opzwol tot ongekende geilheid, waarbij ik tevens voelde hoe door de stof van Peters broek heen ook zijn jongeheer tot harde staaf was uitgegroeid.