Verhaal Klaar Ongelukjes van Annelieke
- Onderwerp starter broekplassertje1990
- Startdatum
broekplassertje1990
Superlid
Bedankt voor al jullie lieve reacties!!!!
Hoofdstuk 5.
Terwijl Annelieke boos op haar bed zit, omdat ze een zwemluier aan moet als ze wil gaan zwemmen, wordt er op de deur van de hut geklopt.
Marijke staat aan de andere kant van de deur. Ze klopt een paar keer aan en loopt dan naar binnen.
"Ga je mee zwemmen, Annelieke?" Vraagt ze.
"Nee, ik ga niet mee" antwoord Annelieke.
"Oh, wat jammer, waarom dan niet?"
"Ik moet een zwemluier aan als we gaan zwemmen. Dat ga ik niet doen. Ik ben geen baby meer! Luiers zijn voor baby's! Ik ben verdorie al 23 jaar. En... ik ben al zindelijk"
"Maar..." even is het stil. Dan besluit Marijke om haar toch over te halen:
"Kijk.. je hebt al veel ongelukjes gehad op de boot. Je hebt nu ook een luier om en iedereen van onze groep weet dat. Het is niet erg dat je nog niet zindelijk bent, ook al ben je al 23 jaar. Niemand van ons vind dat erg. En of je nou hier in de hut zit met een luier om of je ligt lekker in het zwembad met een luier om. Weet je? In het zwembad is iedereen alleen maar bezig met plezier maken. Niemand kijkt naar jouw luier hoor!!"
Annelieke is even stil. 'Tja, of ik nou hier een luier om heb of in het zwembad, dat maakt eigenlijk niet uit inderdaad'.
Omdat Annelieke zo graag wil zwemmen, besluit ze te zeggen: "oke dan, ik doe de zwemluier wel aan. Wil jij misschien dan samen met mij naar het zwembad lopen?"
"Is goed" zegt Marijke. "Ik wacht hier wel even" en ze gaat rustig zitten op het bed van Vivienne.
Vivienne is blij dat Marijke Annelieke heeft kunnen overhalen om toch te gaan zwemmen. Ze kleedt Annelieke snel om. De zwemluier is zo aan en ook haar bikini topje heeft ze snel aangetrokken.
Marijke en Annelieke lopen samen naar het zwembad, 1 verdieping hoger.
In het zwembad blijkt inderdaad dat iedereen gewoon lekker door zwemt, waar Annelieke bang was dat alles in 1 klap stil zou vallen en dat iedereen dan naar haar en haar luier zou kijken.
Eenmaal in het water ziet natuurlijk niemand meer dat Annelieke een luier om heeft. Er wordt heerlijk gezwommen en met een balletje over gegooid.
Dan is het tijd voor de glijbaan. Marijke en Annelieke staan samen in de rij. Annelieke is de luier al vergeten. Tot ze achter zich hoort: "mama, die mevrouw heeft nog een luier om. Als je zo oud bent dan hoor je toch geen luier meer te dragen? Dan moet je toch gewoon een bikini aan?"
Een klein meisje, jaar of 4, zegt dit tegen haar moeder.
Haar moeder reageert tegen het meisje en zegt: "ik denk dat die mevrouw misschien is zoals tante Karlijn, een beetje gehandicapt. En die kunnen dan vaak hun plasjes niet ophouden. In dit zwembad moet je zindelijk zijn als je een bikini aan wilt."
Annelieke kan wel door de grond zakken. Gehandicapt? Ik? Niet zindelijk?
Annelieke begint te huilen. Gelukkig is daar Marijke die troost biedt: "laat ze dat lekker denken joh, wij weten wel beter. Wie het eerst beneden is!!!!"
Met veel plezier glijden de beide dames van de glijbaan af. Als ze het zwembad uitstappen, om nog een keer in de rij te gaan staan, hoort Annelieke haar naam. Vivienne roept haar.
"Kom je even? Dan kan ik even kijken of je luier nog schoon is!"
Annelieke schaamt zich diep. Daar staat ze dan, midden in het zwembad. Met een luier om die nu gecontroleerd wordt op een poepbroek.
"Ah, gelukkig, je hebt niet gepoept. Knap hoor!! Heb je soms al wel in je luier geplast?"
"Ik denk het niet" zegt Annelieke.
Na dit tafereel mogen de meiden nog een half uurtje zwemmen en dan is het echt wel tijd voor de lunch!
Vivienne en Annelieke lopen samen naar de verschoonruimte. De zwemluier mag eindelijk af! Hij voelt toch wat zwaarder dan een gewone luier.
Vivienne smeert opnieuw het plassertje en de billen van Annelieke in met baby olie en talkpoeder. Daarna doet ze Annelieke een nieuwe luier om. Daar overheen doet ze hetzelfde rompertje als vanochtend en daar overheen de lichte skinny jeans.
Annelieke is er weer klaar voor!
Om 13.30u is het tijd voor de lunch. Iedereen smult lekker van wat boterhammen na het zwemmen.
Daarna is het weer tijd voor wat spelletjes.
Er hangt weer een ontspannen sfeer en iedereen is relaxt. Zelfs Annelieke. Ze lijkt zich wat rustiger te voelen sinds ze luiers draagt. Daar is ze zich zelf niet bewust van, maar het valt Vivienne wel op.
Tegen 15.00u is het moment aangebroken waar iedereen even 'eigen tijd' heeft. De een leest een boek, de ander loopt een rondje over de boot, de volgende doet een drankje aan de bar, etc.
Vivienne en Annelieke besluiten naar de hut te gaan. Vivienne merkt aan Annelieke dat ze best moe is. Misschien is het tijd voor een middagslaapje?
Als Vivienne dit voorstelt besluit Annelieke gelijk in te stemmen met dit voorstel. Vivienne zegt: "we trekken je spijkerbroek wel even uit, kun je lekker in je rompertje even gaan liggen".
Zo gezegd, zo gedaan.
"Uhm, Annelieke... je luier is wel erg dik, heb jij soms per ongeluk een plasje in je luier laten lopen?"
"Nee, dat heb ik niet gedaan. Ik ben al zindelijk. Dus als ik moet plassen, dan zeg ik het wel".
"Mag ik toch even voelen?" Vraagt Vivienne.
Al snel zegt Vivienne dat haar luier wel degelijk nat is. Ze heeft een ongelukje gehad, denkt Vivienne, want ze heeft het niet eens gemerkt.
In no-time heeft Annelieke een schone luier om. Nu is het tijd om te gaan slapen. Even een middagdutje.
"Slaap lekker lieverd, ik kom je rond half 5 wakker maken!"
Annelieke krijgt de slaap niet snel te pakken. Ze moet alsmaar denken aan hoe het mogelijk is dat ze niet heeft gemerkt dat ze moest plassen.
Na aan klein kwartiertje is ze zo moe dat ze in slaap valt.
Om 16.40u komt Vivienne in de hut kijken. Het is er nog erg stil, blijkbaar heeft Annelieke het middagdutje dus echt nodig.
Zodra ze de hut in stapt ruikt ze het al gelijk. Dit is niet helemaal goed gegaan.
Annelieke wordt rustig wakker. "Annelieke, ik denk dat je tijdens het slapen een beetje in je luier hebt gepoept. Ik denk dat je even zo ontspannen was tiidens het slaapje, dat je even niet door hebt gehad dat je moest poepen. Het geeft helemaal niks, ik geef je gewoon even fijn een schone luier".
Annelieke begint te snikken en raakt in paniek. Er schiet van alles door haar hoofd. Vivienne krijgt Annelieke dit keer niet rustig. Er gaat zeker een half uur voorbij, ook medicatie helpt amper.
Annelieke blijft maar snikken en schreeuwen. "Ik ben geen baby. Ik wil niet meer in mijn broek plassen. Ik wil groot zijn. Ik wil een onderbroekje aan".
Het gaat van kwaad tot erger.
Vivienne is ten einde raad als ze Annelieke zo overstuur ziet. Ze besluit er een collega begeleider bij te halen. Ook zij, Lotte, schrikt als ze Annelieke ziet.
Lotte is begeleider op de meervoudig gehandicaptengroep. "Ik heb wel een idee, ik ga even wat ophalen" zegt Lotte.
Al snel is Lotte terug, ze heeft een volwassenen speen opgehaald. Lotte neemt de zorg voor Annelieke heel even over van de uitgeputte Vivienne.
Ze legt Annelieke op bed en stopt de speen in haar mond. Ze praat liefkozend tegen haar en beetje bij beetje wordt Annelieke rustiger. "Geef haar maar een schone luier, Vivienne! Daar knapt ze vast van op, als ze weer lekker schone billetjes heeft".
In 10 minuten krijgen de beide begeleiders Annelieke rustig. Een schone luier en een speen doen wonderen.
Zodra Annelieke in de gaten heeft dat ze een speen in haar mond heeft, spuugt ze hem gelijk uit. "Ik ben geen baby meer!"
"Je werd heel rustig van de speen" zegt Lotte.
"Ook een schone luier deed wonderen!"
"Nou, dat is fijn" zei Annelieke, "maar ik zou nu graag weer gewoon 23 willen zijn. Mag ik een onderbroekje aan ipv de luier? En wil je die speen alsjeblieft gauw weer opruimen? Niemand mag dat weten!!"
"Komt goed Anneliek" zei Vivienne. "Kom, we gaan terug naar de groep. Zij zitten al aan tafel."
"Maar... mn luier dan?"
"Die heb je voorlopig nog wel even nodig. 2 plasjes op de wc, dan mag hij af"
Samen lopen ze terug naar de woonruimte. Er hangt een gespannen sfeer. Annelieke was blijkbaar niet de enige die het deze middag moeilijk had.
Bjorn is goed op dreef. Zodra Vivienne en Annelieke binnen komen, begint hij te schelden: "Hee broekenpoeper, luiermeisje, BABY!!!"
Annelieke staat stijf van de schrik.
Dit is het toppunt voor de begeleiding. Ze pakken bjorn vast en nemen hem mee naar zijn hut. Daar mag hij even afkoelen en hij is pas weer welkom als hij weer rustig is.
Annelieke weet niet wat haar overkomt. Bjorn kan er niks aan doen, dat weet ze, maar... het maakt haar wel verdrietig.
"Vivienne, ik .. ik.. ik schrok zo erg van Bjorn.. en ik wil zo graag een grote meid zijn. Maar toen hij zo schreeuwde heb ik volgens mij in mijn broek geplast."
"Je hebt niet in je broek geplast lieverd, je hebt een luier om"
"Maar ik voelde het warm worden"
"Oh, nouja, dan heb je misschien in je luiertje geplast. Ik zal straks wel even kijken. Het geeft echt niets Anneliek. Je kunt er niks aan doen. Ga eerst maar even lekker eten.
Tijdens het eten klaart de sfeer zichtbaar op. Ook Annelieke ontspant weer.
Tegen een uur of half 8 loopt Annelieke naar Vivienne toe. "Kom gauw, ik moet plassen".
Zo snel als ze kunnen rennen ze naar de wc's. Vivienne trekt de broek van Annelieke naar beneden en voelt aan haar luier. 'Mooi, die is nog droog'
Ze zet Annelieke zo snel mogelijk op de wc. Er zijn een paar druppeltjes plas op de grond gekomen, maar het grootste deel van haar plasje is in de wc gekomen gelukkig! "Knappe meid, goed gedaan!!" Roept Vivienne! Annelieke straalt van trots.
Zodra ze terug op de groep zijn roept ze bij binnenkomst tegen de groep: "ik ben zindelijk! Ik heb op de wc geplast en mijn luier is nog droog!!"
Iedereen begint te klappen.
Gaat dit Annelieke nog een keer lukken? Is ze nu echt helemaal zindelijk? Of was dit een toevalstreffer?
Hoofdstuk 5.
Terwijl Annelieke boos op haar bed zit, omdat ze een zwemluier aan moet als ze wil gaan zwemmen, wordt er op de deur van de hut geklopt.
Marijke staat aan de andere kant van de deur. Ze klopt een paar keer aan en loopt dan naar binnen.
"Ga je mee zwemmen, Annelieke?" Vraagt ze.
"Nee, ik ga niet mee" antwoord Annelieke.
"Oh, wat jammer, waarom dan niet?"
"Ik moet een zwemluier aan als we gaan zwemmen. Dat ga ik niet doen. Ik ben geen baby meer! Luiers zijn voor baby's! Ik ben verdorie al 23 jaar. En... ik ben al zindelijk"
"Maar..." even is het stil. Dan besluit Marijke om haar toch over te halen:
"Kijk.. je hebt al veel ongelukjes gehad op de boot. Je hebt nu ook een luier om en iedereen van onze groep weet dat. Het is niet erg dat je nog niet zindelijk bent, ook al ben je al 23 jaar. Niemand van ons vind dat erg. En of je nou hier in de hut zit met een luier om of je ligt lekker in het zwembad met een luier om. Weet je? In het zwembad is iedereen alleen maar bezig met plezier maken. Niemand kijkt naar jouw luier hoor!!"
Annelieke is even stil. 'Tja, of ik nou hier een luier om heb of in het zwembad, dat maakt eigenlijk niet uit inderdaad'.
Omdat Annelieke zo graag wil zwemmen, besluit ze te zeggen: "oke dan, ik doe de zwemluier wel aan. Wil jij misschien dan samen met mij naar het zwembad lopen?"
"Is goed" zegt Marijke. "Ik wacht hier wel even" en ze gaat rustig zitten op het bed van Vivienne.
Vivienne is blij dat Marijke Annelieke heeft kunnen overhalen om toch te gaan zwemmen. Ze kleedt Annelieke snel om. De zwemluier is zo aan en ook haar bikini topje heeft ze snel aangetrokken.
Marijke en Annelieke lopen samen naar het zwembad, 1 verdieping hoger.
In het zwembad blijkt inderdaad dat iedereen gewoon lekker door zwemt, waar Annelieke bang was dat alles in 1 klap stil zou vallen en dat iedereen dan naar haar en haar luier zou kijken.
Eenmaal in het water ziet natuurlijk niemand meer dat Annelieke een luier om heeft. Er wordt heerlijk gezwommen en met een balletje over gegooid.
Dan is het tijd voor de glijbaan. Marijke en Annelieke staan samen in de rij. Annelieke is de luier al vergeten. Tot ze achter zich hoort: "mama, die mevrouw heeft nog een luier om. Als je zo oud bent dan hoor je toch geen luier meer te dragen? Dan moet je toch gewoon een bikini aan?"
Een klein meisje, jaar of 4, zegt dit tegen haar moeder.
Haar moeder reageert tegen het meisje en zegt: "ik denk dat die mevrouw misschien is zoals tante Karlijn, een beetje gehandicapt. En die kunnen dan vaak hun plasjes niet ophouden. In dit zwembad moet je zindelijk zijn als je een bikini aan wilt."
Annelieke kan wel door de grond zakken. Gehandicapt? Ik? Niet zindelijk?
Annelieke begint te huilen. Gelukkig is daar Marijke die troost biedt: "laat ze dat lekker denken joh, wij weten wel beter. Wie het eerst beneden is!!!!"
Met veel plezier glijden de beide dames van de glijbaan af. Als ze het zwembad uitstappen, om nog een keer in de rij te gaan staan, hoort Annelieke haar naam. Vivienne roept haar.
"Kom je even? Dan kan ik even kijken of je luier nog schoon is!"
Annelieke schaamt zich diep. Daar staat ze dan, midden in het zwembad. Met een luier om die nu gecontroleerd wordt op een poepbroek.
"Ah, gelukkig, je hebt niet gepoept. Knap hoor!! Heb je soms al wel in je luier geplast?"
"Ik denk het niet" zegt Annelieke.
Na dit tafereel mogen de meiden nog een half uurtje zwemmen en dan is het echt wel tijd voor de lunch!
Vivienne en Annelieke lopen samen naar de verschoonruimte. De zwemluier mag eindelijk af! Hij voelt toch wat zwaarder dan een gewone luier.
Vivienne smeert opnieuw het plassertje en de billen van Annelieke in met baby olie en talkpoeder. Daarna doet ze Annelieke een nieuwe luier om. Daar overheen doet ze hetzelfde rompertje als vanochtend en daar overheen de lichte skinny jeans.
Annelieke is er weer klaar voor!
Om 13.30u is het tijd voor de lunch. Iedereen smult lekker van wat boterhammen na het zwemmen.
Daarna is het weer tijd voor wat spelletjes.
Er hangt weer een ontspannen sfeer en iedereen is relaxt. Zelfs Annelieke. Ze lijkt zich wat rustiger te voelen sinds ze luiers draagt. Daar is ze zich zelf niet bewust van, maar het valt Vivienne wel op.
Tegen 15.00u is het moment aangebroken waar iedereen even 'eigen tijd' heeft. De een leest een boek, de ander loopt een rondje over de boot, de volgende doet een drankje aan de bar, etc.
Vivienne en Annelieke besluiten naar de hut te gaan. Vivienne merkt aan Annelieke dat ze best moe is. Misschien is het tijd voor een middagslaapje?
Als Vivienne dit voorstelt besluit Annelieke gelijk in te stemmen met dit voorstel. Vivienne zegt: "we trekken je spijkerbroek wel even uit, kun je lekker in je rompertje even gaan liggen".
Zo gezegd, zo gedaan.
"Uhm, Annelieke... je luier is wel erg dik, heb jij soms per ongeluk een plasje in je luier laten lopen?"
"Nee, dat heb ik niet gedaan. Ik ben al zindelijk. Dus als ik moet plassen, dan zeg ik het wel".
"Mag ik toch even voelen?" Vraagt Vivienne.
Al snel zegt Vivienne dat haar luier wel degelijk nat is. Ze heeft een ongelukje gehad, denkt Vivienne, want ze heeft het niet eens gemerkt.
In no-time heeft Annelieke een schone luier om. Nu is het tijd om te gaan slapen. Even een middagdutje.
"Slaap lekker lieverd, ik kom je rond half 5 wakker maken!"
Annelieke krijgt de slaap niet snel te pakken. Ze moet alsmaar denken aan hoe het mogelijk is dat ze niet heeft gemerkt dat ze moest plassen.
Na aan klein kwartiertje is ze zo moe dat ze in slaap valt.
Om 16.40u komt Vivienne in de hut kijken. Het is er nog erg stil, blijkbaar heeft Annelieke het middagdutje dus echt nodig.
Zodra ze de hut in stapt ruikt ze het al gelijk. Dit is niet helemaal goed gegaan.
Annelieke wordt rustig wakker. "Annelieke, ik denk dat je tijdens het slapen een beetje in je luier hebt gepoept. Ik denk dat je even zo ontspannen was tiidens het slaapje, dat je even niet door hebt gehad dat je moest poepen. Het geeft helemaal niks, ik geef je gewoon even fijn een schone luier".
Annelieke begint te snikken en raakt in paniek. Er schiet van alles door haar hoofd. Vivienne krijgt Annelieke dit keer niet rustig. Er gaat zeker een half uur voorbij, ook medicatie helpt amper.
Annelieke blijft maar snikken en schreeuwen. "Ik ben geen baby. Ik wil niet meer in mijn broek plassen. Ik wil groot zijn. Ik wil een onderbroekje aan".
Het gaat van kwaad tot erger.
Vivienne is ten einde raad als ze Annelieke zo overstuur ziet. Ze besluit er een collega begeleider bij te halen. Ook zij, Lotte, schrikt als ze Annelieke ziet.
Lotte is begeleider op de meervoudig gehandicaptengroep. "Ik heb wel een idee, ik ga even wat ophalen" zegt Lotte.
Al snel is Lotte terug, ze heeft een volwassenen speen opgehaald. Lotte neemt de zorg voor Annelieke heel even over van de uitgeputte Vivienne.
Ze legt Annelieke op bed en stopt de speen in haar mond. Ze praat liefkozend tegen haar en beetje bij beetje wordt Annelieke rustiger. "Geef haar maar een schone luier, Vivienne! Daar knapt ze vast van op, als ze weer lekker schone billetjes heeft".
In 10 minuten krijgen de beide begeleiders Annelieke rustig. Een schone luier en een speen doen wonderen.
Zodra Annelieke in de gaten heeft dat ze een speen in haar mond heeft, spuugt ze hem gelijk uit. "Ik ben geen baby meer!"
"Je werd heel rustig van de speen" zegt Lotte.
"Ook een schone luier deed wonderen!"
"Nou, dat is fijn" zei Annelieke, "maar ik zou nu graag weer gewoon 23 willen zijn. Mag ik een onderbroekje aan ipv de luier? En wil je die speen alsjeblieft gauw weer opruimen? Niemand mag dat weten!!"
"Komt goed Anneliek" zei Vivienne. "Kom, we gaan terug naar de groep. Zij zitten al aan tafel."
"Maar... mn luier dan?"
"Die heb je voorlopig nog wel even nodig. 2 plasjes op de wc, dan mag hij af"
Samen lopen ze terug naar de woonruimte. Er hangt een gespannen sfeer. Annelieke was blijkbaar niet de enige die het deze middag moeilijk had.
Bjorn is goed op dreef. Zodra Vivienne en Annelieke binnen komen, begint hij te schelden: "Hee broekenpoeper, luiermeisje, BABY!!!"
Annelieke staat stijf van de schrik.
Dit is het toppunt voor de begeleiding. Ze pakken bjorn vast en nemen hem mee naar zijn hut. Daar mag hij even afkoelen en hij is pas weer welkom als hij weer rustig is.
Annelieke weet niet wat haar overkomt. Bjorn kan er niks aan doen, dat weet ze, maar... het maakt haar wel verdrietig.
"Vivienne, ik .. ik.. ik schrok zo erg van Bjorn.. en ik wil zo graag een grote meid zijn. Maar toen hij zo schreeuwde heb ik volgens mij in mijn broek geplast."
"Je hebt niet in je broek geplast lieverd, je hebt een luier om"
"Maar ik voelde het warm worden"
"Oh, nouja, dan heb je misschien in je luiertje geplast. Ik zal straks wel even kijken. Het geeft echt niets Anneliek. Je kunt er niks aan doen. Ga eerst maar even lekker eten.
Tijdens het eten klaart de sfeer zichtbaar op. Ook Annelieke ontspant weer.
Tegen een uur of half 8 loopt Annelieke naar Vivienne toe. "Kom gauw, ik moet plassen".
Zo snel als ze kunnen rennen ze naar de wc's. Vivienne trekt de broek van Annelieke naar beneden en voelt aan haar luier. 'Mooi, die is nog droog'
Ze zet Annelieke zo snel mogelijk op de wc. Er zijn een paar druppeltjes plas op de grond gekomen, maar het grootste deel van haar plasje is in de wc gekomen gelukkig! "Knappe meid, goed gedaan!!" Roept Vivienne! Annelieke straalt van trots.
Zodra ze terug op de groep zijn roept ze bij binnenkomst tegen de groep: "ik ben zindelijk! Ik heb op de wc geplast en mijn luier is nog droog!!"
Iedereen begint te klappen.
Gaat dit Annelieke nog een keer lukken? Is ze nu echt helemaal zindelijk? Of was dit een toevalstreffer?
Laatst bewerkt:
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Denk dat het een positieve toevalstreffer is.
Verder zou het goed zijn als Bjorn zelf een luier om krijgt met de verplichting deze te gebruiken.
Verder zou het goed zijn als Bjorn zelf een luier om krijgt met de verplichting deze te gebruiken.
KoningLuier
Nieuw lid
Echt een mooi verhaal, ook lekker snel een nieuw hoofdstuk!
Ik heb wel een foutje gevonden:
Ik heb wel een foutje gevonden:
Hierboven wordt gesproken over Marijke, terwijl hieronder gesproken wordt over Maaike en later in het hoofdstuk weer Marijke. Ik denk dat Maaike eigenlijk Marijke moet zijn?
Pink skirt sissy
Nieuw lid
ik ben gek op dit verhaal maar ook omdat het toch veel realiteit heeft dus laat het alsjeblieft in deze sfeer
GroteBahGedaan
Nieuw lid
Waar blijft het volgende hoofdstuk? Anders ga ik zelf het vervolg schrijven hoor.... Kan namelijk niet meer wachten om dit verhaal verder te kunnen lezen!
Pink skirt sissy
Nieuw lid
Inderdaad erg jammer
broekplassertje1990
Superlid
Excuses voor het lange wachten. Ik maak het verhaal zeker af, maar er kwam helaas even wat tussendoor. Hier het vervolg;
Hoofdstuk 6;
Annelieke ging vol trots weer in de woonkamer zitten. Ein-de-lijk had ze een plas op de wc kunnen doen. 'Zie je nou wel? Ik ben gewoon zindelijk'
Inmiddels loopt de klok weer op richting 21.30, de tijd waarop de hele groep naar bed gaat.
"Vivienne, mag ik vannacht in bed een onderbroekje aan ipv een luier? Ik ben nu weer zindelijk"
"Nee meid, ik moet even streng zijn, maar eerst 2 plasjes op de wc was de afspraak. Als je morgen nog 1 keer op de wc plast, zullen we eens kijken wat we hierover kunnen afspreken. De nachten zijn sowieso moeilijker, dus die zal ik niet meetellen"
Klokslag 21.30 ligt Annelieke in een droge luier met daaroverheen een mooie witte romper met bloemetjespatroon, in bed. Ze heeft niet lang nodig om helemaal vertrokken te zijn.
Het is 2.10u als Vivienne wakker schrikt van geschreeuw. Annelieke is helemaal in paniek. Ze heeft een nare droom.. Vivienne loopt naar haar toe en probeert haar wakker te krijgen. Dit lukt al snel, maar helaas slaat de droom om in wederom een paniekaanval.
Vivienne loopt snel even weg en haalt diezelfde collega als de vorige keer erbij. Eerst maar de noodmedicatie erin. Maar als dat 20 min later nog onvoldoende rust geeft, haalt haar collega weer even de 'volwassen' speen op. Vivienne stopt hem bij Annelieke in haar mond en al snel begint Annelieke iets rustiger te worden. Nu ze wat rusriger wordt en langzaam begint te ontspannen, ruikt Vivienne alweer hoe laat het is; een poepbroek!
Nu haar collega er nog is verschoont ze Annelieke gelijk even. Maar Annelieke krijgt er weinig meer van mee, die is dankzij de speen, alweer in dromenland.
Tegen 3.00u ligt ook Vivienne weer in bed. Hopelijk kan ook zij nog een paar uurtjes pitten...
Om 7.00 gaat de wekker. Vivienne voelt zich gebroken na deze nacht. Toch staat ze op en maakt ze Annelieke weer heel lief wakker.
"Goedemorgen meid, nieuwe dag en nieuwe acticiviteiten. Ben je klaar voor een nieuwe dag?"
"Ikkk bjen err wjel kjaar voor" zegt Annelieke, met de speen nog in haar mond. "Laten we eerst de speen er maar eens uithalen", zegt Vivienne. Die heb je nu vast niet meer nodig.
"Waarom heb ik dan een speen in? Ik ben geen baby meer!!!", zegt Annelieke.
"Je had vannacht een vreselijke nachtmerrie, daarna een paniekaanval en een vieze luier. Je werd alleen rustig van de speen"
"Ik wil nooit meer een speen in, ik ben al 23!! Oh, en ik heb gisteren ook op de wc geplast, dus ik wil ook geen luier meer om".
"Meid", zei Vivienne, "je weet de afspraak! 2x op de wc plassen, dan mag hij eventjes af".
"Oke, dat gaat me lukken vandaag"..
Om 8.00u staat het ontbijt alweer helemaal klaar. Iedereen is vrolijk en smult van de lekkere broodjes. Ook is er deze morgen verse sinaasappelsap en aanmaaklimonade. Annelieke smult ervan en heeft na het sabbelen op de speen ook flinke dorst. Ze drinkt wel 3 glazen!
Om 9.00u is iedereen uitgegeten en is de tafel afgeruimd.
Deze ochtend zal in het teken staan van spelletjes met elkaar doen.
De ochtend verloopt super relaxed. Tot het moment dat Bjorn het even niet meer kan handelen dat hij geen eerste is geworden bij het spelletje. Hij wordt opnieuw boos en gooit het hele spel door de woonkamer.
Annelieke probeert met lieve opmerkingen en een hand op zijn schouder, hem tot rust te krijgen. Dit lukt niet en ze raakt zelf ook in paniek.
"Ouwe paniekvogel, pas op dat je geen poepje in je luier doet he", zegt Bjorn.
Voor de begeleiding is de maat vol. Bjorn moet naar zijn hut om even flink af te koelen.
Ondanks de paniekaanval, voelt de luier van Annelieke nog droog. Dat is dan weer een meevaller. Maar dit gedrag van Bjorn kan echt niet.
De begeleiding besluit even de groep aan een drankje en een koekje te zetten en even kort beraad te hebben.
Ze gaan Bjorn 2 oplossingen bieden;
1) hij stopt met opmerkingen maken over Annelieke en haar probleempjes, draagt zelf 24u een luier om te ervaren hoe 'ellendig' het is en mag dan blijven.
2) hij wordt opgehaald en zijn vakantie op de boot eindigt hier.
Na het overleg gaan de spelletjes weer door.
Annelieke besluit om twister mee te doen. Je moet dan allerlei gekke houdingen aannemen op de stippen op het kleed, samen met je groepsgenoten. Wie houdt het langst vol?
Wat denken jullie dat Bjorn gaat kiezen?
Gaat Annelieke het spel lang volhouden? Zou ze haar volgende plasje wel voelen aankomen en de wc op tijd behalen zodat haar luier even af mag?
Tot de volgende!
Hoofdstuk 6;
Annelieke ging vol trots weer in de woonkamer zitten. Ein-de-lijk had ze een plas op de wc kunnen doen. 'Zie je nou wel? Ik ben gewoon zindelijk'
Inmiddels loopt de klok weer op richting 21.30, de tijd waarop de hele groep naar bed gaat.
"Vivienne, mag ik vannacht in bed een onderbroekje aan ipv een luier? Ik ben nu weer zindelijk"
"Nee meid, ik moet even streng zijn, maar eerst 2 plasjes op de wc was de afspraak. Als je morgen nog 1 keer op de wc plast, zullen we eens kijken wat we hierover kunnen afspreken. De nachten zijn sowieso moeilijker, dus die zal ik niet meetellen"
Klokslag 21.30 ligt Annelieke in een droge luier met daaroverheen een mooie witte romper met bloemetjespatroon, in bed. Ze heeft niet lang nodig om helemaal vertrokken te zijn.
Het is 2.10u als Vivienne wakker schrikt van geschreeuw. Annelieke is helemaal in paniek. Ze heeft een nare droom.. Vivienne loopt naar haar toe en probeert haar wakker te krijgen. Dit lukt al snel, maar helaas slaat de droom om in wederom een paniekaanval.
Vivienne loopt snel even weg en haalt diezelfde collega als de vorige keer erbij. Eerst maar de noodmedicatie erin. Maar als dat 20 min later nog onvoldoende rust geeft, haalt haar collega weer even de 'volwassen' speen op. Vivienne stopt hem bij Annelieke in haar mond en al snel begint Annelieke iets rustiger te worden. Nu ze wat rusriger wordt en langzaam begint te ontspannen, ruikt Vivienne alweer hoe laat het is; een poepbroek!
Nu haar collega er nog is verschoont ze Annelieke gelijk even. Maar Annelieke krijgt er weinig meer van mee, die is dankzij de speen, alweer in dromenland.
Tegen 3.00u ligt ook Vivienne weer in bed. Hopelijk kan ook zij nog een paar uurtjes pitten...
Om 7.00 gaat de wekker. Vivienne voelt zich gebroken na deze nacht. Toch staat ze op en maakt ze Annelieke weer heel lief wakker.
"Goedemorgen meid, nieuwe dag en nieuwe acticiviteiten. Ben je klaar voor een nieuwe dag?"
"Ikkk bjen err wjel kjaar voor" zegt Annelieke, met de speen nog in haar mond. "Laten we eerst de speen er maar eens uithalen", zegt Vivienne. Die heb je nu vast niet meer nodig.
"Waarom heb ik dan een speen in? Ik ben geen baby meer!!!", zegt Annelieke.
"Je had vannacht een vreselijke nachtmerrie, daarna een paniekaanval en een vieze luier. Je werd alleen rustig van de speen"
"Ik wil nooit meer een speen in, ik ben al 23!! Oh, en ik heb gisteren ook op de wc geplast, dus ik wil ook geen luier meer om".
"Meid", zei Vivienne, "je weet de afspraak! 2x op de wc plassen, dan mag hij eventjes af".
"Oke, dat gaat me lukken vandaag"..
Om 8.00u staat het ontbijt alweer helemaal klaar. Iedereen is vrolijk en smult van de lekkere broodjes. Ook is er deze morgen verse sinaasappelsap en aanmaaklimonade. Annelieke smult ervan en heeft na het sabbelen op de speen ook flinke dorst. Ze drinkt wel 3 glazen!
Om 9.00u is iedereen uitgegeten en is de tafel afgeruimd.
Deze ochtend zal in het teken staan van spelletjes met elkaar doen.
De ochtend verloopt super relaxed. Tot het moment dat Bjorn het even niet meer kan handelen dat hij geen eerste is geworden bij het spelletje. Hij wordt opnieuw boos en gooit het hele spel door de woonkamer.
Annelieke probeert met lieve opmerkingen en een hand op zijn schouder, hem tot rust te krijgen. Dit lukt niet en ze raakt zelf ook in paniek.
"Ouwe paniekvogel, pas op dat je geen poepje in je luier doet he", zegt Bjorn.
Voor de begeleiding is de maat vol. Bjorn moet naar zijn hut om even flink af te koelen.
Ondanks de paniekaanval, voelt de luier van Annelieke nog droog. Dat is dan weer een meevaller. Maar dit gedrag van Bjorn kan echt niet.
De begeleiding besluit even de groep aan een drankje en een koekje te zetten en even kort beraad te hebben.
Ze gaan Bjorn 2 oplossingen bieden;
1) hij stopt met opmerkingen maken over Annelieke en haar probleempjes, draagt zelf 24u een luier om te ervaren hoe 'ellendig' het is en mag dan blijven.
2) hij wordt opgehaald en zijn vakantie op de boot eindigt hier.
Na het overleg gaan de spelletjes weer door.
Annelieke besluit om twister mee te doen. Je moet dan allerlei gekke houdingen aannemen op de stippen op het kleed, samen met je groepsgenoten. Wie houdt het langst vol?
Wat denken jullie dat Bjorn gaat kiezen?
Gaat Annelieke het spel lang volhouden? Zou ze haar volgende plasje wel voelen aankomen en de wc op tijd behalen zodat haar luier even af mag?
Tot de volgende!
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Mooi dat het verhaal verder gaat.
Annelieke is goed bezig hoop dat ze het volhoudt.
Hoop dat Bjorn blijft maar, alles in een luier moet doen, waarbij hij zelfs bij een bruine luier geduldig op zijn verschoning moet wachten.
Aangezien dames voor gaan.
Annelieke is goed bezig hoop dat ze het volhoudt.
Hoop dat Bjorn blijft maar, alles in een luier moet doen, waarbij hij zelfs bij een bruine luier geduldig op zijn verschoning moet wachten.
Aangezien dames voor gaan.
broekplassertje1990
Superlid
Hoofdstuk 7;
Terwijl de spelletjesochtend doorgaat en Annelieke het uitzingt van plezier, vindt er in de hut van Bjorn een intensief gesprek plaats.
Zijn pb'er (persoonlijk begeleider) voert een pittig gesprek met hem. Nu bjorn weer rustig is beaamt hij dat hij over een grens is gegaan. Hij vindt het heel erg dat hij zulke dingen roept als hij boos is.
Hij begrijpt de keuze van de begeleiding dat hij naar huis moet maar stelt toch de vraag of hij niet ALSJEBLIEFT mag blijven als hij zich nu aan de regels zal houden.
Zijn pb'er (Monique) zegt hem dat ze hebben overlegd. Als hij bereid is om 1 dag lang, 24u, een luier om te doen, zodat hij zich beter in kan leven hoe vervelend het voor Annelieke is, dan mag hij blijven.
Bjorn sputtert tegen. "Ja, dahaaag, ik ga echt niet met een luier omlopen, ik ben volwassen ja!"
"Prima", zegt Monique, "dan zal ik je moeder bellen dat ze je komt halen, zodra we bij het volgende punt aanleggen".
Even blijft het stil. Bjorn panikeert in zijn hoofd. 'Wat moet ik doen, wat moet ik doen. Mama zal razend zijn op mij en ik vind het hier zo leuk.......'
Na enkele minuten, waarin Monique al begonnen is zijn koffer in te pakken, zegt Bjorn toch: "oke, ik doe het. Kan mij het schelen. Het is ook mijn vakantie. Maar een ding doe ik niet; ik ga niet het zwembad in met zo'n ding om mn kont".
"Deal", zegt Monique. "Ik ga even een stapel luiers in jouw maat halen bij de gehandicaptenafdeling en dan kom ik terug. Je mag wel even voor de laatste keer naar de wc en als je terug komt dan mag je op bed liggen en je broek en onderbroek vast uittrekken".
Na 10 minuten, die voor Bjorn als een eeuwigheid voelen, komt Monique terug. Ze heeft 6 luiers in haar hand. "Zo, dit moet genoeg zijn voor de komende 24u".
Bjorn ligt met zijn handen over zijn kruis op bed. Hij schaamt zich. Monique is behendig en heeft in een paar tellen de luier om bjorn zn billen zitten. "Klaar! Trek maar gauw je broek eroverheen, dan gaan we weer terug naar de groep. Als je hebt geplast of gepoept, dan even roepen hoor! Oh en.. voor de duidelijkheid nog 1 keer; de wc is verboden terrein!"
Bjorn zucht en trekt zijn broek over de luier heen. Het is gelukkig een joggingsbroek, dus je ziet qua voem niet goed dat hij een luier om heeft. Maar er zit geen romper overheen, dus als hij bukt zie je wel de rand van de luier.
Bjorn en Monique komen terug bij de groep.
Monique neemt gelijk het woord; "zoals jullie weten is Bjorn over een grens gegaan. Hij heeft spijt van wat hij heeft gezegd. Op 1 voorwaarde mocht hij blijven en dat was dat hij 24u lang een luier zou dragen, zodat hij weet hoe ellendig het is voor Annelieke en dat hij die opmerkingen dus niet meer kan maken".
Zowel Bjorn als Annelieke krijgen een kleur. In 1 zin heeft Monique zojuist van beide vernoemd dat ze een luier omhebben. Natuurlijk wist de groep het al van Annelieke, maar toch is het wel weer beschamend dat Monique dat zegt.
Annelieke zucht diep. 'Ik ben niet meer de enige met een luier en dit is bjorn zn verdiende loon!' Denkt ze..
"En nu gaan we de laatste 10 minuten nog spelletjes doen en we houden het gezellig" zei begeleider Bart.
Na 10 minuten gaat de groep opruimen. Iedereen heeft onwijs genoten van de spelletjesochtend. Het is alweer bijna tijd voor de lunch.
Alsof het zo moest zijn dat de spelletjesochtend precies nu afgelopen was en Annelieke dus even rust had, voelde ze een plas aankomen. In paniek riep ze naar Vivienne dat er een plas aankwam.
Beide snelde zich naar de wc en....
"JAAAAAAAAAAAA, het is je gelukt Anneliek! Wat ben ik trots. Je 2e plas overdag op de wc!"
"Joeehoeeeeee" zei Annelieke, "ik ben weer zindelijk".
Nadat Annelieke de plas op de wc had gedaan, hielp Vivienne haar even met haar vulva en haar billen schoonmaken. De luier mocht nu eventjes af voor vandaag om te kijken hoe het nu gaat, maar dan moest de romper ook even verwisseld worden voor een onderbroekje. Dat zal in de hut gaan gebeuren.
Annelieke loopt met een blote onderkant naar de hut toe. Ze is inmiddels al veel schaamte voorbij en veels te blij dat de luier eventjes af mag. Dat ze in een romper die nog open is, zonder luier of onderbroek over de gang struint, maakt haar op dit moment niks.
Samen zoeken Annelieke en Vivienne een onderbroek en een legging uit. Het wordt een roze onderbroekje en een roze legging, met daarop een wit tshirt. Op de achterkant van het tshirt staat een mooie bloemenpatroon. Annelieke is immers gek van bloemen. Eindelijk voelt ze zich weer even de 23 jarige vrouw, in normale kleding, zonder luier.
Na de lunch staat er niet veel op het programma voor de middag. Iedere begeleider mag met zijn/haar cliënt(en) op de boot doen waar ze zin in hebben. Vrije tijd, heet het.
Om 16.30u mag iedereen zich weer melden voor een drankje en daar aansluitend het diner bereiden en eten.
Annelieke en Vivienne maken een plannetje voor de middag. Annelieke wil heel graag bowlen, bij het casino kijken en het liefst ook nog zwemmen in haar mooie bikini.
"Dat is iets te veel meid. Laten we nu 1 of 2 dingen doen en de 3e activiteit doen we dan de volgende keer als we vrije tijd hebben. Ik ben voorstander dat je vanmiddag ook nog even een uurtje op bed gaat liggen, want je bent erg moe en het zijn veel prikkels"
Na goed overleg besluiten de vrouwen dat ze gaan bowlen en dat Annelieke daarna even een uurtje gaat slapen. Als ze vroeg wakker is kunnen ze nog even bij het casino kijken.
Het bowlen is super leuk. Er zijn maar 2 banen op de boot, maar dat je zelfs een bowlingbaan hebt op deze boot, is natuurlijk fantastisch.
Na 15 min., waarin Annelieke al 1 strike en 1 spare heeft gegooid, komt de ober de drankjes opnemen.
"Ik wil fristi" roept Annelieke en Vivienne besteld voor zichzelf een cola light.
Vivienne begint terug te komen en gooit ook een aantal keer heel veel ballen om. Het wordt steeds spannender wie er gaat winnen.
Na 50 minuten intensief bowlen wordt de spanning Annelieke te veel. De vele prikkels van de muziek, de verlichting en de spanning omdat ze graag wil winnen, maken dat ze het even niet meer overziet.
Annelieke begint te hyperventileren en gaat in een hoekje op de bank zitten. Vivienne krijgt het in de gaten en gaat rustig naast Annelieke zitten. Ze praat rustig op haar in, maar de woorden lijken wederom niet binnen te komen.
Zodra Vivienne een hand op haar schouder legt, ziet ze Annelieke ietsje rustiger worden. Maar opnieuw gebeurt het onvermijdelijke; Annelieke laat uit spanning haar plasje lopen. De limonade en de sinaasappelsap van vanochtend en de fristi van vanmiddag, alles komt eruit. De sluizen zijn geopend, lijkt het.
Vivienne slaat haar arm om Annelieke heen, vertelt snel de ober dat er een ongelukje heeft plaatsgevonden en dat zij vertrekken en neemt Annelieke rustig mee naar de hut.
Even weg uit de situatie lijkt voldoende voor Annelieke om haar ademhaling weer onder controle te krijgen.
Eenmaal in de hut beseft ze zich dat ze door de paniek, wederom een ongelukje heeft gehad. Hasr mooie lichtroze legging is inmiddels donker roze. Haar sokken soppen.
Ze is zo moe van de drukke dag en haar paniekaanval, dat ze niet eens tegen stribbelt als Vivienne haar een luier omdoet met een schone romper en haar in bed legt. "Ga maar fijn even slapen meid, rust maar even goed uit". Voor de zekerheid legt ze de volwassenspeen naast Annelieke.
Vivienne gaat ook even op bed liggen.
Vrij snel hoort ze dat Annelieke de speen heeft gepakt en begint te sabbelen. Ze heeft alle strijd even opgegeven en is in slaap gedommeld. Die lieve meid, wat een strijd is het zo voor haar...
Om 16.20u slaapt Annelieke nog. Vivienne moet haar nu maar eens wakker gaan maken, over 10 minuten moeten ze weer door met het programma.
Suf kijkt Annelieke om zich heen. Ze heeft bijna 2,5u geslapen. Ze voelt en merkt dat ze een luier om heeft. Ze begint hard te huilen, het besef komt nu echt......
Zou Annelieke de strijd voor een onderbroek ipv luier, nog aan gaan? Of gaat ze de luier voor nu even accepteren?
Hoe dit verder gaat lezen jullie in hoofdstuk 8!
Terwijl de spelletjesochtend doorgaat en Annelieke het uitzingt van plezier, vindt er in de hut van Bjorn een intensief gesprek plaats.
Zijn pb'er (persoonlijk begeleider) voert een pittig gesprek met hem. Nu bjorn weer rustig is beaamt hij dat hij over een grens is gegaan. Hij vindt het heel erg dat hij zulke dingen roept als hij boos is.
Hij begrijpt de keuze van de begeleiding dat hij naar huis moet maar stelt toch de vraag of hij niet ALSJEBLIEFT mag blijven als hij zich nu aan de regels zal houden.
Zijn pb'er (Monique) zegt hem dat ze hebben overlegd. Als hij bereid is om 1 dag lang, 24u, een luier om te doen, zodat hij zich beter in kan leven hoe vervelend het voor Annelieke is, dan mag hij blijven.
Bjorn sputtert tegen. "Ja, dahaaag, ik ga echt niet met een luier omlopen, ik ben volwassen ja!"
"Prima", zegt Monique, "dan zal ik je moeder bellen dat ze je komt halen, zodra we bij het volgende punt aanleggen".
Even blijft het stil. Bjorn panikeert in zijn hoofd. 'Wat moet ik doen, wat moet ik doen. Mama zal razend zijn op mij en ik vind het hier zo leuk.......'
Na enkele minuten, waarin Monique al begonnen is zijn koffer in te pakken, zegt Bjorn toch: "oke, ik doe het. Kan mij het schelen. Het is ook mijn vakantie. Maar een ding doe ik niet; ik ga niet het zwembad in met zo'n ding om mn kont".
"Deal", zegt Monique. "Ik ga even een stapel luiers in jouw maat halen bij de gehandicaptenafdeling en dan kom ik terug. Je mag wel even voor de laatste keer naar de wc en als je terug komt dan mag je op bed liggen en je broek en onderbroek vast uittrekken".
Na 10 minuten, die voor Bjorn als een eeuwigheid voelen, komt Monique terug. Ze heeft 6 luiers in haar hand. "Zo, dit moet genoeg zijn voor de komende 24u".
Bjorn ligt met zijn handen over zijn kruis op bed. Hij schaamt zich. Monique is behendig en heeft in een paar tellen de luier om bjorn zn billen zitten. "Klaar! Trek maar gauw je broek eroverheen, dan gaan we weer terug naar de groep. Als je hebt geplast of gepoept, dan even roepen hoor! Oh en.. voor de duidelijkheid nog 1 keer; de wc is verboden terrein!"
Bjorn zucht en trekt zijn broek over de luier heen. Het is gelukkig een joggingsbroek, dus je ziet qua voem niet goed dat hij een luier om heeft. Maar er zit geen romper overheen, dus als hij bukt zie je wel de rand van de luier.
Bjorn en Monique komen terug bij de groep.
Monique neemt gelijk het woord; "zoals jullie weten is Bjorn over een grens gegaan. Hij heeft spijt van wat hij heeft gezegd. Op 1 voorwaarde mocht hij blijven en dat was dat hij 24u lang een luier zou dragen, zodat hij weet hoe ellendig het is voor Annelieke en dat hij die opmerkingen dus niet meer kan maken".
Zowel Bjorn als Annelieke krijgen een kleur. In 1 zin heeft Monique zojuist van beide vernoemd dat ze een luier omhebben. Natuurlijk wist de groep het al van Annelieke, maar toch is het wel weer beschamend dat Monique dat zegt.
Annelieke zucht diep. 'Ik ben niet meer de enige met een luier en dit is bjorn zn verdiende loon!' Denkt ze..
"En nu gaan we de laatste 10 minuten nog spelletjes doen en we houden het gezellig" zei begeleider Bart.
Na 10 minuten gaat de groep opruimen. Iedereen heeft onwijs genoten van de spelletjesochtend. Het is alweer bijna tijd voor de lunch.
Alsof het zo moest zijn dat de spelletjesochtend precies nu afgelopen was en Annelieke dus even rust had, voelde ze een plas aankomen. In paniek riep ze naar Vivienne dat er een plas aankwam.
Beide snelde zich naar de wc en....
"JAAAAAAAAAAAA, het is je gelukt Anneliek! Wat ben ik trots. Je 2e plas overdag op de wc!"
"Joeehoeeeeee" zei Annelieke, "ik ben weer zindelijk".
Nadat Annelieke de plas op de wc had gedaan, hielp Vivienne haar even met haar vulva en haar billen schoonmaken. De luier mocht nu eventjes af voor vandaag om te kijken hoe het nu gaat, maar dan moest de romper ook even verwisseld worden voor een onderbroekje. Dat zal in de hut gaan gebeuren.
Annelieke loopt met een blote onderkant naar de hut toe. Ze is inmiddels al veel schaamte voorbij en veels te blij dat de luier eventjes af mag. Dat ze in een romper die nog open is, zonder luier of onderbroek over de gang struint, maakt haar op dit moment niks.
Samen zoeken Annelieke en Vivienne een onderbroek en een legging uit. Het wordt een roze onderbroekje en een roze legging, met daarop een wit tshirt. Op de achterkant van het tshirt staat een mooie bloemenpatroon. Annelieke is immers gek van bloemen. Eindelijk voelt ze zich weer even de 23 jarige vrouw, in normale kleding, zonder luier.
Na de lunch staat er niet veel op het programma voor de middag. Iedere begeleider mag met zijn/haar cliënt(en) op de boot doen waar ze zin in hebben. Vrije tijd, heet het.
Om 16.30u mag iedereen zich weer melden voor een drankje en daar aansluitend het diner bereiden en eten.
Annelieke en Vivienne maken een plannetje voor de middag. Annelieke wil heel graag bowlen, bij het casino kijken en het liefst ook nog zwemmen in haar mooie bikini.
"Dat is iets te veel meid. Laten we nu 1 of 2 dingen doen en de 3e activiteit doen we dan de volgende keer als we vrije tijd hebben. Ik ben voorstander dat je vanmiddag ook nog even een uurtje op bed gaat liggen, want je bent erg moe en het zijn veel prikkels"
Na goed overleg besluiten de vrouwen dat ze gaan bowlen en dat Annelieke daarna even een uurtje gaat slapen. Als ze vroeg wakker is kunnen ze nog even bij het casino kijken.
Het bowlen is super leuk. Er zijn maar 2 banen op de boot, maar dat je zelfs een bowlingbaan hebt op deze boot, is natuurlijk fantastisch.
Na 15 min., waarin Annelieke al 1 strike en 1 spare heeft gegooid, komt de ober de drankjes opnemen.
"Ik wil fristi" roept Annelieke en Vivienne besteld voor zichzelf een cola light.
Vivienne begint terug te komen en gooit ook een aantal keer heel veel ballen om. Het wordt steeds spannender wie er gaat winnen.
Na 50 minuten intensief bowlen wordt de spanning Annelieke te veel. De vele prikkels van de muziek, de verlichting en de spanning omdat ze graag wil winnen, maken dat ze het even niet meer overziet.
Annelieke begint te hyperventileren en gaat in een hoekje op de bank zitten. Vivienne krijgt het in de gaten en gaat rustig naast Annelieke zitten. Ze praat rustig op haar in, maar de woorden lijken wederom niet binnen te komen.
Zodra Vivienne een hand op haar schouder legt, ziet ze Annelieke ietsje rustiger worden. Maar opnieuw gebeurt het onvermijdelijke; Annelieke laat uit spanning haar plasje lopen. De limonade en de sinaasappelsap van vanochtend en de fristi van vanmiddag, alles komt eruit. De sluizen zijn geopend, lijkt het.
Vivienne slaat haar arm om Annelieke heen, vertelt snel de ober dat er een ongelukje heeft plaatsgevonden en dat zij vertrekken en neemt Annelieke rustig mee naar de hut.
Even weg uit de situatie lijkt voldoende voor Annelieke om haar ademhaling weer onder controle te krijgen.
Eenmaal in de hut beseft ze zich dat ze door de paniek, wederom een ongelukje heeft gehad. Hasr mooie lichtroze legging is inmiddels donker roze. Haar sokken soppen.
Ze is zo moe van de drukke dag en haar paniekaanval, dat ze niet eens tegen stribbelt als Vivienne haar een luier omdoet met een schone romper en haar in bed legt. "Ga maar fijn even slapen meid, rust maar even goed uit". Voor de zekerheid legt ze de volwassenspeen naast Annelieke.
Vivienne gaat ook even op bed liggen.
Vrij snel hoort ze dat Annelieke de speen heeft gepakt en begint te sabbelen. Ze heeft alle strijd even opgegeven en is in slaap gedommeld. Die lieve meid, wat een strijd is het zo voor haar...
Om 16.20u slaapt Annelieke nog. Vivienne moet haar nu maar eens wakker gaan maken, over 10 minuten moeten ze weer door met het programma.
Suf kijkt Annelieke om zich heen. Ze heeft bijna 2,5u geslapen. Ze voelt en merkt dat ze een luier om heeft. Ze begint hard te huilen, het besef komt nu echt......
Zou Annelieke de strijd voor een onderbroek ipv luier, nog aan gaan? Of gaat ze de luier voor nu even accepteren?
Hoe dit verder gaat lezen jullie in hoofdstuk 8!
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Hoop voor Annelieke dat het goed komt.
Toch denk ik dat zij er verstandig aan doet om luiers voor de rest van de reis te accepteren.
Scheelt een hoop stress en, Bjorn zo sportief is om ook de rest van de reis luiers te dragen.
Toch denk ik dat zij er verstandig aan doet om luiers voor de rest van de reis te accepteren.
Scheelt een hoop stress en, Bjorn zo sportief is om ook de rest van de reis luiers te dragen.
broekplassertje1990
Superlid
Hoofdstuk 8;
Het besef is er. Ze is wakker geworden om 16.25u en voelt aan alles dat ze een luier tussen haar benen heeft. Annelieke kijkt beteuterd. Waarom wil het nou niet lukken om een onderbroek te kunnen dragen en niet meer zoveel ongelukjes te hebben? 'Ik ben verdorie 23 en lijk wel een baby'...
"Anneliek, ik denk dat we even moeten praten" zegt Vivienne.
"Ik zie aan je dat je verdrietig bent omdat je een luier om hebt. Tijdens het bowlen kreeg je weer een aanval en heb je jouw onderbroekje helemaal nat geplast. Je kunt er helemaal niets aan doen, maar het is zo ellendig voor je als je steeds natte broeken hebt. Wil je er niet nog eens over nadenken om toch tot in ieder geval het einde van de reis, een luier t3 dragen 24/7?
Dan kun je ook ervaren dat niemand het erg vindt als jij een luier draagt. Dat het fijn is dat je niet meer de hele tijd vol spanning rond loopt of je wel op tijd op de wc bent en straks thuis zal het voor papa en mama ook een onwijze opluchting zijn als je de luiers accepteert.
Wie weet kom je er ooit wel vanaf. En als je moet plassen en je voelt het, mag je natuurlijk altijd aangeven dat je naar de wc wilt. Dan help ik je!"
Annelieke moet het allemaal even laten bezinken. Ze merkt dat ze onwijs moe is van hele dagen stress rondom haar ongelukjes. Het zou ZO veel ademruimte geven als ze zich daar niet meer druk om hoeft te maken...
"Ik vind het heel moeilijk, Viv.. ik ben 23 en geen baby, maar ik wil ook niet dat iedereen steeds ziet dat ik een vieze broek heb. Ik ben ook heel erg moe. Ik denk dat ik toch maar kies om dan voor de l.. ll... luuuuiierss te gaan" ... ze begint te snikken. Intens verdrietig. Maar ergens voelt ze ook een soort van opluchting? Even geen stress meer om een natte of vieze broek...
Vivienne verschoont Annelieke, doet haar romper weer dicht en trekt de lichtblauwe bloemetjes legging over de luier en romper heen.
Het is inmiddels 16.45u, de groep zal wel aan het wachten zijn. De meiden lopen samen naar de woonkamer.
Onder het koken en eten valt het Vivienne op dat Annelieke veel meer ontspannen is. Ze lacht meer, ze kletst meer, ze wiebelt niet de hele tijd meer met haar benen.
De avond vliegt voorbij. Annelieke voelt tegen 8u wel een keer dat ze moet plassen. Ze voelt ook dat het al te laat is om nog tegen Vivienne te zeggen. 'Ach, mn broek wordt in ieder geval niet nat nu'
De avond sluit de groep gezellig af en om 21.30 is het tijd om naar bed te gaan. De vakantie is nu voor de helft al voorbij. Hopelijk kan Annelieke de rest van de vakantie ervaren dat het niet erg is dat ze een luier om moet.
Gedurende de rest van de vakantie moet Vivienne heel veel luiers verschonen. Aan het begin voelt Annelieke de plasjes nog wel eens lopen, maar na een paar dagen is ze de controle over haar blaas helemaal kwijt.
Het gaat goed met Annelieke. Ze is ontspannen, heeft veel minder paniek of aanvallen en de luiers? Die accepteert ze.
Ze krijgt geen nare opmerkingen. Niet als anderen de luier zien of soms zelfs ruiken, niet als ze een zwemluier aan heeft, niet als ze met de warme dagen in een luier met een rompertje loopt. Iedereen accepteert het.
Natuurlijk zijn er wel eens kleine kinderen die raar kijken of wijzen, maar Annelieke lijkt het ineens minder erg te vinden. Ze kan er niks aan doen, toch? Liever dit dan 10x per dag een droge onderbroek aan moeten.
Bjorn heeft zn lesje geleerd. Na een dag van 24u een luier om gehad te hebben, weet hij nu dat hij dankbaar moet zijn dat hij zn plasjes en poepjes gewoon op de wc kan doen. Hij heeft geen nare opmerkingen meer gemaakt naar Annelieke.
Een week na de acceptatie van de luiers, is de boottrip dan ook voorbij.
Annelieke is door het dolle heen als ze haar papa en mama weer ziet. Vivienne doet kort verslag van het acceptatieproces en vertelt dat Annelieke de luiers echt nodig heeft. Ze heeft geen aandrang en doet elke plas in haar luier. Heeel soms geeft ze aan dat ze moet poepen, maar ook dat gaat geregeld in de luier.
Haar ouders zijn blij dat Annelieke dit geaccepteerrd heeft en dat ze hun dochter zo ontspannen terug hebben gekregen.
Zouden die luiers dan dé oplossing zijn? Zou de paniek nu echt minder worden nu ze een soort 'veilige haven' om zich heen heeft?
Op de terugweg in de auto is Annelieke helemaal moe van haar trip op de boot. Ze valt in slaap en laat haar zoveelste plasje van die dag lopen.
Papa en mama zijn blij dat deze terugreis in de auto zo ontspannen verloopt. Dat is lang geleden.
Onderweg maken ze nog een tussenstop bij de McDonalds.
Mama ziet dat de natte luier van Annelieke onder haar rokje uit komt, maar ook mama accepteert het. Zolang haar dochter maar gelukkig is.
Ze eten een lekkere maaltijd en gaan dan op naar huis.
Zodra ze thuis zijn is het tijd voor een goed gesprek; ook op de woonplek van Annelieke moet vertelt worden over de luiers. Dat wordt daar niet geaccepteerd. Een nieuwe woonplek voor Annelieke is noodzakelijk.
In mijn volgende verhaal vindt Annelieke een nieuwe woonplaats op een groep waar luiers worden geaccepteerd. Ze krijgt daar een begeleider, welke goed voor Annelieke zorgt.
Zou Annelieke weer een soort van werk kunnen gaan doen nu het beter gaat? Hoe doet ze het daar dan met haar luiers? Of gaat ze dan toch weer proberen om een onderbroekje te dragen?
Een nieuw verhaal komt snel online. Een nieuw topic. Zodra de titel bekend is, laat ik het jullie weten.
Veel luierliefs, broekplassertje.
Het besef is er. Ze is wakker geworden om 16.25u en voelt aan alles dat ze een luier tussen haar benen heeft. Annelieke kijkt beteuterd. Waarom wil het nou niet lukken om een onderbroek te kunnen dragen en niet meer zoveel ongelukjes te hebben? 'Ik ben verdorie 23 en lijk wel een baby'...
"Anneliek, ik denk dat we even moeten praten" zegt Vivienne.
"Ik zie aan je dat je verdrietig bent omdat je een luier om hebt. Tijdens het bowlen kreeg je weer een aanval en heb je jouw onderbroekje helemaal nat geplast. Je kunt er helemaal niets aan doen, maar het is zo ellendig voor je als je steeds natte broeken hebt. Wil je er niet nog eens over nadenken om toch tot in ieder geval het einde van de reis, een luier t3 dragen 24/7?
Dan kun je ook ervaren dat niemand het erg vindt als jij een luier draagt. Dat het fijn is dat je niet meer de hele tijd vol spanning rond loopt of je wel op tijd op de wc bent en straks thuis zal het voor papa en mama ook een onwijze opluchting zijn als je de luiers accepteert.
Wie weet kom je er ooit wel vanaf. En als je moet plassen en je voelt het, mag je natuurlijk altijd aangeven dat je naar de wc wilt. Dan help ik je!"
Annelieke moet het allemaal even laten bezinken. Ze merkt dat ze onwijs moe is van hele dagen stress rondom haar ongelukjes. Het zou ZO veel ademruimte geven als ze zich daar niet meer druk om hoeft te maken...
"Ik vind het heel moeilijk, Viv.. ik ben 23 en geen baby, maar ik wil ook niet dat iedereen steeds ziet dat ik een vieze broek heb. Ik ben ook heel erg moe. Ik denk dat ik toch maar kies om dan voor de l.. ll... luuuuiierss te gaan" ... ze begint te snikken. Intens verdrietig. Maar ergens voelt ze ook een soort van opluchting? Even geen stress meer om een natte of vieze broek...
Vivienne verschoont Annelieke, doet haar romper weer dicht en trekt de lichtblauwe bloemetjes legging over de luier en romper heen.
Het is inmiddels 16.45u, de groep zal wel aan het wachten zijn. De meiden lopen samen naar de woonkamer.
Onder het koken en eten valt het Vivienne op dat Annelieke veel meer ontspannen is. Ze lacht meer, ze kletst meer, ze wiebelt niet de hele tijd meer met haar benen.
De avond vliegt voorbij. Annelieke voelt tegen 8u wel een keer dat ze moet plassen. Ze voelt ook dat het al te laat is om nog tegen Vivienne te zeggen. 'Ach, mn broek wordt in ieder geval niet nat nu'
De avond sluit de groep gezellig af en om 21.30 is het tijd om naar bed te gaan. De vakantie is nu voor de helft al voorbij. Hopelijk kan Annelieke de rest van de vakantie ervaren dat het niet erg is dat ze een luier om moet.
Gedurende de rest van de vakantie moet Vivienne heel veel luiers verschonen. Aan het begin voelt Annelieke de plasjes nog wel eens lopen, maar na een paar dagen is ze de controle over haar blaas helemaal kwijt.
Het gaat goed met Annelieke. Ze is ontspannen, heeft veel minder paniek of aanvallen en de luiers? Die accepteert ze.
Ze krijgt geen nare opmerkingen. Niet als anderen de luier zien of soms zelfs ruiken, niet als ze een zwemluier aan heeft, niet als ze met de warme dagen in een luier met een rompertje loopt. Iedereen accepteert het.
Natuurlijk zijn er wel eens kleine kinderen die raar kijken of wijzen, maar Annelieke lijkt het ineens minder erg te vinden. Ze kan er niks aan doen, toch? Liever dit dan 10x per dag een droge onderbroek aan moeten.
Bjorn heeft zn lesje geleerd. Na een dag van 24u een luier om gehad te hebben, weet hij nu dat hij dankbaar moet zijn dat hij zn plasjes en poepjes gewoon op de wc kan doen. Hij heeft geen nare opmerkingen meer gemaakt naar Annelieke.
Een week na de acceptatie van de luiers, is de boottrip dan ook voorbij.
Annelieke is door het dolle heen als ze haar papa en mama weer ziet. Vivienne doet kort verslag van het acceptatieproces en vertelt dat Annelieke de luiers echt nodig heeft. Ze heeft geen aandrang en doet elke plas in haar luier. Heeel soms geeft ze aan dat ze moet poepen, maar ook dat gaat geregeld in de luier.
Haar ouders zijn blij dat Annelieke dit geaccepteerrd heeft en dat ze hun dochter zo ontspannen terug hebben gekregen.
Zouden die luiers dan dé oplossing zijn? Zou de paniek nu echt minder worden nu ze een soort 'veilige haven' om zich heen heeft?
Op de terugweg in de auto is Annelieke helemaal moe van haar trip op de boot. Ze valt in slaap en laat haar zoveelste plasje van die dag lopen.
Papa en mama zijn blij dat deze terugreis in de auto zo ontspannen verloopt. Dat is lang geleden.
Onderweg maken ze nog een tussenstop bij de McDonalds.
Mama ziet dat de natte luier van Annelieke onder haar rokje uit komt, maar ook mama accepteert het. Zolang haar dochter maar gelukkig is.
Ze eten een lekkere maaltijd en gaan dan op naar huis.
Zodra ze thuis zijn is het tijd voor een goed gesprek; ook op de woonplek van Annelieke moet vertelt worden over de luiers. Dat wordt daar niet geaccepteerd. Een nieuwe woonplek voor Annelieke is noodzakelijk.
In mijn volgende verhaal vindt Annelieke een nieuwe woonplaats op een groep waar luiers worden geaccepteerd. Ze krijgt daar een begeleider, welke goed voor Annelieke zorgt.
Zou Annelieke weer een soort van werk kunnen gaan doen nu het beter gaat? Hoe doet ze het daar dan met haar luiers? Of gaat ze dan toch weer proberen om een onderbroekje te dragen?
Een nieuw verhaal komt snel online. Een nieuw topic. Zodra de titel bekend is, laat ik het jullie weten.
Veel luierliefs, broekplassertje.
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Mooi einde succes met een volgend verhaal.
Little Endy
Sayori the shy Enderman :3 (he/they)
Ik vind dit echt een mooi verhaal, en heb het met heel veel plezier gelezen! Moge het volgende verhaal net zo leuk worden 
| Thread starter | Similar threads | Forum | Replies | Date |
|---|---|---|---|---|
| D | Kletsen over Omorashi? | Broekplassers en Poepers | 21 | |
| D | Verhaal Klaar Ongelukjes in het Openbaar | O | 1 | |
|
"ongelukjes" van ons | Broekplassers en Poepers | 3 | |
| B | Ongelukjes | Broekplassers en Poepers | 3 | |
| I | ongelukjes | Broekplassers en Poepers | 91 | |
| B | Nog niet klaar Annelieke gaat verhuizen! | A | 51 |