diaperdrenthe
wees wie je wilt zijn in het leven.
Onwetende vergeeflijkheid
Ik werd wakker met een lichte vorm van hoofdpijn, maar terwijl ik wakker werd.
Reageerde mijn lichaam niet zoals het moest wezen.
Ik hoorde boven mijn hoofd een rustgevende muziek maar ik kon niet focussen wat het precies.
Ik keek naar een hangende object wat aan het draaien was.
Mijn ogen hadden totaal geen scherpte ik zag wel vormen maar niet de contouren.
Ik probeerde me te draaien maar alles voelde zo zwaar aan.
Ik probeerde dingen te herinneren maar ik wist me eigen naam niet eens.
Wie ben ik en waar was ik?
Een paniekerige gevoel kwam boven ik probeerde omhoog te komen maar dat lukte niet.
Dus ik moest om hulp roepen terwijl ik dat probeerde.
Had ik iets in me mond een soort rubberachtig iets, een speen?!
Ik spuugde hem uit me mond, want ik kreeg me handen niet richting me mond. En wou de eerste hulpkreet roepen.
Maar wat ik deed klonk totaal niet als help , ik was aan het kreunen ik kon niet praten, wat is er met me gebeurd?
Nu was de angst echt groot bij me ik probeerde nog te roepen maar het bleef op een kreunend geluid en het leek totaal niet op woorden wat ik riep.
Tranen vloeide over me wangen.ik voelde me hopeloos en radeloos.
Ik hoorde een stem een kalmerende stem, vrouwelijke stem
Die vrouw stond bij me, en ze sprak op een rustgevende toon.
En droogde me tranen. Maar ik verstond de vrouw niet.
Het was niet dat ze in een andere taal sprak dacht ik.
Maar ik begreep er niks van.
Maar ik werd wel rustig. Ze was mij aan het sussen.
Ik kreeg me speen in me mond en ik voelde haar hand wrijven over me borst.
Waar de vrouw een hypnotiserende toon aan het zingen was.
Een slaapliedje wat werkte.
Ik voelde opeens wat anders, ik deed me ogen open zag de de ruimte om mij heen aan het bewegen. De ruimte bewoog niet maar ik.
Ik werd vervoerd en zo ik het zag werd ik gedragen.
Mijn armen waren om iemand zijn schouder heen.en ik voelde dat ik steunde op iemand zijn hand. En voelde een hand drukken op me rug.
Ik wist niet wat er gebeurde, en ik werd neergelegd. Op een soort rubberachtige kussen voelde ik.
Mijn armen waren wat beweeglijker, maar me spraakvermogen niet.
De persoon die mij neer legde was een andere persoon dan voorheen.
Het was een Grote man. De man ging met zijn handen naar me kruis.
En hij deed iets maar ik weet niet wat .
Hij zal toch niet mij misbruiken? Had ik ghb op ofzo dat ik een zogenaamde verkrachtingsdrugs ophad.
Ik moest mezelf verdedigen en wou hem slaan.
Mijn armen probeerde het en de rest van de lichaam schokte.
Met een hand hield de man mijn armen vast en drukte deze tegen me borst aan.
Hij suste en zei doe maar rustig het komt goed ik ga je verschonen
Ik hoorde de man duidelijk. Het klonk vertrouwd maar mij verschonen?
Mijn situatie was steeds onduidelijker. En ik wist nog steeds niet wie ik ben.
Waar ik ben. Wat gebeurd er toch?
De man ging verder bij me kruis. Ik zag niet veel want me hoofd was nog zwaar als vele delen van me lichaam.
Ik hoorde een geluid die ik niet kon plaatsen.
En ik voelde dat rond me kruis met een doekje of zoiets gewreven wordt.
Er werd wat onder me billen weg getrokken. Wat gebeurd er toch?
Nu voelde ik een hand onder me rug komen en werd opgetild .
Nu schoot het mij te binnen wat de man bedoeld met verschonen.
Ik kreeg een luier om, maar had ik zojuist ook een luier om?
Ik begreep het niet en alles bleef onduidelijk.
Ondanks ik een luier om kreeg wist ik wel dat dit goed moest wezen.
Had ik nou een ongeluk gehad en was ik verlamd of heb ik een hersens beschadigen.
O god nee dat zal het niet wezen dit zal toch niet de rest van me leven zo zijn.
Paniek kwam weer terug en ik begon weer te huilen.
De man was klaar met verschonen en tilde mij op.
Rustig maar kleintje alles komt goed.
Hij kalmeerde mij echt ik moest hier op focussen en vertrouwen hebben in een vreemde.
De man bracht mij naar beneden waar ik in een kamer kwam. Ondanks ik niet goed zag wist ik dat het een woonkamer moest wezen.
Daar op de bank zat de zelfde vrouw die mij in slaap gesust had.
Ik werd op haar schoot gezet en ik voelde dat ze me ondersteunde en me hoofd beetje recht ophield.
Mijn speen werd uit me mond gehaald en ik kreeg een flesje in me mond.
Een babyflesje met melk.
Ik wist nu dat ik als een baby behandeld werd maar waarom?
Ik dronk het flesje helemaal op want ik voelde wat energie opkomen.
De vrouw sprak complimenterend over mij.
Wat ben jij een grote jongen ja een heel flesje heb jij opgedronken.
Goed bezig.
Terwijl het flesje leeg was drukte zij mij tegen haar borst aan en werd ik door me haren gestreken.
Ik probeerde wat te zeggen maar me spraak was nog niet op gang wel merkte ik dat er meer kracht in me benen was en me armen.
Ik probeerde om op te staan maar ik werd tegen gehouden door de stevige grip van de vrouw.
Rustig maar je hoeft niet omhoog het komt allemaal goed.
Straks weet je wel wat aan de hand is.
De laatste woorden bracht mij in nieuwsgierigheid. Ik wist nog steeds van niks.
Maar ik had wel vertrouwen dat het goed zal komen.
Ik wist niet waarom, maar die man en de vrouw zouden misschien wel mijn ouders wezen.
Dat moest wel, maar wat met mij aan de hand was weet ik nog steeds niet.
Erger nog wie ben ik?
Terwijl ik nog op de borst lag van de vrouw merkte dat ik slaperig werd.
Ik kreeg de speen terug in mijn mond en ik sliep weer.
Ik werd wakker nog steeds rustend op de borst van de vrouw.
Ik zag nog steeds vaag en ik merkte dat ik volledige kracht terug had.
Ik wou opstaan maar de vrouw hield me tegen.
Nee niet opstaan je mag niet opstaan .
Verdomde ik wil opstaan dacht ik ik spuugde de speen uit me mond
En ik riep laat me los.Ik sprak weer en ik bevrijde me uit de armen van de vrouw.
Terwijl ik op stond werd ik gelijk vast gehouden door de man.
Hij was zeer sterk en had me stevig vast en trok hij mij mee.
Naar een stoel en hij ging zitten en ik werd op zijn schoot gelegd met me buik.
En hij begon mij te slaan op me kont.
Godverdomme wat doe je. Terwijl ik dat riep sloeg hij harder
Hou op wie zijn jullie. En ik had tranen van vernedering in me ogen
En van pijn, ondanks dat de luier de klappen absorbeerde lande de klappen hard op me billen.
De man kende geen genade maar hij stopte wel na een tijd en ik werd stevig op zijn schoot gezet. Zo dit had jij verdient . Ik snap dat jij in de war bent maar geloof ons dit is het beste en afgesproken.
Jij bent ons kleintje en je bent zelf nog een kleine baby die nu even zich te groot gedragen heeft.
Ik was nu wel bang en had vragen en stelde die met een trilling in me stem
Wat bedoel je wat is afgesproken, wie zijn jullie en wie ben ik en waarom zie ik slecht.
Laten we je ogen verhelpen , de vrouw liep weg en kwam snel terug en zette wat op me hoofd. Het was een bril en ik zag alles duidelijk.
Ik droeg blijkbaar een bril dus en ik kon in de beide ogen kijken van de man en de vrouw.
Het waren vertrouwde ogen maar ik wist niet wie zij waren.
Wie zijn jullie? Vroeg ik
Wij zijn jou verzorger, je pappie en je mammie? En jij jongeman bent ons kleintje.
Het werd nu wel eng enigszins maar ik wist dat ik die twee kenden.
Hebben jullie mij ontvoerd?
Nee jij bent hier vrijwillig maar we hebben dit allemaal afgesproken en voor nu moet jij luisteren het is het beste want ik denk dat je nog weinig weet.
Je weet niet eens hoe jij heet toch?
Wat is er aan de hand spookte nu heel hard door me hoofd heen.
Wie ben ik dan hoe heet ik? Vroeg ik na.
Jij bent onze kleine jochie maar je heet Ivan.
Ivan? Ja klopt volgens mij wel en inderdaad zij zijn me ouders.
Maar er miste zoveel gaten in me geheugen dat ik dus besloot mij toe te geven aan hun genade.
Ik werd wakker met een lichte vorm van hoofdpijn, maar terwijl ik wakker werd.
Reageerde mijn lichaam niet zoals het moest wezen.
Ik hoorde boven mijn hoofd een rustgevende muziek maar ik kon niet focussen wat het precies.
Ik keek naar een hangende object wat aan het draaien was.
Mijn ogen hadden totaal geen scherpte ik zag wel vormen maar niet de contouren.
Ik probeerde me te draaien maar alles voelde zo zwaar aan.
Ik probeerde dingen te herinneren maar ik wist me eigen naam niet eens.
Wie ben ik en waar was ik?
Een paniekerige gevoel kwam boven ik probeerde omhoog te komen maar dat lukte niet.
Dus ik moest om hulp roepen terwijl ik dat probeerde.
Had ik iets in me mond een soort rubberachtig iets, een speen?!
Ik spuugde hem uit me mond, want ik kreeg me handen niet richting me mond. En wou de eerste hulpkreet roepen.
Maar wat ik deed klonk totaal niet als help , ik was aan het kreunen ik kon niet praten, wat is er met me gebeurd?
Nu was de angst echt groot bij me ik probeerde nog te roepen maar het bleef op een kreunend geluid en het leek totaal niet op woorden wat ik riep.
Tranen vloeide over me wangen.ik voelde me hopeloos en radeloos.
Ik hoorde een stem een kalmerende stem, vrouwelijke stem
Die vrouw stond bij me, en ze sprak op een rustgevende toon.
En droogde me tranen. Maar ik verstond de vrouw niet.
Het was niet dat ze in een andere taal sprak dacht ik.
Maar ik begreep er niks van.
Maar ik werd wel rustig. Ze was mij aan het sussen.
Ik kreeg me speen in me mond en ik voelde haar hand wrijven over me borst.
Waar de vrouw een hypnotiserende toon aan het zingen was.
Een slaapliedje wat werkte.
Ik voelde opeens wat anders, ik deed me ogen open zag de de ruimte om mij heen aan het bewegen. De ruimte bewoog niet maar ik.
Ik werd vervoerd en zo ik het zag werd ik gedragen.
Mijn armen waren om iemand zijn schouder heen.en ik voelde dat ik steunde op iemand zijn hand. En voelde een hand drukken op me rug.
Ik wist niet wat er gebeurde, en ik werd neergelegd. Op een soort rubberachtige kussen voelde ik.
Mijn armen waren wat beweeglijker, maar me spraakvermogen niet.
De persoon die mij neer legde was een andere persoon dan voorheen.
Het was een Grote man. De man ging met zijn handen naar me kruis.
En hij deed iets maar ik weet niet wat .
Hij zal toch niet mij misbruiken? Had ik ghb op ofzo dat ik een zogenaamde verkrachtingsdrugs ophad.
Ik moest mezelf verdedigen en wou hem slaan.
Mijn armen probeerde het en de rest van de lichaam schokte.
Met een hand hield de man mijn armen vast en drukte deze tegen me borst aan.
Hij suste en zei doe maar rustig het komt goed ik ga je verschonen
Ik hoorde de man duidelijk. Het klonk vertrouwd maar mij verschonen?
Mijn situatie was steeds onduidelijker. En ik wist nog steeds niet wie ik ben.
Waar ik ben. Wat gebeurd er toch?
De man ging verder bij me kruis. Ik zag niet veel want me hoofd was nog zwaar als vele delen van me lichaam.
Ik hoorde een geluid die ik niet kon plaatsen.
En ik voelde dat rond me kruis met een doekje of zoiets gewreven wordt.
Er werd wat onder me billen weg getrokken. Wat gebeurd er toch?
Nu voelde ik een hand onder me rug komen en werd opgetild .
Nu schoot het mij te binnen wat de man bedoeld met verschonen.
Ik kreeg een luier om, maar had ik zojuist ook een luier om?
Ik begreep het niet en alles bleef onduidelijk.
Ondanks ik een luier om kreeg wist ik wel dat dit goed moest wezen.
Had ik nou een ongeluk gehad en was ik verlamd of heb ik een hersens beschadigen.
O god nee dat zal het niet wezen dit zal toch niet de rest van me leven zo zijn.
Paniek kwam weer terug en ik begon weer te huilen.
De man was klaar met verschonen en tilde mij op.
Rustig maar kleintje alles komt goed.
Hij kalmeerde mij echt ik moest hier op focussen en vertrouwen hebben in een vreemde.
De man bracht mij naar beneden waar ik in een kamer kwam. Ondanks ik niet goed zag wist ik dat het een woonkamer moest wezen.
Daar op de bank zat de zelfde vrouw die mij in slaap gesust had.
Ik werd op haar schoot gezet en ik voelde dat ze me ondersteunde en me hoofd beetje recht ophield.
Mijn speen werd uit me mond gehaald en ik kreeg een flesje in me mond.
Een babyflesje met melk.
Ik wist nu dat ik als een baby behandeld werd maar waarom?
Ik dronk het flesje helemaal op want ik voelde wat energie opkomen.
De vrouw sprak complimenterend over mij.
Wat ben jij een grote jongen ja een heel flesje heb jij opgedronken.
Goed bezig.
Terwijl het flesje leeg was drukte zij mij tegen haar borst aan en werd ik door me haren gestreken.
Ik probeerde wat te zeggen maar me spraak was nog niet op gang wel merkte ik dat er meer kracht in me benen was en me armen.
Ik probeerde om op te staan maar ik werd tegen gehouden door de stevige grip van de vrouw.
Rustig maar je hoeft niet omhoog het komt allemaal goed.
Straks weet je wel wat aan de hand is.
De laatste woorden bracht mij in nieuwsgierigheid. Ik wist nog steeds van niks.
Maar ik had wel vertrouwen dat het goed zal komen.
Ik wist niet waarom, maar die man en de vrouw zouden misschien wel mijn ouders wezen.
Dat moest wel, maar wat met mij aan de hand was weet ik nog steeds niet.
Erger nog wie ben ik?
Terwijl ik nog op de borst lag van de vrouw merkte dat ik slaperig werd.
Ik kreeg de speen terug in mijn mond en ik sliep weer.
Ik werd wakker nog steeds rustend op de borst van de vrouw.
Ik zag nog steeds vaag en ik merkte dat ik volledige kracht terug had.
Ik wou opstaan maar de vrouw hield me tegen.
Nee niet opstaan je mag niet opstaan .
Verdomde ik wil opstaan dacht ik ik spuugde de speen uit me mond
En ik riep laat me los.Ik sprak weer en ik bevrijde me uit de armen van de vrouw.
Terwijl ik op stond werd ik gelijk vast gehouden door de man.
Hij was zeer sterk en had me stevig vast en trok hij mij mee.
Naar een stoel en hij ging zitten en ik werd op zijn schoot gelegd met me buik.
En hij begon mij te slaan op me kont.
Godverdomme wat doe je. Terwijl ik dat riep sloeg hij harder
Hou op wie zijn jullie. En ik had tranen van vernedering in me ogen
En van pijn, ondanks dat de luier de klappen absorbeerde lande de klappen hard op me billen.
De man kende geen genade maar hij stopte wel na een tijd en ik werd stevig op zijn schoot gezet. Zo dit had jij verdient . Ik snap dat jij in de war bent maar geloof ons dit is het beste en afgesproken.
Jij bent ons kleintje en je bent zelf nog een kleine baby die nu even zich te groot gedragen heeft.
Ik was nu wel bang en had vragen en stelde die met een trilling in me stem
Wat bedoel je wat is afgesproken, wie zijn jullie en wie ben ik en waarom zie ik slecht.
Laten we je ogen verhelpen , de vrouw liep weg en kwam snel terug en zette wat op me hoofd. Het was een bril en ik zag alles duidelijk.
Ik droeg blijkbaar een bril dus en ik kon in de beide ogen kijken van de man en de vrouw.
Het waren vertrouwde ogen maar ik wist niet wie zij waren.
Wie zijn jullie? Vroeg ik
Wij zijn jou verzorger, je pappie en je mammie? En jij jongeman bent ons kleintje.
Het werd nu wel eng enigszins maar ik wist dat ik die twee kenden.
Hebben jullie mij ontvoerd?
Nee jij bent hier vrijwillig maar we hebben dit allemaal afgesproken en voor nu moet jij luisteren het is het beste want ik denk dat je nog weinig weet.
Je weet niet eens hoe jij heet toch?
Wat is er aan de hand spookte nu heel hard door me hoofd heen.
Wie ben ik dan hoe heet ik? Vroeg ik na.
Jij bent onze kleine jochie maar je heet Ivan.
Ivan? Ja klopt volgens mij wel en inderdaad zij zijn me ouders.
Maar er miste zoveel gaten in me geheugen dat ik dus besloot mij toe te geven aan hun genade.
