Verhaal Klaar onwetende vergeeflijkheid
- Onderwerp starter diaperdrenthe
- Startdatum
Hoop snel op een vervolg
diaperdrenthe
wees wie je wilt zijn in het leven.
Deel 5
De volgende dag leek alles onrealistisch voor mij.
Ik werd gewekt maar mijn lichaam was nog kapot.
En ik had een lichte hoofdpijn en voelde koortsachtig aan.
Janneke controleerde me en ze kon zeggen dat ik ziek was.
Het was ook wel logies gezien de emoties die ik voor het eerst op de loop had gelaten. Mijn lichaam en geest moest dit verwerken.
Ik kon in bed blijven liggen en de rust pakken die ik nodig had.
Er werd naar me luier gekeken en die was droog.
Ze zei dat ze deze om liet zitten zodat ik niet onnodig uit bed hoefde.
Ze zette een stoel naast de bed en had daar wat gesmeerde boterhammen.
En fles water en wat pakjes drinken.
Ik hoefde dus echt niet uit bed
En dat deed ik ook niet.
Ik bleef de hele dag in bed voornamelijk slapen.
Tot ik toch de drang kreeg om naar de wc te gaan.
Ik kon herinneren dat ik een luier om had. En ik voelde toch met me handen voor zekerheid. Daar voelde ik de dik krakende plastic buitenlaag.
En het stelde mijzelf gerust om me plas te laten gaan.
Ik hoefde niet veel te doen om te plassen. En terwijl ik plas.
Voelde ik de luier vullen met me warme urine.
Een fijn gevoel van spanning die me lichaam verlaat voor een warm gevoel van sensatie in me kruis.
Ik at daarna een broodje en dronk wat en besloot weer om verder te slapen.
Uren waren voorbij en Janneke was thuis gekomen en controleerde hoe het mij ging. Ik sliep vast en merkte niet dat ik gecontroleerd werd.
Ik werd uit bed gehaald en werd wakker op moment ik op de verschoonkussen lag.
Zonder iets te zeggen of te vragen kreeg ik een schone luier om.
Janneke merkte dat ik wakker was en begon met me te praten.
Sorry Ivan ik dacht dat je in een coma lag dus ik denk dat verstandig was als ik je weer een luier om deed en terug in bed.
Maar je bent wakker, wil jij wat eten?
Ja ik wil wel wat eten. Ik had wel honger.
Hoe laat is het?
Het is bijna half 7
Ik had hartstikke veel geslapen en ik was nog steeds wel moe.
Maar ik voelde me beter dan gisteren,eigenlijk beter dan ik in tijden had gedaan. Ik wist dat ik vanaf deze dag een ander persoon zal worden dan de persoon die ik was geweest. Ik had me uitlaadklep gevonden.
Ik wist dat Janneke zeer belangrijke vrouw zal worden in me leven.
In het verdere ontwikkeling van wie ik ooit zal worden.
Terwijl ik in me gedachtes lag werd ik weer opgetild en Janneke liep naar beneden met mij . Ik hoefde niet 1 keer mijn voeten op de grond te zetten.
Verbaasd over het gebeuren keek ik Janneke aan toen ze me op de bank neer zette.
Ze zag mijn verbaasde gezicht.
Je vindt toch niet erg dat ik jou zo optilt als een klein jochie?
Ik wou wat zeggen maar me hersens lieten het niet toe.
Ik haperde en wist niet wat ik moest zeggen.
Ik durfde het niet ik herkende deze gebeuren niet.
Het was nieuw voor mij.dit alles
ik,ik,ik stotterde ik.
Terwijl ik aan het stotteren was kwamen weer tranen in me ogen
En Janneke kwam direct naast me zitten en sloeg als een moeder haar armen om me heen en troostte ze mij.
Het is niet erg om je zo laten te gaan. Jij hebt iets gemist in je jeugd en ik denk dat je dat graag terug wilt draaien. Terwijl Janneke dit zei drukte ze mij tegen haar aan en suste ze mij.
Ik werd rustig en dacht aan de woorden die ze zei. Het waren niet de woorden of gedachtes die ik had.
Maar ze kwamen zo logies voor mij over.
Nadat ik compleet gekalmeerd was liet Janneke me los en keek ze recht in mijn ogen aan.
Als jij mij de tijd en kans geeft Ivan, dan help ik jou de kleine jongetje wat in jou zit vrij te zijn.
De volgende dag leek alles onrealistisch voor mij.
Ik werd gewekt maar mijn lichaam was nog kapot.
En ik had een lichte hoofdpijn en voelde koortsachtig aan.
Janneke controleerde me en ze kon zeggen dat ik ziek was.
Het was ook wel logies gezien de emoties die ik voor het eerst op de loop had gelaten. Mijn lichaam en geest moest dit verwerken.
Ik kon in bed blijven liggen en de rust pakken die ik nodig had.
Er werd naar me luier gekeken en die was droog.
Ze zei dat ze deze om liet zitten zodat ik niet onnodig uit bed hoefde.
Ze zette een stoel naast de bed en had daar wat gesmeerde boterhammen.
En fles water en wat pakjes drinken.
Ik hoefde dus echt niet uit bed
En dat deed ik ook niet.
Ik bleef de hele dag in bed voornamelijk slapen.
Tot ik toch de drang kreeg om naar de wc te gaan.
Ik kon herinneren dat ik een luier om had. En ik voelde toch met me handen voor zekerheid. Daar voelde ik de dik krakende plastic buitenlaag.
En het stelde mijzelf gerust om me plas te laten gaan.
Ik hoefde niet veel te doen om te plassen. En terwijl ik plas.
Voelde ik de luier vullen met me warme urine.
Een fijn gevoel van spanning die me lichaam verlaat voor een warm gevoel van sensatie in me kruis.
Ik at daarna een broodje en dronk wat en besloot weer om verder te slapen.
Uren waren voorbij en Janneke was thuis gekomen en controleerde hoe het mij ging. Ik sliep vast en merkte niet dat ik gecontroleerd werd.
Ik werd uit bed gehaald en werd wakker op moment ik op de verschoonkussen lag.
Zonder iets te zeggen of te vragen kreeg ik een schone luier om.
Janneke merkte dat ik wakker was en begon met me te praten.
Sorry Ivan ik dacht dat je in een coma lag dus ik denk dat verstandig was als ik je weer een luier om deed en terug in bed.
Maar je bent wakker, wil jij wat eten?
Ja ik wil wel wat eten. Ik had wel honger.
Hoe laat is het?
Het is bijna half 7
Ik had hartstikke veel geslapen en ik was nog steeds wel moe.
Maar ik voelde me beter dan gisteren,eigenlijk beter dan ik in tijden had gedaan. Ik wist dat ik vanaf deze dag een ander persoon zal worden dan de persoon die ik was geweest. Ik had me uitlaadklep gevonden.
Ik wist dat Janneke zeer belangrijke vrouw zal worden in me leven.
In het verdere ontwikkeling van wie ik ooit zal worden.
Terwijl ik in me gedachtes lag werd ik weer opgetild en Janneke liep naar beneden met mij . Ik hoefde niet 1 keer mijn voeten op de grond te zetten.
Verbaasd over het gebeuren keek ik Janneke aan toen ze me op de bank neer zette.
Ze zag mijn verbaasde gezicht.
Je vindt toch niet erg dat ik jou zo optilt als een klein jochie?
Ik wou wat zeggen maar me hersens lieten het niet toe.
Ik haperde en wist niet wat ik moest zeggen.
Ik durfde het niet ik herkende deze gebeuren niet.
Het was nieuw voor mij.dit alles
ik,ik,ik stotterde ik.
Terwijl ik aan het stotteren was kwamen weer tranen in me ogen
En Janneke kwam direct naast me zitten en sloeg als een moeder haar armen om me heen en troostte ze mij.
Het is niet erg om je zo laten te gaan. Jij hebt iets gemist in je jeugd en ik denk dat je dat graag terug wilt draaien. Terwijl Janneke dit zei drukte ze mij tegen haar aan en suste ze mij.
Ik werd rustig en dacht aan de woorden die ze zei. Het waren niet de woorden of gedachtes die ik had.
Maar ze kwamen zo logies voor mij over.
Nadat ik compleet gekalmeerd was liet Janneke me los en keek ze recht in mijn ogen aan.
Als jij mij de tijd en kans geeft Ivan, dan help ik jou de kleine jongetje wat in jou zit vrij te zijn.
luieluieraar
ik in m'n tena maxi o yeah
mooi en heel erg mooi dat ze dit doet
Leuk leuk leuk
diaperdrenthe
wees wie je wilt zijn in het leven.
Deel 6
Ik wist niet wat ik moest zeggen. Wat ik moest doen. En hoe ik mij er bij moest voelen.
Ik voelde me ongemakkelijk. En ik voelde me onzeker over deze situatie.
In mijn hoofd zeg ik dat ik groot en sterk moest wezen.iets wat ik jaren bezig ben geweest.
Iets wat ik van jongs af aan al had.
En nu mag ik weer klein wezen.Maar ik ben 17 bijna volwassen ik kan toch niet meer klein zijn?
Aaargh ik weet het echt niet.Maar het voelde wel fijn.
Mijn gedachtes liepen zo snel door elkaar heen dat ik vergat dat Janneke mij een voorstel gedaan had.
Ze zag mij duidelijk denken en dat ik er niet uit kwam.
Ze legde een hand op mijn been en stelde me op gerust dat het een geheim kon blijven.
Dit kon mijn toevlucht zijn mijn rust moment mijn geluk moment.
En ik voor de buitenwereld gewoon de normale grote Ivan wezen.
Ik was dit niet verplicht te doen.
Ze kuste me daarna op me voorhoofd en zei dat ze eten ging klaar maken.
Ik bleef op de bank zitten, verlegen en onzeker begon ik haar woorden te ontleden voor mij zelf.
Het kon een geheim blijven. Stelde mij zoveel op gerust. Ik had namelijk echt niet de behoefte aan dat mensen mij als een baby of klein kind nu gingen zien. Ook al was ik redelijk immuun voor pesten.
Had ik hier geen behoefte aan.
Mijn toevlucht? Hier moest ik echt over nadenken. Ik had weinig plekken waar ik kon vluchten en me zelf wezen. De enigste plek die ik had was mijn slaapkamer. En daar zat ik voor mij zelf opgesloten en geïsoleerd.
Rust moment, ik moet nu echt eerlijk voor mij zelf wezen. Janneke was de eerste en enigste persoon waar ik mijn emoties en opgekropte gevoelens vrij heb gelaten en kwam en er is zoveel van mijn schouders nu af. Dat ik aardig tot rust ben gekomen.
En dat ik nu geluierd zit en getild was. Vond ik wel fijn.
Ik voelde me er rustig door.Dus ja misschien heeft zij wel gelijk.
En Geluk moment. Ik was ondanks me hele leven nu toch wel iets gelukkiger door haar.
Dus ik besloot om Janneke de tijd en kans te geven die ze vroeg om het kleine jongetje in mij vrij te laten.
Tenslotte wat voor schade kan het nou brengen in mijn leven.
Terwijl Janneke terug kwam met wat eten zag ze dat ik niet meer aan het piekeren was.
Ze glimlachte en zette het eten voor mij neer. En vroeg of ik het al wist.
Ik wist het wel, maar toch schaamde ik mij hier voor om mij nu toch hier over te uiten.
Mijn wangen werden ook erg rood nu. En ik zag Janneke blij kijken.
Haar toon veranderde zo mooi dat ik kippenvel er van kreeg.
Jij wilt wel weer een kleintje wezen of niet Ivan?
Ja hé?
O god terwijl zij dit deed voelde ik me erg klein. Had nog wel dubbele gevoelens.
Maar ik legde mijn volledige vertrouwen in een vrouw die ik nog steeds kende als mijn stagebegeleidster.
Ik bloosde heel erg dat ik niet meer kon eten.Janneke zag dit en besloot mij te helpen.
Ze ging op de bank zitten en trok mij zo op haar schoot.
En begon mij kleine beetjes te voeren.
Heel kinderlijk gebeurde het. Mijn mond was opeens een landingsbaan geworden voor vliegtuigjes.
Ik liet mij gaan en Janneke was er inderdaad ervoor om mij klein te laten voelen.
Na eten kreeg ik een flesje melk die ik liggend met mijn hoofd op haar schoot op dronk.
Ik voelde haar hand door me haren strijken. Tot ze stopte en haar hand op me geluierde kont legt.
Ze controleerde mij.
Ivan je bent nog droog en schoon. Je weet waar luiertjes voor bedoelt zijn toch?
De dag ervoor had ik al op haar bank geplast. En nu mag ik het weer doen?
Ik weet dat ik een luier om heb en al eerder keer in geplast had toen ik zo lam in bed lag.
Maar toch moraal sprak in mij en zei dat ik het niet kon maken.
Ik zei verder niks tegen Janneke terwijl ik me flesje leeg dronk.
Nadat hij leeg was zette Janneke mij op de knieën rechtop zodat ik met me kont op me hakken zat.
Ze keek me aan en zei. Je hebt een luier en daar horen poepjes en plasjes erin.
Ik heb jou zo neer gezet dat je misschien wat makkelijker een plasje en een poepje doen.
Ik besloot om het te doen. Ik moest ook wel gezien ik na gisteren niet meer naar de wc was gegaan.
Het duurde niet lang. Voordat ik mijn luier vol had.
Eenmaal klaar kreeg ik een speentje in me mond en mocht ik me hoofd terug leggen op haar schoot.
Ze legde haar hand op me luier en klopte zachtjes tegen de bult die gevormd had.
Na een tijdje was het bedtijd volgens Janneke.
Ik werd verschoont zoals Janneke deed met de kinderen van de kinderdag verblijf.
En ja ik was blij en voelde me gelukkig hierom en ik ging mij tweede nacht tegemoet in een vreemde bed.
Ik wist niet wat ik moest zeggen. Wat ik moest doen. En hoe ik mij er bij moest voelen.
Ik voelde me ongemakkelijk. En ik voelde me onzeker over deze situatie.
In mijn hoofd zeg ik dat ik groot en sterk moest wezen.iets wat ik jaren bezig ben geweest.
Iets wat ik van jongs af aan al had.
En nu mag ik weer klein wezen.Maar ik ben 17 bijna volwassen ik kan toch niet meer klein zijn?
Aaargh ik weet het echt niet.Maar het voelde wel fijn.
Mijn gedachtes liepen zo snel door elkaar heen dat ik vergat dat Janneke mij een voorstel gedaan had.
Ze zag mij duidelijk denken en dat ik er niet uit kwam.
Ze legde een hand op mijn been en stelde me op gerust dat het een geheim kon blijven.
Dit kon mijn toevlucht zijn mijn rust moment mijn geluk moment.
En ik voor de buitenwereld gewoon de normale grote Ivan wezen.
Ik was dit niet verplicht te doen.
Ze kuste me daarna op me voorhoofd en zei dat ze eten ging klaar maken.
Ik bleef op de bank zitten, verlegen en onzeker begon ik haar woorden te ontleden voor mij zelf.
Het kon een geheim blijven. Stelde mij zoveel op gerust. Ik had namelijk echt niet de behoefte aan dat mensen mij als een baby of klein kind nu gingen zien. Ook al was ik redelijk immuun voor pesten.
Had ik hier geen behoefte aan.
Mijn toevlucht? Hier moest ik echt over nadenken. Ik had weinig plekken waar ik kon vluchten en me zelf wezen. De enigste plek die ik had was mijn slaapkamer. En daar zat ik voor mij zelf opgesloten en geïsoleerd.
Rust moment, ik moet nu echt eerlijk voor mij zelf wezen. Janneke was de eerste en enigste persoon waar ik mijn emoties en opgekropte gevoelens vrij heb gelaten en kwam en er is zoveel van mijn schouders nu af. Dat ik aardig tot rust ben gekomen.
En dat ik nu geluierd zit en getild was. Vond ik wel fijn.
Ik voelde me er rustig door.Dus ja misschien heeft zij wel gelijk.
En Geluk moment. Ik was ondanks me hele leven nu toch wel iets gelukkiger door haar.
Dus ik besloot om Janneke de tijd en kans te geven die ze vroeg om het kleine jongetje in mij vrij te laten.
Tenslotte wat voor schade kan het nou brengen in mijn leven.
Terwijl Janneke terug kwam met wat eten zag ze dat ik niet meer aan het piekeren was.
Ze glimlachte en zette het eten voor mij neer. En vroeg of ik het al wist.
Ik wist het wel, maar toch schaamde ik mij hier voor om mij nu toch hier over te uiten.
Mijn wangen werden ook erg rood nu. En ik zag Janneke blij kijken.
Haar toon veranderde zo mooi dat ik kippenvel er van kreeg.
Jij wilt wel weer een kleintje wezen of niet Ivan?
Ja hé?
O god terwijl zij dit deed voelde ik me erg klein. Had nog wel dubbele gevoelens.
Maar ik legde mijn volledige vertrouwen in een vrouw die ik nog steeds kende als mijn stagebegeleidster.
Ik bloosde heel erg dat ik niet meer kon eten.Janneke zag dit en besloot mij te helpen.
Ze ging op de bank zitten en trok mij zo op haar schoot.
En begon mij kleine beetjes te voeren.
Heel kinderlijk gebeurde het. Mijn mond was opeens een landingsbaan geworden voor vliegtuigjes.
Ik liet mij gaan en Janneke was er inderdaad ervoor om mij klein te laten voelen.
Na eten kreeg ik een flesje melk die ik liggend met mijn hoofd op haar schoot op dronk.
Ik voelde haar hand door me haren strijken. Tot ze stopte en haar hand op me geluierde kont legt.
Ze controleerde mij.
Ivan je bent nog droog en schoon. Je weet waar luiertjes voor bedoelt zijn toch?
De dag ervoor had ik al op haar bank geplast. En nu mag ik het weer doen?
Ik weet dat ik een luier om heb en al eerder keer in geplast had toen ik zo lam in bed lag.
Maar toch moraal sprak in mij en zei dat ik het niet kon maken.
Ik zei verder niks tegen Janneke terwijl ik me flesje leeg dronk.
Nadat hij leeg was zette Janneke mij op de knieën rechtop zodat ik met me kont op me hakken zat.
Ze keek me aan en zei. Je hebt een luier en daar horen poepjes en plasjes erin.
Ik heb jou zo neer gezet dat je misschien wat makkelijker een plasje en een poepje doen.
Ik besloot om het te doen. Ik moest ook wel gezien ik na gisteren niet meer naar de wc was gegaan.
Het duurde niet lang. Voordat ik mijn luier vol had.
Eenmaal klaar kreeg ik een speentje in me mond en mocht ik me hoofd terug leggen op haar schoot.
Ze legde haar hand op me luier en klopte zachtjes tegen de bult die gevormd had.
Na een tijdje was het bedtijd volgens Janneke.
Ik werd verschoont zoals Janneke deed met de kinderen van de kinderdag verblijf.
En ja ik was blij en voelde me gelukkig hierom en ik ging mij tweede nacht tegemoet in een vreemde bed.
Leuk stuk weer 
luieluieraar
ik in m'n tena maxi o yeah
netjes weer hoor
baby jimmy
Beginneling
Wat een heerlijk verhaal, ga vooral zo door
diaperdrenthe
wees wie je wilt zijn in het leven.
Deel 7
De volgende ochtend was ik zeer fit wakker geworden uit me zelf.
Ik keek naar de tijd op mijn telefoon en zag dat het nog erg vroeg was.
Ik was waarschijnlijk wakker geworden van een drang omdat ik moest plassen.
Terwijl ik uit bed wou stappen. Voelde ik dat ik nog een luier om had.
Deze ging ik dus gebruiken. De plas absorbeerde snel en goed op.
En het warme gevoel voelde aan als een genot.
Ik bleef in bed liggen tot ik eruit moest.
Het was immers vandaag nog wel een stage dag voor mij.
En zal dus met Janneke mee gaan en wat Daarna zal gebeuren is voor mij een vraag.
Het logische zal wezen dat ik na stage gewoon op fiets stapte en naar huis zal gaan.
Het was ten slotte twee dagen geleden dat ik niet thuis was geweest.
Maar ik wou dat ik kon zeggen dat me ouders mij miste.
Maar het maakte hun niet uit of ik nou 1 dag weg was of een hele maand.
Soms merkte ze niet eens dat ik thuis was.
Er was geen familie band tussen ons. Behalve dat zij me natuurlijke ouders zijn.
Maar goed ik kreeg eten en drinken. En me andere spullen werden voor mij geregeld.
Maar liefde en aandacht en discipline miste ik wel.
Ik weet van mij zelf dat ik een zeer rustig en zelfstandig persoon ben.
En heb mij snel zelfstandig gemaakt omdat het mijn manier was om te overleven.
Om te overleven in de wereld waar ik zat.
Kijk het is niet zo erg als het klinkt, nee echt niet ik mag geluk hebben hoe ik ben geëindigd en hoe ik nu leef.Alleen dat je als ongewenst bent opgegroeid. Nooit ouderlijke liefde gehad hebt.
En je heel veel dingen zelf moest doen. Wat je verwacht een vader of een moeder zal doen.
Nee heb ik nooit gehad.
Ik heb jaren in een pleeggezinnen gewoond en er waren daar veel te veel kinderen.
Dus ik deelde nooit een slaapkamer alleen. Ik was toen al niet de meest zekerste kind.
Dus ik viel niet op. Geadopteerd worden door een liefde volle gezin zat er niet in.
Dus hoe ouder ik werd hoe zelfstandiger ik moest worden. Tegen de tijd van mijn 14de kwam ik achter wie mijn echte ouders waren. En het verhaal is bedroevend van waarom ik zo geleefd hebt.
Beide hadden vaak een haat en liefde verhouding en ze waren dan wel en dan niet bij elkaar.
Mijn moeder raakte zwanger van mij toen ze 19 was. En mijn vader was 21 en hij was totaal niet klaar voor kinderen. En besloot weer bij me moeder weg te gaan.
Mijn moeder moest mij alleen opvoeden tegen de tijd ze 20 was.
Ze was zelf een schoolgaande student en door alle stres die ze kreeg faalde ze met haar opleiding.
Ik een pasgeboren baby kreeg deze schuld.
Mijn vader die weg gelopen was bij me moeder. Kreeg het verhaal mee.
En besloot toch wat verantwoording te nemen.
Hij kwam terug en me moeder accepteerde hem.
Echter waren hun beide levens op de kop.en ze wouden meer vrijheid in hun leven dan een verplichting.
Tegen mijn eerste jaar werd ik afgestaan voor adoptie zodat zij hun vrijheid konden hebben.
Dit te horen gekregen van me bloedeigen ouders maakte mij dus echt niet gelukkiger.
En het was aan mij of ik contact kon behouden.
Ik besloot toch contact te behouden want hun waren de enigste die ik dus nu kende als me familie.
Beide ouders van mij hadden pech met familie leden en sommige woonde in het buitenland.
Dus opa's en oma's leerde ik dus ook niet kennen door overlijden
Toen ik 16 werd had ik de keus om te gaan wonen in een huis voor moeilijk opvoedbare kinderen.
Of ik kon me eigen plek vinden als het aantoonbaar stabiel genoeg was voor mij.
Bij me ouders leek mij ideaal, het was beter dan in een huis komen met probleem kinderen.
Waar begeleiding is en alles gedeeld moet worden en je zelf behandeld wordt als een van die probleem jongeren.
Bij me ouders leek alles normaal,. Alleen was ik meer een huisgenoot dan hun zoon.
Ik had gehoopt dat ze tijd gingen inhalen. Maar zij leefde hun leven gewoon verder zoals zij leefde.
Me eigen vader zei dat ik niet moest verwachten dat hij als een vader ging gedragen.
Ik was volgens hem oud en wijs genoeg om zelf te bepalen wat wel of niet goed was.
Mijn moeder , die had wel een vorm van schuldgevoel. Maar ze is wel blij geweest met haar besluit des tijds.
In de jaar tijd dat ik daar woonde, was er totaal geen familieband waar ik op gehoopt had.
Ik was in feite gewoon een huisgenoot.ik kreeg me eten en drinken.
Schoolspullen en anderen dingen werden geregeld. Ik kwam in feite niks te kort
Maar me problemen die ik had of me ei kwijt kunnen. Waren zij niet de ouders ervoor.
Zij hebben immers mij ook niet opgevoed en groot gebracht.
het was een wonder dat ze contact wouden houden en grotere wonder ze akkoord gingen
Dat ik bij hun in mocht trekken.
Misschien hadden ze toch bepaalde gevoel van verantwoording.
Maar dat was helaas niet zo. Het feit lag namelijk dat een rechter bepaald heeft dat ik alles hoort te krijgen wat een 16 jarige nodig had om zijn school te kunnen behalen en ervoor te zorgen ik zelfstandig te kunnen wonen. Ik was tot mijn 21ste onder toezicht van me ouders.
Ze kregen verantwoording die ze niet wouden en moesten iets van hun vermogen inleveren zodat ik naar school kon gaan en kleren . Goed zij kregen wel wat kinderbijslag en ze verdienden beide wel goed.
Maar ze waren er niet blij mee. En ze lieten dat ook wel eens weten.
Gelukkig had ik weinig interacties met hun en was ik vaak in mijn kamer te vinden
Sociaal was ik geïsoleerd op me kamer en kwam er alleen uit voor school stage en me weekendbaan.
Echt vrienden had ik niet, waar ik mij aan gehecht had was ik uit het oog verloren door verplaatst te worden naar andere gastgezinnen of zij juist geluk hadden door geadopteerd te worden.
Maar goed dat is nou de beeld hoe de relatie tussen mijn ouders is.
Terwijl ik nog in bed lag kwam Janneke mij wekken. Ze zag dat ik wakker was en zo fit als een hoentje.
Het is vandaag tijd dat je weer even groot moet wezen Ivan. En ze sloeg de dekens van me af en trok de luier los. Op werk praten we hier niet over . We moeten alleen kijken hoe we dit het beste kunnen oplossen.
Is goed zei ik en ik sprong daarna onder de douche , nam een stevige ontbijt en gingen we gezamenlijk naar stage toe.
De volgende ochtend was ik zeer fit wakker geworden uit me zelf.
Ik keek naar de tijd op mijn telefoon en zag dat het nog erg vroeg was.
Ik was waarschijnlijk wakker geworden van een drang omdat ik moest plassen.
Terwijl ik uit bed wou stappen. Voelde ik dat ik nog een luier om had.
Deze ging ik dus gebruiken. De plas absorbeerde snel en goed op.
En het warme gevoel voelde aan als een genot.
Ik bleef in bed liggen tot ik eruit moest.
Het was immers vandaag nog wel een stage dag voor mij.
En zal dus met Janneke mee gaan en wat Daarna zal gebeuren is voor mij een vraag.
Het logische zal wezen dat ik na stage gewoon op fiets stapte en naar huis zal gaan.
Het was ten slotte twee dagen geleden dat ik niet thuis was geweest.
Maar ik wou dat ik kon zeggen dat me ouders mij miste.
Maar het maakte hun niet uit of ik nou 1 dag weg was of een hele maand.
Soms merkte ze niet eens dat ik thuis was.
Er was geen familie band tussen ons. Behalve dat zij me natuurlijke ouders zijn.
Maar goed ik kreeg eten en drinken. En me andere spullen werden voor mij geregeld.
Maar liefde en aandacht en discipline miste ik wel.
Ik weet van mij zelf dat ik een zeer rustig en zelfstandig persoon ben.
En heb mij snel zelfstandig gemaakt omdat het mijn manier was om te overleven.
Om te overleven in de wereld waar ik zat.
Kijk het is niet zo erg als het klinkt, nee echt niet ik mag geluk hebben hoe ik ben geëindigd en hoe ik nu leef.Alleen dat je als ongewenst bent opgegroeid. Nooit ouderlijke liefde gehad hebt.
En je heel veel dingen zelf moest doen. Wat je verwacht een vader of een moeder zal doen.
Nee heb ik nooit gehad.
Ik heb jaren in een pleeggezinnen gewoond en er waren daar veel te veel kinderen.
Dus ik deelde nooit een slaapkamer alleen. Ik was toen al niet de meest zekerste kind.
Dus ik viel niet op. Geadopteerd worden door een liefde volle gezin zat er niet in.
Dus hoe ouder ik werd hoe zelfstandiger ik moest worden. Tegen de tijd van mijn 14de kwam ik achter wie mijn echte ouders waren. En het verhaal is bedroevend van waarom ik zo geleefd hebt.
Beide hadden vaak een haat en liefde verhouding en ze waren dan wel en dan niet bij elkaar.
Mijn moeder raakte zwanger van mij toen ze 19 was. En mijn vader was 21 en hij was totaal niet klaar voor kinderen. En besloot weer bij me moeder weg te gaan.
Mijn moeder moest mij alleen opvoeden tegen de tijd ze 20 was.
Ze was zelf een schoolgaande student en door alle stres die ze kreeg faalde ze met haar opleiding.
Ik een pasgeboren baby kreeg deze schuld.
Mijn vader die weg gelopen was bij me moeder. Kreeg het verhaal mee.
En besloot toch wat verantwoording te nemen.
Hij kwam terug en me moeder accepteerde hem.
Echter waren hun beide levens op de kop.en ze wouden meer vrijheid in hun leven dan een verplichting.
Tegen mijn eerste jaar werd ik afgestaan voor adoptie zodat zij hun vrijheid konden hebben.
Dit te horen gekregen van me bloedeigen ouders maakte mij dus echt niet gelukkiger.
En het was aan mij of ik contact kon behouden.
Ik besloot toch contact te behouden want hun waren de enigste die ik dus nu kende als me familie.
Beide ouders van mij hadden pech met familie leden en sommige woonde in het buitenland.
Dus opa's en oma's leerde ik dus ook niet kennen door overlijden
Toen ik 16 werd had ik de keus om te gaan wonen in een huis voor moeilijk opvoedbare kinderen.
Of ik kon me eigen plek vinden als het aantoonbaar stabiel genoeg was voor mij.
Bij me ouders leek mij ideaal, het was beter dan in een huis komen met probleem kinderen.
Waar begeleiding is en alles gedeeld moet worden en je zelf behandeld wordt als een van die probleem jongeren.
Bij me ouders leek alles normaal,. Alleen was ik meer een huisgenoot dan hun zoon.
Ik had gehoopt dat ze tijd gingen inhalen. Maar zij leefde hun leven gewoon verder zoals zij leefde.
Me eigen vader zei dat ik niet moest verwachten dat hij als een vader ging gedragen.
Ik was volgens hem oud en wijs genoeg om zelf te bepalen wat wel of niet goed was.
Mijn moeder , die had wel een vorm van schuldgevoel. Maar ze is wel blij geweest met haar besluit des tijds.
In de jaar tijd dat ik daar woonde, was er totaal geen familieband waar ik op gehoopt had.
Ik was in feite gewoon een huisgenoot.ik kreeg me eten en drinken.
Schoolspullen en anderen dingen werden geregeld. Ik kwam in feite niks te kort
Maar me problemen die ik had of me ei kwijt kunnen. Waren zij niet de ouders ervoor.
Zij hebben immers mij ook niet opgevoed en groot gebracht.
het was een wonder dat ze contact wouden houden en grotere wonder ze akkoord gingen
Dat ik bij hun in mocht trekken.
Misschien hadden ze toch bepaalde gevoel van verantwoording.
Maar dat was helaas niet zo. Het feit lag namelijk dat een rechter bepaald heeft dat ik alles hoort te krijgen wat een 16 jarige nodig had om zijn school te kunnen behalen en ervoor te zorgen ik zelfstandig te kunnen wonen. Ik was tot mijn 21ste onder toezicht van me ouders.
Ze kregen verantwoording die ze niet wouden en moesten iets van hun vermogen inleveren zodat ik naar school kon gaan en kleren . Goed zij kregen wel wat kinderbijslag en ze verdienden beide wel goed.
Maar ze waren er niet blij mee. En ze lieten dat ook wel eens weten.
Gelukkig had ik weinig interacties met hun en was ik vaak in mijn kamer te vinden
Sociaal was ik geïsoleerd op me kamer en kwam er alleen uit voor school stage en me weekendbaan.
Echt vrienden had ik niet, waar ik mij aan gehecht had was ik uit het oog verloren door verplaatst te worden naar andere gastgezinnen of zij juist geluk hadden door geadopteerd te worden.
Maar goed dat is nou de beeld hoe de relatie tussen mijn ouders is.
Terwijl ik nog in bed lag kwam Janneke mij wekken. Ze zag dat ik wakker was en zo fit als een hoentje.
Het is vandaag tijd dat je weer even groot moet wezen Ivan. En ze sloeg de dekens van me af en trok de luier los. Op werk praten we hier niet over . We moeten alleen kijken hoe we dit het beste kunnen oplossen.
Is goed zei ik en ik sprong daarna onder de douche , nam een stevige ontbijt en gingen we gezamenlijk naar stage toe.
Leuk deel weer !!
diaperdrenthe
wees wie je wilt zijn in het leven.
meer zullen volgen !1mevrouw theelepel zei:
luieluieraar
ik in m'n tena maxi o yeah
weer een gaaf verhaal
diaperdrenthe
wees wie je wilt zijn in het leven.
zo ik had tijd terug , toen ik verhuist was pech met me tablet dat hij kapot gevallen is.
ik heb sinds vandaag een computer weer sinds (4 jaar) lange tijd weer.
dit betekend dat ik me achterstallige schrijfwerk in kan halen.
en bewaren
ik hoop dat ik voor einde van deze week een deel verder kan schrijven van deze verhaal
sorry voor de ongemak dat het zo lang duurde
ik heb sinds vandaag een computer weer sinds (4 jaar) lange tijd weer.
dit betekend dat ik me achterstallige schrijfwerk in kan halen.
en bewaren
ik hoop dat ik voor einde van deze week een deel verder kan schrijven van deze verhaal
sorry voor de ongemak dat het zo lang duurde
diaperdrenthe
wees wie je wilt zijn in het leven.
Deel 8
Stage liep normaal, me collega's vroegen helemaal niet naar het incident dat ik als een klein kind werd weg gebracht.
alles leek goed te wezen.
ik deed me werkzaamheden die ik moest doen en had een uurtje nodig om de stage opdrachten en verslagen in te vullen
terwijl ik net klaar was met me opdrachten. kwam de voorleesmoeder om de kinderen weer een leuk verhaaltje te vertellen.
ik stond op afstand te kijken. Janneke liep op mij af en zij dat ik wel rustig bij de groep kinderen kon gaan zitten.
ik twijfelde even maar besloot om toch bij te gaan zitten.
de peuters keken niet raar van op dat ik erbij kwam zitten.
na het verhaaltje was ik weer terug bij realiteit en ging ik de dingen doen die van mij verwacht werd.
kwartier voor tijd dat ik vrij was. moest ik even bij Janneke komen om te praten.
Janneke vroeg wat ik zo ging doen. Terwijl ik wist wat ik ging doen, dat was namelijk terug naar huis.
Hoopte ik dat Janneke een voorstel ging doen.
ik zweeg op haar vraag.
Ivan als jij het thuis moeilijk hebt of je moet je ei kwijt.kun je altijd wel bij me komen.
maar voor vandaag zal ik graag willen dat je naar je eigen huis gaat.
kom alleen bij me langs als het echt niet meer gaat. Oke?
ik keek haar aan en was zeer blij met was ze zei. al had ik liever gehoopt dat ik vandaag bij haar kon blijven slapen.
en het zelfde behandeling ondergaan wat me gisteren gebeurd was.
het was tijd om weg te gaan. ik probeerde te treuzelen maar ik moest toch op me fiets richting me huis.
al was de afstand niet groot. leek de rit zeer zwaar aan te voelen.
hoe verder ik kwam voelde aan alsof er meer lood in me schoenen kwam.
thuis aangekomen parkeerde ik me fiets in de schuur.
eenmaal binnen rook ik de geur van eten, pizza.
ik liep door en tot mijn teleurstelling zag ik me ouders eten aan een pizza.
maar ze hadden niks voor mij besteld.
me moeder zag me en keek verbaasd dat ik er weer was.
ow je bent weer terug we wisten niet dat je vandaag terug zal komen
we hebben dus geen pizza voor jou besteld
pak maar wat eten in de keuken
ik stond nog even te wachten op wat vragen. maar me ouders gingen verder met hun pizza eten en tv kijken.
dus ik pakte voor mezelf een wat brood en kaas, en at het aan de keukentafel op
me moeder liep na een tijd de keuken in om de pizzadozen weg te zetten.
maar er kwam totaal geen aandacht van me moeder af richting mij.
na tijdje was ik flauw van aan de keukentafel te zitten dus besloot ik om naar me kamer te gaan.
ik zei dat ik naar me kamer ging. me moeder zei op een droge toon oke, waarop me vader grapte.ga je ook binnenkort melden wanneer je naar de wc gaat?me moeder vond het grappig en ze lachte hierom.
mijn poging tot aandacht was mislukt. maar het was ook valse hoop.
boven op me kamer ging ik even achter de computer tot ik een vermoeide hoofdpijn kreeg.
ik zat teveel met me gedachten bij Janneke. ik besloot om naar bed te gaan.
daar viel ik al snel in een diepe slaap.
en ik droomde. ik droomde heel fijn.
ik had een lieve moeder die voor mij zorgde. en die moeder was Janneke.
ik werd naar bed gebracht en kreeg een luier om.
het leek helemaal fijn te gaan en ik mocht rustig in me luier plassen werd er gezegd.
dat deed ik ook.
Alleen helaas deed ik dat niet alleen in me droom. Maar ook in het echt.
Alleen had ik geen luier om en was me bed zeiknat geworden.
volgende ochtend moest ik dit probleem oplossen.
ik had weinig tijd want ik zal naar school moeten. dus ik deed me bedden goed in de wasmachine.
en deel waste ik met de hand in de badkuip.
mijn moeder kwam in de badkamer gelopen en zag wat ik deed.
ze vroeg gelijk af wat er aan de hand is?
ik keek haar recht aan,maar ik was met stomheid aangeslagen.
door dat ik niks zei werd me moeder geiriteerd en vroeg wat nogmaals wat er aan de hand is?
ik zei dat ik een ongelukje in bed gehad hebt?
ongelukje? wat voor ongelukje? me moeder bleef niet kalm en ik zei dat ik in me bed geplast had.
me moeder werd pissig hierom. wat voor kind van 17 plast in zijn bed zorg dat je die pis lakens snel gewassen hebt.
ik haastte me en de handgewassen beddengoed deed ik in de droger. en ging daarna naar school.
school was helaas een lange dag en ik ben gelukkig erdoor heen gekomen.
ik zorgde dat ik snel thuis en even iets at. want ik moest daarna door naar me werk om een avondje te werken.
tegen half 10 was ik vrij en tegen 10 uur was ik thuis.
mijn ouders waren op dat moment niet.
en tot mijn teleurstelling waren mijn dekens niet gedroogd. rook mijn kamer na pis van me matras.
dus ik deed me deken in de droger. en besloot me kamer te ontluchten en de matras zo goed mogelijk schoon te maken.
iets later kwamen me ouders terug. ze waren bij de buren op visite
mijn vader kwam naar boven gelopen en zei zeer luid. gadverdamme wat een pislucht en hij zag mij de matras schrobben.
hij riep naar me moeder dat de zeikjoch thuis is .en dat hij ging slapen.
door de gang richting zijn slaapkamer sprak hij nog met walging over de pislucht.
dit was voor mij genoeg. ik moest hier weg.
ik ging naar beneden en kwam me moeder tegen.
het enigste was ze tegen me te zeggen had , was dat ze hoopte dat ik niet weer in me bed piste
anders moest ik me eigen wasmachine maar kopen.
ik zorgde dat ik me fiets pakte, en ging richting Janneke.
in de hoop dat ze thuis was om mij op te vangen
Stage liep normaal, me collega's vroegen helemaal niet naar het incident dat ik als een klein kind werd weg gebracht.
alles leek goed te wezen.
ik deed me werkzaamheden die ik moest doen en had een uurtje nodig om de stage opdrachten en verslagen in te vullen
terwijl ik net klaar was met me opdrachten. kwam de voorleesmoeder om de kinderen weer een leuk verhaaltje te vertellen.
ik stond op afstand te kijken. Janneke liep op mij af en zij dat ik wel rustig bij de groep kinderen kon gaan zitten.
ik twijfelde even maar besloot om toch bij te gaan zitten.
de peuters keken niet raar van op dat ik erbij kwam zitten.
na het verhaaltje was ik weer terug bij realiteit en ging ik de dingen doen die van mij verwacht werd.
kwartier voor tijd dat ik vrij was. moest ik even bij Janneke komen om te praten.
Janneke vroeg wat ik zo ging doen. Terwijl ik wist wat ik ging doen, dat was namelijk terug naar huis.
Hoopte ik dat Janneke een voorstel ging doen.
ik zweeg op haar vraag.
Ivan als jij het thuis moeilijk hebt of je moet je ei kwijt.kun je altijd wel bij me komen.
maar voor vandaag zal ik graag willen dat je naar je eigen huis gaat.
kom alleen bij me langs als het echt niet meer gaat. Oke?
ik keek haar aan en was zeer blij met was ze zei. al had ik liever gehoopt dat ik vandaag bij haar kon blijven slapen.
en het zelfde behandeling ondergaan wat me gisteren gebeurd was.
het was tijd om weg te gaan. ik probeerde te treuzelen maar ik moest toch op me fiets richting me huis.
al was de afstand niet groot. leek de rit zeer zwaar aan te voelen.
hoe verder ik kwam voelde aan alsof er meer lood in me schoenen kwam.
thuis aangekomen parkeerde ik me fiets in de schuur.
eenmaal binnen rook ik de geur van eten, pizza.
ik liep door en tot mijn teleurstelling zag ik me ouders eten aan een pizza.
maar ze hadden niks voor mij besteld.
me moeder zag me en keek verbaasd dat ik er weer was.
ow je bent weer terug we wisten niet dat je vandaag terug zal komen
we hebben dus geen pizza voor jou besteld
pak maar wat eten in de keuken
ik stond nog even te wachten op wat vragen. maar me ouders gingen verder met hun pizza eten en tv kijken.
dus ik pakte voor mezelf een wat brood en kaas, en at het aan de keukentafel op
me moeder liep na een tijd de keuken in om de pizzadozen weg te zetten.
maar er kwam totaal geen aandacht van me moeder af richting mij.
na tijdje was ik flauw van aan de keukentafel te zitten dus besloot ik om naar me kamer te gaan.
ik zei dat ik naar me kamer ging. me moeder zei op een droge toon oke, waarop me vader grapte.ga je ook binnenkort melden wanneer je naar de wc gaat?me moeder vond het grappig en ze lachte hierom.
mijn poging tot aandacht was mislukt. maar het was ook valse hoop.
boven op me kamer ging ik even achter de computer tot ik een vermoeide hoofdpijn kreeg.
ik zat teveel met me gedachten bij Janneke. ik besloot om naar bed te gaan.
daar viel ik al snel in een diepe slaap.
en ik droomde. ik droomde heel fijn.
ik had een lieve moeder die voor mij zorgde. en die moeder was Janneke.
ik werd naar bed gebracht en kreeg een luier om.
het leek helemaal fijn te gaan en ik mocht rustig in me luier plassen werd er gezegd.
dat deed ik ook.
Alleen helaas deed ik dat niet alleen in me droom. Maar ook in het echt.
Alleen had ik geen luier om en was me bed zeiknat geworden.
volgende ochtend moest ik dit probleem oplossen.
ik had weinig tijd want ik zal naar school moeten. dus ik deed me bedden goed in de wasmachine.
en deel waste ik met de hand in de badkuip.
mijn moeder kwam in de badkamer gelopen en zag wat ik deed.
ze vroeg gelijk af wat er aan de hand is?
ik keek haar recht aan,maar ik was met stomheid aangeslagen.
door dat ik niks zei werd me moeder geiriteerd en vroeg wat nogmaals wat er aan de hand is?
ik zei dat ik een ongelukje in bed gehad hebt?
ongelukje? wat voor ongelukje? me moeder bleef niet kalm en ik zei dat ik in me bed geplast had.
me moeder werd pissig hierom. wat voor kind van 17 plast in zijn bed zorg dat je die pis lakens snel gewassen hebt.
ik haastte me en de handgewassen beddengoed deed ik in de droger. en ging daarna naar school.
school was helaas een lange dag en ik ben gelukkig erdoor heen gekomen.
ik zorgde dat ik snel thuis en even iets at. want ik moest daarna door naar me werk om een avondje te werken.
tegen half 10 was ik vrij en tegen 10 uur was ik thuis.
mijn ouders waren op dat moment niet.
en tot mijn teleurstelling waren mijn dekens niet gedroogd. rook mijn kamer na pis van me matras.
dus ik deed me deken in de droger. en besloot me kamer te ontluchten en de matras zo goed mogelijk schoon te maken.
iets later kwamen me ouders terug. ze waren bij de buren op visite
mijn vader kwam naar boven gelopen en zei zeer luid. gadverdamme wat een pislucht en hij zag mij de matras schrobben.
hij riep naar me moeder dat de zeikjoch thuis is .en dat hij ging slapen.
door de gang richting zijn slaapkamer sprak hij nog met walging over de pislucht.
dit was voor mij genoeg. ik moest hier weg.
ik ging naar beneden en kwam me moeder tegen.
het enigste was ze tegen me te zeggen had , was dat ze hoopte dat ik niet weer in me bed piste
anders moest ik me eigen wasmachine maar kopen.
ik zorgde dat ik me fiets pakte, en ging richting Janneke.
in de hoop dat ze thuis was om mij op te vangen
| Thread starter | Similar threads | Forum | Replies | Date |
|---|---|---|---|---|
|
Corra mijn lieve onwetende geile luierslet | 16+ Verhalen | 3 |