op introductiekamp in de brugklas

In het "Verhaal toen ik 12 was" heb ik al kort wat verteld over het introductiekamp bij de start van de brugklas. Een paar weken geleden was ik met een van mijn toenmalige klasgenootjes een paar dagen op pad. Toen we 's avonds gezellig samen met een glaasje wijn oude herinnering aan het ophalen waren kwamen we vanzelf ook op het introductiekamp. En al pratende kwamen er bij mij steeds meer herinneringen boven die ik graag met jullie wil delen. Ik begin mijn verhaal maar even van voor af aan.

Ik was gestart in een HAVO/VWO brugklas op een school op zo'n 20 minuten fietsen van mijn huis. De eerste weken stonden in het teken van kennismaken met elkaar en met de school. In de klas zaten bijna allemaal nieuwe kinderen. Om elkaar en de leraren snel te leren kennen zouden we de tweede week op kamp gaan. Vertrek op maandag en vrijdagochtend weer terug op school. Ik zag daar vreselijk tegenop, omdat ik met regelmaat nog in mijn bed plaste. Ik had de hele zomer al aan mijn ouders gevraagd of ik thuis mocht blijven, maar dat vonden ze een slecht idee. Ze waren bang dat ik dan de aansluiting met mijn nieuwe klasgenoten zou missen. Omdat mijn moeder ook wel begreep dat ik bang was om tijdens het kamp in bed te plassen stelde ze voor dat ik luiers zou dragen. Die kon ik vast ongezien op de wc aantrekken en 's ochtends weer uittrekken. Niemand zou er iets van merken. Bovendien stelde ze voor om een briefje voor de leraar te schrijven, zodat hij op de hoogte was van mijn probleempje. Mijn moeder opperde zelfs dat ik waarschijnlijk niet de enige bedplasser zou zijn.

Op de bewuste maandagochtend melde ik me op school met een tas met een reserve nachthemdje, extra ondergoed en zes luiers. Twee reserve luiers voor het geval dat. Ik had inmiddels begrepen dat er twee leerkrachten met ons mee zouden gaan. Mijn klassenleraar, de heer Van Dijk en mevrouw Janssen. Mevrouw Janssen gaf iets van Maatschappijleer, maar was ook zoiets als vertrouwenspersoon. Ik was eigenlijk van plan om het briefje van mijn moeder aan haar te geven, maar ik zag haar nergens. Omdat ik per sé het briefje kwijt wilde vóórdat we de bus in zouden gaan besloot ik het dan maar aan meneer Van Dijk te geven. Hij was met andere collega's in gesprek. "Meneer, mijn moeder heeft een briefje voor u meegegeven". Ik voelde dat ik een kleur kreeg, maar hij keek me nauwelijks aan. Hij pakte het briefje aan, mompelde wat en stopte het in zijn zak.

Even later gingen we met de bus onderweg naar onze bestemming in Friesland. Het was een grote boerderij, helemaal ingericht voor jeugdkampen. Er waren twee slaapzalen met stapelbedden. Eén voor de jongens uit de klas en één voor de meisjes. De leerkrachten hadden eigen slaapkamers. Mevrouw Janssen was niet met de bus meegegaan, maar was rechtstreeks naar de bestemming gereden. Op de slaapzaal koos ik een bed onder uit. Zo dicht mogelijk bij de deur, zodat ik snel naar de wc kon.

Na het avondeten werd ik bij de leraar geroepen. Hij zei tegen me dat hij het briefje gelezen had. "Ik neem aan dat je groot genoeg bent om jezelf te verschonen als dat nodig mocht zijn, dus wat verwacht je van mij?". Dat wist ik eigenlijk ook niet. Ik had spijt dat ik hem het briefje had gegeven. Ik hoopte maar dat mijn geheim bij hem veilig zou zijn. Ik schaamde me en vond de wat bruuske wijze waarop hij hierover met me sprak ongemakkelijk.

De eerste nacht. Ik zorgde er voor dat ik als eerste naar bed ging. In de slaapzaal heb ik mijn kleren uitgetrokken en mijn nachthemd aan gedaan. Ik had mijn luier onder mijn handdoek verstopt. Op de wc heb ik mijn luier aangetrokken. Tanden poetsen en terug naar de slaapzaal. Inmiddels waren er al veel klasgenootjes op de slaapzaal. Ik ben snel in bed gaan liggen, maar van slapen kwam het niet door alle drukte. Uiteindelijk werd het rustig en ben ik in slaap gevallen.

Ergens tussen zes en zeven uur werd ik wakker. Ik voelde meteen dat ik in mijn luier geplast had. Hoe ging ik dit aanpakken? Ik durfde niet meteen op te staan. Het zou gek zijn als ik nog voor het weksignaal me al ging douchen. Waar kon ik de natte luier verstoppen? Daar had ik van te voren niet over nagedacht. Ik bedacht dat het misschien het minste zou opvallen als ik de luier in bed zou uit doen. Met voorzichtige bewegingen, om te voorkomen dat het bed zou schudden stroopte ik de natte luier van mijn billen. Ik vouwde hem onder de dekens dicht en stopte hem zo ver mogelijk onder in bed. Daarna heb ik liggen wachten. Toen om zeven uur een soort reveille uit de speakers schalde ben ik meteen opgestaan, heb wat kleren mee gegrist en ben me gaan douchen. Toen ik na enige tijd terug op de slaapzaal kwam waren inmiddels de meesten op. Hoe krijg ik nu de natte luier ongezien uit mijn bed? Met wat onhandig gerommel is het me gelukt om de luier in mijn handdoek te verbergen. Ik ben meteen naar buiten gegaan en zag daar de vuilnis containers staan. Het is me gelukt om hem ergens onder in een vuilnisbak te dumpen. Toen ik naar binnen liep kwam ik per toeval mijn klassenleraar tegen. "Is het allemaal goed gegaan?", vroeg hij. "Natuurlijk, niets aan de hand", loog ik.

De tweede nacht. We hadden tot laat een soort dropping gehad. Kwamen pas laat weer terug bij ons huis en moesten meteen naar bed. Ik kon dus niet stiekem een luier mee naar de wc nemen zonder dat iemand het zou zien. Ik besloot om in bed te kruipen en wakker te blijven tot iedereen op bed zou liggen. Dan zou ik nog even gaan plassen en meteen een luier aan trekken. Maar ik viel natuurlijk vrijwel meteen in slaap.
Ik werd weer wakker ergens tussen zes en zeven uur. Het duurde even voordat ik door had waar ik was. Op kamp! Er voelde iets geks, maar als ik nog even zou gaan slapen zou dat wel weg zijn. Ik draaide me om. En langzaam drong de waarheid tot me door. Ik had in bed geplast. Ongeloof! Dat me dit nu moest overkomen!. Schrik! Verwarring! Ik heb eerst liggen huilen in bed. Hoe ga ik dit oplossen? Ik kwam tot de conclusie dat ik mezelf met wat geluk nog wel ongemerkt kon verschonen. Maar het zou onmogelijk zijn om ook ongemerkt mijn bed te verschonen. Het leek mij het beste om dan maar zelf te vertellen wat er was gebeurd. Ik zou toch wel worden uitgelachen. Ik ben doodstil in bed blijven liggen totdat het weksignaal weer klonk. Toen heb ik al mijn moed verzamelden en ben met mijn natte broek midden in de zaal gaan staan. "Ik moet jullie wat vertellen. Ik heb in bed geplast. Dan weten jullie het". Daarna heb ik schone kleren gepakt en ben ik gaan douchen. Toen ik terug kwam keek iedereen me aan. Mijn klasgenootje Lieke, in het bed boven me, vroeg aan me "Gaat het? Je hebt dit vaker, hé". Ik knikte. "Mijn broertje heeft het ook", zei ze. "Ik plas zelf al vanaf mijn vierde niet meer in bed. Het lijkt me vervelend". Weer knikte ik. Mijn natte nachthemd en broekje heb ik naast mijn tas op de grond gelegd. Ik had natuurlijk een plastic zak moeten meenemen om de vieze was in te doen. Vergeten. Ik heb daarna mijn natte lakens van het bed gehaald en ben de slaapzaal uit gelopen. Achter me hoorde ik de gesprekken. Op weg naar de eetzaal zag ik de wasruimte. Ik heb de natte lakens daar in een wasmand gedumpt.

Bij het ontbijt was ik een van de eerste. Ik ben met mijn bordje aan een tafel alleen gaan zitten. Langzaam liep de zaal vol. Ik ving flarden van de gesprekken aan de andere tafels op. Het was me wel duidelijk dat ik vaak het gesprek was. Aan de jongens werd verteld wat er zich op de meidenzaal had voor gedaan. Lieke kwam met haar ontbijtbordje bij mij aan tafel zitten. "Voel je niet dat je moet plassen", vroeg ze. Wat moest ik daar nu op antwoorden. "Ik word niet wakker als ik moet", zei ik.

Toen ik na het ontbijt even naar de slaapzaal wilde lopen hield mevrouw Janssen me op de gang staande. "Christel", zei ze, "Wat hoor ik nu, Klopt het wat er is gebeurd? Heb je daar vaker last van? Jammer dat je me het niet eerder verteld hebt, dan had ik je misschien kunnen helpen. Kan ik nog iets voor je doen?" Met een klein schor stemmetje zei ik, "Weet u misschien waar ik schone lakens kan vinden?" "Daar zorg ik voor", was haar antwoord. Snel liep ik door naar de slaapzaal. Mijn matras was van mijn bed gehaald en stond rechtop tegen het bed aan. De natte plek duidelijk voor iedereen zichtbaar. Wie had dat gedaan? Misschien wel de verhuurder? Of was het een streek van een van de meiden? Mijn natte nachthemd en onderbroek waren over de matras heen gehangen. Het was allemaal zo zichtbaar. En ik voelde me zo ongelukkig.

Het programma van de dag ging van start. Als eerst was een soort maatschappijleer gepland. Daarna zouden we weer buiten wat gaan doen. Mevrouw Janssen stelde voor om eerst te bespreken wat er gebeurd was. Daar zat ik op te wachten. Waarschijnlijk dacht ze dat ze het voor mij gemakkelijker zou maken als er even over gesproken kon worden. Ze had een klein verhaaltje voorbereid. Waarschijnlijk had ze dat standaard bij de hand. Ze gaf aan dat bedplassen niets bijzonders is en nog bij zo'n vijf procent van de 12 /13 jarige voorkomt. "Misschien is er nog wel iemand in deze groep die er last van heeft". Vragend keek ze de kamer rond alsof ze verwachte dat iemand spontaan op zou springen en zich als bedplasser zou melden. Na afloop kwam een van de jongens naar me toe. "Ik ben er nu gelukkig van af", zei hij. "Maar dat is pas sinds kort". Snel liep hij weg. Toch lief van hem om dat te melden.

Natuurlijk kreeg ik de hele dag opmerkingen te horen. Vooral als ik naar de wc ging werd er wel een toespeling gemaakt op een natte broek. 's Avond op de slaapzaal besloot ik de luier gewoon op de zaal aan te doen en niet stiekem op de wc. Vanuit een hoek van de zaal werd geroepen: "bedpis Chris". Iedereen begon te lachen. Ik probeerde zo goed mogelijk mee te doen, maar kon wel huilen.

Op donderdagavond was de bonte avond. Iedereen moest wat opvoeren over de ervaringen van de week. Eén van mijn klasgenootjes bleek "De ballade van Bedpis Chris" op te voeren. Ik weet hem niet meer precies, maar het was ongeveer zo:

Christel heeft ons zeer verrast,
"Jongens, Ik heb in bed geplast.
Dat is mijn geheim, mijn verhaal,
Nu weten jullie het allemaal".

"Iedere nacht en dat is echt geen pret
Pis ik in mijn bed.
Ik heb meteen een slecht humeur,
Als ik wakker wordt met die pisgeur.

Mijn moeder begint haar geduld te verliezen,
maar ik blijf in bed piesen.
Hopelijk komt met de tijd
's Nachts ook de zindelijkheid.

Iedereen joelen en lachen. En daar zat ik. Ik wilde het liefst verdwijnen.

Toen ik vrijdagmiddag thuis kwam en mijn moeder vroeg hoe het was geweest kon ik alleen maar huilen.

Christel
 

pamperventje

Gewaardeerd Lid
Lijkt me dat je niet zo'n toffe jeugd hebt gehad he:(
Kop op. Als je eens wilt praten, je ziet zelf maar, stuur je maar een pm.
 

Michael0710

Gewaardeerd Lid
Wat een verhaal Christel. Ik vind het wel stoer dat je het heft in eigen hand nam en het gewoon aan je klasgenoten vertelde. Ook heel erg knap dat je een luier in de slaapzaal aan deed.

Hopelijk beklijven niet alleen de nare herinneringen en heb je daarna nog een hele fijne schooltijd gehad.
 
Wat vreselijk dat je vroeger zo gepest werd met het bedplassen.
Respect...Ik ging ook wel eens op kamp en moest nodig en plaste mij trainingsbroek vol
stress en autisme maken dat dit nog steeds heb
JA ik plas nog steeds in bed en overdag in mijn broek
Hoop ooit een lotgenote/vriendin/maatje te vinden die dat nog steeds heeft.
Omdat ik het nog steeds doe, maakt het de band waarschijnlijk hechter

Ik zal je niet uitlachen
 
Toch ben ik nog steeds blij dat ik toen aan de klas verteld heb dat ik in bed geplast had. Ik had het waarschijnlijk toch niet kunnen verbergen. Iemand had vast wel gezien dat ik mijn lakens moest verschonen. En dan was ik ook gepest. Tja, en het is waarschijnlijk heel logisch dat je klasgenoten er grappen over maken. Maar dat vond ik toen vreselijk. Ik weet dat ik maandag na de kampweek weer op school kwam en het verhaal van een bedplassende brugklasser de ronde deed. Op een gegeven moment zijn mijn klasgenoten wel weer gestopt met pesten. En ik heb er ook vriendinnen aan overgehouden.
 

evers53

Gewaardeerd Lid
Hoi christel, echt dapper dat je dat durfde te vertellen zeg! Ik vind het nog steeds lastig!
 
Laatst bewerkt:
Thread starter Similar threads Forum Replies Date
Erwin Wendy in de brugklas Broekplassers en Poepers 5
P Anna naar de brugklas A 13
Similar threads


Bovenaan