Vertaald door: Wim
William lag op zijn bed en masseerde zijn stijve piemel, door de luier en de plastic broek die hij droeg, heen. God, wat was dat een fijn gevoel. Hij moest oppassen. Het zou niet lang meer zou duren voor hij klaar zou komen in zijn luier en zo een echte natte broek krijgen.
Het gevoel was nu zo fijn dat hij er een beetje van begon te kreunen en dat verontrustte hem, hoewel hij er toch niets aan kon veranderen. Maar om zijn kleine kreetjes een beetje te dempen pakte hij van zijn nachtkastje een speen en deed die in zijn mond. Hij was tenminste blij dat zijn moeder niet thuis was. Ook zijn zuster was weg, naar een vriendin, om te spelen. Hij was er niet zeker van of zijn kleine broertje thuis was, maar veel maakte dat toch niet uit. Zijn broertje was bang voor hem en zou het niet wagen om in zijn kamer te komen. Daarom had hij ervoor gekozen zich juist nu in zijn baby spulletjes te verkleden.
William was achttien jaar en had zich al als baby verkleed zolang als hij zich maar kon herinneren. Hij wist niet precies waneer het was begonnen, maar hij vond het heerlijk om te doen. Hij genoot er ook van om met zijn pik te spelen als hij een luier en een plastic broekje droeg. Hij hield er zelfs van om op zijn speen te zuigen, maar verder ging zijn voorkeur niet. Hij had nooit geprobeerd om uit een flesje te drinken, een slabbetje om te doen of een mutsje op te zetten. Om één of andere reden trok hem dat niet zo aan. Maar hij hield van zijn luiers, ook al had hij er nog nooit in geplast of gepoept. Hij hield gewoon van het gevoel als ze om hem heen zaten en bedekt waren door zijn plastic baby broekje.
"Ik wist niet dat ik een babybroertje had?" Hoorde William en hij schrok zo dat hij in één klap rechtop op zijn bed zat. Daar, in de deuropening, stond zijn jongere broer Peter.
Peter was pas veertien en William plaagde hem altijd met van alles en nog wat. Maar nu Peter daar zo stond, kijkend naar zijn oudere broer die een luier droeg en daaroverheen zelfs een plastic broekje, dacht hij dat hier misschien de kans lag om de rollen te wisselen. Op dit moment zag het er helemaal niet naar uit dat William ouder was dan Peter.
"Ga uit mijn kamer!!" Schreeuwde William tegen zijn broer, maar Peter stond daar maar en lachte. William werd een beetje bang, maar hij wilde dat niet aan zijn kleine broertje laten merken.
"Je praat al goed voor een baby met een speen in zijn mond," vertelde Peter hem. Natuurlijk was William de speen helemaal vergeten, maar had hem wel al de hele tijd in zijn mond gehad. Nu spuugde hij hem snel uit en schreeuwde opnieuw tegen zijn broer dat hij weg moest gaan.
"Dat doe ik niet, baby broertje," zei Peter tegen William. "Ik denk gewoon niet dat een baby aan een veertienjarige hoort te vertellen wat die moet doen. Het kon zelfs nog wel eens zo zijn dat het baby'tje op zijn blote billen krijgt als hij doorgaat met schreeuwen en stout zijn." Hij liep naar William's bed.
"Ik ben er zeker van dat mamma graag zou willen weten dat we er weer een baby bij hebben. Vooral nu ze dacht dat we allemaal opgegroeid waren."
Nu was William echt bang en hij kon het ook niet meer verbergen tegenover Peter. Deze wist het en vond het geweldig om de mogelijkheid te hebben nu eens zijn broer bang te maken. Sinds jaar en dag had William hem bang gemaakt en vernederd tegenover Peter's vrienden. Nu zag Peter zijn kans schoon om William terug te pakken voor alles wat deze hem al die jaren had aangedaan. William zag ondertussen in dat de situatie verre van rooskleurig was, maar dat het misschien nog erger zou zijn als zijn moeder er achter zou komen dat hij nog luiers en plastic broekjes droeg.
"Kom op, Peter, je wilt het toch niet echt aan mama vertellen? Ik bedoel, ik speelde alleen maar een beetje, dat was alles. Het is echt niet wat je denkt," probeerde William.
"Oh, maar hoe weet de kleine baby dan wat ik denk?" Vroeg Peter hem.
Hij genoot van de manier waarop William in elkaar kroop iedere keer dat hij hem "baby" noemde.
"He toe Peter, ik ben geen baby," zei William, maar Peter leek hem niet te geloven.
"Dat is grappig, je ziet er juist wel als een baby uit. Ik bedoel, je draagt een luier en een plastic broekje en dat doen normaal gesproken alleen baby's. Voor mij bewijst dat toch dat jij een baby bent, baby William."
William kreeg nu tranen in zijn ogen en Peter genoot maximaal van deze aanblik. Nog nooit had hij zoveel macht gehad over zijn broer en hij was verliefd op ieder moment ervan. Het wond hem zelfs enorm op.
"Alsjeblieft Peter, vertel het niet. Ik zal alles voor je doen, maar vertel het alsjeblieft niet, okay?" William was nu aan het smeken en Peter genoot.
"Alles he, nou goed dan. Als je braaf bent en doet wat je gezegd wordt, dan vertel ik misschien aan niemand wat voor een grote baby je eigenlijk bent."
"Dank je wel Peter, ik wist altijd al dat ik op je kon rekenen."
"Maar nu moet je dan ook alles doen wat ik je opdraag, want anders vertel ik het alsnog. Beloof je dat, baby?"
William wist niet zeker wat Peter in gedachten had, maar hij dacht dat het nooit erger kon zijn dan dat zijn moeder er achter zou komen, dus stemde hij in met Peter's voorwaarden, zonder te weten welke dat waren. Het kon nog wel eens de verkeerde keuze zijn geweest....
"Goed dan, baby. Jij blijft precies hier en je verroert je niet. Ook laat je gewoon je baby kleertjes aan. Ik ben zo terug." Peter rende weg en voor William het wist was hij terug met een fototoestel. William begon te protesteren, maar Peter gaf hem de keus: of een paar foto's laten maken, of alles aan zijn moeder vertellen. Weer had William het gevoel dat er niet echt sprake was van een keuze en al vlot lag hij op zijn rug op bed, met een speen in zijn mond, te poseren voor baby foto's. Weer vertelde Peter hem zich niet te verroeren en ging weg om de camera te verstoppen.
Toen hij weer terugkwam zei hij: "Zo baby, nu wil ik dat je, als een echte brave baby, hier voor mij in je luier plast."
William geloofde zijn oren niet. Eerst weigerde hij en zei tegen zijn broer dat hij nog nooit zoiets in zijn luiers gedaan had.
"Nou, dan verandert dat van nu af aan, baby broertje. Je gaat nu in je luier plassen of anders laat ik aan mama zien wat voor een schattige baby jij bent."
Nu realiseerde William zich wat een fout het was geweest om Peter de foto's te laten nemen. Maar hij had geen keuze. Hij wilde niet dat zijn moeder de foto's zou zien, dus stond hij daar voor zijn broertje en probeerde hij in zijn luier te plassen. Hij kon het echter niet. Toen nam Peter hem bij de hand en leidde hem naar de badkamer. Peter draaide de kraan open en bij het horen van dat stromende water stroomde al vlug William's warme plas in zijn luier.
Peter hield zijn hand tegen de voorkant van de luier en lachte toe hij door de plastic broek heen de warme pis voelde. Hij kneep in de luier en voelde hoe verzadigd die was. Hij rende weg, kwam terug met de camera en maakte nog een aantal foto's van zijn baby broertje. Nadat de camera weer was opgeborgen nam hij William weer aan de hand mee naar diens kamer. Peter trok zijn broek uit en ging op William's bed liggen. Hij droeg nu enkel nog een onderbroekje en begon met zichzelf te spelen. William zag zijn broer's pik groeien terwijl deze er mee speelde.
"Kruip maar naar het bed toe, baby," beval Peter hem. "Kom maar precies tussen mijn benen liggen, ja, zo is het een brave baby," zei hij terwijl hij er goed voor ging liggen.
"Nou, kun je je nog herinneren dat je me altijd vertelde dat mijn pik zo klein was, dat een meisje er nooit aan zou willen zuigen? Wel, als een kleine baby er nou eens aan zuigt?"
Weer protesteerde William en nu werd Peter echt boos. Voor William het wist had Peter hem te pakken, trok de plastic broek en ook de luier tot op zijn knieën. Peter trok William over de knie en gaf hem een stevig pak slaag op zijn, nu blote, billen.
"Ik duld van jou geen tegenspraak baby. Je zult doen wat ik je zeg, net als een braaf baby'tje en anders laat ik aan iedereen op school jouw baby foto's zien." Terwijl Peter rustig doorging met het opwarmen van William's billen, werd deze toch wel heel erg bang en begon zelfs te huilen. Ook beloofde hij Peter nogmaals dat hij een zoete baby zou zijn en precies zou doen wat hem gezegd werd. Dat was wat Peter wilde horen.
Peter trok de luier en de plastic broek weer omhoog en verzekerde zichzelf ervan dat ze op de juiste plaats zaten. Toen ging hij weer liggen en genoot al van wat er komen ging.
Peter vond het prachtig om te zien hoe zijn broer langzaam met zijn hoofd naar de harde paal toeging. Juist toen William zijn mond opendeed om de piemel erin te nemen liet Peter hem stoppen.
"Zeg baby, waarom vertel je me niet waarom mijn pik zo mooi is voor jou om aan te zuigen en waarom je hem als je nieuwe speen wilt gebruiken en waarom ik je dat zou moeten toestaan? En zorg maar liever dat je me overtuigt, of ik zal je nog een pak slaag op je blote billetjes moeten geven."
William voelde de slagen van zijn broer's handen nog maar al te goed, dus deed hij braaf en zonder tegensputteren wat er van hem verwacht werd.
"Je hebt een mooie piemel, Peter. Hij is erg groot en prachtig."
"Ja, niet zo'n klein baby pikkie zoals jij, he, baby broertje?"
"Nee, ik heb een baby pikkie en jij hebt een mannen pik. Ik zou graag jouw pik in mijn mond nemen en er op zuigen zoals ik op mijn speen zuig. Mag ik alsjeblieft? Alsjeblieft, ik denk dat het erg fijn zal zijn. Mag ik er alsjeblieft aan zuigen?"
William had Peter zelfs nog meer overtuigd dan Peter verwacht had.
"Hoe kan ik mijn baby broertje nog iets weigeren na zo'n verzoek. Okay, als je het dan echt zo graag wilt mag je nu aan mijn pik zuigen baby."
Een zacht "dank je wel" was alles wat Peter nog hoorde voordat William's mond werd gevuld door de dikke, kloppende pik.
Nu was Peter nog een totaal groentje. Hij had nog nooit iets met een meisje gehad, laat staan dat er al eens aan zijn pik was gezogen. Maar hij wist wel dat hij het ontzettend lekker vond wat zijn broer nu bij hem aan het doen was. Zijn heupen bewogen op en neer alsof ze een eigen leven leidden en hij was eigenlijk zijn broers mond aan het neuken. William probeerde zijn hoofd wat terug te nemen, maar Peter's handen drukten hem zo ver als maar kon over de kloppende, stijve paal.
Peter genoot van de wangen van William, die, telkens als hij zijn pik verder in zijn mond schoof, een beetje opbliezen. Toen voelde hij dat hij ging komen. Hij wist hoe dat voelde omdat hij al wat vaker met zichzelf gespeeld had. Maar toen hij in zijn broers mond klaarkwam en deze er alles aan deed om maar niets van het zaad te laten lopen, toen wist hij dat dit het beste was wat hem tot nog toe was overkomen.
Peter hield zijn broers hoofd naar beneden tot hij er zeker van was dat de grote baby hem helemaal droog had gezogen. Toen nam hij zijn pik uit William's mond en veegde hem af aan diens gezicht alvorens hem weer in zijn onderbroek te stoppen.
"Dat was geweldig baby. Je moet er wel erg veel van houden om het zo goed te kunnen doen. Houd je ervan om mij lekker te pijpen, baby broertje?"
Met zijn hoofd gebogen, zodat hij zijn jongere broer niet aan hoefde te kijken, vertelde hij dat hij het erg fijn vond om hem te pijpen. Peter schaterlachte.
"Zo is de baby braaf. En nu wil ik dat je in je luier poept, baby."
"Wat!?!," schreeuwde William. Was het niet genoeg om hem te laten pijpen? Moest hij nu ook nog in zijn broek poepen?
"Geen commentaar nou, baby, of ik geef je nog een pak slaag. Oh, maar dat vind je misschien ook wel fijn. Is dat het? Vind je het wel fijn als ik je een pak voor je blote baby billetjes geef, baby broertje?"
"Nee Peter, alsjeblieft niet, alsjeblieft geen billenkoek meer. Ik zal een brave baby voor je zijn, echt waar." En zo keek Peter toe terwijl zijn broer zijn uiterste best deed. Al vlug werden beiden beloond met het geluid van een poepende William, die voor het eerst zijn grote boodschap in zijn luier deed.
Peter kneep in de poepluier en was verbaasd over hoe vol deze aanvoelde. Hij genoot ook van William's gekreun terwijl hij harder kneep en zo de poep goed over de luier en tussen de billen verspreidde. Toen hij hiermee klaar was gaf hij William het bevel een broek over de luier aan te trekken, waarna ze naar het winkelcentrum zouden gaan. Ze moesten nog wat dingen aanschaffen. William was enorm vernederd door het feit dat zijn broertje hem niet toestond om zichzelf te verschonen. Hij hoopte maar dat niemand de stank zou opmerken die hij verspreidde.
In het winkelcentrum liet Peter William in een baby zaak nog meer luiers, een flesje en een rose slabbetje kopen. Hij zei hem ook een mooi mutsje uit te zoeken alvorens weer naar buiten te komen. William was er zeker van dat de verkoopster zijn vieze poepbroek kon ruiken en dat ze wist dat deze spullen eigenlijk allemaal voor hem bedoeld waren, maar zij zei niets en hij ook maar niet.
Toen hij weer naar buiten kwam liet hij aan Peter zien wat hij gekocht had. Maar Peter zei hem dat hij nog een paar extra plastic broekjes moest gaan halen, in leuke, verschillende kleuren. Toen William zich omdraaide om weer naar binnen te gaan, gaf Peter hem een vriendschappelijke tik op zijn billen. Hij genoot ervan te zien hoe zijn broer opsprong.
William had nog steeds de baby spullen in zijn tas toen hij weer naar binnen ging om de plastic broekjes te halen. Er lagen een paar extra grote, waarvan hij wist dat ze zouden passen. Ze zaten in een pak van vier en elk had een andere kleur. Een witte, een roze, een gele en een lichtblauwe. William legde ze op de toonbank en pakte geld uit zijn portemonnee.
"Jonge man, ik dacht dat je me verteld had dat de spullen die je al gekocht hebt voor je éénjarige zusje waren?" Zei de verkoopster terwijl ze eerst naar de plastic broekjes keek die hij wilde kopen en toen naar de bobbel in zijn broek. Het was onmogelijk om niet te zien dat deze veroorzaakt werd door een dikke luier.
"Ja, maar, eh,.....eh,...."
Ze gebaarde hem stil te zijn. Toen opende ze de verpakking en nam het roze plastic broekje eruit. Ze hield het voor hem omwijd.
"Deze zijn nogal groot voor een éénjarige, maar ik denk dat ze iemand van jouw afmetingen wel zullen passen. Is dat de reden dat je al deze spullen koopt? Is het omdat jij gewoon nog een kleine baby in een stinkende luier bent?"
Dus ze had zijn luier echt geroken? Nu brandde hij van verlegenheid.
"Nou, ga maar gauw naar huis en laat je mammie je luier maar snel verschonen, voordat je de lucht in het hele winkelcentrum verziekt." Ze rekende met hem af en liet hem gaan. De tranen stonden weer in zijn ogen toen hij bij Peter terugkwam. Die moest natuurlijk weten wat er gebeurd was en vond dat prachtig. Misschien moesten ze hier maar wat vaker naartoe.
Thuisgekomen moest William zijn broek weer uittrekken, het mutsje opzetten en zijn nieuwe slabbetje omdoen. Peter maakte het flesje klaar en gaf dat aan William om uit te drinken. Peter maakte de vieze luier los en nam van het geheel weer een paar foto's. Pas daarna mocht William zich gaan verschonen, zijn luiers en plastic broekje met de hand uitwassen en alles opbergen, zodat het netjes en schoon was voor de volgende keer dat de baby het nodig zou hebben.
Vanaf die dag moest William iedere nacht een luier met een plastic broek dragen, maar Peter liet hem deze alleen echt gebruiken als hun moeder weg was. Hij wilde niet dat William ontdekt zou worden, want dan zou het uit zijn met de pret. Maar dat betekende niet dat hij het niet met zijn vrienden wilde delen.
Er was een maand voorbij sinds de eerste keer dat Peter zich had laten pijpen door William, maar er waren vele malen gevolgd als ze alleen thuis waren. Nu ging hun moeder een weekend weg en hun zusje ging mee. Peter had gevraagd of er twee van zijn vrienden mochten blijven slapen en zijn moeder had geantwoord dat William dat maar uit moest maken. Hij had tenslotte de leiding. Ze was wel een beetje verbaasd dat William zo snel toestemde, maar zij kon ook niet weten dat William niet echt meer de leider was.
Meteen toen moeder weg was liet Peter William een luier en plastic broek aantrekken. Toen gingen ze naar zolder. William moest daar wat spullen pakken waarvan Peter vond dat hij ze nodig zou hebben gedurende het weekend. De wieg, de box en de kinderstoel. Toen Robert en David arriveerden zat William al in de box te spelen met een paar van zijn zusjes poppen.
Het kostte de jongens niet lang om baby William zo te plagen dat hij in tranen was. Maar hierdoor wilden ze hem nog meer plagen en dus begon hij nog harder te huilen. Toen gingen de drie veertienjarigen om de box zitten en begonnen te discussiëren over hoe goed de baby eigenlijk kon pijpen.
Het leek erop dat Peter alles over de verborgen talenten van zijn broer had verteld en nu wilden ze dan alles in de praktijk zien. William wist dat het niet leuk zou gaan worden. De jongens stripten tot hun onderbroek en haalden de grote baby uit de box.
"Wacht eens even," zei David, "als deze baby aan een mannenpik gaat zuigen, moet hij eigenlijk een "zij" zijn. Laten we de baby naar je zusters kamer meenemen en hem iets meisjesachtig aantrekken. Dan kan ze pijpen als een braaf klein baby meisje."
Iedereen vond het een goed idee, behalve William, maar al vlot was hij aan het kruipen over de vloer en werd hij naar Sandra's kamer geleid. Ze lieten hem op de vloer zitten en hij kon alleen maar afwachten.
Ze vonden een schattig klein trainingsbeha'tje wat ze William om deden. Om te kijken of het goed zat knepen en trokken ze alle drie aan zijn tepels. Toen vonden ze een mooie roze babydoll en ook die werd aangetrokken. Veel parfum maakte hun karwei af. Ze hadden nu de beschikking over een lekker ruikend baby meisje van 18 jaar oud.
William's nieuwe naam werd "Baby Poepbroek" en ze lieten hem naar de woonkamer kruipen. De jongens gingen alle drie zitten en William moest om beurten naar ze toe kruipen, ze smeken of hij hun alstublieft mocht pijpen en dan alleen met zijn lippen hun onderbroek uittrekken alvorens hij aan het karwei mocht beginnen.
Het hele weekend ging zo door. William zat in de kinderstoel, in de box, of lag in de wieg. Zijn luier werd voor hem verschoond en tijdens één van deze keren bedacht Robert dat William's kontgaatje wel als kutje kon dienen. Dus ook daar werd gretig gebruik van gemaakt. Als een babysletje moest William zijn lichaam aan de jongens beschikbaar stellen, ondertussen hoopte hij maar dat het weekend snel voorbij zou gaan.
Hij vroeg zich vaak af of het het allemaal waard was, maar als Peter hem dan alle foto's liet zien, dan wist William dat hij geen keus had. In bijna alle poses had Peter hem vereeuwigd. Tot hij uit huis zou gaan zou hij aan de genade van zijn broertje en zijn vrienden zijn overgeleverd. Hij zou hun meisjesslaaf zijn, goed voor gratis sex, waneer ze maar wilden. En er was niets wat hij daar nu nog aan kon veranderen.
Liggend in zijn wieg overdacht hij de situatie en huilde zichzelf in slaap.
William lag op zijn bed en masseerde zijn stijve piemel, door de luier en de plastic broek die hij droeg, heen. God, wat was dat een fijn gevoel. Hij moest oppassen. Het zou niet lang meer zou duren voor hij klaar zou komen in zijn luier en zo een echte natte broek krijgen.
Het gevoel was nu zo fijn dat hij er een beetje van begon te kreunen en dat verontrustte hem, hoewel hij er toch niets aan kon veranderen. Maar om zijn kleine kreetjes een beetje te dempen pakte hij van zijn nachtkastje een speen en deed die in zijn mond. Hij was tenminste blij dat zijn moeder niet thuis was. Ook zijn zuster was weg, naar een vriendin, om te spelen. Hij was er niet zeker van of zijn kleine broertje thuis was, maar veel maakte dat toch niet uit. Zijn broertje was bang voor hem en zou het niet wagen om in zijn kamer te komen. Daarom had hij ervoor gekozen zich juist nu in zijn baby spulletjes te verkleden.
William was achttien jaar en had zich al als baby verkleed zolang als hij zich maar kon herinneren. Hij wist niet precies waneer het was begonnen, maar hij vond het heerlijk om te doen. Hij genoot er ook van om met zijn pik te spelen als hij een luier en een plastic broekje droeg. Hij hield er zelfs van om op zijn speen te zuigen, maar verder ging zijn voorkeur niet. Hij had nooit geprobeerd om uit een flesje te drinken, een slabbetje om te doen of een mutsje op te zetten. Om één of andere reden trok hem dat niet zo aan. Maar hij hield van zijn luiers, ook al had hij er nog nooit in geplast of gepoept. Hij hield gewoon van het gevoel als ze om hem heen zaten en bedekt waren door zijn plastic baby broekje.
"Ik wist niet dat ik een babybroertje had?" Hoorde William en hij schrok zo dat hij in één klap rechtop op zijn bed zat. Daar, in de deuropening, stond zijn jongere broer Peter.
Peter was pas veertien en William plaagde hem altijd met van alles en nog wat. Maar nu Peter daar zo stond, kijkend naar zijn oudere broer die een luier droeg en daaroverheen zelfs een plastic broekje, dacht hij dat hier misschien de kans lag om de rollen te wisselen. Op dit moment zag het er helemaal niet naar uit dat William ouder was dan Peter.
"Ga uit mijn kamer!!" Schreeuwde William tegen zijn broer, maar Peter stond daar maar en lachte. William werd een beetje bang, maar hij wilde dat niet aan zijn kleine broertje laten merken.
"Je praat al goed voor een baby met een speen in zijn mond," vertelde Peter hem. Natuurlijk was William de speen helemaal vergeten, maar had hem wel al de hele tijd in zijn mond gehad. Nu spuugde hij hem snel uit en schreeuwde opnieuw tegen zijn broer dat hij weg moest gaan.
"Dat doe ik niet, baby broertje," zei Peter tegen William. "Ik denk gewoon niet dat een baby aan een veertienjarige hoort te vertellen wat die moet doen. Het kon zelfs nog wel eens zo zijn dat het baby'tje op zijn blote billen krijgt als hij doorgaat met schreeuwen en stout zijn." Hij liep naar William's bed.
"Ik ben er zeker van dat mamma graag zou willen weten dat we er weer een baby bij hebben. Vooral nu ze dacht dat we allemaal opgegroeid waren."
Nu was William echt bang en hij kon het ook niet meer verbergen tegenover Peter. Deze wist het en vond het geweldig om de mogelijkheid te hebben nu eens zijn broer bang te maken. Sinds jaar en dag had William hem bang gemaakt en vernederd tegenover Peter's vrienden. Nu zag Peter zijn kans schoon om William terug te pakken voor alles wat deze hem al die jaren had aangedaan. William zag ondertussen in dat de situatie verre van rooskleurig was, maar dat het misschien nog erger zou zijn als zijn moeder er achter zou komen dat hij nog luiers en plastic broekjes droeg.
"Kom op, Peter, je wilt het toch niet echt aan mama vertellen? Ik bedoel, ik speelde alleen maar een beetje, dat was alles. Het is echt niet wat je denkt," probeerde William.
"Oh, maar hoe weet de kleine baby dan wat ik denk?" Vroeg Peter hem.
Hij genoot van de manier waarop William in elkaar kroop iedere keer dat hij hem "baby" noemde.
"He toe Peter, ik ben geen baby," zei William, maar Peter leek hem niet te geloven.
"Dat is grappig, je ziet er juist wel als een baby uit. Ik bedoel, je draagt een luier en een plastic broekje en dat doen normaal gesproken alleen baby's. Voor mij bewijst dat toch dat jij een baby bent, baby William."
William kreeg nu tranen in zijn ogen en Peter genoot maximaal van deze aanblik. Nog nooit had hij zoveel macht gehad over zijn broer en hij was verliefd op ieder moment ervan. Het wond hem zelfs enorm op.
"Alsjeblieft Peter, vertel het niet. Ik zal alles voor je doen, maar vertel het alsjeblieft niet, okay?" William was nu aan het smeken en Peter genoot.
"Alles he, nou goed dan. Als je braaf bent en doet wat je gezegd wordt, dan vertel ik misschien aan niemand wat voor een grote baby je eigenlijk bent."
"Dank je wel Peter, ik wist altijd al dat ik op je kon rekenen."
"Maar nu moet je dan ook alles doen wat ik je opdraag, want anders vertel ik het alsnog. Beloof je dat, baby?"
William wist niet zeker wat Peter in gedachten had, maar hij dacht dat het nooit erger kon zijn dan dat zijn moeder er achter zou komen, dus stemde hij in met Peter's voorwaarden, zonder te weten welke dat waren. Het kon nog wel eens de verkeerde keuze zijn geweest....
"Goed dan, baby. Jij blijft precies hier en je verroert je niet. Ook laat je gewoon je baby kleertjes aan. Ik ben zo terug." Peter rende weg en voor William het wist was hij terug met een fototoestel. William begon te protesteren, maar Peter gaf hem de keus: of een paar foto's laten maken, of alles aan zijn moeder vertellen. Weer had William het gevoel dat er niet echt sprake was van een keuze en al vlot lag hij op zijn rug op bed, met een speen in zijn mond, te poseren voor baby foto's. Weer vertelde Peter hem zich niet te verroeren en ging weg om de camera te verstoppen.
Toen hij weer terugkwam zei hij: "Zo baby, nu wil ik dat je, als een echte brave baby, hier voor mij in je luier plast."
William geloofde zijn oren niet. Eerst weigerde hij en zei tegen zijn broer dat hij nog nooit zoiets in zijn luiers gedaan had.
"Nou, dan verandert dat van nu af aan, baby broertje. Je gaat nu in je luier plassen of anders laat ik aan mama zien wat voor een schattige baby jij bent."
Nu realiseerde William zich wat een fout het was geweest om Peter de foto's te laten nemen. Maar hij had geen keuze. Hij wilde niet dat zijn moeder de foto's zou zien, dus stond hij daar voor zijn broertje en probeerde hij in zijn luier te plassen. Hij kon het echter niet. Toen nam Peter hem bij de hand en leidde hem naar de badkamer. Peter draaide de kraan open en bij het horen van dat stromende water stroomde al vlug William's warme plas in zijn luier.
Peter hield zijn hand tegen de voorkant van de luier en lachte toe hij door de plastic broek heen de warme pis voelde. Hij kneep in de luier en voelde hoe verzadigd die was. Hij rende weg, kwam terug met de camera en maakte nog een aantal foto's van zijn baby broertje. Nadat de camera weer was opgeborgen nam hij William weer aan de hand mee naar diens kamer. Peter trok zijn broek uit en ging op William's bed liggen. Hij droeg nu enkel nog een onderbroekje en begon met zichzelf te spelen. William zag zijn broer's pik groeien terwijl deze er mee speelde.
"Kruip maar naar het bed toe, baby," beval Peter hem. "Kom maar precies tussen mijn benen liggen, ja, zo is het een brave baby," zei hij terwijl hij er goed voor ging liggen.
"Nou, kun je je nog herinneren dat je me altijd vertelde dat mijn pik zo klein was, dat een meisje er nooit aan zou willen zuigen? Wel, als een kleine baby er nou eens aan zuigt?"
Weer protesteerde William en nu werd Peter echt boos. Voor William het wist had Peter hem te pakken, trok de plastic broek en ook de luier tot op zijn knieën. Peter trok William over de knie en gaf hem een stevig pak slaag op zijn, nu blote, billen.
"Ik duld van jou geen tegenspraak baby. Je zult doen wat ik je zeg, net als een braaf baby'tje en anders laat ik aan iedereen op school jouw baby foto's zien." Terwijl Peter rustig doorging met het opwarmen van William's billen, werd deze toch wel heel erg bang en begon zelfs te huilen. Ook beloofde hij Peter nogmaals dat hij een zoete baby zou zijn en precies zou doen wat hem gezegd werd. Dat was wat Peter wilde horen.
Peter trok de luier en de plastic broek weer omhoog en verzekerde zichzelf ervan dat ze op de juiste plaats zaten. Toen ging hij weer liggen en genoot al van wat er komen ging.
Peter vond het prachtig om te zien hoe zijn broer langzaam met zijn hoofd naar de harde paal toeging. Juist toen William zijn mond opendeed om de piemel erin te nemen liet Peter hem stoppen.
"Zeg baby, waarom vertel je me niet waarom mijn pik zo mooi is voor jou om aan te zuigen en waarom je hem als je nieuwe speen wilt gebruiken en waarom ik je dat zou moeten toestaan? En zorg maar liever dat je me overtuigt, of ik zal je nog een pak slaag op je blote billetjes moeten geven."
William voelde de slagen van zijn broer's handen nog maar al te goed, dus deed hij braaf en zonder tegensputteren wat er van hem verwacht werd.
"Je hebt een mooie piemel, Peter. Hij is erg groot en prachtig."
"Ja, niet zo'n klein baby pikkie zoals jij, he, baby broertje?"
"Nee, ik heb een baby pikkie en jij hebt een mannen pik. Ik zou graag jouw pik in mijn mond nemen en er op zuigen zoals ik op mijn speen zuig. Mag ik alsjeblieft? Alsjeblieft, ik denk dat het erg fijn zal zijn. Mag ik er alsjeblieft aan zuigen?"
William had Peter zelfs nog meer overtuigd dan Peter verwacht had.
"Hoe kan ik mijn baby broertje nog iets weigeren na zo'n verzoek. Okay, als je het dan echt zo graag wilt mag je nu aan mijn pik zuigen baby."
Een zacht "dank je wel" was alles wat Peter nog hoorde voordat William's mond werd gevuld door de dikke, kloppende pik.
Nu was Peter nog een totaal groentje. Hij had nog nooit iets met een meisje gehad, laat staan dat er al eens aan zijn pik was gezogen. Maar hij wist wel dat hij het ontzettend lekker vond wat zijn broer nu bij hem aan het doen was. Zijn heupen bewogen op en neer alsof ze een eigen leven leidden en hij was eigenlijk zijn broers mond aan het neuken. William probeerde zijn hoofd wat terug te nemen, maar Peter's handen drukten hem zo ver als maar kon over de kloppende, stijve paal.
Peter genoot van de wangen van William, die, telkens als hij zijn pik verder in zijn mond schoof, een beetje opbliezen. Toen voelde hij dat hij ging komen. Hij wist hoe dat voelde omdat hij al wat vaker met zichzelf gespeeld had. Maar toen hij in zijn broers mond klaarkwam en deze er alles aan deed om maar niets van het zaad te laten lopen, toen wist hij dat dit het beste was wat hem tot nog toe was overkomen.
Peter hield zijn broers hoofd naar beneden tot hij er zeker van was dat de grote baby hem helemaal droog had gezogen. Toen nam hij zijn pik uit William's mond en veegde hem af aan diens gezicht alvorens hem weer in zijn onderbroek te stoppen.
"Dat was geweldig baby. Je moet er wel erg veel van houden om het zo goed te kunnen doen. Houd je ervan om mij lekker te pijpen, baby broertje?"
Met zijn hoofd gebogen, zodat hij zijn jongere broer niet aan hoefde te kijken, vertelde hij dat hij het erg fijn vond om hem te pijpen. Peter schaterlachte.
"Zo is de baby braaf. En nu wil ik dat je in je luier poept, baby."
"Wat!?!," schreeuwde William. Was het niet genoeg om hem te laten pijpen? Moest hij nu ook nog in zijn broek poepen?
"Geen commentaar nou, baby, of ik geef je nog een pak slaag. Oh, maar dat vind je misschien ook wel fijn. Is dat het? Vind je het wel fijn als ik je een pak voor je blote baby billetjes geef, baby broertje?"
"Nee Peter, alsjeblieft niet, alsjeblieft geen billenkoek meer. Ik zal een brave baby voor je zijn, echt waar." En zo keek Peter toe terwijl zijn broer zijn uiterste best deed. Al vlug werden beiden beloond met het geluid van een poepende William, die voor het eerst zijn grote boodschap in zijn luier deed.
Peter kneep in de poepluier en was verbaasd over hoe vol deze aanvoelde. Hij genoot ook van William's gekreun terwijl hij harder kneep en zo de poep goed over de luier en tussen de billen verspreidde. Toen hij hiermee klaar was gaf hij William het bevel een broek over de luier aan te trekken, waarna ze naar het winkelcentrum zouden gaan. Ze moesten nog wat dingen aanschaffen. William was enorm vernederd door het feit dat zijn broertje hem niet toestond om zichzelf te verschonen. Hij hoopte maar dat niemand de stank zou opmerken die hij verspreidde.
In het winkelcentrum liet Peter William in een baby zaak nog meer luiers, een flesje en een rose slabbetje kopen. Hij zei hem ook een mooi mutsje uit te zoeken alvorens weer naar buiten te komen. William was er zeker van dat de verkoopster zijn vieze poepbroek kon ruiken en dat ze wist dat deze spullen eigenlijk allemaal voor hem bedoeld waren, maar zij zei niets en hij ook maar niet.
Toen hij weer naar buiten kwam liet hij aan Peter zien wat hij gekocht had. Maar Peter zei hem dat hij nog een paar extra plastic broekjes moest gaan halen, in leuke, verschillende kleuren. Toen William zich omdraaide om weer naar binnen te gaan, gaf Peter hem een vriendschappelijke tik op zijn billen. Hij genoot ervan te zien hoe zijn broer opsprong.
William had nog steeds de baby spullen in zijn tas toen hij weer naar binnen ging om de plastic broekjes te halen. Er lagen een paar extra grote, waarvan hij wist dat ze zouden passen. Ze zaten in een pak van vier en elk had een andere kleur. Een witte, een roze, een gele en een lichtblauwe. William legde ze op de toonbank en pakte geld uit zijn portemonnee.
"Jonge man, ik dacht dat je me verteld had dat de spullen die je al gekocht hebt voor je éénjarige zusje waren?" Zei de verkoopster terwijl ze eerst naar de plastic broekjes keek die hij wilde kopen en toen naar de bobbel in zijn broek. Het was onmogelijk om niet te zien dat deze veroorzaakt werd door een dikke luier.
"Ja, maar, eh,.....eh,...."
Ze gebaarde hem stil te zijn. Toen opende ze de verpakking en nam het roze plastic broekje eruit. Ze hield het voor hem omwijd.
"Deze zijn nogal groot voor een éénjarige, maar ik denk dat ze iemand van jouw afmetingen wel zullen passen. Is dat de reden dat je al deze spullen koopt? Is het omdat jij gewoon nog een kleine baby in een stinkende luier bent?"
Dus ze had zijn luier echt geroken? Nu brandde hij van verlegenheid.
"Nou, ga maar gauw naar huis en laat je mammie je luier maar snel verschonen, voordat je de lucht in het hele winkelcentrum verziekt." Ze rekende met hem af en liet hem gaan. De tranen stonden weer in zijn ogen toen hij bij Peter terugkwam. Die moest natuurlijk weten wat er gebeurd was en vond dat prachtig. Misschien moesten ze hier maar wat vaker naartoe.
Thuisgekomen moest William zijn broek weer uittrekken, het mutsje opzetten en zijn nieuwe slabbetje omdoen. Peter maakte het flesje klaar en gaf dat aan William om uit te drinken. Peter maakte de vieze luier los en nam van het geheel weer een paar foto's. Pas daarna mocht William zich gaan verschonen, zijn luiers en plastic broekje met de hand uitwassen en alles opbergen, zodat het netjes en schoon was voor de volgende keer dat de baby het nodig zou hebben.
Vanaf die dag moest William iedere nacht een luier met een plastic broek dragen, maar Peter liet hem deze alleen echt gebruiken als hun moeder weg was. Hij wilde niet dat William ontdekt zou worden, want dan zou het uit zijn met de pret. Maar dat betekende niet dat hij het niet met zijn vrienden wilde delen.
Er was een maand voorbij sinds de eerste keer dat Peter zich had laten pijpen door William, maar er waren vele malen gevolgd als ze alleen thuis waren. Nu ging hun moeder een weekend weg en hun zusje ging mee. Peter had gevraagd of er twee van zijn vrienden mochten blijven slapen en zijn moeder had geantwoord dat William dat maar uit moest maken. Hij had tenslotte de leiding. Ze was wel een beetje verbaasd dat William zo snel toestemde, maar zij kon ook niet weten dat William niet echt meer de leider was.
Meteen toen moeder weg was liet Peter William een luier en plastic broek aantrekken. Toen gingen ze naar zolder. William moest daar wat spullen pakken waarvan Peter vond dat hij ze nodig zou hebben gedurende het weekend. De wieg, de box en de kinderstoel. Toen Robert en David arriveerden zat William al in de box te spelen met een paar van zijn zusjes poppen.
Het kostte de jongens niet lang om baby William zo te plagen dat hij in tranen was. Maar hierdoor wilden ze hem nog meer plagen en dus begon hij nog harder te huilen. Toen gingen de drie veertienjarigen om de box zitten en begonnen te discussiëren over hoe goed de baby eigenlijk kon pijpen.
Het leek erop dat Peter alles over de verborgen talenten van zijn broer had verteld en nu wilden ze dan alles in de praktijk zien. William wist dat het niet leuk zou gaan worden. De jongens stripten tot hun onderbroek en haalden de grote baby uit de box.
"Wacht eens even," zei David, "als deze baby aan een mannenpik gaat zuigen, moet hij eigenlijk een "zij" zijn. Laten we de baby naar je zusters kamer meenemen en hem iets meisjesachtig aantrekken. Dan kan ze pijpen als een braaf klein baby meisje."
Iedereen vond het een goed idee, behalve William, maar al vlot was hij aan het kruipen over de vloer en werd hij naar Sandra's kamer geleid. Ze lieten hem op de vloer zitten en hij kon alleen maar afwachten.
Ze vonden een schattig klein trainingsbeha'tje wat ze William om deden. Om te kijken of het goed zat knepen en trokken ze alle drie aan zijn tepels. Toen vonden ze een mooie roze babydoll en ook die werd aangetrokken. Veel parfum maakte hun karwei af. Ze hadden nu de beschikking over een lekker ruikend baby meisje van 18 jaar oud.
William's nieuwe naam werd "Baby Poepbroek" en ze lieten hem naar de woonkamer kruipen. De jongens gingen alle drie zitten en William moest om beurten naar ze toe kruipen, ze smeken of hij hun alstublieft mocht pijpen en dan alleen met zijn lippen hun onderbroek uittrekken alvorens hij aan het karwei mocht beginnen.
Het hele weekend ging zo door. William zat in de kinderstoel, in de box, of lag in de wieg. Zijn luier werd voor hem verschoond en tijdens één van deze keren bedacht Robert dat William's kontgaatje wel als kutje kon dienen. Dus ook daar werd gretig gebruik van gemaakt. Als een babysletje moest William zijn lichaam aan de jongens beschikbaar stellen, ondertussen hoopte hij maar dat het weekend snel voorbij zou gaan.
Hij vroeg zich vaak af of het het allemaal waard was, maar als Peter hem dan alle foto's liet zien, dan wist William dat hij geen keus had. In bijna alle poses had Peter hem vereeuwigd. Tot hij uit huis zou gaan zou hij aan de genade van zijn broertje en zijn vrienden zijn overgeleverd. Hij zou hun meisjesslaaf zijn, goed voor gratis sex, waneer ze maar wilden. En er was niets wat hij daar nu nog aan kon veranderen.
Liggend in zijn wieg overdacht hij de situatie en huilde zichzelf in slaap.
