Karin_1982
Beginneling
Roy poept in zijn broek
“Shit” dacht Roy, toen hij zijn moeder thuis hoorde komen. Hij had beloofd de afwas te doen en de keuken op te ruimen, maar daar was niks van terecht gekomen. Hij was meteen na school achter zijn computer gedoken en had gechat met twee van zijn klasgenootjes. Snel zette hij zijn computer uit en holde de trap af naar beneden. Even voelde hij aan zijn maag en kreunde zacht. Eigenlijk had hij twee dingen vergeten: de afwas en een noodzakelijk bezoek aan het toilet. Hij moest namelijk best nodig drukken. Op weg naar beneden herinnerde hij zich dat hij eigenlijk al vanaf het vierde lesuur had moeten poepen. Maar hij had het bewust opgehouden, omdat de schooltoiletten vaak erg vies waren. Eenmaal beneden aangekomen, keek hij meteen in het boze gezicht van zijn moeder. Zij pakte Roy bij zijn schouder. “Zo jongen, hoe vaak moet ik je nu nog zeggen dat je gewoon doet wat ik je vraag. Kom op, de keuken in.” Ze wees met haar priemende vinger richting keuken. Roy was rood geworden. Hij had zich voorgenomen de discussie aan te gaan, maar net als altijd droop hij af toen het puntje bij paaltje kwam. Hij zuchtte en mompelde iets onverstaanbaars. Eenmaal in de keuken liet hij de wasbak vollopen met warm water en spoot hij afwasmiddel in de halfvolle wasbak. “Niet zo veel” zei zijn moeder nog streng vanuit de deuropening. “En ik hou je in de gaten” voegde ze eraan toe. “Trut” mompelde Roy. Hij schrok van zijn eigen woorden, althans van zijn stemvolume. Hij had het harder uitgesproken, dan hij wilde. Voor hij goed en wel besefte wat er gebeurde, voelde hij een stevige draai om zijn oren. “Ahhh mam” riep hij verschrikt. “Op je woorden letten jongen, anders zwaait er wat” zei zijn moeder nu zowaar nog bozer. Door de adrenalinestoot van het gebeuren, voelde Roy opeens weer hoe nodig hij moest poepen. Hij trok zijn billen bijeen. Zijn moeder keek hem verwijtend aan. “Nou, komt er nog wat van?” Vanuit zijn ooghoeken zag Roy dat zijn moeder een droogdoek had gepakt. Ze wilde hem kennelijk helpen met de afwas. Roy slikte. Hij wist niet of hij blij moest zijn. De afwas zou ongetwijfeld korter duren, maar nu merkte zijn moeder dat hij hoge nood had. En hij wist dondersgoed dat hij nu niet hoefde te vragen of hij naar het toilet mocht. Daar had hij voldoende tijd voor gehad. Shit, als dit maar goed ging!
Het hete water op de handen van Roy deed hem opnieuw huiveren. De pijnscheut zorgde voor een ongewilde ontspanning van zijn spieren. Voor hij het goed en wel besefte, merkte hij dat hij van het ene op het andere moment een flinke drol in zijn onderbroek had gedaan. Langzaam werd hij rood. Het geluid van de kraan had hij zacht krakende geluid van de zich naar buiten persende drol overstemd. Hij deed net alsof hij heel geconcentreerd een glas afsopte, maar ondertussen probeerde hij de schade in zijn broek op te nemen. Hij kon nu natuurlijk niet aan zijn billen voelen. Gelukkig rook hij nog niets, daarvoor was de citroenlucht van het afwasmiddel te sterk. Roy zette de afgewaste borden en glazen in het afdruiprekje. Toen zijn moeder vond dat er een voldoende voorraad stond, begon ze af te drogen. Moeder en zoon zwegen. Roy hield zijn vingers figuurlijk gekruist. Hij merkte dat hij nog meer moest drukken, maar de grootste druk was weg. Hij zou het nog wel op kunnen houden. Hij dacht koortsachtig na. Roy wist goed, dat hij kost wat kost moest zien te vermijden dat zijn moeder letterlijk en figuurlijk lucht zou krijgen van zijn ongelukje. Het was namelijk niet de eerste keer dat de knaap in zijn broek had gepoept. Roy dacht terug aan de verjaardag van zijn zusje een half jaar geleden. Hij had het toen gepresteerd om in de tuin, liggend op zijn buik, in zijn broek te poepen. Hij had even daarvoor een standje gekregen van zijn vader omdat hij de hele tijd zat te klieren. Uit pure drift was hij achterin de tuin gaan liggen waar hij deed alsof hij heel geïnteresseerd in een boek zat te neuzen. Maar uit pure kwaadheid had hij daar expres in zijn broek gepoept. Een vriendinnetje van zijn zusje had het gemerkt en hem onwillekeurig verlinkt. Zijn moeder had gezien hoe het meisje overdreven haar neus had dichtgeknepen en een vies gezicht had getrokken. Roy had nog geprobeerd om zich eruit te redden, maar daar was hij niet in geslaagd. Gelukkig had zijn moeder het nog discreet gehouden en hem niet in het bijzijn van de vriendinnetjes van zijn zusje op zijn falie gegeven. Maar eenmaal boven had Roy de wind van voren gehad. Dat een dertienjarige jongen toch beter moest weten! Van schaamte had hij als een klein kind gehuild. Zijn vader had er nog een schepje bovenop gedaan en hem gewaarschuwd dat er bij een volgende keer maatregelen zouden volgen. En dat was ook gebeurd. Want die volgende keer was nog geen maand later gekomen. Hij had op een schoolfeest stoer en wel een paar glazen sterke drank op die een klasgenootje had meegesmokkeld. Toen hij ’s nachts thuis was gekomen, bijna twee uur later dan afgesproken, had zijn vader op hem zitten wachten. Op de weg van school naar huis had Roy zijn drang om te plassen niet goed ingeschat. Want toen hij zijn straat in was komen lopen, had hij opeens iets warms en nats gevoeld in zijn kruis en aan zijn bovenbenen. Hij had er alleen om moeten lachen. Totdat hij, eenmaal binnen, in het boze gezicht van zijn vader keek. De combinatie dronkenschap en een natte broek had hem een fiks pak slaag opgeleverd. Achteraf had hij er zich flink voor geschaamd. Natuurlijk op de eerste plaats voor zijn gedrag, maar ook voor het feit dat hij nog over de knie bij zijn vader had gelegen. Midden in de nacht in een natte plasbroek! Maar dat was nog niet eens het ergste. Want toen zijn moeder het hele verhaal te horen had gekregen, kwam nog de vervelendste straf. Als Roy nog eens in zijn broek zou doen, dan moest hij opnieuw de luiers in.
“Klaar” zei Roy en hij haalde de stop uit de afwasbak. Heel galant pakte hij een droogdoek en hielp zijn moeder met afdrogen. Nu hij droge handen had, durfde Roy de schade op te nemen. Hij schrok van de grote van zijn bolus. Hij schatte dat hij een drol in zijn broek had zitten, ter grootte van een sinasappel. Aan zijn moeder merkte hij niets. Roy was dan ook opgelucht toen hij de keuken uitliep. Helaas voor hem was die opluchting van korte duur. Zijn zusje was thuisgekomen en zat op het toilet. Roy had twee keuzes. Of wachten, of naar de badkamer. Wachten durfde hij niet aan. Nu hij niet meer de dekking had van de frisse afwasgeur, zou hij zich verraden als hij bleef staan. Hij merkte wel dat hij voorzichtig moest lopen. Hij dacht met afgrijzen terug aan zijn poepbroek tijdens het verjaarspartijtje van zijn zusje. Toen hij een draai om zijn oren van zijn moeder had willen voorkomen had hij een onverhoedse beweging gemaakt. Het resultaat was, dat een klein drolletje uit zijn onderbroekje, langs zijn broekspijp op de tegelvloer van de badkamer terecht was gekomen. Als een pinguïn schuifelde Roy naar de trap. Hij had niet gemerkt hoe zijn moeder met een volle wasmand de hoek om was gekomen en *poef* ze botsten tegen elkaar. De waswand viel uit de handen van zijn moeder. “Oeps” fluisterde Roy. “Sorry”. Zijn moeder was gelukkig al weer opgeklaard en glimlachte. “Kan gebeuren”. Ze bukte zich om de mand weer op te nemen. Roy was net te laat geweest. De neus van zijn moeder had het achterwerk van Roy net niet aangeraakt. Op het moment dat Roy schrok van de situatie, kwam zijn zusje het toilet uit. “Hoi” riep ze en ze liep de keuken in. Roy bedacht zich geen moment en liep zo snel als hij kon naar het toilet. Als in een film beleefde hij het in slow motion. En misschien was het in werkelijkheid ook wel slow motion. Want hij was nog niet halverwege of hij voelde de hand van zijn moeder op zijn schouder. “Even een momentje jongeman” zei ze met heldere stem. Roy slikte. Zijn moeder noemde hem alleen zo als Roy iets uit had gevreten. Zijn kracht vloeide weg. Hij durfde zich niet los te rukken en het toilet in te duiken. Hij keek met verschrikte ogen in het gezicht van zijn moeder. Zonder een woord uit te brengen, ging de hand van zijn moeder naar het achtwerk van Roy. Hij voelde hoe haar hand het spijerstof van zijn broek beroerde. Roy slikte. Het was de manier waarop een moeder haar peuter op een volle broek controleerde, de manier waarop iemand op heterdaad werd betrapt. “Doe je broek omlaag” zei zijn moeder net een hoofd op onweer. Zijn zusje was nieuwsgierig en wel de gang weer in komen lopen. De boze blik in de ogen van haar moeder, was voldoende voor haar om te maken dat ze wegkwam. Ze trok even een pruillip waarmee ze tegen Roy zeggen wilde “sorry broer” en trippelde de keuken in, de woonkamer door naar buiten. “Doe je broek omlaag vraag ik je” zei zijn moeder weer en ze kneep harder in Roy’s schouder. “Auw” riep hij uit. Hij frummelde aan zijn knoop en rits en liet zijn broek iets zakken. Zijn moeder trok de broeksband naar achteren en keek een paar tellen naar de onderbroek van haar zoon. “Bah” riep ze vol ontzetting. “Er zwaait wat jongeman. Er zwaait wat” zei ze en ze wees naar boven. Roy droop af als een klein kind. Een minuut of tien later stond hij onder de douche. Bang en vol afgrijzen op wat komen ging.
Wordt vervolgd…
“Shit” dacht Roy, toen hij zijn moeder thuis hoorde komen. Hij had beloofd de afwas te doen en de keuken op te ruimen, maar daar was niks van terecht gekomen. Hij was meteen na school achter zijn computer gedoken en had gechat met twee van zijn klasgenootjes. Snel zette hij zijn computer uit en holde de trap af naar beneden. Even voelde hij aan zijn maag en kreunde zacht. Eigenlijk had hij twee dingen vergeten: de afwas en een noodzakelijk bezoek aan het toilet. Hij moest namelijk best nodig drukken. Op weg naar beneden herinnerde hij zich dat hij eigenlijk al vanaf het vierde lesuur had moeten poepen. Maar hij had het bewust opgehouden, omdat de schooltoiletten vaak erg vies waren. Eenmaal beneden aangekomen, keek hij meteen in het boze gezicht van zijn moeder. Zij pakte Roy bij zijn schouder. “Zo jongen, hoe vaak moet ik je nu nog zeggen dat je gewoon doet wat ik je vraag. Kom op, de keuken in.” Ze wees met haar priemende vinger richting keuken. Roy was rood geworden. Hij had zich voorgenomen de discussie aan te gaan, maar net als altijd droop hij af toen het puntje bij paaltje kwam. Hij zuchtte en mompelde iets onverstaanbaars. Eenmaal in de keuken liet hij de wasbak vollopen met warm water en spoot hij afwasmiddel in de halfvolle wasbak. “Niet zo veel” zei zijn moeder nog streng vanuit de deuropening. “En ik hou je in de gaten” voegde ze eraan toe. “Trut” mompelde Roy. Hij schrok van zijn eigen woorden, althans van zijn stemvolume. Hij had het harder uitgesproken, dan hij wilde. Voor hij goed en wel besefte wat er gebeurde, voelde hij een stevige draai om zijn oren. “Ahhh mam” riep hij verschrikt. “Op je woorden letten jongen, anders zwaait er wat” zei zijn moeder nu zowaar nog bozer. Door de adrenalinestoot van het gebeuren, voelde Roy opeens weer hoe nodig hij moest poepen. Hij trok zijn billen bijeen. Zijn moeder keek hem verwijtend aan. “Nou, komt er nog wat van?” Vanuit zijn ooghoeken zag Roy dat zijn moeder een droogdoek had gepakt. Ze wilde hem kennelijk helpen met de afwas. Roy slikte. Hij wist niet of hij blij moest zijn. De afwas zou ongetwijfeld korter duren, maar nu merkte zijn moeder dat hij hoge nood had. En hij wist dondersgoed dat hij nu niet hoefde te vragen of hij naar het toilet mocht. Daar had hij voldoende tijd voor gehad. Shit, als dit maar goed ging!
Het hete water op de handen van Roy deed hem opnieuw huiveren. De pijnscheut zorgde voor een ongewilde ontspanning van zijn spieren. Voor hij het goed en wel besefte, merkte hij dat hij van het ene op het andere moment een flinke drol in zijn onderbroek had gedaan. Langzaam werd hij rood. Het geluid van de kraan had hij zacht krakende geluid van de zich naar buiten persende drol overstemd. Hij deed net alsof hij heel geconcentreerd een glas afsopte, maar ondertussen probeerde hij de schade in zijn broek op te nemen. Hij kon nu natuurlijk niet aan zijn billen voelen. Gelukkig rook hij nog niets, daarvoor was de citroenlucht van het afwasmiddel te sterk. Roy zette de afgewaste borden en glazen in het afdruiprekje. Toen zijn moeder vond dat er een voldoende voorraad stond, begon ze af te drogen. Moeder en zoon zwegen. Roy hield zijn vingers figuurlijk gekruist. Hij merkte dat hij nog meer moest drukken, maar de grootste druk was weg. Hij zou het nog wel op kunnen houden. Hij dacht koortsachtig na. Roy wist goed, dat hij kost wat kost moest zien te vermijden dat zijn moeder letterlijk en figuurlijk lucht zou krijgen van zijn ongelukje. Het was namelijk niet de eerste keer dat de knaap in zijn broek had gepoept. Roy dacht terug aan de verjaardag van zijn zusje een half jaar geleden. Hij had het toen gepresteerd om in de tuin, liggend op zijn buik, in zijn broek te poepen. Hij had even daarvoor een standje gekregen van zijn vader omdat hij de hele tijd zat te klieren. Uit pure drift was hij achterin de tuin gaan liggen waar hij deed alsof hij heel geïnteresseerd in een boek zat te neuzen. Maar uit pure kwaadheid had hij daar expres in zijn broek gepoept. Een vriendinnetje van zijn zusje had het gemerkt en hem onwillekeurig verlinkt. Zijn moeder had gezien hoe het meisje overdreven haar neus had dichtgeknepen en een vies gezicht had getrokken. Roy had nog geprobeerd om zich eruit te redden, maar daar was hij niet in geslaagd. Gelukkig had zijn moeder het nog discreet gehouden en hem niet in het bijzijn van de vriendinnetjes van zijn zusje op zijn falie gegeven. Maar eenmaal boven had Roy de wind van voren gehad. Dat een dertienjarige jongen toch beter moest weten! Van schaamte had hij als een klein kind gehuild. Zijn vader had er nog een schepje bovenop gedaan en hem gewaarschuwd dat er bij een volgende keer maatregelen zouden volgen. En dat was ook gebeurd. Want die volgende keer was nog geen maand later gekomen. Hij had op een schoolfeest stoer en wel een paar glazen sterke drank op die een klasgenootje had meegesmokkeld. Toen hij ’s nachts thuis was gekomen, bijna twee uur later dan afgesproken, had zijn vader op hem zitten wachten. Op de weg van school naar huis had Roy zijn drang om te plassen niet goed ingeschat. Want toen hij zijn straat in was komen lopen, had hij opeens iets warms en nats gevoeld in zijn kruis en aan zijn bovenbenen. Hij had er alleen om moeten lachen. Totdat hij, eenmaal binnen, in het boze gezicht van zijn vader keek. De combinatie dronkenschap en een natte broek had hem een fiks pak slaag opgeleverd. Achteraf had hij er zich flink voor geschaamd. Natuurlijk op de eerste plaats voor zijn gedrag, maar ook voor het feit dat hij nog over de knie bij zijn vader had gelegen. Midden in de nacht in een natte plasbroek! Maar dat was nog niet eens het ergste. Want toen zijn moeder het hele verhaal te horen had gekregen, kwam nog de vervelendste straf. Als Roy nog eens in zijn broek zou doen, dan moest hij opnieuw de luiers in.
“Klaar” zei Roy en hij haalde de stop uit de afwasbak. Heel galant pakte hij een droogdoek en hielp zijn moeder met afdrogen. Nu hij droge handen had, durfde Roy de schade op te nemen. Hij schrok van de grote van zijn bolus. Hij schatte dat hij een drol in zijn broek had zitten, ter grootte van een sinasappel. Aan zijn moeder merkte hij niets. Roy was dan ook opgelucht toen hij de keuken uitliep. Helaas voor hem was die opluchting van korte duur. Zijn zusje was thuisgekomen en zat op het toilet. Roy had twee keuzes. Of wachten, of naar de badkamer. Wachten durfde hij niet aan. Nu hij niet meer de dekking had van de frisse afwasgeur, zou hij zich verraden als hij bleef staan. Hij merkte wel dat hij voorzichtig moest lopen. Hij dacht met afgrijzen terug aan zijn poepbroek tijdens het verjaarspartijtje van zijn zusje. Toen hij een draai om zijn oren van zijn moeder had willen voorkomen had hij een onverhoedse beweging gemaakt. Het resultaat was, dat een klein drolletje uit zijn onderbroekje, langs zijn broekspijp op de tegelvloer van de badkamer terecht was gekomen. Als een pinguïn schuifelde Roy naar de trap. Hij had niet gemerkt hoe zijn moeder met een volle wasmand de hoek om was gekomen en *poef* ze botsten tegen elkaar. De waswand viel uit de handen van zijn moeder. “Oeps” fluisterde Roy. “Sorry”. Zijn moeder was gelukkig al weer opgeklaard en glimlachte. “Kan gebeuren”. Ze bukte zich om de mand weer op te nemen. Roy was net te laat geweest. De neus van zijn moeder had het achterwerk van Roy net niet aangeraakt. Op het moment dat Roy schrok van de situatie, kwam zijn zusje het toilet uit. “Hoi” riep ze en ze liep de keuken in. Roy bedacht zich geen moment en liep zo snel als hij kon naar het toilet. Als in een film beleefde hij het in slow motion. En misschien was het in werkelijkheid ook wel slow motion. Want hij was nog niet halverwege of hij voelde de hand van zijn moeder op zijn schouder. “Even een momentje jongeman” zei ze met heldere stem. Roy slikte. Zijn moeder noemde hem alleen zo als Roy iets uit had gevreten. Zijn kracht vloeide weg. Hij durfde zich niet los te rukken en het toilet in te duiken. Hij keek met verschrikte ogen in het gezicht van zijn moeder. Zonder een woord uit te brengen, ging de hand van zijn moeder naar het achtwerk van Roy. Hij voelde hoe haar hand het spijerstof van zijn broek beroerde. Roy slikte. Het was de manier waarop een moeder haar peuter op een volle broek controleerde, de manier waarop iemand op heterdaad werd betrapt. “Doe je broek omlaag” zei zijn moeder net een hoofd op onweer. Zijn zusje was nieuwsgierig en wel de gang weer in komen lopen. De boze blik in de ogen van haar moeder, was voldoende voor haar om te maken dat ze wegkwam. Ze trok even een pruillip waarmee ze tegen Roy zeggen wilde “sorry broer” en trippelde de keuken in, de woonkamer door naar buiten. “Doe je broek omlaag vraag ik je” zei zijn moeder weer en ze kneep harder in Roy’s schouder. “Auw” riep hij uit. Hij frummelde aan zijn knoop en rits en liet zijn broek iets zakken. Zijn moeder trok de broeksband naar achteren en keek een paar tellen naar de onderbroek van haar zoon. “Bah” riep ze vol ontzetting. “Er zwaait wat jongeman. Er zwaait wat” zei ze en ze wees naar boven. Roy droop af als een klein kind. Een minuut of tien later stond hij onder de douche. Bang en vol afgrijzen op wat komen ging.
Wordt vervolgd…
