Verhaal Klaar Tentgeheimen
- Onderwerp starter DiaperSniper010
- Startdatum
duimelot
Superlid
Het leek wel heel veel op die.
Ik meen dat er een elastiek band was met knoopsgat er in.
Helemaal precies weet ik het niet meer.
Als ik exact de zelfde zie, dan zou ik het weten
Het zat zo fijn, dat ik er naar terug verlang .
Dat snap je wel
Maar het zou ook kunnen dat ik deze ook heb gedragen.
Ik meen dat er een elastiek band was met knoopsgat er in.
Helemaal precies weet ik het niet meer.
Als ik exact de zelfde zie, dan zou ik het weten
Het zat zo fijn, dat ik er naar terug verlang .
Dat snap je wel
Maar het zou ook kunnen dat ik deze ook heb gedragen.
incoluier
Ik kan geen dag zonder luier
Toen ik als kind zijnde naar de camping ging.
Sliep ik in één van de blokhutten op de camping.
Ik was de ena jongste zoon van het gezin die nog in bed plaste.
Ook was de enige kind met een beperking.
Van mij moeder moest ik gewoon een luier om op de camping.
Met name de avond na het eten en 's nachts.
En als we opstap ging buiten de camping.
Mijn moeder verschoond mijn luier in het douche en toilet gebouw van de camping.
En voor het slapen gaan in de blokhut zelf in het bij zijn broer en zus.
Zij gingen er heel normaal mee om.
Op oudere leeftijd toen ik met een groepsreis op vakantie ging en dat doe ik nog steeds.
Daar is de begeleiding van de groepsreis van op de hoogte van mijn incontinentie problemen en dat ik luiers draagt.
Sliep ik in één van de blokhutten op de camping.
Ik was de ena jongste zoon van het gezin die nog in bed plaste.
Ook was de enige kind met een beperking.
Van mij moeder moest ik gewoon een luier om op de camping.
Met name de avond na het eten en 's nachts.
En als we opstap ging buiten de camping.
Mijn moeder verschoond mijn luier in het douche en toilet gebouw van de camping.
En voor het slapen gaan in de blokhut zelf in het bij zijn broer en zus.
Zij gingen er heel normaal mee om.
Op oudere leeftijd toen ik met een groepsreis op vakantie ging en dat doe ik nog steeds.
Daar is de begeleiding van de groepsreis van op de hoogte van mijn incontinentie problemen en dat ik luiers draagt.
DiaperSniper010
Superlid
Deel 2
De volgende ochtend zat ik met een kater aan de campingtafel voor de caravan. Een kater niet alleen van de wijn van gisteravond maar vooral ook omdat ik bijna de hele nacht niet had geslapen. Het gedoe van Jesse hield mij bezig. Het geritsel van de luiers en het gekraak van de plakstrips viel nogal op. Voor mij dan. Of andere kampeerders op zou vallen weet ik niet, die sliepen er waarschijnlijk door heen. Mij viel het op en ik weet zeker dat ik het me niet had ingebeeld!
En waarom het mij opviel? Nou, nog geen drie jaar geleden sliep ik ’s nachts ook met een luier. Van mijn tiende tot mijn vijftiende was ik een bedplasser. Ik mocht op de camping altijd mijn luier in de caravan omdoen (en regelmatig deed mijn moeder dat omdat ik wanneer ik het zelf deed ik last had van lekkage). Maar ’s nachts in mijn tent moest ik soms verschonen en dan was ik altijd bang dat iedereen het kon horen. Mijn ouders verzekerden me dan dat ik overdreef… Niemand kon het horen volgens hun.”
“Hey Mark! Kom je tafeltennissen?” Dat was Stefan die mijn gedachten onderbrak. Mijn trouwe campingvriend waarmee ik het meeste deed overdag. Ik sprong op uit mijn stoel en pakte het batje.
We liepen langs Jesse die weer in zijn game houding voor de caravan zat. “Hey Jesse, ga je ook mee tafeltennissen?” riep Stefan. “Nee ik moet dit level halen” antwoordt hij met een krakend stemmetje. “Oke dan niet” riepen Stefan en ik tegelijkertijd waarna we naar de tafeltennistafel vooraan de camping rende.
Als we bij de tafel bezig zijn schiet even de gedachte door me heen “zou ik vertellen wat ik over Jesse weet” maar dan bedenk ik me dat ik het ook nooit leuk zou hebben gevonden als iemand mijn geheim had verraden. Toch een soort bedplassers erecode, je vertelt het niemand! Bovendien Stefan zal het geen reet interesseren, die is hard op zoek naar een vriendin. Dit jaar wil hij echt scoren heeft hij mij verzekerd.
De dag brengen we door met tafeltennissen en wat rondlummelen op de camping. We kennen inmiddels de meeste andere kinderen op de camping en hebben overal wel aanspraak. Als we bij onze caravan aankomen zien we dat Jesse nog steeds zit te gamen. “Gast” fluistert Stefan, ik kijk grinnikend terug.
Mijn moeder bied ons een biertje aan en we zakken neer in gemakkelijke stoelen. Stefan kijkt me dringend aan en zegt: “Weet je al dat Jantine van het weekend een feest geeft in de grote tent en we kunnen er blijven slapen. Mike en die franse gast komen ook, ze zou nog meer mensen proberen uit te nodigen. De tent is groot genoeg.” “Dat lijkt jou toch ook wel wat?”
Ik moet heel bedenkelijk hebben gekeken en dat kan ook wel want het eerste wat door me heen schoot was de logeerpartij bij Roy vorige zomer. Ik was al een paar jaar droog ’s nachts en een keertje blijf ik logeren en dan plas ik het hele bed onder.
Ik kijk naar Stefan, dan naar mijn moeder en moet even flink slikken. “Lijkt het je niks.” Ik “Jawel eh..” ik kijk mijn moeder aan. “Hij wil er waarschijnlijk over denken en heeft misschien zo zijn redenen.”
Stefan kijkt verward “ goed, het is pas dit weekend denk erover na man maar het lijkt me leuk als jij er ook bij bent”
In deel drie krijg ik beter contact met Jesse en kom je te weten of ik naar het slaapfeestje in de grote tent ga
De volgende ochtend zat ik met een kater aan de campingtafel voor de caravan. Een kater niet alleen van de wijn van gisteravond maar vooral ook omdat ik bijna de hele nacht niet had geslapen. Het gedoe van Jesse hield mij bezig. Het geritsel van de luiers en het gekraak van de plakstrips viel nogal op. Voor mij dan. Of andere kampeerders op zou vallen weet ik niet, die sliepen er waarschijnlijk door heen. Mij viel het op en ik weet zeker dat ik het me niet had ingebeeld!
En waarom het mij opviel? Nou, nog geen drie jaar geleden sliep ik ’s nachts ook met een luier. Van mijn tiende tot mijn vijftiende was ik een bedplasser. Ik mocht op de camping altijd mijn luier in de caravan omdoen (en regelmatig deed mijn moeder dat omdat ik wanneer ik het zelf deed ik last had van lekkage). Maar ’s nachts in mijn tent moest ik soms verschonen en dan was ik altijd bang dat iedereen het kon horen. Mijn ouders verzekerden me dan dat ik overdreef… Niemand kon het horen volgens hun.”
“Hey Mark! Kom je tafeltennissen?” Dat was Stefan die mijn gedachten onderbrak. Mijn trouwe campingvriend waarmee ik het meeste deed overdag. Ik sprong op uit mijn stoel en pakte het batje.
We liepen langs Jesse die weer in zijn game houding voor de caravan zat. “Hey Jesse, ga je ook mee tafeltennissen?” riep Stefan. “Nee ik moet dit level halen” antwoordt hij met een krakend stemmetje. “Oke dan niet” riepen Stefan en ik tegelijkertijd waarna we naar de tafeltennistafel vooraan de camping rende.
Als we bij de tafel bezig zijn schiet even de gedachte door me heen “zou ik vertellen wat ik over Jesse weet” maar dan bedenk ik me dat ik het ook nooit leuk zou hebben gevonden als iemand mijn geheim had verraden. Toch een soort bedplassers erecode, je vertelt het niemand! Bovendien Stefan zal het geen reet interesseren, die is hard op zoek naar een vriendin. Dit jaar wil hij echt scoren heeft hij mij verzekerd.
De dag brengen we door met tafeltennissen en wat rondlummelen op de camping. We kennen inmiddels de meeste andere kinderen op de camping en hebben overal wel aanspraak. Als we bij onze caravan aankomen zien we dat Jesse nog steeds zit te gamen. “Gast” fluistert Stefan, ik kijk grinnikend terug.
Mijn moeder bied ons een biertje aan en we zakken neer in gemakkelijke stoelen. Stefan kijkt me dringend aan en zegt: “Weet je al dat Jantine van het weekend een feest geeft in de grote tent en we kunnen er blijven slapen. Mike en die franse gast komen ook, ze zou nog meer mensen proberen uit te nodigen. De tent is groot genoeg.” “Dat lijkt jou toch ook wel wat?”
Ik moet heel bedenkelijk hebben gekeken en dat kan ook wel want het eerste wat door me heen schoot was de logeerpartij bij Roy vorige zomer. Ik was al een paar jaar droog ’s nachts en een keertje blijf ik logeren en dan plas ik het hele bed onder.
Ik kijk naar Stefan, dan naar mijn moeder en moet even flink slikken. “Lijkt het je niks.” Ik “Jawel eh..” ik kijk mijn moeder aan. “Hij wil er waarschijnlijk over denken en heeft misschien zo zijn redenen.”
Stefan kijkt verward “ goed, het is pas dit weekend denk erover na man maar het lijkt me leuk als jij er ook bij bent”
In deel drie krijg ik beter contact met Jesse en kom je te weten of ik naar het slaapfeestje in de grote tent ga
DiaperSniper010
Superlid
jazeker en en komt nog een deel
sorry ik was op vakantie en even niet in de stemming om te schrijven
anoniem444
Toplid
Mooi vervolg kijk nu al uit naar de volgende
DiaperSniper010
Superlid
Mijn excuses, ik realiseer me dat ik dit verhaal nooit afgemaakt had.
Hierbij dan eindelijk het laatste deel
Deel 3 – Laatste deel
’s Avonds komt mijn moeder nog even terug op het gesprek met Stefan. “Je bent zeker bang dat als je in de grote tent gaat slapen, je weer in je bed plast.” Ik kon het toch niet helemaal loslaten en was inderdaad bang daarvoor. “Als je niet teveel drinkt komt het vast helemaal goed. En hier in je tent heb je toch ook niet meer in bed geplast.” Ik wil er toch nog graag even over nadenken.
Die nacht hoor ik Jesse weer in de gang met luiers maar nu lijkt het ook wel of ik hem hoor huilen. Ik heb medelijden met de jongen en roep zachtjes “Jesse”, ik krijg geen reactie en besluit niet nog meer te roepen. Het huilen stopt.
De volgende ochtend hoor ik hoe Jesse uit zijn tent komt en via het grindpad richting het strand loopt. Ik spring in mijn kleren en loop achter hem aan. Op een gegeven moment loop ik in hetzelfde tempo naast hem. Ik begroet hem en hij zegt “Hoi”. Ik zeg eerlijk “volgens mij hoorde ik je vannacht met luiers aan de gang” Hij kijkt verschrikt op. Ik leg mijn hand op zijn schouders, hij verstijfd wat. Ik zeg “schrik niet, ik denk niet dat veel anderen het horen maar mij valt het op omdat ik zelf ook een bedplasser was en daarvoor ook luiers droeg”. Hij ontspant duidelijk en vraagt honderd uit, hoe oud was ik, hoe is het begonnen en wanneer stopte het.
Al wandelend praten we verder. Hij is al heel zijn leven bedplasser en vind de luiers echt verschrikkelijk. Hij werd op de camping ook gepest door een jongetje die het via zijn broertje wist. Ik vertelde over een werkweek op mijn middelbare school waarbij meerdere kinderen te weten kwamen dat ik luiers droeg. Dat is inderdaad heel klote. Het lijkt Jesse goed te doen dat we zo verhalen uitwisselen.
Jesse zijn broertje en zusje komen aangerend met een vlieger, ik besluit terug te gaan naar de camping voor het ontbijt.
Die middag gaan we boodschappen doen bij een grote supermarché. Mijn ouders kijken bij de voedselafdeling, ik slenter wat rond. Wat is deze winkel mega groot zeg. Er zijn meerdere schappen met luiers in alle maten. Veel meer dan in Nederland. Echt een walhalla voor een startende diaperlover als ik. Ik kom op een ideetje als ik pull-ups in mijn maat zie.
Ik vertel mijn moeder over mijn idee “dan zou ik wel naar het slaapfeest in de tent durven”. Het lijkt mijn moeder nieteens een vreemd idee. Als ik het pak in de winkelwagen leg blijkt mijn vader faliekant tegen “Wat is dat, je plast al jaren niet meer in bed.” Mijn moeder praat op hem in. “Hij is bijna volwassen potverdorrie.” Een laatste poging van mijn moeder “ja maar vorig jaar ging het tijdens een logeer partij mis en hij wil zichzelf niet belachelijk maken op de camping.” “Ok dan maar.” Met een voldaan gevoel loop ik de supermarkt uit.
Die nacht slaap ik meteen in een pull-up. Wat een veilig en vertrouwd gevoel zeg. Ik val in een diepe slaap en hoor Jesse niet.
Dat weekend ga ik naar het feest en blijf inderdaad slapen. De pull-ups zijn droog gebleven maar het gaf me wel meer zekerheid. Het pak pull-up heb ik na de vakantie maanden in mijn kast gehouden en af en toe stiekem aan gedaan.
Met Jesse heb ik nog jaren email contact gehouden. Het bedplassen heeft bij hem tot zijn zeventiende geduurd. Voor zover ik weet heeft hij nu niets meer met luiers.
Hierbij dan eindelijk het laatste deel
Deel 3 – Laatste deel
’s Avonds komt mijn moeder nog even terug op het gesprek met Stefan. “Je bent zeker bang dat als je in de grote tent gaat slapen, je weer in je bed plast.” Ik kon het toch niet helemaal loslaten en was inderdaad bang daarvoor. “Als je niet teveel drinkt komt het vast helemaal goed. En hier in je tent heb je toch ook niet meer in bed geplast.” Ik wil er toch nog graag even over nadenken.
Die nacht hoor ik Jesse weer in de gang met luiers maar nu lijkt het ook wel of ik hem hoor huilen. Ik heb medelijden met de jongen en roep zachtjes “Jesse”, ik krijg geen reactie en besluit niet nog meer te roepen. Het huilen stopt.
De volgende ochtend hoor ik hoe Jesse uit zijn tent komt en via het grindpad richting het strand loopt. Ik spring in mijn kleren en loop achter hem aan. Op een gegeven moment loop ik in hetzelfde tempo naast hem. Ik begroet hem en hij zegt “Hoi”. Ik zeg eerlijk “volgens mij hoorde ik je vannacht met luiers aan de gang” Hij kijkt verschrikt op. Ik leg mijn hand op zijn schouders, hij verstijfd wat. Ik zeg “schrik niet, ik denk niet dat veel anderen het horen maar mij valt het op omdat ik zelf ook een bedplasser was en daarvoor ook luiers droeg”. Hij ontspant duidelijk en vraagt honderd uit, hoe oud was ik, hoe is het begonnen en wanneer stopte het.
Al wandelend praten we verder. Hij is al heel zijn leven bedplasser en vind de luiers echt verschrikkelijk. Hij werd op de camping ook gepest door een jongetje die het via zijn broertje wist. Ik vertelde over een werkweek op mijn middelbare school waarbij meerdere kinderen te weten kwamen dat ik luiers droeg. Dat is inderdaad heel klote. Het lijkt Jesse goed te doen dat we zo verhalen uitwisselen.
Jesse zijn broertje en zusje komen aangerend met een vlieger, ik besluit terug te gaan naar de camping voor het ontbijt.
Die middag gaan we boodschappen doen bij een grote supermarché. Mijn ouders kijken bij de voedselafdeling, ik slenter wat rond. Wat is deze winkel mega groot zeg. Er zijn meerdere schappen met luiers in alle maten. Veel meer dan in Nederland. Echt een walhalla voor een startende diaperlover als ik. Ik kom op een ideetje als ik pull-ups in mijn maat zie.
Ik vertel mijn moeder over mijn idee “dan zou ik wel naar het slaapfeest in de tent durven”. Het lijkt mijn moeder nieteens een vreemd idee. Als ik het pak in de winkelwagen leg blijkt mijn vader faliekant tegen “Wat is dat, je plast al jaren niet meer in bed.” Mijn moeder praat op hem in. “Hij is bijna volwassen potverdorrie.” Een laatste poging van mijn moeder “ja maar vorig jaar ging het tijdens een logeer partij mis en hij wil zichzelf niet belachelijk maken op de camping.” “Ok dan maar.” Met een voldaan gevoel loop ik de supermarkt uit.
Die nacht slaap ik meteen in een pull-up. Wat een veilig en vertrouwd gevoel zeg. Ik val in een diepe slaap en hoor Jesse niet.
Dat weekend ga ik naar het feest en blijf inderdaad slapen. De pull-ups zijn droog gebleven maar het gaf me wel meer zekerheid. Het pak pull-up heb ik na de vakantie maanden in mijn kast gehouden en af en toe stiekem aan gedaan.
Met Jesse heb ik nog jaren email contact gehouden. Het bedplassen heeft bij hem tot zijn zeventiende geduurd. Voor zover ik weet heeft hij nu niets meer met luiers.
Woensel19DL
Gewaardeerd Lid
Misschien zit Jesse hier ook op het forum.
DiaperSniper010
Superlid
Haha. Nou dan mag hij gerust een PB sturen
Misschien zit Jesse hier ook op het forum.