Mijn excuses, ik realiseer me dat ik dit verhaal nooit afgemaakt had.
Hierbij dan eindelijk het laatste deel
Deel 3 – Laatste deel
’s Avonds komt mijn moeder nog even terug op het gesprek met Stefan. “Je bent zeker bang dat als je in de grote tent gaat slapen, je weer in je bed plast.” Ik kon het toch niet helemaal loslaten en was inderdaad bang daarvoor. “Als je niet teveel drinkt komt het vast helemaal goed. En hier in je tent heb je toch ook niet meer in bed geplast.” Ik wil er toch nog graag even over nadenken.
Die nacht hoor ik Jesse weer in de gang met luiers maar nu lijkt het ook wel of ik hem hoor huilen. Ik heb medelijden met de jongen en roep zachtjes “Jesse”, ik krijg geen reactie en besluit niet nog meer te roepen. Het huilen stopt.
De volgende ochtend hoor ik hoe Jesse uit zijn tent komt en via het grindpad richting het strand loopt. Ik spring in mijn kleren en loop achter hem aan. Op een gegeven moment loop ik in hetzelfde tempo naast hem. Ik begroet hem en hij zegt “Hoi”. Ik zeg eerlijk “volgens mij hoorde ik je vannacht met luiers aan de gang” Hij kijkt verschrikt op. Ik leg mijn hand op zijn schouders, hij verstijfd wat. Ik zeg “schrik niet, ik denk niet dat veel anderen het horen maar mij valt het op omdat ik zelf ook een bedplasser was en daarvoor ook luiers droeg”. Hij ontspant duidelijk en vraagt honderd uit, hoe oud was ik, hoe is het begonnen en wanneer stopte het.
Al wandelend praten we verder. Hij is al heel zijn leven bedplasser en vind de luiers echt verschrikkelijk. Hij werd op de camping ook gepest door een jongetje die het via zijn broertje wist. Ik vertelde over een werkweek op mijn middelbare school waarbij meerdere kinderen te weten kwamen dat ik luiers droeg. Dat is inderdaad heel klote. Het lijkt Jesse goed te doen dat we zo verhalen uitwisselen.
Jesse zijn broertje en zusje komen aangerend met een vlieger, ik besluit terug te gaan naar de camping voor het ontbijt.
Die middag gaan we boodschappen doen bij een grote supermarché. Mijn ouders kijken bij de voedselafdeling, ik slenter wat rond. Wat is deze winkel mega groot zeg. Er zijn meerdere schappen met luiers in alle maten. Veel meer dan in Nederland. Echt een walhalla voor een startende diaperlover als ik. Ik kom op een ideetje als ik pull-ups in mijn maat zie.
Ik vertel mijn moeder over mijn idee “dan zou ik wel naar het slaapfeest in de tent durven”. Het lijkt mijn moeder nieteens een vreemd idee. Als ik het pak in de winkelwagen leg blijkt mijn vader faliekant tegen “Wat is dat, je plast al jaren niet meer in bed.” Mijn moeder praat op hem in. “Hij is bijna volwassen potverdorrie.” Een laatste poging van mijn moeder “ja maar vorig jaar ging het tijdens een logeer partij mis en hij wil zichzelf niet belachelijk maken op de camping.” “Ok dan maar.” Met een voldaan gevoel loop ik de supermarkt uit.
Die nacht slaap ik meteen in een pull-up. Wat een veilig en vertrouwd gevoel zeg. Ik val in een diepe slaap en hoor Jesse niet.
Dat weekend ga ik naar het feest en blijf inderdaad slapen. De pull-ups zijn droog gebleven maar het gaf me wel meer zekerheid. Het pak pull-up heb ik na de vakantie maanden in mijn kast gehouden en af en toe stiekem aan gedaan.
Met Jesse heb ik nog jaren email contact gehouden. Het bedplassen heeft bij hem tot zijn zeventiende geduurd. Voor zover ik weet heeft hij nu niets meer met luiers.