Verhaal Klaar Tobias en de Luiers (2)

[toet]

Beste Lezers,
Ik ben niet de oorspronkelijke schrijver van het verhaal van Tobias, maar ik vind het toch te mooi om zonder einde te laten. Vandaar dat ik probeer om er een vervolg aan vast te maken. Het is een probeersel, vandaar nog niet te lang, een klein A4tje in word. Laat het weten als ik fouten maak tegenover het oorspronkelijke verhaal of andere stijl en/of taalfouten te verbeteren heb.

Het oorspronkelijke verhaal van waarop ik verder werk vind je hier:

Verhaal Klaar - Tobias en de Luiers (1)

Dit is het begin van een verhaal dat ik verzonnen en geschreven heb (nog niet af). Het gaat over een jongen van 12 die luiers (her)ontdekt. In mijn ogen komt er niks verkeerds (seksueels) in voor, maar mocht het toch te ver gaan, dan hoor ik dat graag. Tobias en de luiers Deel 1 Het was een...

abdlz.nl

“Opstaan Tobias!” klonk het door de kamer terwijl zijn moeder de gordijnen open trok. “Het is vrijdag, straks is het weekend.” Tobias was vlug wakker. Hij voelde zich heerlijk uitgeslapen. De combinatie van het op tijd gaan slapen en het broekje had deugd gedaan.

“Doe je de plakkers zelf los?” vroeg zijn moeder. Plakkers? Tobias snapte het even niet. Over welke plakkers had ze … Oh ja, dié plakkers! Tobias keek onder zijn deken naar de luier. “zal zelf wel lukken.” antwoordde hij terwijl hij zich bedacht dat de luier eigenlijk wel super aanvoelt. Terwijl zijn moeder naar beneden ging zochten zijn vingers naar de plakkers en maakten ze los. Met spijt voor het comfortabele gevoel dat verdween trok hij hem van tussen zijn benen uit, smeet hem in de bak onder zijn bed en deed verder zijn kleren aan. Toch nog nagenietend van zijn goede nacht, ondanks de onderbroek nu die toch minder lekker zit ging hij gaan ontbijten. Hij schoof gelijk aan met zijn broertje aan tafel. “melk!” riep die meteen uit. “Rustig Leon” maande hun vader aan vanachter de koffie. “Je wordt wat groot om je nog kinderachtig te gedragen.” Tobias kreeg een rood hoofd bij kinderachtig. Snel keek hij rond, maar er was gelukkig niemand die het gemerkt had. Hij at vlug verder, ruimde zijn plek op en fietste samen met zijn zus naar school.



Thuis gekomen van school zat zijn moeder klaar met de thee. Leon was vlak daar voor ook al thuis gekomen. “Morgen gaan we kleren gaan kopen. Het is bijna winter en jullie zijn weer veel gegroeid over de zomer, er zijn koopjes.” zei de mama van Tobias terwijl ze allemaal hun jassen, schoenen en rugzakken aan het opbergen zijn.
“Nee mama!” riep Leon meteen uit. “er is morgen een belangrijke training!” Ook Tobias werd ongelukkig. Wist ze echt niets meer van kinderen? Hij had afgesproken met zijn vrienden om verder te bouwen aan het kamp, ze rekenden er echt op dat hij er bij ging zijn. “Moet dat echt mam? Kan je niet zonder ons?” zei Tobias terwijl hij aan tafel ging zitten en zijn thee nam. Zijn mama had het precies goed gedaan. Zijn lievelingstas, de juiste thee en een half klontje suiker. Net als altijd.

Moeder keek met 2 opgetrokken wenkbrauwen naar haar kinderen. Zo veel tegenspraak was ze niet gewoon. “Ik heb dat 2 jaar geleden ook al eens gedaan zonder jullie, achteraf waren jullie niet tevreden over wat ik gekozen had.”

“Mama, ze moeten dan maar niet klagen als ze niet mee willen. Kunnen we er geen gezellig dagje voor maken voor ons 2?” vroeg de zus van Tobias. Ogenblikkelijk kwam er een glimlach tevoorschijn op haar gezicht. Ze zag dat al helemaal zitten, een 'girls only shopping day'. Maar de praktische kant van haar was wel nog aan het tegenspartelen.
“Jongens, 2 voorwaarden”. “Ok!” riep Leon uit. “Wacht nu eventjes Leon, vanavond wil ik jullie wel helemaal opmeten, en alles wat we kopen voor jullie doe je ook effectief aan.” “Ok!” baste Leon opnieuw terwijl hij richting zijn kamer stoof om te gaan spelen.
“Dat is dan geregeld.” sloot de mama van Tobias af.


Verbaasd bleef Tobias heen en weer kijken tussen zijn mama, zus en verdwenen broer. Had hij dan niets meer in te brengen? Alles aandoen wat ze kopen, wat dan ook?
“Tobias, je kan me vertrouwen, ik vind wel wat comfortabele dingen voor jou.” zei Tobias' moeder na een kleine stilte. “Ik weet ook wel wat je wel en niet graag ziet. Het is eerder Leon die elke 5 minuten van gedachten wisselt.” Opgelucht haalde Tobias adem. Zijn moeder wist inderdaad wel goed wat comfortabel zat bij hem, denkend aan zijn slaapbroekje.

Met een gerust hart ging Tobias nog even op zijn Xbox gaan spelen tot het etenstijd was.

 

[toet]

Deel 2

“Hup Tobias, slapenstijd nu.” Zei zijn moeder. Ze hadden het voorbije uur op internet samen naar kleren gekeken. Zo had Tobia's moeder hem toch gerust kunnen stellen dat ze wel wist wat zijn smaak is. Tobias had het eigenlijk niet door hoe zenuachtig hij was daar over, tot zijn moeder de laptop open deed en hem er bij had geroepen.
Ze waren samen door de jassen geweest: “die stoere leren jas” – “nee, geen leer”, die groene daar met kap” - “nee, die is niet waterdicht.”, “die andere groene daar met die extra zakken” “ja, kan wel”

voorbij de truien: “die met die tekening, of die fleece met rits en kap”

ook broeken: “jeans, met een beetje rek graag”

de T-shirts: “dat is een leuke tekening!” en “en die heeft mooie leuke kleuren!”

En zodoende had Tobia's moeder een bevestiging dat ze inderdaad wel wist wat Tobias graag ziet, en was Tobias uiteindelijk gerustgesteld.

“Hup Tobias, slapenstijd nu, het is al een half uur later dan normaal.”
Zo langzaam mogelijk stond Tobias op. Hij voelde zich echt nog niet moe. Langzaam slofte hij naar de trap en tree voor tree keek hij achterom met de hoop dat zijn moeder op een of andere magische wijze zou vergeten dat ze hem naar boven had gestuurd.

Boven aangekomen sprong hij voor 5 minuutjes onder de douche en genoot hij van het warme water dat over zijn lichaam stroomde.

“Dat is al een kwartier Tobias! Denk aan onze portemonee, geen water verspillen.”

Met een zucht nam Tobias afscheid van het water en draaide de kraan dicht. Een beetje rood van het warme water stapte hij uit de douchecabine en begon zich af te drogen. Met zijn handdoek rond zijn middel gedraaid stapt hij naar zijn kamer.

“Was dat een douche of een stoombad?” vroeg zijn moeder die wel wist dat Tobias de kraan altijd net dat tikkeltje te warm zette.
“Een stoombad mama” antwoordde Tobias zijn vaste antwoord met een kleine glimlach. Tobias' moeder wist hem altijd wel vrolijk te maken.

“Heb je hulp nodig voor je broekje aan te doen?” Vroeg zijn moeder. Hulp? Dacht tobias, waarom zou ik mijn broek zelf niet kunnen aan doen?

“Natuurlijk hoeft dat niet mama.” antwoordde Tobias meteen.



Toen hij in zijn kamer was en begon met zijn pyjama aan te doen snapte hij terug waarom zijn moeder dat gevraagd had. Glimlachend trok hij nog een luier uit de verpakking. Hij dacht terug aan de vorige nacht hoe heerlijk hij had geslapen, hoe heerlijk dat zijn nachtkledij aanvoelde. Voorzichtig vouwde hij hem open en bekeek hem grondig. Welke kant moest nu weer naar voor? Die met de plakkers of die zonder?

Hij ging liggen op zijn bed en probeerde beide kanten. Toen hij besloten had dat de kant met plakkers langs achteren het juistte aanvoelde keek hij hoe het verder moest. Hoe had zijn moeder dat nu weer gedaan? Hij keek schuin vanop het bed naar het pak dat op de grond stond, er stonden daar precies plaatjes met uitleg bij. Hij stond terug recht om naar het pak te stappen om dat beter te bekijken.

Zijn hart sloeg een slag over toen hij een klop op de deur hoorde en die zachtjes open ging. Vlug moffelde hij de luier onder zijn deken terwijl zijn hoofd rood werd. Angstig keek hij naar het pak dat voor zijn open kast stond, buiten zijn bereik om vlug weg te werken.

“Rustig maar Tobias, ik ben het” zei zijn moeder toen ze binnen kwam. “Ik wilde zien of het gelukt was met je broekje.”

Tobias bleef stil zitten. Hij durfde niet goed antwoord geven. Iemand van 12 jaar zou alles toch zelf alleen moeten kunnen?

“Leg je maar neer, dan bekijk ik het even” zei zijn moeder toen ze de stilte van Tobias juist opvatte.

Tobias legde zich neer, met zijn hoofd nog altijd even rood als daarvoor. Hij maakte het zijn mama zo gemakkelijk mogelijk terwijl ze zijn 'luierondergoed' aandeed.

“Niet te lang meer lezen nu.” Zij zijn moeder streng. “Het is laat. Niet langer dan 10 minuten.” Zuchtend gaf Tobias zijn akkoord. Zijn moeder kende hem echt te goed.

Toen hij zich omdraaide om zijn boek te nemen en nachtlichtje aan te doen voelde hij goed zijn speciale nachtondergoed tussen zijn benen zitten. Hij genoot van het comfort dat het gaf en dat warme, veilige en geborgen gevoel.
Hij had nog maar een paar bladzijdes gelezen toen hij voelde dat zijn ogen aan het dichtvallen waren. Hij besloot het hierbij te laten, legde zijn boek aan de kant en deed het licht uit.



De volgende ochtend werd Tobias zachtjes wakker gemaakt door zijn moeder. “Goeie morgen Tobias, het is al voorbij negen uur.” zei ze terwijl ze de gordijnen open schoof.
“Leon is samen met papa al vertrokken naar de voetbaltraining. Ze komen pas vanmiddag terug. En ik vertrek nu samen met je zus naar de winkels. We hebben besloten om niet naar de stad te gaan hier maar een winkelcentrum een eindje rijden. We komen pas vanavond terug.”
“Ok mama” mompelde Tobias nog half in slaap.
“Word maar rustig verder wakker, je ontbijt staat klaar. Dan kan je daarna naar je vrienden gaan spelen.”

Tobias draaide zich nog even om en toen hij beneden de auto hoorde starten kroop hij meer dan hij stapte uit bed. Hij had zeer goed geslapen maar de slaap van hem afschudden lukte niet zo goed vandaag. Hij nam beneden een kommetje voor zijn ontbijtgranen en zette zich neer op de stoel.

“verhip!” dacht hij bij het voelen van zijn luier. “Ik wist niet meer dat ik die aan had.” Hij besefte hoe goed hij had geslapen en hoe comfortabel hij zich nu nog steeds voelde.

Toen hij naar beneden keek schrok hij wel. Zijn pyjama was wat naar boven gekomen en je zag boven de rand van zijn broek duidelijk de luier uitsteken. Ondanks de wetenschap dat hij alleen thuis was keek hij vlug rond over zijn schouders. Hij was gelukkig echt alleen. Rustig besloot hij verder te eten maar hij maakte toch de nota naar hemzelf dat hij er vanaf nu aandacht aan moest geven.

Hij ruimde de ontbijt tafel helemaal op, zette de overvolle vaatwas op en spoeide zich dan naar boven om zich om te kleden. Ondertussen helemaal wakker en uitgeslapen schreef hij nog een briefje voor zijn papa dat hij naar zijn vrienden was en tegen 13u thuis ging zijn voor het middageten.



's avonds toen zijn mama en zus thuis waren leek het wel cadeautjes tijd. De zakken met kleren stonden overal in het rond en de kleren werden stuk voor stuk uitgepakt, uitvoerig bekeken en voorzien van de nodige commentaar. Tobias en Leon waren blij met al hun nieuwe kleren. Zijn mama en zus hadden echt goed gekozen. Stapel per stapel renden ze naar boven om de nieuwe kleren op hun plek in de kast te leggen.

“Kijk naar de pyjama's!” gilde zijn zus bijna toen ze begonnen aan de volgende zak. “Deze gaat jou zooo cute staan” zei ze terwijl ze een pyjama er uit nam. “Doe je deze alstublieft aan vanavond? Ik wil zien hoe die jou staat.”

“Ok” zei Tobias. Hij had zijn zus graag en als ze zo enthoesiast over iets deed kan hij niet anders dan dat haar gunnen. Zelfs als het een roze meisjespyjama geweest was vol met kant, voor zijn zus zou Tobias veel doen.
Tobias bekeek de pyjama. Mooi fel groen met een fijne print er over. Deze zag er inderdaad leuk uit. Maar waarom zou deze cute staan vroeg hij zich af?
“Houd hem eens voor je, ik wil weten of het de goeie maat is” vervolgde zijn zus, Mia, met twinkelende oogjes.

Tobias nam vervolgens de schouders vast van de pyjama en schudde hem los. Het was een pyjamavest met de broek er precies aan vast? Tobias keek nog wat beter. Inderdaad, een pyjama uit 1 stuk?

“Zo hebben we er 3 gekocht” glunderde zijn zus. “Twee voor jou en eentje met voetballen op voor Leon. Mama zegt dat je er weg van zult zijn een keer dat je ze aan hebt”
“Ja, dat klopt, maar wacht er mee tot volgende weekend. Je hebt je pyjama van vannacht nog maar één keer aan gehad.” kwam mama er tussen.
Teleurgesteld keek Mia naar haar mama, maar ze bracht er niets tegen in. Ze snapte het wel.
Toen Tobias die avond ging gaan slapen probeerde hij het terug opnieuw om het broekje aan te doen. Hij had de avond goed gekeken naar zijn mama hoe ze het deed. Zonder aarzelen legde hij het in de juiste richting, maar bij het dichtplakken wilde het toch niet zo goed lukken. Zo goed als zijn mama het deed kon hij het niet.
“Heb je graag dat ik hem dicht plak?” vroeg zijn moeder toen ze binnen kwam en zag hoe Tobias aan het prutsen was. “Graag mama. Ik krijg die plakkers niet zo goed als jou.” Antwoordde Tobias. Hij schrok van zichzelf. 12 jaar, en hulp vragen aan zijn mama om een luier aan te doen?

Toen Tobias zijn twijfels uitte naar zijn mama gaf ze er meteen antwoord op.
“Als jij fantastisch goed kunt slapen door die aan te doen, dan heb ik niet liever dan dat je dat vraagt. Goed slapen is gezond, dan groei je beter, wordt je minder ziek en kan je beter leren op school.”
Met die woorden gaf Tobias' mama nog een aai over zijn hoofd en een zoen, waarna ze de kamer uit ging. “Slaap lekker Tobias”



Zondag ochtend werd Tobias nog een keer uit zichzelf wakker. Helemaal uitgeslapen rekte hij zich uit op zijn kamer en ging naar beneden waar hij de rest van het gezin aan de ontbijttafel hoorde babbelen.

“Ah, als je van de duivel spreekt” zijn Tobias' vader. “Ik was net van plan je te komen wekken. Zet je maar neer. Ik heb gelezen over een nieuw museum, we gaan dat straks gaan bezoeken.”

Tobias zette zich neer aan tafel, keek naar zijn zus en met “Een morgen zonder zorgen. ” Begroette hij haar. Mia antwoorde prompt met “Een dag met een lag.” en toen begon Tobias aan zijn ontbijt.

Na het ontbijt maakten ze eerst alles klaar voor de daguitstap. Terwijl Tobias heen en weer liep tussen de ijskast en de tafel hield zijn mama hem tegen. “Pas op want je pyjamabroek is wat afgezakt. Er steekt een randje boven uit.” fluisterde ze in zijn oor terwijl ze de broek wat omhoog trok. Met een rood hoofd en na een tikje van de mama op zijn billen deed hij vlug verder en spoedde zich nadien zo snem mogelijk naar boven om zijn kleren te wisselen.

Terwijl hij zijn kleren was aan het aandoen paseerde zijn moeder op zijn kamer. “Ik kom de oude broekjes halen.” Ze viste de bak van onder zijn bed en nam hem mee de kamer af. Even later kwam ze terug de kamer op. “Je slaapt er echt wel goed in hé?”
“Ja, eigenlijk wel. 's Morgends vergeet ik zelfs soms dat ik ze aan heb. Zo goed zitten ze.” antwoordde Tobias.
“Ben je blij dat je ze ontdekt hebt?” vroeg zijn moeder.

“Ja, eigenlijk wil ik niet meer met een gewone onderbroek slapen snachts.” bekende hij voorzichtig.

“Als jij blij bent, ben ik dat ook.” gaf zijn moeder aan. “Kom we gaan dadelijk vertrekken naar het museum.”

 

[diaper willie]

leuk verhaal en leuk dat je er mee veder gaat. zet m op

 

[Dionysos]

Ik zou zeggen; lekker doorschrijven.

 

[Ivy]

leuk geschreven! ga door!

 

[toet]

Bedankt voor de fijne reacties allemaal. Het is fijn om te zien dat het wordt gelezen.

 

[marcel]

Makkelijk te lezen omdat je werkt met losse alinea's. Mag iets minder ruimte tussen de regels maar dat is aan jou.

 

[toet]

Deel 3

De week ging voorbij en elke avond opnieuw kreeg Tobias hulp van zijn moeder. Mia werd wel achterdochtig. “Maar mama, waarom ga je nu elke avond mee met Tobias naar boven? Vroeger deed je dat toch niet?”
“Je weet hoe graag hij nog een zoen en aaitje krijgt Mia, dat zou je hem toch niet willen ontzeggen?”
Tobias hoorde de conversatie vanachter de deur. Opgelucht haalde hij adem dat zijn moeder niets over zijn nachtbroekjes vertelde. Hij geraakte er wel aan gewend dat zijn moeder ze aan deed. Hij vond het niet erg om ze 's morgens nog aan te houden voor het ontbijt. Maar Mia en Leon wisten er niets van, en voor Tobias mocht dat zeker zo blijven.

“Mama, mag ik die film zien vanavond? Mijn vrienden hadden hem vorig jaar in de cinema gezien en ik heb echt iets gemist vertelden ze.” vroeg Tobias aan zijn moeder die vrijdag tijdens het eten. “Oh ja, ziet er wel een leuke uit.” antwoordde Tobias' moeder. “Overleg eerst even met Mia, ze volgt die serie die op datzelfde uur speelt.”
“Mia?” begon Tobias.
“Het is goed hoor, ik ging toch vanavond weg naar mijn vriendin.” antwoordde Mia. “Ik was sowieso al van plan om hem deze keer op te nemen. Kijk er maar naar.” Zei Mia met een glimlach naar Tobias. Tobias' vader keek ook even naar het programma. “De film is wel pas laat gedaan, kunnen we die niet beter opnemen?”
“Gaat niet.” Antwoordde zijn moeder. “Jij en Leon nemen daar ook al die andere film op. Zo veel tegelijkertijd lukt niet.”
“Maar toch, pas een dik uur na bedtijd gedaan, en dan nog tanden poetsen en omkleden. Ze zullen hem nog een andere keer ook wel geven.”
“Ach laat hem toch kijken.” zei Tobias' moeder daarop. “Als hij nu eens voor de film zich klaar maakt om te gaan slapen. Dan kan hij meteen na de film zijn bed in.”
Tobias' vader keek streng naar Tobias. “Voor mij is het goed, maar je begint niet te kijken voor je helemaal klaar bent. Pyjama, gewassen, tanden gepoetst, alles.”

Tobias keek dolblij naar zijn ouders. Hij was gelukkig. Vorig jaar was het een grote teleurstelling toen hij niet mee kon naar de cinema. Hij keek er van toen al naar uit om die film te kunnen zien. Zo kwam het dat hij die avond vlak na Leon naar boven trok om zich klaar te maken om te gaan slapen. Toen Tobias zijn kamer binnen wandelde zat zijn moeder al klaar op hem te wachten. “Zo, Leon slaapt al. Weet je nog de pyjama van vorige week? Die met die leuke tekening en kleuren uit één stuk? Het is het ideale moment nu. Kom leg je neer voor je luierondergoed eerst.”
“Nu al?” vroeg Tobias aan zijn mama. Kan dat niet wachten tot na de film?”
“Nee, je hebt je vader gehoord. Na de film meteen naar bed. Alles moet op voorhand gedaan zijn.”
Tobias keek twijfelend.
“'s morgens in het weekend kom je ook met je broekje naar beneden, dan merkt ook niemand er iets van. Bovendien ligt Leon al in bed en Mia vertrekt ook zo dadelijk.”
Tobias zuchtte en gaf zijn mama gelijk. 'S morgens was er inderdaad niemand die er iets van merkte en zijn vader had heel duidelijk 'alles' gezegd. Terwijl Tobias neer ging liggen voor zijn moeder nam ze ondertussen nog een broekje uit het pak. “Dit is ondertussen al een routine geworden hé”. Glimlachte ze naar Tobias. Tobias glimlachte terug. “Je doet dat fantastisch mama.” zei hij. Genietend van dat dagelijkse momentje met zijn mama. Toen het broekje aan was bekeek hij de pyjama van alle kanten. De stof voelde in elk geval lekker zacht aan. Eerst armen? Benen? Tobias wist het niet zo goed.

“Kijk, zo, Tobias” zei zijn moeder terwijl ze de pyjama overnam. “Houd hem zo voor jou, en dan eerst de benen.” Tobias pakte zijn moeder vast om zijn evenwicht niet te verliezen terwijl hij één voor één zijn voeten in de pijpen stopte. Het voelde raar aan, zo geholpen te worden door zijn moeder. Maar wel praktisch zo. Van de eerste keer juist.
“En nu omhoog, alles over je billen.” vervolgde zijn moeder terwijl ze heel de pyjama omhoog trok. Terwijl ze de pyjama vast hield stapte ze naar Tobias zijn rug. “Nu ja armen hier in.” Tobias keek naar links en rechts terwijl hij zijn handen in de mouwen stak.
“En over de schouders met het hele geval.” Tobias voelde hoe de pyjama zat. Lekker zacht.
“En als laatste de rits.” zei Tobias' moeder terwijl ze terug naar voor stapte om de rits vanop de buik van Tobias naar boven toe tot in de nek dicht te doen.
“Het staat je echt wel schattig. Of cute, zoals Mia zou zeggen. Kom maar mee kijken in de spiegel.”

Tobias volgde zijn mama naar haar slaapkamer. In de grote spiegel keek hij naar zichzelf terwijl hij langzaam rond draaide.
“Meer dan genoeg plaats rond je billen en kruis. Niemand ziet er iets van.”
“Dat klopt mama” antwoordde Tobias.
“En weet je nog van vorige week dat je pyjamabroek was afgezakt?”
Tobias kreeg meteen weer een rood hoofd toen hij er aan terugdacht. Hij was zo blij dat Mia of Leon dat niet gezien hadden.
Tobias' rode hoofd was antwoord genoeg voor zijn moeder. “En, wat vind je er van?”
Tobias draaide nog een langzaam rondje terwijl hij verbaast naar de spiegel keek. Hij was een beetje ijdel maar dit zag er echt wel het einde uit.
“Het staat je goed hé?” probeerde zijn moeder opnieuw om een antwoord los te krijgen bij Tobias.
“Zo mooi” zei Tobias stilletjes terwijl hij met grote ogen van zijn spiegelbeeld genoot. Hij zag er wat jonger uit dan 12 met die pyjama uit één stuk. Maar dat maakte nu eigenlijk niet uit. Het beeld was helemaal af. Het zat comfortabel. Hij voelde het verschil met een gewone pyjamabroek die soms draaide rond zijn buik en benen en in zijn lies sneed. Nu hij die pyjama aan had wilde hij hem niet meer uit.

“Mia, kom je naar mijn kamer?” Riep Tobias' moeder op de gang.
Tobias keek angstig naar zijn moeder. Wat deed ze nu?
“Je ziet echt niets en deze heeft Mia gekozen.” verzekerde ze aan Tobias.
Mia kwam binnen op de kamer. Ze was nog volop bezig met zich klaar te maken om naar haar vriendin te gaan dus haar haar stak alle kanten op.
“Oh! Fantastisch!” riep ze uit bij het zien van Tobias. “Zo cute, echt terug mijn knuffelbeer!” zei ze terwijl ze Tobias vastpakte en een zoen gaf. “Ik ben zo blij dat je die voor mij aan doet en die pyjama wilt proberen. Je ziet er beeldig uit!” Eindigde ze terwijl ze startte met een rondje rond Tobias om hem van alle kanten te kunnen bekijken.
“Niet te strak in je kruis?” vroeg ze terwijl ze aan de pyjama trok. “We waren aan het twijfelen aan de juiste maat in de winkel.”
“Ja, zit goed!” zei Tobias haastig terwijl hij zijn zus haar handen van zijn kruis wegwerkte. Zou ze iets gemerkt hebben?
Mia keek verbaasd hoe Tobias opeens een stap achteruit zette. Normaal deed hij nooit moeilijk over een knuffel of zo.
“Ben je blij met de pyjama?”
Tobias' glimlach was genoeg antwoord voor zijn zus. Blij ging ze terug naar haar eigen kamer om dat kapsel van haar in een toonbaar model te proberen krijgen.

“Kom, naar beneden Tobias. Je film begint binnen 5 minuten.”
“Oh, ja!” zei hij terwijl hij naar beneden ging. Hij was de film bijna vergeten door alle commotie.
Toen hij de trap af ging werd hij beneden in de gang opgevangen door zijn vader.
“Flink gedaan Tobias, je pyjama is aan.” zei hij terwijl hij Tobias oppakte onder zijn oksels. Tobias' vader zette hem op zijn arm en gaf met zijn ander hand een klopje op zijn billen.
“goed gedaan, helemaal klaar” vervolgde hij met een glimlach. “Vergeet niet, straks na de film meteen flink je bed in.” zei hij terwijl hij Tobias terug neer zette.
Goed gedaan? Zou zijn vader? Hij heeft op mijn billen geklopt? Weet hij van iets? Dacht Tobias verward terwijl hij zich neerzette in de zetel en de TV opzette.
Tobias' moeder kwam binnen en zette zich neer naast Tobias op de bank.
“Mama, weet papa van mijn nachtbroekjes?” vroeg Tobias stilletjes aan mama.
“Ja Tobias, we zijn getrouwd. Zo iets mag ik echt niet geheim voor hem houden.”
“Maar waarom mama, nu gaat hij vast en zeker met mij gaan lachen?” Antwoordde Tobias. Hij moest moeite doen voor zijn tranen binnen te houden. Tobias zijn wereld stopte met draaien. Zo angstig was hij.
“Natuurlijk lacht hij er niet mee. Hij is net zo blij als mij dat je iets gevonden hebt waar je zo goed in kunt slapen.” “En daarbij, als hij de rekeningen nakijkt zou het hem vroeg of laat echt wel opvallen dat ik die broekjes voor jou koop.”
Tobias zuchtte. Hij was blij dat zijn vader er niet mee lachte, maar blij dat hij dat geheim kende was hij niet echt.
“Papa heeft ook wel gemerkt hoeveel beter je slaapt de laatste tijd. Hij vindt een goeie nachtrust net zo belangrijk als mij.” vervolgde mama. Tobias kalmeerde nu terug wel. Hij snapte het ergens wel dat hij van zijn mama niet kon vragen om dingen geheim te houden voor zijn papa. En als hij ook net zo blij was als zijn mama kon het zo erg niet zijn. Afgeleid door de film die startte nestelde hij zich in zijn gemakkelijkste positie voor TV. Blij aanvaardde hij het fleece dekentje dat zijn moeder over hem legde en hij genoot van de eerste tot de laatste minuut van de film.

Toen de aftiteling begonnen was stond hij dan ook zonder morren op van de zetel toen zijn moeder hem die opdracht gaf en kroop meteen zijn bed in om te gaan slapen. Hij had een fantastische avond gehad. Hij had een leuke film gezien, hij voelde zich comfortabel in zijn pyjama en nachtbroekje. Met een grote glimlach op zijn mond, en geen enkele frons te zien op zijn gezicht viel hij snel in slaap.

's morgens aan de ontbijttafel zag hij dat Leon en hij gelijkaardig gekleed waren. Leon had ook zijn pyjama uit 1 stuk aan. Glimlachend bekeken ze elkaar en allebij vonden ze dat het er goed uit zag bij de andere. “Comfortabel hé Leon?” zei Tobias tegen zijn broertje.
“Een beetje, maar ik vind de mijne vooral mooi” zei hij wijzend naar de voetballen op de pyjama. Toen Tobias na het eten terug naar zijn kamer ging was hij wel blij dat hij zijn pyjama en broekje uit kon doen, want de wc begon nu toch wel dringend te roepen.


ps: opbouwende kritiek/opmerkingen/verbeteringen van taal en/of stijlfouten ... blijven altijd welkom

 

[marcel]

zo is de afstand veel beter ja goed zo

 

[JD_Baby]

Leuk vervolg op het verhaal!
Ik kijk uit naar meer!

 

[tenaboy]

Waar blijft het vervolg. ik vind het een goed geschrefen verhaal toppie hoor

 

[toet]

Dag lezers. Bedankt voor de fijne reacties allemaal. Geniet van het volgende deel.

Deel 4

Halverwege de volgende week zat hij terug aan het laatste broekje van het pak. “Ik zal er morgen nieuwe gaan kopen” zei ze terwijl ze de laatste er uit nam. “Welke wil je?” vroeg ze. “Die broekjes van eerst, die drynites? Of liever die met plakkers van nu?”
Tobias twijfelde. Die met plakkers van nu zaten beter dan die eerste broekjes, maar zijn Mama moest elke keer helpen. En hij was toch al 12 tenslotte.
“Ik weet het niet goed mam”
“die met plakkers zitten toch het comfortabelste?” vroeg ze daarop. “Daar slaap je het beste mee?”
“Dat klopt wel” bekende Tobias voorzichtig. “Die met de plakkers voelen het beste aan.”
“Dan hoef je toch niet te twijfelen. Ik ben je mama, ik help je graag.” Antwoordde Tobias' mama daar meteen op.
Opgelucht haalde Tobias adem. Hij was blij met het besluit dat ze genomen hadden.
“Dezelfde terug met plakkers, of probeer ik eens een ander merk?” vroeg ze nog terwijl Tobias goed ging liggen om te slapen.
“Kies maar mama” zei Tobias zachtjes. Hij verbaasde zich. Bestonden er dan zo veel verschillende van?

Rustig gingen zachtjes de weken voorbij. Tobias genoot er elke keer van om 1 van zijn pyjama's uit 1 stuk te kunnen aandoen. Het was telkens een teleurstelling als ze beiden in de was zaten. Maar hij zorgde er wel voor dat er elk weekend minstens eentje nog niet vuil gemaakt was, dat hij kon genieten van de avonden en ochtenden in zijn pyjama.
Zoals mama had beloofd had ze de tweede keer luiers gekocht van een ander merk. Elke keer opnieuw had ze er andere mee en zo kon Tobias uiteindelijk een paar favorieten aanduiden. De ene zat verschikkelijk goed, een andere had wel leuke plaatjes, en nog een andere was zo fijn gevuld dat hij soms te dik was om nog comfortabel te zijn. Van alle drie had hij nu permanent een pak achteraan in zijn kast liggen. Zijn mama zorgde voor een gestage aanvoer en elke avond koos Tobias waar hij op dat moment het meeste zin in had.

Een paar weken later kwam er een weekend dat Tobias' ouders naar een trouwfeest gingen. “Eet je niets papa?” vroeg Tobias aan zijn vader. “Nee, weet je nog dat we verteld hebben dat we naar een trouwfeest gaan? Mijn collega trouwt vandaag en iedereen van onze dienst is uitgenodigd.”
“Oh ja.” zei Tobias, “Ik was dat helemaal vergeten.” Hij had heel de namiddag bij een vriend thuis gezeten. Hij had een nieuw spel op zijn xbox en ze waren er de hele tijd mee bezig geweest. Tobias had zich moeten haasten om op tijd thuis te komen.
“Mia, je mag Leon straks naar bed sturen als het tijd is om te gaan slapen. Leon, als je niet luistert naar Mia heb je morgen straf. Is dat duidelijk?” vroeg de papa aan zijn kinderen. Mia en Leon knikten voor akkoord. Mia blij met de verantwoordelijkheid dat ze kreeg, Leon keek boos omdat hij naar zijn grote zus moest luisteren.
“Tobias. Jij bent nu oud genoeg om zelf op tijd te gaan slapen. Mia moet dat niet meer zeggen tegen jou. Maar als je morgen te moe bent omdat je toch niet op tijd in bed gaat dan zwaait er wat. Is dat duidelijk?
Tobias keek blij. Andere keren had hij nooit zo veel verantwoordelijkheid gekregen. “Papa, ik beloof dat ik op tijd in bed ga liggen.”
Tobias' ouders bleven nog even mee aan tafel zitten voor ze moesten vertrekken. Ze babbelden nog even over de voorbije dag terwijl de papa van een koffie slurpte en de mama nog een glas water dronk. Ze waren er over bezig tegen elkaar dat die avondfeesten altijd veel te laat waren met veel te veel tijd tussen de verschillende gangen.
Tobias' ouders stonden op, gaven hun kinderen nog alle drie een zoen en een aai en waren daarna vertrokken.
Na het eten ruimde de kinderen samen de tafel op. Ze gingen er voor zorgen dat hun ouders trots konden zijn en ze hun vertrouwen niet gingen beschamen. Leon vertrok dus braaf naar boven na een lichte drang en overtuiging van Mia. En ook Tobias ging braaf naar boven op zijn normale uur, zonder dat Mia ook maar iets van opmerking moest maken.

Toen hij vanuit de badkamer zijn kamer binnenstapte voor zijn pyjama was het even slikken. Zijn luier? Hoe moest dat nu? Tobias herinnerd zich nog de twee vorige keren dat hij het zelf geprobeerd had, en hoe rampzalig dat was verlopen.
“Slaapwel Tobias!” klonk het door de deur terwijl Mia naar haar eigen kamer onderweg was. Even flitste het als een kogel door Tobias zijn hoofd om Mia te hulp te vragen. Maar daarna klonk het als een atoombom om niets te vragen. De schaamte zat er toch wat in, voor zijn broekjes. En bekennen aan zijn zus dat hij die draagt? Nooit! Ook al had Tobias' moeder hem verzekerd dat iets dergelijks in hun huis geen taboe hoeft te zijn. Ergens was dat kleine stemmetje er toch dat schrik had dat hij zou worden uitgelachen.
Tobias nam een luier, legde hem juist op bed, ging er op liggen en ging vervolgens aan de slag met de plakkers. Hij deed ze één voor één dicht. Nee, dat voelt niet goed aan dacht hij. Terug open. Alles verleggen en opnieuw ééntje dicht. Opnieuw de plakkers open doen. Alles terug wat verleggen. Terug dichtplakken. Nog een keer ronddraaien in bed. Tobias voelde meteen dat dat nog niet goed zat. Terug open dus met die plakkers. Alles een beetje rechter leggen. Nog een keer proberen en dicht plakken.
Het lukte Tobias niet. Bedroefd gaf hij het even later op en deed zijn pyjama aan. Hij legde zich neer om te slapen, maar het lukte hem niet. Hij bleef maar draaien in zijn bed. Hij sliep korte blokjes waarna hij weer wakker werd.
Na heel lang in bed gelegen te hebben hoorde Tobias zijn ouders thuis komen.

Even later hoorde hij zijn ouders zachtjes de trap opkomen. Zoals altijd piepte Tobias' mama rond de deur bij haar kinderen om te kijken of alles in orde was. Toen ze bij Tobias keek zag ze dat zijn ogen nog wijd open waren.
“Tobias, waren we te luid? Hebben we je wakker gemaakt?”
“Nee mama, ik kan gewoon niet slapen, ik lig al heel de nacht te het draaien.”
“Oei, hoe komt het?” vroeg Tobias' moeder terwijl ze binnen kwam en zich zachtjes op de rand van het bed zette.
“Het lukte niet met de luier. Ik heb mijn best gedaan, maar het ging gewoon niet.”
“Ik kijk wel even.” zei Tobias' mama terwijl ze de rits van de pyjama open deed.
In een paar vlugge handelingen zat de luier mooi recht en goed vast. “Nu vlug je ogen dicht en slapen.” zei ze terwijl ze nog een zoen en aai gaf. “Tot morgen.”
Nog voor Tobias een antwoord kon geven was hij van uitputting, en nu ook tevreden en comfortabel, in slaap gevallen.

De volgende ochtend werd Tobias stilletjes gewekt door zijn moeder. "Goeie morgen. Tijd om op te staan. Het is al laat." Tobias kreeg met moeite zijn ogen open. Hij geraakte niet goed uit bed. "Kom Tobias!" zei zijn moeder toen hij zich omdraaide om het deken beter te leggen. Hij had sinds de thuiskomst van zijn ouders wel goed geslapen, maar nog altijd veel te weinig. "Nog 5 minuutjes mama!" protesteerde Tobias.
"Ik ken die 5 minuutjes van jou jongen. Als ik je laat doen ben je er pas bij het avondeten."
Tobias gaf een grote kreun en zucht waarna hij zijn voeten één voor één naast het bed zette. Steunend op zijn handen stond hij recht en nog half slaapdronken ging hij naar de ontbijttafel.

Toen Tobias en zijn moeder verderop in de dag met hun tweetjes waren begon zijn moeder over de voorbije avond.
“Tobias, ik was blij om te horen van Mia dat je uit jezelf zonder problemen bent gaan slapen, maar ik was er eigenlijk niet gelukkig mee dat je nog altijd wakker was toen we thuis kwamen. Je hebt er niets aan om op tijd je bed in te kruipen en vervolgens de rest van de avond en nacht wakker te liggen.”
“Maar mama,” ging Tobias er tegen in. “Ik heb echt mijn best gedaan om te gaan slapen. Dat broekje kreeg ik gewoon niet goed.”
“Ik weet het. Volgende week gaan we terug weg, jou papa en ik, en voor dan hebben we echt een oplossing nodig.”
Tobias begreep het. Hij gaf zijn mama wel gelijk want hij voelde zich niet goed van de vermoeidheid. Hij wist gewoon niet goed wat.
“Misschien slaap je de volgende keer beter gewoon zonder? Beter geen broekje dan eentje dat slecht zit?”
Tobias keek bedrukt bij die boodschap. “Mama, zonder broekje slapen zal waarschijnlijk even slecht gaan.”
“Dan zie ik nog twee opties.” Antwoordde Tobias' moeder. “Ofwel vraag je Mia om hulp. Ik kan het haar leren,ze zal dat graag doen voor jou en ze zou dat nog goed kunnen ook. Ofwel doe ik jou dat al aan voor we vertrekken.”
Tobias hoefde niet lang na te denken. Nooit zou hij dit geheim willen verklappen aan zijn zus. Dat bleef iets tussen zijn mama, papa en hem.
“Doe maar voor jullie vertrekken.” zei hij stilletjes.

In de volgende week werd hij, zoals voordien, elke avond geholpen door zijn mama of papa in zijn slaapbroekje tot het weekend kwam.
Het had 's nachts voor het weekend gesneeuwd en Tobias was heel de dag bezig geweest met zijn vrienden om een fort te maken. Ze hadden allemaal grote ballen gerold, deze naast elkaar gezet om de muren te maken en de gaten gevuld met sneeuw. Zoals gepland eindigde het natuurlijk in een groot sneeuwballen gevecht waarbij uiteindelijk niemand niet minstens alles tesamen 5 kilo sneeuw over zich gekregen had. Helemaal verkleumd en doorweekt van de kou kwam hij dan 's avonds ook thuis voor te eten. Toen Tobias' moeder zag in welke toestand Tobias thuis kwam, mocht hij zijn natte kleren meteen uit doen in de gang, daar laten liggen en werd hij naar boven gestuurd om een warm bad te nemen voor het eten.

“Kom Tobias, we zijn gehaast.” Zei zijn moeder terwijl ze de badkamer in kwam lopen. “Je natte spullen heb ik al opgehangen om te drogen maar Mia en Leon zitten al aan tafel. Jou papa en ik moeten binnen 10 minuutjes weg.” zei ze terwijl ze een washandje nam. “Ik help je vlug zodat je aan tafel kan.”
Tobias vond het wel praktisch zo. Zelf was hij meer van het principe om het vuil er af te weken, maar als het vlug moest gaan was de hulp van zijn mama inderdaad wel beter.
Hij werd vlug van kop tot teen gewassen door zijn mama, waarna hij uit bad stapte in de handdoek die zijn mama klaar hield. 17,5 seconden later (ongeveer dan toch) stapte hij achter zijn mama naar zijn kamer.
“Kom hier voor je luier. Weet je nog wat we afgesproken hebben vorige week?” Tobias keek even verbaasd naar zijn mama. Nu zijn luier, nog voor het eten? Het duurde nog een paar uurtjes voor hij naar bed zou moeten.

“We gaan weg, weet je nog? Als je liever niet nu je luier aan doet zullen we het vragen aan Mia dat zei dat straks doet.”
“Nee mama, jij.” Zei Tobias vlug terwijl hij zich spoedde om zich op bed te leggen. Zo vlug mogelijk aan dacht hij, voordat ze zich bedenkt en het toch door Mia laat doen.
Tobias zijn moeder glimlachte. De voorbije conversatie had ze helemaal juist voorspeld.
Even later kwam Tobias, geluierd en met een onesie beneden en zette hij zich neer aan tafel voor het avondeten. Hij was nog juist op tijd om zijn ouders een fijne avond te wensen. Hij kreeg als antwoord nog een vlugge knuffel, tikje op de billen, een zoen en een “slaap lekker!” voor ze de deur uitstapten.
Tobias keek voor hem. Er lagen warme afbakbroodjes klaar en een grote tas met heerlijke warme chocolademelk die zijn mama nog had klaargezet. Met veel smaak dronk hij van de chocolademelk en begon aan zijn avondeten.

Terwijl Tobias bezig was met zijn tanden te poetsen bedacht hij iets waar zijn mama waarschijnlijk ook niet aan gedacht had. Hij was sinds de middag nog niet naar de wc geweest! Hij voelde al hoe de chocolademelk zijn blaas aan het vullen was. De druk op zijn blaas voelde oncomfortabel aan, maar het viel nog mee.
Een uurtje later werd Tobias wakker en kon hij de slaap niet opnieuw vinden. De druk op zijn blaas werd groter en groter en meer en meer ongemakkelijk, slapen lukte niet meer. Na nog een half uurtje draaien besloot hij een boek te nemen in afwachting tot zijn ouders thuis kwamen.
Deze keer was het zijn vader die bij het thuis komen rond de deur keek.
“Tobias, het is veel te laat. Geef dat boek hier en ga slapen!”
“Maar papa, ik kan niet slapen. Ik moet naar de wc.” Fluisterde Tobias gehaast terug terwijl hij zijn boek dicht deed op zijn nachtkastje.
“Ga dan, je hebt ons dat toch nooit moeten vragen?”
“Maar papa, het lukt me niet alleen met dat broekje nadien.”
“Hup hup, vlug hier dan Tobias, ik help je nu maar haast je. Het is al super laat.”
Even later, heel moe maar nu met een lege blaas lag Tobias terug in bed. Hij hoorde zijn ouders nog fluisteren tegen elkaar. Tobias hoorde een paar keer zijn naam, iets van 'nog wakker' en 'moest plassen' terwijl hij aan het indommelen was.

De volgende dag zat hij weer met kleine en vermoeide oogjes aan tafel. Mia was bezig met huiswerk op haar kamer en Leon was met zijn vriendjes ons sneeuwfort van gisteren aan het veroveren en verbeteren.
Tobias' ouders zaten nog aan tafel.
“Slaap is belangrijk Tobias.” zei Tobias' vader tegen hem. “Dat is nu al twee weekends achter elkaar. Je maakt hier thuis soms domme foutjes die je normaal niet maakt, alleen maar omdat je te moe bent. En volgende week zal dat niet beter gaan.”
“komende donderdag moet papa 's avonds naar een vergadering en had ik al lang afgesproken met vriendinnen” pikte Tobias' moeder er op in. “Wat gaan we dan doen?”
“Ik weet het niet” zuchtte Tobias.
“Zullen we het toch niet aan Mia vragen?” vroeg zijn moeder.
“Nee mama, echt niet!” Begreep ze dat nu echt niet? Vroeg Tobias zich in stilte af. Als Mia hiervan afweet moet ze vast en zeker niets meer van hem afweten dacht Tobias. Ze hebben een goeie broer-zus relatie en zijn niet constant aan het ruziemaken zoals bij sommige van zijn vriendjes gebeurt. Tobias voelde er niet voor om uitgelachen te worden door zijn grote zus.
“Maar waarom heb je er dan niet gewoon in geplast?” vroeg zijn moeder. “Het is een luier. Daar dient dat voor.”
Tobias keek verbaasd naar zijn moeder. Er in plassen? Was dat niet vies? Stinkt dat niet? “Maar mama...” begon Tobias.
“Weet je niet meer?” vroeg zijn moeder. “Helemaal in het begin met de broekjes nog. Ik had toen toch gezegd dat het geen probleem was?”
Tobias dacht terug aan die avond, inderdaad al eventjes geleden. Ze had toen inderdaad op Mia haar reactie “straks gaat hij het in bed doen” gereageerd met een “Dat zou geen probleem zijn.”
Tobias had zich wel al eens afgevraagd hoe dat zou voelen. Er in plassen. Maar hij had gedacht dat zijn ouders tegen waren en het idee om in zijn eigen plas te zitten sprak hem ook niet aan.
Tobias bleef er over piekeren terwijl hij opstond van het ontbijt. De tafel afruimde met zijn ouders en zich klaar maakte voor een nieuwe dag.

 

[tenaboy]

Echt weer een top deel ga zo door

 

[diaper willie]

.

 

[diaper willie]

Super goed verhaal. Ga zo door

 

[Bedplasser91]

Leuk geschreven weer! En Tobias komt er vast nog wel achter dat bedplassen helemaal niet zo'n ramp is.... Zeker niet met dat broekje aan.

 

[toet]

Een nieuw weekend, tijd voor een volgend deel? Hieronder deel 5 beste lezers. Veel leesplezier gewenst. Feedback, commentaar, goedbedoelde negatieve opmerkingen blijven welkom.

Mvg,
Toet

Deel 5

“Kom Tobias en Leon, naar boven!” riep zijn moeder donderdag avond. “Ik kom!” antwoordde Tobias. Hij was net nog het bestek aan het wegsteken in de vaatwas terwijl Mia de tafel afkuiste. Tobias' moeder was zich aan het klaarmaken voor een avondje uit met haar vriendinnen, en haar man was, zoals verwacht, nog op een vergadering die serieus aan het uitlopen was. “Waarvoor heeft mama je nodig?” vroeg Mia nieuwsgierig.
“Ik weet het niet.” Zei Tobias, terwijl hij toch aan het denken was aan hun gesprekje van het laatste weekend. Rustig gingen Tobias en Leon naar boven, waar hun moeder stond te wachten.
“Leon, tijd om je klaar te maken. Pyjama, tanden poetsen en naar de wc. Tobias, kom je naar je kamer?” vroeg Tobias' moeder terwijl Leon verbaasd keek. Hij was het niet gewoon dat Tobias gelijk met hem naar boven moest. Nagekeken door Leon gingen Tobias en zijn moeder naar Tobias' kamer.
“Zo Tobias” begon ze. “Wat gaan we doen deze avond. Ik weet niet wanneer je papa thuis komt, maar dat zou laat zijn, en van mij wordt het zeker laat.” Tobias keek ernstig naar zijn mama. Hij wist wel welke vraag er ging komen maar twijfelde toch nog.
“Doe je nu een luier aan, of toch straks zelf proberen.”
Tobias werd rood en hij probeerde zijn antwoord te geven. Hij begon te stamelen “graag wil ik...”
“Ga maar vlug ook plassen en kom dan maar terug” glimlachte Tobias' mama die Tobias zijn gestamel juist interpreteerde. Terwijl Tobias vlug naar de wc ging nam zijn moeder een luier uit de kast. “Die dikke?” vroeg ze terwijl Tobias de deur uit ging.
“Ja, die is goed.” Antwoordde Tobias vanuit de gang.
“Kom leg je maar neer. Doe je meteen ook je pyjama aan?”
Tobias ging er mee akkoord. Het was wel vroeg, maar Leon moest ook al zijn pyjama aan. Geen probleem dus. Hij was er wel nooit mee akkoord gegaan om zijn pyjama voor zijn broer aan te doen.

“Leg je maar neer hier. Je mag vanavond een half uurtje langer opblijven want morgen is het een vrije dag op school. Weet je nog?” vroeg Tobias' moeder. Tobias keek blij. Hij wist het wel nog maar het idee om niet naar school te hoeven en een extra dagje thuis te kunnen spelen maakte hem altijd blij. Genietend en plannen makend voor de volgende dag lag hij op bed terwijl zijn moeder routinematig alles sloot.
“Tobias, ik herhaal het nu wel nog eens. Je mag langer opblijven maar jou papa en ik gaan allebei later dan dat thuis komen. Als jij nog wakker bent, voor wat voor reden dan ook, volgt er straf. De twee vorige keren heb je veel te weinig geslapen en je humeur de voorbije week was vaak veel te slecht.”
Met een rood hoofd dacht Tobias terug aan zijn driftbuien van de voorbije week. Hij was blij dat zijn mama zo vergevingsgezind is. Maar als ze zei dat er iets ging zwaaien als hij nog wakker was geloofde hij dat goed.
“Je luier zit goed aan, dus daarvoor hoef je niet wakker blijven. En als je moet plassen dan doe je dat. Je kiest zelf of je je luier uit doet of niet, maar je blijft er niet voor wakker. Op geen enkele manier.
Tobias knikte bevestigend dat hij het goed begrepen had.
“Mama, ik word 's nachts soms wakker van de kou. En de hemdjes van vorig jaar heb je weg gedaan omdat die te klein geworden waren.”
“Bijna waar Tobias, er liggen er hier nog drie in je kast. Ik neem ze even." Tobias' mama pakte ze en één voor één paste ze de hemdjes bij Tobias. “Deze zijn ondertussen ook te klein. Ik zal er nieuwe kopen. Gewoon opnieuw witte of met een kleurtje?”

Tobias keek verbaasd. Bestonden er ook hemdjes in kleurtjes? “Met kleurtjes graag.” zei hij. Met gewoon witte was hij nooit echt blij geweest die vond hij maar saai.
“Morgen als ik thuis ben zal ik kijken of ik er online kan bestellen, maar vanavond is het te laat. Ik moet nu vertrekken.” zei Tobias moeder. Doe je pyjama maar verder aan. Poets nog je tanden en dan kan je naar beneden. Tobias' moeder vertrok dan naar Leon om hem in bed te stoppen.
“Waarom moest je nu al je pyjama aan?” vroeg Mia nieuwsgierig als Tobias en zijn moeder beiden naar beneden kwamen.
Tobias werd wat rood. Hij wist niet meteen een antwoord. Met verbazing keek Mia hem aan.
“Zijn onderhemdjes van vorig jaar zijn te klein. Ik wilde het voor de zekerheid toch passen. En omdat zijn kleren dan toch al voor de helft uit waren en het zo laat is, heeft hij dan maar door gedaan met zijn pyjama aan te doen."
Mia snapte het wel, maar het verbaasde haar toch dat Tobias dat niet zelf meteen gezegd had. Ze wist wel hoe verlegen Tobias was, maar normaal niet voor haar. Mia gaf nog een knuffel aan haar mama maar hoorde verbaasd toch ruisen terwijl Tobias langs haar passeerde.
“Tobias?” begon Mia maar werd toen door hem onderbroken. “Mag ik Nat Geo opzetten of kijk je hier naar?” zei Tobias terwijl hij zich in de zetel neer plofte.
Mia was afgeleid. “Doe maar, ik heb nog wat huiswerk.” zei Mia terwijl ze de computer opstartte om er aan te werken.
“Tot morgen!” klonk het nog vanuit de gang. Voor Tobias en Mia konden antwoorden hoorden ze de voordeur nog dichtslaan.

Tobias lag in bed. Hij was aangespoord door Mia op het juiste uur naar boven gegaan. Nog vlug zijn tanden gepoetst en nadien in bed gekropen.
“Tobias, moet je niet nog naar de wc?” vroeg Mia terwijl ze haar hoofd binnen stak rond de deur.
“Nee hoor, ik ben daarjuist al geweest.” zei hij tegen Mia. Hij hoopte dat ze niets door had. Gelukkig was het licht al uit en kon ze de rode blos op zijn wangen niet zien. “Slaap lekker” wensten ze elkaar nog toe terwijl Mia de deur sloot en naar beneden ging.
Tobias draaide zich op zijn zij en lag te denken. Eigenlijk moest hij wel naar de wc maar hij was niet zeker wat hij wilde doen. Zijn luier uit doen terwijl het nu zo comfortabel aanvoelde leek een zonde. Maar helemaal bereid om in de luier te plassen was hij niet. Zijn mama had wel gezegd dat het geen probleem was, maar toch...
Tobias was bang dat de luier niet helemaal ging werken. Hij wist wel waar dat voor diende maar kan die echt een hele plas ophouden? Zou dat niet stinken, zou dat niet nat of oncomfortabel liggen?
Tobias probeerde zijn ogen dicht te doen. Misschien kon hij slapen en het plassen zo uitstellen tot morgen ochtend.
Na 10 minuten draaien wist hij dat dat niet ging lukken. Hij ging iets moeten kiezen maar wist niet goed wat.
“biep biep” klonk zijn GSM. << kom Tobias, je hoeft niet te twijfelen, ga ervoor! PS: zet je GSM uit, dat moet 's nachts. Weet je nog? Slaap lekker. Xxx Mama >> las Tobias. Tobias glimlachte bij zichzelf. Zelfs als ze niet thuis was wist ze wat er in hem omging, wat hem bezighield.
Luier uit en gaan plassen dan maar? Alhoewel ik slapen dan ook kan vergeten. Maar die luier is wel dik genoeg maar gaat die alles kunnen houden? Hij had er spijt van dat hij dat niet besproken had met zijn mama op voorhand. Anderzijds redeneerde hij. “Als ik het nooit probeert, ga ik het ook nooit weten.” Hij typte nog vlug een berichtje terug. <<Wat als mijn bed toch nat wordt?>>
Tobias kreeg vlug een antwoord van zijn mama. <<Maak je daar geen zorgen in, dat lukt wel. En als het toch nat wordt ga ik daar niet boos voor zijn. Ik zal straks als ik thuis ben komen controleren. Slaap lekker nu!>>
Tobias was gerustgesteld. Als hij zijn best ging doen om te slapen ging zijn mama niet boos zijn, zelfs als hij wakker in een nat bed eindigde.

Hij legde zich op zijn rug en probeerde zich te ontspannen, van kop tot teen. Het lukte helemaal, behalve zijn blaas. Er zat precies een druk op die alles tegen hield. Hij gaf een beetje tegendruk op zijn blaas, maar dat lukte niet. Hij wist wel dat hij mocht plassen, maar het was alsof zijn onderbewustzijn hem tegenhield. Hij probeerde het nogmaals terwijl hij op zijn buik lag maar dat resultaat was evenmin bevredigend. Uiteindelijk stond hij recht, deed zijn ogen dicht en beeldde zich in dat hij voor de wc stond. Toen er een dun straaltje begon te lopen kneep hij verrast alles terug dicht. Hij keek naar beneden naar zijn buik om te zien of er iets was. Hij zag niets aan zijn pyjama en alles voelde droog aan. Terwijl hij verder zijn eigen kruis observeerde liet hij voorzichtig zijn blaas terug ontspannen tot alles terug begon te lopen. Eerst voelde hij niets, maar dan voelde hij hoe de luier zwaarder naar beneden begon te hangen en warm aanvoelde. Tobias was blij dat de druk op zijn blaas weg was. Toen hij zuchtte en de druk van zijn schouders ging, besefte hij zelf pas hoe gespannen hij was geweest tijdens en voor het hele proces.

Hij keek nogmaals naar zijn kruis. Alhoewel het tussen zijn benen een stuk gevulder aanvoelde, was er nauwelijks iets te zien aan zijn kruis. Als je het wist zag je nu wel een bobbel, maar anders niet.
Voorzichtig voelde hij in zijn kruis, aan zijn buik, aan zijn billen en tussen zijn benen. Nergens was er iets van nattigheid te voelen.
Helemaal gerustgesteld stapte hij zijn bed terug in en trok de lakens over hem. Volledig ontspannen legde hij zijn hoofd neer en deed zijn ogen toe. Nagenietend van de ontspanning, relaxatie, het comfortabele gevoel tussen zijn benen viel hij rustig in slaap.
Wanneer later op de avond eerst zijn vader, daarna zijn moeder kwamen kijken hoe hij sliep, waren ze beiden vertederd door hoe rustig en mooi hij er bij lag te slapen.

“Tijd om op te staan Tobias” kwam Tobias' moeder zijn kamer in. Ondertussen ging ze naar de gordijnen om deze open te trekken. “Heb je lekker geslapen?” vroeg ze terwijl ze het dekbed van Tobias afhaalde en hem een zoen gaf.
“heerlijk.” mompelde Tobias terwijl hij zich uitrekte. “Hoe heb je het gedaan gisteren? In je luier geplast uiteindelijk?” vroeg zijn moeder zonder omwegen.
“Een beetje” antwoordde Tobias met rode wangen. Toch een beetje minimaliserend wat hij voor het eerst gedaan had. Het besef dat hij in zijn luier had geplast en dat zo gemakkelijk had toegegeven aan zijn moeder zorgden er meteen voor dat zijn gezicht een paar extra tinten rood kleurden.
“Laat eens kijken” zij zijn moeder terwijl ze de pyjama open ritste. “Maar je hebt dus heerlijk geslapen, niets van last gehad?”
“Ja, dat klopt” bekende Tobias. “Blij?” vroeg zijn moeder daarop. “Eigenlijk wel bevestigde Tobias voorzichtig.”
“Kijk Tobias, niks van lekken, niks van uitslag of nattigheid” zei Tobias' moeder terwijl ze hem uit de pyjama hielp zodat ze de luier kon losmaken en weghalen.
“Een keertje meer in plassen zou niet gelukt zijn, dan had je misschien wel een lek gehad. Kom je in pyjama naar beneden of eerst wassen en kleren aan?” vervolgde ze.
“Ik heb eigenlijk wel honger. Is het goed als ik eerst ga eten en straks pas een douche neem?” vroeg Tobias.
“Ja hoor, dat is goed. Een klein momentje. Ik ben dadelijk terug.” Tobias vroeg zich af wat zijn moeder gaan doen was in de badkamer maar braaf bleef hij liggen wachten op bed.
Zijn moeder kwam binnen met vochtige doekjes. “Deze had ik nog liggen van vorig jaar op reis voor onderweg. Weet je nog?”
Tobias herinnerde het zich. Na de picknick had ze die doekjes uitgehaald om iedereen zijn handen op te frissen. Hij knikte van ja.
Voor Tobias besefte wat er ging gebeuren had ze met een eerste doekje al een paar halen gedaan. “Dat is koud!” schoot Tobias uit terwijl hij de handen van zijn moeder weg duwde.
“Ik weet het wel, maar we kunnen je zo vuil toch niet naar beneden laten gaan.” antwoordde Tobias' moeder.
Tobias zuchtte en gaf zijn moeder gelijk. Hij deed zijn handen weg en hoopte dat zijn moeder zo vlug mogelijk klaar was.
“Wat wil je nu aan?” ging Tobias' moeder door. “In het weekend houd je meestal je luier aan tijdens het ontbijt en doe je ze pas na het ontbijt uit.
Tobias was verbaasd om zijn moeders vraag. Hij had er nog nooit bij stil gestaan, maar eigenlijk genoot hij wel van de ochtenden. Lekker in zijn pyjama blijven zitten die zo comfortabel zat. Nog geen onderbroek aan die toch altijd wat verkeerd aanvoelde. Tobias lag even stil na te denken. Het trok hem wel om er een aan te doen, maar het voelde niet juist aan. Waarom zou een jongen van 12 vrijwillig een luier aan doen?
“Je vind dat toch lekker comfortabel zitten?” vroeg Tobias' moeder. Tobias knikte zachtjes van ja. “Waarom die twijfel dan? Je houd gewoon van luierondergoed.” Tobias glimlachte en was gerustgesteld. Hij ging eerst nog vlug gaan plassen en vervolgens hielp zijn moeder hem met de nieuwe luier en gingen ze samen naar beneden.

Een morgen zonder zorgen. ” Begroette Tobias Mia aan tafel. Mia antwoordde prompt met “Een dag met een lag.”
“Het ziet er leuk uit, die pyjama. Ik ben blij dat ik goed gekozen heb.” zei Mia. “Ja, ik draag hem graag, hij zit comfortabel.” Tobias draaide nog wat héén en weer met zijn billen op zijn stoel. De pyjama en de luier zaten meer dan comfortabel. Maar dat laatste ging hij natuurlijk niet vertellen aan zijn zus.
Mia en Leon zaten beiden ook nog met hun slaapkleed en pyjama aan. Tijdens het eten was Leon al plannen aan het maken voor de dag. Hij bedelde om nog eens samen een gezelschapsspel te spelen. Toen Mia en Tobias daar op ingingen was Leon niet te houden. “Komaan, eet een beetje vlugger, ik ga alles al gaan klaar zetten!” Ze kwamen er niet aan om zich om te kleden Leon gunde hun die tijd niet. Dat spel moest en zou eerst gespeeld worden. Zodoende zaten ze tot de middag in hun nachtkledij in de woonkamer gezelschapsspelletjes te spelen.

Terwijl ze bezig waren passeerde Tobias' moeder. Met een tikje op de billen zei ze dat de hemdjes besteld waren. “Welke hemdjes?” vroeg Mia
“Onderhemdjes om te slapen. Tobias heeft het koud gehad de vorige nachten en hij wou graag een extra warm laagje hebben.”
“O, kan dat?” vroeg Leon. “Ik wil er ook graag!” “Dat is goed.” Antwoordde hun moeder. “Ik zal er voor kijken.

 

[ikkuh!]

Leuk verhaal
Ga zo door

 

[toet]

Leuk verhaal
Ga zo door

Dank je wel, het doet deugd om zo een reacties te krijgen. Zien dat het gelezen wordt is leuk, zien dat er duimpjes komen onder het verhaal is heel leuk, en reacties zijn helemaal top.

 

[toet]

Deel 6

Zaterdag ochtend ging plots de bel van de voordeur. Tobias ging gaan open doen. “Hier is je pakje!” Voor Tobias ook maar kon kijken of het pakje inderdaad voor hun was, of dank je wel kon zeggen, was de pakjesman alweer verdwenen richting zijn bestelwagen.
Tobias keek op de doos. Het was inderdaad hun adres dat er op stond. “Alstublieft mama, voor jou.”
“Dank je wel Tobias” zei ze terwijl ze de doos aannam. Ze keek er even naar en gaf hem terug aan Tobias. “Het is voor jou. Zet maar op je kamer. Het zijn de onderhemdjes. We doen ze vanavond wel open.” Blij ging Tobias de doos wegzetten. Hij was de voorbije nacht een paar keer wakker geworden door de kou op zijn kamer, en nu beneden in de keuken en woonkamer had hij het ook niet warm ondanks dat de verwarming brandde. Hij zette de doos op zijn bureau en dacht er de rest van de dag niet meer aan.

's Avonds kwam zijn moeder zoals vanouds mee naar boven om Tobias te helpen met zijn slaapkledij. Toen de plakkers dicht gingen vroeg zijn moeder of hij een hemdje aan wou. “Ja, graag mama. De doos staat nog op mijn bureau.” zei Tobias. Tobias' mama ging naar zijn bureau, nam een schaar vanop Tobias zijn bureauspulletjes en opende de doos. Nadat ze de papieren er uit nam, nam ze een aantal hemdjes elk in hun plastieken verpakking er uit. “Welke wil je? Ik heb er met verschillende kleuren besteld.” Tobias keek vanop zijn bed naar wat zijn mama allemaal vast had. “Mag ik die groene?” Vroeg Tobias. “Dat is goed” zei Tobias' mama terwijl ze de andere hemdjes terug stak in de doos. Ze nam het hemdje uit de verpakking, knipte vlug het prijslabel er af en met een “Handen omhoog” vroeg ze Tobias' medewerking terwijl ze het hemdje goed nam en de gaten van het hoofd en de armen open hield. Tobias vond het wat raar om zo geholpen te worden door zijn mama. Maar ja, hij zat neer op zijn bed en ze had die toch al vast. Hij stak dus zijn handen omhoog en Tobias' moeder trok het hemdje over zijn armen, hoofd en trok alles verder naar beneden. “Nu nog even liggen” zei ze terwijl ze Tobias neer duwde op zijn bed. Verrast door de snelheid waarmee het gebeurde ging Tobias mee in het hele gebeuren. Toen Tobias neer lag was zijn mama nog even bezig aan zijn billen om de stof nog wat meer naar beneden te trekken. Vanzelf hief Tobias zijn billen omhoog. “Dank je” zei Tobias' moeder waarna Tobias 4 keer een 'snap' hoorde. Verbaasd keek hij naar zijn kruis. Het hemdje stopte niet aan zijn middel maar werd smaller en ging tussen zijn benen door. Onderaan zat het vast met drukknopjes aan een soortgelijke flap die vanachter was.
Tobias wilde vragen wat de bedoeling daarvan was, maar toen hij zijn mond open deed kwam er in de plaats daarvan een heel andere vraag uit. “Waar heb je die gekocht?” “Internet” antwoordde Tobias' moeder. “Ik had ze een tijdje geleden al gevonden, maar ik wist niet zeker of je ze nodig had. Maar tegen de koude moeten ze zeker werken.” Tobias stond recht om zichzelf beter te bekijken. Het hemdje spande wat, maar slecht voelde het zeker niet aan. “Wil je het bekijken in de spiegel?” vroeg Tobias' mama. Tobias knikte van ja. Voor hij zijn mama volgde keek hij eerst voorzichtig naar links en rechts om de deur. Toen hij zag dat de kust veilig was zette hij een paar snelle stappen door de gang om vlug de deur van zijn ouders hun kamer dicht te doen.

Tobias' mama stond al te wachten naast de spiegel. “Kom maar kijken hier. Wat vind je er van?” Tobias bekeek zichzelf in de spiegel. Het zag er wel mooi uit vond hij zelf. “Koud” antwoordde Tobias, het eerste wat er uit kwam wanneer hij zijn mond open deed. Tobias' moeder moest lachen. “Snap ik wel. Ik ga vlug je pyjama vanop je bed halen, kijk jij ondertussen maar verder.” Tobias genoot van zijn eigen spiegelbeeld. Hij was bezig met een rondje te draaien toen zijn mama terug binnen kwam. “En?” vroeg ze opnieuw aan Tobias. “Het zit wel goed” zei hij. “Anders, beter. Het voelt aan zoals het hoort precies.” “Dat is toch fijn hé?” zei zijn moeder terwijl ze de benen van de pyjama open hield voor hem. Tobias knikte en stak zijn benen 1 voor 1 in de pijpen terwijl hij zijn moeder vast hield om niet omver te vallen. Daarna trok Tobias' mama de pyjama verder omhoog, hield de gaten van de armen klaar om daarna de pyjama dicht te ritsen. Tobias' papa kwam op dat moment ook de kamer binnen. “Hmmm, mijn kleine knuffelbeer is daar weer.” glimlachte hij. Hij nam Tobias op en droeg hem naar zijn kamer en bed terwijl hij Tobias stevig vast hield. Tobias' mama volgde en samen staken ze Tobias in bed.
Nadat Tobias' ouders zijn kamer uit waren kon Tobias niets anders dan nog een paar keer omdraaien in bed en overal voelen. Lekker zacht, comfortabel, alles zat comfortabel en strak zoals het hoorde...
Heel vlug viel Tobias in een diepe, diepe slaap.

Zondag ochtend was er eentje zoals vaak in het weekend. Genieten van rustig samen te ontbijten aan tafel, lekker lang en uitgebreid. Heel het gezin nog in nachtkledij, kleren aan gingen ze straks wel doen. Tobias genoot er ook van zoals altijd, maar hij zat wel met een probleem. Het ontbijt duurde net iets langer dan anders en Tobias had, met zijn nachtkledij die hij zelf niet allemaal terug kan aandoen, nog niet naar de wc geweest. In het weekend was dat normaal geen probleem, kon hij zijn plas wel ophouden tot na het ontbijt maar nu lukte het niet.
“Mama, mag ik gaan plassen?” vroeg Tobias aan zijn moeder, hopend op een positief antwoord ondanks dat hij de regel kende dat er tijdens het eten niet van tafel werd gegaan.
“Ja hoor, plas maar.” antwoordde ze terwijl ze naar Tobias keek. Tobias was verbaasd. Het was wel het antwoord waarop hij gehoopt had, maar zo snel te horen krijgen dat hij mag gaan plassen had hij niet verwacht. Hij had verwacht dat hij minstens iets moest gaan argumenteren.
“Maar mama, je mag toch niet naar de wc gaan tijdens het eten!” zei Leon verontwaardigd. “Ja Leon, dat is waar.” antwoordde mama daarop. Ondertussen gaf ze een knipoog naar Tobias. Tobias begreep het niet goed. Mama had gezegd dat hij mocht plassen toch? En dan zo snel zeggen dat hij niet naar de wc mocht? Normaal veranderde ze niet zo snel van gedacht. Tobias keek verwonderd naar zijn mama. Toen Tobias” moeder zag dat hij het niet begreep maakte ze met haar mond enkele bewegingen. Een boodschap alleen voor Tobias. Tobias keek goed toen zijn mama de boodschap een paar keer herhaalde. Plas maar in de luier? Was het dat wat ze zei? Mocht hij dat doen hier aan tafel? Tobias keek vlug de tafel rond, maar niemand had de stille conversatie gezien die tussen hem en zijn mama bezig was geweest.
Tobias zag er wat tegen op, maar zijn blaas deed veel te veel pijn om alles tegen te houden. Voorzichtig ontspande hij zijn sluitspieren terwijl hij even kort zijn ogen sloot. Hij voelde hoe het warm werd tussen zijn benen en hoe langzaam de druk op zijn blaas verminderde. Toen hij even later klaar was haalde hij opgelucht adem en rijkte hij naar een nieuwe boterham om verder te doen alsof er niets gebeurd was. Toch kon hij het niet tegen houden dat hij even rood werd toen hij zag dat zijn mama naar hem glimlachte.
Voorzichtig voelde Tobias met zijn hand aan zijn kruis en billen, nadat hij een boterham gesmeerd had en hem in zijn mond had gestopt. Oef, niets nat dacht hij. Alles is goed opgevangen. Veel ontspannender dan daarvoor kon Tobias nu volop mee genieten van het ontbijt. Ze waren de plannen voor de komende dag aan het bespreken. Leon en Tobias wilden graag nog eens naar het zwembad gaan, en ze besloten na het middageten te vertrekken. Iedereen liep nog even rond in zijn nachtkledij. Voor Tobias was het een aparte ervaring om met een volle luier rond te lopen. Hij was blij met het hemdje dat alles op zijn plaats hield en met de onesie die los genoeg was dat niemand iets door had. Tobias' moeder zag het wel, maar ze wist zelf dat dat alleen maar was omdat ze het wist. Ze zei er dus ook niets over tegen Tobias om hem niet ongerust te maken.

Nadat iedereen later in de voormiddag naar boven ging voor zich op te frissen of te wassen en zijn kleren aan te doen, kwam Tobias' mama zijn kamer in. “Ik wil je nog even iets tonen van je luier Tobias, wat je moet doen met je luier als ze nat is.” Tobias keek verbaasd naar zijn moeder. “Niet gewoon in die bak onder mijn bed dan?” vroeg Tobias. “Jawel hoor, maar het is beter als je ze dichtrolt. Leg je even neer, dan doe ik je luier uit en kan ik het tonen.”
Tobias deed zijn onesie uit en legde zich neer op zijn bed om geholpen te worden door zijn moeder. Ze deed de knopjes open van de body om vervolgens de plakkers los te maken. “Kijk” zei ze. “Eerst mooi oprollen en dan goed strak die plakkers dicht doen dat je er een bolletje van gemaakt hebt.” Tobias keek goed naar wat zijn mama gedaan had. “Ik zal het de volgende keer ook zo doen mama.” “Goed zo Tobias” ging ze verder “en laat het ook altijd weten als er een natte luier in de bak onder je bed ligt. Ik doe die de dag zelf nog weg dan, want als die hier te lang zouden liggen gaat heel je kamer er naar ruiken.” Tobias nam zich heilig voor om hier aandacht aan te geven. Hij wilde zeker en vast niet dat dat ging gebeuren.
“Vind je het dan niet erg als ik er in plas?” Hij wist het antwoord eigenlijk wel, maar Tobias wilde graag zekerheid in zijn leven. Zijn mama wist dat ook dus ze gaf graag het antwoord dat hem geruststelde: “Geen probleem hoor Tobias”
Tobias was gerustgesteld. Hij wist nog niet goed wat hij er mee aan moest. Het was ergens wel een gemak, er in plassen, en het voelde niet slecht aan. Maar hij had al zijn hele leven geleerd dat plassen in de broek niet hoort, en dat idee nu opeens overboord gooien vond hij toch moeilijk. Dat uitte hij dan ook naar zijn mama toe.
“Het is een luier, daar dient dat ook voor. Die zijn er voor gemaakt om alles mooi op te vangen. Het is ook niet dat je het in je broek doet. Niets moet, maar het mag.” ging Tobias' mama verder. Tobias keek verbaasd op naar zijn mama. Ze kende hem blijkbaar beter dan zichzelf. En als het dat niet was moest hij haar gaan verdenken van het kunnen lezen van gedachten.
“Ok mama, ik ben gerustgesteld. Dank je wel.” Zei Tobias met een glimlach. Hij deed verder zijn body uit en ging zich gaan douchen en aankleden voor een nieuwe dag.

Tobias' mama had bewust het woord body nog niet gebruikt tegen Tobias. Ze wist heel goed waarvoor het diende, en in wat voor winkel ze het had gekocht, maar als ze dat meteen vertelde zou ze Tobias vernederd hebben.