Snakebite
Superlid
Hoofdstuk 19: Bliksem
“Een tattoo?”
Maya kijkt Pip met een vriendelijke glimlach aan, maar het is ook duidelijk dat ze het punt hiervan niet helemaal begrijpt.
“Ja”, stamelt Pip voorzichtig.
Ze neemt een afwachtende houding aan in het gesprek, duidelijk op zoek naar informatie in de reactie van Maya. Zachtjes wrijft ze nog eens over haar tatoeage. De heldere zwarte lijnen verraden dat deze nog vers is. De lotusbloem springt zo’n beetje van de achterkant van haar been af, maar het heeft iets elegants. Niet te groot, niet te klein. Fijne lijntjes zonder kleur. Erg artistiek.
“Ik vind hem erg mooi”, reageert Maya. “Het past wel bij je.”
“Gelukkig”, zegt Pip. “Mijn moeder vindt het vreselijk en sindsdien vind ik het lastig om in te schatten hoe mensen over bepaalde dingen denken.”
“Dacht je nou echt dat ik moeilijk zou gaan doen over een tattoo? Het is mijn zaak ook helemaal niet. Je bent 19, dus je beslist toch gewoon lekker zelf wat je met je lichaam doet?”
Pip knikt en rolt haar broekspijp weer naar beneden.
“Er is iets anders, hè?”
“Eigenlijk wel”, geeft Pip toe. “Ik wilde alleen eerst je reactie peilen. Want dit is wel wat heftiger.”
“Oké. Kijk, Pip, je mag me alles vertellen wat je wil. Ik zal mijn mond houden tegenover je moeder, en zo. Maar ik krijg hier de kriebels van, dus zeg het maar gewoon rechtuit.”
Pip zet haar linkervoet weer op de grond, voordat ze haar rechtervoet op de stoel zet. Als ze die broekspijp heeft opgerold, kijkt ze Maya onzeker aan..
De volgende ochtend kost het Sam opvallend weinig moeite om wakker te worden. Het is voor het eerst in een tijdje dat ze echt goed door heeft kunnen slapen, zonder zich zorgen hoeven te maken om al die problemen die het universum zo graag in haar richting stuurt. Ze kan zweren dat ze ergens zelfs de vogeltjes hoort fluiten.
Als ze het dekbed van zich af slaat en op de rand van haar bed gaat zitten, merkt Sam dat die nare knoop in haar maag voor een groot deel is verdwenen. Terwijl ze naar haar de grote spiegel kijkt, Het verdriet om Noa is niet weg, maar het overheerst niet meer. De bezorgdheid om haar herkansing is niet weg, maar het is een stuk minder aanwezig. Dankzij Pip.
“Heeft ze toch weer gelijk gehad”, fluistert Sam tegen haar spiegelbeeld.
Het telt niet als Pip het zelf niet kan horen.
Sam staat op, fatsoeneert haar pyjama een beetje en vertrekt dan naar de woonkamer. Zelfs het gekraak van haar luier kan haar humeur nu niet verstoren.
Maya en Juultje zitten al aan de ontbijttafel. Sam glimlacht als ze ziet dat Maya grote moeite heeft om Juultje haar tafelmanieren te verbeteren. Blijkbaar had ze haar vinger in de pot chocopasta gestoken en in haar mond gestopt, maar dat ziet Maya natuurlijk niet zitten. Sam zelf ook niet, trouwens. De chocopasta slaat ze even over vandaag.
“Goedemorgen”, groet Sam, terwijl ze rechtstreeks naar de kan met koffie loopt.
“Goedemorgen”, reageert Maya.
Vrolijk als altijd. Hoe groot de chaos aan tafel ook is. Ze gebaart naar Juultje dat ze Sam ook een goedemorgen moet wensen, maar het meisje weigert nog steeds te praten. Onder aanmoediging van Maya wil ze dan nog wel naar Sam zwaaien.
Sam zwaait speels terug met haar vrije hand en – als ze gaat zitten – geeft ze Juultje er een aai over de bol mee. Juultje observeert het met verbazing. Maar aangezien ze rustig is, kan Maya verder met andere dingen.
“Zeg, Sam”, brengt ze nog amper uit, met een flinke hap boterham in haar mond. “Klopt het.. dat jouw auditie op je verjaardag is?”
Maya bladert een beetje heen en weer door de kalender.
“Klopt”, reageert Sam. “Op het conservatorium ben ik tenminste lekker afgeleid van het ouder worden.”
“Ja, wat is dat nou! Je wordt 18! Denk maar niet dat je daar zomaar mee wegkomt”, grinnikt Maya. “Weet je al wat je wil hebben?”
“Een toelating tot het conservatorium, rust en geld?”
“Ik kan je alleen met het laatste helpen, vrees ik. Waar heb je trouwens geld voor nodig?”
“Pip en ik gaan winkelen vandaag”, zegt Sam, zo onopvallend mogelijk.
“Ach, lieverd. Dat gaat helaas niet door”, zucht Maya. “Pip kan voorlopig niet komen.”
Sam verslikt zich bijna in haar koffie.
“Hoezo niet? We hebben het gisteren afgesproken!”
“Dat zei ze inderdaad. Maar er is gisteravond iets tussengekomen. Ik kan je niet vertellen wat dat is, omdat Pip me dat specifiek gevraagd heeft. Je zult haar even wat tijd moeten geven.”
“Maar ze komt wel terug?”
“Daar ga ik wel vanuit.”
Sam zucht en leunt teleurgesteld achterover in haar stoel. Ze had zich er nog op verheugd, ook! Ondanks dat ze weigert om het shoppen te noemen. Tijd doorbrengen met Pip werkt blijkbaar gewoon helend voor Sam.
Stilletjes kijkt Sam naar Juultje, die zowaar een ondeugend plannetje bedacht blijkt te hebben. Juultje doopt haar speen flink in de pot chocopasta, die ze stiekem op schoot heeft gepakt toen Sam en Maya aan het praten waren. Juultje houdt Maya strikt in de gaten, stopt de choco-speen snel in haar mond en heeft niet door dat Sam het allemaal ziet gebeuren.
Sam grinnikt en respecteert Juultje weer een stukje extra.
“Waarom ben je eigenlijk met de kalender aan de slag? Je hebt toch een agenda in je telefoon?”
“Dat is ook zo, maar die moet ik echt bijwerken voordat ik je de kalender geef”, zucht Maya.
“Wat moet ik met die kalender?”, vraagt Sam achterdochtig. Ze heeft tenslotte zelf ook een kalender op haar telefoon. Dan valt haar iets in.
“Zeg me niet dat we het nu gaan hebben over zonnetjes en wolkjes..”, bromt ze.
“Nee, joh”, wuift Maya haar bezorgdheid weg. “Dit is een idee van Pip. Er staat nog een plastic tas in de gang, vol met stickers. Van die emoji’s, weet je wel? Ze dacht dat het een héél goed idee voor jou zou zijn om elke avond op te schrijven hoe je dag is geweest. Hoe je jezelf hebt gevoeld. Máár.. dat zag ze jou niet doen.”
“Ze is scherp”, reageert Sam droogjes.
“Dus: stickers. Het kost je slechts een paar seconden om te doen, maar het is voor ons wel een grote hulp. Dat we je een beetje kunnen peilen, zonder dat je het persé zelf hoeft te vertellen. Ik zou heel graag hebben dat je het een weekje probeert. Pip heeft er erg haar best op gedaan.”
“Ik zal het proberen”, liegt Sam. Ze zal wel zien.
“En als jij een zonnetje wil tekenen, is er niemand die je tegenhoudt”, plaagt Maya.
Ineens schrikt Sam met een ruk op uit haar stoel. Terwijl Maya haar verbaasd aankijkt, draait ze zich weg en controleert snel haar luier. Dan draait ze zich weer terug en gaat ze zitten.
“Ik ben droog gebleven”, fluistert ze verbaasd. Ze had het niet eens gemerkt!
“Dat is toch super? Als je nou ergens niet van hoeft te schrikken, zeg! Ik heb je toch gezegd dat het vanzelf een keer over zou gaan? Neem je tijd en dan zal dit nog veel vaker gaan gebeuren.”
Sam knikt stilletjes. Het zal zich gaan uitwijzen of Maya gelijk krijgt. Maar voor nu is ze er even flink van onder de indruk. Maya heeft in de gaten dat Sam zich langzaam maar zeker weer terugtrekt in haar gedachten en probeert iets te verzinnen om dat om te kunnen draaien.
“Zeg, als ik je nou het verjaardagsgeld overmaak? Dan kun je zelf toch gewoon gaan shoppen? Ik weet dat het minder leuk is in je eentje, maar je kunt Pip natuurlijk wel berichtjes sturen. Als je ergens over twijfelt, of zo? Dan hoef je niet te wachten?”
Sam haalt haar schouders op.
“Ik heb inderdaad niet echt iets anders te doen. We hebben gisteren samen een lijstje gemaakt en ik denk dat het wel lukt.”
“Mooi zo”, moedigt Maya haar aan. “Ik maak het over. Een beetje frisse lucht en zorgeloos geld uitgeven zal je goed doen!”
Sam knikt. Ze denkt aan Pip. Wat is er gisteravond toch gebeurd? Zou dat vreemde telefoontje van laatst er iets mee te maken hebben?
“Het staat erop”, zegt Maya, waarna ze haar telefoon richting Sam draait.
“Dat.. is een onverantwoordelijk groot bedrag om een tiener in handen te geven”, reageert Sam, onder de indruk.
“Je wordt maar één keer achttien. Bovendien werk je er hard genoeg voor. En het is niet alsof jij normaal ergens om vraagt. Dus, ga er nou maar eens lekker van genieten.”
Sam knikt braaf. Ze zou niet eens weten hoe ze zoveel geld op zou moeten maken.
“Zeg, jongedame! Wat ben jij met die speen aan het uitvoeren?!”
Ondanks dat Sam moet lachen om Juultje, bekruipt haar van binnen een onbehaaglijk gevoel. Ze is te bezorgd om Pip..
