Bedplasser91
Plasticbroekjesfan!
'Pissebed' in Thailand, deel 13
's Avonds om zeven uur gaan we aan tafel. Het eten is prima en we zitten gezellig op de veranda.
Ook 's avonds koelt het niet gauw af hier, ook al ligt Chiang Mai hoog en in het noorden van het land. Een koud biertje gaat er dan ook wel in,
Tante nipt aan een glaasje witte wijn en de jongen werkt in ijltempo twee grote glazen cola weg.
Tante heeft geen haast, geniet van het eten en verdwijnt af en toe in de keuken om een nieuw gerecht te halen.
Ondertussen bezondigt ze zich aan smalltalk, wat wel gezellig is, maar Pichan, de jongen, is duidelijk wat minder geduldig.
Ik zie hem stiekem op z'n telefoon kijken om te weten hoe laat het is.
Hij hint naar mij dat hij wil gaan gamen!
Maar goed opgevoed als hij is, gaat hij pas van tafel als de laatste gang genoten is en tante aangeeft dat de maaltijd voorbij is.
Ze geeft ook aan dat zijn bedtijd tien uur is. En we zitten al zeker anderhalf uur aan tafel!
Hij neemt me mee naar zijn kamer, pakt voor zichzelf een fles cola uit de koelkast mee en voor mij nog een fles Singha.
Inwendig lachend denk ik bij mezelf dat het op deze manier voor geen van ons tweeën een droge nacht zal kunnen worden!
De jongen zet zijn oude computer aan.
Nou ben ik niet echt thuis in videogames. Bij ons thuis hadden we dat niet en verder dan wat games met vriendjes op hun tablet of console ben ik nooit gekomen.
Maar Pichan laat het zien, legt uit was ik moet doen en split het scherm van zijn computer, zodat we allebei kunnen spelen.
Het spel heet Call of Duty en voor ik het weet zit ik in de Tweede Wereldoorlog in een Belgisch stadje, Noville of zoiets!
Tanks rijden af en aan en er wordt geschoten dat het een lieve lust is.
De jongen is er een stuk handiger in dan ik en ziet bijvoorbeeld kans om extra ammo op te pikken voordat ik zelfs maar in de gaten heb waar het ligt.
Hij speelt fanatiek. Ik minder, maar vermaak me evenzogoed ook wel.
En dat koude biertje smaakt ook niet verkeerd.
Na een dik half uurtje gamen valt me op dat de jongen zijn benen amper meer stil kan houden.
Een duidelijk geval van peedance, als je het mij vraagt.
Geen wonder, die fles cola is al weer half leeg!
En hij heeft zijn oude korte spijkerbroekje nog aan!
Ik voorzie dat Tante boos zal worden als hij het al weer niet droog houdt!
Ik tik 'm op z'n schouder, wijs op z'n spijkerbroekje en waarschuw: “Don't pee your pants!”
Hij zet het spel op pauze en lacht.
“You right! Aunt be very angry!”
Hij springt overeind, sprint naar z'n bed.
Voordat ik 'HimmieHerrgott Sakramentkruzefix Mi leks am orsch Scheissgelumps!!' kan zeggen is hij weer terug.
Een prachtige uitdrukking die ik ooit van een Beierse matroos heb geleerd, een ware meester in kleurrijk vloeken!
Pichan komt terug met zo'n Thais luierbroekje aan onder zijn plasticbroekje.
Zijn korte spijkerbroekje half onder het bed gegooid.
Opruimen was nog nooit een sterk punt van tienerjongens.
Ik was geen haar beter!
De jongen lacht van oor tot oor.
“Me safe now!”
Aan pyjama's doet hij kennelijk niet, want hij gaat gewoon in zijn plasticbroekje achter de computer zitten en zet het spel opnieuw in actie.
Even later is hij er weer volledig in verdiept en ik doe ook mijn best.
Nog geen kwartier later blijkt dat de voorzorgsmaatregel niet voor niets was.
Ondanks het geschiet in de game hoor ik hoe de jongen zijn luier vol plast!
Dat onmiskenbare sissende geluid heb ik vaak genoeg in mijn eigen luier gehoord.
En ik weet precies wat de jongen voelt als de warme straal de luier op laat zwellen en door het plasticbroekje wordt gestuit.
Niet eens onaangenaam, als je tenminste veilig ingepakt bent of nog in je bed ligt.
Vaak genoeg gedaan, als ik toch al nat wakker werd.
Zitten toch wel een paar leuke kanten aan bedplassen...
Nog even is de jongen verdiept in de game, maar dan krijgt hij in de gaten wat er gebeurt.
Dat hij in zijn broek zit te plassen.
Hij kijkt naar beneden als om vast te stellen dat hij echt zijn plasticbroekje al aan heeft.
Ik geloof niet dat hij het erg vindt dat hij weer nat is.
Quasi verbaasd roept hij uit: “Me wet pants!”
In mijn nieuwe functie van leraar kan ik dat niet zo maar laten staan.
Ik verbeter zijn Engels.
“I wet my pants!”
De jongen lacht en zegt: “You too?”
Uh nee, misverstandje. Dit was beter Engels.
Nee, ik ben niet ook nat.
Even alles op een rijtje zetten. En ik begin:
I wet my pants.
You wet your pants.....
“I bedwetter, you bedwetter!”, valt de jongen me in de rede.
Eerste punt gescoord. 'I' in plaats van 'me'.
Maar ik laat me niet onderbreken en ga door:
He wets his pants...
“He!?” lacht de jongen. “I know he!”
“My friend Lom! He wet bed too!”
“He wets”, verbeter ik.
Die S achter he, she en it, derde persoon enkelvoud. Tegenwoordige tijd.
Maar met de grammatica ga ik hem niet lastig vallen.
Als hij die S maar achter het werkwoord zet.
“Lom wets his bed”, zeg ik, alsof ik Lom al jaren ken.
De jongen knikt en herhaalt het braaf.
“We wet the bed” ga ik verder.
“Yes, yes!”, juicht de jongen.
“I bedwetter, you bedwetter!”
“I am a bedwetter, you are a bedwetter” probeer ik nog.
Met werkwoorden dus.
Maar op dit nachtelijk uur is het te laat voor grammatica en Engelse les.
'They wet the bed' halen we niet meer.
Tante komt binnen.
“Time for bed!” zegt ze tegen de jongen.
Ze kijkt goedkeurend naar zijn plasticbroekje.
Of ze in de gaten heeft dat hij nu al nat is?
In ieder geval zegt ze er niets van.
Geen nat spijkerbroekje vandaag.
Pichan geeft mij een vrolijke hi-five en ik ga naar mijn eigen kamer.
Tante nodigt me nog uit voor een glaasje Mehkong whisky.
Dat sla ik niet af.
Over een mogelijke droge nacht maak ik me geen illusies meer.
Die zijn toch al erg zeldzaam.
Maar mijn plasticbroekje zal het bed wel droog houden vannacht....
Wordt vervolgd.
's Avonds om zeven uur gaan we aan tafel. Het eten is prima en we zitten gezellig op de veranda.
Ook 's avonds koelt het niet gauw af hier, ook al ligt Chiang Mai hoog en in het noorden van het land. Een koud biertje gaat er dan ook wel in,
Tante nipt aan een glaasje witte wijn en de jongen werkt in ijltempo twee grote glazen cola weg.
Tante heeft geen haast, geniet van het eten en verdwijnt af en toe in de keuken om een nieuw gerecht te halen.
Ondertussen bezondigt ze zich aan smalltalk, wat wel gezellig is, maar Pichan, de jongen, is duidelijk wat minder geduldig.
Ik zie hem stiekem op z'n telefoon kijken om te weten hoe laat het is.
Hij hint naar mij dat hij wil gaan gamen!
Maar goed opgevoed als hij is, gaat hij pas van tafel als de laatste gang genoten is en tante aangeeft dat de maaltijd voorbij is.
Ze geeft ook aan dat zijn bedtijd tien uur is. En we zitten al zeker anderhalf uur aan tafel!
Hij neemt me mee naar zijn kamer, pakt voor zichzelf een fles cola uit de koelkast mee en voor mij nog een fles Singha.
Inwendig lachend denk ik bij mezelf dat het op deze manier voor geen van ons tweeën een droge nacht zal kunnen worden!
De jongen zet zijn oude computer aan.
Nou ben ik niet echt thuis in videogames. Bij ons thuis hadden we dat niet en verder dan wat games met vriendjes op hun tablet of console ben ik nooit gekomen.
Maar Pichan laat het zien, legt uit was ik moet doen en split het scherm van zijn computer, zodat we allebei kunnen spelen.
Het spel heet Call of Duty en voor ik het weet zit ik in de Tweede Wereldoorlog in een Belgisch stadje, Noville of zoiets!
Tanks rijden af en aan en er wordt geschoten dat het een lieve lust is.
De jongen is er een stuk handiger in dan ik en ziet bijvoorbeeld kans om extra ammo op te pikken voordat ik zelfs maar in de gaten heb waar het ligt.
Hij speelt fanatiek. Ik minder, maar vermaak me evenzogoed ook wel.
En dat koude biertje smaakt ook niet verkeerd.
Na een dik half uurtje gamen valt me op dat de jongen zijn benen amper meer stil kan houden.
Een duidelijk geval van peedance, als je het mij vraagt.
Geen wonder, die fles cola is al weer half leeg!
En hij heeft zijn oude korte spijkerbroekje nog aan!
Ik voorzie dat Tante boos zal worden als hij het al weer niet droog houdt!
Ik tik 'm op z'n schouder, wijs op z'n spijkerbroekje en waarschuw: “Don't pee your pants!”
Hij zet het spel op pauze en lacht.
“You right! Aunt be very angry!”
Hij springt overeind, sprint naar z'n bed.
Voordat ik 'HimmieHerrgott Sakramentkruzefix Mi leks am orsch Scheissgelumps!!' kan zeggen is hij weer terug.
Een prachtige uitdrukking die ik ooit van een Beierse matroos heb geleerd, een ware meester in kleurrijk vloeken!
Pichan komt terug met zo'n Thais luierbroekje aan onder zijn plasticbroekje.
Zijn korte spijkerbroekje half onder het bed gegooid.
Opruimen was nog nooit een sterk punt van tienerjongens.
Ik was geen haar beter!
De jongen lacht van oor tot oor.
“Me safe now!”
Aan pyjama's doet hij kennelijk niet, want hij gaat gewoon in zijn plasticbroekje achter de computer zitten en zet het spel opnieuw in actie.
Even later is hij er weer volledig in verdiept en ik doe ook mijn best.
Nog geen kwartier later blijkt dat de voorzorgsmaatregel niet voor niets was.
Ondanks het geschiet in de game hoor ik hoe de jongen zijn luier vol plast!
Dat onmiskenbare sissende geluid heb ik vaak genoeg in mijn eigen luier gehoord.
En ik weet precies wat de jongen voelt als de warme straal de luier op laat zwellen en door het plasticbroekje wordt gestuit.
Niet eens onaangenaam, als je tenminste veilig ingepakt bent of nog in je bed ligt.
Vaak genoeg gedaan, als ik toch al nat wakker werd.
Zitten toch wel een paar leuke kanten aan bedplassen...
Nog even is de jongen verdiept in de game, maar dan krijgt hij in de gaten wat er gebeurt.
Dat hij in zijn broek zit te plassen.
Hij kijkt naar beneden als om vast te stellen dat hij echt zijn plasticbroekje al aan heeft.
Ik geloof niet dat hij het erg vindt dat hij weer nat is.
Quasi verbaasd roept hij uit: “Me wet pants!”
In mijn nieuwe functie van leraar kan ik dat niet zo maar laten staan.
Ik verbeter zijn Engels.
“I wet my pants!”
De jongen lacht en zegt: “You too?”
Uh nee, misverstandje. Dit was beter Engels.
Nee, ik ben niet ook nat.
Even alles op een rijtje zetten. En ik begin:
I wet my pants.
You wet your pants.....
“I bedwetter, you bedwetter!”, valt de jongen me in de rede.
Eerste punt gescoord. 'I' in plaats van 'me'.
Maar ik laat me niet onderbreken en ga door:
He wets his pants...
“He!?” lacht de jongen. “I know he!”
“My friend Lom! He wet bed too!”
“He wets”, verbeter ik.
Die S achter he, she en it, derde persoon enkelvoud. Tegenwoordige tijd.
Maar met de grammatica ga ik hem niet lastig vallen.
Als hij die S maar achter het werkwoord zet.
“Lom wets his bed”, zeg ik, alsof ik Lom al jaren ken.
De jongen knikt en herhaalt het braaf.
“We wet the bed” ga ik verder.
“Yes, yes!”, juicht de jongen.
“I bedwetter, you bedwetter!”
“I am a bedwetter, you are a bedwetter” probeer ik nog.
Met werkwoorden dus.
Maar op dit nachtelijk uur is het te laat voor grammatica en Engelse les.
'They wet the bed' halen we niet meer.
Tante komt binnen.
“Time for bed!” zegt ze tegen de jongen.
Ze kijkt goedkeurend naar zijn plasticbroekje.
Of ze in de gaten heeft dat hij nu al nat is?
In ieder geval zegt ze er niets van.
Geen nat spijkerbroekje vandaag.
Pichan geeft mij een vrolijke hi-five en ik ga naar mijn eigen kamer.
Tante nodigt me nog uit voor een glaasje Mehkong whisky.
Dat sla ik niet af.
Over een mogelijke droge nacht maak ik me geen illusies meer.
Die zijn toch al erg zeldzaam.
Maar mijn plasticbroekje zal het bed wel droog houden vannacht....
Wordt vervolgd.
Laatst bewerkt:
