Jackrussel
Toplid
Weer een mooie stuk
Nog niet klaar David heeft ongelukjes
- Onderwerp starter geo
- Startdatum
@geo
Hierbij een dwingend verzoek om je verhalen per direct niet te verseksualiseren!
De focus gaat steeds meer richting erecte geslachtsdelen en zelfs een geïnsinueerd orgasme.
Je schrijft hier wel in de visie vanuit een minderjarige!
Er zijn diverse mensen die hier aanstoot op hebben, en daar ook melding van maken. Graag hiermee rekening houden.
Hierbij een dwingend verzoek om je verhalen per direct niet te verseksualiseren!
De focus gaat steeds meer richting erecte geslachtsdelen en zelfs een geïnsinueerd orgasme.
Je schrijft hier wel in de visie vanuit een minderjarige!
Er zijn diverse mensen die hier aanstoot op hebben, en daar ook melding van maken. Graag hiermee rekening houden.
De ik- persoon is totaal niet bezig met seksuele dingen. Hij zit nog niet in de puberteit, is zelfs naïef op dat gebied.
Dat hij een erectie krijgt wordt genoemd, maar is voor die jongens verder niet interessant. Van een orgasme is al helemaal geen sprake, ik heb alles nagelezen maar kan dit nergens terugvinden.
In mijn ogen zit het seksualiseren niet in het verhaal, maar mogelijk in het hoofd van de lezer. Daar heb ik geen invloed op.
Maar ik zal erop letten, want het verhaal gaat in principe over het gewend raken aan het dragen van een luier, en de reactie van de omgeving daarop.
Laatst bewerkt:
@geo & @rog
Het gaat er ook niet om wat ik daar persoonlijk van vind, en of dit overtrokken is (ik ben slechts boodschapper, en daarin uniform). Als moderator ontvang ik meldingen (meer als één). Mensen hebben aanstoot en daar moet ik iets mee. Je komt in aanraking met ethische grenzen en dilemma’s
Dit gezegd hebbende is er nu een waarschuwing afgegeven, voor de rest is het geheel aan de auteur zelf om daar serieus iets mee te doen en het verhaal te sturen, daarin zijn verantwoordelijkheid te nemen.
Maatschappelijk word er steeds strenger gekeken, op alles, zeker als het vanuit of met minderjarige in aanraking komt in combinatie met het/ons ABDL zijn (ook al is het slechts een verhaal), bedenk goed hoe mensen daar naar kijken of er mee om kunnen gaan.
Feitelijk is het platte tekst, inhoudelijk kunnen mensen lezen wat ze willen (moet je dat willen als auteur?).
Het zal mijns inziens geen verdere uitleg behoeven, mijn schrijven is duidelijk genoeg… (iets om eens serieus over te denken).
Het gaat er ook niet om wat ik daar persoonlijk van vind, en of dit overtrokken is (ik ben slechts boodschapper, en daarin uniform). Als moderator ontvang ik meldingen (meer als één). Mensen hebben aanstoot en daar moet ik iets mee. Je komt in aanraking met ethische grenzen en dilemma’s
Dit gezegd hebbende is er nu een waarschuwing afgegeven, voor de rest is het geheel aan de auteur zelf om daar serieus iets mee te doen en het verhaal te sturen, daarin zijn verantwoordelijkheid te nemen.
Maatschappelijk word er steeds strenger gekeken, op alles, zeker als het vanuit of met minderjarige in aanraking komt in combinatie met het/ons ABDL zijn (ook al is het slechts een verhaal), bedenk goed hoe mensen daar naar kijken of er mee om kunnen gaan.
Feitelijk is het platte tekst, inhoudelijk kunnen mensen lezen wat ze willen (moet je dat willen als auteur?).
Het zal mijns inziens geen verdere uitleg behoeven, mijn schrijven is duidelijk genoeg… (iets om eens serieus over te denken).
Laatst bewerkt:
Voilà, het volgende hoofdstuk.
Het vervolg gaat wat langer duren, ik heb minder tijd om te schrijven de komende tijd.
XVII
De schooldag ging traag vandaag, ik kon niet wachten om te horen wat de moeders besproken en besloten hebben. Op weg naar huis heb ik vast een cadeautje voor Tim gekocht, een zakmes waar extra gereedschappen in zitten, een zaagje en een schaar en nog wat dingen. Kan handig zijn als we kamperen. Gelukkig had ik wat zakgeld opgespaard!
Het regende toen ik op de fiets zat, dat was alweer een tijdje geleden. Toen ik thuis kwam was ik helemaal nat, want ik had geen jas aangedaan vanmorgen. Maar het is niet koud, hopelijk blijft het lekker weer in de vakantie. Mama is nog niet thuis, die zal zó wel komen. Ik ga intussen thee zetten en droge kleren aantrekken.
Mijn broek en onderbroekje zijn wel heel nat geworden, ik zal toch niet….. Als ik mijn onderbroek beter bekijk, lijkt het toch meer op plas dan op regen. Hoe kan dat nu weer? Ik heb er niets van gemerkt, dat ik moest plassen. Het zal wel door de regen komen, dat ik er niet op lette, al heb ik dus wel gemerkt dat de regen lekker warm was. Het zal op dat ogenblik wel geweest zijn, dat ik aan het plassen was. Ik hang mijn natte kleren over een rekje en loop naar mijn kamer om wat droogs aan te trekken. Ik bedenk me dat ik het oefenbroekje van Ferrie nog ergens heb liggen, eens even kijken. Ja, hier ligt hij. Die is best nog een keer te dragen, dus ik trek hem aan. Ik kan wel voelen dat ik er al een keer in geplast heb, hij is iets dikker dan toen ik hem schoon aantrok. Het voelt wel goed, vind ik. Dan hoor ik mama thuiskomen, vlug een gymbroekje aan, voordat ze me zó ziet.
Net op tijd, ik loop net mijn kamer uit als mama de trap opkomt.
“Zo, jij bent zomers gekleed, met je blote bast. Je was zeker natgeregend?”
“Ja, ik zat op de fiets middenin de bui, ik was doorweekt. Ik heb mijn natte kleren op het rekje gehangen. Maar wat is er besloten over de meivakantie, mag Ferrie ook mee?”
“Daar spreken we elkaar na het eten over, de andere moeders komen hier koffie drinken, dan horen we hoe en wat.”
“Oooo, moet ik nog langer wachten. Ik zou het heel leuk vinden als Ferrie ook mee mag, dan zijn we met drie bedplassers, dat hebben we nog geen van drieën ooit meegemaakt.”
“Daar moeten we het even over hebben, mannetje. Jij plast in bed, nou ja, in je luier, als je slaapt. Dat hebben veel meer kinderen, ook op jouw leeftijd. Maar nu heb je ook overdag ongelukjes, dat is vervelend. Het zal wel weer overgaan, maar voorlopig zit je regelmatig met een natte broek. Ben je vandaag droog gebleven?”
Ik twijfel even, zal ik vertellen dat het misgegaan is, of houd ik het geheim? Ik besluit eerlijk te zijn. “Nou mam, op school ging het heel goed, ik ben vaak gaan plassen. Maar op de fiets in de regen ging het toch mis, ik denk omdat ik zo natregende. Ik heb toen zomaar geplast, ik merkte het eigenlijk niet, mijn broek was toch al nat.”
“Och jochie, kom eens hier bij me. Wat een pechvogel ben je, geef me een knuffel.”
Ik kreeg een dikke knuffel van mama, toen ze me losliet gaf ze een paar klopjes op mijn billen.
“Wat is dat? Is je bips dikker geworden?” Mama trekt mijn sportbroekje naar beneden en ziet nu dat ik een speciaal onderbroekje draag. “Wat is dat? Hoe kom je eraan?”
“Die heb ik van Ferrie’s mama gekregen, ze dacht dat ik misschien op de bank zou plassen.”
“Nou, zo te zien heb je er ook in geplast. Och och, 14 jaar, hoe kan dat nou? Luister, wij hebben geen geld voor drynites, of hoe noem je ze, oefenbroekjes? De luiers voor ’s nachts kosten me al zoveel. Maar je kunt niet telkens in een natte broek rondlopen, dan lachen de kinderen je misschien uit, bovendien blij́f ik dan kleren wassen. Ik heb het volgende bedacht: voor de nacht kan ik je de katoenen luier aandoen, met het plastic broekje natuurlijk. Dan hebben we de wegwerpluiers voor overdag, zolang het nodig is. Wat vind je daarvan?”
Ik moet even nadenken. Dat katoenen luierbroekje zit wel lekker als ik slaap, met het gladde plastic broekje eroverheen. En de wegwerp luier zit ook wel fijn, maar is dat niet te dik onder mijn broek? Zien mijn klasgenoten dat niet? Ik moet natuurlijk zoveel mogelijk op de wc gaan plassen, dan valt het niet zo op dat ik een luier draag. En in de vakantie met Tim en Ferrie, die geven er niet om. Misschien blijf ik daarna wel droog overdag….
“Goed mam, ik denk dat dat een goed plan is. Dus ik mag nu deze aanhouden?” en ik wijs naar mijn pull-up.
“Hier, een kus van me, lekkere knul,” zegt mama, en ze knijpt me bijna fijn.
De andere twee moeders komen rond 20:00. Tim is meegekomen, Ferrie niet, die moet op zijn zusje passen.
Wij worden naar mijn kamer gestuurd, zodat de vrouwen rustig kunnen praten. Prima, dan gaan wij intussen opzoeken waar de camping precies ligt, en wat we daar kunnen doen. Tim had het over grotten, en mountain bikes. Die moeten we dan huren, dat kost natuurlijk een hoop geld. “In België hebben ze natuurlijk frites, en in Limburg vlaaien,” breng ik in, “en mama kan heerlijke Surinaamse gerechten maken.”
“Ik hoop dat er ook een zwembad is, als het zo warm blijft wil ik het liefste zwemmen!” zegt Tim.
Zo zitten we te kletsen en te wachten, tot we een seintje van mama krijgen dat we naar beneden mogen komen.
Ik moet plassen van de spanning, en bedenk dan dat ik het oefenbroekje aan heb. Dat komt goed uit, want ik wil niets missen van wat de moeders te zeggen hebben. Ik doe voorzichtig een plas, ik ben toch een beetje bang dat het gaat lekken. Het voelt weer lekker warm in mijn kruis, en ik zie geen lekkage. Nu laat ik nog wat plas in mijn pull-up lopen, tot mijn blaas leeg is. Ik wiebel wat op mijn stoel, het lijkt alsof ik een kussentje tussen mijn benen heb. Maar nu opletten, de moeder van Tim gaat wat zeggen.
“Jongens, we hebben er uitgebreid over gesproken, of het mogelijk is dat niet alleen wij, maar ook Ferrie meekan naar Voeren. Het lijkt heel leuk, jullie zijn in korte tijd goede vriendjes geworden. En het is bijzonder, want jullie plassen alle drie nog in je bed. En jij, David, plast ook nog in je broek,” “Soms!” roep ik tussendoor. “soms, heb je een natte broek, net als Ferrie, is het niet, Yvonne?”
”Klopt, hij draagt speciale onderbroekjes hiervoor. Zo noemen we ze meestal, het zijn luierbroekjes of pull-ups, jullie weten wel, drynites. En ’s nachts gewone wegwerpluiers, die kunnen meer aan.”
“Timmie draagt ’s nachts een katoenen luier met een plastic broekje,” zegt Karlijn (zo blijkt de moeder van Tim te heten), “dat is beter voor het milieu, denken wij, maar wel wat meer werk. Hoe pak jij het aan, Bernice?” vraagt ze aan mama.
“Ik heb met David afgesproken dat hij ’s nachts ook katoen draagt, dat luierbroekje dat hij van jullie heeft gekregen, Karlijn. Nog dank daarvoor, en overdag gaat mijn kereltje voor zolang het nodig is een wegwerpluier dragen, die hebben we nog genoeg op voorraad.”
“Dus de bedden en de kleren zullen droog blijven, daar hoeven we niet bang voor te zijn. Bernice en ik zijn allebei ervaren luieraantrekkers, dus dat moet goed komen. Jongens, we hebben besloten dat jullie met zijn drieën mee kunnen naar de camping. Bernice en ik gaan mee, Yvonne blijft bij Welmoed, die gaat zwemmen om haar diploma te halen.”
We staan juichend te springen, en we omhelzen elkaar. “Weet Ferrie het al? vraag ik.
“Die ga ik nu bellen,” antwoordt Yvonne. Even later horen we gejuich aan de andere kant van de telefoon, voor Ferrie was het natuurlijk het spannendst, wíj́ wisten al zeker dat we zouden gaan.
Dan gaan de twee moeders naar huis, en Timmie natuurlijk ook.
Mama vraagt hoe het met mijn speciale onderbroekje zit, toen ik aan het springen was dacht ze te zien dat hij wat afgezakt was door het gewicht. “Ik vond het zó spannend, mama, dat ik erin geplast heb. Maar het lekt toch niet door?” Dat moet mama toegeven, als ze eens goed gevoeld heeft. Pull-up nat, korte broekje droog.
“Ga maar vast douchen, ik kom er zó aan.”
Zoals altijd sopt mama me in, ik spoel mezelf af, en mama wrijft de vettende crème op mijn huid en de beschermende zalf over mijn kruis. Mama zorgt goed voor me, realiseer ik me. En een massage is nog lekkerder, want dan neemt mama er veel meer tijd voor. Dat zal tante Karlijn wel merken, als ze door mama gemasseerd wordt.
Mama ziet erop toe dat ik eerst nog een plas doe, dan doet ze me het katoenen luierbroekje aan en trekt het plastic broekje eroverheen.
Nog een knuffel, en ik lig te dromen.
Het vervolg gaat wat langer duren, ik heb minder tijd om te schrijven de komende tijd.
XVII
De schooldag ging traag vandaag, ik kon niet wachten om te horen wat de moeders besproken en besloten hebben. Op weg naar huis heb ik vast een cadeautje voor Tim gekocht, een zakmes waar extra gereedschappen in zitten, een zaagje en een schaar en nog wat dingen. Kan handig zijn als we kamperen. Gelukkig had ik wat zakgeld opgespaard!
Het regende toen ik op de fiets zat, dat was alweer een tijdje geleden. Toen ik thuis kwam was ik helemaal nat, want ik had geen jas aangedaan vanmorgen. Maar het is niet koud, hopelijk blijft het lekker weer in de vakantie. Mama is nog niet thuis, die zal zó wel komen. Ik ga intussen thee zetten en droge kleren aantrekken.
Mijn broek en onderbroekje zijn wel heel nat geworden, ik zal toch niet….. Als ik mijn onderbroek beter bekijk, lijkt het toch meer op plas dan op regen. Hoe kan dat nu weer? Ik heb er niets van gemerkt, dat ik moest plassen. Het zal wel door de regen komen, dat ik er niet op lette, al heb ik dus wel gemerkt dat de regen lekker warm was. Het zal op dat ogenblik wel geweest zijn, dat ik aan het plassen was. Ik hang mijn natte kleren over een rekje en loop naar mijn kamer om wat droogs aan te trekken. Ik bedenk me dat ik het oefenbroekje van Ferrie nog ergens heb liggen, eens even kijken. Ja, hier ligt hij. Die is best nog een keer te dragen, dus ik trek hem aan. Ik kan wel voelen dat ik er al een keer in geplast heb, hij is iets dikker dan toen ik hem schoon aantrok. Het voelt wel goed, vind ik. Dan hoor ik mama thuiskomen, vlug een gymbroekje aan, voordat ze me zó ziet.
Net op tijd, ik loop net mijn kamer uit als mama de trap opkomt.
“Zo, jij bent zomers gekleed, met je blote bast. Je was zeker natgeregend?”
“Ja, ik zat op de fiets middenin de bui, ik was doorweekt. Ik heb mijn natte kleren op het rekje gehangen. Maar wat is er besloten over de meivakantie, mag Ferrie ook mee?”
“Daar spreken we elkaar na het eten over, de andere moeders komen hier koffie drinken, dan horen we hoe en wat.”
“Oooo, moet ik nog langer wachten. Ik zou het heel leuk vinden als Ferrie ook mee mag, dan zijn we met drie bedplassers, dat hebben we nog geen van drieën ooit meegemaakt.”
“Daar moeten we het even over hebben, mannetje. Jij plast in bed, nou ja, in je luier, als je slaapt. Dat hebben veel meer kinderen, ook op jouw leeftijd. Maar nu heb je ook overdag ongelukjes, dat is vervelend. Het zal wel weer overgaan, maar voorlopig zit je regelmatig met een natte broek. Ben je vandaag droog gebleven?”
Ik twijfel even, zal ik vertellen dat het misgegaan is, of houd ik het geheim? Ik besluit eerlijk te zijn. “Nou mam, op school ging het heel goed, ik ben vaak gaan plassen. Maar op de fiets in de regen ging het toch mis, ik denk omdat ik zo natregende. Ik heb toen zomaar geplast, ik merkte het eigenlijk niet, mijn broek was toch al nat.”
“Och jochie, kom eens hier bij me. Wat een pechvogel ben je, geef me een knuffel.”
Ik kreeg een dikke knuffel van mama, toen ze me losliet gaf ze een paar klopjes op mijn billen.
“Wat is dat? Is je bips dikker geworden?” Mama trekt mijn sportbroekje naar beneden en ziet nu dat ik een speciaal onderbroekje draag. “Wat is dat? Hoe kom je eraan?”
“Die heb ik van Ferrie’s mama gekregen, ze dacht dat ik misschien op de bank zou plassen.”
“Nou, zo te zien heb je er ook in geplast. Och och, 14 jaar, hoe kan dat nou? Luister, wij hebben geen geld voor drynites, of hoe noem je ze, oefenbroekjes? De luiers voor ’s nachts kosten me al zoveel. Maar je kunt niet telkens in een natte broek rondlopen, dan lachen de kinderen je misschien uit, bovendien blij́f ik dan kleren wassen. Ik heb het volgende bedacht: voor de nacht kan ik je de katoenen luier aandoen, met het plastic broekje natuurlijk. Dan hebben we de wegwerpluiers voor overdag, zolang het nodig is. Wat vind je daarvan?”
Ik moet even nadenken. Dat katoenen luierbroekje zit wel lekker als ik slaap, met het gladde plastic broekje eroverheen. En de wegwerp luier zit ook wel fijn, maar is dat niet te dik onder mijn broek? Zien mijn klasgenoten dat niet? Ik moet natuurlijk zoveel mogelijk op de wc gaan plassen, dan valt het niet zo op dat ik een luier draag. En in de vakantie met Tim en Ferrie, die geven er niet om. Misschien blijf ik daarna wel droog overdag….
“Goed mam, ik denk dat dat een goed plan is. Dus ik mag nu deze aanhouden?” en ik wijs naar mijn pull-up.
“Hier, een kus van me, lekkere knul,” zegt mama, en ze knijpt me bijna fijn.
De andere twee moeders komen rond 20:00. Tim is meegekomen, Ferrie niet, die moet op zijn zusje passen.
Wij worden naar mijn kamer gestuurd, zodat de vrouwen rustig kunnen praten. Prima, dan gaan wij intussen opzoeken waar de camping precies ligt, en wat we daar kunnen doen. Tim had het over grotten, en mountain bikes. Die moeten we dan huren, dat kost natuurlijk een hoop geld. “In België hebben ze natuurlijk frites, en in Limburg vlaaien,” breng ik in, “en mama kan heerlijke Surinaamse gerechten maken.”
“Ik hoop dat er ook een zwembad is, als het zo warm blijft wil ik het liefste zwemmen!” zegt Tim.
Zo zitten we te kletsen en te wachten, tot we een seintje van mama krijgen dat we naar beneden mogen komen.
Ik moet plassen van de spanning, en bedenk dan dat ik het oefenbroekje aan heb. Dat komt goed uit, want ik wil niets missen van wat de moeders te zeggen hebben. Ik doe voorzichtig een plas, ik ben toch een beetje bang dat het gaat lekken. Het voelt weer lekker warm in mijn kruis, en ik zie geen lekkage. Nu laat ik nog wat plas in mijn pull-up lopen, tot mijn blaas leeg is. Ik wiebel wat op mijn stoel, het lijkt alsof ik een kussentje tussen mijn benen heb. Maar nu opletten, de moeder van Tim gaat wat zeggen.
“Jongens, we hebben er uitgebreid over gesproken, of het mogelijk is dat niet alleen wij, maar ook Ferrie meekan naar Voeren. Het lijkt heel leuk, jullie zijn in korte tijd goede vriendjes geworden. En het is bijzonder, want jullie plassen alle drie nog in je bed. En jij, David, plast ook nog in je broek,” “Soms!” roep ik tussendoor. “soms, heb je een natte broek, net als Ferrie, is het niet, Yvonne?”
”Klopt, hij draagt speciale onderbroekjes hiervoor. Zo noemen we ze meestal, het zijn luierbroekjes of pull-ups, jullie weten wel, drynites. En ’s nachts gewone wegwerpluiers, die kunnen meer aan.”
“Timmie draagt ’s nachts een katoenen luier met een plastic broekje,” zegt Karlijn (zo blijkt de moeder van Tim te heten), “dat is beter voor het milieu, denken wij, maar wel wat meer werk. Hoe pak jij het aan, Bernice?” vraagt ze aan mama.
“Ik heb met David afgesproken dat hij ’s nachts ook katoen draagt, dat luierbroekje dat hij van jullie heeft gekregen, Karlijn. Nog dank daarvoor, en overdag gaat mijn kereltje voor zolang het nodig is een wegwerpluier dragen, die hebben we nog genoeg op voorraad.”
“Dus de bedden en de kleren zullen droog blijven, daar hoeven we niet bang voor te zijn. Bernice en ik zijn allebei ervaren luieraantrekkers, dus dat moet goed komen. Jongens, we hebben besloten dat jullie met zijn drieën mee kunnen naar de camping. Bernice en ik gaan mee, Yvonne blijft bij Welmoed, die gaat zwemmen om haar diploma te halen.”
We staan juichend te springen, en we omhelzen elkaar. “Weet Ferrie het al? vraag ik.
“Die ga ik nu bellen,” antwoordt Yvonne. Even later horen we gejuich aan de andere kant van de telefoon, voor Ferrie was het natuurlijk het spannendst, wíj́ wisten al zeker dat we zouden gaan.
Dan gaan de twee moeders naar huis, en Timmie natuurlijk ook.
Mama vraagt hoe het met mijn speciale onderbroekje zit, toen ik aan het springen was dacht ze te zien dat hij wat afgezakt was door het gewicht. “Ik vond het zó spannend, mama, dat ik erin geplast heb. Maar het lekt toch niet door?” Dat moet mama toegeven, als ze eens goed gevoeld heeft. Pull-up nat, korte broekje droog.
“Ga maar vast douchen, ik kom er zó aan.”
Zoals altijd sopt mama me in, ik spoel mezelf af, en mama wrijft de vettende crème op mijn huid en de beschermende zalf over mijn kruis. Mama zorgt goed voor me, realiseer ik me. En een massage is nog lekkerder, want dan neemt mama er veel meer tijd voor. Dat zal tante Karlijn wel merken, als ze door mama gemasseerd wordt.
Mama ziet erop toe dat ik eerst nog een plas doe, dan doet ze me het katoenen luierbroekje aan en trekt het plastic broekje eroverheen.
Nog een knuffel, en ik lig te dromen.
Bedplasser91
Plasticbroekjesfan!
Alle drie de jongens met een plasticbroekje aan, goed zo! Ik zie het voor me.... Doet me terugdenken aan mijn eigen jeugd, ik moest elke nacht een plasticbroekje aan en het was elke morgen nat.
anoniem444
Toplid
Wat een mooi verhaal ben benieuwd hoe het verder gaat.
DiaperSniper010
Superlid
Ik had er niks sexueels in gelezen ofzo maar begrijp de waarschuwing (alles wat stijf is in 16+ 
Ben benieuwd naar het vervolg…..
Ben benieuwd naar het vervolg…..
Weer een hoofdstuk af. Hoewel het niet zo lang is, hoop ik dat jullie het toch de moeite waard vinden.
XVIII
De laatste dagen voor de vakantie brengen een verandering voor mij. Mama zorgt ervoor dat ik ’s morgens een wegwerpluier aandoe en dan mijn korte broekje eroverheen.
Het valt nauwelijks op, ondanks dat het wat dikker is dan wanneer ik een onderboekje draag. Alleen als ik buk moet ik oppassen, dat er niets van mijn luier te zien is boven de rand van mijn broekje. Ik heb bedacht, als er iemand een opmerking over maakt, dat ik zal zeggen dat ik door een blaasontsteking plasproblemen heb. En dat de luier daarom nodig is.
Maar niemand heeft het in de gaten, of in elk geval niemand maakt opmerkingen over mijn iets dikkere kont.
Het dragen van de luier heeft op een bepaalde manier invloed op hoe ik me voel: het geeft me rust, ik kan me beter concentreren op mijn schoolwerk, en het gekke is vooral, dat ik geen ongelukjes meer heb. Ik ga wel naar het toilet om te plassen tussen de lessen door, met wat gedoe wip ik dan mijn plasser uit de luier, maar die blijft verder droog.
Zou het broekplassen over zijn? Dan hoef ik overdag geen luier meer aan natuurlijk. Dat zou geweldig zijn! Maar dan bedenk ik me dat ik het fijne gevoel dat het plassen me geeft dan ook zal missen, geen warme plas meer en niet genieten van de dikke prop tussen mijn benen. Tenminste, overdag, want ’s nachts plas ik nog vrijwel elke keer in mijn luier. Nou ja, we zien het wel. Mama heeft gezegd dat ik toch wel een tijdje droog moet zijn voor ze me geen luier meer aandoet.
Ik heb Ferrie laten zien dat ik nu ook een luier draag overdag, toen we tegelijkertijd naar de wc gingen.
“Gaaf hé,” had hij gezegd, “nou blijft je broek zeker droog, net als de mijne. Toen ik je zag lopen dacht ik al iets te zien.”
“Kon je mijn luier zien dan?” vroeg ik.
“Nee, dat niet, maar je liep net iets anders dan normmal, en je billen zijn gegroeid, hahaha! En je weet dat ik er oog voor heb, of iemand in zijn broek geplast heeft of beschermend ondergoed draagt. Ik let daar automatisch op. Anderen zien dat helemaal niet.”
Mama vindt het bijzonder knap dat het me lukt om droog te blijven, dat had ze wel gehoopt, maar niet verwacht. Ze waarschuwt me wel dat ik misschien toch nog een terugval krijg, want het is toch wel spannend zo vlak voor de vakantie.
Dat begrijp ik wel, dat ik niet te blij moet zijn, het zou wel gek zijn als het ineens gestopt is, mijn ongelukjes overdag. Maar ja, het was ook zomaar ineens begonnen…..
Na de laatste schooldag was mama toch wel heel nieuwsgierig, hoe ik eruit zou zien als ik wel in mijn luier geplast heb. Zou het niet lekken, zie je veel verschil? En zelf ben ik ook wel nieuwsgierig.
Dus thuis aan de thee zegt ze dat ik maar eens in de luier moest plassen.
“Nu?” vraag ik.
“Ja, waarom niet? Jij kunt toch altijd een plas doen, op commando?”
Dat is zo, dus als ik me even concentreer begint er een straaltje te lopen, dat wordt wat groter, ik voel het weer lekker over mijn plasser en mijn zakje stromen en dan verdwijnt het in de luier. Die wordt dikker, geen twijfel.
“Heb je een plas gedaan? Sta nu eens op en loop maar wat heen en weer.”
Dat doe ik, het voelt heerlijk. Ik loop naar de spiegel en bekijk mezelf eens goed. Dat valt best mee, voor mijn gevoel was het veel dikker geworden. Maar eigenlijk is het nauwelijks te zien dat ik in mijn luier geplast heb.
“Kom nu eens hier,” zegt mama, en ze wrijft over mijn broekje om te voelen of het ergens nat is geworden. Dat is niet het geval. “Ik zie wel iets verschil,” merkt ze op, “maar dat komt omdat ik je billen heel goed ken. Ik denk niet dat het anderen op zou vallen. De luier werkt goed, geen lekkage. Mooi zo. Maar goed, ’s nachts lekt het ook nooit door natuurlijk. Vind je het niet vervelend zitten, zo’n volle luier?”
Vrolijk zeg ik dat het wel goed voelt. Dan bedenk ik me dat ik maar niet te enthousiast moet overkomen, en meld erachteraan dat het een veilig idee is, omdat het niet lekt en nauwelijks te zien is.
Ik mag de luier aanhouden van mama, tijdens het eten en ook daarna, als ik mijn tas ga inpakken voor onze reis.
Wanneer het tijd is om te gaan slapen komt mama om me te helpen. Ze wil zien of ik geen uitslag heb gekregen door het vele bewegen en zitten en lopen met de volle luier. Ze trekt mijn korte broekje uit, opent de luier en bekijkt mijn huid goed, om te concluderen dat alles er prima uitziet. Ze geeft me een tikje op mijn kont en zegt dat het een veilig idee is, zo’n luier, maar dat ik toch maar beter geen ongelukjes meer moet hebben overdag.
Dan zet ze me onder de douche, sopt me in en ik sta een tijdje van het warme water te genieten.
Tenslotte volgt weer het standaard ritueel met de vettende crème, de beschermende zalf, de katoenen luier en het plastic broekje.
“Morgen op vakantie, mama, ik heb er zoveel zin in. We gaan allemaal leuke dingen doen, ik denk dat ik niet kan slapen van de spanning.”
“Dat zou ik toch maar doen, lieve schat van me, weet je wat? Ga maar lekker dromen van al die leuke dingen. We zijn boffers, met zulke goede vrienden mee op vakantie, ik heb er ook zin in. Welterusten nu!”
XVIII
De laatste dagen voor de vakantie brengen een verandering voor mij. Mama zorgt ervoor dat ik ’s morgens een wegwerpluier aandoe en dan mijn korte broekje eroverheen.
Het valt nauwelijks op, ondanks dat het wat dikker is dan wanneer ik een onderboekje draag. Alleen als ik buk moet ik oppassen, dat er niets van mijn luier te zien is boven de rand van mijn broekje. Ik heb bedacht, als er iemand een opmerking over maakt, dat ik zal zeggen dat ik door een blaasontsteking plasproblemen heb. En dat de luier daarom nodig is.
Maar niemand heeft het in de gaten, of in elk geval niemand maakt opmerkingen over mijn iets dikkere kont.
Het dragen van de luier heeft op een bepaalde manier invloed op hoe ik me voel: het geeft me rust, ik kan me beter concentreren op mijn schoolwerk, en het gekke is vooral, dat ik geen ongelukjes meer heb. Ik ga wel naar het toilet om te plassen tussen de lessen door, met wat gedoe wip ik dan mijn plasser uit de luier, maar die blijft verder droog.
Zou het broekplassen over zijn? Dan hoef ik overdag geen luier meer aan natuurlijk. Dat zou geweldig zijn! Maar dan bedenk ik me dat ik het fijne gevoel dat het plassen me geeft dan ook zal missen, geen warme plas meer en niet genieten van de dikke prop tussen mijn benen. Tenminste, overdag, want ’s nachts plas ik nog vrijwel elke keer in mijn luier. Nou ja, we zien het wel. Mama heeft gezegd dat ik toch wel een tijdje droog moet zijn voor ze me geen luier meer aandoet.
Ik heb Ferrie laten zien dat ik nu ook een luier draag overdag, toen we tegelijkertijd naar de wc gingen.
“Gaaf hé,” had hij gezegd, “nou blijft je broek zeker droog, net als de mijne. Toen ik je zag lopen dacht ik al iets te zien.”
“Kon je mijn luier zien dan?” vroeg ik.
“Nee, dat niet, maar je liep net iets anders dan normmal, en je billen zijn gegroeid, hahaha! En je weet dat ik er oog voor heb, of iemand in zijn broek geplast heeft of beschermend ondergoed draagt. Ik let daar automatisch op. Anderen zien dat helemaal niet.”
Mama vindt het bijzonder knap dat het me lukt om droog te blijven, dat had ze wel gehoopt, maar niet verwacht. Ze waarschuwt me wel dat ik misschien toch nog een terugval krijg, want het is toch wel spannend zo vlak voor de vakantie.
Dat begrijp ik wel, dat ik niet te blij moet zijn, het zou wel gek zijn als het ineens gestopt is, mijn ongelukjes overdag. Maar ja, het was ook zomaar ineens begonnen…..
Na de laatste schooldag was mama toch wel heel nieuwsgierig, hoe ik eruit zou zien als ik wel in mijn luier geplast heb. Zou het niet lekken, zie je veel verschil? En zelf ben ik ook wel nieuwsgierig.
Dus thuis aan de thee zegt ze dat ik maar eens in de luier moest plassen.
“Nu?” vraag ik.
“Ja, waarom niet? Jij kunt toch altijd een plas doen, op commando?”
Dat is zo, dus als ik me even concentreer begint er een straaltje te lopen, dat wordt wat groter, ik voel het weer lekker over mijn plasser en mijn zakje stromen en dan verdwijnt het in de luier. Die wordt dikker, geen twijfel.
“Heb je een plas gedaan? Sta nu eens op en loop maar wat heen en weer.”
Dat doe ik, het voelt heerlijk. Ik loop naar de spiegel en bekijk mezelf eens goed. Dat valt best mee, voor mijn gevoel was het veel dikker geworden. Maar eigenlijk is het nauwelijks te zien dat ik in mijn luier geplast heb.
“Kom nu eens hier,” zegt mama, en ze wrijft over mijn broekje om te voelen of het ergens nat is geworden. Dat is niet het geval. “Ik zie wel iets verschil,” merkt ze op, “maar dat komt omdat ik je billen heel goed ken. Ik denk niet dat het anderen op zou vallen. De luier werkt goed, geen lekkage. Mooi zo. Maar goed, ’s nachts lekt het ook nooit door natuurlijk. Vind je het niet vervelend zitten, zo’n volle luier?”
Vrolijk zeg ik dat het wel goed voelt. Dan bedenk ik me dat ik maar niet te enthousiast moet overkomen, en meld erachteraan dat het een veilig idee is, omdat het niet lekt en nauwelijks te zien is.
Ik mag de luier aanhouden van mama, tijdens het eten en ook daarna, als ik mijn tas ga inpakken voor onze reis.
Wanneer het tijd is om te gaan slapen komt mama om me te helpen. Ze wil zien of ik geen uitslag heb gekregen door het vele bewegen en zitten en lopen met de volle luier. Ze trekt mijn korte broekje uit, opent de luier en bekijkt mijn huid goed, om te concluderen dat alles er prima uitziet. Ze geeft me een tikje op mijn kont en zegt dat het een veilig idee is, zo’n luier, maar dat ik toch maar beter geen ongelukjes meer moet hebben overdag.
Dan zet ze me onder de douche, sopt me in en ik sta een tijdje van het warme water te genieten.
Tenslotte volgt weer het standaard ritueel met de vettende crème, de beschermende zalf, de katoenen luier en het plastic broekje.
“Morgen op vakantie, mama, ik heb er zoveel zin in. We gaan allemaal leuke dingen doen, ik denk dat ik niet kan slapen van de spanning.”
“Dat zou ik toch maar doen, lieve schat van me, weet je wat? Ga maar lekker dromen van al die leuke dingen. We zijn boffers, met zulke goede vrienden mee op vakantie, ik heb er ook zin in. Welterusten nu!”
Bedplasser91
Plasticbroekjesfan!
Spannend hoor, zo'n laatste nacht voor de vakantie. Ik denk dat Davids mooie blauwe plasticbroekje morgen wel totaal volgeplast zal zijn... En ik weet hoe dat voelt. 
DiaperSniper010
Superlid
Heerlijk. Ben benieuwd hoe de vakantie gaat verlopen.
