Storytimezz
Toplid
Fun fact, het verhaal is al bijna 25 A4 kantjes lang!
---------------------------------------------------------------------------------
Hoofdstuk 10
Na het zwemmen worden we met zijn allen weer aan bij de zorginstelling afgezet. Vergeleken met de heenweg was de busrit een stuk rustiger nu iedereen een beetje moe was. Gelukkig staat er voor mij en Emily niets meer op de planning en mogen we zelf iets verzinnen.
Waar de kleinste kinderen naar hun kamer worden gebracht om een middagdutje te doen, gaan ik en Emily naar de gezamelijke ruimte. Toegegeven dat we allebei een afgemat zijn, ploffen we neer op een van de banken met een televisieopstelling.
Ik pak de afstandsbediening en kijk vragend naar Emily. “Wil je soms Mario karten?”
“Nee liever niet,” schudt ze. “Zullen we gewoon een film kijken?” Ze grinnikt en voegt daar aan toe, “Wat dacht je van Cars? Daar heb je vandaag al reclame voor gemaakt.”
“Ja kan,” zeg ik licht blozend.
“Kom op, het stond je echt super schattig,” zegt ze als ze zich tegen me aan nestelt. “Hoe voelt dat eigenlijk, zo’n luier? Ik ben best wel nieuwsgierig.”
“Hmm, eerst voelde het best wel apart, maar niet onaangenaam. Best wel zacht zelfs,” antwoord ik haar peinzend. “Ik draag ze sinds ik hier ben en ik heb ze eigenlijk ook niet echt nodig, en toch zit het wel fijn.” Ik realiseer me dat het bij mij ook begon met nieuwsgierigheid, dus zeg ik lachend: “Als je echt nieuwsgierig bent kan je er misschien wel een proberen!”
“O denk je?” Vraagt ze verlegen.
“Ja tuurlijk, ik heb een hele stapel op mijn kamer liggen.”
“Stiekem wil ik het nu wel proberen. Kan jij mij dan helpen? Dan kan ik jou daarna ook verschonen.”
“Nu, als in nu, nu?” Ik zie dat ze enthousiast knikt. “Okay deal, kom maar mee. Dan kunnen we daarna de film aanzetten zonder onderbrekingen,” zeg ik met een knipoog.
We lopen samen de zaal uit naar de vleugel met kamers. Ze laat weten dat haar kamer een gang verderop zit en ze blij is dat ze niet zo ver hoeft te lopen op haar enkel. Eenmaal in mijn kamer aangekomen ziet ze de kinderlijke muurschilderingen. Ze is meteen fan want die creëren een heel andere sfeer dan de kale witte muren bij haar op de kamer.
Ze loopt langs de kasten en stopt bij de grote commode. “Zijn dit ze?” Vraagt ze wijzend naar een stapel luiers met motiefjes in op de planken.
“Yes, in alle soorten en kleuren,” lach ik haar toe.
Ze pakt een lichtroze Crinklz luier met toverfeeën van onderop de stapel en vouwt hem open. “Zo, ik wist niet dat ze zo groot waren,” zegt ze vol verbazing. “Denk je dat ik ze ook pas?”
“Dat moet wel goedkomen hoor, zal ik je helpen?”
Zonder gêne knikt ze ja en klimt ze de commode op. Voorzichtig vouw ik haar rok naar boven en gebied haar deze vast te houden. Nog een keer vraag ik of ze het echt wil proberen en ik zie dat ze haar enthousiasme maar moeilijk kan verbergen. Zo gezegd, zo gedaan. Ik pak de luier van haar aan en leg hem open naast haar neer. Vervolgens zet ik de bus talkpoeder en het pakje doekjes klaar, net zoals ik de verzorgsters wel eens zie doen.
Voorzichtig trek ik een beetje onhandig haar slip uit en ligt ze naakt voor me. Ik probeer weg te kijken uit beleefdheid en vraag of ze haar kont iets kan optillen. Ze moet lachen en heeft het naar d’r zin, dus speel ik mee en til haar benen verder de lucht in om vervolgens de luier onder haar te schuiven. Met wat gestuntel trek ik de dikke luier recht, strooi ik een flinke lading poeder over haar heen en vouw ik de luier dicht. Een voor een plak ik de plakkers goed strak vast en wrijf ik ze nog even aan.
“Zo, dat was het. Wat vind je er van?” vraag ik haar.
Ze laat haar rok los en voelt aan de luier. “Zacht, heel zacht. Je had gelijk.” Ze lacht en klimt van de commode af. “Nu is het jouw beurt.”
Met pretoogjes knielt ze voor me en maakt ze de gespen van mijn tuinbroek los en helpt me eruit te stappen. Niet veel later knoopt ze ook mijn romper los en leidt ze me naar de commode. “Ga maar liggen, zo te zien kan je wel een verschoning gebruiken,” zegt ze als ze met haar hand over mijn natte luier wrijft.
Het verschonen voelt als een intiem moment en ze maakt me grondig schoon met de doekjes. Ze pakt een matchende roze luier en legt hem onder mijn billen. Het is duidelijk dat ze net als ik maar weinig ervaring heeft met luiers verschonen, maar ze heeft er wel plezier in. Dat is wel duidelijk als ze plagerig met het kietelende talkpoeder begint te strooien en het goed inwrijft. Daarna plakt ze de luier dicht. Vergeleken met hoe de zusters het doen zit de luier misschien wat minder recht, maar dit is wel weer een bijzonder moment wat we delen.
Nu we allebij een luier omhebben kleden we ons weer aan. Ik help haar aan een romper, net zoals ik altijd aan heb. Daaroverheen heeft ze haar shirt en rok zodat de luier eigenlijk niet eens zichtbaar is. We raken gewend aan elkaars aanraking en nadat ook ik mijn tuinbroek weer aan heb, lopen we terug naar de recreatiezaal om Cars te kijken. Natuurlijk nadat we afgesproken hebben dat de film niet onderbroken wordt voor een plaspauze.
---------------------------------------------------------------------------------
Hoofdstuk 10
Na het zwemmen worden we met zijn allen weer aan bij de zorginstelling afgezet. Vergeleken met de heenweg was de busrit een stuk rustiger nu iedereen een beetje moe was. Gelukkig staat er voor mij en Emily niets meer op de planning en mogen we zelf iets verzinnen.
Waar de kleinste kinderen naar hun kamer worden gebracht om een middagdutje te doen, gaan ik en Emily naar de gezamelijke ruimte. Toegegeven dat we allebei een afgemat zijn, ploffen we neer op een van de banken met een televisieopstelling.
Ik pak de afstandsbediening en kijk vragend naar Emily. “Wil je soms Mario karten?”
“Nee liever niet,” schudt ze. “Zullen we gewoon een film kijken?” Ze grinnikt en voegt daar aan toe, “Wat dacht je van Cars? Daar heb je vandaag al reclame voor gemaakt.”
“Ja kan,” zeg ik licht blozend.
“Kom op, het stond je echt super schattig,” zegt ze als ze zich tegen me aan nestelt. “Hoe voelt dat eigenlijk, zo’n luier? Ik ben best wel nieuwsgierig.”
“Hmm, eerst voelde het best wel apart, maar niet onaangenaam. Best wel zacht zelfs,” antwoord ik haar peinzend. “Ik draag ze sinds ik hier ben en ik heb ze eigenlijk ook niet echt nodig, en toch zit het wel fijn.” Ik realiseer me dat het bij mij ook begon met nieuwsgierigheid, dus zeg ik lachend: “Als je echt nieuwsgierig bent kan je er misschien wel een proberen!”
“O denk je?” Vraagt ze verlegen.
“Ja tuurlijk, ik heb een hele stapel op mijn kamer liggen.”
“Stiekem wil ik het nu wel proberen. Kan jij mij dan helpen? Dan kan ik jou daarna ook verschonen.”
“Nu, als in nu, nu?” Ik zie dat ze enthousiast knikt. “Okay deal, kom maar mee. Dan kunnen we daarna de film aanzetten zonder onderbrekingen,” zeg ik met een knipoog.
We lopen samen de zaal uit naar de vleugel met kamers. Ze laat weten dat haar kamer een gang verderop zit en ze blij is dat ze niet zo ver hoeft te lopen op haar enkel. Eenmaal in mijn kamer aangekomen ziet ze de kinderlijke muurschilderingen. Ze is meteen fan want die creëren een heel andere sfeer dan de kale witte muren bij haar op de kamer.
Ze loopt langs de kasten en stopt bij de grote commode. “Zijn dit ze?” Vraagt ze wijzend naar een stapel luiers met motiefjes in op de planken.
“Yes, in alle soorten en kleuren,” lach ik haar toe.
Ze pakt een lichtroze Crinklz luier met toverfeeën van onderop de stapel en vouwt hem open. “Zo, ik wist niet dat ze zo groot waren,” zegt ze vol verbazing. “Denk je dat ik ze ook pas?”
“Dat moet wel goedkomen hoor, zal ik je helpen?”
Zonder gêne knikt ze ja en klimt ze de commode op. Voorzichtig vouw ik haar rok naar boven en gebied haar deze vast te houden. Nog een keer vraag ik of ze het echt wil proberen en ik zie dat ze haar enthousiasme maar moeilijk kan verbergen. Zo gezegd, zo gedaan. Ik pak de luier van haar aan en leg hem open naast haar neer. Vervolgens zet ik de bus talkpoeder en het pakje doekjes klaar, net zoals ik de verzorgsters wel eens zie doen.
Voorzichtig trek ik een beetje onhandig haar slip uit en ligt ze naakt voor me. Ik probeer weg te kijken uit beleefdheid en vraag of ze haar kont iets kan optillen. Ze moet lachen en heeft het naar d’r zin, dus speel ik mee en til haar benen verder de lucht in om vervolgens de luier onder haar te schuiven. Met wat gestuntel trek ik de dikke luier recht, strooi ik een flinke lading poeder over haar heen en vouw ik de luier dicht. Een voor een plak ik de plakkers goed strak vast en wrijf ik ze nog even aan.
“Zo, dat was het. Wat vind je er van?” vraag ik haar.
Ze laat haar rok los en voelt aan de luier. “Zacht, heel zacht. Je had gelijk.” Ze lacht en klimt van de commode af. “Nu is het jouw beurt.”
Met pretoogjes knielt ze voor me en maakt ze de gespen van mijn tuinbroek los en helpt me eruit te stappen. Niet veel later knoopt ze ook mijn romper los en leidt ze me naar de commode. “Ga maar liggen, zo te zien kan je wel een verschoning gebruiken,” zegt ze als ze met haar hand over mijn natte luier wrijft.
Het verschonen voelt als een intiem moment en ze maakt me grondig schoon met de doekjes. Ze pakt een matchende roze luier en legt hem onder mijn billen. Het is duidelijk dat ze net als ik maar weinig ervaring heeft met luiers verschonen, maar ze heeft er wel plezier in. Dat is wel duidelijk als ze plagerig met het kietelende talkpoeder begint te strooien en het goed inwrijft. Daarna plakt ze de luier dicht. Vergeleken met hoe de zusters het doen zit de luier misschien wat minder recht, maar dit is wel weer een bijzonder moment wat we delen.
Nu we allebij een luier omhebben kleden we ons weer aan. Ik help haar aan een romper, net zoals ik altijd aan heb. Daaroverheen heeft ze haar shirt en rok zodat de luier eigenlijk niet eens zichtbaar is. We raken gewend aan elkaars aanraking en nadat ook ik mijn tuinbroek weer aan heb, lopen we terug naar de recreatiezaal om Cars te kijken. Natuurlijk nadat we afgesproken hebben dat de film niet onderbroken wordt voor een plaspauze.
Laatst bewerkt:
