Afspraak in Atlanta II
Hoofdstuk 1
Twee jaar later
Het vliegtuig zat minder vol dan bij mijn eerste vlucht naar Atlanta, nu ongeveer twee jaar geleden. Met die reis begon, achteraf bezien, mijn nieuwe leven. Ik ging toen voor een lange straf- en disciplinesessie naar miss Wilson waarin luiers, spanking, opsluiting en vernedering centraal stonden. Bij een van de opdrachten die miss Wilson mij gaf om me te vernederen, het bezoek aan dr. Steiner, ontmoette ik toevallig Danielle. Zij was geïntrigeerd door de aanleiding van mijn bezoek aan de kliniek en wilde mij graag beter leren kennen. Nadat de sessie bij miss Wilson was afgesloten ging ik bij Danielle op bezoek. Dit was de start van een vriendschap die uitmondde in een relatie en, over een paar weken, in een huwelijk.
Danielle had psychologie gestuurd en had zich gespecialiseerd in mediation bij relatieproblemen. Ze werkte sinds drie jaar als zelfstandige en had al snel een goede reputatie en praktijk opgebouwd. De basis van onze relatie vormden mijn onderdanige gevoelens en haar dominante eigenschappen. We bleken elkaar uitstekend aan te vullen en ook elkaar ook goed aan te voelen. Al snel in onze relatie durfde ik mij helemaal aan haar over te geven waardoor zij zich helemaal vrij voelde om de leiding te pakken en die ook niet meer uit handen te geven. Naast ons spel hadden we genoeg raakvlakken maar het was juist de enorme klik op BDSM-gebied wat leidde tot plannen om te gaan samenwonen en binnenkort onze relatie met een huwelijk te bekrachtigen.
Sinds onze eerste kennismaking vloog ik regelmatig naar Atlanta en was Danielle ook twee keer in Nederland geweest. Het was nooit een vraag geweest of we in de States zouden gaan samenwonen of in Nederland, ook al was Danielle de Nederlandse taal machtig vanwege haar Nederlandse wortels. Danielle was de baas en had een goed inkomen. Ik had het laatste overigens ook maar Danielle had weer het voordeel dat zij een ruimer en vrijstaand huis had dat alle mogelijkheden had om te ‘spelen’. Maar het belangrijkste was dat Danielle de bovenliggende partij was in onze relatie en ik mij daar prettig bij voelde. Zij wilde in Atlanta blijven wonen en voor mij was haar wens een order. Toen de kogel door de kerk was en ik naar Atlanta zou emigreren was het tijd om de voorbereidingen daartoe te treffen.
Ik deed mijn huis in de verkoop en Danielle zette een aanvraag voor een verblijfsvergunning in gang. Ik schreef mijn ontslagbrief, rondde mijn werk af, schreef mij uit bij de gemeente en verkocht mijn inboedel en auto. Gelukkig leverde het verkrijgen van de verblijfsvergunning weinig problemen op en was die rond voordat ik in het vliegtuig stapte voor mijn definitieve vertrek naar Atlanta. Op basis van de verblijfsvergunning mocht ik nog niet werken, althans formeel niet. Danielle en ik hadden natuurlijk gesproken over wat ik zou gaan doen wanneer ik bij haar ingetrokken zou zijn. Voorlopig zou ik haar huisslaaf worden en zou ik volgens haar ‘meer dan een dagtaak hebben’ aan het schoonmaken, wassen, strijken en onderhouden van het huis en de tuin en vooral ook met haar te plezieren. De administratie mocht ik niet doen: sterker nog, ik had mijn geld op onze nieuwe gezamenlijke rekening laten storten en alleen Danielle bezat de bankpassen, pincodes en andere toegangsgegevens tot de rekeningen.
Danielle had al die tijd ook contact onderhouden met Carmen en Lila. Zij waren dus van mijn komst op de hoogte alsook van de vorm van mijn relatie met Danielle. Carmen had direct positief gereageerd en gevraagd of ik weer in de spoelkeuken kon werken. Dat bleef een moeilijk in te vullen positie. Ze had zelfs aangeboden om te helpen bij het aanvragen van een werkvergunning waar Danielle positief op had geantwoord. Dit proces liep nog en de verwachting was dat de aanvraag uiteindelijk goedgekeurd zou gaan worden, de termijn waarop was nog onzeker. Lila was een ander geval: Aanvankelijk was Danielle argwanend richting Lila omdat zij haar als een concurrente zag maar na een ontmoeting was die kou uit de lucht. Lila bleek ook dominant te zijn maar op andere type mannen te vallen en om dat te bevestigen liet ze de foto’s zien van haar huidige lover met wie ze een vanilla relatie had. Lila had tegen Danielle gezegd het ‘interesting’ te vinden om mij in de toekomst nog eens te ontmoeten...
Tijdens mijn vakanties naar Danielle hadden we samen de benodigde aanpassingen gedaan aan haar huis. Op haar verzoek kwam er een ruimte onder de trap waarin ik opgesloten kon worden. De ruimte kon worden afgesloten met een zwaar getralied hek dat met een slim systeem discreet maar effectief vergrendeld kon worden. In de tuin bouwde ik een hondenkennel, een omheinde en afsluitbare ruimte waarbinnen ik ‘vrij’ kon rondlopen met een groot hok om de nacht in door te brengen. Aan de voorzijde van het hok moest ik een zwaar metalen oog schroeven waaraan een ketting kon worden bevestigd. Een slaapkamer werd getransformeerd tot babykamer met een lief behang, commode, ledikant en speelbox met extra hoge en stevige spijlen. Voor in de woonkamer moest ik eenzelfde speelbox maken maar dan in elementen zodat deze eenvoudig opgebouwd en afgebroken kon worden. Danielle droeg mij ook op om een grote kinderstoel te maken waarin zij mij, indien gewenst, kon vastzetten. Tevreden met het resultaat schoof zij mij vervolgens een bouwtekening onder de neus van een schandpaal. Die bouwde ik ook en werd in de kelder geplaatst. Van mijn geld kocht Danielle allerhande spullen als de gehele inrichting van de babykamer, kleding, luiers, en accessoires.
Hoewel Danielle en ik een gezamenlijke passie hadden in BDSM betekende dit niet dat onze voorkeuren identiek waren: zo was mijn liefde voor luiers niet de hare. Door uitruil en overleg kwamen we tot overeenstemming. Zoals Danielle mij tegemoet kwam wat betreft de luiers zegde ik toe dat zij mijn penis mocht kooien en erboven de tatoeage ‘Slave’ liet zetten met daaronder haar initialen. Als psychologe was Danielle verbaal sterk en getraind in het doorgronden van de psyche en het beïnvloeden ervan. Verbale dominantie en het hebben van mentaal overwicht gaf ons beiden veel voldoening en was een vast onderdeel van ons spel. Danielle was daarnaast ook fan van bondage en puppy spel. Dat laatste trok mij niet aan maar ik had mijn enige joker al ingezet om te voorkomen dat Danielle met naalden aan de gang ging. Danielle betreurde dat maar respecteerde mijn afkeer.
De overeengekomen huisregels waren duidelijk: Ik moest haar altijd met twee woorden aanspreken, ongeacht waar we waren en met wie, tenzij zij anders aangaf. Danielle mocht te allen tijde zelf bepalen hoe zij mij wilde aanspreken. Ik mocht niets doen zonder vooraf van haar toestemming te hebben gekregen. Ik diende Danielle te volgen in wat zij deed of wilde gaan doen. Het stond Danielle vrij om, wanneer zij dat wilde, met een andere man of vrouw seks te hebben. Voor mij gold dit alles natuurlijk niet. De lijst was nog een stukje langer maar in essentie draaide het om het gegeven dat Danielle bepaalde en ik diende te gehoorzamen. Over straffen bij niet-gehoorzamen stond er in de lijst niets opgenomen, enkel de term ‘passende maatregelen’. Maar ik wist uit ervaring dat die straffen niet mals waren. Danielle kon het mij erg moeilijk maken!
Vanuit haar werk als mediator had Danielle veel contact met juristen. Met enkelen was zij goed bevriend en één daarvan, Susan, was zelfs haar BFF. Danielle en Susan kenden elkaar door en door en vertrouwden elkaars diepste geheimen toe. Aan haar had Danielle gevraagd of het juridisch houdbaar was om een contract op te stellen waarin de BDSM-aspecten en bijbehorende afspraken waren vastgelegd. Susan had gezegd dat daar geen jurisprudentie over was. Of een dergelijk contract juridische waarde had kon dus niet met zekerheid worden gezegd. Wat in het nadeel van het contract pleitte was dat het contract geen gangbare overeenkomst was en dat een rechter deze ook niet serieus zou nemen. Maar, had Susan gezegd, je maakt meer kans als je gebruik maakt van de kracht van de herhaling: Een door de onderliggende partij opgenomen video, waarin het contract en de strekking ervan werd bevestigd, maakte het mogelijk juridisch meer houdbaar. Susan had Danielle geadviseerd om met tussenpozen van enkele maanden opnamen te maken om daarmee aan te tonen dat het contract door beide partijen vrijwillig en weloverwogen zou worden aangegaan. Tel daarbij, zo zei ze verder, de te zetten tatoeage op en dat het voor de onderliggende partij een vernederende gang naar de rechter zou worden wanneer hij het contract wilde laten ontbinden. Alle ‘dirty details’ zouden op straat komen te liggen en ik zou mijzelf tot paria maken. Het dreigen met een rechtsgang om het BDSM-contract juridisch te laten toetsen gaf Danielle dus wel degelijk een voordeel. Susan zou het contract opstellen en aan Danielle en mij voorleggen. Het ondertekenen zou op video worden opgenomen waarbij ik nog de bevestiging zou geven dat ik het contract uit vrije wil en bij volledig besef ging ondertekenen en mij met plezier zou gaan onderwerpen aan het gezag van mijn vrouw. Dit alles stond morgen al op het programma. Danielle liet er geen gras over groeien...
Wist ik daarmee wat mij te wachten stond? Ja, in grote lijnen wel en alle extremiteiten en limieten waren uitgebreid besproken en overeengekomen en hadden we zelf op video vastgelegd. Ik kon verwachten dat Danielle in het begin voorzichtig zou zijn zonder mij daarbij het gevoel te geven te kunnen terugkrabbelen. Danielle zou mij op dieet zetten omdat zij mij te zwaar vond. Daar had zij een punt, ik ben een paar kilo boven het gezond gewicht. De bandbreedte van een gezond gewicht is op basis van mijn lengte ongeveer twintig kilo. Dit betekent dat ik een gewichtsafname kan verwachten van minimaal tien kilo. Hoe Danielle dit gaat aanpakken weet ik nog niet. Ik wacht het maar af. Evenmin weet ik of ik ‘s nachts naast haar in bed mag liggen of dat zij mij in de babykamer laat slapen of buiten in het hondenhok of in de ruimte onder de trap. Daarnaast zou ze mij ook kunnen ketenen in de kelder. Alles was mogelijk en als Danielle ergens een meester in was, dan was het wel in het mij op het verkeerde been zetten: Mind fuck. Ik kijk op de monitor in de rugleuning van de stoel voor mij en zoek het kanaal van Flight tracking op als ik mijn oren meen te voelen. Ja, mijn vermoeden is juist, we hebben de daling ingezet. Nog een half uur tot de landing en ongeveer een uur totdat ik Danielle weer zie.
Het laatste half uur van de vlucht was altijd het leukste vond ik. Je ziet veel meer van het landschap omdat je lager en langzamer vliegt. Bij de vleugels zie je weer de kleppen die steeds een stukje meer worden uitgeklapt en de bewegingen van het rolroer om het vliegtuig recht voor de landingsbaan te houden. Heel zachtjes raakten de wielen de baan en kwamen de spoilers aan de bovenzijde van de vleugel omhoog. Aan het uiteinde van de motor werden de kleppen opengeklapt die de richting van de straalstroom afbogen waardoor het vliegtuig nog meer kon afremmen. Na enkele minuten taxiën stonden we stil bij de gate en werden de motoren uitgezet. Even later ging het lampje van ‘stoelriemen vast’ uit en mochten we gaan staan om onze handbagage uit de bakken boven ons hoofd te halen.
De immigratie vroeg dit keer meer tijd omdat ik op het landingsformulier heb aangegeven mij in Atlanta te gaan vestigen. Een controle van mijn nieuwe adres, de bewoner ervan en mijn verblijfsvergunning bevestigden mijn verhaal en waarna ik mijn koffer van de band kon gaan halen. De bagage van mijn vlucht kwam er al snel aan en mijn donkerblauwe koffers met de extra oranje sjorband waren tussen de bagage eenvoudig te herkennen. Snel laadde ik ze op een trolley en liep richting de uitgang totdat een ‘customs officer’ mij tegenhield. ‘Nothing to declare?’ vroeg zij. Ik antwoordde van niet, liet mijn landingskaart zien en mocht doorlopen. Een hond van de douane, die ondertussen aan mijn bagage snuffelde, sloeg ook niet aan. Dan brak het moment aan dat ik door de automatische schuifdeuren liep en direct Danielle zag staan. Een grote lach verscheen direct op haar gezicht toen zij mij ook zag.
We omhelsden en kusten elkaar midden in de aankomsthal. Ze huilde van geluk en blijdschap. Ik was ook emotioneel en wilde niets liever dan direct met haar naar mijn nieuwe huis gaan.
‘Welkom schat’ zei ze tussen haar tranen door. ‘Ik heb zo uitgekeken naar dit moment.’
‘Ik ook. De laatste dagen gingen zo langzaam voorbij ook al was ik zo druk met van alles.’
‘Ik gaf haar het cadeautje dat ik voor haar had meegenomen.’ Verrast nam ze het aan, samen met een kaart die in een enveloppe zat. Ik zag haar handen lichtjes trillen van de spanning toen ze de kaart openvouwde om de tekst te kunnen lezen:
Lieve Danielle,
We staan op het punt om ons verdere leven samen te delen.
Ik ga er vanuit dat wij ons niet snel zullen vervelen
en nog vele spannende momenten gaan beleven.
Ik zal je al mijn liefde en volle aandacht geven
zodat we altijd samen op een roze wolk blijven zweven.
Roger
‘Ah, wat mooi gerijmd en hoe toepasselijk’ reageerde ze vrolijk. Ze keek me aan voordat ze het pakje openmaakte. Het was een sierlijk geelgouden kettinkje.
‘Het is prachtig’ zei ze verguld. ‘Heel elegant, dank je wel.’ Ik kreeg een stevige kus.
‘Wil je weten waarom ik deze voor je heb uitgezocht?’
Verbaasd keek ze me aan. ‘Ja, ik ben wel benieuwd. Dus niet alleen omdat je het mooi vond?’
‘Nee, niet alleen daarom. Volgens mij hebben we afgesproken dat ik binnenkort door jou word gekuist. Dit kettinkje leek me mooi om het sleuteltje aan vast te maken.’
‘Zodat jij er de hele dag naar kan kijken? O, wat ben je toch heerlijk onderdanig schat dat je jezelf zo wilt kwellen en mij een plezier wilt doen. ‘In het zicht maar buiten bereik’, zo is het toch?’
‘Ja, de klassieke Tantaluskwelling.’
De reis naar mijn nieuwe huis verliep zonder problemen. Ook hier hield het Coronavirus veel mensen thuis waardoor het op de wegen rustig was. Danielle zag er zoals altijd leuk gekleed uit vond ik: vrouwelijk en modieus. Ze droeg met mooi weer graag jurkjes maar ook spijkerbroeken maakten een vast onderdeel uit van haar garderobe. Ze had een prachtig figuur: slank, tegen het magere aan en een kleine cupmaat. Door haar bouw en sterke discipline als het om eten en alcohol ging, stond veel kleding haar ook erg goed. Danielle had lange benen die ze goed verzorgde en trainde. Voor haar werk droeg ze dezelfde casual kleding als thuis. Als mediator wilde ze tussen haar klanten zitten en er qua kleding niet bovenuit steken. Voor officiële bijeenkomsten droeg ze meer formele kleding maar die momenten waren schaars, zeker nu iedereen zoveel mogelijk vanuit huis werkte, Danielle incluis.
Eindelijk waren we bij ons huis aangekomen. Ik pakte mijn twee koffers en Danielle mijn handbagage uit de auto.
Ik zette de koffers in de ruime gang neer. Mijn oog viel op de ruimte onder de trap met het traliehek ervoor. Boven de ingang had Danielle een houten bordje opgehangen met een bot zoals je dat bij een hond ziet, alsof het een hondenhok was. Ik wist wel beter.
Danielle schonk een cola voor ons beiden in en zette die op de bar neer. Ik ging op de bank zitten, toch wel vermoeid door de lange reis, de spanning en het tijdsverschil. Ook de korte nachten voor mijn vertrek als gevolg van de spanning en het afronden van allerlei dingen, deden zich gelden.
‘Je bent moe zie ik.’
Ik knikte en verontschuldigde me. Ik kon me voorstellen dat ze onze eerste uren samen sinds lange tijd zich anders had voorgesteld.
‘Neem lekker een douche, dan knap je wat op.’ Zonder op mijn antwoord te wachten trok ze me voorzichtig van de bank af en dirigeerde me richting de badkamer.
De douche was heerlijk maar ik voelde me eerder nog vermoeider dan andersom. Danielle maakte er geen punt van en accepteerde de situatie zoals die was.
‘Kom, ik breng je naar bed en dan kun je lekker uitslapen. We hebben alle tijd vanaf nu.’