Anja & Rob
Vanuit het niets wordt Rob wakker. Al oprichtend kijkt hij naar zijn vriendinnetje Anja die in alle rust en met regelmatige ademhaling gewoon door meurt.
Zachtjes ritst hij zijn slaapzak open, kruipt uit de binnentent. De prille nacht is nog zwoel.
Met een picknick kleedje verlaat hij hun habitat en nestelt zich voor de tent. Het gras is nog droog maar dat kan over een paar uur anders worden.
Dan treedt de dauw op. Op z’n kleedje steekt hij zijn sigaret op. In een klerenmakers zit kijkt Rob om zich heen.
Iedereen in diepe rust behalve verderop van uit de bosrand een uiltje die z’n aanwezigheid aankondigt. Dat horen muizen toch ook? Daar gaat zijn maaltijd.
Zo tegen de rand van 't bos waart hij hazen die rustig al grazend lopen. Telt hij ze goed? Vier stuks? Hij volgt de rookwalm die z'n mond verlaat verder omhoog.
Mooie helderen hemel. Hier zie je nog eens hoeveel sterren zijn. Dat is de stad toch erg karig. Zal hij nog het restje wijn veroveren?
Hij haalt de fles op plus een vlees snijplankje zodat het glas als de fles met het rode heilzame bocht niet om kukelt.
Voordat hij een slok neemt maakt eerst zijn blaas plaats voor nieuwe vocht. Heerlijk laat hij zijn eerste plas gaan in zijn maagdelijke luier.
Zijn debuut en doorstaat het goed. De warmte zoekt zijn plekje en al trekkend aan zijn sigaret en zijn glas vullend geniet Rob van dit momentje.
Strekt zijn benen en leunt nu op zijn ellenbogen. Kijk dat hebben die hazen wel door en duiken behoedzaam weg.
Staart naar zijn tenen en dan weer zijn rookpluim die rustig omhoog zweeft. Hij probeert kringetjes te blazen maar het resultaat is beschamend.
Kom blijven oefenen. Dat baart kunst. De wijn smaakt hem en schenkt z’n tweede glas. Drukt z’n peuk uit in een provisorisch asbakje.
Een leeg conservenblikje die dienstdoet. Verderop hoort hij een tentrits. Een donkere schaduw over de weide met een zaklamp spurt naar het toiletgebouw.
Kijk daar heeft hij geen last van met zijn luier. De uil is stil maar nu klinken er vreemde bosgeluiden. Bewegend blad? Gekraak van klein droog hout.
Daar leeft 't nog en hebben de nachtdieren hun vrijheid van bewegen. Ach waarom niet en steekt nog een sigaret op. Nuttigt de wijn. Achter hem hoort hij beweging.
De binnentent rits wordt omhooggetrokken. Een zacht geschuifel komt in zijn richting. Er wordt een hand op zijn schouder gelegd.
Een zachte stem van Anja:’ Hee wat doe jij hier?’
Rob fluistert om niemand uit zijn nachtrust te halen:’ Ik kon niet slapen dus dacht ik…”
Anja komt gehurkt erbij zitten en pakt de fles wijn:’ Ben je een stille drinker geworden? Geef mij ook wat. Egoïst.’
Rob grinnikt:’ Pak maar een glas.’
Anja gaat rechtop en loopt de tent in. Wat glas gerinkel verraad dat ze het juiste glas zoekt.
Rob draait zijn hoofd richting tent:’ Sssst.’
Vanuit de tent fluisterend:’ Oh sorry meneer.’
De donkere schaduw met zaklamp komt nu in een zeer ontspannen loop terug even later een rits in de verte en stilte neemt weer zijn plaats in.
Rob glimlacht, als Anja weer voor hem staat pakt hij 't glas, schenkt heerlijk klokkend de wijn in 't glas. Anja gaat naast hem zitten en neemt het glas over.
Een kleine zoen op de mond en heffen het glas. Stil wordt er gedronken. Anja leunt een beetje tegen hem aan.
Elke beweging die Anja maakt doet haar luier en plastic broekje een beetje knisperen waar Rob weer van geniet.
Een zacht gesis vanaf Anja doet Rob besluiten om zijn hand even op haar kruis te leggen.
Anja zucht en kust zijn hals:’ Hm lieverd.’
Beide genieten van de warmte die Anja’s luier voortbrengt. Een moord wijffie die Anja. Nog geen twee weken geleden droeg Anja geen luiers.
Ze was op de hoogte van Robs zwakke blaas en accepteerde hem zoals hij was.
Heel langzaam in hun relatie begon Anja er steeds mee te bemoeien en ontdekte het genot om haar man te verzorgen.
Ze kreeg er plezier in om hem te verschonen, zo op een avond daarna ontdekte Rob dat Anja zomaar een plastic luierbroekje droeg toen ze tussen de lakens zin hadden in elkaar.
Ook Rob verwijderde zijn luier, samen in alleen plastic luierbroekjes ontdekte het plezier en intens genot wat plastic aan gevoelens bij hun los maakte.
Vanaf toen had Anja altijd een plastic luierbroekje aan en stiekem breidde zij dat uit naar ook overdag.
Je kon echt constateren dat zij er geheel verslingerd geraakt was. Rob vond het schitterend.
Zijn liefde die zo zwoel in een plastic luierbroekjes onder haar korte rokjes of jurken droeg. Het gaf hun seks leven een nieuwe impuls.
En nu twee weken geleden opperde Anja om ook maar eens een luier te proberen om zelf eens te ontdekken het gemak ervan om niet van die vieze plees afhankelijk te zijn.
Tot Robs grote verassing was Anja direct om. Alles deden ze nu samen geluierd en plastic luierbroekjes.
Stiekem op een terrasje giechelde Anja als ze een plas liet gaan terwijl Rob onder tafel bij haar voelde.
Dat deden ze wederzijds en al plassend elkaar verliefd zoenen op de mond was een nieuw ultiem momentje geworden tussen hun.
Anja voelde wel bij Rob dat hij genoot als zij plaste dan voelde ze bij hem een harde jongen groeien in zijn luier achter het plastic.
Ook nu terwijl Anja plast legt zij haar hand op zijn plastic luierbroekje. Ja het groeit aldaar.
Ze zoent hem in zijn hals, fluistert:’ Ik wil op je schoot zitten.’
Rob gaat direct zo zitten dat zij erbij kan.
Langzaam gaat ze door haar hurken omlaag en wrijft even grinnikend als het plastic elkaar aanraken. Rob houdt haar ranke taille vast en kust haar blote buik.
Dan vol zit nu Anja op zijn luier en plastic luierbroekje. Heerlijk tegen elkaar aan. Dan voert Rob Anja met zijn glas wijn. En Anja andersom.
Ondanks het nachtelijke uur zijn ze intens gelukkig zo samen. Helaas blijkt de wijn voorraad niet oneindig.
Deze was ook maar half vol en men blijkt toch weerbarstig zin te hebben in meer wijn.
Rob zachtjes:’ Een nieuwe pakken dan maar?’
Anja knikt, showt haar tong die grondig in haar glas de rest weg veegt.
Rob grijnst:’ Geef je me ruimte om op te staan?’
Anja schudt en drukt hem geheel tegen het kleedje. Nu haar man zo lief onderdanig onder haar ligt geeft toch een lekker gevoel.
Ze wrijft met haar luier en plastic over die van Rob. Beide genieten van het geknisper. Dan plast Anja met hoorbaar gesis en grinnikt.
Ja verdomd Rob krijgt een stijve. Wat is hij toch voorspelbaar. Als zij de laatste druppels weg voelt vloeien staat ze langzaam op.
Rob rolt zich om en op handen en knieën probeert hij overeind te komen. Anja aanschouwt zijn luier kont in het glimmende plastic goed en aait het.
Glijd door naar zijn kruis en wrijft eens goed de luier in plastic langs zijn teelballen. Rob zucht en kreunt en blijft zo even in deze houding.
Er volgt een lichte pets op zijn plastic luierkont.
Anja:’ Hm de wijn trekt me nu meer jongen.’
Rob grijnst en komt verder overeind. Beetje stram loopt hij naar de tent en zoekt in het donker waar die verdomde andere fles zou moeten zijn.
Eerst komt hij buiten maar 't blijkt de olijfolie fles te zijn. Beide moeten hun lachen in houden en Rob moet dus terug.
Uiteindelijk lukt het hem en komt met het beloofde vocht aan zetten. Het ontkurken klinkt als een klein schot over deze weide.
Anja ziet tegen de bosrand vier hazen vluchten. Het bos is stil in afwachting. Klokkend vindt de wijn de weg in hun glazen.
Anja wil weer op schoot en neemt haar plaats in.
Dan toch maar draait zij zich om en drukt haar luier met haar plastic luierbroekje stevig tegen Robs plastic kruis aan en met haar rug tegen zijn bast.
Rob kust haar hals en fluistert zacht dat hij haar onmisbaar vindt. Hij ziet hoe Anja knikt ter bevestiging. Zo zitten ze stil te kijken in het donkere niets.
Heel langzaam doemt links van hun ochtendgloren op. Wat knap donker was krijgt nu een lichtelijke tint vorm. In de verte een vroege vogel die in z’n territorium fluit.
Het briesje wordt kil, als Anja even naast het kleedje voelt blijkt nu wel de dauw op het gras.
Rob ziet het aan en fluistert in haar oor:’ Zullen we maar proberen verder te slapen?’
Anja knikt:’ Ja deze wijn komt hard binnen.’
Beetje moeilijk staan ze op. Terwijl Anja vast naar binnen gaat ruimt Rob de boel op. Oh ja de onderkant van zijn picknick kleedje is al aardig nat.
Dan maar dubbelgevouwen in de binnen tent leggen. Op blote voeten die nu wel nat worden schuift hij snel naar binnen en sluit de tent.
Heel voorzichtig klinkt de rits toch altijd weer hardnekkig hard.
In de slaaptent giechelt Anja:’ Ik wil de slaapzakken aan elkaar ritsen.’
Rob grinnikt:’ Ja fijn.’
Met een klein lichtbundeltje proberen ze het uit. Natuurlijk gaat de binnen voering zich er ook mee bemoeien en blokkeert soms de rits.
Een bijbel vast gevloek vanuit Robs mond doet Anja bijna de slappe lacht krijgen.
Na wat getrek en gevloek lukt het en kruipen ze heerlijk lepeltje lepeltje tegen elkaar aan.
Nog even het heerlijk gevoel als ze beide hun warmtebron de luier in laten vloeien.
Welterusten.
