geschreven door: Pieter
(Deel 1)
Dag 1
Ze woonde nog geen twee maanden bij ons in de stad, en nu was ze al het meest populaire meisje in de klas. Ze heette Saskia en ze leek alles mee te hebben in het leven, niet alleen was ze mooi en slank en had ze een leuk gezichtje, ook had ze ouders die rijk waren, heel erg rijk. Ze woonde in de mooiste villa van de stad en natuurlijk wilde iedereen op school haar vriendje of vriendinnetje zijn. Ze was altijd vrolijk en opgewekt en iedere jongen was een beetje, of zelfs heel erg, verliefd op haar.
Hoe anders was mijn situatie. Ik kwam uit een arme familie. Mijn vader werkte in een vieze, stinkende fabriek en wanneer hij thuis was, was hij moe en chagrijnig. Mijn moeder had last van haar rug en kon niet meer werken, wel moest ze mijn twee broertjes en mijn zusje verzorgen. Ook zij was humeurig en streng voor mijn jongere broertjes en zusje. Ik trok me er weinig van aan, ik was oud en wijs genoeg om mijn eigen gang te gaan, maar wel had ik medelijden met mijn broertjes en zusje. Onze huurflat was oud en slecht onderhouden en regelmatig hadden we lekkage en de ramen tochtten.
Juist daarom was het zo vreemd dat juist ik Saskia's vriendje werd. We hadden niets met elkaar gemeen, behalve dat we in dezelfde klas zaten en ongeveer even goed konden leren. We zaten in de brugklas van de HAVO en over een week begon onze laatste tentamenweek van het schooljaar. De cijfers die we voor deze tentamens haalden telden zwaar mee bij de eindbeoordeling.
Dit werd een belangrijke week voor mij want ik moest nog een aantal goede cijfers halen om over te gaan. Je begrijpt dat school erg belangrijk voor mij was. Het zou de enige mogelijkheid zijn om ooit een goede baan te vinden. Ik wist bijna zeker dat als ik zou blijven zitten, ik van school zou moeten. Mijn schoolgeld werd betaald door de gemeente omdat mijn ouders het niet konden betalen, en zolang het goed ging mocht ik deze middelbare school afmaken. Als ik zou blijven zitten, zou ik waarschijnlijk in dezelfde fabriek moeten gaan werken als mijn vader, en de rest van mijn leven moeten slijten als onderbetaalde arbeider.
Ik mocht ook alleen naar school omdat mijn ouders dachten dat ik goed kon leren en wat kon bereiken, en daar hadden mijn ouders veel voor over. Het zou voor het gezin een stuk beter zijn als ik ook werk zou vinden en geld thuis kon inbrengen, maar gelukkig beseften ze maar al te goed dat een goede opleiding heel wat waard was. Maar als bleek dat ik niet kon leren of mezelf niet voor honderd procent inzette, dan moest ik van school en gaan werken. En natuurlijk deed ik er dus alles aan om goede cijfers te halen.
Nu stond ik voor de deur van die enorme villa. Hier woonde Saskia en ik was uitgenodigd om samen met Saskia te leren voor onze tentamens. Met zijn tweeën leerde je een stuk gemakkelijker en het was nog gezelliger ook. Ik had zelfs terloops gehoord dat er een speciale leraar zou zijn die ons bijles zou geven.
Je begrijpt dat ik deze kans met twee handen had aangegrepen. Ten eerste vond ik het een hele eer om in de buurt van Saskia te mogen zijn, en ten tweede vergrootte het mijn kansen om over te gaan. Saskia's vader had zelfs voorgesteld dat ik bij hen kon logeren omdat ik dan niet steeds van de ene kant naar de andere kant van de stad hoefde te reizen. Nu konden we meer tijd besteden aan leuke dingen en konden we de bijlessen verdelen over de hele dag. Tussendoor zou er dan genoeg tijd zijn om leuke dingen te gaan doen.
Het idee om in dat sjieke huis te mogen slapen sprak me wel aan, maar aan de andere kant was ik er ook een beetje bang voor. Ik was al die luxe en die netheid niet gewent. Bij ons thuis was het allemaal niet zo netjes en ik was bang dat ik moeite zou hebben om me aan te passen. Ik was ook bang dat ze me vies zouden vinden, of ordinair.
Met een tas vol kleren en boeken stond ik onder het afdakje. Ik drukte op de deurbel en ver in het huis hoorde ik een bel rinkelen. Een mevrouw in een jurk deed open en ik vroeg me een ogenblik af of dit soms Saskia's moeder was. Dat idee verwierp ik meteen weer, want ze was veel te jong. Waarschijnlijk was het een soort van bediende, of dienstmeisje die ik in films wel eens had gezien. Ik ineens met mijn mond vol tanden, maar gelukkig begreep de mevrouw wie ik was.
"Ah, jij bent zeker Mark? Kom binnen." Heel voorzichtig stapte ik over de drempel en vol verbazing keek ik rond. De hal was groter dan ons hele huis. Het leek wel tien meter hoog en in het midden hing er een enorme lamp, vol met stukjes glas die schitterden als diamanten. Een trap die aan de onderkant wel vier meter breed was en naar boven toe versmalde tot twee meter, liep met een sierlijke bocht naar de eerste etage. De vloer was bedekt met glanzend steen, dat schitterde in het licht van de zon die door hoge, smalle ramen naar binnen scheen.
Hoe lang ik met open mond rond gekeken heb, weet ik niet, maar ik werd met een klap uit mijn betovering gehaald toen er ineens een deur werd opengegooid en Saskia binnen kwam rennen.
"Hoi, Mark." Ze sprong naar me toe en omhelsde me. Daarna pakte ze me bij mijn hand en trok me huppelend mee. De bediende had nog net tijd om mijn tas met kleren van me over te nemen, maar mijn jas had ik nog aan. De overdadige weelde en luxe maakten me zenuwachtig. Ik durfde niets aan te raken, bang als ik was om iets te vernielen, of vies te maken. Snel keek ik achter me of mijn voetstappen geen vuile plekken op de vloer achter lieten. Ik werd meegetrokken door een brede gang naar de woonkamer. De woonkamer bleek eveneens groter dan ons hele huis.
"Pap, Mark is er." Saskia's vader stond op van de bank en liep naar me toe. Hij leek me van top tot teen te bekijken, en glimlachte me daarna vriendelijk toe.
"Hallo, jongen. Kon je het makkelijk vinden?" Vroeg hij en ik knikte. Ik bekeek hem nu van top tot teen en had meteen ontzag voor hem. Saskia's vader was een grote kerel, slank maar breedgeschouderd. Hij had een nors gezicht met zware wenkbrauwen, maar de glimlach leek zijn gezicht open te breken en zijn norsheid was plotsklaps verdwenen. Hij straalde een overwicht uit die ik nog weinig was tegengekomen. Het was zeker een man waar ik geen ruzie mee wilde krijgen.
"Ja, meneer. Een buurman heeft me voor de deur afgezet." Antwoordde ik beleefd. De man lachte me weer vriendelijk toe.
"Je hoeft me geen meneer te noemen, hoor." Zei hij joviaal. Vervolgens keek hij op zijn horloge, waarna hij ons beurtelings aankeek.
"Kom, gaan jullie je maar klaarmaken voor bed. Het is al bijna halfnegen, jullie beginnen morgenochtend vroeg met de lessen." Zonder aarzeling of protest knikte Saskia en gehoorzaamde ze. Ze draaide zich om en liep bij me weg, mij in onzekerheid achterlatend. Ik wist niet wat ik moest doen en bleef staan. Gelukkig nam Saskia's vader de taak op zich om mij de weg te wijzen.
"Kom maar mee, ik zal je naar je slaapkamer brengen." Samen liepen we de kamer uit, door de gang naar een kamer op de eerste verdieping.
"Mark, ik moet even iets met je bespreken." Saskia's vader keek me met een serieuze blik aan. Meteen werd ik lichtelijk nerveus, een beetje bang zelfs. Toch zag ik dat ook hij zich niet helemaal op zijn gemak voelde.
"Ik weet niet of je er zelf al over hebt nagedacht, maar ik denk dat we hier in huis iets andere gewoonten hebben dan jij gewend bent. Ik hoop dat je dan ook kan begrijpen dat je hier in huis een beetje een speciale behandeling krijgt." Ook ik voelde me na deze mededeling niet helemaal meer op mijn gemak.
"Hoe bedoelt u?" Vroeg ik voorzichtig.
"Ik wil je niet beledigen of kwetsen, maar aangezien je uit een ander milieu komt ben je onze levensstijl niet gewend. Begrijp je wat ik bedoel?" Even viel er een stilte, een pijnlijk stilte die door Saskia's vader al snel weer werd verbroken.
"Ik zeg niet dat wij beter zijn, maar ik bedoel dat... Ik weet niet precies hoe ik dit moet zeggen... Ik denk dat wij een iets andere levenswijze hebben....." Ik boog mijn hoofd en met een lichte schaamte op mijn gezicht begreep ik precies wat hij bedoelde. Ik voelde me inderdaad niet op mijn gemak. Mijn bevlekte broek stak schril af tegen de haast steriele schoonheid van dit huis. Het voelde alsof ik bij elke stap dit huis viezer en viezer maakte. Saskia's vader zag dat ik hem begreep en legde troostend zijn hand op mijn schouder.
"Ik begrijp dat dit niet makkelijk voor je is." Juist op dat moment liepen we mijn tijdelijke slaapkamer binnen. Dezelfde bediende die de deur voor me had opengedaan was bezig mijn bed op te maken. Ik keek nog even vol schaamte naar Saskia's vader, die opgelucht was dat hij zijn zegje had gedaan.
"Maar hoe... Wat?" Stamelde ik nog, want ik vroeg me af wat hij met die speciale behandeling bedoelde.
"Carla zal je verder precies vertellen wat er van je verwacht wordt. Ik zie je straks nog wel in de woonkamer." Duidelijk opgelucht draaide hij zich nu om en liep mijn slaapkamer uit. Een kamer die ik nu voor het eerst eens goed bekeek. Het was een klein kamertje met een bed en een paar kasten. Het was een sobere kamer, maar groter dan de slaapkamer waar ik thuis samen met mijn twee broertjes in moest slapen. Het enige raam was verborgen achter een kleurig gordijn, en op de vloer lag een dik, hoogpolig tapijt. De wanden waren echter kaal en ongezellig, maar het bed zag er daarentegen wel weer comfortabel uit.
"Mark, dit is jouw badkamer." Zei Carla terwijl ze net klaar was met mijn bed op te maken en een zijdeur in mijn slaapkamer opende. "Je kunt je kleren in deze wasmand gooien. Hier liggen handdoeken en shampoo. Ga je maar even goed douchen, ondertussen zal ik je nachtgoed klaarleggen." Toen liep ze de badkamer uit en trok de deur achter zich dicht. Ik wilde naar de deur lopen om de deur op slot te draaien, maar zag dat er helemaal geen slot in de deur zat.
Ik glimlachte om de vreemde gebruiken hier in huis en kleedde me uit. Ik gooide al mijn kleren in de wasmand en stapte onder de douche. Ik genoot van de brede, warme straal water en waste me zo goed mogelijk. Ik wilde een goede indruk achterlaten en besteedde extra aandacht aan mijn gezicht en handen. Terwijl ik douchte hoorde ik de deur van de badkamer opengaan. Ik begreep dat de bediende mijn vuile kleren weghaalde.
Een paar minuten later draaide ik de kraan dicht en droogde me af. Ik haalde een borstel door mijn haren en bond daarna een handdoek om mijn middel. Een beetje opgelaten stapte ik de badkamer uit en zag dat de bediende nog steeds in mijn kamer bezig was. Vluchtig keek ik rond of er toevallig ergens als kleren voor me klaar lagen.
"Ah, daar ben je." Zei ze. "Saskia's vader heeft je neem ik aan al verteld van je ondergoed?" Zei ze, maar ze zag aan mijn verbaasde gezicht dat dat niet zo was. In spanning vroeg ik me af wat er te vertellen zou zijn over mijn ondergoed, maar het antwoord zou ik vrij snel krijgen.
"Oh, ik zie dat ik je het blijde nieuws mag vertellen." Zei ze sarcastisch. "Meneer Van Dealen, Saskia's vader dus, is een beetje bang dat je vannacht in bed zult plassen. Hij is niet gewend dat er kinderen uit de mindere wijken hier blijven logeren en hij heeft het misplaatste idee dat jullie allemaal vreselijk vieze kinderen zijn, dus... Het spijt me, maar ik ga je even helpen met een luier."
Ik schrok en stapte verbijsterd achteruit. Dit was dus wat Saskia's vader bedoelde met die speciale behandeling. En het ergste was nog dat hij dacht dat ik hem begreep en zelfs gelijk gaf. Ik wist zelf heel goed dat ik minder hygienisch was dan de mensen die hier woonden, maar natuurlijk plaste ik niet in bed! Ik was dertien jaar oud, zat ik de brugklas van de HAVO en had al sinds mijn vijfde jaar niet meer in bed geplast. Voor geen goud wilde ik me laten vernederen door vannacht een luier te dragen!
Eigenlijk loog ik tegen mezelf, want om heel eerlijk te zijn plaste ik wel heel af en toe een beetje in bed. Soms werd ik wakker midden in een kleine, natte plek, maar aangezien dat gewoon ongelukjes waren en maar heel zelden voorkwamen, telde ik dat niet mee. Je begrijpt dat ik die ongelukjes zo ver mogelijk in mijn hoofd wegstopte, er nooit over praatte en ze tegen iedereen zou ontkennen, inclusief mezelf.
Ik voelde dat Carla met mij mee voelde en ze sloeg een arm om me heen, maar die schudde ik van me af.
"Nee, dit is belachelijk! Ik ben niet vies, en natuurlijk plas ik niet in bed!" Riep ik met overslaande stem. Tot mijn schaamte stroomde er een eerste traan over mijn wang. Snel veegde ik hem weg, want een jongen van dertien hoorde niet te huilen.
"Kom, zo erg zal het niet zijn. Het is alleen voor vannacht. Ik weet zeker dat je meneer Van Dealen morgen kunt overtuigen dat je geen luier om hoeft."
"Nee, ik wil niet! Het is helemaal niet nodig!" Riep ik, maar ik zag in de ogen van Carla dat ze er ook niets aan kon doen. Ik kon met moeite nog meer tranen inhouden.
In een patstelling stonden Carla en ik tegenover elkaar. Ik zag de hele week die ik met Saskia zou doorbrengen in duigen vallen, want als ik geen luier zou willen dragen, zou ik zonder pardon worden weggestuurd. Wanhopig probeerde ik mezelf ervan te overtuigen dat ik mijn ego voor een nachtje moest inslikken. Een enkele nacht een luier dragen zou toch niet zo erg zijn, hield ik mezelf voor.
Het duurde nog een aantal seconden voordat ik de afweging gemaakt had tussen het weekje met Saskia zijn en het samen leren voor onze tentamens, en het nu naar huis gestuurd worden. De trots om volgende week aan iedereen op school te vertellen dat ik de hele week bij Saskia had gelogeerd en dat we samen bijles hadden gehad, kreeg uiteindelijk de overhand. Met een gedeukt ego besloot ik om voor één nacht een luier te dragen.
Treuzelend ging ik op bed liggen, overdonderd.
"Je hoeft je voor mij niet te schamen hoor." Zei Carla terwijl ze mijn handdoek los haalde, zodat ik nu naakt op bed lag. Carla stond op en pakte uit de kast een dikke voorgevormde katoenen luier. Mijn ogen fixeerden zich op het witte katoen dat Carla als in een vertragende herhaling naar me toe bracht. Ze ging ter hoogte van mijn middel op de rand van mijn bed zitten en schoof voorzichtig haar rechterhand onder mijn knieën. Ze tilde mijn knieën op en berustend werkte ik mee.
Alsof het bij iemand anders gebeurde keek ik toe hoe het uiteinde van de voorgevormde katoenen luier onder mijn billen werd geschoven. Daarna liet Carla mijn knieën weer zakken en mijn billen raakten voor het eerst het zachte katoen. Met zachte dwang drukte Carla daarna mijn bovenbenen uit elkaar en trok ze het andere uiteinde van de luier tussen mijn benen omhoog. Allereerst concentreerde Carla zich nu op de linkerkant van de luier. De linkerzijde van de luier trok ze strak en drukte ze daarna op mijn heup. Het uitstekende gedeelte van de luier dat onder mij vandaan kwam werd opgepakt en stevig op het andere gedeelte van de luier gedrukt. Ik hoorde hoe de brede strip van klittenband zich vasthechtte aan de voorkant van de luier.
Carla herhaalde hetzelfde ritueel nu aan de andere kant van de luier en al snel had de luier zich strak om mijn kruis gesloten. In eerste instantie voelde het helemaal niet zo slecht aan, maar toen ik mijn ogen opende en het resultaat bekeek, liet ik mijn tranen de vrije loop.
Ik zag er belachelijk uit, een dertienjarige jongen met een dikke katoenen luier om. Alsof ik een klein kind was lag ik hulpeloos op bed, mijn benen nog steeds gespreid. Mijn gezicht was rood van de schaamte en nat van het angstzweet.
Carla hielp me daarna ook nog in een strak plastic broekje die het katoen stevig in mijn kruis drukte. Ik probeerde mezelf weer onder controle te krijgen en veegde mijn gezicht droog. Carla was inmiddels opgestaan en pakte een blauw pyjamapak uit de kast, ze gooide het naar me toe. Ik ving het op, maar maakte nog geen aanstalten om het aan te trekken, mijn aandacht had zich tijdelijk gecentreerd op dat vreselijke gedrocht om mijn kruis en middel.
Juist op het moment dat ik mezelf weer wat beter in bedwang had stapte Saskia mijn slaapkamer binnen. Ik zat inmiddels met mijn benen gekruist op het bed en geschrokken probeerde ik mijn luier te verbergen met mijn pyjamapak dat ik nog in mijn handen had.
Saskia moest hebben gezien dat ik gehuild had, en misschien had ze het zelfs wel gehoord, maar ze deed alsof ze niets had gemerkt.
"Kom je mee naar de woonkamer?" Vroeg ze uitnodigend en haar lach werkte aanstekelijk. Mijn verdriet verdween grotendeels, maar mijn schaamte werd er niet minder op. Nog steeds hield ik krampachtig mijn pyjama voor mijn luier en keek ik Saskia een beetje beduusd en schaapachtig aan. Carla was inmiddels weggelopen en we waren nu met zijn tweeën op mijn kamer. Saskia lachte me weer toe, zonder dat ik het idee had dat ze me uitlachte. Saskia was gewoon een vrolijk meisje, en dat was ook het leuke aan haar.
"Kom, trek je pyjama aan. Je hoeft je luier niet te verbergen, ik weet het allang." Plagerig trok ze mijn pyjamapak weg en mijn luier werd zichtbaar. Ik schrok en keek Saskia beschaamd aan. Saskia leek totaal geen interesse te tonen voor mijn luier. Ze lachte me niet uit en toonde ook geen medelijden, alsof ik helemaal geen luier omhad, alsof ze het de normaalste gewoonte leek te vinden.
Saskia's reactie stelde me op mijn gemak, zodat ik nu ook weer een glimlach op mijn gezicht kon toveren. Speels trok ik mijn pyjamapak uit haar handen los en trok het daarna snel aan, opgelucht dat mijn luier nu in ieder geval voor het oog verborgen was. Op mijn blote voeten rende ik weer door de gangen van het huis achter Saskia aan.
Voor een moment vergat ik mijn luier, terwijl Saskia me door het huis heen leidde en me de meeste van de kamers liet zien. Het meest gefascineerd was ik door de enorme hoeveelheid oude boeken in de bibliotheek, en natuurlijk ook de grote slaapkamer van Saskia.
In haar slaapkamer plofte Saskia op haar bed neer en ik ging naast haar zitten. Pas toen voelde ik voor het eerst mijn luier weer, en realiseerde ik me dat ik mijn luier al die tijd al had gevoeld. Het dikke katoen voelde als een prop tussen mijn benen aan en het plastic kraakte zachtjes bij elke beweging. Ik wist ook dat Saskia mijn luier hoorde kraken, maar ze besteedde er geen aandacht aan.
Even keken we elkaar een beetje onwennig aan. Wat moesten we doen? We kenden elkaar eigenlijk nog niet zo goed, en dit was de eerste keer dat we samen waren. Een lichte nervositeit leek ineens over ons heen te dalen. Gelukkig kwam op dat moment Carla met twee glazen frisdrank binnen lopen.
"Hier, jullie zullen we dorst hebben." Zei ze, en ze gaf ons beiden een glas in de handen. Meteen verdween Carla weer en ik zag hoe Saskia gulzig het glas leeg dronk. Ik volgde haar voorbeeld en Saskia zette beide glazen op haar bureau. Hiermee was het ijs een gebroken. Saskia leek opgelucht en haar schijnbare nervositeit was verdwenen.
We begonnen te spelen, gooiden met kussens, speelden verstoppertje en tijdelijk voelden we ons nergens te oud voor. Na een half uur hield Saskia ineens op en wees ze naar de klok.
"Het is bijna negen uur, we moeten naar bed." Zei ze en ik bewonderde haar volwassenheid. Ik geloof niet dat ik zelf de tijd in de gaten zou hebben gehouden, en als ik zou weten dat ik om negen uur naar bed zou moeten zou ik zelfs bewust de tijd zijn vergeten, net zolang tot iemand mij naar bed zou sturen. Saskia was anders, in vele opzichten.
"Ga je mee papa welterusten zeggen?" Vroeg ze en liep voor me uit haar slaapkamer uit. Ik liep achter haar aan naar de woonkamer waar haar vader nog steeds, of alweer, op de bank zat. Ditmaal had hij een stapel papieren naast zich liggen en leek hij aan het werk. Toen hij ons zag en hoorde binnenkomen legde hij de papieren netjes naast zich neer en liep op zijn dochter af.
"Welterusten papa." Zei Saskia en kuste haar vader.
"Welterusten, schatje." Zei hij en aaide haar nog eenmaal over haar gezicht. Toen deed Saskia een stap achteruit en richtte Saskia's vader zijn aandacht op mij. Ineens was ik me er pijnlijk van bewust dat hij de oorzaak was dat ik nu een luier moest dragen. Mijn vernederingen waren allemaal zijn schuld. Met een klein beetje tegenzin liep ik naar hem toe.
Voor een enkel moment wilde ik protesteren en roepen dat ik geen baby was, dat ik helemaal geen luier hoefde en wilde dragen. Ik wilde roepen dat ik dit alles belachelijk vond, maar ik deed het niet. Saskia stond naast me en in haar bijzijn durfde ik niet over mijn luier te beginnen.
"Welterusten, meneer." Zei ik, vergetend dat ik geen meneer hoefde te zeggen.
"Welterusten, Mark." Gelukkig kuste hij me niet, maar daarentegen klopte hij me bemoedigend op mijn schouder.
"Het spijt me van je ondergoed, Mark. Ik hoop dat je desondanks toch lekker zult slapen." Zei hij en klopte tegelijkertijd op mijn dik ingepakte billen. Meteen kleurde mijn wangen zich roze van schaamte en boog ik mijn hoofd. Ineens boog Saskia zich naar me toe en kuste me op mijn wang.
"Welterusten Mark. Slaap lekker." Ik vergat mijn schaamte en even overwon de trots dat juist ik het vriendje van Saskia was. De andere jongens in de klas zouden jaloers op me zijn als ze wisten dat ik hier vannacht sliep en zelfs gekust werd door Saskia. Het ongemak van mijn luier viel gedeeltelijk in het niet.
"Welterusten." Zei ik glimlachend en daarna liepen we beiden naar onze slaapkamer. Daar aangekomen wees Carla me nog op mijn tandenborstel en uiterst secuur en langer dan normaal poetste ik mijn tanden. Daarna trok ik mijn pyjamapak uit, hing het netjes over de stoel naast mijn bed en stapte onder het dikke dekbed. Nog eventjes kwam de bediende naast me zitten.
"Ik moet je nog even een paar regeltjes vertellen. Je mag je luier zelf niet uittrekken, je moet hem aanhouden tot morgenochtend na het ontbijt. Dan kun je je wassen en zal ik je kleren geven die je aan kunt trekken. Als je naar het toilet moet mag je me wakker maken, ik slaap twee deuren verder, hier naar buiten en dan linksaf. Ik zal je helpen met je luier. Oké? Maak me gerust wakker, ik heb liever dat je me wakker maakt dan dat je stiekem je luier losmaakt, of dat je expres in je luier moet plassen." Ook Carla kuste me. Ze trok het dekbed nog even over me heen en liep daarna de kamer uit. Voordat ze de deur dichttrok deed ze het licht uit en liet me alleen met mijn gedachten.
Het was een vreemde dag geweest. Eerst was ik trots en blij dat ik werd uitgenodigd om hier te logeren en samen met Saskia te studeren, daarna had ik gehuild van schaamte door de luier die me werd omgedaan. Ik wist niet precies hoe ik me nu moest voelen. Ik schaamde me vreselijk, maar het plezier om samen met Saskia te zijn, en ook nog in dit mooie huis, overheerste. De luier viel eigenlijk best wel mee, en eigenlijk kon ik Saskia's vader wel begrijpen: ik was heel wat anders gewend en normaal gesproken zou ik me helemaal niet hebben gewassen voordat ik naar bed ging. Het leven hier in huis was een stuk schoner en netter. En dat ene nachtje een luier dragen overleefde ik ook wel.
Toch had ik een vreemd gevoel wat mijn luier betreft. Wanneer ik stil lag en het zachte katoen voelde tegen mijn billen en mijn plasser, leek het wel comfortabel. Alleen het strakke elastiek van het plastic beschermbroekje dat in mijn lies en rond mijn middel drukte, herinnerde me aan de luier. Heel voorzichtig schoof ik mijn hand onder het elastiek op mijn buik door en onder de dikke laag katoen. Voorzichtig raakte ik met mijn vingers mijn plasser aan en een vreemd tintelend gevoel golfde een ogenblik door mijn onderlichaam. Even voelde het prettig aan, maar vol afschuw trok ik toen mijn hand terug.
Het was verkeerd, spelen met mijn plasser was vies. Enigszins kwaad op mezelf draaide ik me op mijn buik. Ik legde mijn linker wang op het matras en dacht aan de dag van morgen. Ik verheugde me op het feit om de hele dag in de buurt van Saskia te zijn, om tegelijkertijd heel veel te leren. Ik hoopte dat we veel tijd zouden hebben om samen te spelen.
Al vrij snel viel ik daarna als een gelukkig kind in slaap, zorgeloos en onbekend met wat er morgen allemaal stond te gebeuren.
Dag 2
Ineens schrok ik wakker. Ik hoorde Saskia met Carla praten op de gang. Beduusd keek ik om me heen. Er was iets fout! Ik voelde me niet op mijn gemak, maar kon niet bedenken wat er aan de hand was.
Ik zat net rechtop in mijn bed toen de deur werd opengegooid. De altijd vrolijke Saskia kwam de kamer binnen en deed het licht aan. Slaperig veegde ik de slaap uit mijn ogen.
"Kom op, wakker worden. Slaapkop!" Riep Saskia. Ik liet me achterover zakken en trok het dekbed weer slaperig over me heen.
"Goedemorgen." Zei ik gapend en ineens kreeg ik de schrik van mijn leven. Ik wist wat er mis was! Heel voorzichtig bracht ik mijn hand onder het dekbed richting mijn kruis. Door het plastic van mijn broekje voelde ik het natte katoen. Ik had in mijn luier geplast!
Paniekerig trok ik mijn hand weg. Wat moest ik doen? Ik kon wel door de grond zakken van schaamte, ik wilde het uitschreeuwen, ik wilde wegrennen en nooit meer terugkomen. Natuurlijk deed ik dat niet, maar probeerde ik mijn schaamte en schrik te verbergen. Had Saskia het gezien? Wist ze dat ik in mijn luier geplast had? Kon ze het ruiken?
Saskia gedroeg zich even vrolijk als altijd, ze had in ieder geval geen last van ochtendhumeur. Ze gooide mijn pyjamapak naar me toe en moedigde me aan om uit bed te komen.
"Schiet nou toch op, slaapkop." Zei ze lachend, draaide zich daarna om en liep weg. Ik wist niet wat ik moest doen, maar ik herinnerde me ineens heel goed dat ik mijn luier niet zelf mocht uittrekken. Ik wist niet wat de consequenties van ongehoorzaamheid zouden zijn, maar dat wilde ik liever niet uitproberen. Het enige wat ik kon doen was om net te doen alsof er niets aan de hand was en te wachten tot na het ontbijt. Ik kon ook niet in bed blijven liggen want ik wist zeker dat Saskia me, lachend en wel, uit bed zou trekken.
Snel trok ik mijn pyjamabroek onder het dekbed en trok het onhandig aan. Daarna stapte ik uit bed en trok de rest van mijn pyjama aan. Ik rook de geur van mijn eigen urine en hoopte maar dat Saskia dat niet zou ruiken. Voorzichtig deed ik mijn eerste stappen en voelde het klamme, vieze katoen als een klont tussen mijn benen hangen. Het voelde verschrikkelijk en ik vroeg me paniekerig af hoe ik het beste en snelste uit deze natte luier kon komen.
Ik liep achter Saskia aan, treuzelend om mijn luier zo min mogelijk te belasten. Saskia leek niets te merken en dartelde voor me uit. We liepen naar haar slaapkamer en daar had ik voor het eerst uitzicht op de enorme tuin die achter het huis lag. De zon scheen al een flink eind over de toppen van de bomen heen en scheen door de ramen op me neer. De zon liet een warme gloed op me achter, terwijl ik neerkeek op de netjes gemaaide gazons, de goed onderhouden perkjes en bosjes. Saskia kwam naast me staan.
"Vind je het een mooie tuin?" Vroeg ze en ik wilde antwoordden, maar ineens zag ik dat ze haar neus optrok. De schrik sloeg me om het hart. Had ze mijn vieze luier geroken? Meteen deed ik een stapje achteruit om uit haar buurt te komen, maar het was te laat.
"Wat is er? Is je luier nat?" Vroeg ze, schijnbaar achteloos. Ze leek niet verrast. Ik stamelde hopeloos, kon niet uit mijn woorden komen.
"Nee... Ik... Ja..." Saskia zag mijn gewetensnood en lachte me weer hartelijk toe. Nog steeds zag ik geen enkele vorm van uitlachen of leedvermaak. Het leek alsof ze het de gewoonste zaak van de wereld vond.
"Geeft niks," zei ze. "Kom je mee?" Aangezien ze zag dat ik me maar moeilijk een houding wist aan te meten pakte ze voorzichtig mijn hand. Ze gaf me een klein kusje op mijn wang en leidde me daarna terug richting mijn eigen kamer, totdat we Carla tegenkwamen. Met een vuurrood hoofd van schaamte keek ik toe hoe Saskia het woord nam.
"Carla, Mark heeft een probleempje. Wil jij hem even helpen?" Carla keek Saskia vragend aan, maar haar plotselinge glimlach beduidde dat ze het begreep. Als een kleuter in een groot winkelcentrum nam Carla mijn hand van Saskia over en liepen we hand in hand door mijn slaapkamer, regelrecht de badkamer in. Ze trok de deur achter ons dicht.
"Heb je een ongelukje gehad vannacht?" Vroeg Carla, terwijl ze voor me neer bukte. Ze wilde mijn pyjamabroek naar beneden trekken, maar ik deed snel een stap achteruit.
"Nee, ga weg." Sputterde ik. Ik was in de war, de afgelopen jaren had ik nooit zo veel in bed geplast als nu. Nooit was mijn ongelukje groter geweest dan een klein, nat plekje. En nu, juist op het moment dat ik bij iemand logeerde, leek het erop dat ik mijn volledige blaasinhoud in mijn luier had laten lopen. Ik vervloekte mezelf en snapte niet hoe het had kunnen gebeuren.
"Kom, laat me je helpen. Het geeft niets." Zei Carla terwijl ze een hand naar me uitstak.
"Nee! Ik plas nooit in bed! Laat me gaan." Riep ik verontwaardigd, aarzelend een traan van mijn wang afvegend.
"Mark, misschien waren het de zenuwen van het logeren. Misschien was je een beetje nerveus van dit nette en grote huis." Opperde Carla en ik wist dat ze wel eens gelijk kon hebben, maar was dat een reden om in bed te plassen?
"Kom, ik doe je luier af, en jij gaat jezelf eens goed douchen. Als je straks in nette, droge kleren aan het ontbijt zit ben je alles zo weer vergeten." Carla probeerde me gerust te stellen en ik zag het onvermijdelijke van de situatie in. Ik deed aarzelend een stapje naar Carla toe en zag hoe ze voor me neer bukte.
Ze trok mijn pyjamabroek naar beneden en terwijl ik met een hand op haar schouder steunde tilde ik een voor een mijn voeten op, zodat ze me mijn pyjamabroek helemaal uit kon trekken.
Ik durfde niet naar beneden te kijken, ik wilde mijn natte luier niet zien, maar ik voelde hoe mijn plastic broekje naar beneden werd getrokken en ik ook daar uit moest stappen. Uiteindelijk werden het klittenband van de katoenen luier open getrokken en viel er letterlijk en figuurlijk een zware last van me af. Stinkend en beschaamd stapte ik de douchecel in en waste ik snel alle onzichtbare viezigheid van me af.
Een paar minuten later stapte ik schoon en droog de badkamer uit. Op mijn bed lagen kleren voor me klaar, maar niet de kleren die ik zelf had meegenomen van huis. Deze kleren waren nieuw en schoon en trots trok ik ze aan.
Carla kwam mijn kamer weer binnenlopen en liep door naar de badkamer. Ze verzamelde mijn luier, mijn pyjamapak en de natte handdoek en bracht ze naar een kamer een paar deuren verderop. Blijkbaar was dat de waskamer, iets wat mijn moeder met de hand deed, maar waar ze hier vast en zeker een machine voor hadden. Daarna kwam Carla terug.
"Kom maar snel, Saskia en haar vader zijn al begonnen met ontbijten." Zei ze en ze liep met me mee naar de eetkamer. Toen ik de eetkamer binnenstapte voelde ik alle ogen op me gericht. Ik vroeg me af wat ze van me zouden denken. Ik was nog steeds bang dat ik uitgelachen zou worden door Saskia, of streng toegesproken zou worden daar haar vader. Onzeker leidde Carla me naar een lege stoel en stilletjes ging ik zitten.
Saskia's vader zat, net als ik, al geheel gekleed aan tafel. Hij droeg een net pak met stropdas. Een servet lag op zijn schoot, terwijl hij nipte aan een grote mok met dampende koffie. Alleen Saskia zat in haar pyjamapak en werkte met mes en vork een boterham met jam naar binnen.
Ik keek de tafel rond en zag tot mijn verbazing veel meer eten staan dan we met zijn allen konden opeten. Dat was bij ons thuis wel anders.
"Goedemorgen, Mark. Heb je lekker geslapen?" Vroeg Saskia's vader en ik knikte verlegen. Voorzichtig pakte ik een boterham van een de schaal waarop wel vier verschillende soorten boterhammen lagen.
"Voortaan zou ik wel graag willen dat je om acht uur aan de ontbijttafel zat. Wij eten hier gezamenlijk." Zei Saskia's vader streng.
"Ja, maar ik..... Het spijt me.... Ik...." Stotterde ik. Ik wilde zeggen dat ik er niets aan kon doen, maar ik begreep dat dát er niets toe deed. Het was mijn eigen schuld dat ik in mijn luier geplast had en daarna had ik ook meteen Carla kunnen opzoeken. Een echt goed excuus had ik dus niet.
"Het geeft niet, voor deze keer. Je wist het niet en ik heb ook begrepen dat er een goede reden was om jezelf te wassen vóór het ontbijt. Maar zorg dat je voortaan op tijd komt." Zei hij streng. Ik knikte nogmaals en mompelde een verontschuldiging. Daarna richtte hij zich tot Carla.
"Je hebt hem nu geen luier omgedaan? Is dat wel verstandig?" Vroeg hij en ik zakte bijna door de grond van schaamte. Van schrik liet ik mijn mes vallen en met het schaamrood op mijn kaken keek ik naar de boosdoener, Saskia's vader.
Carla kwam achter me staan en legde een hand op mijn schouder.
"Hij is dertien!" Zei Carla een beetje verontwaardigd. "Laten we hem in ieder geval het voordeel van de twijfel geven." Ik vond het vreselijk dat ze zo over mij aan het praten waren, terwijl ik er als een toeschouwer bij zat. Blijkbaar was mijn mening niet belangrijk. Weer stond ik op het punt om in huilen uit te barsten en om dat te camoufleren nam ik snel een slok sinaasappelsap.
Gelukkig gaf Saskia's vader Carla gelijk en nu keek hij mij aan.
"Sorry, Mark. Misschien ben ik wel te streng voor je." Zei hij en voor hem was daarmee de kous af. Ik bleef echter met de wrange nasmaak zitten en voelde me tegenover Saskia steeds kleiner worden. Ik was bang dat ze me maar een klein kind vond en niet meer mijn vriendinnetje wilde zijn. Dat zou het einde betekenen van mijn verblijf hier, en dat wilde ik ten allen tijde voorkomen.
Nu moest ik me echter eerst op mijn ontbijt concentreren. Ik had geen idee hoe ik me moest gedragen aan tafel. Nog nooit had ik zo netjes moeten eten. Nauwlettend volgde ik Saskia's bewegingen en probeerde ze zo goed mogelijk na te doen. Onhandig at ik mijn boterhammen voor het eerst met mes en vork. Het lukte me redelijk, zonder al te veel te morsen. In ieder geval waren mijn kleren schoon gebleven en dat was een pluspuntje.
Ondanks alles was dit toch het lekkerste ontbijt dat ik ooit had gehad en ik at veel meer dan normaal. Na het ontbijt nam Saskia me mee naar haar kamer. Ze liet me wachten op haar bank, terwijl ze zich in haar eigen badkamer ging douchen. Tien minuten later ging de deur naar de badkamer weer open.
"Ogen dicht!" Riep ze lachend en ik begreep dat ze naakt was. Natuurlijk sloot ik mijn ogen, alhoewel ik haar maar al te graag een keertje naakt zou hebben gezien. Mijn vroege tienerhormonen begonnen tenslotte al behoorlijk door mijn lichaam te spoken. Ik hoorde hoe ze op haar blote voeten door de kamer liep en ineens voelde ik hoe ze haar badjas over mijn hoofd heen gooide.
"Wat doe je?" Riep ik verbaasd, terwijl ik mijn ogen opende en zag dat ik nu nog steeds niets kon zien. De enige zintuigen die werkten, voelden het zachte badstof en roken een frisse prettige geur.
"Ik vertrouw je niet! Dit is gewoon voor een beetje zekerheid." Riep ze me lachend toe. "Ja, je mag weer kijken!" Riep ze er vrijwel meteen achteraan. Ik draaide me om en keek naar haar. Ze stond nog in haar ondergoed voor een grote kast met kleren. Bewonderd keek ik naar haar, ze toonde geen enkele schaamte om zich van achteren in haar slipje te tonen. Stilletjes was ik behoorlijk verliefd op haar, en dat werd er nu zeker niet minder op.
Saskia pakte een gemakkelijk zittende broek en een sweater uit de kast, en trok die aan. Daarna liep ze op me af, pakte de badjas van me over en bracht die terug naar haar badkamer. Samen liepen we daarna naar de bibliotheek. Daar zouden we samen gaan leren en, als het nodig was, bijles krijgen. Nogmaals verbaasde ik me over het grote aantal boeken in de bibliotheek, en ik vroeg me af of iemand hier in huis ze wel allemaal had gelezen.
We maakten kennis met Stefan, een jongen van begin twintig die ons ging helpen met leren. In principe was het geen bijles, want hij hielp ons echt alleen met leren. We begonnen met wiskunde en al snel had ik het idee dat ik nooit zover had kunnen komen als ik thuis in mijn eentje had gezeten. Stefan liet ons ook dingen aan elkaar uitleggen en controleerde op deze manier of we het wel echt begrepen. Stefan was best een aardige jongen en hij hielp ons goed.
Na anderhalf uur wiskunde stapten we over op Engels. Saskia was al veel verder met Engels dan ik, maar dat kwam omdat zij al een paar keer in Engeland en zelfs in Amerika was geweest, en zo dus veel 'praktijkles' had gehad. Ik was nog nooit buiten ons eigen land geweest en moest die ervaring missen.
De rest van de ochtend gingen we door met leren en na de lunch gingen we nog anderhalf uur door. Zo rond drie uur hielden we op en toen was ik het ook wel behoorlijk zat. Ik was behoorlijk trots op mezelf, want ik had vandaag een heleboel geleerd. Als we nog een paar dagen zo doorgingen kon ik alle tentamens met gemak tegemoet zien. Ik was blij dat ik deze kans had gekregen, alhoewel het enige minpuntje van vandaag het ongelukje van vannacht was geweest. Maar aangezien ik voor honderd procent zeker wist dat dát niet meer zou gebeuren, zou ik dat snel kunnen vergeten.
Die middag besloten Saskia en ik om maar eens naar buiten te gaan. We waren de hele dag al binnen geweest en een frisse neus zou ons goed doen. Ik kreeg een paar laarzen te leen en samen liepen Saskia en ik de tuin in. De tuin was zelfs nog groter dan ik dacht en achter de tuin begon zelfs een groot bos. Saskia en ik klommen voorzichtig over het hek heen en liepen het bos in. We praatten over van alles en nog wat, totdat we bij een klein bosmeertje kwamen. We gingen zitten op een oude omgevallen boomstronk.
"En? Hoe vind je ons huis?" Vroeg Saskia, nog hijgend van de wandeling.
"Mooi!" Antwoordde ik ongemakkelijk, een beetje jaloers was ik wel. Wij hadden het thuis een stuk moeilijker, en we woonden met meer mensen in een veel kleiner huisje. Even was het stil.
"Je vader is wel streng, hoor." Glimlachte ik. Saskia knikte.
"Maar het is de meest lieve papa die er bestaat. Hij wil alleen dat alles perfect in orde is. Hij heeft duidelijke regels opgesteld en daar binnen mag ik alles doen wat ik wil."
"Ik... Ik moet daar wel een beetje aan wennen." Stamelde ik.
"Dat komt vanzelf. Na een tijdje ben je het gewend en zul je zien dat hij gewoon heel aardig is." Verdedigde Saskia haar vader. Daarna was het een minuutje stil en keken we over het water uit, luisterden naar de kikkers en de vogels en we zagen zelfs een konijntje aan de overkant van het vennetje huppelen.
"Plas je wel vaker in bed?" Vroeg Saskia ineens. Ze vroeg het zachtjes en wist dat het een ongemakkelijk onderwerp voor me moest zijn.
"Nee! Nooit." Riep ik verontwaardigd uit. Ik probeerde mijn macho imago een beetje omhoog te houden, alhoewel dat imago al flink gedeukt was. Het konijntje was zich ineens van onze aanwezigheid bewust en huppelde het struikgewas in.
"Afgelopen nacht wel." Lachte Saskia en ik wenste maar dat ze dit onderwerp zo snel mogelijk met rust zou laten. Mijn verontwaardiging verdween en schaamte kwam er voor in de plaats.
"Ik... Dat was een ongelukje... Het gebeurt anders nooit... " Stotterde ik.
"Het geeft ook niets. Ik zal je niet uitlachen en ik zal het ooit aan niemand vertellen. Dat beloof ik!" Zei Saskia plechtig. Ik keek haar aan, recht in haar twinkelende oogjes, en ik zag dat ze het echt meende. Ik vertrouwde haar en bewonderde nogmaals haar oprechtheid.
"Bedankt." Stamelde ik zachtjes.
"Nu zul je vannacht weer een luier moeten dragen. Vind je dat erg?" Vroeg ze, terwijl ze me vragend aankeek. Haar oprecht belangstelling zorgde ervoor dat ik onmogelijk kon liegen, hoe pijnlijk de waarheid ook was.
"Ik... Ja... Nee... Ik voel me net een... een baby." Voor de zoveelste maal vocht ik tegen mijn tranen. Kwaad op mezelf draaide ik mijn hoofd weg, terwijl ik mijn ogen stijf dicht kneep. Een traan ontsnapte en biggelde tergend langzaam over mijn wang.
Saskia was naar me toe gebogen en met de mouw van haar sweater veegde ze mijn traan weg.
"Niet huilen, je hoeft je tegenover mij niet te schamen. We zijn toch vrienden?" Zei ze troostend, terwijl ze een arm over mijn schouder legde. Haar troostende woorden en gebaren hielpen en al snel had ik mezelf weer onder controle. Saskia liet het onderwerp daarna met rust en we praatten nog over vele andere onderwerpen voordat we langzaam naar huis liepen.
Bij het huis aangekomen trokken we onze laarzen uit en speelden we nog een uurtje op Saskia's kamer. Saskia legde me uit dat we ons voor het eten moesten wassen en schone kleren moesten aantrekken. Een kwartiertje voor etenstijd vertrok ik dus naar mijn eigen kamer en hielp Carla me met het uitzoeken van andere kleren. Ik vond dit een beetje onnodig want mijn kleren waren nog helemaal niet vies, maar ik liet dit niet merken.
Ruim op tijd was ik in de eetkamer te vinden, met mijn handen en gezicht gewassen en met schone kleren aan. Het eten was weer weldadig en in overvloed. We zaten bij elkaar zo'n uur aan tafel, en ook Carla at mee. Een andere bediende zette verschillende schalen met eten op tafel, waarna ze voor elk van ons opschepte.
Een paar keer wees Carla, die vlak bij me zat, me op een paar dingen die ik verkeerd deed, maar over het algemeen ging het goed. Ik was al redelijk behendig met mes en vork en moest alleen nog leren niet te grote happen ineens te nemen. Ik vond alleen dat het diner wel erg lang duurde, maar Saskia leek er geen moeite mee te hebben. Saskia was ook degene die het meeste praatte en grotendeels de sfeer aan tafel bepaalde.
Toen we eindelijk van tafel mochten gingen Saskia en ik naast elkaar op de bank zitten. We keken een uurtje naar de televisie toen het ineens al halfnegen was. Saskia stond op en ik begreep dat we ons alweer moesten klaarmaken voor bed.
Terwijl ik naar mijn kamer liep kwam ik Carla tegen, die me net wilde ophalen. Samen liepen we verder naar mijn kamer. Ik mocht kiezen of ik onder de douche wilde of in bad, en ik koos voor de douche. Ik kleedde me uit, gooide mijn kleren in de wasmand en douchte me weer grondig. Al die tijd moest ik aan de luier denken die ik weer om zou krijgen.
Het was een vreemd gevoel. Ik wist dat ik weer de vernedering zou moeten doorstaan om naakt op het bed te liggen, terwijl ik zou moeten toekijken hoe ik als een baby een luier omgedaan zou krijgen. Toch was het geen gevoel van afschuw, het had me afgelopen nacht in ieder geval gered van een groter schuldgevoel en een nog grotere schaamte. Ik vond het niet leuk dat ik nog een tijdje met mijn luier moest rondlopen, maar het naar bed gaan met een luier om gaf toch ook een zekere geruststelling.
Opgelaten liep ik naakt de badkamer uit. Zonder te mopperen ging ik op mijn rug op bed liggen. Carla deed me behendig en snel mijn luier om en was duidelijk blij dat ik er vandaag niet zo veel moeite mee had. Vandaag huilde ik niet en liet me zelfs gewillig vernederen.
"Voor de zekerheid zal ik je maar een dubbele luier om doen. Het zal misschien wel wat in de weg zitten met lopen, maar het geeft wat meer zekerheid." Zei Carla terwijl ze mijn kruis in een dubbele laag katoen inpakte. Ik zweeg en liet het me gebeuren, ik kon er niets aan doen en mijn protesten zouden zeer waarschijnlijk toch niet helpen.
Ze hielp me daarna in mijn plastic broek en terwijl ik opstond schrok ik. Mijn luier was echt twee keer zo dik en de prop tussen mijn benen leek vertienvoudigd. Ik kon mijn bovenbenen nu helemaal niet meer bij elkaar krijgen en ik was gedwongen te lopen alsof ik verschrikkelijke o-benen had.
Vragend, smekend bijna, keek ik Carla aan, maar ze trok haar schouders op.
"Het spijt me, lieve schat. Je zult het hiermee moeten doen." Ik begreep het en ging op het bed zitten om mijn pyjamapak aan te trekken. Liggend op mijn rug trok ik als laatste mijn pyjamabroek over mijn billen. De vorm van mijn luier bleef heel duidelijk zichtbaar.
Een beetje beschaamd liep ik daarna richting de kamer van Saskia. Toen ik schuchter haar kamer binnen kwam lopen keek ze openlijk naar mijn middel. Ze lachte hardop, maar toonde tegelijkertijd haar medeleven.
"Zit dat niet erg onhandig?" Vroeg ze en ik knikte. Ze sloeg me daarna hard op mijn billen, maar het katoen ving de klap volledig op. Speels draaide ik me snel naar Saskia om en sloeg haar met mijn platte hand op haar billen. Zij droeg geen bescherming en voelde het wel degelijk. Al snel lagen we worstelend op de vloer.
De ene keer lag ik bovenop en probeerde zittend op haar middel en haar vasthoudend aan beide polsen in bedwang te houden. Het ging me verrassend gemakkelijk af, en al snel had ik haar onder controle. Terwijl ik probeerde haar beide polsen achter haar hoofd met een hand in bedwang te houden boog ik met mijn gezicht iets naar haar toe.
"Dus jij lacht me uit?" Zei ik speels en verbaasde me nogmaals over haar weinige kracht.
"Ik? Nee, ik zou niet durven!" Riep ze lachend. Daarna liet ik me van haar af rollen en sprong Saskia boven op me. Ze zat met haar billen boven op mijn kruis.
"Je zit lekker zacht." Zei ze en pakte nu ook mijn polsen beet. Ik voelde dat ik me vrij gemakkelijk kon lostrekken. Op dat moment kwam Carla binnenlopen met twee glazen frisdrank. Ze lachte ons toe.
"Hebben de twee gladiatoren nog even tijd om wat te drinken?" Vroeg ze. Saskia was afgeleid en terwijl ze steunde op haar handen die mijn polsen beet hadden, liet ik haar omvallen door mijn handen weg te trekken. Saskia gaf een gilletje en kwam boven op me neer.
"Ah, gemenerik." Riep ze, terwijl ze opstond en onderwijl mij een flauw klapje gaf op mijn wang. Met een bezweet voorhoofd liep ze naar haar bank toe en ging zitten. Puffend pakte ze haar glas drinken en nam een paar grote slokken.
Ik stond nu ook op, trok mijn pyjama recht om mijn luier weer te bedekken die onder mijn pyjamabroek uit stak, en ging naast haar op de bank zitten. Ook ik pakte mijn glas en dronk het in een paar teugen leeg.
Even later was het alweer tijd om naar bed te gaan. Carla was er nog en wilde me meenemen naar mijn slaapkamer. Saskia stond op en wenste me welterusten. Ze kuste me op mijn wang en fluisterde me nog wat in mijn oor.
"Beloof me dat je niet in bed zult plassen." Zei ze.
"Ik... Ik zal het proberen." Fluisterde ik onzeker terug. Mijn aanvankelijke zekerheid dat ik vannacht niet in bed zou plassen, verdween langzamerhand. Naarmate de avond vorderde en ik nu toch echt naar bed ging voelde ik me steeds meer onzeker. Het feit dat ik bijna nooit in bed plaste viel geheel in het niet tegenover het feit dat ik de afgelopen nacht juist wel in bed had geplast.
"Welterusten, Saskia." Zei ik, terwijl ik zag dat ze naar de badkamer liep om haar tanden te poetsen. Twee minuten later lag ik ook met gepoetste tanden in bed en trok Carla het dekbed over me heen. Ik gaapte terwijl ik liggend op mijn rug naar het plafond keek. Het licht ging uit en de deur werd dichtgetrokken.
Ik was weer alleen en voelde weer dat vreemde, tintelende gevoel in mijn kruis. Ik kon de drang niet weerstaan om mijn hand nogmaals in mijn luier te steken en mijn plasser aan te raken. De aanraking voelde prettig aan, en ik voelde hoe mijn plasser groeide. Toch voelde ik me schuldig en vies en trok ik mijn hand terug uit mijn warme luier.
Ik draaide me op mijn buik, sloot mijn ogen en fantaseerde over Saskia. In mijn gedachten zag ik haar met dezelfde dikke luier als ik nu aanhad. Terwijl zij verder naakt was, zat ik tegenover haar. Ik zag haar blozen terwijl ze beschaamd naar beneden keek. Troostend nam ik haar in mijn armen.
Met een gelukkig gevoel viel ik even later in slaap.
(Deel 1)
Dag 1
Ze woonde nog geen twee maanden bij ons in de stad, en nu was ze al het meest populaire meisje in de klas. Ze heette Saskia en ze leek alles mee te hebben in het leven, niet alleen was ze mooi en slank en had ze een leuk gezichtje, ook had ze ouders die rijk waren, heel erg rijk. Ze woonde in de mooiste villa van de stad en natuurlijk wilde iedereen op school haar vriendje of vriendinnetje zijn. Ze was altijd vrolijk en opgewekt en iedere jongen was een beetje, of zelfs heel erg, verliefd op haar.
Hoe anders was mijn situatie. Ik kwam uit een arme familie. Mijn vader werkte in een vieze, stinkende fabriek en wanneer hij thuis was, was hij moe en chagrijnig. Mijn moeder had last van haar rug en kon niet meer werken, wel moest ze mijn twee broertjes en mijn zusje verzorgen. Ook zij was humeurig en streng voor mijn jongere broertjes en zusje. Ik trok me er weinig van aan, ik was oud en wijs genoeg om mijn eigen gang te gaan, maar wel had ik medelijden met mijn broertjes en zusje. Onze huurflat was oud en slecht onderhouden en regelmatig hadden we lekkage en de ramen tochtten.
Juist daarom was het zo vreemd dat juist ik Saskia's vriendje werd. We hadden niets met elkaar gemeen, behalve dat we in dezelfde klas zaten en ongeveer even goed konden leren. We zaten in de brugklas van de HAVO en over een week begon onze laatste tentamenweek van het schooljaar. De cijfers die we voor deze tentamens haalden telden zwaar mee bij de eindbeoordeling.
Dit werd een belangrijke week voor mij want ik moest nog een aantal goede cijfers halen om over te gaan. Je begrijpt dat school erg belangrijk voor mij was. Het zou de enige mogelijkheid zijn om ooit een goede baan te vinden. Ik wist bijna zeker dat als ik zou blijven zitten, ik van school zou moeten. Mijn schoolgeld werd betaald door de gemeente omdat mijn ouders het niet konden betalen, en zolang het goed ging mocht ik deze middelbare school afmaken. Als ik zou blijven zitten, zou ik waarschijnlijk in dezelfde fabriek moeten gaan werken als mijn vader, en de rest van mijn leven moeten slijten als onderbetaalde arbeider.
Ik mocht ook alleen naar school omdat mijn ouders dachten dat ik goed kon leren en wat kon bereiken, en daar hadden mijn ouders veel voor over. Het zou voor het gezin een stuk beter zijn als ik ook werk zou vinden en geld thuis kon inbrengen, maar gelukkig beseften ze maar al te goed dat een goede opleiding heel wat waard was. Maar als bleek dat ik niet kon leren of mezelf niet voor honderd procent inzette, dan moest ik van school en gaan werken. En natuurlijk deed ik er dus alles aan om goede cijfers te halen.
Nu stond ik voor de deur van die enorme villa. Hier woonde Saskia en ik was uitgenodigd om samen met Saskia te leren voor onze tentamens. Met zijn tweeën leerde je een stuk gemakkelijker en het was nog gezelliger ook. Ik had zelfs terloops gehoord dat er een speciale leraar zou zijn die ons bijles zou geven.
Je begrijpt dat ik deze kans met twee handen had aangegrepen. Ten eerste vond ik het een hele eer om in de buurt van Saskia te mogen zijn, en ten tweede vergrootte het mijn kansen om over te gaan. Saskia's vader had zelfs voorgesteld dat ik bij hen kon logeren omdat ik dan niet steeds van de ene kant naar de andere kant van de stad hoefde te reizen. Nu konden we meer tijd besteden aan leuke dingen en konden we de bijlessen verdelen over de hele dag. Tussendoor zou er dan genoeg tijd zijn om leuke dingen te gaan doen.
Het idee om in dat sjieke huis te mogen slapen sprak me wel aan, maar aan de andere kant was ik er ook een beetje bang voor. Ik was al die luxe en die netheid niet gewent. Bij ons thuis was het allemaal niet zo netjes en ik was bang dat ik moeite zou hebben om me aan te passen. Ik was ook bang dat ze me vies zouden vinden, of ordinair.
Met een tas vol kleren en boeken stond ik onder het afdakje. Ik drukte op de deurbel en ver in het huis hoorde ik een bel rinkelen. Een mevrouw in een jurk deed open en ik vroeg me een ogenblik af of dit soms Saskia's moeder was. Dat idee verwierp ik meteen weer, want ze was veel te jong. Waarschijnlijk was het een soort van bediende, of dienstmeisje die ik in films wel eens had gezien. Ik ineens met mijn mond vol tanden, maar gelukkig begreep de mevrouw wie ik was.
"Ah, jij bent zeker Mark? Kom binnen." Heel voorzichtig stapte ik over de drempel en vol verbazing keek ik rond. De hal was groter dan ons hele huis. Het leek wel tien meter hoog en in het midden hing er een enorme lamp, vol met stukjes glas die schitterden als diamanten. Een trap die aan de onderkant wel vier meter breed was en naar boven toe versmalde tot twee meter, liep met een sierlijke bocht naar de eerste etage. De vloer was bedekt met glanzend steen, dat schitterde in het licht van de zon die door hoge, smalle ramen naar binnen scheen.
Hoe lang ik met open mond rond gekeken heb, weet ik niet, maar ik werd met een klap uit mijn betovering gehaald toen er ineens een deur werd opengegooid en Saskia binnen kwam rennen.
"Hoi, Mark." Ze sprong naar me toe en omhelsde me. Daarna pakte ze me bij mijn hand en trok me huppelend mee. De bediende had nog net tijd om mijn tas met kleren van me over te nemen, maar mijn jas had ik nog aan. De overdadige weelde en luxe maakten me zenuwachtig. Ik durfde niets aan te raken, bang als ik was om iets te vernielen, of vies te maken. Snel keek ik achter me of mijn voetstappen geen vuile plekken op de vloer achter lieten. Ik werd meegetrokken door een brede gang naar de woonkamer. De woonkamer bleek eveneens groter dan ons hele huis.
"Pap, Mark is er." Saskia's vader stond op van de bank en liep naar me toe. Hij leek me van top tot teen te bekijken, en glimlachte me daarna vriendelijk toe.
"Hallo, jongen. Kon je het makkelijk vinden?" Vroeg hij en ik knikte. Ik bekeek hem nu van top tot teen en had meteen ontzag voor hem. Saskia's vader was een grote kerel, slank maar breedgeschouderd. Hij had een nors gezicht met zware wenkbrauwen, maar de glimlach leek zijn gezicht open te breken en zijn norsheid was plotsklaps verdwenen. Hij straalde een overwicht uit die ik nog weinig was tegengekomen. Het was zeker een man waar ik geen ruzie mee wilde krijgen.
"Ja, meneer. Een buurman heeft me voor de deur afgezet." Antwoordde ik beleefd. De man lachte me weer vriendelijk toe.
"Je hoeft me geen meneer te noemen, hoor." Zei hij joviaal. Vervolgens keek hij op zijn horloge, waarna hij ons beurtelings aankeek.
"Kom, gaan jullie je maar klaarmaken voor bed. Het is al bijna halfnegen, jullie beginnen morgenochtend vroeg met de lessen." Zonder aarzeling of protest knikte Saskia en gehoorzaamde ze. Ze draaide zich om en liep bij me weg, mij in onzekerheid achterlatend. Ik wist niet wat ik moest doen en bleef staan. Gelukkig nam Saskia's vader de taak op zich om mij de weg te wijzen.
"Kom maar mee, ik zal je naar je slaapkamer brengen." Samen liepen we de kamer uit, door de gang naar een kamer op de eerste verdieping.
"Mark, ik moet even iets met je bespreken." Saskia's vader keek me met een serieuze blik aan. Meteen werd ik lichtelijk nerveus, een beetje bang zelfs. Toch zag ik dat ook hij zich niet helemaal op zijn gemak voelde.
"Ik weet niet of je er zelf al over hebt nagedacht, maar ik denk dat we hier in huis iets andere gewoonten hebben dan jij gewend bent. Ik hoop dat je dan ook kan begrijpen dat je hier in huis een beetje een speciale behandeling krijgt." Ook ik voelde me na deze mededeling niet helemaal meer op mijn gemak.
"Hoe bedoelt u?" Vroeg ik voorzichtig.
"Ik wil je niet beledigen of kwetsen, maar aangezien je uit een ander milieu komt ben je onze levensstijl niet gewend. Begrijp je wat ik bedoel?" Even viel er een stilte, een pijnlijk stilte die door Saskia's vader al snel weer werd verbroken.
"Ik zeg niet dat wij beter zijn, maar ik bedoel dat... Ik weet niet precies hoe ik dit moet zeggen... Ik denk dat wij een iets andere levenswijze hebben....." Ik boog mijn hoofd en met een lichte schaamte op mijn gezicht begreep ik precies wat hij bedoelde. Ik voelde me inderdaad niet op mijn gemak. Mijn bevlekte broek stak schril af tegen de haast steriele schoonheid van dit huis. Het voelde alsof ik bij elke stap dit huis viezer en viezer maakte. Saskia's vader zag dat ik hem begreep en legde troostend zijn hand op mijn schouder.
"Ik begrijp dat dit niet makkelijk voor je is." Juist op dat moment liepen we mijn tijdelijke slaapkamer binnen. Dezelfde bediende die de deur voor me had opengedaan was bezig mijn bed op te maken. Ik keek nog even vol schaamte naar Saskia's vader, die opgelucht was dat hij zijn zegje had gedaan.
"Maar hoe... Wat?" Stamelde ik nog, want ik vroeg me af wat hij met die speciale behandeling bedoelde.
"Carla zal je verder precies vertellen wat er van je verwacht wordt. Ik zie je straks nog wel in de woonkamer." Duidelijk opgelucht draaide hij zich nu om en liep mijn slaapkamer uit. Een kamer die ik nu voor het eerst eens goed bekeek. Het was een klein kamertje met een bed en een paar kasten. Het was een sobere kamer, maar groter dan de slaapkamer waar ik thuis samen met mijn twee broertjes in moest slapen. Het enige raam was verborgen achter een kleurig gordijn, en op de vloer lag een dik, hoogpolig tapijt. De wanden waren echter kaal en ongezellig, maar het bed zag er daarentegen wel weer comfortabel uit.
"Mark, dit is jouw badkamer." Zei Carla terwijl ze net klaar was met mijn bed op te maken en een zijdeur in mijn slaapkamer opende. "Je kunt je kleren in deze wasmand gooien. Hier liggen handdoeken en shampoo. Ga je maar even goed douchen, ondertussen zal ik je nachtgoed klaarleggen." Toen liep ze de badkamer uit en trok de deur achter zich dicht. Ik wilde naar de deur lopen om de deur op slot te draaien, maar zag dat er helemaal geen slot in de deur zat.
Ik glimlachte om de vreemde gebruiken hier in huis en kleedde me uit. Ik gooide al mijn kleren in de wasmand en stapte onder de douche. Ik genoot van de brede, warme straal water en waste me zo goed mogelijk. Ik wilde een goede indruk achterlaten en besteedde extra aandacht aan mijn gezicht en handen. Terwijl ik douchte hoorde ik de deur van de badkamer opengaan. Ik begreep dat de bediende mijn vuile kleren weghaalde.
Een paar minuten later draaide ik de kraan dicht en droogde me af. Ik haalde een borstel door mijn haren en bond daarna een handdoek om mijn middel. Een beetje opgelaten stapte ik de badkamer uit en zag dat de bediende nog steeds in mijn kamer bezig was. Vluchtig keek ik rond of er toevallig ergens als kleren voor me klaar lagen.
"Ah, daar ben je." Zei ze. "Saskia's vader heeft je neem ik aan al verteld van je ondergoed?" Zei ze, maar ze zag aan mijn verbaasde gezicht dat dat niet zo was. In spanning vroeg ik me af wat er te vertellen zou zijn over mijn ondergoed, maar het antwoord zou ik vrij snel krijgen.
"Oh, ik zie dat ik je het blijde nieuws mag vertellen." Zei ze sarcastisch. "Meneer Van Dealen, Saskia's vader dus, is een beetje bang dat je vannacht in bed zult plassen. Hij is niet gewend dat er kinderen uit de mindere wijken hier blijven logeren en hij heeft het misplaatste idee dat jullie allemaal vreselijk vieze kinderen zijn, dus... Het spijt me, maar ik ga je even helpen met een luier."
Ik schrok en stapte verbijsterd achteruit. Dit was dus wat Saskia's vader bedoelde met die speciale behandeling. En het ergste was nog dat hij dacht dat ik hem begreep en zelfs gelijk gaf. Ik wist zelf heel goed dat ik minder hygienisch was dan de mensen die hier woonden, maar natuurlijk plaste ik niet in bed! Ik was dertien jaar oud, zat ik de brugklas van de HAVO en had al sinds mijn vijfde jaar niet meer in bed geplast. Voor geen goud wilde ik me laten vernederen door vannacht een luier te dragen!
Eigenlijk loog ik tegen mezelf, want om heel eerlijk te zijn plaste ik wel heel af en toe een beetje in bed. Soms werd ik wakker midden in een kleine, natte plek, maar aangezien dat gewoon ongelukjes waren en maar heel zelden voorkwamen, telde ik dat niet mee. Je begrijpt dat ik die ongelukjes zo ver mogelijk in mijn hoofd wegstopte, er nooit over praatte en ze tegen iedereen zou ontkennen, inclusief mezelf.
Ik voelde dat Carla met mij mee voelde en ze sloeg een arm om me heen, maar die schudde ik van me af.
"Nee, dit is belachelijk! Ik ben niet vies, en natuurlijk plas ik niet in bed!" Riep ik met overslaande stem. Tot mijn schaamte stroomde er een eerste traan over mijn wang. Snel veegde ik hem weg, want een jongen van dertien hoorde niet te huilen.
"Kom, zo erg zal het niet zijn. Het is alleen voor vannacht. Ik weet zeker dat je meneer Van Dealen morgen kunt overtuigen dat je geen luier om hoeft."
"Nee, ik wil niet! Het is helemaal niet nodig!" Riep ik, maar ik zag in de ogen van Carla dat ze er ook niets aan kon doen. Ik kon met moeite nog meer tranen inhouden.
In een patstelling stonden Carla en ik tegenover elkaar. Ik zag de hele week die ik met Saskia zou doorbrengen in duigen vallen, want als ik geen luier zou willen dragen, zou ik zonder pardon worden weggestuurd. Wanhopig probeerde ik mezelf ervan te overtuigen dat ik mijn ego voor een nachtje moest inslikken. Een enkele nacht een luier dragen zou toch niet zo erg zijn, hield ik mezelf voor.
Het duurde nog een aantal seconden voordat ik de afweging gemaakt had tussen het weekje met Saskia zijn en het samen leren voor onze tentamens, en het nu naar huis gestuurd worden. De trots om volgende week aan iedereen op school te vertellen dat ik de hele week bij Saskia had gelogeerd en dat we samen bijles hadden gehad, kreeg uiteindelijk de overhand. Met een gedeukt ego besloot ik om voor één nacht een luier te dragen.
Treuzelend ging ik op bed liggen, overdonderd.
"Je hoeft je voor mij niet te schamen hoor." Zei Carla terwijl ze mijn handdoek los haalde, zodat ik nu naakt op bed lag. Carla stond op en pakte uit de kast een dikke voorgevormde katoenen luier. Mijn ogen fixeerden zich op het witte katoen dat Carla als in een vertragende herhaling naar me toe bracht. Ze ging ter hoogte van mijn middel op de rand van mijn bed zitten en schoof voorzichtig haar rechterhand onder mijn knieën. Ze tilde mijn knieën op en berustend werkte ik mee.
Alsof het bij iemand anders gebeurde keek ik toe hoe het uiteinde van de voorgevormde katoenen luier onder mijn billen werd geschoven. Daarna liet Carla mijn knieën weer zakken en mijn billen raakten voor het eerst het zachte katoen. Met zachte dwang drukte Carla daarna mijn bovenbenen uit elkaar en trok ze het andere uiteinde van de luier tussen mijn benen omhoog. Allereerst concentreerde Carla zich nu op de linkerkant van de luier. De linkerzijde van de luier trok ze strak en drukte ze daarna op mijn heup. Het uitstekende gedeelte van de luier dat onder mij vandaan kwam werd opgepakt en stevig op het andere gedeelte van de luier gedrukt. Ik hoorde hoe de brede strip van klittenband zich vasthechtte aan de voorkant van de luier.
Carla herhaalde hetzelfde ritueel nu aan de andere kant van de luier en al snel had de luier zich strak om mijn kruis gesloten. In eerste instantie voelde het helemaal niet zo slecht aan, maar toen ik mijn ogen opende en het resultaat bekeek, liet ik mijn tranen de vrije loop.
Ik zag er belachelijk uit, een dertienjarige jongen met een dikke katoenen luier om. Alsof ik een klein kind was lag ik hulpeloos op bed, mijn benen nog steeds gespreid. Mijn gezicht was rood van de schaamte en nat van het angstzweet.
Carla hielp me daarna ook nog in een strak plastic broekje die het katoen stevig in mijn kruis drukte. Ik probeerde mezelf weer onder controle te krijgen en veegde mijn gezicht droog. Carla was inmiddels opgestaan en pakte een blauw pyjamapak uit de kast, ze gooide het naar me toe. Ik ving het op, maar maakte nog geen aanstalten om het aan te trekken, mijn aandacht had zich tijdelijk gecentreerd op dat vreselijke gedrocht om mijn kruis en middel.
Juist op het moment dat ik mezelf weer wat beter in bedwang had stapte Saskia mijn slaapkamer binnen. Ik zat inmiddels met mijn benen gekruist op het bed en geschrokken probeerde ik mijn luier te verbergen met mijn pyjamapak dat ik nog in mijn handen had.
Saskia moest hebben gezien dat ik gehuild had, en misschien had ze het zelfs wel gehoord, maar ze deed alsof ze niets had gemerkt.
"Kom je mee naar de woonkamer?" Vroeg ze uitnodigend en haar lach werkte aanstekelijk. Mijn verdriet verdween grotendeels, maar mijn schaamte werd er niet minder op. Nog steeds hield ik krampachtig mijn pyjama voor mijn luier en keek ik Saskia een beetje beduusd en schaapachtig aan. Carla was inmiddels weggelopen en we waren nu met zijn tweeën op mijn kamer. Saskia lachte me weer toe, zonder dat ik het idee had dat ze me uitlachte. Saskia was gewoon een vrolijk meisje, en dat was ook het leuke aan haar.
"Kom, trek je pyjama aan. Je hoeft je luier niet te verbergen, ik weet het allang." Plagerig trok ze mijn pyjamapak weg en mijn luier werd zichtbaar. Ik schrok en keek Saskia beschaamd aan. Saskia leek totaal geen interesse te tonen voor mijn luier. Ze lachte me niet uit en toonde ook geen medelijden, alsof ik helemaal geen luier omhad, alsof ze het de normaalste gewoonte leek te vinden.
Saskia's reactie stelde me op mijn gemak, zodat ik nu ook weer een glimlach op mijn gezicht kon toveren. Speels trok ik mijn pyjamapak uit haar handen los en trok het daarna snel aan, opgelucht dat mijn luier nu in ieder geval voor het oog verborgen was. Op mijn blote voeten rende ik weer door de gangen van het huis achter Saskia aan.
Voor een moment vergat ik mijn luier, terwijl Saskia me door het huis heen leidde en me de meeste van de kamers liet zien. Het meest gefascineerd was ik door de enorme hoeveelheid oude boeken in de bibliotheek, en natuurlijk ook de grote slaapkamer van Saskia.
In haar slaapkamer plofte Saskia op haar bed neer en ik ging naast haar zitten. Pas toen voelde ik voor het eerst mijn luier weer, en realiseerde ik me dat ik mijn luier al die tijd al had gevoeld. Het dikke katoen voelde als een prop tussen mijn benen aan en het plastic kraakte zachtjes bij elke beweging. Ik wist ook dat Saskia mijn luier hoorde kraken, maar ze besteedde er geen aandacht aan.
Even keken we elkaar een beetje onwennig aan. Wat moesten we doen? We kenden elkaar eigenlijk nog niet zo goed, en dit was de eerste keer dat we samen waren. Een lichte nervositeit leek ineens over ons heen te dalen. Gelukkig kwam op dat moment Carla met twee glazen frisdrank binnen lopen.
"Hier, jullie zullen we dorst hebben." Zei ze, en ze gaf ons beiden een glas in de handen. Meteen verdween Carla weer en ik zag hoe Saskia gulzig het glas leeg dronk. Ik volgde haar voorbeeld en Saskia zette beide glazen op haar bureau. Hiermee was het ijs een gebroken. Saskia leek opgelucht en haar schijnbare nervositeit was verdwenen.
We begonnen te spelen, gooiden met kussens, speelden verstoppertje en tijdelijk voelden we ons nergens te oud voor. Na een half uur hield Saskia ineens op en wees ze naar de klok.
"Het is bijna negen uur, we moeten naar bed." Zei ze en ik bewonderde haar volwassenheid. Ik geloof niet dat ik zelf de tijd in de gaten zou hebben gehouden, en als ik zou weten dat ik om negen uur naar bed zou moeten zou ik zelfs bewust de tijd zijn vergeten, net zolang tot iemand mij naar bed zou sturen. Saskia was anders, in vele opzichten.
"Ga je mee papa welterusten zeggen?" Vroeg ze en liep voor me uit haar slaapkamer uit. Ik liep achter haar aan naar de woonkamer waar haar vader nog steeds, of alweer, op de bank zat. Ditmaal had hij een stapel papieren naast zich liggen en leek hij aan het werk. Toen hij ons zag en hoorde binnenkomen legde hij de papieren netjes naast zich neer en liep op zijn dochter af.
"Welterusten papa." Zei Saskia en kuste haar vader.
"Welterusten, schatje." Zei hij en aaide haar nog eenmaal over haar gezicht. Toen deed Saskia een stap achteruit en richtte Saskia's vader zijn aandacht op mij. Ineens was ik me er pijnlijk van bewust dat hij de oorzaak was dat ik nu een luier moest dragen. Mijn vernederingen waren allemaal zijn schuld. Met een klein beetje tegenzin liep ik naar hem toe.
Voor een enkel moment wilde ik protesteren en roepen dat ik geen baby was, dat ik helemaal geen luier hoefde en wilde dragen. Ik wilde roepen dat ik dit alles belachelijk vond, maar ik deed het niet. Saskia stond naast me en in haar bijzijn durfde ik niet over mijn luier te beginnen.
"Welterusten, meneer." Zei ik, vergetend dat ik geen meneer hoefde te zeggen.
"Welterusten, Mark." Gelukkig kuste hij me niet, maar daarentegen klopte hij me bemoedigend op mijn schouder.
"Het spijt me van je ondergoed, Mark. Ik hoop dat je desondanks toch lekker zult slapen." Zei hij en klopte tegelijkertijd op mijn dik ingepakte billen. Meteen kleurde mijn wangen zich roze van schaamte en boog ik mijn hoofd. Ineens boog Saskia zich naar me toe en kuste me op mijn wang.
"Welterusten Mark. Slaap lekker." Ik vergat mijn schaamte en even overwon de trots dat juist ik het vriendje van Saskia was. De andere jongens in de klas zouden jaloers op me zijn als ze wisten dat ik hier vannacht sliep en zelfs gekust werd door Saskia. Het ongemak van mijn luier viel gedeeltelijk in het niet.
"Welterusten." Zei ik glimlachend en daarna liepen we beiden naar onze slaapkamer. Daar aangekomen wees Carla me nog op mijn tandenborstel en uiterst secuur en langer dan normaal poetste ik mijn tanden. Daarna trok ik mijn pyjamapak uit, hing het netjes over de stoel naast mijn bed en stapte onder het dikke dekbed. Nog eventjes kwam de bediende naast me zitten.
"Ik moet je nog even een paar regeltjes vertellen. Je mag je luier zelf niet uittrekken, je moet hem aanhouden tot morgenochtend na het ontbijt. Dan kun je je wassen en zal ik je kleren geven die je aan kunt trekken. Als je naar het toilet moet mag je me wakker maken, ik slaap twee deuren verder, hier naar buiten en dan linksaf. Ik zal je helpen met je luier. Oké? Maak me gerust wakker, ik heb liever dat je me wakker maakt dan dat je stiekem je luier losmaakt, of dat je expres in je luier moet plassen." Ook Carla kuste me. Ze trok het dekbed nog even over me heen en liep daarna de kamer uit. Voordat ze de deur dichttrok deed ze het licht uit en liet me alleen met mijn gedachten.
Het was een vreemde dag geweest. Eerst was ik trots en blij dat ik werd uitgenodigd om hier te logeren en samen met Saskia te studeren, daarna had ik gehuild van schaamte door de luier die me werd omgedaan. Ik wist niet precies hoe ik me nu moest voelen. Ik schaamde me vreselijk, maar het plezier om samen met Saskia te zijn, en ook nog in dit mooie huis, overheerste. De luier viel eigenlijk best wel mee, en eigenlijk kon ik Saskia's vader wel begrijpen: ik was heel wat anders gewend en normaal gesproken zou ik me helemaal niet hebben gewassen voordat ik naar bed ging. Het leven hier in huis was een stuk schoner en netter. En dat ene nachtje een luier dragen overleefde ik ook wel.
Toch had ik een vreemd gevoel wat mijn luier betreft. Wanneer ik stil lag en het zachte katoen voelde tegen mijn billen en mijn plasser, leek het wel comfortabel. Alleen het strakke elastiek van het plastic beschermbroekje dat in mijn lies en rond mijn middel drukte, herinnerde me aan de luier. Heel voorzichtig schoof ik mijn hand onder het elastiek op mijn buik door en onder de dikke laag katoen. Voorzichtig raakte ik met mijn vingers mijn plasser aan en een vreemd tintelend gevoel golfde een ogenblik door mijn onderlichaam. Even voelde het prettig aan, maar vol afschuw trok ik toen mijn hand terug.
Het was verkeerd, spelen met mijn plasser was vies. Enigszins kwaad op mezelf draaide ik me op mijn buik. Ik legde mijn linker wang op het matras en dacht aan de dag van morgen. Ik verheugde me op het feit om de hele dag in de buurt van Saskia te zijn, om tegelijkertijd heel veel te leren. Ik hoopte dat we veel tijd zouden hebben om samen te spelen.
Al vrij snel viel ik daarna als een gelukkig kind in slaap, zorgeloos en onbekend met wat er morgen allemaal stond te gebeuren.
Dag 2
Ineens schrok ik wakker. Ik hoorde Saskia met Carla praten op de gang. Beduusd keek ik om me heen. Er was iets fout! Ik voelde me niet op mijn gemak, maar kon niet bedenken wat er aan de hand was.
Ik zat net rechtop in mijn bed toen de deur werd opengegooid. De altijd vrolijke Saskia kwam de kamer binnen en deed het licht aan. Slaperig veegde ik de slaap uit mijn ogen.
"Kom op, wakker worden. Slaapkop!" Riep Saskia. Ik liet me achterover zakken en trok het dekbed weer slaperig over me heen.
"Goedemorgen." Zei ik gapend en ineens kreeg ik de schrik van mijn leven. Ik wist wat er mis was! Heel voorzichtig bracht ik mijn hand onder het dekbed richting mijn kruis. Door het plastic van mijn broekje voelde ik het natte katoen. Ik had in mijn luier geplast!
Paniekerig trok ik mijn hand weg. Wat moest ik doen? Ik kon wel door de grond zakken van schaamte, ik wilde het uitschreeuwen, ik wilde wegrennen en nooit meer terugkomen. Natuurlijk deed ik dat niet, maar probeerde ik mijn schaamte en schrik te verbergen. Had Saskia het gezien? Wist ze dat ik in mijn luier geplast had? Kon ze het ruiken?
Saskia gedroeg zich even vrolijk als altijd, ze had in ieder geval geen last van ochtendhumeur. Ze gooide mijn pyjamapak naar me toe en moedigde me aan om uit bed te komen.
"Schiet nou toch op, slaapkop." Zei ze lachend, draaide zich daarna om en liep weg. Ik wist niet wat ik moest doen, maar ik herinnerde me ineens heel goed dat ik mijn luier niet zelf mocht uittrekken. Ik wist niet wat de consequenties van ongehoorzaamheid zouden zijn, maar dat wilde ik liever niet uitproberen. Het enige wat ik kon doen was om net te doen alsof er niets aan de hand was en te wachten tot na het ontbijt. Ik kon ook niet in bed blijven liggen want ik wist zeker dat Saskia me, lachend en wel, uit bed zou trekken.
Snel trok ik mijn pyjamabroek onder het dekbed en trok het onhandig aan. Daarna stapte ik uit bed en trok de rest van mijn pyjama aan. Ik rook de geur van mijn eigen urine en hoopte maar dat Saskia dat niet zou ruiken. Voorzichtig deed ik mijn eerste stappen en voelde het klamme, vieze katoen als een klont tussen mijn benen hangen. Het voelde verschrikkelijk en ik vroeg me paniekerig af hoe ik het beste en snelste uit deze natte luier kon komen.
Ik liep achter Saskia aan, treuzelend om mijn luier zo min mogelijk te belasten. Saskia leek niets te merken en dartelde voor me uit. We liepen naar haar slaapkamer en daar had ik voor het eerst uitzicht op de enorme tuin die achter het huis lag. De zon scheen al een flink eind over de toppen van de bomen heen en scheen door de ramen op me neer. De zon liet een warme gloed op me achter, terwijl ik neerkeek op de netjes gemaaide gazons, de goed onderhouden perkjes en bosjes. Saskia kwam naast me staan.
"Vind je het een mooie tuin?" Vroeg ze en ik wilde antwoordden, maar ineens zag ik dat ze haar neus optrok. De schrik sloeg me om het hart. Had ze mijn vieze luier geroken? Meteen deed ik een stapje achteruit om uit haar buurt te komen, maar het was te laat.
"Wat is er? Is je luier nat?" Vroeg ze, schijnbaar achteloos. Ze leek niet verrast. Ik stamelde hopeloos, kon niet uit mijn woorden komen.
"Nee... Ik... Ja..." Saskia zag mijn gewetensnood en lachte me weer hartelijk toe. Nog steeds zag ik geen enkele vorm van uitlachen of leedvermaak. Het leek alsof ze het de gewoonste zaak van de wereld vond.
"Geeft niks," zei ze. "Kom je mee?" Aangezien ze zag dat ik me maar moeilijk een houding wist aan te meten pakte ze voorzichtig mijn hand. Ze gaf me een klein kusje op mijn wang en leidde me daarna terug richting mijn eigen kamer, totdat we Carla tegenkwamen. Met een vuurrood hoofd van schaamte keek ik toe hoe Saskia het woord nam.
"Carla, Mark heeft een probleempje. Wil jij hem even helpen?" Carla keek Saskia vragend aan, maar haar plotselinge glimlach beduidde dat ze het begreep. Als een kleuter in een groot winkelcentrum nam Carla mijn hand van Saskia over en liepen we hand in hand door mijn slaapkamer, regelrecht de badkamer in. Ze trok de deur achter ons dicht.
"Heb je een ongelukje gehad vannacht?" Vroeg Carla, terwijl ze voor me neer bukte. Ze wilde mijn pyjamabroek naar beneden trekken, maar ik deed snel een stap achteruit.
"Nee, ga weg." Sputterde ik. Ik was in de war, de afgelopen jaren had ik nooit zo veel in bed geplast als nu. Nooit was mijn ongelukje groter geweest dan een klein, nat plekje. En nu, juist op het moment dat ik bij iemand logeerde, leek het erop dat ik mijn volledige blaasinhoud in mijn luier had laten lopen. Ik vervloekte mezelf en snapte niet hoe het had kunnen gebeuren.
"Kom, laat me je helpen. Het geeft niets." Zei Carla terwijl ze een hand naar me uitstak.
"Nee! Ik plas nooit in bed! Laat me gaan." Riep ik verontwaardigd, aarzelend een traan van mijn wang afvegend.
"Mark, misschien waren het de zenuwen van het logeren. Misschien was je een beetje nerveus van dit nette en grote huis." Opperde Carla en ik wist dat ze wel eens gelijk kon hebben, maar was dat een reden om in bed te plassen?
"Kom, ik doe je luier af, en jij gaat jezelf eens goed douchen. Als je straks in nette, droge kleren aan het ontbijt zit ben je alles zo weer vergeten." Carla probeerde me gerust te stellen en ik zag het onvermijdelijke van de situatie in. Ik deed aarzelend een stapje naar Carla toe en zag hoe ze voor me neer bukte.
Ze trok mijn pyjamabroek naar beneden en terwijl ik met een hand op haar schouder steunde tilde ik een voor een mijn voeten op, zodat ze me mijn pyjamabroek helemaal uit kon trekken.
Ik durfde niet naar beneden te kijken, ik wilde mijn natte luier niet zien, maar ik voelde hoe mijn plastic broekje naar beneden werd getrokken en ik ook daar uit moest stappen. Uiteindelijk werden het klittenband van de katoenen luier open getrokken en viel er letterlijk en figuurlijk een zware last van me af. Stinkend en beschaamd stapte ik de douchecel in en waste ik snel alle onzichtbare viezigheid van me af.
Een paar minuten later stapte ik schoon en droog de badkamer uit. Op mijn bed lagen kleren voor me klaar, maar niet de kleren die ik zelf had meegenomen van huis. Deze kleren waren nieuw en schoon en trots trok ik ze aan.
Carla kwam mijn kamer weer binnenlopen en liep door naar de badkamer. Ze verzamelde mijn luier, mijn pyjamapak en de natte handdoek en bracht ze naar een kamer een paar deuren verderop. Blijkbaar was dat de waskamer, iets wat mijn moeder met de hand deed, maar waar ze hier vast en zeker een machine voor hadden. Daarna kwam Carla terug.
"Kom maar snel, Saskia en haar vader zijn al begonnen met ontbijten." Zei ze en ze liep met me mee naar de eetkamer. Toen ik de eetkamer binnenstapte voelde ik alle ogen op me gericht. Ik vroeg me af wat ze van me zouden denken. Ik was nog steeds bang dat ik uitgelachen zou worden door Saskia, of streng toegesproken zou worden daar haar vader. Onzeker leidde Carla me naar een lege stoel en stilletjes ging ik zitten.
Saskia's vader zat, net als ik, al geheel gekleed aan tafel. Hij droeg een net pak met stropdas. Een servet lag op zijn schoot, terwijl hij nipte aan een grote mok met dampende koffie. Alleen Saskia zat in haar pyjamapak en werkte met mes en vork een boterham met jam naar binnen.
Ik keek de tafel rond en zag tot mijn verbazing veel meer eten staan dan we met zijn allen konden opeten. Dat was bij ons thuis wel anders.
"Goedemorgen, Mark. Heb je lekker geslapen?" Vroeg Saskia's vader en ik knikte verlegen. Voorzichtig pakte ik een boterham van een de schaal waarop wel vier verschillende soorten boterhammen lagen.
"Voortaan zou ik wel graag willen dat je om acht uur aan de ontbijttafel zat. Wij eten hier gezamenlijk." Zei Saskia's vader streng.
"Ja, maar ik..... Het spijt me.... Ik...." Stotterde ik. Ik wilde zeggen dat ik er niets aan kon doen, maar ik begreep dat dát er niets toe deed. Het was mijn eigen schuld dat ik in mijn luier geplast had en daarna had ik ook meteen Carla kunnen opzoeken. Een echt goed excuus had ik dus niet.
"Het geeft niet, voor deze keer. Je wist het niet en ik heb ook begrepen dat er een goede reden was om jezelf te wassen vóór het ontbijt. Maar zorg dat je voortaan op tijd komt." Zei hij streng. Ik knikte nogmaals en mompelde een verontschuldiging. Daarna richtte hij zich tot Carla.
"Je hebt hem nu geen luier omgedaan? Is dat wel verstandig?" Vroeg hij en ik zakte bijna door de grond van schaamte. Van schrik liet ik mijn mes vallen en met het schaamrood op mijn kaken keek ik naar de boosdoener, Saskia's vader.
Carla kwam achter me staan en legde een hand op mijn schouder.
"Hij is dertien!" Zei Carla een beetje verontwaardigd. "Laten we hem in ieder geval het voordeel van de twijfel geven." Ik vond het vreselijk dat ze zo over mij aan het praten waren, terwijl ik er als een toeschouwer bij zat. Blijkbaar was mijn mening niet belangrijk. Weer stond ik op het punt om in huilen uit te barsten en om dat te camoufleren nam ik snel een slok sinaasappelsap.
Gelukkig gaf Saskia's vader Carla gelijk en nu keek hij mij aan.
"Sorry, Mark. Misschien ben ik wel te streng voor je." Zei hij en voor hem was daarmee de kous af. Ik bleef echter met de wrange nasmaak zitten en voelde me tegenover Saskia steeds kleiner worden. Ik was bang dat ze me maar een klein kind vond en niet meer mijn vriendinnetje wilde zijn. Dat zou het einde betekenen van mijn verblijf hier, en dat wilde ik ten allen tijde voorkomen.
Nu moest ik me echter eerst op mijn ontbijt concentreren. Ik had geen idee hoe ik me moest gedragen aan tafel. Nog nooit had ik zo netjes moeten eten. Nauwlettend volgde ik Saskia's bewegingen en probeerde ze zo goed mogelijk na te doen. Onhandig at ik mijn boterhammen voor het eerst met mes en vork. Het lukte me redelijk, zonder al te veel te morsen. In ieder geval waren mijn kleren schoon gebleven en dat was een pluspuntje.
Ondanks alles was dit toch het lekkerste ontbijt dat ik ooit had gehad en ik at veel meer dan normaal. Na het ontbijt nam Saskia me mee naar haar kamer. Ze liet me wachten op haar bank, terwijl ze zich in haar eigen badkamer ging douchen. Tien minuten later ging de deur naar de badkamer weer open.
"Ogen dicht!" Riep ze lachend en ik begreep dat ze naakt was. Natuurlijk sloot ik mijn ogen, alhoewel ik haar maar al te graag een keertje naakt zou hebben gezien. Mijn vroege tienerhormonen begonnen tenslotte al behoorlijk door mijn lichaam te spoken. Ik hoorde hoe ze op haar blote voeten door de kamer liep en ineens voelde ik hoe ze haar badjas over mijn hoofd heen gooide.
"Wat doe je?" Riep ik verbaasd, terwijl ik mijn ogen opende en zag dat ik nu nog steeds niets kon zien. De enige zintuigen die werkten, voelden het zachte badstof en roken een frisse prettige geur.
"Ik vertrouw je niet! Dit is gewoon voor een beetje zekerheid." Riep ze me lachend toe. "Ja, je mag weer kijken!" Riep ze er vrijwel meteen achteraan. Ik draaide me om en keek naar haar. Ze stond nog in haar ondergoed voor een grote kast met kleren. Bewonderd keek ik naar haar, ze toonde geen enkele schaamte om zich van achteren in haar slipje te tonen. Stilletjes was ik behoorlijk verliefd op haar, en dat werd er nu zeker niet minder op.
Saskia pakte een gemakkelijk zittende broek en een sweater uit de kast, en trok die aan. Daarna liep ze op me af, pakte de badjas van me over en bracht die terug naar haar badkamer. Samen liepen we daarna naar de bibliotheek. Daar zouden we samen gaan leren en, als het nodig was, bijles krijgen. Nogmaals verbaasde ik me over het grote aantal boeken in de bibliotheek, en ik vroeg me af of iemand hier in huis ze wel allemaal had gelezen.
We maakten kennis met Stefan, een jongen van begin twintig die ons ging helpen met leren. In principe was het geen bijles, want hij hielp ons echt alleen met leren. We begonnen met wiskunde en al snel had ik het idee dat ik nooit zover had kunnen komen als ik thuis in mijn eentje had gezeten. Stefan liet ons ook dingen aan elkaar uitleggen en controleerde op deze manier of we het wel echt begrepen. Stefan was best een aardige jongen en hij hielp ons goed.
Na anderhalf uur wiskunde stapten we over op Engels. Saskia was al veel verder met Engels dan ik, maar dat kwam omdat zij al een paar keer in Engeland en zelfs in Amerika was geweest, en zo dus veel 'praktijkles' had gehad. Ik was nog nooit buiten ons eigen land geweest en moest die ervaring missen.
De rest van de ochtend gingen we door met leren en na de lunch gingen we nog anderhalf uur door. Zo rond drie uur hielden we op en toen was ik het ook wel behoorlijk zat. Ik was behoorlijk trots op mezelf, want ik had vandaag een heleboel geleerd. Als we nog een paar dagen zo doorgingen kon ik alle tentamens met gemak tegemoet zien. Ik was blij dat ik deze kans had gekregen, alhoewel het enige minpuntje van vandaag het ongelukje van vannacht was geweest. Maar aangezien ik voor honderd procent zeker wist dat dát niet meer zou gebeuren, zou ik dat snel kunnen vergeten.
Die middag besloten Saskia en ik om maar eens naar buiten te gaan. We waren de hele dag al binnen geweest en een frisse neus zou ons goed doen. Ik kreeg een paar laarzen te leen en samen liepen Saskia en ik de tuin in. De tuin was zelfs nog groter dan ik dacht en achter de tuin begon zelfs een groot bos. Saskia en ik klommen voorzichtig over het hek heen en liepen het bos in. We praatten over van alles en nog wat, totdat we bij een klein bosmeertje kwamen. We gingen zitten op een oude omgevallen boomstronk.
"En? Hoe vind je ons huis?" Vroeg Saskia, nog hijgend van de wandeling.
"Mooi!" Antwoordde ik ongemakkelijk, een beetje jaloers was ik wel. Wij hadden het thuis een stuk moeilijker, en we woonden met meer mensen in een veel kleiner huisje. Even was het stil.
"Je vader is wel streng, hoor." Glimlachte ik. Saskia knikte.
"Maar het is de meest lieve papa die er bestaat. Hij wil alleen dat alles perfect in orde is. Hij heeft duidelijke regels opgesteld en daar binnen mag ik alles doen wat ik wil."
"Ik... Ik moet daar wel een beetje aan wennen." Stamelde ik.
"Dat komt vanzelf. Na een tijdje ben je het gewend en zul je zien dat hij gewoon heel aardig is." Verdedigde Saskia haar vader. Daarna was het een minuutje stil en keken we over het water uit, luisterden naar de kikkers en de vogels en we zagen zelfs een konijntje aan de overkant van het vennetje huppelen.
"Plas je wel vaker in bed?" Vroeg Saskia ineens. Ze vroeg het zachtjes en wist dat het een ongemakkelijk onderwerp voor me moest zijn.
"Nee! Nooit." Riep ik verontwaardigd uit. Ik probeerde mijn macho imago een beetje omhoog te houden, alhoewel dat imago al flink gedeukt was. Het konijntje was zich ineens van onze aanwezigheid bewust en huppelde het struikgewas in.
"Afgelopen nacht wel." Lachte Saskia en ik wenste maar dat ze dit onderwerp zo snel mogelijk met rust zou laten. Mijn verontwaardiging verdween en schaamte kwam er voor in de plaats.
"Ik... Dat was een ongelukje... Het gebeurt anders nooit... " Stotterde ik.
"Het geeft ook niets. Ik zal je niet uitlachen en ik zal het ooit aan niemand vertellen. Dat beloof ik!" Zei Saskia plechtig. Ik keek haar aan, recht in haar twinkelende oogjes, en ik zag dat ze het echt meende. Ik vertrouwde haar en bewonderde nogmaals haar oprechtheid.
"Bedankt." Stamelde ik zachtjes.
"Nu zul je vannacht weer een luier moeten dragen. Vind je dat erg?" Vroeg ze, terwijl ze me vragend aankeek. Haar oprecht belangstelling zorgde ervoor dat ik onmogelijk kon liegen, hoe pijnlijk de waarheid ook was.
"Ik... Ja... Nee... Ik voel me net een... een baby." Voor de zoveelste maal vocht ik tegen mijn tranen. Kwaad op mezelf draaide ik mijn hoofd weg, terwijl ik mijn ogen stijf dicht kneep. Een traan ontsnapte en biggelde tergend langzaam over mijn wang.
Saskia was naar me toe gebogen en met de mouw van haar sweater veegde ze mijn traan weg.
"Niet huilen, je hoeft je tegenover mij niet te schamen. We zijn toch vrienden?" Zei ze troostend, terwijl ze een arm over mijn schouder legde. Haar troostende woorden en gebaren hielpen en al snel had ik mezelf weer onder controle. Saskia liet het onderwerp daarna met rust en we praatten nog over vele andere onderwerpen voordat we langzaam naar huis liepen.
Bij het huis aangekomen trokken we onze laarzen uit en speelden we nog een uurtje op Saskia's kamer. Saskia legde me uit dat we ons voor het eten moesten wassen en schone kleren moesten aantrekken. Een kwartiertje voor etenstijd vertrok ik dus naar mijn eigen kamer en hielp Carla me met het uitzoeken van andere kleren. Ik vond dit een beetje onnodig want mijn kleren waren nog helemaal niet vies, maar ik liet dit niet merken.
Ruim op tijd was ik in de eetkamer te vinden, met mijn handen en gezicht gewassen en met schone kleren aan. Het eten was weer weldadig en in overvloed. We zaten bij elkaar zo'n uur aan tafel, en ook Carla at mee. Een andere bediende zette verschillende schalen met eten op tafel, waarna ze voor elk van ons opschepte.
Een paar keer wees Carla, die vlak bij me zat, me op een paar dingen die ik verkeerd deed, maar over het algemeen ging het goed. Ik was al redelijk behendig met mes en vork en moest alleen nog leren niet te grote happen ineens te nemen. Ik vond alleen dat het diner wel erg lang duurde, maar Saskia leek er geen moeite mee te hebben. Saskia was ook degene die het meeste praatte en grotendeels de sfeer aan tafel bepaalde.
Toen we eindelijk van tafel mochten gingen Saskia en ik naast elkaar op de bank zitten. We keken een uurtje naar de televisie toen het ineens al halfnegen was. Saskia stond op en ik begreep dat we ons alweer moesten klaarmaken voor bed.
Terwijl ik naar mijn kamer liep kwam ik Carla tegen, die me net wilde ophalen. Samen liepen we verder naar mijn kamer. Ik mocht kiezen of ik onder de douche wilde of in bad, en ik koos voor de douche. Ik kleedde me uit, gooide mijn kleren in de wasmand en douchte me weer grondig. Al die tijd moest ik aan de luier denken die ik weer om zou krijgen.
Het was een vreemd gevoel. Ik wist dat ik weer de vernedering zou moeten doorstaan om naakt op het bed te liggen, terwijl ik zou moeten toekijken hoe ik als een baby een luier omgedaan zou krijgen. Toch was het geen gevoel van afschuw, het had me afgelopen nacht in ieder geval gered van een groter schuldgevoel en een nog grotere schaamte. Ik vond het niet leuk dat ik nog een tijdje met mijn luier moest rondlopen, maar het naar bed gaan met een luier om gaf toch ook een zekere geruststelling.
Opgelaten liep ik naakt de badkamer uit. Zonder te mopperen ging ik op mijn rug op bed liggen. Carla deed me behendig en snel mijn luier om en was duidelijk blij dat ik er vandaag niet zo veel moeite mee had. Vandaag huilde ik niet en liet me zelfs gewillig vernederen.
"Voor de zekerheid zal ik je maar een dubbele luier om doen. Het zal misschien wel wat in de weg zitten met lopen, maar het geeft wat meer zekerheid." Zei Carla terwijl ze mijn kruis in een dubbele laag katoen inpakte. Ik zweeg en liet het me gebeuren, ik kon er niets aan doen en mijn protesten zouden zeer waarschijnlijk toch niet helpen.
Ze hielp me daarna in mijn plastic broek en terwijl ik opstond schrok ik. Mijn luier was echt twee keer zo dik en de prop tussen mijn benen leek vertienvoudigd. Ik kon mijn bovenbenen nu helemaal niet meer bij elkaar krijgen en ik was gedwongen te lopen alsof ik verschrikkelijke o-benen had.
Vragend, smekend bijna, keek ik Carla aan, maar ze trok haar schouders op.
"Het spijt me, lieve schat. Je zult het hiermee moeten doen." Ik begreep het en ging op het bed zitten om mijn pyjamapak aan te trekken. Liggend op mijn rug trok ik als laatste mijn pyjamabroek over mijn billen. De vorm van mijn luier bleef heel duidelijk zichtbaar.
Een beetje beschaamd liep ik daarna richting de kamer van Saskia. Toen ik schuchter haar kamer binnen kwam lopen keek ze openlijk naar mijn middel. Ze lachte hardop, maar toonde tegelijkertijd haar medeleven.
"Zit dat niet erg onhandig?" Vroeg ze en ik knikte. Ze sloeg me daarna hard op mijn billen, maar het katoen ving de klap volledig op. Speels draaide ik me snel naar Saskia om en sloeg haar met mijn platte hand op haar billen. Zij droeg geen bescherming en voelde het wel degelijk. Al snel lagen we worstelend op de vloer.
De ene keer lag ik bovenop en probeerde zittend op haar middel en haar vasthoudend aan beide polsen in bedwang te houden. Het ging me verrassend gemakkelijk af, en al snel had ik haar onder controle. Terwijl ik probeerde haar beide polsen achter haar hoofd met een hand in bedwang te houden boog ik met mijn gezicht iets naar haar toe.
"Dus jij lacht me uit?" Zei ik speels en verbaasde me nogmaals over haar weinige kracht.
"Ik? Nee, ik zou niet durven!" Riep ze lachend. Daarna liet ik me van haar af rollen en sprong Saskia boven op me. Ze zat met haar billen boven op mijn kruis.
"Je zit lekker zacht." Zei ze en pakte nu ook mijn polsen beet. Ik voelde dat ik me vrij gemakkelijk kon lostrekken. Op dat moment kwam Carla binnenlopen met twee glazen frisdrank. Ze lachte ons toe.
"Hebben de twee gladiatoren nog even tijd om wat te drinken?" Vroeg ze. Saskia was afgeleid en terwijl ze steunde op haar handen die mijn polsen beet hadden, liet ik haar omvallen door mijn handen weg te trekken. Saskia gaf een gilletje en kwam boven op me neer.
"Ah, gemenerik." Riep ze, terwijl ze opstond en onderwijl mij een flauw klapje gaf op mijn wang. Met een bezweet voorhoofd liep ze naar haar bank toe en ging zitten. Puffend pakte ze haar glas drinken en nam een paar grote slokken.
Ik stond nu ook op, trok mijn pyjama recht om mijn luier weer te bedekken die onder mijn pyjamabroek uit stak, en ging naast haar op de bank zitten. Ook ik pakte mijn glas en dronk het in een paar teugen leeg.
Even later was het alweer tijd om naar bed te gaan. Carla was er nog en wilde me meenemen naar mijn slaapkamer. Saskia stond op en wenste me welterusten. Ze kuste me op mijn wang en fluisterde me nog wat in mijn oor.
"Beloof me dat je niet in bed zult plassen." Zei ze.
"Ik... Ik zal het proberen." Fluisterde ik onzeker terug. Mijn aanvankelijke zekerheid dat ik vannacht niet in bed zou plassen, verdween langzamerhand. Naarmate de avond vorderde en ik nu toch echt naar bed ging voelde ik me steeds meer onzeker. Het feit dat ik bijna nooit in bed plaste viel geheel in het niet tegenover het feit dat ik de afgelopen nacht juist wel in bed had geplast.
"Welterusten, Saskia." Zei ik, terwijl ik zag dat ze naar de badkamer liep om haar tanden te poetsen. Twee minuten later lag ik ook met gepoetste tanden in bed en trok Carla het dekbed over me heen. Ik gaapte terwijl ik liggend op mijn rug naar het plafond keek. Het licht ging uit en de deur werd dichtgetrokken.
Ik was weer alleen en voelde weer dat vreemde, tintelende gevoel in mijn kruis. Ik kon de drang niet weerstaan om mijn hand nogmaals in mijn luier te steken en mijn plasser aan te raken. De aanraking voelde prettig aan, en ik voelde hoe mijn plasser groeide. Toch voelde ik me schuldig en vies en trok ik mijn hand terug uit mijn warme luier.
Ik draaide me op mijn buik, sloot mijn ogen en fantaseerde over Saskia. In mijn gedachten zag ik haar met dezelfde dikke luier als ik nu aanhad. Terwijl zij verder naakt was, zat ik tegenover haar. Ik zag haar blozen terwijl ze beschaamd naar beneden keek. Troostend nam ik haar in mijn armen.
Met een gelukkig gevoel viel ik even later in slaap.