Verhaal Klaar Daan en Jelle naar Florida

[DiaperSniper010]

Deel 1
Daan kon bijna niet slapen afgelopen nacht. Vandaag vertrekken ze naar Florida.voor hem meteen ook de eerste keer dat hij gaat vliegen. Daan is acht en wat klein voor zijn leeftijd. Omdat hij nog elke nacht in bed plast heeft hij met zijn ouders afgesproken dat hij vandaag een Drynite onder zijn spijkerbroek aan doet. Eerder deze week hebben ze het al gecheckt in de spiegel en het valt nieteens op dat hij een luierbroekje aan heeft.

Jelle is de oudere broer van Daan. Hij is twaalf en deze zomer exact een jaar droog 's nachts. Net als Daan was hij een heftige bedplasser maar na een "droog bed training" is hij er vanaf gekomen. Hij hoeft dus geen luierbroekjes meer aan en is daar best trots op. Toch pest hij zijn broertje er niet mee want hij weet hoe vervelend het is.

"Alles gepakt jongens?" Roept moeder van onderaan de trap. "Ja" schreeuwen ze enthousiast en met koffers rennen ze bijna de trap af.

*Heb je je pamper om Daan?" Roept pa. Jelle moet er om lachen, Daan reageerd geïrriteerd "Het is een Drynite pa" "oja"

Een taxi brengt het gezin naar Schiphol. Bij de check-in gaan de koffers (die van Jelle met een extra pak Drynites) op de band en ze kunnen naar de douane. Daan vind het allemaal een beetje spannend. Ze moeten hun riem af doen en in een bakje op een lopende band doen. Even is Daan bang dat iemand de rand van zijn Drynite zou zien. Hij kijkt naar Jelle die kijkt vriendelijk terug als hij zijn riem los maakt, Daan ziet zijn boxershort een beetje.

Een vriendelijke man wenkt hem om door een soort detectiepoortje te lopen. Ochjee, zou het nou opvallen?

 

[vino]

Begint leuk, nu al benieuwd hoe het verder gaat!

 

[Bedplasser91]

Dit klinkt als een leuk verhaal! Succes er mee!

 

[DiaperSniper010]

Deel 2
Een vriendelijke man wenkt hem om door een soort detectiepoortje te lopen. Ochjee, zou het nou opvallen? Daan hijst zijn broek nog even op en stapt naar voren. De man lacht vriendelijk naar Daan en steekt zijn duim op. Opgelucht steekt Daan beide duimen op en loopt naar het bakje met zijn riem. Als Daan voorzichtig zijn riem weer vast doet stapt Jelle naar voren. Er klinkt een luide piep. De man gebaard naar Jelle dat hij opzij moet komen staan en begint hem van boven tot onderen af te tasten. Jelle kijkt verschrikt. De man pakt met een hand de band van Jelles boxershort beet en gaat van voren naar achter. Jelles gezicht staat meer op huilen dan lachen. “Oh, ik zie het al” zegt de man en hij wijst naar Jelles’s schoenen. “Die moet je even in het bakje doen en dan opnieuw.” Als Jelle voor de tweede keer door het poortje loopt gaat er geen alarm af. De man steekt nu met een blij gezicht zin duim op maar Jelle doet alsof hij het niet ziet en loopt snel naar moeder. Als hij zijn schoenen weer aan doet zegt hij “de pedo” Moeder moet lachen maar herpakt zich snel en zegt “zoiets zeg je niet.” Daan is opgelucht dat de man niet langs zijn Drynite heeft gevoeld.

Daan is behoorlijk onder de indruk van het vliegveld, ook Jelle kijkt zijn ogen uit. Ze hoeven niet eens lang te wachten op de vlucht. Ze krijgen als gezin priority boarding. Daan en Jelle mogen zelfs even om het hoekje in de cockpit kijken en dan naar hun stoelen in het midden. Voor beide jongens is het de eerste keer dat ze vliegen, alles is nieuw. Ze zitten dan ook op het puntje van hun stoel als het vliegtuig naar de startbaan aan het taxiën is. Jelle wijst Daan aan waar hij naar moet kijken en ze schreeuwe het uit van enthousiasme als het vliegtuig in beweging komt en gaat stijgen. “Jongens, iets stiller we zitten hier niet alleen.” Zegt ma. “Kijk dan ma, kijk dan, wauw we komen in de wolken.” Schreeuwt Jelle.

Het enthousiasme maakt al gauw plaats voor moeheid en de jongens vallen in een diepe slaap. Na een tijd wordt Daan wakker van het gevoel dat aan zijn been getrokken wordt. Daan ziet dat Jelle zijn been vast heeft en hij wendt zijn blik naar Jelle. Jelle wijst naar Daans broek en fluistert “je lekt.” Nu schrikt Daan wakker en ziet een donker blauwe plek in zijn broek.”Shit” schreeuwt hij, nu wendt moeder haar blik naar Daan. Al gauw ziet ze wat er aan de hand is “dit zijn geen goede luiers” zegt ze tegen niemand in het bijzonder. “Bij mij lekten ze ook altijd” zegt Jelle en hij stoot met zijn hoofd tegen de hoofdsteun. Jelle pakt het deken dat onder zijn stoel ligt en spreidt het uit over Daans middel en benen. “We hebben geen extra broek in de handbagage” zegt ma. “Dat is wel droog als we aankomen” grapt Jelle en hij moet lachen om zichzelf.

“Ga toch maar een schone drynite aantrekken” zegt moeder. “Ik help wel” zegt Jelle en hij stapt als eerste uit de stoelen. “Als je dicht achter me aan loopt heeft niemand het door.” Daan loopt dicht achter Jelle aan richting het toilet nadat ze zijn rugzak uit de locker boven hun hoofd hebben gehaald. De WC is net groot genoeg dat ze er samen in kunnen. Daan knoopt zijn schoenen los “Dat vond ik altijd zo irritant aan pull ups, dat je je eerst helemaal moet uikleden. Dan liever luiers” zegt Jelle

 

[Woensel19DL]

Gaat Jelle ook nog luiers dragen?

 

[anoniemer]

Dit is echt al een leuk verhaal. Kan eigenlijk niet wachten op het vervolg

 

[DiaperSniper010]

Gaat Jelle ook nog luiers dragen?

Je hebt me weer door

 

[Bedplasser91]

In het vliegtuig heb ik ook altijd een luier en een plasticbroekje aan. Ik kan het Daan en Jelle aanraden!

 

[DiaperSniper010]

Deel 3
Daar staat Jelle met de natte broek van zijn broertje in een veel te kleine toiletruimte in het vliegtuig, bijna tegen elkaar aan. Daan trekt zijn zeiknatte drynite uit en probeert hem in het veels te kleine afvalbakje te proppen. “Het moet zo maar.” Als iemand er na hun aantstoot aan neemt is het zijn probleem. Jelle pakt een nieuwe Drynite uit de rugzak en geeft die aan Daan. “Ma had er pampers in moeten doen, die houden je plas nog beter dan deze onzin.” Daan haalt zijn schouders op, doet snel de Drynite aan, broek weer aan en snel ook de schoenen weer aan. Als ze uit het toilethokje komen staat een dikke dame hun met een vies gezicht aan te staren. Daan en Jelle lopen weer dicht achter elkaar aan naar hun plaatsen zodat hopelijk de natte broek van Daan niet op zal vallen.

Als ze weer zitten steekt Jelle zijn hand in zijn broek en gooit een deken over zijn broek, dan steekt hij ook zijn andere hand in zijn broek. Daan ziet het en vraagt zich af of hij, als hij dat ook zou doen, misschien zou kunnen voorkomen dat hij weer in zijn broek plast. Maar hij besluit te vertrouwen op zijn Drynite te vertrouwen.

Beide jongens vallen regelmatig in slaap maar worden ook regelmatig wakker omdat er dingen uitgeserveerd worden. Een keer schrikken ze wakker omdat het lijkt alsof het vliegtuig naar beneden valt. Dat heet turbulentie legt hun vader uit, niets om bang voor te zijn. De vlucht vliegt voorbij in de beleving van Daan en Jelle. Over een kwartier zullen ze landen bij Newark, hun eerste tussenstop op de reis naar Florida.

Moeder geeft alvast kauwgom “goed kauwen bij het landen, dat helpt tegen kletterende oren”. Tijdens het landen zegt Jelle “ au mijn oren” “ja dat is even” zegt pa “moet je kijken naar de stad” en hij wijst naar het raam. Beide jongens zitten weer gillen vanalles aan te wijzen en te benoemen. Ze zijn niet de enigen die enthousiast zijn, uit veel kinderkelen in het vliegtuig klinken enthousiaste stemmen.

Op het vliegveld is een flinke rij bij de douane. Een man met een streng gezicht controleerd de pasporten. Vader probert hem aan het lachen te maken met een grapje maar de man vertrekt geen spier en kijkt vader boos aan. Vader stopt gauw met lachen en loopt snel door als zijn pasport gecontroleerd is. Dan moeten ze een door een soort scanner. Als Daan door de scanner gaat wenkt de man die bij het beeldscherm zit een vrouw, die kijkt even…knikt en ze loopt dan naar moeder. Zachtjes vraagt ze iets aan moeder. Die knikt en zegt dan, harder dan Daan gehoopt had, “yes, he is wearing a diaper for bedwetting” (ja hij draagt een luier voor bedplassen). Het meisje dat achter hun in de rij staat begint te lachen. Daan kan wel door de grond zakken. De vrouw fluistert nog wat tegen moeder. Dan wijst ze naar Jelle en moeder zegt “no”. Dan wenkt de vrouw dan Daan door mag lopen en Jelle door de scanner moet. Bij Jelle hebben ze geen vragen of opmerkingen.

Als ze naar de bagagehal lopen zegt moeder dat de vrouw vroeg of Daan luiers droeg omdat ze een nat plekje hadden gezien op de schanner. Moeder had op haar kop gekregen, de vrouw had gezegd dat ze Daan had moeten verschonen voordat ze bij de douane waren. “En ze vroeg ook nog of jij ook een luier aan had,” zegt ze tegen Jelle. Jelle krijgt een rood gezicht.

‘s Avonds op hun hotelkamer in Newark hebben Daan en Jelle het over het voorval op het vliegveld. Ze moeten er wel een beetje om lachen. Dat stomme meisje dat moest giechelen en andere mensen die het eventueel gehoord hebben zien ze toch nooit meer. “Toch denk ik dat een echte luier in het vliegtuig beter was geweest.” Zegt Jelle.”Misschien wel maar dat valt zo op” Antwoord Daan.

Al snel slapen beide jongens. Dan midden in de nacht schrikt Daan wakker, het licht in de kamer is aan. Jelle loopt te ijsberen en het lijkt wel of hij aan het huilen is. Daan schraapt zijn keel en vraagt “Is er iets?” Jelle staat stil en zegt met gebroken stem “Ik heb in mijn bed geplast.” Hij slaat met zijn hand tegen het nachtkastje en vloekt.

 

[serial]

Jaa Jelle ook in de luiers

 

[Bedplasser91]

Kop op, Jelle! Er zijn ergere dingen dan bedplassen. En in Amerika zijn overal luiers en plasticbroekjes te koop, ook voor tieners.

 

[DiaperSniper010]

Deel 4
“Dat is helemaal niet erg knul. Dat kan weleens gebeuren.” Zegt moeder die het bed aan het verschonen is. “Bovendien houden ze hier kennelijk rekening met ongelukjes want er ligt gewoon een verschoningspakket in de kast.” Jelle is inmiddels wat opgelucht.

De volgende ochtend zegt ma tegen Daan dat hij bij de vliegreis geen Drynite aan hoeft, de vlucht van Newark naar Orlando duurt nog geen drie uur. “Dat kan je wel wakker blijven toch?” Vraagt ma. “Yes, yes” roept Daan en hij huppelt de weg naar de taxi van blijheid. Later als ze eenmaal in het vliegtuig zitten doet hij wel net als zijn broer zijn hand in zijn broek en een deken erover. De vlucht verliep zonder incidenten en ook in-checken en uit-checken verliep goed. Al gauw zaten ze in hun huurauto op weg naar het vakantiehuisje.

“Straks even boodschappen doen voor we bij het huisje zijn.” Zegt pa. “Dan kunnen we ook meteen pampers kopen voor Daan want die Drynites waren een fiasco.” Moeder kijkt naar Jelle “en misschien ook voor Jelle.” Jelle wordt rood en het huilen staat hem nader dan het lachen. “Ik pas helemaal geen pampers meer. Vanacht was een ongelukje.” Moeder schraapt haar keel en laat het er bij. Pa zegt nog wel “ik denk niet dat je moeder zin heeft elke nacht bedden te moeten verschonen deze vakantie, even respect voor je moeder.” En hij kijkt weer naar de weg. Jelle begint zachtjes te huilen.

Bij de supermarkt zijn Jelle’s tranen oogedroogd en hij kijkt, net als de rest van de familie zijn ogen uit. Het is een enorm gebouw met goed gevulde schappen “zoveel chips” roept Jelle als hij twee soorten Pringles in het karretje gooit. Dan keren ze de hoek om en zien een gangpad vol met luiers. “Nog meer keuze dan chips” zegt pa. Ze moeten alle vier lachen. Moeder wijst na een pak dat na de pampers komt “ik denk dat deze in jouw maat zijn Daan” en ze legt het pak in de winkelwagen. Dan wijst ze naar een pak luiers verderop “die jongen op dat pak lijkt wel ouder dan jij Jelle, ga daar eens kijken”. Jelle loopt naar het pak op maar de term lbs zegt hem niks. Maar de jongen lijkt even oud als hij. Hij aarzelt, zet het pak weer terug, kijkt om zich heen en pakt het pak en loopt ermee naar de winkelwagen die inmiddels aardig begint uit te puilen. Dan gaan ze op zoek naar producten voor het avondeten. Daan en Jelle zijn nog beduusd dat er zoveel verschillende soorten luiers zijn.

Bij het afrekenen behandeld het meisje de pakken luiers alsof het blikjes bonen zijn. Ook de jongen die alles staat in te pakken doet alsof het de normaalste zaak van de wereld is, wel kijkt hij bij het grootste pak naar Jelle maar als hij het blikje bonen inpakt kijkt hij naar moeder dus dat is kennelijk niets bijzonders. Vader geeft de jongen een fooi. Inpakken is kennelijk heel gewoon in Amerikaanse supermarkten.

Het huisje dat ze gehuurd hebben beschikt over een zwembad. Daan en Jelle duiken er meteen in. Vandaag gaan ze lekker rondhangen bij het huisje en dan morgen naar Disneyworld. Voor ze het weten is het al avond. Daan en Jelle gaan allebei om negen uur naar bed. Moeder doet ze, net als vroeger, allebei een luier om.
De volgende ochtend verschijnen Daan en Jelle met alleen een luier aan bij de ontbijttafel. “He gatver,” zegt pa “nou gaan jullie met een vieze luier op de stoelen zitten. Ik wil dat jullie je voortaan eerst gaan wassen.” “Sorry pa zeggen beide jongens in koor. Moeder kijkt wat verbaasd “die luiers zijn van binnen nat niet van buiten. Jij plaste trouwens tot onze verkering in bed. Hoe deed jij dat met je luiers ‘s ochtends?” “Daar gaat het nu niet om! Ik vind gewoon ook een onsmakelijk gezicht.” Moeder besluit er maar niet op door te gaan en roept “Dalijk naar Disneyworld,” ze juichen alle vier.

Als Daan uit de douche komt hoort hij zijn moeder tegen vader praten. “Ik heb voor de zekerheid een extra korte broek van Daan in mijn tas gestopt.” “Ja, hij heeft de laatste tijd wel weer wat vaker ongelukjes….” Daan loopt met gebogen hoofd voorbij en de stemmen verstommen.

Twee uur later zijn ze in Disneyworld. Daan en Jelle hebben op de kaart uitgestippeld wat ze willen gaan doen. Gelukkig hebben ze voor meerdere dagen kaartjes want in een dag gaan ze het niet redden. Ze besluiten eerst maar even naar de wc te gaan. Als vader en zoons het heren toilet inlopen verbazen ze zich hoe groot het is. Er is ook een verschoon gedeelte met grotere commodes. Een grote kleuter ligt klaar om verschoond te worden. Ze wenden hun blik af terwijl vader zegt “daar passen jullie nog op.” Ze moeten lachen maar ondertussen beseft Daan dat het wel waar is.

 

[DiaperSniper010]

Deel 5
Er zijn heel wat attracties die de jongens willen doen en overal staan grote rijen. Bovendien is het behoorlijk warm en drinken ze veel. Zoals alles groter is in Amerika zijn ook de bekers enorm. De jongens lopen behoorlijk te klotsen.

Als ze drie kwartier in de rij van Big Thunder Mountain staan zegt Jelle “ik moet plassen” moeder zegt “probeer het nog even op te houden, over een half uurtje hebben we deze attractie gehad.” Jelle staat wiebelend op zijn benen maar ziet hoe groot de rij achter hem is. Die moet hij helemaal door en dan weer terug. Of het ongeduld of angst is weet hij niet maar voor hij het weet heeft hij zijn plas laten gaan. Een spoor is zichtbaar op zijn broek en een natte straal lang zijn been. “Wat is dat!” zegt moeder boos en ze pakt tissues uit haar tas om zijn benen af te vegen. Niemand in de rij lijkt er van op of om te kijken. Een andere moeder, met haar vijfjarige zoon, heeft het wel gezien. Ze trekt een zuinige mond en tikt moeder op de schouder “They sell diapers at the family restrooms” (ze verkopen luiers bij de familie toiletten) zegt ze. Moeder kijkt haar even aan en zegt dan simpelweg “Thanks”. Het vijfjarige jochie kijkt even naar Jelles broek, dan omhoog en draait zich weer om. Zijn moeder kijkt samenzweerderig naar Jelle’s moeder, wijst naar haar zoon zo van “hij ook hoor”. Nu kijkt Daan ook nieuwsgierig naar het jochie.

Thunder Mountain is leuk maar ook zo weer voorbij. Als ze eruit lopen zegt moeder nog een beetje boos. “Was dat nou een natte broek waard. Van jou heb ik geen verschoning bij me.” “Winkels genoeg,” zegt pa “we kopen en nieuwe broek en dan gaan we naar die family restrooms.” Nu kijkt Jelle verbaasd en angstig. Bij de dichtstbijzijnde winkel kopen ze een korte broek. Op de kaart vinden ze een family restroom en ze gaan er naar toe. Het gebouwtje heeft inderdaad een balie met allerlei maten luiers. Moeder vraagt aan het meisje welke goed zijn voor Jelle. Hetmeisje geeft een pakketje en ze rekenen af. Als ze het gebouw verder inlooen zien ze kinderen van alle leeftijden. Een tienerzoon komt met zijn moeder uit een van de hokjes, hij kijkt wat gelaten terwijl zij haar hand op zijn shouders houdt. Daar kunnen we wel in en moeder en Jelle stappen in een soort gehandicatentoilet met een grote verschoontafel. “Kleed je maar uit en ga maar liggen.” Als Jelle ligt veegt moeder zijn kruis nog goed uit met babydoekjes. Jelle weet hoe hij moet liggen en doet zijn benen omhoog zodat moeder de luier goed neer kan leggen en om kan vouwen. Moeder doet snel de plakstrips terug. “Zo, doe je kleren maar weer aan en schiet een beetje op.” Als Jelle zijn nieuwe broek aan doet kijkt hij in de spiegel. Gelukkig valt het bijna niet op. Met een rood gezicht loopt hij achter zijn moeder aan het toilet uit. “Daar ben je dan bijna dertien voor” zegt vader en Jelle’s gezicht wordt nog roder. “Ga jij gauw ook nog even plassen,” zegt moeder tegen Daan. “En ik waarschuw je, als jij vandaag je broek maar een druppel nat maakt dan doe ik je hier ter plekke ook een luier om.” Daan kijkt met een gezicht vol medelijden naar Jelle als hij het toilet in gaat. Als hij de deur heeft dicht gedaan zegt vader tegen moeder “was dat nou nodig” ze staart hem met een lege blik aan.

Jelle voelt zich toch wat bekeken als hij het gebouw uit loopt maar hij heeft er ook kinderen gezien die ouder dan hem leken. Daan kijkt hem aan en fluisterd “je ziet erniks van”. “Nee maar ik voel het wel en het lijkt of iedereen naar me kijkt” antwoordt Jelle. “Helemaal niemand kijkt naar je” snauwt moeder. In de rij bij de volgende attractie heeft Jelle het idee dat iedereen om hem heen het gekrinkel van de luier kan horen maar niemand lijkt naar hem om te kijken. Bij weer een volgende attractie moet Jelle nodig plassen, nu laat hij het maar gewoon lopen.

Inmiddels zijn ze alweer een paar uur verder en als ze een toilet zien roept Daan “ik ga even naar de wc hoor”. “Moet jij niet” vraagt vader aan Jelle. “Neehoor” zegt Jelle iets zachtjes. “Huhh” zegt ma met hoorbare verbazing in haar stem “Na al die tij? Hmmm… kom jij eens hier.” Ze steekt haar wijsvinger in de luier “als ik het niet dacht” zegt ze nu boos “ik had nooit gedacht dat je deze luier zou gebruiken” Pa lijkt geirriteerd “was het een kwestie van niet kunnen of niet willen ophouden”. Jelle staat met zijn hoofd gebogen en fluister “ik moest weer”. Moeder grijpt in haar tas “Gelukkig zaten er twee luiers in het pakketje dat ik gekocht heb. Verschoon jij hem dit keer?” En ze geeft de nieuwe luier aan vader.

Als ze het toiletgebouw inlooen staat een groepje jongens van Daans’ leeftijd bij de urinoirs. Ze zien hoe Jelle op een van de commodes gaat zitten en moeten lachen. Dan rennen ze lachend het gebouw uit. “Niets van aantrekken” zegt vader “hier worden dagelijks kinderen van alle leeftijden verschoond.” Hij knoopt Jelle’s nieuwe broek los en trekt het naar beneden. Dan maakt hij de plakstrips van de luier los en verwijderd het geheel als Jelle zijn benen weer omhoog doet. “Zo, dat moet een foinke plas geweest zijn. Voortaan gewoon naar de wc gaan voor de atracties hoor.” Jelle zucht opgelucht. Vader is bijna net zo snel als moeder met het omdoen van een luier, dan doet hij de broek weer omhoog. Jelle weet niet hoe snel hij van de commode af moet komen.

Daan en moe staan buiten te wachten als ze naar buiten komen. Jelle’s gezicht staat triest, Daan kijkt hem vol medelijden aan.

 

[Bedplasser91]

Ik heb mezelf een keer verschoond in Disneyland Paris. Gelukkig zijn er wc's direct na de ingang. We gingen er met school naar toe en ik had in de bus in mijn broek geplast. Daar hadden we op gerekend want ik was toen nog elke nacht nat. Ik was in slaap gevallen, we reden de halve nacht. Van Friesland naar Parijs is best ver. Ik had een luier en een plasticbroekje aan, en reserve voor de terugweg. En dat was nodig ook, want op de terugweg plaste ik weer "in bed". Niemand van mijn klasgenoten had het in de gaten, maar mijn moeder moest wel lachen toen ik thuis twee natte plasticbroekjes inleverde. Dus je begrijpt dat ik dit verhaal van Daan en Jelle heel leuk vind en helemaal met ze mee leef! Ik was toen iets ouder dan Jelle (15).

 

[Little Endy]

Ze zien hoe Jesse op een van de commodes gaat zitten en moeten lachen.

Moet Jesse niet Jelle zijn?

Anders dan dat wil ik wel even zeggen dat dit tot nu toe een erg leuk verhaal is!

 

[DiaperSniper010]

Moet Jesse niet Jelle zijn?

Anders dan dat wil ik wel even zeggen dat dit tot nu toe een erg leuk verhaal is!

Bedankt voor de opmerkzaamheid! Aangepast

 

[Abbjornnl]

Heel leuk verhaal en goed te lezen ben benieuwd hoe het verder gaat

 

[DiaperSniper010]

Deel 6
Wat ook opvalt is in het park is het grote aantal buggy’s met oudere kinderen er in. Die kan je bij de ingang van het park huren. Ze zien er soms bijna tieners in zitten. “Zouden die ook een luier dragen” zegt Daan. “Nah, ze zijn hier gewoon te lui om te lopen” antwoordt vader.

Ze zoeken een restaurant en nemen een hamburger menu. Beide jongens hebben grote moeite het op te krijgen want de hamburgers zijn enorm. Dan gaan ze terug naar het huisje met de huurauto. Daan en Jelle zijn zo moe dat ze in slaap vallen. Zonder dat hij het door heeft leegt Daan zijn blaas terwijl hij ligt te slapen. Van een natte broek wordt hij nieteens meer wakker.

Bij het huisje aangekomen draagt moeder de slapende Daan naar de slaapkamer en legt hem op bed. Vader pakt Jelle op en legt hem op bed. Daan schrikt wakker als zijn moeder zijn broek en onderbroek uit doet. “Je hebt een ongelukje gehad onderweg, had je het niet door knul.” Daan reageert slaperig met “huh” “Ik had een extra broek voor je meegenomen mocht in het park iets fout gaan. Die heb je daar niet nodig gehad daar ben ik trots op. Dat je in bed plast kan je niks aan doen” en ze geeft hem een aai over zijn bol. “Ga nog maar snel even zwemmen voor je naar bed gaat.”

Dan gaat ze bij Jelle zitten. Ze doet zijn broek naar beneden en maakt zijn luier los. Dan zucht ze diep. “Wat is dat!” Zegt ze luid en boos. Jelle schrikt wakker “waaa…wa…wa..wat?” Je hebt vandaag twee luiers gebruikt. Gewoon overdag. Wat is dat?” Jelle begin te huilen. “I…i…ik kkkkaaaaannnn er echt niets aan doen. De eerste keer moest ik nodig en de andere moet onderweg naar huis zijn gebeurd, toen sliep ik vast.” “Je hebt echt een groot probleem mannetje. Je gaat na de vakantie naar de middelbare school. Hoe dacht je dat ze daar met broekplassers omgingen?” “Sorry ma, ik zal het niet meer doen? Hoef ik morgen geen luier om?” “Je krijgt ze deze vakantie om totdat je bewezen hebt dat je ze niet meer nodig hebt.” Moeder is nog steeds kwaad. “Nu ga je je kruis goed wassen en dan doe ik een schone luier om en ga je meteen naar bed.” Jelle moet nog wat snikken en gaat dan naar de badkamer.

Als moeder Jelle met een frisse luier in bed heeft ingestopt komt Daan lallend de jongensslaapkamer in. “Oh, slaap hij nog?” “Nee, weer. En het is ook bedtijd voor jou knul.” Daan doet zijn zwembroek uit en gaat op bed liggen. Moeder veegt hem verder goed droog en doet hem een luier om. Als hij onder de dekens ligt zegt Daan “Ma ik vond het een geweldige dag.”

 

[DiaperSniper010]

Deel 7
Gewassen en in boxershorts komen Daan en Jelle naar de ontbijttafel. Vader en moeder zitten al klaar en kijken serieus. Als ze alle vier aan een croissant zitten begint vader “Ma en ik hebben het er gisteravond nog eens over gehad en we vinden dat jullie weer een luier om moeten als we weer naar de pretparken gaan. Jullie hebben gewoon teveel ongelukjes. Hier in huis mogen jullie desnoods naakt rondrennen maar buiten de deur is het luier om totdat blijkt dat het niet meer nodig is.” Beide jongens buigen hun hoofd en Daan moet er luid om huilen. “Daan ik had gister een extra broek voor je bij me en dat bleek niet nodig totdat je in slaap viel. Wat dat betreft gedroeg je je groter dan Jelle maar ik kan moeilijk je broeken blijven wassen als je steeds in de auto in slaap valt” zegt moeder. “Maar van jou had ik het echt niet verwacht Jelle. Als dit blijft moeten we na de vakantie naar de dokter want dan is er iets aan de hand.” Jelle begint nu ook te snikken “mi…mi..misscchhhien als ik er beter op let.” “Voor nu doen we zoals ik heb gezegd, luiers tot dat blijkt dat het niet meer nodig is.”

Na het ontbijt klapt pa in zijn handen en roept “oke, gaan jullie nog maar een keer goed plassen, dan doet ma jullie een luier om en gaan we weer richting Disney World.”

Als ze geluierd in hun slaapkamer staan kijkt Daan naar zijn voorraad kleding. Het valt hem op dat hij best veel broekjes bij zich heeft die strak vallen. Hoe moet dat nu met luiers? Hij besluit zijn voetbalbroekje aan te trekken en zijn Feyenoord shirt. Dat valt over zijn broek heen. Jelle doet zijn nieuwe korte broek van gister aan.

Bij de ingang van Disney World lopen Mickey Mouse en Goofy rond. Goofy omarmt Daan heftig. Op de foto die moeder met haar telefoon genomen heeft ziet Daan dat de arm van Goofy zijn shirt op tilt en een stukje luier zichtbaar is, ook zie je duidelijker een luierkontje dan hij gedacht had. “Die foto gaat niet op facebook toch ma.” “Waarom niet, dan kunnen opa en oma ook zien hoe jullie genieten.” “Maar m’n luier is zichtbaar” “dat valt wel mee, je moet het echt weten maar ik zal wel de foto waar jullie samen met Mickey staan posten.” Daan voelt zicht opgelucht.

Er rent een jongentje lachend voorbij. “Lacht die om ons?” Zegt Jelle schichtig. “Neejoh, jullie moeten niet zo overgevoelig zijn. Mensen zijn met zichzelf bezig en al zien ze het wat dan nog. Niet op letten.” Ze zien dat het jongentje nog harder lachend in de armen van zijn vader vliegt en bij het optillen zien ze dat hij een luier draagt. Daan en Jelle kijken elkaar aan maar trekken toch beiden hun shirt nog wat verder naar beneden.

Na drie uur in het park lopen ze langs een family restroom. “Ik vind het tijd voor een check. Zijn jullie nog droog?” “Jaha ma.” Zegt Jelle. “Dat gaan we zien” zegt ma en ze stormt richting het toiletgebouw. In het ruime toilethokje gebaard ze dat Jelle als eerste moet gaan liggen. Ze doet de bovenste twee strips los en voelt “inderdaad, grote jongen, ga nu toch maar even plassen” Jelle stapt met open luier van de tafel en gaat bij de wc-pot staan. Er komt een flinke straal. Nu Jelle aan het plassen is stapt Daan op de tafel. Hetzelfde ritueel en hetzelfde resultaat, ook Daan blijkt droog te zijn. Als beide jongens hebben geplast doen ze zelf de plakstrips dicht. Als ze de deur uitkomen staat een vrouw in een rolstoel te wachten. Ze geeft een knipoog aan Daan. Verderop zijn kinderen aan het spelen met grote schaakstukken.

 

[DiaperSniper010]

Deel 8
De dag bevat naast een hoop dingen doen ook veel wachten. Er zijn grote wachtrijen en die lijken maar langzaam door te lopen. Als ze bijna een uur in de rij staan begint Jelle wat te wiebelen en heeft hij even later een opgelucht gezicht. Daan ziet het en moet er zo van lachen dat hij gauw de hand voor zijn mond doet. Vader en moeder hebben het niet door, die ergeren zich aan een gezin dat iets voor hun staat.

Als ze weer door Main Street lopen komt er een karakter aangerend dat geheel in het zwart gekleed is en een Halloween masker op heeft. Hij komt recht op de twee jongens afgerend en schreeuwt hard. Beide jongens springen opzij. Daan springt tegen moeder op die hem optilt. Hij is zo geschrokken dat hij er van moet huilen. Het zwarte figuur zoekt alweer volgende slachtoffers een groepje verder op. Moeder heeft Daan vast alsof het een grote peuter is “oei, hier begin je toch wat zwaar voor te worden. Ben je zo geschrokken jochie.” Daan is nog een beetje van slag en snikt wat na “Ja, en ik heb het geloof ik in m’n broek gedaan.” “Maar goed dat je een luier aan hebt dan.”

Moeder loopt nog steeds met Daan in haar armen als ze haar neus ophaalt. Ze houd dan Daan iets van zich af en brengt dan haar neus richting zijn kruis. “Gatvar, nu ruik ik het. Je hebt het echt in je broek gedaan van angst. Gelukkig zijn daar de toiletten.” Ze loopt, nog steeds met Daan in haar armen, richting de vrouwen toiletten. “Ga jij plassen bij de mannen Jelle? Dat scheelt een verschoning.” Als ze Daan op de commode heeft gelegd loopt er een lachende vrouw voorbij “That’s a big baby.” Zegt de vrouw en ze moet een beetje schateren. “He’s my baby” zegt moeder boos waarop de vrouw snel verder loopt.

Als moeder de luier losmaakt moet ze bijna kokhalzen. “Jeetje Daan” ze pakt een pakje billendoekjes en beging Daans kruis goed schoon te vegen. Er gaan wel een paar doekjes doorheen maar uiteindelijk overheerst de geur van Zwitsal en ziet het er schoon uit. “Daan ik word hier nier vrolijk van.” “Sorry mam maar ik poepte echt van schrik.” Moeder trekt een steng gezicht en vouwt een nieuwe luier open. Daan werkt weer volledig mee en moeder heeft de luier in no-time omgedaan. Een meisje loopt langs richting de toilethokjes. Ze gaapt Daan aan en zegt zachtjes “hello”.

Eenmaal buiten maakt het gezin aanstalten om richting uitgang te gaan. Jelle loopt voorop maar een beetje waggelend. Moeder ziet dat er meer aan de hand is. “Jelle, ik zei dat je moest gaan plassen heb je in plaats daarvan je luier gebruikt” “Sorry ma, ik kreeg hem niet snel genoeg los en toen heb ik erin geplast.” “Wat is dat nou voor onzin” zegt vader. Moeder heeft meer gezien “Jelle dit is niet van alleen net. Je luier hangt erbij alsof hij doorweekt is.” “In de rij heeft hij…” wil Daan zeggen. “Leugenaar ” roept Jelle en Daan is meteen stil. “Jaja, meekomen jij!” en ze trekt Jelle aan zijn oorlel mee richting de dames toilletten.