DiaperSniper010
Superlid
Productief geweest op eerste kerstdag...
Mooi vervolg weer!
Mooi vervolg weer!
Nog niet klaar David heeft ongelukjes
- Onderwerp starter geo
- Startdatum
@DiaperSniper010 Dank je. Er gaat snel nog meer volgen 
Beloofd is beloofd, hier is weer een nieuw hoofdstuk.
IX
De droge nacht blijkt geen vervolg gekregen te hebben, als ik de volgende ochtend wakker word.
Nu kan ik goed het verschil voelen tussen een wegwerpluier en dit luierbroekje. Dit voelt toch wel nattig aan, het katoen blijft natuurlijk ook nat. En door het plastic broekje is het wat broeierig daarbinnen. Eigenlijk best lekker warm, bedenk ik. Ik sta op en zie dat er geen laagje plas te zien is in het broekje. Er zou dus nog wel wat bij kunnen, verwacht ik, maar net als ik wil gaan plassen komt tante eraan. “Natte nacht, knul? Kan gebeuren, ik weet het. Deze luier werkt goed, zie ik, je bed is nog droog. Kom, ik help je even die natte boel uit te trekken.” Voordat ik kan zeggen dat dit beter in de douche kan, heeft ze mijn plastic broekje al naar beneden geschoven en opent ze mijn luier. Die natte lap valt met een bons op de grond, en ik voel dat ik nu echt moet plassen. Er lopen al wat druppels uit mijn plasser. “Oei!” zegt tante, en ik zeg “Ooooh!” en ren naar de wc. Onderweg loopt er al een straaltje en ik laat een nat spoor achter op de gang. Ik stap meteen de douchecel binnen en laat mijn plas daar helemaal lopen. Tante is me achterna gekomen, ze verontschuldigt zich dat ze zo rap was, ze realiseerde zich niet dat ik zo nodig moest plassen. Ik zeg dat het mijn schuld is en dat ik het zo op zal ruimen, maar tante is dat zelf al gaan doen.
Wanneer ik uitgeplast ben en afgespoeld, kleed ik me aan en ga ontbijten. Ik vertel tante dat het beter is om zo’n stoffen luier in de douchecel uit te trekken, dan kan alles meteen uitgespoeld worden, maar dat had ze inmiddels al begrepen. Ze zegt op haar beurt dat ze mijn slipje van gisteren in de wasmand gevonden heeft, dat voelde nogal nattig aan. Toen ze eraan rook was het duidelijk dat het geen water was, maar plas. “Heb je gisteren je onderbroekje natgeplast, en daarom je korte broek zonder onderbroek aangetrokken?” vraagt ze. Beschaamd vertel ik hoe het precies gegaan was, en verontschuldig me. “Jongen, jongen,” zegt tante, “volgende keer je plaskleren eerst uitspoelen en dan over het rekje hangen, in de wasmand wordt anders alles nat en het gaat stinken.” Ik beloof het, en de dag gaat beginnen.
Op school hebben we een Engelse toets, vind ik erg moeilijk. Ik houd nu eenmaal meer van werken met mijn handen dan van rekenen en taal. Maar goed, Engels hoort er wel bij, ook handig bij de meeste games. Ik ben niet erg snel met mijn opgaves en kom op het laatst in tijdnood. Oei, voel ik nu een straaltje plas lopen? Ik knijp mijn benen naar elkaar toe. Vlug de laatste opgave maken voor het tijd is. Als de bel gaat ben ik nog niet klaar, maar ik moet stoppen, de papieren worden opgehaald. Ik knijp met één hand in mijn plasser, hopelijk red ik het tot de wc. Met mijn andere hand grijp ik mijn tas en loop zo snel mogelijk richting toiletten, de hele tijd mijn ‘pikkie’ dichtknijpend. Op de trap voel ik toch nog een straaltje ontsnappen, ik knijp nog wat harder. Er is gelukkig plek bij de urinoirs, zodra ik er vóór sta trek ik de voorkant van mijn broekje naar beneden en daar spuit de plas al in de bak.
Een jongetje naast me merkt op dat ik wel heel nodig moest, ik kijk hem aan en zeg dat het net op tijd was. “Soms moet ik nodig,” zeg ik nog. “Ik ook,” zegt hij, “daarom moet ik dit aan van mama.” Hij draait zich iets naar me toe en trekt het sportbroekje dat hij draagt een stuk naar beneden. Hij draagt er een pull-up onder, zie ik nu. Ik weet niet wat ik moet zeggen, plast hij weleens in zijn broek dan? “Dan plas ik niet in mijn broek,” merkt hij zelf al op, “het is geen luier hoor, meer een soort onderbroekje. Maar dan speciaal, voor als ik de wc niet haal.” “Handig hoor! Maar ik plas niet in mijn broek, daar ben ik te oud voor,” zeg ik. Ik draai me om en loop weg, met mijn tas voor me, zodat niemand de natte plek in mijn broek kan zien.
Op weg naar huis denk ik aan dat jongetje, een eersteklasser. Is het misschien ook iets voor mij, zo’n speciaal onderbroekje? Nee, ik plas toch niet in mijn broek meer? Of toch……? Ik weet het niet, ik kom er niet uit nu. Trouwens, ik ben alweer thuis. Gauw naar binnen en iets anders aantrekken. Ik doe wat me gisteren verteld is en spoel het natte goed onder de kraan en hang het over het rekje dat daar staat. Ik heb tante wat uit te leggen als ze thuiskomt.
Dit keer reageert tante kortaf, wat ik best kan begrijpen. Alweer in mijn broek geplast, 14 jaar oud, ik lijk wel een een kleuter.
“Ga jij maar eens niet buiten spelen en ook niet met de X-box. Doe je huiswerk en help me daarna met stofzuigen. Als Tim voor de deur staat zeg je maar dat je straf hebt omdat je weer in je broekje geplast hebt.”
Het lijkt me nu niet het moment om over die speciale onderbroekjes te beginnen, misschien kan ik dat beter met mama bespreken, later. Ik schaam me, en probeer met tranen in mijn ogen huiswerk te maken.
Onder het eten zegt tante dat we morgen eerst langs de huisarts gaan, om te kijken of ik misschien een blaasontsteking heb. Misschien is dat de oorzaak van mijn ongelukjes.
Ik zeg maar niets, we zullen het morgen wel zien.
IX
De droge nacht blijkt geen vervolg gekregen te hebben, als ik de volgende ochtend wakker word.
Nu kan ik goed het verschil voelen tussen een wegwerpluier en dit luierbroekje. Dit voelt toch wel nattig aan, het katoen blijft natuurlijk ook nat. En door het plastic broekje is het wat broeierig daarbinnen. Eigenlijk best lekker warm, bedenk ik. Ik sta op en zie dat er geen laagje plas te zien is in het broekje. Er zou dus nog wel wat bij kunnen, verwacht ik, maar net als ik wil gaan plassen komt tante eraan. “Natte nacht, knul? Kan gebeuren, ik weet het. Deze luier werkt goed, zie ik, je bed is nog droog. Kom, ik help je even die natte boel uit te trekken.” Voordat ik kan zeggen dat dit beter in de douche kan, heeft ze mijn plastic broekje al naar beneden geschoven en opent ze mijn luier. Die natte lap valt met een bons op de grond, en ik voel dat ik nu echt moet plassen. Er lopen al wat druppels uit mijn plasser. “Oei!” zegt tante, en ik zeg “Ooooh!” en ren naar de wc. Onderweg loopt er al een straaltje en ik laat een nat spoor achter op de gang. Ik stap meteen de douchecel binnen en laat mijn plas daar helemaal lopen. Tante is me achterna gekomen, ze verontschuldigt zich dat ze zo rap was, ze realiseerde zich niet dat ik zo nodig moest plassen. Ik zeg dat het mijn schuld is en dat ik het zo op zal ruimen, maar tante is dat zelf al gaan doen.
Wanneer ik uitgeplast ben en afgespoeld, kleed ik me aan en ga ontbijten. Ik vertel tante dat het beter is om zo’n stoffen luier in de douchecel uit te trekken, dan kan alles meteen uitgespoeld worden, maar dat had ze inmiddels al begrepen. Ze zegt op haar beurt dat ze mijn slipje van gisteren in de wasmand gevonden heeft, dat voelde nogal nattig aan. Toen ze eraan rook was het duidelijk dat het geen water was, maar plas. “Heb je gisteren je onderbroekje natgeplast, en daarom je korte broek zonder onderbroek aangetrokken?” vraagt ze. Beschaamd vertel ik hoe het precies gegaan was, en verontschuldig me. “Jongen, jongen,” zegt tante, “volgende keer je plaskleren eerst uitspoelen en dan over het rekje hangen, in de wasmand wordt anders alles nat en het gaat stinken.” Ik beloof het, en de dag gaat beginnen.
Op school hebben we een Engelse toets, vind ik erg moeilijk. Ik houd nu eenmaal meer van werken met mijn handen dan van rekenen en taal. Maar goed, Engels hoort er wel bij, ook handig bij de meeste games. Ik ben niet erg snel met mijn opgaves en kom op het laatst in tijdnood. Oei, voel ik nu een straaltje plas lopen? Ik knijp mijn benen naar elkaar toe. Vlug de laatste opgave maken voor het tijd is. Als de bel gaat ben ik nog niet klaar, maar ik moet stoppen, de papieren worden opgehaald. Ik knijp met één hand in mijn plasser, hopelijk red ik het tot de wc. Met mijn andere hand grijp ik mijn tas en loop zo snel mogelijk richting toiletten, de hele tijd mijn ‘pikkie’ dichtknijpend. Op de trap voel ik toch nog een straaltje ontsnappen, ik knijp nog wat harder. Er is gelukkig plek bij de urinoirs, zodra ik er vóór sta trek ik de voorkant van mijn broekje naar beneden en daar spuit de plas al in de bak.
Een jongetje naast me merkt op dat ik wel heel nodig moest, ik kijk hem aan en zeg dat het net op tijd was. “Soms moet ik nodig,” zeg ik nog. “Ik ook,” zegt hij, “daarom moet ik dit aan van mama.” Hij draait zich iets naar me toe en trekt het sportbroekje dat hij draagt een stuk naar beneden. Hij draagt er een pull-up onder, zie ik nu. Ik weet niet wat ik moet zeggen, plast hij weleens in zijn broek dan? “Dan plas ik niet in mijn broek,” merkt hij zelf al op, “het is geen luier hoor, meer een soort onderbroekje. Maar dan speciaal, voor als ik de wc niet haal.” “Handig hoor! Maar ik plas niet in mijn broek, daar ben ik te oud voor,” zeg ik. Ik draai me om en loop weg, met mijn tas voor me, zodat niemand de natte plek in mijn broek kan zien.
Op weg naar huis denk ik aan dat jongetje, een eersteklasser. Is het misschien ook iets voor mij, zo’n speciaal onderbroekje? Nee, ik plas toch niet in mijn broek meer? Of toch……? Ik weet het niet, ik kom er niet uit nu. Trouwens, ik ben alweer thuis. Gauw naar binnen en iets anders aantrekken. Ik doe wat me gisteren verteld is en spoel het natte goed onder de kraan en hang het over het rekje dat daar staat. Ik heb tante wat uit te leggen als ze thuiskomt.
Dit keer reageert tante kortaf, wat ik best kan begrijpen. Alweer in mijn broek geplast, 14 jaar oud, ik lijk wel een een kleuter.
“Ga jij maar eens niet buiten spelen en ook niet met de X-box. Doe je huiswerk en help me daarna met stofzuigen. Als Tim voor de deur staat zeg je maar dat je straf hebt omdat je weer in je broekje geplast hebt.”
Het lijkt me nu niet het moment om over die speciale onderbroekjes te beginnen, misschien kan ik dat beter met mama bespreken, later. Ik schaam me, en probeer met tranen in mijn ogen huiswerk te maken.
Onder het eten zegt tante dat we morgen eerst langs de huisarts gaan, om te kijken of ik misschien een blaasontsteking heb. Misschien is dat de oorzaak van mijn ongelukjes.
Ik zeg maar niets, we zullen het morgen wel zien.
DiaperSniper010
Superlid
Oei, met al deze ongelukjes kan David het beste toch pull-ups gaan dragen overdag hoor.
Misschien wijst de huisarts wel de weg. Op school is hij in ieder geval niet de enige met dit probleem.
Misschien wijst de huisarts wel de weg. Op school is hij in ieder geval niet de enige met dit probleem.
Bedplasser91
Plasticbroekjesfan!
Ik bleef tot ver in mijn tienerjaren bedplasser. Gelukkig plaste ik maar weinig in mijn broek. Maar als ik met een natte broek thuiskwam moest ik naar mijn kamertje gaan en mijn plasticbroekje aan doen. Zo moest ik dan de rest van de dag rondlopen zodat de hele familie kon zien dat ik in mijn broek had geplast. Pas 's avonds kreeg ik m'n luier aan voor het bedplassen, meestal gewoon weer met hetzelfde plasticbroekje.
Jackrussel
Toplid
Mooi stuk weer je blijf verrassen
Het schrijven gaat best vlot, ik gebruik mijn eigen ervaringen. Die zijn niet precies zo gebeurd, maar het scheelt niet veel.
X
De wachtkamer van de huisarts zit halfvol, wanneer we binnenkomen. Dat gaat wel even duren. Niet erg, ik wil best wat later op school aankomen. Ik pak een Donald Duck en ga wat lezen. Tante is met een kennis aan het praten, die toevallig ook zit te wachten.
Als we eindelijk aan de beurt zijn laat de assistente ons in de kamer van de dokter binnen. Tante legt uit waarvoor we gekomen zijn, en de dokter stelt mij een aantal vragen. Hij wil ook weten waarom mama niet is meegekomen, maar tante Freia. Die vertelt over oma en mijn logeerpartij.
De dokter wil mij natuurlijk nakijken, dus ik moet me uitkleden erop de onderzoektafel gaan zitten. De assistente meet dan mijn temperatuur en mijn hartkloppen, en met zo’n strakke band om mijn arm. De dokter luistert met zo’n ding en klopt op mijn rug en knijpt in mijn buik, en voelt dan aan mijn plasser en mijn balletjes. Dan geeft hij mij een potje waar ik in moet plassen, en hij gaat met tante praten. Het duurt niet lang en dan lukt het om te plassen, ik doe het potje half vol en vraag of het tot het randje moet, maar dat is niet nodig. De assistente heeft zo genoeg om het meteen na te kijken, en ze loopt een zijkamertje in.
Intussen heeft hij uitgelegd dat alle metingen goed zijn, hij verwacht dat mijn plas ook schoon is, maar dat horen we zó. Zijn idee is dat de omstandigheden met oma en de logeerpartij de ongelukjes veroorzaken, ook al omdat ik nog in bed plas. Mogelijk speelt ook beginnende puberteit mee, dan wordt je lichaam flink door elkaar geschud, zegt de dokter. De assistente komt melden dat ze niets afwijkends heeft kunnen vinden, en met die mededeling kunnen we vertrekken.
“Hoe moet dat nu, knulletje?” vraagt tante. “Probeer je op tijd naar de wc te gaan, ook als je denkt dat je niet hoeft te plassen? Je hebt nu weer je eigen korte broek aan, en je mooie Cars onderbroekje, dus houd het droog vandaag hè?” Ik beloof tante dat ik heel erg mijn best zal doen, en fiets vlug naar school.
Daar ga ik na elk lesuur naar de wc, ook als ik denk dat er niets in mijn blaas zit. Toch lukt het telkens om iets te plassen, ook al is het maar weinig. In de middag zie ik dat jongetje uit de eerste klas weer, we lopen toevallig tegelijk de toiletruimte in. “Moet je weer zo nodig?” vraagt hij me. Ik ontken, dit keer niet hoor. “Ik heb in mijn broek geplast,” zegt hij ongevraagd. “Maar ik heb mijn speciale onderbroekje aan, dus dat geeft niet.” Ik ben nieuwsgierig, en vraag hem hoe dat voelt. “Nou, gewoon, wel lekker eigenlijk. Maar als je teveel plast kan het lekken.” “Net als een luier,” flap ik eruit. Het jongetje lijkt dit geen rare opmerking te vinden gelukkig. “Maar dan moet je wel twee grote plassen doen hoor,” babbelt hij door. “Dus dan moet je een nieuwe aantrekken. Kijk, die heb ik hier!” en hij haalt trots zo’n ding uit zijn tas. “Die ga ik nu aantrekken, wil je dat zien? Die ik aanheb kun je zó losscheuren,” kom maar mee. Die is wel heel openlijk over zijn ongelukjes, denk ik, maar ik ben wel nieuwsgierig, dus ik ga met hem een wc hokje binnen. Daar doet hij zijn korte broekje half naar beneden, scheurt inderdaad het luierbroekje aan de zijkanten los, zodat het nu gewoon een natte luier lijkt. Hij stopt het in een plastic zakje, om in de afvalbak weg te gooien. “Maar als ik nu een nieuwe aan wil trekken, moet ik wel mijn broek uittrekken, want je doet zo’n trainingsbroekje hetzelfde aan als een gewoon onderbroekje,” en hij laat zien wat hij verteld heeft. Ik zie dat zijn plasser iets groter is dan de mijne, het zakje met zijn balletjes ook geloof ik, maar het zit wel strak tegen zijn buik aan. Grappig, iedereen is weer een beetje anders. “Hoe heet je eigenlijk?” vraagt hij mij, dus ik zeg David, en vraag dan zijn naam. Ferrie heet hij, en zit in klas 1B.
Ik heb het idee dat we elkaar vaker gaan tegenkomen, in elk geval op de wc.
“Het is goed gegaan, tante Freia, niks geen ongelukjes gehad op school. Ik ben tussen elke les naar de wc gegaan, ook al moest ik niet.” “Is dat zo? Kom eens hier!” zegt tante, en ze voelt of mijn broekje inderdaad droog is. Ik krijg een dikke knuffel, “Knap werk, mannetje!”
Ga maar lekker buiten spelen met je vriendje, die is al wezen vragen of je thuis was. Zo, dat is een meevaller, maar dan moet ik straks nog wel huiswerk maken, schiet er door mijn hoofd.
Onderweg naar het veldje vertel ik Tim over Ferrie, dat hij een oefenbroekje draagt overdag, dat is een speciaal onderbroekje omdat hij soms in zijn broek plast. Ik ken nu dus twee leeftijdgenoten die nog niet zindelijk zijn, hem en Ferrie. “Drie,” verbetert hij me, “je plast zelf ook nog in bed, en soms in je broek.” Ik moet Tim gelijk geven, ik hoor ook bij de jongens die als tiener nog niet zindelijk zijn. “Ik denk dat die jongen dan ook wel ’s nachts een luier aan moet.” vermoed Tim. Daar had ik nog niet aan gedacht, misschien moet ik hem dat eens vragen. Maar dan moet ik ook vertellen dat ik zelf een bedplasser ben, ik weet niet of ik dat wel wil. Nou ja, we zien wel.
Als tante een uurtje later roept, zeg ik tegen Tim dat ik mijn huiswerk nog moet maken, dus gamen zit er niet meer in. Volgende keer weer, besluiten we.
Tante heeft er helemaal niet aan gedacht dat ik huiswerk zou hebben, het maakt haar blij dat ik er wel aan denk. “Dat levert je pluspunten op, lieverd. Ik zal aan je moeder vertellen zondag dat je serieus bezig bent met school.” Ik glim van trots, en ga mijn schoolwerk doen.
Na een tijdje komt tante kijken of ik nog veel moet. Het begint al laat te worden, en ik moet nog douchen. Gelukkig ben ik bijna klaar, en terwijl ik het laatste beetje afmaak legt zij vast alle spullen klaar om me de luier aan te doen. We zien elkaar in de badkamer, waar tante zegt dat ze me eens lekker zal verwennen, dat heb ik wel verdiend vandaag. Ze helpt me uitkleden, zeept me zorgvuldig in, en ik stap onder de douche. Heerlijk, dat warme water. Tante shampoot mijn haren nog even, en spoelt het weer uit. Ik mag nog even blijven staan om te genieten van het stromende water, tot tante het genoeg vindt. Dan droogt ze me af en we lopen naar de slaapkamer, waar ik op bed ga liggen. Daar masseert tante de vettende crème in over mijn hele lichaam, behalve op mijn kruis. Daar smeert ze de beschermende zalf, om uitslag te voorkomen. Ook dat doet ze zorgvuldig, er wordt geen plekje overgeslagen. Wanneer ze tevreden is, ik ben dan heerlijk ontspannen, wip ik mijn billen op en schuift zij het luierbroekje eronder. “Benen wijd!” en ze klapt de voorkant van het broekje over mijn plasser en sluit het met het klittenband. Dan sta ik op en stap in het plastic broekje dat ze al klaar houdt om in te stappen. Ze trekt het omhoog, over de katoenen luier heen, en checkt of alles op zijn plaats zit. Ze klopt op mijn billen en zegt “Naar bed, welterusten, schat!” en ik geef haar een knuffel en bedank voor haar goede zorgen.
Ze is de kamer nog niet uit of ik ben al in slaap gevallen.
X
De wachtkamer van de huisarts zit halfvol, wanneer we binnenkomen. Dat gaat wel even duren. Niet erg, ik wil best wat later op school aankomen. Ik pak een Donald Duck en ga wat lezen. Tante is met een kennis aan het praten, die toevallig ook zit te wachten.
Als we eindelijk aan de beurt zijn laat de assistente ons in de kamer van de dokter binnen. Tante legt uit waarvoor we gekomen zijn, en de dokter stelt mij een aantal vragen. Hij wil ook weten waarom mama niet is meegekomen, maar tante Freia. Die vertelt over oma en mijn logeerpartij.
De dokter wil mij natuurlijk nakijken, dus ik moet me uitkleden erop de onderzoektafel gaan zitten. De assistente meet dan mijn temperatuur en mijn hartkloppen, en met zo’n strakke band om mijn arm. De dokter luistert met zo’n ding en klopt op mijn rug en knijpt in mijn buik, en voelt dan aan mijn plasser en mijn balletjes. Dan geeft hij mij een potje waar ik in moet plassen, en hij gaat met tante praten. Het duurt niet lang en dan lukt het om te plassen, ik doe het potje half vol en vraag of het tot het randje moet, maar dat is niet nodig. De assistente heeft zo genoeg om het meteen na te kijken, en ze loopt een zijkamertje in.
Intussen heeft hij uitgelegd dat alle metingen goed zijn, hij verwacht dat mijn plas ook schoon is, maar dat horen we zó. Zijn idee is dat de omstandigheden met oma en de logeerpartij de ongelukjes veroorzaken, ook al omdat ik nog in bed plas. Mogelijk speelt ook beginnende puberteit mee, dan wordt je lichaam flink door elkaar geschud, zegt de dokter. De assistente komt melden dat ze niets afwijkends heeft kunnen vinden, en met die mededeling kunnen we vertrekken.
“Hoe moet dat nu, knulletje?” vraagt tante. “Probeer je op tijd naar de wc te gaan, ook als je denkt dat je niet hoeft te plassen? Je hebt nu weer je eigen korte broek aan, en je mooie Cars onderbroekje, dus houd het droog vandaag hè?” Ik beloof tante dat ik heel erg mijn best zal doen, en fiets vlug naar school.
Daar ga ik na elk lesuur naar de wc, ook als ik denk dat er niets in mijn blaas zit. Toch lukt het telkens om iets te plassen, ook al is het maar weinig. In de middag zie ik dat jongetje uit de eerste klas weer, we lopen toevallig tegelijk de toiletruimte in. “Moet je weer zo nodig?” vraagt hij me. Ik ontken, dit keer niet hoor. “Ik heb in mijn broek geplast,” zegt hij ongevraagd. “Maar ik heb mijn speciale onderbroekje aan, dus dat geeft niet.” Ik ben nieuwsgierig, en vraag hem hoe dat voelt. “Nou, gewoon, wel lekker eigenlijk. Maar als je teveel plast kan het lekken.” “Net als een luier,” flap ik eruit. Het jongetje lijkt dit geen rare opmerking te vinden gelukkig. “Maar dan moet je wel twee grote plassen doen hoor,” babbelt hij door. “Dus dan moet je een nieuwe aantrekken. Kijk, die heb ik hier!” en hij haalt trots zo’n ding uit zijn tas. “Die ga ik nu aantrekken, wil je dat zien? Die ik aanheb kun je zó losscheuren,” kom maar mee. Die is wel heel openlijk over zijn ongelukjes, denk ik, maar ik ben wel nieuwsgierig, dus ik ga met hem een wc hokje binnen. Daar doet hij zijn korte broekje half naar beneden, scheurt inderdaad het luierbroekje aan de zijkanten los, zodat het nu gewoon een natte luier lijkt. Hij stopt het in een plastic zakje, om in de afvalbak weg te gooien. “Maar als ik nu een nieuwe aan wil trekken, moet ik wel mijn broek uittrekken, want je doet zo’n trainingsbroekje hetzelfde aan als een gewoon onderbroekje,” en hij laat zien wat hij verteld heeft. Ik zie dat zijn plasser iets groter is dan de mijne, het zakje met zijn balletjes ook geloof ik, maar het zit wel strak tegen zijn buik aan. Grappig, iedereen is weer een beetje anders. “Hoe heet je eigenlijk?” vraagt hij mij, dus ik zeg David, en vraag dan zijn naam. Ferrie heet hij, en zit in klas 1B.
Ik heb het idee dat we elkaar vaker gaan tegenkomen, in elk geval op de wc.
“Het is goed gegaan, tante Freia, niks geen ongelukjes gehad op school. Ik ben tussen elke les naar de wc gegaan, ook al moest ik niet.” “Is dat zo? Kom eens hier!” zegt tante, en ze voelt of mijn broekje inderdaad droog is. Ik krijg een dikke knuffel, “Knap werk, mannetje!”
Ga maar lekker buiten spelen met je vriendje, die is al wezen vragen of je thuis was. Zo, dat is een meevaller, maar dan moet ik straks nog wel huiswerk maken, schiet er door mijn hoofd.
Onderweg naar het veldje vertel ik Tim over Ferrie, dat hij een oefenbroekje draagt overdag, dat is een speciaal onderbroekje omdat hij soms in zijn broek plast. Ik ken nu dus twee leeftijdgenoten die nog niet zindelijk zijn, hem en Ferrie. “Drie,” verbetert hij me, “je plast zelf ook nog in bed, en soms in je broek.” Ik moet Tim gelijk geven, ik hoor ook bij de jongens die als tiener nog niet zindelijk zijn. “Ik denk dat die jongen dan ook wel ’s nachts een luier aan moet.” vermoed Tim. Daar had ik nog niet aan gedacht, misschien moet ik hem dat eens vragen. Maar dan moet ik ook vertellen dat ik zelf een bedplasser ben, ik weet niet of ik dat wel wil. Nou ja, we zien wel.
Als tante een uurtje later roept, zeg ik tegen Tim dat ik mijn huiswerk nog moet maken, dus gamen zit er niet meer in. Volgende keer weer, besluiten we.
Tante heeft er helemaal niet aan gedacht dat ik huiswerk zou hebben, het maakt haar blij dat ik er wel aan denk. “Dat levert je pluspunten op, lieverd. Ik zal aan je moeder vertellen zondag dat je serieus bezig bent met school.” Ik glim van trots, en ga mijn schoolwerk doen.
Na een tijdje komt tante kijken of ik nog veel moet. Het begint al laat te worden, en ik moet nog douchen. Gelukkig ben ik bijna klaar, en terwijl ik het laatste beetje afmaak legt zij vast alle spullen klaar om me de luier aan te doen. We zien elkaar in de badkamer, waar tante zegt dat ze me eens lekker zal verwennen, dat heb ik wel verdiend vandaag. Ze helpt me uitkleden, zeept me zorgvuldig in, en ik stap onder de douche. Heerlijk, dat warme water. Tante shampoot mijn haren nog even, en spoelt het weer uit. Ik mag nog even blijven staan om te genieten van het stromende water, tot tante het genoeg vindt. Dan droogt ze me af en we lopen naar de slaapkamer, waar ik op bed ga liggen. Daar masseert tante de vettende crème in over mijn hele lichaam, behalve op mijn kruis. Daar smeert ze de beschermende zalf, om uitslag te voorkomen. Ook dat doet ze zorgvuldig, er wordt geen plekje overgeslagen. Wanneer ze tevreden is, ik ben dan heerlijk ontspannen, wip ik mijn billen op en schuift zij het luierbroekje eronder. “Benen wijd!” en ze klapt de voorkant van het broekje over mijn plasser en sluit het met het klittenband. Dan sta ik op en stap in het plastic broekje dat ze al klaar houdt om in te stappen. Ze trekt het omhoog, over de katoenen luier heen, en checkt of alles op zijn plaats zit. Ze klopt op mijn billen en zegt “Naar bed, welterusten, schat!” en ik geef haar een knuffel en bedank voor haar goede zorgen.
Ze is de kamer nog niet uit of ik ben al in slaap gevallen.
Bedplasser91
Plasticbroekjesfan!
Sja, de dokter. Daar ben ik ook wel geweest voor het bedplassen. Leuk was anders. Al die vragen. Hoe vaak doe je het nog, en zo. Ja, dat wil je echt wel aan een vreemde vertellen. Not!! "Niks bijzonders te vinden, jongenskwaaltje, hij groeit er wel overheen." Ook wel de plaswekker gehad. Iedereen wakker behalve ik. En zo bleef ik bedplasser tot ver in m'n 16e.
Dankjewel.Schitterend vervolg weer
Ik denk dat het iets meer dan 13 hoofdstukken gaan worden, ik blijk uitgebreider te schrijven dan ik van plan was.
DiaperSniper010
Superlid
Geweldig vervolg hoor.
Zelf voor bedplassen nooit naar dokter geweest omdat het in de familie zit maar mijn neefje kreeg op de middelbare school advies voor pull-ups vanwege stress/inspannings incontinentie.
Kijk uit naar het vervolg.
Zelf voor bedplassen nooit naar dokter geweest omdat het in de familie zit maar mijn neefje kreeg op de middelbare school advies voor pull-ups vanwege stress/inspannings incontinentie.
Kijk uit naar het vervolg.
anoniem444
Toplid
Wat een mooi vervolg weer ga zo door!
Voor dit jaar het laatste hoofdstuk, maar ik ga verder in het nieuwe jaar.
Bedankt voor alle fijne reacties!
XI
Ik word nat wakker. Ik voel het meteen, ik ben nog aan het plassen. Als ik op de klok kijk zie ik dat het al bijna tijd is om op te staan. Het voelt wel lekker, het is warm in mijn luier, en het lijkt wel een beetje te klotsen. Het zal toch niet lekken? Heel voorzichtig voel ik aan het plastic broekje, dat voelt zacht en warm aan, en droog aan de buitenkant. Dan komt tante binnen, die ziet meteen dat mijn luier vol zit. Het laken was al van me afgevallen vannacht.
“Hoei, jij hebt lekker geplast zeg, in je slaap. Gelukkig werkt het plastic broekje goed! Ga maar naar de douche, niet rennen hoor!” Voorzichtig kom ik overeind, stap uit bed en schuifel naar de douche. Tante kijkt toe als ik eerst het plastic broekje uittrek, er klotst meteen plas uit, en dan het klittenband lostrek. Hihi, mijn plasser springt omhoog. Tante lacht, “Goed afspoelen, mannetje van me, ik maak een boterham voor je klaar. Ik geef je wel geld mee, dan kun je op school een lunch kopen.”
Top! Dan neem ik een broodje kroket, dat is er op vrijdag altijd!
De dag verloopt traag, zoals altijd wanneer je vervelende vakken hebt. Ik denk er bijna elke keer aan om te gaan plassen na de les, en weet mijn broek droog te houden. In de grote pauze zie ik Ferrie staan, hij is met klasgenoten aan het kletsen. Ik zal hem maar niet vragen naar bedplassen nu, besluit ik. ’s Middags zie ik hem niet meer, hij zal vrijdags wel een kortere dag hebben dan ik. Ach, we zien elkaar volgende week wel weer.
Bij tante thuis gooi ik mijn tas op mijn kamer en zet water op voor de thee. Ik heb goede hoop dat tante wel weer iets leuks wil doen dit weekend, zeker als ik aardig voor haar ben. Ik heb onderweg naar huis chocolate chip koekjes gekocht van het geld dat ik nog over had, daar houdt tante Freia van, en anders ik wel, haha.
Ze voelt zich vereerd als ze even later thuiskomt en ik thee en koekjes neerzet “omdat u zo lief voor me bent en zo goed voor me zorgt.”
“Heb je iets te verbergen, David? Was je nat vandaag?” Ik schud heftig nee, en laat haar mijn droge broekje voelen. “OK, OK, ik geloof je wel. Dank je wel voor de thee, en de koekjes. Wil je dat ik dik word soms? Neem je er zelf ook een paar?”
Zo keuvelen we over haar werk waar ze mama wel missen, en ik vertel over school. Ik zeg niets over Ferrie, dat ga ik wel met mama bespreken. Als ik nog ongelukjes krijg overdag tenminste, anders houd ik mijn mond maar.
Tante zegt dat ze morgen nog wel een keer met Tim en mij naar het zwemmeer wil, als Tim ook mag. Als zijn mama geen tijd heeft, gaan we wel met de bus, die stopt daar vlakbij. Zondag moeten we opruimen en mijn spullen bij elkaar zoeken, mama komt begin van de middag om me op te halen.
Na de thee ga ik Tim halen en ik vraag meteen of hij mee gaat zwemmen. Zijn mama kan helaas niet, dus het wordt de bus morgen. Ook goed, als we er maar komen.
Maar nu eerst weer X-boxen. Die zal ik thuis wel missen, met alle games die erbij zitten. En Tim zal ik ook wel missen dan. Ik geef hem vlug een kusje op zijn wang. “Hihi, wat doe je nou?” reageert hij. Ik schrik een beetje van mezelf, en zeg dat ik blij ben dat we vriendjes zijn. “Ja, ik ook. Maar we kunnen toch ook afspreken als je weer thuis woont? Zo ver is dat toch niet?” We komen tot de conclusie dat we maar moeten bellen als we tijd hebben. Dan beginnen we te gamen.
We zijn leuk bezig met racen als tante ons limonade komt brengen. “Zo te zien hebben jullie het helemaal gevonden hè, zo met elkaar? Jullie zullen dit wel missen, als jij weer thuis bij mama bent, David.” We vertellen haar dat we hebben afgesproken om contact te houden en af te spreken wanneer we tijd hebben.
Als tante later nog een keer komt vraagt ze me of ik moet plassen. Ik ontken, nee hoor, hoezo? “Kijk eens hoe je zit te wiebelen en je benen bij elkaar klemt, hoort dat bij de game? Speel je dan beter? Hup, naar de wc voor je in je broek plast. Je hebt best veel gedronken. En jij ook, Tim, hop, lopen!” We doen meteen wat tante zegt en lopen vlug naar de toilet. Zodra we voor de pot staan en we onze plasser voor de dag gehaald hebben begin ik te plassen. Ik moest toch wel nodig eigenlijk. Goed dat tante dat in de gaten had. Bij Tim duurt het even voor het bij hem lukt, maar dan begint hij te druppelen en meteen volgt een straaltje. Hij vraagt me hoe het is om in je broek te plassen, en ik antwoord dat het nat is. We moeten lachen, en plassen een beetje naast de toiletpot. Dan zeg ik dat het eigenlijk net is als in de luier plassen, het voelt warm, op zich niet naar. Maar het is natuurlijk wel lullig om met een nat broekje rond te lopen, zeker omdat ik al 14 ben. Dat ziet Tim ook wel in.
We kunnen nog even gamen, maar dan moet Tim naar huis om te eten. En wij gaan ook aan tafel.
Bedankt voor alle fijne reacties!
XI
Ik word nat wakker. Ik voel het meteen, ik ben nog aan het plassen. Als ik op de klok kijk zie ik dat het al bijna tijd is om op te staan. Het voelt wel lekker, het is warm in mijn luier, en het lijkt wel een beetje te klotsen. Het zal toch niet lekken? Heel voorzichtig voel ik aan het plastic broekje, dat voelt zacht en warm aan, en droog aan de buitenkant. Dan komt tante binnen, die ziet meteen dat mijn luier vol zit. Het laken was al van me afgevallen vannacht.
“Hoei, jij hebt lekker geplast zeg, in je slaap. Gelukkig werkt het plastic broekje goed! Ga maar naar de douche, niet rennen hoor!” Voorzichtig kom ik overeind, stap uit bed en schuifel naar de douche. Tante kijkt toe als ik eerst het plastic broekje uittrek, er klotst meteen plas uit, en dan het klittenband lostrek. Hihi, mijn plasser springt omhoog. Tante lacht, “Goed afspoelen, mannetje van me, ik maak een boterham voor je klaar. Ik geef je wel geld mee, dan kun je op school een lunch kopen.”
Top! Dan neem ik een broodje kroket, dat is er op vrijdag altijd!
De dag verloopt traag, zoals altijd wanneer je vervelende vakken hebt. Ik denk er bijna elke keer aan om te gaan plassen na de les, en weet mijn broek droog te houden. In de grote pauze zie ik Ferrie staan, hij is met klasgenoten aan het kletsen. Ik zal hem maar niet vragen naar bedplassen nu, besluit ik. ’s Middags zie ik hem niet meer, hij zal vrijdags wel een kortere dag hebben dan ik. Ach, we zien elkaar volgende week wel weer.
Bij tante thuis gooi ik mijn tas op mijn kamer en zet water op voor de thee. Ik heb goede hoop dat tante wel weer iets leuks wil doen dit weekend, zeker als ik aardig voor haar ben. Ik heb onderweg naar huis chocolate chip koekjes gekocht van het geld dat ik nog over had, daar houdt tante Freia van, en anders ik wel, haha.
Ze voelt zich vereerd als ze even later thuiskomt en ik thee en koekjes neerzet “omdat u zo lief voor me bent en zo goed voor me zorgt.”
“Heb je iets te verbergen, David? Was je nat vandaag?” Ik schud heftig nee, en laat haar mijn droge broekje voelen. “OK, OK, ik geloof je wel. Dank je wel voor de thee, en de koekjes. Wil je dat ik dik word soms? Neem je er zelf ook een paar?”
Zo keuvelen we over haar werk waar ze mama wel missen, en ik vertel over school. Ik zeg niets over Ferrie, dat ga ik wel met mama bespreken. Als ik nog ongelukjes krijg overdag tenminste, anders houd ik mijn mond maar.
Tante zegt dat ze morgen nog wel een keer met Tim en mij naar het zwemmeer wil, als Tim ook mag. Als zijn mama geen tijd heeft, gaan we wel met de bus, die stopt daar vlakbij. Zondag moeten we opruimen en mijn spullen bij elkaar zoeken, mama komt begin van de middag om me op te halen.
Na de thee ga ik Tim halen en ik vraag meteen of hij mee gaat zwemmen. Zijn mama kan helaas niet, dus het wordt de bus morgen. Ook goed, als we er maar komen.
Maar nu eerst weer X-boxen. Die zal ik thuis wel missen, met alle games die erbij zitten. En Tim zal ik ook wel missen dan. Ik geef hem vlug een kusje op zijn wang. “Hihi, wat doe je nou?” reageert hij. Ik schrik een beetje van mezelf, en zeg dat ik blij ben dat we vriendjes zijn. “Ja, ik ook. Maar we kunnen toch ook afspreken als je weer thuis woont? Zo ver is dat toch niet?” We komen tot de conclusie dat we maar moeten bellen als we tijd hebben. Dan beginnen we te gamen.
We zijn leuk bezig met racen als tante ons limonade komt brengen. “Zo te zien hebben jullie het helemaal gevonden hè, zo met elkaar? Jullie zullen dit wel missen, als jij weer thuis bij mama bent, David.” We vertellen haar dat we hebben afgesproken om contact te houden en af te spreken wanneer we tijd hebben.
Als tante later nog een keer komt vraagt ze me of ik moet plassen. Ik ontken, nee hoor, hoezo? “Kijk eens hoe je zit te wiebelen en je benen bij elkaar klemt, hoort dat bij de game? Speel je dan beter? Hup, naar de wc voor je in je broek plast. Je hebt best veel gedronken. En jij ook, Tim, hop, lopen!” We doen meteen wat tante zegt en lopen vlug naar de toilet. Zodra we voor de pot staan en we onze plasser voor de dag gehaald hebben begin ik te plassen. Ik moest toch wel nodig eigenlijk. Goed dat tante dat in de gaten had. Bij Tim duurt het even voor het bij hem lukt, maar dan begint hij te druppelen en meteen volgt een straaltje. Hij vraagt me hoe het is om in je broek te plassen, en ik antwoord dat het nat is. We moeten lachen, en plassen een beetje naast de toiletpot. Dan zeg ik dat het eigenlijk net is als in de luier plassen, het voelt warm, op zich niet naar. Maar het is natuurlijk wel lullig om met een nat broekje rond te lopen, zeker omdat ik al 14 ben. Dat ziet Tim ook wel in.
We kunnen nog even gamen, maar dan moet Tim naar huis om te eten. En wij gaan ook aan tafel.
Jackrussel
Toplid
Weer een mooie stuk ga zo door
