Nog niet klaar De campingvrienden
- Onderwerp starter briekje
- Startdatum
Bedplasser91
Plasticbroekjesfan!
Ik heb zo'n vaag vermoeden dat Tom binnenkort wel in die luier plast! En zo hoort het ook..........
briekje
Superlid
'Goedemorgen slaapkop'
Verschikt kijk ik om me heen.
'Heb je het drooggehouden?' Vraagt Eline op een plagerig toon.
Ik voel direct met mijn handen aan mijn kruis en voel de pamper van gisteravond nog zitten. "Shit"
'Ik maakte maar een grapje hoor Tom, anders had je het wel eerder gehoord' zegt Eline met een knipoog.
"Zouden ze doorhebben dat ik een luier aan heb?" Spookt er door mijn hoofd. Als ik overeind wil komen voel ik ineens een pijnscheut in mijn buik. Al het water van gister heeft mijn blaas goed ge... *PATS*
'Kussengevecht!' Roept mijn zusje.
'Nee ik ga eerst...' *PATS*
kussen nummer twee beland vol op mijn gezicht. Uit woede pak ik mijn kussen en sla er vol mee tegen mijn zusje die vervolgens van het bed af valt. "Ik moet zo snel mogelijk plassen en van die luier af denk ik bij mijzelf".
Snel sta ik op uit bed om naar de wc te rennen. Net wanneer mijn voeten de grond aanraken word ik via mijn shirt terug het bed op getrokken.
'Terugkomen jij' zegt Eline op plagerig toch strenge toon.
'Maar ik moet...'
Plots duwt Eline me achterover op bed en gaat met haar knieën op mijn armen zitten.
'Auw!' Schreeuw ik.
'Eerst je excuses aanbieden' zegt Eline.
Ik probeer me los te wurmen, maar helaas zonder succes.
*PATS*
Eline kijkt me streng aan van boven. De klap was niet hard, maar ik was wel geschrokken.
"Auw!" een nieuwe pijnscheut in mijn blaas volgt.
'Waarom zeg je niet gewoon sorry?' Vraagt Eline.
'Sorry Lissette' mompel ik.
Lissette is ondertussen terug op bed gekropen.
'Ik weet wel een passende straf Tom' zegt Lissette met een grijns op haar gezicht.
'Kieteldood!' Lissette trekt mijn shirt omhoog en begint me in mijn zij te kietelen. Ik kan geen kant op omdat Eline nog op mijn armen zit. De knieën op mijn armen doen zeer en mijn volle blaas wil niks liever dan zich legen. Dit terwijl ik begin te bezwijken onder het kietelen.
Ik focus mij nu alleen nog maar op het inhouden van mijn plas. Ik voel mijn blaas zeer doen terwijl mijn zusje door blijft gaan met kietelen. Ik begin te lachen en merk dat mijn lichaam meebeweegt. Des te langer dat het duurt des te meer ik de controle verlies.
*pssssst*
Plots stop ik met bewegen en voel een flinke straal via mijn billen naar beneden lopen. De warme urine vormt een plasje rond mijn billen. Het lijkt voor mijn gevoel uren te duren, ook heb ik het idee dat de plas totaal niet door de luier word opgenomen.
'Zou die dood zijn?' Vraagt Lissette lachend.
'RIP Tom die door de kieteldood is overleden' zegt Eline. De twee meiden schieten in de lach en springen van me af.
Ik lig verslagen op bed. Ik durf niet op te staan omdat ik bang ben dat alles nat is. Langzaam voel ik de bobbel tussen mijn benen steeds meer opzwellen. De deur zwaait open en het zonlicht vult de houten kamer.
'Komen jullie ontbijten?' Vraagt mijn moeder.
'Ja is goed' zeggen de meiden en ze hobbelen de kamer uit.
'Jij ook Tom?'
'Ja ik kom er aan mam' zeg ik snel.
De deur gaat weer dicht. Half in het donker lig ik verslagen op bed. "Waarom moest ik nu weer die luier stelen" Dacht ik bij mijzelf. Aan de andere kant wel beter dan in mijn broek plassen. Daar had mijn zusje me nog lang mee gepest. Langzaam voel ik met mijn hand onder mijn pyjamabroek. "Huh is het nog droog?"
Ik kijk naar beneden, maar naast een bobbel in mijn broek is er weinig te zien. Ik voel eens aan de dik geworden luier en merk dat die nog zachter is geworden dan de vorige keer. Stiekem voelt dit nog lekkerder dan een droge luier.
Ik sta op en neem een kijkje in de spiegel, ook de bobbel van de luier lijkt mee te vallen.
'Kom je nog Tom, we wachten op je.' Hoor ik mijn vader roepen.
Ik loop naar buiten, daar zie ik iedereen al lekker in de zon zitten. Met elke stap voel ik de luier tegen mijn benen aan wrijven. Wat een heerlijk gevoel. Wanneer ik ga zitten voel ik de natte luier extra tegen mijn billen aandrukken. Ik pak een croissantje, maar kan alleen denken aan de natte luier onder mijn billen.
'Tom help je mee afruimen dan kunnen we daarna de spullen pakken' hoor ik mijn moeder zeggen.
Ik ontwaak uit mijn trance en kijk verbaast om mij heen.
'Ja is goed mam ik ga eerst even naar de wc'
Eenmaal bij het toiletgebouw aangekomen valt mijn oog op een verschoonhokje. "Dit past misschien meer bij mij" denk ik bij mezelf.
Snel duik ik het hokje in en doe de deur op slot.
In het hok staat een tafel met daarop een kinderachtig verschoonkussen. Naast het verschoonkussen op de tafel staan zwitsaldoekjes en zwitsalpoeder. Weer krijg ik kriebels in mijn buik. Ik open de poeder en ruik er aan. Precies zoals vroeger. Ik klim op de tafel die nog groter is dan verwacht en ga op het verschoonkussen liggen. Mijn pyjamabroek trek ik tot mijn enkels en ik voel nog even aan de dikgeworden luier. Ik steek mijn duim in mijn mond en beeld me in de ik als baby wordt verschoont. Ik trek de eerste strip los als er mensen het toiletgebouw binnenkomen.
'Hmm dus jullie zeggen dat hier een luierdief op de camping is' Ik hoor aan de stem dat het Eline is.
'Ja' zegt een van de tweeling. Omdat de stemmen op elkaar lijken is het moeilijk te zeggen wie het is.
Waar ik eerst zo ontspannen was bonst mijn hart nu weer in mijn keel.
'Dan moeten we die maar vangen' hoor ik Eline weer zeggen.
Daarna wordt de kraan opengedraaid en kan ik ze niet meer zo goed verstaan. Ik sluit mijn ogen en probeer zo goed mogelijk te luisteren, maar zonder succes.
Na enige tijd hoor ik de kraan dichtgaan en de mensen het toiletgebouw weer verlaten. Dus besluit ik mijn verschoonsessie voort te zetten. Ik trek de volgende strip los en begin mijzelf schoon te maken met de doekjes. Eenmaal schoon rol ik de luier op en gooi hem in de prullenbak. Toch jammer want zo zonder luier voelt het meteen een stuk minder fijn.
Aangekomen bij het huisje krijg ik meteen het verwijt dat ik telaat ben voor het afruimen.
'Alles is al gebeurt zorg jij er nu maar voor de je je spullen pakt dan gaan we er zo vandoor.' Zegt mijn moeder streng.
Ik pak mijn spullen en gooi ze in mijn tas. Het is even proppen, maar hij kan weer dicht. Nadat we iedereen gedag hebben gezegd rijden we weer naar huis.
'Routebegeleiding naar huis gestart' zegt de tomtom.
Routebegeleiding naar huis gestart' herhaalt mijn zusje met een hoog stemmetje.
"Dit gaat weer een zware reis worden" denk ik bij mezelf.
Wanneer ik weer in mijn eigen bed lig besef ik me; dit was een vakantie om nooit te vergeten...
To be continued?
Verschikt kijk ik om me heen.
'Heb je het drooggehouden?' Vraagt Eline op een plagerig toon.
Ik voel direct met mijn handen aan mijn kruis en voel de pamper van gisteravond nog zitten. "Shit"
'Ik maakte maar een grapje hoor Tom, anders had je het wel eerder gehoord' zegt Eline met een knipoog.
"Zouden ze doorhebben dat ik een luier aan heb?" Spookt er door mijn hoofd. Als ik overeind wil komen voel ik ineens een pijnscheut in mijn buik. Al het water van gister heeft mijn blaas goed ge... *PATS*
'Kussengevecht!' Roept mijn zusje.
'Nee ik ga eerst...' *PATS*
kussen nummer twee beland vol op mijn gezicht. Uit woede pak ik mijn kussen en sla er vol mee tegen mijn zusje die vervolgens van het bed af valt. "Ik moet zo snel mogelijk plassen en van die luier af denk ik bij mijzelf".
Snel sta ik op uit bed om naar de wc te rennen. Net wanneer mijn voeten de grond aanraken word ik via mijn shirt terug het bed op getrokken.
'Terugkomen jij' zegt Eline op plagerig toch strenge toon.
'Maar ik moet...'
Plots duwt Eline me achterover op bed en gaat met haar knieën op mijn armen zitten.
'Auw!' Schreeuw ik.
'Eerst je excuses aanbieden' zegt Eline.
Ik probeer me los te wurmen, maar helaas zonder succes.
*PATS*
Eline kijkt me streng aan van boven. De klap was niet hard, maar ik was wel geschrokken.
"Auw!" een nieuwe pijnscheut in mijn blaas volgt.
'Waarom zeg je niet gewoon sorry?' Vraagt Eline.
'Sorry Lissette' mompel ik.
Lissette is ondertussen terug op bed gekropen.
'Ik weet wel een passende straf Tom' zegt Lissette met een grijns op haar gezicht.
'Kieteldood!' Lissette trekt mijn shirt omhoog en begint me in mijn zij te kietelen. Ik kan geen kant op omdat Eline nog op mijn armen zit. De knieën op mijn armen doen zeer en mijn volle blaas wil niks liever dan zich legen. Dit terwijl ik begin te bezwijken onder het kietelen.
Ik focus mij nu alleen nog maar op het inhouden van mijn plas. Ik voel mijn blaas zeer doen terwijl mijn zusje door blijft gaan met kietelen. Ik begin te lachen en merk dat mijn lichaam meebeweegt. Des te langer dat het duurt des te meer ik de controle verlies.
*pssssst*
Plots stop ik met bewegen en voel een flinke straal via mijn billen naar beneden lopen. De warme urine vormt een plasje rond mijn billen. Het lijkt voor mijn gevoel uren te duren, ook heb ik het idee dat de plas totaal niet door de luier word opgenomen.
'Zou die dood zijn?' Vraagt Lissette lachend.
'RIP Tom die door de kieteldood is overleden' zegt Eline. De twee meiden schieten in de lach en springen van me af.
Ik lig verslagen op bed. Ik durf niet op te staan omdat ik bang ben dat alles nat is. Langzaam voel ik de bobbel tussen mijn benen steeds meer opzwellen. De deur zwaait open en het zonlicht vult de houten kamer.
'Komen jullie ontbijten?' Vraagt mijn moeder.
'Ja is goed' zeggen de meiden en ze hobbelen de kamer uit.
'Jij ook Tom?'
'Ja ik kom er aan mam' zeg ik snel.
De deur gaat weer dicht. Half in het donker lig ik verslagen op bed. "Waarom moest ik nu weer die luier stelen" Dacht ik bij mijzelf. Aan de andere kant wel beter dan in mijn broek plassen. Daar had mijn zusje me nog lang mee gepest. Langzaam voel ik met mijn hand onder mijn pyjamabroek. "Huh is het nog droog?"
Ik kijk naar beneden, maar naast een bobbel in mijn broek is er weinig te zien. Ik voel eens aan de dik geworden luier en merk dat die nog zachter is geworden dan de vorige keer. Stiekem voelt dit nog lekkerder dan een droge luier.
Ik sta op en neem een kijkje in de spiegel, ook de bobbel van de luier lijkt mee te vallen.
'Kom je nog Tom, we wachten op je.' Hoor ik mijn vader roepen.
Ik loop naar buiten, daar zie ik iedereen al lekker in de zon zitten. Met elke stap voel ik de luier tegen mijn benen aan wrijven. Wat een heerlijk gevoel. Wanneer ik ga zitten voel ik de natte luier extra tegen mijn billen aandrukken. Ik pak een croissantje, maar kan alleen denken aan de natte luier onder mijn billen.
'Tom help je mee afruimen dan kunnen we daarna de spullen pakken' hoor ik mijn moeder zeggen.
Ik ontwaak uit mijn trance en kijk verbaast om mij heen.
'Ja is goed mam ik ga eerst even naar de wc'
Eenmaal bij het toiletgebouw aangekomen valt mijn oog op een verschoonhokje. "Dit past misschien meer bij mij" denk ik bij mezelf.
Snel duik ik het hokje in en doe de deur op slot.
In het hok staat een tafel met daarop een kinderachtig verschoonkussen. Naast het verschoonkussen op de tafel staan zwitsaldoekjes en zwitsalpoeder. Weer krijg ik kriebels in mijn buik. Ik open de poeder en ruik er aan. Precies zoals vroeger. Ik klim op de tafel die nog groter is dan verwacht en ga op het verschoonkussen liggen. Mijn pyjamabroek trek ik tot mijn enkels en ik voel nog even aan de dikgeworden luier. Ik steek mijn duim in mijn mond en beeld me in de ik als baby wordt verschoont. Ik trek de eerste strip los als er mensen het toiletgebouw binnenkomen.
'Hmm dus jullie zeggen dat hier een luierdief op de camping is' Ik hoor aan de stem dat het Eline is.
'Ja' zegt een van de tweeling. Omdat de stemmen op elkaar lijken is het moeilijk te zeggen wie het is.
Waar ik eerst zo ontspannen was bonst mijn hart nu weer in mijn keel.
'Dan moeten we die maar vangen' hoor ik Eline weer zeggen.
Daarna wordt de kraan opengedraaid en kan ik ze niet meer zo goed verstaan. Ik sluit mijn ogen en probeer zo goed mogelijk te luisteren, maar zonder succes.
Na enige tijd hoor ik de kraan dichtgaan en de mensen het toiletgebouw weer verlaten. Dus besluit ik mijn verschoonsessie voort te zetten. Ik trek de volgende strip los en begin mijzelf schoon te maken met de doekjes. Eenmaal schoon rol ik de luier op en gooi hem in de prullenbak. Toch jammer want zo zonder luier voelt het meteen een stuk minder fijn.
Aangekomen bij het huisje krijg ik meteen het verwijt dat ik telaat ben voor het afruimen.
'Alles is al gebeurt zorg jij er nu maar voor de je je spullen pakt dan gaan we er zo vandoor.' Zegt mijn moeder streng.
Ik pak mijn spullen en gooi ze in mijn tas. Het is even proppen, maar hij kan weer dicht. Nadat we iedereen gedag hebben gezegd rijden we weer naar huis.
'Routebegeleiding naar huis gestart' zegt de tomtom.
Routebegeleiding naar huis gestart' herhaalt mijn zusje met een hoog stemmetje.
"Dit gaat weer een zware reis worden" denk ik bij mezelf.
Wanneer ik weer in mijn eigen bed lig besef ik me; dit was een vakantie om nooit te vergeten...
To be continued?
Luiers 1997
Superlid
mooi hoor
Skyfal
Don't ask, Kzie je pb'tje wel tegemoet.....
Door zijn zakgelden aan te boren...............
briekje
Superlid
Hoofdstuk 2
*BAM* *BAM* "HEADSHOT".
'Allemaal snel naar punt C we moeten de vlag hebben!'.
*BOEM*
"Shit ik ben..." 'TOM!!!' 'WOAH'.
*PATS* van schrik val ik van mijn stoel af.
'TOM ik zit je al heel de tijd te roepen!' Zegt mijn moeder kwaad. 'Je kan je spelletje toch even op pauze zetten?'
'Nee mam' zeg ik geïrriteerd terug. 'Hoe vaak moet ik nog zeggen dat online spellen niet op pauze kunnen.'
'Dat vind ik vreemd, maar in ieder geval je zusje en Eline vroegen zich af of jij ze wilde helpen dit weekend?'
'Waar moet ik ze mee helpen dan?' Vraag ik verbaasd.
'Eline is alleen thuis dit weekend en wil de vrienden van de camping uitnodigen voor een slaapfeestje. Haar ouders vonden het wel een goed idee, maar dan moest er wel een ouder iemand bij zijn. Dus of jij dit weekend een beetje op ze wil letten?'
'Ja dat is goed hoor'. Zeg ik. 'Mag ik dan nu weer verder?'
'Ja, vergeet je niet om een beetje van de zon te genieten? Dat is gezond voor je.'
'Nee komt goed mam' en ik ga weer verder waar ik gebleven was.
Het is inderdaad mooi weer, maar met de gordijnen dicht merk je daar weinig van. Het potje call of duty is onderhand afgelopen, tijd voor een nieuwe dus. Ik vind het heerlijk om in de vakantie uren met vrienden te gamen en na een lange vakantie op de camping kon ik het er eindelijk weer van nemen.
"Pff al moet ik dalijk wel een weekend oppassen" denk ik bij mezelf. Stiekem had ik ook wel weer zin om Eline en de tweeling te zien op de camping was het toch erg gezellig met ze allen. Na nog vele potjes gespeelt te hebben vind ik dat het wel goed geweest is en besluit ik mijn bed in te kruipen.
*BAM* *BAM* "HEADSHOT".
'Allemaal snel naar punt C we moeten de vlag hebben!'.
*BOEM*
"Shit ik ben..." 'TOM!!!' 'WOAH'.
*PATS* van schrik val ik van mijn stoel af.
'TOM ik zit je al heel de tijd te roepen!' Zegt mijn moeder kwaad. 'Je kan je spelletje toch even op pauze zetten?'
'Nee mam' zeg ik geïrriteerd terug. 'Hoe vaak moet ik nog zeggen dat online spellen niet op pauze kunnen.'
'Dat vind ik vreemd, maar in ieder geval je zusje en Eline vroegen zich af of jij ze wilde helpen dit weekend?'
'Waar moet ik ze mee helpen dan?' Vraag ik verbaasd.
'Eline is alleen thuis dit weekend en wil de vrienden van de camping uitnodigen voor een slaapfeestje. Haar ouders vonden het wel een goed idee, maar dan moest er wel een ouder iemand bij zijn. Dus of jij dit weekend een beetje op ze wil letten?'
'Ja dat is goed hoor'. Zeg ik. 'Mag ik dan nu weer verder?'
'Ja, vergeet je niet om een beetje van de zon te genieten? Dat is gezond voor je.'
'Nee komt goed mam' en ik ga weer verder waar ik gebleven was.
Het is inderdaad mooi weer, maar met de gordijnen dicht merk je daar weinig van. Het potje call of duty is onderhand afgelopen, tijd voor een nieuwe dus. Ik vind het heerlijk om in de vakantie uren met vrienden te gamen en na een lange vakantie op de camping kon ik het er eindelijk weer van nemen.
"Pff al moet ik dalijk wel een weekend oppassen" denk ik bij mezelf. Stiekem had ik ook wel weer zin om Eline en de tweeling te zien op de camping was het toch erg gezellig met ze allen. Na nog vele potjes gespeelt te hebben vind ik dat het wel goed geweest is en besluit ik mijn bed in te kruipen.
anoniem444
Toplid
Kort maar krachtig verhaal hopelijk snel weer een vervolg