De stage

Wat vind je van het verhaal?

  • Interessant

    Stemmen: 30 34,9%
  • Geweldig

    Stemmen: 52 60,5%
  • Gaat

    Stemmen: 3 3,5%
  • Mwa

    Stemmen: 1 1,2%

  • Totaal stemmers
    86

JustFerry

Toplid
Oke dit is een verhaal gebaseerd op wat ik heb meegemaakt. Wilde het wel een keer vertellen. Zoals sommige van jullie weten ben ik incontinent en draag dus al heel mijn leven luiers. Heb er vroeger wel ff moeite mee gehad, maar dat is na een bepaalde punt gewoonweg verdwenen en vervangen dat ik het wel leuk vond. Beetje abdl zeg maar.

Mijn verhaal begint toen ik nog op de middelbare school zat. Ik was 14 en volgde de opleiding zorg en welzijn. Ik had het destijds vrij naar m’n zin, ik had iets van 2 vrienden. Maar daar gaat dit verhaal niet over. Mijn verhaal gaat over de stage die ik destijds heb gehad en wat daarop volgde.

Voor de opleiding was de vereiste dat we ergens stage zouden lopen. Sommige hadden horeca, kinderopvang, ouderenzorg en ik wil iets doen in de gehandicaptenzorg. Dus mijn school had contact gelegd met een dagbesteding voor gehandicapten. Mijn mentor gaf me het adres en gaf aan dat ik er langs moest voor een gesprek, voordat ik daar echt stage kon lopen.

De afspraak stond op vrijdag en voordat ik het wist stond ik voor het gebouw op de bel te drukken. Na een minuutje ofzo deed een mevrouw de deur open. Ik groette haar en vertelde wie ik was en dat ik voor een stagegesprek kwam met mevrouw van Koten. “Kom maar mee.” Zei ze op vriendelijke wijze, ik liep naar binnen, ze liet de deur dichtvallen en ik liep achter haar aan door een kleurrijke hal. “Heb je er zin in om hier stage te lopen?” Vroeg ze aan me. “Ja best wel” Gaf ik aan.

We eindigde bij een rode deur waar een bordje op bevestigd was met “Directrice van Koten” De mevrouw die ik had gevolgd deed simpelweg de deur open en ik hoorde haar zeggen dat de nieuwe stagiair er was. “Je mag naar binnen” zei ze. Ik liep langs haar heen en ze gaf opeens een klein klopje op me kont, waarbij een duidelijk luiergeluid vanaf kwam. Ik keek even verbaasd naar haar, maar liep uiteindelijk door naar binnen.

“Goedemorgen” zei mevrouw van koten terwijl ze haar hand naar me uitstak. “Goedemorgen” zei ik, terwijl ik kort haar hand schudde. “Mijn naam is Hanny, leuk dat je er ben. Ga zitten, wil je iets drinken?” Vroeg ze, terwijl ik plaats nam op de stoel die ze aanwees. “Ehm ja thee.” Zei ik. Ze glimlachte en was even weg, toen ze terugkwam had ze een kopje in der hand. Zette het voor me neer en bood me een bak aan met allerlei thee smaakjes. Zoals gewoonlijk koos ik voor Rooibos.

Terwijl ik een slok nam van mijn thee vroeg ze “Kan je wat over jezelf vertellen?” Terwijl ze plaats nam achter haar bureau. “Ehm ja. Mijn naam is Ferdinand, maar mensen noemen me altijd Ferry. Ik zit in de derde leerjaar op het Welland College en ik vind het leuk om met mensen te werken. Ik heb twee broer en één zus, mijn oudste broer is meervoudig gehandicapt. Ik hou van game, lezen en ehm ja.” Zei ik.

Hanny luisterde aandachtig. “Je oudste broer is gehandicapt?” Vroeg ze. “Ja lichamelijk en geestelijk.” Zei ik. “Hoe oud is hij en is het niet zwaar voor je ouders?” “Hij is volgens mij 24, sorry ik ben heel slecht met leeftijden onthouden. En ehm ja ik denk het, maar ik ben met hem opgegroeid dus ik zie het als normaal.” Gaf ik aan. Daarop glimlachte ze. “Natuurlijk, is het ook de reden waarom je graag met gehandicapten wil werken. “Denk het, ik vind het gewoon leuk om met mensen te werken en als vooral met mensen met een beperking.” Vertelde ik. “Ik ook” zei ze.

“Duidelijk verhaal, nou je stage zoals ze aangaven op school duurt eerst twee volle weken en dan 2 dagen per week voor een halfjaar en dan 3 weken als slot. Wat ze niet hebben verteld, dat als je je best doet zou je de zomer hier ook kunnen werken. We zijn altijd opzoek naar goede personeel en in de zomer zijn veel collega’s op vakantie. Dus dan is versterking wel prettig. Zijn er nog dingen die je wil vertellen of vragen?” Vroeg ze. “Ehm ja, ik weet niet of mijn mentor het heeft verteld. Maar ik ben incontinent.” Zei ik, terwijl ik soort van naar beneden keek. Hanny glimlachte op die opmerking. “Dat heeft ze inderdaad verteld, maar ik vind het wel knap van je dat je het durfde te zeggen. Plus ik zag en hoorde het half om half omdat ik het dagelijks zie.” Zei ze. “Is dat een probleem?” Vroeg ik. “Zeer zeker niet, meeste clienten die hier lopen dragen een luier, dus dat jij ze nodig heb en draagt is totaal geen probleem.”

“Zou je trouwens een rondleiding willen krijgen en zien waar je kom te staan?” Vroeg ze. “Ja hoor” zei ik. Met dat stond ze op en zei dat ik haar kon volgen. De eerste ruimte waar we kwamen waren voor gehandicapte kinderen t/m 2 jaar uit. De groep kikkers, zoals het op de deur stond. Vervolgens liepen we langs meerdere groepen, totdat we bij groep konijn kwamen. “Dit is de groep waar je voornamelijk zal staan. Hier zitten kinderen met een beperking tot ongeveer 12 jaar oud. Kom dan gaan we naar binnen.” Met dat gezegd te hebben, kwamen we in een ruimte die net zoals de rest gekleurd was in een specifieke manier. Er waren twee grote boxen, speelruimte, keukentje en er waren iets van 4 deuren. De deur waar we vandaan kwamen, de voorraadkast, de buitendeur en de verschoonruimte. Ook waren meerdere kinderen aanwezig, een paar zaten op het speelkleed een ander lag in de box, eentje zat aan tafel te kleuren en nog een paar. Totaal iets van 8 volgens mij. “Laura, ik heb een nieuwe stagiair voor je.” Zei ze terwijl ze in mijn richting wees. Laura keek me aan en glimlachte en stak gelijk haar hand uit. Ik schudde snel haar hand en we stelde ons beide voor aan elkaar. “Ferry komt de komende halfjaar je versterken.” Zei ze. “Wat leuk, heb je er zin in Ferry?” Vroeg ze. “Ja hoor.” Gaf ik aan als antwoord.

Daarop volgde een kort gesprek tussen ons drie, waarbij de basisdingen uitgelegd werd. Inclusief mijn incontinentie werd besproken. “Welk materiaal draag je?” Vroeg Laura. “Tena slip maxi” zei ik. “Heb je al heel je leven last ervan?” Was haar vervolgvraag “Ja” gaf ik aan. “Zou je het leuk vinde btw om de rest van de dag hier mee te draaien?” Vroeg Hanny. “Ja zou ik wel willen, maar ik heb geen schone luiers bij me.” Gaf ik aan. “Dat geeft niet, we hebben hier genoeg liggen.” Zei ze. “Dan lijkt het me leuk” zei ik.

Na het gesprek liet Hanny mij achter bij Laura en had ik nog een verder gesprek met haar. Ik vond haar vanaf het begin vrij aardig en voelde me al wel een beetje op mijn gemak. “Ben je trouwens nat” vroeg ze aan me. “Ehm nee niet echt” zei ik. “Kom eens hier. “Zei ze, ik deed wat ze vroeg en voordat ik het door had of kon reageren trok ze mijn broek en onderbroek omlaag. Waardoor ze gelijk zicht had om mijn erg natte luier. “Ik denk wel dat je toe ben aan een schon luier. Zou je het erg vinden als ik je verschoon?” Vroeg ze. “Ehm is goed.” Met dat geZegd te hebben pakte ze mijn hand en liepen we naar de verschoonruimte.

To be continued
 

JustFerry

Toplid
De verschoonruimte was een vrij ruime badkamer, met een douch in de hoek, een paar wc’s, er stonden een paar rare stoelen bij de douch, verschoontafel (douchebrancard), een blauwe tillift. De muren waren vrijwel wit, met boven de douchebrancard twee planken waarop diverse stapels luiers lagen. Ik herkende de tena luiers, attends, abri, maar er lagen ook een paar erbij die voor mij destijds onbekend waren.

“Kom maar Ferry, dan doe ik je een schone luier om.” Zei laura nogmaals, terwijl ze bij de douchebrancard stond en met haar hand instrueerde om er te gaan liggen. Binnen een minuut stond ik tgen de douchebrancard met mijn rug. Ik wilde me zelf erop tillen, maar voordat ik er op lah, voelde ik Laura me bij mij benen pakken en tilde me gelijk op me rug.

Laura trok mijn broek en onderbroek helemaal uit, schoof het aan de kant en trok mijn shirt iets omhoog. “Dat is een flinke natte luier, je zei dat je droog was. Had je het niet gevoeld dat je nat was?” Vroeg ze terwijl ze de plakkers van mijn luier los maakte. “Ehm nee, ik merk soms dat ik plas als het een scheut is maar meestal merk ik het niet. Soms vergeet ik het ook gewoon. Dan weet ik niet zeker of ik nou wel of niet nat ben.” Vertelde ik haar, ze keek me begripvol aan. “Ach jeetje, wat vervelend. Vind je het dan erg dat ik en mijn collega’s je dan om de zoveel tijd controleren, net zoals de rest van de clienten?” Vroeg ze, terwijl ze de voorflap van de luier naar beneden trok en mijn kruis begon schoontemaken met in mijn ogen echt een xl verschoondoekje. “Denk dat we je het beste op dezelfde verschoontijden kunnen zetten als de rest.” Zei ze voordat ik überhaupt een antwoord kon geven. “Dat is goed.” Gaf ik aan, terwijl ze m’n benen en dus mijn kont van de luier tilde, de natte luier wegschoof. Ze pakte een schone tena slip maxi luier in mijn maat. “Beste is wel dat je aan het begin van de week een volle pak luiers meeneem, die kunnen we dan hier bewaren voor je verschoningen. Net zoals alle clienten.” Zei ze, waarop ik een is goed antwoord gaf. Dit terwijl ze mijn benen en dus m’n kont omhoogtilde, schoof ze de schone luier onder me. “Hoelang ben je inco?” Vroeg ze, “Al heel mijn leven.” Gaf ik als antwoord, onder tussen smeerde ze mijn balletjes en liezen in met wat zalf. “Och wat naar, heb je er heel veel hinder van?” Vroeg ze terwijl ze de vloorflap van de luier tussen me benen haalde en strak tegen me buik hield. “Soms”, was mijn antwoord. Het was niet de hoofdreden waarom ik vaak mensen op afstandhield, alhoewel als ik eerlijk ben. Was het wel een onderdeel van. Dit terwijl ik altijd wel graag om wilde gaan met anderen, ondertussen sloot Laura op een strakke manier mijn schone luier dicht met de plakkers. “Zo dan heb je weer een schone luier om, kom dan gaan we weer terug.” Zei ze terwijl ze mij aankleedde als een klein kind en uiteindelijk hielp om van de verschoontafel af te komen.

Toen ik weer stond, keek ik nog eens goed om me heen en zag dat op de planken waar de luiers lagen. Onderop namen stonden, waarschijnlijk de namen van clienten. Ook zag ik dat de ruimte twee deuren had, dit waren beidde schuifdeuren. Ik werd uit mijn gedachte gehaald door twee klopjes op me luierkont.

Al snel waren we weer in de groepsruimte, waar een andere collega inmiddels bezig was met het voeren van een client. “Ah Hetty, dit is onze nieuwe schattige stagiair.”, schattig? Dacht ik. Hetty glimlachde naar me en stelde zich voor. Ik was waarschijnlijk één van de weinige jongens op het verblijf die werkte als begeleider dacht ik.


Met de verschoning achter de rug, was het tijd om met de clienten activiteiten te doen. Zo kon ik met Jantje gaan puzzelen, die heel duidelijk ook een luier omhad. Aangezien zijn luier aan de achterkant duidelijk uitstak. Maar om ook eerlijk te zijn, alle 8 kinderen... nouja alle 9 kinderen met mij erbij, hadden een luier om. Het was bij de meeste overduidelijk te zien. Bij mij viel dat gelukkig wel mee dacht ik. Ik droeg altijd over mijn luier een boxer en een spijkerbroek. Dus dat zou niet opvallen in mijn ogen.

De tijd ging vrij vlot, voordat ik het wist was het 12 uur en was het dus tijd voor de lunch. Ik mocht meehelpen om de clienten aan tafel te krijgen. Sommige gingen in hun rolstoel, een paar op in mijn ogen rare stoelen en de rest op normale stoelen. Maar sommige daarvan kregen wel een riempje om bij hun kruis, zodat ze niet konden vallen. Er werd voor iedere client een bammetje gesmeerd, waaronder ook voor mij.

“Hoe vind je het tot nu toe?” Vroeg Hetty, terwijl ze een stuk brood bij Martine in de mond stopte. “Ehm... ja leuk”, zei ik toen ik mijn mond weer leeg had. Ondertussen vertelde ze wat over de groep. De namen van de clienten, beetje achtergrondverhalen, een paar keer viel Laura haar in de reden. Uiteindelijk werd er ook het één en ander verteld over hoe de groep werkt, wat ze doen en wat mijn rol daarin zou zijn. Voor nu was het de bedoeling dat ik voornamelijk ervaarde wat er gedaan werd en licht hun ondersteunde.

Ook werden er een paar afspraken met me gemaakt. “Zoals ik toen straks vertelde is het wel handig als je aankomende maandag minimaal één pak luiers meeneem.” Toen Laura dit zei, keek Hetty ons even aan evenals een paar clienten die het begrepen. Laura keek Hetty aan en zei “Ferry is incontinent, dus hij draagt net als onze clienten een luier.” “Aah, oke” was haar enige reactie. “Vandaag en maandag denk ik dat het handig is als je gewoon meedraai met de clienten. Kijken wat we doen en licht helpen. Ook wordt je om dezelfde tijden gecontroleerd en verschoond als het nodig is als de rest.” Ik was ondertussen alweer een beetje nat, maar ik wist niet hoe nat ik zou zijn. “Dat is goed.” Zei ik.

“We gaan dalijk na het eten naar de snoezelruimte, dus als je ons wil helpen met clienten ernaartoe brengen. Dan zou dat fijn zijn.” Zei Laura, waarop ik een is goed antwoord gaf.

Toen ik opstond, gebaarde Hetty of ik even naar haar kon komen. Zonder echt iets te zeggen, trok ze mijn broek iets naar beneden. Ze zag dat ik nat was, maar dat het nog wel even kon. Toen ging ze naar de volgende client en deed precies hetzelfde. In mijn beleving voelde dat echt even apart, het gaf me ook een gevoel alsof ik één van de clienten was. Terwijl de rest gecontroleerd werd, ruimde ik samen met Laura de tafel af.

Een uur later, zat ik met de clienten en Laura in de snoezelruimte. Voor degene die. Iet weten wat een snoezelruimte is, dat is een soort van belevingsruimte. Waarbij gebruik gemaakt wordt van licht, geluid, rook en andere effecten om de client te prikkelen. Deze snoezelruimte was vrij groot, had een ballenbak in de hoek, met een lichtgevende buis waar bubbeltjes doorheen kwam, de vloer was bekleed met een dikke zachte mat, er was een soort van schommel, lichte rook van de rookmachine, ik lag met twee andere clienten op een soort watermatras wat bekleed was met een aparte plastic en er waren geluiden te horen.

Laura vond dat ik het een keer moest ervaren zoals de clienten dat deden, dus moest ik maar gaan liggen en net zoals de rest lag ik er in alleen me luier, en een hempje. Laura vertelde dat het belangrijk was, dat ik zo ontspannen mogelijk was en strakke jeans enzo hielpen daar niet bij. Dus ik lag daar net zoals de rest. Sommige hadden nog iets van een onderbroekje over hun luier, maar de meeste lagen net zoals ik in alleen een shirt of hempje en een luier of alleen in een luier.

T.b.c.
 

Abbjornnl

Wees jezelf ongeacht wat andere ervan zeggen
Leuk verhaal ook na het 2e hoofdstuk blijft mijn interesse voor dit verhaal aanwezig
 

JustFerry

Toplid
Daar lag ik dan, in de snoezelruimte met de andere clienten in alleen een luier en shirtje. Ik genoot ervan, ontspande me en voelde hoe meer plas vrij kwam in me luier. Ook zag ik dat meerdere clienten net zoals ik nat waren. Stiekem genoot ik van het gevoel en besef dat ik hier lag als grote baby, samen met andere.

De stem en hand van Laura haalde me uit mijn hele beleving. “Zo te zien ben je best nat.” Zei ze terwijl ze met haar hand over de paarse streep van mijn luier wreef. “Blijf maar liggen, ik zal je verschonen met de rest van de groep.” Zei ze, terwijl ik Hetty zag binnenlopen met een stapeltje luiers. Laura draaide me iets om, zodat ik in een makkelijke verschoon positie voor haar lag en zonder dat ik er wat van kon zeggen werden de plakkers van mijn volle luier losgemaakt. Ik zag uit mijn ooghoeken dat Hetty hetzelfde taffereel aan het doen was met een ander jochie. Mijn luiergebied werd met doekjes schoongemaakt en ik zag dat een paar clienten naar mij aan het staren waren. Toch voelde ik me zo zalig en geboren als het maar kon, dit terwijl ik als een baby bij mijn benen omhoog getild werd en mijn natte luier vervangen werd door een schone. Wat voelt dit heerlijk dacht ik, terwijl me kont weer ruste op de luier. “Zo bijna klaar.” Zei Laura in een stem zoals je praat tegen kleine kinderen. Ze smeerde me plassertje snel in met iets en vervolgens sloot ze me luier. “Zo heb je weer een schone broek.” Zei ze terwijl ze met haar hand in mijn haar wreef. Ik keek haar ff verbaasd aan, maar ze glimlachte en besefte zelf dat ze misschien iets te ver ging. “Sorry, maar ik ben gewend om dit zo te doen met andere clienten, als je het erg vind moet je het zeggen.” Zei ze, terwijl ze nog gehurkt naast me stond. Maar ik glimlachte zelf en zei dat ik het niet erg vond, daarop gaf ze me een flinke knuffel en gaf een klapje op me luierkont.

Toen ze me losliet keek ik naar me luier en was eigenlijk verbaasd. In plaats dat ik weer de mooie paarse streep van de tena luier zag, zag ik dat mijn luier totaal groenig/blauw was. Ik wist niet welke luier het was, maar het was wel een erg dikkere luier dan dat ik gewend ben. Laura zag mijn blik, “Sorry, Hetty had geen tena meegenomen voor je maar een andere per ongeluk. Ik hoop dat je dat niet erg vind.” Ik schudde met me hoofd nee, maar voelde ondertussen beetje aan me dikkere luier.

Laura stond op en ging de volgende client verschonen, terwijl de jongen die naast me lag soort van aangaf dat ie wilde spelen. In mijn beleving heb ik toen met hem wat gespeeld. Balletjes overgeven enzo, erg allemaal kinderlijk. Maar op een bepaalde manier erg gezellig en leuk. Terwijl ik hiermee bezig was, zag ik Laura en Hetty meermaals naar me kijken met een goedkeurende blik. Kennelijk deed ik het goed of iets anders dacht ik. Na een paar uur, was de pret afgelopen en werd ik door Hetty aangekleed, net zoals het gedaan werd met de rest van de kinderen. “Heb je genoten?” Vroeg Hetty. Snel knikte ik ja, “rest kan ik wel zelf omdoen.” Zei ik, terwijl ik haar aankeek. “Is goed” zei ze terwijl ze me een flinke knuffel gaf. Dit had ik haar ook zien doen met andere clienten. Ik glimlachte en bloosde tegelijk, ook Hetty gaf me een klapje op me luierkontje.

Eenmaal terug op de groep, hielp ik hen met de clienten drinken geven. Sommige hadden een tuitbeker en andere zelfs een flesje. Kennelijk was ik weer volledig stagiair, maar het ontging me niet dat ze me beetje op dezelfde manier behandelde als de rest van de groep. Opzich leuk, maar ook wel beetje vernederend dat ze me niet zien als een volwassen iemand. Alhoewel, dacht ik. Dat kan ook mijn beleving ervan zijn.

De rest van de middag was eigenlijk vrij rustig. Ik heb wat meer clienten geholpen in hun spel, heb ook een tijdje met een client gespeeld in de box. Maar uiteindelijk was het tijd voor de clienten om naar huis te gaan. Dus mocht ik helpen om sommige hun jas aan te doen, terwijl zij clienten in hun rolstoel zetten. Nog geen moment later, begeleidde ik twee clienten naar de bus, terwijl de andere meegenomen werd in de stoel.

“Zo dat was het weer, help je nog even mee met opruimen?” Zei Laura terwijl we terugliepen naar de groep liepen. Ik knikte ja, waarbij we snel de tafels hebben schoongemaakt en wat spulletjes weg werden gezet. “Ferry wil je even komen?” Vroeg Laura, terwijl ze al bijna me broek naar beneden wilde trekken. “Zo volgens mij kan je nog een verschoning gebruiken voordat je naar huis fietst.” Zonder dat ik iets kon zeggen, werd ik meegetrokken naar de verschoonruimte en lag ik er voor mijn derde verschoning. Binnen enkele minuten was ik schoongemaakt en had ik een schone luier om. Deze keer weer gewoon een tena slip. Maar wat me opviel was dat ze tegen me aan het praten was alsof ik een klein kind was, dit had ze met de vorige verschoning ook gedaan, maar nu was het iets erger.

“Zooo heb je weer een schone luier om” zei ze terwijl ze me een dikke knuffel gaf. Ik gaf haar een knuffel terug en ik denk dat ze dat zag als een vorm dat ik alles wel accepteerde en in alle eerlijkheid deed ik dat ook wel. Ik vond het heerlijk om zo verschoond en behandeld te worden. Ik wist dat als dit zo bleef, dat ik een fijne stage tegemoet had komen.

“Neem je maandag nog een pak mee?” Vroeg Laura toen we beidde onze jassen pakte. “Is goed” gaf ik aan. “Helemaal top, tot maandag” zei zei terwijl ik naar buiten liep, waarop ik ook tot maandag riep.

Met een glimlach op me gezicht, fietste ik snel naar huis en kon ik niet wachten totdat het maandag was.

Tbc
 
Thread starter Similar threads Forum Replies Date
B Nog niet klaar Stage in luiers S 121
Lucas18 De luier Stage L 109
Similar threads


Bovenaan