HOOFDSTUK 12 DE GROTE VERRASSING
Het is wel grappig, eigenlijk. Nog voor de deur goed en wel is opengezwaaid, is Sofie al bezig op haar mama af te stormen. En Sarah, die heeft de tegenwoordigheid van geest om de tv toch op pauze te zetten voor ook zij van de zetel springt, naar haar mama toeloopt en haar armen rondom haar middel kromt.
“Goeiemorgen, Inge. Goed geslapen ? Ik hoop het want je hebt meer dan dertien uur geslapen. Het is al na tien uur. Je ziet er in ieder geval beter uit dan gisteren.”
Traag stapt Inge in onze richting. Ze zal nog wel ziek zijn, maar ze wordt ook gehinderd door haar twee koters die dicht bij haar blijven en door een overvolle luier die zichtbaar hangt te bengelen tussen haar benen. Het lukt haar toch om Kathy en mij een zoen te geven.
“Een tas koffie ?”
“Graag, maar ik zou eigenlijk eerst van dat ding hier af willen. Hij hangt helemaal door.”
Terwijl ik me ontferm over haar tas koffie, stapt Kathy op Inge af. Compleet onverwacht trekt Kathy het slaapkleedje naar omhoog, pakt de luier vast en trekt die ook terug naar omhoog, waarna ze een stoel klaarzet en Inge bijna dwingt te gaan zitten, er voor zorgend dat het slaapkleedje niet onder de overvolle luier komt te zitten.
“Ontbijt jij maar eerst. En daarna zet ik jou in bad als jij het goed vindt.”
Het is duidelijk dat Inge zich geen raad weet met de directheid van Kathy. Waarschijnlijk voelt ze zich ook niet op haar gemak met de natte brij onder haar poep. Ik moet zeggen dat het bij mij toch ook even heeft geduurd voor ik er aan gewend was. Maar nu vind ik het fijn genoeg om eerst een tas koffie te drinken ’s morgens en me dan pas te gaan wassen. Mijn natte luier gaat alleen voordien af als ik ben doorgelekt.
“Wat wil je eten ? Boterhammen ? Cornflakes ? Toasten ? Zeg het maar.”
Ik zie aan haar gezicht dat Inge eigenlijk met veel vragen zit, maar Kathy en ik geven haar maar weinig kans. Compleet overdonderd blijft ze stil tot ik de tas koffie voor haar heb gezet, ze er melk heeft in gedaan en een eerste klein slokje heeft genomen.
“Ik durf nog niet zo goed eten, maar een toast wil ik eigenlijk wel. Daar heb ik precies wel goesting in.”
“Wil je er iets op ? Zoet ? Zout ?”
“Geen zoet. Ik heb precies meer behoefte aan zout ? Heb je misschien kaas in huis ?”
“Ik heb kaas in huis, maar het is wel oude kaas. Jonge kaas heb ik niet in huis.”
Ik zie een kleine flikkering in haar ogen. Haar goesting verraadt haar, waardoor ik weet dat ze voorzichtiger is in haar mondelinge antwoord dan haar buik en hart wil dat ze gaat. Haar ogen worden helemaal glinsterend als ze ziet dat ik een pak sneetjes Oud Brugge voor haar neerleg. Nu spreekt wel haar hart.
“Oh, Oud Brugge, dat lust ik keigraag. Dat is echt lang geleden dat ik dat nog heb gegeten.”
Er is geen verdere uitleg nodig om te weten hoe het komt dat het lang geleden is dat ze het nog heeft gegeten. Kathy en ik zwijgen daarom ook wijselijk en laten haar ten volle genieten van wat voor haar een feestmaal moet lijken. ’s Morgens bedient worden met koffie en toasten en gewoon nog eens Oud Brugge kunnen eten. Het is een plezier om haar te zien genieten.
Pas na drie toasten en twee tassen koffie beseft Inge dat wij nog altijd mee aan tafel zitten, en geraakt ze uit haar ontbijttrance. Het ontbijt heeft haar zelfs zichtbaar deugd gedaan, wat vooral zichtbaar is aan de genietende glimlach op haar gezicht.
“Ik zie dat de meisjes hun kleren al aan hebben. Zijn ze al gewassen ?”
“Ja. Gewassen, tanden gepoetst, gegeten, propere luier aan, alles is al gebeurd.”
“Een propere luier ? Waarom ? Is dat echt nodig ?”
“Nodig nódig niet natuurlijk, maar ik wil gewoon geen onnodige vervelende situaties hebben. Jij weet even goed als ik dat het verkeerd kan gaan, zeker als ze zich thuis voelen. Het lijkt me daarom beter hen dit weekend gewoon in de luiers te laten.”
“Heb jij ze gewassen ?”
“Dat hebben we samen gedaan, maar ik heb ze nu wel een luier aan gedaan. Dan kon Kathy zich al wassen.”
“Hebben ze niet geprotesteerd dan ?”
“Nee, totaal niet. Om eerlijk te zijn hebben ze nog zo goed als niets gezegd. Maar ik heb ook niet het gevoel dat ze bang zijn of zo. Ze laten het meer gewoon allemaal gebeuren, lijkt me.”
Het volgende moment zie ik Inge haar gezicht een beetje serieuzer worden.
“Mag ik iets vragen ? Ik heb daarnet even in hun slaapkamer gekeken. Er lagen tutjes in hun bed. Weten jullie daarvan.”
Nog voor ik kan antwoorden komt Kathy op dreef. Ongevraagd pakt ze Inge haar hand vast.
“Inge, dat is mijn fout. Toen ik hen gisterenavond in bed legde, zag ik die tutjes op het schap liggen, en was ik er van overtuigd dat Koen die daar had klaargelegd. Maar blijkbaar waren het tutjes van zijn dochtertje.”
“Heb je hen die dan gegeven ? Hebben ze er mee geslapen ?”
“Ze hebben er mee geslapen, ja. Ik denk dat ze gisteren gewoon niets durfden zeggen toen ik de tutjes in hun mond stopte. Maar ze hebben er wel mee geslapen. Ik ging vanmorgen kort na zeven uur even bij hen kijken, en toen ik de deur opendeed, keek één van hen me aan met het tutje nog in de mond, terwijl de ander nog sliep, met het speentje nog in. Het spijt me echt, Inge. Als ik het had geweten, dan had ik het natuurlijk niet gedaan.”
Inge blijft opmerkelijk stil. Maar nog opmerkelijker is dat dat ze haar hand in Kathy’s handen laat rusten. Ze heeft geen stimulans die terug te trekken. Ze zakt terug weg in haar gedachten. Kathy heeft er natuurlijk gezien haar job geen enkel probleem mee om mensen te laten bekomen van een nare situatie. Ik denk dat het zelfs meerdere minuten duurt voor ze terug reageert.
“Ik vind het echt raar. Het lijkt net of ze gewoon aanvaarden dat ze nog babietjes zijn. Ik ga maar in bad gaan. Dat gaat me goed doen. Dan kan ik eventjes mijn gedachten op een rijtje zetten.”
“Zeker dat ze niet in slaap valt ?”
“Nee, helemaal niet. Ik mag af en toe komen kijken. Die belofte heb ik uit haar gekregen, maar voor de rest wou ze eventjes alleen zijn.”
Terwijl Inge in bad zit, profiteren Kathy en ik er van om het huis verder klaar te maken voor de drie nieuwe bewoners. De valies met kleren van Inge wordt al uitgeladen voor zover de lege kast in de logeerkamer dit toelaat. Ze is niet al te groot, maar de meeste van haar kleren zullen er wel in passen.
Pas bij het uitladen valt ook op dat heel wat van haar kleren slijtage vertonen of vlekken hebben. Kathy besluit dat er maar eens werk moet gemaakt worden om ze toch te proberen properder te krijgen. Eigenlijk eerder toevallig komt haar slaapkledij als laatste aan de beurt. Daar is de schade alleen nog maar groter. De paar dingen die ze heeft, zijn allemaal eigenlijk versleten en doordrongen van de urinevlekken en bruine vlekken van opgedroogd menstruatiebloed.
“Koen, ze had vannacht toch een pyjama van jouw vrouw aan. Hoe voelde dat voor jou ?”
“Het was even wennen, maar eigenlijk ben ik heel blij dat Inge die kleren past. Precies of Inges dood is dan toch niet helemaal zinloos. Waarom ?”
“Ik mag het eigenlijk niet van jou vragen, maar toch. Ik heb ineens het wilde idee, Inge eens door de kleren van jouw vrouw te laten gaan. Als ze inderdaad qua maat ongeveer gelijk zitten, kan deze Inge misschien wel meer dan enkel één pyjama hergebruiken. Heb je al eens goed naar haar kleren hier gekeken. Meer dan de helft is eigenlijk rijp voor de kledingcontainer.”
En waarom zou je dat niet aan mij mogen vragen ?”
“Omdat het mijn kleren niet zijn, tiens. En als jij je er niet goed bij voelt, moeten we dat al zeker niet doen. Jouw rouwproces is evenmin afgelopen. Ik wil me niet opdringen.”
“Zegt degenen die zichzelf heeft uitgenodigd om het weekend bij mij door te brengen. Ik snap heel goed wat je bedoelt, Kathy, maar ik geef eerlijk toe dat jouw idee me warm maakt van binnen. Ik denk dat Inge, mijn vrouw bedoel ik, er zelf ook blij mee zou zijn. Zij gaf graag aan mensen, en zeker als ze wist dat ze daardoor mensen echt kon vooruithelpen.”
“Dan denk ik dat ik weet wat je de komende week kan doen als de meisjes op school zijn.”
“Dat zal eerder appartement leeg maken zijn. Vroeg of laat staat er een deurwaarder.”
Het is opmerkelijk stil in de badkamer. Het viel me al op terwijl ik naar boven ging, maar nu ik voor de deur sta, valt het me nog meer op.
“Binnen !”, hoor ik uit twee monden tegelijkertijd komen.
Ik zwaai de deur open, en stap binnen. Mijn mond valt open van verbazing. Ik had gedacht dat het wel veilig zou zijn om gewoon binnen te gaan, maar ik ben te snel binnen gestapt en ben al te ver om me nog op een tactvolle manier terug te trekken.
Voor mij zie ik Kathy, die haar bovenkleding heeft uitgetrokken en nu in enkel haar ondergoed Inge haar haren zit af te drogen. Inge zit poedelnaakt op het bankje dat onze Robbe gebruikte om vlot bij de lavabo te komen, en dat we gisteren ook bij de meisjes gebruikten.
Ongewild voel ik dat mijn hormonen even vrij spel krijgen. In haar volle glorie valt het me nog meer op dan gisterenavond hoe mooi ze is. Ik besef te laat dat ik zit te staren, vooral ook omdat ik goed genoeg door heb dat ook Inge het heeft gezien. Ik weet niet of ook Kathy het heeft opgemerkt. Ze weet gelukkig de situatie te herstellen.
“Wat heb je bij ? Maandverband ?”
“Nee, incontinentieverbanden. Inge, ik stel voor dat we ze hier leggen ? Ik ben nog bezig alles verder aan het opruimen, en besefte dat dat we ze gisterenavond niet meer nodig hebben gehad. Nu ga je ze wel nodig hebben sebiet.”
“Dank je, Koen. Ik had er inderdaad nog niet bij stilgestaan dat ik er nog geen heb hier.”
Ik leg het pakje verbanden bij de pakken maandverband die daar al enkele maanden onaangeroerd liggen. Misschien eens polsen bij Kathy of zij er iets mee kan aanvangen. Ik maak daarna dat ik de badkamer uit ben. Toch betrap ik me er op dat ik bij het dichttrekken van de deur terug naar Inges lichaam kijk.
“Goeienavond dames. Wij zijn terug.”
Ik begroet Kathy en Inge met een dikke kus op de wang. Het is later geworden dan gepland, maar gelukkig nog niet zó laat dat we te laat zijn om aan het eten te beginnen. Kathy en Inge hebben hun tijd blijkbaar vrolijk doorgebracht. Op de tv is er één of ander film bezig, en op de salontafel staan tassen thee en koekjes.
De aanblik van dit laatste is trouwens te veel voor de meisjes. Ze zijn in de winkel weer op hun braafst geweest en hebben waar het kon heel flink mee geholpen, dus wat mij betreft hebben ze zeker een snoeperijtje verdiend. Sarah en Sofie storten zich zonder iets te vragen op het pakje koekjes. Inge staat op het punt er iets van te zeggen, maar Kathy legt subtiel een vinger voor haar lippen. Dan pas valt het me op dat Inge en Kathy arm in arm zitten.
“Wat heb jij bij ? Bloemen ?”
“Ja. Ik passeerde de bloemist en dacht, waarom niet ? Ze zijn zo’n beetje voor ons alle drie. Voor jullie, omdat jullie er voor mij een prachtweekend van maken, en ook gewoon een beetje voor mij. Ik hou ook wel van mooie bloemen.”
Terwijl Kathy me gewoon bedankt voor dit gebaar, zie ik Inge compleet verdwaasd voor zich uitstaren. Ik moet er geen tekening bij maken dat dit waarschijnlijk de eerste keer is dat ze een boeket bloemen krijgt van iemand, laat staan enige andere attentie. Dat ze vlak erna aangeeft naar boven te willen om zich te verschonen, verbaast me dan ook niet. De permanente stroom aan blije gevoelens zal ook voor haar lastig zijn om te verwerken.
Ik begin ondertussen met Kathy en de meisjes de boodschappen uit te laden. Terwijl Kathy alle gerief voor de ijskast voor haar rekening neemt, ga ik samen met de meisjes het gerief voor boven weg leggen. De meisjes geef ik elk een pak luiers in handen, terwijl ik al de rest neem.
Boven klop ik even op de deur van de badkamer. Een beetje verrassend doet Inge de deur zelf open.
“Dag Inge, ik heb nieuwe incoverbanden gekocht voor je. Je zou het weekend niet hebben gehaald met het pak dat je zelf nog had. Alles in orde voor de rest ?”
“Nee, helemaal niet. Koen, ik kan dat niet aan, al die goedheid. Waarom doen jullie dat ? Ik verdien dat niet. Ik kan jullie nooit bedanken daarvoor. Nu ook weer. Ik besefte net zelf dat ik het einde van het weekend niet ging halen, en jij helpt me weeral gewoon uit de nood. Ik weet gewoon niet wat ik allemaal voor jullie ga moeten doen.”
Ik zet me op de rand van het bad en nodig haar uit naast me te komen zitten,
“Inge, ik heb je dat al uitgelegd. Jij moet niets doen, tenzij misschien wat meehelpen in het huishouden als je beter bent. Gewoon het feit dat er in dit huis terug volle bak geleefd wordt is me veel waard., veel meer denk ik dan dat jij beseft. Gewoon jullie aanwezigheid en het feit dat ik er kan zijn voor jullie maakt mij zelf even dankbaar.”
Voorzichtig leg ik mijn arm rond haar schouder. Ik ben blij verrast dat ze de uitgestoken hand zelf vastneemt en tegen zich houdt. Ik vat het op als een teken van genegenheid omdat ze niet op de juiste woorden komt.
We blijven een tijdje zo zitten, ieder verzonken in de eigen gedachten. De stilte wordt doorbroken door Inges lichaam, dat een diep knorrend geluid voortbrengt.
“Honger ?”
“Ja, eigenlijk wel. Ik heb vanmiddag niets meer gegeten. Ik kan maar beter naar beneden gaan om aan het eten te beginnen.”
“Inge, jij doet juist niks aan het eten. Jij moet eerst uitzieken, en dat doe je niet door eten te maken. Ik kook vanavond. Het maakt mij niet uit wat je verder gaat doen, maar niks dat met huishouden te maken heeft.”
“Ik zou niet weten wat ik moet doen.”
“Tv kijken, zoek een boek uit de kast, ga met de meisjes spelen, al zet je je gewoon op een stoel in de keuken om mij gezelschap te houden. Alles mag, als het maar geen huishouden is.”
“Ik mag toch de meisjes op het wc zetten.”
“Wat mij betreft niet. Ik was van plan hen nog even te checken vooraleer ik begon te koken, maar het zijn jouw dochtertjes. Ik kan je natuurlijk niet beletten voor hen te zorgen. Maar zoals ik zei, er zijn er nog twee anderen hier in huis die dat ook kunnen.”
Ik voel dat Inge ongemakkelijk wordt. Ze is zo gewend er altijd te staan voor haar gezin dat ze niet weet wat te doen als dat wegvalt. Dat ze vraagt dat ik wegga zodat ze een grote boodschap kan doen, zal ook wel als bedoeling hebben dat ze verder op haar positieven kan komen.
Het heeft wel effect, want enkele minuutjes komt ze de speelkamer binnen terwijl de blote poep van Sofie voor me klaarligt om een droge luier om te krijgen. Ze komt naast me staan, en laat me gewoon verder doen. Het enige dat ze doet, is de wijdopen armen van Sofie ontvangen als ik helemaal klaar ben en Sofie op de verzorgingstafel heb rechtgezet.
Hetzelfde ritueel doet zich daarna ook met Sarah voor. Ik doe het verzorgende werk, en Inge zet haar alleen op de grond na haar vanop de tafel te hebben vastgepakt. Het enige verschil is dat Sarah langer zich aan haar mama vastklampt.
“Alsjeblief, en alsjeblief.”
Voorzichtig zet ik voor elk van de dames een glas rode wijn op de salontafel, waarna ik ook mijn glas neerzet en me tussen de twee in de zetel laat vallen.
“Dankjewel. En, bij elkaar de luier aan gedaan ?”
“Nee. Koen heeft me geholpen, maar ik heb hem eigenlijk zelf aangedaan. En daarna heeft Koen die van hemzelf ook aangedaan.”
“Je hebt toch mogen kijken, hoop ik. Voor wat, hoort wat, vind ik. Wat vond je van zijn edele delen ? Gladjes, niet ?”
Ik sta compleet voor schut. Ik heb het inderdaad toegelaten dat Inge bleef kijken, maar dan nog. Kathy geeft met één opmerking veel meer weg dan ik ooit tegen iemand zou durven zeggen over mezelf. Die ziet mijn verontwaardigde blik, en reageert direct.
“Koen, kijk niet zo. Ik had onmiddellijk gehoord dat jullie met twee de slaapkamer hierboven binnen gingen, en het was duidelijk dat Inge vlak bij het bed stond. No way dat ze niets zou hebben gezien. Zeker niet omdat jij haar al veel meer bloot hebt gezien. Ook vrouwen kijken naar bloot als ze de kans krijgen, hoor.”
“Dan nog. Het voelt vreemd dat je het zo open en bloot gooit.”
“Zegt degene die twee dagen na elkaar zijn haarloze ballen en piemel laat zien aan vrouwen die hij tot voor enkele weken geleden nog nooit heeft gezien. Koen, voor alle duidelijkheid, ik snap dat het misschien wat vreemd voelt, maar er is niets om je voor te schamen. Bij mij staat er ook geen één haartje meer.”
Inge is heel de tijd heel stil gebleven tijdens ons gesprek, iets wat ook Kathy oppikt. De openlijke manier waarop we praten over onze intieme zones is misschien niet iets wat Inge graag heeft, zeker gezien haar verleden. Ik ben dan ook blij dat Kathy het roer om gooit.
“Inge, dat wou ik je eigenlijk net zeggen voor Koen hier kwam met de wijn. Ik ben blij dat de meisjes precies wat meer op hun gemak zijn geraakt deze avond. Ik was heel blij dat Sofie kwam vragen wat we gingen eten en in de potten wou kijken.”
“Dat was Sarah, Kathy. Ik ben met Sofie naar het toilet geweest op dat moment. Sofie is degene met het moedervlekje op de poep.”
Inge is blij dat ze wat over de kinderen kan vertellen. Haar gezicht klaart ineens op als ze doorheeft dat we van onderwerp verandert zijn.
“Koen heeft gelijk, Kathy. Dat was Sarah die je in de potten hebt laten kijken. Ik verschiet er niet van dat het lang heeft geduurd voor ze op hun gemak waren. Op andere plekken hebben ze dat ook. En vergeet niet dat het de allereerste keer is dat ze weg zijn van thuis. En ineens terug luiers dragen en met een fopspeen slapen. Niet moeilijk dat ze wat tijd nodig hadden.”
“Sorry, Inge, van gisteren van die tutjes. Ik voel me er nog altijd slecht over. Als ik het had geweten, dan had ik het natuurlijk nooit gedaan.”
“Eerlijk gezegd weet ik op dit moment niet of je er wel zo slecht aan hebt gedaan.”
“Hoe bedoel je ?”
Samen leggen Inge en ik uit wat er is gebeurd. Terwijl Inge even naar de wc was, heb ik de meisjes in bed gelegd. Spontaan staken ze zelf terug de tutjes in hun mond. Ik vroeg me net af of ik er iets van ging zeggen toen Inge de slaapkamer binnenkwam.
“Ze deden snel het tutje terug uit en keken heel schuldig naar mij. Dus ik ben ik er helemaal niet zo zeker van dat ze het erg vinden. Ik heb hen in ieder geval een hele dikke knuffel en kus gegeven en hen de tutjes terug in de mond gedaan. En ik heb hen bij het buitengaan verteld dat ze met de tutjes mogen doen wat ze zelf willen. We zullen wel zien wat het geeft.”
“En hoe sta jij er zelf tegenover ?”
“Ik ben in de war. Maar tegelijkertijd zagen ze er heel gelukkig uit in dat bed. Ik heb nu al schrik voor het moment dat ik moet vertellen dat we terug naar het appartement gaan.”
Op het moment dat ik mijn ogen open doe, kijk ik recht in die van Kathy, die bezig is mijn wang te strelen.
“Goeiemorgen slaapkopje. Uw pleegdochters moeten uit bed gehaald worden. Ik geloof nooit dat ze het al aandurven zelf uit bed te komen.”
“Pleegdochters ? Jij gaat ook wel hard van stapel.”
“Hoe denk je dat anders te benoemen ? Denk je echt dat de mensen in de buurt niet gaan doorhebben dat hier ineens een jonge vrouw met twee kleuters woont. Je gaat ze nogal eens een gang horen gaan.”
“Daar had ik nog niet bij stilgestaan. Niet dat dat mij iets uit maakt. Zolang wij zelf het maar begrijpen.”
“Dan moet Inge wel eerst weten hoe de vork aan de steel zit. Wanneer ga je het haar vertellen ? Bij haar thuis straks ? Vergeet niet dat ik tegen de zessen vanavond wil thuis zijn.”
“Ik ga het inderdaad vertellen als we straks op haar appartement zijn. En geen nood. We gaan zeker op tijd terug zijn.”
Het gesprekje heeft me klaarwakker gemaakt. Ik zwaai uit bed, net als mijn slaapcompagnon. Achter het bed geven we elkaar een knuffel.
“Hangt jouw luier altijd zo door ’s morgens ? Of is dat het gevolg van de alcohol gisteren ?”
“Ik heb waarschijnlijk wat hard gewroet vannacht. Ik heb nog niet de tijd gehad zo’n romper te proberen.”
“Zou ik toch maar doen als ik jou was. Zo lijk je helemaal zo’n waggelbaby. Schattig, maar toch maar een raar gezicht.”
“Goeiemorgen. Goed geslapen ? En ? Passen ze ?”
Inge geeft me een zoen en gaat zitten. Ik merk dat ze ook nu haar luier nog aan heeft. Gewoontes leren snel aan blijkbaar.
“Ik heb heerlijk geslapen. Ik heb zelfs niet geweten dat de meisjes wakker zijn geworden. En als antwoord op uw andere vraag, ze passen perfect. Ze zitten heerlijk als ik eerlijk moet zijn.”
“Dat hoor ik graag. Ik zag de sloefen gisteren staan toen ik de schoenen van de meisjes een beetje ordende, en besefte dat jij en mijn vrouw ook ongeveer dezelfde schoenmaat moeten hebben. Daarom heb ik ze toen ik ging slapen nog even voor je bed gezet.”
“Niks van gemerkt.”
“Niet moeilijk. Ik denk dat de film hoop en al vijf minuten bezig was toen ik merkte dat je in slaap was gesukkeld. Je weet toch nog dat ik je wakker heb gemaakt om naar boven te gaan ?”
“Jaja, dat weet ik nog wel. Waar zijn de meisjes ?”
“Buiten, in de zandbak. Het is al heerlijk warm eigenlijk, zeker nu de zon er recht op staat. Ik heb ze enkel maar een t-shirtje aangedaan en een luier. Dan moeten we geen schrik hebben dat ze hier binnen alles vol zand strooien straks. Ga maar eens kijken anders. Kathy heeft zich ook buitengezet met haar laptop en ne koffie.”
Het eerste wat opvalt als we in het appartement binnenstappen, is de geur. Een stank kan je het niet echt noemen, maar fris ruiken is er ook niet bij. We zetten snel alle ramen tegen elkaar open, en beginnen aan datgene dat Inge als eerste wil doen, en dat is de afwas.
Met twee gaat het vlot vooruit. Het zou goed kunnen dat Inge zich wat aan het forceren is, maar we zitten in een heerlijke drive samen. Ik heb een radio meegepakt, en na wat zoeken hebben we goeie muziek te pakken. Halverwege het afwassen zit Inge blijkbaar zo goed in haar vel dat ze het aandurft te beginnen meezingen, wat de sfeer er alleen maar vrolijker op maakt.
Nadat het laatste serviesstuk in de kast is gezet en de pompbak proper gemaakt, is het voor Inge tijd om te pauzeren. Ze zet zich aan de tafel en vraagt om er bij te komen zitten. Haar toon verraadt een serieuze vraag.
“Koen, ik geef eerlijk toe dat ik er niet graag over begin, maar ik heb geen andere keuze. Ik voel dat ik eigenlijk zo goed al genezen ben. Ik zou het graag op tijd weten wanneer ik terug naar het appartement moet met de kinderen. Zowel voor mij als voor hen. Zij moeten weten dat het maar voor een tijdje is dat we bij jou terecht kunnen.”
“Inge, lieve schat, ik was sowieso van plan het er nog met jou over te hebben. Eén ding ben je nog niet te weten gekomen. Ik heb vrijdag heel wat meer meegenomen dan jij hebt beseft. Kan je even in je kleerkast gaan kijken, alsjeblief ?”
Nieuwsgierig gaat ze naar de aanpalende kamer om tien seconden later haar verbazing uit te roepen. Met half boze, half vragende blik komt ze terug en gaat terug zitten.
“De vrijdag heb ik al jullie kleren al meegenomen. Kathy is al van gisteren bezig er een aantal dingen al terug van te wassen, in de hoop er hardnekkiger vlekken uit te krijgen.”
“En wat heeft dat met mijn vraag te maken ?”
“Alles. Inge, voor mij is het vanaf het begin duidelijk geweest dat jij gewoon bij mij intrekt als je wil. Als jij het goed vindt, dan gaan we morgen samen naar het gemeentehuis om jullie adres te wijzigen en bekijken we nu samen wat jij van hier absoluut wil bijhouden en wat je met plezier wegsmijt.”
“Jij bedoelt dat ik…, dat wij…, dat… Koen, nee, dat kan ik toch nooit aannemen ? En hoe zit dat met huur en zo. Ik kan jou niet betalen. Ik heb geen rotte cent en heb geen inkomen.”
“Het financiële bekijken we nadien wel. Misschien is het zelfs voordeliger dat jij ten mijnen laste komt. Dat is een zorg voor later.”
Inge kan haar tranen niet bedwingen. Ze vraagt of ze tien minuutjes alleen mag zijn en trekt zich terug in de slaapkamer. Na uiteindelijk een dik kwartier vraagt ze of ik naar haar kan komen. Als ik de slaapkamer binnenkom, sta ik aan de grond genageld. Inge ligt volledig naakt op het bed, met alleen een handdoek onder zich voor eventuele pipi op te vangen.
“Koen, ik weet dat ik je opwind. Dat heb ik gisteren in de badkamer zelf gemerkt. Ik kan jou nooit genoeg bedanken voor al wat je al gedaan hebt. Daarom mag je me nemen als je wil. Doe maar met me wat je wil.”