geschreven door: Onno Martijn
(deel 1)
Proloog
Even zien... Het is alweer een tijdje terug, zo'n zeven jaar geleden, geloof ik...
Ik was op een verjaardag bij mijn nichtje, ze werd 12. Met mijn nichtje had ik niet veel gemeen, maar met haar iets oudere broer wel. Dus na alle beleefdheden zocht ik hem op, op zijn kamer. We hingen wat rond, niet veel bijzonders, en na een poosje kwam mijn nichtje, Mandy naar boven met drie vriendinnen. Aangezien het in de kamer naast ons nu ietwat luidruchtig werd, besloten mijn neef en ik maar weer naar beneden te gaan, Martijn, mijn neef moest toch zo naar voetbal. Mijn moeder begon het er al over te hebben weer naar huis te gaan, dus besloot ik mij maar alvast klaar te maken voor vertrek. Okee, waar is mijn zonnebril... Boven natuurlijk! Dus eerst maar even gaan halen.
Tot een jaar of twee daarvoor hadden ik en mijn neef de gewoonte elkaar vast te binden. Een soort hobbie, een spel, voordat er ook maar iets van seksuele gevoelens bij kwamen kijken. Mijn neef had daar toen geen zin meer in gehad, dus het spel was eigenlijk definitief over. Maar mijn nichtje wist dat we dit toen deden, en was dat niet vergeten!
Boven aangekomen, kwam ik haar tegen. "Hee Onno, ik... ehm... heb een vraag..." Een beetje nieuwsgierig aangelegd ben ik wel, dus vroeg ik "Ja? Wat dan?" "Ehm... Zou jij ons vieren kunnen vastbinden, eh... zoals je altijd met Martijn deed?"
Nou was het in de eerste plaats eigenlijk meer Martijn die het bij mij deed, maar in de tweede plaats had ik er nou niet zo gek veel zin in ook! Vier meiden, giebelend en wel, die dan één voor één gaan zitten wachten tot ik ze vastbind? Leek me nou niet bepaald gezellig.
"Luister, ik moet zo..." "Ach kom op, zo moeilijk kan het toch niet zijn?" Ze wilde dit geloof ik wel graag! "Sorry, maar ik begin er niet aan, straks krijg ik van je moeder op mijn kop, en..." "Ik vertel haar niks, echt waar!"
Hoezeer ik ook tegensputterde, ze wilde niet geloven dat ik hier niet aan kon beginnen! Toen ik en Martijn wat jonger waren, waren er geen seksuele gevolgen bij komen kijken, maar een 16-jarige jongen die vier 12-jarige meisjes vastbond, en dat met beneden een huis vol visite... Ik durfde het niet aan... Maar "nee" zeggen bleek ook best lastig tegen deze vastbesloten meid.
"Moet je luisteren, er is natuurlijk geen lol aan als jullie rustig in de rij gaan staan wachten tot ik jullie vastbind. Gaan jullie maar rustig verder waar jullie mee bezig zijn, en dan kom ik jullie straks... ehm... ontvoeren! We maken er een spel van!"
Dit zagen de dametjes wel zitten, en ze gingen hun kamer weer in, deur achter zich dicht, en ik pakte zachtjes mijn zonnebril, en sloop weer naar beneden. Mijn moeder was net afscheid aan het nemen van mijn tante, en vlug gingen we weg... Daar was ik mooi aan ontsnapt...
Dacht ik...
Hoofdstuk 1: Het begin
Een jaar of drie later gingen mijn ouders op vakantie, samen met mijn oom en tante... Jawel, dezelfde oom en tante. Hoewel ik nog thuis woonde, was dat geen probleem, ik kon voor mezelf zorgen, maar mijn tante was minder zeker van mijn neef en nichtje. Ze vroeg of ik bij hen wilde logeren, die week! Martijn en ik deden toch wel veel samen, en Mandy vermaakte zich prima met haar vriendinnen!
Mandy had nooit bijzonder moeilijk gedaan over het feit dat ik haar en haar vriendinnen in de maling had genomen, drie jaar eerder, anders had ik het waarschijnlijk niet gedaan. Ik voelde me er wel een beetje schuldig over, maar wat had ik anders moeten doen? Maar ach, het was niet erg meer, dus kon ik wel een weekje met haar in één huis wonen, zeker als ik steeds met mijn neef op stap was! Aan het eind van de week zou het een kwestie zijn van aflossing. Zaterdag ging mijn neefje met de voetbalvereniging op vakantie, en diezelfde dag kwamen de ouders weer thuis. Maar donderdag ging de telefoon. Mijn moeder meldde dat ze twee dagen langer bleven! Of ik Martijn op weg wilde helpen naar zijn vakantie, en nog twee dagen op mijn nichtje wilde passen. Ik had natuurlijk weinig keus, en zo erg vond ik het toch niet, Mandy was meestal bij vriendinnen.
En zo kwam de zaterdag des oordeels... Vroeg opstaan, ontbijten, Martijn helpen met inpakken, hem naar de bus brengen (ik had mijn rijbewijs net, en mocht de auto van mijn tante gebruiken deze week), en dan... rust... Toen ik thuiskwam, was Mandy net op. Ze kwam ontbijten, en ik vroeg haar wat zij van plan was te gaan doen vandaag. Ze glimlachte en zij dat er een paar vriendinnen langskwamen vandaag. Ze kwamen ook logeren, zei ze. "Dat vind je toch wel goed, hè?" vroeg ze nog, en ik meende een sarcastische toon te horen in haar stem, maar dacht dat ik me vergiste. "Zolang je alles maar weer opruimt als jullie klaar zijn, en ik vanavond geen last van jullie heb..." Geen probleem, vond Mandy, en ging zich aankleden.
Om 10:30 ging de deurbel, en aangezien Mandy nog boven was, deed ik open. Twee meiden stonden voor de deur en vroegen of Mandy thuis was. Mandy kwam net de trap afstormen, en liet de dames binnen. "Onno, je kent Ellen en Maria toch nog wel?" Om eerlijk te zijn niet, maar ja, hoe houd ik de talloze vriendinnetjes van mijn nichtje bij?
Ze gingen achter aan tafel zitten kletsen. Ze hadden het over werk, en op een gegeven moment werd ik wel nieuwsgierig, want ik hoorde de meest uiteenlopende gespreksonderwerpen. Van medicijnen tot toneel, van kassabedienen tot politie... "Werken? Daar doen kleine meisjes als jullie toch nog niet aan?" Drie vuile blikken keken me aan vanaf de achtertafel. "We hebben net korte stages achter de rug, en we hebben allemaal iets anders gedaan! En we hebben in de vakantie ook nog daar gewerkt!" Vertelde Mandy met een hooghartige blik. "Maria zit achter de kassa in een feestwinkel, Ellen werkt bij een toneelvereniging als loopjongen... eh, meisje... Erika (die komt er zo aan) werkt in een drogisterij, en ik heb meegelopen bij de administratie van het politiebureau!"
Op dat moment ging de achterdeur open, en kwam een vierde meisje binnen, met twee enorme tassen. Ze werd vrolijk door de meisjes begroet, en ik begreep dat dit Erika moest zijn. "Zo, hoelang zijn jullie van plan te blijven logeren, dan? Wat een bagage!"
"Zeur niet!" zei één van de meisjes. Langzaamaan werd duidelijk dat de meisjes mijn bemoeienis in hun zaken niet op prijs stelden, en ik ging T.V. kijken. De dames gingen naar boven.
Na een uurtje kwamen ze beneden en kwamen op mij af. Ze zakten op de bank neer, en Mandy begon met haar verhaal. "Onno, weet je nog dat ik je een keertje vroeg ons vast te binden?" "Eh...Ja, dat weet ik nog... Zijn jullie diezelfde vriendinnen, dan?" vroeg ik onzeker. "Ja, het zijn dezelfden, ja. Je hebt ons toen wel knap in de maling genomen, hoor!" was het commentaar van Mandy. Hopende dat de meiden na drie jaar wat verstandiger waren geworden begon ik met dezelfde excuses als toen. "Zeg, jullie snapten toch ook wel wat je moeder gezegd had als ze jullie vier vastgebonden had gevonden? Ik zou zwaar in de problemen zijn gekomen!"
"Da's waar" zei Mandy "Maar nu kan niemand erachter komen! En jij hebt wat goed te maken, of niet soms?"
Er zat wel enige logica in. Vooral aangezien ik me toch wel wat schuldig gevoeld had, zeker toen! Goed dan, besloot ik. "Ik bind jullie één voor één vast, maar degene die nog los zijn, helpen mij de anderen vast te maken!" Hier was iedereen het mee eens. We liepen naar boven waar Mandy haar verzameling riemen tevoorschijn haalde, en al het andere wat we dachten nodig te hebben. Ik begon bij de eerste. Mandy was vrijwilligster.
"Okee, doe je handen kruislings op je rug", beval ik. Mandy vouwt haar handen op haar rug. "Nee, kruisen, zei ik!" Mandy kijkt me vragend aan, en ik kruis mijn armen voor me. "Kijk, zo!" Prompt draait Mandy zich om en kruist haar armen voor zich, precies zoals ik deed. "Nee, op je rug, kijk zo!" Ik draai me om, en kruis mijn armen. Hier hadden de meiden op gewacht, en vliegensvlug pakken drie van de dames mijn polsen, en de vierde klikt er handboeien omheen!
"Hee, wat...?!?" stamel ik, maar ik krijg een duw, en beland op Mandy's bed. Onmiddellijk beginnen twee van de meisjes mijn benen vast te binden aan de punten van het bed, en voor ik het weet kan ik geen kant meer uit!
"Leuk he, die handboeien? Souveniertje van mijn stageplek!" Zegt Mandy lachend.
"Wat maken jullie me nou? Maak me los, stelletje mutsen!" schreeuw ik, de eerste schrik nu overkomen. Maar Maria pakt van de grond een oude panty van Mandy, propt die op, en stopt hem in mijn mond, nog voor ik die dicht kan doen. Gelijk bindt ze er een doek omheen, die ze blijkbaar voor deze gelegenheid in haar broekzak had zitten. "Stil nu maar even, hè?" Zegt ze, terwijl ik weinig meer dan wat zacht gekreun kan uitbrengen.
"Jij wilde toen ons niet vastbinden, dus binden wij nu jou maar vast, kijken of dat je beter bevalt!" Zegt Mandy met een gemene grijns op haar gezicht. "En nu gaan wij even lekker eten, we komen over een half uurtje wel eens kijken hoe het met jou is!"
Ze verlaten de kamer, doen de deur achter zich dicht, en ik lig daar alleen met mijn zorgen. Ik probeer eerst de vieze panty uit mijn mond te krijgen, maar de doek houdt hem goed op zijn plek. Dan kijk ik hoe strak de handboeien zitten, maar ook daar kom ik niet veel verder mee. Door mijn vele spelletjes vastbinden met Martijn kon ik vaak wel loskomen, maar wij hadden nooit gebruik gemaakt van echte handboeien! Naast mij stond een klok. Het was 12:15, en omdat ik vroeg was opgestaan kreeg ik al enige honger! Maar ik lag hier, volledig aan mijn lot overgelaten, en niet in staat daar iets tegen te doen.
Hoofdstuk 2: De behandeling
Na inderdaad een half uurtje kwamen de meisjes weer naar boven, Erika had haar enorme bagagetas bij haar. Mandy kwam ter hoogte van mijn hoofd naast het bed staan, en zei "Okee, luister goed. Wij zijn vanaf nu de baas hier, jij hebt te doen wat wij zeggen, heb je dat goed begrepen? Als je braaf doet wat wij zeggen, zul je in elk geval geen pijn lijden, en zullen wij goed voor je zorgen! Maandag komen onze ouders terug, dan ben je van ons verlost! Tot die tijd ben je in onze macht! Begrijp je dit alles?" Ik knik en grom wat, alles om die vieze panty uit mijn mond te krijgen. Mijn wens wordt verhoord, en Mandy knoopt de zakdoek los, terwijl Ellen mijn voeten losmaakt. Ik spuug de panty uit, maar heb zo'n droge mond dat ik even niets kan zeggen. Ik moet van het bed afkomen, en knielen. Ik overweeg om de deur uit te stormen en te ontsnappen, maar ik heb geen idee hoe ik dan van de handboeien af moet komen. Ik kniel dus maar. Dit gaat moeizaam, want ik kan mijn handen niet gebruiken als steun. Gelijk zet Maria een bak hondenvoer voor mij neer, en een bakje water! "Eten, hond!" beveelt ze, maar dat weiger ik! Ze grijpt me bij mijn haren en duwt mijn gezicht in de bak hondenvoer. "Eten, en vlug wat!" Ik begin langzaam van het hondenvoer te eten, het smaakt vreselijk! Met mijn handen nog steeds op mijn rug geboeid kan ik ook niet anders dan als een echte hond eten! Plotseling hoor ik een zachte klik achter me, en ik besef dat ik op de foto sta! De trutten! Als ik het bakje half leeg heb, merk ik wel dat mijn maag zich nu in elk geval koest houdt. Ik eet het bakje keurig leeg, en ook het bakje water gaat leeg voor zover dat mogelijk is in mijn benarde houding.
Als ik klaar ben, ziet mijn gezicht er niet uit, ik zit van mijn ogen tot aan mijn kin onder de hondenvoer. Ik wordt bevolen mee te lopen naar de badkamer, waar mijn gezicht wordt schoongemaakt.
"Beter zo? Mooi! Want nu gaan we jou eens onder handen nemen! Hoe noemde jij ons vanochtend ook alweer? Klein? Jij hebt nog geen idee van klein!"
In het midden van de badkamer hebben ze een bankje neergezet die normaal gesproken in de tuin stond. Het bankje heeft geen rugleuning, maar is één lange, brede plank met twee steunen aan de uiteinden. Ik moet erop gaan liggen, op mijn buik, met mijn benen uitstekend aan het uiteinde. De bank is lang genoeg voor mij om er volledig op te kunnen liggen, maar toch moet ik met de benen uitstekend gaan liggen. Drie riemen worden om mij en de bank heen gesnoerd, één vlak onder mijn armen, en de andere twee iets lager. Dan worden mijn handen eindelijk losgemaakt, maar ik moet mijn armen boven mijn hoofd doen, en met een riem aan het andere uiteinde, worden mijn handen weer vastgezet. Dan worden de riemen iets losser gedaan, en ik wordt op mijn rug gerold, waarna ze weer strakker worden gespannen. Ik kan behalve mijn voeten geen vin verroeren.
"Lig je lekker?" vraagt Mandy met een grijns. Ik verwaardig mijzelf niet om antwoord te geven. Ik ben kwaad! Ik word behandeld als een hond, en slechter ook! Een beetje vernederd ben ik ook wel, maar als ik mijn woede maar kon koelen, zou ik daar al vlug vanaf zijn!
Dan tikt Ellen Mandy op de schouder, waarop ze wat fluisteren. Dan gooit Mandy Erika de zakdoek toen en zegt "Blinddoek hem even! Dit is niet voor zijn oogjes bestemd!" Ik vraag me af wat er bedoeld wordt, maar al snel kan ik niets meer zien. Dan hoor ik een rits, en ik schrik! Ze gaan me toch niet uitkleden?!? Maar het blijkt niet van mijn broek te zijn. Ik hoor wat geschuifel, en plotseling gaat er iemand wijdbeens op mijn benen zitten, vlak onder mijn kruis. Dan even niets en dan... voel ik plotseling mijn kruis heel erg warm worden, en vervolgens nat. Ze zit gewoon op mijn kruis te pissen!!!
Als het gewicht van mijn benen afgaat hoor ik wat water stromen, vervolgens weer wat geschuifel, weer een rits, en mijn blinddoek wordt afgetrokken. Vier meisjes staan naar mijn kruis te staren. "Bah, heb jij in je broek gezeken?!? Smerige baby dat je er bent! En dat noemt ons klein!" Ik ben te verbaasd om wat te zeggen. Ik kijk naar de grote natte plek op mijn broek, en voel de zeik in mijn onderbroek sijpelen. Ik voel me heel vies, en wordt nog kwader!
"Gelukkig weten wij wel raad met kleine babietjes!" zegt Mandy weer, en Erika komt binnen met haar tas. Ze ritsen de tas open, en ik zie wat witte dingen erin liggen. Mandy bukt, en haalt er iets uit. Ze vouwt het open, en draait zich naar mij om. Ik krijg de schrik van mijn leven, ze houdt mij een luier voor! En wat voor één, een gigantische pamper, lijkt het wel. Twee van de meisjes maken een paar van de riemen los, maar niet die vlak onder mijn armen. Ik begin na de verbazing weer bij zinnen te komen. "Maak me los, trutten, ik ben geen baby, trek die luier maar bij die trut aan, rot op!" Ik spartel met alles wat ik kan bewegen, wat eigenlijk alleen mijn benen zijn, maar de meiden trekken zich er niets van aan. Ellen en Maria staan naast mijn buik, en mijn benen kunnen niet bij hen komen. Ze grijpen mijn boven benen vast, vervolgens stapt Mandy naar voren, en doet de rits en de knoop van mijn broek los. Vervolgens trekken Maria en Ellen naar voren, waarbij ze mijn broek meenemen, en zo lig ik daar opeens in mijn zeiknatte onderbroek. Voor wie niet beter zou weten, zou ik inderdaad zojuist in mijn broek hebben geplast, en ik zie Erika alweer met het fototoestel. Ze neemt meerdere foto's van mijn natte kruis, en ik wordt langzaam rood, niet meer van woede, maar van schaamte. Het is een polaroid toestel, waar de foto's onmiddellijk eruit komen rollen. Ze laat mij een foto zien van het tafereel en lacht even. "Hoe zou je het vinden als deze foto's door het hele dorp opeens opduiken?" fluistert ze in mijn oor, en ik wordt nog een tintje donkerder rood...
Dan gaat ook de onderbroek uit, en Mandy houdt de luier weer omhoog. "Doe je kleine kontje eens omhoog?" vraagt ze met een kinderlijke stem, en ik besef dat ik geen keus heb. Ik doe mijn kont omhoog, voor zover dat mogelijk is, en Mandy schuift de luier onder mijn billen. Dan pakt ze een washandje, maakt die nat, en begint mijn billen schoon te maken. Als ze bij mijn kruis komt, gebeurt het onvermijdelijke... Mijn pik begint langzaam wakker te worden. Hij groeit snel als Mandy met de washand mijn ballen zachtjes schoonmaakt, maar krimpt ook weer rap als ze even te hardhandig met de ballen omgaat! Terwijl ik de pijn in mijn ballen iets te langzaam naar mijn zin voel wegtrekken geeft Ellen Mandy een scheerapparaat aan. "Kleine kindjes hebben helemaal geen schaamhaartjes!" zegt ze met getuite lippen. Ik snap wat er gaat gebeuren, en probeer te smeken. "Nee, Mandy, asjeblieft! Ik..." KLETS!!! Ik krijg een klap recht op mijn wang van Maria. "KOP DICHT!" beveelt ze, en mijn wang gloeit alsof hij in brand staat. Ondertussen is de helft van mijn schaamhaar al verwijderd, en de andere helft volgt vlug. Mandy pakt wat ontharingscrème dat ze zorgvuldig rond mijn ballen smeert. Dan pakt ze wat babypoeder uit de tas van Erika, en begint mijn kont in te poederen. Ik bedenk me dat Erika bij de drogisterij werkte. Wat zouden ze nog meer in die tas hebben. Ik hoef niet lang te wachten op meer, want als Mandy klaar is, haalt Erika er een doosje uit, en geeft die aan Mandy. Die haalt er een pil uit, in de vorm van een soort kogel. Ze lat het even duidelijk aan mij zien, en vraagt "Weet je waar die hoort?" Ze wacht niet op antwoord, en terwijl Ellen en Maria mijn benen iets uit elkaar houden, en nog verder omhoog, kan Mandy zonder problemen de zetpil in mijn kontgaatje stoppen. Die stribbelt even tegen, maar als de pil eenmaal de eerste verdediging van mijn sluitspier voorbij is, glipt hij zo verder mijn lichaam in. Het gevoel is niet prettig, en dat is blijkbaar van mijn gezicht af te lezen, want de meisjes lachen als ze me aank ijken.
Dan pakt Mandy de luier weer, en ze knipt er een gat in! Eerst snap ik dit niet, maar een kans om vragen te stellen krijg ik niet, en Mandy vouwt de luier tussen mijn benen door op mijn buik, en plakt de plakstrips dicht. Dan pakt ze een andere luier, en na het bevel "Beentjes weer omhoog" schuift ze ook die onder mijn nu ingepakte billen, en doet mij de luier verder aan. Weer worden er een aantal foto's gemaakt. Mandy gaat op mijn buik zitten en houdt mij één van de zojuist genomen foto's voor. "We gaan je zodadelijk losmaken. Maar je blijft kalm, en je doet wat wij zeggen, anders verspreiden wij de foto's door het dorp."
Ik laat nu alle plannen op ontsnapping varen, en laat mij losmaken. Ik moet gaan staan, en uit de tas komt een roze plastic broekje die over de luier heen moet. Er is mij verboden tegen te stribbelen, maar niet om te smeken! "Nee, geen roze, ik ben net een meisje in zo'n ding! Alsjeblieft!" Maar de meisjes doen net of ze me niet gehoord hebben, en helpen mij erin. Mandy doet de knoopjes dicht en bekijkt haar werk. "Kijk, precies het kleine meisje waar hij ons vanochtend voor uitmaakte!"
De meisjes lachen, en ik laat alle vernederingen over me heen komen, maar veel tijd om erover na te denken heb ik niet, ik voel mijn darmen rommelen! Ik zal toch niet nu moeten poepen?!? Maar dan herinner ik me de zetpil die mijn kontje is ingeschoven voor de luier goed en wel dichtzat, en besef de reden ervan. "Eh.... Mandy... Ik moet... eh... poepen... Mag ik naar het toilet" "Ja, hoor" luidt het verbazende antwoord. Ze loopt naar het toilet in de badkamer, doek de bril omlaag, en zegt "Ga maar zitten!" "Ja, maar... die luier dan?" probeer ik nog... "Die hebben we net omgedaan, we blijven niet aan de gang! Zitten!" beveelt ze, en ik laat me zakken. De luier kraakt bij deze beweging, en als ik ga zitten heb ik een gevoel alsof ik de kont van een nijlpaard heb. Meteen beginnen de meisjes weer met hun riemen en handboeien. Mijn handen worden op mijn rug geboeid, mijn benen met een riem aan de toiletpot, mijn bovenbenen worden ook zo dicht mogelijk bij elkaar gebonden, want door de dikke prop tussen mijn benen kunnen ze niet helemaal bij elkaar. De handboeien worden vervolgens nog achter aan een pijp gebonden, zodat ik ook niet meer kan gaan staan. Dan komt Ellen met een enorme fopspeen, die ze zonder commentaar in mijn mond schuift, en er wordt een klein riempje aan bevestigd die achter mijn hoofd langs vastgemaakt wordt.
"Zo, we laten je een poosje alleen, dan kun je even wennen aan je nieuwe kledingsstuk... En de inhoud ervan... We komen je wel weer halen als we ons vervelen! Doehoei!"
Hoofdstuk 3: Mijn jonge jaren
De deur wordt gesloten, en ik kan niets inbrengen in mijn situatie. Ik zit zo vast als een huis, en mijn darmen rammelen nog steeds. Ook moet ik nu plassen, en ik weet dat ik mijn behoeften in de luier moet doen, als een klein kind, een klein meisje, te zien aan mijn luierbroekje. Buiten dat moest ik bekennen dat het gevoel van de luier om mijn kontje niet bijzonder slecht was. Alles zit lekker dik ingepakt, inclusief mijn edele delen, en het voelde wel lekker. Maar veel tijd om ervan te genieten had ik niet, want opeens voelde ik een kramp in mijn darmen, en ik liet een scheet. Ik probeerde de poep binnen te houden, maar dat werd steeds pijnlijker, en mijn plas wilde ook naar buiten. Opeens is mijn sluitspier niet sterk genoeg meer, en met een straal spuit de urine mijn luier in, en met dezelfde vaart voel ik een zachte massa de luier inpersen. Het is een enorme zooi dat in de luier terechtkomt, en het verspreid zich razendsnel door de hele luier heen. De plas wordt bijna onmiddellijk opgenomen door de luier, maar laat een vies gevoel achter, wat er niet beter op wordt met de stront die nog steeds in de luier ronddwaalt.
Na even lijden is het over, en ik zit op het toilet met een enorm dikke, vieze pis- en poepluier aan, en een speen in mijn mond. De stank is verschrikkelijk, en het warme, maar vieze gevoel in mijn luier doet me walgen. Zo zit ik voor mijn gevoel voor uren, en tegen de tijd dat ik de meisjes de trap op hoor komen, is de plas volledig geabsorbeerd door de luier, en de poep is een beetje verhard. De deur gaat open en de meisjes ruiken onmiddellijk wat er gebeurt is. Ze lachen me uit, maken me los, en laten me staan. Ze laten hun handen over mijn kont glijden, waarbij de poep weer in beweging komt en door de luier kruipt. Dan moet ik weer mee naar Mandy's kamer. Ik moet mijn T-shirt uittrekken, en mijn sokken. Nu heb ik echt niets anders aan dan de luier en het luierbroekje, en de speen die nog in mijn mond steekt.
"Wij gaan jou vandaag en morgen eens laten merken wat hoe een klein meisje zich voelt als ze door grote jongens wordt gepest! Of door grotere meisjes, in jouw geval!" zegt Mandy tegen me, terwijl de meisjes naar een andere tas lopen. De tas gaat open, en ik zie allemaal kleding liggen
Maar wat er het eerst uitkomt, verbaasde me het meest. Een middellange, blonde pruik hield Mandy op, en liet ze me zien. "Kijk, dit is helemaal jouw look!" zegt ze treiterend, terwijl Ellen op mij afkomt met een soort haarnetje. Ik moet gaan zitten op een stoel, waardoor het kraken van de luier, en het verschuiven van de poep erin mij weer even herinnert dat er nog meer vernederingen zijn. Ik wou dat ik alleen al kon protesteren, even gewoon zeggen dat ik het er niet mee eens ben, maar de speen in mijn mond voorkomt dit. Eigenlijk leek het alsof ik het allemaal goed vond, wat er met me werd gedaan. Maar op dat moment was er nu eenmaal niets aan te doen.
Het haarnetje wordt over mijn eigen bos haar gedaan, en al vlug heb ik de pruik op. Hij werd vastgezet met een soort dubbelzijdig plakband. Ik vraag me af hoe ik er uitzie, maar veel goeds kan het niet zijn... Maar de meisjes zijn nog niet klaar met mij. Ze komen aan met elastiekjes, frutsels, en allerlei dingen die meisjes voor in hun haar gebruiken. Ze rotzooien wat, en dan wordt mijn wens verhoord, en ik krijg een spiegel voorgehouden. Het resultaat is verbluffend. Mijn eigen haar is nergens te zien, en de pruik lijkt mijn eigen haar te zijn. Er zitten twee kinderlijke paardenstaartjes in, en met de speen erbij (die vastgezet was met doorzichtige bandjes, dus die vielen niet eens op) was ik echt net een klein meisje.
De tas werd verder uitgespit, en veel kleine meisjeskleding kwam eruit. Maar het vreemde was, het waren allemaal kinderkleren in een grote maat! Of het precies mijn maat was, wist ik niet, maar in elk geval zou ik er redelijk inpassen! Weer voelde ik mezelf rood worden van schaamte, en voor het eerst voelde ik langzaam ook wat tranen in mijn ogen lopen. Maar alle meisjeskleding werd op een stapeltje gelegd, en opzij gezet. Het onderste uit de tas moesten ze hebben. Een luierpakje, roze met wit, en allerlei figuurtjes erop. Ik moest het aantrekken, ik had geen keus. De meisjes hielpen mij ermee, en na het pakje kreeg ik nog een mutsje op mijn hoofd die met een strik onder mijn kin werd vastgezet. Twee kinderlijke sokjes maakte het plaatje af. Toen haalden ze de speen uit mijn mond. Mijn uitlaatklep was nu vrij, en daar maakte ik gebruik van.
"Jullie vuile gore trutten, hier zullen jullie voor..." Opeens wordt mij een foto voorgehouden van mijzelf, in vol meisjesbaby-oornaat, en een speentje op de koop toe. Ik had niet eens gemerkt dat de foto genomen was, maar het was net of ik daar vrijwillig stond. Zelfs de bandjes die de speen op zijn plek hielden vielen niet op. De luier onder het pakje viel zeer duidelijk op, en ik slikte de rest van de zin in. "Belooft babietje dat ze vanaf nu zal luisteren naar mammie en haar tantes?" Mammie en tantes?!? Nee toch!! "Ja" murmelde ik. "Ja wie?" "Ja Mandy" "Bijna goed" zegt Mandy, en ik snap de bedoeling. "Ja mammie" zeg ik zachtjes. "Wat zeg je, schatje?" "Ja, mammie!" zeg ik wat luider, en de meisjes komen niet meer bij van het lachen. Dan komt Maria binnen, het was me niet eens opgevallen dat die wegwas, en in haar hand heeft ze een flesje melk! "Zo, etenstijd voor babietje" zegt ze grijnzend. "Babietje is niet de juiste naam voor dit meisje, we moeten haar nog een nieuwe naam geven!" hoor ik Erika zeggen, en Mandy reageert onmiddellijk. "Zijn doopnaam is Onno Martijn, ik denk dat Anne-Marie daar het dichtste bij komt! Iedereen is het daarmee eens, behalve ik, moet ik voor alle duidelijkheid stellen. Maar de vernedering was nog niet voorbij.
Ik moest gaan liggen op het bed, en mijn benen werden weer aan het voeteinde vastgebonden. Mijn handen gingen met de handboeien aan het hoofdeinde vast, en daar lag ik dan weer. "Wil kleine Anne-Marie nu haar flesje hebben?" "Rot op..." kreun ik zachtjes, maar gelijk geeft ze me weer een klap in mijn gezicht. "Je bent nu een baby-meisje, zorg maar dat je zo klinkt!" "En je mag je tante Maria wel even bedanken voor haar moeite om je te voeden!" voegt Mandy eraan toe, en Maria vraagt het me opnieuw. "Ja, tante Mawia, dank u wel, ik wil gwaag mijn flesje!" zeg ik in mijn meest meisjesachtige stem. De fles wordt mijn mond in geduwd, en ik heb geen andere keus dan te drinken. De melk was lauw, en hoewel ik graag melk drink, ben ik er nou niet zo weg van als het opgewarmd is! Maar ik slobber maar door, en als de fles bijna leeg is, hoor ik weer een klik. Weer een foto... Barst... Als de fles uit mijn mond wordt gehaald, vraag ik "Wat doen jullie met die foto's als dit voorbij is?" "Niets, wellicht voor onze persoonlijke verzameling, maar als je doet wat wij zeggen, zal niemand hier ooit achterkomen, en blijft het onder ons vijven. En nu is het tijd voor onze kleine Anne-Marie om haar slaapje te gaan doen." De gordijnen worden dichtgeschoven, en Maria duwt de speen weer in mijn mond, en maakt hem achter mijn hoofd vast. De meisjes laten mij wederom achter met mijn gedachten. In elk geval heb ik nu geen smerige panty in mijn mond, bedenk ik mezelf. Ik weet ook altijd het positieve in een negatieve situatie te vinden, denk ik sarcastisch bij mezelf. Opeens voel ik mijn blaas weer vollopen. Meestal hoef ik hooguit drie keer per dag, zeker niet twee keer in een uur! Die melk alleen kon toch niet.... Nee... Niet de melk alleen... Er zat een of andere plaspil in, bedenk ik me... Ik kan het niet lang ophouden, en ik voel mijn plas na drie minuten alweer in de luier lopen. De poep wordt hierdoor weer week, en het vieze gevoel wordt nog erger. Dit wordt een lang middagdutje...
Hoofdstuk 4: What a girl wants...
Ik lag minstens een uur wakker, maar ik ben blijkbaar toch in slaap gevallen, want ik wordt wakker van de meisjes die giechelend om het bed heen staan. Hoewel ze zien dat ik wakker wordt, doen ze net of ik nog slaap. "Denk je niet dat ze toe is aan een schone luier?" zegt Erika. "Ze krijgt pas een schone luier als ze daar lief om vraagt!" zegt Mandy. Oh, nee... Ik moet nog gaan smeken ook, wil ik van die vieze poepluier af... En zolang die speen in mijn mond zit, wordt dat ietwat lastig...
"Oh, kijk, volgens mij wordt Anne-Marietje wakker!" zegt Ellen. "Heb je lekker geslapen, schatje" vervolgt ze met een kinderlijk stemmetje. Ik begin hier echt een grondige hekel aan te krijgen.
"Doe haar die speen af, eens kijken of ze ons wat te zeggen heeft" zegt Mandy, waarmee ze me duidelijk maakt dat ik nu zal moeten smeken om een schone luier. Maar als de speen mijn mond uitkomt, durf ik niet. "Wat is er dan, meisje, zeg het maar tegen mammie?" Ik kan kiezen tussen twee slechte keuzes. Blijven rondlopen in een behoorlijk vieze luier, of me eerst vernederen en dan gewillig een schone luier om laten doen... Ach, het vernederen is niet voor het eerst, en een schone luier klinkt beter dan een poepluier... "Mag ik alstublieft een schone luier om, mamma?" "Nou, dat weet ik niet, hoor... Wat vinden je tantes ervan?" Ik moet dus het hele rijtje af... "Tante Maria, mag ik alstublieft een schone luier om?" "Wil je dat zo graag, meisje?" "Ja, dit meisje wil heeeel graag een schone luier om!" Ik walg van mezelf, maar heb geen keus. "Vraag maar aan je tante Erika, hoor!" "Tante Erika, mag ik alstublieft, alstublieft een schone luier om?" "Daar gaat je tante Ellen over!" "Tante Ellen, wilt u me een schone luier omdoen?" "Wil jij een schone luier om, meisjelief? Dat mag, hoor! Kom maar mee dan!"
Ze maken me los, en nemen me weer mee naar de badkamer, waar ik weer moet gaan liggen op het bankje. Eerst maken ze de onderkant van het luierpakje open, vervolgens trekken ze me het roze broekje uit, en dan worden de plakstrips losgemaakt. Als ze de luier openvouwen, hoor ik weer geklik. De vieze poepluier staat ook op de foto... En, ja hoor, een foto met daarop een hoop bruine rotzooi wordt voor mijn neus gehouden. Ik wist dat het smerig was, maar ZO smerig?!?
De meisjes hebben nu ook een rotklusje, want ze blijven in hun rol van verzorgers, dus maken ze mijn kontje schoon! Het is een kleine wraak op alles wat ze mij hebben aangedaan, maar ik vind het prachtig! Maar natuurlijk moet ook mijn piemel schoongemaakt worden, met als gevolg dat die weer begint te steigeren. Dit keer laat Mandy dat zo, en ze begint hem zelfs een beetje op te wrijven. De pik wordt harder en harder onder haar behandeling, en ik begin het steeds lekkerder te vinden. Ik nader langzaam mijn hoogtepunt, maar voor ik dat bereik stopt ze ermee... "Maak de luier klaar" zegt Mandy, en ik zie dat er weer een luier met een gat erin op een ander wordt gelegd, en die twee luiers leggen ze op het deksel van het toilet. Dan krijg ik plotseling van achter een blinddoek omgebonden. "Wie naar het toilet wil, moet nu gaan!" hoor ik Mandy zeggen. Een rits, wat geschuifel, het geluid dat iemand zit te pissen... En dat hoor ik keurig vier keer. Dan wordt ik begeleid naar de toiletpot, waar ik moet gaan zitten... op een warme, stinkende en zeiknatte luier, waar de dames zojuist voor hebben gezorgd. Tijd om te protesteren krijg ik niet, de luier zit al bijna dicht om mijn kont, en het plastic broekje wordt alweer om mijn benen geschoven. Dan gaat de blinddoek af, en ik zie nog net in een spiegel, voor het broekje over mijn luier wordt geschoven, een enorme, natte plek aan de luier... En ik hoor weer een klik! En ik hoopte nog wel op een schone luier...
Als ik het roze broekje weer aan heb, moet ik weer op het bankje gaan liggen, maar nu met mijn benen rechtuit op het bankje. Het luierpakje wordt nu helemaal uitgedaan, en ik lig weer, op de luier na, naakt. Een riem gaat weer onder mijn armen, om mijn lichaam heen, en de sluiting gaat onder de bank, zodat ik er met mijn vrije handen niet bijkan. Ook mijn benen worden vastgelegd, en het scheerapparaat, waar eerder deze middag mijn schaamharen mee zijn verwijderd, wordt weer tevoorschijn gehaald. Ze scheren mijn benen en borstkas volledig kaal, waarna ze het onmiddellijk behandelen met ontharingscrème , en het enige haar dat ik nog heb zit op mijn hoofd, verborgen onder een blonde pruik met paardenstaartjes... Ik wordt weer losgemaakt, en meegenomen naar Mandy's kamer, waar mijn nieuwe kledij op mij ligt te wachten... Het is een groot, felroze jurkje met witte pofmouwtjes en een enorme witte strik op de rug. Maar voor ik deze aankrijg wacht mij nog een andere verrassing. "Je hebt nou niet bepaald de bouw van een meisje, moet ik zeggen." zegt Mandy, terwijl ze mij van top tot teen bekijkt, duidelijk met moeite haar lachen inhouden als ze ter hoogte van mijn luier komt. "Daar gaan we wat aan doen!" Erika zoekt even in de enorme tas, en haalt er iets uit wat ik niet onmiddellijk tuis kan brengen. Als ze het uitvouwt en ermee naar me toe komt lopen herken ik het als een corset! Mijn armen moet ik omhoog houden, en het corset wordt me om mijn middel gedaan. Met hun vieren spannen ze het ding, waarbij mijn adem bijna uit mijn longen wordt geperst. Maar als het ding (met veel moeite) om zit, moet ik bekennen dat er een hoop buik weggewerkt is. Vervolgens loopt Ellen naar het jurkje toe, maar Erika houdt haar tegen. "Wacht eens even, misschien heb ik een beter idee!" Ze fluistert wat in Mandy's oor, en die glimlacht, en loopt met haar naar een kast toe. Ze rommelen wat in de kast, en opeens draait ze zich om. In haar handen houdt ze een BH! Ik kijk haar smekend aan, en een paar tranen komen weer boven, maar zij lacht m e in mijn gezicht uit, en ik moet mijn armen naar voren houden, zodat ze mij de BH aan kunnen doen. Het ding is mij duidelijk iets te klein, maar voor wat de dames in gedachten hebben werkt het uitstekend, en als ik de BH om heb, komt Maria aan met een pak watten, dat voor een groot deel in de BH verdwijnt, zodat het lijkt alsof ik borsten heb. Met mijn slanke middel erbij, steken ze nog eens een beetje naar voren ook. Dan komt het jurkje aan de beurt. Ik moet erin stappen, en dan hijsen ze het geheel naar boven. Het ding heeft een aantal onderrokken, waardoor het jurkje heel wijd naar buiten spreid. Ook is het nou niet bepaald een lang jurkje, dus mijn roze luierbroekje steekt er nog onderuit. Op mijn rug wordt het dichtgeritst, en ik betwijfel of ik het wel zonder hulp uit zou krijgen. Maar de dames zijn duidelijk van plan het me niet te laten proberen, want Mandy houdt mij een klein hangslotje voor, en klikt het bovenaan de ritssluiting vast.
Nu KAN de jurk niet eens meer uit zonder sleuteltje. De opgevulde BH en het corset zijn nu onzichtbaar, maar de vorm die ze mijn lichaam geven is nu onmiskenbaar duidelijk, en vanuit de verte zou ik een vrouw zijn, verkleed als klein meisje. Als klap op de vuurpijl moet ik gaan zitten, en krijg ik van die kleine meisjes lippenstift op, fel roze met glittertjes erin. Ook krijg ik schattige oorbelletjes in, en een soort diadeem op mijn hoofd. Een beetje rouge geeft mij een lichte blos. Dan nog een paar witte sokjes met kant, en een paar glimmend zwarte meisjesschoenen, met hakjes. Het resultaat is verbluffend, en daardoor nog vernederender. Als ik in de spiegel moet kijken zie ik een vrouw, verkleed als meisje. Ik zou makkelijk kunnen doorgaan voor een jonge meid van een jaar of 17, doordat ik niet bijzonder groot ben, en mijn gezicht zich er blijkbaar goed voor leent om als vrouw te worden opgemaakt. Het corset maakt mij heel slank, en door de opgevulde BH heb ik parmantige borstjes waar ikzelf waarschijnlijk wel op zou kunnen vallen. Maar mijn leven als vrouw bevalt me helemaal niet, mijn corset zit heel erg strak, en het meest irritante is nog dat mijn luier gigantisch kriebelt! Ik probeer te krabbelen, maar de luier is te dik, het helpt niet. Daarbij krijg ik een flinke pets op mijn hand, en Mandy bijt me toe: "Van je luier afblijven! Oh, kriebelt het? Dan ben ik zeker de babypoeder vergeten? Wat dom van me... Je zult nu wel last krijgen van luieruitslag, zo met een natte luier, en de warmte onder je leuke jurkje... Jammer dan! Kom op meiden, dit meisje moet leren van haar luier af te blijven, en dan moet ze leren zich te gedragen als een jonge dame." "Welnee, daar is ze nog veel te klein voor! We laten haar gewoon eerst even genieten van haar jeugd!" zegt Erika daarop. "Hm, goed idee! Meekomen!" zegt Mandy, en ik volg gehoorzaam. We lopen een klein eindje de zoldertrap op. Mijn handen worden met de handboeien voor mij vastgeklikt, en dan bovenaan de spijlen vastgebonden. Dan laten ze mij op een tree staan z odat ik alleen op mijn tenen kan staan en verder aan mijn armen hang, en dan zetten ze al hun tassen op elkaar op de tree erboven, zodat ik niet een stapje naar boven kan doen. Ze zetten een grote, staande spiegel in de deuropening recht tegenover mij, zodat ik constant mijn eigen vernederende positie kan zien. Dan komt Mandy aan met een draagbare CD-speler, zet die bovenop de tassen, en zet hem aan. K3 schalt luid over de overloop. Zo lijken ze mij te willen achterlaten, maar Erika bedenkt dat ze iets vergeten. Ze loopt Mandy's kamer in, en komt terug met een klein rubberen staafje, dat veel wegheeft van een paardenbit. En, jawel, ik krijg het ding tussen mijn tanden, en het wordt, net als de speen, achter mijn hoofd vastgezet. Dan krijg ik nog een grote wit-met-figuurtjes-erop slab om mijn nek, en ze fluistert in mijn oor "Die ga je nodig hebben, van dat ding ga je nogal kwijlen..." Lachend lopen de meisjes naar beneden, en even later hoor ik ze de gang oplopen en de voordeur dichtslaan. Ze zijn weg!
Ze laten me achter in deze positie! Nog steeds heb ik heel veel last van de kriebelende luier, en ik beweeg mijn lichaam in alle bochten die ik kan maken, zonder mijn polsen te veel pijn te doen. Met andere worden, ik schudde mijn heupen een beetje, want meer kon ik niet. En daardoor leek het erop alsof ik meedanste op de vreselijke K3 muziek. En door dat bewegen kreeg Erika nog gelijk ook. Langzaam begon mijn mond zich te vullen met speeksel, en slikken ging niet gemakkelijk. Al vlug druppelde de kwijl van mijn gezicht, op mijn slab, maar ook eronder en ernaast. En al vlug druppelde ook de tranen van mijn kin af. Nog nooit van mijn leven was ik zo vernederd, en nog nooit moest ik zo'n marteling doorstaan. Maar het was dit, of publieke vernedering. Door het gekriebel in mijn luier ging ook mijn pik weer rechtop staan, voor zover daar de ruimte voor was in de strak ingepakte luier. Toch voelde mijn ingepakte edele delen niet slecht in de luier! Het had wel wat, alleen het eeuwige vieze gevoel van de urine van de meisjes bleef vreselijk.Zelf moest ik ook alweer plassen, maar ik weigerde het vrijwillig in de luier te doen.
Hoofdstuk 5: Avondvulling
De K3 CD stond op repeat, en speelde 2 keer, en was al begonnen aan de derde keer toen ik de voordeur en de meisjes weer hoorde. Ik kreeg nu best wel een beetje kramp in mijn kuiten van het lang op mijn tenen staan, en ook mijn polsen deden pijn. Mijn kin was een fontein van kwijl, en het gekriebel in de luier was ondragelijk. De meisjes kwamen gelijk naar boven, en het eerste wat Ellen deed was een foto maken. "Heb je al in je luier geplast?" vroeg Mandy, en ik schudde met het beetje trots dat ik nog had mijn hoofd. Ik had het moeilijk, want door het corset kon mijn blaas niet al te veel meer hebben! "Dat kan dan nooit lang meer duren..." zei Mandy dreigend, en ze kwam met een soort plumeau op mij af. Ze deed mij een schoen en sokje uit, en begon mij onder mijn voet te kriebelen. Maria deed ook goed haar best door met haar nagels over mijn maagstreek te krabbelen. Door de corset voelde ik daar alleen wat gekriebel door, maar dat was genoeg, en met mijn concentratie tegen het vreselijke gekriebel gekeerd, hield mijn blaas het niet meer vol. De urine vloeide mijn luier in, en weer werd ik dieprood van schaamte. Toen werd ik losgemaakt, en we gingen naar beneden. Zodra we de kamer binnenkwamen kwam de geur van patat me tegemoet, de meisjes waren dus naar de snackbar geweest. Ik hoopte maar dat ik niet weer hondenvoer te eten zou krijgen. Maar voor we gingen eten wilden de dames nog wat plezier. Ik moest heel overdreven leren zitten, zodat mijn jurkje niet in de verdrukking kwam te zitten. Ik moest gaan zitten, maar eerst zorgvuldig het jurkje onder mijn billen vouwen, zodat het netjes bleef. Dit moest ik een knap aantal keren doen, totdat ik het helemaal goed had. Ook moest ik netjes blijven zitten, rechtop, zoals het een dame betaamd. Hierna werd de patat opgediend, en al snel werd duidelijk dat er voor mij geen portie was.
Toen de dames hun patat ophadden, liep Mandy naar de keuken, en kwam terug met een bordje babyvoeding! Dit was dus voor mij, en één voor één wilden de meisjes mij voeren. Zelf mocht ik niets inbrengen, en lepeltje voor lepeltje van deze smerige rotzooi werd mijn mond ingeduwd. Na deze vernedering wachtte er nog een nieuwe op mij. Ik moest op de grond lief gaan zitten spelen met een stel barbiepoppen! Zo moest ik een half uurtje blijven zitten, en ik was maar wat blij dat de luxaflex van voor en achter dicht waren, want als iemand mij per ongeluk zo zag, zou het hele geval zeker uitkomen! Toen was het half 8, en de dames vonden dat het bedtijd voor mij was. Het slotje van mijn jurkje ging los, het corset en de BH gingen (goddank) uit, en ik kreeg een schone nachtluier om. Deze was nog veel dikker dan degenen die ik al aan had gehad, maar gelukkig gebruikte Mandy dit keer wel babypoeder, en was het daadwerkelijk een schone luier die ik omkreeg. Ik kreeg het luierpakje weer aan, en alle make-up werd verwijderd. Ik mocht slapen op de logeerkamer, Mandy en haar vriendinnen sliepen op haar kamer. Ik werd slechts met één pols geboeid aan het bed, zodat ik me wel vrij kon bewegen, maar niet uit bed kon.
Wel kreeg ik weer de speen in mijn mond, en ook die bleek op slot te kunnen met het kleine hangslotje, zodat ik die niet zelf uit kon doen.
Alle meisjes gaven mij tenslotte een nachtzoen, en verlieten de kamer, met ieder nog een klopje op mijn dikke luier. Van alle dingen die mij vandaag waren overkomen, was dit het minst erge. Ik had geen jurkje meer aan, wel had ik de pruik nog op. Ik kreeg die er overigens niet gemakkelijk af, en durfde niet het ding kapot te trekken, uit angst voor vergelding de volgende dag. Nog maar één dag, en dan ben ik ervan af! Dacht ik bij mezelf, en viel met die gedachte verbazingwekkend vlug in slaap.
(deel 2)
Hoofdstuk 6: De volgende dag
Maar deze dag zou ik niet bijzonder snel vergeten! Het begon vanaf het moment dat ik wakker werd. Ik hoef nooit 's nachts naar het toilet, en op zich had ik gisterenavond niet genoeg gedronken om nu een probleem te hebben, maar het feit lag er, ik had ongemerkt in mijn luier gepiest. Ik was vroeg wakker, en de dames sliepen uit, en ik moest dus even wachten voor ik zo gevonden werd. Ze hadden vast iets in de babyvoeding gedaan, en ik werd weer kwaad. Wel was ik opgelucht met deze conclusie, want dat betekende dat ik weer gedwongen was te plassen! Nog steeds niet uit vrije wil, dus! Ik viel weer even in slaap, en werd wakker gemaakt door Mandy, die al aangekleed en wel was.
"Goeiemorgen, kleintje van me, hebben wij goed geslapen, Anne-Marietje?" klonk haar tergend vrolijke stemmetje. Ik gromde wat, en keek kwaad. Mandy keek me even nadenkend aan, en pakte toen het sleuteltje, en verwijderde de speen. "Zo, een beetje chagrijnig, hé? Ochtendhumeurtje, dus... Waarom is dat?" "Ach, kom op, die plaspil die jullie in mijn eten hebben gedaan gisteren?" Mandy keek me even totaal verbaast aan.
Toen begon er een verbaasde glimlach op haar gezicht, en ze liep naar mijn luier toe, en knoopte het luierpakje los. "Je wilt toch niet zeggen dat je geplast hebt?!?" Maar de grote plek in mijn luier loog er niet om. Haar reactie verbaasde me wel, maar ik dacht dat het toneelspel was. "Dat zul jij niet weten, hé?" "Je denkt echt dat wij dit hebben gedaan? Luister Onno, ik heb zelf die zooi klaargemaakt gisteren, niemand heeft eraan gezeten, ik ben bang dat je dit zelf hebt gedaan!" Mandy's reactie leek me oprecht, en ik voelde mij rood worden... Ik heb dus zelf in mijn luier geplast?!? "Hoe... hoe kan dat, ik plas nooit 's nachts?!?" Mandy keek me een beetje lachend aan. "Ik denk dat je lichaam zich op de één of andere manier aan de situatie aanpast! Het gaat wel weer over. Maar ik beloof je, geen plaspillen meer vandaag!" Ik was blij dit te horen. Maar nog wel bezorgt over de natte luier, en over wat er dan wél gaat gebeuren vandaag! "Wat gaan jullie dan wel doen?" vroeg ik.
"We waren van plan je vandaag te laten weten hoe het is een wat oudere meid te zijn, maar ik denk dat we de luiers misschien maar beter nog niet kunnen afschaffen!" lachte Mandy gemeen, en ze maakte de handboeien los. Toen maakt ze mijn luierpakje weer dicht, en zei "Maar nu eerst even eten!"
We liepen naar beneden, waar de drie andere meisjes al zaten te wachten. Een bordje babyvoeding stond klaar. Ik werd weer gevoerd, terwijl Mandy het verhaal van mijn nachtelijk ongelukje in geuren en kleuren vertelde aan de anderen. Die lagen dubbel van het lachen, en wilden allemaal mijn luier even zien.
Toen ik klaar was met eten werd Mandy serieus. "Vandaag nemen we je mee naar buiten!" Onmiddellijk werd ik bang. "Jullie zeiden dat niemand dan wij erachter zou komen!" "Niemand komt er ook achter, als jij een beetje meewerkt!" kwam Maria er bovenop. "Het is koopzondag hier, en jij gaat even naar de Albert Heyn voor ons. Maar ons succes van gisteren, in jou omtoveren in een klein meisje heeft ons aan het denken gezet. Als wij ons best allemaal doen, kun jij doorgaan voor een jonge vrouw! Wij maken je zo op dat het sprekend lijkt, en jij verdraait je stem iets, zodat je vrouwelijker klinkt. Je hoeft niet veel te zeggen, je hoeft nergens lang te blijven, niemand komt erachter als we allemaal ons werk goed doen."
Dit klonk me totaal niet gunstig in de oren, maar ik zou waarschijnlijk weer geen keus krijgen.
"Er is alleen een kleine wijziging in de planning, meiden." Zei Mandy plotseling. "Ik denk dat onze kleine meid toch weer een luier om moet..." "Maar dat ziet iedereen!" zei ik, in een vage hoop eronderuit te komen. "Niet noodzakelijk." sloeg Erika mijn hoop de bodem in. "Ik heb ook dunnere luiers bij me. We hebben je alleen de dikkere gegeven, omdat die meer opvielen! Maar als we je die omdoen, hoef je je geen zorgen te maken over enige incontinentie..." (De manier waarop ze dat zei deed me weer blozen) "en kun je gerust naar de Albert Heyn!"
Zo gezegd, zo gedaan. We gingen naar boven, en ik werd volledig ontdaan van alle kleren en accessoires, behalve de pruik, die de nacht bijzonder goed was doorgekomen, iets wat ik niet had verwacht! Ik kreeg een nieuw soort luier om, een veel dunnere, die voor ons doel nog een voordeel had, namelijk dat de bobbel in mijn kruis totaal niet meer opviel. Ook was deze comfortabeler met lopen. Het roze plastic broekje moest er weer overheen, en toen moesten ook de corset en BH weer aan. Die waren nu essentieel, want zonder die dingen zou het wellicht opvallen dat ik niet zomaar een jonge dame was. Erika had wat kleding bij zich van haar wat oudere zus, die kreeg ik aan, en dankzij het corset paste dat ook redelijk.
Toen kreeg ik een make-up beurt van Ellen, die bij de toneelvereniging wel vaker hielp met de make-up. Ik kreeg een subtiele lippenstift op, mijn ogen werden opgemaakt, en ik werd gepoederd, om het te maskeren dat ik zou blozen als ik door de mand dacht te vallen. Tenslotte werden de staartjes uit mijn haar (ik ging over de pruik al daadwerkelijk denken als 'mijn' haar) gehaald, en in een keurige lange staart op mijn rug gedaan. En wederom verbaasde ik mij over het resultaat. Dit kon nog best eens gaan lukken! Ik was geen knappe meid, en voor een meisje hadden er een paar pondjes af gemogen, maar toch was het allemaal heel overtuigend!
"Okee, even de regels" zei Mandy toen we klaar waren. Je gaat zodadelijk achterom, je loopt naar het dorp, en je koopt bij de Albert Heyn twee pakjes tampons! En een pakje condooms, om het nog wat leuker te maken! Je krijgt nog geen geld, want wij volgen je, en in de winkel geven wij je geld als we 'toevallig' langslopen. We houden je steeds in de gaten, als je wegloopt, of iets doet waar wij het niet mee eens zijn, gaan de foto's gelijk daar op het prikbord! We zetten je naam er voor de duidelijkheid gelijk maar even bij! Begrepen?" Ik knikte, en zag hier tegenop. Ik moest tampons kopen, en condooms. Condooms waren zo erg niet, dat deed ik vaker, en als alles goed ging zou niemand mij vreemd vinden als ik tampons kocht, ik was uiteindelijk een meisje... Maar allebei? Één van de twee zou vreemd lijken! Ik wist dit nog niet zo zeker.
Ik kreeg schoenen aan van mijn tante, ze waren mij net iets te klein, en ik moest even oefenen met goed lopen erop. Na een kwartiertje was het overtuigend genoeg, en ik werd de deur uitgezet. Net op dat moment voel ik weer aandrang om te plassen, en ik verwachtte eigenlijk al dat ik het niet op kon houden. Maar mijn sluitspier doet zijn werk, en er loopt niets uit, zoals gewoonlijk. Zou het dan eenmalig geweest zijn vannacht? denk ik bij mezelf, maar ik wilde geen risico lopen. "Mandy, ik moet plassen" zeg ik nog even. "Kun je het ophouden?" vraagt ze, en ik antwoord twijfelend, maar eerlijk "Waarschijnlijk wel..." "Dan mag je als we terugkomen. We zijn niet lang weg." Met een zucht leg ik me hierbij neer...
Hoofdstuk 7: Avonturen in de AH
Ik liep zo snel, en onopvallend als ik kon door het dorp, hopend dat ik geen bekenden tegen zou komen. Gelukkig kom ik zelf niet vaak in dit gedeelte van het dorp, ik ga meestal naar het winkelcentrum in onze buurplaats. Ik wandel de Albert Heyn binnen, verwonderend dat de plas blijft zitten, alsof er niets aan de hand is. Ook verwonder ik mezelf erover dat niemand me lijkt te zien. Ik heb het gevoel dat het duidelijk te zien is dat ik niet ben wat ik lijk, maar niemand anders schijnt dat te vinden. Voor ik een hoek in de supermarkt omloop, zie ik de vier meiden mij volgen, schijnbaar vrolijk babbelend over koetjes en kalfjes.
Ik loop regelrecht naar de plek waar tampons en condooms te vinden zijn, en bekeek het rek om te kijken welke soort of welk merk ik moest hebben. De condooms had ik vlug te pakken, maar welke tampons moest ik hebben? Ik had geen idee. Op dat moment zie ik in mijn ooghoek Ellen op mij afkomen. Ze blijft naast me staan, en wijst voorzichtig een bepaald pakje tampons aan. Ik pak het van het rekje, maar op dat moment stoot Ellen het uit mijn hand. Ik buk me om het op te rapen, en zij bukt ook, en vlug fluistert ze in mijn oor "Pis in je luier, anders hangen we de foto's op!" Vervolgens loopt ze door. Ik heb ook nog geen geld, en dus een probleem! Het is duidelijk dat ik de winkel alleen mag verlaten met een natte luier, en daar heb ik weinig zin in. Maar ik moet wel, en probeer me te ontspannen.
Maar wat ik ook probeer, de plas wil niet meer komen! Mijn hele zindelijkheidstraining keerde zich tegen mij! Ik loop even rond, en ja hoor, na een paar minuten voel ik weer wat komen. Erg vlug gaat het niet, dus ik moet iets verzinnen om te blijven staan, maar niet op te vallen. Ik zie het tijdschriften rek, en loop ernaartoe. Ik pak een autoblad dat ik thuis ook lees, en hoor wat achter me. Ik zie dat twee jongens me aankijken, duidelijk verbaast over mijn keuze van tijdschrift! Ik besef ook dat de jongens nog weel eens konden gaan proberen me te versieren als ik hier lang bleef, en raak in paniek. Het eerste dat ik doe is het autoblad verruilen voor een Libelle! Het ergste blad dat ik kon pakken, maar minder vreemd voor mijn uiterlijk. Ik pers en pers, en voel langzaam de plas komen.
Ook voel ik de grote boodschap komen, maar die is voor later zorg. Ik pers nog wat meer, en ik geloof dat de jongens iets merken, en door mijn vreemde gedrag toch hun lust iets kwijt te raken. Maar ze houden mij nog steeds in de gaten! Ook de vier meiden zie ik ietwat verderop uitgebreid discussiëren over de beste chocola, en ondertussen mij af en toe een blik toewerpen, duidelijk met leedvermaak in hun ogen. Na veel moeite weet ik een dun straaltje urine naar buiten te persen, en als dat er eenmaal is, is er geen houden meer aan. Als er iemand dichtbij mij stond, zou die het wellicht kunnen horen, misschien zelfs ruiken, maar gelukkig zijn de jongens hem zojuist gesmeerd, en is er verder niemand in de buurt dan mijn bewaaksters.
Zodra ik de Libelle neerleg lopen ze langs mij heen, en één van hen duwt mij onopgemerkt wat geld in mijn handen, en fluistert "Neem die Libelle ook maar gelijk mee!" Mijn eerste reactie is weer die schaamte, maar dan zie ik dan ze mijn eigen portemonnee in hun handen hebben! Ik moet die zooi betalen met mijn eigen geld! Ik voel me weer pissig worden, en ook voel ik opeens dat er naast de urine ook een klein beetje poep is ontsnapt. Dit zal ik thuis wel weer horen...
Ik reken af, de juffrouw vraagt nog even "Spaart u zegels?" "Ehm, nee hoor, dank u wel" mompel ik met een meisjesachtige stem, en wandel na het afrekenen zo vlug mogelijk de winkel uit, en regelrecht naar huis. De deur zit op slot, maar ik hoef niet lang te wachten, de meisjes komen vlak achter mij aan. Ze openen de deur, en we gaan naar binnen, ik laat mij opgelucht op de bank ploffen, waarna Maria direct kwaad wordt. "Zo hebben wij het jou niet geleerd, gisterenavond, madam! Laat maar eens zien hoe het moet!" Ik sta vlug weer op, vouw mijn denkbeeldige jurk onder mijn billen en ga rustig zitten. Ik blijf keurig rechtop zitten, en doe als een dame mijn benen over elkaar, en leg mijn handen op mijn knieën. Alle vier de meisjes schieten in de lach, en ik voel me weer rood worden van schaamte...
Hoofdstuk 8: Tampons, condooms en andere spelletjes
De luier wordt niet verschoond, en als ik meld dat er een beetje poep mee is gekomen, en er nog meer aan komt, lachen de meisjes alleen maar harder, en melden mij dat ik ook dat in de luier mag doen. Uiteindelijk heb ik nu al twee maal zonder hulpmiddelen in mijn broek geplast, en nog niet zonder hulpmiddelen erin gepoept. Voor het zover is wordt ik eerst weer mee naar boven genomen, waar ik weer in het trapgat wordt vastgebonden met mijn armen omhoog. "Als je gepoept hebt, maken we je wel weer los!" Net als ik me afvraag wat ik dit keer in mijn mond krijg om me stil te houden, hoor ik wat plastic scheuren, en Mandy haalt een handjevol tampons uit de verpakking.
Ze stopt mijn mond vol met tampons, en spuit vervolgens nog een beetje water in mijn mond. De zakdoek gaat er weer voor, en ik voel de tampons in mijn mond uitzetten, nat wordend van het water en mijn eigen kwijl. Als ik eenmaal met veel moeite mijn luier volpoep (en omdat het zo'n kleine luier is ook echt VOLpoep) met vloeibare poep, vanwege de maaltjes babyvoeding die ik heb moeten eten, is mijn mond echt propvol van alle uitgezette tampons. Toch sta ik daar nog ruim een half uur voor mijn verlossing komt. En de dames zien eruit alsof ze klaar zijn om mij een nieuwe serie vernederingen toe te dienen. Ze maken mij los, en ik wordt verschoond. Maar als mijn kontje weer helemaal schoon is, besluiten ze een nieuwe marteling te proberen.
Maria haalt weer een tampon uit de verpakking, en smeert mijn poepgaatje in met vloeibare zeep. Vervolgens schuift ze er de tampon naar binnen, maar zo dat hij blijft steken. Vervolgens spuit ze er weer wat water in, en het ding zet onmiddellijk weer uit. Dit is goed te voelen ook, en het doet knap pijn! Dan krijg ik weer een dunne luier om. "Zo, nu ben je echt een pubermeisje, met een tampon in je gaatje, en eigenlijk mis je nog één ding!" Erika komt de badkamer binnenlopen met een klein doosje. Ze haalt er een pil uit, en die moet ik slikken. Ik vraag haar nog wat het is, maar ze weigert antwoord te geven. Ze belooft me dat het geen plas- of poeppil is, en zegt dat het geeneens echt effect op mij zal hebben. Ik slik het ding door. De meisjes schieten in de lach, en zeggen dat ik nu officieel ook aan De Pil ben! Ik heb een anticonceptiepil geslikt!!! "En wel elke dag slikken, hé? Anders heeft het geen zin, hoor!" lachen de meisjes!
Ik moet weer in het luierbroekje stappen, en dan willen de dames me weer gaan aankleden. Maar met andere kledij dan ik vanmorgen aan heb gehad. Dat waren gewoon een damesbroek en een truitje geweest, nu hebben ze wat anders in gedachten. In Mandy's kamer krijg een paar panty's in mijn handen geduwd, en die moet ik aantrekken. Dan krijg ik witte bloes aan met veel kant, maar niet voordat ze mijn BH nog ietwat hebben bijgevuld, zodat mijn borsten nu onnatuurlijk groot lijken. De bloes valt er netjes overheen, en het onnatuurlijke neemt wat af, ik heb nu gewoon grote borsten.
Vervolgens krijg ik een heel erg kort rokje aan, en twee lange witte sokken. De glimmende hakschoentjes gaan weer aan, en ook krijg ik nu weer twee staartjes in mijn haar. Dan binden ze mij vast op een stoel. Mijn benen worden ieder aan een stoelpoot gebonden, waardoor ik ietwat wijdbeens kom te zitten. Mijn armen worden achter de stoelleuning met de handboeien vastgezet, en ik krijg nog een riem om mijn middel en de leuning. Ik kan geen kant meer op, en de stoel wordt voor de spiegel geschoven. Daar pakken de meiden hun make-up spullen weer, en het volgende uur word ik gebruikt als make-up pop. Ze beginnen met mijn lippen, die een vuurrode kleur krijgen. Vervolgens krijg ik de vieze panty die ik gisteren ook in mijn mond had weer in mijn mond, zodat ik niet meer kan protesteren.
Dan leven ze zich met van alles en nog wat uit, en hoewel ik verschillende 'looks' heb gehad in dat uur, blijf ik uiteindelijk over met hevige mascara, rouge en lippenstift. Maar ook mijn haar hebben ze toegetakeld met haarstukjes en haarbandjes en zo. Ik zie eruit als een klein kind dat met haar moeders make-up heeft gespeeld.
Zo laten ze me maar weer even zitten, voor de spiegel, zodat ik hun kunststukje steeds kan bewonderen. Als ik daar zo alleen zit, voor de spiegel, met alle vernederingen aan en in mijn lichaam (de anticonceptiepil ergens in mijn maag, de tampon nog steeds pijnlijk in mijn kont, de luier, de pruik, de meisjeskleren) begint langzaam mijn pik weer te groeien. Ik schijn dit op een bepaalde manier opwondend te vinden?!? Dit verbaast me, maar mijn schone luier zit wel erg lekker, veel beter dan gebruikte luiers. De tampon zit wel in de weg, ik heb steeds het gevoel dat ik moet poepen, maar het er niet uit wil. Hoezeer ik ook pers, de tampon blijft stevig zitten, als een kurk tussen mijn billen.
Ook vraag ik me af of die pil niet op een bepaalde manier schadelijk is voor jongens... Hij is uiteindelijk voor meisjes en vrouwen, wellicht zitten er dingen in die voor een man toch niet goed gaan. Maar uiteindelijk kom ik tot de conclusie dat het ergste van die pil het feit is dat ik hem geslikt heb, iets dat over het algemeen echt alleen vrouwen doen. En weer de steigering van mijn pik. Ik probeer te bewegen, mijn pik te bevredigen op welke manier dan ook. Ik merk dat het schuren van de luier langs mijn pik erg lekker is, als ik het maar snel genoeg doe. Ik schuif een poosje heen en weer op de stoel, maar erg snel gaat het allemaal niet.
Op dat moment komen de meisjes weer binnen, en onwillekeurig voel ik mezelf rood worden. De meisjes snappen meteen dat ik iets aan het doen was, maar ze denken dat ik bezig was met ontsnappen. Ze checken al mijn boeien, maar ik zit zo vast als een huis. Dan grijpt Mandy opeens in mijn kruis, en voelt mijn harde penis. "Aha! Meneer zat zich te vermaken!" klinkt haar gemene lach. "Misschien kunnen wij hem daar een beetje mee helpen." Ze maken mij los, maar laten de panty zitten. Ik moet op Mandy's bed gaan liggen, waar mijn voeten ieder aan een punt van het bed worden vastgemaakt. Ook mijn armen gaan nu ieder naar een punt. Dit doen ze met een soort dunne doekjes, waar ze er ook een stel van in mijn haar hadden geknoopt. Meisjes gebruiken het vaak als een soort sluiers. Dit materiaal is sterker dan het eruit ziet, want het lijkt alsof je het zo aan stukken scheurt, maar mijn polsen zitten er erg goed mee vast.
Wel ben ik blij dat het zo gebeurt, want de handboeien zijn minder comfortabel. Dan trekken ze mijn rokje omhoog, en de luier maken ze los. Mandy checkt of de tampon nog op zijn plekje zit, terwijl mijn pik trots omhoog steekt. "Meiden, als jullie vriendje het met jullie wil doen, willen jullie toch zeker wel wat ervaring hebben, he?" vraagt Mandy met een enorme grijns. "Wat vinden jullie van jullie eigen sexpop om op te oefenen?" Dit gaat me te ver! Deze meiden zijn 15, veel jonger dan ik, en minderjarig!
"We moeten er natuurlijk wel voor zorgen dat hij er zelf niet te veel plezier aan beleeft, wat jullie?" Maria komt met het pakje condooms dat ik die ochtend gekocht had aanzetten, en de meiden pakken er allemaal een paar uit. Mandy stroopt de eerste om mijn pik, de volgende volgt, en de meiden gaan door totdat er een stuk of 10 condooms om mijn stijve penis zitten. Het zit erg strak, maar het erge hieraan is dat ik bijna geen gevoel in de penis heb. Er zit een te dikke laag omheen. Ellen begint. Weer word ik geblinddoekt, blijkbaar vinden ze dat ik HUN edele delen NIET mag zien... Dan gaat ze met haar blote kont wijdbeens voor mijn kruis zitten, en laat zich over de met condooms beladen penis zakken. Nou had ik op dit moment zelf ook nog nooit seks gehad, behalve dan dat ik mezelf wel eens aftrok.
Maar ook de meisjes waren hier nieuw in, en waren duidelijk gewoon aan het experimenteren. Het duurde dan ook even voordat ik Ellen langzaam klaar hoor, en voel komen. Voel, omdat ze haar knieën in mijn heupen perst op haar hoogtepunt. Mijn penis merkt er verrekte weinig van, maar blijft onder de attenties wel stijf. Als Ellen klaar is volgt de volgende, ik kan niet zien of horen wie, en dankzij aanwijzingen van Ellen komt zij al wat vlugger klaar. Het is enorm opwindend om op deze manier misbruikt te worden, en als oefenpop te dienen in een soort seksuele voorlichtingsles voor kleine meisjes. Maar om nou te zeggen dat ik zelf bevredigd werd... Mijn geschuifel in de luier was lekkerder! Bij de derde was het de beurt aan Mandy. Dit weet ik, omdat ze sterk aarzelde of ze haar neef wel wou verkrachten. Maar uiteindelijk gaf ook zij toe aan haar lusten, en bereed mijn pik. Zij kwam het heftigst klaar, en ging toen van mij af. \
Nu was de beurt aan de laatste, ik wist niet of het Maria of Erika was, maar ik merkte wel dat zij dit niet wilde. Zij wilde het zonder pottenkijkers doen, e
(deel 1)
Proloog
Even zien... Het is alweer een tijdje terug, zo'n zeven jaar geleden, geloof ik...
Ik was op een verjaardag bij mijn nichtje, ze werd 12. Met mijn nichtje had ik niet veel gemeen, maar met haar iets oudere broer wel. Dus na alle beleefdheden zocht ik hem op, op zijn kamer. We hingen wat rond, niet veel bijzonders, en na een poosje kwam mijn nichtje, Mandy naar boven met drie vriendinnen. Aangezien het in de kamer naast ons nu ietwat luidruchtig werd, besloten mijn neef en ik maar weer naar beneden te gaan, Martijn, mijn neef moest toch zo naar voetbal. Mijn moeder begon het er al over te hebben weer naar huis te gaan, dus besloot ik mij maar alvast klaar te maken voor vertrek. Okee, waar is mijn zonnebril... Boven natuurlijk! Dus eerst maar even gaan halen.
Tot een jaar of twee daarvoor hadden ik en mijn neef de gewoonte elkaar vast te binden. Een soort hobbie, een spel, voordat er ook maar iets van seksuele gevoelens bij kwamen kijken. Mijn neef had daar toen geen zin meer in gehad, dus het spel was eigenlijk definitief over. Maar mijn nichtje wist dat we dit toen deden, en was dat niet vergeten!
Boven aangekomen, kwam ik haar tegen. "Hee Onno, ik... ehm... heb een vraag..." Een beetje nieuwsgierig aangelegd ben ik wel, dus vroeg ik "Ja? Wat dan?" "Ehm... Zou jij ons vieren kunnen vastbinden, eh... zoals je altijd met Martijn deed?"
Nou was het in de eerste plaats eigenlijk meer Martijn die het bij mij deed, maar in de tweede plaats had ik er nou niet zo gek veel zin in ook! Vier meiden, giebelend en wel, die dan één voor één gaan zitten wachten tot ik ze vastbind? Leek me nou niet bepaald gezellig.
"Luister, ik moet zo..." "Ach kom op, zo moeilijk kan het toch niet zijn?" Ze wilde dit geloof ik wel graag! "Sorry, maar ik begin er niet aan, straks krijg ik van je moeder op mijn kop, en..." "Ik vertel haar niks, echt waar!"
Hoezeer ik ook tegensputterde, ze wilde niet geloven dat ik hier niet aan kon beginnen! Toen ik en Martijn wat jonger waren, waren er geen seksuele gevolgen bij komen kijken, maar een 16-jarige jongen die vier 12-jarige meisjes vastbond, en dat met beneden een huis vol visite... Ik durfde het niet aan... Maar "nee" zeggen bleek ook best lastig tegen deze vastbesloten meid.
"Moet je luisteren, er is natuurlijk geen lol aan als jullie rustig in de rij gaan staan wachten tot ik jullie vastbind. Gaan jullie maar rustig verder waar jullie mee bezig zijn, en dan kom ik jullie straks... ehm... ontvoeren! We maken er een spel van!"
Dit zagen de dametjes wel zitten, en ze gingen hun kamer weer in, deur achter zich dicht, en ik pakte zachtjes mijn zonnebril, en sloop weer naar beneden. Mijn moeder was net afscheid aan het nemen van mijn tante, en vlug gingen we weg... Daar was ik mooi aan ontsnapt...
Dacht ik...
Hoofdstuk 1: Het begin
Een jaar of drie later gingen mijn ouders op vakantie, samen met mijn oom en tante... Jawel, dezelfde oom en tante. Hoewel ik nog thuis woonde, was dat geen probleem, ik kon voor mezelf zorgen, maar mijn tante was minder zeker van mijn neef en nichtje. Ze vroeg of ik bij hen wilde logeren, die week! Martijn en ik deden toch wel veel samen, en Mandy vermaakte zich prima met haar vriendinnen!
Mandy had nooit bijzonder moeilijk gedaan over het feit dat ik haar en haar vriendinnen in de maling had genomen, drie jaar eerder, anders had ik het waarschijnlijk niet gedaan. Ik voelde me er wel een beetje schuldig over, maar wat had ik anders moeten doen? Maar ach, het was niet erg meer, dus kon ik wel een weekje met haar in één huis wonen, zeker als ik steeds met mijn neef op stap was! Aan het eind van de week zou het een kwestie zijn van aflossing. Zaterdag ging mijn neefje met de voetbalvereniging op vakantie, en diezelfde dag kwamen de ouders weer thuis. Maar donderdag ging de telefoon. Mijn moeder meldde dat ze twee dagen langer bleven! Of ik Martijn op weg wilde helpen naar zijn vakantie, en nog twee dagen op mijn nichtje wilde passen. Ik had natuurlijk weinig keus, en zo erg vond ik het toch niet, Mandy was meestal bij vriendinnen.
En zo kwam de zaterdag des oordeels... Vroeg opstaan, ontbijten, Martijn helpen met inpakken, hem naar de bus brengen (ik had mijn rijbewijs net, en mocht de auto van mijn tante gebruiken deze week), en dan... rust... Toen ik thuiskwam, was Mandy net op. Ze kwam ontbijten, en ik vroeg haar wat zij van plan was te gaan doen vandaag. Ze glimlachte en zij dat er een paar vriendinnen langskwamen vandaag. Ze kwamen ook logeren, zei ze. "Dat vind je toch wel goed, hè?" vroeg ze nog, en ik meende een sarcastische toon te horen in haar stem, maar dacht dat ik me vergiste. "Zolang je alles maar weer opruimt als jullie klaar zijn, en ik vanavond geen last van jullie heb..." Geen probleem, vond Mandy, en ging zich aankleden.
Om 10:30 ging de deurbel, en aangezien Mandy nog boven was, deed ik open. Twee meiden stonden voor de deur en vroegen of Mandy thuis was. Mandy kwam net de trap afstormen, en liet de dames binnen. "Onno, je kent Ellen en Maria toch nog wel?" Om eerlijk te zijn niet, maar ja, hoe houd ik de talloze vriendinnetjes van mijn nichtje bij?
Ze gingen achter aan tafel zitten kletsen. Ze hadden het over werk, en op een gegeven moment werd ik wel nieuwsgierig, want ik hoorde de meest uiteenlopende gespreksonderwerpen. Van medicijnen tot toneel, van kassabedienen tot politie... "Werken? Daar doen kleine meisjes als jullie toch nog niet aan?" Drie vuile blikken keken me aan vanaf de achtertafel. "We hebben net korte stages achter de rug, en we hebben allemaal iets anders gedaan! En we hebben in de vakantie ook nog daar gewerkt!" Vertelde Mandy met een hooghartige blik. "Maria zit achter de kassa in een feestwinkel, Ellen werkt bij een toneelvereniging als loopjongen... eh, meisje... Erika (die komt er zo aan) werkt in een drogisterij, en ik heb meegelopen bij de administratie van het politiebureau!"
Op dat moment ging de achterdeur open, en kwam een vierde meisje binnen, met twee enorme tassen. Ze werd vrolijk door de meisjes begroet, en ik begreep dat dit Erika moest zijn. "Zo, hoelang zijn jullie van plan te blijven logeren, dan? Wat een bagage!"
"Zeur niet!" zei één van de meisjes. Langzaamaan werd duidelijk dat de meisjes mijn bemoeienis in hun zaken niet op prijs stelden, en ik ging T.V. kijken. De dames gingen naar boven.
Na een uurtje kwamen ze beneden en kwamen op mij af. Ze zakten op de bank neer, en Mandy begon met haar verhaal. "Onno, weet je nog dat ik je een keertje vroeg ons vast te binden?" "Eh...Ja, dat weet ik nog... Zijn jullie diezelfde vriendinnen, dan?" vroeg ik onzeker. "Ja, het zijn dezelfden, ja. Je hebt ons toen wel knap in de maling genomen, hoor!" was het commentaar van Mandy. Hopende dat de meiden na drie jaar wat verstandiger waren geworden begon ik met dezelfde excuses als toen. "Zeg, jullie snapten toch ook wel wat je moeder gezegd had als ze jullie vier vastgebonden had gevonden? Ik zou zwaar in de problemen zijn gekomen!"
"Da's waar" zei Mandy "Maar nu kan niemand erachter komen! En jij hebt wat goed te maken, of niet soms?"
Er zat wel enige logica in. Vooral aangezien ik me toch wel wat schuldig gevoeld had, zeker toen! Goed dan, besloot ik. "Ik bind jullie één voor één vast, maar degene die nog los zijn, helpen mij de anderen vast te maken!" Hier was iedereen het mee eens. We liepen naar boven waar Mandy haar verzameling riemen tevoorschijn haalde, en al het andere wat we dachten nodig te hebben. Ik begon bij de eerste. Mandy was vrijwilligster.
"Okee, doe je handen kruislings op je rug", beval ik. Mandy vouwt haar handen op haar rug. "Nee, kruisen, zei ik!" Mandy kijkt me vragend aan, en ik kruis mijn armen voor me. "Kijk, zo!" Prompt draait Mandy zich om en kruist haar armen voor zich, precies zoals ik deed. "Nee, op je rug, kijk zo!" Ik draai me om, en kruis mijn armen. Hier hadden de meiden op gewacht, en vliegensvlug pakken drie van de dames mijn polsen, en de vierde klikt er handboeien omheen!
"Hee, wat...?!?" stamel ik, maar ik krijg een duw, en beland op Mandy's bed. Onmiddellijk beginnen twee van de meisjes mijn benen vast te binden aan de punten van het bed, en voor ik het weet kan ik geen kant meer uit!
"Leuk he, die handboeien? Souveniertje van mijn stageplek!" Zegt Mandy lachend.
"Wat maken jullie me nou? Maak me los, stelletje mutsen!" schreeuw ik, de eerste schrik nu overkomen. Maar Maria pakt van de grond een oude panty van Mandy, propt die op, en stopt hem in mijn mond, nog voor ik die dicht kan doen. Gelijk bindt ze er een doek omheen, die ze blijkbaar voor deze gelegenheid in haar broekzak had zitten. "Stil nu maar even, hè?" Zegt ze, terwijl ik weinig meer dan wat zacht gekreun kan uitbrengen.
"Jij wilde toen ons niet vastbinden, dus binden wij nu jou maar vast, kijken of dat je beter bevalt!" Zegt Mandy met een gemene grijns op haar gezicht. "En nu gaan wij even lekker eten, we komen over een half uurtje wel eens kijken hoe het met jou is!"
Ze verlaten de kamer, doen de deur achter zich dicht, en ik lig daar alleen met mijn zorgen. Ik probeer eerst de vieze panty uit mijn mond te krijgen, maar de doek houdt hem goed op zijn plek. Dan kijk ik hoe strak de handboeien zitten, maar ook daar kom ik niet veel verder mee. Door mijn vele spelletjes vastbinden met Martijn kon ik vaak wel loskomen, maar wij hadden nooit gebruik gemaakt van echte handboeien! Naast mij stond een klok. Het was 12:15, en omdat ik vroeg was opgestaan kreeg ik al enige honger! Maar ik lag hier, volledig aan mijn lot overgelaten, en niet in staat daar iets tegen te doen.
Hoofdstuk 2: De behandeling
Na inderdaad een half uurtje kwamen de meisjes weer naar boven, Erika had haar enorme bagagetas bij haar. Mandy kwam ter hoogte van mijn hoofd naast het bed staan, en zei "Okee, luister goed. Wij zijn vanaf nu de baas hier, jij hebt te doen wat wij zeggen, heb je dat goed begrepen? Als je braaf doet wat wij zeggen, zul je in elk geval geen pijn lijden, en zullen wij goed voor je zorgen! Maandag komen onze ouders terug, dan ben je van ons verlost! Tot die tijd ben je in onze macht! Begrijp je dit alles?" Ik knik en grom wat, alles om die vieze panty uit mijn mond te krijgen. Mijn wens wordt verhoord, en Mandy knoopt de zakdoek los, terwijl Ellen mijn voeten losmaakt. Ik spuug de panty uit, maar heb zo'n droge mond dat ik even niets kan zeggen. Ik moet van het bed afkomen, en knielen. Ik overweeg om de deur uit te stormen en te ontsnappen, maar ik heb geen idee hoe ik dan van de handboeien af moet komen. Ik kniel dus maar. Dit gaat moeizaam, want ik kan mijn handen niet gebruiken als steun. Gelijk zet Maria een bak hondenvoer voor mij neer, en een bakje water! "Eten, hond!" beveelt ze, maar dat weiger ik! Ze grijpt me bij mijn haren en duwt mijn gezicht in de bak hondenvoer. "Eten, en vlug wat!" Ik begin langzaam van het hondenvoer te eten, het smaakt vreselijk! Met mijn handen nog steeds op mijn rug geboeid kan ik ook niet anders dan als een echte hond eten! Plotseling hoor ik een zachte klik achter me, en ik besef dat ik op de foto sta! De trutten! Als ik het bakje half leeg heb, merk ik wel dat mijn maag zich nu in elk geval koest houdt. Ik eet het bakje keurig leeg, en ook het bakje water gaat leeg voor zover dat mogelijk is in mijn benarde houding.
Als ik klaar ben, ziet mijn gezicht er niet uit, ik zit van mijn ogen tot aan mijn kin onder de hondenvoer. Ik wordt bevolen mee te lopen naar de badkamer, waar mijn gezicht wordt schoongemaakt.
"Beter zo? Mooi! Want nu gaan we jou eens onder handen nemen! Hoe noemde jij ons vanochtend ook alweer? Klein? Jij hebt nog geen idee van klein!"
In het midden van de badkamer hebben ze een bankje neergezet die normaal gesproken in de tuin stond. Het bankje heeft geen rugleuning, maar is één lange, brede plank met twee steunen aan de uiteinden. Ik moet erop gaan liggen, op mijn buik, met mijn benen uitstekend aan het uiteinde. De bank is lang genoeg voor mij om er volledig op te kunnen liggen, maar toch moet ik met de benen uitstekend gaan liggen. Drie riemen worden om mij en de bank heen gesnoerd, één vlak onder mijn armen, en de andere twee iets lager. Dan worden mijn handen eindelijk losgemaakt, maar ik moet mijn armen boven mijn hoofd doen, en met een riem aan het andere uiteinde, worden mijn handen weer vastgezet. Dan worden de riemen iets losser gedaan, en ik wordt op mijn rug gerold, waarna ze weer strakker worden gespannen. Ik kan behalve mijn voeten geen vin verroeren.
"Lig je lekker?" vraagt Mandy met een grijns. Ik verwaardig mijzelf niet om antwoord te geven. Ik ben kwaad! Ik word behandeld als een hond, en slechter ook! Een beetje vernederd ben ik ook wel, maar als ik mijn woede maar kon koelen, zou ik daar al vlug vanaf zijn!
Dan tikt Ellen Mandy op de schouder, waarop ze wat fluisteren. Dan gooit Mandy Erika de zakdoek toen en zegt "Blinddoek hem even! Dit is niet voor zijn oogjes bestemd!" Ik vraag me af wat er bedoeld wordt, maar al snel kan ik niets meer zien. Dan hoor ik een rits, en ik schrik! Ze gaan me toch niet uitkleden?!? Maar het blijkt niet van mijn broek te zijn. Ik hoor wat geschuifel, en plotseling gaat er iemand wijdbeens op mijn benen zitten, vlak onder mijn kruis. Dan even niets en dan... voel ik plotseling mijn kruis heel erg warm worden, en vervolgens nat. Ze zit gewoon op mijn kruis te pissen!!!
Als het gewicht van mijn benen afgaat hoor ik wat water stromen, vervolgens weer wat geschuifel, weer een rits, en mijn blinddoek wordt afgetrokken. Vier meisjes staan naar mijn kruis te staren. "Bah, heb jij in je broek gezeken?!? Smerige baby dat je er bent! En dat noemt ons klein!" Ik ben te verbaasd om wat te zeggen. Ik kijk naar de grote natte plek op mijn broek, en voel de zeik in mijn onderbroek sijpelen. Ik voel me heel vies, en wordt nog kwader!
"Gelukkig weten wij wel raad met kleine babietjes!" zegt Mandy weer, en Erika komt binnen met haar tas. Ze ritsen de tas open, en ik zie wat witte dingen erin liggen. Mandy bukt, en haalt er iets uit. Ze vouwt het open, en draait zich naar mij om. Ik krijg de schrik van mijn leven, ze houdt mij een luier voor! En wat voor één, een gigantische pamper, lijkt het wel. Twee van de meisjes maken een paar van de riemen los, maar niet die vlak onder mijn armen. Ik begin na de verbazing weer bij zinnen te komen. "Maak me los, trutten, ik ben geen baby, trek die luier maar bij die trut aan, rot op!" Ik spartel met alles wat ik kan bewegen, wat eigenlijk alleen mijn benen zijn, maar de meiden trekken zich er niets van aan. Ellen en Maria staan naast mijn buik, en mijn benen kunnen niet bij hen komen. Ze grijpen mijn boven benen vast, vervolgens stapt Mandy naar voren, en doet de rits en de knoop van mijn broek los. Vervolgens trekken Maria en Ellen naar voren, waarbij ze mijn broek meenemen, en zo lig ik daar opeens in mijn zeiknatte onderbroek. Voor wie niet beter zou weten, zou ik inderdaad zojuist in mijn broek hebben geplast, en ik zie Erika alweer met het fototoestel. Ze neemt meerdere foto's van mijn natte kruis, en ik wordt langzaam rood, niet meer van woede, maar van schaamte. Het is een polaroid toestel, waar de foto's onmiddellijk eruit komen rollen. Ze laat mij een foto zien van het tafereel en lacht even. "Hoe zou je het vinden als deze foto's door het hele dorp opeens opduiken?" fluistert ze in mijn oor, en ik wordt nog een tintje donkerder rood...
Dan gaat ook de onderbroek uit, en Mandy houdt de luier weer omhoog. "Doe je kleine kontje eens omhoog?" vraagt ze met een kinderlijke stem, en ik besef dat ik geen keus heb. Ik doe mijn kont omhoog, voor zover dat mogelijk is, en Mandy schuift de luier onder mijn billen. Dan pakt ze een washandje, maakt die nat, en begint mijn billen schoon te maken. Als ze bij mijn kruis komt, gebeurt het onvermijdelijke... Mijn pik begint langzaam wakker te worden. Hij groeit snel als Mandy met de washand mijn ballen zachtjes schoonmaakt, maar krimpt ook weer rap als ze even te hardhandig met de ballen omgaat! Terwijl ik de pijn in mijn ballen iets te langzaam naar mijn zin voel wegtrekken geeft Ellen Mandy een scheerapparaat aan. "Kleine kindjes hebben helemaal geen schaamhaartjes!" zegt ze met getuite lippen. Ik snap wat er gaat gebeuren, en probeer te smeken. "Nee, Mandy, asjeblieft! Ik..." KLETS!!! Ik krijg een klap recht op mijn wang van Maria. "KOP DICHT!" beveelt ze, en mijn wang gloeit alsof hij in brand staat. Ondertussen is de helft van mijn schaamhaar al verwijderd, en de andere helft volgt vlug. Mandy pakt wat ontharingscrème dat ze zorgvuldig rond mijn ballen smeert. Dan pakt ze wat babypoeder uit de tas van Erika, en begint mijn kont in te poederen. Ik bedenk me dat Erika bij de drogisterij werkte. Wat zouden ze nog meer in die tas hebben. Ik hoef niet lang te wachten op meer, want als Mandy klaar is, haalt Erika er een doosje uit, en geeft die aan Mandy. Die haalt er een pil uit, in de vorm van een soort kogel. Ze lat het even duidelijk aan mij zien, en vraagt "Weet je waar die hoort?" Ze wacht niet op antwoord, en terwijl Ellen en Maria mijn benen iets uit elkaar houden, en nog verder omhoog, kan Mandy zonder problemen de zetpil in mijn kontgaatje stoppen. Die stribbelt even tegen, maar als de pil eenmaal de eerste verdediging van mijn sluitspier voorbij is, glipt hij zo verder mijn lichaam in. Het gevoel is niet prettig, en dat is blijkbaar van mijn gezicht af te lezen, want de meisjes lachen als ze me aank ijken.
Dan pakt Mandy de luier weer, en ze knipt er een gat in! Eerst snap ik dit niet, maar een kans om vragen te stellen krijg ik niet, en Mandy vouwt de luier tussen mijn benen door op mijn buik, en plakt de plakstrips dicht. Dan pakt ze een andere luier, en na het bevel "Beentjes weer omhoog" schuift ze ook die onder mijn nu ingepakte billen, en doet mij de luier verder aan. Weer worden er een aantal foto's gemaakt. Mandy gaat op mijn buik zitten en houdt mij één van de zojuist genomen foto's voor. "We gaan je zodadelijk losmaken. Maar je blijft kalm, en je doet wat wij zeggen, anders verspreiden wij de foto's door het dorp."
Ik laat nu alle plannen op ontsnapping varen, en laat mij losmaken. Ik moet gaan staan, en uit de tas komt een roze plastic broekje die over de luier heen moet. Er is mij verboden tegen te stribbelen, maar niet om te smeken! "Nee, geen roze, ik ben net een meisje in zo'n ding! Alsjeblieft!" Maar de meisjes doen net of ze me niet gehoord hebben, en helpen mij erin. Mandy doet de knoopjes dicht en bekijkt haar werk. "Kijk, precies het kleine meisje waar hij ons vanochtend voor uitmaakte!"
De meisjes lachen, en ik laat alle vernederingen over me heen komen, maar veel tijd om erover na te denken heb ik niet, ik voel mijn darmen rommelen! Ik zal toch niet nu moeten poepen?!? Maar dan herinner ik me de zetpil die mijn kontje is ingeschoven voor de luier goed en wel dichtzat, en besef de reden ervan. "Eh.... Mandy... Ik moet... eh... poepen... Mag ik naar het toilet" "Ja, hoor" luidt het verbazende antwoord. Ze loopt naar het toilet in de badkamer, doek de bril omlaag, en zegt "Ga maar zitten!" "Ja, maar... die luier dan?" probeer ik nog... "Die hebben we net omgedaan, we blijven niet aan de gang! Zitten!" beveelt ze, en ik laat me zakken. De luier kraakt bij deze beweging, en als ik ga zitten heb ik een gevoel alsof ik de kont van een nijlpaard heb. Meteen beginnen de meisjes weer met hun riemen en handboeien. Mijn handen worden op mijn rug geboeid, mijn benen met een riem aan de toiletpot, mijn bovenbenen worden ook zo dicht mogelijk bij elkaar gebonden, want door de dikke prop tussen mijn benen kunnen ze niet helemaal bij elkaar. De handboeien worden vervolgens nog achter aan een pijp gebonden, zodat ik ook niet meer kan gaan staan. Dan komt Ellen met een enorme fopspeen, die ze zonder commentaar in mijn mond schuift, en er wordt een klein riempje aan bevestigd die achter mijn hoofd langs vastgemaakt wordt.
"Zo, we laten je een poosje alleen, dan kun je even wennen aan je nieuwe kledingsstuk... En de inhoud ervan... We komen je wel weer halen als we ons vervelen! Doehoei!"
Hoofdstuk 3: Mijn jonge jaren
De deur wordt gesloten, en ik kan niets inbrengen in mijn situatie. Ik zit zo vast als een huis, en mijn darmen rammelen nog steeds. Ook moet ik nu plassen, en ik weet dat ik mijn behoeften in de luier moet doen, als een klein kind, een klein meisje, te zien aan mijn luierbroekje. Buiten dat moest ik bekennen dat het gevoel van de luier om mijn kontje niet bijzonder slecht was. Alles zit lekker dik ingepakt, inclusief mijn edele delen, en het voelde wel lekker. Maar veel tijd om ervan te genieten had ik niet, want opeens voelde ik een kramp in mijn darmen, en ik liet een scheet. Ik probeerde de poep binnen te houden, maar dat werd steeds pijnlijker, en mijn plas wilde ook naar buiten. Opeens is mijn sluitspier niet sterk genoeg meer, en met een straal spuit de urine mijn luier in, en met dezelfde vaart voel ik een zachte massa de luier inpersen. Het is een enorme zooi dat in de luier terechtkomt, en het verspreid zich razendsnel door de hele luier heen. De plas wordt bijna onmiddellijk opgenomen door de luier, maar laat een vies gevoel achter, wat er niet beter op wordt met de stront die nog steeds in de luier ronddwaalt.
Na even lijden is het over, en ik zit op het toilet met een enorm dikke, vieze pis- en poepluier aan, en een speen in mijn mond. De stank is verschrikkelijk, en het warme, maar vieze gevoel in mijn luier doet me walgen. Zo zit ik voor mijn gevoel voor uren, en tegen de tijd dat ik de meisjes de trap op hoor komen, is de plas volledig geabsorbeerd door de luier, en de poep is een beetje verhard. De deur gaat open en de meisjes ruiken onmiddellijk wat er gebeurt is. Ze lachen me uit, maken me los, en laten me staan. Ze laten hun handen over mijn kont glijden, waarbij de poep weer in beweging komt en door de luier kruipt. Dan moet ik weer mee naar Mandy's kamer. Ik moet mijn T-shirt uittrekken, en mijn sokken. Nu heb ik echt niets anders aan dan de luier en het luierbroekje, en de speen die nog in mijn mond steekt.
"Wij gaan jou vandaag en morgen eens laten merken wat hoe een klein meisje zich voelt als ze door grote jongens wordt gepest! Of door grotere meisjes, in jouw geval!" zegt Mandy tegen me, terwijl de meisjes naar een andere tas lopen. De tas gaat open, en ik zie allemaal kleding liggen
Maar wat er het eerst uitkomt, verbaasde me het meest. Een middellange, blonde pruik hield Mandy op, en liet ze me zien. "Kijk, dit is helemaal jouw look!" zegt ze treiterend, terwijl Ellen op mij afkomt met een soort haarnetje. Ik moet gaan zitten op een stoel, waardoor het kraken van de luier, en het verschuiven van de poep erin mij weer even herinnert dat er nog meer vernederingen zijn. Ik wou dat ik alleen al kon protesteren, even gewoon zeggen dat ik het er niet mee eens ben, maar de speen in mijn mond voorkomt dit. Eigenlijk leek het alsof ik het allemaal goed vond, wat er met me werd gedaan. Maar op dat moment was er nu eenmaal niets aan te doen.
Het haarnetje wordt over mijn eigen bos haar gedaan, en al vlug heb ik de pruik op. Hij werd vastgezet met een soort dubbelzijdig plakband. Ik vraag me af hoe ik er uitzie, maar veel goeds kan het niet zijn... Maar de meisjes zijn nog niet klaar met mij. Ze komen aan met elastiekjes, frutsels, en allerlei dingen die meisjes voor in hun haar gebruiken. Ze rotzooien wat, en dan wordt mijn wens verhoord, en ik krijg een spiegel voorgehouden. Het resultaat is verbluffend. Mijn eigen haar is nergens te zien, en de pruik lijkt mijn eigen haar te zijn. Er zitten twee kinderlijke paardenstaartjes in, en met de speen erbij (die vastgezet was met doorzichtige bandjes, dus die vielen niet eens op) was ik echt net een klein meisje.
De tas werd verder uitgespit, en veel kleine meisjeskleding kwam eruit. Maar het vreemde was, het waren allemaal kinderkleren in een grote maat! Of het precies mijn maat was, wist ik niet, maar in elk geval zou ik er redelijk inpassen! Weer voelde ik mezelf rood worden van schaamte, en voor het eerst voelde ik langzaam ook wat tranen in mijn ogen lopen. Maar alle meisjeskleding werd op een stapeltje gelegd, en opzij gezet. Het onderste uit de tas moesten ze hebben. Een luierpakje, roze met wit, en allerlei figuurtjes erop. Ik moest het aantrekken, ik had geen keus. De meisjes hielpen mij ermee, en na het pakje kreeg ik nog een mutsje op mijn hoofd die met een strik onder mijn kin werd vastgezet. Twee kinderlijke sokjes maakte het plaatje af. Toen haalden ze de speen uit mijn mond. Mijn uitlaatklep was nu vrij, en daar maakte ik gebruik van.
"Jullie vuile gore trutten, hier zullen jullie voor..." Opeens wordt mij een foto voorgehouden van mijzelf, in vol meisjesbaby-oornaat, en een speentje op de koop toe. Ik had niet eens gemerkt dat de foto genomen was, maar het was net of ik daar vrijwillig stond. Zelfs de bandjes die de speen op zijn plek hielden vielen niet op. De luier onder het pakje viel zeer duidelijk op, en ik slikte de rest van de zin in. "Belooft babietje dat ze vanaf nu zal luisteren naar mammie en haar tantes?" Mammie en tantes?!? Nee toch!! "Ja" murmelde ik. "Ja wie?" "Ja Mandy" "Bijna goed" zegt Mandy, en ik snap de bedoeling. "Ja mammie" zeg ik zachtjes. "Wat zeg je, schatje?" "Ja, mammie!" zeg ik wat luider, en de meisjes komen niet meer bij van het lachen. Dan komt Maria binnen, het was me niet eens opgevallen dat die wegwas, en in haar hand heeft ze een flesje melk! "Zo, etenstijd voor babietje" zegt ze grijnzend. "Babietje is niet de juiste naam voor dit meisje, we moeten haar nog een nieuwe naam geven!" hoor ik Erika zeggen, en Mandy reageert onmiddellijk. "Zijn doopnaam is Onno Martijn, ik denk dat Anne-Marie daar het dichtste bij komt! Iedereen is het daarmee eens, behalve ik, moet ik voor alle duidelijkheid stellen. Maar de vernedering was nog niet voorbij.
Ik moest gaan liggen op het bed, en mijn benen werden weer aan het voeteinde vastgebonden. Mijn handen gingen met de handboeien aan het hoofdeinde vast, en daar lag ik dan weer. "Wil kleine Anne-Marie nu haar flesje hebben?" "Rot op..." kreun ik zachtjes, maar gelijk geeft ze me weer een klap in mijn gezicht. "Je bent nu een baby-meisje, zorg maar dat je zo klinkt!" "En je mag je tante Maria wel even bedanken voor haar moeite om je te voeden!" voegt Mandy eraan toe, en Maria vraagt het me opnieuw. "Ja, tante Mawia, dank u wel, ik wil gwaag mijn flesje!" zeg ik in mijn meest meisjesachtige stem. De fles wordt mijn mond in geduwd, en ik heb geen andere keus dan te drinken. De melk was lauw, en hoewel ik graag melk drink, ben ik er nou niet zo weg van als het opgewarmd is! Maar ik slobber maar door, en als de fles bijna leeg is, hoor ik weer een klik. Weer een foto... Barst... Als de fles uit mijn mond wordt gehaald, vraag ik "Wat doen jullie met die foto's als dit voorbij is?" "Niets, wellicht voor onze persoonlijke verzameling, maar als je doet wat wij zeggen, zal niemand hier ooit achterkomen, en blijft het onder ons vijven. En nu is het tijd voor onze kleine Anne-Marie om haar slaapje te gaan doen." De gordijnen worden dichtgeschoven, en Maria duwt de speen weer in mijn mond, en maakt hem achter mijn hoofd vast. De meisjes laten mij wederom achter met mijn gedachten. In elk geval heb ik nu geen smerige panty in mijn mond, bedenk ik mezelf. Ik weet ook altijd het positieve in een negatieve situatie te vinden, denk ik sarcastisch bij mezelf. Opeens voel ik mijn blaas weer vollopen. Meestal hoef ik hooguit drie keer per dag, zeker niet twee keer in een uur! Die melk alleen kon toch niet.... Nee... Niet de melk alleen... Er zat een of andere plaspil in, bedenk ik me... Ik kan het niet lang ophouden, en ik voel mijn plas na drie minuten alweer in de luier lopen. De poep wordt hierdoor weer week, en het vieze gevoel wordt nog erger. Dit wordt een lang middagdutje...
Hoofdstuk 4: What a girl wants...
Ik lag minstens een uur wakker, maar ik ben blijkbaar toch in slaap gevallen, want ik wordt wakker van de meisjes die giechelend om het bed heen staan. Hoewel ze zien dat ik wakker wordt, doen ze net of ik nog slaap. "Denk je niet dat ze toe is aan een schone luier?" zegt Erika. "Ze krijgt pas een schone luier als ze daar lief om vraagt!" zegt Mandy. Oh, nee... Ik moet nog gaan smeken ook, wil ik van die vieze poepluier af... En zolang die speen in mijn mond zit, wordt dat ietwat lastig...
"Oh, kijk, volgens mij wordt Anne-Marietje wakker!" zegt Ellen. "Heb je lekker geslapen, schatje" vervolgt ze met een kinderlijk stemmetje. Ik begin hier echt een grondige hekel aan te krijgen.
"Doe haar die speen af, eens kijken of ze ons wat te zeggen heeft" zegt Mandy, waarmee ze me duidelijk maakt dat ik nu zal moeten smeken om een schone luier. Maar als de speen mijn mond uitkomt, durf ik niet. "Wat is er dan, meisje, zeg het maar tegen mammie?" Ik kan kiezen tussen twee slechte keuzes. Blijven rondlopen in een behoorlijk vieze luier, of me eerst vernederen en dan gewillig een schone luier om laten doen... Ach, het vernederen is niet voor het eerst, en een schone luier klinkt beter dan een poepluier... "Mag ik alstublieft een schone luier om, mamma?" "Nou, dat weet ik niet, hoor... Wat vinden je tantes ervan?" Ik moet dus het hele rijtje af... "Tante Maria, mag ik alstublieft een schone luier om?" "Wil je dat zo graag, meisje?" "Ja, dit meisje wil heeeel graag een schone luier om!" Ik walg van mezelf, maar heb geen keus. "Vraag maar aan je tante Erika, hoor!" "Tante Erika, mag ik alstublieft, alstublieft een schone luier om?" "Daar gaat je tante Ellen over!" "Tante Ellen, wilt u me een schone luier omdoen?" "Wil jij een schone luier om, meisjelief? Dat mag, hoor! Kom maar mee dan!"
Ze maken me los, en nemen me weer mee naar de badkamer, waar ik weer moet gaan liggen op het bankje. Eerst maken ze de onderkant van het luierpakje open, vervolgens trekken ze me het roze broekje uit, en dan worden de plakstrips losgemaakt. Als ze de luier openvouwen, hoor ik weer geklik. De vieze poepluier staat ook op de foto... En, ja hoor, een foto met daarop een hoop bruine rotzooi wordt voor mijn neus gehouden. Ik wist dat het smerig was, maar ZO smerig?!?
De meisjes hebben nu ook een rotklusje, want ze blijven in hun rol van verzorgers, dus maken ze mijn kontje schoon! Het is een kleine wraak op alles wat ze mij hebben aangedaan, maar ik vind het prachtig! Maar natuurlijk moet ook mijn piemel schoongemaakt worden, met als gevolg dat die weer begint te steigeren. Dit keer laat Mandy dat zo, en ze begint hem zelfs een beetje op te wrijven. De pik wordt harder en harder onder haar behandeling, en ik begin het steeds lekkerder te vinden. Ik nader langzaam mijn hoogtepunt, maar voor ik dat bereik stopt ze ermee... "Maak de luier klaar" zegt Mandy, en ik zie dat er weer een luier met een gat erin op een ander wordt gelegd, en die twee luiers leggen ze op het deksel van het toilet. Dan krijg ik plotseling van achter een blinddoek omgebonden. "Wie naar het toilet wil, moet nu gaan!" hoor ik Mandy zeggen. Een rits, wat geschuifel, het geluid dat iemand zit te pissen... En dat hoor ik keurig vier keer. Dan wordt ik begeleid naar de toiletpot, waar ik moet gaan zitten... op een warme, stinkende en zeiknatte luier, waar de dames zojuist voor hebben gezorgd. Tijd om te protesteren krijg ik niet, de luier zit al bijna dicht om mijn kont, en het plastic broekje wordt alweer om mijn benen geschoven. Dan gaat de blinddoek af, en ik zie nog net in een spiegel, voor het broekje over mijn luier wordt geschoven, een enorme, natte plek aan de luier... En ik hoor weer een klik! En ik hoopte nog wel op een schone luier...
Als ik het roze broekje weer aan heb, moet ik weer op het bankje gaan liggen, maar nu met mijn benen rechtuit op het bankje. Het luierpakje wordt nu helemaal uitgedaan, en ik lig weer, op de luier na, naakt. Een riem gaat weer onder mijn armen, om mijn lichaam heen, en de sluiting gaat onder de bank, zodat ik er met mijn vrije handen niet bijkan. Ook mijn benen worden vastgelegd, en het scheerapparaat, waar eerder deze middag mijn schaamharen mee zijn verwijderd, wordt weer tevoorschijn gehaald. Ze scheren mijn benen en borstkas volledig kaal, waarna ze het onmiddellijk behandelen met ontharingscrème , en het enige haar dat ik nog heb zit op mijn hoofd, verborgen onder een blonde pruik met paardenstaartjes... Ik wordt weer losgemaakt, en meegenomen naar Mandy's kamer, waar mijn nieuwe kledij op mij ligt te wachten... Het is een groot, felroze jurkje met witte pofmouwtjes en een enorme witte strik op de rug. Maar voor ik deze aankrijg wacht mij nog een andere verrassing. "Je hebt nou niet bepaald de bouw van een meisje, moet ik zeggen." zegt Mandy, terwijl ze mij van top tot teen bekijkt, duidelijk met moeite haar lachen inhouden als ze ter hoogte van mijn luier komt. "Daar gaan we wat aan doen!" Erika zoekt even in de enorme tas, en haalt er iets uit wat ik niet onmiddellijk tuis kan brengen. Als ze het uitvouwt en ermee naar me toe komt lopen herken ik het als een corset! Mijn armen moet ik omhoog houden, en het corset wordt me om mijn middel gedaan. Met hun vieren spannen ze het ding, waarbij mijn adem bijna uit mijn longen wordt geperst. Maar als het ding (met veel moeite) om zit, moet ik bekennen dat er een hoop buik weggewerkt is. Vervolgens loopt Ellen naar het jurkje toe, maar Erika houdt haar tegen. "Wacht eens even, misschien heb ik een beter idee!" Ze fluistert wat in Mandy's oor, en die glimlacht, en loopt met haar naar een kast toe. Ze rommelen wat in de kast, en opeens draait ze zich om. In haar handen houdt ze een BH! Ik kijk haar smekend aan, en een paar tranen komen weer boven, maar zij lacht m e in mijn gezicht uit, en ik moet mijn armen naar voren houden, zodat ze mij de BH aan kunnen doen. Het ding is mij duidelijk iets te klein, maar voor wat de dames in gedachten hebben werkt het uitstekend, en als ik de BH om heb, komt Maria aan met een pak watten, dat voor een groot deel in de BH verdwijnt, zodat het lijkt alsof ik borsten heb. Met mijn slanke middel erbij, steken ze nog eens een beetje naar voren ook. Dan komt het jurkje aan de beurt. Ik moet erin stappen, en dan hijsen ze het geheel naar boven. Het ding heeft een aantal onderrokken, waardoor het jurkje heel wijd naar buiten spreid. Ook is het nou niet bepaald een lang jurkje, dus mijn roze luierbroekje steekt er nog onderuit. Op mijn rug wordt het dichtgeritst, en ik betwijfel of ik het wel zonder hulp uit zou krijgen. Maar de dames zijn duidelijk van plan het me niet te laten proberen, want Mandy houdt mij een klein hangslotje voor, en klikt het bovenaan de ritssluiting vast.
Nu KAN de jurk niet eens meer uit zonder sleuteltje. De opgevulde BH en het corset zijn nu onzichtbaar, maar de vorm die ze mijn lichaam geven is nu onmiskenbaar duidelijk, en vanuit de verte zou ik een vrouw zijn, verkleed als klein meisje. Als klap op de vuurpijl moet ik gaan zitten, en krijg ik van die kleine meisjes lippenstift op, fel roze met glittertjes erin. Ook krijg ik schattige oorbelletjes in, en een soort diadeem op mijn hoofd. Een beetje rouge geeft mij een lichte blos. Dan nog een paar witte sokjes met kant, en een paar glimmend zwarte meisjesschoenen, met hakjes. Het resultaat is verbluffend, en daardoor nog vernederender. Als ik in de spiegel moet kijken zie ik een vrouw, verkleed als meisje. Ik zou makkelijk kunnen doorgaan voor een jonge meid van een jaar of 17, doordat ik niet bijzonder groot ben, en mijn gezicht zich er blijkbaar goed voor leent om als vrouw te worden opgemaakt. Het corset maakt mij heel slank, en door de opgevulde BH heb ik parmantige borstjes waar ikzelf waarschijnlijk wel op zou kunnen vallen. Maar mijn leven als vrouw bevalt me helemaal niet, mijn corset zit heel erg strak, en het meest irritante is nog dat mijn luier gigantisch kriebelt! Ik probeer te krabbelen, maar de luier is te dik, het helpt niet. Daarbij krijg ik een flinke pets op mijn hand, en Mandy bijt me toe: "Van je luier afblijven! Oh, kriebelt het? Dan ben ik zeker de babypoeder vergeten? Wat dom van me... Je zult nu wel last krijgen van luieruitslag, zo met een natte luier, en de warmte onder je leuke jurkje... Jammer dan! Kom op meiden, dit meisje moet leren van haar luier af te blijven, en dan moet ze leren zich te gedragen als een jonge dame." "Welnee, daar is ze nog veel te klein voor! We laten haar gewoon eerst even genieten van haar jeugd!" zegt Erika daarop. "Hm, goed idee! Meekomen!" zegt Mandy, en ik volg gehoorzaam. We lopen een klein eindje de zoldertrap op. Mijn handen worden met de handboeien voor mij vastgeklikt, en dan bovenaan de spijlen vastgebonden. Dan laten ze mij op een tree staan z odat ik alleen op mijn tenen kan staan en verder aan mijn armen hang, en dan zetten ze al hun tassen op elkaar op de tree erboven, zodat ik niet een stapje naar boven kan doen. Ze zetten een grote, staande spiegel in de deuropening recht tegenover mij, zodat ik constant mijn eigen vernederende positie kan zien. Dan komt Mandy aan met een draagbare CD-speler, zet die bovenop de tassen, en zet hem aan. K3 schalt luid over de overloop. Zo lijken ze mij te willen achterlaten, maar Erika bedenkt dat ze iets vergeten. Ze loopt Mandy's kamer in, en komt terug met een klein rubberen staafje, dat veel wegheeft van een paardenbit. En, jawel, ik krijg het ding tussen mijn tanden, en het wordt, net als de speen, achter mijn hoofd vastgezet. Dan krijg ik nog een grote wit-met-figuurtjes-erop slab om mijn nek, en ze fluistert in mijn oor "Die ga je nodig hebben, van dat ding ga je nogal kwijlen..." Lachend lopen de meisjes naar beneden, en even later hoor ik ze de gang oplopen en de voordeur dichtslaan. Ze zijn weg!
Ze laten me achter in deze positie! Nog steeds heb ik heel veel last van de kriebelende luier, en ik beweeg mijn lichaam in alle bochten die ik kan maken, zonder mijn polsen te veel pijn te doen. Met andere worden, ik schudde mijn heupen een beetje, want meer kon ik niet. En daardoor leek het erop alsof ik meedanste op de vreselijke K3 muziek. En door dat bewegen kreeg Erika nog gelijk ook. Langzaam begon mijn mond zich te vullen met speeksel, en slikken ging niet gemakkelijk. Al vlug druppelde de kwijl van mijn gezicht, op mijn slab, maar ook eronder en ernaast. En al vlug druppelde ook de tranen van mijn kin af. Nog nooit van mijn leven was ik zo vernederd, en nog nooit moest ik zo'n marteling doorstaan. Maar het was dit, of publieke vernedering. Door het gekriebel in mijn luier ging ook mijn pik weer rechtop staan, voor zover daar de ruimte voor was in de strak ingepakte luier. Toch voelde mijn ingepakte edele delen niet slecht in de luier! Het had wel wat, alleen het eeuwige vieze gevoel van de urine van de meisjes bleef vreselijk.Zelf moest ik ook alweer plassen, maar ik weigerde het vrijwillig in de luier te doen.
Hoofdstuk 5: Avondvulling
De K3 CD stond op repeat, en speelde 2 keer, en was al begonnen aan de derde keer toen ik de voordeur en de meisjes weer hoorde. Ik kreeg nu best wel een beetje kramp in mijn kuiten van het lang op mijn tenen staan, en ook mijn polsen deden pijn. Mijn kin was een fontein van kwijl, en het gekriebel in de luier was ondragelijk. De meisjes kwamen gelijk naar boven, en het eerste wat Ellen deed was een foto maken. "Heb je al in je luier geplast?" vroeg Mandy, en ik schudde met het beetje trots dat ik nog had mijn hoofd. Ik had het moeilijk, want door het corset kon mijn blaas niet al te veel meer hebben! "Dat kan dan nooit lang meer duren..." zei Mandy dreigend, en ze kwam met een soort plumeau op mij af. Ze deed mij een schoen en sokje uit, en begon mij onder mijn voet te kriebelen. Maria deed ook goed haar best door met haar nagels over mijn maagstreek te krabbelen. Door de corset voelde ik daar alleen wat gekriebel door, maar dat was genoeg, en met mijn concentratie tegen het vreselijke gekriebel gekeerd, hield mijn blaas het niet meer vol. De urine vloeide mijn luier in, en weer werd ik dieprood van schaamte. Toen werd ik losgemaakt, en we gingen naar beneden. Zodra we de kamer binnenkwamen kwam de geur van patat me tegemoet, de meisjes waren dus naar de snackbar geweest. Ik hoopte maar dat ik niet weer hondenvoer te eten zou krijgen. Maar voor we gingen eten wilden de dames nog wat plezier. Ik moest heel overdreven leren zitten, zodat mijn jurkje niet in de verdrukking kwam te zitten. Ik moest gaan zitten, maar eerst zorgvuldig het jurkje onder mijn billen vouwen, zodat het netjes bleef. Dit moest ik een knap aantal keren doen, totdat ik het helemaal goed had. Ook moest ik netjes blijven zitten, rechtop, zoals het een dame betaamd. Hierna werd de patat opgediend, en al snel werd duidelijk dat er voor mij geen portie was.
Toen de dames hun patat ophadden, liep Mandy naar de keuken, en kwam terug met een bordje babyvoeding! Dit was dus voor mij, en één voor één wilden de meisjes mij voeren. Zelf mocht ik niets inbrengen, en lepeltje voor lepeltje van deze smerige rotzooi werd mijn mond ingeduwd. Na deze vernedering wachtte er nog een nieuwe op mij. Ik moest op de grond lief gaan zitten spelen met een stel barbiepoppen! Zo moest ik een half uurtje blijven zitten, en ik was maar wat blij dat de luxaflex van voor en achter dicht waren, want als iemand mij per ongeluk zo zag, zou het hele geval zeker uitkomen! Toen was het half 8, en de dames vonden dat het bedtijd voor mij was. Het slotje van mijn jurkje ging los, het corset en de BH gingen (goddank) uit, en ik kreeg een schone nachtluier om. Deze was nog veel dikker dan degenen die ik al aan had gehad, maar gelukkig gebruikte Mandy dit keer wel babypoeder, en was het daadwerkelijk een schone luier die ik omkreeg. Ik kreeg het luierpakje weer aan, en alle make-up werd verwijderd. Ik mocht slapen op de logeerkamer, Mandy en haar vriendinnen sliepen op haar kamer. Ik werd slechts met één pols geboeid aan het bed, zodat ik me wel vrij kon bewegen, maar niet uit bed kon.
Wel kreeg ik weer de speen in mijn mond, en ook die bleek op slot te kunnen met het kleine hangslotje, zodat ik die niet zelf uit kon doen.
Alle meisjes gaven mij tenslotte een nachtzoen, en verlieten de kamer, met ieder nog een klopje op mijn dikke luier. Van alle dingen die mij vandaag waren overkomen, was dit het minst erge. Ik had geen jurkje meer aan, wel had ik de pruik nog op. Ik kreeg die er overigens niet gemakkelijk af, en durfde niet het ding kapot te trekken, uit angst voor vergelding de volgende dag. Nog maar één dag, en dan ben ik ervan af! Dacht ik bij mezelf, en viel met die gedachte verbazingwekkend vlug in slaap.
(deel 2)
Hoofdstuk 6: De volgende dag
Maar deze dag zou ik niet bijzonder snel vergeten! Het begon vanaf het moment dat ik wakker werd. Ik hoef nooit 's nachts naar het toilet, en op zich had ik gisterenavond niet genoeg gedronken om nu een probleem te hebben, maar het feit lag er, ik had ongemerkt in mijn luier gepiest. Ik was vroeg wakker, en de dames sliepen uit, en ik moest dus even wachten voor ik zo gevonden werd. Ze hadden vast iets in de babyvoeding gedaan, en ik werd weer kwaad. Wel was ik opgelucht met deze conclusie, want dat betekende dat ik weer gedwongen was te plassen! Nog steeds niet uit vrije wil, dus! Ik viel weer even in slaap, en werd wakker gemaakt door Mandy, die al aangekleed en wel was.
"Goeiemorgen, kleintje van me, hebben wij goed geslapen, Anne-Marietje?" klonk haar tergend vrolijke stemmetje. Ik gromde wat, en keek kwaad. Mandy keek me even nadenkend aan, en pakte toen het sleuteltje, en verwijderde de speen. "Zo, een beetje chagrijnig, hé? Ochtendhumeurtje, dus... Waarom is dat?" "Ach, kom op, die plaspil die jullie in mijn eten hebben gedaan gisteren?" Mandy keek me even totaal verbaast aan.
Toen begon er een verbaasde glimlach op haar gezicht, en ze liep naar mijn luier toe, en knoopte het luierpakje los. "Je wilt toch niet zeggen dat je geplast hebt?!?" Maar de grote plek in mijn luier loog er niet om. Haar reactie verbaasde me wel, maar ik dacht dat het toneelspel was. "Dat zul jij niet weten, hé?" "Je denkt echt dat wij dit hebben gedaan? Luister Onno, ik heb zelf die zooi klaargemaakt gisteren, niemand heeft eraan gezeten, ik ben bang dat je dit zelf hebt gedaan!" Mandy's reactie leek me oprecht, en ik voelde mij rood worden... Ik heb dus zelf in mijn luier geplast?!? "Hoe... hoe kan dat, ik plas nooit 's nachts?!?" Mandy keek me een beetje lachend aan. "Ik denk dat je lichaam zich op de één of andere manier aan de situatie aanpast! Het gaat wel weer over. Maar ik beloof je, geen plaspillen meer vandaag!" Ik was blij dit te horen. Maar nog wel bezorgt over de natte luier, en over wat er dan wél gaat gebeuren vandaag! "Wat gaan jullie dan wel doen?" vroeg ik.
"We waren van plan je vandaag te laten weten hoe het is een wat oudere meid te zijn, maar ik denk dat we de luiers misschien maar beter nog niet kunnen afschaffen!" lachte Mandy gemeen, en ze maakte de handboeien los. Toen maakt ze mijn luierpakje weer dicht, en zei "Maar nu eerst even eten!"
We liepen naar beneden, waar de drie andere meisjes al zaten te wachten. Een bordje babyvoeding stond klaar. Ik werd weer gevoerd, terwijl Mandy het verhaal van mijn nachtelijk ongelukje in geuren en kleuren vertelde aan de anderen. Die lagen dubbel van het lachen, en wilden allemaal mijn luier even zien.
Toen ik klaar was met eten werd Mandy serieus. "Vandaag nemen we je mee naar buiten!" Onmiddellijk werd ik bang. "Jullie zeiden dat niemand dan wij erachter zou komen!" "Niemand komt er ook achter, als jij een beetje meewerkt!" kwam Maria er bovenop. "Het is koopzondag hier, en jij gaat even naar de Albert Heyn voor ons. Maar ons succes van gisteren, in jou omtoveren in een klein meisje heeft ons aan het denken gezet. Als wij ons best allemaal doen, kun jij doorgaan voor een jonge vrouw! Wij maken je zo op dat het sprekend lijkt, en jij verdraait je stem iets, zodat je vrouwelijker klinkt. Je hoeft niet veel te zeggen, je hoeft nergens lang te blijven, niemand komt erachter als we allemaal ons werk goed doen."
Dit klonk me totaal niet gunstig in de oren, maar ik zou waarschijnlijk weer geen keus krijgen.
"Er is alleen een kleine wijziging in de planning, meiden." Zei Mandy plotseling. "Ik denk dat onze kleine meid toch weer een luier om moet..." "Maar dat ziet iedereen!" zei ik, in een vage hoop eronderuit te komen. "Niet noodzakelijk." sloeg Erika mijn hoop de bodem in. "Ik heb ook dunnere luiers bij me. We hebben je alleen de dikkere gegeven, omdat die meer opvielen! Maar als we je die omdoen, hoef je je geen zorgen te maken over enige incontinentie..." (De manier waarop ze dat zei deed me weer blozen) "en kun je gerust naar de Albert Heyn!"
Zo gezegd, zo gedaan. We gingen naar boven, en ik werd volledig ontdaan van alle kleren en accessoires, behalve de pruik, die de nacht bijzonder goed was doorgekomen, iets wat ik niet had verwacht! Ik kreeg een nieuw soort luier om, een veel dunnere, die voor ons doel nog een voordeel had, namelijk dat de bobbel in mijn kruis totaal niet meer opviel. Ook was deze comfortabeler met lopen. Het roze plastic broekje moest er weer overheen, en toen moesten ook de corset en BH weer aan. Die waren nu essentieel, want zonder die dingen zou het wellicht opvallen dat ik niet zomaar een jonge dame was. Erika had wat kleding bij zich van haar wat oudere zus, die kreeg ik aan, en dankzij het corset paste dat ook redelijk.
Toen kreeg ik een make-up beurt van Ellen, die bij de toneelvereniging wel vaker hielp met de make-up. Ik kreeg een subtiele lippenstift op, mijn ogen werden opgemaakt, en ik werd gepoederd, om het te maskeren dat ik zou blozen als ik door de mand dacht te vallen. Tenslotte werden de staartjes uit mijn haar (ik ging over de pruik al daadwerkelijk denken als 'mijn' haar) gehaald, en in een keurige lange staart op mijn rug gedaan. En wederom verbaasde ik mij over het resultaat. Dit kon nog best eens gaan lukken! Ik was geen knappe meid, en voor een meisje hadden er een paar pondjes af gemogen, maar toch was het allemaal heel overtuigend!
"Okee, even de regels" zei Mandy toen we klaar waren. Je gaat zodadelijk achterom, je loopt naar het dorp, en je koopt bij de Albert Heyn twee pakjes tampons! En een pakje condooms, om het nog wat leuker te maken! Je krijgt nog geen geld, want wij volgen je, en in de winkel geven wij je geld als we 'toevallig' langslopen. We houden je steeds in de gaten, als je wegloopt, of iets doet waar wij het niet mee eens zijn, gaan de foto's gelijk daar op het prikbord! We zetten je naam er voor de duidelijkheid gelijk maar even bij! Begrepen?" Ik knikte, en zag hier tegenop. Ik moest tampons kopen, en condooms. Condooms waren zo erg niet, dat deed ik vaker, en als alles goed ging zou niemand mij vreemd vinden als ik tampons kocht, ik was uiteindelijk een meisje... Maar allebei? Één van de twee zou vreemd lijken! Ik wist dit nog niet zo zeker.
Ik kreeg schoenen aan van mijn tante, ze waren mij net iets te klein, en ik moest even oefenen met goed lopen erop. Na een kwartiertje was het overtuigend genoeg, en ik werd de deur uitgezet. Net op dat moment voel ik weer aandrang om te plassen, en ik verwachtte eigenlijk al dat ik het niet op kon houden. Maar mijn sluitspier doet zijn werk, en er loopt niets uit, zoals gewoonlijk. Zou het dan eenmalig geweest zijn vannacht? denk ik bij mezelf, maar ik wilde geen risico lopen. "Mandy, ik moet plassen" zeg ik nog even. "Kun je het ophouden?" vraagt ze, en ik antwoord twijfelend, maar eerlijk "Waarschijnlijk wel..." "Dan mag je als we terugkomen. We zijn niet lang weg." Met een zucht leg ik me hierbij neer...
Hoofdstuk 7: Avonturen in de AH
Ik liep zo snel, en onopvallend als ik kon door het dorp, hopend dat ik geen bekenden tegen zou komen. Gelukkig kom ik zelf niet vaak in dit gedeelte van het dorp, ik ga meestal naar het winkelcentrum in onze buurplaats. Ik wandel de Albert Heyn binnen, verwonderend dat de plas blijft zitten, alsof er niets aan de hand is. Ook verwonder ik mezelf erover dat niemand me lijkt te zien. Ik heb het gevoel dat het duidelijk te zien is dat ik niet ben wat ik lijk, maar niemand anders schijnt dat te vinden. Voor ik een hoek in de supermarkt omloop, zie ik de vier meiden mij volgen, schijnbaar vrolijk babbelend over koetjes en kalfjes.
Ik loop regelrecht naar de plek waar tampons en condooms te vinden zijn, en bekeek het rek om te kijken welke soort of welk merk ik moest hebben. De condooms had ik vlug te pakken, maar welke tampons moest ik hebben? Ik had geen idee. Op dat moment zie ik in mijn ooghoek Ellen op mij afkomen. Ze blijft naast me staan, en wijst voorzichtig een bepaald pakje tampons aan. Ik pak het van het rekje, maar op dat moment stoot Ellen het uit mijn hand. Ik buk me om het op te rapen, en zij bukt ook, en vlug fluistert ze in mijn oor "Pis in je luier, anders hangen we de foto's op!" Vervolgens loopt ze door. Ik heb ook nog geen geld, en dus een probleem! Het is duidelijk dat ik de winkel alleen mag verlaten met een natte luier, en daar heb ik weinig zin in. Maar ik moet wel, en probeer me te ontspannen.
Maar wat ik ook probeer, de plas wil niet meer komen! Mijn hele zindelijkheidstraining keerde zich tegen mij! Ik loop even rond, en ja hoor, na een paar minuten voel ik weer wat komen. Erg vlug gaat het niet, dus ik moet iets verzinnen om te blijven staan, maar niet op te vallen. Ik zie het tijdschriften rek, en loop ernaartoe. Ik pak een autoblad dat ik thuis ook lees, en hoor wat achter me. Ik zie dat twee jongens me aankijken, duidelijk verbaast over mijn keuze van tijdschrift! Ik besef ook dat de jongens nog weel eens konden gaan proberen me te versieren als ik hier lang bleef, en raak in paniek. Het eerste dat ik doe is het autoblad verruilen voor een Libelle! Het ergste blad dat ik kon pakken, maar minder vreemd voor mijn uiterlijk. Ik pers en pers, en voel langzaam de plas komen.
Ook voel ik de grote boodschap komen, maar die is voor later zorg. Ik pers nog wat meer, en ik geloof dat de jongens iets merken, en door mijn vreemde gedrag toch hun lust iets kwijt te raken. Maar ze houden mij nog steeds in de gaten! Ook de vier meiden zie ik ietwat verderop uitgebreid discussiëren over de beste chocola, en ondertussen mij af en toe een blik toewerpen, duidelijk met leedvermaak in hun ogen. Na veel moeite weet ik een dun straaltje urine naar buiten te persen, en als dat er eenmaal is, is er geen houden meer aan. Als er iemand dichtbij mij stond, zou die het wellicht kunnen horen, misschien zelfs ruiken, maar gelukkig zijn de jongens hem zojuist gesmeerd, en is er verder niemand in de buurt dan mijn bewaaksters.
Zodra ik de Libelle neerleg lopen ze langs mij heen, en één van hen duwt mij onopgemerkt wat geld in mijn handen, en fluistert "Neem die Libelle ook maar gelijk mee!" Mijn eerste reactie is weer die schaamte, maar dan zie ik dan ze mijn eigen portemonnee in hun handen hebben! Ik moet die zooi betalen met mijn eigen geld! Ik voel me weer pissig worden, en ook voel ik opeens dat er naast de urine ook een klein beetje poep is ontsnapt. Dit zal ik thuis wel weer horen...
Ik reken af, de juffrouw vraagt nog even "Spaart u zegels?" "Ehm, nee hoor, dank u wel" mompel ik met een meisjesachtige stem, en wandel na het afrekenen zo vlug mogelijk de winkel uit, en regelrecht naar huis. De deur zit op slot, maar ik hoef niet lang te wachten, de meisjes komen vlak achter mij aan. Ze openen de deur, en we gaan naar binnen, ik laat mij opgelucht op de bank ploffen, waarna Maria direct kwaad wordt. "Zo hebben wij het jou niet geleerd, gisterenavond, madam! Laat maar eens zien hoe het moet!" Ik sta vlug weer op, vouw mijn denkbeeldige jurk onder mijn billen en ga rustig zitten. Ik blijf keurig rechtop zitten, en doe als een dame mijn benen over elkaar, en leg mijn handen op mijn knieën. Alle vier de meisjes schieten in de lach, en ik voel me weer rood worden van schaamte...
Hoofdstuk 8: Tampons, condooms en andere spelletjes
De luier wordt niet verschoond, en als ik meld dat er een beetje poep mee is gekomen, en er nog meer aan komt, lachen de meisjes alleen maar harder, en melden mij dat ik ook dat in de luier mag doen. Uiteindelijk heb ik nu al twee maal zonder hulpmiddelen in mijn broek geplast, en nog niet zonder hulpmiddelen erin gepoept. Voor het zover is wordt ik eerst weer mee naar boven genomen, waar ik weer in het trapgat wordt vastgebonden met mijn armen omhoog. "Als je gepoept hebt, maken we je wel weer los!" Net als ik me afvraag wat ik dit keer in mijn mond krijg om me stil te houden, hoor ik wat plastic scheuren, en Mandy haalt een handjevol tampons uit de verpakking.
Ze stopt mijn mond vol met tampons, en spuit vervolgens nog een beetje water in mijn mond. De zakdoek gaat er weer voor, en ik voel de tampons in mijn mond uitzetten, nat wordend van het water en mijn eigen kwijl. Als ik eenmaal met veel moeite mijn luier volpoep (en omdat het zo'n kleine luier is ook echt VOLpoep) met vloeibare poep, vanwege de maaltjes babyvoeding die ik heb moeten eten, is mijn mond echt propvol van alle uitgezette tampons. Toch sta ik daar nog ruim een half uur voor mijn verlossing komt. En de dames zien eruit alsof ze klaar zijn om mij een nieuwe serie vernederingen toe te dienen. Ze maken mij los, en ik wordt verschoond. Maar als mijn kontje weer helemaal schoon is, besluiten ze een nieuwe marteling te proberen.
Maria haalt weer een tampon uit de verpakking, en smeert mijn poepgaatje in met vloeibare zeep. Vervolgens schuift ze er de tampon naar binnen, maar zo dat hij blijft steken. Vervolgens spuit ze er weer wat water in, en het ding zet onmiddellijk weer uit. Dit is goed te voelen ook, en het doet knap pijn! Dan krijg ik weer een dunne luier om. "Zo, nu ben je echt een pubermeisje, met een tampon in je gaatje, en eigenlijk mis je nog één ding!" Erika komt de badkamer binnenlopen met een klein doosje. Ze haalt er een pil uit, en die moet ik slikken. Ik vraag haar nog wat het is, maar ze weigert antwoord te geven. Ze belooft me dat het geen plas- of poeppil is, en zegt dat het geeneens echt effect op mij zal hebben. Ik slik het ding door. De meisjes schieten in de lach, en zeggen dat ik nu officieel ook aan De Pil ben! Ik heb een anticonceptiepil geslikt!!! "En wel elke dag slikken, hé? Anders heeft het geen zin, hoor!" lachen de meisjes!
Ik moet weer in het luierbroekje stappen, en dan willen de dames me weer gaan aankleden. Maar met andere kledij dan ik vanmorgen aan heb gehad. Dat waren gewoon een damesbroek en een truitje geweest, nu hebben ze wat anders in gedachten. In Mandy's kamer krijg een paar panty's in mijn handen geduwd, en die moet ik aantrekken. Dan krijg ik witte bloes aan met veel kant, maar niet voordat ze mijn BH nog ietwat hebben bijgevuld, zodat mijn borsten nu onnatuurlijk groot lijken. De bloes valt er netjes overheen, en het onnatuurlijke neemt wat af, ik heb nu gewoon grote borsten.
Vervolgens krijg ik een heel erg kort rokje aan, en twee lange witte sokken. De glimmende hakschoentjes gaan weer aan, en ook krijg ik nu weer twee staartjes in mijn haar. Dan binden ze mij vast op een stoel. Mijn benen worden ieder aan een stoelpoot gebonden, waardoor ik ietwat wijdbeens kom te zitten. Mijn armen worden achter de stoelleuning met de handboeien vastgezet, en ik krijg nog een riem om mijn middel en de leuning. Ik kan geen kant meer op, en de stoel wordt voor de spiegel geschoven. Daar pakken de meiden hun make-up spullen weer, en het volgende uur word ik gebruikt als make-up pop. Ze beginnen met mijn lippen, die een vuurrode kleur krijgen. Vervolgens krijg ik de vieze panty die ik gisteren ook in mijn mond had weer in mijn mond, zodat ik niet meer kan protesteren.
Dan leven ze zich met van alles en nog wat uit, en hoewel ik verschillende 'looks' heb gehad in dat uur, blijf ik uiteindelijk over met hevige mascara, rouge en lippenstift. Maar ook mijn haar hebben ze toegetakeld met haarstukjes en haarbandjes en zo. Ik zie eruit als een klein kind dat met haar moeders make-up heeft gespeeld.
Zo laten ze me maar weer even zitten, voor de spiegel, zodat ik hun kunststukje steeds kan bewonderen. Als ik daar zo alleen zit, voor de spiegel, met alle vernederingen aan en in mijn lichaam (de anticonceptiepil ergens in mijn maag, de tampon nog steeds pijnlijk in mijn kont, de luier, de pruik, de meisjeskleren) begint langzaam mijn pik weer te groeien. Ik schijn dit op een bepaalde manier opwondend te vinden?!? Dit verbaast me, maar mijn schone luier zit wel erg lekker, veel beter dan gebruikte luiers. De tampon zit wel in de weg, ik heb steeds het gevoel dat ik moet poepen, maar het er niet uit wil. Hoezeer ik ook pers, de tampon blijft stevig zitten, als een kurk tussen mijn billen.
Ook vraag ik me af of die pil niet op een bepaalde manier schadelijk is voor jongens... Hij is uiteindelijk voor meisjes en vrouwen, wellicht zitten er dingen in die voor een man toch niet goed gaan. Maar uiteindelijk kom ik tot de conclusie dat het ergste van die pil het feit is dat ik hem geslikt heb, iets dat over het algemeen echt alleen vrouwen doen. En weer de steigering van mijn pik. Ik probeer te bewegen, mijn pik te bevredigen op welke manier dan ook. Ik merk dat het schuren van de luier langs mijn pik erg lekker is, als ik het maar snel genoeg doe. Ik schuif een poosje heen en weer op de stoel, maar erg snel gaat het allemaal niet.
Op dat moment komen de meisjes weer binnen, en onwillekeurig voel ik mezelf rood worden. De meisjes snappen meteen dat ik iets aan het doen was, maar ze denken dat ik bezig was met ontsnappen. Ze checken al mijn boeien, maar ik zit zo vast als een huis. Dan grijpt Mandy opeens in mijn kruis, en voelt mijn harde penis. "Aha! Meneer zat zich te vermaken!" klinkt haar gemene lach. "Misschien kunnen wij hem daar een beetje mee helpen." Ze maken mij los, maar laten de panty zitten. Ik moet op Mandy's bed gaan liggen, waar mijn voeten ieder aan een punt van het bed worden vastgemaakt. Ook mijn armen gaan nu ieder naar een punt. Dit doen ze met een soort dunne doekjes, waar ze er ook een stel van in mijn haar hadden geknoopt. Meisjes gebruiken het vaak als een soort sluiers. Dit materiaal is sterker dan het eruit ziet, want het lijkt alsof je het zo aan stukken scheurt, maar mijn polsen zitten er erg goed mee vast.
Wel ben ik blij dat het zo gebeurt, want de handboeien zijn minder comfortabel. Dan trekken ze mijn rokje omhoog, en de luier maken ze los. Mandy checkt of de tampon nog op zijn plekje zit, terwijl mijn pik trots omhoog steekt. "Meiden, als jullie vriendje het met jullie wil doen, willen jullie toch zeker wel wat ervaring hebben, he?" vraagt Mandy met een enorme grijns. "Wat vinden jullie van jullie eigen sexpop om op te oefenen?" Dit gaat me te ver! Deze meiden zijn 15, veel jonger dan ik, en minderjarig!
"We moeten er natuurlijk wel voor zorgen dat hij er zelf niet te veel plezier aan beleeft, wat jullie?" Maria komt met het pakje condooms dat ik die ochtend gekocht had aanzetten, en de meiden pakken er allemaal een paar uit. Mandy stroopt de eerste om mijn pik, de volgende volgt, en de meiden gaan door totdat er een stuk of 10 condooms om mijn stijve penis zitten. Het zit erg strak, maar het erge hieraan is dat ik bijna geen gevoel in de penis heb. Er zit een te dikke laag omheen. Ellen begint. Weer word ik geblinddoekt, blijkbaar vinden ze dat ik HUN edele delen NIET mag zien... Dan gaat ze met haar blote kont wijdbeens voor mijn kruis zitten, en laat zich over de met condooms beladen penis zakken. Nou had ik op dit moment zelf ook nog nooit seks gehad, behalve dan dat ik mezelf wel eens aftrok.
Maar ook de meisjes waren hier nieuw in, en waren duidelijk gewoon aan het experimenteren. Het duurde dan ook even voordat ik Ellen langzaam klaar hoor, en voel komen. Voel, omdat ze haar knieën in mijn heupen perst op haar hoogtepunt. Mijn penis merkt er verrekte weinig van, maar blijft onder de attenties wel stijf. Als Ellen klaar is volgt de volgende, ik kan niet zien of horen wie, en dankzij aanwijzingen van Ellen komt zij al wat vlugger klaar. Het is enorm opwindend om op deze manier misbruikt te worden, en als oefenpop te dienen in een soort seksuele voorlichtingsles voor kleine meisjes. Maar om nou te zeggen dat ik zelf bevredigd werd... Mijn geschuifel in de luier was lekkerder! Bij de derde was het de beurt aan Mandy. Dit weet ik, omdat ze sterk aarzelde of ze haar neef wel wou verkrachten. Maar uiteindelijk gaf ook zij toe aan haar lusten, en bereed mijn pik. Zij kwam het heftigst klaar, en ging toen van mij af. \
Nu was de beurt aan de laatste, ik wist niet of het Maria of Erika was, maar ik merkte wel dat zij dit niet wilde. Zij wilde het zonder pottenkijkers doen, e
