Bedplasser91
Plasticbroekjesfan!
Dit is geen verhaal, maar een herinnering die getriggerd werd door iets wat ik zojuist in een andere posting heb gelezen. Het is niet zozeer abdl gerelateerd maar gaat wel over mijn bedplassen en hoe ik me een weekje helemaal vrij voelde en me nergens voor hoefde te schamen.
We gingen kamperen. Mijn beste vriend, Piet, net als ik 14, en omdat er toch op ons "opgepast" moest worden, gingen zowel zijn als mijn broer mee, een twee jaar ouder dan wij. Het was een stralende zomer, net zoiets als nu. Op de fietsen hadden we de twee kleine puptentjes verdeeld en achterop mijn bagagedrager zat ook een vrij grote tas. Tenslotte zaten daar naast een slaapzak en wat kleren, ook mijn pak luiers en plasticbroekjes in. Ik was nog altijd bedplasser. Piet wist dat natuurlijk en had mij, toen we elkaar leerden kennen in de brugklas, verteld dat hij het ook nog geregeld deed. Niet elke nacht zoals ik, maar toch! Ook hij had voor de zekerheid zijn luiers meegekregen, maar was, anders dan ik, niet van plan die elke nacht aan te trekken!
We waren onderweg naar een camping in het midden van het land, een goede honderd kilometer fietsen. Geen probleem voor ons jongens, want alleen al om naar school te komen, moest ik elke morgen 16 km. fietsen, en 's middags weer 16 km. terug. Da's gewoon in Friesland.
Toen we een grote rivier ontwaarden, besloten we om daar pauze te houden. Van het landweggetje waar we fietsten ging het steil naar beneden en zo ontdekten we een klein kampje land direct aan de rivier, omgeven door bosschages en vanaf dat weggetje onzichtbaar. Al picknickend vonden we dit zo'n gouden plekje dat we zonder veel overleg besloten om voorlopig hier te blijven. Waarom geld uitgeven voor een camping? We zouden het even aankijken, maar toen er na uren nog niemand voorbij was gekomen, laat staan naar beneden had gekeken, hebben we de tentjes opgezet. Piet en ik aan de ene kant van het veldje, mijn broer en Henk aan de andere kant. Een gasbrandertje hadden we bij ons, er was een dorpje in de buurt waar ze vast wel een winkel hadden, we zouden ons wel redden. En met de fietsen konden we overal heen, maar vandaag in ieder geval bleven we hier.
Er voeren grote schepen langs, zo'n rivier verveelt nooit. En we konden er zwemmen ook.
Maar nu reden dat ik dit hier als herinnering deel. Het was zo warm dat ik 's nachts alleen maar mijn luier en mijn plasticbroekje aan had. Uiteraard had ik 's morgens in bed geplast en was doornat. Ik kroop uit de tent en rekte me lekker uit. Piet lag nog in de tent, keek omhoog en grijnsde om mijn natte luier onder het plasticbroekje. Daar had ik wel een antwoord op en plaste nog eens lekker in het broekje. Volgens mij kon je dat zelfs horen! In mijn natte luier en met verder alleen dat plasticbroekje aan liep ik naar de tent van onze broers. Gewoon zo over het veld. Op blote voeten over het nog vochtige gras. Niemand die het zag. Niemand die zich er aan stoorde. Geen vreemde voor wie ik moest verbergen dat zo'n grote jongen als ik nog in bed plaste. Een luier om moest. En een plasticbroekje aan had.
Even kletsen met de grote broers, maar die wilden nog niet opstaan.
Ik liep naar de rivier. Schoof aan de oever het natte plasticbroekje naar beneden en legde dat zorgvuldig neer op een graspolletje. In alleen mijn luier ging ik het water in, deed 'm uit en - niet erg milieubewust, maar welke jongen was dat toen - liet 'm wegdrijven op de stroom. Zat nog best gang in, dat water!
Ik heb wat rondjes gezwommen, het was nog erg vroeg. Er kwam af en toe wel een schip voorbij, maar de rivier was breed en ik denk niet dat ze op zwemmende jongens letten. Het plasticbroekje heb ik opgeraapt en afgespoeld en tegen de tijd dat ik weer uit het water kwam, waren de grote jongens ook al op, Piet kwam meedenkend met een onderbroek en mijn korte broek aanzetten en er was zelfs iets van ontbijt.
We zijn hier een paar nachten gebleven. Niemand heeft in die tijd ons gouden plekje gezien of betreden. Op de fiets reden we naar dat dorp en we letten goed op als we vanuit de bosjes het weggetje opdraaiden. Maar er kwam eigenlijk nooit iemand langs. Ik plaste elke nacht in bed (ben pas op m'n 16e 'droog' geworden) en liep zowel 's morgens als 's avonds rond in mijn plasticbroekje. Een paar keer zat ik ook in een natte luier en mijn plasticbroekje voor de tent te ontbijten. Dat ik in mijn plasticbroekje liep vonden de andere jongens heel gewoon. Mijn vriendje Piet plaste die week ook twee keer in bed. De eerste keer moest hij zijn slaapzak te drogen leggen, daarna was hij zo verstandig om 's nachts ook zijn luier en plasticbroekje aan te doen. Zo liepen we 's morgens allebei gewoon in onze (natte) plasticbroekjes rond. Het gevoel van absolute vrijheid dat dat ons gaf en de herinnering die ik daar aan heb, is de reden dat ik dit hier even deelde!
We gingen kamperen. Mijn beste vriend, Piet, net als ik 14, en omdat er toch op ons "opgepast" moest worden, gingen zowel zijn als mijn broer mee, een twee jaar ouder dan wij. Het was een stralende zomer, net zoiets als nu. Op de fietsen hadden we de twee kleine puptentjes verdeeld en achterop mijn bagagedrager zat ook een vrij grote tas. Tenslotte zaten daar naast een slaapzak en wat kleren, ook mijn pak luiers en plasticbroekjes in. Ik was nog altijd bedplasser. Piet wist dat natuurlijk en had mij, toen we elkaar leerden kennen in de brugklas, verteld dat hij het ook nog geregeld deed. Niet elke nacht zoals ik, maar toch! Ook hij had voor de zekerheid zijn luiers meegekregen, maar was, anders dan ik, niet van plan die elke nacht aan te trekken!
We waren onderweg naar een camping in het midden van het land, een goede honderd kilometer fietsen. Geen probleem voor ons jongens, want alleen al om naar school te komen, moest ik elke morgen 16 km. fietsen, en 's middags weer 16 km. terug. Da's gewoon in Friesland.
Toen we een grote rivier ontwaarden, besloten we om daar pauze te houden. Van het landweggetje waar we fietsten ging het steil naar beneden en zo ontdekten we een klein kampje land direct aan de rivier, omgeven door bosschages en vanaf dat weggetje onzichtbaar. Al picknickend vonden we dit zo'n gouden plekje dat we zonder veel overleg besloten om voorlopig hier te blijven. Waarom geld uitgeven voor een camping? We zouden het even aankijken, maar toen er na uren nog niemand voorbij was gekomen, laat staan naar beneden had gekeken, hebben we de tentjes opgezet. Piet en ik aan de ene kant van het veldje, mijn broer en Henk aan de andere kant. Een gasbrandertje hadden we bij ons, er was een dorpje in de buurt waar ze vast wel een winkel hadden, we zouden ons wel redden. En met de fietsen konden we overal heen, maar vandaag in ieder geval bleven we hier.
Er voeren grote schepen langs, zo'n rivier verveelt nooit. En we konden er zwemmen ook.
Maar nu reden dat ik dit hier als herinnering deel. Het was zo warm dat ik 's nachts alleen maar mijn luier en mijn plasticbroekje aan had. Uiteraard had ik 's morgens in bed geplast en was doornat. Ik kroop uit de tent en rekte me lekker uit. Piet lag nog in de tent, keek omhoog en grijnsde om mijn natte luier onder het plasticbroekje. Daar had ik wel een antwoord op en plaste nog eens lekker in het broekje. Volgens mij kon je dat zelfs horen! In mijn natte luier en met verder alleen dat plasticbroekje aan liep ik naar de tent van onze broers. Gewoon zo over het veld. Op blote voeten over het nog vochtige gras. Niemand die het zag. Niemand die zich er aan stoorde. Geen vreemde voor wie ik moest verbergen dat zo'n grote jongen als ik nog in bed plaste. Een luier om moest. En een plasticbroekje aan had.
Even kletsen met de grote broers, maar die wilden nog niet opstaan.
Ik liep naar de rivier. Schoof aan de oever het natte plasticbroekje naar beneden en legde dat zorgvuldig neer op een graspolletje. In alleen mijn luier ging ik het water in, deed 'm uit en - niet erg milieubewust, maar welke jongen was dat toen - liet 'm wegdrijven op de stroom. Zat nog best gang in, dat water!
Ik heb wat rondjes gezwommen, het was nog erg vroeg. Er kwam af en toe wel een schip voorbij, maar de rivier was breed en ik denk niet dat ze op zwemmende jongens letten. Het plasticbroekje heb ik opgeraapt en afgespoeld en tegen de tijd dat ik weer uit het water kwam, waren de grote jongens ook al op, Piet kwam meedenkend met een onderbroek en mijn korte broek aanzetten en er was zelfs iets van ontbijt.
We zijn hier een paar nachten gebleven. Niemand heeft in die tijd ons gouden plekje gezien of betreden. Op de fiets reden we naar dat dorp en we letten goed op als we vanuit de bosjes het weggetje opdraaiden. Maar er kwam eigenlijk nooit iemand langs. Ik plaste elke nacht in bed (ben pas op m'n 16e 'droog' geworden) en liep zowel 's morgens als 's avonds rond in mijn plasticbroekje. Een paar keer zat ik ook in een natte luier en mijn plasticbroekje voor de tent te ontbijten. Dat ik in mijn plasticbroekje liep vonden de andere jongens heel gewoon. Mijn vriendje Piet plaste die week ook twee keer in bed. De eerste keer moest hij zijn slaapzak te drogen leggen, daarna was hij zo verstandig om 's nachts ook zijn luier en plasticbroekje aan te doen. Zo liepen we 's morgens allebei gewoon in onze (natte) plasticbroekjes rond. Het gevoel van absolute vrijheid dat dat ons gaf en de herinnering die ik daar aan heb, is de reden dat ik dit hier even deelde!
Laatst bewerkt:
