Vertaald door: Wim
De schrijver van deze, uit het Amerikaans vertaalde, brief deelt met ons hoe hij door zijn vriendin behandeld wordt.
Een aantal weken geleden was ik bij een grote picknick en een moeder was daar met een zoontje van vijf die nog steeds overdag luiers droeg. Hij droeg Pampers met daaroverheen een plastic broek, ze had zelfs een luiertas mee. Ze verschoonde hem één keer terwijl ik daar was. Hij lag daar, lekker aan zijn duim zuigend terwijl zijn moeder hem een schone broek aantrok. Ik denk dat hij ook 's nachts nog wel luiers draagt. Het was een opwindend gezicht omdat het me deed terugdenken aan de tijd dat ik zelf luiers moest dragen vanwege mijn bedplassen.
Ik woonde sinds ongeveer tien jaar samen met mijn vrouw. Ze is nogal dominant en toen ze hoorde dat ik nog wel eens in bed plaste moest ik iedere nacht luiers en een plastic broek dragen. Ook deed ze een rubber hoeslaken om het matras en een wit rubber laken voor mij om onder te slapen.
En geloof me maar, ze spaarde me niet. Meestal moest ik voor het naar bed gaan al over de knie (ze wist dat ik toch weer nat wakker zou worden) en daarbij gebruikte ze dan altijd een brede zwarte leren herenriem. Ze begon onderaan mijn dijen en tegen de tijd dat ze dan bij mijn billen was, was ze goed op dreef. Meestal was ik tegen die tijd aan het kermen of zelfs schreeuwen. Ik smeekte haar om op te houden, maar ze stopte pas als zij het genoeg vond. Aan het begin van onze relatie maakte ze duidelijk dat ik maar één luier per nacht zou krijgen en dat als ik nat zou zijn voordat ik ging slapen: jammer dan. Dan zou ik nat zijn tot de volgende morgen.
Op een avond had ze me klaargemaakt voor de nacht en ging zelf nog even televisie kijken in de kamer. Ik had in mijn luier geplast voordat ik in slaap viel en ik riep haar. Ze kwam boos de slaapkamer binnen. Ik vroeg haar of ik kon worden verschoond omdat mijn luier drijfnat was.
Het vuur schoot uit haar ogen en ik wist dat ik goed fout zat, maar ik dacht dat ze tenminste toegaf en me ging verschonen. Echter, ze trok de lakens weg en voelde of ik echt nat was, de dikke natte prop zei haar genoeg. Ze scheurde mijn plastic broek naar beneden, speldde mijn luier los en bracht die naar de badkamer
Toen ging ze naar haar klerenkast en haalde de riem tevoorschijn. Ze zei me voorover te gaan staan en kleurde met de riem mijn dijen en billen vuurrood. Daarna liep ze kalm terug naar de badkamer, pakte mijn zeiknatte luier weer op en speldde deze weer keurig om mijn rode billen. Ze trok de plastic broek weer omhoog en zei me te gaan slapen tenzij ik nog wat veel ergers wilde laten gebeuren.
De gehele daaropvolgende week strafte ze me door me 's avonds een hele strakke plastic broek aan te trekken, zo op mijn naakte huid, daarover een katoenen luier, veilig vastgespeld en tenslotte een andere plastic broek over die luier: sprekend over oncomfortabel! Een week lang die behandeling overtuigde me ervan niet meer om een verschoning te vragen, nat of niet nat!
De schrijver van deze, uit het Amerikaans vertaalde, brief deelt met ons hoe hij door zijn vriendin behandeld wordt.
Een aantal weken geleden was ik bij een grote picknick en een moeder was daar met een zoontje van vijf die nog steeds overdag luiers droeg. Hij droeg Pampers met daaroverheen een plastic broek, ze had zelfs een luiertas mee. Ze verschoonde hem één keer terwijl ik daar was. Hij lag daar, lekker aan zijn duim zuigend terwijl zijn moeder hem een schone broek aantrok. Ik denk dat hij ook 's nachts nog wel luiers draagt. Het was een opwindend gezicht omdat het me deed terugdenken aan de tijd dat ik zelf luiers moest dragen vanwege mijn bedplassen.
Ik woonde sinds ongeveer tien jaar samen met mijn vrouw. Ze is nogal dominant en toen ze hoorde dat ik nog wel eens in bed plaste moest ik iedere nacht luiers en een plastic broek dragen. Ook deed ze een rubber hoeslaken om het matras en een wit rubber laken voor mij om onder te slapen.
En geloof me maar, ze spaarde me niet. Meestal moest ik voor het naar bed gaan al over de knie (ze wist dat ik toch weer nat wakker zou worden) en daarbij gebruikte ze dan altijd een brede zwarte leren herenriem. Ze begon onderaan mijn dijen en tegen de tijd dat ze dan bij mijn billen was, was ze goed op dreef. Meestal was ik tegen die tijd aan het kermen of zelfs schreeuwen. Ik smeekte haar om op te houden, maar ze stopte pas als zij het genoeg vond. Aan het begin van onze relatie maakte ze duidelijk dat ik maar één luier per nacht zou krijgen en dat als ik nat zou zijn voordat ik ging slapen: jammer dan. Dan zou ik nat zijn tot de volgende morgen.
Op een avond had ze me klaargemaakt voor de nacht en ging zelf nog even televisie kijken in de kamer. Ik had in mijn luier geplast voordat ik in slaap viel en ik riep haar. Ze kwam boos de slaapkamer binnen. Ik vroeg haar of ik kon worden verschoond omdat mijn luier drijfnat was.
Het vuur schoot uit haar ogen en ik wist dat ik goed fout zat, maar ik dacht dat ze tenminste toegaf en me ging verschonen. Echter, ze trok de lakens weg en voelde of ik echt nat was, de dikke natte prop zei haar genoeg. Ze scheurde mijn plastic broek naar beneden, speldde mijn luier los en bracht die naar de badkamer
Toen ging ze naar haar klerenkast en haalde de riem tevoorschijn. Ze zei me voorover te gaan staan en kleurde met de riem mijn dijen en billen vuurrood. Daarna liep ze kalm terug naar de badkamer, pakte mijn zeiknatte luier weer op en speldde deze weer keurig om mijn rode billen. Ze trok de plastic broek weer omhoog en zei me te gaan slapen tenzij ik nog wat veel ergers wilde laten gebeuren.
De gehele daaropvolgende week strafte ze me door me 's avonds een hele strakke plastic broek aan te trekken, zo op mijn naakte huid, daarover een katoenen luier, veilig vastgespeld en tenslotte een andere plastic broek over die luier: sprekend over oncomfortabel! Een week lang die behandeling overtuigde me ervan niet meer om een verschoning te vragen, nat of niet nat!
