Vertaald door: Wim
Toen mijn vriendin me betrapte terwijl ik een luier en een plastic broek droeg, lachte ze zich bijna ziek.
"Wat doet een grote vent zoals jij in luiers en baby broekjes, huh? Je lijkt wel op mijn neefje van twee. Oh en het is zo'n leuk gehoor als je die klapjes op zijn dikke kippekontje geeft." Ik bloosde zo erg dat het wel leek alsof mijn wangen in de brand stonden.
"Hier blijven, ik ga naar de winkel en ben zo terug. Houd je luier en plastic broekje maar aan, ik vind het je wel leuk staan." Ik hoorde haar lachen terwijl ze de deur uit liep.
Ik was in paniek! Wat was ze met me van plan? Hield ze nog steeds van me? Wat ging ze kopen? Haar lachen en plagen waren bijna teveel. En het ergste was, ik wist dat het hier niet mee zou stoppen. Ze genoot echt van mijn gekke baby kleertjes en mij te vernederen.
Al vlot kwam ze terug met een kleine plastic tas.
"Kijk eens wat ik voor je gekocht heb: een baby flesje." Ze vulde het met melk en gaf het aan me.
Toen knoopte ze een plastic slabbetje rond mijn nek. "Tijd voor baby's flesje," lachte ze.
Met tegenzin begon ik aan de speen te zuigen. Ik vroeg me af hoe ver ze dit door wilde voeren.
"Nou, is dat niet lekker?' Ze gaf zachte klopjes op mijn kruis en vroeg:
"Hoe is het met mijn baby's luier? Is hij nat?"
"Nee," murmelde ik langs mijn speen.
"Ach, ik weet dat je het na een paar flesjes wel voor mij in je broek zal doen."
Nadat ik vier flesjes had leeggedronken kondigde ze aan dat we een stukje gingen rijden met haar auto. "Mag ik iets aantrekken over mijn plastic broek?', vroeg ik.
"Nee," zei ze. Ik huilde en smeekte haar maar ze wilde niet buigen. Ik vloog naar de auto en zij kwam achter me aan.
Na ongeveer twintig minuten begon ik te kreunen in mijn stoel.
"Wat is er kindje, moet jij een plasje doen?"
"Ja," antwoorde ik. "Heel erg zelfs."
"Vertel me dat dan maar eens in baby taal!"
"Attubwief mammie, ikke moete plassie doen."
"Zo ben je een braaf baby jongetje. Maar omdat er geen toilet in de auto aanwezig is, moet je het wel in je luier doen. Net als een baby. Of niet soms?"
"Attubwief mammie!"
"Ah ah, geen tegensputteren!"
Tegen die tijd stond mijn blaas op barsten. Ik kon het echt niet langer meer ophouden. Mijn "plassie" kwam er met zo'n kracht uit dat ik het helemaal tegen de plastic broek hoorde stromen. Ik moest toegeven dat de natte, warme luier me enorm opwond. Ik had een enorme stijve.
Ze merkte de enorme bobbel in de luier op en zei: "Zo, dus daarom houd jij ervan om luiers te dragen, he?" Ik kon haar geen antwoord geven. Het huilen stond mij nader dan het lachen. Nu wist ze elk schaamtevol detail. Ik durfde er niet aan te denken wat er verder zou gebeuren.
"Niet huilen, baby. Ik zal wel even ergens stoppen om je te verschonen."
"Waar dan?", murmelde ik door mijn tranen heen.
"Bij de baby winkel!"
Toen pas kreeg ik het werkelijk spaans benauwd. Ik hield er dan wel enorm van om warme, natte luiers en plastic broekjes te dragen, maar dit veranderde langzaam in een hele enge nachtmerrie.
"Oh, het is toch zo leuk om je te plagen en je aan het blozen te maken," lachte ze.
Het duurde niet lang voor we bij de baby winkel waren. Toe we binnengingen probeerde ik weg te rennen en mezelf te verstoppen. Mijn vriendin greep me vast en begon me kleinerend toe te spreken. "Stoute baby! Baby mag niet wegrennen bij mammie vandaan. Nu zal ik je een pak voor je broek moeten geven."
"Nee, niet hier!", smeekte ik.
"Zo is het genoeg: buig voorover!"
Het kletsende geluid van haar hand op mijn plastic broek trok de aandacht van de verkoopster. Toen ze van achteren kwam, moest ze haar hand voor haar mond houden, maar kon toch een harde lach niet onderdrukken.
"Kan ik hier ergens een hele natte luier verschonen?", vroeg mijn vriendin. De tranen stroomden over mijn wangen. Er was geen uitweg meer.
"Komt U maar mee naar onze speciale paskamers," zei de verkoopster. Het was een meisje van ongeveer achttien jaar oud. We liepen naar achteren, achter de toonbank en toen door een lange gang. De verkoopster stopte bij een deur met een bordje "Baby-Kamer". Ze maakte de deur los en deed het licht aan.
Ik was ontzet door wat ik zag. Tegen één van de muren stond een grote, met plastic overtrokken commode. Ernaast een aantal planken gevuld met luiers en plastic broekjes voor volwassenen in allerlei verschillende soorten en maten. In de hoek ertegenover stond een grote po, in de vorm van een schildpad. Er zat een plastic zadel op zijn rug, waar de grote baby op gezet kon worden om voor mammie te presteren.
Ik zag een plastic broekje met rose kant over de bibs en mijn piemeltje begon alweer te groeien. Beiden zagen mijn reactie en begonnen weer te lachen.
"Ik weet al wat de baby graag aan wil," zei de verkoopster.
"Het ziet er ook schattig uit," zei mijn vriendin.
"We maken ze hier zelf, omdat er veel vrouwen in de winkel komen die er naar vragen. Sommigen, zoals U, brengen hun grote babies mee om ze te laten passen. Ik geniet er altijd van om ze te zien blozen en ze te horen huilen als ze gedwongen worden om deze meisjes-plastic-broekjes te dragen."
"Mijn baby wil er graag één passen," zei mijn vriendin, terwijl ze de bobbel in mijn luier masseerde. Ik kwam bijna ter plekke klaar. Kijkend naar de andere spullen, vroeg mijn vriendin: "Waar zijn die leren plak en die po voor?"
Ik had de leren plak nog niet gezien.
"De meeste babies protesteren tegen hun nieuwe plastic broekjes, dus moeten ze een beetje gedwongen worden. Een paar flesjes met melk en laxeermiddel, een stevig pak slaag op de blote billetjes, gevolgd door een sessie op Simon Schildpad, ons heel speciale potje, zorgen er gewoonlijk wel voor dat ze zich wat beter gedragen." Ik besloot om maar direkt mee te werken.
Ze leiden me naar en op de commode. "Voor we verder gaan, denk ik dat het beter is om mijn baby helemaal te bevrijden. Hij ziet er zo oncomfortabel uit."
De verkoopster gaf me haar grootste glimlach, maar ik was te zeer afgeleid om me nog meer te schamen. Mijn vriendin masseerde de voorkant van mijn luier en zei: "Baby kan er niets aan doen dat hij nog in zijn broek plast. Ik denk dat hij het zelfs wel leuk vindt om in zijn eigen poepie te zitten, he? Het is vast zelfs zo'n fijn gevoel dat baby het graag zou doen terwijl mammie en deze aardige mevrouw toekijken. Zou dat niet heerlijk en vernederend zijn? Mammie wil zien dat haar baby een grote boodschap in zijn luier doet en dat het dan over zijn hele bibs wordt uitgespreid."
De verkoopster had een vreemde gloed in haar ogen toen ik explodeerde in mijn luier. Het was het meest intense orgasme van mijn leven. Ik kon me niet voorstellen dat ik zoveel zaad in me had gehad.
Snel verschoonden de twee vrouwen me en de verkoopster pakte het plastic broekje met de kanten randjes. Ze hadden het gemeend toen ze zeiden dat ze me dat aan zouden doen. Ik had gemengde gevoelens over de hele situatie. Hoewel het me opwond als niets anders, werd ik overweldigd door gevoelens van schaamte, vernedering en hulpeloosheid.
"Baby wil geen pak voor zijn blote billen met de plak, he?"
"Nee, mammie," zei ik met een klein stemmetje.
"Dan ben ik er zeker van dat je graag dit mooie plastic broekje aan iedereen wil laten zien," zei de verkoopster.
Toen het broekje goed op zijn plaats zat moest ik voor een grote passpiegel gaan staan. Ik voelde me echt een mietje, een baby meisje. Ik begon weer te blozen en de vrouwen begonnen om beurten in mijn rode wangetjes te knijpen en aan mijn rose kanten randjes te voelen.
Ik was erg blij dat ze me niet op de po geplaatst hadden. Alleen er naar kijken bracht weer oude dromen terug, die ik als kind gehad had.
In één van die dromen zat ik op mijn oude potje, terwijl een aantal meisjes uit de vijfde klas toekeken. Ze plaagden me met het feit dat ik nog zo'n klein zielig jongetje was.
Eén van hen zei zelfs dat ik me nog gedroeg als een babietje van twee. In mijn dromen zat ik meestal in een hulpeloze positie. Soms droomde ik dat ik op het potje zat, met mijn broek op mijn enkels. Een andere keer weer dat ik zo hard als ik kon naar het potje rende omdat ik zo'n grote boodschap moest doen, dat ik bang was dat ik het in mijn broek zou doen. Nog een andere keer droomde ik dat een tienermeisje in de buurt me dwong met haar mee te gaan en me bij haar thuis een luier en plastic broekje aandeed.
Geen van deze dromen haalden het echter bij wat de beide vrouwen me zojuist hadden aangedaan en het zag er niet naar uit dat het al vlug zou stoppen.....
Toen mijn vriendin me betrapte terwijl ik een luier en een plastic broek droeg, lachte ze zich bijna ziek.
"Wat doet een grote vent zoals jij in luiers en baby broekjes, huh? Je lijkt wel op mijn neefje van twee. Oh en het is zo'n leuk gehoor als je die klapjes op zijn dikke kippekontje geeft." Ik bloosde zo erg dat het wel leek alsof mijn wangen in de brand stonden.
"Hier blijven, ik ga naar de winkel en ben zo terug. Houd je luier en plastic broekje maar aan, ik vind het je wel leuk staan." Ik hoorde haar lachen terwijl ze de deur uit liep.
Ik was in paniek! Wat was ze met me van plan? Hield ze nog steeds van me? Wat ging ze kopen? Haar lachen en plagen waren bijna teveel. En het ergste was, ik wist dat het hier niet mee zou stoppen. Ze genoot echt van mijn gekke baby kleertjes en mij te vernederen.
Al vlot kwam ze terug met een kleine plastic tas.
"Kijk eens wat ik voor je gekocht heb: een baby flesje." Ze vulde het met melk en gaf het aan me.
Toen knoopte ze een plastic slabbetje rond mijn nek. "Tijd voor baby's flesje," lachte ze.
Met tegenzin begon ik aan de speen te zuigen. Ik vroeg me af hoe ver ze dit door wilde voeren.
"Nou, is dat niet lekker?' Ze gaf zachte klopjes op mijn kruis en vroeg:
"Hoe is het met mijn baby's luier? Is hij nat?"
"Nee," murmelde ik langs mijn speen.
"Ach, ik weet dat je het na een paar flesjes wel voor mij in je broek zal doen."
Nadat ik vier flesjes had leeggedronken kondigde ze aan dat we een stukje gingen rijden met haar auto. "Mag ik iets aantrekken over mijn plastic broek?', vroeg ik.
"Nee," zei ze. Ik huilde en smeekte haar maar ze wilde niet buigen. Ik vloog naar de auto en zij kwam achter me aan.
Na ongeveer twintig minuten begon ik te kreunen in mijn stoel.
"Wat is er kindje, moet jij een plasje doen?"
"Ja," antwoorde ik. "Heel erg zelfs."
"Vertel me dat dan maar eens in baby taal!"
"Attubwief mammie, ikke moete plassie doen."
"Zo ben je een braaf baby jongetje. Maar omdat er geen toilet in de auto aanwezig is, moet je het wel in je luier doen. Net als een baby. Of niet soms?"
"Attubwief mammie!"
"Ah ah, geen tegensputteren!"
Tegen die tijd stond mijn blaas op barsten. Ik kon het echt niet langer meer ophouden. Mijn "plassie" kwam er met zo'n kracht uit dat ik het helemaal tegen de plastic broek hoorde stromen. Ik moest toegeven dat de natte, warme luier me enorm opwond. Ik had een enorme stijve.
Ze merkte de enorme bobbel in de luier op en zei: "Zo, dus daarom houd jij ervan om luiers te dragen, he?" Ik kon haar geen antwoord geven. Het huilen stond mij nader dan het lachen. Nu wist ze elk schaamtevol detail. Ik durfde er niet aan te denken wat er verder zou gebeuren.
"Niet huilen, baby. Ik zal wel even ergens stoppen om je te verschonen."
"Waar dan?", murmelde ik door mijn tranen heen.
"Bij de baby winkel!"
Toen pas kreeg ik het werkelijk spaans benauwd. Ik hield er dan wel enorm van om warme, natte luiers en plastic broekjes te dragen, maar dit veranderde langzaam in een hele enge nachtmerrie.
"Oh, het is toch zo leuk om je te plagen en je aan het blozen te maken," lachte ze.
Het duurde niet lang voor we bij de baby winkel waren. Toe we binnengingen probeerde ik weg te rennen en mezelf te verstoppen. Mijn vriendin greep me vast en begon me kleinerend toe te spreken. "Stoute baby! Baby mag niet wegrennen bij mammie vandaan. Nu zal ik je een pak voor je broek moeten geven."
"Nee, niet hier!", smeekte ik.
"Zo is het genoeg: buig voorover!"
Het kletsende geluid van haar hand op mijn plastic broek trok de aandacht van de verkoopster. Toen ze van achteren kwam, moest ze haar hand voor haar mond houden, maar kon toch een harde lach niet onderdrukken.
"Kan ik hier ergens een hele natte luier verschonen?", vroeg mijn vriendin. De tranen stroomden over mijn wangen. Er was geen uitweg meer.
"Komt U maar mee naar onze speciale paskamers," zei de verkoopster. Het was een meisje van ongeveer achttien jaar oud. We liepen naar achteren, achter de toonbank en toen door een lange gang. De verkoopster stopte bij een deur met een bordje "Baby-Kamer". Ze maakte de deur los en deed het licht aan.
Ik was ontzet door wat ik zag. Tegen één van de muren stond een grote, met plastic overtrokken commode. Ernaast een aantal planken gevuld met luiers en plastic broekjes voor volwassenen in allerlei verschillende soorten en maten. In de hoek ertegenover stond een grote po, in de vorm van een schildpad. Er zat een plastic zadel op zijn rug, waar de grote baby op gezet kon worden om voor mammie te presteren.
Ik zag een plastic broekje met rose kant over de bibs en mijn piemeltje begon alweer te groeien. Beiden zagen mijn reactie en begonnen weer te lachen.
"Ik weet al wat de baby graag aan wil," zei de verkoopster.
"Het ziet er ook schattig uit," zei mijn vriendin.
"We maken ze hier zelf, omdat er veel vrouwen in de winkel komen die er naar vragen. Sommigen, zoals U, brengen hun grote babies mee om ze te laten passen. Ik geniet er altijd van om ze te zien blozen en ze te horen huilen als ze gedwongen worden om deze meisjes-plastic-broekjes te dragen."
"Mijn baby wil er graag één passen," zei mijn vriendin, terwijl ze de bobbel in mijn luier masseerde. Ik kwam bijna ter plekke klaar. Kijkend naar de andere spullen, vroeg mijn vriendin: "Waar zijn die leren plak en die po voor?"
Ik had de leren plak nog niet gezien.
"De meeste babies protesteren tegen hun nieuwe plastic broekjes, dus moeten ze een beetje gedwongen worden. Een paar flesjes met melk en laxeermiddel, een stevig pak slaag op de blote billetjes, gevolgd door een sessie op Simon Schildpad, ons heel speciale potje, zorgen er gewoonlijk wel voor dat ze zich wat beter gedragen." Ik besloot om maar direkt mee te werken.
Ze leiden me naar en op de commode. "Voor we verder gaan, denk ik dat het beter is om mijn baby helemaal te bevrijden. Hij ziet er zo oncomfortabel uit."
De verkoopster gaf me haar grootste glimlach, maar ik was te zeer afgeleid om me nog meer te schamen. Mijn vriendin masseerde de voorkant van mijn luier en zei: "Baby kan er niets aan doen dat hij nog in zijn broek plast. Ik denk dat hij het zelfs wel leuk vindt om in zijn eigen poepie te zitten, he? Het is vast zelfs zo'n fijn gevoel dat baby het graag zou doen terwijl mammie en deze aardige mevrouw toekijken. Zou dat niet heerlijk en vernederend zijn? Mammie wil zien dat haar baby een grote boodschap in zijn luier doet en dat het dan over zijn hele bibs wordt uitgespreid."
De verkoopster had een vreemde gloed in haar ogen toen ik explodeerde in mijn luier. Het was het meest intense orgasme van mijn leven. Ik kon me niet voorstellen dat ik zoveel zaad in me had gehad.
Snel verschoonden de twee vrouwen me en de verkoopster pakte het plastic broekje met de kanten randjes. Ze hadden het gemeend toen ze zeiden dat ze me dat aan zouden doen. Ik had gemengde gevoelens over de hele situatie. Hoewel het me opwond als niets anders, werd ik overweldigd door gevoelens van schaamte, vernedering en hulpeloosheid.
"Baby wil geen pak voor zijn blote billen met de plak, he?"
"Nee, mammie," zei ik met een klein stemmetje.
"Dan ben ik er zeker van dat je graag dit mooie plastic broekje aan iedereen wil laten zien," zei de verkoopster.
Toen het broekje goed op zijn plaats zat moest ik voor een grote passpiegel gaan staan. Ik voelde me echt een mietje, een baby meisje. Ik begon weer te blozen en de vrouwen begonnen om beurten in mijn rode wangetjes te knijpen en aan mijn rose kanten randjes te voelen.
Ik was erg blij dat ze me niet op de po geplaatst hadden. Alleen er naar kijken bracht weer oude dromen terug, die ik als kind gehad had.
In één van die dromen zat ik op mijn oude potje, terwijl een aantal meisjes uit de vijfde klas toekeken. Ze plaagden me met het feit dat ik nog zo'n klein zielig jongetje was.
Eén van hen zei zelfs dat ik me nog gedroeg als een babietje van twee. In mijn dromen zat ik meestal in een hulpeloze positie. Soms droomde ik dat ik op het potje zat, met mijn broek op mijn enkels. Een andere keer weer dat ik zo hard als ik kon naar het potje rende omdat ik zo'n grote boodschap moest doen, dat ik bang was dat ik het in mijn broek zou doen. Nog een andere keer droomde ik dat een tienermeisje in de buurt me dwong met haar mee te gaan en me bij haar thuis een luier en plastic broekje aandeed.
Geen van deze dromen haalden het echter bij wat de beide vrouwen me zojuist hadden aangedaan en het zag er niet naar uit dat het al vlug zou stoppen.....
