Hermelien d'r fout
- Onderwerp starter darkcloud
- Startdatum
Real Madrid
Gewaardeerd Lid
En dan in google vertaler meppen.
Dan is dit topic niet echt nodig :x
Dan is dit topic niet echt nodig :x
Hier hoofdstuk 2 van Hermeliens fout.
[Ps, dit deel is niet vertaald met Google translate, ik heb het helemaal zelf gedaan, wanneer er iets onduidelijk of krom vertaald is mag je het me altijd laten weten
]
-----------------------------------------------------
Hoofdstuk 2: Bijna op
-----------------------------------------------------
Hermelien deed haar ogen open en keek door het raam. Toen ze uit het raam keek, zag ze hoe licht het al was buiten.
“Wat is het licht deze morgen” bedacht ze zichzelf, terwijl ze niet besefte dat het al middag was.
Ze wreef in haar ogen toen ze voelde dat er iets in haar mond zat. Ze trok de speen uit haar mond en vroeg zich af waar deze vandaan kwam en ze verstopte de speen samen met de luiers onder haar bed. Wanneer ze rechtop zat voelde ze iets vreemd, het leek net alsof ze op iets nat zat. Ze voelde rond haar of ze daar iets kon vinden, maar ze vond niets tot ze met haar hand over de luier ging. Daar voelde ze een bobbel en ze vroeg zich af wat deze bobbel kon veroorzaken, datzelfde moment rook ze een vieze lucht. Haar hersenen maakte de optelsom en ze stond op het punt om te braken.
Het ik in mijn luier gepoept terwijl ik sliep?! Zei ze terwijl ze in tranen uitbarstte.
Wanneer ze een beetje was bekomen herinnerde ze weer wat ze de vorige avond gedaan had. Ze wist dat ze zich duizelig voelde tijdens de les en dat ze daarna, zonder enige reden, naar de ontmoetingsruimte was gegaan. Ook wist ze weer dat ze haar luier niet kon verschonen terwijl ze als een baby’tje rondkroop. Toen herinnerde ze zich dat ze naar een vieze lucht zocht, toen bedacht ze dat ze toen waarschijnlijk haar luier had gevuld.
“Ik was niet aan het slapen, ik was klaarwakker en ik wist niet eens wat ik aan het doen was!” Huilde Hermelien.
Terwijl ze de tranen van haar wangen veegde verbande ze de luier van haar lichaam, ze had geen zin om hem los te maken. Ze trok een grimas toen ze de vieze troep zag die aan haar blote kont hing. Ze nam een paar babydoekjes en daarmee maakte ze zichzelf schoon. Dit deed ze erg grondig, maar ze was nog steeds niet tevreden over het resultaat en besloot dan maar om een douche te nemen. Hermelien begon na te denken over haar infantiel gedrag van eerder en terwijl ze dit deed begon ze oncontroleerbaar te plassen. Ze kon het plassen zelfs niet vertragen terwijl ze haar schaamstreek waste. Ze stapte uit de douche met alleen maar een handdoek om haar middel.
Ze nam een luier van onder haar bed en bedacht dat ze vanavond naar Mevrouw plijster moest om nieuwe.
Weer herhaalde zich het hele luierproces terwijl ze genoeg talkpoeder op haar – nog steeds geiriteerde – huid . Ze pakte wat kleding samen en deed ze aan, toen besefte ze dat ze over een aantal minuten les had. De dutjes had ze vandaag al 2 lessen gekost en ze wilde niet nog meer lessen missen.
Ze pakte haar boken en nam ze mee voor de les.
De les verliep verder normal, behalve voor het feit dat ze weer had geplast zonder dat ze het merkte. Eigenlijk ging de rest van de dag wel goed. Hermelien at haar avondeten zonder problemen opat
Na het eten herrinnerde Hermelien zich dat ze nog nieuwe luiers moest halen bij Mevrouw Plijster. Terwijl ze opweg was merkte ze dat ze zich licht in haar hoofd voelde, maar het was lang niet zo erg als eerder op de dag. Ze klopte op de deur van Mevrouw Plijster en ze wachtte totdat de deur een paar seconden later werd geopend.
“Hallo, schat” zei mevrouw Plijster. “wat heb je nodig?”
“Ik heb extra..uhm… bescherming nodig” antwoordde Hermelien.
“Hello, dear” Madam Pomfrey said. “What do you need?”
“Dat is snel” Zei mevrouw Pleister “Het is nog maar een paar dagen geleden, en er waren flink wat luiers in dat pak. Als je er maar 1 per nacht hebt gebruikt zouden ze nog een aantal weken meegaan.”
“Ik weet het, maar ik gebruik ze niet meer alleen ‘s nachts”. Zei Hermelien terwijl ze bloosde.
“Oke”, antwoordde Mevrouw Plijster, terwijl ze in gedachten verzonken was. “Kan je het overdag ook niet meer ophouden?”
“Ja”, antwoordde Hermelien, terwijl ze zich weer licht in haar hoofd voelde. “Ik begon ook overdag in mijn broek te plassen en toen besloot ik om ook overdag luiers te dragen uit voorzorg, maar nu heb ik helemaal geen controle meer.”
“Ok, dan haal ik even een nieuw pak voor je”, zei mevrouw plijster.
Hermelien keek terwijl Mevrouw Plijster opnieuw op haar ladder klom totdat ze uit het zicht was verdwenen. Een paar minuten laten daalde Mevrouw Plijster weer af van haar ladder met in haar hand een pak luiers. Dit pak zag er anders uit, maar Hermelien kon zich niet bedenken wat er anders aan was.
Mevrouw Plijster gaf haar het pak.
“Luister, Hermelien” , zei mevrouw pleister “Ik heb je probleempje nu geheim gehouden, maar als je incontinentie aan blijft houden zal ik medische hulp moeten inschakelen. Meer dan dat ik je op dit moment kan bieden”.
“Ik begrijp het”, antwoordde Hermelien, terwijl ze bezorgd keek bij het idee dat straks meer mensen van haar probleem zouden afweten.
“Ook zijn de luiers die ik je heb gegeven iets dikker, dan kan er meer in”, zei Mevrouw Plijster.
“Ok”, antwoordde Hermelien.
“Is je luier nu nat?” Zei mevrouw plijster.”Je luier lijkt dikker dan normal”
“Ja dat klopt” antwoordde Hermelien, terwijl ze de natte luier in haar kruis voelde. Hermelien bloosde bij de gedachte dat iemand de dikte van haar luier kon zien.
“Dus”, zei Mevrouw plijster, terwijl ze het pak openscheurde en er een luier uittrok. “Ik geef je een luier zodat je jezelf kan vershonen”. Hierna verliet ze het kantoor en gaf ze de luier aan Hermelien
Toen ze de dikke luier aanpakte, voelde ze dat de duizeligheid terugkwam. Toen Mevrouw Plijster het kantoortje had verlaten deed Hermelien haar luier uit om haar luier uit te trekken. Om er dan achter te komen dat ze vergeten was hoe ze zichzelf moest verschonen. Ze keek een beetje nerveus terwijl ze op haar luier klopte, alsof dat ooit zou werken…. Een paar minuten – en een paar hopeloze pogingen later – klopte Mevrouw Plijster op de deur van het kantoor.
“Hermelien, lukt het een beetje schat? Je bent al een tijdje bezig”, zei Mevrouw Plijster.
“Ik krijg mijn luier niet af”, antwoordde Hermelien, terwijl ze schrok van haar eerlijkheid.
Hermeliens ogen gingen open van verbazing terwijl Mevrouw Plijster de deur opende en naar binnen wandelde.
“Kom laat mij je helpen”, zei mevrouw plijster. “Deze plakkertjes kunnen soms vastzitten.”
Hermelien kon niet nee zeggen, dus knikte ze zwakjes ja.
Mevrouw Plijster vertelde Hermelien om zichzelf neer te leggen. Daarna deed ze de plakkertjes los van Hermeliens luier en trok deze vanonder haar kont. Hermelien bloosde terwijl ze voelde dat ze vanaf haar middel naakt was.Mevrouw Plijster toverde een paar babydoekjes tevoorschijn en maakte het kruis van hermelien schoon.
Daarna poederde ze Hermelien rijkelijk met babypoeder. Daarna pakte ze de enkels van Hermelien vast en tilde haar benen in de lucht. Daarna deed ze wat babypoeder op haar kont en nam ze de dikke luier. Ze deed deze onder Hermelien, ze deed haar benen waar naar beneden en trok de voorkant van haar luier over haar kruit heen en plakte de zijkanten van de luier vast.
Daarna gaf mevrouw plijster een klopje op de voorkant van Hermeliens luier en hielp haar overeind.
Hermelien bedankte Mevrouw plijster en deed weer haar broek aan.
“Geen dank, schat”, zei mevrouw plijster. “als ik je nogmaals moet verschonen kom je maar gewoon langs”
“Ok” antwoordde Hermelien hierop, terwijl ze niet van plan was om dit nogmaals te doen.
Hermelien verliet het kantoortje van Mevrouw Plijster. en met het pak luiers in haar hand vertrok ze weer naar de ontmoetingsruimte.
[Ps, dit deel is niet vertaald met Google translate, ik heb het helemaal zelf gedaan, wanneer er iets onduidelijk of krom vertaald is mag je het me altijd laten weten
]-----------------------------------------------------
Hoofdstuk 2: Bijna op
-----------------------------------------------------
Hermelien deed haar ogen open en keek door het raam. Toen ze uit het raam keek, zag ze hoe licht het al was buiten.
“Wat is het licht deze morgen” bedacht ze zichzelf, terwijl ze niet besefte dat het al middag was.
Ze wreef in haar ogen toen ze voelde dat er iets in haar mond zat. Ze trok de speen uit haar mond en vroeg zich af waar deze vandaan kwam en ze verstopte de speen samen met de luiers onder haar bed. Wanneer ze rechtop zat voelde ze iets vreemd, het leek net alsof ze op iets nat zat. Ze voelde rond haar of ze daar iets kon vinden, maar ze vond niets tot ze met haar hand over de luier ging. Daar voelde ze een bobbel en ze vroeg zich af wat deze bobbel kon veroorzaken, datzelfde moment rook ze een vieze lucht. Haar hersenen maakte de optelsom en ze stond op het punt om te braken.
Het ik in mijn luier gepoept terwijl ik sliep?! Zei ze terwijl ze in tranen uitbarstte.
Wanneer ze een beetje was bekomen herinnerde ze weer wat ze de vorige avond gedaan had. Ze wist dat ze zich duizelig voelde tijdens de les en dat ze daarna, zonder enige reden, naar de ontmoetingsruimte was gegaan. Ook wist ze weer dat ze haar luier niet kon verschonen terwijl ze als een baby’tje rondkroop. Toen herinnerde ze zich dat ze naar een vieze lucht zocht, toen bedacht ze dat ze toen waarschijnlijk haar luier had gevuld.
“Ik was niet aan het slapen, ik was klaarwakker en ik wist niet eens wat ik aan het doen was!” Huilde Hermelien.
Terwijl ze de tranen van haar wangen veegde verbande ze de luier van haar lichaam, ze had geen zin om hem los te maken. Ze trok een grimas toen ze de vieze troep zag die aan haar blote kont hing. Ze nam een paar babydoekjes en daarmee maakte ze zichzelf schoon. Dit deed ze erg grondig, maar ze was nog steeds niet tevreden over het resultaat en besloot dan maar om een douche te nemen. Hermelien begon na te denken over haar infantiel gedrag van eerder en terwijl ze dit deed begon ze oncontroleerbaar te plassen. Ze kon het plassen zelfs niet vertragen terwijl ze haar schaamstreek waste. Ze stapte uit de douche met alleen maar een handdoek om haar middel.
Ze nam een luier van onder haar bed en bedacht dat ze vanavond naar Mevrouw plijster moest om nieuwe.
Weer herhaalde zich het hele luierproces terwijl ze genoeg talkpoeder op haar – nog steeds geiriteerde – huid . Ze pakte wat kleding samen en deed ze aan, toen besefte ze dat ze over een aantal minuten les had. De dutjes had ze vandaag al 2 lessen gekost en ze wilde niet nog meer lessen missen.
Ze pakte haar boken en nam ze mee voor de les.
De les verliep verder normal, behalve voor het feit dat ze weer had geplast zonder dat ze het merkte. Eigenlijk ging de rest van de dag wel goed. Hermelien at haar avondeten zonder problemen opat
Na het eten herrinnerde Hermelien zich dat ze nog nieuwe luiers moest halen bij Mevrouw Plijster. Terwijl ze opweg was merkte ze dat ze zich licht in haar hoofd voelde, maar het was lang niet zo erg als eerder op de dag. Ze klopte op de deur van Mevrouw Plijster en ze wachtte totdat de deur een paar seconden later werd geopend.
“Hallo, schat” zei mevrouw Plijster. “wat heb je nodig?”
“Ik heb extra..uhm… bescherming nodig” antwoordde Hermelien.
“Hello, dear” Madam Pomfrey said. “What do you need?”
“Dat is snel” Zei mevrouw Pleister “Het is nog maar een paar dagen geleden, en er waren flink wat luiers in dat pak. Als je er maar 1 per nacht hebt gebruikt zouden ze nog een aantal weken meegaan.”
“Ik weet het, maar ik gebruik ze niet meer alleen ‘s nachts”. Zei Hermelien terwijl ze bloosde.
“Oke”, antwoordde Mevrouw Plijster, terwijl ze in gedachten verzonken was. “Kan je het overdag ook niet meer ophouden?”
“Ja”, antwoordde Hermelien, terwijl ze zich weer licht in haar hoofd voelde. “Ik begon ook overdag in mijn broek te plassen en toen besloot ik om ook overdag luiers te dragen uit voorzorg, maar nu heb ik helemaal geen controle meer.”
“Ok, dan haal ik even een nieuw pak voor je”, zei mevrouw plijster.
Hermelien keek terwijl Mevrouw Plijster opnieuw op haar ladder klom totdat ze uit het zicht was verdwenen. Een paar minuten laten daalde Mevrouw Plijster weer af van haar ladder met in haar hand een pak luiers. Dit pak zag er anders uit, maar Hermelien kon zich niet bedenken wat er anders aan was.
Mevrouw Plijster gaf haar het pak.
“Luister, Hermelien” , zei mevrouw pleister “Ik heb je probleempje nu geheim gehouden, maar als je incontinentie aan blijft houden zal ik medische hulp moeten inschakelen. Meer dan dat ik je op dit moment kan bieden”.
“Ik begrijp het”, antwoordde Hermelien, terwijl ze bezorgd keek bij het idee dat straks meer mensen van haar probleem zouden afweten.
“Ook zijn de luiers die ik je heb gegeven iets dikker, dan kan er meer in”, zei Mevrouw Plijster.
“Ok”, antwoordde Hermelien.
“Is je luier nu nat?” Zei mevrouw plijster.”Je luier lijkt dikker dan normal”
“Ja dat klopt” antwoordde Hermelien, terwijl ze de natte luier in haar kruis voelde. Hermelien bloosde bij de gedachte dat iemand de dikte van haar luier kon zien.
“Dus”, zei Mevrouw plijster, terwijl ze het pak openscheurde en er een luier uittrok. “Ik geef je een luier zodat je jezelf kan vershonen”. Hierna verliet ze het kantoor en gaf ze de luier aan Hermelien
Toen ze de dikke luier aanpakte, voelde ze dat de duizeligheid terugkwam. Toen Mevrouw Plijster het kantoortje had verlaten deed Hermelien haar luier uit om haar luier uit te trekken. Om er dan achter te komen dat ze vergeten was hoe ze zichzelf moest verschonen. Ze keek een beetje nerveus terwijl ze op haar luier klopte, alsof dat ooit zou werken…. Een paar minuten – en een paar hopeloze pogingen later – klopte Mevrouw Plijster op de deur van het kantoor.
“Hermelien, lukt het een beetje schat? Je bent al een tijdje bezig”, zei Mevrouw Plijster.
“Ik krijg mijn luier niet af”, antwoordde Hermelien, terwijl ze schrok van haar eerlijkheid.
Hermeliens ogen gingen open van verbazing terwijl Mevrouw Plijster de deur opende en naar binnen wandelde.
“Kom laat mij je helpen”, zei mevrouw plijster. “Deze plakkertjes kunnen soms vastzitten.”
Hermelien kon niet nee zeggen, dus knikte ze zwakjes ja.
Mevrouw Plijster vertelde Hermelien om zichzelf neer te leggen. Daarna deed ze de plakkertjes los van Hermeliens luier en trok deze vanonder haar kont. Hermelien bloosde terwijl ze voelde dat ze vanaf haar middel naakt was.Mevrouw Plijster toverde een paar babydoekjes tevoorschijn en maakte het kruis van hermelien schoon.
Daarna poederde ze Hermelien rijkelijk met babypoeder. Daarna pakte ze de enkels van Hermelien vast en tilde haar benen in de lucht. Daarna deed ze wat babypoeder op haar kont en nam ze de dikke luier. Ze deed deze onder Hermelien, ze deed haar benen waar naar beneden en trok de voorkant van haar luier over haar kruit heen en plakte de zijkanten van de luier vast.
Daarna gaf mevrouw plijster een klopje op de voorkant van Hermeliens luier en hielp haar overeind.
Hermelien bedankte Mevrouw plijster en deed weer haar broek aan.
“Geen dank, schat”, zei mevrouw plijster. “als ik je nogmaals moet verschonen kom je maar gewoon langs”
“Ok” antwoordde Hermelien hierop, terwijl ze niet van plan was om dit nogmaals te doen.
Hermelien verliet het kantoortje van Mevrouw Plijster. en met het pak luiers in haar hand vertrok ze weer naar de ontmoetingsruimte.
Real Madrid
Gewaardeerd Lid
Leuk, maar ik denk dat het sneller was gegaan als je het in de google translator had gemept en dam alle grammatica fouten er uit had gehaald.
NoordelijkDominant
Beginneling
“Hallo, schat” zei mevrouw Plijster. “wat heb je nodig?”
“Ik heb extra..uhm… bescherming nodig” antwoordde Hermelien.
“Hello, dear” Madam Pomfrey said. “What do you need?”
ik denk dat je deze zin ereven uit moet halen.
“Ik heb extra..uhm… bescherming nodig” antwoordde Hermelien.
“Hello, dear” Madam Pomfrey said. “What do you need?”
ik denk dat je deze zin ereven uit moet halen.
darkcloud
Gewaardeerd Lid
Hoofdstuk 3: sneeuwval
Terwijl ze naar de gemeenschappelijke ruimte liep, kon Hermelien alleen maar denken aan de verschoning door Madam Pleister. Ze wist dat ze het niet leuk vond, maar kon het niet helpen, dat het weer ging gebeuren. Ze probeerde de gedachte uit haar hoofd te zetten terwijl ze gemeenschappelijke ruimte binnen kwam. Toen ze binnentrad, zag ze dat bijna iedereen bezig was met hun huiswerk. Ze is vergezelde Harry en Ron en samen wisten ze het af te krijgen binnen een redelijke tijd. Op een gegeven moment,dacht ze dat ze Harry naar haar taille aan het kijken was met een vreemde blik op zijn gezicht, maar ze verwierp de gedachte en bleef werken. Toen ze klaar waren, excuseerde Hermelien zich en ging naar haar kamer. In haar kamer, liet Hermelien haar broek zakken, en keek naar haar natte luier.
"Ik kan niet geloven dat ik vergat hoe ik mijn luier af moet doen!" zei Hermelien tegen zichzelf. "Alles wat ik moest doen is het losmaken van die plakkertjes"
Hermelien maakte de luier los, en verbande hem. Ze verschoonde zichzelf in een schone luier, met opnieuw gebruik makend van een hele berg babypoeder. Toen ze klaar was, bewonderde ze haar werk, en ging rechtop zitten. Toen ze dat deed, besefte ze hoe dik deze nieuwe luiers waren. Bij het gaan zitten, kon ze haar benen niet bij elkaar brengen. Ze ging rechtop zitten, niet denkend om een broek aan te trekken, en zocht onder haar bed voor haar speen. Ze wist niet waarom ze het deed, het was gewoon puur instinct. Ze sprong in haar bed en stopte de speen in haar mond hem schoon gemaakt te hebben met een beetje magie. In haar bed, vond ze de baby fles die ze eerder had gebruikt. Ze vulde hem met warme melk en nam haar fopspeen uit haar mond om te zuigen op de fles. Op het moment dat hij leeg was, liet ze hem vallen, en keerde ze terug naar haar fopspeen. Ze viel een paar minuten later in slaap.
Die nacht had ze dezelfde droom die ze elke avond had. Het enige verschil was dat dit keer, haar droom kracht streed niet tegen Harry, ze vond de baby behandeling leuk en lekker. terwijl de droom verder ging, vergat Hermelien dat ze een 17-jarige tiener is. Voor alles wat haar boeide, was ze een baby, volledig afhankelijk van iemand anders.
De volgende ochtend. Werd Hermelien wakker, en herinnerde zich de droom. Ze probeerde de betekenis er achter te vinden, maar ze was niet in staat om hem te bedenken. Ze verschoonde zichzelf, en herinnerde zich dat ze vandaag vrij had. Ze nam de fopspeen uit haar mond en plaatste hem naast haar luier pakket onder haar bed. Daarna kleedde ze zich om in haar dag kleren voor de en ging naar beneden voor het ontbijt.
Na het ontbijt, besloot ze om terug te keren naar de gemeenschappelijke ruimte. Terwijl ze daar heen liep, besefte ze dat ze in haar luier had geplast. Op haar weg naar de gemeenschappelijke ruimte, draaide ze zich om naar een pad maar probeerde zichzelf tegen te houden. Terwijl ze het pad af liep, zag ze een deur verderop. Ze probeerde te stoppen, maar haar benen gingen door. Ze bereikte de deur, en klopte aan. Een paar seconden later ging de deur open en stond Madam Pleister de deuropening.
"Hallo, schat" zei ze. "je zit toch nog niet zonder bescherming toch?"
"Nee" antwoordde Hermelien.
"Wat is het probleem dan, schat?" vroeg Madam Pleister.
"Kan u mijn luier verschonen?" flapte Hermelien eruit. Ze stak haar hand in haar tas en haalde er een reserveluier uit.
"Oh, uh, Ok" antwoordde Madam Pleister, verbijsterd.
Hermelien volgde haar naar haar kantoor en ging liggen. Madam Pleister trok haar broek naar beneden en maakte de luier los. Terwijl Madam Pleister de luier onder haar vandaan trok, keek ze naar Hermelien.
"Waarom heb je me niet verteld dat je problemen hebt bij het controleren van je darmen?" Vroeg ze
"Wat bedoeld u?" Vroeg Hermelien.
"Je hebt in je luier gepoept." Zei Madam Pleister botweg.
Op het moment dat Madam Pleister dat zei, verplaatste de geur zich naar Hermelien. Ze probeerde haar tranen in bedwang te houden, maar ze moest heel veel moeite doen om niet te huilen. Madam Pleister zag dit en keek betrokken.
"Heb je het niet gemerkt?" Vroeg Madam Pleister.
"Nee" zei Hermelien, vechtend tegen de tranen.
"Ik ben bezorgd" zei Madam Pleister al snel.
"alstublieft vertel het niemand iedereen, Het was slechts een ongeluk. Het zal niet weer gebeuren, dat beloof ik. "Huilde Hermelien.
"Nou, ik geloof je op je woord. Maar als het weer gebeurt, heb ik geen andere keuze dan dit te melden aan iemand van een hogere autoriteit " vermelde Madam Pleister.
"Ok" antwoordde Hermelien.
Madam Pleister eindigde de verschoning van het arme meisje, en hielp haar weer in haar broek.
"Bedankt" zei Hermelien blozend.
"Geen probleem, lieverd." antwoordde Madam Pleister. "Mijn deur staat altijd open"
"Ok" antwoordde Hermelien.
Hermelien verliet Madam Pleister’s kantoor en liep naar de gemeenschappelijke ruimte, om te proberen ui te vinden wat er mis was met haar.
Hermelien liep in de gemeenschappelijke ruimte, nog steeds beschaamd van het vragen aan Madam Pleister voor een verschoning. Ze herinnerde zich gelukkig dat het vandaag een vrije dag was, dus besloot ze om een dutje te doen. Voor een onbekende reden, nam ze steeds vaker dutjes; alsof haar slaap schema veranderde. Haar slaap schema is echter niet veranderd in de afgelopen weken, dus ze dacht dat het de stress was. Ze liet haar broek zakken om haar luier te controleren. Ook al had ze hem slechts 10 minuten geleden verschoond, hij was nu al nat. Ze zuchtte en liep door het proces van het verschonen van een luier. Nadat ze klaar was, klom ze in bed, zonder haar broek weer op te trekken. Ze probeerde in slaap te vallen, maar het lukte niet. Ze realiseerde zich het probleem en stak haar hand onder haar bed om haar fopspeen te grijpen. Ze stopte hem in haar monden viel een paar seconden later in slaap.
Ze droomde opnieuw de droom, maar deze keer, had ze een poep luier , in plaats van slechts een natte.
Ze werd ongeveer een uur later wakker van de pijn. Ze keek rond en besefte dat ze op de vloer lag.
"Ow." Zei Hermelien met de fopspeen nog steeds in haar mond "Ik ben uit bed gevallen denk ik."
Ze ging rechtop zitten, en klom terug in het bed. Nadat ze weer lag besefte ze dat ze dorst had. Ze pakte haar fles onder het bed en vulde hem met warme melk. Ze nam haar fopspeen uit haar mond en verving deze met de baby fles. Ze dronk de melk op en zette de fles terug op de plek waar ze hem gevonden had. Een paar seconden later, vulde de slaap haar ogen.
Opnieuw werd ze wakker met een plof en pijn. Ze was nog moe, zo moe dat ze niet eens op kon staan. Maar voordat ze terug in slaap kon vallen, hoorde ze iemand de trap op lopen. Ze realiseerde zich toen dat ze geen broek droeg en vloog snel terug in haar bed. Ze gooide de deken over haar heen en deed net alsof ze sliep , ze hield haar deken vast voor het geval dat. Toen de bezoeker klaar was met haar klim op de trap riep er een vertrouwde stem:
"Hermelien!"
Hermelien bedacht dat als ze net deed dat ze sliep, haar bezoeker zou proberen haar wakker te krijgen met veel getrek. Misschien zoveel dat het deken van haar af werd getrokken en haar vieze luier zichtbaar zou maken. Hermelien ging rechtop zitten en wreef in haar ogen, alsof ze net ging opstaan.
'Wat is er Ginny? " Vroeg ze de roodharige heks.
"Het sneeuw voor het eerst dit seizoen" antwoordde Ginny opgewonden.
Hermelien keek uit het raam, en zag dat het hevig sneeuwde. Ze zag veel mensen van Zweinstein spelen in de sneeuw.
"Kom op, Hermelien. Laten we gaan spelen in de sneeuw. " antwoordde Ginny trekkend aan de arm van Hermelien.
"Ik moet me eerst verschonen." Zei Hermelien, in de hoop dat Ginny niet de dubbele betekenis begreep.
"Nou, schiet dan op" antwoordde Ginny.
"Euh, zou je dan even weg willen gaan, zodat ik me kan omkleden?" Vroeg Hermelien.
"Gedraag je niet zo als een baby, Hermelien" zei Ginny, waardoor begon Hermelien te blozen. "We zijn allebei meisjes."
" Weet ik " antwoordde Hermelien: "Ik ben gewoon niet comfortabel krijgt veranderd met een ander meisje in de kamer."
"Het zal wel" antwoordde Ginny, snuivend in de lucht. "He, wat is dat voor geur?"
Hermelien nam een vleugje van de lucht en realiseerde de stank. Het was de geur van uitwerpselen. Hermelien bloosde en begon te zweten.
"Ik ru-rui-ruik niets" stamelde Hermelien.
"Oh, ok dan" antwoordde Ginny tijdens het verlaten van de kamer.
Hermelien sloot de deur en deed hem op slot, voor het geval Ginny besloten om voortijdig terug te keren. Hermelien keek neer op haar natte luier en voelde aan de achterkant. Ja hoor, er zat een bult. Ze zuchtte toen ze besefte dat ze zichzelf had bevuild. Rustig maakte ze de luier los, om er zeker van te zijn dat Ginny kon horen. Vervolgens deed Hermelien de luier af en gebruikte hem om de poep resten af te vegen van haar achterste. Ze gebruikte een aantal babydoekjes om ervoor te zorgen dat alles weg was, en gebruikte vervolgens 1 om haar kruis schoon te maken. Toen ze klaar was, ging ze rustig zitten op een nieuwe luier, proberen om enige kronkelig te voorkomen. Er was een klein kraakje, maar niets te ernstig. Ze poederde zichzelf, dit keer zorgde ze ervoor om haar achterste ook te poederen, net als Madam Pleister had gedaan. Daarna plakte ze rustig de luier dicht en trok haar broek omhoog. Ze wilde niet laten merken dat ze had gelogen tegen Ginny, dus deed ze een schoon, zwaardere shirt aan. Ze opende de deur en kwam oog in oog te staan met de roodharige heks.
"Waarom duurde het zo lang?" Vroeg Ginny "Het lijkt erop dat je alleen je shirt hebt veranderd "
"Ik kon niet beslissen welke ik moest dragen" loog Hermelien.
"Oh" zei Ginny: "Maar wat was dat krakende geluid?"
"Oh, uh, mijn beha" flapte Hermelien eruit.
"Je beha kraakt?" vroeg Ginny, in de war.
"Uh, ja" antwoordde Hermelien: "Het is een speciale beha"
" Hoe zo, bijzonder?" vroeg Ginny.
"Het is, uh, zachter en meer comfortabel" antwoordde Hermelien.
"Oh, dat is een beetje vreemd" lachte Ginny. "Het klinkt net alsof je een luier rond je borsten draagd"
"Uh, ja, een luier" zei Hermelien, met een zwak lachje.
De 2 meisjes verlieten Hermelien's kamer en liepen naar buiten.
Hermelien opende de deur die naar buiten en werd aangevallen door een explosie van ijskoude lucht. De sneeuw bleef maar komen, waarschijnlijk met een snelheid van ongeveer 5 centimeter per uur. Ze stapte in de sneeuw en haar laars zonk ongeveer 4 centimeter in de verse sneeuw. Juist op dat moment, voelde Hermelien 2 handen op haar rug en vervolgens een duw. Ze viel met het gezicht in de sneeuw. Ze trok zich weer op en gaf Ginny een blik die beton kon laten smelten. Ginny lag echter in een deuk en merkte niet op dat Hermelien’s handen naar de sneeuw reikten. Ginny's lachen eindigde toen een sneeuwbal zijn weg uit de hand van Hermelien in het gezicht van Ginny's vond.
"mooi shot, Hermelien" schreeuwde Ron, uit het niets.
"hou je stil, Ron" schreeuwde Ginny, terwijl ze de sneeuw uit haar ogen veegde.
"Maar het is waar" antwoordde Ron. "Ze heeft je vol in het gezicht geraakt."
Ginny antwoordde met een sneeuwbal in het gezicht van Ron. Vervolgens brak de hel los. De sneeuwballen vlogen overal. Niemand was veilig zolang Hermelien, Harry, Ron en Ginny in het razende sneeuwballengevecht zaten.
Na ongeveer 3 uur werd de groep moe, het aantal sneeuwballend nam af per minuut. Harry creëerde een perfecte sneeuwbal, en probeerde te beslissen wie hij ging raken. Hij keek naar Hermelien en zag dat ze voorover boog om een sneeuwbal te maken. Haar achterste stond tegenover hem. Op het moment dat hij zijn sneeuwbal ging gooien, zag hij iets vreemds uit de achterkant van haar broek steken. Het was wit, en een beetje dik. Veel te dik voor een slipje. Wist hij veel dat hij naar de bovenkant van haar luier keek. Tegen de tijd dat hij klaar was met denken, stond Hermelien op en draaide zich om. Zijn doel was weg, en gooide de sneeuwbal naar het hoofd van Ron en gooide hem omver.
Ondertussen, merkte Hermelien dat haar luier nu ongelooflijk dik leek. Ze realiseerde zich dat door het ravotten in de sneeuw haar broek nat was. Al het vocht van de sneeuw was opgenomen in haar luier, waardoor deze enorm opzette. Terwijl ze daar over na zat te denken , voelde ze een sneeuwbal achter op haar hoofd belanden, waardoor ze op haar kont viel. Terwijl ze dat deed, voelde ze dat ze in haar luier aan het plassen was. Toen ze klaar was, stond ze op en zag ze dat de sneeuw onder haar geel was. Omdat haar luier al het water van de sneeuw had geabsorbeerd, was er geen ruimte voor haar plas. Snel begroef ze haar beschamende vlek en bleef sneeuwbalen gooien.
Na ongeveer een uur, waren de vier zo moe dat ze geen sneeuwbal meer konden gooien. Ze besloten om het sneeuwballengevecht te beëindigen en naar binnen gaan. Hermelien wankelde haar weg naar binnen, vanwege haar super dikke luier.
"Waarom wankel je zo, Hermelien?" Vroeg Harry.
"Ik ben gewoon moe" loog Hermelien.
"Oh" antwoordde Harry.
Toen ze binnen kwam, grepen zij een paar glazen warme chocolademelk. Hermelien was bang dat haar luier zou gaan lekken, ze excuseerde zich zelf om zich te verschonen. In haar kamer, liet ze haar natte broek met een plof vallen, en maakte haar natte luier los. Terwijl ze dat deed, werd ze aangevallen met een te vertouwde geur.
"Niet opnieuw" zei Hermelien tegen zichzelf: "Ik heb niet eens meer controle over mijn darmen."
Ze zuchtte en verschoonde zich zelf. Ze deed ook droge kleren aan en ging weer naar haar vrienden in de gemeenschappelijke ruimte. Ze zag dat zij nu ook droog waren, Terwijl ze nog steeds dezelfde kleren droegen. Hermelien bedacht dat zij hun toverstokken gebruikt moeten hebben.
"Waarom heb je niet magie gebruiken om jezelf af te drogen, Hermelien?" Vroeg Ginny "Je hoefde niet nieuwe kleren aan te trekken."
"Ik weet het" antwoordde Hermelien: "Maar, uh, die trui die ik aan had jeuke een beetje."
"Oh, dat is logisch" zei Ginny tevreden.
De vier praten nog voor ongeveer 30 minuten voordat Hermelien begon te knikkebollen. De anderen zagen er ook moe uit, maar Hermelien dreigde in slaap te vallen.
"Ik denk dat ik ga een dutje doen" gaapte Hermelien. "Ik ben uitgeput"
"Een dutje?" Vroeg Ron: "Hoe oud ben je, 3?"
"Hou je kop, Ron." zei Hermelien: "Ik ben moe '
"Ik ook, maar ik zeur niet om een dutje zoals een peuter" zei Ron
"kop dicht" zei Ginny terwijl ze Ron in z’n schouder sloeg "Laat het meisje slapen."
"Wat?!" antwoordde Ron, wrijvend over zijn bezeerde schouder.
Hermelien lachte en trok zich terug in haar kamer. Toen ze de deur had gesloten,wilde ze gewoon instorten op haar bed. Ze bedacht zich echter en besloot om haar luier te controleren. Ze stak 2 vingers in de voorkant van haar luier en besefte dat hij nat was. Ze zuchtte en liet haar broek zakken. Haar luier was niet te nat, maar ze besloten hem toch te verschonen om luieruitslag te voorkomen. Ze nam haar luier af en gooide hem weg, ondertussen viel ze bijna is slaap bijna. Ze realiseerde zich dat ze moest opschieten, anders viel ze misschien in slaap. Voor een onbekende reden , pakte ze meteen haar speen, stopte hem in haar mond. Vervolgens pakte ze een baby doekje en maakte haar kruis schoon meteen daarna pakte ze een nieuwe luier. Ze zat op de open luier en in poederde haar lies en billen. Op dat moment viel ze in slaap, naakt vanaf haar middel, met een gepoederd kruis, en een open luier.
Terwijl ze naar de gemeenschappelijke ruimte liep, kon Hermelien alleen maar denken aan de verschoning door Madam Pleister. Ze wist dat ze het niet leuk vond, maar kon het niet helpen, dat het weer ging gebeuren. Ze probeerde de gedachte uit haar hoofd te zetten terwijl ze gemeenschappelijke ruimte binnen kwam. Toen ze binnentrad, zag ze dat bijna iedereen bezig was met hun huiswerk. Ze is vergezelde Harry en Ron en samen wisten ze het af te krijgen binnen een redelijke tijd. Op een gegeven moment,dacht ze dat ze Harry naar haar taille aan het kijken was met een vreemde blik op zijn gezicht, maar ze verwierp de gedachte en bleef werken. Toen ze klaar waren, excuseerde Hermelien zich en ging naar haar kamer. In haar kamer, liet Hermelien haar broek zakken, en keek naar haar natte luier.
"Ik kan niet geloven dat ik vergat hoe ik mijn luier af moet doen!" zei Hermelien tegen zichzelf. "Alles wat ik moest doen is het losmaken van die plakkertjes"
Hermelien maakte de luier los, en verbande hem. Ze verschoonde zichzelf in een schone luier, met opnieuw gebruik makend van een hele berg babypoeder. Toen ze klaar was, bewonderde ze haar werk, en ging rechtop zitten. Toen ze dat deed, besefte ze hoe dik deze nieuwe luiers waren. Bij het gaan zitten, kon ze haar benen niet bij elkaar brengen. Ze ging rechtop zitten, niet denkend om een broek aan te trekken, en zocht onder haar bed voor haar speen. Ze wist niet waarom ze het deed, het was gewoon puur instinct. Ze sprong in haar bed en stopte de speen in haar mond hem schoon gemaakt te hebben met een beetje magie. In haar bed, vond ze de baby fles die ze eerder had gebruikt. Ze vulde hem met warme melk en nam haar fopspeen uit haar mond om te zuigen op de fles. Op het moment dat hij leeg was, liet ze hem vallen, en keerde ze terug naar haar fopspeen. Ze viel een paar minuten later in slaap.
Die nacht had ze dezelfde droom die ze elke avond had. Het enige verschil was dat dit keer, haar droom kracht streed niet tegen Harry, ze vond de baby behandeling leuk en lekker. terwijl de droom verder ging, vergat Hermelien dat ze een 17-jarige tiener is. Voor alles wat haar boeide, was ze een baby, volledig afhankelijk van iemand anders.
De volgende ochtend. Werd Hermelien wakker, en herinnerde zich de droom. Ze probeerde de betekenis er achter te vinden, maar ze was niet in staat om hem te bedenken. Ze verschoonde zichzelf, en herinnerde zich dat ze vandaag vrij had. Ze nam de fopspeen uit haar mond en plaatste hem naast haar luier pakket onder haar bed. Daarna kleedde ze zich om in haar dag kleren voor de en ging naar beneden voor het ontbijt.
Na het ontbijt, besloot ze om terug te keren naar de gemeenschappelijke ruimte. Terwijl ze daar heen liep, besefte ze dat ze in haar luier had geplast. Op haar weg naar de gemeenschappelijke ruimte, draaide ze zich om naar een pad maar probeerde zichzelf tegen te houden. Terwijl ze het pad af liep, zag ze een deur verderop. Ze probeerde te stoppen, maar haar benen gingen door. Ze bereikte de deur, en klopte aan. Een paar seconden later ging de deur open en stond Madam Pleister de deuropening.
"Hallo, schat" zei ze. "je zit toch nog niet zonder bescherming toch?"
"Nee" antwoordde Hermelien.
"Wat is het probleem dan, schat?" vroeg Madam Pleister.
"Kan u mijn luier verschonen?" flapte Hermelien eruit. Ze stak haar hand in haar tas en haalde er een reserveluier uit.
"Oh, uh, Ok" antwoordde Madam Pleister, verbijsterd.
Hermelien volgde haar naar haar kantoor en ging liggen. Madam Pleister trok haar broek naar beneden en maakte de luier los. Terwijl Madam Pleister de luier onder haar vandaan trok, keek ze naar Hermelien.
"Waarom heb je me niet verteld dat je problemen hebt bij het controleren van je darmen?" Vroeg ze
"Wat bedoeld u?" Vroeg Hermelien.
"Je hebt in je luier gepoept." Zei Madam Pleister botweg.
Op het moment dat Madam Pleister dat zei, verplaatste de geur zich naar Hermelien. Ze probeerde haar tranen in bedwang te houden, maar ze moest heel veel moeite doen om niet te huilen. Madam Pleister zag dit en keek betrokken.
"Heb je het niet gemerkt?" Vroeg Madam Pleister.
"Nee" zei Hermelien, vechtend tegen de tranen.
"Ik ben bezorgd" zei Madam Pleister al snel.
"alstublieft vertel het niemand iedereen, Het was slechts een ongeluk. Het zal niet weer gebeuren, dat beloof ik. "Huilde Hermelien.
"Nou, ik geloof je op je woord. Maar als het weer gebeurt, heb ik geen andere keuze dan dit te melden aan iemand van een hogere autoriteit " vermelde Madam Pleister.
"Ok" antwoordde Hermelien.
Madam Pleister eindigde de verschoning van het arme meisje, en hielp haar weer in haar broek.
"Bedankt" zei Hermelien blozend.
"Geen probleem, lieverd." antwoordde Madam Pleister. "Mijn deur staat altijd open"
"Ok" antwoordde Hermelien.
Hermelien verliet Madam Pleister’s kantoor en liep naar de gemeenschappelijke ruimte, om te proberen ui te vinden wat er mis was met haar.
Hermelien liep in de gemeenschappelijke ruimte, nog steeds beschaamd van het vragen aan Madam Pleister voor een verschoning. Ze herinnerde zich gelukkig dat het vandaag een vrije dag was, dus besloot ze om een dutje te doen. Voor een onbekende reden, nam ze steeds vaker dutjes; alsof haar slaap schema veranderde. Haar slaap schema is echter niet veranderd in de afgelopen weken, dus ze dacht dat het de stress was. Ze liet haar broek zakken om haar luier te controleren. Ook al had ze hem slechts 10 minuten geleden verschoond, hij was nu al nat. Ze zuchtte en liep door het proces van het verschonen van een luier. Nadat ze klaar was, klom ze in bed, zonder haar broek weer op te trekken. Ze probeerde in slaap te vallen, maar het lukte niet. Ze realiseerde zich het probleem en stak haar hand onder haar bed om haar fopspeen te grijpen. Ze stopte hem in haar monden viel een paar seconden later in slaap.
Ze droomde opnieuw de droom, maar deze keer, had ze een poep luier , in plaats van slechts een natte.
Ze werd ongeveer een uur later wakker van de pijn. Ze keek rond en besefte dat ze op de vloer lag.
"Ow." Zei Hermelien met de fopspeen nog steeds in haar mond "Ik ben uit bed gevallen denk ik."
Ze ging rechtop zitten, en klom terug in het bed. Nadat ze weer lag besefte ze dat ze dorst had. Ze pakte haar fles onder het bed en vulde hem met warme melk. Ze nam haar fopspeen uit haar mond en verving deze met de baby fles. Ze dronk de melk op en zette de fles terug op de plek waar ze hem gevonden had. Een paar seconden later, vulde de slaap haar ogen.
Opnieuw werd ze wakker met een plof en pijn. Ze was nog moe, zo moe dat ze niet eens op kon staan. Maar voordat ze terug in slaap kon vallen, hoorde ze iemand de trap op lopen. Ze realiseerde zich toen dat ze geen broek droeg en vloog snel terug in haar bed. Ze gooide de deken over haar heen en deed net alsof ze sliep , ze hield haar deken vast voor het geval dat. Toen de bezoeker klaar was met haar klim op de trap riep er een vertrouwde stem:
"Hermelien!"
Hermelien bedacht dat als ze net deed dat ze sliep, haar bezoeker zou proberen haar wakker te krijgen met veel getrek. Misschien zoveel dat het deken van haar af werd getrokken en haar vieze luier zichtbaar zou maken. Hermelien ging rechtop zitten en wreef in haar ogen, alsof ze net ging opstaan.
'Wat is er Ginny? " Vroeg ze de roodharige heks.
"Het sneeuw voor het eerst dit seizoen" antwoordde Ginny opgewonden.
Hermelien keek uit het raam, en zag dat het hevig sneeuwde. Ze zag veel mensen van Zweinstein spelen in de sneeuw.
"Kom op, Hermelien. Laten we gaan spelen in de sneeuw. " antwoordde Ginny trekkend aan de arm van Hermelien.
"Ik moet me eerst verschonen." Zei Hermelien, in de hoop dat Ginny niet de dubbele betekenis begreep.
"Nou, schiet dan op" antwoordde Ginny.
"Euh, zou je dan even weg willen gaan, zodat ik me kan omkleden?" Vroeg Hermelien.
"Gedraag je niet zo als een baby, Hermelien" zei Ginny, waardoor begon Hermelien te blozen. "We zijn allebei meisjes."
" Weet ik " antwoordde Hermelien: "Ik ben gewoon niet comfortabel krijgt veranderd met een ander meisje in de kamer."
"Het zal wel" antwoordde Ginny, snuivend in de lucht. "He, wat is dat voor geur?"
Hermelien nam een vleugje van de lucht en realiseerde de stank. Het was de geur van uitwerpselen. Hermelien bloosde en begon te zweten.
"Ik ru-rui-ruik niets" stamelde Hermelien.
"Oh, ok dan" antwoordde Ginny tijdens het verlaten van de kamer.
Hermelien sloot de deur en deed hem op slot, voor het geval Ginny besloten om voortijdig terug te keren. Hermelien keek neer op haar natte luier en voelde aan de achterkant. Ja hoor, er zat een bult. Ze zuchtte toen ze besefte dat ze zichzelf had bevuild. Rustig maakte ze de luier los, om er zeker van te zijn dat Ginny kon horen. Vervolgens deed Hermelien de luier af en gebruikte hem om de poep resten af te vegen van haar achterste. Ze gebruikte een aantal babydoekjes om ervoor te zorgen dat alles weg was, en gebruikte vervolgens 1 om haar kruis schoon te maken. Toen ze klaar was, ging ze rustig zitten op een nieuwe luier, proberen om enige kronkelig te voorkomen. Er was een klein kraakje, maar niets te ernstig. Ze poederde zichzelf, dit keer zorgde ze ervoor om haar achterste ook te poederen, net als Madam Pleister had gedaan. Daarna plakte ze rustig de luier dicht en trok haar broek omhoog. Ze wilde niet laten merken dat ze had gelogen tegen Ginny, dus deed ze een schoon, zwaardere shirt aan. Ze opende de deur en kwam oog in oog te staan met de roodharige heks.
"Waarom duurde het zo lang?" Vroeg Ginny "Het lijkt erop dat je alleen je shirt hebt veranderd "
"Ik kon niet beslissen welke ik moest dragen" loog Hermelien.
"Oh" zei Ginny: "Maar wat was dat krakende geluid?"
"Oh, uh, mijn beha" flapte Hermelien eruit.
"Je beha kraakt?" vroeg Ginny, in de war.
"Uh, ja" antwoordde Hermelien: "Het is een speciale beha"
" Hoe zo, bijzonder?" vroeg Ginny.
"Het is, uh, zachter en meer comfortabel" antwoordde Hermelien.
"Oh, dat is een beetje vreemd" lachte Ginny. "Het klinkt net alsof je een luier rond je borsten draagd"
"Uh, ja, een luier" zei Hermelien, met een zwak lachje.
De 2 meisjes verlieten Hermelien's kamer en liepen naar buiten.
Hermelien opende de deur die naar buiten en werd aangevallen door een explosie van ijskoude lucht. De sneeuw bleef maar komen, waarschijnlijk met een snelheid van ongeveer 5 centimeter per uur. Ze stapte in de sneeuw en haar laars zonk ongeveer 4 centimeter in de verse sneeuw. Juist op dat moment, voelde Hermelien 2 handen op haar rug en vervolgens een duw. Ze viel met het gezicht in de sneeuw. Ze trok zich weer op en gaf Ginny een blik die beton kon laten smelten. Ginny lag echter in een deuk en merkte niet op dat Hermelien’s handen naar de sneeuw reikten. Ginny's lachen eindigde toen een sneeuwbal zijn weg uit de hand van Hermelien in het gezicht van Ginny's vond.
"mooi shot, Hermelien" schreeuwde Ron, uit het niets.
"hou je stil, Ron" schreeuwde Ginny, terwijl ze de sneeuw uit haar ogen veegde.
"Maar het is waar" antwoordde Ron. "Ze heeft je vol in het gezicht geraakt."
Ginny antwoordde met een sneeuwbal in het gezicht van Ron. Vervolgens brak de hel los. De sneeuwballen vlogen overal. Niemand was veilig zolang Hermelien, Harry, Ron en Ginny in het razende sneeuwballengevecht zaten.
Na ongeveer 3 uur werd de groep moe, het aantal sneeuwballend nam af per minuut. Harry creëerde een perfecte sneeuwbal, en probeerde te beslissen wie hij ging raken. Hij keek naar Hermelien en zag dat ze voorover boog om een sneeuwbal te maken. Haar achterste stond tegenover hem. Op het moment dat hij zijn sneeuwbal ging gooien, zag hij iets vreemds uit de achterkant van haar broek steken. Het was wit, en een beetje dik. Veel te dik voor een slipje. Wist hij veel dat hij naar de bovenkant van haar luier keek. Tegen de tijd dat hij klaar was met denken, stond Hermelien op en draaide zich om. Zijn doel was weg, en gooide de sneeuwbal naar het hoofd van Ron en gooide hem omver.
Ondertussen, merkte Hermelien dat haar luier nu ongelooflijk dik leek. Ze realiseerde zich dat door het ravotten in de sneeuw haar broek nat was. Al het vocht van de sneeuw was opgenomen in haar luier, waardoor deze enorm opzette. Terwijl ze daar over na zat te denken , voelde ze een sneeuwbal achter op haar hoofd belanden, waardoor ze op haar kont viel. Terwijl ze dat deed, voelde ze dat ze in haar luier aan het plassen was. Toen ze klaar was, stond ze op en zag ze dat de sneeuw onder haar geel was. Omdat haar luier al het water van de sneeuw had geabsorbeerd, was er geen ruimte voor haar plas. Snel begroef ze haar beschamende vlek en bleef sneeuwbalen gooien.
Na ongeveer een uur, waren de vier zo moe dat ze geen sneeuwbal meer konden gooien. Ze besloten om het sneeuwballengevecht te beëindigen en naar binnen gaan. Hermelien wankelde haar weg naar binnen, vanwege haar super dikke luier.
"Waarom wankel je zo, Hermelien?" Vroeg Harry.
"Ik ben gewoon moe" loog Hermelien.
"Oh" antwoordde Harry.
Toen ze binnen kwam, grepen zij een paar glazen warme chocolademelk. Hermelien was bang dat haar luier zou gaan lekken, ze excuseerde zich zelf om zich te verschonen. In haar kamer, liet ze haar natte broek met een plof vallen, en maakte haar natte luier los. Terwijl ze dat deed, werd ze aangevallen met een te vertouwde geur.
"Niet opnieuw" zei Hermelien tegen zichzelf: "Ik heb niet eens meer controle over mijn darmen."
Ze zuchtte en verschoonde zich zelf. Ze deed ook droge kleren aan en ging weer naar haar vrienden in de gemeenschappelijke ruimte. Ze zag dat zij nu ook droog waren, Terwijl ze nog steeds dezelfde kleren droegen. Hermelien bedacht dat zij hun toverstokken gebruikt moeten hebben.
"Waarom heb je niet magie gebruiken om jezelf af te drogen, Hermelien?" Vroeg Ginny "Je hoefde niet nieuwe kleren aan te trekken."
"Ik weet het" antwoordde Hermelien: "Maar, uh, die trui die ik aan had jeuke een beetje."
"Oh, dat is logisch" zei Ginny tevreden.
De vier praten nog voor ongeveer 30 minuten voordat Hermelien begon te knikkebollen. De anderen zagen er ook moe uit, maar Hermelien dreigde in slaap te vallen.
"Ik denk dat ik ga een dutje doen" gaapte Hermelien. "Ik ben uitgeput"
"Een dutje?" Vroeg Ron: "Hoe oud ben je, 3?"
"Hou je kop, Ron." zei Hermelien: "Ik ben moe '
"Ik ook, maar ik zeur niet om een dutje zoals een peuter" zei Ron
"kop dicht" zei Ginny terwijl ze Ron in z’n schouder sloeg "Laat het meisje slapen."
"Wat?!" antwoordde Ron, wrijvend over zijn bezeerde schouder.
Hermelien lachte en trok zich terug in haar kamer. Toen ze de deur had gesloten,wilde ze gewoon instorten op haar bed. Ze bedacht zich echter en besloot om haar luier te controleren. Ze stak 2 vingers in de voorkant van haar luier en besefte dat hij nat was. Ze zuchtte en liet haar broek zakken. Haar luier was niet te nat, maar ze besloten hem toch te verschonen om luieruitslag te voorkomen. Ze nam haar luier af en gooide hem weg, ondertussen viel ze bijna is slaap bijna. Ze realiseerde zich dat ze moest opschieten, anders viel ze misschien in slaap. Voor een onbekende reden , pakte ze meteen haar speen, stopte hem in haar mond. Vervolgens pakte ze een baby doekje en maakte haar kruis schoon meteen daarna pakte ze een nieuwe luier. Ze zat op de open luier en in poederde haar lies en billen. Op dat moment viel ze in slaap, naakt vanaf haar middel, met een gepoederd kruis, en een open luier.
Elke_Diaper
Gewaardeerd Lid
leuk verhaal
maar wrm die harry potter thema ?
maar wrm die harry potter thema ?
darkcloud
Gewaardeerd Lid
hier is weer een stukje het is geen heel hoofdstuk maar ik kon eerst niet meer doen
Hoofdstuk 4: zorgeloos
Hermelien werd wakker van een klop op de deur.
"Schiet op, Hermelien" schreeuwde Ginny "Het diner begint zo."
"Ik kom al" geeuwde Hermelien.
Ze ging rechtop zitten, en realiseerde dat ze niet in haar bed lag. Ze dacht dat ze weer uit haar bed was gevallen, maar voelde toen een kille wind op haar lies. Ze keek naar beneden en realiseerde zich dat ze naakt was vanaf haar taille. Ze zag dat ze op een open luier zat en bedacht zich dat ze in slaap moest zijn gevallen, terwijl ze haar luier verschoonde. De luier was nat van urine, net als het tapijt onder haar. Omdat haar luier open was, was hij niet in staat om haar plas op te vangen. Ze zuchtte en gooide de nutteloze luier weg. Ze maakte het tapijt schoon met haar toverstok. Hermelien gebruikte toen een paar babydoekjes om haar lies af te vegen, en poederde haar kruis. Ze pakte een nieuwe luier en deed hem om. Ze pakte een broek en haastig trok ze die op.
"Schiet op" schreeuwde Ginny, achter de deur.
"Ik ben bijna klaar" schreeuwde Hermelien terug.
Tevreden, liep Hermelien naar de deur en deed hem open. Ze opende de deur en zag Ginny ongeduldig staan wachten.
"zo.. had genoeg tijd" zei Ginny, en glimlachte. "Leuk dingetje dat, Hermelien. Was je van plan hem me te nemen naar het eten? "Ginny wees naar de mond Hermelien. Hermelien bloosde toen ze zich realiseerde dat ze haar speen nog in had. Ze trok hem uit haar mond en gooide het in haar kamer, en hoopte dat Ginny het zou vergeten.
"Maak je geen zorgen, Hermelien. Ik zal niemand vertellen. " lachte Ginny.
"Ok" zei Hermelien, nog steeds blozend.
De twee meisjes gingen naar beneden en aan tafel ontmoette ze Harry en Ron.
"He, Hermelien" zei Ron: "goed dutje gehad?"
"Eigenlijk, ja dat heb ik 'voegde Hermelien toe, en stak haar tong uit naar Ron.
"Wie verschoond jouw luier?" Grapte Ron.
"Hou je kop, Ron!" Zei Hermelien boos. Ze wist dat hij niet wist dat ze luiers droeg, maar ze vond het niet leuk dat hij er grappen over maakte.
"Jeez, sorry" zei Ron "Ik dacht dat een dutje een baby minder chagrijnig maakte."
"Idioot" onderbrak Ginny, wederom sloeg ze Ron op zijn schouder.
word vervolgd....
Hoofdstuk 4: zorgeloos
Hermelien werd wakker van een klop op de deur.
"Schiet op, Hermelien" schreeuwde Ginny "Het diner begint zo."
"Ik kom al" geeuwde Hermelien.
Ze ging rechtop zitten, en realiseerde dat ze niet in haar bed lag. Ze dacht dat ze weer uit haar bed was gevallen, maar voelde toen een kille wind op haar lies. Ze keek naar beneden en realiseerde zich dat ze naakt was vanaf haar taille. Ze zag dat ze op een open luier zat en bedacht zich dat ze in slaap moest zijn gevallen, terwijl ze haar luier verschoonde. De luier was nat van urine, net als het tapijt onder haar. Omdat haar luier open was, was hij niet in staat om haar plas op te vangen. Ze zuchtte en gooide de nutteloze luier weg. Ze maakte het tapijt schoon met haar toverstok. Hermelien gebruikte toen een paar babydoekjes om haar lies af te vegen, en poederde haar kruis. Ze pakte een nieuwe luier en deed hem om. Ze pakte een broek en haastig trok ze die op.
"Schiet op" schreeuwde Ginny, achter de deur.
"Ik ben bijna klaar" schreeuwde Hermelien terug.
Tevreden, liep Hermelien naar de deur en deed hem open. Ze opende de deur en zag Ginny ongeduldig staan wachten.
"zo.. had genoeg tijd" zei Ginny, en glimlachte. "Leuk dingetje dat, Hermelien. Was je van plan hem me te nemen naar het eten? "Ginny wees naar de mond Hermelien. Hermelien bloosde toen ze zich realiseerde dat ze haar speen nog in had. Ze trok hem uit haar mond en gooide het in haar kamer, en hoopte dat Ginny het zou vergeten.
"Maak je geen zorgen, Hermelien. Ik zal niemand vertellen. " lachte Ginny.
"Ok" zei Hermelien, nog steeds blozend.
De twee meisjes gingen naar beneden en aan tafel ontmoette ze Harry en Ron.
"He, Hermelien" zei Ron: "goed dutje gehad?"
"Eigenlijk, ja dat heb ik 'voegde Hermelien toe, en stak haar tong uit naar Ron.
"Wie verschoond jouw luier?" Grapte Ron.
"Hou je kop, Ron!" Zei Hermelien boos. Ze wist dat hij niet wist dat ze luiers droeg, maar ze vond het niet leuk dat hij er grappen over maakte.
"Jeez, sorry" zei Ron "Ik dacht dat een dutje een baby minder chagrijnig maakte."
"Idioot" onderbrak Ginny, wederom sloeg ze Ron op zijn schouder.
word vervolgd....
| Thread starter | Similar threads | Forum | Replies | Date |
|---|---|---|---|---|
| A | Had slappe lacht en toen ging het fout | AB/DL Filmpjes | 4 | |
|
Productie fout... wel eens meegemaakt? | Volwassen Baby's / Luierliefhebbers | 10 | |
| B | Fout abdl Marktplaats contact | Pub | 11 | |
| H | Domme fout | D | 20 | |
| B | Fout in acarade spel Snake? | VVV | 0 |