Verhaal Klaar Het Meisje aan de Overkant

[mijn4]

het meisje aan de overkant

proloog

Het is een lekkere zomerdag, eind juli, net voor de middag.
Arne, een niet onknappe jongen die aan zijn laatste jaar in het secundair gaat beginnen, zit rustig op zijn kamer.
Hij is net wakkergeworden van het lawaai van een vrachtauto buiten.
"waat... is... dit?" denkt ie bij zichzelf.

De vorige avond was nogal zwaar... vrienden, goeie bands, en t lokale jeugdhuis is het ideale recept voor een kater, blijkbaar.
Het was namelijk het jaarlijkse, locale punk/skafestivalletje "s'kaput"... nuja locaal, er speelden toch geen onbekende bandjes.
Wat er dus niet heeft toe bijgedragen dat Arne op een degelijk uur in bed lag.

Het was nog geen middag, maar het was toch al goed warm.
Dus besluit Arne iets licht aan te doen, een short en een t-shirt van zijjn favoriete band, Polar Bear Club.
Hij gaat naar beneden, waar zijn zus, broer en moeder ookal op zijn.
Zijn vader was gaan lopen toen de jongste thuis was geboren, Hijzelf is de oudste.
Hij speelt gitaar en zingt... zijn moeder vindt het eerder een onaangenaam geschreew. Ieder zijn ding, als hij geen screams mag doen, klinkt hun band ook niet meer.

Hij smeert enkele boterhammen met choko en eet deze op.
"Arne, zou je straks nog even naar de aldi kunnen gaan en wat dingen voor me oppikken, liefst zo snel mogelijk" vraagt zijn moeder.
"okey, whatever" Antwoord Arne droogjes.

En net daarvoor kwam er dezelfde straat een vrachtwagen, gevolgd door een gezinsauto, de straat in rijden.
Ze stopten net voor het huis aan de overkant van de straat.
Het was de vrachtauto van een verhuisfirma.

Als Arne vertrekt ziet hij de vrachtauto die hem heeft gewekt…
“Tiens, nieuwe buren, kan nog leuk worden” denkt hij.

hoofdstuk 1: nieuwe buren

hoofdstuk 2: een nieuwe vriendin

Hoofdstuk 3: lange nachten en betere morgens

Hoofdstuk 4: gemengde gevoelens

Hoofdstuk 5: school en luiers?

Hoofdstuk 6: Wie weet wat?

Hoofdstuk 7: Gaan kamperen

Hoofdstuk 8: een topvakantie

Hoofdstuk 9: gepest (komt hopelijk nog in februari*)

Hoofdstuk 10: en ze leefden nog lang en gelukkig? (laatste hoofdstuk, voor einde maart*)

*zijn persoonlijke doelen, kan eerder zijn, kan wat later zijn

 

[Reppie]

ben benieuwd, leuk begin

 

[Paddy]

We wachten af

 

[mijn4]

hoofdstuk 1: nieuwe buren

Toen hij terugkwam van de winkel, waren de nieuwe buren bezig met het uitpakken van hun spullen.
Ze waren met 4, 2 ouders, en 2 dochters. De oudste was ongeveer zoals hijzelf en haar zus leek ongeveer zoals zijn jongere broer.
Ze hadden, zo leek het toch een lange dag voor de boeg.

De vader zag Arne met de volle winkeltas, en vroeg welke winkels er in de buurt waren. Waarop arne antwoorde dat de aldi niet ver was, en dat er ook een delhaize is, 5minutjes rijden. Waarop de vader hem bedankte en zich voorstelde als Johan.
Arne die eens naar de oudste dochter keek, stelde zich ook voor, en zij “als je nog hulp nodig hebt, ik woon hier tegenover, k heb vandaag toch niets te doen.”
Hij vond de oudste wel een knap meisje, en het leken wel vriendelijke mensen.

Arne ging naar binnen en laadde de spullen van de aldi uit. Hij ging naar zijn kamer, naar zijn laptop. Hij ging wat musiek luisteren, en liedjes schrijven.
Na een tijdje ging de bel en hij deed open. Voor de deur stond de jongste dochter, ze stelde zich voor als Eva, en zoals Arne dacht was ze even oud als zijn jongste broer.
“We zouden naar enkele winkels gaan en aangezien jij het hier kent, zou het makkelijk zijn mocht er iemand meegaan die de weg kent”, zei ze.
“okey, ik kom dadelijk”, antwoorde Arne.

Enkele minuutjes later stond Arne aan de overkant van de straat. Johan nodigde hem uit om in de auto te stappen.
Hij ging zitten over de achterbank, naast Eva en haar zus, die zich voorstelde als Sofie. Ook de moeder, die vanvoor zat stelde zich voor, Diana heet ze.
In de auto praatte ze over van waar ze komen en nog andere dingen. Blijkbaar zou Sofie volgend jaar ook in dezelfde school als Arne zitten.

Aangekomen in de Delhaize, vonden ze redelijk snel wat ze zochten, niets bijzonders.
Behalve dat ze op het einde nog een pak Drynites pakten uit de rayon met pampers.
Ze laadden de auto in.
De vader vroeg “is er ook nog een brico of zo in de buurt? Ik moet nog enkele dingen hebben van daar.”
Arne wees de weg. En een 5-tal minuutjes later waren ze weer buiten.
Nog een korte omweg langst het centrum, en ze reden terug naar huis.

Het was ongeveer middag en Arne ging thuis eten.
“zeg mama, mischien zouden de nieuwe buren het leuk vinden dat ze hier konden eten… Als dat gaat voor jouw tenminste”
“ik was eigenlijk niet van plan zo’n grote maaltijd te koken, maar ik zal zien wat ik nog heb liggen” antwoorde ze.
Waarop Arne zij dat hij het ging voorstellen aan de buren.

Na het eten ging hij dus terug, en zij tegen de buren dat als ze wilden, ze bij hen konden eten.
Hier gingen ze met plezier op in.
“leuk, dan zal ik het aan m’n moeder laten weten.”
“Zeg, Arne, als je wilt, kan je nog altijd helpen.”
Zogezegd zo gedaan. Arne hielp mee met het uitpakken van de spullen van Sofie.
Het ging goed en ze leerde elkaar beter kennen. Ze leek ook van alternatieve muziek te houden, en ze speelde voetbal. Nuja, daar moest ze mee stoppen aangezien er in de buurt geen meisjes ploegen zijn.
“geen probleem, ik voetbal hier in de buurt op een pleintje met vrienden van me, zijn ook toffe meisjes bij” zij arne hierop.
Sofie had ook een acoustische gitaar. Tof!
Haar kamer was recht voor die van Arne. “wie weet kunnen we dan s’nachts met elkaar communiceren door morsecode ofzo.” Zij Sofie

En 5minuten voordat ze moesten gaan eten waren ze ongeveer klaar met uitpakken, nog maar 1 doos.
Maar die wilde ze houden tot s’avonds. Ook goed. Dus waren we goed op tijd, zodat Sofie mijn broer, zus en moeder al leerde kennen.
Na het eten nam iedereen afscheid.

Arne keek met zijn broer nog wat tv en nadien speelde hij nog wat op zijn laptop.
Toen hij ging slapen zag hij dat Sofie zich ook ging klaarmaken om te gaan slapen. Zij zag hem niet, maar hij haar wel.
Hij keek even, ze heeft een mooi lichaam, denk hij in zichzelf.
En dan gaat ze op haar bed liggen, en doet iets vreemd aan.
Eerst herkent Arne het niet, maar nadien.
Het lijkt op een pamper ofzo, maar groter.
… vreemd.

Maar hij besluit te gaan slapen.
Hij droomt van Sofie, een nieuwe vriendin.

Hoofdstuk 2: een nieuwe vriendin

 

[Paddy]

!1 super, hoop op meer

 

[PietjeDL]

Leuk!

 

[KleineAap]

super leuk!! Hoop dat er meer dan twee hoofdstukken komen

 

[mijn4]

er komen zeker meer hoofdstukken, alles op z'n tijd

 

[baby jimmy]

ik kan niet wachten, leuk verhaal

 

[Abbjornnl]

Dit verhaal is er een die mijn interesse gewekt heeft wil graag meer lezen.
Voor nu een verdiende 8 maar dat kan nog hoger worden.

 

[mijn4]

Hoofdstuk 2: een nieuwe vriendin

De volgende morgen word Arne wakker. 10u13, een mooi uur om op te staan denkt hij.
Hij gaat naar de keuken, en zoals gewoonlijk in vakanties of weekends is hij weer de laatste. Hij neemt een ontbijt.
Als hij klaar is gaat hij zich omkleden.

5minuten later gaat de bel. Het zijn Bjorn en Lisa, goede vrienden van hem. Ze vragen of hij geen zin heeft om mee een balletje te gaan trappen, de rest is er ook al.
“Is goed. Ik doe m’n schoenen aan en kom zo,” antwoord Arne.
“oh, hier woont ook een nieuw meisje, ze zei dat ze ook voetbalt, is het goed als ze meekomt?”
“Oh, leuk,” zegt Lisa “maar wij gaan al naar het veldje.
“je wilt gewoon wat ‘privacy’” plaagt Arne achter.

Hij deed zijn schoenen aan en gaat naar de overkant en belt aan.
Eva deed open.
“hey, is Sofie al wakker? Zou ze michien mee willen gaan voetballen?” vraagt Arne.
“Ja ze is al wakker. Ik zal ze even roepen” antwoord eva en gaat terug naar binnen.
Enkele ogenblikken later staat eva in de deur.
Ze heeft haar pyjama nog aan.
“hey Arne.”
“’morge, k ga even voetballen met vrienden, zin om mee te gaan?”
“euhm… Ok!” antwoord ze, “ik ga me even omkleden en ik kom, wacht je even?”
“tuurlijk”
“kom maar even binnen” ze leidde me naar de woonkamer, waar iedereen in huis ookal op was. “morge” begroete ik iedereen.
En ik kreeg een goedemorgen terug.
Sofie ging naar de trap om naar haar kamer te gaan. Eerst merkte Arne niet veel, maar op de trap zag hij toch wel dat ze niet gewoon een pyama aan hat, want haar kontje leek iets dikker.
Maar rap keek hij terug weg zodat niemand iets door zou hebben.

Enkele minuten later stond Sofie terug beneden in een sportieve outfit.
“komop, dan gaan we even voetballen.”
En we gingen op pad.
“En hoe was je eerste nacht hier?” vroeg ik haar.
“wel goed. Maa het is toch raar, zo’n nieuwe kamer.”
“kan ik wel geloven”
“maar ik heb toch wel goed genoeg geslapen om een goed potje te kunnen voetballen.”

En zo ontspon er zich een klein gesprekje, tot ze aan het voetbalveld kwamen. Net achter Lise en Bart.
Arne stelde Sofie voor aan iedereen.
“Sofie, dit zijn Willem, Lens, Karen, Bert en Bart (een tweeling à la fred en george), Lise, de vriendin van Bart. Iedereen, dit is Sofie.”
En even later waren ze wat met de bal aan het trappen.
Sofie bleek zeer balvaardig te zijn, ze kon veel trucjes en was altijd snel.
Na een tijdje was het tijd voor een drankje, ze hadden wat frisdrank bij in een kleine koelbox.
“die koelbox gaat altijd mee” zei arne, “telkens iemand anders die hem meeneemnt en aanvult.”
“maar je vindt em ook regelmatig in t jeugdhuis… aangezien we daar meestal zitten s’avonds na een dagje voetbal” vulde Bert aan.
Na een tijdje gingen ze terug voetballen.

“phoe, na een uurtje begin ik het toch al te voelen” zegt Arne.
“nu al moe?” vraagt Sofie, “ik was nog maar aan het opwarmen”
“is er toevallig ook ergens een toilet in de buurt?” vraagt ze.
“zie je dat gebouw met de skateramp voor?” dat is het jeugdhuis, “normaal zijn de toiletten altijd open.”
En ze ging er naar toe.
“enkele minuten later kwam ze terug.

Toen het ongeveer middag was gingen ze terug naar huis. Iedereen trouwens, want iedereen had honger.
“Iedereen vanavond jeugdhuis?” vroeg Karen.
Waarop iedereen instemmend knikte.
“owkey, tot straks dan”

Arne vroeg of Sofie mee met hem kwam eten thuis. Waarop zij instemmend reageerde.
“wel leuke mensen. Zitten ze allemaal op dezelfde school?” vroeg sofie.
“ja, behalve Lens die zit gaat beginnen aan de hoge school.” Antwoode ik.
“Leuk, ik was al bang dat ik behalve jouw niemand zou kennen… Niet dat dat zoooo erg zou zijn hoor” vulde ze rap aan.
“neen, is wel leuk” antwoorde Arne.
“Zeg, er moet nog het één en het ander gebeuren deze namiddag, zin om je handen weer uit te steken?” vraagt ze aan Arne.
“oké zeker?” antwoord arne.

Na het eten gingen ze dan terug naar Sofie haar huis.
Op haar kamer zijn nog enkele kleine dozen bijgekomen.
“mischien is het ook een goed idee om gordijnen op te hangen” zegt arne.
Sofie begint te blozen “oeie, je hebt me toch niet gezien gisterenavond?”
“jawel,” bekent arne, “was dat een…”
“een luier, ja” zegt sofie een beetje bedeesd.
“beloof me dat je dit aan niemand anders zegt?” vraagt Sofie.
“erewoord!” Beloofd Arne hierop. “maar waarom draag je deze nog?”
“Ik plas nog regelmatig in bed” antwoord ze, “en overdag verlies ik soms wat druppeltjes, daarom die drynites. Maar eigenlijk zit dat best wel goed”
“echt waar?” vraagt Arne verbaasd.
“Ja, eva draagt s’nachts soms zelfs drynites omdat ze dat leuk vindt.” Haar stemming slaat terug om naar vrolijk. Ze wordt er niet belachelijk om gemaakt!

“Hier, dit zijn de luiers die ik s’nachts, en als ik zin heb overdag aandoe” en Sofie geeft Arne een luier.
Dat zijn grote luiers denkt arne.
“en dan plas je daar in?” vraag ie.
“niet altijd met opzet, maar ja, als ik zin heb soms een ook meer, maar dat heeft mama niet zo graag” Antwoord Sofie.
“Maar als ik weg ga, draag ik liever een gewone onderbroek. Ik wil niet belachelijk gemaakt worden.”
Even is het stil, als arne nog naar de luier kijkt. Hij wrijft er is over, het voelt zacht aan.
Een beetje overweldigt zegt hij “Ik zal je hiervoor niet belachelijk maken. Misschien dat ik het zelf ook ooit is moet proberen”.
Sofie glimlacht.
“mischien moet je dat eens proberen.”

Die namiddag pakken ze verder nog wat spullen van Sofie uit. Ze maken veel plezier samen. En als ze klaar zijn gaan ze op zoek naar meer.
Ze hebben allebei een goed gevoel dat dit een mooie vriendschap kan worden.
Arne eet s’avons nog bij hen, en nadien gaan ze naar het jeugdhuis.

Hoofdstuk 3: lange nachten en betere morgens

 

[KleineAap]

Wooow het wordt steeds beter!! Niet stoppen met zo'n verhaal alleen maar door gaan!!

 

[Abbjornnl]

Ik had bij het vorige hoofdstuk al een 8 gegeven voor dit verhaal maar nu ik verder lees is een 8 niet goed bijstellen naar een zeer terechte 9. (En die geef ik niet snel).

 

[JustYouri]

Me want vervolg! Echt een super verhaal! Je zou het zo voor je kunnen zien zo duidelijk

 

[DLijo]

ik vind het een erg leuk verhaal, probeer wel wat op je spelling te letten.

 

[swantonboy]

Mooi verhaal hoor! Hier en daar wat schrijf en stijlfouten maar over het algemeen een erg leuk verhaal!

 

[KleineAap]

Woooow mooi verhaal, we wachten op het vervolg!

 

[mijn4]

Hoofdstuk 3: lange nachten en betere morgen

Ze waren de eerste van de groep die arriveerden aan het jeugdhuis. Het begon al aardig druk te worden, maar ze vonden een tof hoekje om te zitten en bestelden al iets om te drinken.
Na een tijdje, kwamen ook de anderen. En Het bier begon aardig te vloeien.
Het was een gezellige avond. Er werd gepraat, geckickerd en rond 10u werd de gebruikelijke mix van kebab en pizza besteld.
Met de uren werd het leuker, iedereen werd losser.
Sofie leerde de anderen ook kennen. De ene al wat gekker dan de andere, en de andere al wat minder nuchter dan de ene.
Ze kon het goed vinden met Bert en Karen… aangezien dat zij niet zo van kickeren houden.
Ondertussen begon de alcohol al naar de hoofden van Lens en Willem te stijgen, wat soms wel grappige taferelen opleverde.

Maar tegen 1u moesten de eersten al weg, Bert, Bart en Lise. Ze moesten nog een aardig stukje fietsen.
En tegen 2u waren ze nog met 3: Arne, Sofie en Karen. Ze besloten ook te vertrekken. Karen was ook met de fiets, dus gingen Arne en Sofie samen te voet.
“Oh, shit!” vloekt Arne opeens.
“Wat is er” vraagt Sofie bezorgd.
“ben m’n sleutels vergeten thuis, ik dacht dat ik vanmiddag nog thuis zou zijn.”
“al je wilt kan je wel blijven slapen bij mij.”
“Danku! Heldin!” en Arne geeft Sofie een knuffel.

Even later komen ze bij Sofie aan.
“nu stil zijn, iedereen slaapt al”

En ze gaan zo stil als ze kunnen naar Sofie’s kamer, waar ze een Luchtmatras met slaapzak leggen.
“Arne, ik ga nog een luier aandoen” zegt Sofie, “als je wilt mag je er ook een.”
Na wat twijfelen antwoord Arne een beetje twijfelend “ja, euhm… ok zeker?”
Zogezegd zo gedaan. Eerst krijgt Arne er een om.
Het is een grote Witte luier.
Sofie legt hem op de grond gevolgd door Arne.
“je moet wel je broek uit doen, he slimmert” en Ze trekt zijn broek en onderbroek uit.
Ze vouwt de luier behendig tussen zijn benen en tapet deze vast.
“hoe zit ie?” vraagt ze.
“uh, vreemd, maar op de een of andere manier toch lekker.” Antwoord Arne.
“inderdaad! Doe jij mij er dan eentje om?” vraagt Sofie.
Ze neemt nog een luier en vouwt deze al open. En trekt haar broek en slipje uit.
Ze gaat ook liggen.
Een beetje met verstomming geslagen, gaat Arne ook zitten en doet de luier aan bij Sofie, zoals zij had gedaan bij hem.

Ik doe even mijn pyjama aan, kruip jij al maar in de slaapzak.
Enkele ogenblikken later, kroop ook Sofie in haar bed.
“slaapwel”

De volgende morgen werd Arne wakker van het binnenvallende licht. Sofie was ook net wakker. Een beetje gedesoriënteerd zegt hij “morge” en voelt dat er een prop tussen zijn benen zit. Ohja, die luier. Maar hij voelt warmer aan, hij had in bed geplast. En hij begon een beetje te blozen.
“Wat? Heb je je luier nodig gehad?” vraagt Sofie.
“Een beetje denk ik, maar ik denk dat ik eens naar het toilet ga voor ik hem nog eens ga gebruiken” Antwoord Arne.
“Waarom, daar dient ie toch voor? Neeneen, jij blijft hier.”
“maar…”
“niets te maren, je draagt een luier, en je zult deze gebruiken ook.”
Arne besloot dan maar te blijven en in de luier te plassen. Sofie merkte dit doordat Arne’s gezicht knalrood werd.

Voor Arne voelde het wel lekker, hij voelde de luier de urine opnemen, zonder dat er iets nat werd. Het voelde Lekker warm.
“Doe je ook soms een grote boodschap in je luier?” vroeg Arne nadien.
“Soms wel, maar dat geeft redelijk wat opkuis werk. Kom we gaan onbijten.”
En ze gingen naar de eetkamer. Haar zus, Eva, was ook al beneden, ze keek TV.
Ze begroeten haar en gingen aan de ontbijttafel zitten.

Na het ontbijt gaan ze zich omkleden.
“Ik doe vandaag een Drynite aan, jij ook eentje?” vroeg Sofie.
Nog voordat Arne, die wat twijfelde kon antwoorden zij ze “tuurlijk doe je er ook eentje aan,” met een knipoog.

Ze nam 2 drynites en ze gingen naar de badkamer; waar ze zich omkleden en wasten.
Arne deed ook een drynite aan, wat ook goed zat, onzichtbaar zelfs.
Hierna ging hij naar huis.
“Dank je dat ik mocht blijven slapen, het was leuk.”
“Is niets,” zei Sofie, “hopelijk vind je de luiers ook wat. Tot de volgende.

Hoofdstuk 4: gemengde gevoelens

 

[KleineAap]

Super goed, maar zijn ze nu vriendje/vriendinnetje?

 

[mijn4]

dat komt nog