Karin_1982
Beginneling
Linda
Linda had er altijd een hekel aangehad dat mensen haar veel jonger schatten dan dat ze was, maar nu zou ze er een moord voor doen om in één klap vijftien jaar jonger te zijn. Verschrikt stond ze op en ze begroette haar vader met een zenuwachtige giechel in haar stem. Haar wangen kleurden langzaam rood. Maar één vraag hield haar bezig: hoe lang had haar vader daar gestaan?
“Je moeder belde, ze is laat. Ik heb geen zin om te koken. Halen we patat?” vroeg haar vader. Linda stond perplex. Dit was niet de reactie die ze had verwacht. Had hij echt niets gezien, of durfde hij er gewoonweg niets van te zeggen? “Euh, ja is goed. Doe mij maar een kroket” zei Linda gehaast, die hoopte dat haar vader haar kamer snel zou verlaten. “Ik had eigenlijk gedacht, dat jij even zou gaan” zei haar vader, nu wat ernstiger. “Dan kan ik mijn werk in de oven zetten.” Linda dacht snel na. Haar vader had op zolder gewerkt aan zijn hobby, pottenbakken, en wilde zijn werk afronden. “Ok, dan ga ik wel. Maar ik ga zo meteen eerst even douchen.” Linda hoopte maar dat het nu klaar was. Ze had het initiatief genomen. “Je hebt je vanmorgen toch al gedoucht?” vroeg haar vader verbaasd. “Nee, dat was Tom” loog ze. Haar vader haalde zijn schouders op en deed de deur dicht. “Mij ook een kroket” besloot hij.
Ze hoorde haar vader de trap op lopen. Linda zuchtte diep. Ze had niet verwacht zich hier uit te redden. Snel deed ze haar deur op slot. Als ze had geweten dat haar vader op zolder zou zijn, had ze het niet in haar hoofd gehaald, of tenminste de deur meteen op slot gedaan. Linda keek op de klok. Het was al bijna half zeven. Tom zou zo thuis komen, maar die hoefde niet meer te eten. Om te voorkomen dat hij zich in de douche-discussie zou mengen, moest ze snel zijn. Of? Ze besloot het er op te wagen. Ze controleerde haar kleren en uiterlijk in de spiegel. Ze trok haar rokje omhoog en liet het toen weer zakken. Het viel niet op. Zou haar vader daarom niks hebben gemerkt?
Linda besloot te lopen. De patatzaak op de hoek had niet de lekkerste patat, maar ze had geen zin om te fietsen naar zaak in het centrum. En ze wist sowieso niet of ze gekleed was op een fietstocht. Op weg naar de patatzaak merkte Linda dat ze aandrang had voor een grote boodschap. Ze negeerde het signaal.
Op weg naar de patatzaak dacht ze na hoe ze in de toekomst voorzichtiger kon zijn. Dat haar moeder en Tom er niet waren, wist ze. Maar hoe kwam ze er bij om niet te controleren of de fiets van haar vader niet in het fietsenhok had gestaan? Ze wist toch dat hij op vrijdag altijd de fiets pakte naar zijn werk en soms ’s middags eerder thuis was? Toen ze de hoek omging, schoot Linda nog iets te binnen. Stom! Het pak had ze nog naast haar bed staan! Ze werd onwillekeurig opnieuw rood. De kans was erg klein, dat iemand op haar kamer zou rondsnuffelen, maar het was niet erg handig wat ze had gedaan. Haar hart klopte heftig en doordat ze zich zo druk maakte, nam de druk op haar darmen ook toe. Ze wreef even over haar maag. Even later stapte ze de patatzaak binnen.
Het was erg druk, dus zitten was er niet bij. Daar baalde Linda enorm van, want zitten had de druk ongetwijfeld verminderd. Ze beet op haar lip. Nadat ze haar bestelling had geplaatst, kwam er een plek vrij naast de speelautomaten. Snel ging Linda zitten. Ze schaamde zich voor het krakend geluid. Snel keek ze om zich heen. Het leek wel alsof de moeder met de kinderwagen iets verderop wist waar het geluid vandaan kwam. Of verbeelde Linda zich dat maar?
Linda had al vanaf haar twaalfde gefantaseerd. Maar pas drie maanden geleden, had ze de stoute schoenen aangedaan. De eerste keer dat ze had geëxperimenteerd was het bijna fout gegaan, omdat Tom opeens voor haar stond. Maar die was te zeer gestrest voor zijn wiskundeproefwerk dat hij niks had gezien. En vanmiddag had Linda voor de tweede maal haar fantasie in de praktijk gebracht en was ze zelfs een stapje verder gegaan. Ondeugende meid: Linda had een pak luiers gekocht en er al twee keer eentje aangedaan.
Linda hoopte maar dat de bestelling snel klaar was. Ze moest nu echt nodig poepen. Ze had er geen seconde aan gedacht om het in haar luier te doen. Die was er dan wel voor gemaakt, maar erin plassen was al een vreemde belevenis geweest. “Twee frites met en twee kroketten”. Linda haalde opgelucht adem. Ze stond snel op en nam het tasje aan. Ze glimlachte naar de medewerker en liep snel de zaak uit. De moeder die haar zo-even had aangekeken, keek haar ook nu na. Linda koos de korte weg. Op de heenweg had ze nog om het park heengelopen, nu liep ze erdoor. Gelukkig was het rustig.
Via de achterdeur ging ze haar huis binnen. Haar vader had de tafel al gedekt. Snel plofte Linda de zak op tafel en riep haar vader. Die was voor de tv gaan zitten. Zelf glipte ze de hal in naar het toilet. Ze rammelde aan de deur. “Bezet!” hoorde ze haar broer roepen. Linda baalde. Haar vader had zijn hoofd op de deur van de hal gestoken. “Eerst eten Linda, dan naar het toilet.” Linda fronste haar wenkbrauwen. Ze was dan al wel zeventien jaar, maar haar vader hanteerde nog altijd dezelfde regels als toen ze klein was. Eerst eten, dan naar de wc. En tijdens het eten niet van tafel. Ze zuchtte.
Linda at zo snel als ze kon. Ze had geen trek, omdat ze zo nodig moest. Haar vader merkte wel wat, maar zei er niets van. Toen Linda klaar was, vroeg ze of ze van tafel mocht. Haar vader schudde zijn hoofd. “Waarom vraag je dat nu altijd? Zolang je hier woont, houd je je aan mijn regels. En we blijven aan tafel zitten, totdat iedereen klaar is.” Linda slikte. Ze durfde haar vader niet tegen te spreken. Deze leek nu langzamer te eten, maar dat kon ook suggestie zijn. Linda wist dat ze in moeilijkheden zat. Opeens had ze er genoeg van. Het ophouden van haar grote boodschap kostte haar veel energie. Ze keek naar een punt op de muur achter haar vader en tilde haar billen op van haar stoel. Ze perste.
“Ruim jij af?” vroeg haar vader. Linda durfde geen nee te zeggen en knikte. Ze bleef zitten, totdat haar vader de keuken had verlaten. Toen stond ze op. Ze voelde haar boodschap in haar luier zitten. Het gaf een warm, lomig gevoel en het wond haar zelfs een beetje op. Ze voelde zich licht in haar hoofd worden. Ze merkte dat haar boodschap lichtjes begon te ruiken. Snel ruimde ze de tafel af en ze zette de vuile vaat in de vaatwasser. Toen glipte ze de hal in en de trap op.
Op het moment dat ze de badkamer in wilde gaan, schrok Linda zich kapot. Midden in het halletje, recht voor haar slaapkamer stond het pak luiers. Wie had dat daar neergelegd?
Wordt vervolgd…
Linda had er altijd een hekel aangehad dat mensen haar veel jonger schatten dan dat ze was, maar nu zou ze er een moord voor doen om in één klap vijftien jaar jonger te zijn. Verschrikt stond ze op en ze begroette haar vader met een zenuwachtige giechel in haar stem. Haar wangen kleurden langzaam rood. Maar één vraag hield haar bezig: hoe lang had haar vader daar gestaan?
“Je moeder belde, ze is laat. Ik heb geen zin om te koken. Halen we patat?” vroeg haar vader. Linda stond perplex. Dit was niet de reactie die ze had verwacht. Had hij echt niets gezien, of durfde hij er gewoonweg niets van te zeggen? “Euh, ja is goed. Doe mij maar een kroket” zei Linda gehaast, die hoopte dat haar vader haar kamer snel zou verlaten. “Ik had eigenlijk gedacht, dat jij even zou gaan” zei haar vader, nu wat ernstiger. “Dan kan ik mijn werk in de oven zetten.” Linda dacht snel na. Haar vader had op zolder gewerkt aan zijn hobby, pottenbakken, en wilde zijn werk afronden. “Ok, dan ga ik wel. Maar ik ga zo meteen eerst even douchen.” Linda hoopte maar dat het nu klaar was. Ze had het initiatief genomen. “Je hebt je vanmorgen toch al gedoucht?” vroeg haar vader verbaasd. “Nee, dat was Tom” loog ze. Haar vader haalde zijn schouders op en deed de deur dicht. “Mij ook een kroket” besloot hij.
Ze hoorde haar vader de trap op lopen. Linda zuchtte diep. Ze had niet verwacht zich hier uit te redden. Snel deed ze haar deur op slot. Als ze had geweten dat haar vader op zolder zou zijn, had ze het niet in haar hoofd gehaald, of tenminste de deur meteen op slot gedaan. Linda keek op de klok. Het was al bijna half zeven. Tom zou zo thuis komen, maar die hoefde niet meer te eten. Om te voorkomen dat hij zich in de douche-discussie zou mengen, moest ze snel zijn. Of? Ze besloot het er op te wagen. Ze controleerde haar kleren en uiterlijk in de spiegel. Ze trok haar rokje omhoog en liet het toen weer zakken. Het viel niet op. Zou haar vader daarom niks hebben gemerkt?
Linda besloot te lopen. De patatzaak op de hoek had niet de lekkerste patat, maar ze had geen zin om te fietsen naar zaak in het centrum. En ze wist sowieso niet of ze gekleed was op een fietstocht. Op weg naar de patatzaak merkte Linda dat ze aandrang had voor een grote boodschap. Ze negeerde het signaal.
Op weg naar de patatzaak dacht ze na hoe ze in de toekomst voorzichtiger kon zijn. Dat haar moeder en Tom er niet waren, wist ze. Maar hoe kwam ze er bij om niet te controleren of de fiets van haar vader niet in het fietsenhok had gestaan? Ze wist toch dat hij op vrijdag altijd de fiets pakte naar zijn werk en soms ’s middags eerder thuis was? Toen ze de hoek omging, schoot Linda nog iets te binnen. Stom! Het pak had ze nog naast haar bed staan! Ze werd onwillekeurig opnieuw rood. De kans was erg klein, dat iemand op haar kamer zou rondsnuffelen, maar het was niet erg handig wat ze had gedaan. Haar hart klopte heftig en doordat ze zich zo druk maakte, nam de druk op haar darmen ook toe. Ze wreef even over haar maag. Even later stapte ze de patatzaak binnen.
Het was erg druk, dus zitten was er niet bij. Daar baalde Linda enorm van, want zitten had de druk ongetwijfeld verminderd. Ze beet op haar lip. Nadat ze haar bestelling had geplaatst, kwam er een plek vrij naast de speelautomaten. Snel ging Linda zitten. Ze schaamde zich voor het krakend geluid. Snel keek ze om zich heen. Het leek wel alsof de moeder met de kinderwagen iets verderop wist waar het geluid vandaan kwam. Of verbeelde Linda zich dat maar?
Linda had al vanaf haar twaalfde gefantaseerd. Maar pas drie maanden geleden, had ze de stoute schoenen aangedaan. De eerste keer dat ze had geëxperimenteerd was het bijna fout gegaan, omdat Tom opeens voor haar stond. Maar die was te zeer gestrest voor zijn wiskundeproefwerk dat hij niks had gezien. En vanmiddag had Linda voor de tweede maal haar fantasie in de praktijk gebracht en was ze zelfs een stapje verder gegaan. Ondeugende meid: Linda had een pak luiers gekocht en er al twee keer eentje aangedaan.
Linda hoopte maar dat de bestelling snel klaar was. Ze moest nu echt nodig poepen. Ze had er geen seconde aan gedacht om het in haar luier te doen. Die was er dan wel voor gemaakt, maar erin plassen was al een vreemde belevenis geweest. “Twee frites met en twee kroketten”. Linda haalde opgelucht adem. Ze stond snel op en nam het tasje aan. Ze glimlachte naar de medewerker en liep snel de zaak uit. De moeder die haar zo-even had aangekeken, keek haar ook nu na. Linda koos de korte weg. Op de heenweg had ze nog om het park heengelopen, nu liep ze erdoor. Gelukkig was het rustig.
Via de achterdeur ging ze haar huis binnen. Haar vader had de tafel al gedekt. Snel plofte Linda de zak op tafel en riep haar vader. Die was voor de tv gaan zitten. Zelf glipte ze de hal in naar het toilet. Ze rammelde aan de deur. “Bezet!” hoorde ze haar broer roepen. Linda baalde. Haar vader had zijn hoofd op de deur van de hal gestoken. “Eerst eten Linda, dan naar het toilet.” Linda fronste haar wenkbrauwen. Ze was dan al wel zeventien jaar, maar haar vader hanteerde nog altijd dezelfde regels als toen ze klein was. Eerst eten, dan naar de wc. En tijdens het eten niet van tafel. Ze zuchtte.
Linda at zo snel als ze kon. Ze had geen trek, omdat ze zo nodig moest. Haar vader merkte wel wat, maar zei er niets van. Toen Linda klaar was, vroeg ze of ze van tafel mocht. Haar vader schudde zijn hoofd. “Waarom vraag je dat nu altijd? Zolang je hier woont, houd je je aan mijn regels. En we blijven aan tafel zitten, totdat iedereen klaar is.” Linda slikte. Ze durfde haar vader niet tegen te spreken. Deze leek nu langzamer te eten, maar dat kon ook suggestie zijn. Linda wist dat ze in moeilijkheden zat. Opeens had ze er genoeg van. Het ophouden van haar grote boodschap kostte haar veel energie. Ze keek naar een punt op de muur achter haar vader en tilde haar billen op van haar stoel. Ze perste.
“Ruim jij af?” vroeg haar vader. Linda durfde geen nee te zeggen en knikte. Ze bleef zitten, totdat haar vader de keuken had verlaten. Toen stond ze op. Ze voelde haar boodschap in haar luier zitten. Het gaf een warm, lomig gevoel en het wond haar zelfs een beetje op. Ze voelde zich licht in haar hoofd worden. Ze merkte dat haar boodschap lichtjes begon te ruiken. Snel ruimde ze de tafel af en ze zette de vuile vaat in de vaatwasser. Toen glipte ze de hal in en de trap op.
Op het moment dat ze de badkamer in wilde gaan, schrok Linda zich kapot. Midden in het halletje, recht voor haar slaapkamer stond het pak luiers. Wie had dat daar neergelegd?
Wordt vervolgd…
