Nog niet klaar Lisa en Marieke: het begon op skivakantie...
- Onderwerp starter Sophiee
- Startdatum
Sophiee
Superlid
Hoofdstuk 25 Barcelonaaa!
De volgende morgen werd Marieke langzaam wakker. Ze werd zich bewust van het geluid dat gedempt klonk. Bovendien voelde ze iets raars in haar oren. Nog niet helemaal helder in haar hoofd, voelde ze wat het was. Oh ja, de airpods… Die had ze gisteravond in gedaan om te luisteren naar de hypnose. Ze was in een keer een stuk wakkerder. Had het gewerkt?
Haar hand ging naar beneden en voelde aan haar luier. Die leek niet echt nat en ook haar blaas voelde alsof ze op knappen stond. Helaas…
Lisa had inmiddels ook haar ogen open gedaan. “Hey Miek, goedemorgen…En?”
Marieke keek naar Lisa en reageerde “niks…”
Lisa moest lachen en zei “Ja wat dacht jij dan, dat zoiets meteen werkt? Hihi, misschien maar beter. Anders zet je dat bestandje thuis een keer per ongeluk op de speakers en ons hele huis loopt voortaan in de luiers rond!”
Marieke moest lachen en zei “ja dat zou wat zijn, haha!”
En ondertussen dacht ze dat ze het gewoon wat vaker moest proberen, misschien werkte het net als reclame, hoe vaker je het hoort…
Meike had zich nog niet laten horen, dus de meiden besloten om alvast naar de keuken te lopen. Daar troffen ze Meike, die al druk bezig was met ontbijt maken.
“Goedemorgen meisjes, hoe hebben jullie geslapen?”
“Heerlijk” antwoordde Lisa.
“En jij Mariek, hoe was je muziek?”
Marieke kleurde terwijl Lisa giechelde.
“Wel okee hoor” mompelde Marieke.
Meike wist al wel dat Marieke een of ander hypnotiserend zelfmotivatiebestandje of zoiets had geluisterd, maar zelf geloofde ze daar niet zo in. Ze begon daarom over iets anders.
“Hey meiden, hebben jullie vandaag zin om naar Barcelona te gaan?”
“Jah leuk!” reageerden de twee. “Lekker de stad in, wat shoppen, wat cultuur, terrasje…Heerlijk!”
“Zeker, meisjes, laten we dan gauw ontbijten, dan kunnen we snel die kant op.”
De meiden aten een croissantje en dronken een sapje. Daarna gingen ze zich klaar maken voor de dag. Meike verschoonde hen en hielp ze met aankleden. Niet veel later stonden ze fris geluierd in hun zomerjurkjes klaar voor vertrek. Meike pakte nog een grote tas mee. “Zo, jullie spulletjes voor onderweg mee, laten we maar gaan dan…” Ze stapten de auto in en daar gingen ze.
In Barcelona parkeerde Meike in een grote parkeergarage. Onderweg hadden ze al bedacht waar ze naartoe wilden. Het Picassomuseum was de eerste bestemming en daarna gewoon lekker wat zwerven door de stad. Dat museum was zo groot, daar konden ze zich wel een tijdje vermaken.
Toen ze bij het museum aankwamen stond er een lange rij. Ze hadden geen kaartjes gereserveerd, dus dat kon wel even duren. Meike had koffie gehaald die ze in de rij konden opdrinken en ondertussen kletsten ze over van alles en nog wat. Alweer een half uurtje later waren ze eindelijk aan de beurt om naar binnen te kunnen. Lisa en Marieke hadden dankzij hun luier de rij en vooral de koffie wel overleefd, maar Meike was blij dat ze even naar de wc kon. De meiden lachten en zeiden, “Misschien moet jij ook…” maar voor ze hun zin hadden kunnen afmaken had Meike al gezegd “Oh nee hoor, grote meiden gaan gewoon naar de wc…”
Niet veel later dwaalden ze door het museum. Een mooi oud gebouw, maar aan de binnenkant toch ook wel weer modern. Er was echt veel te zien, eigenlijk te veel om allemaal in een dag te bekijken. Ze zochten daarom vooral de bekende werken op, als echte toeristen. En hoewel het buiten heet was, was het hier binnen lekker koel dankzij de airco. De rest van de ochtend en het begin van de middag liepen ze door het museum. Totdat Meike vroeg: “He meisjes, wordt het niet eens tijd voor een lunch?”
Het was al tegen half twee. Meike voegde er aan toe: “En ik denk dat jullie ook toe zijn aan een verschoning.”
De meiden waren daar inderdaad aan toe. Ze zochten daarom de toiletten op. Meike nam ze mee naar de verschoonruimte, maar een dame van het museum zei: “That’s only for little children, the toilets are that way.”
Meike antwoordde dat ze toch echt een verschoonruimte zocht en tilde het jurkje van Lisa een klein beetje op. De vrouw zag met verbazing Lisa’s ondergoed en stamelde “Oh, I’m so sorry, it’s okay…”
Lisa’s hoofd was dieprood van schaamte geworden en snel ging ze samen met Marieke naar binnen.
“Moest dat nou echt?” vroeg ze vervolgens aan Meike.
“Nou veel duidelijker kon ik niet zijn naar die mevrouw toch?” reageerde Meike. “En bovendien leek die mevrouw zich nog meer te schamen dan jij…Maar kom, laat ik jullie maar gauw verschonen.”
Een voor een kregen de meiden een schone luier aan. Met die zomerjurkjes ging het verschonen lekker makkelijk, dacht Meike. Niet veel later stonden ze alweer buiten. De mevrouw van net keek nog even naar hen en gaf een vriendelijk knikje en glimlach, maar ze zagen dat ze zich nog steeds ongemakkelijk voelde bij de situatie. Nou ja, misschien is ze voortaan wat minder snel van oordeel dacht Lisa. Sommige handicaps zie je nou eenmaal niet aan de buitenkant…
Omdat ze nog steeds niet geluncht hadden, besloten ze een restaurantje te gaan zoeken. Ze verlieten het museum en liepen de stad in. Genoeg restaurantjes hier en al snel hadden ze een leuk tentje gevonden. De kaart maakte hen niet zoveel uit, want ze waren in Barcelona en wat was er beter en dan een lekkere paella?
De ober serveerde een pan op tafel, waaruit ze zelf konden opscheppen. Heerlijk, die rijst met gamba’s en grote mosselen. Het ging er goed in na zo’n ochtend museum lopen.
Na de lunch was het shopping time. De meiden zetten koers naar de Passeig de Gracia, om vanaf daar via de Rambla af te zakken naar de haven. En als musea bezoeken vermoeiend was, dan was shoppen topsport voor de meiden. Ze grapten: “Oh als Fleur erbij zou zijn…” Lisa en Marieke leefden zich uit en vonden allerlei leuke dingen. Ze hadden veel lol en het passen van kleding was nog wel een dingetje. Ze letten steeds goed op dat hun luiers niet zichtbaar waren voor anderen, maar hoe later het werd, hoe makkelijker het eigenlijk ging. Het hielp dat Lisa natuurlijk al wel wat gewend was. En Mariekes grootste probleem was eigenlijk dat ze geen broek kon kopen, omdat die niet zou passen als ze na deze twee weken weer haar normale slipjes zou dragen…
Helaas was hun budget ook weer niet onbeperkt, maar toch liepen ze alle drie aan het begin van de avond weer naar de auto. Ze hadden besloten om eerst terug te rijden en daarna wat te gaan eten. Dat was voor Meike ook fijner.
Toen ze bij de auto kwamen vroeg Meike: “Hoe is het met jullie luiers?”
De meisjes dachten: Wat, hier? En ze zeiden ontwijkend: “Uhhh, ik weet niet…”
“Oh kom maar gauw even liggen op de achterbank” reageerde Meike terwijl ze Marieke de auto in begeleidde. Behendig werkte ze het jurkje van Marieke omhoog en maakte de plakstrips los. Met een paar doekjes die ze snel uit haar tas had gepakt maakte ze Marieke schoon en deed haar een frisse luier om.
“Nu jij Lisa” zei ze en Marieke maakte plaats voor haar vriendin. Ook Lisa kreeg handig en snel een schone luier om van Meike.
Gelukkig was Meike inderdaad erg handig en was het al klaar voordat er iemand in de buurt was die iets had kunnen zien.
“Ziezo meisjes, ga maar gauw zitten, dan kunnen we gaan.”
En daar gingen ze, op weg naar hun vakantiedorpje.
Bij het huisje aangekomen legden de dames eerst even hun inkopen binnen. Daarna gingen ze op zoek naar een restaurantje aan de strandboulevard. Nou ja, boulevard was een groot woord voor dit dorpje. Maar het had in ieder geval een paar leuke restaurantjes met zicht op het strand en de zee.
En wat wil je nog meer, dan met zo’n uitzicht lekker tapas eten?
Lisa en Marieke genoten amen met Meike van de hapjes en de avond werd later en later.
Maar rond elven zei Meike: “Nou meiden, wat een heerlijke dag weer. Maar nu is het wel bedtijd hoor…”
Ze gingen terug naar het huisje en na hun bedritueeltje konden de meisjes lekker gaan slapen. Nadat Meike de meisjes lekker in had gestopt en welterusten gewenst, pakte Marieke haar airpods weer en was vastbesloten te gaan dromen over watervallen en kabbelende beekjes. Lisa moest lachen en zei tegen haar vriendin “Sweet dreams Miekie…”
“Jij ook Lies…”
De volgende morgen werd Marieke langzaam wakker. Ze werd zich bewust van het geluid dat gedempt klonk. Bovendien voelde ze iets raars in haar oren. Nog niet helemaal helder in haar hoofd, voelde ze wat het was. Oh ja, de airpods… Die had ze gisteravond in gedaan om te luisteren naar de hypnose. Ze was in een keer een stuk wakkerder. Had het gewerkt?
Haar hand ging naar beneden en voelde aan haar luier. Die leek niet echt nat en ook haar blaas voelde alsof ze op knappen stond. Helaas…
Lisa had inmiddels ook haar ogen open gedaan. “Hey Miek, goedemorgen…En?”
Marieke keek naar Lisa en reageerde “niks…”
Lisa moest lachen en zei “Ja wat dacht jij dan, dat zoiets meteen werkt? Hihi, misschien maar beter. Anders zet je dat bestandje thuis een keer per ongeluk op de speakers en ons hele huis loopt voortaan in de luiers rond!”
Marieke moest lachen en zei “ja dat zou wat zijn, haha!”
En ondertussen dacht ze dat ze het gewoon wat vaker moest proberen, misschien werkte het net als reclame, hoe vaker je het hoort…
Meike had zich nog niet laten horen, dus de meiden besloten om alvast naar de keuken te lopen. Daar troffen ze Meike, die al druk bezig was met ontbijt maken.
“Goedemorgen meisjes, hoe hebben jullie geslapen?”
“Heerlijk” antwoordde Lisa.
“En jij Mariek, hoe was je muziek?”
Marieke kleurde terwijl Lisa giechelde.
“Wel okee hoor” mompelde Marieke.
Meike wist al wel dat Marieke een of ander hypnotiserend zelfmotivatiebestandje of zoiets had geluisterd, maar zelf geloofde ze daar niet zo in. Ze begon daarom over iets anders.
“Hey meiden, hebben jullie vandaag zin om naar Barcelona te gaan?”
“Jah leuk!” reageerden de twee. “Lekker de stad in, wat shoppen, wat cultuur, terrasje…Heerlijk!”
“Zeker, meisjes, laten we dan gauw ontbijten, dan kunnen we snel die kant op.”
De meiden aten een croissantje en dronken een sapje. Daarna gingen ze zich klaar maken voor de dag. Meike verschoonde hen en hielp ze met aankleden. Niet veel later stonden ze fris geluierd in hun zomerjurkjes klaar voor vertrek. Meike pakte nog een grote tas mee. “Zo, jullie spulletjes voor onderweg mee, laten we maar gaan dan…” Ze stapten de auto in en daar gingen ze.
In Barcelona parkeerde Meike in een grote parkeergarage. Onderweg hadden ze al bedacht waar ze naartoe wilden. Het Picassomuseum was de eerste bestemming en daarna gewoon lekker wat zwerven door de stad. Dat museum was zo groot, daar konden ze zich wel een tijdje vermaken.
Toen ze bij het museum aankwamen stond er een lange rij. Ze hadden geen kaartjes gereserveerd, dus dat kon wel even duren. Meike had koffie gehaald die ze in de rij konden opdrinken en ondertussen kletsten ze over van alles en nog wat. Alweer een half uurtje later waren ze eindelijk aan de beurt om naar binnen te kunnen. Lisa en Marieke hadden dankzij hun luier de rij en vooral de koffie wel overleefd, maar Meike was blij dat ze even naar de wc kon. De meiden lachten en zeiden, “Misschien moet jij ook…” maar voor ze hun zin hadden kunnen afmaken had Meike al gezegd “Oh nee hoor, grote meiden gaan gewoon naar de wc…”
Niet veel later dwaalden ze door het museum. Een mooi oud gebouw, maar aan de binnenkant toch ook wel weer modern. Er was echt veel te zien, eigenlijk te veel om allemaal in een dag te bekijken. Ze zochten daarom vooral de bekende werken op, als echte toeristen. En hoewel het buiten heet was, was het hier binnen lekker koel dankzij de airco. De rest van de ochtend en het begin van de middag liepen ze door het museum. Totdat Meike vroeg: “He meisjes, wordt het niet eens tijd voor een lunch?”
Het was al tegen half twee. Meike voegde er aan toe: “En ik denk dat jullie ook toe zijn aan een verschoning.”
De meiden waren daar inderdaad aan toe. Ze zochten daarom de toiletten op. Meike nam ze mee naar de verschoonruimte, maar een dame van het museum zei: “That’s only for little children, the toilets are that way.”
Meike antwoordde dat ze toch echt een verschoonruimte zocht en tilde het jurkje van Lisa een klein beetje op. De vrouw zag met verbazing Lisa’s ondergoed en stamelde “Oh, I’m so sorry, it’s okay…”
Lisa’s hoofd was dieprood van schaamte geworden en snel ging ze samen met Marieke naar binnen.
“Moest dat nou echt?” vroeg ze vervolgens aan Meike.
“Nou veel duidelijker kon ik niet zijn naar die mevrouw toch?” reageerde Meike. “En bovendien leek die mevrouw zich nog meer te schamen dan jij…Maar kom, laat ik jullie maar gauw verschonen.”
Een voor een kregen de meiden een schone luier aan. Met die zomerjurkjes ging het verschonen lekker makkelijk, dacht Meike. Niet veel later stonden ze alweer buiten. De mevrouw van net keek nog even naar hen en gaf een vriendelijk knikje en glimlach, maar ze zagen dat ze zich nog steeds ongemakkelijk voelde bij de situatie. Nou ja, misschien is ze voortaan wat minder snel van oordeel dacht Lisa. Sommige handicaps zie je nou eenmaal niet aan de buitenkant…
Omdat ze nog steeds niet geluncht hadden, besloten ze een restaurantje te gaan zoeken. Ze verlieten het museum en liepen de stad in. Genoeg restaurantjes hier en al snel hadden ze een leuk tentje gevonden. De kaart maakte hen niet zoveel uit, want ze waren in Barcelona en wat was er beter en dan een lekkere paella?
De ober serveerde een pan op tafel, waaruit ze zelf konden opscheppen. Heerlijk, die rijst met gamba’s en grote mosselen. Het ging er goed in na zo’n ochtend museum lopen.
Na de lunch was het shopping time. De meiden zetten koers naar de Passeig de Gracia, om vanaf daar via de Rambla af te zakken naar de haven. En als musea bezoeken vermoeiend was, dan was shoppen topsport voor de meiden. Ze grapten: “Oh als Fleur erbij zou zijn…” Lisa en Marieke leefden zich uit en vonden allerlei leuke dingen. Ze hadden veel lol en het passen van kleding was nog wel een dingetje. Ze letten steeds goed op dat hun luiers niet zichtbaar waren voor anderen, maar hoe later het werd, hoe makkelijker het eigenlijk ging. Het hielp dat Lisa natuurlijk al wel wat gewend was. En Mariekes grootste probleem was eigenlijk dat ze geen broek kon kopen, omdat die niet zou passen als ze na deze twee weken weer haar normale slipjes zou dragen…
Helaas was hun budget ook weer niet onbeperkt, maar toch liepen ze alle drie aan het begin van de avond weer naar de auto. Ze hadden besloten om eerst terug te rijden en daarna wat te gaan eten. Dat was voor Meike ook fijner.
Toen ze bij de auto kwamen vroeg Meike: “Hoe is het met jullie luiers?”
De meisjes dachten: Wat, hier? En ze zeiden ontwijkend: “Uhhh, ik weet niet…”
“Oh kom maar gauw even liggen op de achterbank” reageerde Meike terwijl ze Marieke de auto in begeleidde. Behendig werkte ze het jurkje van Marieke omhoog en maakte de plakstrips los. Met een paar doekjes die ze snel uit haar tas had gepakt maakte ze Marieke schoon en deed haar een frisse luier om.
“Nu jij Lisa” zei ze en Marieke maakte plaats voor haar vriendin. Ook Lisa kreeg handig en snel een schone luier om van Meike.
Gelukkig was Meike inderdaad erg handig en was het al klaar voordat er iemand in de buurt was die iets had kunnen zien.
“Ziezo meisjes, ga maar gauw zitten, dan kunnen we gaan.”
En daar gingen ze, op weg naar hun vakantiedorpje.
Bij het huisje aangekomen legden de dames eerst even hun inkopen binnen. Daarna gingen ze op zoek naar een restaurantje aan de strandboulevard. Nou ja, boulevard was een groot woord voor dit dorpje. Maar het had in ieder geval een paar leuke restaurantjes met zicht op het strand en de zee.
En wat wil je nog meer, dan met zo’n uitzicht lekker tapas eten?
Lisa en Marieke genoten amen met Meike van de hapjes en de avond werd later en later.
Maar rond elven zei Meike: “Nou meiden, wat een heerlijke dag weer. Maar nu is het wel bedtijd hoor…”
Ze gingen terug naar het huisje en na hun bedritueeltje konden de meisjes lekker gaan slapen. Nadat Meike de meisjes lekker in had gestopt en welterusten gewenst, pakte Marieke haar airpods weer en was vastbesloten te gaan dromen over watervallen en kabbelende beekjes. Lisa moest lachen en zei tegen haar vriendin “Sweet dreams Miekie…”
“Jij ook Lies…”
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Mooi weer alsof je erbij bent 
KoningLuier
Nieuw lid
Mooi hoor
Stan-de-man
Nieuw lid
Hoop dat er snel een nieuw hoodstuk komt!!! Ik vind dit een geweldig goed verhaal!!!
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Hoop ik ook maar, Sophie is al sinds 22 juli niet meer op het forum geweest.
Hoop dat ze terugkeert, afwachten dus maar.
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Goed om te lezen dat je een leuke vakantie hebt gehad.Hoi allemaal,
Bedankt weer voor de leuke reacties.
Ik ben niet verdwenen hoor, maar wel een paar weekjes genoten van een heerlijke vakantie.
Komende week zal ik proberen om weer een nieuw hoofdstuk te schrijven, nog eventjes geduld nog dus...
Sophie
Dan wachten we nog even af.
Sophiee
Superlid
De tijd gaat weer snel en ik merk dat tussen alle andere dingen op mijn to do lijstje het schrijven wat meer tijd kost dan ik dacht. Maar hier alvast weer een (kort) hoofdstukje, zodat het verhaal weer verder kan. Veel leesplezier!
Hoofdstuk 26 Bij Marieke thuis
De vakantie in Spanje was alweer voorbij. Wat was dat snel gegaan…
Vooral Marieke vond het in het begin wel spannend, zo de hele dag in de luiers lopen, maar eigenlijk was ze er zo na twee weken best snel aan gewend geraakt. Het scheelde natuurlijk wel dat ze een eigen huisje daar hadden gehad en dat het vaak rustig was op het strand. Maar ook als ze in de stad waren dan viel het blijkbaar niemand op dat de twee meiden luiers droegen. De spanning die ze in het begin voelden, was aan het eind van die twee weken een heel stuk minder. Ja het was best leuk geweest zo met Meike erbij en ze hadden echt kunnen genieten. Maar nu waren ze alweer op weg naar hun volgende bestemming: het vakantiehuis van Mariekes ouders.
De ouders van Marieke woonden net als die van Lisa in het buitenland. In de vakanties gingen ze echter vaak naar hun vakantiehuis in de Italiaanse Alpen. Dat lag aan het Comomeer en vanuit de tuin kon je heerlijk zwemmen of varen met het bootje.
Op het vliegveld van Milaan werden de meiden opgehaald. Marieke was blij haar ouders weer te zien en ook Lisa werd altijd hartelijk ontvangen. Ze kregen allebei een dikke knuffel. Mariekes moeder vroeg enthousiast:
“Zo dames, welkom thuis! Was het leuk in Spanje?”
Ook Meike kende de ouders van Marieke wel en werd ook enthousiast ontvangen.
“Je hebt weer goed voor ze gezorgd Meike?”
Meike knikte “Ja hoor…” en glimlachte naar de meiden.
Die verschoten heel even van kleur, maar herstelden zich snel weer om niks te laten merken.
Omdat Meike nog dezelfde middag al door zou vliegen naar Nederland, besloten ze om gezamenlijk nog even wat te drinken op het vliegveld om alvast wat bij te kletsen. Na een uurtje namen ze afscheid van Meike en gingen Marieke en Lisa mee naar het huis.
Aangekomen bij het huis brachten de meiden hun bagage naar hun kamer. Ook konden ze wat kleding in de was doen, dat was ook wel nodig want ze waren aardig door hun garderobe heen. Ze besloten zich meteen even op te frissen en om te kleden. Marieke droeg nog een optrekbroekje onder haar kleding en omdat ze nu weer in haar gewone leven was, zou ze het voorlopig even zonder luiers en zo moeten doen. Lisa had echter weinig te kiezen, ze had haar absorberende ondergoed nou eenmaal nodig.
“Nou Miek, tot nu toe heeft je hypnose nog niet echt gewerkt…” grapte Lisa. “Misschien maar beter anders moet je straks je ouders nog om extra luiers vragen”
Marieke trok het optrekbroekje uit en voor het eerst sinds twee weken droeg ze weer gewoon een slipje. “Nee, maar het zal wel even wennen zijn…” giechelde ze.
Even later liepen de meiden de tuin in en gingen op het terras zitten. Mariekes ouders waren nieuwsgierig naar de verhalen van de meiden. Natuurlijk hadden ze al veel gehoord via het vele videobellen en de rit naar hun huis, maar zo op het terras was het toch wat meer ontspannen kletsen. Mariekes vader schonk wat drankjes in en er kwamen ook wat lekkere hapjes op tafel. De meiden kletsten al snel voluit, niet alleen over hun vakantie, maar ook wat ze allemaal op school hadden beleefd dit jaar. Het was gezellig en het werd al snel later. Eigenlijk ging het kletsen en aperitief naadloos over in het avondeten. Mariekes moeder was dan wel geen Italiaanse, maar ze kon heerlijk koken. Vanavond hield ze het eigenlijk nog simpel, maar de maaltijdsalade was zeker restaurantwaardig.
De meiden hoorden dat Mariekes zus morgen ook zou komen. Die was een paar jaar ouder dan Marieke en studeerde in Engeland. Marieke vond het leuk dat haar zus er ook zou zijn, dan waren ze weer eens helemaal compleet met de familie.
Na het eten was het al laat en de meiden besloten hun bed op te zoeken. Op hun kamer vroeg Lisa: “Ga je het wel droog houden vannacht?”
“Uhmmm…” zei Marieke toch wat onzeker, “ik weet niet…, we zien het wel denk ik…”
“Je mag anders wel een van mijn luiers pakken hoor, maar ik heb er niet veel meer. Ergens de komende dagen maar langs de apotheek of zo” zei Lisa.
Marieke twijfelde. Het was natuurlijk makkelijker om een luier om te doen en eigenlijk wilde ze dat ook wel. Maar als ze nou zonder luier ging slapen, dan wist ze of ze het nog wel kon. En bovendien was ze toch een beetje bang dat haar ouders haar met een luier zouden zien. Al was dat wat gek, want op school en met Meike hadden inmiddels genoeg anderen haar in een luier gezien. Maar toch, zo bij haar ouders thuis voelde dat toch weer anders…
Marieke besloot om toch maar zonder luier te gaan slapen. Niet lang daarna waren de meiden vertrokken en de volgende ochtend werden ze pas wakker toen er zachtjes op de deur werd geklopt.
“Goedemorgen dames, zijn jullie al wakker?” hoorden ze Mariekes moeder zeggen, terwijl de deur open ging.
Lisa deed haar ogen open en glimlachte. Ook Mariekes warrige slaaphoofd kwam wat omhoog en ze produceerde een mompelend “grwoewemogge…”
Maar twee tellen later was Marieke klaarwakker. Ze had gemerkt dat er iets niet helemaal klopte. Haar hand voelde aan haar lakens en die waren niet meer droog. En haar nachthemdje was dat ook niet meer…
Ze wilde meteen rechtop gaan zitten, maar nu haar moeder in de kamer stond ging ze toch weer snel liggen. “Eh, we, eh, komen zo mam!” zei ze vlug.
Haar moeder reageerde wat verbaasd op haar zenuwachtige gedrag.
“Wat is er Miek?” vroeg ze wat bezorgd. Maar de geur in de kamer had Marieke al verraden.
“Och jee, heb je…”
Ze hoefde de vraag niet eens af te maken. Marieke keek verschrikt en knikte.
“Och meisje toch…ga je maar gauw even douchen, dan haal ik het bed wel af…”
Marieke snelde naar de badkamer en ook Lisa ging die kant op. Ondertussen bracht Mariekes moeder het beddengoed naar de wasmachine. Nadat ze gedoucht en weer aangekleed waren liepen de meiden richting de keuken om te ontbijten. “Gefeliciteerd” grapte Lisa zachtjes in Mariekes oor.
Mariekes gezicht kleurde. “Dat liep niet helemaal zoals ik in mijn hoofd had…” antwoordde ze.
In de keuken zat haar moeder aan tafel. Mariekes vader was al in de tuin bezig, die wilde vroeg klaar zijn voor het vanmiddag te warm werd.
“Hee Mieke, gaat het?” vroeg ze. “Heb je dat vaker gehad of is dit zomaar ineens?”
“Ik weet het niet mam” antwoordde Marieke. “Maar nee, dit is zomaar…”
Het leek haar niet zo handig om over de afgelopen weken te vertellen en de hypnose, al wist ze niet of het echt aan het laatste lag.
“Misschien moet je anders even langs de dokter, misschien heb je blaasontsteking of zo…” zei haar moeder.
“Hmmm, ik weet het niet, het is geen blaasontsteking denk ik hoor. Misschien is het gewoon iets eenmaligs of zo…” probeerde Marieke.
“Misschien was het gewoon een ongelukje. Maar als het nog eens gebeurt wil ik dat je wel naar de dokter gaat hoor…” besloot haar moeder.
“Okee mam…”
Haar moeder wilde er verder ook niet te lang op doorgaan, want ze zag dat Marieke zich ongemakkelijk voelde. Ze veranderde van onderwerp en vroeg wat de meiden verder wilden gaan doen vandaag. Al snel klaarde de stemming wat op en de meiden maakten plannen voor vandaag en de rest van de week. Het zou leuk zijn om samen met Mariekes zus een dagje te shoppen in Milaan, dat was niet ver weg. En verder lekker zwemmen en zeilen met het bootje. Of de bergen in, dat was ook altijd leuk. De meiden hadden al snel plannen genoeg…
Hoofdstuk 26 Bij Marieke thuis
De vakantie in Spanje was alweer voorbij. Wat was dat snel gegaan…
Vooral Marieke vond het in het begin wel spannend, zo de hele dag in de luiers lopen, maar eigenlijk was ze er zo na twee weken best snel aan gewend geraakt. Het scheelde natuurlijk wel dat ze een eigen huisje daar hadden gehad en dat het vaak rustig was op het strand. Maar ook als ze in de stad waren dan viel het blijkbaar niemand op dat de twee meiden luiers droegen. De spanning die ze in het begin voelden, was aan het eind van die twee weken een heel stuk minder. Ja het was best leuk geweest zo met Meike erbij en ze hadden echt kunnen genieten. Maar nu waren ze alweer op weg naar hun volgende bestemming: het vakantiehuis van Mariekes ouders.
De ouders van Marieke woonden net als die van Lisa in het buitenland. In de vakanties gingen ze echter vaak naar hun vakantiehuis in de Italiaanse Alpen. Dat lag aan het Comomeer en vanuit de tuin kon je heerlijk zwemmen of varen met het bootje.
Op het vliegveld van Milaan werden de meiden opgehaald. Marieke was blij haar ouders weer te zien en ook Lisa werd altijd hartelijk ontvangen. Ze kregen allebei een dikke knuffel. Mariekes moeder vroeg enthousiast:
“Zo dames, welkom thuis! Was het leuk in Spanje?”
Ook Meike kende de ouders van Marieke wel en werd ook enthousiast ontvangen.
“Je hebt weer goed voor ze gezorgd Meike?”
Meike knikte “Ja hoor…” en glimlachte naar de meiden.
Die verschoten heel even van kleur, maar herstelden zich snel weer om niks te laten merken.
Omdat Meike nog dezelfde middag al door zou vliegen naar Nederland, besloten ze om gezamenlijk nog even wat te drinken op het vliegveld om alvast wat bij te kletsen. Na een uurtje namen ze afscheid van Meike en gingen Marieke en Lisa mee naar het huis.
Aangekomen bij het huis brachten de meiden hun bagage naar hun kamer. Ook konden ze wat kleding in de was doen, dat was ook wel nodig want ze waren aardig door hun garderobe heen. Ze besloten zich meteen even op te frissen en om te kleden. Marieke droeg nog een optrekbroekje onder haar kleding en omdat ze nu weer in haar gewone leven was, zou ze het voorlopig even zonder luiers en zo moeten doen. Lisa had echter weinig te kiezen, ze had haar absorberende ondergoed nou eenmaal nodig.
“Nou Miek, tot nu toe heeft je hypnose nog niet echt gewerkt…” grapte Lisa. “Misschien maar beter anders moet je straks je ouders nog om extra luiers vragen”
Marieke trok het optrekbroekje uit en voor het eerst sinds twee weken droeg ze weer gewoon een slipje. “Nee, maar het zal wel even wennen zijn…” giechelde ze.
Even later liepen de meiden de tuin in en gingen op het terras zitten. Mariekes ouders waren nieuwsgierig naar de verhalen van de meiden. Natuurlijk hadden ze al veel gehoord via het vele videobellen en de rit naar hun huis, maar zo op het terras was het toch wat meer ontspannen kletsen. Mariekes vader schonk wat drankjes in en er kwamen ook wat lekkere hapjes op tafel. De meiden kletsten al snel voluit, niet alleen over hun vakantie, maar ook wat ze allemaal op school hadden beleefd dit jaar. Het was gezellig en het werd al snel later. Eigenlijk ging het kletsen en aperitief naadloos over in het avondeten. Mariekes moeder was dan wel geen Italiaanse, maar ze kon heerlijk koken. Vanavond hield ze het eigenlijk nog simpel, maar de maaltijdsalade was zeker restaurantwaardig.
De meiden hoorden dat Mariekes zus morgen ook zou komen. Die was een paar jaar ouder dan Marieke en studeerde in Engeland. Marieke vond het leuk dat haar zus er ook zou zijn, dan waren ze weer eens helemaal compleet met de familie.
Na het eten was het al laat en de meiden besloten hun bed op te zoeken. Op hun kamer vroeg Lisa: “Ga je het wel droog houden vannacht?”
“Uhmmm…” zei Marieke toch wat onzeker, “ik weet niet…, we zien het wel denk ik…”
“Je mag anders wel een van mijn luiers pakken hoor, maar ik heb er niet veel meer. Ergens de komende dagen maar langs de apotheek of zo” zei Lisa.
Marieke twijfelde. Het was natuurlijk makkelijker om een luier om te doen en eigenlijk wilde ze dat ook wel. Maar als ze nou zonder luier ging slapen, dan wist ze of ze het nog wel kon. En bovendien was ze toch een beetje bang dat haar ouders haar met een luier zouden zien. Al was dat wat gek, want op school en met Meike hadden inmiddels genoeg anderen haar in een luier gezien. Maar toch, zo bij haar ouders thuis voelde dat toch weer anders…
Marieke besloot om toch maar zonder luier te gaan slapen. Niet lang daarna waren de meiden vertrokken en de volgende ochtend werden ze pas wakker toen er zachtjes op de deur werd geklopt.
“Goedemorgen dames, zijn jullie al wakker?” hoorden ze Mariekes moeder zeggen, terwijl de deur open ging.
Lisa deed haar ogen open en glimlachte. Ook Mariekes warrige slaaphoofd kwam wat omhoog en ze produceerde een mompelend “grwoewemogge…”
Maar twee tellen later was Marieke klaarwakker. Ze had gemerkt dat er iets niet helemaal klopte. Haar hand voelde aan haar lakens en die waren niet meer droog. En haar nachthemdje was dat ook niet meer…
Ze wilde meteen rechtop gaan zitten, maar nu haar moeder in de kamer stond ging ze toch weer snel liggen. “Eh, we, eh, komen zo mam!” zei ze vlug.
Haar moeder reageerde wat verbaasd op haar zenuwachtige gedrag.
“Wat is er Miek?” vroeg ze wat bezorgd. Maar de geur in de kamer had Marieke al verraden.
“Och jee, heb je…”
Ze hoefde de vraag niet eens af te maken. Marieke keek verschrikt en knikte.
“Och meisje toch…ga je maar gauw even douchen, dan haal ik het bed wel af…”
Marieke snelde naar de badkamer en ook Lisa ging die kant op. Ondertussen bracht Mariekes moeder het beddengoed naar de wasmachine. Nadat ze gedoucht en weer aangekleed waren liepen de meiden richting de keuken om te ontbijten. “Gefeliciteerd” grapte Lisa zachtjes in Mariekes oor.
Mariekes gezicht kleurde. “Dat liep niet helemaal zoals ik in mijn hoofd had…” antwoordde ze.
In de keuken zat haar moeder aan tafel. Mariekes vader was al in de tuin bezig, die wilde vroeg klaar zijn voor het vanmiddag te warm werd.
“Hee Mieke, gaat het?” vroeg ze. “Heb je dat vaker gehad of is dit zomaar ineens?”
“Ik weet het niet mam” antwoordde Marieke. “Maar nee, dit is zomaar…”
Het leek haar niet zo handig om over de afgelopen weken te vertellen en de hypnose, al wist ze niet of het echt aan het laatste lag.
“Misschien moet je anders even langs de dokter, misschien heb je blaasontsteking of zo…” zei haar moeder.
“Hmmm, ik weet het niet, het is geen blaasontsteking denk ik hoor. Misschien is het gewoon iets eenmaligs of zo…” probeerde Marieke.
“Misschien was het gewoon een ongelukje. Maar als het nog eens gebeurt wil ik dat je wel naar de dokter gaat hoor…” besloot haar moeder.
“Okee mam…”
Haar moeder wilde er verder ook niet te lang op doorgaan, want ze zag dat Marieke zich ongemakkelijk voelde. Ze veranderde van onderwerp en vroeg wat de meiden verder wilden gaan doen vandaag. Al snel klaarde de stemming wat op en de meiden maakten plannen voor vandaag en de rest van de week. Het zou leuk zijn om samen met Mariekes zus een dagje te shoppen in Milaan, dat was niet ver weg. En verder lekker zwemmen en zeilen met het bootje. Of de bergen in, dat was ook altijd leuk. De meiden hadden al snel plannen genoeg…
Bel George DL
Gewaardeerd Lid
Wat leuk om weer een nieuw hoofdstukje van dit prachtige verhaal te krijgen.
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Als het de volgende nacht weer gebeurt en, dat zou me niets verbazen zal Marieke het verhaal aan haar ouders moeten verellen.
Eerlijk gezegd denk ik dat dit snel zo ver zal zijn maar, weer een mooi hoofdstuk.
Eerlijk gezegd denk ik dat dit snel zo ver zal zijn maar, weer een mooi hoofdstuk.
Sophiee
Superlid
Hoi allemaal,
Hier weer een nieuw hoofdstuk. Ik vind het soms lastig worden om het verhaal verder te schrijven en te laten kloppen met wat er allemaal al eerder is gebeurd en welke rol oude en nieuwe personages precies gaan krijgen (ik raak soms het overzicht een beetje kwijt). Dus vandaar dat het wat langer duurt om nieuwe hoofdstukken te schrijven. Hopelijk kunnen jullie het geduld opbrengen, ik doe mijn best.
Hopelijk genieten jullie er weer van en fijn weekend allemaal!
Groetjes, Sophie
Hier weer een nieuw hoofdstuk. Ik vind het soms lastig worden om het verhaal verder te schrijven en te laten kloppen met wat er allemaal al eerder is gebeurd en welke rol oude en nieuwe personages precies gaan krijgen (ik raak soms het overzicht een beetje kwijt). Dus vandaar dat het wat langer duurt om nieuwe hoofdstukken te schrijven. Hopelijk kunnen jullie het geduld opbrengen, ik doe mijn best.
Hopelijk genieten jullie er weer van en fijn weekend allemaal!
Groetjes, Sophie
Sophiee
Superlid
Hoofdstuk 27 Per ongeluk?
Marieke en Lisa waren druk bezig om de zeilboot vaarklaar te maken. Na hun ontbijtje was Mariekes vader binnengekomen. Die had er al bijna een halve dag op zitten in de tuin en vond dat hij toe was aan een welverdiende douche. Straks zouden Mariekes ouders richting vliegveld gaan om Valerie, Mariekes zus, op te gaan halen.
Marieke en Lisa zouden thuis blijven. Nou ja, thuis… Lekker even het water op voor een klein tochtje. En dan gauw terug zodat ze Valerie konden begroeten als ze aankwam.
Niet veel later waren de meiden klaar en stapten aan boord. Er stond een licht windje, dus voeren ze rustig weg. Ze konden allebei goed zeilen, maar eigenlijk was hun tochtje meer om lekker te kletsen en in de zon te liggen. Echt heel spannend werd het hier op het water ook niet, daarvoor was de wind niet hard genoeg. In de middag had je vaak wat meer wind en dan kon je wat harder varen, maar zo in de ochtend was het lekker dobberen.
De meiden voeren langzaam weg. Het was nog rustig op het water. Je hoorde alleen het klotsende geluid van kleine golfjes tegen de boot.
“Heerlijk vind je niet” zei Marieke.
“Ja zeker” antwoordde Lisa, “mooi weer, heerlijk rustig.”
“Zonnekoersje?” stelde Marieke voor en ze stuurde het bootje zo dat ze lekker in de zon konden zitten.
“Hmmm…” stemde Lisa tevreden in. Ondertussen deden ze hun shirts uit en probeerden zo goed mogelijk in de zon te zitten.
“Hee Miek…” begon Lisa, “was vannacht nou echt een ongelukje? Of komt het door de afgelopen weken?”
“Uhmm, ja, weet ik eigenlijk niet…” zei Marieke. “Maar ik heb er niks van gemerkt dat ik moest plassen of zo…”
“Misschien ben je het gewoon verleerd om droog te blijven…” grinnikte Lisa, “welkom bij de club…”
“Hihi, ja, maar ik was echt niet van plan om het in mijn bed te doen hoor, dan had ik wel een luier omgedaan.”
“Ja, vannacht misschien er toch maar eentje van mij pakken…”
“Maar wat als mijn moeder daar achter komt, die wil vast willen weten of ik droog ben gebleven…”
“Dan zeg je toch dat je voor de zekerheid er een van mij hebt omgedaan? Maar morgen moet ik dan wel echt even nieuwe voorraad gaan regelen.”
“Hmmm, ja, we zien het vanavond wel” besloot Marieke.
Het liep tegen de middag en de meiden voeren langzaam terug naar huis. Dan waren ze in ieder geval op tijd als Valerie kwam. Ze legden de boot aan de steiger en liepen naar binnen. Marieke kreeg een appje dat haar ouders er over een half uurtje al zouden zijn.
Lisa vond het ook wel fijn om zich nog even te kunnen verschonen. Ze liepen naar de slaapkamer om zich even op te frissen. Lisa had voor het zeilen een optrekbroekje aangedaan, maar nu deed ze weer een dagluier om.
“Wil je misschien ook, Miek, gewoon voor de zekerheid?” grapte ze naar haar vriendin.
“Haha, ja en hoe leg ik dat uit straks?” reageerde Marieke.
“Nou als je liever een natte broek uitlegt…” ging Lisa door.
“Ik ben echt nog wel zindelijk hoor…” zei Marieke stoer, maar er zat toch een beetje onzekerheid in.
Zou ze met de afgelopen weken en die hypnose nou echt minder controle over haar blaas hebben?
Lisa plaagde nog wat verder: “Ik zou het niet erg vinden hoor, dan ben ik niet meer de enige, hihi…”
Marieke haakte toch maar in: “Ja, dan worden we samen Team Pampergirls, haha. Maar vandaag probeer ik toch nog even een grote meid te zijn.”
“Nou succes Miek, weet je wat, je krijgt een sticker als je droog blijft!” lachte Lisa.
“Schiet jij nou maar gewoon even op, miss pissy pants, ze komen zo.”
Niet veel later zaten de meiden weer op het terras. Ze hoorden Mariekes ouders binnenkomen en natuurlijk Valerie. Marieke sprong op om haar zus te begroeten. Ze gaven elkaar een dikke knuffel en waren blij om elkaar eindelijk weer eens in het echt te zien.
Tijdens de lunch en tot ver in de middag kletsten ze met z’n allen lekker bij. Valerie had mooie verhalen over haar leven in Engeland en het deed Marieke en Lisa verlangen naar hun toekomstige studietijd. Valerie was maar vier jaar ouder dan Marieke en Lisa, maar het leek echt zo’n ander leven. Nog een paar jaar, dan mochten zij ook.
Na een tijdje besloot Valerie zich toch even op te gaan frissen, sinds haar reis was ze op het terras geploft en haar koffers stonden nog in de hal. Tijd om die ook even naar haar kamer te brengen vond ze. Marieke en Lisa liepen ondertussen de keuken in om nog wat nieuwe ice tea te maken.
Niet heel veel later kwam Valerie weer naar beneden, maar Marieke had haar niet opgemerkt. Valerie kwam achter haar staan en greep Marieke vast in een enthousiaste knuffel.
“Hee lief zussie, maak je ook wat voor mij?”
Marieke had haar zus niet horen aankomen en schrok van de onverwachte omhelzing. En van schrik liet haar blaas even wat lopen. Terwijl ze zich naar haar zus omdraaide zei ze: “He, wat, ehh, ja hoor Val…”
Maar ze merkte meteen dat haar broekje nat werd. En omdat de stof lichtblauw was, was er ook gelijk een flinke natte plek te zien. Bovendien liep er een beetje langs haar benen op de vloer van de keuken.
Marieke kleurde dieprood in haar gezicht. Valerie zag het en zag meteen daarna ook de vlek en de vloer.
“Ummm, gaat het wel goed met je Miek?” vroeg ze half lachend half bezorgd.
“Ik, ehhh, moet…” stamelde Marieke.
Ook Mariekes moeder kwam even binnen en zag de ongemakkelijke situatie van haar dochter.
“Hee Mariek, wat is er aan de hand?”
Marieke werd het nu wat te veel en ze begon te huilen.
“Ik…weet…het niet…” snikte ze.
“Och meisje toch, kom maar gauw “ troostte haar moeder haar. Ze hielp Marieke richting badkamer om zich op te frissen en ondertussen probeerde ze erachter te komen wat er mis was.
Marieke vond het lastig. Ze stond hier in een natte broek voor haar zus en moeder, daar was niks meer aan te verbergen. Maar ze durfde ook niks te vertellen over de luiers in Spanje en die hypnose. Ze besloot een deel te vertellen, maar een deel ook niet.
“Ik weet niet hoe het kom, mam. Misschien was het gewoon van de schrik…”
“Ja, maar vannacht was het ook al…” zei haar moeder.
“Dat was gewoon een ongelukje. Misschien dacht ik dat…” ze wilde zeggen “dat ik een luier om had” maar dat kon ze nog niet over haar lippen krijgen. Stom, ze had twee weken luiers gedragen onder toezicht van Meike. Maar nu ze echt in haar bed had geplast, voelde de realiteit toch wat minder aantrekkelijk.
“Wat dacht je dan?” vroeg haar moeder.
“Dat ik op de wc zat of zo…”
“Droomde je soms daarover?”
“Dat weet ik niet meer…”
“Och meid, het geeft niet hoor. En dat het gebeurt als je goed schrikt is ook niet erg. Maar als het blijft moet je toch wel langs de dokter gaan. Dat begrijp je toch wel?”
“Ja mam” zuchtte Marieke. Maar tegelijk dacht ze deze situatie haar ook een kans bood. Als het dan toch zo gebeurde, waarom dan niet…
“En mam… misschien moet ik vannacht dan maar ehmm, net als Lisa…” begon Marieke
“Je bedoelt ook een luier dragen? Zou je dat willen?” vroeg haar moeder.
“Ehm, ja, voor de zekerheid…Ik eh, heb ze wel eens vaker gedragen om Lisa te steunen en zo, toen ze… nou ja, op school en zo…”
Haar moeder gaf Marieke een knuffel. “Nou meid, als je dat zelf wilt, dan kan het geen kwaad lijkt me. Maar ik hoop toch dat je ze niet echt nodig hebt en niet ziek wordt of zo.”
“Nee nee dat hoop ik ook, maar ja, stel dat het toch weer gebeurt…”
“Maar heeft Lisa er wel genoeg dan?”
“Ze zei dat ze wel nieuwe moet regelen. Dus dat moet ik dan maar even vragen.”
“En anders moeten we maar wat eigen voorraad voor jou halen…”
Toen Marieke dat hoorde maakte haar hart stiekem een sprongetje. Het idee dat ze de luiers straks zelf nodig zou hebben. En haar moeder die sprak over Mariekes eigen luiers…
Ze kreeg weer dat gevoel klein te zijn en door wat er vanochtend en deze middag gebeurd was voelde het nog veel intenser. Ze kleurde weer in haar gezicht van de rush die ze kreeg. Wat moest ze nu doen? Haar verlangens stonden op een tweesprong. Als ze weer nat zou zijn morgen, dan moest ze van haar moeder naar de dokter. Aan de andere kant waren deze ongelukjes wel echte ongelukjes geweest…
Die avond had Marieke een luier omgedaan. Lisa wist niet goed wat nu te denken van haar vriendin. Ze vond het natuurlijk prima dat Marieke een luier droeg, maar was tegelijk toch ook wel bezorgd. Ze wilde natuurlijk niet dat haar vriendin echt ziek was. Maar Marieke stelde haar gerust en zei “Joh het is vast niks.” Nadat ze nog wat hadden liggen kletsen, waren ze gaan slapen.
De volgende ochtend was Lisa vroeg wakker. Terwijl Marieke nog sliep, zocht ze de badkamer op om te gaan douchen. Terwijl ze bezig was, hoorde ze Mariekes moeder de kamer opkomen. Marieke zelf was inmiddels ook wakker geworden. Toen Lisa terug de kamer in kwam, zag ze Marieke rechtop zitten in bed met de lakens opengeslagen en haar moeder op de rand van het bed. Haar blik viel op de streep in het midden van Mariekes luier. Die was duidelijk verkleurd. Ze zag het gezicht van haar vriendin, die verkleurd was van schaamte. Maar tegelijk zag ze ergens ook aan Marieke dat ze er stiekem ook blij mee was…
Toen even later Marieke weer alleen met Lisa was en ze richting badkamer ging om ook te douchen, vroeg Lisa: “Betekent dit dat je voorlopig…”
Voor ze haar vraag kon afmaken antwoordde Marieke met een onzekere grijns en misschien wel iets te vrolijk “dat denk ik wel…”
Marieke en Lisa waren druk bezig om de zeilboot vaarklaar te maken. Na hun ontbijtje was Mariekes vader binnengekomen. Die had er al bijna een halve dag op zitten in de tuin en vond dat hij toe was aan een welverdiende douche. Straks zouden Mariekes ouders richting vliegveld gaan om Valerie, Mariekes zus, op te gaan halen.
Marieke en Lisa zouden thuis blijven. Nou ja, thuis… Lekker even het water op voor een klein tochtje. En dan gauw terug zodat ze Valerie konden begroeten als ze aankwam.
Niet veel later waren de meiden klaar en stapten aan boord. Er stond een licht windje, dus voeren ze rustig weg. Ze konden allebei goed zeilen, maar eigenlijk was hun tochtje meer om lekker te kletsen en in de zon te liggen. Echt heel spannend werd het hier op het water ook niet, daarvoor was de wind niet hard genoeg. In de middag had je vaak wat meer wind en dan kon je wat harder varen, maar zo in de ochtend was het lekker dobberen.
De meiden voeren langzaam weg. Het was nog rustig op het water. Je hoorde alleen het klotsende geluid van kleine golfjes tegen de boot.
“Heerlijk vind je niet” zei Marieke.
“Ja zeker” antwoordde Lisa, “mooi weer, heerlijk rustig.”
“Zonnekoersje?” stelde Marieke voor en ze stuurde het bootje zo dat ze lekker in de zon konden zitten.
“Hmmm…” stemde Lisa tevreden in. Ondertussen deden ze hun shirts uit en probeerden zo goed mogelijk in de zon te zitten.
“Hee Miek…” begon Lisa, “was vannacht nou echt een ongelukje? Of komt het door de afgelopen weken?”
“Uhmm, ja, weet ik eigenlijk niet…” zei Marieke. “Maar ik heb er niks van gemerkt dat ik moest plassen of zo…”
“Misschien ben je het gewoon verleerd om droog te blijven…” grinnikte Lisa, “welkom bij de club…”
“Hihi, ja, maar ik was echt niet van plan om het in mijn bed te doen hoor, dan had ik wel een luier omgedaan.”
“Ja, vannacht misschien er toch maar eentje van mij pakken…”
“Maar wat als mijn moeder daar achter komt, die wil vast willen weten of ik droog ben gebleven…”
“Dan zeg je toch dat je voor de zekerheid er een van mij hebt omgedaan? Maar morgen moet ik dan wel echt even nieuwe voorraad gaan regelen.”
“Hmmm, ja, we zien het vanavond wel” besloot Marieke.
Het liep tegen de middag en de meiden voeren langzaam terug naar huis. Dan waren ze in ieder geval op tijd als Valerie kwam. Ze legden de boot aan de steiger en liepen naar binnen. Marieke kreeg een appje dat haar ouders er over een half uurtje al zouden zijn.
Lisa vond het ook wel fijn om zich nog even te kunnen verschonen. Ze liepen naar de slaapkamer om zich even op te frissen. Lisa had voor het zeilen een optrekbroekje aangedaan, maar nu deed ze weer een dagluier om.
“Wil je misschien ook, Miek, gewoon voor de zekerheid?” grapte ze naar haar vriendin.
“Haha, ja en hoe leg ik dat uit straks?” reageerde Marieke.
“Nou als je liever een natte broek uitlegt…” ging Lisa door.
“Ik ben echt nog wel zindelijk hoor…” zei Marieke stoer, maar er zat toch een beetje onzekerheid in.
Zou ze met de afgelopen weken en die hypnose nou echt minder controle over haar blaas hebben?
Lisa plaagde nog wat verder: “Ik zou het niet erg vinden hoor, dan ben ik niet meer de enige, hihi…”
Marieke haakte toch maar in: “Ja, dan worden we samen Team Pampergirls, haha. Maar vandaag probeer ik toch nog even een grote meid te zijn.”
“Nou succes Miek, weet je wat, je krijgt een sticker als je droog blijft!” lachte Lisa.
“Schiet jij nou maar gewoon even op, miss pissy pants, ze komen zo.”
Niet veel later zaten de meiden weer op het terras. Ze hoorden Mariekes ouders binnenkomen en natuurlijk Valerie. Marieke sprong op om haar zus te begroeten. Ze gaven elkaar een dikke knuffel en waren blij om elkaar eindelijk weer eens in het echt te zien.
Tijdens de lunch en tot ver in de middag kletsten ze met z’n allen lekker bij. Valerie had mooie verhalen over haar leven in Engeland en het deed Marieke en Lisa verlangen naar hun toekomstige studietijd. Valerie was maar vier jaar ouder dan Marieke en Lisa, maar het leek echt zo’n ander leven. Nog een paar jaar, dan mochten zij ook.
Na een tijdje besloot Valerie zich toch even op te gaan frissen, sinds haar reis was ze op het terras geploft en haar koffers stonden nog in de hal. Tijd om die ook even naar haar kamer te brengen vond ze. Marieke en Lisa liepen ondertussen de keuken in om nog wat nieuwe ice tea te maken.
Niet heel veel later kwam Valerie weer naar beneden, maar Marieke had haar niet opgemerkt. Valerie kwam achter haar staan en greep Marieke vast in een enthousiaste knuffel.
“Hee lief zussie, maak je ook wat voor mij?”
Marieke had haar zus niet horen aankomen en schrok van de onverwachte omhelzing. En van schrik liet haar blaas even wat lopen. Terwijl ze zich naar haar zus omdraaide zei ze: “He, wat, ehh, ja hoor Val…”
Maar ze merkte meteen dat haar broekje nat werd. En omdat de stof lichtblauw was, was er ook gelijk een flinke natte plek te zien. Bovendien liep er een beetje langs haar benen op de vloer van de keuken.
Marieke kleurde dieprood in haar gezicht. Valerie zag het en zag meteen daarna ook de vlek en de vloer.
“Ummm, gaat het wel goed met je Miek?” vroeg ze half lachend half bezorgd.
“Ik, ehhh, moet…” stamelde Marieke.
Ook Mariekes moeder kwam even binnen en zag de ongemakkelijke situatie van haar dochter.
“Hee Mariek, wat is er aan de hand?”
Marieke werd het nu wat te veel en ze begon te huilen.
“Ik…weet…het niet…” snikte ze.
“Och meisje toch, kom maar gauw “ troostte haar moeder haar. Ze hielp Marieke richting badkamer om zich op te frissen en ondertussen probeerde ze erachter te komen wat er mis was.
Marieke vond het lastig. Ze stond hier in een natte broek voor haar zus en moeder, daar was niks meer aan te verbergen. Maar ze durfde ook niks te vertellen over de luiers in Spanje en die hypnose. Ze besloot een deel te vertellen, maar een deel ook niet.
“Ik weet niet hoe het kom, mam. Misschien was het gewoon van de schrik…”
“Ja, maar vannacht was het ook al…” zei haar moeder.
“Dat was gewoon een ongelukje. Misschien dacht ik dat…” ze wilde zeggen “dat ik een luier om had” maar dat kon ze nog niet over haar lippen krijgen. Stom, ze had twee weken luiers gedragen onder toezicht van Meike. Maar nu ze echt in haar bed had geplast, voelde de realiteit toch wat minder aantrekkelijk.
“Wat dacht je dan?” vroeg haar moeder.
“Dat ik op de wc zat of zo…”
“Droomde je soms daarover?”
“Dat weet ik niet meer…”
“Och meid, het geeft niet hoor. En dat het gebeurt als je goed schrikt is ook niet erg. Maar als het blijft moet je toch wel langs de dokter gaan. Dat begrijp je toch wel?”
“Ja mam” zuchtte Marieke. Maar tegelijk dacht ze deze situatie haar ook een kans bood. Als het dan toch zo gebeurde, waarom dan niet…
“En mam… misschien moet ik vannacht dan maar ehmm, net als Lisa…” begon Marieke
“Je bedoelt ook een luier dragen? Zou je dat willen?” vroeg haar moeder.
“Ehm, ja, voor de zekerheid…Ik eh, heb ze wel eens vaker gedragen om Lisa te steunen en zo, toen ze… nou ja, op school en zo…”
Haar moeder gaf Marieke een knuffel. “Nou meid, als je dat zelf wilt, dan kan het geen kwaad lijkt me. Maar ik hoop toch dat je ze niet echt nodig hebt en niet ziek wordt of zo.”
“Nee nee dat hoop ik ook, maar ja, stel dat het toch weer gebeurt…”
“Maar heeft Lisa er wel genoeg dan?”
“Ze zei dat ze wel nieuwe moet regelen. Dus dat moet ik dan maar even vragen.”
“En anders moeten we maar wat eigen voorraad voor jou halen…”
Toen Marieke dat hoorde maakte haar hart stiekem een sprongetje. Het idee dat ze de luiers straks zelf nodig zou hebben. En haar moeder die sprak over Mariekes eigen luiers…
Ze kreeg weer dat gevoel klein te zijn en door wat er vanochtend en deze middag gebeurd was voelde het nog veel intenser. Ze kleurde weer in haar gezicht van de rush die ze kreeg. Wat moest ze nu doen? Haar verlangens stonden op een tweesprong. Als ze weer nat zou zijn morgen, dan moest ze van haar moeder naar de dokter. Aan de andere kant waren deze ongelukjes wel echte ongelukjes geweest…
Die avond had Marieke een luier omgedaan. Lisa wist niet goed wat nu te denken van haar vriendin. Ze vond het natuurlijk prima dat Marieke een luier droeg, maar was tegelijk toch ook wel bezorgd. Ze wilde natuurlijk niet dat haar vriendin echt ziek was. Maar Marieke stelde haar gerust en zei “Joh het is vast niks.” Nadat ze nog wat hadden liggen kletsen, waren ze gaan slapen.
De volgende ochtend was Lisa vroeg wakker. Terwijl Marieke nog sliep, zocht ze de badkamer op om te gaan douchen. Terwijl ze bezig was, hoorde ze Mariekes moeder de kamer opkomen. Marieke zelf was inmiddels ook wakker geworden. Toen Lisa terug de kamer in kwam, zag ze Marieke rechtop zitten in bed met de lakens opengeslagen en haar moeder op de rand van het bed. Haar blik viel op de streep in het midden van Mariekes luier. Die was duidelijk verkleurd. Ze zag het gezicht van haar vriendin, die verkleurd was van schaamte. Maar tegelijk zag ze ergens ook aan Marieke dat ze er stiekem ook blij mee was…
Toen even later Marieke weer alleen met Lisa was en ze richting badkamer ging om ook te douchen, vroeg Lisa: “Betekent dit dat je voorlopig…”
Voor ze haar vraag kon afmaken antwoordde Marieke met een onzekere grijns en misschien wel iets te vrolijk “dat denk ik wel…”
