Hoofdstuk 27 Per ongeluk?
Marieke en Lisa waren druk bezig om de zeilboot vaarklaar te maken. Na hun ontbijtje was Mariekes vader binnengekomen. Die had er al bijna een halve dag op zitten in de tuin en vond dat hij toe was aan een welverdiende douche. Straks zouden Mariekes ouders richting vliegveld gaan om Valerie, Mariekes zus, op te gaan halen.
Marieke en Lisa zouden thuis blijven. Nou ja, thuis… Lekker even het water op voor een klein tochtje. En dan gauw terug zodat ze Valerie konden begroeten als ze aankwam.
Niet veel later waren de meiden klaar en stapten aan boord. Er stond een licht windje, dus voeren ze rustig weg. Ze konden allebei goed zeilen, maar eigenlijk was hun tochtje meer om lekker te kletsen en in de zon te liggen. Echt heel spannend werd het hier op het water ook niet, daarvoor was de wind niet hard genoeg. In de middag had je vaak wat meer wind en dan kon je wat harder varen, maar zo in de ochtend was het lekker dobberen.
De meiden voeren langzaam weg. Het was nog rustig op het water. Je hoorde alleen het klotsende geluid van kleine golfjes tegen de boot.
“Heerlijk vind je niet” zei Marieke.
“Ja zeker” antwoordde Lisa, “mooi weer, heerlijk rustig.”
“Zonnekoersje?” stelde Marieke voor en ze stuurde het bootje zo dat ze lekker in de zon konden zitten.
“Hmmm…” stemde Lisa tevreden in. Ondertussen deden ze hun shirts uit en probeerden zo goed mogelijk in de zon te zitten.
“Hee Miek…” begon Lisa, “was vannacht nou echt een ongelukje? Of komt het door de afgelopen weken?”
“Uhmm, ja, weet ik eigenlijk niet…” zei Marieke. “Maar ik heb er niks van gemerkt dat ik moest plassen of zo…”
“Misschien ben je het gewoon verleerd om droog te blijven…” grinnikte Lisa, “welkom bij de club…”
“Hihi, ja, maar ik was echt niet van plan om het in mijn bed te doen hoor, dan had ik wel een luier omgedaan.”
“Ja, vannacht misschien er toch maar eentje van mij pakken…”
“Maar wat als mijn moeder daar achter komt, die wil vast willen weten of ik droog ben gebleven…”
“Dan zeg je toch dat je voor de zekerheid er een van mij hebt omgedaan? Maar morgen moet ik dan wel echt even nieuwe voorraad gaan regelen.”
“Hmmm, ja, we zien het vanavond wel” besloot Marieke.
Het liep tegen de middag en de meiden voeren langzaam terug naar huis. Dan waren ze in ieder geval op tijd als Valerie kwam. Ze legden de boot aan de steiger en liepen naar binnen. Marieke kreeg een appje dat haar ouders er over een half uurtje al zouden zijn.
Lisa vond het ook wel fijn om zich nog even te kunnen verschonen. Ze liepen naar de slaapkamer om zich even op te frissen. Lisa had voor het zeilen een optrekbroekje aangedaan, maar nu deed ze weer een dagluier om.
“Wil je misschien ook, Miek, gewoon voor de zekerheid?” grapte ze naar haar vriendin.
“Haha, ja en hoe leg ik dat uit straks?” reageerde Marieke.
“Nou als je liever een natte broek uitlegt…” ging Lisa door.
“Ik ben echt nog wel zindelijk hoor…” zei Marieke stoer, maar er zat toch een beetje onzekerheid in.
Zou ze met de afgelopen weken en die hypnose nou echt minder controle over haar blaas hebben?
Lisa plaagde nog wat verder: “Ik zou het niet erg vinden hoor, dan ben ik niet meer de enige, hihi…”
Marieke haakte toch maar in: “Ja, dan worden we samen Team Pampergirls, haha. Maar vandaag probeer ik toch nog even een grote meid te zijn.”
“Nou succes Miek, weet je wat, je krijgt een sticker als je droog blijft!” lachte Lisa.
“Schiet jij nou maar gewoon even op, miss pissy pants, ze komen zo.”
Niet veel later zaten de meiden weer op het terras. Ze hoorden Mariekes ouders binnenkomen en natuurlijk Valerie. Marieke sprong op om haar zus te begroeten. Ze gaven elkaar een dikke knuffel en waren blij om elkaar eindelijk weer eens in het echt te zien.
Tijdens de lunch en tot ver in de middag kletsten ze met z’n allen lekker bij. Valerie had mooie verhalen over haar leven in Engeland en het deed Marieke en Lisa verlangen naar hun toekomstige studietijd. Valerie was maar vier jaar ouder dan Marieke en Lisa, maar het leek echt zo’n ander leven. Nog een paar jaar, dan mochten zij ook.
Na een tijdje besloot Valerie zich toch even op te gaan frissen, sinds haar reis was ze op het terras geploft en haar koffers stonden nog in de hal. Tijd om die ook even naar haar kamer te brengen vond ze. Marieke en Lisa liepen ondertussen de keuken in om nog wat nieuwe ice tea te maken.
Niet heel veel later kwam Valerie weer naar beneden, maar Marieke had haar niet opgemerkt. Valerie kwam achter haar staan en greep Marieke vast in een enthousiaste knuffel.
“Hee lief zussie, maak je ook wat voor mij?”
Marieke had haar zus niet horen aankomen en schrok van de onverwachte omhelzing. En van schrik liet haar blaas even wat lopen. Terwijl ze zich naar haar zus omdraaide zei ze: “He, wat, ehh, ja hoor Val…”
Maar ze merkte meteen dat haar broekje nat werd. En omdat de stof lichtblauw was, was er ook gelijk een flinke natte plek te zien. Bovendien liep er een beetje langs haar benen op de vloer van de keuken.
Marieke kleurde dieprood in haar gezicht. Valerie zag het en zag meteen daarna ook de vlek en de vloer.
“Ummm, gaat het wel goed met je Miek?” vroeg ze half lachend half bezorgd.
“Ik, ehhh, moet…” stamelde Marieke.
Ook Mariekes moeder kwam even binnen en zag de ongemakkelijke situatie van haar dochter.
“Hee Mariek, wat is er aan de hand?”
Marieke werd het nu wat te veel en ze begon te huilen.
“Ik…weet…het niet…” snikte ze.
“Och meisje toch, kom maar gauw “ troostte haar moeder haar. Ze hielp Marieke richting badkamer om zich op te frissen en ondertussen probeerde ze erachter te komen wat er mis was.
Marieke vond het lastig. Ze stond hier in een natte broek voor haar zus en moeder, daar was niks meer aan te verbergen. Maar ze durfde ook niks te vertellen over de luiers in Spanje en die hypnose. Ze besloot een deel te vertellen, maar een deel ook niet.
“Ik weet niet hoe het kom, mam. Misschien was het gewoon van de schrik…”
“Ja, maar vannacht was het ook al…” zei haar moeder.
“Dat was gewoon een ongelukje. Misschien dacht ik dat…” ze wilde zeggen “dat ik een luier om had” maar dat kon ze nog niet over haar lippen krijgen. Stom, ze had twee weken luiers gedragen onder toezicht van Meike. Maar nu ze echt in haar bed had geplast, voelde de realiteit toch wat minder aantrekkelijk.
“Wat dacht je dan?” vroeg haar moeder.
“Dat ik op de wc zat of zo…”
“Droomde je soms daarover?”
“Dat weet ik niet meer…”
“Och meid, het geeft niet hoor. En dat het gebeurt als je goed schrikt is ook niet erg. Maar als het blijft moet je toch wel langs de dokter gaan. Dat begrijp je toch wel?”
“Ja mam” zuchtte Marieke. Maar tegelijk dacht ze deze situatie haar ook een kans bood. Als het dan toch zo gebeurde, waarom dan niet…
“En mam… misschien moet ik vannacht dan maar ehmm, net als Lisa…” begon Marieke
“Je bedoelt ook een luier dragen? Zou je dat willen?” vroeg haar moeder.
“Ehm, ja, voor de zekerheid…Ik eh, heb ze wel eens vaker gedragen om Lisa te steunen en zo, toen ze… nou ja, op school en zo…”
Haar moeder gaf Marieke een knuffel. “Nou meid, als je dat zelf wilt, dan kan het geen kwaad lijkt me. Maar ik hoop toch dat je ze niet echt nodig hebt en niet ziek wordt of zo.”
“Nee nee dat hoop ik ook, maar ja, stel dat het toch weer gebeurt…”
“Maar heeft Lisa er wel genoeg dan?”
“Ze zei dat ze wel nieuwe moet regelen. Dus dat moet ik dan maar even vragen.”
“En anders moeten we maar wat eigen voorraad voor jou halen…”
Toen Marieke dat hoorde maakte haar hart stiekem een sprongetje. Het idee dat ze de luiers straks zelf nodig zou hebben. En haar moeder die sprak over Mariekes eigen luiers…
Ze kreeg weer dat gevoel klein te zijn en door wat er vanochtend en deze middag gebeurd was voelde het nog veel intenser. Ze kleurde weer in haar gezicht van de rush die ze kreeg. Wat moest ze nu doen? Haar verlangens stonden op een tweesprong. Als ze weer nat zou zijn morgen, dan moest ze van haar moeder naar de dokter. Aan de andere kant waren deze ongelukjes wel echte ongelukjes geweest…
Die avond had Marieke een luier omgedaan. Lisa wist niet goed wat nu te denken van haar vriendin. Ze vond het natuurlijk prima dat Marieke een luier droeg, maar was tegelijk toch ook wel bezorgd. Ze wilde natuurlijk niet dat haar vriendin echt ziek was. Maar Marieke stelde haar gerust en zei “Joh het is vast niks.” Nadat ze nog wat hadden liggen kletsen, waren ze gaan slapen.
De volgende ochtend was Lisa vroeg wakker. Terwijl Marieke nog sliep, zocht ze de badkamer op om te gaan douchen. Terwijl ze bezig was, hoorde ze Mariekes moeder de kamer opkomen. Marieke zelf was inmiddels ook wakker geworden. Toen Lisa terug de kamer in kwam, zag ze Marieke rechtop zitten in bed met de lakens opengeslagen en haar moeder op de rand van het bed. Haar blik viel op de streep in het midden van Mariekes luier. Die was duidelijk verkleurd. Ze zag het gezicht van haar vriendin, die verkleurd was van schaamte. Maar tegelijk zag ze ergens ook aan Marieke dat ze er stiekem ook blij mee was…
Toen even later Marieke weer alleen met Lisa was en ze richting badkamer ging om ook te douchen, vroeg Lisa: “Betekent dit dat je voorlopig…”
Voor ze haar vraag kon afmaken antwoordde Marieke met een onzekere grijns en misschien wel iets te vrolijk “dat denk ik wel…”