Little Alexia
Nieuw lid
Rond middernacht werd ik wakker van geschreeuw dat uit de kamer van mijn ouders kwam, ongebruikelijk was dit niet, maar zo hard als deze avond was wel heel extreem. Ik probeerde te ontdekken waar het over ging, de aanleiding was vooral de ontevredenheid van vader. Dit had meestal als resultaat dat mijn vader weg ging en een paar dagen wegbleef. Mijn moeder vertelde hem deze keer dat als hij wegging ook weg kon blijven, en vertelde hem dat 1 ouder voor mij beter was dan 2 ouders die constant ruzie hadden. Mijn vader stapte op om niet meer terug te keren, na 2 weken heeft hij de scheiding aangevraagd. Mijn moeder wou verhuizen en het liefst niet meer in een stad wonen, ze verlangde naar de rust die je op het platteland had. Na een aantal weken had moeder eindelijk een prettig huis gevonden, het was kleiner als ons oude huis. Moeder stelde voor dat ik de tweede slaapkamer pakte, die na die van haar het grootst was. Deze kamer was eerder waarschijnlijk van een meisje geweest, de kamer was compleet roze afgewerkt met een licht roze bloemetjes band. Moeder vertelde me dat we spoedig iets aan de kleur zouden doen. Ik had daar helemaal geen probleem mee, en vertelde moeder dat ik niet ontevreden was over het kleurenschema. Moeder had al snel een baan als accountant gevonden en kwam na haar eerste werk dag met een chagrijnig gezicht thuis, ik vroeg haar wat er gebeurt was. “Een vrouw die ik van vroeger ken werkt ook bij mij. Ze was een vreselijk arrogant meisje, en is nu een vreselijk arrogante vrouw. Ze was tegen mij op aan het scheppen dat ze haar schattige dochtertje op had gegeven voor de prinsessen wedstrijd. En dat ze vrijwel zeker zou gaan winnen, omdat ze zo geweldig is. In alle frustratie vertelde ik haar dat ik ook een dochter had die ik op zou geven voor de wedstrijd.” Ik dacht even na, en kwam er al snel achter dat ze mij bedoelde met die “dochter”. Maar moeder dat is toch niet zon ramp? “Totdat ik jou echt op had gegeven.” Na deze opmerking barste we alle twee in lachen uit, en bespraken vervolgens wat we vanavond gingen eten. De rest van de avond bleef ik maar piekeren over de prinsessen wedstrijd, en hoe geweldig het zou zijn als ik als jongen die wedstrijd verkleed als meisje zou winnen.
De volgende morgen werd ik vrij vroeg wakker, aan de ontbijt tafel was mijn moeder de hele tijd aan het lachen. Ik vroeg haar wat er was, en ze vertelde me dat ze naar aanleiding van de prinsessen wedstrijd mij wel eens zou willen zien in een jurkje, ik zei haar een beetje uitdagend dat het mij misschien wel heel mooi zou staan. “Nu moet je oppassen ik ben nog steeds je moeder en ik bepaal wat je draagt, ik zou je zomaar kunnen verplichten om een jurkje te dragen.” Het leek mij wel interessant om de grens bij mijn moeder op te zoeken, oh u durft mij echt geen jurkje aan te trekken vertelde ik haar met een grijns. Mijn moeder stond op van tafel en liep naar boven, om enkele minuten later met een jurkje over haar arm terug te keren. Ze trok mijn tshirt uit en trok het jurkje over mijn hoofd, met open mond stond ze vervolgens voor mij. Op mijn vraag wat er aan de hand was antwoorde ze alleen met: “Trek je broek eens uit” ik deed wat mij gevraagd werd. Moeder stond daarna met de tranen bijna in haar ogen voor me. Ik vroeg wat er scheelde en ze zei: “Je ziet er zo prachtig uit in dit jurkje, je lijkt wel een meisje.” Ze vroeg me of ik het erg vond om het even aan te houden. Ik stemde in dat ik dat niet erg vond. “Ik denk dat het tijd word om je een geheim te vertellen, kom eens mee ik moet je iets laten zien.” Mijn moeder liep naar de kast en haalde daar een fotoalbum uit, ze ging naast me zitten op de bank en sloeg het album open. Op de eerste pagina stond een foto van een baby meisje in een snoezig jurkje met een bijpassend mutsje op. Ze vroeg me of ik wist wie dat was. Dat bent u moeder, toen u vroeger klein was. “Nee, dit is Madelein.” Wie is Madelein, ik heb in mijn leven nog nooit een Madelein ontmoet. “Ik denk dat ik je nu echt iets moet bekennen, het begon allemaal toen jij geboren werd. Ik wou dol graag een meisje, en was er ook 100% zeker van dat ik een meisje zou krijgen. Alle kleren die ik aangeschaft had waren bedoeld voor een meisje. En toen werd jij geboren een jongen, ik heb toen met je vader besloten dat ik je de eerste 2 jaar gewoon als meisje zou kleden. Het baby meisje op de foto ben jij dan ook, vroeger noemde ik jou Madelein.” Ik kon me natuurlijk niets meer herinneren van mijn baby periode, maar het viel me wel op dat ik er gekleed als meisje erg gelukkig uitzag. De rest van de dag heb ik met mijn moeder foto’s bekeken van mijn baby tijd, ze vertelde me verhalen die ze me nog nooit verteld had. Ik vond het heel leuk om dit allemaal te horen. Toen het uiteindelijk tijd was om naar bed te gaan vroeg ik mijn moeder waarom we niet een foto in konden lijsten en op konden hangen. Mijn moeder vertelde me dat ze dat morgen meteen ging doen. Eenmaal op mijn slaapkamer aangekomen zag ik tot mijn verbazing dat ik het jurkje nog steeds aan had.
Moeder was de volgende ochtend erg opgewekt en had al een foto van mij als baby Madelein opgehangen. Zonder te beseffen wat ik zei vroeg ik of ik vandaag weer een jurkje aan mocht trekken. Maar nu was het al gezegd en ging ik maar door, moeder ik had gister zoveel plezier in het jurkje ik vond het heel prettig en zou vandaag graag weer een jurkje willen dragen. Meen je dat echt? Ik wil je dolgraag aankleden, dat lijkt me enig. Zou ik je ook mogen inschrijven voor de prinsessen wedstrijd? Oh ik dacht dat je het nooit ging vragen ik zou dat heel graag willen Mammie! Mammie begon te lachen en zei: “Besefte je dat je me daarnet Mammie noemde? Dat klinkt wel heel meisje meisjes achtig miss Madelein.” Heb je zin om te gaan winkelen verkleed als Madelein? Oh ja graag antwoorde ik, maar zal niemand denken dat ik een jongen ben als ik een jurkje draag? Nee hoor maak je daar maar geen zorgen om, zelfs gekleed als jongen zie je er nog uit als een meisje. Nou kom dan gaan we je maar aankleden. Aan Mammie’s hand liep ik met haar mee naar haar slaapkamer, uit haar kast pakte ze een geplooide rok en een witte blouse, laten we je dit maar aantrekken Madelein. Ik denk dat er voor mij nu zelfs geen weg meer terug was, mammie zal en moest me nu aankleden als een meisje. Uit een lade pakte ze een heel mooi schattig snoezig roze slipje, laten we je dit maar aantrekken Madelein dat staat je denk ik enig. Zou ik je maar aankleden schatje? Zo deed Mammie het slipje aan en het rokje er overheen en het blousje aan. Het zat heerlijk, en ik voelde me vreselijk gelukkig in deze kleding. Ik zei oh Mammie ik vind het heerlijk als je me aankleed. Zou je willen dat ik dat elke dag deed? Oh ja zo graag.
Mammie maakte me op als een echt meisje en aan Mammies hand liepen we naar de auto op weg naar het winkelcentrum.
Toen we aan kwamen in het winkelcentrum liet ik van de zenuwe een klein plasje in het roze slipje lopen. Je hebt toch niet geplast Madelein? Met het schaamrood op mijn kaken vertelde ik dat dit wel het geval was. Ach schatje toch maak je geen zorgen je ziet er enig uit, ik zal voor de zekerheid wel luiertjes kopen en je effe snel verschonen op een openbaar toilet. En een halfuurtje later had ik voor de eerste keer in tijden een luiertje om, een roze. Ik merkte dat ik dit helemaal niet erg vond en juist vreselijk prettig vond. We zetten onze weg door het winkelcentrum voort, ik zag op een gegeven moment een pop in een etalage en rende er automatisch op af. Oh Mammie ik heb altijd al een pop willen hebben zou je deze voor me willen kopen? Is dit echt wat je wil Madelein, je hoeft dit allemaal niet te doen om mij gelukkig te maken hoor. Nee Mammie ik wil meisje zijn heel graag. En Mammie gaf me een kus op mijn voorhoofd en rekende de pop af. We kochten een super schattig snoezig jurkje voor de prinsessen wedstrijd en gingen weer terug naar huis. Na het avond eten zette Mammie het bad aan en ze waste me. Ik was zeer verrast toen ik er achter kwam dat ze me weer een luiertje omdeed en geen jongens pyjama maar een babydoll jurkje van roze zijde. Ze stopte me in bed en gaf me nog een kusje op mijn voorhoofd, zo schatje dan is morgen de grote dag en gaan we kijken of jij het mooiste prinsesje kan worden. Met een tevreden gevoel viel ik in slaap met mijn nieuwe pop in mijn handen. De volgende ochtend werd ik vroeg gewekt en mijn Mammie maakte me klaar voor de prinsessen wedstrijd. Zo schatje laten we maar eens kijken of je droog bent gebleven kom maar eens hier snoesje dan doe ik je luiertje effe af. Oh het is maar goed dat ik je een luiertje om heb gedaan want je bent behoorlijk nat, nou hup in bad. Ze waste me en verschoonde me weer en deed het jurkje aan een witte maillot aan en maakte me op. Nou lieve kleine meid van me laten we maar eens op weg gaan naar de wedstrijd, je ziet er uit alsof je weg bent gelopen uit een sprookjesboek.
De volgende morgen werd ik vrij vroeg wakker, aan de ontbijt tafel was mijn moeder de hele tijd aan het lachen. Ik vroeg haar wat er was, en ze vertelde me dat ze naar aanleiding van de prinsessen wedstrijd mij wel eens zou willen zien in een jurkje, ik zei haar een beetje uitdagend dat het mij misschien wel heel mooi zou staan. “Nu moet je oppassen ik ben nog steeds je moeder en ik bepaal wat je draagt, ik zou je zomaar kunnen verplichten om een jurkje te dragen.” Het leek mij wel interessant om de grens bij mijn moeder op te zoeken, oh u durft mij echt geen jurkje aan te trekken vertelde ik haar met een grijns. Mijn moeder stond op van tafel en liep naar boven, om enkele minuten later met een jurkje over haar arm terug te keren. Ze trok mijn tshirt uit en trok het jurkje over mijn hoofd, met open mond stond ze vervolgens voor mij. Op mijn vraag wat er aan de hand was antwoorde ze alleen met: “Trek je broek eens uit” ik deed wat mij gevraagd werd. Moeder stond daarna met de tranen bijna in haar ogen voor me. Ik vroeg wat er scheelde en ze zei: “Je ziet er zo prachtig uit in dit jurkje, je lijkt wel een meisje.” Ze vroeg me of ik het erg vond om het even aan te houden. Ik stemde in dat ik dat niet erg vond. “Ik denk dat het tijd word om je een geheim te vertellen, kom eens mee ik moet je iets laten zien.” Mijn moeder liep naar de kast en haalde daar een fotoalbum uit, ze ging naast me zitten op de bank en sloeg het album open. Op de eerste pagina stond een foto van een baby meisje in een snoezig jurkje met een bijpassend mutsje op. Ze vroeg me of ik wist wie dat was. Dat bent u moeder, toen u vroeger klein was. “Nee, dit is Madelein.” Wie is Madelein, ik heb in mijn leven nog nooit een Madelein ontmoet. “Ik denk dat ik je nu echt iets moet bekennen, het begon allemaal toen jij geboren werd. Ik wou dol graag een meisje, en was er ook 100% zeker van dat ik een meisje zou krijgen. Alle kleren die ik aangeschaft had waren bedoeld voor een meisje. En toen werd jij geboren een jongen, ik heb toen met je vader besloten dat ik je de eerste 2 jaar gewoon als meisje zou kleden. Het baby meisje op de foto ben jij dan ook, vroeger noemde ik jou Madelein.” Ik kon me natuurlijk niets meer herinneren van mijn baby periode, maar het viel me wel op dat ik er gekleed als meisje erg gelukkig uitzag. De rest van de dag heb ik met mijn moeder foto’s bekeken van mijn baby tijd, ze vertelde me verhalen die ze me nog nooit verteld had. Ik vond het heel leuk om dit allemaal te horen. Toen het uiteindelijk tijd was om naar bed te gaan vroeg ik mijn moeder waarom we niet een foto in konden lijsten en op konden hangen. Mijn moeder vertelde me dat ze dat morgen meteen ging doen. Eenmaal op mijn slaapkamer aangekomen zag ik tot mijn verbazing dat ik het jurkje nog steeds aan had.
Moeder was de volgende ochtend erg opgewekt en had al een foto van mij als baby Madelein opgehangen. Zonder te beseffen wat ik zei vroeg ik of ik vandaag weer een jurkje aan mocht trekken. Maar nu was het al gezegd en ging ik maar door, moeder ik had gister zoveel plezier in het jurkje ik vond het heel prettig en zou vandaag graag weer een jurkje willen dragen. Meen je dat echt? Ik wil je dolgraag aankleden, dat lijkt me enig. Zou ik je ook mogen inschrijven voor de prinsessen wedstrijd? Oh ik dacht dat je het nooit ging vragen ik zou dat heel graag willen Mammie! Mammie begon te lachen en zei: “Besefte je dat je me daarnet Mammie noemde? Dat klinkt wel heel meisje meisjes achtig miss Madelein.” Heb je zin om te gaan winkelen verkleed als Madelein? Oh ja graag antwoorde ik, maar zal niemand denken dat ik een jongen ben als ik een jurkje draag? Nee hoor maak je daar maar geen zorgen om, zelfs gekleed als jongen zie je er nog uit als een meisje. Nou kom dan gaan we je maar aankleden. Aan Mammie’s hand liep ik met haar mee naar haar slaapkamer, uit haar kast pakte ze een geplooide rok en een witte blouse, laten we je dit maar aantrekken Madelein. Ik denk dat er voor mij nu zelfs geen weg meer terug was, mammie zal en moest me nu aankleden als een meisje. Uit een lade pakte ze een heel mooi schattig snoezig roze slipje, laten we je dit maar aantrekken Madelein dat staat je denk ik enig. Zou ik je maar aankleden schatje? Zo deed Mammie het slipje aan en het rokje er overheen en het blousje aan. Het zat heerlijk, en ik voelde me vreselijk gelukkig in deze kleding. Ik zei oh Mammie ik vind het heerlijk als je me aankleed. Zou je willen dat ik dat elke dag deed? Oh ja zo graag.
Mammie maakte me op als een echt meisje en aan Mammies hand liepen we naar de auto op weg naar het winkelcentrum.
Toen we aan kwamen in het winkelcentrum liet ik van de zenuwe een klein plasje in het roze slipje lopen. Je hebt toch niet geplast Madelein? Met het schaamrood op mijn kaken vertelde ik dat dit wel het geval was. Ach schatje toch maak je geen zorgen je ziet er enig uit, ik zal voor de zekerheid wel luiertjes kopen en je effe snel verschonen op een openbaar toilet. En een halfuurtje later had ik voor de eerste keer in tijden een luiertje om, een roze. Ik merkte dat ik dit helemaal niet erg vond en juist vreselijk prettig vond. We zetten onze weg door het winkelcentrum voort, ik zag op een gegeven moment een pop in een etalage en rende er automatisch op af. Oh Mammie ik heb altijd al een pop willen hebben zou je deze voor me willen kopen? Is dit echt wat je wil Madelein, je hoeft dit allemaal niet te doen om mij gelukkig te maken hoor. Nee Mammie ik wil meisje zijn heel graag. En Mammie gaf me een kus op mijn voorhoofd en rekende de pop af. We kochten een super schattig snoezig jurkje voor de prinsessen wedstrijd en gingen weer terug naar huis. Na het avond eten zette Mammie het bad aan en ze waste me. Ik was zeer verrast toen ik er achter kwam dat ze me weer een luiertje omdeed en geen jongens pyjama maar een babydoll jurkje van roze zijde. Ze stopte me in bed en gaf me nog een kusje op mijn voorhoofd, zo schatje dan is morgen de grote dag en gaan we kijken of jij het mooiste prinsesje kan worden. Met een tevreden gevoel viel ik in slaap met mijn nieuwe pop in mijn handen. De volgende ochtend werd ik vroeg gewekt en mijn Mammie maakte me klaar voor de prinsessen wedstrijd. Zo schatje laten we maar eens kijken of je droog bent gebleven kom maar eens hier snoesje dan doe ik je luiertje effe af. Oh het is maar goed dat ik je een luiertje om heb gedaan want je bent behoorlijk nat, nou hup in bad. Ze waste me en verschoonde me weer en deed het jurkje aan een witte maillot aan en maakte me op. Nou lieve kleine meid van me laten we maar eens op weg gaan naar de wedstrijd, je ziet er uit alsof je weg bent gelopen uit een sprookjesboek.
!!!
