Karin_1982
Beginneling
Marieke zuchtte. Alweer niet! Zou ze dan toch maar weer haar oude bijbaantje oppakken. Ze pakte haar telefoon en bladerde door haar contactpersonen. Net op het moment dat ze wilde bellen, werd ze zelf gebeld. Ze schrok van de plotselinge beltoon. Ze keek verwonderd. Peter, dat was wel de laatste die ze nu verwachtte. “Met Marieke”. “Hoi Marieke, Peter Swaab, TopModels4u.” Even liet hij een stilte vallen. Maar Marieke besloot te zwijgen. “Eh ja, sorry. Weer geen photoshoot.” “Nee, ik baal er best wel van” antwoordde Marieke nu. “Ja, ja, dat begrijp ik. Maar dat is ook de reden dat ik je even bel. Ik heb misschien iets voor je.” Marieke was nu een en al oor. Zou haar contactpersoon dan eindelijk iets hebben gevonden? “Wat is het?” vroeg ze nu toch was enthousiaster. “Nou, ik weet niet of we het daar over de telefoon over moeten hebben. Het zou iets kunnen zijn, maar het ligt wel buiten je profiel.” Marieke dacht na. Het profiel had ze nu bijna een half jaar geleden opgesteld. Ze kon zich niet meer helemaal herinneren wat ze had aangegeven, maar wel dat ze geen pornoshoot of iets wilde doen. Peter Swaab leek haar gedachten te kunnen lezen. “Nee, het is niet heel extreem, maar we moeten het wel even doorpraten. Ik heb wat foto’s en video’s als voorbeeld. Kun je morgenmiddag langskomen?” “Ja, is goed.” “Half drie op mijn kantoor.” “Oke, doeg.” “Dag Marieke”.
Marieke glimlachte. Zou het dan eindelijk gelukt zijn? Het was nu bijna een half jaar geleden dat de achttienjarige studente zich had ingeschreven bij het modellenbureau. Eigenlijk vond ze het niks, maar het scheen een prima bijbaantje te zijn. Beter dan in de horeca of in de schoonmaak. Een oud klasgenootje deed het ook en verdiende er vrij aardig mee. Marieke was met vlag en wimpel de selectie doorgekomen en de eerste maand had ze twee reportages gemaakt. Een hele discrete, waarbij haar portret werd gebruikt voor een reclame van een Belgische energieleverancier. De tweede iets pikanter, in badpak, voor een nieuwe shampoolijn van een bekend Frans merk. Zeker die laatste opdracht werd prima betaald. Ze had vrij snel daarna besloten haar oude bijbaantje op te zeggen. Maar nu ze al bijna vier maanden geen opdracht meer had gehad, was ze moedeloos geworden. Maar het telefoontje van Peter Swaab bood perspectief. Ze hoopte maar, dat het iets werd. Als het leuk verdiende, dan zou ze wellicht toch die leuke kamer in de stad kunnen huren en hoefde ze niet iedere dag op en neer te treinen van haar ouderlijk huis naar haar studiestad.
Ze besloot nog even niets tegen haar ouders te vertellen. Eerst wilde ze weten of Peter echt iets voor haar had.
De volgende dag om iets voor half drie liep ze het moderne pand van het modellenbureau binnen. Het was weer even geleden dat ze er was geweest en Marieke verbaasde zich over het feit dat de wachtruimte alweer helemaal opnieuw was ingericht. Het mag wat kosten! Toen ze Peter Swaab de lift uit zag komen, stond ze op. Ze toverde haar vriendelijkste glimlach op haar gezicht en liep met krachtige passen op de man af. Marieke had alles uit de kast gehaald en had zich in een sexy jurkje gestoken. Peter Swaab nam haar vol bewondering op. “Je bent nog mooier dan je al bent” zei hij, met een mysterieuze glimlach. Hoewel je het in deze wereld niet zou verwachten, was Peter Swaab een heteroman. “Dank je” antwoordde Marieke verlegen en ze volgde Peter naar de liften. Eenmaal in zijn kantoor, voorzien van koffie, kwam hij terzake. Marieke had al nieuwsgierig naar de map gekeken die Peter voor zich had liggen. Hij begon ernstig. “Ik wil je vooraf zeggen, dat de opdracht echt iets heel anders is. Eerlijk gezegd, hebben wij als bureau dit soort opdrachtgevers lange tijd buiten de deur gehouden. Maar de economische crisis vergt ook voor ons creativiteit en het ontwikkelen van nieuwe markten.” Hij liet een stilte vallen. Marieke keek zeer geïnteresseerd. “Ik sta in principe voor veel dingen open”. Peter Swaab glimlachte. “Ik zou zeggen, kijk zelf maar.” Hij schoof de map naar Marieke toe. Ze opende de map. Onder een blauw vel met het logo van het bedrijf trof Marieke een set foto’s aan. Ze pakte het setje vast. Verwonderd keek ze op. Na vier foto’s bekeken te hebben, keek ze Peter Swaab aan. Haar blik zat ergens tussen verwondering en schaamte en de wangen van Marieke kleurde langzaam rood. Peter Swaab speelde zenuwachtig met zijn koffielepeltje en keek weg. Marieke bekeek de rest van de foto’s. Ze slikte. “Dit is echt. Iets anders” zei ze zacht en ze slikte de kriebel in haar stem weg met een slok koffie. Peter Swaab haalde diep adem en zuchtte. Hij besloot te zwijgen. Marieke bekeek de foto’s nogmaals, alsof ze het niet kon geloven wat ze zonet had gezien. Het setje bestond uit foto’s van twee vrouwelijke modellen. De eerste vrouw, een meisje van begin twintig schatte Marieke, had een sexy jurkje aan en was gefotografeerd voor een gesloten deur met daarop het symbool van de damestoiletten. Het meisje moest zichtbaar nodig een plas doen. De laatste drie foto’s toonden het beschamende resultaat. Het meisje had in haar slipje geplast. Het tweede meisje, ook begin twintig, lag op een groot bed. Op de vierde foto was het duidelijk te zien. Het meisje droeg een luier. Het was niet heel duidelijk te zien, maar volgens Marieke drukte het meisje gedurende de fotoshoot haar luier vol.
Marieke kon niets uitbrengen. Peter Swaab was zichtbaar zenuwachtig. Hij besloot de stilte dan toch maar zelf te verbreken. “Als je het te ver vindt gaan, moet je het eerlijk zeggen. Dan zoek ik gewoon verder voor je in de reguliere files. Ik weet dat”. Marieke viel hem in de rede. “Ik zal erover nadenken.” Ze schoof haar stoel naar achteren en stak haar hand uit. Peter Swaab schudde haar de hand en keek haar sprakeloos na. “Ik bel je begin volgende week. Mail me alvast wat het schuift” zei Marieke zakelijk voordat ze de deur achter zich sloot.
Die vrijdag had ze een mailtje van Peter binnen. Hij had gedetailleerd uitgeschreven wat de opdracht precies inhield en wat de verdiensten waren. Ook zat er een beschrijving van de opdrachtgever bij. Het bleek te gaan om een Brits-Nederlands bedrijf. De foto’s werden gemaakt voor de Amerikaanse markt, dus de kans was klein dat iemand in Nederland de foto’s zou zien. Het bedrijf had wel een website, maar daar werden pas foto’s op gezet na toestemming van het model. Marieke viel bijna achterover van de vergoeding die ze daarvoor zou krijgen. De eerste opdracht zou simpel zijn. Ze zou een proefshoot krijgen op het kantoor van Peter Swaab. Als het zou bevallen, zou ze verder mogen. De opdracht was lucratief. Iedere maand een reportage, aan de hand van een draaiboek. Kleding werd ter beschikking gesteld door het bedrijf en ook de reis- en verblijfkosten werden riant vergoed. Als Marieke zou bevallen, zou de volgende stap zijn om een heus filmpje te maken. Marieke glimlachte. Eigenlijk was ze al meteen enthousiast toen ze de foto’s had gezien. Een sensuele prikkeling was door haar lijf gegaan. Dit was erg spannend! Het deed haar terugdenken aan twee ongelukjes die ze als tienermeisje had gehad. De eerste was toen ze net in de brugklas zat. Ze had niet op de schooltoiletten durven plassen, omdat ze zo vies waren. Op weg van school naar huis had ze al fietsend haar broek nat geplast. Eerst had ze het vies gevonden, maar eenmaal thuis had ze er een apart gevoel bij gehad. Toen ze een jaar of twee later op haar kamer zat en dringend moest plassen, had ze het expres te lang opgehouden. Ze had met haar spleetje gespeeld en tijdens haar orgasme had ze haar spijkerbroek helemaal onder geplast. Haar plas had op de linoleumvloer gekletterd alsof het bad overliep. Ze had ook lange tijd gefantaseerd hoe het zou voelen om in haar broek te poepen, maar dat had ze niet gedurfd. En nu die opdracht dus!
Peter Swaab was verrast toen hij het telefoontje van Marieke kreeg, dat ze het deed. Hij maakte wat afspraken en beloofde haar op tijd te laten weten, wanneer de proefshoot zou zijn. Hij hield zich aan de afspraak. Nog geen dag later was er op de rekening van Mariekel € 200,- bijgeschreven.
Peter Swaab belde haar toen ze net in de trein zat van de stad naar huis. Of ze aanstaande zaterdag wilde komen voor de proefshoot. Ze moest zich op tien uur in de ochtend melden.
Die zaterdag was Marieke best nerveus. Op het modellenbureau was het gelukkig uitgestorven. Peter Swaab deed zelf de deur open en begeleidde haar naar de fotostudio. Daar was een leuk uitziende man al bezig om een set op te bouwen. Hij stelde zich voor als Marco. Even later zaten Marieke, Peter, Marco en een zekere Ian aan tafel. Ian bleek de regisseur te zijn en nam het woord. In een grappig engels accent begon hij te vertellen wat de bedoeling was voor de proefshoot. Marieke moest twee scenes doen. In de eerste hoefde ze alleen maar net te doen alsof ze nodig moest plassen. In de tweede scene zou ze ook echt een natte broek moeten krijgen. Ian legde uit, dat ze zichzelf moest blijven en niet al te veel hoefde te acteren. Marieke knikte. “Goed, let’s go.” Ian ging voor naar de kleedkamers en liet Marieke een sexy lingeriesetje aantrekken. Ook nodigde hij haar uit om alvast een flesje water te drinken. Marieke knikte. Even later begon de fotoshoot. Om haar op haar gemak te stellen, maakte Marco eerst een paar normale foto’s. Daarna moest Marieke wat grimassen trekken en poses aannemen die erop leken alsof ze nodig moest plassen. Ian complimenteerde haar. “Go girl, very nice.” “Break.” Ian glimlachte. “Dat ging top. Als de tweede shoot net zo gaat, dan kunnen wij veel voor elkaar betekenen.” Marieke glimlachte zenuwachtig. “Kom, we gaan lunchen”. Ook tijdens de lunch kreeg Marieke weer een flesje water voorgezet. Ze merkte al dat ze aandrang begon te krijgen. Ze vroeg zich af hoe lang het nog zou duren. Alsof Ian haar gedachten kon lezen, nam hij haar even apart. “Alles ok?” Marieke knikte. “Je moet zelf aangeven als je wilt beginnen. In het begin is dat best even wennen. Veel modellen hebben daar last van. Het is ook niet erg als het een keer mis gaat. Ik zal twee voorbeelden geven. Ik heb eens een model gehad dat al tijdens de lunch een accident had. Very embarrissing, want we lunchten in een restaurant. En het komt ook wel voor dat er pas actie komt, als de camera net uit staat. It’s all in the game, dear.” Marieke glimlachte nerveus. “Kijk, als je straks ervaring hebt, gaat dat allemaal wel goed. Het is de bedoeling dat een scene in ongeveer een kwartier kan worden geschoten. Dus het vergt wel wat concentratie. Zeker als je straks met meer modellen zit te wachten op je volgende shoot. Als het straks voor de money gaat, is het wel eens stressvol. Want als je te vroeg of te laat bent, you know what I mean, krijg je no money voor de gig. Understand me?” Marieke knikte. Ze kneep hem nu echt. “Mag ik beginnen” zei ze zenuwachtig. Ian knikte. “Marco, action.”
Marieke las nog een keer haar rol door. Ze speelde een stewardess die met een dienblad tussen rijen vliegtuigstoelen liep, druk met het uitserveren van maaltijden. De set was heel realistisch. Er stonden echte vliegtuigstoelen opgesteld en er wad een nep vliegtuigraam opgesteld. Ian en Peter speelden twee passagiers en Marieke moest een paar maal op en neer lopen met het dienblad. Marco gaf aanwijzingen. Marieke was best zenuwachtig. Ze merkte dat ze nodig moest plassen, maar ze durfde het niet te laten gaan. Ian hield de tijd bij. Na twintig minuten besloot hij te pauzeren. “Lukt het niet dear” vroeg hij vriendelijk. Marieke legde uit dat ze best nodig moest, maar het haar liet lukte. “Probeer te ontspannen” tipte Ian. Hij deed een ademhalingstechniek voor en duwde even kort op de buik van Marieke. Dat was voldoende. “Ieeee” zei ze en voor ze het wist stond ze in haar mantelpakje te plassen. Ian sprong snel opzij om Marco de kans te geven een paar foto’s te maken. “Door je knieën buigen?” zei hij. “Hand in je kruis”. “Perfect”.
Ian was best tevreden. Toen Marieke onder de douche stond nam hij het een en ander door met Peter Swaab. Ze zagen het wel zitten om met haar verder te gaan. De week erop zou Marieke’s eerste echte fotoshoot worden. Ian gaf Peter het draaiboek met het verzoek dat alvast met Marieke door te spreken.
Wordt vervolgd…
Marieke glimlachte. Zou het dan eindelijk gelukt zijn? Het was nu bijna een half jaar geleden dat de achttienjarige studente zich had ingeschreven bij het modellenbureau. Eigenlijk vond ze het niks, maar het scheen een prima bijbaantje te zijn. Beter dan in de horeca of in de schoonmaak. Een oud klasgenootje deed het ook en verdiende er vrij aardig mee. Marieke was met vlag en wimpel de selectie doorgekomen en de eerste maand had ze twee reportages gemaakt. Een hele discrete, waarbij haar portret werd gebruikt voor een reclame van een Belgische energieleverancier. De tweede iets pikanter, in badpak, voor een nieuwe shampoolijn van een bekend Frans merk. Zeker die laatste opdracht werd prima betaald. Ze had vrij snel daarna besloten haar oude bijbaantje op te zeggen. Maar nu ze al bijna vier maanden geen opdracht meer had gehad, was ze moedeloos geworden. Maar het telefoontje van Peter Swaab bood perspectief. Ze hoopte maar, dat het iets werd. Als het leuk verdiende, dan zou ze wellicht toch die leuke kamer in de stad kunnen huren en hoefde ze niet iedere dag op en neer te treinen van haar ouderlijk huis naar haar studiestad.
Ze besloot nog even niets tegen haar ouders te vertellen. Eerst wilde ze weten of Peter echt iets voor haar had.
De volgende dag om iets voor half drie liep ze het moderne pand van het modellenbureau binnen. Het was weer even geleden dat ze er was geweest en Marieke verbaasde zich over het feit dat de wachtruimte alweer helemaal opnieuw was ingericht. Het mag wat kosten! Toen ze Peter Swaab de lift uit zag komen, stond ze op. Ze toverde haar vriendelijkste glimlach op haar gezicht en liep met krachtige passen op de man af. Marieke had alles uit de kast gehaald en had zich in een sexy jurkje gestoken. Peter Swaab nam haar vol bewondering op. “Je bent nog mooier dan je al bent” zei hij, met een mysterieuze glimlach. Hoewel je het in deze wereld niet zou verwachten, was Peter Swaab een heteroman. “Dank je” antwoordde Marieke verlegen en ze volgde Peter naar de liften. Eenmaal in zijn kantoor, voorzien van koffie, kwam hij terzake. Marieke had al nieuwsgierig naar de map gekeken die Peter voor zich had liggen. Hij begon ernstig. “Ik wil je vooraf zeggen, dat de opdracht echt iets heel anders is. Eerlijk gezegd, hebben wij als bureau dit soort opdrachtgevers lange tijd buiten de deur gehouden. Maar de economische crisis vergt ook voor ons creativiteit en het ontwikkelen van nieuwe markten.” Hij liet een stilte vallen. Marieke keek zeer geïnteresseerd. “Ik sta in principe voor veel dingen open”. Peter Swaab glimlachte. “Ik zou zeggen, kijk zelf maar.” Hij schoof de map naar Marieke toe. Ze opende de map. Onder een blauw vel met het logo van het bedrijf trof Marieke een set foto’s aan. Ze pakte het setje vast. Verwonderd keek ze op. Na vier foto’s bekeken te hebben, keek ze Peter Swaab aan. Haar blik zat ergens tussen verwondering en schaamte en de wangen van Marieke kleurde langzaam rood. Peter Swaab speelde zenuwachtig met zijn koffielepeltje en keek weg. Marieke bekeek de rest van de foto’s. Ze slikte. “Dit is echt. Iets anders” zei ze zacht en ze slikte de kriebel in haar stem weg met een slok koffie. Peter Swaab haalde diep adem en zuchtte. Hij besloot te zwijgen. Marieke bekeek de foto’s nogmaals, alsof ze het niet kon geloven wat ze zonet had gezien. Het setje bestond uit foto’s van twee vrouwelijke modellen. De eerste vrouw, een meisje van begin twintig schatte Marieke, had een sexy jurkje aan en was gefotografeerd voor een gesloten deur met daarop het symbool van de damestoiletten. Het meisje moest zichtbaar nodig een plas doen. De laatste drie foto’s toonden het beschamende resultaat. Het meisje had in haar slipje geplast. Het tweede meisje, ook begin twintig, lag op een groot bed. Op de vierde foto was het duidelijk te zien. Het meisje droeg een luier. Het was niet heel duidelijk te zien, maar volgens Marieke drukte het meisje gedurende de fotoshoot haar luier vol.
Marieke kon niets uitbrengen. Peter Swaab was zichtbaar zenuwachtig. Hij besloot de stilte dan toch maar zelf te verbreken. “Als je het te ver vindt gaan, moet je het eerlijk zeggen. Dan zoek ik gewoon verder voor je in de reguliere files. Ik weet dat”. Marieke viel hem in de rede. “Ik zal erover nadenken.” Ze schoof haar stoel naar achteren en stak haar hand uit. Peter Swaab schudde haar de hand en keek haar sprakeloos na. “Ik bel je begin volgende week. Mail me alvast wat het schuift” zei Marieke zakelijk voordat ze de deur achter zich sloot.
Die vrijdag had ze een mailtje van Peter binnen. Hij had gedetailleerd uitgeschreven wat de opdracht precies inhield en wat de verdiensten waren. Ook zat er een beschrijving van de opdrachtgever bij. Het bleek te gaan om een Brits-Nederlands bedrijf. De foto’s werden gemaakt voor de Amerikaanse markt, dus de kans was klein dat iemand in Nederland de foto’s zou zien. Het bedrijf had wel een website, maar daar werden pas foto’s op gezet na toestemming van het model. Marieke viel bijna achterover van de vergoeding die ze daarvoor zou krijgen. De eerste opdracht zou simpel zijn. Ze zou een proefshoot krijgen op het kantoor van Peter Swaab. Als het zou bevallen, zou ze verder mogen. De opdracht was lucratief. Iedere maand een reportage, aan de hand van een draaiboek. Kleding werd ter beschikking gesteld door het bedrijf en ook de reis- en verblijfkosten werden riant vergoed. Als Marieke zou bevallen, zou de volgende stap zijn om een heus filmpje te maken. Marieke glimlachte. Eigenlijk was ze al meteen enthousiast toen ze de foto’s had gezien. Een sensuele prikkeling was door haar lijf gegaan. Dit was erg spannend! Het deed haar terugdenken aan twee ongelukjes die ze als tienermeisje had gehad. De eerste was toen ze net in de brugklas zat. Ze had niet op de schooltoiletten durven plassen, omdat ze zo vies waren. Op weg van school naar huis had ze al fietsend haar broek nat geplast. Eerst had ze het vies gevonden, maar eenmaal thuis had ze er een apart gevoel bij gehad. Toen ze een jaar of twee later op haar kamer zat en dringend moest plassen, had ze het expres te lang opgehouden. Ze had met haar spleetje gespeeld en tijdens haar orgasme had ze haar spijkerbroek helemaal onder geplast. Haar plas had op de linoleumvloer gekletterd alsof het bad overliep. Ze had ook lange tijd gefantaseerd hoe het zou voelen om in haar broek te poepen, maar dat had ze niet gedurfd. En nu die opdracht dus!
Peter Swaab was verrast toen hij het telefoontje van Marieke kreeg, dat ze het deed. Hij maakte wat afspraken en beloofde haar op tijd te laten weten, wanneer de proefshoot zou zijn. Hij hield zich aan de afspraak. Nog geen dag later was er op de rekening van Mariekel € 200,- bijgeschreven.
Peter Swaab belde haar toen ze net in de trein zat van de stad naar huis. Of ze aanstaande zaterdag wilde komen voor de proefshoot. Ze moest zich op tien uur in de ochtend melden.
Die zaterdag was Marieke best nerveus. Op het modellenbureau was het gelukkig uitgestorven. Peter Swaab deed zelf de deur open en begeleidde haar naar de fotostudio. Daar was een leuk uitziende man al bezig om een set op te bouwen. Hij stelde zich voor als Marco. Even later zaten Marieke, Peter, Marco en een zekere Ian aan tafel. Ian bleek de regisseur te zijn en nam het woord. In een grappig engels accent begon hij te vertellen wat de bedoeling was voor de proefshoot. Marieke moest twee scenes doen. In de eerste hoefde ze alleen maar net te doen alsof ze nodig moest plassen. In de tweede scene zou ze ook echt een natte broek moeten krijgen. Ian legde uit, dat ze zichzelf moest blijven en niet al te veel hoefde te acteren. Marieke knikte. “Goed, let’s go.” Ian ging voor naar de kleedkamers en liet Marieke een sexy lingeriesetje aantrekken. Ook nodigde hij haar uit om alvast een flesje water te drinken. Marieke knikte. Even later begon de fotoshoot. Om haar op haar gemak te stellen, maakte Marco eerst een paar normale foto’s. Daarna moest Marieke wat grimassen trekken en poses aannemen die erop leken alsof ze nodig moest plassen. Ian complimenteerde haar. “Go girl, very nice.” “Break.” Ian glimlachte. “Dat ging top. Als de tweede shoot net zo gaat, dan kunnen wij veel voor elkaar betekenen.” Marieke glimlachte zenuwachtig. “Kom, we gaan lunchen”. Ook tijdens de lunch kreeg Marieke weer een flesje water voorgezet. Ze merkte al dat ze aandrang begon te krijgen. Ze vroeg zich af hoe lang het nog zou duren. Alsof Ian haar gedachten kon lezen, nam hij haar even apart. “Alles ok?” Marieke knikte. “Je moet zelf aangeven als je wilt beginnen. In het begin is dat best even wennen. Veel modellen hebben daar last van. Het is ook niet erg als het een keer mis gaat. Ik zal twee voorbeelden geven. Ik heb eens een model gehad dat al tijdens de lunch een accident had. Very embarrissing, want we lunchten in een restaurant. En het komt ook wel voor dat er pas actie komt, als de camera net uit staat. It’s all in the game, dear.” Marieke glimlachte nerveus. “Kijk, als je straks ervaring hebt, gaat dat allemaal wel goed. Het is de bedoeling dat een scene in ongeveer een kwartier kan worden geschoten. Dus het vergt wel wat concentratie. Zeker als je straks met meer modellen zit te wachten op je volgende shoot. Als het straks voor de money gaat, is het wel eens stressvol. Want als je te vroeg of te laat bent, you know what I mean, krijg je no money voor de gig. Understand me?” Marieke knikte. Ze kneep hem nu echt. “Mag ik beginnen” zei ze zenuwachtig. Ian knikte. “Marco, action.”
Marieke las nog een keer haar rol door. Ze speelde een stewardess die met een dienblad tussen rijen vliegtuigstoelen liep, druk met het uitserveren van maaltijden. De set was heel realistisch. Er stonden echte vliegtuigstoelen opgesteld en er wad een nep vliegtuigraam opgesteld. Ian en Peter speelden twee passagiers en Marieke moest een paar maal op en neer lopen met het dienblad. Marco gaf aanwijzingen. Marieke was best zenuwachtig. Ze merkte dat ze nodig moest plassen, maar ze durfde het niet te laten gaan. Ian hield de tijd bij. Na twintig minuten besloot hij te pauzeren. “Lukt het niet dear” vroeg hij vriendelijk. Marieke legde uit dat ze best nodig moest, maar het haar liet lukte. “Probeer te ontspannen” tipte Ian. Hij deed een ademhalingstechniek voor en duwde even kort op de buik van Marieke. Dat was voldoende. “Ieeee” zei ze en voor ze het wist stond ze in haar mantelpakje te plassen. Ian sprong snel opzij om Marco de kans te geven een paar foto’s te maken. “Door je knieën buigen?” zei hij. “Hand in je kruis”. “Perfect”.
Ian was best tevreden. Toen Marieke onder de douche stond nam hij het een en ander door met Peter Swaab. Ze zagen het wel zitten om met haar verder te gaan. De week erop zou Marieke’s eerste echte fotoshoot worden. Ian gaf Peter het draaiboek met het verzoek dat alvast met Marieke door te spreken.
Wordt vervolgd…