knuf
Gewaardeerd Lid
Mijn motorritje naar het ziekenhuis.
Pats, boem! Daar lag ik dan. Op het asfalt in een natte luier. Ik had die auto gewoon weg niet zien aankomen!
Hallo, ik ben Stefan. Ik ben 35 jaar en ben dol op motor rijden. Vanaf mijn 18e rij ik al motor. Ik vindt het heerlijk om te toeren door Nederland. Meestal ga ik vroeg van huis en neem dan koffie en wat boterhammen mee voor onderweg. Mijn motor heeft een top koffer waar ik al mijn spullen in kan opbergen.
Zo heb ik al heel wat plaatsen bekeken. De laatste paar jaar ben ik mijn twee hobby’s aan het combineren. Lekker rond toeren in een luier. Het is leuk makkelijk en erg fijn. Spannend om onderweg een plekje te zoeken om mezelf te verschonen. Zo ook twee weken geleden. Ik had een hele trip gepland naar Maastricht. Ik probeer dan om niet over de snelweg te rijden en zo de mooiste straatjes te vinden.
Het was in Meerssen ik lette even niet op en daar vloog ik door de lucht. met een smak knalde ik op het asfalt. Even was ik buiten bewustzijn. Alles was stil. In de verte hoorde ik stemmen om mijn heen. "Hallo? Meneer.. Gaat het?" langzaam opende ik mijn ogen, en zag mijn motor 10 meter verderop totaal in de kreukels liggen. "Kunt u mij horen?"
Ik probeerde mijn hoofd iets te draaien maar voelde dat dat niet makelijk ging. Ik zag een meisje op haar knieën langs mij zitten. Verderop stonden nog wat mensen. Het meisje zag er nogal geschrokken uit. "De ziekenwagen is al onderweg" zei ze.
Dat ik die auto niet heb zien aankomen. Ik ben altijd zo voorzichtig en zie meestal ruim van te voren als er een gevaarlijke situatie ontstaat.
"Ik had u echt niet gezien.." zei het meisje. In de verte hoorde ik de ambulance al aankomen. Ik had pijn aan mijn schouder en aan mijn rechterbeen. Deze kon ik ook niet meer bewegen. Ik begon zacht te huilen van de pijn. Het meisje troosten mij en zij dat het allemaal wel goed zou komen.
Het geluid van de ambulance werd steeds luider. Voor dat ik het in de gaten had zat er al een dokter langs mij. "Meneer, hoe gaat het?" Ik leef nog zei ik. maar ik heb erg veel pijn aan mijn rechter been en schouder. De assistente van de dokter kwam er aangelopen met de brancard. Ze klapte hem in en zette deze vlak langs mij neer. De dokter maakte mijn helmbandje los en plaatste een nek band om mijn nek. Voorzichtig werd mijn helm afgedaan. De assistente begon met een schaar mijn broekspijp in te knippen. Ze was ongeveer bij mijn knie toen ik me weer realiseerde dat ik in een luier aan had.
Een half uurtje geleden was ik nog op zoek naar een verschoon plek. Mijn tena was toen al goed vol alleen kon ik geen geschikte plek vinden, en had mezelf voorgenomen om mijzelf in Maastricht te verschonen.
Op lange ritten doe ik meestal een Tena Maxi + inlegger aan. Zo hoef ik niet onnodig te stoppen. Zo ook vandaag....
De assistente knipte door en had nu mijn boven been ook bloot gelegd. Ze had een hand onder mijn broek en trok daarmee mijn motor broek strak. met haar andere hand knipte ze gewoon verder. Op een gegeven moment stopte ze even met knippen. Ik voelde ineens twee handen aan de voorkant van mijn kruis. Ze maakte mijn riem voorzichtig los. Mijn broek zat waarschijnlijk te strak om door te knippen. Daarna maakte ze de knoop van mijn broek los en ritste mijn gulp open...
Ik zag een verbaasde blik van de assistente toen ze zag dat ik een luier aan had. Ze keek mij aan maar ik reageerde er niet op. Ze pakte de schaar weer op en knipte het laatste stukje van mijn broek kapot. De rechter zijkant van mijn broek lag nu volledig open. De assistente klapte de kapotte broek over mijn andere been heen.
Iedereen die op dat moment stond te kijken moet wel gezien hebben dat ik een luier aan had.
De doctor plaatste een spalk om mijn been. Hij zetten deze vast met klittenband. Hierna werd ik voorzichtig op de brancard getild.
De brancard werd omhoog getrokken en richting de ambulance geduwd. Het meisje wat langs mij zat wenste mij veel sterkte en zei dat ze later wel een keertje langs zou komen om het een en ander af te handelen.
De brancard klapte tegen de ambulance aan en werd er in geschoven. De doctor ging bij mij achterin zitten en de assistente stuurde de ambulance richting het zieken huis.
De doctor begon mij op diverse plekken te betasten. En ondertussen vroeg hij hoe ik heette en waar ik vandaan kwam. Toen hij mijn buik controleerde trok hij mijn luier iets naar onder om zo mijn onderbuik te controleren. Heb je hier last van? En drukt op mijn blaas. Ik kreeg kramp omdat ik moest plassen en hij op mijn blaas aan het drukken was. Ik vertelde dat ik er geen last van had en liet direct een scheut urine in mijn luier lopen. Hij trok de luier weer wat omhoog en legde plots zijn hand boven op mijn luier! die zullen ze straks wel even verschonen! Heb jij er al lang last van incontinentie? Ik wist echt niet wat ik moest zeggen en draaide maar een beetje de andere kant op..
Het duurde niet lang of we reden het ziekenhuis terrein op. Bij de 1e hulp stopte de ambulance en werden de achterdeuren geopend. De brancard werd er uit getrokken en naar binnen gereden. De doctor ging overleggen met een van de medewerkers van de 1e hulp. Ondertussen werd ik op de brancard verder uitgekleed. Mijn jas en trui werden uit gedaan. Ik werd een beetje opgetild zodat mijn half kapotte broek ook uitgedaan kon worden. De verpleegsters van de 1e hulp keken even verbaast toen ze mij daar alleen in mijn natte luier zagen liggen.. Een verpleegster voelde even aan mijn luier en zei dat ik zo een schone kreeg.
Ik werd nu opgetild en verplaatst naar een ziekenhuisbed. Ik kreeg een dekentje omgeslagen en daarna werden de zijhekjes omhoog geklikt. De doctor van de ambulance wenste mij veel beterschap en vertrok samen met zijn assistente.
"Ik ben doctor Silvia en we gaan u even grondig onderzoeken. Waar heeft u het meest pijn?” Ik zei dat ik erg veel pijn had aan mijn rechterbeen en aan mijn rechter schouder. We gaan foto's maken zodat we kunnen zien wat er allemaal gebroken is. Ik werd naar een kamertje gereden waar ik klaar gemaakt werd voor de foto's. Een verpleegster kwam aanlopen met een... LUIER!? Zo zei ze.. we gaan u even klaar maken voor de foto's. Het was dezelfde verpleegster die mij ook bij de 1e hulp had ontvangen. Mijn dekentje werd naar boven geslagen zodat ze goed bij mijn natte luier kon komen. Ik heet Nicole. Jij hebt geluk gehad hoor! Wij zien regelmatig motorrijders binnen komen die volledig in de kreukels liggen. Ondertussen begon ze de plakkers van mijn luier los te trekken. Met de vingertoppen van haar linkerhand drukte ze voor op mijn luier en met haar rechterhand trok ze de plakstrips los. Ai, ik had dan wel pijn maar was dit niet een van mijn dromen geweest? Ze trok de luier naar voren en zag dat er nog een inlegger in zat. Heb je altijd een inlegger in jou luier? Ik zei niet veel en mompelde maar iets terug. Er was nog een verpleegster gekomen en samen tilde ze mij iets omhoog zodat ze de natte luier onder mij vandaan konden halen. Het was hun niet ontgaan dat dat voor mij geen pretje was. Er werd even vlug een natte washand over mijn billen geveegd en een schone luier werd open gevouwen. Het ritselen van het plastic was goed hoorbaar. De luier werd tegen mijn kruis gelegd en voorzichtig een beetje onder mijn billen geduwd. Nicole zij dat ze de luier pas na de foto's vast ging maken. Het zou onnodig veel pijn kosten nu. Het dekentje werd terug over mij heen gelegd en ik was klaar voor de CT scan.
Hoe moest ik nu verder. zou ik het spelletje gewoon meespelen? of zou ik het eerlijk opbiechten en zeggen dat ik eigenlijk geen luiers nodig had. Waarom moest ik dan ook zo nodig in een luier op de motor gaan zitten? Veel tijd om na te denken had ik niet want mijn bed kwam met een schok weer in beweging.
"De CT-scan staat klaar voor jou Stefan" zei Nicole. Ik kwam in een kamer waar mijn bed naast een plateau gezet werd. met vier man tilde ze mij uit bed en legde ze mij op het plateau neer. Tijdens het tillen viel mijn luier op de grond. Nicole pakte gauw de luier op en plaatste deze weer om mijn kruis. Dit keer waren er meer mensen aanwezig en zo werd ik even opgetild zodat ik de luier goed onder mijn billen kon krijgen. Nicole trok de luier tussen mijn benen naar boven en plakte de plakstrips vast. Zo, dat zit beter.
Nicole vertelde wat er verder ging gebeuren. Na de scan werd ik direct naar de O.K. gebracht. De resultaten van de CT scan werden door de arts bestudeerd. De arts stelden zich aan mijn voor en hij vertelde dat ik veel geluk had gehad. Mijn been was op verschillende plaatsen gebroken, mijn voet was verbrijzeld en ik had een gebroken sleutelbeen. Aan het sleutelbeen kon niet veel gedaan worden. Hiervoor kreeg ik een band om mijn schouders om er voor te zorgen dat mijn sleutelbeen op een zo goed mogelijke manier weer aan elkaar zou groeien. Mijn been was er slechter aan toe. Na een verdoving ging de arts zijn gang om er weer een geheel van te maken. Er werden heel wat pinnen en schroeven gebruikt. De operatie was verder wel goed verlopen.
Ik kon na de operatie naar de gips kamer om mijn been te laten inpakken. Daar lag ik dan weer in een T-shirt en een luier klaar om mijn been in te laten pakken. Ik had inmiddels ook al weer aandrang om te plassen. Ik zag mezelf ook niet in de huidige toestand naar de wc lopen dus ik heb er toch voor gekozen mijn luier maar te gebruiken. De verklikker aan de buitenkant van de luier sloeg meteen alarm waar Nicole meteen op reageerde. "Ik zal je na het gipsen wel even verschonen.."
De gips arts kwam binnen lopen en zag mij op bed liggen. Even keek hij verbaast maar begon daarna meteen de foto's te bestuderen. Zo Stefan zijn hij, we zullen jou been eens gaan gipsen. Ik zal het niet te hoog inpakken anders krijg je misschien wel last met het verwisselen van je incontinentie materiaal. Het gispen ging veel sneller dan verwacht. Ik bedankte de arts en werd door Nicole de kamer uit gereden. Zo Stefan zij ze. De artsen zijn voorlopig klaar met jou. Ik breng je nu naar jou kamer waar je even bij kunt komen van alle gebeurtenissen. Ik had een twee persoonskamer die ik moest delen met een vrouw van ongeveer 50 jaar. Nicole plaatste het bed in de kamer en trok de gordijnen rond mijn bed dicht. Zo dan gaan we eerst nog even jou natte luier verwisselen. Ik ben zo terug.
Nu had ik weer even tijd om na te denken hoe hier mee om te gaan.. Zou ik mij echt als een baby’tje laten verzorgen? Ik denk dat ik beter kan zeggen dat ik best wel op een potje zou kunnen plassen, dat ik die luier alleen uit voorzorg gedragen heb tijdens lange motor ritten.
Daar was Nicole weer. Ze had een karretje bij die vol stond met spulletjes. "Zo Stefan jou dag loopt een beetje anders dan dat jij gedacht had is het niet?" ze begon mijn natte luier los te makken. Ze legde haar platte hand voor op mijn luier en haar andere hand gebruikte ze om de plakkers los te trekken. Het geluid van het los trekken van de plakstrips was duidelijk in de kamer hoorbaar.
Nu moest het gebeuren ik moest het wel vertellen... Nicole, zei ik.. eigenlijk draag ik niet altijd een luier... Nicole bleef even stil staan en keer verbaast naar mij.. Ik draag een luier als ik een lange motor toertocht ga maken. Zo hoef ik niet zo vaak te stoppen... Nicole keek weer even verbaast en zei: “Nou daar heb ik even niets mee te maken. Je krijgt zolang je hier in het ziekenhuis ligt gewoon een luier aan want je kunt toch niet naar de wc wandelen”. En daar kon ik het mee doen. Ze ging weer gewoon verder met het uitpakken van mijn billen.
De natte luier rolde ze op en legde deze onder op de kar. Ze pakte een pakje met billendoekjes alleen dan niet van zwitsal en ze begon mijn billen af te vegen. Ik voelde mezelf heel klein worden en de droom om weer eens als baby verzorgt te worden leek werkelijkheid te worden. Zachtjes werd ook mijn voorkant schoon gepoetst. Met een katoenen doek werd er alles nog een keertje droog gewreven. Nicole pakte een wegwerp slip van de kar en een inlegger. Zo Stefan, Ik zal het weer mooi dik inpakken dan kan je er voorlopig weer tegen.
Nu was ik verbaast hoe Nicole het aanpakte. Ze leek er wel van te genieten... Ik moest een klein beetje op mijn zei rollen Nicole plaatste de luieren en de inleggen onder mijn billen. Nu moest ik de andere kant op rollen zodat ze de luier recht onder mij kon leggen. Ze pakte de talk poeder van de kar en strooide mijn billen en voorkant onder de talkpoeder. De geur die daar vanaf kwam zette mij direct terug in de tijd. Ik voelde mij weer een echte peuter van een jaartje of twee. Hierna trok Nicole de luier tussen mijn benen omhoog en trok het strak over de voorkant heen. Met haar handen wreef ze de zijkanten vlak. Ze pakte de achterkant van de luier en trok deze naar voren en plakte eerst de onderste plakkertje vast. Hierna keek ze nog even of de luier recht zat waarna ze de bovenste plakkertjes dicht plakte.
Ik had het gevoel te moeten gaan duimen.. Ik voelde mij zo veilig en klein.. Al mijn pijn leek wel te zijn verdwenen.. Nicole knipoogde tegen mij en gaf mijn een aai over mijn bol en ruimde de spullen op. Zo ga nu maar even slapen dan kom ik straks wel weer even kijken.
Het duurde niet lang of ik sliep als een klein baby’tje..
Pats, boem! Daar lag ik dan. Op het asfalt in een natte luier. Ik had die auto gewoon weg niet zien aankomen!
Hallo, ik ben Stefan. Ik ben 35 jaar en ben dol op motor rijden. Vanaf mijn 18e rij ik al motor. Ik vindt het heerlijk om te toeren door Nederland. Meestal ga ik vroeg van huis en neem dan koffie en wat boterhammen mee voor onderweg. Mijn motor heeft een top koffer waar ik al mijn spullen in kan opbergen.
Zo heb ik al heel wat plaatsen bekeken. De laatste paar jaar ben ik mijn twee hobby’s aan het combineren. Lekker rond toeren in een luier. Het is leuk makkelijk en erg fijn. Spannend om onderweg een plekje te zoeken om mezelf te verschonen. Zo ook twee weken geleden. Ik had een hele trip gepland naar Maastricht. Ik probeer dan om niet over de snelweg te rijden en zo de mooiste straatjes te vinden.
Het was in Meerssen ik lette even niet op en daar vloog ik door de lucht. met een smak knalde ik op het asfalt. Even was ik buiten bewustzijn. Alles was stil. In de verte hoorde ik stemmen om mijn heen. "Hallo? Meneer.. Gaat het?" langzaam opende ik mijn ogen, en zag mijn motor 10 meter verderop totaal in de kreukels liggen. "Kunt u mij horen?"
Ik probeerde mijn hoofd iets te draaien maar voelde dat dat niet makelijk ging. Ik zag een meisje op haar knieën langs mij zitten. Verderop stonden nog wat mensen. Het meisje zag er nogal geschrokken uit. "De ziekenwagen is al onderweg" zei ze.
Dat ik die auto niet heb zien aankomen. Ik ben altijd zo voorzichtig en zie meestal ruim van te voren als er een gevaarlijke situatie ontstaat.
"Ik had u echt niet gezien.." zei het meisje. In de verte hoorde ik de ambulance al aankomen. Ik had pijn aan mijn schouder en aan mijn rechterbeen. Deze kon ik ook niet meer bewegen. Ik begon zacht te huilen van de pijn. Het meisje troosten mij en zij dat het allemaal wel goed zou komen.
Het geluid van de ambulance werd steeds luider. Voor dat ik het in de gaten had zat er al een dokter langs mij. "Meneer, hoe gaat het?" Ik leef nog zei ik. maar ik heb erg veel pijn aan mijn rechter been en schouder. De assistente van de dokter kwam er aangelopen met de brancard. Ze klapte hem in en zette deze vlak langs mij neer. De dokter maakte mijn helmbandje los en plaatste een nek band om mijn nek. Voorzichtig werd mijn helm afgedaan. De assistente begon met een schaar mijn broekspijp in te knippen. Ze was ongeveer bij mijn knie toen ik me weer realiseerde dat ik in een luier aan had.
Een half uurtje geleden was ik nog op zoek naar een verschoon plek. Mijn tena was toen al goed vol alleen kon ik geen geschikte plek vinden, en had mezelf voorgenomen om mijzelf in Maastricht te verschonen.
Op lange ritten doe ik meestal een Tena Maxi + inlegger aan. Zo hoef ik niet onnodig te stoppen. Zo ook vandaag....
De assistente knipte door en had nu mijn boven been ook bloot gelegd. Ze had een hand onder mijn broek en trok daarmee mijn motor broek strak. met haar andere hand knipte ze gewoon verder. Op een gegeven moment stopte ze even met knippen. Ik voelde ineens twee handen aan de voorkant van mijn kruis. Ze maakte mijn riem voorzichtig los. Mijn broek zat waarschijnlijk te strak om door te knippen. Daarna maakte ze de knoop van mijn broek los en ritste mijn gulp open...
Ik zag een verbaasde blik van de assistente toen ze zag dat ik een luier aan had. Ze keek mij aan maar ik reageerde er niet op. Ze pakte de schaar weer op en knipte het laatste stukje van mijn broek kapot. De rechter zijkant van mijn broek lag nu volledig open. De assistente klapte de kapotte broek over mijn andere been heen.
Iedereen die op dat moment stond te kijken moet wel gezien hebben dat ik een luier aan had.
De doctor plaatste een spalk om mijn been. Hij zetten deze vast met klittenband. Hierna werd ik voorzichtig op de brancard getild.
De brancard werd omhoog getrokken en richting de ambulance geduwd. Het meisje wat langs mij zat wenste mij veel sterkte en zei dat ze later wel een keertje langs zou komen om het een en ander af te handelen.
De brancard klapte tegen de ambulance aan en werd er in geschoven. De doctor ging bij mij achterin zitten en de assistente stuurde de ambulance richting het zieken huis.
De doctor begon mij op diverse plekken te betasten. En ondertussen vroeg hij hoe ik heette en waar ik vandaan kwam. Toen hij mijn buik controleerde trok hij mijn luier iets naar onder om zo mijn onderbuik te controleren. Heb je hier last van? En drukt op mijn blaas. Ik kreeg kramp omdat ik moest plassen en hij op mijn blaas aan het drukken was. Ik vertelde dat ik er geen last van had en liet direct een scheut urine in mijn luier lopen. Hij trok de luier weer wat omhoog en legde plots zijn hand boven op mijn luier! die zullen ze straks wel even verschonen! Heb jij er al lang last van incontinentie? Ik wist echt niet wat ik moest zeggen en draaide maar een beetje de andere kant op..
Het duurde niet lang of we reden het ziekenhuis terrein op. Bij de 1e hulp stopte de ambulance en werden de achterdeuren geopend. De brancard werd er uit getrokken en naar binnen gereden. De doctor ging overleggen met een van de medewerkers van de 1e hulp. Ondertussen werd ik op de brancard verder uitgekleed. Mijn jas en trui werden uit gedaan. Ik werd een beetje opgetild zodat mijn half kapotte broek ook uitgedaan kon worden. De verpleegsters van de 1e hulp keken even verbaast toen ze mij daar alleen in mijn natte luier zagen liggen.. Een verpleegster voelde even aan mijn luier en zei dat ik zo een schone kreeg.
Ik werd nu opgetild en verplaatst naar een ziekenhuisbed. Ik kreeg een dekentje omgeslagen en daarna werden de zijhekjes omhoog geklikt. De doctor van de ambulance wenste mij veel beterschap en vertrok samen met zijn assistente.
"Ik ben doctor Silvia en we gaan u even grondig onderzoeken. Waar heeft u het meest pijn?” Ik zei dat ik erg veel pijn had aan mijn rechterbeen en aan mijn rechter schouder. We gaan foto's maken zodat we kunnen zien wat er allemaal gebroken is. Ik werd naar een kamertje gereden waar ik klaar gemaakt werd voor de foto's. Een verpleegster kwam aanlopen met een... LUIER!? Zo zei ze.. we gaan u even klaar maken voor de foto's. Het was dezelfde verpleegster die mij ook bij de 1e hulp had ontvangen. Mijn dekentje werd naar boven geslagen zodat ze goed bij mijn natte luier kon komen. Ik heet Nicole. Jij hebt geluk gehad hoor! Wij zien regelmatig motorrijders binnen komen die volledig in de kreukels liggen. Ondertussen begon ze de plakkers van mijn luier los te trekken. Met de vingertoppen van haar linkerhand drukte ze voor op mijn luier en met haar rechterhand trok ze de plakstrips los. Ai, ik had dan wel pijn maar was dit niet een van mijn dromen geweest? Ze trok de luier naar voren en zag dat er nog een inlegger in zat. Heb je altijd een inlegger in jou luier? Ik zei niet veel en mompelde maar iets terug. Er was nog een verpleegster gekomen en samen tilde ze mij iets omhoog zodat ze de natte luier onder mij vandaan konden halen. Het was hun niet ontgaan dat dat voor mij geen pretje was. Er werd even vlug een natte washand over mijn billen geveegd en een schone luier werd open gevouwen. Het ritselen van het plastic was goed hoorbaar. De luier werd tegen mijn kruis gelegd en voorzichtig een beetje onder mijn billen geduwd. Nicole zij dat ze de luier pas na de foto's vast ging maken. Het zou onnodig veel pijn kosten nu. Het dekentje werd terug over mij heen gelegd en ik was klaar voor de CT scan.
Hoe moest ik nu verder. zou ik het spelletje gewoon meespelen? of zou ik het eerlijk opbiechten en zeggen dat ik eigenlijk geen luiers nodig had. Waarom moest ik dan ook zo nodig in een luier op de motor gaan zitten? Veel tijd om na te denken had ik niet want mijn bed kwam met een schok weer in beweging.
"De CT-scan staat klaar voor jou Stefan" zei Nicole. Ik kwam in een kamer waar mijn bed naast een plateau gezet werd. met vier man tilde ze mij uit bed en legde ze mij op het plateau neer. Tijdens het tillen viel mijn luier op de grond. Nicole pakte gauw de luier op en plaatste deze weer om mijn kruis. Dit keer waren er meer mensen aanwezig en zo werd ik even opgetild zodat ik de luier goed onder mijn billen kon krijgen. Nicole trok de luier tussen mijn benen naar boven en plakte de plakstrips vast. Zo, dat zit beter.
Nicole vertelde wat er verder ging gebeuren. Na de scan werd ik direct naar de O.K. gebracht. De resultaten van de CT scan werden door de arts bestudeerd. De arts stelden zich aan mijn voor en hij vertelde dat ik veel geluk had gehad. Mijn been was op verschillende plaatsen gebroken, mijn voet was verbrijzeld en ik had een gebroken sleutelbeen. Aan het sleutelbeen kon niet veel gedaan worden. Hiervoor kreeg ik een band om mijn schouders om er voor te zorgen dat mijn sleutelbeen op een zo goed mogelijke manier weer aan elkaar zou groeien. Mijn been was er slechter aan toe. Na een verdoving ging de arts zijn gang om er weer een geheel van te maken. Er werden heel wat pinnen en schroeven gebruikt. De operatie was verder wel goed verlopen.
Ik kon na de operatie naar de gips kamer om mijn been te laten inpakken. Daar lag ik dan weer in een T-shirt en een luier klaar om mijn been in te laten pakken. Ik had inmiddels ook al weer aandrang om te plassen. Ik zag mezelf ook niet in de huidige toestand naar de wc lopen dus ik heb er toch voor gekozen mijn luier maar te gebruiken. De verklikker aan de buitenkant van de luier sloeg meteen alarm waar Nicole meteen op reageerde. "Ik zal je na het gipsen wel even verschonen.."
De gips arts kwam binnen lopen en zag mij op bed liggen. Even keek hij verbaast maar begon daarna meteen de foto's te bestuderen. Zo Stefan zijn hij, we zullen jou been eens gaan gipsen. Ik zal het niet te hoog inpakken anders krijg je misschien wel last met het verwisselen van je incontinentie materiaal. Het gispen ging veel sneller dan verwacht. Ik bedankte de arts en werd door Nicole de kamer uit gereden. Zo Stefan zij ze. De artsen zijn voorlopig klaar met jou. Ik breng je nu naar jou kamer waar je even bij kunt komen van alle gebeurtenissen. Ik had een twee persoonskamer die ik moest delen met een vrouw van ongeveer 50 jaar. Nicole plaatste het bed in de kamer en trok de gordijnen rond mijn bed dicht. Zo dan gaan we eerst nog even jou natte luier verwisselen. Ik ben zo terug.
Nu had ik weer even tijd om na te denken hoe hier mee om te gaan.. Zou ik mij echt als een baby’tje laten verzorgen? Ik denk dat ik beter kan zeggen dat ik best wel op een potje zou kunnen plassen, dat ik die luier alleen uit voorzorg gedragen heb tijdens lange motor ritten.
Daar was Nicole weer. Ze had een karretje bij die vol stond met spulletjes. "Zo Stefan jou dag loopt een beetje anders dan dat jij gedacht had is het niet?" ze begon mijn natte luier los te makken. Ze legde haar platte hand voor op mijn luier en haar andere hand gebruikte ze om de plakkers los te trekken. Het geluid van het los trekken van de plakstrips was duidelijk in de kamer hoorbaar.
Nu moest het gebeuren ik moest het wel vertellen... Nicole, zei ik.. eigenlijk draag ik niet altijd een luier... Nicole bleef even stil staan en keer verbaast naar mij.. Ik draag een luier als ik een lange motor toertocht ga maken. Zo hoef ik niet zo vaak te stoppen... Nicole keek weer even verbaast en zei: “Nou daar heb ik even niets mee te maken. Je krijgt zolang je hier in het ziekenhuis ligt gewoon een luier aan want je kunt toch niet naar de wc wandelen”. En daar kon ik het mee doen. Ze ging weer gewoon verder met het uitpakken van mijn billen.
De natte luier rolde ze op en legde deze onder op de kar. Ze pakte een pakje met billendoekjes alleen dan niet van zwitsal en ze begon mijn billen af te vegen. Ik voelde mezelf heel klein worden en de droom om weer eens als baby verzorgt te worden leek werkelijkheid te worden. Zachtjes werd ook mijn voorkant schoon gepoetst. Met een katoenen doek werd er alles nog een keertje droog gewreven. Nicole pakte een wegwerp slip van de kar en een inlegger. Zo Stefan, Ik zal het weer mooi dik inpakken dan kan je er voorlopig weer tegen.
Nu was ik verbaast hoe Nicole het aanpakte. Ze leek er wel van te genieten... Ik moest een klein beetje op mijn zei rollen Nicole plaatste de luieren en de inleggen onder mijn billen. Nu moest ik de andere kant op rollen zodat ze de luier recht onder mij kon leggen. Ze pakte de talk poeder van de kar en strooide mijn billen en voorkant onder de talkpoeder. De geur die daar vanaf kwam zette mij direct terug in de tijd. Ik voelde mij weer een echte peuter van een jaartje of twee. Hierna trok Nicole de luier tussen mijn benen omhoog en trok het strak over de voorkant heen. Met haar handen wreef ze de zijkanten vlak. Ze pakte de achterkant van de luier en trok deze naar voren en plakte eerst de onderste plakkertje vast. Hierna keek ze nog even of de luier recht zat waarna ze de bovenste plakkertjes dicht plakte.
Ik had het gevoel te moeten gaan duimen.. Ik voelde mij zo veilig en klein.. Al mijn pijn leek wel te zijn verdwenen.. Nicole knipoogde tegen mij en gaf mijn een aai over mijn bol en ruimde de spullen op. Zo ga nu maar even slapen dan kom ik straks wel weer even kijken.
Het duurde niet lang of ik sliep als een klein baby’tje..
