Geschreven door: Jari
voor Peutertje
Die zomer zou mijn nichtje een paar weken komen logeren. Ik had haar in jaren niet meer gezien. Vroeger toen ik nog klein was woonden onze families bij elkaar in de buurt en speelden wij vaak met elkaar. Zes of zeven jaar moet ik toen geweest zijn. Karin was 2 jaar ouder dan ik. Ons favoriete spelletje was moeder en kindje spelen. Dit gebeurde, moet ik er eerlijk bij zeggen, meestal op mijn aandringen. Het stramien was altijd hetzelfde: Karin was de moeder en ik de baby die verzorgd moest worden. Omdat Karin nog een klein zusje had was het niet moeilijk aan luiers te komen. Blijkbaar schepte Karin er veel plezier in mij eindeloos te vertroetelen en steeds weer van nieuwe luiers te voorzien. In mijn herinnering verkeerde ik in die tijd in een constante roes van opwinding. Helaas eindigde die periode vrij abrupt toen haar familie verhuisde naar het buitenland. Sinds die tijd had ik haar niet meer gezien en was zij in mijn herinnering een soort vage goede fee geworden.
En nu zou ik haar terug zien. Ik was intussen een grote jongen van veertien jaar geworden. En hoewel ik af en toe wel eens iets 'had' met meisjes bleef ik in mijn fantasieën vaak terugdenken aan die periode met mijn nichtje. Ontelbare uren heb ik op mijn kamer doorgebracht met die dromen en herinneringen. En steevast was dat voldoende om mijn jongensgeilheid tot duizelingwekkende hoogten te doen oplaaien.
Op een gegeven moment kreeg ik de inval om in de supermarkt een pak luiers te kopen (het blijft altijd raadselachtig waarom bepaalde ideeën soms pas zo laat bij je opkomen, maar enfin, beter laat dan nooit). Omdat ik bang was dat mijn moeder het pak zou ontdekken hield ik slechts een luier achter en wierp de rest van het pak weer weg. Die ene luier is mijn vaste speelkameraad geworden gedurende vele jaren. Natuurlijk verving ik de luier van tijd tot tijd door een nieuw exemplaar, maar ik probeerde toch altijd zo lang mogelijk met een exemplaar te doen om ontdekking bij het kopen te voorkomen. Uren bracht ik op mijn kamer door met het aan en uitdoen van de luier en in mijn gedachten was Karin daarbij altijd aanwezig om de helpende hand te bieden. Op een gegeven moment werd mijn luier zo vies van alle plas en zaad die ik erin stortte dat hij zowat uit elkaar viel en dan moest ik wel weer naar de winkel toe. Op mijn kamer had ik een plekje gevonden waar ik hem veilig kon opbergen.
In mijn fantasie zouden na haar komst Karin en ik weer het oude spelletje hervatten alsof de tijd had stil gestaan. In mijn achterhoofd speelde wel de vage verontrustende gedachte dat Karin weleens niet meer helemaal hetzelfde meisje zou kunnen zijn van vroeger maar ik besteedde daar zo min mogelijk aandacht aan. Gespannen wachtte ik de dag van haar aankomst af. Ik had het zelfs aangedurfd om dit keer een heel pak luiers aan te schaffen en deze zo goed en zo kwaad als het ging op mijn kamer te verbergen.
Die dag ging mijn moeder Karin afhalen. Zodra ik de auto weer de oprit hoorde oprijden rende ik met bonzend hart naar de voordeur. Uit de auto stapte een mij totaal onbekend meisje. Met een schok ontwaakte ik uit mijn dagdromen: dit meisje was Karin. Zij was nu 16 jaar oud en helemaal een klein dametje geworden. Bij het binnenkomen liep zij zonder iets te zeggen langs mij heen alsof ik lucht was. In de woonkamer keek zij afkeurend om haar heen. Het bleek uit alles dat zij wat zij zag maar matig kon waarderen.
"Dit is Johan. Die ken je nog wel van vroeger." Zei mijn moeder, die met de koffers achter Karin aan kwam gelopen. Karin leek mij nu voor het eerst op te merken en wierp een nuffige blik op me.
"Hallo, Karin." Zei ik blozend. Zij verwaardigde zich een klein knikje met haar hoofd in mijn richting te maken.
"Waar is mijn kamer?" Vroeg ze. "Ik MOET me even opknappen". Toen bleek dat zij werd ondergebracht in mijn kamer en dat wij de kamer moesten delen wilde ze terstond rechtsomkeer maken. Met veel moeite wist mijn moeder haar ervan te overtuigen dat ons huis te klein was voor een aparte logeerkamer, en dat ik een zeer rustige jongen was die al zou liggen te slapen als zij naar bed ging en meestal 's morgens al zo vroeg op was dat zij van mijn aanwezigheid eigenlijk niets zou merken. Tenslotte moest Karin wel inschikken en zo trok zij in op mijn kamer, maar niet nadat er een soort afscheiding met dekens was gemaakt tussen 'haar' gedeelte en dat van mij.
Het werd al snel duidelijk dat Karin in een moeilijke fase van de pubertijd verkeerde en dat alles wat mijn ma (laat staan ik) probeerde om haar te amuseren niet in goede aarde viel. Zo vielen al mijn verwachtingen in duigen. Ik moest mij troosten met het feit dat Karin er wel aantrekkelijk uitzag. In feite viel ik al meteen een beetje op haar na de eerste schok en door haar arrogante optreden werd dat in de loop van de eerste week alleen maar versterkt. Zij behandelde mij alsof ik er niet was, en als zij toch door de omstandigheden gedwongen werd aandacht aan mij te besteden, deed zij dat op zo'n koele en minachtende wijze dat ik mij zeer klein voelde in haar aanwezigheid. Haar kleinerende houding wond mij echter steeds meer op. En dat werd met het verstrijken van de dagen alleen maar erger. Ten slotte was alleen al haar aanwezigheid in eenzelfde kamer voldoende om mijn piemel in een voortdurende staat van opwinding te houden.
Omdat ik nu de kamer moest delen met Karin kon ik mij niet meer overgeven aan mijn gewone luier-sessies die mij de nodige verlichting hadden kunnen brengen. Bovendien had ik al snel de nodige kijkgaatjes in de provisorische afscheiding op mijn kamer ontdekt. Elke nacht lag ik te wachten tot Karin naar bed zou komen. Dat gebeurde, zoals je je kunt voorstellen, eveneens in een staat van opwinding die er af en toe bijna voor zorgde dat ik een spontane zaadlozing kreeg. Als Karin naar bed kwam en zich uitkleedde, was wat ik door de deken heen kon zien voldoende om mij nog uren wakker te laten liggen in bed. Dit alles was natuurlijk op den duur niet langer vol te houden. Op een gegeven ogenblik moest mijn buurjongetje uitkomst bieden.
Ik had al wel eens vaker stoeipartijtjes gearrangeerd met mijn buurjongetje Frank. Frank was pas 11 jaar en was dus eigenlijk geen partij voor mij. Maar het wond mij altijd ontzettend op om tijdens het stoeien net te doen alsof Frank sterker was dan ik en mij door hem te laten overmeesteren. Als ik dan op mijn rug op de grond lag en Frank zat bovenop mij, mijn handen naast mijn hoofd op de grond gedrukt, dan raakte ik in een roes van geilheid en opwinding die er soms toe leidde dat ik als vanzelf wippende bewegingen ging maken met mijn bekken. Omdat Frank dacht dat ik mij probeerde vrij te worstelen ging hij dan wat verder naar achter zitten, zodat zijn billen op mijn schoot terecht kwamen. Dat was meestal voldoende om met een laatste wipje omhoog tegen zijn kontje mijn onderbroekje vol te laten stromen. De vraag was nu: waar was Frank?
De volgende dag was het zeer warm. Ik was gekleed in een kort afgeknipte spijkerbroek en T-shirt. Ik zette mij in een stoel in de tuin en wachtte af. Na een tijdje kwam Frank naar buiten. Ik sprak hem aan en nodigde hem uit om in onze tuin een nieuwe strip die ik gekocht had te komen bekijken. Het was daarna niet moeilijk om met Frank in een stoeipartijtje verwikkeld te raken. Na een tijdje deed ik alsof ik mij niet meer uit zijn omklemming kon losmaken en liet mij door hem op de grond drukken. Mijn opwinding was al erg groot. Terwijl ik daar in onze tuin op de grond lag, keek ik naar het raam van mijn slaapkamer en zag dat Karin net was opgestaan en voor het raam naar het tafereel stond te kijken. Ik zag een verbaasde blik op haar gezicht en realiseerde me toen pas wat voor een indruk dit alles op haar moest maken.
Daar lag ik, een grote veertienjarige jongen, vastgepind door een veel kleinere elfjarige jongen. En als ik nu zwak en iel gebouwd was, maar integendeel: ik was goed geproportioneerd en vanwege mijn korte broek kon ze bijvoorbeeld zien dat mijn benen goed ontwikkeld waren. Toch scheen ik het niet te kunnen winnen van die kleinere jongen, ondanks de (schijnbaar) verwoede pogingen die ik daartoe aanwendde. Ik begreep dat haar verachting voor mij nu wel zeer groot moest zijn geworden. De schaamte die ik op dat moment voelde bracht plotsklaps een dusdanige roes van vernedering en geilheid te weeg dat mijn pik zich vanzelf leegpompte in mijn broek, dit keer zelfs zonder hulp van de billen van Frank. Ik wierp Frank ruw van mij af en rende de tuin uit. Pas tegen de avond kreeg ik een dusdanige honger dat ik wel naar huis toe moest, ondanks het feit dat ik Karin eigenlijk niet meer onder ogen durfde te komen.
Toen ik het huis betrad stond mijn moeder op van tafel. In haar handen had zij het pak luiers dat ik naar ik meende goed verstopt had in mijn kamer. Ik zag meteen dat het mis was. Achteraf bleek dat ik Frank iets te ruw behandeld had en dat de buurvrouw daarover was komen klagen. Mijn moeder, die toch al geprikkeld was door de houding van Karin, nam dit feit hoog op en ging mij zoeken. Tijdens deze zoektocht had zij het pak luiers gevonden. En dit hield zij nu voor mijn neus. Karin keek geinteresseerd toe vanaf de tafel.
"Wat moet dit voorstellen?" Vroeg mijn moeder op gevaarlijk zachte toon.
"Jij bent nog helemaal niet de grote jongen die ik dacht dat je was. En blijkbaar vind je dat zelf ook van niet. Heb je daarom deze luiers gekocht?" Ik zei niets maar keek beurtelings vertwijfeld naar mijn moeder, Karin en het pak luiers. Mijn wereld stortte in. Wat moest mijn moeder niet van me denken? Wat moest Karin niet van me denken?!
"Nou, als je niets weet te antwoorden neem ik aan dat ik het bij het rechte eind heb." Zei mijn moeder. "Kom maar mee, dan gaan we je aankleden." Haar stem had nu vreemd genoeg een andere zachtheid gekregen. Het leek of haar boosheid plaats gemaakt had voor haar moederlijke instincten. Zwijgend liep ik achter haar aan naar haar slaapkamer. Karin volgde ons nieuwsgierig. Mijn moeders slaapkamer is eigenlijk niet veranderd sinds ik klein was. De commode waar ik vroeger aan- en uitgekleed werd staat er bijvoorbeeld nog steeds. Toen ik mijn moeder naar de commode toe zag lopen begreep ik instinctief dat daar iets verschrikkelijks zou gebeuren. Ik bllef even staan maar mijn moeder wenkte me naar de commode en Karin gaf mij een duwtje in de rug.
"Ga hier maar eens op liggen." Zei mijn moeder. Ik klom op de commode. Mijn moeder trok mijn t-shirt uit en legde mij daarna zachtjes op mijn rug. Vervolgens trok zij mijn spijkerbroek uit. Ik was mij scherp bewust dat Karin in de kamer was en mij nu zo behandeld zag worden als een kleine jongen. Mijn lul werd stijf bij die gedachte. Ik zag mijn moeder even een blik werpen op mijn kruis, maar ze ging door met het pakken van een pamper uit het pak. Toen trok ze met een zacht gebaar mijn onderbroekje uit. Naakt lag ik op de commode onder de ogen van de twee vrouwen. Mijn duidelijk zichtbare opwinding was onmiskenbaar aanwezig. Moeder legde een hand onder mijn billen en duwde deze zachtjes omhoog. Ik gaf wat mee en ze legde de luier onder mijn lichaam.
Plots ging de telefoon. Met een zucht draaide ma zich om en verliet het vertrek. Daar lag ik nu, hulpeloos en naakt op de opengevouwen luier, met Karin toekijkend in een hoek van de kamer. Ik durfde haar eerst niet aan te kijken, maar toen er na een tijdje niets gebeurde draaide ik mijn hoofd in haar richting. Haar houding was geheel veranderd. Haar arrogante, minachtende blik was verdwenen. In plaats daarvan keek zij nu gespannen naar haar neefje op de commode. Ik weet zeker dat deze aanblik haar terugvoerde naar de tijd dat we samen moeder en kindje speelden. Onze ogen troffen elkaar.
Plotseling deed ze een paar stappen in mijn richting. Mijn lul werd, hoewel mij dat onmogelijk leek, nog stijver. Karin stond nu naast me bij de commode. Ik zag dat zij naar het kloppen van mijn penis keek. Haar tong ging langs haar lippen en aarzelend strekte zij haar rechterhand uit. Ik kon wel door de grond gaan van opwinding en schaamte. Met de rug van haar hand streelde zij mijn piemel heel zachtjes een keer op en een keer neer. Dat was voldoende. Mijn onderlichaam schokte en ik spoot een aantal stralen heet vocht over mijn buik. Karin schrok en deed een stapje terug.
Op dat moment kwam mijn moeder weer binnen. Zij nam het tafereel in ogenschouw en schudde haar wijze hoofd.
"Wat heb je er weer een rotzooitje van gemaakt, mijn jongen." Zei ze. De moederlijke liefde die in haar stem klonk, deed me besluiten me helemaal aan haar over te geven. Ik besloot haar kleine jongen te zijn. Zachtjes waste zij mijn buik, pikje en ballen schoon. Vervolgens deed zij mij de luier om. Een heerlijk zacht gevoel verspreidde zich over mijn onderlichaam. Karin had zich weer teruggetrokken in de hoek van de kamer. Zij leek een andere persoon te zijn geworden, want toen moeder om zich heen keek naar wat ze me verder aan zou kunnen trekken zei Karin:
"Wacht maar. Ik weet wat hij graag draagt." Zou het kunnen dat Karin zich nog kon herinneren wat zij mij altijd aantrok bij onze spelletjes destijds? Dan was ze het dus toch niet allemaal vergeten!
Karin kwam terug met een soort leggings van een heel dunne stof en een gestreept truitje, beide uit haar koffer. Zij liet mij eerst de stof voelen van de legging. Deze was precies zo zacht als ik het het liefste had. Vervolgens kleedde Karin mij verder aan. Ik voelde mij nu zeer zacht en warm in de verzorgende handen van de twee vrouwen. Toen ik van de commode weer op de grond werd gezet voelde ik heel goed de luier zitten. Dit gaf mij alweer een warm gevoel in de onderbuik en mijn pikje roerde zich al weer een beetje. Karin voelde zachtjes eerst aan mijn kontje en vervolgens van voren aan de luier of alles goed zat. Zij voelde van voren aan de luier langer dan strikt noodzakelijk was en de warmte van haar hand trok door naar mijn kruis, waardoor mijn piemel zich behaaglijk strekte.
"Kom maar mee, kleine Johan." Zei Karin. "Onze vakantie begint nu pas goed!"
...wordt vervolgd?
voor Peutertje
Die zomer zou mijn nichtje een paar weken komen logeren. Ik had haar in jaren niet meer gezien. Vroeger toen ik nog klein was woonden onze families bij elkaar in de buurt en speelden wij vaak met elkaar. Zes of zeven jaar moet ik toen geweest zijn. Karin was 2 jaar ouder dan ik. Ons favoriete spelletje was moeder en kindje spelen. Dit gebeurde, moet ik er eerlijk bij zeggen, meestal op mijn aandringen. Het stramien was altijd hetzelfde: Karin was de moeder en ik de baby die verzorgd moest worden. Omdat Karin nog een klein zusje had was het niet moeilijk aan luiers te komen. Blijkbaar schepte Karin er veel plezier in mij eindeloos te vertroetelen en steeds weer van nieuwe luiers te voorzien. In mijn herinnering verkeerde ik in die tijd in een constante roes van opwinding. Helaas eindigde die periode vrij abrupt toen haar familie verhuisde naar het buitenland. Sinds die tijd had ik haar niet meer gezien en was zij in mijn herinnering een soort vage goede fee geworden.
En nu zou ik haar terug zien. Ik was intussen een grote jongen van veertien jaar geworden. En hoewel ik af en toe wel eens iets 'had' met meisjes bleef ik in mijn fantasieën vaak terugdenken aan die periode met mijn nichtje. Ontelbare uren heb ik op mijn kamer doorgebracht met die dromen en herinneringen. En steevast was dat voldoende om mijn jongensgeilheid tot duizelingwekkende hoogten te doen oplaaien.
Op een gegeven moment kreeg ik de inval om in de supermarkt een pak luiers te kopen (het blijft altijd raadselachtig waarom bepaalde ideeën soms pas zo laat bij je opkomen, maar enfin, beter laat dan nooit). Omdat ik bang was dat mijn moeder het pak zou ontdekken hield ik slechts een luier achter en wierp de rest van het pak weer weg. Die ene luier is mijn vaste speelkameraad geworden gedurende vele jaren. Natuurlijk verving ik de luier van tijd tot tijd door een nieuw exemplaar, maar ik probeerde toch altijd zo lang mogelijk met een exemplaar te doen om ontdekking bij het kopen te voorkomen. Uren bracht ik op mijn kamer door met het aan en uitdoen van de luier en in mijn gedachten was Karin daarbij altijd aanwezig om de helpende hand te bieden. Op een gegeven moment werd mijn luier zo vies van alle plas en zaad die ik erin stortte dat hij zowat uit elkaar viel en dan moest ik wel weer naar de winkel toe. Op mijn kamer had ik een plekje gevonden waar ik hem veilig kon opbergen.
In mijn fantasie zouden na haar komst Karin en ik weer het oude spelletje hervatten alsof de tijd had stil gestaan. In mijn achterhoofd speelde wel de vage verontrustende gedachte dat Karin weleens niet meer helemaal hetzelfde meisje zou kunnen zijn van vroeger maar ik besteedde daar zo min mogelijk aandacht aan. Gespannen wachtte ik de dag van haar aankomst af. Ik had het zelfs aangedurfd om dit keer een heel pak luiers aan te schaffen en deze zo goed en zo kwaad als het ging op mijn kamer te verbergen.
Die dag ging mijn moeder Karin afhalen. Zodra ik de auto weer de oprit hoorde oprijden rende ik met bonzend hart naar de voordeur. Uit de auto stapte een mij totaal onbekend meisje. Met een schok ontwaakte ik uit mijn dagdromen: dit meisje was Karin. Zij was nu 16 jaar oud en helemaal een klein dametje geworden. Bij het binnenkomen liep zij zonder iets te zeggen langs mij heen alsof ik lucht was. In de woonkamer keek zij afkeurend om haar heen. Het bleek uit alles dat zij wat zij zag maar matig kon waarderen.
"Dit is Johan. Die ken je nog wel van vroeger." Zei mijn moeder, die met de koffers achter Karin aan kwam gelopen. Karin leek mij nu voor het eerst op te merken en wierp een nuffige blik op me.
"Hallo, Karin." Zei ik blozend. Zij verwaardigde zich een klein knikje met haar hoofd in mijn richting te maken.
"Waar is mijn kamer?" Vroeg ze. "Ik MOET me even opknappen". Toen bleek dat zij werd ondergebracht in mijn kamer en dat wij de kamer moesten delen wilde ze terstond rechtsomkeer maken. Met veel moeite wist mijn moeder haar ervan te overtuigen dat ons huis te klein was voor een aparte logeerkamer, en dat ik een zeer rustige jongen was die al zou liggen te slapen als zij naar bed ging en meestal 's morgens al zo vroeg op was dat zij van mijn aanwezigheid eigenlijk niets zou merken. Tenslotte moest Karin wel inschikken en zo trok zij in op mijn kamer, maar niet nadat er een soort afscheiding met dekens was gemaakt tussen 'haar' gedeelte en dat van mij.
Het werd al snel duidelijk dat Karin in een moeilijke fase van de pubertijd verkeerde en dat alles wat mijn ma (laat staan ik) probeerde om haar te amuseren niet in goede aarde viel. Zo vielen al mijn verwachtingen in duigen. Ik moest mij troosten met het feit dat Karin er wel aantrekkelijk uitzag. In feite viel ik al meteen een beetje op haar na de eerste schok en door haar arrogante optreden werd dat in de loop van de eerste week alleen maar versterkt. Zij behandelde mij alsof ik er niet was, en als zij toch door de omstandigheden gedwongen werd aandacht aan mij te besteden, deed zij dat op zo'n koele en minachtende wijze dat ik mij zeer klein voelde in haar aanwezigheid. Haar kleinerende houding wond mij echter steeds meer op. En dat werd met het verstrijken van de dagen alleen maar erger. Ten slotte was alleen al haar aanwezigheid in eenzelfde kamer voldoende om mijn piemel in een voortdurende staat van opwinding te houden.
Omdat ik nu de kamer moest delen met Karin kon ik mij niet meer overgeven aan mijn gewone luier-sessies die mij de nodige verlichting hadden kunnen brengen. Bovendien had ik al snel de nodige kijkgaatjes in de provisorische afscheiding op mijn kamer ontdekt. Elke nacht lag ik te wachten tot Karin naar bed zou komen. Dat gebeurde, zoals je je kunt voorstellen, eveneens in een staat van opwinding die er af en toe bijna voor zorgde dat ik een spontane zaadlozing kreeg. Als Karin naar bed kwam en zich uitkleedde, was wat ik door de deken heen kon zien voldoende om mij nog uren wakker te laten liggen in bed. Dit alles was natuurlijk op den duur niet langer vol te houden. Op een gegeven ogenblik moest mijn buurjongetje uitkomst bieden.
Ik had al wel eens vaker stoeipartijtjes gearrangeerd met mijn buurjongetje Frank. Frank was pas 11 jaar en was dus eigenlijk geen partij voor mij. Maar het wond mij altijd ontzettend op om tijdens het stoeien net te doen alsof Frank sterker was dan ik en mij door hem te laten overmeesteren. Als ik dan op mijn rug op de grond lag en Frank zat bovenop mij, mijn handen naast mijn hoofd op de grond gedrukt, dan raakte ik in een roes van geilheid en opwinding die er soms toe leidde dat ik als vanzelf wippende bewegingen ging maken met mijn bekken. Omdat Frank dacht dat ik mij probeerde vrij te worstelen ging hij dan wat verder naar achter zitten, zodat zijn billen op mijn schoot terecht kwamen. Dat was meestal voldoende om met een laatste wipje omhoog tegen zijn kontje mijn onderbroekje vol te laten stromen. De vraag was nu: waar was Frank?
De volgende dag was het zeer warm. Ik was gekleed in een kort afgeknipte spijkerbroek en T-shirt. Ik zette mij in een stoel in de tuin en wachtte af. Na een tijdje kwam Frank naar buiten. Ik sprak hem aan en nodigde hem uit om in onze tuin een nieuwe strip die ik gekocht had te komen bekijken. Het was daarna niet moeilijk om met Frank in een stoeipartijtje verwikkeld te raken. Na een tijdje deed ik alsof ik mij niet meer uit zijn omklemming kon losmaken en liet mij door hem op de grond drukken. Mijn opwinding was al erg groot. Terwijl ik daar in onze tuin op de grond lag, keek ik naar het raam van mijn slaapkamer en zag dat Karin net was opgestaan en voor het raam naar het tafereel stond te kijken. Ik zag een verbaasde blik op haar gezicht en realiseerde me toen pas wat voor een indruk dit alles op haar moest maken.
Daar lag ik, een grote veertienjarige jongen, vastgepind door een veel kleinere elfjarige jongen. En als ik nu zwak en iel gebouwd was, maar integendeel: ik was goed geproportioneerd en vanwege mijn korte broek kon ze bijvoorbeeld zien dat mijn benen goed ontwikkeld waren. Toch scheen ik het niet te kunnen winnen van die kleinere jongen, ondanks de (schijnbaar) verwoede pogingen die ik daartoe aanwendde. Ik begreep dat haar verachting voor mij nu wel zeer groot moest zijn geworden. De schaamte die ik op dat moment voelde bracht plotsklaps een dusdanige roes van vernedering en geilheid te weeg dat mijn pik zich vanzelf leegpompte in mijn broek, dit keer zelfs zonder hulp van de billen van Frank. Ik wierp Frank ruw van mij af en rende de tuin uit. Pas tegen de avond kreeg ik een dusdanige honger dat ik wel naar huis toe moest, ondanks het feit dat ik Karin eigenlijk niet meer onder ogen durfde te komen.
Toen ik het huis betrad stond mijn moeder op van tafel. In haar handen had zij het pak luiers dat ik naar ik meende goed verstopt had in mijn kamer. Ik zag meteen dat het mis was. Achteraf bleek dat ik Frank iets te ruw behandeld had en dat de buurvrouw daarover was komen klagen. Mijn moeder, die toch al geprikkeld was door de houding van Karin, nam dit feit hoog op en ging mij zoeken. Tijdens deze zoektocht had zij het pak luiers gevonden. En dit hield zij nu voor mijn neus. Karin keek geinteresseerd toe vanaf de tafel.
"Wat moet dit voorstellen?" Vroeg mijn moeder op gevaarlijk zachte toon.
"Jij bent nog helemaal niet de grote jongen die ik dacht dat je was. En blijkbaar vind je dat zelf ook van niet. Heb je daarom deze luiers gekocht?" Ik zei niets maar keek beurtelings vertwijfeld naar mijn moeder, Karin en het pak luiers. Mijn wereld stortte in. Wat moest mijn moeder niet van me denken? Wat moest Karin niet van me denken?!
"Nou, als je niets weet te antwoorden neem ik aan dat ik het bij het rechte eind heb." Zei mijn moeder. "Kom maar mee, dan gaan we je aankleden." Haar stem had nu vreemd genoeg een andere zachtheid gekregen. Het leek of haar boosheid plaats gemaakt had voor haar moederlijke instincten. Zwijgend liep ik achter haar aan naar haar slaapkamer. Karin volgde ons nieuwsgierig. Mijn moeders slaapkamer is eigenlijk niet veranderd sinds ik klein was. De commode waar ik vroeger aan- en uitgekleed werd staat er bijvoorbeeld nog steeds. Toen ik mijn moeder naar de commode toe zag lopen begreep ik instinctief dat daar iets verschrikkelijks zou gebeuren. Ik bllef even staan maar mijn moeder wenkte me naar de commode en Karin gaf mij een duwtje in de rug.
"Ga hier maar eens op liggen." Zei mijn moeder. Ik klom op de commode. Mijn moeder trok mijn t-shirt uit en legde mij daarna zachtjes op mijn rug. Vervolgens trok zij mijn spijkerbroek uit. Ik was mij scherp bewust dat Karin in de kamer was en mij nu zo behandeld zag worden als een kleine jongen. Mijn lul werd stijf bij die gedachte. Ik zag mijn moeder even een blik werpen op mijn kruis, maar ze ging door met het pakken van een pamper uit het pak. Toen trok ze met een zacht gebaar mijn onderbroekje uit. Naakt lag ik op de commode onder de ogen van de twee vrouwen. Mijn duidelijk zichtbare opwinding was onmiskenbaar aanwezig. Moeder legde een hand onder mijn billen en duwde deze zachtjes omhoog. Ik gaf wat mee en ze legde de luier onder mijn lichaam.
Plots ging de telefoon. Met een zucht draaide ma zich om en verliet het vertrek. Daar lag ik nu, hulpeloos en naakt op de opengevouwen luier, met Karin toekijkend in een hoek van de kamer. Ik durfde haar eerst niet aan te kijken, maar toen er na een tijdje niets gebeurde draaide ik mijn hoofd in haar richting. Haar houding was geheel veranderd. Haar arrogante, minachtende blik was verdwenen. In plaats daarvan keek zij nu gespannen naar haar neefje op de commode. Ik weet zeker dat deze aanblik haar terugvoerde naar de tijd dat we samen moeder en kindje speelden. Onze ogen troffen elkaar.
Plotseling deed ze een paar stappen in mijn richting. Mijn lul werd, hoewel mij dat onmogelijk leek, nog stijver. Karin stond nu naast me bij de commode. Ik zag dat zij naar het kloppen van mijn penis keek. Haar tong ging langs haar lippen en aarzelend strekte zij haar rechterhand uit. Ik kon wel door de grond gaan van opwinding en schaamte. Met de rug van haar hand streelde zij mijn piemel heel zachtjes een keer op en een keer neer. Dat was voldoende. Mijn onderlichaam schokte en ik spoot een aantal stralen heet vocht over mijn buik. Karin schrok en deed een stapje terug.
Op dat moment kwam mijn moeder weer binnen. Zij nam het tafereel in ogenschouw en schudde haar wijze hoofd.
"Wat heb je er weer een rotzooitje van gemaakt, mijn jongen." Zei ze. De moederlijke liefde die in haar stem klonk, deed me besluiten me helemaal aan haar over te geven. Ik besloot haar kleine jongen te zijn. Zachtjes waste zij mijn buik, pikje en ballen schoon. Vervolgens deed zij mij de luier om. Een heerlijk zacht gevoel verspreidde zich over mijn onderlichaam. Karin had zich weer teruggetrokken in de hoek van de kamer. Zij leek een andere persoon te zijn geworden, want toen moeder om zich heen keek naar wat ze me verder aan zou kunnen trekken zei Karin:
"Wacht maar. Ik weet wat hij graag draagt." Zou het kunnen dat Karin zich nog kon herinneren wat zij mij altijd aantrok bij onze spelletjes destijds? Dan was ze het dus toch niet allemaal vergeten!
Karin kwam terug met een soort leggings van een heel dunne stof en een gestreept truitje, beide uit haar koffer. Zij liet mij eerst de stof voelen van de legging. Deze was precies zo zacht als ik het het liefste had. Vervolgens kleedde Karin mij verder aan. Ik voelde mij nu zeer zacht en warm in de verzorgende handen van de twee vrouwen. Toen ik van de commode weer op de grond werd gezet voelde ik heel goed de luier zitten. Dit gaf mij alweer een warm gevoel in de onderbuik en mijn pikje roerde zich al weer een beetje. Karin voelde zachtjes eerst aan mijn kontje en vervolgens van voren aan de luier of alles goed zat. Zij voelde van voren aan de luier langer dan strikt noodzakelijk was en de warmte van haar hand trok door naar mijn kruis, waardoor mijn piemel zich behaaglijk strekte.
"Kom maar mee, kleine Johan." Zei Karin. "Onze vakantie begint nu pas goed!"
...wordt vervolgd?
