Bedplasser91
Plasticbroekjesfan!
'n Weekend in luiers
Het was al half één toen we in onze slaapzakken kropen. We hadden mijn vijftiende verjaardag gevierd. Gezellig de hele avond bij het kampvuur gezeten, genoeg cola gedronken, een paar stiekeme biertjes ook, en zakken chips leeg gegeten. Heerlijk, zo'n zomeravond! Mijn ouders waren binnen gebleven, het was ons feestje, daar had je geen ouwelui bij nodig! Maar toen waren de meeste van mijn vrienden naar huis gegaan. Alleen mijn beste vriend bleef slapen, het hele weekend ook nog wel, in de tent die we gewoon in onze achtertuin hadden opgezet. Het voelde toch aan als een avontuur!
Patrick maakte het zich gemakkelijk, rolde zich in zijn slaapzak, stompte zijn kussen in de gewenste vorm.
'Zo, ik lig!'
Ik was al half in slaap toen hij ineens weer half overeind ging zitten.
'Gatsamme, ik moet pissen!' zei hij. 'Ik heb helemaal geen zin om er weer uit te gaan!'
'Nou, dan plas je toch gewoon in je bed' zei ik voor de grap, en draaide me weer om.
'Ja dahag' zei Patrick, 'wat moeten je ouders daar wel niet van denken!'
'Nou, niks' antwoordde ik, 'ze zeggen altijd, bedplassen gebeurt in je slaap, daar kan je niets aan doen!'
'Oh', deed Patrick verbaasd, 'doe jij het dan nog wel eens?'
Daar moest ik even over nadenken.
Wilde ik dat wel aan Patrick vertellen? Maar okee, hij was tenslotte mijn beste vriend, en de eerste vriend die ik maakte toen we hier twee jaar geleden kwamen wonen.
'Nou eh... ik heb nog wel eens een ongelukje!'
'Je bedoelt dat je dan in je bed pist? Doe je het nog vaak?'
'Ja .. uh ik bedoel nee!'
Fuck, dat waren twee vragen.
'Soms een paar keer in de maand, en dan ben ik weer weken droog. Echt.'
'Gaaf hee.'
'En jij dan? Doe jij het nog wel eens?'
'Ben je gek!' zei Patrick. Ik heb op de basisschool nog wel eens in bed gepist, maar dat is al jaren geleden. En ik had een keer in mijn broek gepist....'
'Voor een natte broek krijg ik wel straf' zei ik.
'Sjeezus man, doe je dat ook nog wel eens dan?'
Had ik m'n mond maar gehouden. Maar nu was er geen weg terug.
'Haast nooit meer! Maar laatst zat ik te gamen, het was hartstikke spannend. Ik wist wel dat ik eigenlijk moest, maar ik wou doorspelen. Ik was bijna op het hoogste level. Nou, en ineens voelde ik dat ik nat werd... Ik wou opspringen en naar de wc gaan, maar het was al te laat. Ik zat in mijn broek te pissen. Nou, toen ben ik maar doorgegaan met de game....'
'Dus je zat gewoon te gamen met een volgepiste broek!?'
'Ja, nou ja, ik was toch al nat!'
'Lachen man. Humor!'
Patrick scheen het wel grappig te vinden.
'Niks lachen' zei ik, 'want toen kwam mijn vader thuis. En die zag meteen dat ik in mijn broek geplast had.'
'Hoe zag die dat dan zo gauw? Je zat toch achter de computer?'
'Ik had m'n korte spijkerbroekje aan, datzelfde dat ik vandaag aan had. En omdat ik op de kruk zat was het broekje niet alleen van voren nat, maar van achteren ook... Hij had het meteen in de gaten.'
'Mooi klote hee. Pech dat je in de kamer zat, man!'
'Als je staande in je broek plast ben je alleen van voren nat, maar ik was goed nat, van achteren ook. Omdat ik op die kruk zat. Hij had het meteen in de gaten.'
'Hahaha je lijkt wel een broekpisdeskundige! Maar je hebt wel gelijk. Ik was toen die keer op het schoolplein aan het spelen toen ik het deed en toen was m'n broek alleen van voren nat...'
'Nou ja, hij werd woest. Is het niet genoeg dat je nog in bed plast, riep 'ie.
Dáár kan je niks aan doen, maar nou ben je gewoon wakker!'
'En toen?'
'Kreeg ik een pak op me donder. Hoe oud ben je??? schreeuwde hij. Veertien, zei ik. Mooi, zegt m'n vader, tot je vijfde mag je in je broek plassen, dan ben je nog klein. En hoeveel is veertien min vijf? Negen, zei ik, al snapte ik niet wat rekensommetjes er mee te maken hadden.'
'Ik ook niet, maar vertel verder....'
'Kreeg ik een pak slaag! Negen klappen op m'n kont. Doet hij anders nooit. Hij gelooft niet in slaan, zegt hij altijd. Maar het waren echt harde klappen deze keer, en m'n vader is sterk. Zo op m'n natte broek.'
'En je broek was van achteren ook nat....'
'Ja, dus ik voelde het best!'
'En toen?'
'Hij zei, En nu ga je naar boven en komt beneden met je luier en een plastic broekje aan. Dan kunnen we vandaag allemaal zien wie er hier nog in zijn broek plast!'
'Hè?' zei Patrick. 'Een luier? Heb je die dan nog? En wat is een plastic broekje?'
Ik zei echt veel te veel vanavond.
'Nou, omdat ik nog wel eens in bed plas... Normaal hoef ik geen luier meer om, al een jaar niet meer. Maar als we ergens logeren, of in een hotel slapen... Ze willen niet dat ik bij vreemden nat ben. Dus voor de zekerheid.'
'En wat is een plastic broekje?'
'Net wat het woord zegt! Een broekje van plastic, dat is waterdicht.... pisdicht hahaha..... dat doe je aan over je luier voor als het lekt. Voor kinderen die nog in hun broek plassen, of in hun bed.'
'Vet hee. Mag ik dat morgens eens zien?'
Wat moest ik zeggen? Dus ik bromde 'okee, waarom niet?' en zuchtte. Patrick wilde veel te veel weten.
'Ik moet nog steeds pissen' zei Patrick. En toen vroeg hij:
'Dus je krijgt geen straf als je in bed pist?'
'Nee' zei ik, 'nooit. Maar zo vaak doe ik het niet meer... Je moet niet denken dat.... '
'Boeit niet', zei Patrick. 'We zijn vrienden, ik zeg niks. En jij zegt ook niks......'
En Patrick ging weer liggen, op z'n rug, en bij het licht van het kleine tentlampje zag ik dat hij erg tevreden keek. Een brede glimlach op z'n gezicht.
'Lekker warm man!'
'Hè, watte?'
'Ik pis in me bed!'
'Nee!!'
'Ja!'
'Expres?!'
'Zeker weten.'
Patrick had z'n handen in z'n slaapzak.
'Man, ik voel het gewoon lopen, m'n hele boxer is al nat.....'
Patrick straalde.
'Over mijn buik, en tussen m'n benen.... Maaachtig.......'
Ik keek m'n vriendje verbaasd aan. Plaste hij echt zo maar in zijn bed?
'Ik zet er nog een beetje druk op!'
En ik zag aan zijn gezicht dat hij het deed ook.
Ja hoor, het was echt waar: Patrick, mijn vriend Patrick van vijftien jaar oud, plaste met opzet in zijn bed! In zijn slaapzak.
'Sooooooo heeeeeeee..........'
Patrick ritste z'n slaapzak half open, liet mij kijken. Zijn boxershort was doorweekt. In zijn slaapzak zag je een grote natte pisvlek, en Patrick met z'n magere lijf lag er midden in. Hij deed de rits weer dicht.
'Zo, ik hoef er niet meer uit vannacht!'
En ik, ik kon niet achterblijven. Als mijn vriendje het deed, kon ik het ook. Trouwens, met al die cola en dat bier zou ik waarschijnlijk toch wel nat wakker worden. Helemaal van het bedplassen af was ik nog lang niet, dat wist ik maar al te goed. Maar nu plaste ik voor het eerst in mijn leven met opzet, en volledig wakker, in mijn bed! Geen luier, geen plastic broekje aan, maar wel lekker warm. Patrick had gelijk, het was een fijn gevoel. Dat ik daar nu pas achter kwam!
Patrick grijnsde naar me. 'Jij doet het ook hè? Je ligt ook in je nest te pissen! Wist ik wel..... '
Ik kon alleen maar knikken, en toen kregen we allebei een lachkick. We sloegen elkaar op de schouders, boxten een rondje, half in onze natgeplaste slaapzakken.
'Hee pissebed, welterusten!'
'Jij ook, pissebed! Slaap zacht.... uh, nat!!'
En dan Patrick nog even, vlak voor hij wegzakt in diepe slaap:
'Morgen wil ik een luier van je om....... en dat plastic broekje zien..... Slaap ze....'
En toen was hij vertrokken.
Huh? Patrick wilde een luier om? Spoorde die jongen wel? Maar hij had wel zojuist met opzet in bed geplast.... ?!
Even nog dacht ik aan morgenochtend. Wat zouden pa en ma zeggen als we allebei nat waren, beide als kleine jongetjes in bed geplast hadden?
Ik bedacht dat het al weer bijna twee weken geleden was dat ik voor het laatst in bed had geplast.
Ik wist dat ze hoopten dat ik er eindelijk helemaal van af was. Niet dus, maar dat was een zorg voor morgen...
Seconden later sliep ik ook.
De volgende morgen werden we vroeg wakker. Geen wonder, om deze tijd van het jaar was het al om vier uur 's morgens licht. Ik merkte dat ik in bed had geplast. Verbaasde me niks, na al die cola! Wel balen evenzogoed. Na mijn vijftiende verjaardag wou ik eigenlijk niet meer in bed plassen. Maar goed, wat gebeurd was, was gebeurd.
En toen bedacht ik dat Patrick ook nat was. Hij sliep nog, maar niet lang meer toen ik aan zijn schouder schudde.
'Word eens wakker, pissebed!'
Slaperig keek Patrick me aan. Toen drong het tot hem door dat hij in bed had geplast en hij begon te lachen.
'Vet man! Ik heb in bed gepist!'
'Weet ik. Was ik immers zelf bij, gisteravond!'
'Ha ja, jij bent ook nat!'
'Zeker weten!'
'Laat eens kijken?'
Ik ritste mijn slaapzak open, vouwde 'm terug. Dat de natte vlek in mijn slaapzak zó groot was, had ik niet verwacht. En mijn rode voetbalbroekje had geen droge draad meer.
'Machtig!' zei Patrick, en vroeg:
'Is jouw slaapzak ook zo koud?'
'Waar ik lig niet, maar wat er verder nat is, wel.'
'Bij mij net zo..... maar daar weet ik wel wat op!'
Zei Patrick, en in dezelfde adem: 'Ik moet al weer nodig!'
Hij ging weer liggen, en weer zag ik die brede glimlach op zijn gezicht.
'Ik pis er lekker nog eens in! Wordt het weer lekker warm!'
Ik wilde niet achterblijven en even later stroomde ook bij mij de warme pis – zo in mijn voetbalbroekje, om vandaar mijn slaapzak verder te doorweken.
Ik vond het een heerlijk gevoel, lekker stout ook. Waarom had ik dit niet eerder ontdekt! En dat terwijl ik tot mijn twaalfde geen nacht droog was, en ook de afgelopen jaren toch eigenlijk elke maand nog wel een keer of wat in bed plaste!
Lachend stonden we op en trokken onze slaapzakken de tent uit, slechts gekleed in onze natgeplaste broekjes. Het was ons wel duidelijk dat we die slaapzakken zouden moeten drogen, wilden we er de komende nacht weer in kunnen slapen! We vouwden ze open en spreidden ze uit op het gazon voor ons tentje. Gelukkig maar dat er niemand in onze tuin kon kijken, en dat het zonnetje, ondanks het vroege uur, al uitbundig scheen!
We gingen lekker in de tuinstoelen zitten. Ik blies het kampvuur van gisteravond weer een beetje leven in.
'Hoe kwam jij er eigenlijk zo bij, om in bed te pissen?' vroeg ik nieuwsgierig.
Patrick dacht even na.
'Ik heb een neefje, die is een jaar jonger dan ik. Veertien. En die plast nog elke nacht in zijn bed. Die blijft wel eens bij ons logeren, en dan heeft hij altijd een luier om. 'n Soort van broekje lijkt het wel. Drynites of zoiets?'
'Ja, drynites, die heb ik ook gehad...'
'Ik vond dat altijd een geinig gezicht. Sliep 'ie bij mij op m'n kamer. Deed hij 's avonds zo'n luier om, en ik keek ernaar als hij in die luier onder het dekbed kroop. Ik vond dat altijd een machtige gedachte dat hij dan naast me lag met een luier om. En dat hij dat ding volpiste. Stom hè? Maar dat dacht ik nou een keer. En dan 's morgens was hij nat. Kon je duidelijk zien dat hij in bed gepist had. Hij zat er trouwens niet mee. Zat 'ie rustig 's morgens te gamen met die natte luier om. En ik moest opstaan en naar de wc. Vond ik eigenlijk oneerlijk!'
'Kon je er niet eentje van hem lenen?'
'Heb ik vaak genoeg gedacht, maar dat durfde ik niet. Wat als hij het had verteld?'
'Had je wat uit te leggen gehad....'
'Maar toen jij vannacht zei dat je nog wel eens in bed piste.... en dat je geen straf kreeg...... toen dacht ik, dit is m'n kans! En ik moest echt nodig, dus....'
'Je had er anders lol genoeg in!'
'Ja, echt wel vet!'
Op dat moment kwam mijn moeder naar buiten. Verbluft keek ze naar de twee natte slaapzakken, die op het grasveld lagen.
'Jongens toch!' zei ze. 'Beetje veel cola gedronken gisteravond?'
Ze keek Patrick aan:
'Ik wist niet dat jij ook nog in bed plaste!'
Verwijtend sprak ze tot mij:
'Ik heb je gisteren nog zo gezegd dat je er goed aan zou doen om je luier en plastic broekje aan te trekken! Maar jij wou niet!'
'Ik kan toch niet in een luier rondlopen waar m'n vrienden bij zijn!'
'Het lijkt me anders dat je je tegenover Patrick niet hoeft te schamen... '
'Ik wist immers niet dat hij ook nog wel eens in bed plaste! En ik ben vaker droog dan nat tegenwoordig!'
'Vandaag anders ben je nat genoeg, zo te zien!' zei mijn moeder terecht.
'Ongelukje mevrouw' zei Patrick, en zag zelfs kans om schuldbewust te kijken.
'Maar gauw onder de douche, jongens! En die natte broekjes uit! Tim, nota bene je voetbalbroekje! Maandagavond heb je training, je kan toch niet met een natgeplast broekje naar de training gaan! In de wasmachine ermee. Nu!'
Ja, ma!'
'Vanavond doe je een luier om, of je wilt of niet. En je plastic broekje aan. Ik kom het controleren, jongen. En als ik jou was, Patrick Pasma, zou ik vanavond ook maar een luier omdoen!'
We gingen naar boven, naar mijn kamer. Patrick had geen haast om zijn natte broek uit te doen, en vroeg meteen waar ik mijn luiers bewaarde. Ik deed mijn nachtkastje open en Patrick griste het pak Tena slip plus s uit mijn handen. Die droeg ik sinds kort in plaats van mijn drynites. Patrick haalde een luier uit het pak, vouwde hem open en hield hem voor zijn broek. Ik deed ondertussen de la van mijn nachtkastje open en haalde er een van mijn plastic broekjes uit.
Met glanzende ogen bewonderde mijn vriend de luier en het plastic broekje.
'Dit wil ik vanavond aan!' zei hij vastbesloten.
'Ga je er ook in plassen?' vroeg ik nieuwsgierig, hoewel ik eigenlijk het antwoord wel wist.
'Zeker weten!' antwoordde Patrick. 'Jouw moeder is vet cool. Al krijgt mijn neef ook nooit straf, als hij bij ons in zijn bed plast!'
Het werd tijd om onder de douche te gaan. Ik zag hoe Patrick nog gauw in zijn broek plaste, voordat hij 'm uittrok en onder de warme douche stapte. Ik kon het niet laten hem even te plagen:
'Je hebt nog geen luier om Patrick, je moet je nog even inhouden!'
'Jij hebt makkelijk praten' zei mijn vriendje, 'Jij kan als je dat wilt elke nacht in bed pissen. Ik niet, dus ik moet er nu van genieten!'
'Of ik dat WIL! Je denkt toch niet dat ik met opzet in bed plas!'
'Ik zou het wel weten' grimlachte Patrick, 'als ik die luiers gewoon in mijn nachtkastje had liggen, net als jij.... Ik zou geen nacht droog blijven!'
Toen we ons in mijn kamertje stonden aan te kleden, keek Patrick hebberig naar het pak luiers. De éne die hij er eerder uitgehaald had, lag op mijn bed.
'Eigenlijk wil ik nu die luier wel om', zei hij.
'Gewoon overdag!?', riep ik geschokt.
'Ja, waarom niet? We hoeven toch niet naar school vandaag.'
'Zelf weten. Maar ik doe het niet, hoor!'
Een half woord was voor Patrick genoeg. Hij deed zijn boxer weer uit en pakte de luier van mijn bed. Erg ervaren in het omdoen was hij niet. Ik zag met een oogopslag dat hij op die manier behoorlijk zou gaan lekken, dus hielp ik hem erbij. Ik voelde me flink opgelaten, maar Patrick deed of het de gewoonste zaak van de wereld was dat jongens van 15 elkaar in een luier hielpen.
Toen hij de luier om had, liep hij een paar keer mijn kamer op en neer en bewonderde zichzelf in mijn spiegel alvorens zijn korte spijkerbroek aan te trekken. De luier stak nog een stukje boven het spijkerbroekje uit, dus zocht Patrick in zijn rugzak z'n langste t-shirt uit en trok het zorgvuldig naar beneden.
Ik had me ondertussen ook aangekleed en samen gingen we naar de keuken voor het ontbijt. Mijn vader zat al achter de dikke zaterdagkrant, zoals zijn gewoonte was op zondagmorgen. Hij liet de krant zakken toen we gingen zitten.
Hij keek mij streng aan.
'Ik hoor van je moeder dat je weer in bed geplast hebt!'
'Ja, pa' zei ik, en werd rood. Pa klonk niet schappelijk vanmorgen.
'Jongen, je bent gisteren vijftien geworden! Tijd om eens op te houden met dat bedplassen!'
'Ja, pa', zei ik weer, en keek beschaamd naar de grond.
'Kijk me aan als ik tegen je spreek!'
Oei, dit begon helemaal verkeerd te gaan.
'We spreken het volgende af. Om te beginnen hou ik voortaan het geld voor je luiers van je zakgeld af. En als je weer in bed plast, kan je in een luier naar school die dag!'
'In een natte luier!?' riep ik geschrokken.
'Nee, je mag een droge luier om. Maar ik wil dat je de hele dag beseft dat je die nacht weer in je bed hebt geplast!'
'Maar wat als we gym hebben? Wat als de jongens er achter komen dat ik een luier om heb!'
'Dat, jongen, is jouw probleem. Als je geen luier om wilt naar school, zal je niet in bed moeten plassen!'
'Maar ik doe het haast nooit meer, pa!' riep ik uit, maar wist dat dat argument geen hout zou snijden, terwijl mijn natgeplaste slaapzak in het volle zicht in de tuin lag.
Pa knikte in de richting van de tuin, en zei alleen maar: 'Ja, dat zie ik!'
Hij wendde zich tot mijn vriend.
'Valt me van jou tegen, Patrick, dat jij ook nog in bed plast. Jij bent al langer vijftien jaar oud! Te groot om in je bed te plassen. En als je het toch doet, had je er toch minstens voor kunnen zorgen dat je een luier om had, voordat je in een van onze slaapzakken plaste!'
Patrick knikte schuldbewust.
'Het spijt me, meneer.'
Mijn pa ging verder tegen Patrick:
'Ik zal contact opnemen met je ouders. Je mag wat mij betreft best vaker bij ons thuis blijven slapen, maar ik sta er op dat je een volgende keer ook hier je luier om doet!'
Patrick verschoot van kleur.
Niet dat hij er iets tegen zou hebben om voortaan bij mij thuis luiers te dragen – mijn vader moest eens weten dat hij er op dit moment al eentje om had! – maar contact opnemen met zijn ouders leek hem geenszins aanlokkelijk. Hij had tenslotte al in geen jaren meer in bed geplast, en zijn ouders zouden het vast erg vreemd vinden om te horen wat hem die nacht was overkomen. En luiers had hij thuis al helemaal niet. Dat was een denkfout van mijn vader, die er van uitging dat als Patrick net als ik nog bedplasser was, hij ook wel net als ik 's nachts luiers zou dragen.
Patrick schakelde vlug.
'Alstublieft meneer, niet mijn ouders bellen! Ze zijn mij het bedplassen aan het afleren, en als ze horen dat ik weer nat was, krijg ik straf!'
'Zo jongen, en hoe willen ze jou het bedplassen afleren dan?'
Ik bewonderde de fantasie van mijn vriend. Zonder een ogenblik te aarzelen zei hij:
'Ik krijg met de mattenklopper, meneer!'
'Daar ben ik geen voorstander van' sprak mijn vader. 'Nou vooruit dan, ik zal ze niet bellen, maar ik sta er op dat je vannacht ook een luier om hebt. Dan leen je er maar eentje van Tim.'
'Oh, bedankt, meneer! Ik zal vannacht een luier om doen. Dat vindt Tim vast wel goed. Of niet, Tim?'
'Tuurlijk is dat goed', zei ik. 'En je mag ook wel een plastic broekje van mij aan vannacht.'
'Ik wil jullie vanavond controleren, jongens! Om tien uur hebben jullie allebei een luier om, en een plastic broekje aan! Eerder mogen jullie niet naar de tent!'
'Is goed meneer', antwoordde Patrick schijnheilig, maar ik kon zien dat het vooruitzicht om vannacht een luier en een plastic broekje aan te moeten hebben, hem eerder verheugde dan afschrok.
'Maar wat ik gezegd heb, dat geldt, Tim! Als je vannacht weer in bed plast, moet je morgen met een luier om naar school!'
'Ja, pa' zei ik met gebogen hoofd.
Maar bij mezelf dacht ik dat we maandag geen gym hadden. Dus als het toch gebeurde, zou ik morgen wel overleven. Ik achtte de kans namelijk erg groot dat ik vannacht nat zou zijn, met Patrick erbij, die zich op een nacht in luiers verheugde en vast van plan was om die luier ook te gebruiken waar hij voor bedoeld was! Ik zou niet achter kunnen blijven om in bed te plassen, zelfs als ik die nacht droog wakker zou worden. Dus ik bereidde me er al vast op voor om morgen overdag een luier te moeten dragen. De gedachte dat Patrick nu ook al een luier om had, hielp. Niemand kon dat immers zien! We zouden er wel mee weg komen, morgen.
Dat ik vaker naar school zou moeten in een luier als ik weer in bed zou plassen, duwde ik nog even weg. Ik wist maar al te goed dat mijn bedplassen nog niet over was, maar wie dan leeft, wie dan zorgt, dacht ik bij mezelf.
Na het ontbijt gingen we weer buiten zitten bij onze tent. Wie het niet wist zou het niet zien, maar mij was het wel duidelijk dat Patrick een luier om had onder zijn korte spijkerbroekje.
Rond een uur of half elf kwam mijn moeder naar buiten met een kan koffie en nog een groot stuk mokkataart, mijn lievelingstaart, die we voor mijn verjaardag hadden gekocht. Ze zette de koffie en de taart op het tuintafeltje, voelde even of onze slaapzakken al wat droogden, waarbij wij jongens zogenaamd vol schaamte de andere kant opkeken, en ging toen weer naar binnen.
Wij dronken gretig een paar koppen koffie, en aten de rest van de taart op.
Kort nadat we de koffie op hadden, fluisterde Patrick mij toe: 'Ik heb net in die luier gepist! Lekker, man!'
Ik keek Patrick vol ongeloof aan. Dat hij een luier van mij om had was al ongelooflijk genoeg, maar dat hij er ook nog rustig in zat te plassen was wel het toppunt.
'Hoe lang duurt het voordat zo'n ding gaat lekken?' fluisterde Patrick verder.
'Weet ik veel!' antwoordde ik. 'Ik heb ze alleen maar 's nachts om! Maar ik denk dat het nog wel even houdt. Ik plas soms wel twee keer op een nacht in bed, en dat gaat ook goed.'
'Maar dan heb je er zo'n plastic broekje over heen', zei Patrick gevat. Hij had kennelijk goed opgelet vanmorgen.
'Ja, en die moet jij vannacht ook aan. Je hebt m'n vader wel gehoord. Allebei om tien uur vanavond op controle, in luiers en plastic broekjes!'
'Gaaf!'
Patrick leek zich er nu al op te verheugen.
'Die plastic broekjes leken me ook vet. Zo lekker zacht en glad. En echt wat voor bedpissers!'
'Je mag blij zijn dat je niet nog echt in je bed plast. Zo lollig is dat nou ook weer niet. Waarom dacht je dat ik vorig jaar niet mee was op werkweek!'
'Omdat je nog in je bed pist?'
'Ja. Je dacht toch niet dat ik 's morgens met een natte luier gezien wou worden door alle gasten van onze klas!'
'Ik had het wel lollig gevonden. Net als wanneer mijn neef weer nat is 's morgens. Vind ik ook een machtig gezicht, die natte luier van hem elke morgen.'
'Dat had je al verteld. Maar ik durf te wedden dat hij ook niet mee gaat met werkweken en zo....'
'Toch wel. Hij heeft het aan een leraar verteld, en die zorgt ervoor dat er elke morgen een droge luier in zijn bed ligt. Mijn neef pist in zijn bed en dan doet hij stiekem de natte luier in een plastic zak die hij onder de dekens heeft. Die leraar gooit die dan weg en legt een droge neer als de jongens onderweg zijn, of aan het werk of zo.'
'Hoe weet jij dat allemaal dan?'
'Oh, we praten gewoon over zijn bedplassen. Hij schaamt zich er niet echt voor, tenminste, niet tegen over mij. En ik vind het al jaren leuk om over luiers te praten, en over in je bed pissen.'
'Maar je deed het zelf niet.'
'Nee, maar nu wel. Bij jou tenminste. En als ik weer bij jullie mag blijven slapen, wil ik graag weer in bed pissen en een luier om, als je het goed vindt!'
'Ik vind het best. Ben ik tenminste niet de enige die het nog doet. Maar ik hoop toch dat ik er gauw van af ben. Dat stomme bedplassen!'
Patrick haalde zijn schouders op.
'Zo lang jij nog in je bed pist, heb je tenminste luiers!'
'Maar die mag ik voortaan zelf betalen van m'n zakgeld! Je hebt m'n vader wel gehoord!'
Patrick lachte, pakte zijn portemonnee en gaf me vier euro.
'Voor die van vannacht, en voor die luier die ik nu aan heb. Is twee euro per stuk genoeg?'
'Denk ik wel' zei ik, 'mijn moeder koopt die dingen altijd. Weet ik veel wat ze kosten?'
Ik stak de vier euro evenzogoed wel in mijn zak. Die had ik maar alvast!
Het tuinhek achter knarste en daar stoof Leo op zijn fiets onze tuin in. Leo was een van onze vrienden en was gisteravond ook op het feestje geweest. Hij had flink gang, stak groetend een hand op en kwam vlak naast onze natgeplaste slaapzakken met piepende remmen tot stilstand. Mijn hart kwam ook zowat tot stilstand. Alweer iemand die mijn bedplassen zou ontdekken?
Leo keek inderdaad met grote ogen naar de twee natte slaapzakken.
Tot mijn verbazing begon hij hard te lachen en zei: 'Hebben jullie ook in bed geplast? Het bier, zeker!'
Ik wist niet hoe gauw ik dat moest beamen. Bier drinken was stoer, bedplassen niet. Maar als het één het gevolg was van het ander, kon het misschien toch als stoer doorgaan. Bovendien, had Leo niet 'ook' gezegd?
Patrick had het ook gehoord.
'Had jij ook in je bed gepist vannacht, dan?'
'Ja man' gierde Leo het uit. 'Ik werd vanmorgen wakker, ik dacht, fuck hee, bed nat! Had ik in geen tijden meer gehad!'
'En toen?'
'Ik had net m'n dekbed er af gegooid. Ik wou het laken afhalen en de matras omdraaien, zodat niemand het zou merken. Kwam net m'n broertje m'n kamer in. Die zag het meteen. Ik zei hem dat 'ie zijn kop moest houden, ik zei, anders vertel ik op school dat jij het nog elke nacht doet!'
'Is dat dan zo?'
'Ja, dat jong pist nog haast elke nacht in z'n bed. Moet elke nacht een luier om. Nou ja, hij is pas tien. Dan kan het nog. Toen ik tien was, deed ik het ook nog elke nacht!'
'Zo hoor je nog eens wat', zei Patrick, 'nooit geweten dat jij toen nog in je bed piste!'
Leo knikte naar de natgeplaste slaapzakken.
'Zo te zien ben jij ook nog niet droog, Patrick! En dat wist ik van jou ook niet!'
'Dat is een ongelukje. Dat is wat anders!'
Patrick was duidelijk in zijn eerste leugen niet gesmoord. Als dat een ongelukje was, was ik de paus! En de laatste keer dat ik in de spiegel keek, had ik geen mijter op.
Op dat moment kwam mijn moeder naar buiten.
'Oh, dag Leo! Ben je hier ook al weer?'
'Ja, dag mevrouw, ik kwam even kijken of Tim al wakker was!'
'Tim en Patrick waren al vroeg wakker. Jij hebt zeker lekker uitgeslapen, Leo?'
'Ja, mevrouw. Het was nogal laat geworden, gisteravond.'
'Ik hoop voor jou dat je het droog hebt gehouden, Leo. Die kleine jongens daar hadden allebei in bed geplast. Kijk, daar liggen hun natte slaapzakken. Ze moesten zich schamen!'
'Ja mevrouw. Daar zijn wij al veel te groot voor, om nog in bed te plassen!'
Dat schijnheilige rotjong. Geen vijf minuten geleden vertelde hij ons hoe hij zijn matras om wou draaien, omdat hij zelf ook in bed had geplast vannacht!
Mijn moeder knikte tevreden.
'Gelijk heb je, Leo. Maar ze moeten vannacht allebei een luier om, dat zal ze wel leren!'
En met die woorden marcheerde ze het huis weer in, en nam de koffiekoppen mee.
Leo kreeg nu van ons de wind van voren.
Maar hij had het laatste woord toen hij vroeg of we echt vannacht luiers om moesten doen.
'Zeker weten' zei Patrick met een veel te tevreden gezicht.
Ik werd alleen maar rood. Het waren tenslotte mijn luiers, en ik wilde niet dat Leo doorvroeg waar die dingen vandaan kwamen.
Leo lachte alleen maar.
'Jullie in luiers! Dat wou ik wel eens zien!'
'Moet je vanavond hier komen!' zei Patrick.
Ik wou protesteren, maar Leo riep 'OK! Ik kom nog wel even langs voor ik naar bed moet!'
'Vergeet niet om je matras om te draaien als je naar bed gaat, bedpisser!', antwoordde ik gemeen.
Leo wees alleen maar naar de twee slaapzakken, waarin nog steeds grote natte pisvlekken te zien waren en zei:
'Wie is er hier nou een bedpisser!'
En ja, het viel niet te ontkennen dat Patrick en ik allebei in bed hadden geplast, en we waren stiekem blij dat het Leo ook was overkomen. Hij zou tenminste niets verder vertellen op school. En we hadden er al helemaal geen behoefte aan om iemand te vertellen dat we het met opzet hadden gedaan!
Mijn moeder stak haar hoofd buiten de deur.
'De lunch staat klaar, jongens! Je mag wel mee eten, hoor, Leo!'
Dat aanbod nam Leo met graagte aan en even later zaten we alle drie samen met mijn vader en moeder aan tafel.
Patrick klokte onbescheiden achter elkaar vier glazen melk naar binnen.
Mijn vader keek het met verbazing aan. Het was dan wel een warme dag, maar vier glazen in één keer?
'Patrick, jongen, als jij altijd zo veel drinkt is het geen wonder dat je nog in je bed plast!'
'Oh, maar het is nog overdag, meneer! En overdag plas ik nooit in bed!'
Patrick is soms slimmer dan goed voor hem is, en dit antwoord was mijn vader net even iets te slim. Ontstemd bromde hij:
'Denk erom wat ik gezegd heb! Vanavond allebei een luier om, en om tien uur is controle, voordat jullie naar de tent mogen!'
Leo kon een brede grijns niet onderdrukken en herhaalde nog eens dat hij vanavond wel even langs zou komen. Serieus wendde hij zich tot mijn vader.
'Toen ik nog heel klein was, moest ik 's avonds ook een luier om. Mijn moeder hielp me daarbij. Ik liep dan door het hele huis in m'n luier, maar voordat ik naar bed moest, controleerde ze het altijd nog een keer.'
'Vertrouwen is goed, controle is beter', zei mijn vader.
Het was een van zijn standaard uitdrukkingen.
Wat een slijmbal was die Leo! Ik had bijna zin om aan tafel te vertellen dat Leo die nacht ook in bed had geplast, maar dat wilde ik mijn vriend toch ook weer niet aandoen.
Ik bedacht dat Patrick nog steeds een luier om had. Dronk hij daarom zo veel melk?
Toen we na de lunch weer in de tuin voor de tent zaten en Leo eindelijk opkraste, vroeg ik het hem op de man af. Ik had het goed geraden.
'Ik moest al nodig toen we aan tafel gingen. En toen Leo zat te vertellen hoe zijn moeder vroeger zijn luier controleerde, heb ik het in mijn luier laten lopen. Man, je weet niet half hoe lekker dat is, een natte luier!'
'Zat je gewoon bij ons aan tafel in je luier te plassen!' riep ik uit, al had ik het zelf ook al bedacht.
'Zeker weten', zei Patrick, 'en met al die melk die ik op heb, moet ik vast straks nog wel een keer!'
Geen uur later plaste Patrick nog eens in zijn luier, genietend, wat hij niet naliet mij te vertellen. Maar nu was het teveel van het goede, en de luier begon te lekken. In Patricks korte spijkerbroek werden natte vlekken zichtbaar.
'Ik denk dat het tijd wordt voor dat plastic broekje', zei hij, en keek naar zijn natte broek.
Nog was het niet reddeloos – wie er niet op lette, zou het niet zien, en wie verwacht er nou dat een jongen van vijftien een natgeplaste broek aan heeft? – en dus gingen we naar boven, naar mijn kamer. Gelukkig kwamen we op de trap niemand tegen.
Boven aangekomen deden we de deur op slot, en Patrick liet zijn spijkerbroek zakken. Zijn luier was volkomen doorweekt!
'Wil je niet een droge?' vroeg ik mijn vriend.
'Nee!' antwoordde Patrick. 'Die natte luier vind ik juist lekker, man. Maar ik wil niet met een natte broek rondlopen, dus geef me nou maar zo'n plastic broekje!'
Ik trok de la van mijn nachtkastje open, waarin verschillende plastic broekjes lagen. Tenslotte moest ik er nog vaak genoeg eentje aan, voor het geval dat.
Patrick liep ondertussen in zijn natte luier door mijn kamer en ontdekte in een hoekje naast de kast mijn bedplaskalender. Ik zag de zin van dat ding al lang niet meer in – dat was iets voor kleine kinderen – maar mijn ouders stonden erop dat ik de kalender nog steeds bijhield. En dus tekende ik braaf een regenwolkje bij de juiste dag als ik weer eens in bed had geplast.
'Je hebt vannacht er nog niet bij gezet!' zei Patrick.
'Zit nou niet te zeiken, man!' antwoordde ik.
'Juist wel' lachte Patrick, 'als ik dat plastic broekje aan heb, kan ik vast nog wel eens in die luier pissen!'
Patrick bladerde terug in de bedplaskalender.
'Je ging lekker, vorige maand! Acht keer in bed gepist! En hier, een hele week achter elkaar nat!'
'Boeien!'
'Ik dacht dat je zei dat je het haast niet meer deed..... Hier, moet je kijken! April. Zeventien, achttien, negentien.... negentien keer in je bed gepist!'
Patrick keek me aan.
'Man, eerlijk, ik ben gewoon jaloers!'
Ik had ondertussen een plastic broekje uit de la gepakt en hield dat Patrick voor. Hij trok het meteen aan over zijn natte luier.
Ik had Ultimate Ninja Storm 3 en dus zaten we even later te gamen. Patrick had geen moeite gedaan om zijn spijkerbroek weer aan te trekken en bleef gewoon in zijn natte luier en het plastic broekje zitten. Het duurde echter maar een uurtje voordat hij meer naar zijn plastic broekje keek dan naar het scherm. Ik volgde zijn blik en begon te lachen. Het was overduidelijk dat Patrick al weer in zijn luier zat te plassen! Die was inmiddels écht totaal doorweekt, nam niets meer op, en je kon duidelijk zien hoe het in zijn plastic broekje stroomde.
'Je lekt toch niet op mijn stoel, vriend!' zei ik, en Patrick kreeg in de gaten dat ook ik naar zijn natgeplaste luier zat te kijken. Hij stond op en samen bewonderden we de kletsnatte luier en het volgeplaste plastic broekje. Het moest wel zo ongeveer een record zijn!
'Zó nat ben ik niet eens na een feestje!' zei ik naar waarheid.
Met spijt keek Patrick op zijn telefoon om te zien hoe laat het was.
'Misschien moet ik die natte luier toch even af doen. Hoe laat eten jullie?'
Tot onze verbazing zagen we dat het al bijna acht uur was. Niemand had ons geroepen, maar zo vreemd was dat niet. Op zondag aten we altijd laat.
Patrick sprong gauw onder de douche en kwam even later fris gewassen weer terug op mijn kamer. Het plastic broekje hield hij in zijn hand en hij vroeg me waar hij dat te drogen kon hangen. Ik knikte naar het raam, waar een droogrekje hing. Daar hing ik mijn plastic broekje ook op, 's morgens, als ik weer eens nat was. Ik wilde niet dat mijn moeder die buiten aan de waslijn hing, waar iedereen ze zou kunnen zien!
'Is om tien uur wel weer droog?' vroeg hij.
Ik haalde mijn schouders op.
'Als het nog niet droog is, krijg je wel een ander van me. Ik heb er genoeg.'
'Okee, bedankt!'
'Ik heb die natte luier in die bak gegooid die in de douche stond, die met dat deksel....'
'Ja, die is er voor.'
Patricks spijkerbroek was inmiddels ook weer droog geworden, net als onze slaapzakken, toen we dat buiten in de tuin controleerden. We legden ze weer in de tent.
'Zeker weten dat ik vannacht weer in bed pis!' lachte Patrick. 'Maar deze keer lekker met een luier om!'
Ik daarentegen hoopte dat ik droog zou blijven. Ik was nog niet vergeten wat mijn vader had gezegd: dat ik met een luier om naar school zou moeten als ik weer in bed plaste. Patrick had makkelijk praten, hij was niet thuis, en deed het alleen maar voor de lol. Maar ik plaste nog vaak genoeg echt in bed, waar ik niets aan kon doen....
Nu eindelijk riep mijn moeder ons voor het avondeten en even later zaten we gezellig met z'n vieren om de ronde tafel. Mijn vader sneed de rollade in grote plakken, en er waren gebakken aardappeltjes, en doperwten, waar ik gek op was. Om het maal af te ronden kregen we chocoladevla met slagroom, het was tenslotte zondag!
We praatten over school, het wiskundeproefwerk van woensdag, dat stomme mens van biologie, de komende rapporten. Mijn moeder vroeg Patrick naar zijn cijfers, die beter waren dan de mijne, en zei dat ik een voorbeeld aan hem moest nemen. Niemand had het over bedplassen, en ik hoopte stilletjes dat mijn vader was vergeten dat hij ons om tien uur in luiers en plastic broekjes wilde zien.
Dat was helaas te veel gehoopt.
Na de vla keek hij op zijn horloge en herinnerde ons aan de afspraak van die morgen.
'Die slaapzakken breng je morgen maar naar de stomerij, Tim. Maar vannacht houden jullie het droog, ik wil jullie zo dadelijk veilig ingepakt zien. Naar boven jongens, jullie weten het nog wel!'
De brede grijns van Patrick was niet te missen, maar ouders zijn niet zo slim. Mijn vader had niet eens in de gaten dat Patrick het niet bepaald een straf leek te vinden om een luier om te moeten doen.
Uit mijn pak luiers haalde ik boven in mijn kamer weer twee tena's tevoorschijn en gaf er eentje aan Patrick.
'Twee euro!'
Patrick betaalde zonder morren. Hij kreeg tenslotte genoeg zakgeld; zijn vader is iets hoogs bij de Shell, dus ik had er geen moeite mee om mijn vriend om geld te vragen.
Even later hadden we allebei een luier om. Patrick voelde aan het plastic broekje, dat nog aan het droogrekje hing, en stelde vast dat het droog genoeg was om weer aan te trekken. Hij stapte in het doorzichtige broekje en trok het voorzichtig omhoog tot het over zijn luier heen zat. Zelf koos ik een helder geel plastic broekje uit en deed hetzelfde.
Met verder alleen onze t-shirts aan gingen we naar beneden.
Mijn vader knikte streng en zei:
'Daar zijn dan de beide luierjongens. Jullie moeten je schamen. Op jullie leeftijd nog in bed te plassen!'
Ik voelde me opgelaten. Zelfs Patrick schaamde zich toen mijn vader controleerde of onze plastic broekjes wel goed over de luiers heen zaten.
'Het is dat ik niet in slaag geloof. Maar ik kan je vader bijna begrijpen dat je met de mattenklopper krijgt, Patrick. Dat bedplassen van jullie moet echt maar eens afgelopen zijn!'
Hij trok mijn plastic broekje wat hoger. Ik was knalrood.
Maar dat was nog niets vergeleken bij wat ik voelde toen plotseling Leo weer binnenkwam, gewoon door de geopende tuindeuren. Hij was weer achterom gegaan!
Leo keek ons met grote ogen aan. Hij mocht dan zelf nog wel een enkele keer in bed plassen, en zijn broertje mocht dan het dan nog wel elke nacht doen, hij was vast niet gewend om zijn eigen vrienden in luiers en plastic broekjes te zien staan.
'Ja Leo, kijk maar goed!', zei mijn vader. 'Deze jongens zijn nog zo klein dat ze nog steeds onzindelijk zijn, en nog steeds met een luier om moeten slapen!'
Leo wist niets uit te brengen.
Met een kortaffe handbeweging stuurde mijn vader ons naar buiten. Er was geen sprake van dat we naar boven mochten gaan om een broek aan te trekken.
Wij jongens zaten buiten bij de tent. Patrick en ik in luiers en plastic broekjes. Het was nog licht, en de zomeravond was nog steeds warm.
Leo probeerde de stemming wat te verbeteren.
'Ik vind dat gele plastic broekje van jou best stoer staan!' zei hij tegen mij.
'Als je je bek maar houdt op school', antwoordde ik.
'Zit er maar niet over in', zei Leo, 'ik heb het immers vannacht zelf ook gedaan. Als ik het van jou vertel, zeg jij het van mij, dus.... '
Patrick lachte.
'Leo, vind jij het lekker om een luier om te hebben?'
'Je spoort niet, man. Wie vindt dat nou fijn!'
Patrick zuchtte dramatisch en zei: 'Het lot van een bedpisser!'
Hij schonk onze glazen nog eens vol met cola. Tot het randje.
Leo keek wat bevreemd.
'Zou je dat wel doen, Patrick? Ik mocht vroeger 's avonds niets drinken...'
'Waarvoor denk je dat die luier is, Leo? Om nat te worden!'
'Zelf weten', zei Leo, en goot zijn glas cola naar binnen.
Ikzelf aarzelde. Het liefst zou ik vannacht droog willen blijven. Niet meer in bed plassen. Nooit meer in bed plassen!
'Ik ga nog even naar de wc, voor we gaan slapen', zei ik.
Toen ik terugkwam, was Leo naar huis gegaan.
'Zonde man, om in de wc te plassen!' grapte Patrick. 'In je luier is veel fijner!'
Ik wilde dat ik gisteravond mijn mond had gehouden. Was ik het niet zelf geweest die Patrick had aangeraden om maar in bed te plassen! Was ik niet bang geweest om voor mijn vriend af te gaan, als ik zelf 's morgens nat wakker zou zijn geworden – wat bepaald niet denkbeeldig was geweest?
April was nog niet zo lang geleden, en ik had inderdaad negentien keer in bed geplast die maand. Patrick had goed geteld. En op de hele bedplaskalender stond vrijwel geen week zonder regenwolkje. Ik wist maar al te goed dat ik die luiers en plastic broekjes nog nodig had om mijn bed droog te houden. Maar voor Patrick was het anders. Hij had er gewoon lol in. HIJ hoefde thuis niets uit te leggen. Hij werd niet door zijn vader gecontroleerd of zijn luier wel goed zat. Hij werd gewoon elke morgen wakker in een droog bed.
Patrick voelde mijn stemming aan. Hij gaf me een goeiige por in m'n zij.
'Man, het maakt me echt niet niet uit dat jij nog in bed plast. Je bent echt mijn beste vriend. Dacht je nou echt dat ik hier anders gewoon zo zou zitten? In een luier?'
Dat was voor het eerst die dag dat hij 'plast' zei in plaats van 'pist'. Ik ben best goed in taal. Zulke dingen vallen me op.
'Kom maar een keer bij ons slapen. En het is best als je in je bed plast. Ik zorg er wel voor dat niemand je luier ziet. Daar komt niemand bij ons thuis achter, ik beloof het je.'
Ik keek mijn vriend dankbaar aan.
'Ik vind het ook niet erg dat jij het lekker vind. Je mag van mij wel vaker een luier om als je dat wilt.'
En ik voegde er lachend aan toe:
'Twee euro per stuk. Maar het plastic broekje mag je gratis vol pissen!'
'Deal', zei Patrick
We kropen in onze slaapzakken en keken door de geopende flap naar de sterrenhemel.
Al half slapend zei Patrick:
'Wie weet hoeveel jongens van onze leeftijd nog een luier om hebben! Sommigen misschien omdat ze moeten. Omdat ze nog in bed plassen. Maar misschien sommigen ook omdat ze het willen. Wat maakt het uit?'
Het bleef een tijdje stil.
'Ik ga in bed pissen' zei Patrick. 'Daarvoor heb ik die luier om. Zo lekker zacht! Thuis kan ik dat niet. Ik ben nou een keer geen bedplasser. Jammer genoeg. Maar jij hoeft het niet te doen. Ik hoop echt voor jou dat je droog blijft vannacht. En het gaat vanzelf een keer over, zeker weten!'
Zijn blik werd dromerig. Ik wist dat Patrick in zijn luier plaste. Maar dit keer zei hij niets.
Hij gaf me een schouderklop. Een stevige.
'Blijf droog, vriend!' Het klonk plechtiger dan ik van hem gewend was.
'Blijf droog!'
Ik kon het alleen maar hopen. Nam me vast, vást voor om niet in bed te plassen. Voor de zoveelste keer een goed voornemen. Om droog te blijven, zoals Patrick had gezegd. Ooit zou het lukken! Ik telde de sterren en voor ik het wist viel ik in een diepe, droomloze slaap.
Wordt vervolgd!
