Verhaal Klaar 'n Weekend in luiers

Bedplasser91

Plasticbroekjesfan!
'n Weekend in luiers

Het was al half één toen we in onze slaapzakken kropen. We hadden mijn vijftiende verjaardag gevierd. Gezellig de hele avond bij het kampvuur gezeten, genoeg cola gedronken, een paar stiekeme biertjes ook, en zakken chips leeg gegeten. Heerlijk, zo'n zomeravond! Mijn ouders waren binnen gebleven, het was ons feestje, daar had je geen ouwelui bij nodig! Maar toen waren de meeste van mijn vrienden naar huis gegaan. Alleen mijn beste vriend bleef slapen, het hele weekend ook nog wel, in de tent die we gewoon in onze achtertuin hadden opgezet. Het voelde toch aan als een avontuur!
Patrick maakte het zich gemakkelijk, rolde zich in zijn slaapzak, stompte zijn kussen in de gewenste vorm.
'Zo, ik lig!'

Ik was al half in slaap toen hij ineens weer half overeind ging zitten.
'Gatsamme, ik moet pissen!' zei hij. 'Ik heb helemaal geen zin om er weer uit te gaan!'
'Nou, dan plas je toch gewoon in je bed' zei ik voor de grap, en draaide me weer om.
'Ja dahag' zei Patrick, 'wat moeten je ouders daar wel niet van denken!'
'Nou, niks' antwoordde ik, 'ze zeggen altijd, bedplassen gebeurt in je slaap, daar kan je niets aan doen!'
'Oh', deed Patrick verbaasd, 'doe jij het dan nog wel eens?'
Daar moest ik even over nadenken.
Wilde ik dat wel aan Patrick vertellen? Maar okee, hij was tenslotte mijn beste vriend, en de eerste vriend die ik maakte toen we hier twee jaar geleden kwamen wonen.
'Nou eh... ik heb nog wel eens een ongelukje!'
'Je bedoelt dat je dan in je bed pist? Doe je het nog vaak?'
'Ja .. uh ik bedoel nee!'
Fuck, dat waren twee vragen.
'Soms een paar keer in de maand, en dan ben ik weer weken droog. Echt.'
'Gaaf hee.'
'En jij dan? Doe jij het nog wel eens?'
'Ben je gek!' zei Patrick. Ik heb op de basisschool nog wel eens in bed gepist, maar dat is al jaren geleden. En ik had een keer in mijn broek gepist....'
'Voor een natte broek krijg ik wel straf' zei ik.
'Sjeezus man, doe je dat ook nog wel eens dan?'

Had ik m'n mond maar gehouden. Maar nu was er geen weg terug.
'Haast nooit meer! Maar laatst zat ik te gamen, het was hartstikke spannend. Ik wist wel dat ik eigenlijk moest, maar ik wou doorspelen. Ik was bijna op het hoogste level. Nou, en ineens voelde ik dat ik nat werd... Ik wou opspringen en naar de wc gaan, maar het was al te laat. Ik zat in mijn broek te pissen. Nou, toen ben ik maar doorgegaan met de game....'
'Dus je zat gewoon te gamen met een volgepiste broek!?'
'Ja, nou ja, ik was toch al nat!'
'Lachen man. Humor!'
Patrick scheen het wel grappig te vinden.
'Niks lachen' zei ik, 'want toen kwam mijn vader thuis. En die zag meteen dat ik in mijn broek geplast had.'
'Hoe zag die dat dan zo gauw? Je zat toch achter de computer?'
'Ik had m'n korte spijkerbroekje aan, datzelfde dat ik vandaag aan had. En omdat ik op de kruk zat was het broekje niet alleen van voren nat, maar van achteren ook... Hij had het meteen in de gaten.'
'Mooi klote hee. Pech dat je in de kamer zat, man!'
'Als je staande in je broek plast ben je alleen van voren nat, maar ik was goed nat, van achteren ook. Omdat ik op die kruk zat. Hij had het meteen in de gaten.'
'Hahaha je lijkt wel een broekpisdeskundige! Maar je hebt wel gelijk. Ik was toen die keer op het schoolplein aan het spelen toen ik het deed en toen was m'n broek alleen van voren nat...'
'Nou ja, hij werd woest. Is het niet genoeg dat je nog in bed plast, riep 'ie.
Dáár kan je niks aan doen, maar nou ben je gewoon wakker!'
'En toen?'
'Kreeg ik een pak op me donder. Hoe oud ben je??? schreeuwde hij. Veertien, zei ik. Mooi, zegt m'n vader, tot je vijfde mag je in je broek plassen, dan ben je nog klein. En hoeveel is veertien min vijf? Negen, zei ik, al snapte ik niet wat rekensommetjes er mee te maken hadden.'
'Ik ook niet, maar vertel verder....'
'Kreeg ik een pak slaag! Negen klappen op m'n kont. Doet hij anders nooit. Hij gelooft niet in slaan, zegt hij altijd. Maar het waren echt harde klappen deze keer, en m'n vader is sterk. Zo op m'n natte broek.'
'En je broek was van achteren ook nat....'
'Ja, dus ik voelde het best!'
'En toen?'
'Hij zei, En nu ga je naar boven en komt beneden met je luier en een plastic broekje aan. Dan kunnen we vandaag allemaal zien wie er hier nog in zijn broek plast!'

'Hè?' zei Patrick. 'Een luier? Heb je die dan nog? En wat is een plastic broekje?'
Ik zei echt veel te veel vanavond.
'Nou, omdat ik nog wel eens in bed plas... Normaal hoef ik geen luier meer om, al een jaar niet meer. Maar als we ergens logeren, of in een hotel slapen... Ze willen niet dat ik bij vreemden nat ben. Dus voor de zekerheid.'
'En wat is een plastic broekje?'
'Net wat het woord zegt! Een broekje van plastic, dat is waterdicht.... pisdicht hahaha..... dat doe je aan over je luier voor als het lekt. Voor kinderen die nog in hun broek plassen, of in hun bed.'
'Vet hee. Mag ik dat morgens eens zien?'
Wat moest ik zeggen? Dus ik bromde 'okee, waarom niet?' en zuchtte. Patrick wilde veel te veel weten.

'Ik moet nog steeds pissen' zei Patrick. En toen vroeg hij:
'Dus je krijgt geen straf als je in bed pist?'
'Nee' zei ik, 'nooit. Maar zo vaak doe ik het niet meer... Je moet niet denken dat.... '
'Boeit niet', zei Patrick. 'We zijn vrienden, ik zeg niks. En jij zegt ook niks......'
En Patrick ging weer liggen, op z'n rug, en bij het licht van het kleine tentlampje zag ik dat hij erg tevreden keek. Een brede glimlach op z'n gezicht.
'Lekker warm man!'
'Hè, watte?'
'Ik pis in me bed!'
'Nee!!'
'Ja!'
'Expres?!'
'Zeker weten.'
Patrick had z'n handen in z'n slaapzak.
'Man, ik voel het gewoon lopen, m'n hele boxer is al nat.....'
Patrick straalde.
'Over mijn buik, en tussen m'n benen.... Maaachtig.......'
Ik keek m'n vriendje verbaasd aan. Plaste hij echt zo maar in zijn bed?
'Ik zet er nog een beetje druk op!'
En ik zag aan zijn gezicht dat hij het deed ook.
Ja hoor, het was echt waar: Patrick, mijn vriend Patrick van vijftien jaar oud, plaste met opzet in zijn bed! In zijn slaapzak.
'Sooooooo heeeeeeee..........'
Patrick ritste z'n slaapzak half open, liet mij kijken. Zijn boxershort was doorweekt. In zijn slaapzak zag je een grote natte pisvlek, en Patrick met z'n magere lijf lag er midden in. Hij deed de rits weer dicht.
'Zo, ik hoef er niet meer uit vannacht!'

En ik, ik kon niet achterblijven. Als mijn vriendje het deed, kon ik het ook. Trouwens, met al die cola en dat bier zou ik waarschijnlijk toch wel nat wakker worden. Helemaal van het bedplassen af was ik nog lang niet, dat wist ik maar al te goed. Maar nu plaste ik voor het eerst in mijn leven met opzet, en volledig wakker, in mijn bed! Geen luier, geen plastic broekje aan, maar wel lekker warm. Patrick had gelijk, het was een fijn gevoel. Dat ik daar nu pas achter kwam!
Patrick grijnsde naar me. 'Jij doet het ook hè? Je ligt ook in je nest te pissen! Wist ik wel..... '
Ik kon alleen maar knikken, en toen kregen we allebei een lachkick. We sloegen elkaar op de schouders, boxten een rondje, half in onze natgeplaste slaapzakken.
'Hee pissebed, welterusten!'
'Jij ook, pissebed! Slaap zacht.... uh, nat!!'
En dan Patrick nog even, vlak voor hij wegzakt in diepe slaap:
'Morgen wil ik een luier van je om....... en dat plastic broekje zien..... Slaap ze....'
En toen was hij vertrokken.
Huh? Patrick wilde een luier om? Spoorde die jongen wel? Maar hij had wel zojuist met opzet in bed geplast.... ?!
Even nog dacht ik aan morgenochtend. Wat zouden pa en ma zeggen als we allebei nat waren, beide als kleine jongetjes in bed geplast hadden?
Ik bedacht dat het al weer bijna twee weken geleden was dat ik voor het laatst in bed had geplast.
Ik wist dat ze hoopten dat ik er eindelijk helemaal van af was. Niet dus, maar dat was een zorg voor morgen...
Seconden later sliep ik ook.

De volgende morgen werden we vroeg wakker. Geen wonder, om deze tijd van het jaar was het al om vier uur 's morgens licht. Ik merkte dat ik in bed had geplast. Verbaasde me niks, na al die cola! Wel balen evenzogoed. Na mijn vijftiende verjaardag wou ik eigenlijk niet meer in bed plassen. Maar goed, wat gebeurd was, was gebeurd.
En toen bedacht ik dat Patrick ook nat was. Hij sliep nog, maar niet lang meer toen ik aan zijn schouder schudde.
'Word eens wakker, pissebed!'
Slaperig keek Patrick me aan. Toen drong het tot hem door dat hij in bed had geplast en hij begon te lachen.
'Vet man! Ik heb in bed gepist!'
'Weet ik. Was ik immers zelf bij, gisteravond!'
'Ha ja, jij bent ook nat!'
'Zeker weten!'
'Laat eens kijken?'
Ik ritste mijn slaapzak open, vouwde 'm terug. Dat de natte vlek in mijn slaapzak zó groot was, had ik niet verwacht. En mijn rode voetbalbroekje had geen droge draad meer.
'Machtig!' zei Patrick, en vroeg:
'Is jouw slaapzak ook zo koud?'
'Waar ik lig niet, maar wat er verder nat is, wel.'
'Bij mij net zo..... maar daar weet ik wel wat op!'
Zei Patrick, en in dezelfde adem: 'Ik moet al weer nodig!'
Hij ging weer liggen, en weer zag ik die brede glimlach op zijn gezicht.
'Ik pis er lekker nog eens in! Wordt het weer lekker warm!'
Ik wilde niet achterblijven en even later stroomde ook bij mij de warme pis – zo in mijn voetbalbroekje, om vandaar mijn slaapzak verder te doorweken.
Ik vond het een heerlijk gevoel, lekker stout ook. Waarom had ik dit niet eerder ontdekt! En dat terwijl ik tot mijn twaalfde geen nacht droog was, en ook de afgelopen jaren toch eigenlijk elke maand nog wel een keer of wat in bed plaste!
Lachend stonden we op en trokken onze slaapzakken de tent uit, slechts gekleed in onze natgeplaste broekjes. Het was ons wel duidelijk dat we die slaapzakken zouden moeten drogen, wilden we er de komende nacht weer in kunnen slapen! We vouwden ze open en spreidden ze uit op het gazon voor ons tentje. Gelukkig maar dat er niemand in onze tuin kon kijken, en dat het zonnetje, ondanks het vroege uur, al uitbundig scheen!
We gingen lekker in de tuinstoelen zitten. Ik blies het kampvuur van gisteravond weer een beetje leven in.
'Hoe kwam jij er eigenlijk zo bij, om in bed te pissen?' vroeg ik nieuwsgierig.
Patrick dacht even na.
'Ik heb een neefje, die is een jaar jonger dan ik. Veertien. En die plast nog elke nacht in zijn bed. Die blijft wel eens bij ons logeren, en dan heeft hij altijd een luier om. 'n Soort van broekje lijkt het wel. Drynites of zoiets?'
'Ja, drynites, die heb ik ook gehad...'
'Ik vond dat altijd een geinig gezicht. Sliep 'ie bij mij op m'n kamer. Deed hij 's avonds zo'n luier om, en ik keek ernaar als hij in die luier onder het dekbed kroop. Ik vond dat altijd een machtige gedachte dat hij dan naast me lag met een luier om. En dat hij dat ding volpiste. Stom hè? Maar dat dacht ik nou een keer. En dan 's morgens was hij nat. Kon je duidelijk zien dat hij in bed gepist had. Hij zat er trouwens niet mee. Zat 'ie rustig 's morgens te gamen met die natte luier om. En ik moest opstaan en naar de wc. Vond ik eigenlijk oneerlijk!'
'Kon je er niet eentje van hem lenen?'
'Heb ik vaak genoeg gedacht, maar dat durfde ik niet. Wat als hij het had verteld?'
'Had je wat uit te leggen gehad....'
'Maar toen jij vannacht zei dat je nog wel eens in bed piste.... en dat je geen straf kreeg...... toen dacht ik, dit is m'n kans! En ik moest echt nodig, dus....'
'Je had er anders lol genoeg in!'
'Ja, echt wel vet!'

Op dat moment kwam mijn moeder naar buiten. Verbluft keek ze naar de twee natte slaapzakken, die op het grasveld lagen.
'Jongens toch!' zei ze. 'Beetje veel cola gedronken gisteravond?'
Ze keek Patrick aan:
'Ik wist niet dat jij ook nog in bed plaste!'
Verwijtend sprak ze tot mij:
'Ik heb je gisteren nog zo gezegd dat je er goed aan zou doen om je luier en plastic broekje aan te trekken! Maar jij wou niet!'
'Ik kan toch niet in een luier rondlopen waar m'n vrienden bij zijn!'
'Het lijkt me anders dat je je tegenover Patrick niet hoeft te schamen... '
'Ik wist immers niet dat hij ook nog wel eens in bed plaste! En ik ben vaker droog dan nat tegenwoordig!'
'Vandaag anders ben je nat genoeg, zo te zien!' zei mijn moeder terecht.
'Ongelukje mevrouw' zei Patrick, en zag zelfs kans om schuldbewust te kijken.
'Maar gauw onder de douche, jongens! En die natte broekjes uit! Tim, nota bene je voetbalbroekje! Maandagavond heb je training, je kan toch niet met een natgeplast broekje naar de training gaan! In de wasmachine ermee. Nu!'
Ja, ma!'
'Vanavond doe je een luier om, of je wilt of niet. En je plastic broekje aan. Ik kom het controleren, jongen. En als ik jou was, Patrick Pasma, zou ik vanavond ook maar een luier omdoen!'

We gingen naar boven, naar mijn kamer. Patrick had geen haast om zijn natte broek uit te doen, en vroeg meteen waar ik mijn luiers bewaarde. Ik deed mijn nachtkastje open en Patrick griste het pak Tena slip plus s uit mijn handen. Die droeg ik sinds kort in plaats van mijn drynites. Patrick haalde een luier uit het pak, vouwde hem open en hield hem voor zijn broek. Ik deed ondertussen de la van mijn nachtkastje open en haalde er een van mijn plastic broekjes uit.
Met glanzende ogen bewonderde mijn vriend de luier en het plastic broekje.
'Dit wil ik vanavond aan!' zei hij vastbesloten.
'Ga je er ook in plassen?' vroeg ik nieuwsgierig, hoewel ik eigenlijk het antwoord wel wist.
'Zeker weten!' antwoordde Patrick. 'Jouw moeder is vet cool. Al krijgt mijn neef ook nooit straf, als hij bij ons in zijn bed plast!'
Het werd tijd om onder de douche te gaan. Ik zag hoe Patrick nog gauw in zijn broek plaste, voordat hij 'm uittrok en onder de warme douche stapte. Ik kon het niet laten hem even te plagen:
'Je hebt nog geen luier om Patrick, je moet je nog even inhouden!'
'Jij hebt makkelijk praten' zei mijn vriendje, 'Jij kan als je dat wilt elke nacht in bed pissen. Ik niet, dus ik moet er nu van genieten!'
'Of ik dat WIL! Je denkt toch niet dat ik met opzet in bed plas!'
'Ik zou het wel weten' grimlachte Patrick, 'als ik die luiers gewoon in mijn nachtkastje had liggen, net als jij.... Ik zou geen nacht droog blijven!'
Toen we ons in mijn kamertje stonden aan te kleden, keek Patrick hebberig naar het pak luiers. De éne die hij er eerder uitgehaald had, lag op mijn bed.
'Eigenlijk wil ik nu die luier wel om', zei hij.
'Gewoon overdag!?', riep ik geschokt.
'Ja, waarom niet? We hoeven toch niet naar school vandaag.'
'Zelf weten. Maar ik doe het niet, hoor!'

Een half woord was voor Patrick genoeg. Hij deed zijn boxer weer uit en pakte de luier van mijn bed. Erg ervaren in het omdoen was hij niet. Ik zag met een oogopslag dat hij op die manier behoorlijk zou gaan lekken, dus hielp ik hem erbij. Ik voelde me flink opgelaten, maar Patrick deed of het de gewoonste zaak van de wereld was dat jongens van 15 elkaar in een luier hielpen.
Toen hij de luier om had, liep hij een paar keer mijn kamer op en neer en bewonderde zichzelf in mijn spiegel alvorens zijn korte spijkerbroek aan te trekken. De luier stak nog een stukje boven het spijkerbroekje uit, dus zocht Patrick in zijn rugzak z'n langste t-shirt uit en trok het zorgvuldig naar beneden.
Ik had me ondertussen ook aangekleed en samen gingen we naar de keuken voor het ontbijt. Mijn vader zat al achter de dikke zaterdagkrant, zoals zijn gewoonte was op zondagmorgen. Hij liet de krant zakken toen we gingen zitten.
Hij keek mij streng aan.
'Ik hoor van je moeder dat je weer in bed geplast hebt!'
'Ja, pa' zei ik, en werd rood. Pa klonk niet schappelijk vanmorgen.
'Jongen, je bent gisteren vijftien geworden! Tijd om eens op te houden met dat bedplassen!'
'Ja, pa', zei ik weer, en keek beschaamd naar de grond.
'Kijk me aan als ik tegen je spreek!'
Oei, dit begon helemaal verkeerd te gaan.
'We spreken het volgende af. Om te beginnen hou ik voortaan het geld voor je luiers van je zakgeld af. En als je weer in bed plast, kan je in een luier naar school die dag!'
'In een natte luier!?' riep ik geschrokken.
'Nee, je mag een droge luier om. Maar ik wil dat je de hele dag beseft dat je die nacht weer in je bed hebt geplast!'
'Maar wat als we gym hebben? Wat als de jongens er achter komen dat ik een luier om heb!'
'Dat, jongen, is jouw probleem. Als je geen luier om wilt naar school, zal je niet in bed moeten plassen!'
'Maar ik doe het haast nooit meer, pa!' riep ik uit, maar wist dat dat argument geen hout zou snijden, terwijl mijn natgeplaste slaapzak in het volle zicht in de tuin lag.
Pa knikte in de richting van de tuin, en zei alleen maar: 'Ja, dat zie ik!'
Hij wendde zich tot mijn vriend.
'Valt me van jou tegen, Patrick, dat jij ook nog in bed plast. Jij bent al langer vijftien jaar oud! Te groot om in je bed te plassen. En als je het toch doet, had je er toch minstens voor kunnen zorgen dat je een luier om had, voordat je in een van onze slaapzakken plaste!'
Patrick knikte schuldbewust.
'Het spijt me, meneer.'
Mijn pa ging verder tegen Patrick:
'Ik zal contact opnemen met je ouders. Je mag wat mij betreft best vaker bij ons thuis blijven slapen, maar ik sta er op dat je een volgende keer ook hier je luier om doet!'
Patrick verschoot van kleur.
Niet dat hij er iets tegen zou hebben om voortaan bij mij thuis luiers te dragen – mijn vader moest eens weten dat hij er op dit moment al eentje om had! – maar contact opnemen met zijn ouders leek hem geenszins aanlokkelijk. Hij had tenslotte al in geen jaren meer in bed geplast, en zijn ouders zouden het vast erg vreemd vinden om te horen wat hem die nacht was overkomen. En luiers had hij thuis al helemaal niet. Dat was een denkfout van mijn vader, die er van uitging dat als Patrick net als ik nog bedplasser was, hij ook wel net als ik 's nachts luiers zou dragen.

Patrick schakelde vlug.
'Alstublieft meneer, niet mijn ouders bellen! Ze zijn mij het bedplassen aan het afleren, en als ze horen dat ik weer nat was, krijg ik straf!'
'Zo jongen, en hoe willen ze jou het bedplassen afleren dan?'
Ik bewonderde de fantasie van mijn vriend. Zonder een ogenblik te aarzelen zei hij:
'Ik krijg met de mattenklopper, meneer!'
'Daar ben ik geen voorstander van' sprak mijn vader. 'Nou vooruit dan, ik zal ze niet bellen, maar ik sta er op dat je vannacht ook een luier om hebt. Dan leen je er maar eentje van Tim.'
'Oh, bedankt, meneer! Ik zal vannacht een luier om doen. Dat vindt Tim vast wel goed. Of niet, Tim?'
'Tuurlijk is dat goed', zei ik. 'En je mag ook wel een plastic broekje van mij aan vannacht.'
'Ik wil jullie vanavond controleren, jongens! Om tien uur hebben jullie allebei een luier om, en een plastic broekje aan! Eerder mogen jullie niet naar de tent!'
'Is goed meneer', antwoordde Patrick schijnheilig, maar ik kon zien dat het vooruitzicht om vannacht een luier en een plastic broekje aan te moeten hebben, hem eerder verheugde dan afschrok.
'Maar wat ik gezegd heb, dat geldt, Tim! Als je vannacht weer in bed plast, moet je morgen met een luier om naar school!'
'Ja, pa' zei ik met gebogen hoofd.
Maar bij mezelf dacht ik dat we maandag geen gym hadden. Dus als het toch gebeurde, zou ik morgen wel overleven. Ik achtte de kans namelijk erg groot dat ik vannacht nat zou zijn, met Patrick erbij, die zich op een nacht in luiers verheugde en vast van plan was om die luier ook te gebruiken waar hij voor bedoeld was! Ik zou niet achter kunnen blijven om in bed te plassen, zelfs als ik die nacht droog wakker zou worden. Dus ik bereidde me er al vast op voor om morgen overdag een luier te moeten dragen. De gedachte dat Patrick nu ook al een luier om had, hielp. Niemand kon dat immers zien! We zouden er wel mee weg komen, morgen.
Dat ik vaker naar school zou moeten in een luier als ik weer in bed zou plassen, duwde ik nog even weg. Ik wist maar al te goed dat mijn bedplassen nog niet over was, maar wie dan leeft, wie dan zorgt, dacht ik bij mezelf.

Na het ontbijt gingen we weer buiten zitten bij onze tent. Wie het niet wist zou het niet zien, maar mij was het wel duidelijk dat Patrick een luier om had onder zijn korte spijkerbroekje.
Rond een uur of half elf kwam mijn moeder naar buiten met een kan koffie en nog een groot stuk mokkataart, mijn lievelingstaart, die we voor mijn verjaardag hadden gekocht. Ze zette de koffie en de taart op het tuintafeltje, voelde even of onze slaapzakken al wat droogden, waarbij wij jongens zogenaamd vol schaamte de andere kant opkeken, en ging toen weer naar binnen.
Wij dronken gretig een paar koppen koffie, en aten de rest van de taart op.
Kort nadat we de koffie op hadden, fluisterde Patrick mij toe: 'Ik heb net in die luier gepist! Lekker, man!'
Ik keek Patrick vol ongeloof aan. Dat hij een luier van mij om had was al ongelooflijk genoeg, maar dat hij er ook nog rustig in zat te plassen was wel het toppunt.
'Hoe lang duurt het voordat zo'n ding gaat lekken?' fluisterde Patrick verder.
'Weet ik veel!' antwoordde ik. 'Ik heb ze alleen maar 's nachts om! Maar ik denk dat het nog wel even houdt. Ik plas soms wel twee keer op een nacht in bed, en dat gaat ook goed.'
'Maar dan heb je er zo'n plastic broekje over heen', zei Patrick gevat. Hij had kennelijk goed opgelet vanmorgen.
'Ja, en die moet jij vannacht ook aan. Je hebt m'n vader wel gehoord. Allebei om tien uur vanavond op controle, in luiers en plastic broekjes!'
'Gaaf!'
Patrick leek zich er nu al op te verheugen.
'Die plastic broekjes leken me ook vet. Zo lekker zacht en glad. En echt wat voor bedpissers!'
'Je mag blij zijn dat je niet nog echt in je bed plast. Zo lollig is dat nou ook weer niet. Waarom dacht je dat ik vorig jaar niet mee was op werkweek!'
'Omdat je nog in je bed pist?'
'Ja. Je dacht toch niet dat ik 's morgens met een natte luier gezien wou worden door alle gasten van onze klas!'
'Ik had het wel lollig gevonden. Net als wanneer mijn neef weer nat is 's morgens. Vind ik ook een machtig gezicht, die natte luier van hem elke morgen.'
'Dat had je al verteld. Maar ik durf te wedden dat hij ook niet mee gaat met werkweken en zo....'
'Toch wel. Hij heeft het aan een leraar verteld, en die zorgt ervoor dat er elke morgen een droge luier in zijn bed ligt. Mijn neef pist in zijn bed en dan doet hij stiekem de natte luier in een plastic zak die hij onder de dekens heeft. Die leraar gooit die dan weg en legt een droge neer als de jongens onderweg zijn, of aan het werk of zo.'
'Hoe weet jij dat allemaal dan?'
'Oh, we praten gewoon over zijn bedplassen. Hij schaamt zich er niet echt voor, tenminste, niet tegen over mij. En ik vind het al jaren leuk om over luiers te praten, en over in je bed pissen.'
'Maar je deed het zelf niet.'
'Nee, maar nu wel. Bij jou tenminste. En als ik weer bij jullie mag blijven slapen, wil ik graag weer in bed pissen en een luier om, als je het goed vindt!'
'Ik vind het best. Ben ik tenminste niet de enige die het nog doet. Maar ik hoop toch dat ik er gauw van af ben. Dat stomme bedplassen!'
Patrick haalde zijn schouders op.
'Zo lang jij nog in je bed pist, heb je tenminste luiers!'
'Maar die mag ik voortaan zelf betalen van m'n zakgeld! Je hebt m'n vader wel gehoord!'
Patrick lachte, pakte zijn portemonnee en gaf me vier euro.
'Voor die van vannacht, en voor die luier die ik nu aan heb. Is twee euro per stuk genoeg?'
'Denk ik wel' zei ik, 'mijn moeder koopt die dingen altijd. Weet ik veel wat ze kosten?'
Ik stak de vier euro evenzogoed wel in mijn zak. Die had ik maar alvast!

Het tuinhek achter knarste en daar stoof Leo op zijn fiets onze tuin in. Leo was een van onze vrienden en was gisteravond ook op het feestje geweest. Hij had flink gang, stak groetend een hand op en kwam vlak naast onze natgeplaste slaapzakken met piepende remmen tot stilstand. Mijn hart kwam ook zowat tot stilstand. Alweer iemand die mijn bedplassen zou ontdekken?
Leo keek inderdaad met grote ogen naar de twee natte slaapzakken.
Tot mijn verbazing begon hij hard te lachen en zei: 'Hebben jullie ook in bed geplast? Het bier, zeker!'
Ik wist niet hoe gauw ik dat moest beamen. Bier drinken was stoer, bedplassen niet. Maar als het één het gevolg was van het ander, kon het misschien toch als stoer doorgaan. Bovendien, had Leo niet 'ook' gezegd?
Patrick had het ook gehoord.
'Had jij ook in je bed gepist vannacht, dan?'
'Ja man' gierde Leo het uit. 'Ik werd vanmorgen wakker, ik dacht, fuck hee, bed nat! Had ik in geen tijden meer gehad!'
'En toen?'
'Ik had net m'n dekbed er af gegooid. Ik wou het laken afhalen en de matras omdraaien, zodat niemand het zou merken. Kwam net m'n broertje m'n kamer in. Die zag het meteen. Ik zei hem dat 'ie zijn kop moest houden, ik zei, anders vertel ik op school dat jij het nog elke nacht doet!'
'Is dat dan zo?'
'Ja, dat jong pist nog haast elke nacht in z'n bed. Moet elke nacht een luier om. Nou ja, hij is pas tien. Dan kan het nog. Toen ik tien was, deed ik het ook nog elke nacht!'
'Zo hoor je nog eens wat', zei Patrick, 'nooit geweten dat jij toen nog in je bed piste!'
Leo knikte naar de natgeplaste slaapzakken.
'Zo te zien ben jij ook nog niet droog, Patrick! En dat wist ik van jou ook niet!'
'Dat is een ongelukje. Dat is wat anders!'
Patrick was duidelijk in zijn eerste leugen niet gesmoord. Als dat een ongelukje was, was ik de paus! En de laatste keer dat ik in de spiegel keek, had ik geen mijter op.

Op dat moment kwam mijn moeder naar buiten.
'Oh, dag Leo! Ben je hier ook al weer?'
'Ja, dag mevrouw, ik kwam even kijken of Tim al wakker was!'
'Tim en Patrick waren al vroeg wakker. Jij hebt zeker lekker uitgeslapen, Leo?'
'Ja, mevrouw. Het was nogal laat geworden, gisteravond.'
'Ik hoop voor jou dat je het droog hebt gehouden, Leo. Die kleine jongens daar hadden allebei in bed geplast. Kijk, daar liggen hun natte slaapzakken. Ze moesten zich schamen!'
'Ja mevrouw. Daar zijn wij al veel te groot voor, om nog in bed te plassen!'
Dat schijnheilige rotjong. Geen vijf minuten geleden vertelde hij ons hoe hij zijn matras om wou draaien, omdat hij zelf ook in bed had geplast vannacht!
Mijn moeder knikte tevreden.
'Gelijk heb je, Leo. Maar ze moeten vannacht allebei een luier om, dat zal ze wel leren!'
En met die woorden marcheerde ze het huis weer in, en nam de koffiekoppen mee.
Leo kreeg nu van ons de wind van voren.
Maar hij had het laatste woord toen hij vroeg of we echt vannacht luiers om moesten doen.
'Zeker weten' zei Patrick met een veel te tevreden gezicht.
Ik werd alleen maar rood. Het waren tenslotte mijn luiers, en ik wilde niet dat Leo doorvroeg waar die dingen vandaan kwamen.
Leo lachte alleen maar.
'Jullie in luiers! Dat wou ik wel eens zien!'
'Moet je vanavond hier komen!' zei Patrick.
Ik wou protesteren, maar Leo riep 'OK! Ik kom nog wel even langs voor ik naar bed moet!'
'Vergeet niet om je matras om te draaien als je naar bed gaat, bedpisser!', antwoordde ik gemeen.
Leo wees alleen maar naar de twee slaapzakken, waarin nog steeds grote natte pisvlekken te zien waren en zei:
'Wie is er hier nou een bedpisser!'
En ja, het viel niet te ontkennen dat Patrick en ik allebei in bed hadden geplast, en we waren stiekem blij dat het Leo ook was overkomen. Hij zou tenminste niets verder vertellen op school. En we hadden er al helemaal geen behoefte aan om iemand te vertellen dat we het met opzet hadden gedaan!
Mijn moeder stak haar hoofd buiten de deur.
'De lunch staat klaar, jongens! Je mag wel mee eten, hoor, Leo!'
Dat aanbod nam Leo met graagte aan en even later zaten we alle drie samen met mijn vader en moeder aan tafel.
Patrick klokte onbescheiden achter elkaar vier glazen melk naar binnen.
Mijn vader keek het met verbazing aan. Het was dan wel een warme dag, maar vier glazen in één keer?
'Patrick, jongen, als jij altijd zo veel drinkt is het geen wonder dat je nog in je bed plast!'
'Oh, maar het is nog overdag, meneer! En overdag plas ik nooit in bed!'
Patrick is soms slimmer dan goed voor hem is, en dit antwoord was mijn vader net even iets te slim. Ontstemd bromde hij:
'Denk erom wat ik gezegd heb! Vanavond allebei een luier om, en om tien uur is controle, voordat jullie naar de tent mogen!'
Leo kon een brede grijns niet onderdrukken en herhaalde nog eens dat hij vanavond wel even langs zou komen. Serieus wendde hij zich tot mijn vader.
'Toen ik nog heel klein was, moest ik 's avonds ook een luier om. Mijn moeder hielp me daarbij. Ik liep dan door het hele huis in m'n luier, maar voordat ik naar bed moest, controleerde ze het altijd nog een keer.'
'Vertrouwen is goed, controle is beter', zei mijn vader.
Het was een van zijn standaard uitdrukkingen.
Wat een slijmbal was die Leo! Ik had bijna zin om aan tafel te vertellen dat Leo die nacht ook in bed had geplast, maar dat wilde ik mijn vriend toch ook weer niet aandoen.
Ik bedacht dat Patrick nog steeds een luier om had. Dronk hij daarom zo veel melk?

Toen we na de lunch weer in de tuin voor de tent zaten en Leo eindelijk opkraste, vroeg ik het hem op de man af. Ik had het goed geraden.
'Ik moest al nodig toen we aan tafel gingen. En toen Leo zat te vertellen hoe zijn moeder vroeger zijn luier controleerde, heb ik het in mijn luier laten lopen. Man, je weet niet half hoe lekker dat is, een natte luier!'
'Zat je gewoon bij ons aan tafel in je luier te plassen!' riep ik uit, al had ik het zelf ook al bedacht.
'Zeker weten', zei Patrick, 'en met al die melk die ik op heb, moet ik vast straks nog wel een keer!'
Geen uur later plaste Patrick nog eens in zijn luier, genietend, wat hij niet naliet mij te vertellen. Maar nu was het teveel van het goede, en de luier begon te lekken. In Patricks korte spijkerbroek werden natte vlekken zichtbaar.
'Ik denk dat het tijd wordt voor dat plastic broekje', zei hij, en keek naar zijn natte broek.
Nog was het niet reddeloos – wie er niet op lette, zou het niet zien, en wie verwacht er nou dat een jongen van vijftien een natgeplaste broek aan heeft? – en dus gingen we naar boven, naar mijn kamer. Gelukkig kwamen we op de trap niemand tegen.
Boven aangekomen deden we de deur op slot, en Patrick liet zijn spijkerbroek zakken. Zijn luier was volkomen doorweekt!
'Wil je niet een droge?' vroeg ik mijn vriend.
'Nee!' antwoordde Patrick. 'Die natte luier vind ik juist lekker, man. Maar ik wil niet met een natte broek rondlopen, dus geef me nou maar zo'n plastic broekje!'
Ik trok de la van mijn nachtkastje open, waarin verschillende plastic broekjes lagen. Tenslotte moest ik er nog vaak genoeg eentje aan, voor het geval dat.
Patrick liep ondertussen in zijn natte luier door mijn kamer en ontdekte in een hoekje naast de kast mijn bedplaskalender. Ik zag de zin van dat ding al lang niet meer in – dat was iets voor kleine kinderen – maar mijn ouders stonden erop dat ik de kalender nog steeds bijhield. En dus tekende ik braaf een regenwolkje bij de juiste dag als ik weer eens in bed had geplast.
'Je hebt vannacht er nog niet bij gezet!' zei Patrick.
'Zit nou niet te zeiken, man!' antwoordde ik.
'Juist wel' lachte Patrick, 'als ik dat plastic broekje aan heb, kan ik vast nog wel eens in die luier pissen!'
Patrick bladerde terug in de bedplaskalender.
'Je ging lekker, vorige maand! Acht keer in bed gepist! En hier, een hele week achter elkaar nat!'
'Boeien!'
'Ik dacht dat je zei dat je het haast niet meer deed..... Hier, moet je kijken! April. Zeventien, achttien, negentien.... negentien keer in je bed gepist!'
Patrick keek me aan.
'Man, eerlijk, ik ben gewoon jaloers!'

Ik had ondertussen een plastic broekje uit de la gepakt en hield dat Patrick voor. Hij trok het meteen aan over zijn natte luier.
Ik had Ultimate Ninja Storm 3 en dus zaten we even later te gamen. Patrick had geen moeite gedaan om zijn spijkerbroek weer aan te trekken en bleef gewoon in zijn natte luier en het plastic broekje zitten. Het duurde echter maar een uurtje voordat hij meer naar zijn plastic broekje keek dan naar het scherm. Ik volgde zijn blik en begon te lachen. Het was overduidelijk dat Patrick al weer in zijn luier zat te plassen! Die was inmiddels écht totaal doorweekt, nam niets meer op, en je kon duidelijk zien hoe het in zijn plastic broekje stroomde.
'Je lekt toch niet op mijn stoel, vriend!' zei ik, en Patrick kreeg in de gaten dat ook ik naar zijn natgeplaste luier zat te kijken. Hij stond op en samen bewonderden we de kletsnatte luier en het volgeplaste plastic broekje. Het moest wel zo ongeveer een record zijn!
'Zó nat ben ik niet eens na een feestje!' zei ik naar waarheid.
Met spijt keek Patrick op zijn telefoon om te zien hoe laat het was.
'Misschien moet ik die natte luier toch even af doen. Hoe laat eten jullie?'
Tot onze verbazing zagen we dat het al bijna acht uur was. Niemand had ons geroepen, maar zo vreemd was dat niet. Op zondag aten we altijd laat.
Patrick sprong gauw onder de douche en kwam even later fris gewassen weer terug op mijn kamer. Het plastic broekje hield hij in zijn hand en hij vroeg me waar hij dat te drogen kon hangen. Ik knikte naar het raam, waar een droogrekje hing. Daar hing ik mijn plastic broekje ook op, 's morgens, als ik weer eens nat was. Ik wilde niet dat mijn moeder die buiten aan de waslijn hing, waar iedereen ze zou kunnen zien!
'Is om tien uur wel weer droog?' vroeg hij.
Ik haalde mijn schouders op.
'Als het nog niet droog is, krijg je wel een ander van me. Ik heb er genoeg.'
'Okee, bedankt!'
'Ik heb die natte luier in die bak gegooid die in de douche stond, die met dat deksel....'
'Ja, die is er voor.'
Patricks spijkerbroek was inmiddels ook weer droog geworden, net als onze slaapzakken, toen we dat buiten in de tuin controleerden. We legden ze weer in de tent.
'Zeker weten dat ik vannacht weer in bed pis!' lachte Patrick. 'Maar deze keer lekker met een luier om!'
Ik daarentegen hoopte dat ik droog zou blijven. Ik was nog niet vergeten wat mijn vader had gezegd: dat ik met een luier om naar school zou moeten als ik weer in bed plaste. Patrick had makkelijk praten, hij was niet thuis, en deed het alleen maar voor de lol. Maar ik plaste nog vaak genoeg echt in bed, waar ik niets aan kon doen....

Nu eindelijk riep mijn moeder ons voor het avondeten en even later zaten we gezellig met z'n vieren om de ronde tafel. Mijn vader sneed de rollade in grote plakken, en er waren gebakken aardappeltjes, en doperwten, waar ik gek op was. Om het maal af te ronden kregen we chocoladevla met slagroom, het was tenslotte zondag!
We praatten over school, het wiskundeproefwerk van woensdag, dat stomme mens van biologie, de komende rapporten. Mijn moeder vroeg Patrick naar zijn cijfers, die beter waren dan de mijne, en zei dat ik een voorbeeld aan hem moest nemen. Niemand had het over bedplassen, en ik hoopte stilletjes dat mijn vader was vergeten dat hij ons om tien uur in luiers en plastic broekjes wilde zien.
Dat was helaas te veel gehoopt.
Na de vla keek hij op zijn horloge en herinnerde ons aan de afspraak van die morgen.
'Die slaapzakken breng je morgen maar naar de stomerij, Tim. Maar vannacht houden jullie het droog, ik wil jullie zo dadelijk veilig ingepakt zien. Naar boven jongens, jullie weten het nog wel!'
De brede grijns van Patrick was niet te missen, maar ouders zijn niet zo slim. Mijn vader had niet eens in de gaten dat Patrick het niet bepaald een straf leek te vinden om een luier om te moeten doen.
Uit mijn pak luiers haalde ik boven in mijn kamer weer twee tena's tevoorschijn en gaf er eentje aan Patrick.
'Twee euro!'
Patrick betaalde zonder morren. Hij kreeg tenslotte genoeg zakgeld; zijn vader is iets hoogs bij de Shell, dus ik had er geen moeite mee om mijn vriend om geld te vragen.
Even later hadden we allebei een luier om. Patrick voelde aan het plastic broekje, dat nog aan het droogrekje hing, en stelde vast dat het droog genoeg was om weer aan te trekken. Hij stapte in het doorzichtige broekje en trok het voorzichtig omhoog tot het over zijn luier heen zat. Zelf koos ik een helder geel plastic broekje uit en deed hetzelfde.
Met verder alleen onze t-shirts aan gingen we naar beneden.
Mijn vader knikte streng en zei:
'Daar zijn dan de beide luierjongens. Jullie moeten je schamen. Op jullie leeftijd nog in bed te plassen!'
Ik voelde me opgelaten. Zelfs Patrick schaamde zich toen mijn vader controleerde of onze plastic broekjes wel goed over de luiers heen zaten.
'Het is dat ik niet in slaag geloof. Maar ik kan je vader bijna begrijpen dat je met de mattenklopper krijgt, Patrick. Dat bedplassen van jullie moet echt maar eens afgelopen zijn!'
Hij trok mijn plastic broekje wat hoger. Ik was knalrood.
Maar dat was nog niets vergeleken bij wat ik voelde toen plotseling Leo weer binnenkwam, gewoon door de geopende tuindeuren. Hij was weer achterom gegaan!
Leo keek ons met grote ogen aan. Hij mocht dan zelf nog wel een enkele keer in bed plassen, en zijn broertje mocht dan het dan nog wel elke nacht doen, hij was vast niet gewend om zijn eigen vrienden in luiers en plastic broekjes te zien staan.
'Ja Leo, kijk maar goed!', zei mijn vader. 'Deze jongens zijn nog zo klein dat ze nog steeds onzindelijk zijn, en nog steeds met een luier om moeten slapen!'
Leo wist niets uit te brengen.
Met een kortaffe handbeweging stuurde mijn vader ons naar buiten. Er was geen sprake van dat we naar boven mochten gaan om een broek aan te trekken.

Wij jongens zaten buiten bij de tent. Patrick en ik in luiers en plastic broekjes. Het was nog licht, en de zomeravond was nog steeds warm.
Leo probeerde de stemming wat te verbeteren.
'Ik vind dat gele plastic broekje van jou best stoer staan!' zei hij tegen mij.
'Als je je bek maar houdt op school', antwoordde ik.
'Zit er maar niet over in', zei Leo, 'ik heb het immers vannacht zelf ook gedaan. Als ik het van jou vertel, zeg jij het van mij, dus.... '
Patrick lachte.
'Leo, vind jij het lekker om een luier om te hebben?'
'Je spoort niet, man. Wie vindt dat nou fijn!'
Patrick zuchtte dramatisch en zei: 'Het lot van een bedpisser!'
Hij schonk onze glazen nog eens vol met cola. Tot het randje.
Leo keek wat bevreemd.
'Zou je dat wel doen, Patrick? Ik mocht vroeger 's avonds niets drinken...'
'Waarvoor denk je dat die luier is, Leo? Om nat te worden!'
'Zelf weten', zei Leo, en goot zijn glas cola naar binnen.
Ikzelf aarzelde. Het liefst zou ik vannacht droog willen blijven. Niet meer in bed plassen. Nooit meer in bed plassen!
'Ik ga nog even naar de wc, voor we gaan slapen', zei ik.
Toen ik terugkwam, was Leo naar huis gegaan.
'Zonde man, om in de wc te plassen!' grapte Patrick. 'In je luier is veel fijner!'
Ik wilde dat ik gisteravond mijn mond had gehouden. Was ik het niet zelf geweest die Patrick had aangeraden om maar in bed te plassen! Was ik niet bang geweest om voor mijn vriend af te gaan, als ik zelf 's morgens nat wakker zou zijn geworden – wat bepaald niet denkbeeldig was geweest?
April was nog niet zo lang geleden, en ik had inderdaad negentien keer in bed geplast die maand. Patrick had goed geteld. En op de hele bedplaskalender stond vrijwel geen week zonder regenwolkje. Ik wist maar al te goed dat ik die luiers en plastic broekjes nog nodig had om mijn bed droog te houden. Maar voor Patrick was het anders. Hij had er gewoon lol in. HIJ hoefde thuis niets uit te leggen. Hij werd niet door zijn vader gecontroleerd of zijn luier wel goed zat. Hij werd gewoon elke morgen wakker in een droog bed.

Patrick voelde mijn stemming aan. Hij gaf me een goeiige por in m'n zij.
'Man, het maakt me echt niet niet uit dat jij nog in bed plast. Je bent echt mijn beste vriend. Dacht je nou echt dat ik hier anders gewoon zo zou zitten? In een luier?'
Dat was voor het eerst die dag dat hij 'plast' zei in plaats van 'pist'. Ik ben best goed in taal. Zulke dingen vallen me op.
'Kom maar een keer bij ons slapen. En het is best als je in je bed plast. Ik zorg er wel voor dat niemand je luier ziet. Daar komt niemand bij ons thuis achter, ik beloof het je.'
Ik keek mijn vriend dankbaar aan.
'Ik vind het ook niet erg dat jij het lekker vind. Je mag van mij wel vaker een luier om als je dat wilt.'
En ik voegde er lachend aan toe:
'Twee euro per stuk. Maar het plastic broekje mag je gratis vol pissen!'
'Deal', zei Patrick
We kropen in onze slaapzakken en keken door de geopende flap naar de sterrenhemel.
Al half slapend zei Patrick:
'Wie weet hoeveel jongens van onze leeftijd nog een luier om hebben! Sommigen misschien omdat ze moeten. Omdat ze nog in bed plassen. Maar misschien sommigen ook omdat ze het willen. Wat maakt het uit?'
Het bleef een tijdje stil.
'Ik ga in bed pissen' zei Patrick. 'Daarvoor heb ik die luier om. Zo lekker zacht! Thuis kan ik dat niet. Ik ben nou een keer geen bedplasser. Jammer genoeg. Maar jij hoeft het niet te doen. Ik hoop echt voor jou dat je droog blijft vannacht. En het gaat vanzelf een keer over, zeker weten!'
Zijn blik werd dromerig. Ik wist dat Patrick in zijn luier plaste. Maar dit keer zei hij niets.
Hij gaf me een schouderklop. Een stevige.
'Blijf droog, vriend!' Het klonk plechtiger dan ik van hem gewend was.

'Blijf droog!'
Ik kon het alleen maar hopen. Nam me vast, vást voor om niet in bed te plassen. Voor de zoveelste keer een goed voornemen. Om droog te blijven, zoals Patrick had gezegd. Ooit zou het lukken! Ik telde de sterren en voor ik het wist viel ik in een diepe, droomloze slaap.

Wordt vervolgd!​
 
  • Like
Waarderingen: rog

DragonPrincess

The truth must all ways come first
hoe kan dat nou het einde zijn hij moet nog in luiers naar school En vervolg hierover zou awesome zijn
 

Bedplasser91

Plasticbroekjesfan!
DragonPrincess zei:
hoe kan dat nou het einde zijn, hij moet nog in luiers naar school En vervolg hierover zou awesome zijn
Bedankt DragonPrincess, wie weet verzin ik er nog wat bij. Als Tim morgen nat wakker wordt, moet 'ie inderdaad in luiers naar school. Die kans is groot, dus maar eens kijken wat er gebeurt....
Maar nu ga ik eerst zelf naar bed. Met hetzelfde aan als onze bedplassende vrienden uit het verhaal! ;)
 

Bedplasser91

Plasticbroekjesfan!
Op verzoek vandaag toch maar een deel erbij geschreven. Laat maar horen wat je ervan vindt! Er komt in ieder geval na dit nieuwe deel nóg een deel, maar nu is de inspiratie even op. En de tijd ook.

[size=14pt]
'n Weekend in luiers – vervolg

We zoomen in op de tent in de tuin. Kijk, daar liggen de jongens in hun slaapzakken.Tim is net wakker. Patrick slaapt nog....

Toen Tim wakker werd, wist hij meteen dat hij in bed had geplast. Zijn luier voelde zwaar en warm aan, en toen hij zijn hand onder het elastiek van zijn plasticbroekje stak, bevestigde dat alleen maar wat hij al wist. In bed geplast. Alweer. Hoewel hij nu al vijftien was.
Hij voelde niets van het plezier van gisteren, toen Patrick en hij allebei in bed hadden geplast. Dat was met opzet geweest, voor de lol, meer stout dan stom. Stom was hoe hij zich nu voelde. Stom, achterlijk, randdebiel. Een pissebed, een beddepisser. Een bedplasser die luiers en plasticbroekjes nodig had. Niet omdat hij dat leuk vond, zoals Patrick, maar omdat hij het gewoon niet droog hield 's nachts. Hij voelde de tranen branden in zijn ogen, maar huilde niet. Grote jongens huilen niet. Hij hoopte dat hij zich goed kon houden als hij straks aan zijn vader moest melden dat het weer gebeurd was, dat hij nat was. NAT, omdat hij weer in bed had geplast.
Hij zag zijn vader voor zich, hoe die naar zijn natte luier zou kijken, naar dat kinderachtige gele plasticbroekje er over heen. Niet zou kijken als een vader trots op zijn grote zoon, maar met verachting dat die jongen zelfs op zijn vijftiende nog zulke dingen moest dragen om tenminste zijn bed droog te houden. Een jongen in een doorweekte luier, een nat plasticbroekje. Hij haatte zichzelf.


Patrick naast me werd wakker en keek mij vrolijk aan. Hij ritste zijn slaapzak open en keek vol trots naar zijn natte luier.
'Ik heb in bed gepist!' deelde hij overbodig mee. 'En nu doe ik het nog een keer!'
Mijns ondanks moest ik glimlachen toen ik zag dat Patrick's toch al behoorlijk natte luier zich nogmaals vulde en het plasticbroekje maar net alles binnen kon houden. Patrick had er duidelijk plezier in en streek genietend over het zachte, gladde en nu warmer wordende plastic van zijn broekje.

'Vet man!' zei mijn vriend, “als ik weer een keer blijf slapen wil ik weer een luier van je aan, hoor, en ook zo'n plasticbroekje!'
Toen viel hem mijn gezicht op, en Patrick realiseerde zich dat zijn beste maat zijn gevoelens van vrolijkheid vandaag niet deelde.
'Ben jij nat?' vroeg hij, een bezorgde klank in zijn stem. Hij dacht aan de straf die me was toegezegd als ik die nacht in bed zou plassen.
Ik knikte.
'Weer in bed geplast. Ik heb er niks van gemerkt. Het gebeurt gewoon.... '
'Net als bij mijn neef', knikte Patrick. 'En nu?'
Ik haalde mijn schouders op.
'Naar binnen, pa is wel op.'
'Misschien is hij het wel vergeten, dat je een luier om moet naar school.... '
'Dan ken je mijn vader nog niet. Die vergeet niks!'
'Ik ben ook nat. Misschien is hij dan niet alleen kwaad op jou....'
'Laten we maar opstaan, we moeten nog douchen, en naar school.'

De twee jongens kropen uit hun slaapzakken, en uit de tent. Ze schoten zonder sokken aan te trekken in hun Nikes, en draafden in hun natgeplaste luiers en glanzende plasticbroekjes het grasveld over, naar het huis. De tuindeuren stonden al open, en Tim's vader zat er direct achter. Hij rookte zijn pijp met die stinkende toffeetabak, waar Tim zo'n hekel aan had.
Hij zag de jongens aankomen, en wees met de steel van de pijp naar twee krukjes, die normaliter bij het keukentafeltje stonden.
'Allebei nat. In bed geplast dus. Het lijkt me beter dat jullie zó maar niet in de goede stoelen gaan zitten.'
De blik waarmee hij de jongens monsterde deed Tim terugdenken aan het moment dat hij wakker werd. Pa keek inderdaad vol minachting naar de natte luiers en de plasticbroekjes die de jongens aan hadden.
'Schamen jullie je dan helemaal niet?' begon hij het gesprek. 'Kijk nou eens hoe jullie daar zitten! Als babies! Jongens van vijftien hebben toch geen luiers meer nodig!'
'Je kan er niets aan doen, meneer!' protesteerde Patrick.
'Dat kan wel zo zijn als je vijf bent, Patrick, maar vijftien is gewoon te groot om nog in bed te plassen. En jouw vader vindt dat kennelijk ook, want anders zou je geen straf krijgen als je nat bent.'
'De mattenklopper helpt niet echt', zei Patrick, en wees op zijn natte luier.
'Ik ben geen voorstander van slaan' zei mijn vader. 'Dat heb ik je gisteren al verteld. Maar ik geloof wel dat straf jullie zal helpen om er vanaf te komen. Jouw vader straft jou op zijn manier. Ik zal Tim straffen op mijn manier. En dan zullen we zien wie van jullie het eerst van het bedplassen af is!'

Hij richtte zich tot mij.
'Deze week geen zakgeld, jongen. Jouw luiers worden voortaan door jezelf betaald. En zoals ik gisteravond zei: je gaat vandaag met een luier aan naar school. Dat geldt voortaan voor elke keer dat je weer in bed plast.'
Ik voelde me wanhopig, maar wist dat protesteren zinloos was. Het besluit was genomen en ik zou me eraan moeten houden. De enige vage troost was dat de grote vakantie niet meer zo veraf was. Misschien bleef ik in die tijd wel droog. Misschien hield ik wel helemaal op met bedplassen. Ja, en misschien won ik volgende week wel tien miljoen euro en werd Miley Cyrus verliefd op me!

'Nu maar douchen, jongens. Fris naar school. Er is nog tijd voor het ontbijt, en Tim, ik controleer jou bij de ontbijttafel. Ik zou de luier niet vergeten, als ik jou was!'
Samen liepen we de trap af naar mijn kamer. Patrick gaf mij een klap op m'n schouder.
'Niet over inzitten! Vandaag geen gym, niemand merkt wat!'
Hij had makkelijk praten. Hij was het niet die met een luier om naar school moest.
Patrick keek naar mijn helder gele plasticbroekje.
Deed een poging om me op te vrolijken.
'Leo had gelijk. Staat best wel stoer!'
Ik kon een vage glimlach niet onderdrukken. Patrick was nog steeds helemaal weg van de luiers en m'n plasticbroekjes.
Onze natgeplaste luiers belandden in de afvalemmer, en we hingen beide plasticbroekjes te drogen aan het rekje op mijn kamer. Patrick maakte er gauw een foto van met zijn telefoon, maar dat ging mij te ver en ik stond erop dat hij die wiste. Het laatste waar ik behoefte aan had was een foto van mijn bedplasserij op Facebook! Wel tekende ik twee regenwolkjes op de bedplaskalender, eentje voor de afgelopen nacht en eentje voor gisteren. Patrick sloeg de bedplaskalender open op april en wilde daar ook nog een foto van maken, maar dat vond ik ook al niet goed.

Patrick keek spijtig toen hij zich aankleedde zonder luier, terwijl ik een droge tena uit het pak haalde en die vaardig om deed. Ik koos een lang t-shirt uit en trok mijn spijkerbroek over de luier. Niet mijn nieuwste skinny, dat leek me geen goed idee. Ik zocht een wat ruimer, versleten spijkerbroekje uit. Het t-shirt stopte ik over de luier in mijn spijkerbroek, daarna nog een hoodie erover heen. Beetje veel voor hoogzomer, maar beter dat dan ontdekt te worden met een luier aan! We gingen naar beneden, de ontbijttafel was al gedekt.

Voordat we mochten aanvallen, riep mijn vader me bij zich. Er was geen ontkomen aan, de spijkerbroek moest weer los, en mijn vader bekeek de luier grondig.
'Ik mis nog wat, jongen. Waar is je plasticbroekje?'
'Pa!!?' riep ik verbijsterd uit.
'Je slaapt elke nacht met een luier EN een plasticbroekje. Je plast 's nachts in een luier EN een plasticbroekje. En dat is wat je dus aan doet naar school: een luier EN een plasticbroekje! En nou opschieten, anders kom je nog te laat!'
Ik racete naar boven, greep een willekeurig plasticbroekje uit mijn laadje, trok het aan over mijn luier. T-shirt, spijkerbroek, hoodie, alles moest weer op zijn plaats. De spijkerbroek leek wel iets strakker te zitten nu. Ik was bang dat je het kraken van het plasticbroekje zou kunnen horen.
Wat een ellendige dag ging dit worden! Beneden kreeg ik geen hap meer door mijn keel.
Toen we op de fiets zaten en eindelijk ons huis achter ons konden laten, grijnsde Patrick.
'Wat voor kleur plasticbroekje heb je aan?'
En toen ik m'n schouders ophaalde – ik had er echt niet op gelet – zei m'n vriend: 'Ik kijk in de grote pauze wel even!'
Ik protesteerde, maar Patrick zei dat hij bedoelde te kijken of alles nog goed verstopt zat. Dat vond ik dan wel weer aardig van hem. We zetten de fietsen in de fietsenkelder en gingen bij een groep van onze vrienden staan. Even nieuws uitwisselen over het weekend, voorzover we dat elkaar nog niet geappt hadden. Het was gezellig en leuk, een vast ritueel op de maandagmorgen, maar ik was me er elke seconde van bewust wat ik onder mijn onopvallende spijkerbroek aanhad. Ik, een jongen van 15 in de derde klas, niet van de kleuterschool, niet van de basisschool, maar van het voortgezet onderwijs! Waar ik onder 1200 leerlingen op het plein vast niet de enige bedplasser was, maar waarschijnlijk wel de enige in een plasticbroekje en een luier....
De bel ging. De langste dag in mijn leven begon.
 
  • Like
Waarderingen: rog

Bedplasser91

Plasticbroekjesfan!
Op verzoek nog een deel! Laat even weten wat je ervan vindt plz, de inspiratie is weer terug en als jullie het verhaal leuk vinden, ga ik er nog even mee door.
 

Bedplasser91

Plasticbroekjesfan!
'n Weekend in luiers - en de maandag er na

'n Weekend in luiers - en de maandag er na

De bel ging, en met de rest van de leerlingen stroomden Patrick en ik mee naar binnen. Het eerste uur hadden we biologie. Lokaal 24B was op de tweede verdieping, en terwijl ik samen met tientallen andere jongens de trap op sjokte, was ik me maar al te zeer bewust van mijn luier. Ik voelde dat dikke ding duidelijk zitten, en meende zelfs het plasticbroekje te kunnen horen kraken. Zodra we het lokaal binnen waren, plofte ik neer op de dichtstbijzijnde stoel, en Patrick kwam zoals gewoonlijk naast me zitten.
We beginnen vandaag met een nieuw hoofdstuk, kondigde meneer Heijn aan – die we allemaal Appie noemden als hij het niet hoorde, en je snapt wel waarom. Ik zat helemaal vooraan, en hij knikte mij toe: 'Hoofdstuk 6, het menselijk lichaam. Lees jij het infoblok maar even voor: uitscheiding door de nieren!'
Ik sloeg het boek open. Het plaatje liet niets te raden over.
'Die heeft geen luier om!', fluisterde Patrick me toe.
Ik negeerde hem, en begon te lezen.

“Medicijnen, kleurstoffen, alcohol, overtollig vocht: dit zijn allemaal afvalstoffen in je lichaam. Als dit in je lichaam blijft, zou je jezelf langzaam vergiftigen. Daarom moet je lichaam dit kwijt. Het is belangrijk dat deze afvalstoffen je lichaam verlaten. Dat heet uitscheiding.”
'Dat heet in je bed pissen', fluisterde Patrick.
Ik werd knalrood, maar moest doorlezen en niets laten merken.
“De nieren berekenen precies hoeveel vocht jouw lichaam nodig heeft”, las ik met een rood hoofd. Ik zag Patrick gemelijk lachen. Heel zachtjes deed hij 'ssssssshhhhhhhhhhhh', alsof er een luier volgeplast werd.
Met de moed der wanhoop las ik verder, maar wat er stond drong nauwelijks tot me door.
“Het gezuiverde bloed stroomt vervolgens via een afvoerend bloedvaatje terug in de nierader en daarmee in de bloedsomloop. Het verzamelde vocht, zouten, zuren en afvalstoffen dat in het nierbekken tezamen overblijft, vormt uiteindelijk jouw urine. Via de urineleider gaat het naar je blaas. Hier wordt het opgeslagen zodat je niet steeds naar de wc hoeft.”
'Jij hoeft sowieso niet naar de wc' meldde Patrick zich weer fluisterend. 'Gewoon in die luier is ook wel goed!'
Wat mankeerde die jongen! Appie las achter zijn bureau mee in zijn eigen boek, had gelukkig niets in de gaten.
'Hou je bek, man', siste ik Patrick toe.
De laatste zin van het infoblok kwam in zicht en met opluchting las ik voor: “Tijdens het plassen wordt de urine door de urinebuis het lichaam afgevoerd.”
'En door je plasticbroekje tegengehouden', had Patrick het laatste woord.
Ik vond het allesbehalve lollig.
'Wat ben je aan het doen, kl...zak!' voegde ik hem fluisterend, maar woedend toe.
'Ik vind het gewoon lollig dat jij een luier aan hebt in de klas', siste Patrick terug. 'Ik moet er de hele tijd aan denken. Ben je nog droog?'
'Natuurlijk!' beet ik terug en de rest van het uur was Patrick stil, terwijl we de opgaven in ons werkboek afmaakten. Dat Patrick niet alleen de opgaven had gemaakt, bleek aan het eind van het uur, toen hij mij zijn werkboek toeschoof. Het tekeningetje van de jongen uit het infoblok was iets veranderd: hij droeg nu een luier en een plasticbroekje, en Patrick had de voorkant van die luier rijkelijk donkergeel gekleurd. Het mankeerde er nog maar aan dat mijn naam er onder stond! Ik mepte zijn boek aan de kant, en stond abrupt op toen seconden later de bel ging. Ik had het wel gehad met Patrick en zijn toespelingen!

Het volgende uur hadden we Frans. Dat leek me wel een veilig uur voor wat mijn situatie betrof. Bovendien stond Madame Blanc erom bekend dat ze uiterst streng was en geen geintjes tolereerde. Alles ging goed, tot in een tekst het woord pissenlit voorkwam. Dat betekent paardenbloem, maar ook pissebed. Twee banken achter me – ik had even geen zin gehad om alweer naast mijn vriend te zitten – hoorde ik Patrick gesmoord lachen.
Mme. Blanc hoorde het ook, maar haar strenge 'Taisez-vous, Patriek!' hielp niet. Hij bleef grinniken, totdat Mme. Blanc hem bij een oor pakte, uit de bank trok en hem beval: “Expliquez!”
Naast de bank staand begon Patrick in slecht Frans te stamelen:
'Cest un fleur mais quand il est un pissenlit il faut porter... ' Hij zocht naar woorden: '… une couche... et culottes de plastique, et quand je... moi.... imaginait ça, il m'a fait rire, madame!'
Madame was niet onder de indruk. 'Bien puéril, Patriek! Fleur, c'est féminin, la fleur, alors elle, pas il!’
Ze wendde zich tot de klas. 'Qu'est-ce qu'íl a dit? Traduisez!'.
We moesten het gebrabbel van Patrick vertalen!
'Paardenbloem' klonk het door de klas, 'bedplasser', 'pissebed', en sommigen wisten zelfs dat 'couche' luier betekende, en culotte korte broek, en vandaar was het van culotte de plastique naar plasticbroekje maar een kattensprong. Ik probeerde een gezicht te trekken alsof mij dit allemaal niets aanging, maar dat viel niet mee. Ik was me weer maar al te zeer bewust van mijn luier en het plasticbroekje dat ik aan had!

In de kleine pauze trok ik Patrick mee naar een stil hoekje achter de fietsenrekken. Een paar jongens uit de hoogste klassen van atheneum en gymnasium stonden daar stiekem te roken, maar ze besteedden geen aandacht aan een paar jonge havogastjes zoals wij.
Ik was echt woedend. Alsof het nog niet erg genoeg was hoe ik door mijn vader was gestraft voor mijn bedplassen, moest nota bene mijn vriend het de hele tijd inwrijven!
‘Pat, je denkt zeker dat het leuk is! Voor jou misschien, maar voor mij niet! Wat als iemand ontdekt wat ik aanheb!?’
En toen schoot ik echt met scherp: ‘Als je niet ophoudt hoef je bij mij nooit meer te komen slapen! En denk maar niet dat ik je dan ooit nog een luier of een plasticbroekje leen! Dan zie je maar waar je blijft met je hobby!’
Dat was misschien onder de gordel, maar het trof wel doel.
‘Sorry, ik dacht niet na. Ik vind het gewoon vet geinig dat jij een luier om hebt. In de klas. Ik moet er de hele tijd aan denken....’
‘Weinig geinigs aan’ antwoordde ik fel, ‘die luier voelt aan alsof ‘ie een meter dik is en dat iedereen het kan zien, en dat plasticbroekje knelt om m’n benen!’
‘Je ziet er echt niks van’, verzekerde Patrick me. ‘En ik hou me stil. Ik zal niks meer zeggen, ok?’ Als gebaar van verzoening kocht hij voor ons allebei twee blikjes Red Bull, die we in de laatste vijf minuten van de pauze gretig naar binnen klokten.

Het volgende uur zaten we weer als vrienden naast elkaar, en tijdens de daarop volgende uurtjes geschiedenis en wiskunde was er ook niets dat de gedachte aan mijn luiers opriep. Behalve dan dat de Red Bull zich bemerkbaar maakte. Ik moest al gauw nodig. Erg lang had ik het toch al nooit uit kunnen houden; een niet al te sterke blaas was waarschijnlijk mede oorzaak van het feit dat ik op mijn vijftiende nog steeds in bed plaste.
Tegen beter weten in stak ik een vinger op. De regel was dat je niet naar de wc mocht tijdens de les, maar de meeste leraren lieten je wel gaan, of omdat ze in de gaten hadden dat je nood werkelijk hoog was, of omdat ze niet al te veel om de regels gaven. De wiskundeleraar, meneer Boekee, stond echter niet om zijn toegeeflijkheid bekend, en hield zich bovendien altijd tot in het absurde aan de schoolregels. ‘Meneer, ik moet echt heel nodig!’ pleitte ik, maar de leraar wees als antwoord slechts op de klok aan de wand en sprak: ‘Over twaalf minuten gaat de bel en bent U vrij om te doen of laten wat U wilt, toiletbezoek inbegrepen.’
Wat kon je ook anders verwachten van een docent die zijn leerlingen met ‘U’ aansprak!

De minuten sleepten zich voort. Ik kon mijn benen nauwelijks stil houden, en probeerde om dwars door mijn spijkerbroek, boxer, plasticbroekje en luier te knijpen, wat weinig succes had. Ik dacht er zelfs even over om een klein beetje in de luier te laten lopen, maar had het idee dat ik de stroom daarna niet meer in bedwang zou kunnen houden. En ik had dan wel die luier om, maar ik dacht er liever niet aan wat mijn vader zou zeggen als ik met een natgeplaste luier thuis zou komen!
Met mijn bedplassen had hij tot nu toe altijd wel geduld gehad, maar al op de basisschool vond hij dat een natte broek onvergeeflijk was. Als je wakker was, hoefde zoiets niet te gebeuren, vond mijn vader, en hoewel hij altijd zei niet in slaan te geloven, volgde op een natte broek steevast een pak slaag, rechtstreeks op het natte corpus delicti. Kortom, in mijn broek plassen was geen optie!
Na martelende minuten die wel een eeuwigheid leken, ging dan eindelijk de bel. Mijn blaas brandde en schreeuwde, maar nog hield hij dapper stand. Ik sprong overeind en rende naar de deur, wilde de gang op, en naar de reddende wc’s, die vlak om de hoek waren.
Meneer Boekee wenkte me naar zich toe.
‘Ik moet U toch dringend verzoeken om tijdens mijn les niet meer te storen. Verzoeken om naar het toilet te mogen zijn zinloos, jongeman. U kent het schoolreglement toch, en regels zijn regels!’
Ik stond te tapdansen.
‘Meneer, ik moet echt heel nodig!’
De leraar keek me aan of hij me voor het eerst zag.
‘Luistert U wel naar wat ik zeg? Het is niet toegestaan om het leslokaal tijdens de lesuren te verlaten! Uw vraag was ongepast, en U had het antwoord kunnen weten. Bespaar mij dus voortaan Uw....”
Voorin mijn broek werd het warm. Erg warm, en de warmte schoot omhoog, breed over mijn buik, zakte dan uit tussen mijn benen, het spaarne stroomt het spaarne stroomt het spaarne stroomt voorbij zoals het steeds voorbij zal blijven stromen – één van mijn vaders oude grammofoonplaten van Boudewijn de Groot, joost mocht weten waarom ik juist nu daaraan moest denken. Wat er stroomde was niet het Spaarne. Ik stond in mijn broek te plassen en het leek of het nooit ophield.
Meneer Boekee zag kennelijk iets in mijn gezicht en slikte de rest van zijn preek in. Met een handgebaar stuurde hij mij de klas uit.

Ik liep voorzichtig, plaste volgens mij nog steeds in mijn broek. Ik keek naar beneden, maar zag gelukkig niets, mijn versleten spijkerbroek vertoonde geen hatelijke natte vlek van voren, zoals ik half en half had verwacht. Had op de basisschool vaak genoeg in mijn broek geplast, ik wist hoe dat er uit zag. Voor het eerst die dag was ik zoiets als blij dat ik mijn luier en mijn plasticbroekje aan had. Ik sjokte nog steeds voorzichtig – ik wou vooral niet lekken – langs de jongens-WC’s. Ik had ze niet meer nodig.
In de gang stond Patrick om de hoek op me te wachten.
‘Pauze man!’riep hij vrolijk, ‘waar bleef je nou? Had Boekee weer wat te zeiken?’
‘Nee’ antwoordde ik, ‘Boekee niet. Ik wel. Ik ben nat.’
Patrick keek niet begrijpend.
‘Nat. Als “ik heb in mijn broek gepist.”
‘Nee!’ riep Patrick geschrokken uit en trok me de wc in.
Hij schopte achterwaards de deur dicht en keek naar mijn spijkerbroek.
‘Je ziet nog niks.’
‘Had ik ook al gezien. Gelukkig!! Maar ik ben goed nat.’
‘Laat eens kijken?’
Patrick hield de deur naar de toiletten met zijn rechtervoet dicht, draaide mij om naar het licht, dat bovenin de kale ruimte hing. Zonder op mijn protest te letten maakte hij de koperen knoop van mijn spijkerbroek los, deed de rits naar beneden en trok mijn plasticbroekje naar voren. Hij voelde even aan de luier en vertelde me wat ik allang wist:
‘Kletsnat, jongen. Houston, we have a problem.’
Hij lachte nog. Ik niet meer.
 
  • Like
Waarderingen: rog
Thread starter Similar threads Forum Replies Date
A Luiers mee naar Fam weekend 16+ Board 7
Drentse liefhebber Dit weekend een keer weer heerlijk luieren. Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 2
pampboy ABDL Weekend België - 2024 Kalender 0
Limbonees ABDL weekend en midweek 2024 Kalender 48
L luieren dit weekend Contact advertenties 1
Dude24 Open afspraak komend weekend Contact advertenties 22
C Een oudere Tena Slip Maxi plastic van het weekend gedragen met betere plakstrip dan ze nu hebben, toen bestond de Tena Slip Ultima nog niet Pub 14
Bam-Bi Leuk weekend voor de boeg 16+ Board 18
serial Mysteryland a.s. weekend Contact advertenties 1
Limbonees Tweede ABDL weekend in 2024 Polls 74
L Dit weekend afspreken Contact advertenties 1
Rin Dit weekend Arnhem Contact advertenties 0
A Wat is jouw abdl droom vakantie of weekend Pub 20
Limbonees Hoe beleef jij het ABDL weekend in Odiliapeel ? Pub 10
Limbonees Carpoolen ABDL weekend 2023 Kalender 41
tijn2022 luier weekenden in NL Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 7
pampboy ABDL Weekend België - 2023 Kalender 11
Limbonees ABDL Weekend 2023 Kalender 385
L Zomaar een weekend X Y Z 0
diaper92 Opvang weekend België 16+ Board 29
Tristan en leroy Abdl weekend 2022 shirt kwijt geraakt Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 6
Marcy De leuke herinneringen van het ABDL weekend 22 Kalender 3
D Antwerpen dit weekend Contact advertenties 0
Limbonees Carpoolen ABDL weekend 2022 Kalender 27
Ikin4dikkeluiers Een gezellig luier weekend Contact advertenties 4
N Luierdate weekend van 13 mei Contact advertenties 8
Monkeybaby Weekend van 7 en 8 mei Contact advertenties 0
pampboy ABDL Weekend – België 2022 Kalender 3
O Paaspop dit weekend iemand? Contact advertenties 2
D Weekend van de tweede kans Pub 0
Limbonees ABDL Weekend 2022 Kalender 342
Limbonees Vervoer ABDL weekend 2021 Kalender 14
Jappie1996 Een flinke vieze broek dit weekend Broekplassers en Poepers 11
pampboy ABDL Weekend België - 2021 Kalender 12
Drentse liefhebber Rearz alpaca getest afgelopen weekend AB/DL Fotos 9
Limbonees ABDL weekend 2021 Kalender 246
B Nog niet klaar Een weekend om nooit te vergeten. 16+ Verhalen 50
John Herinneringen en Verhalen H 12
I Aankomend weekend "baby"? 16+ Board 16
W vraag over bestelling in weekend Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 3
I Leuk weekend met nieuwe luier 16+ Board 1
JustYouri Efteling-weekend E 4
diaperdrenthe AB/DL Weekend was geweldig, Pub 14
A Abdl weekend hoeveel zin hebben jullie erin Polls 8
K Een weekend naar Euro Disney W 10
toulouse Solar Weekend Festival Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 8
DL_Michel ABDL Weekend V Odiliapeel 7 t/m 9 Augustus 2015 Volwassen Baby's / Luierliefhebbers 407
DarkWolf A memorable weekend (16+) 16+ Verhalen 0
I Pamper weekend P 7
M Een weekend om niet te vergeten (Hoofdstuk 2) W 5
Similar threads


















































Bovenaan