M
miss-lozer
Guest
ik ben benieuwn!
Verhaal Klaar Ontvoerd (B)
- Onderwerp starter Baby14
- Startdatum
J
JPdiaper23
Guest
ik heb er geen woorden voor, echt weer zo'n mooi vervolg.
keep going. snel een vervolg.
(en voor de mensen die dit nog niet hebben gelezen, het is echt aan te raden)
keep going. snel een vervolg.
(en voor de mensen die dit nog niet hebben gelezen, het is echt aan te raden)
J
JPdiaper23
Guest
sry hoor , nog eentje.
als je kijk naar de topic O. dan zie je in vergelijking met de rest echt heel veel berichten en gelezen.
63 berichten en 4000 keer gelezen, eccht heel veel( maar het is ook wel een superverhaal)
jammer dat je dit niet aan je ouders kan vertellen, over je verhaal. dat het zo'n popi verhaal is
als je kijk naar de topic O. dan zie je in vergelijking met de rest echt heel veel berichten en gelezen.
63 berichten en 4000 keer gelezen, eccht heel veel( maar het is ook wel een superverhaal)
jammer dat je dit niet aan je ouders kan vertellen, over je verhaal. dat het zo'n popi verhaal is
Zonnetje100
Luierzzzzzzzz
Super!!!!!! Hoop op een vervolg! Bijna vakantie dus dan zal t wel een keer komen!
Xxx
Xxx
kleinebabynicky
Nieuw lid
nog meer nog meer 
Top verhaal
Top verhaal
jhonny11
Life's short. Enjoy it, every time you can!
easy easy, keep your shirt on..luierbevuiler zei:
Er zal vast wel geen goede reden zijn dat ze het niet af maakt. Althans niet snel verder gaat, then again ze kan het ook gewoon vergeten zijn aangezien niet iedereen dagelijks op dit forum komt, én de meeste jongeren van haar leeftijd hebben op dit moment PWW (proefwerkweek) ofwel die heeft het behoorlijk druk nu denk ik.
luierfan_boy
Toplid
Misschien kunnen we helpen door ideeën te verzinnen? xD
en sowieso als iedereen goede reacties stuurt, heeft ze meer aanrang om verder te gaan schrijven....
't blijft een geweldig verhaal! ook met een maand zonder nieuw hoofdstuk...
Luierfan_boy.
en sowieso als iedereen goede reacties stuurt, heeft ze meer aanrang om verder te gaan schrijven....
't blijft een geweldig verhaal! ook met een maand zonder nieuw hoofdstuk...
Luierfan_boy.
Baby14
life is beautiful
Toen ik wakker werd, keek ik om me heen.
Het enige wat ik zag was een kamer waar ik in lag met een gesloten deur.
En het bed waar ik in lag leek op een ziekenhuis bed.
Ik wist opeens alles weer, de man van het huisje, de politie en de ambulance.
Ik was in een ziekenhuis!
Ik kon wel een gat in de lucht springen van de veiligheid die ik nu voelde, totdat ik merkte dat ik nog steeds een luier omhad.
De luier was droog, dus ze hadden me een schone gegeven.
Ze zullen wel gedacht hebben dat ik incontinent ben dacht ik bij mezelf.
Ik moest zorgen dat er een zuster of dokter kwam, zodat ik alles kon vertellen en naar huis kon,
dus ik drukte op het knopje naast mijn bed om iemand op te roepen.
Na ongeveer een minuutje kwam er een vrouw helemaal in het wit binnen.
Hierdoor wist ik gelijk dat het een zuster was.
Ik kreeg de tranen in mijn ogen en probeerde half Engels en half Duits door elkaar om hulp te vragen, terwijl de vrouw naast mij aan een zakje begon te zitten.
Toen pas zag ik dat ik aan een infuus lag.
De vrouw zei in het Engels: Wait a minut, i'll be right back.
Voor dat ik antwoord kon geven was ze al weg, en bleef ik beteuterd achter.
Opeens ging de deur met een klap open en zag ik tot mijn grote schrik dat Frans in de deuropening stond!
nu wist ik dat het goed mis was.
Hij zei tegen mij dat ik mee moest werken anders zou het hele grote gevolgen voor me hebben.
En dat ik ten alle tijden mijn mond moest houden.
Ik was zo bang dat ik wel moest doen wat hij zei.
Hij tilde mij op, zette me in een rolstoel, en liep zo snel mogelijk met mij, door het ziekenhuis opzoek naar een uitgang.
Wordt vervolgd....
Sorry dat het zo lang heeft geduurd en dat het maar zo'n kort stukje is, maar nu weten jullie dat ik sowieso doorga met dit verhaal.
Ik ben echt ontzettend druk geweest de laatste tijd, (en dat ben ik nog steeds) maar ik garandeer dat het volgende (grote) vervolg er over 4 weken is.
Het enige wat ik zag was een kamer waar ik in lag met een gesloten deur.
En het bed waar ik in lag leek op een ziekenhuis bed.
Ik wist opeens alles weer, de man van het huisje, de politie en de ambulance.
Ik was in een ziekenhuis!
Ik kon wel een gat in de lucht springen van de veiligheid die ik nu voelde, totdat ik merkte dat ik nog steeds een luier omhad.
De luier was droog, dus ze hadden me een schone gegeven.
Ze zullen wel gedacht hebben dat ik incontinent ben dacht ik bij mezelf.
Ik moest zorgen dat er een zuster of dokter kwam, zodat ik alles kon vertellen en naar huis kon,
dus ik drukte op het knopje naast mijn bed om iemand op te roepen.
Na ongeveer een minuutje kwam er een vrouw helemaal in het wit binnen.
Hierdoor wist ik gelijk dat het een zuster was.
Ik kreeg de tranen in mijn ogen en probeerde half Engels en half Duits door elkaar om hulp te vragen, terwijl de vrouw naast mij aan een zakje begon te zitten.
Toen pas zag ik dat ik aan een infuus lag.
De vrouw zei in het Engels: Wait a minut, i'll be right back.
Voor dat ik antwoord kon geven was ze al weg, en bleef ik beteuterd achter.
Opeens ging de deur met een klap open en zag ik tot mijn grote schrik dat Frans in de deuropening stond!
nu wist ik dat het goed mis was.
Hij zei tegen mij dat ik mee moest werken anders zou het hele grote gevolgen voor me hebben.
En dat ik ten alle tijden mijn mond moest houden.
Ik was zo bang dat ik wel moest doen wat hij zei.
Hij tilde mij op, zette me in een rolstoel, en liep zo snel mogelijk met mij, door het ziekenhuis opzoek naar een uitgang.
Wordt vervolgd....
Sorry dat het zo lang heeft geduurd en dat het maar zo'n kort stukje is, maar nu weten jullie dat ik sowieso doorga met dit verhaal.
Ik ben echt ontzettend druk geweest de laatste tijd, (en dat ben ik nog steeds) maar ik garandeer dat het volgende (grote) vervolg er over 4 weken is.
Baby14
life is beautiful
HET IS EERDER DAN VERWACHT MAAR IK HEB HIER WAT TIJD VOOR VRIJ GEMAAKT OMDAT IK 4 WEKEN TOCH WEL WAT TE LANG VIND, AANGEZIEN IK JULLIE AL HEEL LANG HEB LATEN WACHTEN.
DUS BIJ DEZE: ALVAST WEER EEN VERVOLG.
Hoe kon mij dit gebeuren?
Zal ik gewoon gaan schreeuwen?
Weer zoveel vragen die door mijn hoofd spoken…
Maar tegelijkertijd bedacht ik me dat Frans wel eens gewapend zou kunnen zijn,
en ik kende hem niet lang genoeg om te kunnen weten of hij echt in staat zou zijn mij iets aan te kunnen doen.
Frans liep snel, het was net geen rennen.
Ik zat nog in mijn ziekenhuishemd met luier, en ik zag af en toe wat mensen in het ziekenhuis ons nakijken.
Maar in ziekenhuizen wordt wel vaker snel gelopen vanwege spoedgevallen dus er was niemand die er echt raar van opkeek.
Wat moet ik nu doen?
Ik wil niet weer diezelfde rituelen moeten volgen met Frans en Ineke maar ik wou ook mijn leven niet op het spel zetten.
Met al deze gedachten door mijn hoofd dwarrelend waren we al bij een uitgang van het ziekenhuis gearriveerd, en voordat ik het wist waren we ook al buiten.
Het was druk, overal mensen die af en aan liepen en een heleboel auto’s die over de parkeerplaats reden.
Opeens bedacht ik me dat ze in het ziekenhuis wisten dat ik ontvoerd was geweest, en als ze er nu achter komen dat ik weg ben en mij ook niet kunnen vinden, zullen ze wel alarm slaan en dan wordt ik gezocht.
Daarom kon ik nu beter doen wat Frans van me wilde.
Ik besloot rustig te blijven.
We waren al snel bij de camper op de parkeerplaats en ik zag dat Ineke voorin zat te wachten totdat wij terug kwamen.
Frans tilde me op uit de rolstoel en legde me weer op het onderste bed waar ik de gehele heenreis op gelegen had.
Ook werden de riempjes weer vastgemaakt; ik wist ook direct genoeg.
Ze vertrouwden me niet meer..
Eigenlijk was dat ook niet gek want ik was weggelopen.
Waarom zouden ze toch zo graag een tienerkind in luiers willen hebben?
Waar komt die gestoordheid vandaan? Dacht ik.
Frans liet de rolstoel op de parkeerplaats staan, startte zo snel mogelijk de camper en reed de parkeerplaats af..
Na een half uurtje gereden te hebben merkte ik dat we een weg omhoog gingen.
Dat zal vast de weg zijn die naar de camping leidt.
Het was de hele weg akelig stil, ze zeiden niets tegen me en ook niet tegen elkaar.
De spanning was om te snijden.
Maargoed dat was het voor mij de afgelopen 3 dagen al geweest dus ik keek er niet meer zo van op.
3 dagen was ik alweer weg van huis.
Me ouders zullen vast erg in paniek zijn.
Na ongeveer 5 minuten waren we boven en hoorde ik gepraat om me heen van de mensen op de camping.
Niet veel later stond de camper stil en wist ik dat we weer op plaats van bestemming waren.
Frans en Ineke stonden op, Frans liep de camper al uit en Ineke kwam naar me toe.
Jij blijft hier de hele avond en nacht liggen zodat we weten dat je niet weer weggaat, en leert dat je ook niet meer kunt weggaan want dan heb je een groot probleem.
Ik kom vanavond nog wel wat eten brengen en ik zal je dan verschonen als dat nodig is.
Ik wist dat die verschoning wel nodig zou zijn want ik voelde al enige tijd dat ik aandrang had om te plassen.
Natuurlijk probeer je het zo lang mogelijk op te houden maar dat heeft geen zin.
Na een half uur gelegen te hebben kon ik het niet meer ophouden en plaste ik mijn hele luier vol.
Ik zag op een klokje dat het pas 5 uur was, en rond zes uur zou ik eten en een verschoning krijgen dus ik moest nog een uur in een natte luier liggen.
Na het plassen merkte ik dat ik eigenlijk ook wel moest poepen.
Ik wilde dat die ervaring voor de 2e keer mij bespaard zou blijven maar tegelijkertijd dacht ik bij mezelf als ik het nu doe hoef ik er nog maar een uur in te liggen en dan wordt het verschoond anders kan het veel langer duren.
Dus ik besloot toch maar in mijn luier te gaan poepen.
Het ging moeilijk liggend maar uiteindelijk zat mijn hele luier vol.
Ik rook gelijk de geur die erbij vrijkwam en ik volde even aan mijn luier.
Hij stond helemaal bol van de achterkant en ik voelde dat het ook een beetje naar voren was gekomen.
Dit vond ik echt vreselijk.
Maar het is nog even uithouden.
Na een kwartiertje kwam Ineke de camper binnen om een olvarit potje voor mij te pakken, en rook gelijk de stank.
Ach heeft ons kleine meisje gepoept?
Ik zal je na het eten verschonen.
Balen dacht ik, ik had het liever voor het eten gewild.
Maar ik kon nu echt maar beter doen wat zij wilden.
Ze maakte de riempjes los en tilde me iets overeind.
Ik ben niet zo zwaar dus ook Ineke kan mij gewoon optillen.
Zo gezegd, zo gedaan en ze zette me in het kinderzitje dat aan de tafel stond in de camper.
Ik voelde hoe de poep nu nog meer verspreidde en dat was een vreselijk gevoel.
Weet dacht ik bij mezelf hoe ze me dit aan konden doen.
Langzaam begon Ineke mij hapje voor hapje te voeren.
Na 10 minuten had ik het op en tilde Ineke me weer uit de kinderstoel en legde mij vervolgens weer op het onderste bed in de camper.
Ze deed de ziekenhuis jurk die ik nog steeds aanhad uit en daar lag ik dan alleen in mijn volle luier.
Ze maakte de plakstrips los en haalde de voorkant van mijn luier naar beneden.
Ik voelde hoe ze met half vochtige doekjes die naar zwitsal roken mijn kont helemaal schoon begon te maken.
Toen dat allemaal gedaan was, pakte ze een schone extra dikke luier en legde die onder mij neer.
Zorgvuldig maakte ze deze vast en ik voelde dat deze luier echt een prop tussen mijn benen was.
Daarna deed ze een rompertje over mijn hoofd en maakte die met de knoopjes onderaan vast.
Ze zei dat dit wel genoeg was omdat vannacht een warme nacht zou worden.
Ze deed en deken over me heen en zei dat ik als ik bleef liggen geen riempjes omhoefde.
Daar stemde ik mee in en heb de rest van de avond een beetje om me heen gekeken.
Ik hoopte dat ik morgen toch wel gewoon van dit bed af mag komen, en viel rond 9 uur in een diepe slaap..
Wordt vervolgd…
DUS BIJ DEZE: ALVAST WEER EEN VERVOLG.
Hoe kon mij dit gebeuren?
Zal ik gewoon gaan schreeuwen?
Weer zoveel vragen die door mijn hoofd spoken…
Maar tegelijkertijd bedacht ik me dat Frans wel eens gewapend zou kunnen zijn,
en ik kende hem niet lang genoeg om te kunnen weten of hij echt in staat zou zijn mij iets aan te kunnen doen.
Frans liep snel, het was net geen rennen.
Ik zat nog in mijn ziekenhuishemd met luier, en ik zag af en toe wat mensen in het ziekenhuis ons nakijken.
Maar in ziekenhuizen wordt wel vaker snel gelopen vanwege spoedgevallen dus er was niemand die er echt raar van opkeek.
Wat moet ik nu doen?
Ik wil niet weer diezelfde rituelen moeten volgen met Frans en Ineke maar ik wou ook mijn leven niet op het spel zetten.
Met al deze gedachten door mijn hoofd dwarrelend waren we al bij een uitgang van het ziekenhuis gearriveerd, en voordat ik het wist waren we ook al buiten.
Het was druk, overal mensen die af en aan liepen en een heleboel auto’s die over de parkeerplaats reden.
Opeens bedacht ik me dat ze in het ziekenhuis wisten dat ik ontvoerd was geweest, en als ze er nu achter komen dat ik weg ben en mij ook niet kunnen vinden, zullen ze wel alarm slaan en dan wordt ik gezocht.
Daarom kon ik nu beter doen wat Frans van me wilde.
Ik besloot rustig te blijven.
We waren al snel bij de camper op de parkeerplaats en ik zag dat Ineke voorin zat te wachten totdat wij terug kwamen.
Frans tilde me op uit de rolstoel en legde me weer op het onderste bed waar ik de gehele heenreis op gelegen had.
Ook werden de riempjes weer vastgemaakt; ik wist ook direct genoeg.
Ze vertrouwden me niet meer..
Eigenlijk was dat ook niet gek want ik was weggelopen.
Waarom zouden ze toch zo graag een tienerkind in luiers willen hebben?
Waar komt die gestoordheid vandaan? Dacht ik.
Frans liet de rolstoel op de parkeerplaats staan, startte zo snel mogelijk de camper en reed de parkeerplaats af..
Na een half uurtje gereden te hebben merkte ik dat we een weg omhoog gingen.
Dat zal vast de weg zijn die naar de camping leidt.
Het was de hele weg akelig stil, ze zeiden niets tegen me en ook niet tegen elkaar.
De spanning was om te snijden.
Maargoed dat was het voor mij de afgelopen 3 dagen al geweest dus ik keek er niet meer zo van op.
3 dagen was ik alweer weg van huis.
Me ouders zullen vast erg in paniek zijn.
Na ongeveer 5 minuten waren we boven en hoorde ik gepraat om me heen van de mensen op de camping.
Niet veel later stond de camper stil en wist ik dat we weer op plaats van bestemming waren.
Frans en Ineke stonden op, Frans liep de camper al uit en Ineke kwam naar me toe.
Jij blijft hier de hele avond en nacht liggen zodat we weten dat je niet weer weggaat, en leert dat je ook niet meer kunt weggaan want dan heb je een groot probleem.
Ik kom vanavond nog wel wat eten brengen en ik zal je dan verschonen als dat nodig is.
Ik wist dat die verschoning wel nodig zou zijn want ik voelde al enige tijd dat ik aandrang had om te plassen.
Natuurlijk probeer je het zo lang mogelijk op te houden maar dat heeft geen zin.
Na een half uur gelegen te hebben kon ik het niet meer ophouden en plaste ik mijn hele luier vol.
Ik zag op een klokje dat het pas 5 uur was, en rond zes uur zou ik eten en een verschoning krijgen dus ik moest nog een uur in een natte luier liggen.
Na het plassen merkte ik dat ik eigenlijk ook wel moest poepen.
Ik wilde dat die ervaring voor de 2e keer mij bespaard zou blijven maar tegelijkertijd dacht ik bij mezelf als ik het nu doe hoef ik er nog maar een uur in te liggen en dan wordt het verschoond anders kan het veel langer duren.
Dus ik besloot toch maar in mijn luier te gaan poepen.
Het ging moeilijk liggend maar uiteindelijk zat mijn hele luier vol.
Ik rook gelijk de geur die erbij vrijkwam en ik volde even aan mijn luier.
Hij stond helemaal bol van de achterkant en ik voelde dat het ook een beetje naar voren was gekomen.
Dit vond ik echt vreselijk.
Maar het is nog even uithouden.
Na een kwartiertje kwam Ineke de camper binnen om een olvarit potje voor mij te pakken, en rook gelijk de stank.
Ach heeft ons kleine meisje gepoept?
Ik zal je na het eten verschonen.
Balen dacht ik, ik had het liever voor het eten gewild.
Maar ik kon nu echt maar beter doen wat zij wilden.
Ze maakte de riempjes los en tilde me iets overeind.
Ik ben niet zo zwaar dus ook Ineke kan mij gewoon optillen.
Zo gezegd, zo gedaan en ze zette me in het kinderzitje dat aan de tafel stond in de camper.
Ik voelde hoe de poep nu nog meer verspreidde en dat was een vreselijk gevoel.
Weet dacht ik bij mezelf hoe ze me dit aan konden doen.
Langzaam begon Ineke mij hapje voor hapje te voeren.
Na 10 minuten had ik het op en tilde Ineke me weer uit de kinderstoel en legde mij vervolgens weer op het onderste bed in de camper.
Ze deed de ziekenhuis jurk die ik nog steeds aanhad uit en daar lag ik dan alleen in mijn volle luier.
Ze maakte de plakstrips los en haalde de voorkant van mijn luier naar beneden.
Ik voelde hoe ze met half vochtige doekjes die naar zwitsal roken mijn kont helemaal schoon begon te maken.
Toen dat allemaal gedaan was, pakte ze een schone extra dikke luier en legde die onder mij neer.
Zorgvuldig maakte ze deze vast en ik voelde dat deze luier echt een prop tussen mijn benen was.
Daarna deed ze een rompertje over mijn hoofd en maakte die met de knoopjes onderaan vast.
Ze zei dat dit wel genoeg was omdat vannacht een warme nacht zou worden.
Ze deed en deken over me heen en zei dat ik als ik bleef liggen geen riempjes omhoefde.
Daar stemde ik mee in en heb de rest van de avond een beetje om me heen gekeken.
Ik hoopte dat ik morgen toch wel gewoon van dit bed af mag komen, en viel rond 9 uur in een diepe slaap..
Wordt vervolgd…
| Thread starter | Similar threads | Forum | Replies | Date |
|---|---|---|---|---|
| 2 | Verhaal Klaar Ontvoerd door een Meisje uit Mijn Klas | O | 56 | |
| M | Verhaal Klaar Ontvoerd (A) | O | 2 | |
| L | ontvoerd door mammie | 16+ Verhalen | 13 | |
|
Het nieuwe vervolg van ONTVOERD | Volwassen Baby's / Luierliefhebbers | 3 | |
|
|
Wie wil mijn verhaal ONTVOERD afmaken? | Volwassen Baby's / Luierliefhebbers | 10 |