W
witte_roos
Guest
Al een paar dagen voel ik me niet lekker, niet echt ziek maar niet lekker in mijn vel.
Hoesten, benauwd. Ik geef de temperatuur de schuld.
Tot die bewuste avond.
Heerlijk geluierd liep ik door het huis.
Luier en 4 x inleg. Zonneshirt en slippers meer was niet nodig met deze temperatuur.
Ik woon afgelegen dus niemand kan me zien.
Rond 5 uur besluit ik wat kleding aan te trekken voor er mensen hier thuis gaan komen.
Een rok lijkt me voldoende vandaag.
Eten gekookt maar wordt steeds zieker, koortsig.
Rond 8 uur blijkt de koorts bijna 40 graden te zijn en ik besluit arts te bellen.
Die stuurt me naar ziekenhuis, waar ik me uit moet kleden…
Als de verpleegster de luier ziet zegt ze: laat die maar aan.
Na diverse onderzoeken is conclusie: dubbele longontsteking.
Ik word opgenomen, kom op een 1 persoon kamer en kom aan antibiotica-infuus te liggen.
Een verpleegster vraagt sinds wanneer ik incontinent ben en ik zeg: sinds paar maanden…
Maar ik denk: sinds nu….
Voor het eerst word ik verschoond door een verpleegster en krijg T-shirt van ziekenhuis aan.
Ondanks dat ik me ziek voel, geniet ik…
Tijdens de wisseling van de wacht komt er een broeder die vriendelijk zegt:
Zo voor de nacht zal ik je verschoning geven en lijkt me goed om wat extra erin te doen.
Hij vouwt een luier open, legt er 3 x inleg in en een plastic broekje klaar.
Hij vraagt hoe ik verschoond word of ik het zelf wil doen of hij het moet doen.
Blozend zeg ik dat ik het zelf wil doen.
Hij gaat weg, trekt deur toe en ik ga worstelen met mijn luier.
Na een aantal minuten komt hij terug en zegt: lukt niet zo goed zie ik, ik zal je helpen.
Hij maakt de luier weer los, neemt een washandje en wast me.
Is het verbeelding of doet hij het expres langzaam en stevig?
Daarna smeert hij me met wat in, en doet mijn luier om.
Door het infuus moet ik zeer veel plassen, en die nacht krijg ik nog 2 keer schone luier van hem om.
Morgens word ik gewekt, krijg mijn eten en krijg ik opdracht me te wassen.
Maar ben zo krachtloos dat ik het zelf niet kan.
Door een verpleegster word ik gewassen, en tijdens het wassen loopt urine spontaan.
Ze zegt: je bent echt incontinent zal het op je status schrijven.
Even daarna komt er een vrouw die me vragen gaat stellen: of ik er problemen mee heb, waar ik mijn luiers kocht, hoe de familie ermee omgaat…
Er word besloten dat ik ze ga krijgen via huisarts en dat gesprek volgt met familie leden.
De laatste nachtdienst van de broeder en mijn laatste nacht in ziekenhuis.
Met een heerlijk gevoel val ik vroeg in slaap, morgen naar huis…
Het is donker als ik wakker word en merk dat mijn bed nat is, verdorie…
Ik bel voor de nachtdienst en de broeder komt.
Leg hem uit dat ik ongelukje gehad heb en hij zegt ach geeft niets, ik verschoon je wel even.
Hij doet mijn luier af en loopt weg voor schone luier te halen.
Ik merk dat ik moet plassen, maar kan niet bij oude luier. Plots voel ik een grote golf stromen.
Net op dat moment komt de broeder binnen en lacht.
Ik ben te laat of jij te vroeg…Een kleur vliegt naar mijn wangen en ik zeg sorry.
Ach je bed was al nat, dus erger kon het niet.
Mijn t-shirt is ook nat, en hij pakt ook schoon shirt.
Eerst maar stevige luier om dan zal ik je bed verschonen.
Deze keer doet hij het anders. Eerst wast hij me met koud washandje, hij grinnikt als ik spontaan daardoor urine laat lopen.Hij pakt mijn benen tilt ze op en legt luier eronder.
Mijn billen worden ingesmeerd en even verdwaald er een vinger..
De luier wordt stevig dichtgedaan en de plastic broek erover heen.
De luier is zo dik, dat ik benen niet bij elkaar kan houden.
Dan moet ik gaan zitten en trekt hij natte shirt over mijn hoofd.
Ook daar volgt een wasbeurt met koud water, met alle gevolgen…
Hij grinnikt gemeen en zegt: lekker hè volle luier nu al…
Een schoon droog shirt volgt en even voelt hij aan de luier: die kan nog wel even mee.
In een schoon bed word ik gelegd en krijg aai over mijn bol.
Slaap lekker kom straks nog wel even kijken.
Als ik hem aan kijk zie ik andere blik dan anders…
En ik val in een diepe droom…
2 uur later maakt hij me wakker: zo schone dame, tijd voor verschoning.
Het dikke pak tussen mijn benen is zwaar.
Hij legt luier klaar met 3x inleg en zegt: wie verschoont je thuis?
Mijn antwoord is standaard: ikzelf.
Mmm is zijn antwoord en maakt mijn luier los.
Tilt mijn benen op en schuift schone luier op zijn plaats.
Smeert mijn billen in, en doet luier goed strak om.
De plastic broek blijkt aan de kleine kant en hij zegt: Geeft niet dan voel je je luier goed…
Hij stopt me onder, pakt stoel en komt naast me zitten.
Zijn ogen boren zich in mijn ogen.
Ik zie de blik van eerder die nacht.
Rustig begint hij gesprek over mijn probleem.
Waarom ik me schaam als hij me verschoont, ik vind het fijn…hij merkte het toch…
Langzaam neemt gesprek andere wending, zijn stem word harder.
Zijn hand verdwijnt onder deken en hij streelt mijn luier.
Je geniet meisje, en nog meer als ik je verschoon…
En ik geniet als ik je mag verschonen dat wil ik vaker doen…
Met een bibberend stemmetje vraag ik wat hij in gedachten heeft.
Hij kijkt me aan en zegt: je behandelen zoals je verlangt…
IK weet wat je wilt, geef me je mobiele nummer…Ik weet dat je stiekem ligt te smsen,
anders geef ik het alsnog door…Ik zucht, vraagt wat ie wilt…
Hij antwoord: je nummer NU! We hebben elkaar gevonden…JIJ bent mijn klein meisje vanaf nu, en je weet dat het zo is…Je verlangt ernaar laat het gebeuren.
Denk erover na, voor mijn dienst om is kom ik je nog verschonen dan wil ik antwoord.
Mij in verwarde gedachten achterlatend loopt hij de deur uit…
Een half uur voor zijn dienst afgelopen is komt hij terug, met luier en inleg.
De deur laat hij op een kiertje staan deze keer.
Zo heb je nagedacht? Zonder een woord te zeggen geef ik hem een papiertje.
Hij lacht: ik wist het…We beginnen gelijk dan maar.
Heeft mijn meisje haar luier goed vol, laat maar eens voelen. Tegelijk gaat er een hand over mijn luier. Hij is overvol, en hoe voelt het broekje? Ik antwoord zachtjes: strak..
Hij grinnikt dit is nog maar het begin meisje…we zullen beiden gaan genieten..
Met een ruk worden de dekens weggeslagen. Wat zie ik je hebt doorgelekt, nu kom je er nog makkelijk vanaf…Ik moet op hurken gaan zitten en luier hangt bijna op knieën.
Een harde pets volgt op de luier en van schrik roep ik au. Blijkbaar is die kreet gehoord want er word gevraagd door een verpleegster of het gaat.
Hij antwoord rustig: ja hoor mevrouw stoot zich aan het bed.
Ik hoor dat ze wegloopt…
De broeder kijkt me aan en lacht…zie je hoe lekker je het vind..
Hij legt me op mijn rug, streelt mijn haren en zegt: zo eerst maar mijn meisje schone luier om geven. De luier gaat los, een koud washandje volgt weer en weer dat geniepige lachje, als er urine spontaan stroomt…Een pets is het gevolg…
In alle rust geeft hij me schone luier, een aai over mijn bol.
Een kus op voorhoofd we spreken elkaar snel….
3 uur later verlaat ik geluierd het ziekenhuis, met pak luiers…
Vol verwachting wacht ik thuis af…wat er komen gaat….
Hoesten, benauwd. Ik geef de temperatuur de schuld.
Tot die bewuste avond.
Heerlijk geluierd liep ik door het huis.
Luier en 4 x inleg. Zonneshirt en slippers meer was niet nodig met deze temperatuur.
Ik woon afgelegen dus niemand kan me zien.
Rond 5 uur besluit ik wat kleding aan te trekken voor er mensen hier thuis gaan komen.
Een rok lijkt me voldoende vandaag.
Eten gekookt maar wordt steeds zieker, koortsig.
Rond 8 uur blijkt de koorts bijna 40 graden te zijn en ik besluit arts te bellen.
Die stuurt me naar ziekenhuis, waar ik me uit moet kleden…
Als de verpleegster de luier ziet zegt ze: laat die maar aan.
Na diverse onderzoeken is conclusie: dubbele longontsteking.
Ik word opgenomen, kom op een 1 persoon kamer en kom aan antibiotica-infuus te liggen.
Een verpleegster vraagt sinds wanneer ik incontinent ben en ik zeg: sinds paar maanden…
Maar ik denk: sinds nu….
Voor het eerst word ik verschoond door een verpleegster en krijg T-shirt van ziekenhuis aan.
Ondanks dat ik me ziek voel, geniet ik…
Tijdens de wisseling van de wacht komt er een broeder die vriendelijk zegt:
Zo voor de nacht zal ik je verschoning geven en lijkt me goed om wat extra erin te doen.
Hij vouwt een luier open, legt er 3 x inleg in en een plastic broekje klaar.
Hij vraagt hoe ik verschoond word of ik het zelf wil doen of hij het moet doen.
Blozend zeg ik dat ik het zelf wil doen.
Hij gaat weg, trekt deur toe en ik ga worstelen met mijn luier.
Na een aantal minuten komt hij terug en zegt: lukt niet zo goed zie ik, ik zal je helpen.
Hij maakt de luier weer los, neemt een washandje en wast me.
Is het verbeelding of doet hij het expres langzaam en stevig?
Daarna smeert hij me met wat in, en doet mijn luier om.
Door het infuus moet ik zeer veel plassen, en die nacht krijg ik nog 2 keer schone luier van hem om.
Morgens word ik gewekt, krijg mijn eten en krijg ik opdracht me te wassen.
Maar ben zo krachtloos dat ik het zelf niet kan.
Door een verpleegster word ik gewassen, en tijdens het wassen loopt urine spontaan.
Ze zegt: je bent echt incontinent zal het op je status schrijven.
Even daarna komt er een vrouw die me vragen gaat stellen: of ik er problemen mee heb, waar ik mijn luiers kocht, hoe de familie ermee omgaat…
Er word besloten dat ik ze ga krijgen via huisarts en dat gesprek volgt met familie leden.
De laatste nachtdienst van de broeder en mijn laatste nacht in ziekenhuis.
Met een heerlijk gevoel val ik vroeg in slaap, morgen naar huis…
Het is donker als ik wakker word en merk dat mijn bed nat is, verdorie…
Ik bel voor de nachtdienst en de broeder komt.
Leg hem uit dat ik ongelukje gehad heb en hij zegt ach geeft niets, ik verschoon je wel even.
Hij doet mijn luier af en loopt weg voor schone luier te halen.
Ik merk dat ik moet plassen, maar kan niet bij oude luier. Plots voel ik een grote golf stromen.
Net op dat moment komt de broeder binnen en lacht.
Ik ben te laat of jij te vroeg…Een kleur vliegt naar mijn wangen en ik zeg sorry.
Ach je bed was al nat, dus erger kon het niet.
Mijn t-shirt is ook nat, en hij pakt ook schoon shirt.
Eerst maar stevige luier om dan zal ik je bed verschonen.
Deze keer doet hij het anders. Eerst wast hij me met koud washandje, hij grinnikt als ik spontaan daardoor urine laat lopen.Hij pakt mijn benen tilt ze op en legt luier eronder.
Mijn billen worden ingesmeerd en even verdwaald er een vinger..
De luier wordt stevig dichtgedaan en de plastic broek erover heen.
De luier is zo dik, dat ik benen niet bij elkaar kan houden.
Dan moet ik gaan zitten en trekt hij natte shirt over mijn hoofd.
Ook daar volgt een wasbeurt met koud water, met alle gevolgen…
Hij grinnikt gemeen en zegt: lekker hè volle luier nu al…
Een schoon droog shirt volgt en even voelt hij aan de luier: die kan nog wel even mee.
In een schoon bed word ik gelegd en krijg aai over mijn bol.
Slaap lekker kom straks nog wel even kijken.
Als ik hem aan kijk zie ik andere blik dan anders…
En ik val in een diepe droom…
2 uur later maakt hij me wakker: zo schone dame, tijd voor verschoning.
Het dikke pak tussen mijn benen is zwaar.
Hij legt luier klaar met 3x inleg en zegt: wie verschoont je thuis?
Mijn antwoord is standaard: ikzelf.
Mmm is zijn antwoord en maakt mijn luier los.
Tilt mijn benen op en schuift schone luier op zijn plaats.
Smeert mijn billen in, en doet luier goed strak om.
De plastic broek blijkt aan de kleine kant en hij zegt: Geeft niet dan voel je je luier goed…
Hij stopt me onder, pakt stoel en komt naast me zitten.
Zijn ogen boren zich in mijn ogen.
Ik zie de blik van eerder die nacht.
Rustig begint hij gesprek over mijn probleem.
Waarom ik me schaam als hij me verschoont, ik vind het fijn…hij merkte het toch…
Langzaam neemt gesprek andere wending, zijn stem word harder.
Zijn hand verdwijnt onder deken en hij streelt mijn luier.
Je geniet meisje, en nog meer als ik je verschoon…
En ik geniet als ik je mag verschonen dat wil ik vaker doen…
Met een bibberend stemmetje vraag ik wat hij in gedachten heeft.
Hij kijkt me aan en zegt: je behandelen zoals je verlangt…
IK weet wat je wilt, geef me je mobiele nummer…Ik weet dat je stiekem ligt te smsen,
anders geef ik het alsnog door…Ik zucht, vraagt wat ie wilt…
Hij antwoord: je nummer NU! We hebben elkaar gevonden…JIJ bent mijn klein meisje vanaf nu, en je weet dat het zo is…Je verlangt ernaar laat het gebeuren.
Denk erover na, voor mijn dienst om is kom ik je nog verschonen dan wil ik antwoord.
Mij in verwarde gedachten achterlatend loopt hij de deur uit…
Een half uur voor zijn dienst afgelopen is komt hij terug, met luier en inleg.
De deur laat hij op een kiertje staan deze keer.
Zo heb je nagedacht? Zonder een woord te zeggen geef ik hem een papiertje.
Hij lacht: ik wist het…We beginnen gelijk dan maar.
Heeft mijn meisje haar luier goed vol, laat maar eens voelen. Tegelijk gaat er een hand over mijn luier. Hij is overvol, en hoe voelt het broekje? Ik antwoord zachtjes: strak..
Hij grinnikt dit is nog maar het begin meisje…we zullen beiden gaan genieten..
Met een ruk worden de dekens weggeslagen. Wat zie ik je hebt doorgelekt, nu kom je er nog makkelijk vanaf…Ik moet op hurken gaan zitten en luier hangt bijna op knieën.
Een harde pets volgt op de luier en van schrik roep ik au. Blijkbaar is die kreet gehoord want er word gevraagd door een verpleegster of het gaat.
Hij antwoord rustig: ja hoor mevrouw stoot zich aan het bed.
Ik hoor dat ze wegloopt…
De broeder kijkt me aan en lacht…zie je hoe lekker je het vind..
Hij legt me op mijn rug, streelt mijn haren en zegt: zo eerst maar mijn meisje schone luier om geven. De luier gaat los, een koud washandje volgt weer en weer dat geniepige lachje, als er urine spontaan stroomt…Een pets is het gevolg…
In alle rust geeft hij me schone luier, een aai over mijn bol.
Een kus op voorhoofd we spreken elkaar snel….
3 uur later verlaat ik geluierd het ziekenhuis, met pak luiers…
Vol verwachting wacht ik thuis af…wat er komen gaat….
