Onverwacht bezoek
Ik heb me net op de bank genesteld met een kop koffie en de TV aangezet als de bel gaat.
Ik slof naar de deur en open hem. Voor mij staat een jonge knappe vrouw. Ik kijk haar vragend aan. Als ze mij ziet begint ze te stralen. Ze komt mij bekend voor. Ik kan echter haar gezicht niet zo gauw plaatsen. “Hallo Werni! Ken je me nog?”
“Je komt mij heel bekend voor maar ik kan je niet plaatsen!” stamel ik. “Kan ik mij voorstellen. Denk terug aan je schooltijd?” “Inge?” roep ik verrast. Na haar bevestiging omarmen wij elkaar spontaan. Ik nodig haar uit binnen te komen. Ik neem haar jas aan en leid haar de kamer in. “Goh, hoe kom jij hier terecht?” vraag ik nieuwsgierig. Blijkt dat ze bezig is om samen met twee vriendinnen een advocatenpraktijk op te zetten. Om zaken te regelen is ze hier een paar dagen. Ze werkt nu nog in Amsterdam maar wil 1 juli starten met een praktijk die zich hoofdzakelijk richt op vrouwen die juridische bijstand kunnen gebruiken.
In het weekend is ze nog vaak in het noorden van het land. Ze trekt dan vaak op met Ilse en Patrice. Patrice was vroeger mijn buurmeisje en Inge en Ilse waren haar vriendinnen.
Op de lagere school trok ik veel met hun op en later fietsten wij altijd samen naar de middelbare school. Op 15 jarige leeftijd zijn mijn ouders verhuisd en door verschillende keuzes van vervolgopleidingen zijn wij uit elkaar gegroeid.
Mijn koffie is inmiddels koud geworden. Ik zet twee verse bakkies. Inge vertelt mij dat Patrice en Ilse samenwonen in de ouderlijke woning van Ilse. “Samen wonen?” Ik kijk verbaasd naar Inge. “Verbaasd je dat?” vraagt ze lachend. Ik geef toe nooit aan die mogelijkheid gedacht te hebben. Inge drinkt haar koffie op. “Ik moet weer gaan. Heb nog een afspraak. Ga je zaterdag nog naar de reünie van de lagere school?” Ik geef aan dat ik er nog over twijfel. De reünie trekt mij niet zo. Als ik ga zou dat alleen zijn geweest om de drie meiden weer te zien. “De week daarna ben ik vrij en ik heb eigenlijk nog geen beslissing genomen wat ik zou gaan doen. Gaan jullie?” vraag ik. “Ja, daar kwam ik eigenlijk voor.
Wij zouden het leuk vinden dat je dat weekend net als ik, bij Ilse en Parice logeert.
Je kunt dan zaterdag met mij meerijden!” Ik hoef niet lang na te denken. Inge informeert de andere meiden en om 10.00 uur komt ze me halen. We nemen afscheid. “Fijn je weer ontmoet te hebben!” roep ik haar nog na. Ze draait zich om en knipoogt. “Is wederzijds!” Een laatste groet en ze is verdwenen. Mij opgewonden achterlatend. Oude herinneringen komen terug. Wat was ik gek op die meiden. Op Inge was ik zelfs smoor verliefd. Durfde er toen echter niet vooruit te komen.
Oude herinneringen
Wij, de drie meiden en ik, fietsten terug van de schoolreünie. Was wel leuk om te zien hoe iedereen zo zijn eigen ontwikkeling had doorgemaakt. Soms voorspelbaar maar soms ook heel verrassend.
Toch ben ik blij dat wij weer op de fiets zitten en terug gaan naar het huis van Ilse en Patrice.
Ik was daar ‘s morgens hartelijk ontvangen. Dezelfde klik als met Inge. Alsof tijd niet heeft bestaan. Wij hadden echter niet veel tijd gehad om bij te praten. omdat de reünie om 13.30 uur gepland stond. Door autopech en file waren wij later aangekomen dan gepland.
“Net als vroeger!” merkt Patrice nostalgisch op. Er is inderdaad niet veel veranderd. De bomen zijn net als wij ouder geworden. Hier en daar wat nieuwbouw. Maar toch heel herkenbaar.
Eerst fietsen wij langs mijn ouderlijk huis en die van Patrice. Twee onder één kap woning. Toch wel vreemd na al die jaren. Zo fietsten wij onze oude route. Langs Inge’s ouderlijk huis en dan de boerderij van Ilse. De boerderij hebben Patrice en Ilsee gekocht en omgebouwd. Patrice en Ilse hebben van de stallen een praktijkruimte gemaakt. Na hun studie psychologie hebben ze eerst ervaring opgedaan. Ieder bij een andere werkgever. Na verloop van tijd hebben ze besloten hun krachten te bundelen en voor zich zelf te beginnen. Eerst parttime maar sinds begin dit jaar beiden fulltime,
Wij nestelen ons met drinken in de tuin.
De tijd verstrijkt snel. We hebben veel bij te praten.
Ilse heeft pizza laten bezorgen die ons goed smaakt. Wanneer de dozen leeg zijn en zijn opgeruimd komt Patrice met koffie.. Inge merkt op dat het eigenlijk best bijzonder is dat wij vroeger geen geheimen voor elkaar hadden. Ilse en Patrice zijn het echter niet helemaal eens met Inge.
“Wij meiden waren onderling wel open naar elkaar. Bij Werni had ik altijd het gevoel dat hij niet alles deelde met ons.” “Hoezo?” reageer ik niet wetende wat er precies bedoeld wordt.
“Was jij thuis gelukkig?” vraagt Patrice mij op de man af. “Ik weet het niet?” reageer ik aarzelend. “Mag ik vrij praten?”vraagt ze me. Ze kijkt mij aan. Haar gezicht staat ernstig en haar lieve ogen kijken enigszins verdrietig. “Ja.” flap ik eruit. “Onze ouders hadden steeds goed contact met elkaar. Ik heb dat nooit kunnen begrijpen. Ik vond jouw moeder een naar mens!” Ik kijk Patrice verbaasd aan. Niets voor Patrice zo uitgesproken te zijn. Vroeger was ze verlegen en introvert nu oogt ze bescheiden maar krachtig. “Nou hoe ze jou behandelde. Jij plaste vroeger vaak in je bed en ik kan me o.a. herinneren hoe ze jou ’s morgens alleen gekleed in je natte luier met je gezicht tegen de boom zette zodat wij je konden zien staan.”
Mijn gedachten dwalen automatisch af naar vroeger. Ik plaste tot mijn twaalfde regelmatig in bed. Ik droeg daarom ’s nachts een luier. Mijn moeder was inderdaad geen type die haar oor op mijn zieltje te luister legde. Ze vernederde me en dreigde vaak om mijn vriendinnen te laten zien wat voor een baby ik was. Ook werd ik vaak getrakteerd op een flink pak voor mijn blote kont. Ondanks dat het raam vaak openstond was ik er van uitgegaan dat Patrice het niet wist.
“Heb jij mij gezien?” Het is even stil. “Wij alle drie. We logeerden vaak bij Patrice.” laat Inge weten.
“Jullie hebben er nooit iets van gezegd of mij er mee geplaagd?” Ik voel hoe tranen over mijn wangen lopen. Inge is opgestaan en knielt naast mijn stoel. Ze drukt mijn hoofd tegen haar schouder. Ik begin te snikken. De onverwachte confrontatie doet jarenlange frustraties een uitweg via mijn ogen banen. De andere meiden zijn ook bij mij gaan staan en strelen mijn hoofd. “Jou plagen? Waarom? Je was toch ons vriendje. Wij konden altijd op je rekenen. Je deed alles wat wij vroegen.!” Weer volgt er een stilte.
“Eerlijk gezegd vond ik het ook wel een lief gezicht jou zo te zien staan.” bekent Inge.
Na een tijdje nam Ilse het woord. “Zo te zien zit het nog diep bij je. In hoeverre heeft het nog invloed op je dagelijks leven?” Het ijs is gebroken. Hakkelend en stotterend vertel ik mijn verhaal. Dat ik geen relatie durf aan te gaan omdat ik fantasieën heb over vrouwen die mij kleineren. “Had je dat vroeger ook al?” wordt mij gevraagd. “Mijn moeder dreigde jullie te vragen om als babysitter te functioneren. Daar was ik ontzettend bang voor, maar vond het idee spannend tegelijk!” beken ik met een rode kop. “Ik hoor je moeder je nog roepen toen je onder die boom stond.” Ik kijk Ilse vragend aan. “Ze riep kom maar baby, of moet ik je vriendinnetjes vragen of ze je komen verschonen?” “Nou dat hadden wij best willen doen!” flapt Inge eruit.
Wij moeten alle vier lachen. Er valt een stilte. De meiden zijn weer op hun stoel gaan zitten.
Het besluit
Na verloop van tijd neemt Ilse het woord. “Als ik je goed heb begrepen word je in je contact naar vrouwen geblokkeerd doordat je nog steeds fantaseert om door ons gekleineerd te worden?” Ze kijkt mij vragend aan. Ik knik. “Hoe zou je het vinden wanneer wij je fantasie werkelijkheid laten worden?” Ik kleur en wil wat zeggen. Ilse legt haar vinger op mijn lippen. “Denk er even over na. Wij drinken eerst nog een kop koffie. Je mag ook even een eindje gaan lopen om je gedachten op een rijtje te zetten. Ik garandeer je echter wat je ook beslist wij dat accepteren. Je kunt ons vertrouwen!”
Ik moet glimlachen”Dat hebben jullie wel bewezen door het voor jullie te houden!” Met trillende vingers drink ik mijn koffie dan sta ik op om een wandelingetje te maken.
“Wil je alleen een stukje lopen of zal ik met je meegaan?” vraagt Inge. Zonder er bij na te denken vraag ik haar mee te gaan. Wij lopen een kwartiertje zwijgend naast elkaar. Inge heeft mijn hand in de hare genomen. Ik krijg geen orde in mijn gedachten. Schaamte en zin strijden met elkaar. Wij naderen de boerderij weer als Inge blijft staan. “Ben je eruit?” Ik ontken en deel de strijd in me. “Die twee zullen het niet eens worden. Je moet een keuze maken. Tot nu toe heb je de schaamte laten regeren. Wat heeft dat opgeleverd?
“Veel frustratie en eenzaamheid!” Inge kijkt mij aan, haar hoofd een beetje scheef: “Dus…?”
“Ja maar…dat is toch gek?” “Gek? Er zijn veel meer mensen met fantasieën. Heb je wel eens van SM gehoord?” “Juist dat maakt mij zo aan het twijfelen. Om je heen hoor je alleen maar dat je gek bent als je daar mee bezig bent.” “Men zegt zoveel zonder er iets van af te weten.
Weet je dat Ilse en Patrice ook aan SM doen? Vindt je hun gek?”
Dat wist ik niet. Uiteindelijk weet Inge mij te overtuigen dat het niet gek is wanneer mensen met elkaar spelen. “Wanneer alle partijen dat leuk vinden is er niets mis mee!” Ze loopt de tuin in mij alleen achterlatend. Tien minuten later volg ik haar.
De meiden stoppen met hun gesprek en kijken mij nieuwsgierig aan.
“Ik wil graag mijn fantasie werkelijkheid laten worden!” laat ik hun met zachte stem weten.
“Mooi zo!” zegt Ilse “Een verstandige beslissing! Betekent wel dat je vanaf nu doet wat wij wensen. Onze wens is jouw bevel! Begrepen!” Ze kijkt mij streng aan. Dit had ik niet verwacht. Ik zoek steun bij Inge. “Er wordt je wat gevraagd!” is haar reactie op mijn blik. Een sirene glimlach siert haar mond. Mijn blik gaat naar Patrice. Mijn oud buurmeisje kijkt schalks naar mij. Verlegen glimlacht ze. ”Ja!”mompel ik zachtjes, antwoord gevende op de vraag. “Ja Ilse, zul je bedoelen. Van nu af aan spreek je netjes met twee woorden. Ga daar staan!”
Ik ga op de aangewezen plek staan. De drie vrouwen komen om mij heen staan.
“Kleed je uit!” Dit bevel komt van Inge. Ik kijk haar verbouwereerd aan. Onverwachts voel ik een tik voor mijn kont. “Komt er nog wat van?” hoor ik Ilse achter me zeggen. Nerveus begin ik mij van mij kleren te ontdoen. Inge en Ilse kijken met spottende blik naar mij. Patrice heeft kleurtjes op haar wangen en kijkt toe. Even later sta ik in mijn onderbroek. “Heeft Inge gezegd dat je die aan mag houden?” Met schaamrood op de kaken trek ik mijn onderbroek uit.
“Is hij nog veel te klein voor om een onderbroek te dragen!” spot Inge. Ik hoor Patrice giechelen. Ilse loopt naar huis toe. Inge loopt keurend om mij heen. Ze streelt mijn billen en nodigt Patrice uit om het zelfde te doen. Patrice heeft duidelijk meer moeite met de situatie.
“Hoe voelt dat zo’n bloot jongetje aan te raken?” Patrice giechelt. Door het contact en de nabijheid van de beide meiden krijg ik een erectie. Inge neemt de kop van mijn penis tussen haar duim en wijsvinger. Ik begin te zuchten. “Kijk, om een man te controleren heb je alleen maar je duim en wijsvinger nodig. Of om hem bij zijn oren te pakken of om hem zo mak als een schaap te maken.” Ze laat me weer los. Ilse was terug gekomen en legt een schrijfblok en pen op de statafel neer. “Ga daar opschrijven welke fantasieën je hebt en schrijf er een opstel over van minimaal vier kantjes.
Ik ga aan de tafel staan en begin te schrijven.
“Ik ga even luiers halen, ben zo terug!” Ilse verdwijnt terwijl Inge en Patrice op het terras gaan zitten. Ze draaien de stoelen bij zodat ze mij beter kunnen gadeslaan.
Met trillende vingers noteer ik mijn fantasieën. Van door vrouwen gekleineerd worden, vernederd en gestraft. Dat ik naar billenkoek verlang. Ik schrijf een opstel over hoe ik een weeklang door mijn buurmeisje en haar vriendinnen wordt gedwongen in luiers te lopen en deze te gebruiken. Al schrijvend raak ik opgewonden en alle aspecten komen in mijn opstel voor. Ik ga zo in mijn verhaal op dat ik niet eens merk dat Inge alweer terug is. Dat merk ik pas na het neerleggen van de pen en opkijk. De dames zitten geamuseerd te kijken. Ze roepen mij bij hun. Met het schrijfblok in de hand en een half stijve pik loop ik naar hun toe. Voel mij opgelaten als een schooljongen die zijn opstel moet inleveren en weet dat de juf er commentaar op zal hebben. Ook het in mijn blootje zo voor de dames staan bevordert mijn gevoel van eigenwaarde niet.
“Lees maar voor!” Hakkelend en stotterend begin ik te lezen. “Met hoeveel iiii schrijf je ik?” onderbreekt Inge mij. “Met één i!” geef ik aan en kijk haar vragend aan. “Waarom zeg je dan íííík?” “Geef jij mij het schrijfblok maar. Jij bent nog te klein om goed te kunnen lezen.” Lachend wordt mij het schrijfblok afgenomen en begint Inge voor te lezen. Mijn verhaal zo voorgelezen te krijgen is best opwindend. Ik zie dat de meiden er ook van genieten. Als Inge klaar is kijken ze mij alle drie minzaam aan. Hun spottende blikken hebben plaats gemaakt voor een zachte lieve glimlach. Ilse neemt het woord. “Dank je voor je vertrouwen. Ik vind je opstel heel mooi en inspirerend. Geeft ons veel mogelijkheden. Ga eens op mijn voetenbankje zitten. Wij willen eerst even met je praten.” Gehoorzaam ga ik zitten. Dan vertelt zij soms aan gevuld door Patrice over hun relatie en hoe sm daar een onderdeel van is. Dat Inge ook dominante gevoelens heeft en soms meespeelt. De nadruk wordt op het woord spelen gelegd.
“Zo’n spel moet plezier zijn voor alle betrokkenen. Je moet dan ook aangeven wanneer het volgens jou over je grenzen gaat!” vult Inge aan.
De dames staan op. Inge aait door mijn haar. “Het wordt frisser en de zon gaat zo onder. Laten wij maar naar binnengaan.”
Ik heb me net op de bank genesteld met een kop koffie en de TV aangezet als de bel gaat.
Ik slof naar de deur en open hem. Voor mij staat een jonge knappe vrouw. Ik kijk haar vragend aan. Als ze mij ziet begint ze te stralen. Ze komt mij bekend voor. Ik kan echter haar gezicht niet zo gauw plaatsen. “Hallo Werni! Ken je me nog?”
“Je komt mij heel bekend voor maar ik kan je niet plaatsen!” stamel ik. “Kan ik mij voorstellen. Denk terug aan je schooltijd?” “Inge?” roep ik verrast. Na haar bevestiging omarmen wij elkaar spontaan. Ik nodig haar uit binnen te komen. Ik neem haar jas aan en leid haar de kamer in. “Goh, hoe kom jij hier terecht?” vraag ik nieuwsgierig. Blijkt dat ze bezig is om samen met twee vriendinnen een advocatenpraktijk op te zetten. Om zaken te regelen is ze hier een paar dagen. Ze werkt nu nog in Amsterdam maar wil 1 juli starten met een praktijk die zich hoofdzakelijk richt op vrouwen die juridische bijstand kunnen gebruiken.
In het weekend is ze nog vaak in het noorden van het land. Ze trekt dan vaak op met Ilse en Patrice. Patrice was vroeger mijn buurmeisje en Inge en Ilse waren haar vriendinnen.
Op de lagere school trok ik veel met hun op en later fietsten wij altijd samen naar de middelbare school. Op 15 jarige leeftijd zijn mijn ouders verhuisd en door verschillende keuzes van vervolgopleidingen zijn wij uit elkaar gegroeid.
Mijn koffie is inmiddels koud geworden. Ik zet twee verse bakkies. Inge vertelt mij dat Patrice en Ilse samenwonen in de ouderlijke woning van Ilse. “Samen wonen?” Ik kijk verbaasd naar Inge. “Verbaasd je dat?” vraagt ze lachend. Ik geef toe nooit aan die mogelijkheid gedacht te hebben. Inge drinkt haar koffie op. “Ik moet weer gaan. Heb nog een afspraak. Ga je zaterdag nog naar de reünie van de lagere school?” Ik geef aan dat ik er nog over twijfel. De reünie trekt mij niet zo. Als ik ga zou dat alleen zijn geweest om de drie meiden weer te zien. “De week daarna ben ik vrij en ik heb eigenlijk nog geen beslissing genomen wat ik zou gaan doen. Gaan jullie?” vraag ik. “Ja, daar kwam ik eigenlijk voor.
Wij zouden het leuk vinden dat je dat weekend net als ik, bij Ilse en Parice logeert.
Je kunt dan zaterdag met mij meerijden!” Ik hoef niet lang na te denken. Inge informeert de andere meiden en om 10.00 uur komt ze me halen. We nemen afscheid. “Fijn je weer ontmoet te hebben!” roep ik haar nog na. Ze draait zich om en knipoogt. “Is wederzijds!” Een laatste groet en ze is verdwenen. Mij opgewonden achterlatend. Oude herinneringen komen terug. Wat was ik gek op die meiden. Op Inge was ik zelfs smoor verliefd. Durfde er toen echter niet vooruit te komen.
Oude herinneringen
Wij, de drie meiden en ik, fietsten terug van de schoolreünie. Was wel leuk om te zien hoe iedereen zo zijn eigen ontwikkeling had doorgemaakt. Soms voorspelbaar maar soms ook heel verrassend.
Toch ben ik blij dat wij weer op de fiets zitten en terug gaan naar het huis van Ilse en Patrice.
Ik was daar ‘s morgens hartelijk ontvangen. Dezelfde klik als met Inge. Alsof tijd niet heeft bestaan. Wij hadden echter niet veel tijd gehad om bij te praten. omdat de reünie om 13.30 uur gepland stond. Door autopech en file waren wij later aangekomen dan gepland.
“Net als vroeger!” merkt Patrice nostalgisch op. Er is inderdaad niet veel veranderd. De bomen zijn net als wij ouder geworden. Hier en daar wat nieuwbouw. Maar toch heel herkenbaar.
Eerst fietsen wij langs mijn ouderlijk huis en die van Patrice. Twee onder één kap woning. Toch wel vreemd na al die jaren. Zo fietsten wij onze oude route. Langs Inge’s ouderlijk huis en dan de boerderij van Ilse. De boerderij hebben Patrice en Ilsee gekocht en omgebouwd. Patrice en Ilse hebben van de stallen een praktijkruimte gemaakt. Na hun studie psychologie hebben ze eerst ervaring opgedaan. Ieder bij een andere werkgever. Na verloop van tijd hebben ze besloten hun krachten te bundelen en voor zich zelf te beginnen. Eerst parttime maar sinds begin dit jaar beiden fulltime,
Wij nestelen ons met drinken in de tuin.
De tijd verstrijkt snel. We hebben veel bij te praten.
Ilse heeft pizza laten bezorgen die ons goed smaakt. Wanneer de dozen leeg zijn en zijn opgeruimd komt Patrice met koffie.. Inge merkt op dat het eigenlijk best bijzonder is dat wij vroeger geen geheimen voor elkaar hadden. Ilse en Patrice zijn het echter niet helemaal eens met Inge.
“Wij meiden waren onderling wel open naar elkaar. Bij Werni had ik altijd het gevoel dat hij niet alles deelde met ons.” “Hoezo?” reageer ik niet wetende wat er precies bedoeld wordt.
“Was jij thuis gelukkig?” vraagt Patrice mij op de man af. “Ik weet het niet?” reageer ik aarzelend. “Mag ik vrij praten?”vraagt ze me. Ze kijkt mij aan. Haar gezicht staat ernstig en haar lieve ogen kijken enigszins verdrietig. “Ja.” flap ik eruit. “Onze ouders hadden steeds goed contact met elkaar. Ik heb dat nooit kunnen begrijpen. Ik vond jouw moeder een naar mens!” Ik kijk Patrice verbaasd aan. Niets voor Patrice zo uitgesproken te zijn. Vroeger was ze verlegen en introvert nu oogt ze bescheiden maar krachtig. “Nou hoe ze jou behandelde. Jij plaste vroeger vaak in je bed en ik kan me o.a. herinneren hoe ze jou ’s morgens alleen gekleed in je natte luier met je gezicht tegen de boom zette zodat wij je konden zien staan.”
Mijn gedachten dwalen automatisch af naar vroeger. Ik plaste tot mijn twaalfde regelmatig in bed. Ik droeg daarom ’s nachts een luier. Mijn moeder was inderdaad geen type die haar oor op mijn zieltje te luister legde. Ze vernederde me en dreigde vaak om mijn vriendinnen te laten zien wat voor een baby ik was. Ook werd ik vaak getrakteerd op een flink pak voor mijn blote kont. Ondanks dat het raam vaak openstond was ik er van uitgegaan dat Patrice het niet wist.
“Heb jij mij gezien?” Het is even stil. “Wij alle drie. We logeerden vaak bij Patrice.” laat Inge weten.
“Jullie hebben er nooit iets van gezegd of mij er mee geplaagd?” Ik voel hoe tranen over mijn wangen lopen. Inge is opgestaan en knielt naast mijn stoel. Ze drukt mijn hoofd tegen haar schouder. Ik begin te snikken. De onverwachte confrontatie doet jarenlange frustraties een uitweg via mijn ogen banen. De andere meiden zijn ook bij mij gaan staan en strelen mijn hoofd. “Jou plagen? Waarom? Je was toch ons vriendje. Wij konden altijd op je rekenen. Je deed alles wat wij vroegen.!” Weer volgt er een stilte.
“Eerlijk gezegd vond ik het ook wel een lief gezicht jou zo te zien staan.” bekent Inge.
Na een tijdje nam Ilse het woord. “Zo te zien zit het nog diep bij je. In hoeverre heeft het nog invloed op je dagelijks leven?” Het ijs is gebroken. Hakkelend en stotterend vertel ik mijn verhaal. Dat ik geen relatie durf aan te gaan omdat ik fantasieën heb over vrouwen die mij kleineren. “Had je dat vroeger ook al?” wordt mij gevraagd. “Mijn moeder dreigde jullie te vragen om als babysitter te functioneren. Daar was ik ontzettend bang voor, maar vond het idee spannend tegelijk!” beken ik met een rode kop. “Ik hoor je moeder je nog roepen toen je onder die boom stond.” Ik kijk Ilse vragend aan. “Ze riep kom maar baby, of moet ik je vriendinnetjes vragen of ze je komen verschonen?” “Nou dat hadden wij best willen doen!” flapt Inge eruit.
Wij moeten alle vier lachen. Er valt een stilte. De meiden zijn weer op hun stoel gaan zitten.
Het besluit
Na verloop van tijd neemt Ilse het woord. “Als ik je goed heb begrepen word je in je contact naar vrouwen geblokkeerd doordat je nog steeds fantaseert om door ons gekleineerd te worden?” Ze kijkt mij vragend aan. Ik knik. “Hoe zou je het vinden wanneer wij je fantasie werkelijkheid laten worden?” Ik kleur en wil wat zeggen. Ilse legt haar vinger op mijn lippen. “Denk er even over na. Wij drinken eerst nog een kop koffie. Je mag ook even een eindje gaan lopen om je gedachten op een rijtje te zetten. Ik garandeer je echter wat je ook beslist wij dat accepteren. Je kunt ons vertrouwen!”
Ik moet glimlachen”Dat hebben jullie wel bewezen door het voor jullie te houden!” Met trillende vingers drink ik mijn koffie dan sta ik op om een wandelingetje te maken.
“Wil je alleen een stukje lopen of zal ik met je meegaan?” vraagt Inge. Zonder er bij na te denken vraag ik haar mee te gaan. Wij lopen een kwartiertje zwijgend naast elkaar. Inge heeft mijn hand in de hare genomen. Ik krijg geen orde in mijn gedachten. Schaamte en zin strijden met elkaar. Wij naderen de boerderij weer als Inge blijft staan. “Ben je eruit?” Ik ontken en deel de strijd in me. “Die twee zullen het niet eens worden. Je moet een keuze maken. Tot nu toe heb je de schaamte laten regeren. Wat heeft dat opgeleverd?
“Veel frustratie en eenzaamheid!” Inge kijkt mij aan, haar hoofd een beetje scheef: “Dus…?”
“Ja maar…dat is toch gek?” “Gek? Er zijn veel meer mensen met fantasieën. Heb je wel eens van SM gehoord?” “Juist dat maakt mij zo aan het twijfelen. Om je heen hoor je alleen maar dat je gek bent als je daar mee bezig bent.” “Men zegt zoveel zonder er iets van af te weten.
Weet je dat Ilse en Patrice ook aan SM doen? Vindt je hun gek?”
Dat wist ik niet. Uiteindelijk weet Inge mij te overtuigen dat het niet gek is wanneer mensen met elkaar spelen. “Wanneer alle partijen dat leuk vinden is er niets mis mee!” Ze loopt de tuin in mij alleen achterlatend. Tien minuten later volg ik haar.
De meiden stoppen met hun gesprek en kijken mij nieuwsgierig aan.
“Ik wil graag mijn fantasie werkelijkheid laten worden!” laat ik hun met zachte stem weten.
“Mooi zo!” zegt Ilse “Een verstandige beslissing! Betekent wel dat je vanaf nu doet wat wij wensen. Onze wens is jouw bevel! Begrepen!” Ze kijkt mij streng aan. Dit had ik niet verwacht. Ik zoek steun bij Inge. “Er wordt je wat gevraagd!” is haar reactie op mijn blik. Een sirene glimlach siert haar mond. Mijn blik gaat naar Patrice. Mijn oud buurmeisje kijkt schalks naar mij. Verlegen glimlacht ze. ”Ja!”mompel ik zachtjes, antwoord gevende op de vraag. “Ja Ilse, zul je bedoelen. Van nu af aan spreek je netjes met twee woorden. Ga daar staan!”
Ik ga op de aangewezen plek staan. De drie vrouwen komen om mij heen staan.
“Kleed je uit!” Dit bevel komt van Inge. Ik kijk haar verbouwereerd aan. Onverwachts voel ik een tik voor mijn kont. “Komt er nog wat van?” hoor ik Ilse achter me zeggen. Nerveus begin ik mij van mij kleren te ontdoen. Inge en Ilse kijken met spottende blik naar mij. Patrice heeft kleurtjes op haar wangen en kijkt toe. Even later sta ik in mijn onderbroek. “Heeft Inge gezegd dat je die aan mag houden?” Met schaamrood op de kaken trek ik mijn onderbroek uit.
“Is hij nog veel te klein voor om een onderbroek te dragen!” spot Inge. Ik hoor Patrice giechelen. Ilse loopt naar huis toe. Inge loopt keurend om mij heen. Ze streelt mijn billen en nodigt Patrice uit om het zelfde te doen. Patrice heeft duidelijk meer moeite met de situatie.
“Hoe voelt dat zo’n bloot jongetje aan te raken?” Patrice giechelt. Door het contact en de nabijheid van de beide meiden krijg ik een erectie. Inge neemt de kop van mijn penis tussen haar duim en wijsvinger. Ik begin te zuchten. “Kijk, om een man te controleren heb je alleen maar je duim en wijsvinger nodig. Of om hem bij zijn oren te pakken of om hem zo mak als een schaap te maken.” Ze laat me weer los. Ilse was terug gekomen en legt een schrijfblok en pen op de statafel neer. “Ga daar opschrijven welke fantasieën je hebt en schrijf er een opstel over van minimaal vier kantjes.
Ik ga aan de tafel staan en begin te schrijven.
“Ik ga even luiers halen, ben zo terug!” Ilse verdwijnt terwijl Inge en Patrice op het terras gaan zitten. Ze draaien de stoelen bij zodat ze mij beter kunnen gadeslaan.
Met trillende vingers noteer ik mijn fantasieën. Van door vrouwen gekleineerd worden, vernederd en gestraft. Dat ik naar billenkoek verlang. Ik schrijf een opstel over hoe ik een weeklang door mijn buurmeisje en haar vriendinnen wordt gedwongen in luiers te lopen en deze te gebruiken. Al schrijvend raak ik opgewonden en alle aspecten komen in mijn opstel voor. Ik ga zo in mijn verhaal op dat ik niet eens merk dat Inge alweer terug is. Dat merk ik pas na het neerleggen van de pen en opkijk. De dames zitten geamuseerd te kijken. Ze roepen mij bij hun. Met het schrijfblok in de hand en een half stijve pik loop ik naar hun toe. Voel mij opgelaten als een schooljongen die zijn opstel moet inleveren en weet dat de juf er commentaar op zal hebben. Ook het in mijn blootje zo voor de dames staan bevordert mijn gevoel van eigenwaarde niet.
“Lees maar voor!” Hakkelend en stotterend begin ik te lezen. “Met hoeveel iiii schrijf je ik?” onderbreekt Inge mij. “Met één i!” geef ik aan en kijk haar vragend aan. “Waarom zeg je dan íííík?” “Geef jij mij het schrijfblok maar. Jij bent nog te klein om goed te kunnen lezen.” Lachend wordt mij het schrijfblok afgenomen en begint Inge voor te lezen. Mijn verhaal zo voorgelezen te krijgen is best opwindend. Ik zie dat de meiden er ook van genieten. Als Inge klaar is kijken ze mij alle drie minzaam aan. Hun spottende blikken hebben plaats gemaakt voor een zachte lieve glimlach. Ilse neemt het woord. “Dank je voor je vertrouwen. Ik vind je opstel heel mooi en inspirerend. Geeft ons veel mogelijkheden. Ga eens op mijn voetenbankje zitten. Wij willen eerst even met je praten.” Gehoorzaam ga ik zitten. Dan vertelt zij soms aan gevuld door Patrice over hun relatie en hoe sm daar een onderdeel van is. Dat Inge ook dominante gevoelens heeft en soms meespeelt. De nadruk wordt op het woord spelen gelegd.
“Zo’n spel moet plezier zijn voor alle betrokkenen. Je moet dan ook aangeven wanneer het volgens jou over je grenzen gaat!” vult Inge aan.
De dames staan op. Inge aait door mijn haar. “Het wordt frisser en de zon gaat zo onder. Laten wij maar naar binnengaan.”