geschreven door: Peutertje
(Deel 1)
Mijn eerste ervaring met luiers overkwam me op ongeveer twaalfjarige leeftijd en zal ik niet licht vergeten. Ik begon net te ontdekken hoe fijn gevoel het gaf om te masturberen. Er was een Duits gezin een paar weken terug bij ons in de buurt komen wonen. Vader moeder en een jongen. Peter genaamd, binnen korte tijd waren wij beste maatjes geworden. Overal waar ik was, was Peter en andersom. Gekscherend werden we de siamese tweeling genoemd. Van zijn vader weet ik dat hij veel op reis is en zijn moeder is streng. Niet onaardig maar erg strikt. Het is wel een knappe vrouw net zo oud denk ik als mijn moeder heel goed verzorgd (mijn moeder ook trouwens) en ze mag me graag. Ondanks dat ze iets met een accent praat is het bijzonder goed te volgen wat ze vertelt en vooral wat ze bedoelt. Ze laat beslist niet met zich spotten. Er heerst bij Peter thuis ook een beetje andere cultuur. Peter is gehoorzaam en bijna op het enge af beleefd. Ik heb ervaren hoe dat komt. Ik heb aan den lijve meegemaakt hoe de opvatting van Peter's moeder is over ondeugend en ongehoorzaam zijn. Het wie niet luisteren wil moet maar voelen heb ik zeer strikt meegemaakt.
Het verhaal begint op een vrijdagmorgen. We kregen een telefoontje met de boodschap dat een broer van mijn vader onverwachts was overleden. En mijn ouders maakten plannen om af te reizen en dat er enige haast bij was laat zich raden natuurlijk. Ik moest gewoon naar school en zag een heerlijk weekend voor me. Geen ouders en een weekend het hele huis voor me alleen.
Dit liep allemaal heel anders. Mijn ouders vonden me niet 'volwassen' genoeg om een weekend op mezelf te passen. En ondanks mijn aandringen was er geen zicht op dat ik alleen thuis kon blijven. Ik moest maar een weekendje logeren gaan, bij Peter. Hier had ik ook wel vrede mee. Alles ging zo snel eigenlijk dat ik voor er goed en wel erg in had met mijn moeder bij Peter op de stoep stond. Koffertje mee met andere kleding en een toilettas. Het was totaal geen probleem om een weekend te logeren bij Peter. De moeder van Peter wreef me door mijn haar drukte me tegen haar aan. En ik rook de heerlijke parfum. Ik kreeg nog (ondanks mijn afweren) een kus van mijn moeder en de waarschuwing vooral 'lief' te zijn.
Onderhand door alle commotie was het tijd om naar school te gaan en Peter en ik liepen gezamenlijk, net als altijd eigenlijk naar school. Klaar om wat te leren en vooral om veel avonturen te beleven. Het werd niet echt een avonturentijd, het was zelfs saai. Maar goed, de laatste dag van de week en dan een heerlijk weekend in. Twee dagen geen school, dat is altijd een lekker vooruitzicht.
We waren na schooltijd nog wat aan het spelen en ineens raakte Peter helemaal buiten zinnen. Hij wilde naar huis, hij werd angstig en raakte in paniek. Ik snapte niet goed waarom. Op een rennen zette Peter het en ondanks dat ik best sportief ben had ik veel moeite om Peter bij te houden. Thuisgekomen beefde hij als een riet. We werden geroepen door zijn moeder en die was helemaal niet te spreken over ons gedrag.
"Peter," vroeg zijn moeder op dwingende manier en met Duits accent, "was hebben wir afgemacht?"
"Eerst thuiskomen en dan gaan spelen mama." Was het bedeesde antwoord van Peter.
Ik stond zo eens die hele voorstelling te bekijken en wist helemaal niet wat ik er van denken moest. Ik begreep wel dat Peter lichtelijk in de nesten zat. En ik kon niet begrijpen waarom, een half uurtje nu zoveel uitmaakte. Maar ik merkte wel een heel gespannen sfeer.
"Ga maar wieder met dier spel." Opgelucht haalde Peter adem. Ik proefde wel dat Peter doodsbenauwd voor zijn moeder.
En het hoe en waarom kwam heel snel. Ik snapte wel aan de reactie van Peter dat er met zijn moeder niet te spotten viel. Die middag verliep een beetje gespannen. Peter was uiterst gehoorzaam als zijn moeder alleen maar zuchtte keek Peter al verschrikt.
Tegen etenstijd kwam er een heerlijk geur uit de keuken en ik kreeg een verschrikkelijke honger. Een heerlijke lucht verspreidde zich door het huis. Peter werd door zijn moeder geroepen en net zoals ik verwachtte sprong hij op en gehoorzaamde direct. Iets wat ik niet gewend was en om te doen en om te zien. Ik grinnikte een beetje, ik bedacht wat zal mijn moeder schrikken als ik me zo zou gedragen. Om te plagen moest ik het toch maar eens doen.
Ik werd geroepen en moest mijn handen wassen en aanschuiven aan tafel. Peter's moeder had een heerlijk maal bereid. Het smaakte fantastisch. En onder het eten praatte ze en vroeg ons naar school en met interesse luisterde ze naar onze belevenissen. Ik paste er wel voor op om geen dingen te zeggen waar Peter mee in de problemen zou komen.
We moesten allebei helpen met afruimen en de vuile vaat in de afwasmachine zetten. Peter's moeder ging de krant uitspellen en wij mochten spelen op de slaapkamer van Peter. Voor dat ik er erg in had was het bedtijd. We moesten ons uitkleden en wassen, tanden poetsen de normale routine.
"Je moet je goed wassen," zei Peter, "ook je billen en je piemel." Ik dacht bij mezelf wat nou weer? Zal ik het nou beleven dat Peter wat met mijn piemel wil doen?
Dat was helemaal niet de bedoeling en ik kwam daar snel achter. Als kleine jongens werden we door de moeder van Peter gecheckt van top tot teen. Ik stond het met verbazing te bekijken. Peter zijn oren werden nagekeken, achter zijn oren, zijn voorhuidje van zijn piemel. Tussen zijn tenen hij kreeg een complimentje en toen was het mijn beurt. Ik had me ook goed gewassen volgens de moeder van Peter en gaf me een pets op mijn blote kont en ik kon verder mijn pyjama aandoen. Beneden mochten we nog even wat naar de tv te kijken we moesten plassen en werden naar boven gestuurd.
We stoeiden nog even en op bed lag ik te denken over de vreemde vrijdag. Ik verbaasde me over de gehoorzaamheid, de blinde gehoorzaamheid van mijn vriendje. Zijn angst om straf op te lopen. Ik raakte er van overtuigd dat er grappen te maken vielen met de moeder van Peter. Ik praatte nog wat met Peter tot dat de moeder van Peter van onder aan de trap riep dat het nu slaaptijd was geworden. En weer die gehoorzaamheid van Peter die me maande om stil te zijn en te gaan slapen. Met gemengde gevoelens viel ik in slaap. Er waren zoveel dingen gebeurt die me zo vreemd voorkwamen. En vooral die angst van Peter om iets verkeerd te doen. Ik werd eigenlijk wel benieuwd naar die straf. Die zou toch niet mis wezen bedacht ik me. Anders was Peter niet zo gehoorzaam als een knipmes. Dat vond ik wel vreemd allemaal.
Na een betrekkelijk onrustig nachtje te hebben geslapen werden we wakker gemaakt door de moeder van Peter en we moesten opschieten dan gingen we wat leuks doen zei ze. We maakten haast om als eerste onder de douche te komen en terwijl met zijn tweeën in de douche stonden haalde de moeder van Peter onze bedden af en hing deze te luchten over de reling van het trapgat.
"Opschieten jongens." Maande ze, en we maakten haast om ons aan te kleden. We maakten er een beetje competitie van. En bijna gelijk stormden we fris gedoucht de trap af en de keuken binnen. Daar was de tafel al gedekt en we werden heerlijk volgestopt met warme toast en vruchtensap. Jongens die nog in de groei zijn moeten goed eten. Vooral voedzaam was het motto. We kregen nog een paar taken te doen, we moesten gras maaien en wat boodschappen doen. En voor de rest een prettige ochtend en we gingen op het middageten af.
Tafel dekken en dat we aan tafel zaten en het eten werd opgediend verstijfde Peter. Hij keek vragend richting zijn moeder en die zei hem:
"Ik weet liebe jungen das dit nicht helemaal je smaak is." Peter haalde diep adem en toen ik kreeg opgediend liep het water me in de mond. Vis, heerlijk! Ik begon met smaak te eten en Peter zat bijna over te geven. Hij priegelde wat met zijn vork en probeerde een stukje te eten en het lukt hem gewoonweg niet. Ik schoof mijn bord naar hem toe en dankbaar begreep hij wat bedoeling was en hevelde snel de vis over op mijn bord.
Alleen pech voor Peter hij kreeg een nieuwe portie opgeschept van zijn moeder en nu bleef ze naast hem zitten om te kijken hoe Peter 'smulde' van zijn middageten. Het zweet brak Peter aan alle kanten uit en weer lukte het hem niet om de vis weg te krijgen.
"Ik heb geen honger meer mama." Probeerde Peter.
"Eet een flink stukje vis jungen. Ik weet dat Paul je vorige portie heeft opgegeten." Sprak zijn moeder dreigend, en ze wees op mij. Peter kon het niet helpen en zat lijkbleek naar de vis op zijn bord te kijken en het lukte hem niet om de vis naar binnen te werken.
"Je weet wat dit voor je betekent?" Bijna wanhopig probeerde Peter een stukje vis te kauwen en spuugde het weer uit.
"Nu is het over!" Sprak zijn moeder en stond op en trok Peter bijna van zijn stoel af.
"Baby's die nog met hun eten prieken en spelen, zich niet kunnen gedragen als grote jongens, moeten dat ook maar voelen." Peter werd huilend meegenomen naar boven en smeekte bijna om dit keer niet gestraft te worden. Zijn moeder wenkte me en zei
"Paul, kom jij meteen maar mee, dan zie je wat er met grote baby's gebeurt die niet braaf zijn." Met gemengde gevoelens liep ik mee en ik was zenuwachtig. Een benauwd gevoel gaf het me. Peter werd meegenomen naar zijn slaapkamer en hij moest zijn broek uitdoen. Hij huilde bijna en vroeg nogmaals om geen straf te krijgen. Zijn moeder liep onverstoorbaar naar de kledingkast van Peter en haalde er wat lappen uit en iets van plastic. Peter begon zacht te huilen en terwijl zijn moeder van de lappen iets op bed aan het vouwen was kon ik dat plastic ding zien. Met een schok realiseerde ik me dat zijn moeder een luier voor Peter aan het vouwen was. En dat plastic was een broekje die gebruikt worden bij baby's.
Ik begon te begrijpen wat de reden was van de absolute gehoorzaamheid van Peter. Dit was dus zijn straf. Het duizelde me enigszins en ik stond verstijfd te kijken hoe Peter moest komen liggen op bed. Hij werd bij zijn enkels beetgepakt en als toetje kreeg hij nog een paar flinke patsen voor zijn blote billen. Ze verkleurden zelfs naar rood...
"Dat krijg je ervan als je ongehoorzaam bent." Peter snikte en leek wel gebroken. Zijn moeder leek wel een dubbele luier om te spelden bij Peter en aan de routine te zien waarmee het gebeurde, gebeurde dit vaker. De plastic broek werd over zijn enkels geschoven en hij werd van bed getild en zijn broekje verder opgehaald. Hij zag er belachelijk uit. Een jongen van 12 en dan op deze manier te worden aangekleed. Zijn luier was zo dik dat zijn spijkerbroek er niet eens over heen kan bedacht ik me. Peter moest zich omdraaien en de moeder van Peter controleerde haar werkstukje en controleerde meteen of de luier strak omzat en alles van het plastic broekje over de luier zat.
"Zo." Zei zijn moeder, terwijl ze Peter even over zijn billen wreef. "Misschien doet mij wel meer pijn als jij, maar lieverdje ik doe dit voor je eigen bestwil." Ze wreef door Peter's haar en met haar zakdoek droogde ze zijn tranen. Bijna tegenstrijdig teder. Ik wist helemaal niet wat ik moest denken. Ik was zo verschrikkelijk ergens anders met mijn gedachten. Peter's moeder liep van de slaapkamer af en ik wilde een hoop vragen aan Peter maar het lukt me niet vanwege een droge mond. Ik begon te stotteren. Ik was verrast, geschrokken en ik had een verschrikkelijke medelijden met Peter.
Peter zat een beetje zacht na te snikken en met betraande ogen keek hij me aan. Ik stotterde iets van kan ik wat doen voor je? En Peter knikte zachtjes van nee.
"Ik hoop alleen dat dit tussen ons blijft". Ik knikte, het kwam niet eens in me op om hier over grappen te maken. Peter's moeder riep en zoals te verwachten viel maakte we haast om beneden te komen. Ik omdat ik beslist niet in de problemen wilde komen. En Peter omdat hij niet verder in de problemen wilde raken. En ondanks dat ik het niet wilde kon ik mijn ogen niet van Peter afhouden. Op de een of andere manier intrigeerde me die luier. Ik was me aan het voorstellen hoe dat moest voelen. Hoe dat moest wezen om op zo een manier straf te krijgen. Straf was voor mij trouwens helemaal iets waar ik niet kon putten uit eigen ervaring. Niet omdat ik zo een braaf boontje ben. Mijn ouders dreigen wel eens met straf maar puntje bij paaltje, heb ik nog nooit straf gehad. Ik had daar vreselijke ideeën over. En wat ik nu zag, dat was erger dan ik me ooit kon voorstellen.
De luier zat strak en dik om het lijf van Peter heen. En vooral die plastic broek was een vreemd gezicht.
"Zo jongen." Knikte de moeder van Peter, terwijl ze haar zoon aankeek. "Voorlopig blijf je even de baby tot je weer volwassener wordt."
"Ja mama." Was het zachte antwoord van Peter.
"Gaan jullie maar spelen." Ik keek Peter aan en Peter wenkte om naar de bank te gaan en een beetje tv te kijken. Ik kon mijn ogen niet van de luier afhouden. En plots werd ik geroepen! Paul, ik was verbaasd over me eigen reactiesnelheid. Je moet nog even terug naar de winkel, ik vind het heel naar maar ik ben wat vergeten, wil jij dat even halen? Met een zucht van verlichting en superbeleefd antwoordde ik dat het geen helemaal geen probleem voor me was, om even een boodschap te doen.
Ik wilde wel even weg, de sfeer was gespannen ik wist niet hoe ik het aan moest pakken met Peter. Ik wilde wel normaal doen en niet op zijn luier letten. Alleen het lukte niet. Die luier heeft me daar een aantrekkingskracht op mijn ogen. Ik kan me geen voorstelling maken hoe dat aan moest voelen. Ik vond het wel even lekker buiten. Het waaide flink en het leek net of mijn gedachten wegwaaiden met de wind. Ik deed de boodschappen die me waren opgegeven en weer terug naar huis. Daar aangekomen werd er door Peter opengedaan en weer ondanks dat ik het niet wilde viel mijn blik meteen weer op de onmogelijk dikke luier. Ik vroeg me af hoe vreemd dat wel niet moest zitten tussen je benen en zo.
Ik kreeg een complimentje omdat ik snel terug was gekomen en de goede boodschappen had gedaan. Peter was ondertussen naar zijn kamer geslopen en in zijn kledingkast aan het zoeken naar een broek. Ondanks dat er nu dan een broek over heen zat viel het me nog op, je zag zo duidelijk de contouren van de luier.
De middag verliep natuurlijk ook heel anders dan we ons beiden voorgesteld hadden. We wilden naar buiten, we wilden nog naar de bioscoop. Maar ik kon heel goed begrijpen dat Peter aan heel iets anders dacht. Iedere stap die hij zette leek er net of er een kussentje op zijn billen was geplakt dat doorliep tussen zijn benen naar voren richting buik. En in principe is dit ergens ook zo.
En dat viel me nu op, het broekje leek wel wat te kraken ook. Kraken is misschien iets overdreven maar je hoorde duidelijk geritsel. En als je wilde of niet je werd toch naar die luier getrokken met je ogen. Peter leek onderhand wat minder overstuur. En ik durfde wat meer te vragen. Ik vroeg of dit een 'normale' straf was. En Peter antwoordde:
"Voor mij wel." Ik knikte maar wat en werd verschrikkelijk nieuwsgierig wat er nu moest gebeuren als hij moest plassen, offeeehhhhhhhh nog erger. Peter draaide er niet om heen en zei dat daar de luier voor was. Ik rilde een beetje bij de gedachte.
We waren wat aan het lezen en de luier van Peter begon me zelfs wat minder op te vallen. Ineens gaf Peter me een zet en al gauw waren we in een wild stoeipartijtje verwikkeld. En ik had de kans om duidelijk bij Peter voelen hoe dik zijn luier wel niet was. Ik voelde niet eens waar zijn bilnaad was. Door het stoeien begon ik aandrang te krijgen om te plassen en Peter had dat ook want hij stond op en ging een beetje wijdbeens staan en kleurde tot diep in zijn nek en haalde hulpeloos zijn schouders op. Ik wist en Peter wist dat we allebei wisten dat hij in zijn broek stond te plassen.
Het stoeipartijtje had de aandacht gewekt van Peter's moeder gewekt en door alle tumult die we maakten hadden we niet gemerkt dat ze Peter's kamertje was binnengeslopen. Ze riep Peter en verkrampt liep hij op zijn moeder af.
"Hoe is met mijn baby's luier?" Peter stond zoals te verwachten viel zeer ongelukkig te kijken. Zijn moeder liep op Peter af en voelde bij Peter aan de voorkant van zijn broek.
"Ik denk dat het tijd is om de luier wat strakker aan te zetten." Peter moest uit zijn broek stappen en kreeg meteen het leuke bericht dat hij maar beter in zijn luier kon rondlopen. Anders werden zijn broeken zo uit model getrokken. Ik weet wel een andere oplossing, zei zijn moeder. Ondertussen ging zijn plastic broekje naar beneden en ik zag nu dat de luier zwaar tussen de benen van Peter hing. De veiligheidsspelden werden stuk voor stuk losgemaakt en de luier strak getrokken en daarna gingen de spelden weer stuk voor stuk op zijn plaats. Een voor een! En het plastic broekje werd weer op zijn plaats gehesen.
Peter moest zijn trui uitdoen en Peter's moeder haalde uit de kleerkast van Peter een soort van T-shirt leek het wel. Alleen er zaten aan de onderkant grote flappen. Tranen schoten bij Peter in zijn ogen en hij smeekt bijna.
"Alstublieft niet mijn luierpakje". Peter's moeder leek het helemaal niet op te merken en zonder al teveel op het gejammer van Peter te letten en tikte hem tegen de binnenkant van zijn benen. Voor Peter een teken om wijdbeens te gaan staan. Helaas was de behandeling nog niet helemaal klaar want ze rolde een soort van panty uit waar Peter in moest stappen. En toen ik goed keek was het geen panty maar een maillot. Hij kreeg er zelfs bretels bij aan. Zijn trui werd weer aangedaan en Peter's liep de kamer af en Peter stond daar met een verschrikkelijke dikke kont. En met geen mogelijkheid kon hij verbergen dat hij een luier om zijn billen had.
Peter wist niet goed wat te doen. Ik kon me voorstellen dat hij zich zeer ongelukkig voelde. En ik kon er niets aandoen. Die luier intrigeerde me. Ik wilde weten hoe dat aanvoelde en Peter wilde daar niets over zeggen. Het liefst wilde hij dat ik gewoon deed en helemaal niet op zijn luier lette. En dat was voor mij een onmogelijke opgave. Die luiers was zo heel duidelijk aanwezig. Het was voor ons beiden een nare situatie. Peter schaamde zich rot en ik wilde gewoon doen. Maar dan merk je weer dat, dat juist zo heel erg overdreven gaat. Het gaat zo verkrampt. Je kunt niet net doen of je niets merkt. Daar ritselde zijn plastic broek te erg voor en was zijn luier te dik. Ik had al verscheidene keren op de klok gekeken maar het schoot allemaal niet op. En wat we beiden probeerden om de spanning weg te nemen, het lukt niet. Integendeel zelfs, door dat verkrampte gedoe leek het er eerder op dat de spanning alleen maar werd opgevoerd. Gelukkig werden we geroepen en dat we beneden kwamen kregen we allebei wat te drinken. En mochten op de bank naar de tv kijken. Het leidde heel erg af. Peter had even geen tijd om na te denken in wat voor een situatie hij zat. En ik moest naar wat anders kijken dan die dikke luier.
De tijd ging nu heel wat sneller en loep naar etenstijd toe. Ik rook een verschrikkelijke lucht. Een lucht die ik niet goed kon onderbrengen en keek eens verwonderd naar Peter.
"Hij zal toch niet met een volle luier zitten?" Vroeg ik me af. Maar de lucht kwam uit de keuken en ik werd me er goed van bewust dat ik nu wel eens in de narigheid terecht zou kunnen komen. Want het leek erop dat de moeder van Peter kippenlevers aan het bakken was.
"Het water loopt me in de mond." Zei Peter met een verlekkerd gezicht. "Kippenlevertjes gaan we eten denk ik zomaar.". De angst sloeg bij mij ineens erg toe. Kippenlevertjes vind ik helemaal niet lekker. En dat is licht uitgedrukt, ik walg daarvan. Ik maakte me vreselijke zorgen. Ik zou toch niet straf oplopen. Ik zag mezelf ook al met een luier om. Een angstbeeld doemde op. De tv interesseerde me niet erg meer. Ik kon dat angstbeeld maar niet kwijt raken. Peter's moeder kwam de kamer weer binnen en begon te tafel te dekken. En onbewust was ik aan het aftellen. Ik maakte me zorgen.
We werden geroepen en Peter moest bij zijn moeder komen en ze controleerde of zijn luier nog omzat. Het luierpakje werd losgemaakt en er werd even bij hem aan de binnenkant van zijn plastic broekje gevoeld of de luier nog strak genoeg omzat. Met een tevreden gezicht drukte zijn moeder het pakje weer dicht en we moesten onze handen gaan wassen en aan tafel gaan zitten. Peter zat verheerlijkt te kijken en verheugde zich op het gerecht en ik bad in stilte. Het mocht alles zijn maar alsjeblieft maar geen kippenlever. Daar kwam zijn moeder uit de keuken met een dampende pan en de geur?
Verschrikkelijk, wat vies! De pan werd op tafel gezet mijn bord werd gepakt en kreeg een verschrikkelijk grote hoop 'derrie' op mijn bord. Ik zat bijna te kokhalzen. En zoals dat verging met de vis was het nu andersom. De tranen schoten in mijn ogen en ik zat een beetje te prikken maar ik kon het niet in mijn mond krijgen. Peter keek me aan en voelde dat het helemaal mis ging.
"Proberen Paul," moedigde hij aan, "anders zit je in de problemen." Ik keek hulpeloos naar Peter en hij schoof zijn bord naar me toe. Ik begreep de bedoeling en dankbaar hevelde ik mijn portie over. En net op het moment dat ik met de laatste lepel bezig was kam Peter's moeder binnen.
"Was zie ich?" Dreigend keek ze me aan. "Opeten jungen." Zei ze. En wat ik probeerde, het lukte niet. Met een laatste wanhopige poging probeerde ik wat in mijn mond te krijgen, maar ik spuugde het tegelijk weer uit. Ik kon het niet verdragen.
"Ik merk dat ik met twee babies zit opgescheept? Gelukkig heb ik genoeg luiers voor jullie." Ze liep naar me toe hielp me een beetje hardhandig uit mijn stoel en ik voelde dat mijn lot bezegeld was. Ik moest haar een handje geven en ze nam me mee naar boven naar Peter's slaapkamer. Precies zo zoals ik eerder die middag had zien gebeuren met Peter. Ik liep als in een roes mee. Ik had een verschrikkelijke droge mond en ik voelde mijn hart bij mijn slapen flink tekeer gaan. Ik werd naast het bed van Peter gezet en ik moest me uitkleden. Terwijl zijn moeder naar de beruchte kast liep stond ik te treuzelen. Ik kon niet eens mijn broek los krijgen. Zo zenuwachtig was ik. Ik zag dat zijn moeder een pakket luiers aan het vouwen was en maande me om op te schieten.
Het duurde duidelijk te lang en onder gemopper werd ik uitgekleed. Ik werd angstig en gilde bijna dat ik het wel zou zeggen tegen mijn moeder.
"Das moest dich vooral doen. Dir mami heeft al gevraagd aan mir waar ze luiers kan kopen." Ze keek triomfantelijk en ik kon niets meer uitbrengen. Ik stond voor haar in mijn blootje en een flinke pets op mijn billen maakte me duidelijk dat er even niet te spotten viel. Ik ging op bed liggen en voelde hoe ze mijn enkels beetpakte en ik werd opgetild. De greep was zeer krachtig en spartelen had helemaal geen zin. De luier werd onder me geschoven en mijn billen werden van een laag poeder voorzien en zalf. Ik werd neergelaten en benen uit elkaar geduwd. En nu was de voorkant aan de beurt. Ik voelde hoe mijn ballen en liezen in de luierzalf gezet. De luier werd tussen mijn doorgetrokken en vastgezet met 4 spelden. Het voelde allemaal zeer strak aan. En ik voelde hoe er een plastic broekje over mij enkels werd getrokken. Ik werd opgetild en op mijn benen gezet en voelde heel duidelijk hoe dik de luier zat tussen mijn benen.
Het broekje werd opgehaald en ik voelde heel duidelijk het strakke beenelastiek van het broekje. Er werd gecontroleerd of de luier goed onder het broekje zat en ik keek naar beneden en toen pas viel het me op dat het broekje een babyprint had.
"Zo laat me je eens goed bekijken." Ik moest een rondje draaien en tevreden bekeek de moeder van Peter het resultaat. Ik was er nog niet helemaal want ik moest mijn armen uitsteken en voor het goed tot me doordrong was de moeder van Peter bezig om de drukkertjes in mijn kruis vast te maken. Ik had dus ook een luierpakje aan.
"Waag het niet om aan je luier te komen." En om nog een keertje extra te benadrukken waar ik niet aan mocht komen streek ze me over de voorkant van de luier. Het voelde allemaal vreselijk dubbel! Ik mocht zelf mijn truitje aantrekken. En ik kon weer naar mee naar beneden. Ik voelde met lopen heel duidelijk de luier tussen mijn benen zitten en het hinderde me een beetje met lopen. Ik voelde me zielig maar vooral belachelijk. Beneden mocht ik naast Peter op de bank gaan zitten en die keek me aan en wist hoe ik me voelde.
"Nu weet je hoe dat aanvoelt een luier." Peter zei dit op een toon zonder spot of hoon. Maar iedere beweging die ik maakte werd ik eraan herinnerd dat ik een luier om had. Niet alleen het gevoel om mijn billen en tussen mijn benen. Maar ik het geritsel van het plastic broekje. Ik knikte en stilletjes gaf ik als antwoord dat ik dat nu wel wist. Peter's moeder kwam naar beneden en keek ons aan en zei:
"Jungens die zich als baby gedragen moeten ook zo maar aangekleed worden." En verder werden er helemaal geen woorden aan vuil gemaakt. We kregen wat drinken en over de luier werd helemaal niet gesproken. We wilden naar boven om wat te spelen. Maar misschien vooral omdat we daar een beetje in beschut terrein waren.
"Jungens," waarschuwde Peter's moeder, "niet spelen met jezelf of met elkaar. Laat ik dat niet merken". Dat waren helemaal niet van plan. Maar we waren ons wel goed bewust dat we beter niet verder in de narigheid terecht konden komen. Het was een opluchting om weer oven te wezen, zonder de priemende blikken van Peter's moeder. Boven waren we een beetje aan het lezen en verder helemaal niets bijzonders. We zaten allebei in hetzelfde schuitje. En zowel ikzelf als Peter voelden ons niet helemaal lekker. Ik moest zelfs een beetje wijdbeens zitten vanwege de dikte van de luier.
We hoorden de voetstappen van Peter's moeder en ze riep me. Onderhand was ik 'handtam' geworden en liep een beetje beschaamd op haar af. Er werd aan de luier gevoeld of deze nog droog was en ik kreeg een dik compliment. Ik wilde weglopen maar dat was niet de bedoeling. Mijn luierpakje werd losgemaakt en het luierbroekje ging naar beneden en de luier werd strakker vastgezet. Ondanks dat ik nog niet lang de luier om mijn billen had zitten was deze wat ruimer gaan zitten. Zonder verdere opmerkingen werd mijn luier weer goed strak vastgezet. Peter keek me aan en hij knikte naar me als een soort van verstandhouding. Mijn plastic broekje ging omhoog en het pakje werd dichtgemaakt. Ik voelde nog even de handen van Peter's moeder over mijn geluierde billen en ze controleerde weer of het broekje goed over de luier zat. Ik kreeg er een tikje tegen en kon weer doorgaan met dat waar ik mee bezig was.
Ik pakte een boekje uit Peter's boekenkast en ging op mijn buik op de grond liggen lezen. Ongemerkt was Peter naast me komen liggen en beiden waren we aan het lazen uit hetzelfde boekje. Vreemd gezegd misschien maar ik werd overdekt door een gevoel van rust. De luier vond ik niet echt onprettig zitten en voor we er erg in hadden was er meer als een uur verstreken. We werden geroepen en moesten beneden komen. Blijkbaar vertrouwde de moeder van Peter de hele situatie niet zo en had ze ons liever in de woonkamer zodat ze makkelijk een oogje op ons kon houden. De televisie werd aangezet en we gingen tv kijken. Alleen er was gewoon niets aan en verveeld zaten we op de bank.
Jungens zei Peter's moeder we gaan een parteitje sjoelen. Ik had nooit gedacht en durven dromen dat dit zo leuk kon wezen en we waren helemaal in de wedstrijd. Het gevoel van de luier hinderde me helemaal niet integendeel. Als je staat voel je duidelijk de luier tussen je benen zitten en met het draaien van je lichaam voel je iedere keer dat je een heerlijk gevoel bij je onderbuik hebt. En soms liepen we een knuffel op. Al met al een zeer genoeglijk avondje. En het onvermijdelijke kwam natuurlijk ook het voelen van een aandrang om te plassen. Ik begon een beetje onrustig te worden en ik kon het gewoon niet meer ophouden. Peter stond te kijken hoe ik probeerde mijn plas in te houden en ik voelde zelfs mijn nieren opgezwollen raken. Ik wilde koste ten koste niet in de luier plassen. Maar hoe meer ik hier aan dacht des te groter werd de aandrang. Toen er nog een glas cola werd geserveerd kon ik niets anders doen dan in mijn broek plassen.
Ik stond een beetje wijdbeens en probeerde me ongemerkt te ontspannen maar dit werd opgemerkt door de moeder van Peter. Ze streek me door mijn haar en zei tegen me dat ik een 'Liebe Jüngen' was. Ik voelde de warme plas in de luier stromen. Eerst een beetje aarzelend maar kort hierop een flinke straal. Met opluchting voelde ik me weer ontspannen worden. En waar ik bang voor was bleef achterwege. Ik had gedacht dat zullen wel vervelende opmerkingen worden.
"Maar goed dat je een luier draagt." Deze opmerkingen waar ik ook niet echt op zat te wachten werden me bespaard. Maar ik zag aan Peter's gezicht dat hij dondersgoed wist dat ik net als hij met een natte luier omliep.
Peter's moeder keek op de klok en zei dat hij zo een beetje bedtijd was voor kleine jongens en ik keek ook en het was ver over negenen. We moesten de sjoelbak opruimen en de tafel terugzetten en zo. Ongemerkt raakten we in een stoeipartijtje terecht we lagen over de grond te rollen en toen ik het hele gewicht van Peter over me heen voelde en natuurlijk in mijn luierstreek kon ik het niet helpen dat ik een beetje opgewonden begon te worden. Een teken voor de moeder van Peter om ons uit elkaar te halen.
We moesten mee naar boven en terwijl we in de badkamer onze tanden moesten poetsen werd door Peter's moeder twee luier pakketten klaar gelegd. Als eerste was Peter aan de beurt en hij ging op zijn bed liggen. Toen ik hem aankeek werd hij zenuwachtig en kleurde tot diep in zijn nek. En weer net zo als ik de eerste keer heb gezien was Peter verschrikkelijk zenuwachtig. Niet omdat hij een luier om kreeg maar omdat zijn luier werd verschoond. Ik wist echt niet wat ik moest denken van de situatie. En het begon ook een beetje tot me door te dringen dat ik ook een natte luier aan had die hoogstwaarschijnlijk verschoond zou worden. Ik voelde me behoorlijk zenuwachtig worden en kreeg het koud en warm tegelijk.
Het verschoningsritueel gebeurde snel en geroutineerd. Ik zag hoe het luierpakje werd losgemaakt hoe het plastic broekje werd uitgetrokken en de luier werd losgemaakt. Zijn enkels werden beetgepakt en zijn billen gingen van de luier af. De luier werd onder zijn billen weggetrokken en Peter lag met zijn handen voor zijn ogen het hele gebeuren te ondergaan. Een soort van struisvogelpolitiek leek wel. Peter voelde ik denken: 'ik zie jou niet, dus jij ziet mij niet'. Helaas voor Peter was daar geen sprake van. Ik voelde van zenuwachtigheid een plasje opkomen en ongemerkt liet ik het lopen. Het hele gebeuren verliep eigenlijk in stilte. Peter's moeder praatte niet en Peter evenmin. En ik wist niet wat ik zeggen moest.
Peter werd aangekleed en toen was het mijn beurt. En net zoals Peter verschoond werd gebeurde het bij mij ook. Alleen met dit verschil Peter's moeder vertelde allerlei lieve woordjes tegen me onder het verschonen. Ik voelde hoe er een dikkere luier werd vastgemaakt bij me en amper kon ik mijn knieën bij elkaar krijgen. Peter's moeder liep naar de kledingkast en haalde er twee pyjama's uit. Alleen met dit verschil er zaten en voetjes aan! Peter werd als eerste in zijn pyjama geholpen e een betere beschrijving als een soort van overall kan ik niet geven. Wel een soort van overall met een beetje vreemde sluiting namelijk op je rug. Dus je kunt wel begrijpen dat je onmogelijk de pyjama zelf uit kon krijgen. Ik was de volgende voor een pyjama en dat de sluiting op de rug werd dichtgemaakt sloot het strak aan. En helemaal was duidelijk de vorm van de luier te zien. We kregen allebei een nachtzoen en moesten naar bed. Ik liep langs een spiegel en duidelijk kon ik mijn verdikte achterkant zien. Het was een stom gezicht en zo voelde ik me ook.
We werden nog ingestopt en we werden alleen gelaten. Peter in zijn bed en ik in mijn slaapzak. Het voelde allemaal erg vreemd. Een pyjama die strak aansloot om mijn lijf. En vooral die luier met toebehoren zeg maar. Het voelde enorm dik aan. Mijn benen kon ik niet goed sluiten en zodoende was ik een beetje gedwongen om op mijn rug wijdbeens te liggen. En het onvermijdelijke ik voelde een plasje opkomen. En hoe meer ik aan dit ongemak dacht des te erger de aandrang. Ik knapte haast zo een gevoel had en ik werd er onrustig van.
"Is er wat?" Hoorde ik vragen en benepen gaf ik als antwoord dat ik moest plassen; "WAT NU?" Peter zei niets en ik begon onrustig te draaien en te snikken. Het werd me allemaal iets teveel.
Je moet je omdraaien op je buik en op je handen en knieën gaan zitten en je blaas ontspannen. Dan kan ik het makkelijkst in mijn luier plassen, je kunt toch niet naar het toilet. Ik probeerde te doen wat Peter me zei. Ik draaide me op mijn buik en probeerde op handen en knieën te gaan zitten en na wat gestuntel en een keer vallen lukt dat dan eindelijk.
Ik probeerde me te ontspannen en eindelijk voelde ik hoe mijn blaas zich begon te ontspannen eerst een paar druppeltjes urine en niet kort hierop leegde mijn hele blaas zich in de luier. Ik voelde een aangename warmte bij mijn luierstreek opkomen. Peter vertelde me blijf even zo staan zodat je luier je hele plas goed kunt opnemen. Anders heb je kans dat je gaat lekken. Ik bleef zo even in deze houding zitten en kon voelen dat de luier zijn best deed om de hele plas op te nemen. En opgelucht voelde ik me op mijn buik zakken. Met een vreemde wel aangename warmte aan mijn billen. Ik viel in slaap maar echt lekker slapen ging niet. Ik maakte zorgen over de volgende ochtend. Hoe moest ik dat verklaren die natte luier.
Vroeg was ik al wakker. Terwijl ik Peter rustig en regelmatig hoorde ademhalen lag ik een beetje onrustig te woelen in de slaapzak en weer voelde ik aandrang om te plassen. Net zo als eerder draaide ik me op mijn buik ging op handen en knieën zitten en liet mijn plasje gaan. En anders dan de vorige keer ging ik niet liggen maar staan. Ik voelde nu duidelijk de natte luier om me heen zitten en het begon een beetje onaangenaam te worden de luier hing zwaar tussen mijn benen en ik had het gevoel of de luier wilde gaan afzakken. Ik stapte weer terug in de slaapzak en doezelde nog een beetje na. En net op het moment dat ik slaap begon te krijgen kwam Peter's moeder de slaapkamer in.
Ze deed de gordijnen open. Ik was al wakker maar Peter bleef nog rustig doorslapen. De moeder van Peter kwam naar mijn slaapzak ritste deze open en gebaarde me op te staan waar ze voelde aan mijn luier.
"So mijn lieber schat, hest du fijn geslapen"? En onder tussen maakte ze de rugsluiting los van de pyjama en maakte het luier pakje los. Ik hoopte stilletjes dat de luier uitging. Maar de luier werd alleen wat strakker aangespeld. Het oncomfortabele was weg maar de schaamte van de natte luier bleef.
"Maar goed dat je een dikke nachtluier aan hebt gehad anders was je wakker geworden in een zwembad." Grinnikte ze een beetje. Ik had het gevoel of mijn hoofd in brand stond. Hierna maakte ze Peter wakker en hetzelfde ritueel gebeurde. Pyjama los luierpakje los en de luier wat strakker. We moesten in de badkamer onze handen wassen en mee naar beneden voor ons ontbijt.
(Deel 1)
Mijn eerste ervaring met luiers overkwam me op ongeveer twaalfjarige leeftijd en zal ik niet licht vergeten. Ik begon net te ontdekken hoe fijn gevoel het gaf om te masturberen. Er was een Duits gezin een paar weken terug bij ons in de buurt komen wonen. Vader moeder en een jongen. Peter genaamd, binnen korte tijd waren wij beste maatjes geworden. Overal waar ik was, was Peter en andersom. Gekscherend werden we de siamese tweeling genoemd. Van zijn vader weet ik dat hij veel op reis is en zijn moeder is streng. Niet onaardig maar erg strikt. Het is wel een knappe vrouw net zo oud denk ik als mijn moeder heel goed verzorgd (mijn moeder ook trouwens) en ze mag me graag. Ondanks dat ze iets met een accent praat is het bijzonder goed te volgen wat ze vertelt en vooral wat ze bedoelt. Ze laat beslist niet met zich spotten. Er heerst bij Peter thuis ook een beetje andere cultuur. Peter is gehoorzaam en bijna op het enge af beleefd. Ik heb ervaren hoe dat komt. Ik heb aan den lijve meegemaakt hoe de opvatting van Peter's moeder is over ondeugend en ongehoorzaam zijn. Het wie niet luisteren wil moet maar voelen heb ik zeer strikt meegemaakt.
Het verhaal begint op een vrijdagmorgen. We kregen een telefoontje met de boodschap dat een broer van mijn vader onverwachts was overleden. En mijn ouders maakten plannen om af te reizen en dat er enige haast bij was laat zich raden natuurlijk. Ik moest gewoon naar school en zag een heerlijk weekend voor me. Geen ouders en een weekend het hele huis voor me alleen.
Dit liep allemaal heel anders. Mijn ouders vonden me niet 'volwassen' genoeg om een weekend op mezelf te passen. En ondanks mijn aandringen was er geen zicht op dat ik alleen thuis kon blijven. Ik moest maar een weekendje logeren gaan, bij Peter. Hier had ik ook wel vrede mee. Alles ging zo snel eigenlijk dat ik voor er goed en wel erg in had met mijn moeder bij Peter op de stoep stond. Koffertje mee met andere kleding en een toilettas. Het was totaal geen probleem om een weekend te logeren bij Peter. De moeder van Peter wreef me door mijn haar drukte me tegen haar aan. En ik rook de heerlijke parfum. Ik kreeg nog (ondanks mijn afweren) een kus van mijn moeder en de waarschuwing vooral 'lief' te zijn.
Onderhand door alle commotie was het tijd om naar school te gaan en Peter en ik liepen gezamenlijk, net als altijd eigenlijk naar school. Klaar om wat te leren en vooral om veel avonturen te beleven. Het werd niet echt een avonturentijd, het was zelfs saai. Maar goed, de laatste dag van de week en dan een heerlijk weekend in. Twee dagen geen school, dat is altijd een lekker vooruitzicht.
We waren na schooltijd nog wat aan het spelen en ineens raakte Peter helemaal buiten zinnen. Hij wilde naar huis, hij werd angstig en raakte in paniek. Ik snapte niet goed waarom. Op een rennen zette Peter het en ondanks dat ik best sportief ben had ik veel moeite om Peter bij te houden. Thuisgekomen beefde hij als een riet. We werden geroepen door zijn moeder en die was helemaal niet te spreken over ons gedrag.
"Peter," vroeg zijn moeder op dwingende manier en met Duits accent, "was hebben wir afgemacht?"
"Eerst thuiskomen en dan gaan spelen mama." Was het bedeesde antwoord van Peter.
Ik stond zo eens die hele voorstelling te bekijken en wist helemaal niet wat ik er van denken moest. Ik begreep wel dat Peter lichtelijk in de nesten zat. En ik kon niet begrijpen waarom, een half uurtje nu zoveel uitmaakte. Maar ik merkte wel een heel gespannen sfeer.
"Ga maar wieder met dier spel." Opgelucht haalde Peter adem. Ik proefde wel dat Peter doodsbenauwd voor zijn moeder.
En het hoe en waarom kwam heel snel. Ik snapte wel aan de reactie van Peter dat er met zijn moeder niet te spotten viel. Die middag verliep een beetje gespannen. Peter was uiterst gehoorzaam als zijn moeder alleen maar zuchtte keek Peter al verschrikt.
Tegen etenstijd kwam er een heerlijk geur uit de keuken en ik kreeg een verschrikkelijke honger. Een heerlijke lucht verspreidde zich door het huis. Peter werd door zijn moeder geroepen en net zoals ik verwachtte sprong hij op en gehoorzaamde direct. Iets wat ik niet gewend was en om te doen en om te zien. Ik grinnikte een beetje, ik bedacht wat zal mijn moeder schrikken als ik me zo zou gedragen. Om te plagen moest ik het toch maar eens doen.
Ik werd geroepen en moest mijn handen wassen en aanschuiven aan tafel. Peter's moeder had een heerlijk maal bereid. Het smaakte fantastisch. En onder het eten praatte ze en vroeg ons naar school en met interesse luisterde ze naar onze belevenissen. Ik paste er wel voor op om geen dingen te zeggen waar Peter mee in de problemen zou komen.
We moesten allebei helpen met afruimen en de vuile vaat in de afwasmachine zetten. Peter's moeder ging de krant uitspellen en wij mochten spelen op de slaapkamer van Peter. Voor dat ik er erg in had was het bedtijd. We moesten ons uitkleden en wassen, tanden poetsen de normale routine.
"Je moet je goed wassen," zei Peter, "ook je billen en je piemel." Ik dacht bij mezelf wat nou weer? Zal ik het nou beleven dat Peter wat met mijn piemel wil doen?
Dat was helemaal niet de bedoeling en ik kwam daar snel achter. Als kleine jongens werden we door de moeder van Peter gecheckt van top tot teen. Ik stond het met verbazing te bekijken. Peter zijn oren werden nagekeken, achter zijn oren, zijn voorhuidje van zijn piemel. Tussen zijn tenen hij kreeg een complimentje en toen was het mijn beurt. Ik had me ook goed gewassen volgens de moeder van Peter en gaf me een pets op mijn blote kont en ik kon verder mijn pyjama aandoen. Beneden mochten we nog even wat naar de tv te kijken we moesten plassen en werden naar boven gestuurd.
We stoeiden nog even en op bed lag ik te denken over de vreemde vrijdag. Ik verbaasde me over de gehoorzaamheid, de blinde gehoorzaamheid van mijn vriendje. Zijn angst om straf op te lopen. Ik raakte er van overtuigd dat er grappen te maken vielen met de moeder van Peter. Ik praatte nog wat met Peter tot dat de moeder van Peter van onder aan de trap riep dat het nu slaaptijd was geworden. En weer die gehoorzaamheid van Peter die me maande om stil te zijn en te gaan slapen. Met gemengde gevoelens viel ik in slaap. Er waren zoveel dingen gebeurt die me zo vreemd voorkwamen. En vooral die angst van Peter om iets verkeerd te doen. Ik werd eigenlijk wel benieuwd naar die straf. Die zou toch niet mis wezen bedacht ik me. Anders was Peter niet zo gehoorzaam als een knipmes. Dat vond ik wel vreemd allemaal.
Na een betrekkelijk onrustig nachtje te hebben geslapen werden we wakker gemaakt door de moeder van Peter en we moesten opschieten dan gingen we wat leuks doen zei ze. We maakten haast om als eerste onder de douche te komen en terwijl met zijn tweeën in de douche stonden haalde de moeder van Peter onze bedden af en hing deze te luchten over de reling van het trapgat.
"Opschieten jongens." Maande ze, en we maakten haast om ons aan te kleden. We maakten er een beetje competitie van. En bijna gelijk stormden we fris gedoucht de trap af en de keuken binnen. Daar was de tafel al gedekt en we werden heerlijk volgestopt met warme toast en vruchtensap. Jongens die nog in de groei zijn moeten goed eten. Vooral voedzaam was het motto. We kregen nog een paar taken te doen, we moesten gras maaien en wat boodschappen doen. En voor de rest een prettige ochtend en we gingen op het middageten af.
Tafel dekken en dat we aan tafel zaten en het eten werd opgediend verstijfde Peter. Hij keek vragend richting zijn moeder en die zei hem:
"Ik weet liebe jungen das dit nicht helemaal je smaak is." Peter haalde diep adem en toen ik kreeg opgediend liep het water me in de mond. Vis, heerlijk! Ik begon met smaak te eten en Peter zat bijna over te geven. Hij priegelde wat met zijn vork en probeerde een stukje te eten en het lukt hem gewoonweg niet. Ik schoof mijn bord naar hem toe en dankbaar begreep hij wat bedoeling was en hevelde snel de vis over op mijn bord.
Alleen pech voor Peter hij kreeg een nieuwe portie opgeschept van zijn moeder en nu bleef ze naast hem zitten om te kijken hoe Peter 'smulde' van zijn middageten. Het zweet brak Peter aan alle kanten uit en weer lukte het hem niet om de vis weg te krijgen.
"Ik heb geen honger meer mama." Probeerde Peter.
"Eet een flink stukje vis jungen. Ik weet dat Paul je vorige portie heeft opgegeten." Sprak zijn moeder dreigend, en ze wees op mij. Peter kon het niet helpen en zat lijkbleek naar de vis op zijn bord te kijken en het lukte hem niet om de vis naar binnen te werken.
"Je weet wat dit voor je betekent?" Bijna wanhopig probeerde Peter een stukje vis te kauwen en spuugde het weer uit.
"Nu is het over!" Sprak zijn moeder en stond op en trok Peter bijna van zijn stoel af.
"Baby's die nog met hun eten prieken en spelen, zich niet kunnen gedragen als grote jongens, moeten dat ook maar voelen." Peter werd huilend meegenomen naar boven en smeekte bijna om dit keer niet gestraft te worden. Zijn moeder wenkte me en zei
"Paul, kom jij meteen maar mee, dan zie je wat er met grote baby's gebeurt die niet braaf zijn." Met gemengde gevoelens liep ik mee en ik was zenuwachtig. Een benauwd gevoel gaf het me. Peter werd meegenomen naar zijn slaapkamer en hij moest zijn broek uitdoen. Hij huilde bijna en vroeg nogmaals om geen straf te krijgen. Zijn moeder liep onverstoorbaar naar de kledingkast van Peter en haalde er wat lappen uit en iets van plastic. Peter begon zacht te huilen en terwijl zijn moeder van de lappen iets op bed aan het vouwen was kon ik dat plastic ding zien. Met een schok realiseerde ik me dat zijn moeder een luier voor Peter aan het vouwen was. En dat plastic was een broekje die gebruikt worden bij baby's.
Ik begon te begrijpen wat de reden was van de absolute gehoorzaamheid van Peter. Dit was dus zijn straf. Het duizelde me enigszins en ik stond verstijfd te kijken hoe Peter moest komen liggen op bed. Hij werd bij zijn enkels beetgepakt en als toetje kreeg hij nog een paar flinke patsen voor zijn blote billen. Ze verkleurden zelfs naar rood...
"Dat krijg je ervan als je ongehoorzaam bent." Peter snikte en leek wel gebroken. Zijn moeder leek wel een dubbele luier om te spelden bij Peter en aan de routine te zien waarmee het gebeurde, gebeurde dit vaker. De plastic broek werd over zijn enkels geschoven en hij werd van bed getild en zijn broekje verder opgehaald. Hij zag er belachelijk uit. Een jongen van 12 en dan op deze manier te worden aangekleed. Zijn luier was zo dik dat zijn spijkerbroek er niet eens over heen kan bedacht ik me. Peter moest zich omdraaien en de moeder van Peter controleerde haar werkstukje en controleerde meteen of de luier strak omzat en alles van het plastic broekje over de luier zat.
"Zo." Zei zijn moeder, terwijl ze Peter even over zijn billen wreef. "Misschien doet mij wel meer pijn als jij, maar lieverdje ik doe dit voor je eigen bestwil." Ze wreef door Peter's haar en met haar zakdoek droogde ze zijn tranen. Bijna tegenstrijdig teder. Ik wist helemaal niet wat ik moest denken. Ik was zo verschrikkelijk ergens anders met mijn gedachten. Peter's moeder liep van de slaapkamer af en ik wilde een hoop vragen aan Peter maar het lukt me niet vanwege een droge mond. Ik begon te stotteren. Ik was verrast, geschrokken en ik had een verschrikkelijke medelijden met Peter.
Peter zat een beetje zacht na te snikken en met betraande ogen keek hij me aan. Ik stotterde iets van kan ik wat doen voor je? En Peter knikte zachtjes van nee.
"Ik hoop alleen dat dit tussen ons blijft". Ik knikte, het kwam niet eens in me op om hier over grappen te maken. Peter's moeder riep en zoals te verwachten viel maakte we haast om beneden te komen. Ik omdat ik beslist niet in de problemen wilde komen. En Peter omdat hij niet verder in de problemen wilde raken. En ondanks dat ik het niet wilde kon ik mijn ogen niet van Peter afhouden. Op de een of andere manier intrigeerde me die luier. Ik was me aan het voorstellen hoe dat moest voelen. Hoe dat moest wezen om op zo een manier straf te krijgen. Straf was voor mij trouwens helemaal iets waar ik niet kon putten uit eigen ervaring. Niet omdat ik zo een braaf boontje ben. Mijn ouders dreigen wel eens met straf maar puntje bij paaltje, heb ik nog nooit straf gehad. Ik had daar vreselijke ideeën over. En wat ik nu zag, dat was erger dan ik me ooit kon voorstellen.
De luier zat strak en dik om het lijf van Peter heen. En vooral die plastic broek was een vreemd gezicht.
"Zo jongen." Knikte de moeder van Peter, terwijl ze haar zoon aankeek. "Voorlopig blijf je even de baby tot je weer volwassener wordt."
"Ja mama." Was het zachte antwoord van Peter.
"Gaan jullie maar spelen." Ik keek Peter aan en Peter wenkte om naar de bank te gaan en een beetje tv te kijken. Ik kon mijn ogen niet van de luier afhouden. En plots werd ik geroepen! Paul, ik was verbaasd over me eigen reactiesnelheid. Je moet nog even terug naar de winkel, ik vind het heel naar maar ik ben wat vergeten, wil jij dat even halen? Met een zucht van verlichting en superbeleefd antwoordde ik dat het geen helemaal geen probleem voor me was, om even een boodschap te doen.
Ik wilde wel even weg, de sfeer was gespannen ik wist niet hoe ik het aan moest pakken met Peter. Ik wilde wel normaal doen en niet op zijn luier letten. Alleen het lukte niet. Die luier heeft me daar een aantrekkingskracht op mijn ogen. Ik kan me geen voorstelling maken hoe dat aan moest voelen. Ik vond het wel even lekker buiten. Het waaide flink en het leek net of mijn gedachten wegwaaiden met de wind. Ik deed de boodschappen die me waren opgegeven en weer terug naar huis. Daar aangekomen werd er door Peter opengedaan en weer ondanks dat ik het niet wilde viel mijn blik meteen weer op de onmogelijk dikke luier. Ik vroeg me af hoe vreemd dat wel niet moest zitten tussen je benen en zo.
Ik kreeg een complimentje omdat ik snel terug was gekomen en de goede boodschappen had gedaan. Peter was ondertussen naar zijn kamer geslopen en in zijn kledingkast aan het zoeken naar een broek. Ondanks dat er nu dan een broek over heen zat viel het me nog op, je zag zo duidelijk de contouren van de luier.
De middag verliep natuurlijk ook heel anders dan we ons beiden voorgesteld hadden. We wilden naar buiten, we wilden nog naar de bioscoop. Maar ik kon heel goed begrijpen dat Peter aan heel iets anders dacht. Iedere stap die hij zette leek er net of er een kussentje op zijn billen was geplakt dat doorliep tussen zijn benen naar voren richting buik. En in principe is dit ergens ook zo.
En dat viel me nu op, het broekje leek wel wat te kraken ook. Kraken is misschien iets overdreven maar je hoorde duidelijk geritsel. En als je wilde of niet je werd toch naar die luier getrokken met je ogen. Peter leek onderhand wat minder overstuur. En ik durfde wat meer te vragen. Ik vroeg of dit een 'normale' straf was. En Peter antwoordde:
"Voor mij wel." Ik knikte maar wat en werd verschrikkelijk nieuwsgierig wat er nu moest gebeuren als hij moest plassen, offeeehhhhhhhh nog erger. Peter draaide er niet om heen en zei dat daar de luier voor was. Ik rilde een beetje bij de gedachte.
We waren wat aan het lezen en de luier van Peter begon me zelfs wat minder op te vallen. Ineens gaf Peter me een zet en al gauw waren we in een wild stoeipartijtje verwikkeld. En ik had de kans om duidelijk bij Peter voelen hoe dik zijn luier wel niet was. Ik voelde niet eens waar zijn bilnaad was. Door het stoeien begon ik aandrang te krijgen om te plassen en Peter had dat ook want hij stond op en ging een beetje wijdbeens staan en kleurde tot diep in zijn nek en haalde hulpeloos zijn schouders op. Ik wist en Peter wist dat we allebei wisten dat hij in zijn broek stond te plassen.
Het stoeipartijtje had de aandacht gewekt van Peter's moeder gewekt en door alle tumult die we maakten hadden we niet gemerkt dat ze Peter's kamertje was binnengeslopen. Ze riep Peter en verkrampt liep hij op zijn moeder af.
"Hoe is met mijn baby's luier?" Peter stond zoals te verwachten viel zeer ongelukkig te kijken. Zijn moeder liep op Peter af en voelde bij Peter aan de voorkant van zijn broek.
"Ik denk dat het tijd is om de luier wat strakker aan te zetten." Peter moest uit zijn broek stappen en kreeg meteen het leuke bericht dat hij maar beter in zijn luier kon rondlopen. Anders werden zijn broeken zo uit model getrokken. Ik weet wel een andere oplossing, zei zijn moeder. Ondertussen ging zijn plastic broekje naar beneden en ik zag nu dat de luier zwaar tussen de benen van Peter hing. De veiligheidsspelden werden stuk voor stuk losgemaakt en de luier strak getrokken en daarna gingen de spelden weer stuk voor stuk op zijn plaats. Een voor een! En het plastic broekje werd weer op zijn plaats gehesen.
Peter moest zijn trui uitdoen en Peter's moeder haalde uit de kleerkast van Peter een soort van T-shirt leek het wel. Alleen er zaten aan de onderkant grote flappen. Tranen schoten bij Peter in zijn ogen en hij smeekt bijna.
"Alstublieft niet mijn luierpakje". Peter's moeder leek het helemaal niet op te merken en zonder al teveel op het gejammer van Peter te letten en tikte hem tegen de binnenkant van zijn benen. Voor Peter een teken om wijdbeens te gaan staan. Helaas was de behandeling nog niet helemaal klaar want ze rolde een soort van panty uit waar Peter in moest stappen. En toen ik goed keek was het geen panty maar een maillot. Hij kreeg er zelfs bretels bij aan. Zijn trui werd weer aangedaan en Peter's liep de kamer af en Peter stond daar met een verschrikkelijke dikke kont. En met geen mogelijkheid kon hij verbergen dat hij een luier om zijn billen had.
Peter wist niet goed wat te doen. Ik kon me voorstellen dat hij zich zeer ongelukkig voelde. En ik kon er niets aandoen. Die luier intrigeerde me. Ik wilde weten hoe dat aanvoelde en Peter wilde daar niets over zeggen. Het liefst wilde hij dat ik gewoon deed en helemaal niet op zijn luier lette. En dat was voor mij een onmogelijke opgave. Die luiers was zo heel duidelijk aanwezig. Het was voor ons beiden een nare situatie. Peter schaamde zich rot en ik wilde gewoon doen. Maar dan merk je weer dat, dat juist zo heel erg overdreven gaat. Het gaat zo verkrampt. Je kunt niet net doen of je niets merkt. Daar ritselde zijn plastic broek te erg voor en was zijn luier te dik. Ik had al verscheidene keren op de klok gekeken maar het schoot allemaal niet op. En wat we beiden probeerden om de spanning weg te nemen, het lukt niet. Integendeel zelfs, door dat verkrampte gedoe leek het er eerder op dat de spanning alleen maar werd opgevoerd. Gelukkig werden we geroepen en dat we beneden kwamen kregen we allebei wat te drinken. En mochten op de bank naar de tv kijken. Het leidde heel erg af. Peter had even geen tijd om na te denken in wat voor een situatie hij zat. En ik moest naar wat anders kijken dan die dikke luier.
De tijd ging nu heel wat sneller en loep naar etenstijd toe. Ik rook een verschrikkelijke lucht. Een lucht die ik niet goed kon onderbrengen en keek eens verwonderd naar Peter.
"Hij zal toch niet met een volle luier zitten?" Vroeg ik me af. Maar de lucht kwam uit de keuken en ik werd me er goed van bewust dat ik nu wel eens in de narigheid terecht zou kunnen komen. Want het leek erop dat de moeder van Peter kippenlevers aan het bakken was.
"Het water loopt me in de mond." Zei Peter met een verlekkerd gezicht. "Kippenlevertjes gaan we eten denk ik zomaar.". De angst sloeg bij mij ineens erg toe. Kippenlevertjes vind ik helemaal niet lekker. En dat is licht uitgedrukt, ik walg daarvan. Ik maakte me vreselijke zorgen. Ik zou toch niet straf oplopen. Ik zag mezelf ook al met een luier om. Een angstbeeld doemde op. De tv interesseerde me niet erg meer. Ik kon dat angstbeeld maar niet kwijt raken. Peter's moeder kwam de kamer weer binnen en begon te tafel te dekken. En onbewust was ik aan het aftellen. Ik maakte me zorgen.
We werden geroepen en Peter moest bij zijn moeder komen en ze controleerde of zijn luier nog omzat. Het luierpakje werd losgemaakt en er werd even bij hem aan de binnenkant van zijn plastic broekje gevoeld of de luier nog strak genoeg omzat. Met een tevreden gezicht drukte zijn moeder het pakje weer dicht en we moesten onze handen gaan wassen en aan tafel gaan zitten. Peter zat verheerlijkt te kijken en verheugde zich op het gerecht en ik bad in stilte. Het mocht alles zijn maar alsjeblieft maar geen kippenlever. Daar kwam zijn moeder uit de keuken met een dampende pan en de geur?
Verschrikkelijk, wat vies! De pan werd op tafel gezet mijn bord werd gepakt en kreeg een verschrikkelijk grote hoop 'derrie' op mijn bord. Ik zat bijna te kokhalzen. En zoals dat verging met de vis was het nu andersom. De tranen schoten in mijn ogen en ik zat een beetje te prikken maar ik kon het niet in mijn mond krijgen. Peter keek me aan en voelde dat het helemaal mis ging.
"Proberen Paul," moedigde hij aan, "anders zit je in de problemen." Ik keek hulpeloos naar Peter en hij schoof zijn bord naar me toe. Ik begreep de bedoeling en dankbaar hevelde ik mijn portie over. En net op het moment dat ik met de laatste lepel bezig was kam Peter's moeder binnen.
"Was zie ich?" Dreigend keek ze me aan. "Opeten jungen." Zei ze. En wat ik probeerde, het lukte niet. Met een laatste wanhopige poging probeerde ik wat in mijn mond te krijgen, maar ik spuugde het tegelijk weer uit. Ik kon het niet verdragen.
"Ik merk dat ik met twee babies zit opgescheept? Gelukkig heb ik genoeg luiers voor jullie." Ze liep naar me toe hielp me een beetje hardhandig uit mijn stoel en ik voelde dat mijn lot bezegeld was. Ik moest haar een handje geven en ze nam me mee naar boven naar Peter's slaapkamer. Precies zo zoals ik eerder die middag had zien gebeuren met Peter. Ik liep als in een roes mee. Ik had een verschrikkelijke droge mond en ik voelde mijn hart bij mijn slapen flink tekeer gaan. Ik werd naast het bed van Peter gezet en ik moest me uitkleden. Terwijl zijn moeder naar de beruchte kast liep stond ik te treuzelen. Ik kon niet eens mijn broek los krijgen. Zo zenuwachtig was ik. Ik zag dat zijn moeder een pakket luiers aan het vouwen was en maande me om op te schieten.
Het duurde duidelijk te lang en onder gemopper werd ik uitgekleed. Ik werd angstig en gilde bijna dat ik het wel zou zeggen tegen mijn moeder.
"Das moest dich vooral doen. Dir mami heeft al gevraagd aan mir waar ze luiers kan kopen." Ze keek triomfantelijk en ik kon niets meer uitbrengen. Ik stond voor haar in mijn blootje en een flinke pets op mijn billen maakte me duidelijk dat er even niet te spotten viel. Ik ging op bed liggen en voelde hoe ze mijn enkels beetpakte en ik werd opgetild. De greep was zeer krachtig en spartelen had helemaal geen zin. De luier werd onder me geschoven en mijn billen werden van een laag poeder voorzien en zalf. Ik werd neergelaten en benen uit elkaar geduwd. En nu was de voorkant aan de beurt. Ik voelde hoe mijn ballen en liezen in de luierzalf gezet. De luier werd tussen mijn doorgetrokken en vastgezet met 4 spelden. Het voelde allemaal zeer strak aan. En ik voelde hoe er een plastic broekje over mij enkels werd getrokken. Ik werd opgetild en op mijn benen gezet en voelde heel duidelijk hoe dik de luier zat tussen mijn benen.
Het broekje werd opgehaald en ik voelde heel duidelijk het strakke beenelastiek van het broekje. Er werd gecontroleerd of de luier goed onder het broekje zat en ik keek naar beneden en toen pas viel het me op dat het broekje een babyprint had.
"Zo laat me je eens goed bekijken." Ik moest een rondje draaien en tevreden bekeek de moeder van Peter het resultaat. Ik was er nog niet helemaal want ik moest mijn armen uitsteken en voor het goed tot me doordrong was de moeder van Peter bezig om de drukkertjes in mijn kruis vast te maken. Ik had dus ook een luierpakje aan.
"Waag het niet om aan je luier te komen." En om nog een keertje extra te benadrukken waar ik niet aan mocht komen streek ze me over de voorkant van de luier. Het voelde allemaal vreselijk dubbel! Ik mocht zelf mijn truitje aantrekken. En ik kon weer naar mee naar beneden. Ik voelde met lopen heel duidelijk de luier tussen mijn benen zitten en het hinderde me een beetje met lopen. Ik voelde me zielig maar vooral belachelijk. Beneden mocht ik naast Peter op de bank gaan zitten en die keek me aan en wist hoe ik me voelde.
"Nu weet je hoe dat aanvoelt een luier." Peter zei dit op een toon zonder spot of hoon. Maar iedere beweging die ik maakte werd ik eraan herinnerd dat ik een luier om had. Niet alleen het gevoel om mijn billen en tussen mijn benen. Maar ik het geritsel van het plastic broekje. Ik knikte en stilletjes gaf ik als antwoord dat ik dat nu wel wist. Peter's moeder kwam naar beneden en keek ons aan en zei:
"Jungens die zich als baby gedragen moeten ook zo maar aangekleed worden." En verder werden er helemaal geen woorden aan vuil gemaakt. We kregen wat drinken en over de luier werd helemaal niet gesproken. We wilden naar boven om wat te spelen. Maar misschien vooral omdat we daar een beetje in beschut terrein waren.
"Jungens," waarschuwde Peter's moeder, "niet spelen met jezelf of met elkaar. Laat ik dat niet merken". Dat waren helemaal niet van plan. Maar we waren ons wel goed bewust dat we beter niet verder in de narigheid terecht konden komen. Het was een opluchting om weer oven te wezen, zonder de priemende blikken van Peter's moeder. Boven waren we een beetje aan het lezen en verder helemaal niets bijzonders. We zaten allebei in hetzelfde schuitje. En zowel ikzelf als Peter voelden ons niet helemaal lekker. Ik moest zelfs een beetje wijdbeens zitten vanwege de dikte van de luier.
We hoorden de voetstappen van Peter's moeder en ze riep me. Onderhand was ik 'handtam' geworden en liep een beetje beschaamd op haar af. Er werd aan de luier gevoeld of deze nog droog was en ik kreeg een dik compliment. Ik wilde weglopen maar dat was niet de bedoeling. Mijn luierpakje werd losgemaakt en het luierbroekje ging naar beneden en de luier werd strakker vastgezet. Ondanks dat ik nog niet lang de luier om mijn billen had zitten was deze wat ruimer gaan zitten. Zonder verdere opmerkingen werd mijn luier weer goed strak vastgezet. Peter keek me aan en hij knikte naar me als een soort van verstandhouding. Mijn plastic broekje ging omhoog en het pakje werd dichtgemaakt. Ik voelde nog even de handen van Peter's moeder over mijn geluierde billen en ze controleerde weer of het broekje goed over de luier zat. Ik kreeg er een tikje tegen en kon weer doorgaan met dat waar ik mee bezig was.
Ik pakte een boekje uit Peter's boekenkast en ging op mijn buik op de grond liggen lezen. Ongemerkt was Peter naast me komen liggen en beiden waren we aan het lazen uit hetzelfde boekje. Vreemd gezegd misschien maar ik werd overdekt door een gevoel van rust. De luier vond ik niet echt onprettig zitten en voor we er erg in hadden was er meer als een uur verstreken. We werden geroepen en moesten beneden komen. Blijkbaar vertrouwde de moeder van Peter de hele situatie niet zo en had ze ons liever in de woonkamer zodat ze makkelijk een oogje op ons kon houden. De televisie werd aangezet en we gingen tv kijken. Alleen er was gewoon niets aan en verveeld zaten we op de bank.
Jungens zei Peter's moeder we gaan een parteitje sjoelen. Ik had nooit gedacht en durven dromen dat dit zo leuk kon wezen en we waren helemaal in de wedstrijd. Het gevoel van de luier hinderde me helemaal niet integendeel. Als je staat voel je duidelijk de luier tussen je benen zitten en met het draaien van je lichaam voel je iedere keer dat je een heerlijk gevoel bij je onderbuik hebt. En soms liepen we een knuffel op. Al met al een zeer genoeglijk avondje. En het onvermijdelijke kwam natuurlijk ook het voelen van een aandrang om te plassen. Ik begon een beetje onrustig te worden en ik kon het gewoon niet meer ophouden. Peter stond te kijken hoe ik probeerde mijn plas in te houden en ik voelde zelfs mijn nieren opgezwollen raken. Ik wilde koste ten koste niet in de luier plassen. Maar hoe meer ik hier aan dacht des te groter werd de aandrang. Toen er nog een glas cola werd geserveerd kon ik niets anders doen dan in mijn broek plassen.
Ik stond een beetje wijdbeens en probeerde me ongemerkt te ontspannen maar dit werd opgemerkt door de moeder van Peter. Ze streek me door mijn haar en zei tegen me dat ik een 'Liebe Jüngen' was. Ik voelde de warme plas in de luier stromen. Eerst een beetje aarzelend maar kort hierop een flinke straal. Met opluchting voelde ik me weer ontspannen worden. En waar ik bang voor was bleef achterwege. Ik had gedacht dat zullen wel vervelende opmerkingen worden.
"Maar goed dat je een luier draagt." Deze opmerkingen waar ik ook niet echt op zat te wachten werden me bespaard. Maar ik zag aan Peter's gezicht dat hij dondersgoed wist dat ik net als hij met een natte luier omliep.
Peter's moeder keek op de klok en zei dat hij zo een beetje bedtijd was voor kleine jongens en ik keek ook en het was ver over negenen. We moesten de sjoelbak opruimen en de tafel terugzetten en zo. Ongemerkt raakten we in een stoeipartijtje terecht we lagen over de grond te rollen en toen ik het hele gewicht van Peter over me heen voelde en natuurlijk in mijn luierstreek kon ik het niet helpen dat ik een beetje opgewonden begon te worden. Een teken voor de moeder van Peter om ons uit elkaar te halen.
We moesten mee naar boven en terwijl we in de badkamer onze tanden moesten poetsen werd door Peter's moeder twee luier pakketten klaar gelegd. Als eerste was Peter aan de beurt en hij ging op zijn bed liggen. Toen ik hem aankeek werd hij zenuwachtig en kleurde tot diep in zijn nek. En weer net zo als ik de eerste keer heb gezien was Peter verschrikkelijk zenuwachtig. Niet omdat hij een luier om kreeg maar omdat zijn luier werd verschoond. Ik wist echt niet wat ik moest denken van de situatie. En het begon ook een beetje tot me door te dringen dat ik ook een natte luier aan had die hoogstwaarschijnlijk verschoond zou worden. Ik voelde me behoorlijk zenuwachtig worden en kreeg het koud en warm tegelijk.
Het verschoningsritueel gebeurde snel en geroutineerd. Ik zag hoe het luierpakje werd losgemaakt hoe het plastic broekje werd uitgetrokken en de luier werd losgemaakt. Zijn enkels werden beetgepakt en zijn billen gingen van de luier af. De luier werd onder zijn billen weggetrokken en Peter lag met zijn handen voor zijn ogen het hele gebeuren te ondergaan. Een soort van struisvogelpolitiek leek wel. Peter voelde ik denken: 'ik zie jou niet, dus jij ziet mij niet'. Helaas voor Peter was daar geen sprake van. Ik voelde van zenuwachtigheid een plasje opkomen en ongemerkt liet ik het lopen. Het hele gebeuren verliep eigenlijk in stilte. Peter's moeder praatte niet en Peter evenmin. En ik wist niet wat ik zeggen moest.
Peter werd aangekleed en toen was het mijn beurt. En net zoals Peter verschoond werd gebeurde het bij mij ook. Alleen met dit verschil Peter's moeder vertelde allerlei lieve woordjes tegen me onder het verschonen. Ik voelde hoe er een dikkere luier werd vastgemaakt bij me en amper kon ik mijn knieën bij elkaar krijgen. Peter's moeder liep naar de kledingkast en haalde er twee pyjama's uit. Alleen met dit verschil er zaten en voetjes aan! Peter werd als eerste in zijn pyjama geholpen e een betere beschrijving als een soort van overall kan ik niet geven. Wel een soort van overall met een beetje vreemde sluiting namelijk op je rug. Dus je kunt wel begrijpen dat je onmogelijk de pyjama zelf uit kon krijgen. Ik was de volgende voor een pyjama en dat de sluiting op de rug werd dichtgemaakt sloot het strak aan. En helemaal was duidelijk de vorm van de luier te zien. We kregen allebei een nachtzoen en moesten naar bed. Ik liep langs een spiegel en duidelijk kon ik mijn verdikte achterkant zien. Het was een stom gezicht en zo voelde ik me ook.
We werden nog ingestopt en we werden alleen gelaten. Peter in zijn bed en ik in mijn slaapzak. Het voelde allemaal erg vreemd. Een pyjama die strak aansloot om mijn lijf. En vooral die luier met toebehoren zeg maar. Het voelde enorm dik aan. Mijn benen kon ik niet goed sluiten en zodoende was ik een beetje gedwongen om op mijn rug wijdbeens te liggen. En het onvermijdelijke ik voelde een plasje opkomen. En hoe meer ik aan dit ongemak dacht des te erger de aandrang. Ik knapte haast zo een gevoel had en ik werd er onrustig van.
"Is er wat?" Hoorde ik vragen en benepen gaf ik als antwoord dat ik moest plassen; "WAT NU?" Peter zei niets en ik begon onrustig te draaien en te snikken. Het werd me allemaal iets teveel.
Je moet je omdraaien op je buik en op je handen en knieën gaan zitten en je blaas ontspannen. Dan kan ik het makkelijkst in mijn luier plassen, je kunt toch niet naar het toilet. Ik probeerde te doen wat Peter me zei. Ik draaide me op mijn buik en probeerde op handen en knieën te gaan zitten en na wat gestuntel en een keer vallen lukt dat dan eindelijk.
Ik probeerde me te ontspannen en eindelijk voelde ik hoe mijn blaas zich begon te ontspannen eerst een paar druppeltjes urine en niet kort hierop leegde mijn hele blaas zich in de luier. Ik voelde een aangename warmte bij mijn luierstreek opkomen. Peter vertelde me blijf even zo staan zodat je luier je hele plas goed kunt opnemen. Anders heb je kans dat je gaat lekken. Ik bleef zo even in deze houding zitten en kon voelen dat de luier zijn best deed om de hele plas op te nemen. En opgelucht voelde ik me op mijn buik zakken. Met een vreemde wel aangename warmte aan mijn billen. Ik viel in slaap maar echt lekker slapen ging niet. Ik maakte zorgen over de volgende ochtend. Hoe moest ik dat verklaren die natte luier.
Vroeg was ik al wakker. Terwijl ik Peter rustig en regelmatig hoorde ademhalen lag ik een beetje onrustig te woelen in de slaapzak en weer voelde ik aandrang om te plassen. Net zo als eerder draaide ik me op mijn buik ging op handen en knieën zitten en liet mijn plasje gaan. En anders dan de vorige keer ging ik niet liggen maar staan. Ik voelde nu duidelijk de natte luier om me heen zitten en het begon een beetje onaangenaam te worden de luier hing zwaar tussen mijn benen en ik had het gevoel of de luier wilde gaan afzakken. Ik stapte weer terug in de slaapzak en doezelde nog een beetje na. En net op het moment dat ik slaap begon te krijgen kwam Peter's moeder de slaapkamer in.
Ze deed de gordijnen open. Ik was al wakker maar Peter bleef nog rustig doorslapen. De moeder van Peter kwam naar mijn slaapzak ritste deze open en gebaarde me op te staan waar ze voelde aan mijn luier.
"So mijn lieber schat, hest du fijn geslapen"? En onder tussen maakte ze de rugsluiting los van de pyjama en maakte het luier pakje los. Ik hoopte stilletjes dat de luier uitging. Maar de luier werd alleen wat strakker aangespeld. Het oncomfortabele was weg maar de schaamte van de natte luier bleef.
"Maar goed dat je een dikke nachtluier aan hebt gehad anders was je wakker geworden in een zwembad." Grinnikte ze een beetje. Ik had het gevoel of mijn hoofd in brand stond. Hierna maakte ze Peter wakker en hetzelfde ritueel gebeurde. Pyjama los luierpakje los en de luier wat strakker. We moesten in de badkamer onze handen wassen en mee naar beneden voor ons ontbijt.
