Geschreven door: Werni
"Er is nieuwe elektronische post voor u!" Klinkt de bekende begeleidende stem wanneer de nieuwe mailtjes mijn box vullen. Er zit een mailtje bij van "kinkydreamsforyou". Nieuwsgierig open ik hem.
"Schaam je om zo'n lange tijd niet te komen 'logeren'! Verwacht je vrijdag om 11.00 uur! Voorwaarden ken je. Bevestig je komst telefonisch!" De mail is ondertekend met liefs Strangé.
Opwinding heeft bezit van mijn lichaam genomen. Gehoorzaam pak ik de telefoon en bel haar op. Strangé neemt zelf de telefoon op. Hakkelend vertel ik haar dat ik graag wil komen alleen heb ik nog niet het gehele bedrag gespaard voor een halve dag sessie. "Geen probleem! Ik bepaal de spelduur en er zullen foto's gemaakt worden voor onze site. Wat als deelbetaling gezien mag worden. Natuurlijk zullen we er voor zorgen dat je onherkenbaar bent. Zorg er voor dat je op tijd bent. Kledingscode: natte katoenen luier om en verschoning meenemen!"
Zonder verder mijn reactie af te wachten hangt ze op. "tututututututut" hoor ik terwijl ik verbaasd en overdonderd de telefoon weg leg. Verheug me er op, maar heb ook mijn twijfels. Met katoenen luiers over straat moeten! Lekt de plasticbroek niet? Valt het niet te veel op? Het is Strangé nu al gelukt om mij in de ban van het spel te krijgen en ik moet nog 4 dagen wachten.
Deze 4 dagen kropen voorbij. Althans in mijn beleving. Eindelijk is het zover. De rit naar Den Bosch verloopt voorspoedig. Ik heb nog tijd om een bloemetje te kopen en een kopje koffie te drinken. Onder het koffiedrinken herinner ik me de opdracht. "Een natte luier" Voorzichtig plas ik in mijn broek. Ik voel het warme vocht langs mijn kruis in de luier lopen. Het voelt behaaglijk en opwindend aan. Beetje bij beetje zodat de luier tijd heeft het vocht op te nemen.
Rondkijkend word ik me bewust de aandacht getrokken te hebben van een paar schoolmeisjes die, een paar tafeltjes verder op, zitten te kijken. Ze giechelen zo als meiden dat kunnen doen en kijken mij kant op. Lachen ze mij uit? Hebben ze gezien dat ik een luier om heb of in de broek geplast heb.
Zo nonchalant mogelijk laat ik mijn hand over mijn trui glijden en controleer of die wel goed over mijn broek valt, Dan controleer ik zo onopvallend mogelijk of mijn broek wel droog is gebleven. Ik voel geen nattigheid..
Het wordt nu wel tijd om te gaan. Kan Strangé toch niet laten wachten. Mijn jas hangt aan de kapstok vlak achter de tafel bij de meisjes. Langs hun tafel lopend voel ik hun blikken. Ik pak mijn jas en hoor één van de meiden zeggen. "Je hebt gelijk. Hij heeft een luier om!"
"Zeker weten! Hij keek als mijn broertje wanneer die in zijn luier plast en je ziet zijn uitgezakte luierkont toch!" Ik trek snel mijn jas aan en verlaat de zaak terwijl het gegiechel van de meiden me achtervolgt..
Opgelucht stap ik naar buiten. Het is harder gaan waaien en ik voel de eerste regen spatten in mijn gezicht. Snel zoek ik mijn auto op en begeef me richting mijn afspraak. De regen neemt snel toe en al gauw heeft de ruitenwisser moeite om al het water te verwerken. Gelukkig is het niet ver meer en het duurt niet lang of ik parkeer mijn auto. De harde wind is stormachtig geworden. Bij het uitstappen waait het portier zowat uit mijn handen.
De deuren vergrendelen en vlug naar het appartement gesneld. Zo goed mogelijk de bloemen beschermend tegen regen en wind.
"Kom maar snel naar binnen! Wat een weer!" Nodigt Strangé me vriendelijk uit. Ze heeft me zien aankomen en heeft de deur al uitnodigend openstaan. Ze keert me haar wangen toe.
Ik geef haar twee zoenen en overhandig haar de bloemen. "Mooi hoor! Ik had niet gedacht dat je zou komen! De weersverwachtingen zijn erg slecht!" Na mijn jas aan de kapstok opgehangen te hebben nodigt Strangé me uit verder te komen. In de kamer zit Aurora en nog een vrouw.
Aurora ontvangt me hartelijk.. De andere vrouw heet Kim en is de "hoffotograaf".
Strangé's blik richt zich op mijn kruis. Haar ogen gaan langzaam omhoog en een siddering gaat door mijn lijf wanneer haar ogen de mijne ontmoeten.
Ze schitteren. Het is alsof ze dwars door me heen kijken. Dan kijkt ze naar Aurora. "Het weer is slecht, als je nog thuis wilt komen zal ik maar gaan als ik jou was." Blijkt dat de afspraak die Aurora na mijn bezoek zou hebben heeft afgezegd.
Aurora twijfelt. "Zeg dat wel, Werni is zo te zien door en door nat geworden.!" Deze opmerking laat de kamer vullen met vrolijk gelach. Ik kleur en voel me als een jochie die betrapt wordt. Aurora besluit toch om te gaan. Al vindt ze het jammer om mij niet in mijn luier te zien rond kruipen. Ze neemt afscheid en met een vriendschappelijk tikje voor mijn kont verlaat ze de ruimte. Even later horen we de voordeur dicht slaan.
"Op je knieën!" Dit bevel komt van Strangé. Ik moet mijn bril afzetten en krijg een oogmasker op gezet. Door de openingen kan ik zien.. Helaas zonder bril waardoor ik minder kan genieten van de schoonheid van mijn "oppas". Nadat ze me een pruik opgezet heeft moet ik gaan staan. "Zo word je niet herkend! Kleine meid van me!" Strangé komt voor me staan en kijkt me in de ogen. Ik voel haar handen over mijn lichaam naar de broeksriem glijden.
Ze maakt de riem los. Dan de knoop en de rits. Mijn broek wordt langzaam naar beneden getrokken. Het flitsen van een fotocamera schrikt me op. Het doet me beseffen hoe kwetsbaar ik nu ben in deze positie. Foto's van mij in luier en plasticbroek. De onzekerheid slaat toe. In een roes stap ik uit mijn broek en laat ik Strangé toe mijn trui en hemd uit te trekken. De camera klikt en flitst meedogenloos. Daar sta ik dan midden in de kamer alleen gekleed in luier en plasticbroek, een masker voor de ogen en een pruik met langhaar op het hoofd.
Spottend gelach van de dames doen mij weer uit de roes ontwaken. "Wat een baby!" Lacht Kim.
"Hij heeft in zijn luier geplast!" Ze slaat zachtjes op mijn kont terwijl ze met de andere hand over de voorkant van de plasticbroek wrijft. "Hij? Dit noem je toch geen man?" "Een kleine meid zul je bedoelen!" Terwijl ze dit zegt trekt Strangé mijn plasticbroek naar beneden. Ik huiver als de broeierige warmte van het plastic plaats maakt voor koude lucht. "Ga voor straf in de hoek staan!" Beveelt Strangé me. Onhandig lopend met de plasticbroek op de enkels begeef ik me naar de aangewezen hoek. Kim kan het niet laten ook hier een paar foto's van te schieten.
De tijd verstrijkt. Ik denk dat ik zo'n half uur heb gestaan als de voordeur wordt geopend. Het is Aurora. Het weer is te slecht. Het openbaarvervoer licht eruit en ze weet niet hoe ze thuis moet komen. Ze komt de kamer in en schiet in de lach als ze mij ziet staan. Ze gaat achter me staan en pakt mijn tepels vast. Haar handen zijn koud. Ze knijpt gemeen en laat dan haar handen verder over mijn lichaam glijden om ze te warmen. Ik huiver. "Volgens mij kom jij vandaag niet thuis! Het is onverantwoord om op de weg te komen!" Klinkt het bezorgd.. "Trek je plasticbroek omhoog en kom hier op de grond zitten!" Beveelt Strangé me.
Ik ga op de aangewezen plek bij de salontafel zitten waar Strangé een kop hete thee voor Aurora heeft neergezet. "Even een time-out". Strangé vertelt hoe de weerssituatie zich verslechterd heeft. Op radio en TV wordt geadviseerd om binnen te blijven. Dus moeten we even overleggen hoe nu verder te gaan. Het slechte weer zal nog enige uren aanhouden. Ze stelt voor dat ik de nacht bij haar door breng. "Kun je dat naar huis verantwoorden?'
"Mijn vrouw weet van mij hobby af. Ze is ook op de hoogte van wat ik vandaag doe."
"Mooi zo!" Strangé pakt de telefoon en vraagt mijn telefoonnummer. Ze voert het nummer in. Dan hoor ik haar stem. "Je bent de vrouw van Werni? Mooi je spreekt met Strangé van het KinkyDreamsForYouTeam. Ik vind het fantastisch van je dat je Werni deze ruimte geeft!" De reactie hoor ik niet maar er ontstaat een kort spontaan gesprek die wordt afgesloten door dat Strangé mij de telefoon in de hand drukt. Ik vertel haar dat het weer zo slecht is geworden dat ik waarschijnlijk pas de volgende dag naar huis kom. Na afscheid te hebben genomen neemt Strangé de telefoon aan en legt hem weg. Daarna komt ze recht voor me staan. Mijn blik glijdt over haar benen via haar mini jurk naar haar gezicht. Het is duidelijk dat de time-out voorbij is.
"Zo nu hebben we alle tijd voor jou!" Klinkt het dreigend. Met haar voet dwingt ze me op de grond te gaan liggen. Schaamteloos plaatst ze op borsthoogte aan beide zijden een voet.
Mij een vrij uitzicht gunnend op haar mooie benen en billen. Langzaam zakt ze door haar knieën. Haar mooie kont daalt af naar mijn gezicht. Ik geniet er van. Strangé trekt zelfs haar jurk iets op om makkelijker plaats te nemen. Ik geniet van de aanraking van haar huid en het voorrecht haar te mogen ruiken. Het genot wordt deels tenietgedaan door het gebrek aan zuurstof. Ik moet naar adem happen.
Terwijl Strangé mijn borstkast en tepels streelt voel ik hoe Aurora op mijn benen gaat zitten. Zo nu en dan merk ik het flitsen van de fotocamera op. Aurora wrijft over de plasticbroek en trekt hem daarna omlaag. De spelden van de luier worden losmaakt. Strangé staat op terwijl Aurora de luier onder me weg trekt en in mijn gezicht gooit In een reflex trek ik hem weg. Strangé geeft me een klap in mijn gezicht.. "Kindjes die nog een luier nodig hebben mogen hier geen eigen initiatief tonen. Begrepen!" Ze pakt de luier en drukt hem in mijn gezicht. "Of vind je dat vies. Hoe denk je dan hoe wij dat vinden?" Ze wrijft de luier nog een keer in mijn gezicht en gebied mij daarna om onder de douche te gaan. Aurora loopt met me mee. Ze doet mijn pruik en masker af en verbiedt mij warm water te gebruiken. Ze ziet er op toe dat ik me goed was. Ze wil geen pislucht meer ruiken.
Na het douchen droog ik me bibberend af. In de kamer krijg ik weer de pruik op en het oogmasker voor. Dan pakt Aurora me in de nek en dwingt me mijn hoofd tussen haar dijen te steken. Ze klemt me stevig vast terwijl Strangé haar hand speels over mijn billen laat glijden. 'Pats' er volgt een tik en nog één "pats,pats,pats' een hele serie. Daarna weer het strelen. De fotocamera flitst en flitst. Het ergert me. Maar de klappen nemen in aantal en stevigheid toe. Strangé schuwt zelfs het gebruik van hulpmiddelen niet. Plak, zweepje, maakt niet uit. Ik heb al lang geen oog meer voor het geflits. Mijn kont doet pijn en gloeit als kool. "Au, Au auuuuwww" jammer ik op het laatst. Ik voel Strangé's hand mijn geteisterde kont aaien, terwijl mijn hoofd nog onveranderd klem zit tussen de benen van Aurora.
Dan neemt de druk af en val ik op mijn knieën. "Jouw beurt Aurora. Neem jij hem maar eens over de knie." Oeps dat klinkt niet goed. Aan de lijdensweg van mijn kont wordt nog geen einde gemaakt. Aurora is gaan zitten en met een dwingend gebaar geeft ze aan hoe en waar ik moet gaan liggen. Ik schaam me om zo te liggen. Baal van me zelf. Ik met mijn gekke fantasieën. Aurora heeft een sigaret opgestoken terwijl ik als een klein ondeugend kind over haar knie lig te wachten op mijn straf. Na een paar trekjes legt Aurora de sigaret weer weg en streelt mijn kont. Gespannen wacht ik op de eerste klappen. Het strelen stopt zo onverwachts als het was begonnen. Nu zal de eerste tik wel komen...
Ik zet me schrap....
Toch Aurora pakt weer haar sigaret en neemt een paar trekjes. Ik voel hoe het bloed naar mijn hoofd loopt. Ligt ook niet prettig zo met dat hoofd naar beneden. Wil me opdrukken maar een onverwachte tik op mijn kont doet me daar van afzien. "Had ik gezegd dat je omhoog mocht komen!" Elk woord wordt onderstreept met een serie klappen. Mijn billen hebben het zwaar te verduren. "Krijg ik nog antwoord?" Klinkt het terwijl de slagenregen blijft doorgaan. "Jajaja" antwoord ik niet wetende meer wat de vraag was. Ik hoor Strangé lachen. Ik moet gaan staan. "Wat is dat nou voor een antwoord? Denk dat hij nog meer lessen nodig heeft. Alleen zijn kont heeft genoeg gehad!" Strangé pakt me bij de hand en neemt me mee naar het midden van de kamer.
Ik moet gaan liggen terwijl Strangé de kamer verlaat. Ze komt terug met een grote Pamper en een pot zalf. Ze schuift de luier onder me en smeert mijn kont in met zalf terwijl ik met opgetrokken benen het lijdzaam onderga. Ze doet het zorgzaam. Ondeugend extra aandacht aan mijn piemel gevend. Aurora plakt de luier dicht terwijl Strangé haar handen wast. Ik moet in spreidstand gaan staan. Mijn enkels en polsen worden geboeid en met kettingen aan de grond en het plafond vast gemaakt. Kim maakt er natuurlijk weer foto's van. Zonder verder iets tegen mij te zeggen gaan de dames zitten en laten mij staan.
Ze zitten gezellig te keuvelen. Kijken wat tv en hebben geen oog voor mij. Alleen word ik regelmatig gedwongen een beker lauw water te drinken. Na verloop van tijd gaan ze na de keuken. De geur van eten bevestigt al snel mij vermoeden dat ze aan het koken zijn. Kim komt naar me toe en ontdoet me van de pruik en het masker. In plaats van het masker blinddoekt ze me. Daarna maakt ze de pols en enkelboeien los. Pakt me bij de hand en leidt me naar een stoel aan tafel. Aan de bedrijvigheid om me heen is op te maken dat de tafel wordt gedekt en het eten op tafel wordt gezet. Als iedereen zit wordt het eten opgeschept. "Mond open!" Hoor ik Strangé zeggen. "Tjoeke Tjoek!" De lepel verdwijnt in mijn mond. Ik laat het eten door mijn mond gaan om te ontdekken wat het is. Lijkt me macaroni.
Smaakt goed. Op de meest onverwachte momenten krijg ik een lepel macaroni in mijn mond gestopt. Dan voel ik de lepel tegen mijn lippen, dan de uitnodiging om mijn mond te openen. Dat laatste echter steeds op kleinerende toon. Alsof er tegen een peuter gepraat wordt. Dit roept trouwens grote hilariteit op. Na het eten wordt mijn blinddoek afgedaan en mijn gezicht gewassen. Ik word weer midden in de kamer vast gemaakt. De dames nemen een kop koffie. Ik hoor Kim zeggen dat het iets minder waait en dat ze wil proberen thuis te komen. "Het is niet zover. Als je wilt kan ik je meenemen?" Deze vraag is aan Aurora gericht. Ze reageert enthousiast en een kwartier later vertrekken de beide dames huiswaarts.
Het geclick van hakken is het enige geluid dat ik hoor. Strangé ruimt de kopjes op. Dan komt ze naar mij toe. De gratie van deze vrouw herken ik zelfs zonder bril. Als ze voor me staat kijkt ze me recht in de ogen terwijl de nagels van haar hand zachtjes over mijn borst glijden. Speels zonder enige bedoeling. Haar ogen glinsteren. "Eindelijk mijn baby voor me alleen!" Ze loopt langzaam om me heen telkens haar nagels gebruikend. Zacht en teder. Als een leeuwin die met haar prooi speelt. Ik voel hoe haar lichaam zich tegen mijn rug vlijt. Haar handen pakken mijn tepels en masseren die zacht. Dan glijden ze naar beneden en betasten mijn plasticbroek. "Nog droog?" hoor ik haar vragen.
"Ja, ik ben toch jouw grote jongen!" Strangé lacht beminnelijk. "Dat zullen we zien!" Haar handen glijden naar mijn zij. Ze begint me te kietelen. Als ik ergens een hekel aan heb is het dat wel. Ik probeer haar te ontwijken. Maar er is geen ontkomen aan. Ze wisselt kietelen met strelen af. Zo nu en dan pakt ze een veer om me te strelen dan haar handen. Ook wisselt ze het kietelen af met klappen met een zweep. Niet hard maar wel doeltreffend. Ik verlies de controle over me zelf. De vele bekers water missen hun uitwerking niet. Zonder dat ik het me bewust ben plas ik in de luier. Gênant, tot nu toe had ik daarover altijd de regie in handen gehad. Ik plaste in de luier omdat ik dat wilde. Maar door het kietelen was het gebeurd voor dat ik het in de gaten had. "Grote Jongen?" Schampert Strangé. Ik schaam me kapot en voel hoe ik bloos. Tot groot genoegen van Strangé.
Ze maakt me los. Ze geeft me mijn tas met de droge katoenen luier aan. "Ga hier liggen en verschoon je zelf!" Strangé gaat op haar gemak zitten om van het schouwspel te genieten.
Ik vouw de luier en leg er een inlegger in. Leg de veiligheidsspelden klaar. Doe de Pamper af en rol die op. Strangé staat op en pakt een flacon talkpoeder en poedert mijn billen en kruis.
Ik vouw de luier tussen mijn benen en speld hem dicht. Tot twee keer toe moet ik de spelden verzetten voor dat de luier goed zit. Ik sta op en trek de plasticbroek aan. Strangé controleert me. Ze streelt over de voor en achter kant. Dan moet ik voor haar op de grond gaan zitten. Een glimlach siert haar lippen. "Het is vanavond koopavond en ik denk dat het niet druk is. Als je snel je broek en trui aantrekt kunnen we nog even een leuke bodystocking voor je kopen! Als je dat wilt anders blijf je gewoon hier zitten!" Oeps dat is spannend. Hier heb ik altijd van gedroomd. Maar ja dromen en realiteit gaan vaak niet samen. En nu........ Ik sta op en kleed me vlug aan.
Met enige moeite pers ik me in mijn spijkerbroek. De plasticbroek bloest er overheen. Gelukkig valt de trui ruim.
Strangé rijdt naar het winkelcentrum. Het is inmiddels halfnegen. Er zijn weinig mensen op straat. Het waait nog steeds stevig. Gelukkig regent het niet meer. Strangé neemt me bij de arm en loopt met me de winkelstraat in. Ze blijft even staan voor de etalage van een lingeriewinkel. Ze kijkt me lachend aan en trekt me mee naar binnen.
In de winkel zijn geen klanten. Twee verkoopsters staan te praten. Ze kijken verstoord op wanneer wij binnen komen. Ze verwachten zo te zien geen klandizie meer. Strangé loopt op ze af. Aan de begroeting is te merken dat ze elkaar kennen. "Voor je zelf of heb je weer een liefhebber bij je?" Vraagt de oudste verkoopster. Strangé lacht. "Beiden. Hij lijkt wel volwassen maar gedraagt zich zo kinderachtig dat ik gedwongen ben hem weer in luiers te laten lopen. Ik wil een bodystocking voor hem kopen met drukknopjes in het kruis zo dat ik hem makkelijker kan verschonen!" De verkoopsters kijken me aan en schieten in de lach. "Heeft hij een luier om?"
Ik kan wel door de grond zakken. Strangé beaamt het en gebied mij om in de kleedkamer mijn jas op te hangen en mijn broek en trui uit te doen. "En laat het gordijn open!" Gehoorzaam voldoe ik aan haar bevel. Het duurt niet lang of ik sta alleen gekleed in luier en plasticbroek. De verkoopsters volgden elke handeling van me. Strangé heeft inmiddels een bodystocking uit het rek gepakt en stapt op mij af.
De verkoopsters volgen haar. "Hij draagt nog echte ouderwetse luiers. Koddig hoor!" Zegt de oudste van de twee. "Ken jij zeker niet meer. Jij bent van de pamper-generatie." Deze vraag is gericht aan haar jongere collega. Het is inderdaad de eerste keer dat ze iemand in katoenen luiers ziet. De plasticbroek vind ze grappig staan. "Trek die broek maar naar beneden hoor, kun je de luier ook even bekijken!" Nodigt Strangé haar uit. Deze uitnodiging was niet aan dovemans oren gericht. Ze komt voor me staan en laat mijn plasticbroek tot op de knieën zakken. De luier wordt betast. "Wat een grote jongen! Hij is nog droog!" Klinkt het spottend.
Volgens Strangé een wonder omdat ze de afgelopen uren me al tweekeer heeft moeten verschonen. De bodystocking wordt gepast. Hij zit goed. Kan ook niet anders want het is van stretchmateriaal gemaakt.
Strangé laat me lopen, kruipen en zelfs liggend op mijn rug als een klein kind spartelen. Hilariteit alom natuurlijk.
Het prijskaartje wordt verwijderd en ik mag me weer aankleden en de bodystocking aan houden. De spijkerbroek kan ik nu makkelijker optrekken doordat de luier en plasticbroek door de bodystocking strakker blijft zitten.
Ondanks de vernedering ben ik opgewonden. Dit wordt nog eens geactiveerd door de bodystocking die de luier nog steviger in mijn kruis drukt.
We verlaten de winkel en rijden zwijgend naar huis. Thuis moet ik mijn broek en trui uit doen.
Strangé heeft wat te drinken in geschonken en nodigt me uit aan haar voeten te komen zitten. Ze zet de tv aan. Ik voel Strangé's hand over mijn hoofd glijden. Ze streelt me en drukt mijn hoofd zachtjes in haar schoot. Er wordt niets gezegd en ik geniet het tedere moment. Na een tijdje vraagt Strangé hoe ik de winkelscène vond. "Vernederend, spannend en vooral opwindend!" Strangé gaat er wat dieper op in en van het één komt het ander. Er ontspint zich een openhartig gesprek. Voor we het in de gaten hebben is het middernacht. Hoog tijd om te gaan slapen. In de kamer wordt een matras neergelegd met een rubberen onderlaken. Hier mag ik op gaan slapen. Ik moet nog naar de wc maar Strangé vindt dat ik niet voor niets een luier om heb. Ze geeft me een knuffel en laat me alleen. Ik val snel in slaap. Wordt nog een keer wakker om dat ik nodig moet plassen. Om me zelf niet te plagen laat ik het maar lopen. Voelt ook vertrouwt aan die warmte. Als de druk van de blaas is val ik weer snel in slaap.
Mijn dekbed wordt iets opgetild en ik voel iemand naast me gaan liggen. Ik open mijn ogen en kijk in het gezicht van Strangé. Ze kust me teder en wenst me goedemorgen. "Lekker geslapen?" Terwijl ze dit zegt voel ik haar hand mijn kruis aftasten.
"Oh,oh. Bah wat een baby ben je toch!" Ze slaat het dekbed weg. Ik zie dat ze gekleed is in een babydoll. Ze kleedt mij uit en gebied me op het matras te blijven liggen.
Strangé trekt de babydoll uit. Alleen gekleed in een slip gaat ze over me heen staan.
Plotseling zie ik druppels urine door de stof van haar slipje komen. Al snel klatert het vocht op mijn lichaam. "Zo voelt andermans pis aan, baby van me!" Als de laatste druppels zijn gevallen zakt ze weer door haar knieën en gaat met haar natte slip op mijn hoofd zitten. Ze glijdt met haar handen over mijn borst en buigt iets voor over tot dat ze mijn piemel vast heeft. Ze speelt er mee.
Op het ritme van Strangé's bewegingen schuift haar natte slip over mijn gezicht heen en weer. Ik voel de kriebels van uit mijn tenen naar boven trekken. Ook trekken er energiegolven vanaf mijn borst naar mijn kruis. Ik sta in vuur en vlam. Kippenvel tot achter mijn oren.
Een orgasme kan dan ook niet lang uitblijven.
Een gesmoorde gil en heftige schokken begeleiden mijn zaadlozing.
De wereld om me heen verdwijnt voor een moment. Even alleen zijn, zonder de rest van de wereld te ervaren. Strangé komt naast me liggen. Ze streelt me zacht. Langzaam kom ik weer tot mijn positieven. Ik kijk in haar stralende gezicht. Weet niets te zeggen. Het is stil! Gelukzalig stil.
Tranen wellen op in mijn ogen. Strangé aait mijn hoofd en drukt me zacht tegen haar aan. Het voelt zo vreedzaam. Heerlijk!
Langzaam maakt Strangé zich los. Ze haalt een doek op en werpt die me toe. Droog je maar even af. Ruim jij het hier op? In de keuken vind je wel een emmer en schoonmaakmiddelen. Terwijl ik het rubberen onderlaken reinig en droog maak douchte Strangé zich. Na het douchen en aankleden maakt ze een ontbijt klaar. Nu is het mijn beurt om te douchen. Het voelt heerlijk aan dat warme water. Een stuk beter dan die koude douche van gistermiddag. Ik moet inwendig lachen en laat de beelden van de afgelopen 20 uur de revue passeren.
Fris gewassen en aangekleed zet ik me aan tafel. Strangé is stil en ook ik heb niet de behoefte om iets te zeggen. Elk woord zal te kort doen aan de beleving die ik heb gehad.
Na het eten nemen we afscheid. We omhelzen elkaar en ik beloof Strangé zo nu en dan wat van me te laten horen. Wanneer ik op het punt sta de deur te openen vraagt ze me nog even te wachten. Ze loopt weg en komt terug met een plasticzak. "Je wasgoed!" Lacht ze. Lachend neem ik het in ontvangst en vertrek.
De reis verloopt voorspoedig. Ik rijd rechtstreeks naar huis. De kinderen zijn gaan sporten en mijn vrouw is boodschappen aan het doen. Het eerste wat ik ga doen is mijn wasgoed in de wasmachine stoppen. Als ik de stinkende luiers in de machine stop zie ik het slipje van Strangé ertussen zitten. De deugniet! Ik kan niet laten er even aan te ruiken dan verdwijnt het bij de rest van het wasgoed.
Een paar dagen later ontvang ik een mail van Strangé. Hierin nodigt ze me uit om haar site te bekijken. Ik open haar site en snel ga ik naar fotoverhalen. Ja hoor een nieuw verhaal "De avonturen van luierslaaf" Gespannen open ik het verhaal. Bekijk de foto's en lees de bijgeschreven teksten. Ik kijk eerst of ik er herkenbaar op sta. Gelukkig valt dat mee. De foto's zijn discreet genomen en door de pruik en masker ben ik niet herkenbaar. De teksten zijn leuk en grappig maar geven een ander beeld dan mijn beleving is geweest. Kan natuurlijk ook niet anders.
Eén foto spreekt mij bijzonder aan. Op die foto zie je Strangé voor me staan. Onderzoekend, uitdagend, glimlachend observeert ze mij. Wanneer ik de foto zie voel ik de sfeer van dit avontuur opnieuw.
Ik open Outlook en activeer nieuwe berichten. Natuurlijk laat ik haar direct weten hoe mooi en discreet ik de foto's vind.
"Er is nieuwe elektronische post voor u!" Klinkt de bekende begeleidende stem wanneer de nieuwe mailtjes mijn box vullen. Er zit een mailtje bij van "kinkydreamsforyou". Nieuwsgierig open ik hem.
"Schaam je om zo'n lange tijd niet te komen 'logeren'! Verwacht je vrijdag om 11.00 uur! Voorwaarden ken je. Bevestig je komst telefonisch!" De mail is ondertekend met liefs Strangé.
Opwinding heeft bezit van mijn lichaam genomen. Gehoorzaam pak ik de telefoon en bel haar op. Strangé neemt zelf de telefoon op. Hakkelend vertel ik haar dat ik graag wil komen alleen heb ik nog niet het gehele bedrag gespaard voor een halve dag sessie. "Geen probleem! Ik bepaal de spelduur en er zullen foto's gemaakt worden voor onze site. Wat als deelbetaling gezien mag worden. Natuurlijk zullen we er voor zorgen dat je onherkenbaar bent. Zorg er voor dat je op tijd bent. Kledingscode: natte katoenen luier om en verschoning meenemen!"
Zonder verder mijn reactie af te wachten hangt ze op. "tututututututut" hoor ik terwijl ik verbaasd en overdonderd de telefoon weg leg. Verheug me er op, maar heb ook mijn twijfels. Met katoenen luiers over straat moeten! Lekt de plasticbroek niet? Valt het niet te veel op? Het is Strangé nu al gelukt om mij in de ban van het spel te krijgen en ik moet nog 4 dagen wachten.
Deze 4 dagen kropen voorbij. Althans in mijn beleving. Eindelijk is het zover. De rit naar Den Bosch verloopt voorspoedig. Ik heb nog tijd om een bloemetje te kopen en een kopje koffie te drinken. Onder het koffiedrinken herinner ik me de opdracht. "Een natte luier" Voorzichtig plas ik in mijn broek. Ik voel het warme vocht langs mijn kruis in de luier lopen. Het voelt behaaglijk en opwindend aan. Beetje bij beetje zodat de luier tijd heeft het vocht op te nemen.
Rondkijkend word ik me bewust de aandacht getrokken te hebben van een paar schoolmeisjes die, een paar tafeltjes verder op, zitten te kijken. Ze giechelen zo als meiden dat kunnen doen en kijken mij kant op. Lachen ze mij uit? Hebben ze gezien dat ik een luier om heb of in de broek geplast heb.
Zo nonchalant mogelijk laat ik mijn hand over mijn trui glijden en controleer of die wel goed over mijn broek valt, Dan controleer ik zo onopvallend mogelijk of mijn broek wel droog is gebleven. Ik voel geen nattigheid..
Het wordt nu wel tijd om te gaan. Kan Strangé toch niet laten wachten. Mijn jas hangt aan de kapstok vlak achter de tafel bij de meisjes. Langs hun tafel lopend voel ik hun blikken. Ik pak mijn jas en hoor één van de meiden zeggen. "Je hebt gelijk. Hij heeft een luier om!"
"Zeker weten! Hij keek als mijn broertje wanneer die in zijn luier plast en je ziet zijn uitgezakte luierkont toch!" Ik trek snel mijn jas aan en verlaat de zaak terwijl het gegiechel van de meiden me achtervolgt..
Opgelucht stap ik naar buiten. Het is harder gaan waaien en ik voel de eerste regen spatten in mijn gezicht. Snel zoek ik mijn auto op en begeef me richting mijn afspraak. De regen neemt snel toe en al gauw heeft de ruitenwisser moeite om al het water te verwerken. Gelukkig is het niet ver meer en het duurt niet lang of ik parkeer mijn auto. De harde wind is stormachtig geworden. Bij het uitstappen waait het portier zowat uit mijn handen.
De deuren vergrendelen en vlug naar het appartement gesneld. Zo goed mogelijk de bloemen beschermend tegen regen en wind.
"Kom maar snel naar binnen! Wat een weer!" Nodigt Strangé me vriendelijk uit. Ze heeft me zien aankomen en heeft de deur al uitnodigend openstaan. Ze keert me haar wangen toe.
Ik geef haar twee zoenen en overhandig haar de bloemen. "Mooi hoor! Ik had niet gedacht dat je zou komen! De weersverwachtingen zijn erg slecht!" Na mijn jas aan de kapstok opgehangen te hebben nodigt Strangé me uit verder te komen. In de kamer zit Aurora en nog een vrouw.
Aurora ontvangt me hartelijk.. De andere vrouw heet Kim en is de "hoffotograaf".
Strangé's blik richt zich op mijn kruis. Haar ogen gaan langzaam omhoog en een siddering gaat door mijn lijf wanneer haar ogen de mijne ontmoeten.
Ze schitteren. Het is alsof ze dwars door me heen kijken. Dan kijkt ze naar Aurora. "Het weer is slecht, als je nog thuis wilt komen zal ik maar gaan als ik jou was." Blijkt dat de afspraak die Aurora na mijn bezoek zou hebben heeft afgezegd.
Aurora twijfelt. "Zeg dat wel, Werni is zo te zien door en door nat geworden.!" Deze opmerking laat de kamer vullen met vrolijk gelach. Ik kleur en voel me als een jochie die betrapt wordt. Aurora besluit toch om te gaan. Al vindt ze het jammer om mij niet in mijn luier te zien rond kruipen. Ze neemt afscheid en met een vriendschappelijk tikje voor mijn kont verlaat ze de ruimte. Even later horen we de voordeur dicht slaan.
"Op je knieën!" Dit bevel komt van Strangé. Ik moet mijn bril afzetten en krijg een oogmasker op gezet. Door de openingen kan ik zien.. Helaas zonder bril waardoor ik minder kan genieten van de schoonheid van mijn "oppas". Nadat ze me een pruik opgezet heeft moet ik gaan staan. "Zo word je niet herkend! Kleine meid van me!" Strangé komt voor me staan en kijkt me in de ogen. Ik voel haar handen over mijn lichaam naar de broeksriem glijden.
Ze maakt de riem los. Dan de knoop en de rits. Mijn broek wordt langzaam naar beneden getrokken. Het flitsen van een fotocamera schrikt me op. Het doet me beseffen hoe kwetsbaar ik nu ben in deze positie. Foto's van mij in luier en plasticbroek. De onzekerheid slaat toe. In een roes stap ik uit mijn broek en laat ik Strangé toe mijn trui en hemd uit te trekken. De camera klikt en flitst meedogenloos. Daar sta ik dan midden in de kamer alleen gekleed in luier en plasticbroek, een masker voor de ogen en een pruik met langhaar op het hoofd.
Spottend gelach van de dames doen mij weer uit de roes ontwaken. "Wat een baby!" Lacht Kim.
"Hij heeft in zijn luier geplast!" Ze slaat zachtjes op mijn kont terwijl ze met de andere hand over de voorkant van de plasticbroek wrijft. "Hij? Dit noem je toch geen man?" "Een kleine meid zul je bedoelen!" Terwijl ze dit zegt trekt Strangé mijn plasticbroek naar beneden. Ik huiver als de broeierige warmte van het plastic plaats maakt voor koude lucht. "Ga voor straf in de hoek staan!" Beveelt Strangé me. Onhandig lopend met de plasticbroek op de enkels begeef ik me naar de aangewezen hoek. Kim kan het niet laten ook hier een paar foto's van te schieten.
De tijd verstrijkt. Ik denk dat ik zo'n half uur heb gestaan als de voordeur wordt geopend. Het is Aurora. Het weer is te slecht. Het openbaarvervoer licht eruit en ze weet niet hoe ze thuis moet komen. Ze komt de kamer in en schiet in de lach als ze mij ziet staan. Ze gaat achter me staan en pakt mijn tepels vast. Haar handen zijn koud. Ze knijpt gemeen en laat dan haar handen verder over mijn lichaam glijden om ze te warmen. Ik huiver. "Volgens mij kom jij vandaag niet thuis! Het is onverantwoord om op de weg te komen!" Klinkt het bezorgd.. "Trek je plasticbroek omhoog en kom hier op de grond zitten!" Beveelt Strangé me.
Ik ga op de aangewezen plek bij de salontafel zitten waar Strangé een kop hete thee voor Aurora heeft neergezet. "Even een time-out". Strangé vertelt hoe de weerssituatie zich verslechterd heeft. Op radio en TV wordt geadviseerd om binnen te blijven. Dus moeten we even overleggen hoe nu verder te gaan. Het slechte weer zal nog enige uren aanhouden. Ze stelt voor dat ik de nacht bij haar door breng. "Kun je dat naar huis verantwoorden?'
"Mijn vrouw weet van mij hobby af. Ze is ook op de hoogte van wat ik vandaag doe."
"Mooi zo!" Strangé pakt de telefoon en vraagt mijn telefoonnummer. Ze voert het nummer in. Dan hoor ik haar stem. "Je bent de vrouw van Werni? Mooi je spreekt met Strangé van het KinkyDreamsForYouTeam. Ik vind het fantastisch van je dat je Werni deze ruimte geeft!" De reactie hoor ik niet maar er ontstaat een kort spontaan gesprek die wordt afgesloten door dat Strangé mij de telefoon in de hand drukt. Ik vertel haar dat het weer zo slecht is geworden dat ik waarschijnlijk pas de volgende dag naar huis kom. Na afscheid te hebben genomen neemt Strangé de telefoon aan en legt hem weg. Daarna komt ze recht voor me staan. Mijn blik glijdt over haar benen via haar mini jurk naar haar gezicht. Het is duidelijk dat de time-out voorbij is.
"Zo nu hebben we alle tijd voor jou!" Klinkt het dreigend. Met haar voet dwingt ze me op de grond te gaan liggen. Schaamteloos plaatst ze op borsthoogte aan beide zijden een voet.
Mij een vrij uitzicht gunnend op haar mooie benen en billen. Langzaam zakt ze door haar knieën. Haar mooie kont daalt af naar mijn gezicht. Ik geniet er van. Strangé trekt zelfs haar jurk iets op om makkelijker plaats te nemen. Ik geniet van de aanraking van haar huid en het voorrecht haar te mogen ruiken. Het genot wordt deels tenietgedaan door het gebrek aan zuurstof. Ik moet naar adem happen.
Terwijl Strangé mijn borstkast en tepels streelt voel ik hoe Aurora op mijn benen gaat zitten. Zo nu en dan merk ik het flitsen van de fotocamera op. Aurora wrijft over de plasticbroek en trekt hem daarna omlaag. De spelden van de luier worden losmaakt. Strangé staat op terwijl Aurora de luier onder me weg trekt en in mijn gezicht gooit In een reflex trek ik hem weg. Strangé geeft me een klap in mijn gezicht.. "Kindjes die nog een luier nodig hebben mogen hier geen eigen initiatief tonen. Begrepen!" Ze pakt de luier en drukt hem in mijn gezicht. "Of vind je dat vies. Hoe denk je dan hoe wij dat vinden?" Ze wrijft de luier nog een keer in mijn gezicht en gebied mij daarna om onder de douche te gaan. Aurora loopt met me mee. Ze doet mijn pruik en masker af en verbiedt mij warm water te gebruiken. Ze ziet er op toe dat ik me goed was. Ze wil geen pislucht meer ruiken.
Na het douchen droog ik me bibberend af. In de kamer krijg ik weer de pruik op en het oogmasker voor. Dan pakt Aurora me in de nek en dwingt me mijn hoofd tussen haar dijen te steken. Ze klemt me stevig vast terwijl Strangé haar hand speels over mijn billen laat glijden. 'Pats' er volgt een tik en nog één "pats,pats,pats' een hele serie. Daarna weer het strelen. De fotocamera flitst en flitst. Het ergert me. Maar de klappen nemen in aantal en stevigheid toe. Strangé schuwt zelfs het gebruik van hulpmiddelen niet. Plak, zweepje, maakt niet uit. Ik heb al lang geen oog meer voor het geflits. Mijn kont doet pijn en gloeit als kool. "Au, Au auuuuwww" jammer ik op het laatst. Ik voel Strangé's hand mijn geteisterde kont aaien, terwijl mijn hoofd nog onveranderd klem zit tussen de benen van Aurora.
Dan neemt de druk af en val ik op mijn knieën. "Jouw beurt Aurora. Neem jij hem maar eens over de knie." Oeps dat klinkt niet goed. Aan de lijdensweg van mijn kont wordt nog geen einde gemaakt. Aurora is gaan zitten en met een dwingend gebaar geeft ze aan hoe en waar ik moet gaan liggen. Ik schaam me om zo te liggen. Baal van me zelf. Ik met mijn gekke fantasieën. Aurora heeft een sigaret opgestoken terwijl ik als een klein ondeugend kind over haar knie lig te wachten op mijn straf. Na een paar trekjes legt Aurora de sigaret weer weg en streelt mijn kont. Gespannen wacht ik op de eerste klappen. Het strelen stopt zo onverwachts als het was begonnen. Nu zal de eerste tik wel komen...
Ik zet me schrap....
Toch Aurora pakt weer haar sigaret en neemt een paar trekjes. Ik voel hoe het bloed naar mijn hoofd loopt. Ligt ook niet prettig zo met dat hoofd naar beneden. Wil me opdrukken maar een onverwachte tik op mijn kont doet me daar van afzien. "Had ik gezegd dat je omhoog mocht komen!" Elk woord wordt onderstreept met een serie klappen. Mijn billen hebben het zwaar te verduren. "Krijg ik nog antwoord?" Klinkt het terwijl de slagenregen blijft doorgaan. "Jajaja" antwoord ik niet wetende meer wat de vraag was. Ik hoor Strangé lachen. Ik moet gaan staan. "Wat is dat nou voor een antwoord? Denk dat hij nog meer lessen nodig heeft. Alleen zijn kont heeft genoeg gehad!" Strangé pakt me bij de hand en neemt me mee naar het midden van de kamer.
Ik moet gaan liggen terwijl Strangé de kamer verlaat. Ze komt terug met een grote Pamper en een pot zalf. Ze schuift de luier onder me en smeert mijn kont in met zalf terwijl ik met opgetrokken benen het lijdzaam onderga. Ze doet het zorgzaam. Ondeugend extra aandacht aan mijn piemel gevend. Aurora plakt de luier dicht terwijl Strangé haar handen wast. Ik moet in spreidstand gaan staan. Mijn enkels en polsen worden geboeid en met kettingen aan de grond en het plafond vast gemaakt. Kim maakt er natuurlijk weer foto's van. Zonder verder iets tegen mij te zeggen gaan de dames zitten en laten mij staan.
Ze zitten gezellig te keuvelen. Kijken wat tv en hebben geen oog voor mij. Alleen word ik regelmatig gedwongen een beker lauw water te drinken. Na verloop van tijd gaan ze na de keuken. De geur van eten bevestigt al snel mij vermoeden dat ze aan het koken zijn. Kim komt naar me toe en ontdoet me van de pruik en het masker. In plaats van het masker blinddoekt ze me. Daarna maakt ze de pols en enkelboeien los. Pakt me bij de hand en leidt me naar een stoel aan tafel. Aan de bedrijvigheid om me heen is op te maken dat de tafel wordt gedekt en het eten op tafel wordt gezet. Als iedereen zit wordt het eten opgeschept. "Mond open!" Hoor ik Strangé zeggen. "Tjoeke Tjoek!" De lepel verdwijnt in mijn mond. Ik laat het eten door mijn mond gaan om te ontdekken wat het is. Lijkt me macaroni.
Smaakt goed. Op de meest onverwachte momenten krijg ik een lepel macaroni in mijn mond gestopt. Dan voel ik de lepel tegen mijn lippen, dan de uitnodiging om mijn mond te openen. Dat laatste echter steeds op kleinerende toon. Alsof er tegen een peuter gepraat wordt. Dit roept trouwens grote hilariteit op. Na het eten wordt mijn blinddoek afgedaan en mijn gezicht gewassen. Ik word weer midden in de kamer vast gemaakt. De dames nemen een kop koffie. Ik hoor Kim zeggen dat het iets minder waait en dat ze wil proberen thuis te komen. "Het is niet zover. Als je wilt kan ik je meenemen?" Deze vraag is aan Aurora gericht. Ze reageert enthousiast en een kwartier later vertrekken de beide dames huiswaarts.
Het geclick van hakken is het enige geluid dat ik hoor. Strangé ruimt de kopjes op. Dan komt ze naar mij toe. De gratie van deze vrouw herken ik zelfs zonder bril. Als ze voor me staat kijkt ze me recht in de ogen terwijl de nagels van haar hand zachtjes over mijn borst glijden. Speels zonder enige bedoeling. Haar ogen glinsteren. "Eindelijk mijn baby voor me alleen!" Ze loopt langzaam om me heen telkens haar nagels gebruikend. Zacht en teder. Als een leeuwin die met haar prooi speelt. Ik voel hoe haar lichaam zich tegen mijn rug vlijt. Haar handen pakken mijn tepels en masseren die zacht. Dan glijden ze naar beneden en betasten mijn plasticbroek. "Nog droog?" hoor ik haar vragen.
"Ja, ik ben toch jouw grote jongen!" Strangé lacht beminnelijk. "Dat zullen we zien!" Haar handen glijden naar mijn zij. Ze begint me te kietelen. Als ik ergens een hekel aan heb is het dat wel. Ik probeer haar te ontwijken. Maar er is geen ontkomen aan. Ze wisselt kietelen met strelen af. Zo nu en dan pakt ze een veer om me te strelen dan haar handen. Ook wisselt ze het kietelen af met klappen met een zweep. Niet hard maar wel doeltreffend. Ik verlies de controle over me zelf. De vele bekers water missen hun uitwerking niet. Zonder dat ik het me bewust ben plas ik in de luier. Gênant, tot nu toe had ik daarover altijd de regie in handen gehad. Ik plaste in de luier omdat ik dat wilde. Maar door het kietelen was het gebeurd voor dat ik het in de gaten had. "Grote Jongen?" Schampert Strangé. Ik schaam me kapot en voel hoe ik bloos. Tot groot genoegen van Strangé.
Ze maakt me los. Ze geeft me mijn tas met de droge katoenen luier aan. "Ga hier liggen en verschoon je zelf!" Strangé gaat op haar gemak zitten om van het schouwspel te genieten.
Ik vouw de luier en leg er een inlegger in. Leg de veiligheidsspelden klaar. Doe de Pamper af en rol die op. Strangé staat op en pakt een flacon talkpoeder en poedert mijn billen en kruis.
Ik vouw de luier tussen mijn benen en speld hem dicht. Tot twee keer toe moet ik de spelden verzetten voor dat de luier goed zit. Ik sta op en trek de plasticbroek aan. Strangé controleert me. Ze streelt over de voor en achter kant. Dan moet ik voor haar op de grond gaan zitten. Een glimlach siert haar lippen. "Het is vanavond koopavond en ik denk dat het niet druk is. Als je snel je broek en trui aantrekt kunnen we nog even een leuke bodystocking voor je kopen! Als je dat wilt anders blijf je gewoon hier zitten!" Oeps dat is spannend. Hier heb ik altijd van gedroomd. Maar ja dromen en realiteit gaan vaak niet samen. En nu........ Ik sta op en kleed me vlug aan.
Met enige moeite pers ik me in mijn spijkerbroek. De plasticbroek bloest er overheen. Gelukkig valt de trui ruim.
Strangé rijdt naar het winkelcentrum. Het is inmiddels halfnegen. Er zijn weinig mensen op straat. Het waait nog steeds stevig. Gelukkig regent het niet meer. Strangé neemt me bij de arm en loopt met me de winkelstraat in. Ze blijft even staan voor de etalage van een lingeriewinkel. Ze kijkt me lachend aan en trekt me mee naar binnen.
In de winkel zijn geen klanten. Twee verkoopsters staan te praten. Ze kijken verstoord op wanneer wij binnen komen. Ze verwachten zo te zien geen klandizie meer. Strangé loopt op ze af. Aan de begroeting is te merken dat ze elkaar kennen. "Voor je zelf of heb je weer een liefhebber bij je?" Vraagt de oudste verkoopster. Strangé lacht. "Beiden. Hij lijkt wel volwassen maar gedraagt zich zo kinderachtig dat ik gedwongen ben hem weer in luiers te laten lopen. Ik wil een bodystocking voor hem kopen met drukknopjes in het kruis zo dat ik hem makkelijker kan verschonen!" De verkoopsters kijken me aan en schieten in de lach. "Heeft hij een luier om?"
Ik kan wel door de grond zakken. Strangé beaamt het en gebied mij om in de kleedkamer mijn jas op te hangen en mijn broek en trui uit te doen. "En laat het gordijn open!" Gehoorzaam voldoe ik aan haar bevel. Het duurt niet lang of ik sta alleen gekleed in luier en plasticbroek. De verkoopsters volgden elke handeling van me. Strangé heeft inmiddels een bodystocking uit het rek gepakt en stapt op mij af.
De verkoopsters volgen haar. "Hij draagt nog echte ouderwetse luiers. Koddig hoor!" Zegt de oudste van de twee. "Ken jij zeker niet meer. Jij bent van de pamper-generatie." Deze vraag is gericht aan haar jongere collega. Het is inderdaad de eerste keer dat ze iemand in katoenen luiers ziet. De plasticbroek vind ze grappig staan. "Trek die broek maar naar beneden hoor, kun je de luier ook even bekijken!" Nodigt Strangé haar uit. Deze uitnodiging was niet aan dovemans oren gericht. Ze komt voor me staan en laat mijn plasticbroek tot op de knieën zakken. De luier wordt betast. "Wat een grote jongen! Hij is nog droog!" Klinkt het spottend.
Volgens Strangé een wonder omdat ze de afgelopen uren me al tweekeer heeft moeten verschonen. De bodystocking wordt gepast. Hij zit goed. Kan ook niet anders want het is van stretchmateriaal gemaakt.
Strangé laat me lopen, kruipen en zelfs liggend op mijn rug als een klein kind spartelen. Hilariteit alom natuurlijk.
Het prijskaartje wordt verwijderd en ik mag me weer aankleden en de bodystocking aan houden. De spijkerbroek kan ik nu makkelijker optrekken doordat de luier en plasticbroek door de bodystocking strakker blijft zitten.
Ondanks de vernedering ben ik opgewonden. Dit wordt nog eens geactiveerd door de bodystocking die de luier nog steviger in mijn kruis drukt.
We verlaten de winkel en rijden zwijgend naar huis. Thuis moet ik mijn broek en trui uit doen.
Strangé heeft wat te drinken in geschonken en nodigt me uit aan haar voeten te komen zitten. Ze zet de tv aan. Ik voel Strangé's hand over mijn hoofd glijden. Ze streelt me en drukt mijn hoofd zachtjes in haar schoot. Er wordt niets gezegd en ik geniet het tedere moment. Na een tijdje vraagt Strangé hoe ik de winkelscène vond. "Vernederend, spannend en vooral opwindend!" Strangé gaat er wat dieper op in en van het één komt het ander. Er ontspint zich een openhartig gesprek. Voor we het in de gaten hebben is het middernacht. Hoog tijd om te gaan slapen. In de kamer wordt een matras neergelegd met een rubberen onderlaken. Hier mag ik op gaan slapen. Ik moet nog naar de wc maar Strangé vindt dat ik niet voor niets een luier om heb. Ze geeft me een knuffel en laat me alleen. Ik val snel in slaap. Wordt nog een keer wakker om dat ik nodig moet plassen. Om me zelf niet te plagen laat ik het maar lopen. Voelt ook vertrouwt aan die warmte. Als de druk van de blaas is val ik weer snel in slaap.
Mijn dekbed wordt iets opgetild en ik voel iemand naast me gaan liggen. Ik open mijn ogen en kijk in het gezicht van Strangé. Ze kust me teder en wenst me goedemorgen. "Lekker geslapen?" Terwijl ze dit zegt voel ik haar hand mijn kruis aftasten.
"Oh,oh. Bah wat een baby ben je toch!" Ze slaat het dekbed weg. Ik zie dat ze gekleed is in een babydoll. Ze kleedt mij uit en gebied me op het matras te blijven liggen.
Strangé trekt de babydoll uit. Alleen gekleed in een slip gaat ze over me heen staan.
Plotseling zie ik druppels urine door de stof van haar slipje komen. Al snel klatert het vocht op mijn lichaam. "Zo voelt andermans pis aan, baby van me!" Als de laatste druppels zijn gevallen zakt ze weer door haar knieën en gaat met haar natte slip op mijn hoofd zitten. Ze glijdt met haar handen over mijn borst en buigt iets voor over tot dat ze mijn piemel vast heeft. Ze speelt er mee.
Op het ritme van Strangé's bewegingen schuift haar natte slip over mijn gezicht heen en weer. Ik voel de kriebels van uit mijn tenen naar boven trekken. Ook trekken er energiegolven vanaf mijn borst naar mijn kruis. Ik sta in vuur en vlam. Kippenvel tot achter mijn oren.
Een orgasme kan dan ook niet lang uitblijven.
Een gesmoorde gil en heftige schokken begeleiden mijn zaadlozing.
De wereld om me heen verdwijnt voor een moment. Even alleen zijn, zonder de rest van de wereld te ervaren. Strangé komt naast me liggen. Ze streelt me zacht. Langzaam kom ik weer tot mijn positieven. Ik kijk in haar stralende gezicht. Weet niets te zeggen. Het is stil! Gelukzalig stil.
Tranen wellen op in mijn ogen. Strangé aait mijn hoofd en drukt me zacht tegen haar aan. Het voelt zo vreedzaam. Heerlijk!
Langzaam maakt Strangé zich los. Ze haalt een doek op en werpt die me toe. Droog je maar even af. Ruim jij het hier op? In de keuken vind je wel een emmer en schoonmaakmiddelen. Terwijl ik het rubberen onderlaken reinig en droog maak douchte Strangé zich. Na het douchen en aankleden maakt ze een ontbijt klaar. Nu is het mijn beurt om te douchen. Het voelt heerlijk aan dat warme water. Een stuk beter dan die koude douche van gistermiddag. Ik moet inwendig lachen en laat de beelden van de afgelopen 20 uur de revue passeren.
Fris gewassen en aangekleed zet ik me aan tafel. Strangé is stil en ook ik heb niet de behoefte om iets te zeggen. Elk woord zal te kort doen aan de beleving die ik heb gehad.
Na het eten nemen we afscheid. We omhelzen elkaar en ik beloof Strangé zo nu en dan wat van me te laten horen. Wanneer ik op het punt sta de deur te openen vraagt ze me nog even te wachten. Ze loopt weg en komt terug met een plasticzak. "Je wasgoed!" Lacht ze. Lachend neem ik het in ontvangst en vertrek.
De reis verloopt voorspoedig. Ik rijd rechtstreeks naar huis. De kinderen zijn gaan sporten en mijn vrouw is boodschappen aan het doen. Het eerste wat ik ga doen is mijn wasgoed in de wasmachine stoppen. Als ik de stinkende luiers in de machine stop zie ik het slipje van Strangé ertussen zitten. De deugniet! Ik kan niet laten er even aan te ruiken dan verdwijnt het bij de rest van het wasgoed.
Een paar dagen later ontvang ik een mail van Strangé. Hierin nodigt ze me uit om haar site te bekijken. Ik open haar site en snel ga ik naar fotoverhalen. Ja hoor een nieuw verhaal "De avonturen van luierslaaf" Gespannen open ik het verhaal. Bekijk de foto's en lees de bijgeschreven teksten. Ik kijk eerst of ik er herkenbaar op sta. Gelukkig valt dat mee. De foto's zijn discreet genomen en door de pruik en masker ben ik niet herkenbaar. De teksten zijn leuk en grappig maar geven een ander beeld dan mijn beleving is geweest. Kan natuurlijk ook niet anders.
Eén foto spreekt mij bijzonder aan. Op die foto zie je Strangé voor me staan. Onderzoekend, uitdagend, glimlachend observeert ze mij. Wanneer ik de foto zie voel ik de sfeer van dit avontuur opnieuw.
Ik open Outlook en activeer nieuwe berichten. Natuurlijk laat ik haar direct weten hoe mooi en discreet ik de foto's vind.
