Semper fi!

Wat vind je van Semper fi!?

  • Super!

    Stemmen: 17 68,0%
  • Goed!

    Stemmen: 5 20,0%
  • Het heeft wel wat (:

    Stemmen: 1 4,0%
  • Niet echt mijn type verhaal

    Stemmen: 0 0,0%
  • Saai, er mag meer spanning in!

    Stemmen: 0 0,0%
  • Vreselijk!

    Stemmen: 2 8,0%

  • Totaal stemmers
    25

Diaperstorm

Aspire to inspire, before we expire.
Hoi allemaal, na het geschreven hebben van "de straf" is het verhalen schrijven nogal weg weggeëbd. Echter wil ik toch weer iets nieuws gaan proberen en deze keer een verhaal met voorbereiding. Dus na wat research en nadenken over mijn verhaal plaats ik hier het eerste hoofdstuk van "Semper fi". Het verhaal wil ik langzaam opzetten dus stay tuned en ik hoor graag wat jullie ervan vinden. Ook tips zijn natuurlijk meer dan welkom!

Het zou lief zijn om de poll in te vullen en als je het wat vind vergeet dan niet je notificaties aan te zetten zodat je weet wanneer er een nieuw hoofdstuk is!

Heel veel lees plezier! ^-^



Hoofdstuk 1: Introductie

“Tim!!, Tii - hiimm!!”, Het was Tim’s moeder Claudia die vanaf onderaan de trap riep: “Het eten is klaar!”;. En dat hoeft Tim natuurlijk geen tweede keer te horen. Snel zet Tim zijn film op pauze en rent hij naar beneden. Het moment dat de film op pauze is gezet is een van zijn favoriete momenten uit zijn favoriete filmreeks. “Luke i am your father”, zijn de laatste woorden van “Darth vader”. Ondertussen kan Tim het wel dromen zo vaak heeft hij de films van Star Wars al gezien. Tim is een jongen van 17 jaar, bruin haar met een middelmatige bouw. Zoals hij altijd zelf zegt: “Niet te dik, niet te dun, gewoon prima!”;. Mam?, wat gaan we eten? “Pasta met een sausje”, antwoorde zijn moeder op een chagrijnige toon. “En nee je vader is er weer niet”. Zuchtte Tim’s moeder, Claudia, er met veel geluid achteraan. ‘

Tim vindt het nooit echt erg dat zijn vader er niet is. Hij heeft een goeie band met hem, beter zelfs dan de band die hij met zijn moeder heeft, Zijn vader, Ronald, Is een graffiti artiest. Tim’s moeder vind het maar nutteloos maar Tim vind het eigenlijk wel gaaf. Veel meer over zijn vader weet hij ook eigenlijk niet, zover als zijn herinneringen teruggaan, tot een leeftijd of 8 a 9. Kan Tim zich altijd nog herinneren hoe zijn vader driemaal per week thuis komt. “Laat, onder de verf, maar met een grote glimlach”. Alles daarvoor kan Tim zich niet echt meer herinneren omdat zijn vader toen Tim nog echt klein was nooit echt thuis was.

“Het smaakt lekker mam!” zei Tim maar om een beetje een gesprek op te proberen te zetten. Tim’s moeder, Claudia is een heel ander karakter dan zijn vader. Normaal postuur, blonde haren maar eigenlijk om de simpelste dingen altijd wel chagrijnig. Claudia werkt als secretaresse bij een groot bedrijf dus veel interessants heeft ze eigenlijk ook nooit te vertellen. Een van de redenen waarom het niet zo klikt tussen Tim en mams. Na het eten ging Tim direct weer naar boven om zijn film verder te kijken.

Hij hoorde na ongeveer een uurtje zijn vader thuis komen en dacht er even aan naar beneden te gaan. Echter voordat Tim naar de trap liep hoorde hij zijn moeder alweer schreeuwen: “Je bent altijd laat thuis, en je kleren zijn weer vies!”, Waarop Ronald reageerde: “Ach mens ik heb een prachtige muurschildering gemaakt, Dat jij je daarin niet interesseert betekend niet dat ik er niet van mag genieten! Je leeft maar een keer, ik heb de dood al vaak genoeg van dichtbij gezien en ik geniet er nog graag van zolang het kan!”;. “De dood van dichtbij…? Watte?”; Dacht Tim, maar echt lang stond hij er verder niet bij stil, gauw terug naar de film want het was weer zover.

Een meningsverschil tussen paps en mams. Claudia was fel tegen het graffiti spuiten zelfs al had Ronald altijd netjes een aanvraag bij de gemeente ingediend en zich aan de regels gehouden. Claudia is een beetje het “tutje” van de familie zoals Ronald altijd zegt. Alles moet perfect en schoon, de kleinste dingen kunnen al flinke ruzies opleveren als het aan Claudia ligt. Tim is blij dat hij zich snel weer kan verschuilen in zijn film. Na ongeveer een halfuurtje wordt er bij Tim op de kamer geklopt en is het zijn vader: “He kerel hoe is het?”, “Goed hoor pap!” antwoorde Tim. “Laat zien wat je gemaakt hebt!” vroeg Tim er nog enthousiast achteraan. Tim is altijd al een grote fan geweest van de muurschilderingen en creaties van zijn vader, een van de vele redenen waarom hun band veel beter is. Na ongeveer een half uur brullen, tieren en lachen met elkaar was het tijd om te gaan slapen, immers was het morgen weer maandag. “School jippie!” dacht Tim nog heel sarcastisch voordat hij in slaap viel.
 

Diaperstorm

Aspire to inspire, before we expire.
Hoi allemaal,

Het heeft iets langer geduurd dan ik had gehoopt maar hier dan toch het tweede hoofdstuk.
Ik probeer de verhaallijn rustig op te bouwen en ook de lengte in hoofdstukken per deel aan te passen, de opzet zijn wat kortere hoofdstukken maar er komen langere hoofdstukken aan!

- Hope you guys like it! -

Hoofdstuk 2: Simpele Tim

School, de enige plek waar, in Tim’s, geval eigenlijk nooit echt iets spannends gebeurt. Je gaat naar je lessen, doet je huiswerk, leert voor je toetsen en komt zo eigenlijk elk jaar wel door. Op dit moment is het toch wel even anders. Tim zit namelijk in 5 havo en dat betekend eindexamen!. Moeite heeft hij er niet echt mee maar toch is het jaar heel anders dan andere jaren.

Zoals elke maandag begint de dag met 2 uur wiskunde. Een blokuur waarin eigenlijk vrij weinig gebeurt. Na Wiskunde is het door naar Natuurkunde, pauze en dan nog 2 uur gym. Na gym gaat Tim alweer naar huis en is het weer lekker een middagje relaxen.

Veel vrienden heeft Tim niet, maar ook vijanden heeft hij eigenlijk niet. Hij wandelt er een beetje neutraal tussen. Hij is niet een persoon die in weekenden lang gaat feesten maar wordt aan de andere kant gelukkig ook niet gepest door anderen. Tim is dus een gewone, normale doch vrij saaie en simpele jongen. Niet dat Tim het erg vind. Tim is namelijk groot fan van films, de artistieke kunsten van zijn vader en verder eigenlijk niet veel bijzonders. Tim vind het leuk om bezig te zijn, tuinieren in de zomer bijvoorbeeld, hutten bouwen, e.d. activiteiten. Toch doet hij ze liever alleen of met zijn vader. Zodat hij ook eigen controle heeft over hoe het eruit gaat komen te zien. Gewoon allemaal vrij simpel eigenlijk. “Simpele Tim!” dacht Tim nog vlak voordat hij zijn fiets bij de achterdeur zette en naar binnen ging.

De daarop volgende dagen gingen eigenlijk vrij normaal. School, naar huis, paps die laat thuis komt en ruzie krijgt met zijn moeder erom. Tim vond het nooit leuk dat ze ruzieden maar wist gelukkig dat het altijd wel goed kwam. Zoals bijna elke keer dat het gebeurt komt zijn vader uiteindelijk nog even boven bij Tim op de kamer en hebben ze samen de grootste lol. Even luchtten voor Ronald met zijn zoon. Daarna praat hij het meestal uit met zijn moeder dus Tim zit er niet zo over in.

“Yesss!”, vrijdag middag 15:05. Weekend!. Tim springt op zijn fiets richting huis. Met een snelle vaart fiets hij langs de stad richting huis. Nog geen 5 minuten staat hij in de achtertuin. Tim fietst altijd via de achtertuin omdat dat makkelijker is dan via voor te gaan. Tim pakt zijn sleutels en doet de achterdeur van het huis open. “MAM!, MAM, IK BEN THUIS!” hmm..? geen reactie. “Toch maar even gaan zoeken. Beneden? Niks. Boven? Ook niks? Misschien in de voortuin”, dacht Tim. Na door het huis naar de voordeur gelopen te zijn zag Tim door het keukenraam zijn moeder al staan. Tim liep via de voordeur naar buiten en geloofde niet wat hij zag. Twee politie agenten stonden voor de deur met Claudia te praten. Tim rent het trappetje bij de voordeur af richting zijn moeder. Op het moment dat hij haar gezicht kan zien ziet hij een rood gezicht vol met tranen, ze heeft gehuild...
 

Diaperstorm

Aspire to inspire, before we expire.
Hoi allemaal!
Ik hoop dat iedereen fijne feestdagen heeft gehad. De reden dat het wat langer heeft geduurd heeft daarmee ook te maken :laugh:
Bij deze hoofdstuk 3 van "Semper fi!". Hoofdstuk 4 zal nog voor 2018 geplaatst worden
Ik hoor graag wat jullie ervan vinden, enjoy!

Hoofdstuk 3: Een nieuw begin
“Kim! KIM!”, Wakker worden gekkie! Zei Kim’s moeder, Amber vanaf beneden aan de trap. Het was namelijk de laatste schooldag op haar oude school en daarvoor zou ze niet te laat komen. Kim doet haar ogen open en het eerste wat haar te binnen schiet is “De dag is gekomen, eindelijk een nieuw begin”. Kim is een meisje van 18 jaar met blond haar, blauwe ogen en een mooi dun figuur. Alhoewel ze niet echt op haar figuur let zei haar vader altijd: “Joh je hebt net zoveel geluk als mij en gewoon een zwart gat in je maag waar alles doorheen komt!”. School is nooit echt een probleem geweest voor Kim behalve wiskunde. Talen beheerst ze erg goed en volgend jaar mag ze naar 6 VWO om examen te doen. Kim’s vader, Roy, heeft een nieuwe baan aangeboden gekregen in een andere stad. Vandaar ook dat ze gaan verhuizen dit weekend en het Kim’s laatste schooldag is op haar oude school. Kim is blij dat ze weggaat omdat ze, door haar slechte ogen, een bril moet dragen en daar veel mee wordt gepest. De bril is namelijk geen standaard bril maar een “Harry Potter” bril, erg dikke glazen voor een erg grote sterkte. “-11.5” kon ze zich nog herinneren van het laatste bezoek aan de oogarts.

Kim stapt uit bed met de frisse gedachte: “Nog een laatste keer, en dan zijn we weg”; Ze duikt de badkamer in en maakt zich klaar voor, voor haar, de leukste dag van het jaar. Na het douchen en klaarmaken loopt ze naar beneden en neemt ze plaats aan de ontbijt tafel. “Goeiemorgen!”, “Zo jij hebt er ineens veel zin in”, zegt haar vader nonchalant. “Ja! Nog een keer naar die rotschool en dan wegwezen hier!”; Roept Kim. Haar ouders kijken haar met lachende gezichten aan. Tuurlijk zijn ze op de hoogte van alle pesterijen en gebeurtenissen. Maar helaas kunnen ze, in de tijd van nu, er zelf niet veel aan doen. Doen ze het niet op school dan wel via internet of social media. Je kunt het nooit volledig meer stoppen helaas. Wat ze echter wel altijd proberen is Kim zo gemotiveerd mogelijk te houden en haar te helpen in moeilijke tijden. Verder zal ze het toch echt op haar eigen benen moeten redden in de wereld. “Een voorbereiding op later”, Noemde haar ouders het altijd. Als je nu niet leert zelf op twee benen te blijven staan dan redt je dat nooit. En nou en of dat ze dat begint te leren!

De dag verliep verder vrij normaal. Op school werd Kim vooral uitgelachen en uitgezwaaid. “Doei blinde. Wel goed kijken waar je heengaat he? Of zie je dat niet?”; e.d. zinnen werden naar Kim’s hoofd gegooid. Gelukkig door al het advies en de hulp van haar ouders was Kim sterk genoeg om alles nonchalant te negeren. Muziek in en gewoon blijven denken: “Vandaag is de laatste keer op deze rot school”; Op deze manier kwam Kim goed de dag door en dan uiteindelijk om kwart over 3 ging de laatste bel. Kim pakte zo snel als ze kon haar spullen en liep richting haar fiets. Onderweg hoorde ze nog een aantal scheldwoorden maar hier had ze allang geen aandacht meer voor. Met een grote glimlach op haar gezicht fietste ze van het schoolplein af. “Adieu en tot nooit meer ziens! U mag allen wegrotten op deze school!”;

Eenmaal thuisgekomen loopt Kim via de voordeur naar binnen en gaat eerst wat drinken in de keuken. Ze heeft nog 2 dagen om haar spullen in te pakken omdat ze pas zondag vertrekken. Vanwege alle verhuiswerkzaamheden heeft ze volgende week van de leerplicht ambtenaar vrij gekregen om eerst alles over te kunnen verhuizen en om een nieuwe school te zoeken. Omdat alles omtrent de baan overgang van haar vader zo snel is gegaan is daar nog geen tijd voor geweest. Maar dat is allemaal voor volgende week. Nu eerst rustig wat drinken en zo meteen haar kamer maar alvast klaar maken voor het verhuizen.


Ze heeft nog ongeveer 1.5 uur voordat haar ouders thuis komen dus dit is het ideale moment om iets aan haar luier voorraad te doen. Kim heeft al jaren lang diepe luiergevoelens als DL (Diaper Lover). Ze weet niet precies waar het vandaan komt maar sinds dat ze een jaar of 13 was zijn die gevoelens heel sterk geworden. Het zal een combinatie zijn van puberteit en de vele pijn die ze heeft gehad door het jarenlang pesten dat ze te verduren heeft gehad wat het alleen maar verder versterkt heeft. De luiers geven een gevoel van veiligheid en vertrouwen. Iets wat ze, in de buitenwereld door alle gebeurtenissen niet echt kan aansterken. Kim loopt naar boven en doet haar kast open. In de onderste la voelt ze helemaal achterin en zoals gedacht vindt ze daar nog 2 luiers. Een kan ze nu wel om doen de ander zal ze dan maar weg moeten gooien voordat haar ouders het zien. Die weten namelijk niks van Kim’s luiergebruik en zelf houdt ze dat ook graag verder verborgen. Vooral de vrees dat ze uitgelachen wordt heeft haar tot de keuze geleidt om het stiekem te blijven doen.

Kim pakt een luier en kleedt zich volledig uit. Daarna gaat ze op bed liggen en trekt de luier onder haar. De plak strips doet ze dicht en ze corrigeert de luier nog een beetje op positie. Dan staat ze op en neemt rustig adem, de rillingen en kriebels laat ze langzaam over haar lichaam heen gaan. Een combinatie van kippenvel en fijne gedachten vult de kamer. Kim loopt naar de spiegel en bekijkt eens goed wat ze voor zich ziet. Een knap blond meisje van 18 jaar met een strak lichaam. Helemaal naakt op een luier na. Ze begint langzaam de druk op haar blaas op te voeren en zonder veel moeite komt er een eerste straal warme urine in haar luier. De rest volgt niet veel later. Ze bekijkt zichzelf nu nogmaals goed in de spiegel. Nog steeds hetzelfde resultaat alleen nu met een natte luier. Hier geniet ze nog ongeveer een uurtje van. Gewoon lekker liggen en wegdromen in de veilige gevoelens en gedachten. Klein en fijn.
 

Diaperstorm

Aspire to inspire, before we expire.
Hoi allemaal!
Hierbij het volgende hoofdstuk van Semper fi!
Ik hoop dat jullie het wat vinden en hoor graag eventuele tips!
Bij deze ook naar allen alvast een goed en gezond 2018 gewenst! 8) dance

PS: Vergeet de poll niet in te vullen! ^-^

Hoofdstuk 4: Verhuizen
Rond half 5 staat Kim op en ontdoet ze zich van haar natte luier. Samen met de ander overgebleven luier gooit ze deze verstopt weg in de container. De kans dat haar ouders daar iets in gaan zoeken is zo klein dat ze er niet aan denkt om de luiers ver onderin de containers te stoppen. Niet dat dat nodig is natuurlijk. Ze gaan immers toch verhuizen en de container wordt morgenochtend geleegd. Na zichzelf op te frissen door een korte warme douche stapt kim in simpele kleding. Joggingsbroek en een trui van paps. Ze loopt naar beneden en begint koffie te zetten voor haarzelf en haar vader die met 5 minuten thuis zal zijn. Het vrijdagavond ritueeltje.

Kim zet de koffie en wacht op haar vader tot dat hij thuis komt. Dan drinken ze samen een bak koffie en bespreken de week. Wat er allemaal gebeurt is, hoe het op het werk was en hoe het met kim op school is gegaan de laatste dagen. Kim verteld vooral hoe opgetogen ze is over het verhuizen en dat ze zo zal beginnen met inpakken. Echter eerst, avondeten! Amber, Kim’s moeder, komt over ongeveer een halfuurtje thuis dus als ze nu beginnen met koken kunnen ze straks gelijk eten. Zo gezegd zo gedaan. Aardappeltjes en vlees in de pan terwijl papa de sla voorbereid. Een klein halfuurtje later zijn ze dan ook klaar met eten maken en precies op dat moment komt Amber binnen: “Hmm.. wat ruikt dat lekker”; zegt ze terwijl ze haar jas uit doet. Ze gaan met zijn drieën aan tafel zitten en hebben het vooral over het verhuizen en het nieuwe huis wat hun te wachtten staat. Het meeste is al gedaan maar Kim’s ouders willen wel de muren van het nieuwe huis verven en een aantal kleine dingen renoveren zoals de achtertuin en de zolder. Na het eten is het tijd om de laatste dingen in te pakken. De meeste meubels e.d. staan al klaar voor de volgende ochtend. Wat resteert zijn alle kamers, kleding en laatste kleine dingen. Kim loopt naar haar kamer en begint geordend haar spullen in te pakken. Eerst haalt ze alles leeg zoals haar kleding en nacht kastje. Alle spullen doet ze in dozen en ze schrijft erop wat waar in zit. Dan begint ze met de grote spullen zoals haar kast naar beneden tillen met haar vader. Na ongeveer 3 uurtjes is haar kamer helemaal leeg op haar matras na. Haar bed staat al beneden klaar om morgenvroeg in de vrachtwagen gezet te worden. Tijd om naar bed te gaan zegt haar vader nog tegen Kim als ze de laatste doos beneden heeft. Morgen moeten we er vroeg uit en het wordt een lange dag. “Slaaplekker!” roept Kim nog als ze naar boven loopt. Kim gaat op haar matras liggen en merkt dat ze erg moe is. Met de blije gedachten dat ze eindelijk opnieuw kan beginnen valt ze vredig in slaap.

“PIEP PIEP!, PIEP PIEP!” Half 7, de wekker gaat. Kim doet rustig haar ogen open en drukt de wekker uit. Vandaag is de dag. Een nieuw huis, een nieuw begin. Kim staat op en loopt naar beneden. In de keuken zit haar vader al aan de koffie. “Goeiemorgen!”, “Mogge!” antwoord Kim terwijl ze het koffie apparaat aanzet. Gelukkig hebben we die nog niet ingepakt anders zou het een hele zware dag worden. Na een snel ontbijt komt de verhuis vrachtwagen al voor rijden en begint de familie met inpakken. De zware dingen uit de woonkamer eerst. Kasten, tafels en stoelen worden een voor een ingeladen in de vrachtwagen. Daarna de bedden en als laatste wordt de vrachtwagen opgevuld met dozen en vertrekt. Deze eerste lading zal afgeleverd en uitgeladen worden door de verhuismedewerkers en Kim’s moeder. Daarna zullen ze terugkomen voor de tweede en laatste vracht. Tijdens het wachtten drinken Kim en Kim’s vader nog een kop koffie en praten ze nog een laatste keer met de buren. Zo’n standaard afscheidsgesprekje. “Het ga je goed! En we houden contact!” Waarbij dat laatste bijna nooit gebeurt. De vrachtwagen is terug! Roept Kim’s vader vanaf de trap! Kim holt met haar matras naar beneden en begint te helpen met het inladen van de laatste spullen. 2 bedden, de kasten van boven en alle resterende dozen en spullen. Dan is het huis eindelijk leeg. Nog een keer een bak koffie zetten voor iedereen en dan gaat ook het koffiezetapparaat de vrachtwagen in. Daar staan ze dan, met zijn drieën in een volledig leeg huis. Ieder neemt even zijn eigen momentje om “Afscheid” te nemen. Kim denkt vooral aan het nieuwe begin want hoewel ze er veel zin in heeft is ze toch wel een beetje gespannen. Nieuwe mensen en nieuwe kansen, maar zal het wel beter gaan? Of wordt het hetzelfde als hier en zal ze binnen een paar dagen de “schele” van de buurt zijn? Allerlei vragen spoken door haar hoofd. Een groepsknuffel doet haar ontwaken uit de gedachten. “Het is tijd om te gaan” Zegt Kim’s vader. Ze stappen in de auto en rijden achter de vrachtwagen aan. Het nieuwe avontuur tegemoet!

Na ongeveer anderhalf uur rijden komen ze aan bij het nieuwe huis. De buurt ziet er vrij rustig en gezellig uit. Het nieuwe huis is duidelijk een stuk groter dan het oude huis. Ze rijden de oprit op en parkeren de auto. “Ready!?” Vraagt Roy voordat ze uitstappen. “Echt wel!” Zeiden Kim en amber in koor. Ze lopen naar de voordeur en draaien het slot van de deur. De deur gaat open en ze stappen alle drie naar binnen. Een nieuw huis, een nieuw begin!
 

Diaperstorm

Aspire to inspire, before we expire.
Hoi allemaal.

Even een tussentijdse update :)

De laatste dagen zijn prive een aantal dingen die gebeurt zijn die even voorrang hebben gekregen. Maar niet getreurd, vandaag of uiterlijk morgen zal er een nieuw en lang hoofdstuk verschijnen waar veel in zal samenvallen en gebeuren dus stay tuned! And stay in the diapers! :D !1
 

Diaperstorm

Aspire to inspire, before we expire.
Hoi allemaal!

Een beetje aan de late kant maar ik zal proberen om dit weekend ook nog hoofdstuk 6 te plaatsen om het goed te maken.
Bij deze hoofdstuk 5 van het verhaal en direct de afsluiting van de totale introductie van het verhaal. So stay tuned and stay in the diapers!

PS: Tips zijn altijd welkom! :D :)

Hoofdstuk 5: Een nieuwe vriendschap

Twee dagen gaan voorbij waarin Tim nog regelmatig contact heeft met de agenten over de vorderingen. Buiten de gevonden spullen is er echter helaas nog geen nieuws. De zaterdag heeft Tim vooral gespendeerd aan rondfietsen en zoeken naar zijn vader, helaas ook zonder succes. Tim’s moeder heeft zich ondertussen volledig afgesloten. Ze doet niks in huis en zit 90% van de tijd eigenlijk alleen maar op haar kamer. De ene keer vloekt ze, de andere keer huilt ze.

Terwijl Tim op de zondagochtend naar beneden loopt voor een bak koffie ziet hij dat er een grote verhuiswagen bij de buren staat. “Nieuwe buren!” denkt Tim, gelijk vandaag maar even langsgaan misschien dat mam dan eindelijk uit haar kamer komt. “MAM! Mam!, Ga je mee naar de nieuwe buren!?” Niks… “MAAM!!”, “NEE EN GA WEG” hoort Tim ineens heel hard vanaf boven. Tim weet genoeg, “Die komt haar kamer niet uit vandaag”; Dan maar alleen gaan denkt hij terwijl hij richting de voordeur loopt. Tim stapt de trap voor de deur af en loopt richting het huis van de buren. Voordat hij aanbelt kijkt hij kort naar binnen en ziet dat er al aardig wat meubels e.d. staan. “Misschien zijn ze dan al gisteren aangekomen” denkt Tim terwijl hij aan de deur belt.

De deur wordt open gedaan en Tim ziet en vrouw van rond zijn moeders leeftijd voor zich. Bruine haren, normaal postuur en een brede glimlach. “Hoi! Ik ben Tim de buurjongen”. “Aangenaam Tim, ik ben Amber en woon hier sinds gisteren samen met mijn man, Roy en mijn dochter Kim. Kom anders even gezellig binnen voor een kopje koffie of thee?” “Ja graag”, antwoord Tim. Tim loopt Amber achterna naar binnen en kijkt eens goed rond. De gang, waar hij als eerste inkomt ziet er vrij normaal uit. Een kapstok, een aantal familie foto’s en de standaard rotzooi schoenen en tassen onder de kapstok. Dan loopt Tim verder achter Amber aan en komt hij in een grote open keuken met bar. Hij neemt plaats aan de bar en kijkt om zich heen.

“Koffie of thee?” vraagt Amber. “Koffie alstublieft” antwoord Tim. “Ohh geen u en alstublieft alsjeblieft. We zijn buren en geen formele zakenpartners of iets.” Zegt Amber tijdens het zetten van de koffie. “Ik zal de rest er even bijhalen, KIM!!, ROY! Kom even beneden kennis maken met de nieuwe buurjongen!” Tim hoort een viertal voetstappen de trap af lopen. “Hoi! Aangenaam ik ben Roy!”, “Tim, aangenaam” antwoord Tim. Voor hem staat een man van rond de 35 / 40, Sterk gebouwd en kort zwart haar met een grote glimlach. Achter hem staat een meisje van rond Tim’s leeftijd, blond haar, blauwe ogen en een mooi dun figuur. Ze draagt ook een bril wat Tim eigenlijk wel sexy vind. “Hoi Tim, ik ben Kim, ik zie al dat je in de smaak valt aangezien je voor koffie kiest en niet voor thee” grapt Kim. “Haha, Water met een smaakje, nee dankje, doe mij maar een hevige slok cafeïne.” Antwoord Tim. “Dus waarom ben je alleen hierheen gekomen? Woon je hier naast op jezelf of?” Vraagt Amber. Tim moet even slikken en begint dan rustig de situatie uit te leggen. Hoe de politie vrijdag middag voor de deur stond, wat zijn vader doet en waarom ze verdenken dat hij verdwenen is. Daarna verteld hij over zijn moeder en dat ze eigenlijk het huis niet meer uit wilt en alleen maar loopt te schreeuwen sinds vrijdag. Tim begrijpt het wel, maar had toch gehoopt dat zijn moeder iets minder zijn vader zou zwart maken over dat het zijn eigen schuld is met zijn, qoute “Stomme verfbussies”. Na een diepe zucht neemt Tim nog een slok koffie en verteld hij kort over het verleden met zijn ouders. Wanneer ze hier zijn gaan wonen en wat er in de jaren tot aan nu allemaal gebeurt is. Van het beginnende lolletje van graffiti spuiten tot een uitgebreide hobby met ruzies thuis als gevolg. Daarna verteld Tim kort over zijn school en zijn vrije tijdsbesteding, zijn liefde voor films en de zomer met al zijn buitenactiviteiten. Na een lang verhaal is Tim uitgepraat. Iedereen kijkt elkaar aan maar zegt een paar seconden niks.. Dan antwoord Roy ineens: “Dat is flink jongen! Helemaal geen prettige situatie, bij deze ben je altijd bij ons welkom als er problemen zijn. En we hopen natuurlijk allemaal dat je vader snel gevonden wordt zodat hij weer veilig naar huis kan.”, “Dankjewel, dat doet me goed”, antwoord Tim. “Trouwens, Ik hoor graag ook wat meer over jullie, dat verzet het onderwerp ook een beetje. Hoe zijn jullie hier gekomen, en Kim naar welke school ga je binnenkort?”. Wij zijn hier gekomen door een baan aanbieding die ik heb gekregen bij een groot kantoor hier in de buurt. Daarnaast is het voor ons ook fijn om soms opnieuw te beginnen. Kim heeft vanaf haar geboorte een zicht beperking genaamd “Aniridie” Dit houdt in dat haar ogen niet tegen fel licht kunnen en dat ze daarom ook een bril draagt. In onze oude woonplaats werd Kim veel gepest en daarom is het ook voor haar erg fijn om opnieuw te kunnen beginnen. “Nieuwe kansen in een nieuwe omgeving” dat zijn eigenlijk de voornaamste redenen dat we hiernaartoe verhuist zijn. Tim kijkt even op en begint dan een aantal vragen aan Kim te stellen, hoe ze ermee omgaat en waar ze allemaal last van heeft en wat ze doet om zich er op voor te bereiden en tegen te beschermen. “Ik heb heel veel respect voor je dat je zo’n doorzettingsvermogen en vertrouwen toont om er open over te praten terwijl je er veel mee gepest bent!”, “Dankjewel, het is zwaar maar zulke momenten als deze waarop ik opnieuw kan beginnen zijn erg fijn!” Antwoord Kim. Na nog een ruim uur met zijn vieren te hebben gebabbeld is het voor Tim tijd om naar huis te gaan voor het avondeten. Vlak voordat hij gaat spreken ze nog af om na het eten nog even met zijn allen te kletsen in de achtertuin bij Kim. En om Kim voor te bereiden op haar nieuwe school. Kim begint namelijk over 3 dagen op dezelfde school als Tim. En ze bereidt zich liever voor op wat er kan komen dan dat ze het op zich af laat komen. Kortom en nieuwe vriendschap is gebonden.
 

Diaperstorm

Aspire to inspire, before we expire.
Hoi allemaal!

Bij deze het volgende hoofdstuk van Semper fi!
Zoals beloofd is dit een wat langer hoofdstuk en probeer ik deze lengte ook wat meer aan te houden! ^-^
Ik hoor graag wat jullie ervan vinden! :D
Veel lees plezier!

Hoofdstuk 6: Omgaan met gevoelens
Als Tim thuis komt checkt hij eerst of zijn moeder beneden is, helaas, dan loopt Tim naar boven en klopt hij op haar deur. Geen reactie. Langzaam doet Tim de deur open en ziet hij dat zijn moeder slaapt. Tim loopt snel naar zijn kamer en schrijft een kort briefje voor zijn moeder.

“Mam, ik ben bij de nieuwe buren vanavond, er ligt nog eten in de pan dat je kan opwarmen. Ik zou het leuk vinden als je ook komt.”

Tim legt het briefje heel stilletjes bij zijn moeder op het nachtkastje en loopt daarna naar beneden om eten te maken. Lekker simpel, aardappels, 2 speklappen en wat sla. Hij kookt genoeg voor 2 personen zodat zijn moeder straks ook nog kan eten als ze wakker wordt. Tijdens het koken denkt Tim terug aan de middag bij de buren. Wat ze allemaal besproken hebben en wat hij van ze vindt. “Ze lijken erg aardige mensen en Kim ziet er verdomd goed uit, zelfs met bril is ze prachtig. Een leuke meid!” Tim hoopt stiekem dat ze een goede band krijgen. En misschien wel meer.

Na ongeveer 15 minuten met het eten. Hij settelt zich op de bank in de woonkamer met zijn bord en zet de tv aan. Op zoek naar wat afleiding. Tim kijkt naar Discovery channel tijdens het eten, het programma “How they make it” is op en dat vind Tim altijd wel interessant. Nu gaat het over hoe ze luiers maken. Niet echt in eerste instantie niet echt een onderwerp dat Tim aanspreekt maar op de een of andere manier intrigeert het hem toch en kijkt hij de hele show af. Daarna ruimt hij zijn bord op en checkt nog even boven of zijn moeder wakker is geworden maar die slaapt nog. Tim kijkt op de klok en ziet dat het al 7 uur is. Op de gok dat de buren al klaar zijn met eten stapt Tim naar buiten en loopt hij richting de buren.

“Ding Dong!” Tim belt aan en ziet beweging vanuit het raam door de deur. De deur gaat open “Hoi Tim! Kom binnen, wil je wat te drinken?” Het is Amber, de moeder van Kim die de deur opent. “Ja graag, Koffie natuurlijk!” antwoord Tim. Tim loopt achter Amber aan naar binnen en nestelt zich weer op dezelfde stoel aan de bar waar hij die middag ook zat. Naast hem zit Roy de vader van Kim de krant te lezen. Kort kijkt hij op als Tim gaat zitten. “He jongen! Is je moeder niet mee?”. “Nee die slaapt maar misschien komt ze straks nog langs” Antwoord Tim terwijl hij de koffie hoort lopen. “Kim is boven ik denk dat ze net onder de douche staat dus die zal zo wel komen” vervolgt Roy terwijl hij de krant weg legt. “Dus Tim in welke klas zit jij eigenlijk?”, “Op dit moment in 5 havo, het examenjaar dus een belangrijk jaar”, antwoord Tim. “Ohh wat gaaf! En lukt het allemaal een beetje met voorbereiden op het examen? Sta je er een beetje goed voor?”, vraagt Roy. “Jazeker, school heb ik eigenlijk nooit echt super moeilijk gevonden. Ik ben begonnen met HAVO en rond het ook af als het zo doorgaat. Nooit echt problemen gehad met leren. Het enige vak waarvoor ik een beetje twijfel is frans omdat ik het gewoon erg moeilijk vind.” “Aaah très bien!, Daar kan ik je wel mee helpen hoor. Ik ben het talenwondertje van de familie!”. Daar staat ze in de deuropening. Tim bekijkt haar heel goed. Mooi lichaam, lange blonde haren die langs haar nek golven door een bruin gloedje. Niet porno blond dus. Blauwe ogen en een bril op. “Ze is echt heel mooi!” bedenkt Tim zich nogmaals, zonder te lang te blijven kijken verzint Tim snel een antwoord. “Dat zou heel fijn zijn, ik ben wat meer van de getallen en het tekenen haha!” antwoord hij snel. “Oké dan maken we een deal. Ik help jou met frans en jij mij met wiskunde!” “Deal!”. “Mooi, maar nu eerst koffie!”.

Kim loopt richting het koffie zetapparaat en pakt het net gezette kopje van Tim eronderuit en schuift die naar hem toe over de bar. Dan zet ze voor haarzelf en haar vader een bak koffie en gaat ze op de lege stoel naast Tim aan de bar zitten. Zo praten ze nog een dik anderhalf uur over van alles en nog wat. Kim verteld over haar verleden, school, haar zicht en de standaard gênante grappige momenten Tim krijgt onder andere te horen dat ze VWO doet en vanaf woensdag begint in de 5de klas van het VWO op dezelfde school als Tim. Haar oude cijfers zijn overgenomen en ze kan zo aanschuiven midden in het jaar, “Handig geregeld!”. Echter neemt ze de maandag en dinsdag nog vrij om uit te pakken en te settelen in het nieuwe huis. Tim verteld over zijn hobby’s en zijn vader. Over hoe goed ze klikken en wat hij allemaal graag samen met zijn vader doet en natuurlijk zijn hobby voor films. Verder hebben ze het samen nog over de situatie bij Tim thuis, hoe afstandelijk zijn moeder is geworden en dat Tim altijd welkom is in deze moeilijke tijd “Maar ook als het weer beter gaat hoor!” Voegt Kim er nog aan toe voordat Tim vanuit de voordeur weer richting huis gaat. De verdere avond ziet Tim dat zijn moeder niet gegeten heeft en nog steeds slaapt. Tim kijkt nog een film en gaat dan slapen, morgen weer een normale schooldag.

Kim is ondertussen nog steeds wakker, ze ligt op bed en kan nog niet echt de slaap vatten. Van alles spookt er door haar hoofd. Ten eerste zit ze een aantal plannen te smeden, ze moet immers nieuwe luiers halen, maar waar? En wanneer kan ze die naar binnen smokkelen? Door haar dunne postuur past amber de Kruidvat 6+ luiers nog net dus die haalt ze meestal. Toch wilt ze binnenkort ook echte Adult luiers bestellen. Hoe weet ze al, door ze te laten bezorgen bij een postkantoor en op te halen wanneer haar ouders niet thuis zijn en dan snel naar binnen te smokkelen. Toch vindt ze het toch wel spannend. Ze weet namelijk dat de pakken van de adult luiers een stuk groter zijn wat het naar binnen smokkelen een stuk moeilijker zal maken. Aan de andere kant weet ze ook dat haar ouders doordeweeks altijd druk zijn en ze vaak in de middag alleen thuis is. Genoeg mogelijkheden dus.

“Brrr… Toch wel koud zo” Merkt Kim op terwijl ze een koude rilling krijgt, ze kijkt naar haar raam en ziet het probleem al. Die staat nog op een kiertje. Ze stapt uit bed en loopt richting het raam. Dan ziet ze vanuit haar raam dat die direct aansluit op het raam van een van de kamers van de buren. Ze ziet licht branden maar omdat de gordijnen dicht zijn weet ze niet wiens raam het is. Stiekem hoopt ze dat het, het raam van Tim is. Gewoon omdat ze altijd naar sprookjes keek waarin dat ook gebeurde. Met die gedachte stapte ze terug in bed. “Morgen weer een nieuwe dag!”.

“PIEP PIEP!” 07:30. “Oh god daar gaan we weer” Denkt Tim. Snel stapt hij uit bed en maakt hij zich klaar. Spijkerbroek. T-shirt, vest en casual in 10 seconden langs de spiegel om zijn haar te doen. Eenmaal beneden ziet Tim dat het eten van gisteren avond nog in de keuken ligt. Snel ruimt hij alles op en gooit hij de resten weg. “Blijkbaar heeft mams doorgeslapen” Denkt hij nog, terwijl hij het koffiezet apparaat aanzet. Dat heerlijke ochtendgeluid van lopende koffie maakt hem al meer wakker. Gelukkig maar want het wordt een lange schooldag. Tim denkt even terug aan zijn vader en wat hij zou zeggen op deze ochtend. “Een nieuwe week jongen! Nieuwe dagen, nieuwe kansen. Misschien kom je dan eindelijk wel met een meisje thuis!” grapte hij altijd. Tim hoopt dat ze al meer nieuws hebben en stuurt nog snel een sms’je naar het nummer dat hij van een van de agenten heeft gekregen. Tim leest altijd kort het nieuws via zijn telefoon tijdens zijn ontbijt en ochtend koffie, echt zo’n standaard ritueeltje zullen we maar zeggen. Na het eten pakt hij zijn schooltas en loopt hij naar zijn fiets. Via de achterpoort en hup naar school!

De schooldag verliep verder rustig. Tijdens het eerste uur was zijn mentor ook aanwezig om de situatie over Tim’s vader aan de rest van de klas uit te leggen. Er werden veel vragen gesteld en er werd goed rekening gehouden met de omstandigheden wat Tim wel erg fijn vond aangezien hij zijn vader echt mist en hoopt dat alles goed komt en hij gevonden wordt. Desondanks voelt Tim zich nog wel goed en blijft hij rustig en sterk over de situatie. Zoals zijn vader altijd zei. “Je kunt niet alles voorspellen jongen! Maar je kunt je er wel mentaal op voorbereiden om zo sterker in je schoenen te staan!” Rond 10:00 kreeg Tim een reactie op zijn eerder gestuurde sms’je

“He Tim, Helaas nog niet. We gaan vandaag een aantal tips na en ik hoop dat ik je spoedig goed nieuws kan geven. Houd moed! Groetjes, Marc”

Zo heette de politieagent dus waarmee hij vorige week vrijdag sprak. Na school fietste Tim rustig naar huis in de hoop dat zijn moeder een beter humeur had dan afgelopen weekend.

Helaas, eenmaal thuis aangekomen vond Tim zijn moeder slaapdronken op de bank. Slapend maar duidelijk bezopen. En dat zo te zien van de wijn die paps vorige week voor haar meegenomen had. Tim liet haar maar liggen en begon na te denken over het avond eten. “Die zal straks wel een flinke hap nodig hebben”, dacht hij nog. Na het checken van de koelkast kwam Tim tot de conclusie dat hij eerst naar de winkel moest. Gelukkig is deze op loop afstand en even weg van huis na zijn moeder zo te zien kon hij wel gebruiken. Dus hoewel met de fiets sneller is pakken we de benenwagen!.

Eenmaal buiten aangekomen ziet Tim de buurman, Roy stond net een aantal dozen uit de auto te halen. “Hey hoi! En is alles bijna uitgepakt?” “Jazeker dit zijn de laatste dozen haha, gelukkig maar!” “Top! Dan kunnen jullie dus vanaf vanavond lekker rustig aan doen.”, “Dat is ook wel even nodig haha” antwoorde Roy. Op dat moment kwam Kim naar buiten lopen. “He Tim! Waar ga je heen?”, “Naar de winkel, iemand moet toch avondeten halen en aangezien mijn moeder daartoe niet instaat is op het moment moet ik het maar doen.” “Hoezo niet in staat is?”, vraagt Roy. Tim legt uit hoe hij zijn moeder die middag vond in de woonkamer. Roy stelt direct voor dat Kim en Tim samen naar de winkel gaan en dat Tim blijft eten om zo daar even weg te blijven. Tim stemt ermee in en samen gaan ze op pad richting de winkel. “Daar gaat mijn plannetje om luiers te halen”, denkt Kim nog terwijl ze samen richting de supermarkt lopen. Het stelde niet veel voor. Wat vlees aardappels en groente, het standaard avondmaal. Eenmaal op de terugweg Vroeg Kim nog hoe het met Tim ging. Tim vertelde over wat zijn vader altijd zei over mentaal voorbereiden en dat hij zich dus wel red hoewel hij hem natuurlijk erg mist en hoopt dat alles goed komt. Kim probeert hem nog een beetje op te beuren door een gek verhaal te vertellen en dat werkt! Zo hebben ze samen de grappigste en gekste gesprekken om de terugweg. Als ze de straat in wandelen zien ze in de verte een politie auto op de oprit van Tim’s huis staan. Ze gaan iets sneller wandelen en komen dan ook uiteindelijk bij de oprit aan. Een van de agenten ziet ze al aankomen lopen en heeft een beetje een droevig gezicht. Nee schuddend zet hij zijn hoed af en legt hij die voor zijn borst. Tim staat verstijft, koude rillingen vloeien over zijn lichaam, alles wordt even zwart.
 

Diaperstorm

Aspire to inspire, before we expire.
Hoi allemaal!

Even een tussentijdse update:

Op het moment is het erg druk op het werk, ik zit tegen een aantal deadlines aan. Daardoor heb ik nog geen tijd gehad om het nieuwe hoofdstuk af te ronden. Helaas zal de drukte tot aan vrijdagochtend aan blijven dus zal ik proberen vrijdag avond het nieuwe hoofdstuk te plaatsen. Ik beloof dat er dit weekend in ieder geval een nieuw hoofdstuk zal verschijnen en misschien wel 2 ::) ;)

Stay tuned!, groetjes,

Skaap :) :D
 

Diaperstorm

Aspire to inspire, before we expire.
Hoi allemaal!

Een beetje erg aan de late kant en daarvoor mijn excuses. Hierbij het volgende deel van Semper fi!
Tips zijn altijd welkom!
Enjoy! :D

Hoofdstuk 7: Afscheid

De donkere wolken rommelden nog na. Het was even na 17:00 en de receptie zou zo beginnen. Het heeft al de hele dag geregend, wat eigenlijk ook het gevoel van de dag beschreef. Een droevige, verdrietige en eenzame dag. De dag van de begrafenis. Tim kan het zich nog goed herinneren. Het is ondertussen 5 dagen geleden sinds het moment dat hem verteld werd dat ze het lichaam van zijn vader hadden gevonden. Hij had die middag veel plezier gehad met Kim en haar ouders, de nieuwe buren. Op de terugweg van de supermarkt sloeg het noodlot toe. En sindsdien, is het alleen maar tegenslagen geweest. Tim’s moeder kon niet omgaan met het verdriet en het gevoel dat ze haar man net had verloren. Veel drank, vloeken schelden en tieren, maar vooral veel huilen. Ze hebben er eigenlijk ook verder niet over gepraat na die middag. Tim bleef in eerste instantie thuis om het verhaal van de agenten aan te horen en zijn moeder te troosten. Echter sinds begin van de avond ging het fout. Zijn moeder werd boos en kon zichzelf niet meer controleren. Ze gooide met spullen en was flink onder invloed. Tim kon het niet meer aanzien en is sinds de volgende ochtend voor een groot deel van de week bij de buren geweest. Elke dag zat hij er. De eerste dag alleen ’s middags. Maar naarmate zijn moeder dieper in het verdriet getrokken werd, en dus ook dieper in het glaasje keek bleef hij ook ’s avonds bij de buren. Het verhaaltje was de afgelopen 2 dagen hetzelfde. ‘s Ochtends vroeg wakker, ontbijten en naar de buren, ’s avonds laat na het eten terugkomen en zijn moeder bezopen op de bank terugvinden. Gisteravond was het heel erg. Toen hij thuiskwam was ze zwaar op hem uitgevallen. Ze vloekte, gooide met spullen en probeerde Tim zelfs te slaan. Het ging ver, te ver. Tim is rechtsomkeert naar de buren gegaan en kon daar vannacht op de bank slapen. Vanmorgen is hij thuisgekomen. Samen hebben ze zich omgekleed en zijn ze naar de plek gereden waar hij nu staat, voor het graf, het graf van zijn vader.

De begrafenis en alles eromheen is gelukkig goed geregeld door de verzekering en Tim’s opa, de vader van zijn vader. De eerste dag hadden ze gebeld en had Tim de situatie uitgelegd. “Opa ik denk niet dat mam het allemaal aan kan en kan regelen.”, “Komt goed jongen, ik regel alles, houd je rustig, ik hou van je!”. Een kort, maar erg krachtig gesprek.

Het graf van zijn vader met daarvoor de kist. Een zwarte houten kist met zilveren afwerkingen. Prachtig net zoals zijn vader. Iedereen was er, vrienden, familie, en zelfs de buren kwamen hun begrip tonen. Kim zag er prachtig uit in haar lange, zwarte jurk. Maar daar dacht Tim nu niet aan, Tim dacht aan zijn vader. De man die hij jarenlang heeft gekend en die hem alles geleerd heeft. Kort na een aantal woorden van zijn opa vroeg Tim of hij wat mocht zeggen. Hij ging tussen de kist en zijn grafsteen staan en sprak al zijn gevoelens uit:

“Hé pap, weet je nog toen je mij leerde fietsen, ik viel vaak maar jij gaf nooit op. Je antwoorde altijd: Je kunt het jongen! Vallen hoort erbij!. Het leven is geen plezier zonder tegenstoten. Dat laatste dat is me altijd bij gebleven, het leven is geen plezier zonder tegenstoten. Dit vertelde je me altijd, Waar of wanneer maakte niet uit. Als het even tegenzat zag jij het plezier ervan in. Je nam de uitdaging aan. Je was een geweldige, lieve, leuke en vooral energieke vader. Je was mijn steun en toevertrouw. Mijn bouwsteen, want op jou kon ik altijd bouwen.

Pap je was mijn alles, en dat zal je altijd blijven. Ik hou van je, en onthoud. A life that touches others, lives on forever. I’ll always remember you, liefs Tim.”

Tim nam een flinke hap adem en stapte, snikkend, terug naar de menigte, een omhelzing van opa en de woorden “Goed gesproken jongen!” Deden hem toch weer even terugkeren naar de realiteit. Hij is, en zal er nooit meer in levende lijven zijn. Maar altijd in ons hart.



Na nog een aantal woorden van oud collega’s en vrienden was het tijd voor het echte, ceremoniële afscheid. Tim keek om zich heen en zag een aantal mariniers aan komen lopen. Voorop liep de leider, een commandant of iets? Dacht Tim. Maar waarom de mariniers er zijn wist hij wel. Zijn vaders dood heeft namelijk niet alleen verdriet gebracht maar ook opheldering over zijn vaders verleden. Hij was marinier. Voor tien jaar heeft hij bij de marine gezeten. Van marinier tot commandant. Tim heeft veel verhalen gehoord van zijn opa de afgelopen dagen over hoe zijn vader velen levens heeft gered. Maar ook zelf tijdens zijn werk als marinier veel heeft meegemaakt en dat, dat alles samen ook zijn moeder nu niet kan verwerken. Het feit dat ze deze vrees al zolang had. En ze dacht dat het voorbij was maar dan toch gebeurt. Dat heeft haar gebroken.

De mariniers staan in formatie en lossen, op commando, een aantal schoten. De vlag wordt van de kist gehaald en opgevouwen. Daarna wordt deze aan Tim’s moeder gegeven. Als laatste stapt Tim’s opa naar voren om nog kort iets te zeggen:

“Mijn zoon, mijn jongen, je was een strijder, een levensgenieter, maar ook een gesloten persoon. Nooit praatte je veel over wat er is gebeurt tijdens je werk. Niet met mij, je vrouw, of je zoon. Je wou niks zeggen. Niet omdat het pijn deed maar omdat je het ons wou besparen. Je hebt dingen gezien, meegemaakt en overleeft die wij allemaal niet zouden overleven. En toch bleef je altijd positief en genoot je van het leven. Je was niet alleen mijn zoon, je was mijn held! Rust zacht jongen, we gaan je allemaal missen. Semper fi!”

Daarmee sloot hij de ceremonie af en zakte de kist onder het nummer: “Here comes the sun”, van de Beatles langzaam naar beneden. Het bleef stil voor een aantal minuten. Tim dacht alleen maar aan hem, wat ze samen deden en hoeveel lol ze altijd hadden. De tranen liepen over zijn wangen. “Rist zacht pap!” Was het laatste waar hij aan dacht voordat de kist verdween.

Ongeveer een uurtje later stond Tim, samen met zijn moeder als laatste op de begraafplaats. De band was vandaag even sterk. Beide hebben ze elkaar lang omhelst en gepraat over wie hij was. Hoe zijn verleden bij de marine in elkaar zat en waarom ze het zoveel mogelijk voor Tim verborgen hadden. De voornaamste reden: “We wilden je beschermen en wilden niet dat je opgroeide met de vrees van het mogelijk kunnen verliezen van je vader.” Tim begreep het wel maar kon er toch niet helemaal omheen dat hij graag meer te weten zou komen over zijn vaders werk. Misschien ooit.

Tim en zijn moeder hebben op de terugweg verder niet gesproken. Zijn moeder was vooral in tranen en Tim wou vooral gewoon naar huis, naar huis en naar bed. Het was een lange, zware en emotionele dag. Toen ze thuiskwamen was zijn moeder direct naar boven gegaan en was ze in haar bed gaan liggen. Ze sliep binnen 5 minuten dus Tim heeft haar ook verder laten liggen. Tim liep de keuken in en begon met koffie zetten. Op dat moment zag hij door het keukenraam Kim aan komen lopen met een bos bloemen, ze liep richting de voordeur. Tim kon nu wel even een gesprekspartner gebruiken, even alle gevoelens luchtten. Voordat hij naar de deur liep zette hij snel een tweede kopje onder het koffiezetapparaat. Even praten, dat zou Tim al fijn vinden. Hij deed de deur open en bedankte Kim en vroeg haar of ze even binnen wou komen een bakkie doen. En even bijpraten over alles van de afgelopen dagen. Kim stemde in en liep mee naar binnen. “Waar is je moeder?”. “Die slaapt al”, antwoorde Tim terwijl ze de keuken in liepen en gingen zitten. “K, ten eerste wil ik je bedanken voor de bloemen en alle steun de afgelopen dagen. Ze zijn zwaar geweest, heel zwaar en ik ben blij dat jullie me hebben geholpen”. Kim keek Tim recht in zijn ogen aan en zag puur verdriet en emotie. Ze stond op en gaf Tim een knuffel. Tim barstte in tranen uit. Zo bleven ze even staan. Tim gooide alles eruit van de afgelopen dagen. “De badkuip is vol, en nu loopt die over”. Zei zijn vader altijd als hij verdrietig was. Tim reageerde dan altijd, maar pap waarom trek je dan de stop er niet uit? Zonder enig besef van wat zijn vader altijd allemaal had meegemaakt. En ook zijn vader kon dat altijd weer goed oppakken. “Dat lukt niet altijd jongen. Soms zit de stop gewoon vast, en moet de badkuip overlopen om de stop weer vrij te krijgen”. Tim begreep nooit echt wat hij hiermee bedoelde tot aan dit moment. Het moest er gewoon uit. Niemand zou de stop eruit kunnen trekken en het verdriet kunnen verminderen. Het bad moest eerst overlopen en de tranen moesten eruit, en gelukkig werden ze goed opgevangen.
 

Abbjornnl

Wees jezelf ongeacht wat andere ervan zeggen
Zeer goed verhaal met veel verschillende kanten dat het boeiend houd om te lezen.
 
Bovenaan