Hoofdstuk 1
Als verdoofd zat ze rechtovereind in bed. Ik deed het licht aan en geschrokken keek ze naar me om. Ik las de verwarring van haar gezicht. Ze had haar lange, donkere haren in een staart gebonden en droeg een ruim zittend wit T-shirt. Ze wreef de slaap uit haar ogen, het was kwart over een, en ze had nog net geen drie uur geslapen.
Ik liep door de kamer heen naar het voeteneind van haar bed. Met een simpel handgebaar maakte ik een eind aan het oorverdovende lawaai van de mechaniscbe wekker. De stilte was overweldigend, na de geluidsexplosie die ons beiden uit een diepe slaap had gewekt.
Ik liep ook met alleen een onderbroek en een T-shirt. Ik was ongeveer tegelijk als haar naar bed gegaan en op hetzelfde moment wakker geworden. Het enige verschil was dat ik had gerekend op deze nachtelijke gebeurtenis. Ik had het verwacht en zelfs gehoopt. Het eerste deel van mijn plan was gelukt, de volgende stap zou een stuk moeilijker worden.
Ik keek naar het meisje in bed. Ze was van mijn eigen leeftijd, begin twintig, en was bepaald leuk om maar te kijken. Voor anderhalf jaar lang was ze dé vriendin van mijn beste vriend geweest. Voor drie maanden hadden ze zelfs samengewoond, maar sinds een paar dagen waren ze definitief uit elkaar. Het rommelde al een paar weken tussen hun, en ik voelde dit al een tijdje aankomen.
Joyce, zo heette ze, keek me aan en heel langzaam begon haar gezicht rood te worden. Ze trok het dekbed dichter tegen zich aan. Ze probeerde haar schaamte te verbergen, maar het geluid rinkelde nog na in mijn oren. Er was geen twijfel mogelijk.
"Dat was de plaswekker, Joyce. Die heb is speciaal voor je gehuurd, want ik wist dat je me zou komen opzoeken." Joyce keek me ontzet aan, ze zag de verontwaardiging op mijn gezicht.
Maar laat ik bij het begin beginnen. Zoals ik al zei, woonde Joyce met mijn beste vriend John samen. Hun relatie was sinds hun samenwonen eigenlijk alleen maar achteruit gegaan en uiteindelijk had dat geleid tot een breuk. John was er best kapot van, maar ik geloof dat ook hij wist dat het eraan zat te komen. Ik wist het niet zeker, maar ik geloofde zelfs dat het John was die Joyce er uit had gezet na hun zoveelste ruzie. Dat klinkt misschien erg hard, maar Joyce wilde blijkbaar van geen ophouden weten en John voelde zich hiertoe genoodzaakt.
Joyce had geen familie in de stad en had aanvankelijk een slaapplaats kunnen regelen bij wat kennissen in huis die een paar dagen op vakantie waren. De kennissen waren terug van vakantie en Joyce moest weer een andere slaapplaats zien te vinden. En dus stond ze die avond om kwart over acht bij mij op de stoep.
Ik heb veel met John over Joyce gesproken en vooral over de eigenaardigheden die Joyce bezat. Eigenaardigheden waar ik later veel meer over zal vertellen. Ook wisten we beiden dat ze vroeg of laat bij mij zou aankloppen. Ik had een redelijk groot appartement met een extra slaapkamer en Joyce had mij altijd wel gemogen.
Maar aangezien John mijn beste vriend was, had ik meer sympathie voor hem dan voor Joyce. Samen met John bedachten we een plannetje om Joyce eens flink de waarheid te laten voelen, en zojuist had Joyce zelf dat plan in werking gesteld.
"Wat? Hoe?" Stamelde ze, terwijl ze naar me omhoog keek. Ik had een paar passen naar haar toe gedaan en trok met een ferme ruk het dekbed van haar af. Joyce was nog niet bekomen van de aanvankelijke schrik van de wekker, zodat ze nog bedeesd en een beetje schuw naar me opkeek.
"Zijn we nog op tijd, of is je bed al nat?" Vroeg ik met een gemene glimlach op mijn gezicht. Ik had geen enkele medelijden met haar, ze deed het zichzelf aan. Ze was zelf verantwoordelijk voor haar daden, ze was oud en wijs genoeg.
Joyce zat met haar knieen opgetrokken op het bed, zoveel mogelijk van haar lichaam beschermend met haar armen. Ik duwde haar opzij om te ontdekken of ze een natte plek in het bed verborg met haar lichaam, maar eindelijk kwam Joyce tot leven.
"Blijf met je poten van me af." Zei ze. Ze begreep heel goed dat dit gepland was en had niet gerekend op de plaswekker. Onder het matrasovertrek lag een matje ter hoogte van heer middel dat reageerde op vocht. Het zond dat een elektrisch signaaltje via een draadje, dat ik netjes onder het bed had verborgen, naar de mechanische wekker die nonchalant op een kastje bij het voeteneind stond. De wekker maakte genoeg lawaai om iedereen wakker te maken bij de eerste tekenen van nachtelijk 'ongelukje', alleen was de term ongeluk niet echt van toepassing. Een ongelukje is iets dat onverwacht en onbedoeld gebeurd, dit was misschien onbedoeld, maar zeker niet onverwacht.
"Kom maar van het bed af, schatje." Zei ik cynisch en pakte haar stevig bij haar bovenarm beet. Mijn vingers sloten bijna geheel om haar arm en met een flinke druk kon ik haar bewegen van het bed af te komen. Ongecontroleerd sloeg ze naar me, maar ik liet haar al snel weer los. Samen keken we naar de kleine, natte plek op het bed. De plaswekker had gelukkig een volledige urinelozing voorkomen, maar droog was het bed ook niet.
"Gelukkig dat ik een plaswekker heb kunnen huren, anders zaten we nu met een flinke rotzooi." Zei ik, en meteen greep ik haar T-shirt beet. Ik trok het omhoog om haar ondergoed te kunnen bekijken. Vrijwel meteen werd het shirt uit mijn handen getrokken en stapte Joyce veiligheidshalve een paar meter bij me vandaan. Ik had echter genoeg gezien.
"Ja, geen wonder. Zo'n katoenen slipje is natuurlijk geen passend ondergoed voor een kind zoals jij." Ik lachte haar uit en haar ogen begonnen vuur te spuwen. De vernedering had haar woedend gemaakt.
"Bemoei je met je eigen zaken en laat me slapen, minder leuk persoon." Gromde ze, maar ik wees naar het bed.
"Dit zijn mijn zaken: dit is mijn huis, mijn bed en mijn matras. Ik heb, denk ik, het volste recht om mijn bezittingen te beschermen." Natuurlijk kalmeerde ze hier niet van, maar ik vond het wel amusant hoe ze zich geneerde voor haar natte slipje. Ze trok de onderkant van haar T-shirt zo ver mogelijk naar beneden, zodat het uit mijn zicht verdween, maar ik had er al een blik op kunnen werpen en wist dat het geen prettig gezicht was.
"Ach, je moet niet zeuren. Je wist heel goed dat dit kon gebeuren, dus je bent mede verantwoordelijk." Zei ze, en ik knikte. Natuurlijk wist ik dat de kans groot was, zeer groot zelfs, dat ze in mijn bed kon plassen. En daar had ik dan ook rekening mee gehouden.
"Dus het is ook mijn schuld?"
"Ach, houd je mond." Zei ze, terwijl ze langs me heen richting de badkamer wilde lopen. Ik hield haar tegen door in de deuropening te gaan staan. Ze probeerde me opzij te duwen, maar ik hield stand.
"Waar ga je heen?" Vroeg ik.
"Wat denk je? Naar de badkamer, mag ik?" Vroeg ze geergerd. Ik liet haar er niet door.
"Waarvoor?" Ik haalde mijn schouders op, alsof ik het niet begreep.
"Doe niet zo stom en laat me erdoor." Ze probeerde me nogmaals opzij te duwen, maar ik hield me stevig vast in de deuropening. Ik was sterker en groter en het lukte me vrij gemakkelijk. Ik nam het initiatief van haar over en duwde haar weer ruw naar het bed toe. Met een laatste zetje liet ik haar achterover struikelen op het bed.
"Je hebt in de badkamer niets te zoeken. Bedplassende kinderen hoeven zich niet te wassen, die worden verschoond en krijgen een luier om!" Dit was een echt dreigement en Joyce voelde het ook zo. Ze keek geschrokken naar me omhoog, haar mond viel open en voor een ogenblik vergat ze haar T-shirt.
Haar slipje werd zichtbaar, het was van een dunne witte stof. De voorkant van het slipje was doorweekt, haar schaamhaar plakte krullend van binnen tegen het slipje aan. Het was een vies gezicht, maar de vernedering en mijn macht wonden me toch op. Ik genoot met volle teugen.
"Je hebt het lef niet!" Zei ze voorzichtig, maar zonder overtuiging. Ik stond met mijn armen in mijn zij op haar neer te kijken.
"Wees daar maar niet te zeker van, want aangezien jij er niet voor wilt zorgen dat mijn bed droog blijft, zal ik dat zelf moeten doen. En je hebt zelf gezegd dat dit ook mijn verantwoordelijkheid is." Ze schrok, herinnerde zich haar eigen woorden. Haar ogen werden groot en haar verzet brak, haar lichaam leek te krimpen en ze zakte op het bed in elkaar. Ze bergeep maar al te goed dat ze in de val was gelopen, en vroeg zich nu alleen af wat er van mijn dreigement waar was. Was ik echt van plan om haar een luier om te doen?
Ik draaide me even snel om naar de kast tegen de wand. Van onder een stapel kleren trok ik een lichtgroene Depend luier voor volwassenen. Ik hield hem voor Joyce omhoog en liet haar even bekomen van de schrik. Dit ging nog een stap verder dan ze had verwacht. Ze slikte even en keek me toen beschaamd aan.
"Oke, je hebt gelijk. Het spijt me, ik gedrag me als een baby, geef mij de luier en ik zal hem omdoen. Morgen zal ik de lakens voor je wassen, dat beloof ik." Zei ze zachtjes en sloeg haar ogen neer. Maar zo makkelijk kwam ze er niet van af. Ik liet haar echter nog even in spanning en keek zwijgend op haar neer. Langzaam kwam haar hand omhoog en reikte naar de luier. Toen haar hand vlakbij was trok ik de luier weg.
"Nee Joyce, ik zal je wel even helpen. Je kinderachtige gedrag zal ik belonen met een kinderachtige behandeling. Ik zal jou die luier omdoen, desnoods hardhandig." Joyce reageerde meteen. Ze sprong op en duwde me aan de kant. Haar gespeelde schuldgevoel was ineens verdwenen en ze griste de luier uit mijn hand. Ik was te laat met wegtrekken van mijn hand en voordat ik het wist had ze de luier kapot getrokken. Met een gemene glimlach gooide ze de luier in de hoek van de kamer. Wit, pluizend materiaal kwam vrij en dwarrelende naar de grond.
"Ik zeik vannacht je hele bed onder." Ze gaf me een duw richting de deur en zelfverzekerd keek ze me aan. Ik had bewondering voor haar toneelspel, want net dacht ik toch even dat ze meende dat het haar speet.
"Nee, dat doe je niet!" Zei ik en sloeg haar met mijn platte hand in haar gezicht. Ze gilde een ogenblik en boog bij me vandaan. Ze sloeg haar handen voor haar gezicht, haar ogen traanden van de woede en pijn. Het vocht temde haar vurige blik geen moment.
Ik maakte meteen gebruik van haar schrik. Ik duwde haar naar het bed en ze zakte op haar knieen. Ik pakte haar beide polsen beet en probeerde ze met een hand beet te pakken. Ik drukte haar bovenlichaam dwars over het bed, haar polsen over haar rug naar boven duwend. Ze kermde van de pijn in haar armen die in een onnatuurlijke hoek werden gedwongen.
Ze spartelde heftig met haar benen en probeerde haar armen los te trekken, een enkel duwtje van haar polsen op haar rug deed haar echter meteen weer verslappen. Ze kermde nogmaals en gaf zich voor het ogenblik gewonnen. Met mijn vrije pols trok ik haar slipje naar beneden en haar billen kwamen vrij te liggen. Joyce vloekte en trilde hevig.
Haar blote billen glansden in het licht, samengeknepen en trillend. Ik schoof mijn vrije hand onder het bed en zocht de liniaal die ik daar had verstopt. Ik vond hem en pakte hem stevig beet. Met de rand gleed ik over haar billen, Joyce huiverde.
"Joyce, luister je?" Vroeg ik, want eigenlijk durfde ik haar helemaal niet te slaan, bang om wegens mishandeling opgepakt te worden. Ik duwde nog even haar polsen iets hoger en weer kermde ze.
"Auw, ja!" Zei ze meteen.
"Wie is de sterkste?"
"Jij, auw. Stop alsjeblieft!" Kermde ze nogmaals en ik gaf haar armen een klein beetje bewegingsruimte.
"Je weet wat ik wil doen, zul je meewerken als ik je loslaat?" Vroeg ik. Ze draaide haar hoofd en probeerde me aan te kijken. Haar wang rustte op het bed, vlak bij de plek die ze zelf had natgeplast. Ze zweeg.
"Je gaat op je rug liggen en ik doe je snel en zonder omwegen de luier om, dat beloof ik. Ik zal je niet aanraken, geen pijn doen, niets!" Zei ik, maar Joyce bleef zwijgen. Ik haalde de liniaal van haar billen en sloeg haar niet al te hard. Joyce schrok en gilde, meer van de schrik dan van de pijn.
"Ja, ja. Ik zal doen wat je zegt." Zei ze snel, maar ik vertrouwde haar niet.
"Als het nodig is, zal ik je alsnog een pak slaag geven. En geloof maar dat ik het nog leuk zou vinden ook!" Dreigde ik, en ik geloof dat ik het echt leuk zou vinden, maar ik was bang voor wat er daarna zou gebeuren. Ik liet haar los en duwde haar languit op het bed. Ik stond op en pakte snel nog een luier uit de kast, ik had een heel pak gehaald en had nog genoeg reserve.
Ik wilde van haar huidige gemoedstoestand gebruik maken. Joyce lag op haar rug, haar T-shirt naar beneden getrokken om haar naakte kruis te bedekken. Haar slipje hing ter hoogte van haar knieen. Ik pakte het voorzichtig beet, een droog plekje uitzoekend, en gooide het naast het bed op de grond.
Ik pakte de luier beet en vouwde hem snel open. Ik keek Joyce recht in de ogen en zag de angst in haar ogen. Het was een vreemd gevoel om een vrouw van twintig zo angstig naar je op te zien kijken. Het leek wel een horrorfilm, en ik was de psychopaat met het mes.
Ik trok haar handen los van het T-shirt en trok het T-shirt omhoog. Meteen bedekte ze haar schaamharen met haar handen, maar haar T-shirt was in ieder geval uit de weg. Ik liet haar handen waar ze waren, wilde niet nogmaals het gevecht met haar aangaan. Ik duwde de luier onder haar billen en positioneerde hem. Met mijn beide handen tussen haar dijen duwde ik haar bovenbenen uit elkaar en pakte de voorkant van de luier beet.
Ik raakte op een vreemde manier opgewonden van de macht die ik had. Nog nooit had ik Joyce naakt gezien en ook nu kreeg ik geen vrij uitzicht op haar kruis, maar ik zag genoeg om mijn penis overeind te krijgen. Aangezien ik niets meer droeg dan een onderbroek en een T-shirt moet ook Joyce dat gezien hebben, maar dat deed me niets.
Ik trok de voorkant van de luier tussen haar benen omhoog en bedekte haar kruis. Ze haalde op het laatste moment haar handen weg en ik duwde de voorkant stevig op haar buik. Ik sloot de plakstrips snel en zorgde ervoor dat de luier strak en stevig dichtzat.
Toen was ze klaar en ik stond op, met een glimlach op mijn gezicht keek ik op haar neer. Het was een vreemd gezicht om iemand van begin twintig zo in een luier te zien, en dan nog gedwongen ook.
"Kom, sta op. Je moet je handen wassen." Zei ik en wachtte tot ze langzaam overeind kwam. Het gevoel van de luier was natuurlijk nieuw voor haar en voorzichtig tastte ze haar bewegingsvrijheid af. Ze wierp met een kwade blik toe en liep toen langs me heen naar de badkamer. Ze trok haar T-shirt weer naar beneden om ook dit ondergoed zo goed mogelijk te verbergen.
Ik liet haar geen moment alleen, want ik was bang dat ze meteen weer haar luier uit zou trekken, en dat mocht niet gebeuren voordat ik haar zou vertellen wat de repercussies daarvan zouden zijn.
Ze waste en droogde haar handen en zwijgend liep ze langs me heen naar haar slaapkamer. Ik gaf haar een schoon matrasovertrek en liet haar haar eigen bed opmaken. Ik sloot ondertussen de kast af met een hangslotje, want ik wilde haar geen toegang geven tot de stapel luiers die er verborgen waren.
Joyce trok het matrasovertrek eraf en het matje van de plaswekker werd zichtbaar. Ze keek er een ogenblik met belangstellig naar. Het was een matje van een meter bij een meter, op zijn plaats gehouden door riempjes die helemaal onder het bed door liepen. Ze keek me aan, maar ik gebaarde dat ze door moest gaan. Doordat ze nu geen tijd meer had om haar luier te verbergen had ik er regelmatig vrij uitzicht op. Vreemd genoeg genoot ik van het aanblik. Het vernederende ondergoed wond me seksueel op, waarop begreep ik niet. Ik had tot nu toe nooit enige interesse gehad in SM, of andere soorten seksuele rollenspellen, maar dit voelde totaal anders.
Joyce had haar bed weer op orde en kroop daarna snel onder het dekbed. Ik knielde nog even bij haar neer en pakte haar bij haar kin. Ik kneep totdat ze me kermend aankeek.
"Jij blijft met je vingers van de luier af. Als je het in je hoofd haalt om je luier uit te trekken, zul je daar spijt van krijgen, dat beloof ik. Ik zal je vannacht een paar keer controleren. Begrepen?" Zei ik en kneep haar nog even. De tranen sprongen in haar ogen en kermend knikte ze.
"Goed, welterusten Joyce." Zei ik glimlachend. Ik stond op en keek even nonchalant naar het plafond. Ik knipoogde naar het kleine gaatje recht boven het bed. Daarna deed ik het licht uit en ging ik zelf ook slapen.
Ik sliep onrustig. Enerzijds genoot ik nog na van de gebeurtenissen, anderzijds maakte het me nerveus. Was ik misschien te ver gegaan? Ik zou het in ieder geval snel genoeg weten.
Hoofdstuk 2
Ik schrok wakker. Beduusd keek ik om me heen, het was al licht. De gordijnen waren open en een waterig zonnetje scheem naar binnen. Plots herinnerde ik met de gebeurtenissen van vannacht en een ongemakkelijk gevoel overviel me.
Ik opende mijn ogen en schrok. Joyce zat op het voeteneind van het bed en ze keek naar me. Ze steunde met haar rug tegen het voeteneind en haar benen lagen gestrekt naar voren. Ze droeg nog steeds hetzelfde T-shirt en ik kon onmogelijk zien of ze haar luier nog droeg. De uitdrukking op haar gezicht was strak, ik kon er nog geen gevoelens uit aflezen.
"Slaapkop, dat werd tijd." Zei ze met een voorzichtig glimlachje. Ik probeerde mijn verbazing en nervositeit te verbergen. Ik trok nog een kussen naar me toe en propte het onder mijn hoofd. Ik bleef op mijn rug liggen en keek haar onderzoekend aan.
Joyce trok heel langzaam haar T-shirt omhoog, en haar bovenbenen bewogen zich nnaar buiten. Ik recht tussen haar benen door, op het zachte groen van de luier. Gekreukt, maar nog steeds strak op zijn plaats. De luier was droog!
"Tevreden?" Vroeg ze en ik knikte. Van mijn standvastigheid van afgelopen nacht was nog even niets terug te vinden. Ik vroeg me zelfs af waar ik de moed vandaan had gehaald om haar zo te behandelen. En ook het gedrag van Joyce gaf me een onzeker gevoel, waarom zat ze op mijn bed? Wat deed ze hier.
Haar bovenbenen schoven nog iets verder uit elkaar, terwijl ze haar T-shirt omhoog bleef houden. Ze bleef me strak aankijken en ik voelde me ongemakkelijk en onzeker. Het leek alsof het Joyce was die de touwtjes in handen had, en niet ik. Ik probeerde te bedenken wat mijn volgende zet zou zijn, want de plannen leken niet helemaal soepel te verlopen.
John en ik hadden het vooraf wel honderd keek met elkaar doorgelopen. Alle mogelijkheden werden gewikt en gewogen, reacties werden bedacht en besproken. Alles was volgens plan verlopen, alleen twee voorvalletjes waren niet verwacht. Ten eerste mijn seksuele opwinding tijdens de vernedering, en ten tweede dit bezoek aan mijn slaapkamer.
Mijn ogen focusten zich op haar kruis. Ik fronste en knipperde met mijn ogen. Langzaam leek de aborberende stof tussen haar benen donkerder te worden, en samen te klonteren. Ik keek nogmaals en begreep het niet. Ze plaste in haar luier!
Ik keek op naar haar gezicht, dat strak stond. Ze leek een uitdagende glimlach op haar gezicht te tonen, maar tegelijkertijd een soort van angst. Haar gelaatsuitdrukking was moeilijk te lezen, maar de mijne was een stuk simpeler.
"Ga van het bed af! Meteen!" Riep ik verontwaardigd. Mijn woede van gisteravond was ineens weer helemaal terug. Ik werd uitgedaagd en die uitdaging ging ik voor de volle honderd procent aan. Ik was haar zelfs dankbaar, omdat ik ineens weer het initiatief kon nemen. Ik kwam overeind en keek woedend naar het blozende gezicht van Joyce, ondanks de uitdagende uitstraling had ze toch een bepaalde onzekerheid over zich.
Ik draaide me om naar mijn nachtkastje en pakte de afstandsbediening. Ik schakelde de kleine televisie aan die in de hoek van de kamer stond. Met een enkele druk op de knop zette ik ook de videorecorder aan en begon de band met afspelen. Vannacht had ik de band al vooruit gespoeld naar het juiste moment.
Joyce keek er met lichte verbaasde blik naar. Het beeld was nog erg donker en er was weinig zichtbaar. Ik zette het volume harder en juist op dat moment kwam het geluid van de plaswekker uit de speakers van de televisie. Ik zag het gezicht van Joyce langzaam betrekken toen het tot haar doordrong.
Beiden keken we naar de televisie toen plots het beeld helder werd. Ik was net de kamer binnengekomen en had het licht aangedaan. Joyce keek van bovenaf op zichzelf neer en haar gezicht trok wit weg. Een tiental tellen werden haar ogen getrokken naar het scherm, toen draaide ze zich naar me toe. Ik hoorde mezelf via de televisie en ik moest glimlachen. Ik hoorde heel duidelijk de nerveuze spanning in mijn stem, maar ondanks dat had het wel de juiste uitwerking gehad.
Terwijl Joyce verbijsterd naar mij keek, spoelde ik snel de band een stukje door. Op het juiste moment sette ik het beeld stil. Ik wees naar de televisie.
"Mijn complimenten. Je hebt duidelijk talent voor fotomodel." Zei ik en Joyce draaide zich een ogenblik om. Ze zag zichzelf liggen op het bed, haar gezicht in afgrijzen en de luier vol in beeld, haar bovenbenen iets gespreid.
"Wat... Wat ga je hiermee doen?" Vroeg ze stotterend toen ze mij weer aankeek.
"Eerst aan John later zien, dan zien we wel weer verder." Ze zweeg. Ik zag de dubbelzinnigheid in haar. Ze stond in dubio, ik wist niet waarover. Wel begreep ik dat ze een soort van plezier beleefde aan de vernedering. Ik had hetzelfde van John al begrepen, soms zocht ze de vernedering gewoon op, alhoewel ik niet dacht dat ze expres in bed plaste.
Wat vannacht in ieder geval had bewezen, was dat het bedplassen inderdaad tijdens haar slaap gebeurde. John had af en toe het idee dat ze het expres deed, maar dat was in ieder geval gedeeltelijk onwaar.
Ook ik had mijn plezier beleefd aan de vernedering. Het had mijn seksuele opwinding naar behoorlijke hoogte opgezweept. Het stilstaande beeld op de televisie, de luier in combinatie met die afschuw op haar gezicht, het machtspelletje met de liniaal op haar blote billen, de totale overheersing. Alles had ik geweldig gevonden.
Toch voelde ik me nog niet helemaal zeker van mijn zaak, het bleef een riskante bedoeling om een meisje van mijn eigen leeftijd te slaan en te vernederen. Als ze kwaad wilde kon ze aangifte doen bij de politie, of iets dergelijks. Ik had geen idee hoever ik kon gaan binnen de grenzen van de wet.
Met een zekere twijfel ging ik echter toch nog een stapje verder. Ik moest aan de weet zien te komen of het voor Joyce ook een leuke ervaring was geweest. Misschien had zij hier wel seksuele fantasieen over gehad, fantasieen waar John niet op in was gegaan. Misschien had John het niet goed aangevoeld, of er geen gevoelens bij gehad. Toch had Joyce hier net vrijwillig in haar luier geplast, dus er was iets speciaals aan de hand.
"Waarom? Waarom plaste je net in je luier?" Vroeg ik en ik keek haar strak aan. Haar blik wendde zich van de televisie af en ze keek me een ogenblik aan. Ze haalde haar schouders op, en gaf geen antwoord. Ik had ook geen antwoord van haar verwacht.
"Denk je dat dit een spelletje is?" Ze wendde haar blik af. "Ik heb geen zin in spelletjes." Ik probeerde mijn glimlach verborgen te houden, want natuurlijk was het een groot spel. Gelukkig keek ze me niet aan, want ik wist niet zeker of ik mijn gezicht strak had kunnen houden.
"Ik wil antwoorden, Joyce!" Zei ik kwaad en kwam overeind in bed. Joyce keek me aan en haar blik verhardde. Ze keek geirriteerd en ineens rechtte haar rug. Ze keek me nu weer vol zelfvertrouwen aan.
"Ach, zeur niet. Ik moest plassen en ik mocht mijn luier niet uittrekken, dat heb je zelf gezegd." Zei ze, maar natuurlijk loog ze. Ik geloof niet dat mijn overwicht op dit moment groot genoeg was om haar ervan te weerhouden haar luier uit te trekken, terwijl ze nodig naar het toilet moest.
"Leugenaar!" Zei ik hard en ik stapte uit mijn bed. Ik pakte haar stevig bij haar bovenarm beet en trok haar naar de gang. Ik trok haar door het trapgat naar beneden en toen stonden we in de hal vlak achter de voordeur. Ik droeg alleen een onderbroek, Joyce haar luier een een T-shirt.
"Ik wil de waarheid, anders zet ik je mijn huis uit?" Zei ik overtuigend. Joyce keek me verbaasd aan en dacht niet dat ik daarvoor het lef zou hebben. Ze glimlachte uitdagend en legde haar handen in haar zij. Ze had geen enkele intentie om de waarheid te vertellen en ik stapte naar haar toe. Ik pakte het lange T-shirt beet en trok het omhoog. Ze spartelde, maar al snel zaten haar armen gevangen in het shirt.
"Dit is mijn T-shirt, dat blijft hier... Auw!" Ze beet in mijn vinger en haar tanden lieten een diep indruk achter. Ik trok het T-shirt hardhandig over haar hoofd, ik hoorde het scheuren, maar het was uit. Woedend keek ik naar mijn vinger, en wreef er zachtjes overheen.
"Blijf met je poten van me af." Zei ze en hield haar armen voor haar borsten. Ik sloeg haar met mijn platte hand in het gezicht. Joyce gilde en deinsde achteruit, haar bezeerde wang gloeide rood op. Met mijn ene hand greep ik haar bovenarm weer beet, terwijl ik met mijn andere hand de voordeur probeerde te openen.
Koude lucht stroomde naar binnen en ik rilde, terwijl de koude buitenlucht naar de deuropening naar binnen kwam. Ik trok Joyce naar de deuropening en haar gezicht betrok, ik zag het afgrijzen. Ze worstelde zich los, maar ze stond inmiddels al tussen mij en de deuropening in. Met een simpel duwtje zou ze buiten staan en de deur zou al dicht zijn voordat ze kon reageren. Haar enige kledingstuk was een natte luier en ze was in het nauw gedreven. Ze keek me nog eenmaal zaan, maar zag geen genade in mijn ogen. Ze had geen andere keus dan open kaart te spelen.
Haar lichaam verslapte en ze duwde zich tegen me aan, zover mogelijk bij de deuropening vandaan. Ik zag het verlies in haar ogen en sloot snel de deur. Zelf stond ik ook niet in mijn zondagse kleren, dus ik was allang blij dat niemand ons gezien had. Joyce leunde met haar rug tegen de muur en keek me voorzichtig aan.
"Ja, het is een spelletje. Ik... Ik houd van de vernedering!" Verklaarde ze kortaf. Haar handen waren naar beneden en ze hield haar borsten niet meer bedekt. Ze stonden overeind, tepels stevig vooruit. Haar lichaam trilde van de kou of opwinding, of allebij.
Ik keek schaamteloos naar haar borsten en haar vieze luier en ik raakte er ook opgewonden van. Mijn onderbroek kon die opwinding niet verbergen. Joyce keek me een ogenblik verbaasd aan. Ze leek zich geen raad te weten met haar opwinding, kon geen uitweg vinden.
Ik keek haar ook aan, mijn ogen glinsterden, maar ik twijfelde. Ze was tot voor kort de vriendin van mijn beste vriend geweest. We begrepen elkaars verlangen en opwinging, maar ook elkaars beperkingen.
"Maar... John..." Stamelde ik. Het voelde alsof ik hem bedroog, maar het was niet te houden. Onze ogen vonden elkaar nogmaals en ineens leek alles te passen. De stukjes vielen in elkaar. Mijn handen grepen haar borsten, terwijl zij zich tegen me aan drukte. Ik voelde het warme plastic tegen mijn lichaam, en vervolgens twee handen die mijn stijve gelid uit mijn onderbroek lieten glijden.
"John is een slappeling!" Kermde Joyce, terwijl ik de luier van haar af scheurde en haar klamme huid zich tegen me aan drukte. We zakten door onze knieen en rolden door de gang. Haar klamme huid pakte tegen me aan. De vieze geur verdween langzaam naar de achtergrond, terwijl onze lichamen zich ineenvouwden.
Hoofdstuk 3
Joyce stond voor de voordeur van John. Hij verwachtte haar. Ik had haar met een kopie van de videoband naar John gestuurd. Om het nog wat spannender te maken had ik Joyce een opdracht voor John meegegeven. Ik was benieuwd hoe John zou reageren, want zijn reactie had ik niet in de hand. Joyce zou me gehoorzamen onder dwang van de video-opname, maar John had geen enkele reden om de opdracht uit te voeren.
Ik had Joyce ook gewaarschuwd dat als de opdracht niet uitgevoerd zou worden, ik haar vanavond niet meer in huis zou nemen. Als ze de nacht weer bij mij wilde doorbrengen moest de opdracht uitgevoerd zijn. Dus ondanks dat Joyce de opdracht liever niet uitgevoerd zou zien, had ook zij een reden om de opdracht te laten slagen.
"Joyce? Kom binnen." Zei John en liet haar binnen. Het voelde aan alsof ze complete vreemden voor elkaar waren, ondanks dat ze maanden bij elkaar hadden gewoond. Hun breuk was definitief en beiden hadden ook geen enkele hoop dat het nog te lijmen was.
Joyce liep met opgeheven hoofd naar binnen, ondaks dat ze zich vreselijk voelde. Ze had gekermd en gesmeekt toen ik haar had opgedragen de video-band persoonlijk naar John te brengen, maar ik had haar geen genade gegeven. Joyce hield zich groot en wilde zich niet laten kennen, zeker niet tegenover die slappeling die ze eens haar vriend genoemd had.
"Ik heb een videoband voor je." Zei ze op neutrale stem. John keek er gretig naar en stak zijn hand uit om hem te pakken. Hij wist natuurlijk wat er op stond, maar wilde het dolgraag met eigen ogen zien. Dit zou zijn revanche zijn, zijn overwinning op de trut die hij het huis uitgezet had.
John greep mis, Joyce trok net op tijd haar hand weg. John keek haar kwaad aan.
"Geef hier, bitch." Zei hij kwaad. Maar Joyce lachte.
"Nee, je moet eerst een opdracht uitvoeren. Ik mag van Mark je de videoband pas laten zien als je de opdracht uitgevoerd hebt." John's gezicht betrok. Dit was niet de afspraak die hij met mij gemaakt had en hij voelde zich bedrogen. Hij keek haar kwaad aan.
"Je moet me scheren, pas daarna mag je de videoband zien." Ze keek hem strak aan, voelde zich ook niet op haar gemak. Toch voelde ze dat ze hem in zijn macht had. Ze had iets wat hij wilde hebben, en ze zou het niet geven voordat de opdracht uitgevoerd was.
"Scheren?" Zei hij verbaasd, en met afschuw keek hij Joyce aan toen ze op haar kruis wees. "Nee, nooit!" Riep hij fel.
"Je moet, anders mag ik je de videoband niet geven." John's gezicht liep rood aan van woede en kwaad stapte hij op Joyce af.
"Geef hier!" Zei hij en dreigend stak hij zijn hand uit. Joyce slikte en werd bang. Ze deed een paar stappen achteruit, maar kon niet verder. Ze hield de videoband achter zich, maar John liep verder naar haar toe. Zijn gezicht stond op onweer en dreigend stond hij voor haar. Ze gaf zich met een kleine glimlach gewonnen.
Met een triomfantelijk uitroep greep hij de videoband uit haar handen en liep hij ermee naar de videorecorder. Zijn triomfantelijke gevoel verdween heel snel toen hij merkte dat de videoband alleen maar de laatste aflevering van 'Goede Tijden, Slechte Tijden' bevatte. Ook doorspoelen hielp niet. Er was geen enkel spoor van mijn opname te vinden. verontwaardigd draaide hij zich om.
"Waar is de videoband?" Snauwde hij. Joyce haalde met een glimlach haar schouders op.
"Ik heb een speciaal scheermesje bij me. Waar wil je het doen?" Vroeg Joyce en probeerde de glimlach op haar gezicht te behouden. Ze voelde zich steeds onzekerder, want zich laten scheren was als erg, maar het laten doen door een kwade John leek het alleen maar erger te maken.
John draaide zich van haar af. Hij vloekte en wist niet wat hij moest doen. Zijn woede zakte, alhoewel hij nog steeds verontwaardigd bleef. Hij vond het weer typisch een streek van mij om zoiets uit te halen. John wist dat hij van te voren had kunnen weten, dat zoiets zou kunnen gebeuren.
Hij overdacht de situatie nog eens over. Zijn opdracht was om de schaamstreek van Joyce te scheren en alhoewel hij het geen prettig karweitje vond, begreep hij maar al te goed dat het voor Joyce nog minder prettig zou zijn. John begreep niet helemaal precies waarom Joyce dit zich liet gebeuren, maar de videoband was daar klaarblijkelijk de oorzaak van. John wist nog niets van wat er zich vanmorgen had afgespeeld en voorlopig zou hij dat ook niet te horen krijgen.
Met een gemene glimlach keek hij Joyce aan, die zich steeds onprettiger begon te voelen. Ze had eigenlijk verwacht dat John zou weigeren, maar tot haar verbazing leek hij dat niet te doen.
"In de badkamer, kleed je maar helemaal uit." Zei hij met een cynische ondertoon. Joyce liep naar de badkamer en trok haar broek en slipje uit. Ze wreef nog eenmaal door haar schaamhaar heen en slikte. Zonder dat ze hem aan hoorde komen stond John ineens achter haar. Joyce keek hem onzeker aan, maar zag dat ook John onzeker keek. Het leek alsof John toch niet durfde.
Joyce ging op de vloer liggen, met haar knieen gebogen en haar voeten op de vloer. Ze spreidde haar knieen en gaf John uitzicht op haar kruis. Hij bleef staan en keek met een geschokte uitdrukking naar beneden. Hij had eigenlijk verwacht dat het een grap was, maar hij realiseerde zich dat hij haar echt zou moeten scheren.
"Doe het, penis!" Gebood Joyce met rood hoofd, haar positie was zo vernederend dat ze het zo snel mogelijk gedaan wilde hebben. John keek onzeker, maar knielde toch tussen haar benen neer. John bleef aarzelen, terwijl hij neerkeek op het kruis van zijn ex-vriendin. In zijn ene hand hield hij het scheermesje, terwijl hij het scheerschuim in zijn andere hand vasthield.
Joyce kwam overeind en greep hem bij zijn arm.
"Je bent een verdomde lafaard. Doe nu eens een keer wat je gevraagd word. Laat zien wat je waard bent, eikel!" Riep Joyce kwaad, John liep rood aan en pikte het niet. Hij was over de drempel heen getrokken en kwam in aktie. Hij duwde Joyce weer op haar rug en boog naar haar voorover. Hij spoot een flinke dot schuim in haar kruis en wreef het uit.
Joyce begon te zweten en slikte toen John het scheermeisje tussen haar benen duwde. Ze voelde het mesje over haar huid schrapen en kermde. Ze kreeg kippenvel over haar hele lichaam en ze voelde haar lichaam trillen. John ging ongestoord door, duwde haar benen nog iets verder uit elkaar en manouvreerde het mesje behendig om haar vagina heen.
Joyce voelde haar huid branden op de plaatsen waar het mesje haar lichaam had onteerd. Ze tilde haar hoofd op en zag de handen van John heen en weer bewegen. Langzaam verdween het haar tegelijk met het scheerschuim van haar lichaam. Ze kreeg pijn in haar nek en moest noodgedwongen haar hoofd weer op de grond laten zakken.
Ineens stond John op. Hij pakte een handdoek van het rek en maakte het nat. Hij veegde over haar bijna geheel kale schaamstreek en ontdekte nog verschillende hardnekkige haartjes. Zonder scheershuim probeerde hij de haartjes te verwijderen en nu voelde Joyce het mesje nog scherper op haar huid. Ze had het gevoel alsof er weinig meer heel was van haar vagina, alsof het bloed in stromen langs haar liezen naar beneden moest druipen.
Nogmaals veegde John met de handdoek door haar kruis. De natte handdoek wreef tweemaal over haar vagina en ze kon een lichte trilling door haar lichaam niet onderdrukken. Ze schaamde zichzelf voor haar genot en probeerde haar gezicht in de plooi te houden. John glimlachte en keek genoegzaam op zijn werk neer.
Joyce kwam overeind en bukte voorover. Ze gleed met haar hand over haar vagina en voelde de ruwe, geirriteerde huid. De huis was vlekkerig rood en brandde. Ze stond op en nam het heft weer in handen.
"Rot op uit de badkamer, dan kan ik me aankleden." Zei ze, terwijl ze John richting de deur duwde. Hij probeerde zich om te draaien, maar Joyce was sneller. Snel deed ze de badkamerdeur op slot en bleef alleen achter.
Ze ging op de rand van het bad zitten en haar ogen begonnen te tranen. Het martelwerktuig lag nog op de grond, tussen het schuim en de donkere haartjes. Met haar bovenbenen gespreid wreef ze nogmaals tussen haar benen door, een vloek lag op haar lippen. Het brandende gevoel bleef en snel pakte ze een washandje dat ze in koud water doopte. Ze duwde het in haar kruis en het koele water verminderde de pijn. Ze schrok op toen John op de deur begon te bonken.
"Waar is mijn videoband?" Riep hij.
"In je brievenbox, beneden in de hal." Riep ze terug. Ze hoorde hoe hij wegliep en snel droogde ze zich af en kleedde zich aan. Ze wachtte tot John terug was en gaf hem even de tijd om de videoband in de recorder te duwen. Zodra John het eerste beeldje gezien had, dacht hij niet meer aan Joyce in de badkamer. Hij was gefascineerd door de beelden en Joyce gebruikte dat om weg te sluipen.
Ze keek nog eenmaal om, en zag hou John voor de televisie gehurkt zat, zijn ogen nog geen meter van de televisie af. Ze verachte hem, en sloot de deur van de gang achter zich. John haalde zijn blik niet van het scherm af, terwijl Joyce haar jas aantrok. Ze voelde hoe haar slipje tegen haar vagina schuurde en het voelde niet prettig. Ze veegde nog een traan weg en gooide met een harde klap de buitendeur achter zich dicht. Ze hoopte hier nooit meer terug te komen.
Hoofdstuk 4
Joyce stond voor de deur. Ze keek me aan en glimlachte, ze had haar opdracht naar behoren volbracht en verwachtte een compliment. Toen ze mijn strenge blik zag en ik midden in de deuropening bleef staan om haar de toegang te blokeren, verbleekte haar glimlach.
"Ik heb de opdracht voltooid. Mag ik naar binnen?" Zei ze een stuk minder zekerder. Haar zelfverzekerde houding verdween langzaam en smekend keek ze me aan.
"Waarom mag ik niet naar binnen. Ik zal je mijn... laten zien hoe kaal ik ben." Stamelde ze, maar ik bleef in de deuropening staan. Met een gemene glimlach keek ik op haar neer. Ik wilde haar nogmaals laten weten dat ik de baas was en dat ze mij moest gehoorzamen. Ik wilde niet dat mijn genade, en genot, van vanmorgen enige verandering zou brengen in de verhoudingen tussen ons. Een nieuwe vernedering moest haar weer op haar plaats zetten, en die plaats was onderaan de hierarchie.
"Nee, ik heb geen plaats voor je. In mijn logeerkamer logeert een klein kind. Een kind dat nog luiers moet dragen, dat gewassen en verschoont moet worden en dat vroeg naar bed moet. Ik geloof dat jij te oud bent voor luiers, of niet?" Vroeg ik. Ze keek me vertwijfeld aan. Ze begreep niet precies wat ze hiermee aan moest. Ze begreep dat het een test was, maar hoe moest ze daarop reageren?
"Mark, ik... Wat wil je dat ik doe?" Vroeg ze. Ik haalde mijn schouders op.
"Je moet weggaan, maakt me niet uit waarheen. Ik verwacht straks dat kleine kind en dan wil ik je uit de buurt hebben." Zei ik cryptisch. Ze begreep ook wel dat zij dat kleine kind was, maar hoe moest ze dat bewijzen. Ze keek me nog eenmaal aan en draaide zich toen wanhopig om. Ze moest even rustig nadenken. Het antwoord kon toch niet al te moeilijk zijn.
Ik sloot de deur achter haar en wachtte. Ik vroeg me af hoelang het zou duren voordat ze door had dat ik haar alleen in huis zou nemen als ze in haar broek had geplast. Pas als haar kruis nat was en ik haar als een klein kind kon wassen en verschonen zou ik opzij gaan en haar binnenlaten. Het zou haar meteen weer met de neus op de feiten drukken.
Het duurde maar vijf minuten en toen ging de deurbel weer. Joyce stond voor me, dicht tegen de voordeur aan. Ze hield met haar linkerhand haar kruis bedekt, maar het was toch duidelijk zichtbaar als je wist waarnaar je moest kijken. Ze stond ietwat voorover gebukt en keek met met rode wangen aan. Ze schaamde zich en hoopte dat niemand haar zou hebben gezien. Gelukkig had ze nu bewezen dat zij het kleine kind was dat ik bedoelde, en zou ze nu naar binnen mogen.
"Ach, kind. Wat heb je gedaan? Heb je in je broek geplast?" Vroeg ik medelevend, maar het cynischme droop van mijn stem af. Joyce knikte bedeesd en verwachte dat ik opzij zou stappen, maar ik deed het niet.
"Ik kan je helaas niet binnen laten, het spijt me." Zei ik en Joyce keek me geschokt aan.
"Wat? Waarom niet?" Klonk het verontwaardigd uit haar mond.
"Ik heb geen luiers voor je. Ze zijn op!" Ik keek haar bedroefd aan, maar haar wanhoop deed me genieten. Schichtig keek ze om zich heen, voortdurend op haar hoede of niemand haar toevallig in deze vernederende situatie zou kunnen zien.
"Wacht even, ik heb een idee. De apotheek hier om de hoek, heeft vast nog wel luiers op voorraad." Haar gezicht draaide en ze keek richting de apotheek. Het was nog geen honderd meter van mijn voordeur vandaan, maar de afstand was bijna onoverbrugbaar. En dan moest ze ook nog de apotheek binnen en misschien stonden er wel twintig mensen binnen te wachten.
Ik zag haar gezicht verharden en wist dat ze dit niet zou doen. Ik kon ook niet van haar verwachten dat ze zich in haar eigen woonplaats zo zou vernederen. De kans dat ze een bekende zou tegenkomen was best groot en iedereen zou over haar praten als ze gesnapt werd met een natte broek. Natuurlijk had ik daar rekening mee gehouden.
"Je kunt hier tussen de tuinen door, en dan kom je zo bij de achteringang van de apotheek. Ze weten dat je eraan komt en je luiers zijn al betaald. Je hoeft ze alleen maar af te halen." Nogmaals draaide Joyce haar hoofd richting de apotheek, ze leek te twijfelen. Ik deed snel een stapje achteruit en deed de voordeur dicht. Joyce schrok en was te laat om me tegen te houden. Ze vloekte en rende snel langs mijn huis, tussen de struiken door naar de apotheek.
Ik kende een van die meisjes die daar werkte vrij goed en had met haar afgesproken dat zij de deur open zou doen en de luiers zou afgeven. De spanning dat Joyce met een natte broek tussen de tuinen door moest lopen was al erg genoeg, alhoewel het ook weer niet zo vreselijk duidelijk was dat ze in haar broek geplast had. Het idee was waarschijnlijk vele malen erger dan het werkelijke risico.
Vijf minuten later stond ze weer voor de deur. Een groot pak luiers, onbedekt, in haar hand. Snel stapte ik aan de kant en liet haar binnen. Joyce was binnen en huiverde, ik zag aan de opluchting op haar gezicht dat ze niet was ontdekt. Haar avontuur was goed afgelopen en nu stond ze binnen in mijn hal, haar natte spijkerbroek nu onbeschermd zichtbaar.
"Naar de badkamer, onmiddellijk. Je bent vies!" Zei ik streng en Joyce keek me een ogenblik aan voordat ze me gehoorzaamde. Ze liep met afgezakte schouders de trap op en ik liep direct achter haar aan. Ze liep de badkamer in en ik bleef in de deuropening staan.
"Uitkleden, helemaal!" Ze gehoorzaamde en zonder aarzeling begon ze al haar kleren uit te trekken. Haar blouse en shirt verdwenen al snel op de vloer, daarna haar schoenen en sokken. Met een lichte aarzeling begon ze aan haar natte broek. Ze stroopte hem naar beneden en stapte er uit. Ook haar slipje ging naar beneden en helemaal naakt keek ze me aan. Ze stond met haar zij naar me toe en alhoewel ik wel een glimps van haar kale schaamheuvel had gezien, wilde ik haar graag beter bekijken. Toch had ik mezelf beloofd dat ik daar met geen woord over zou praten, ik wilde het negeren alsof haar kaalheid de gewoonste zaak van de wereld was.
Ik stapte op haar af en draaide de warmwaterkraan van de wastafel open. Toen de damp van de straal water afkwam, draaide ik de koudwaterkraan zover open dat het water lauw was. Ik pakte een washandje en een tube vloeibare zeep en draaide me naar haar toe. Ze week onzeker een stapje achteruit, maar ze was nog steeds binnen mijn bereik. Ik trok haar naar me toe en duwde het washandje tussen haar billen.
Ik waste haar hardhandig, haar heen en weer trekkend zoals ik haar wilde hebben. Ik liet haar een beetje door haar knieen zakken om voldoende toegang te krijgen tussen haar benen. Het washandje gleed gemakkelijk over haar gladde lichaam en ik genoot van het aanzicht van haar onbedekte vagina. Ik wreef maar al te graag tussen haar benen door en genoot, terwijl ik Joyce voelde trillen. Het leek alsof haar gevoelens vochten tussen vernedering en genot, maar ik wist niet wat de overhand kreeg.
Met een schoon washandje waste ik de zeep tussen haar benen en billen vandaan. Ze begon langzamerhand weer lekker te ruiken en toen ik haar met een handdoek ruw droogwreef was ze lekker fris. Joyce bleef tijdens de hele behandeling ongemakkelijk staan, niet in staat om weg te lopen of commentaar te geven. Ze liet de wasbeurt over zich heenkomen, wetende dat dat de prijs was voor het mogen logeren. Stiekum genoot ze van de vernedering en de aandacht die ze kreeg, vechtend tegen de elektrische schokjes die haar vagina door haar hele lichaam stuurden.
"Ga maar op je bed liggen. Je begrijpt dat ik dit soort ongelukjes niet in mijn huis wil." Zei ik en Joyce keek geschrokt. Natuurlijk had ze dit wel verwacht, maar ze had de hoop gehad dat de luiers alleen maar tot de avond en nacht bewaard werden. Nu was het net voor vijf uur, en zou ze al een luier omkrijgen. Joyce zuchtte en keek me smekend aan.
Ik glimlachte toen onze blikken in het voorbijgaan kruisten. Ze liep naar haar bed en ging erop liggen. Ze hoorde plastic onder haar kraken en keek verbaasd op. Ik had als extra bescherming een dikke laag, krakend plastic om haar matras gewikkeld. Als bescherming was het waarschijnlijk niet nodig, maar elke beweging zou haar eraan herinneren dat ik het matras tegen haar wilde beschermen.
Even leek Joyce er wat over te willen zeggen. Ze opende haar mond, maar liet zich toch maar zonder verweer achterover op het bed zakken. Ik trok een luier uit het pak dat Joyce net zelf bij de apotheek gehaald had en vouwde het open. Joyce werkte gewillig mee en een half minuutje later zaten de vier plakstrips stevig gesloten.
Ik keek op haar neer en mijn verliefdheid nam grootste vormen aan. Het meisje dat voor mij zo hulpeloos op bed lag, haar ogen nerveus omhoog gericht, haar handjes naast haar hoofd, haar benen iets gespreid en een dikke luier als enige kledingstuk, was voor mij als in een droom. Ze gehoorzaamde me, binnen bepaalde grenzen natuurlijk, en liet zich vernederen. Desondanks was ze ook verliefd op mij.
Ik boog voorover en kuste haar op haar voorhoofd.
"Je hebt je voorbeeldig gedragen, mijn complimenten." Complimenteerde ik haar en haar gezicht fleurde op. Ze verschoof iets over het bed en vond een comfortabelere houding, meer ontspannen.
"Kleed je maar aan en ga iets voor jezelf doen. Ik zal het eten klaarmaken, over een half uurtje kunnen we eten." Zei ik en liet haar alleen.
Tien minuten later kwam ze bij me staan in de keuken. Ze droeg een ruimzittend roze joggingpak, niet echt charmant, maar het straalde warmte en gezelligheid uit. Ze vroeg of ze me kon helpen en samen maakten we onze maaltijd klaar. Na het eten ruimde ze de tafel af en zette de afwas in de vaatwasser. Ze maakte zonder morren en vrijwillig de keuken schoon en kwam toen naar de woonkamer. Ze ging naast me zitten en schoof dicht tegen me aan, trok haar voeten in en legde ze aan de andere kant van mijn voeten neer. Ze schoof een arm om mijn nek heen en kuste me.
Mijn hand gleed in haar joggingpak op haar luier. Ze opende haar benen iets en gaf me toegang tussen haar benen. Mijn hand drukte op de luier boven haar vagina. De luier voelde prettig warm aan en ik voelde dat hij nog droog was. Ik liet mijn hand op de luier rusten en genoot van haar warmte. Ik voelde dat ze nog iets dichter tegen me aan kroop.
"Als... Als ik straks naar de wc moet... Ik bedoel niet om te plassen, maar... Moet ik... dan..." Stamelde ze, terwijl ze liefkozend over mijn wang wreef. Ik glimlachte naar haar.
"Je bent erg lief geweest vandaag, en ik heb geen zin om de stront tussen je billen vandaan te schrapen, dus voordat je ik je naar bed breng mag je nog even naar de wc." Antwoordde ik, met in het achterhoofd dat ik haar later nog wel eens in haar luier zou laten poepen. Ik wilde haar niet alles tegelijk laten beleven, dan zou het plezier er te snel af zijn.
"Dank je wel." Zei ze en kneep haar bovenbenen iets naar elkaar toe, mijn hand tussen haar benen opsluitend. Ze kreeg weer de ondeugende blik die ze vanmorgen op de rand van het bed ook had gehad. Ik herkende de blik niet meteen, maar toen ik de luier onder mijn handen steeds warmer voelde worden, wist ik dat ze weer plaste. Haar lichaam spande zich, wachtend op mijn reactie, maar ik deed niets. Ik negeerde haar en liet haar in haar natte luier zitten, genietend van haar ongenoegen en spanning.
Om half tien liet ik haar naar het toilet gaan, waste ik haar en deed haar weer een luier om. Ze poetste haar tanden en ik bracht haar naar bed. Zodra ze het bed aanraakte liet de plastic matrashoes zich weer horen. Joyce keek me lichtelijk verontwaardigd aan, maar ik negeerde dat.
"Welterusten, lieve schat." Ik kuste haar en ze kuste me terug. Ze draaide zich op haar zij en kroop diep onder de dekens. Het plastic kraakte weer en ik luisterde er met genoegen naar. Ik deed het licht uit en liet haar alleen.
Hoofdstuk 5
We wandelden over de brede boulevard, een waterig zonnetje scheen op ons neer. Het was nog vroeg in de lente en erg warm was het niet. Niet al teveel mensen hadden de weg al naar het strand gevonden, maar het was druk genoeg om gezellig te zijn. Al twee uur lang hadden we de winkeltjes bekeken en op een terrasje wat gedronken en nu liepen we over het rulle zand naar de waterlijn. Kleine golven spoelden aan op het strand en rolden rustig uit. Meeuwen vlogen boven ons en maakten scherpe geluiden. Mensen met honden dartelden langs ons heen, terwijl we naar een paar boten in de verte keken.
Langzaam zakte de zon naar beneden, het was bijna half zes en de wind stak op. De meeste mensen riepen hun honden en zochten hun auto op. We zaten op het rulle zand, met onze kragen hoog opgestoken. Joyce keek me aan.
"Zullen we eens een restaurantje op gaan zoeken. Ik krijg wel honger." Zei ze. "En ik moet ook nodig naar het toilet." Nog terwijl ze die laatste zin zei, had ze er al spijt van. Ik had mijn hoofd haar kant op gedraaid en ze had mijn blik herkend. Ze huiverde en stond op. Ze had geen zin in een spelletje, en zeker niet midden op het strand. De afspraaak was dat ze hier zouden gaan eten in een restaurantje en dat kon niet met een natte broek. Ik zag dat ze weigerde en wilde weglopen, maar ik greep haar bij haar pols beet. Ook ik stond op.
"Laten we nog een stukje over de boulevard lopen." Zei ik terwijl ik haar streng aankeek. Ik bleef haar pols stevig beethouden en zag aan de spanning op haar gezicht dat het niet lang zou duren tot het moment dat ze haar plas niet langer kon ophouden.
"Nee, Mark. Ik meen het. Laten we gewoon een restaurantje opzoeken, vanavond mag je me weer een luier omdoen. Verpest het nu alsjeblieft niet." Zei ze met een smekende ondertoon in haar gezicht. De afgelopen dagen hadden we regelmatig met luiers in huis gespeeld en de spanning raakte er een beetje af. Joyce raakte eraan gewend en de vernedering had niet genoeg uitwerking meer. Het was tijd voor een volgende uitdaging, een nieuwe ontwikkeling.
"Ik meen het ook. We wandelen nog een stukje en je houd je plas maar op. Het is nog veel te vroeg om te gaan eten. Alle restaurants zijn nog leeg." Zei ik, maar de werkelijke reden was natuurlijk dat ik wilde dat ze in het openbaar in haar broek zou plassen. Joyce keek me verontrust aan, bang voor de gevolgen. We waren dan wel een kilometer of tachtig van huis af, en niemand zou haar hier herkennen, maar publiekelijk in haar broek plassen was wel iets erger dan thuis, op de bank met alleen een vriend naast je.
Ze trok haar pols los en stapte twee meter bij me vandaan. Ik zag de angst van haar gezicht af, en onzeker staarde ze me aan.
"Nee, dat kun je niet doen. Alsjeblieft." Smeekte ze, maar ik schudde mijn hoofd. Ik pakte haar pols weer beet en trok haar mee naar een bankje. Ik ging zitten en trok haar speels over mijn knie. Ik legde mijn hand lachend op haar billen. Voorbijgangers zagen een verliefd stel dat speels op de boulevard rondhing, wij wisten wel beter.
"Je doet wat ik zeg of anders geef ik je hier een pak voor je billen, begrepen?" Ik draaide haar arm op haar rug en drukte voorzichtig. Ze kermde en gaf zich gewonnen. Ze probeerde een glimlach op haar gezicht te toveren, want ze zag een stelletje met een hond naar ons kijken. Haar lichaam verslapte en ik liet haar los, ik voelde dat ze zich had overgegeven. Mijn macht was weer hersteld.
We liepen verder over de boulevard, ik stopte bij een verrekijker en gooide er een gulden in. Joyce bleef ongemakkelijk naast me staan en schuifelde onrustig met haar voeten. Ik bekeek een groot vachtschip dat stil lag voor de kust. Het lag te ver om de naam te kunnen onderscheiden, of mensen er te zien rondlopen. Na een minuut was mijn tijd voorbij en zakte er intern een klepje voor de kijker. Ik keek op en bedacht dat ik die gulden net zo goed in het water had kunnen gooien.
Ik draaide me om naar Joyce, haar gezicht sprak boekdelen. Ik glimlachte een ogenblik en wachtte tot er wat mensen in de buurt waren. Ondertussen negeerde ik haar en keek nonchalant om me heen, toen was het moment aangebroken. Ik keek Joyce recht in haar ogen en toen zakte mijn blik naar de natte plek tussen haar benen. Ik hield mijn gezicht strak en riep geschokt.
"Jezus, je hebt in je broek staan zeiken. Waarom... Je lijkt wel een klein kind!" Joyce gezicht werd vuurrood van schaamte toen ze de blikken op zich voelde gericht van drie stelletjes die net langs kwamen lopen. Hun hoofden draaiden zich onze kant op en keken verbaasd naar Joyce. Ik duwde haar met haar rug tegen het hek aan en hield haar vast, zodat ze zich niet kon omdraaien.
"Verdomme, waarom doe je dan nou? En nu? Je kunt zo niet blijven rondlopen." Ik praatte luid en liet zoveel mogelijk mensen meegenieten. Ik deed alsof ik stond te twijfelen en keek haar af en toe onzeker aan. Toen liep ik ineens een paar meter bij haar vandaan.
"Weet je wat, je zoekt het maar uit. Ik pak de auto en ga naar huis. Je belt je vader maar of hij je op komt halen. Doei." Zei ik kwaad en ik liep weg. Mijn ogen vonden even die van de voorbijgangers en ik las de verbazing van hun gezicht. Ongestoord liep ik verder bij Joyce vandaan.
Het duurde even voordat Joyce reageerde, maar ze zag dat ik echt wegliep. Ze probeerde met haar hand haar natte plek, met uitlopers tussen haar benen naar beneden, te bedekken. Ze rende en haalde me snel in. Ze wilde een hand op mijn schouder leggen.
"Wat... Alsjeblieft... Ik..." Stotterde ze, niet wetend wat ze moest zeggen. Ik draaide me naar haar toe en haar hand lag bijna op mijn schouder. Ik duwde de hand weg en sloeg haar daarna met mijn platte hand in haar gezicht. De pets moest iedereen duidelijk hebben kunnen horen en weer draaiden er hoofden onze kant op, mensen die het eerste gedeelte van de opvoering hadden gemist.
"Blijf met je poten van me af, viezerik. Ga terug naar je moeder en vraag of ze je een luier om wil doen, baby." Joyce was bijna door haar knieen gezakt. De klap had de kracht uit haar lichaam geslagen en alle mensen die naar haar keken hadden verdovende werking op haar. Mensen die alleen mijn laatste zin gehoord hadden, begrepen ineens dat ze in haar broek geplast had. Nu werd het ook voor hun duidelijk wat er aan de gang was.
Ik liep weer weg en Joyce kon niet anders doen dan achter me aan lopen. Ze kon geen kant op, en voor haar was er geen uitweg meer. Ze hoopte dat het nu snel voorbij was, maar zag zelf geen uitweg. Ze hoopte dat ik naar de auto liep, zodat we naar huis konden gaan, want andere mogelijkheden zag ze niet.
Ineens stopte ik en draaide ik me om. Joyce schrok en bleef op drie meter afstand staan. Sommige mensen die dezelfde kant op waren gelopen als ik, waren nu nog steeds in de buurt en ik zag de nieuwsgierigheid in hun ogen. Toch had niemand ingegrepen toen ik haar had geslagen, en nog steeds was iedereen met zijn eigen zaken bezig. Alleen vanuit de ooghoeken werden we gadegeslagen.
"En nu?" Zei ik terwijl ik haar hopeloos aankeek.
"Ik... het spijt me." Zei ze zachtjes, zodat alleen ik het kon horen. Ze kon weinig anders dan het spelletje meespelen, alhoewel ze het allang niet meer leuk vond. Dit was erger dan ze ooit had meegemaakt en ze wenste dit alleen maar in haar fantasie mee te maken. Vanavond, in een warme luier op de bank, zou ze erover glimlachen en nagenieten. Voorlopig was het een grote nachtmerrie.
"Het spijt je? Wat heb ik daaraan?" Zei ik hardop, terwijl ik me omdraaide en wegliep. We kwamen steeds dichter bij de parkeerplaats waar ik mijn auto geparkeerd had. Joyce liep op veilige afstand achter me aan en was blij dat ze in een rustiger bevolkt gebied kwam. Snel liep ik tussen de auto's door en zag dat ik een goede keus gemaakt had wat betreft de parkeerplaats. De auto lag redelijk beschut tegen pottekijkers en alleen andere parkeerders zouden in de buurt kunnen komen om te zien wat ik zou doen.
Ik deed de achterklep van mijn stationauto open, terwijl Joyce bij de portier van de passagiersstoel ging staan. Ze was opgelucht dat het nu voorbij was en dat ze nu veilig met haar buik richting de auto stond. Ik rommelde ondertussen wat achterin de auto en legde mijn spullen klaar. Ik had een deken opgevouwen en dat lag in de lengte van de auto in de achterbak. Links daarvan stond een afsluitbaar bakje met water, waarin twee washandje dreven. Een schone luier en een tas met schone kleren lag ook klaar.
"Joyce, kom hier. We gaan nog lang niet naar huis!" Zei ik streng en toen ze naar me toe liep zag ze ineens wat er achterin de auto klaar lag. Ze realiseerde zich dat ze hier, open en bloot, gewassen en verschoond zou worden en haar gezicht kleurde weer rood. Ze keek schichtig om zich heen en zag tot haar opluchting niemand in de buurt van de auto. Ik trok haar naar me toe en liet haar op de deken zitten. Daarna liet ze zich achterover zakken. Ze merkte tot haar ongenoegen dat ze niets meer van haar omgeving kon zien. Stel dat er mensen zouden komen aanlopen, dan zou het volledig buiten haar gezichtsveld gebeuren. Ze hoopte maar dat er niemand zou komen en dat ik een beetje zou opschieten.
Joyce lag tot halverwege haar bovenbenen in de auto, haar voeten rusten nog op de grond. Een voor een tilde ik haar voeten op en deed haar schoenen uit. Haar blote voeten liet ik weer op de koude grond zakken. Nu was haar natte, spijkerbroek aan de beurt. Ik opende de knoop en haar gulp, en terwijl Joyce haar billen iets van de deken tilde, trok ik haar broek naar beneden. Ze trilde van de kou en schrok toen ze een auto hoorde wegrijden. Ik had allang gezien dat zij geen bedreiging vormden voor een ongestoorde verschoning, maar Joyce wist dat niet.
Ook haar stinkende slipje trok ik uit en stopte ik samen met haar spijkerbroek en sokken in een plastic zak. Joyce lag vanaf haar navel nu naakt voor me. Haar gladde schaamheuvel was zichtbaar voor iedereen die langs de auto zou lopen. Het tafareel zou heel wat vraagtekens opwekken, maar niemand was ook maar enigszins in de buurt.
Ik opende het bakje met water en liet Joyce haar knieen intrekken. Ik waste haar billen en schaamheuvel, terwijl Joyce zichtbaar leed onder de spanning. Ik deed er extra lang over en rekte zoveel mogelijk tijd. Ik treuzelde bij elke handeling, zolang er toch niemand in de buurt was.
Eindelijk pakte ik de handdoek en droogde haar af. Ik vouwde de luier open en schoof hem onder haar billen, zonder veel problemen maakte ik hem vast en hielp haar daarna met het aantrekken van een schone spijkerbroek. Ik droogde haar voeten af en liet haar liggen terwijl ik haar sokken en schoenen weer aantrok. Pas nadat ik de spullen had opgeruimd liet ik Joyce overeind komen.
Opgelucht haalde ze adem, maar keek voor de zekerheid toch nog even rond. Er bleef niemand te zien en onder bedekking van de auto stopte ze haar hemdje en blouse in haar broek. Toen ze weer helemaal toonbaar was keek ze me aan en met een brede glimlach stapte ze op me af.
"Je bent een vuile minder leuk persoon." Lachte ze en sloeg me zachtjes op mijn wang. Ze vleidde zich tegen me aan en drukte een dikke kus op mijn lippen.
"Wil je me dit nooit meer aandoen." Fluisterde ze, maar ze wist dat dit nog maar de eerste stap was, ergere vernederingen zouden er aankomen. Ze huiverde bij die gedachte en hoopte dat ze me kon vertrouwen.
We zochten een leuk restaurantje uit en hadden nog een hele gezellige avond.
Als verdoofd zat ze rechtovereind in bed. Ik deed het licht aan en geschrokken keek ze naar me om. Ik las de verwarring van haar gezicht. Ze had haar lange, donkere haren in een staart gebonden en droeg een ruim zittend wit T-shirt. Ze wreef de slaap uit haar ogen, het was kwart over een, en ze had nog net geen drie uur geslapen.
Ik liep door de kamer heen naar het voeteneind van haar bed. Met een simpel handgebaar maakte ik een eind aan het oorverdovende lawaai van de mechaniscbe wekker. De stilte was overweldigend, na de geluidsexplosie die ons beiden uit een diepe slaap had gewekt.
Ik liep ook met alleen een onderbroek en een T-shirt. Ik was ongeveer tegelijk als haar naar bed gegaan en op hetzelfde moment wakker geworden. Het enige verschil was dat ik had gerekend op deze nachtelijke gebeurtenis. Ik had het verwacht en zelfs gehoopt. Het eerste deel van mijn plan was gelukt, de volgende stap zou een stuk moeilijker worden.
Ik keek naar het meisje in bed. Ze was van mijn eigen leeftijd, begin twintig, en was bepaald leuk om maar te kijken. Voor anderhalf jaar lang was ze dé vriendin van mijn beste vriend geweest. Voor drie maanden hadden ze zelfs samengewoond, maar sinds een paar dagen waren ze definitief uit elkaar. Het rommelde al een paar weken tussen hun, en ik voelde dit al een tijdje aankomen.
Joyce, zo heette ze, keek me aan en heel langzaam begon haar gezicht rood te worden. Ze trok het dekbed dichter tegen zich aan. Ze probeerde haar schaamte te verbergen, maar het geluid rinkelde nog na in mijn oren. Er was geen twijfel mogelijk.
"Dat was de plaswekker, Joyce. Die heb is speciaal voor je gehuurd, want ik wist dat je me zou komen opzoeken." Joyce keek me ontzet aan, ze zag de verontwaardiging op mijn gezicht.
Maar laat ik bij het begin beginnen. Zoals ik al zei, woonde Joyce met mijn beste vriend John samen. Hun relatie was sinds hun samenwonen eigenlijk alleen maar achteruit gegaan en uiteindelijk had dat geleid tot een breuk. John was er best kapot van, maar ik geloof dat ook hij wist dat het eraan zat te komen. Ik wist het niet zeker, maar ik geloofde zelfs dat het John was die Joyce er uit had gezet na hun zoveelste ruzie. Dat klinkt misschien erg hard, maar Joyce wilde blijkbaar van geen ophouden weten en John voelde zich hiertoe genoodzaakt.
Joyce had geen familie in de stad en had aanvankelijk een slaapplaats kunnen regelen bij wat kennissen in huis die een paar dagen op vakantie waren. De kennissen waren terug van vakantie en Joyce moest weer een andere slaapplaats zien te vinden. En dus stond ze die avond om kwart over acht bij mij op de stoep.
Ik heb veel met John over Joyce gesproken en vooral over de eigenaardigheden die Joyce bezat. Eigenaardigheden waar ik later veel meer over zal vertellen. Ook wisten we beiden dat ze vroeg of laat bij mij zou aankloppen. Ik had een redelijk groot appartement met een extra slaapkamer en Joyce had mij altijd wel gemogen.
Maar aangezien John mijn beste vriend was, had ik meer sympathie voor hem dan voor Joyce. Samen met John bedachten we een plannetje om Joyce eens flink de waarheid te laten voelen, en zojuist had Joyce zelf dat plan in werking gesteld.
"Wat? Hoe?" Stamelde ze, terwijl ze naar me omhoog keek. Ik had een paar passen naar haar toe gedaan en trok met een ferme ruk het dekbed van haar af. Joyce was nog niet bekomen van de aanvankelijke schrik van de wekker, zodat ze nog bedeesd en een beetje schuw naar me opkeek.
"Zijn we nog op tijd, of is je bed al nat?" Vroeg ik met een gemene glimlach op mijn gezicht. Ik had geen enkele medelijden met haar, ze deed het zichzelf aan. Ze was zelf verantwoordelijk voor haar daden, ze was oud en wijs genoeg.
Joyce zat met haar knieen opgetrokken op het bed, zoveel mogelijk van haar lichaam beschermend met haar armen. Ik duwde haar opzij om te ontdekken of ze een natte plek in het bed verborg met haar lichaam, maar eindelijk kwam Joyce tot leven.
"Blijf met je poten van me af." Zei ze. Ze begreep heel goed dat dit gepland was en had niet gerekend op de plaswekker. Onder het matrasovertrek lag een matje ter hoogte van heer middel dat reageerde op vocht. Het zond dat een elektrisch signaaltje via een draadje, dat ik netjes onder het bed had verborgen, naar de mechanische wekker die nonchalant op een kastje bij het voeteneind stond. De wekker maakte genoeg lawaai om iedereen wakker te maken bij de eerste tekenen van nachtelijk 'ongelukje', alleen was de term ongeluk niet echt van toepassing. Een ongelukje is iets dat onverwacht en onbedoeld gebeurd, dit was misschien onbedoeld, maar zeker niet onverwacht.
"Kom maar van het bed af, schatje." Zei ik cynisch en pakte haar stevig bij haar bovenarm beet. Mijn vingers sloten bijna geheel om haar arm en met een flinke druk kon ik haar bewegen van het bed af te komen. Ongecontroleerd sloeg ze naar me, maar ik liet haar al snel weer los. Samen keken we naar de kleine, natte plek op het bed. De plaswekker had gelukkig een volledige urinelozing voorkomen, maar droog was het bed ook niet.
"Gelukkig dat ik een plaswekker heb kunnen huren, anders zaten we nu met een flinke rotzooi." Zei ik, en meteen greep ik haar T-shirt beet. Ik trok het omhoog om haar ondergoed te kunnen bekijken. Vrijwel meteen werd het shirt uit mijn handen getrokken en stapte Joyce veiligheidshalve een paar meter bij me vandaan. Ik had echter genoeg gezien.
"Ja, geen wonder. Zo'n katoenen slipje is natuurlijk geen passend ondergoed voor een kind zoals jij." Ik lachte haar uit en haar ogen begonnen vuur te spuwen. De vernedering had haar woedend gemaakt.
"Bemoei je met je eigen zaken en laat me slapen, minder leuk persoon." Gromde ze, maar ik wees naar het bed.
"Dit zijn mijn zaken: dit is mijn huis, mijn bed en mijn matras. Ik heb, denk ik, het volste recht om mijn bezittingen te beschermen." Natuurlijk kalmeerde ze hier niet van, maar ik vond het wel amusant hoe ze zich geneerde voor haar natte slipje. Ze trok de onderkant van haar T-shirt zo ver mogelijk naar beneden, zodat het uit mijn zicht verdween, maar ik had er al een blik op kunnen werpen en wist dat het geen prettig gezicht was.
"Ach, je moet niet zeuren. Je wist heel goed dat dit kon gebeuren, dus je bent mede verantwoordelijk." Zei ze, en ik knikte. Natuurlijk wist ik dat de kans groot was, zeer groot zelfs, dat ze in mijn bed kon plassen. En daar had ik dan ook rekening mee gehouden.
"Dus het is ook mijn schuld?"
"Ach, houd je mond." Zei ze, terwijl ze langs me heen richting de badkamer wilde lopen. Ik hield haar tegen door in de deuropening te gaan staan. Ze probeerde me opzij te duwen, maar ik hield stand.
"Waar ga je heen?" Vroeg ik.
"Wat denk je? Naar de badkamer, mag ik?" Vroeg ze geergerd. Ik liet haar er niet door.
"Waarvoor?" Ik haalde mijn schouders op, alsof ik het niet begreep.
"Doe niet zo stom en laat me erdoor." Ze probeerde me nogmaals opzij te duwen, maar ik hield me stevig vast in de deuropening. Ik was sterker en groter en het lukte me vrij gemakkelijk. Ik nam het initiatief van haar over en duwde haar weer ruw naar het bed toe. Met een laatste zetje liet ik haar achterover struikelen op het bed.
"Je hebt in de badkamer niets te zoeken. Bedplassende kinderen hoeven zich niet te wassen, die worden verschoond en krijgen een luier om!" Dit was een echt dreigement en Joyce voelde het ook zo. Ze keek geschrokken naar me omhoog, haar mond viel open en voor een ogenblik vergat ze haar T-shirt.
Haar slipje werd zichtbaar, het was van een dunne witte stof. De voorkant van het slipje was doorweekt, haar schaamhaar plakte krullend van binnen tegen het slipje aan. Het was een vies gezicht, maar de vernedering en mijn macht wonden me toch op. Ik genoot met volle teugen.
"Je hebt het lef niet!" Zei ze voorzichtig, maar zonder overtuiging. Ik stond met mijn armen in mijn zij op haar neer te kijken.
"Wees daar maar niet te zeker van, want aangezien jij er niet voor wilt zorgen dat mijn bed droog blijft, zal ik dat zelf moeten doen. En je hebt zelf gezegd dat dit ook mijn verantwoordelijkheid is." Ze schrok, herinnerde zich haar eigen woorden. Haar ogen werden groot en haar verzet brak, haar lichaam leek te krimpen en ze zakte op het bed in elkaar. Ze bergeep maar al te goed dat ze in de val was gelopen, en vroeg zich nu alleen af wat er van mijn dreigement waar was. Was ik echt van plan om haar een luier om te doen?
Ik draaide me even snel om naar de kast tegen de wand. Van onder een stapel kleren trok ik een lichtgroene Depend luier voor volwassenen. Ik hield hem voor Joyce omhoog en liet haar even bekomen van de schrik. Dit ging nog een stap verder dan ze had verwacht. Ze slikte even en keek me toen beschaamd aan.
"Oke, je hebt gelijk. Het spijt me, ik gedrag me als een baby, geef mij de luier en ik zal hem omdoen. Morgen zal ik de lakens voor je wassen, dat beloof ik." Zei ze zachtjes en sloeg haar ogen neer. Maar zo makkelijk kwam ze er niet van af. Ik liet haar echter nog even in spanning en keek zwijgend op haar neer. Langzaam kwam haar hand omhoog en reikte naar de luier. Toen haar hand vlakbij was trok ik de luier weg.
"Nee Joyce, ik zal je wel even helpen. Je kinderachtige gedrag zal ik belonen met een kinderachtige behandeling. Ik zal jou die luier omdoen, desnoods hardhandig." Joyce reageerde meteen. Ze sprong op en duwde me aan de kant. Haar gespeelde schuldgevoel was ineens verdwenen en ze griste de luier uit mijn hand. Ik was te laat met wegtrekken van mijn hand en voordat ik het wist had ze de luier kapot getrokken. Met een gemene glimlach gooide ze de luier in de hoek van de kamer. Wit, pluizend materiaal kwam vrij en dwarrelende naar de grond.
"Ik zeik vannacht je hele bed onder." Ze gaf me een duw richting de deur en zelfverzekerd keek ze me aan. Ik had bewondering voor haar toneelspel, want net dacht ik toch even dat ze meende dat het haar speet.
"Nee, dat doe je niet!" Zei ik en sloeg haar met mijn platte hand in haar gezicht. Ze gilde een ogenblik en boog bij me vandaan. Ze sloeg haar handen voor haar gezicht, haar ogen traanden van de woede en pijn. Het vocht temde haar vurige blik geen moment.
Ik maakte meteen gebruik van haar schrik. Ik duwde haar naar het bed en ze zakte op haar knieen. Ik pakte haar beide polsen beet en probeerde ze met een hand beet te pakken. Ik drukte haar bovenlichaam dwars over het bed, haar polsen over haar rug naar boven duwend. Ze kermde van de pijn in haar armen die in een onnatuurlijke hoek werden gedwongen.
Ze spartelde heftig met haar benen en probeerde haar armen los te trekken, een enkel duwtje van haar polsen op haar rug deed haar echter meteen weer verslappen. Ze kermde nogmaals en gaf zich voor het ogenblik gewonnen. Met mijn vrije pols trok ik haar slipje naar beneden en haar billen kwamen vrij te liggen. Joyce vloekte en trilde hevig.
Haar blote billen glansden in het licht, samengeknepen en trillend. Ik schoof mijn vrije hand onder het bed en zocht de liniaal die ik daar had verstopt. Ik vond hem en pakte hem stevig beet. Met de rand gleed ik over haar billen, Joyce huiverde.
"Joyce, luister je?" Vroeg ik, want eigenlijk durfde ik haar helemaal niet te slaan, bang om wegens mishandeling opgepakt te worden. Ik duwde nog even haar polsen iets hoger en weer kermde ze.
"Auw, ja!" Zei ze meteen.
"Wie is de sterkste?"
"Jij, auw. Stop alsjeblieft!" Kermde ze nogmaals en ik gaf haar armen een klein beetje bewegingsruimte.
"Je weet wat ik wil doen, zul je meewerken als ik je loslaat?" Vroeg ik. Ze draaide haar hoofd en probeerde me aan te kijken. Haar wang rustte op het bed, vlak bij de plek die ze zelf had natgeplast. Ze zweeg.
"Je gaat op je rug liggen en ik doe je snel en zonder omwegen de luier om, dat beloof ik. Ik zal je niet aanraken, geen pijn doen, niets!" Zei ik, maar Joyce bleef zwijgen. Ik haalde de liniaal van haar billen en sloeg haar niet al te hard. Joyce schrok en gilde, meer van de schrik dan van de pijn.
"Ja, ja. Ik zal doen wat je zegt." Zei ze snel, maar ik vertrouwde haar niet.
"Als het nodig is, zal ik je alsnog een pak slaag geven. En geloof maar dat ik het nog leuk zou vinden ook!" Dreigde ik, en ik geloof dat ik het echt leuk zou vinden, maar ik was bang voor wat er daarna zou gebeuren. Ik liet haar los en duwde haar languit op het bed. Ik stond op en pakte snel nog een luier uit de kast, ik had een heel pak gehaald en had nog genoeg reserve.
Ik wilde van haar huidige gemoedstoestand gebruik maken. Joyce lag op haar rug, haar T-shirt naar beneden getrokken om haar naakte kruis te bedekken. Haar slipje hing ter hoogte van haar knieen. Ik pakte het voorzichtig beet, een droog plekje uitzoekend, en gooide het naast het bed op de grond.
Ik pakte de luier beet en vouwde hem snel open. Ik keek Joyce recht in de ogen en zag de angst in haar ogen. Het was een vreemd gevoel om een vrouw van twintig zo angstig naar je op te zien kijken. Het leek wel een horrorfilm, en ik was de psychopaat met het mes.
Ik trok haar handen los van het T-shirt en trok het T-shirt omhoog. Meteen bedekte ze haar schaamharen met haar handen, maar haar T-shirt was in ieder geval uit de weg. Ik liet haar handen waar ze waren, wilde niet nogmaals het gevecht met haar aangaan. Ik duwde de luier onder haar billen en positioneerde hem. Met mijn beide handen tussen haar dijen duwde ik haar bovenbenen uit elkaar en pakte de voorkant van de luier beet.
Ik raakte op een vreemde manier opgewonden van de macht die ik had. Nog nooit had ik Joyce naakt gezien en ook nu kreeg ik geen vrij uitzicht op haar kruis, maar ik zag genoeg om mijn penis overeind te krijgen. Aangezien ik niets meer droeg dan een onderbroek en een T-shirt moet ook Joyce dat gezien hebben, maar dat deed me niets.
Ik trok de voorkant van de luier tussen haar benen omhoog en bedekte haar kruis. Ze haalde op het laatste moment haar handen weg en ik duwde de voorkant stevig op haar buik. Ik sloot de plakstrips snel en zorgde ervoor dat de luier strak en stevig dichtzat.
Toen was ze klaar en ik stond op, met een glimlach op mijn gezicht keek ik op haar neer. Het was een vreemd gezicht om iemand van begin twintig zo in een luier te zien, en dan nog gedwongen ook.
"Kom, sta op. Je moet je handen wassen." Zei ik en wachtte tot ze langzaam overeind kwam. Het gevoel van de luier was natuurlijk nieuw voor haar en voorzichtig tastte ze haar bewegingsvrijheid af. Ze wierp met een kwade blik toe en liep toen langs me heen naar de badkamer. Ze trok haar T-shirt weer naar beneden om ook dit ondergoed zo goed mogelijk te verbergen.
Ik liet haar geen moment alleen, want ik was bang dat ze meteen weer haar luier uit zou trekken, en dat mocht niet gebeuren voordat ik haar zou vertellen wat de repercussies daarvan zouden zijn.
Ze waste en droogde haar handen en zwijgend liep ze langs me heen naar haar slaapkamer. Ik gaf haar een schoon matrasovertrek en liet haar haar eigen bed opmaken. Ik sloot ondertussen de kast af met een hangslotje, want ik wilde haar geen toegang geven tot de stapel luiers die er verborgen waren.
Joyce trok het matrasovertrek eraf en het matje van de plaswekker werd zichtbaar. Ze keek er een ogenblik met belangstellig naar. Het was een matje van een meter bij een meter, op zijn plaats gehouden door riempjes die helemaal onder het bed door liepen. Ze keek me aan, maar ik gebaarde dat ze door moest gaan. Doordat ze nu geen tijd meer had om haar luier te verbergen had ik er regelmatig vrij uitzicht op. Vreemd genoeg genoot ik van het aanblik. Het vernederende ondergoed wond me seksueel op, waarop begreep ik niet. Ik had tot nu toe nooit enige interesse gehad in SM, of andere soorten seksuele rollenspellen, maar dit voelde totaal anders.
Joyce had haar bed weer op orde en kroop daarna snel onder het dekbed. Ik knielde nog even bij haar neer en pakte haar bij haar kin. Ik kneep totdat ze me kermend aankeek.
"Jij blijft met je vingers van de luier af. Als je het in je hoofd haalt om je luier uit te trekken, zul je daar spijt van krijgen, dat beloof ik. Ik zal je vannacht een paar keer controleren. Begrepen?" Zei ik en kneep haar nog even. De tranen sprongen in haar ogen en kermend knikte ze.
"Goed, welterusten Joyce." Zei ik glimlachend. Ik stond op en keek even nonchalant naar het plafond. Ik knipoogde naar het kleine gaatje recht boven het bed. Daarna deed ik het licht uit en ging ik zelf ook slapen.
Ik sliep onrustig. Enerzijds genoot ik nog na van de gebeurtenissen, anderzijds maakte het me nerveus. Was ik misschien te ver gegaan? Ik zou het in ieder geval snel genoeg weten.
Hoofdstuk 2
Ik schrok wakker. Beduusd keek ik om me heen, het was al licht. De gordijnen waren open en een waterig zonnetje scheem naar binnen. Plots herinnerde ik met de gebeurtenissen van vannacht en een ongemakkelijk gevoel overviel me.
Ik opende mijn ogen en schrok. Joyce zat op het voeteneind van het bed en ze keek naar me. Ze steunde met haar rug tegen het voeteneind en haar benen lagen gestrekt naar voren. Ze droeg nog steeds hetzelfde T-shirt en ik kon onmogelijk zien of ze haar luier nog droeg. De uitdrukking op haar gezicht was strak, ik kon er nog geen gevoelens uit aflezen.
"Slaapkop, dat werd tijd." Zei ze met een voorzichtig glimlachje. Ik probeerde mijn verbazing en nervositeit te verbergen. Ik trok nog een kussen naar me toe en propte het onder mijn hoofd. Ik bleef op mijn rug liggen en keek haar onderzoekend aan.
Joyce trok heel langzaam haar T-shirt omhoog, en haar bovenbenen bewogen zich nnaar buiten. Ik recht tussen haar benen door, op het zachte groen van de luier. Gekreukt, maar nog steeds strak op zijn plaats. De luier was droog!
"Tevreden?" Vroeg ze en ik knikte. Van mijn standvastigheid van afgelopen nacht was nog even niets terug te vinden. Ik vroeg me zelfs af waar ik de moed vandaan had gehaald om haar zo te behandelen. En ook het gedrag van Joyce gaf me een onzeker gevoel, waarom zat ze op mijn bed? Wat deed ze hier.
Haar bovenbenen schoven nog iets verder uit elkaar, terwijl ze haar T-shirt omhoog bleef houden. Ze bleef me strak aankijken en ik voelde me ongemakkelijk en onzeker. Het leek alsof het Joyce was die de touwtjes in handen had, en niet ik. Ik probeerde te bedenken wat mijn volgende zet zou zijn, want de plannen leken niet helemaal soepel te verlopen.
John en ik hadden het vooraf wel honderd keek met elkaar doorgelopen. Alle mogelijkheden werden gewikt en gewogen, reacties werden bedacht en besproken. Alles was volgens plan verlopen, alleen twee voorvalletjes waren niet verwacht. Ten eerste mijn seksuele opwinding tijdens de vernedering, en ten tweede dit bezoek aan mijn slaapkamer.
Mijn ogen focusten zich op haar kruis. Ik fronste en knipperde met mijn ogen. Langzaam leek de aborberende stof tussen haar benen donkerder te worden, en samen te klonteren. Ik keek nogmaals en begreep het niet. Ze plaste in haar luier!
Ik keek op naar haar gezicht, dat strak stond. Ze leek een uitdagende glimlach op haar gezicht te tonen, maar tegelijkertijd een soort van angst. Haar gelaatsuitdrukking was moeilijk te lezen, maar de mijne was een stuk simpeler.
"Ga van het bed af! Meteen!" Riep ik verontwaardigd. Mijn woede van gisteravond was ineens weer helemaal terug. Ik werd uitgedaagd en die uitdaging ging ik voor de volle honderd procent aan. Ik was haar zelfs dankbaar, omdat ik ineens weer het initiatief kon nemen. Ik kwam overeind en keek woedend naar het blozende gezicht van Joyce, ondanks de uitdagende uitstraling had ze toch een bepaalde onzekerheid over zich.
Ik draaide me om naar mijn nachtkastje en pakte de afstandsbediening. Ik schakelde de kleine televisie aan die in de hoek van de kamer stond. Met een enkele druk op de knop zette ik ook de videorecorder aan en begon de band met afspelen. Vannacht had ik de band al vooruit gespoeld naar het juiste moment.
Joyce keek er met lichte verbaasde blik naar. Het beeld was nog erg donker en er was weinig zichtbaar. Ik zette het volume harder en juist op dat moment kwam het geluid van de plaswekker uit de speakers van de televisie. Ik zag het gezicht van Joyce langzaam betrekken toen het tot haar doordrong.
Beiden keken we naar de televisie toen plots het beeld helder werd. Ik was net de kamer binnengekomen en had het licht aangedaan. Joyce keek van bovenaf op zichzelf neer en haar gezicht trok wit weg. Een tiental tellen werden haar ogen getrokken naar het scherm, toen draaide ze zich naar me toe. Ik hoorde mezelf via de televisie en ik moest glimlachen. Ik hoorde heel duidelijk de nerveuze spanning in mijn stem, maar ondanks dat had het wel de juiste uitwerking gehad.
Terwijl Joyce verbijsterd naar mij keek, spoelde ik snel de band een stukje door. Op het juiste moment sette ik het beeld stil. Ik wees naar de televisie.
"Mijn complimenten. Je hebt duidelijk talent voor fotomodel." Zei ik en Joyce draaide zich een ogenblik om. Ze zag zichzelf liggen op het bed, haar gezicht in afgrijzen en de luier vol in beeld, haar bovenbenen iets gespreid.
"Wat... Wat ga je hiermee doen?" Vroeg ze stotterend toen ze mij weer aankeek.
"Eerst aan John later zien, dan zien we wel weer verder." Ze zweeg. Ik zag de dubbelzinnigheid in haar. Ze stond in dubio, ik wist niet waarover. Wel begreep ik dat ze een soort van plezier beleefde aan de vernedering. Ik had hetzelfde van John al begrepen, soms zocht ze de vernedering gewoon op, alhoewel ik niet dacht dat ze expres in bed plaste.
Wat vannacht in ieder geval had bewezen, was dat het bedplassen inderdaad tijdens haar slaap gebeurde. John had af en toe het idee dat ze het expres deed, maar dat was in ieder geval gedeeltelijk onwaar.
Ook ik had mijn plezier beleefd aan de vernedering. Het had mijn seksuele opwinding naar behoorlijke hoogte opgezweept. Het stilstaande beeld op de televisie, de luier in combinatie met die afschuw op haar gezicht, het machtspelletje met de liniaal op haar blote billen, de totale overheersing. Alles had ik geweldig gevonden.
Toch voelde ik me nog niet helemaal zeker van mijn zaak, het bleef een riskante bedoeling om een meisje van mijn eigen leeftijd te slaan en te vernederen. Als ze kwaad wilde kon ze aangifte doen bij de politie, of iets dergelijks. Ik had geen idee hoever ik kon gaan binnen de grenzen van de wet.
Met een zekere twijfel ging ik echter toch nog een stapje verder. Ik moest aan de weet zien te komen of het voor Joyce ook een leuke ervaring was geweest. Misschien had zij hier wel seksuele fantasieen over gehad, fantasieen waar John niet op in was gegaan. Misschien had John het niet goed aangevoeld, of er geen gevoelens bij gehad. Toch had Joyce hier net vrijwillig in haar luier geplast, dus er was iets speciaals aan de hand.
"Waarom? Waarom plaste je net in je luier?" Vroeg ik en ik keek haar strak aan. Haar blik wendde zich van de televisie af en ze keek me een ogenblik aan. Ze haalde haar schouders op, en gaf geen antwoord. Ik had ook geen antwoord van haar verwacht.
"Denk je dat dit een spelletje is?" Ze wendde haar blik af. "Ik heb geen zin in spelletjes." Ik probeerde mijn glimlach verborgen te houden, want natuurlijk was het een groot spel. Gelukkig keek ze me niet aan, want ik wist niet zeker of ik mijn gezicht strak had kunnen houden.
"Ik wil antwoorden, Joyce!" Zei ik kwaad en kwam overeind in bed. Joyce keek me aan en haar blik verhardde. Ze keek geirriteerd en ineens rechtte haar rug. Ze keek me nu weer vol zelfvertrouwen aan.
"Ach, zeur niet. Ik moest plassen en ik mocht mijn luier niet uittrekken, dat heb je zelf gezegd." Zei ze, maar natuurlijk loog ze. Ik geloof niet dat mijn overwicht op dit moment groot genoeg was om haar ervan te weerhouden haar luier uit te trekken, terwijl ze nodig naar het toilet moest.
"Leugenaar!" Zei ik hard en ik stapte uit mijn bed. Ik pakte haar stevig bij haar bovenarm beet en trok haar naar de gang. Ik trok haar door het trapgat naar beneden en toen stonden we in de hal vlak achter de voordeur. Ik droeg alleen een onderbroek, Joyce haar luier een een T-shirt.
"Ik wil de waarheid, anders zet ik je mijn huis uit?" Zei ik overtuigend. Joyce keek me verbaasd aan en dacht niet dat ik daarvoor het lef zou hebben. Ze glimlachte uitdagend en legde haar handen in haar zij. Ze had geen enkele intentie om de waarheid te vertellen en ik stapte naar haar toe. Ik pakte het lange T-shirt beet en trok het omhoog. Ze spartelde, maar al snel zaten haar armen gevangen in het shirt.
"Dit is mijn T-shirt, dat blijft hier... Auw!" Ze beet in mijn vinger en haar tanden lieten een diep indruk achter. Ik trok het T-shirt hardhandig over haar hoofd, ik hoorde het scheuren, maar het was uit. Woedend keek ik naar mijn vinger, en wreef er zachtjes overheen.
"Blijf met je poten van me af." Zei ze en hield haar armen voor haar borsten. Ik sloeg haar met mijn platte hand in het gezicht. Joyce gilde en deinsde achteruit, haar bezeerde wang gloeide rood op. Met mijn ene hand greep ik haar bovenarm weer beet, terwijl ik met mijn andere hand de voordeur probeerde te openen.
Koude lucht stroomde naar binnen en ik rilde, terwijl de koude buitenlucht naar de deuropening naar binnen kwam. Ik trok Joyce naar de deuropening en haar gezicht betrok, ik zag het afgrijzen. Ze worstelde zich los, maar ze stond inmiddels al tussen mij en de deuropening in. Met een simpel duwtje zou ze buiten staan en de deur zou al dicht zijn voordat ze kon reageren. Haar enige kledingstuk was een natte luier en ze was in het nauw gedreven. Ze keek me nog eenmaal zaan, maar zag geen genade in mijn ogen. Ze had geen andere keus dan open kaart te spelen.
Haar lichaam verslapte en ze duwde zich tegen me aan, zover mogelijk bij de deuropening vandaan. Ik zag het verlies in haar ogen en sloot snel de deur. Zelf stond ik ook niet in mijn zondagse kleren, dus ik was allang blij dat niemand ons gezien had. Joyce leunde met haar rug tegen de muur en keek me voorzichtig aan.
"Ja, het is een spelletje. Ik... Ik houd van de vernedering!" Verklaarde ze kortaf. Haar handen waren naar beneden en ze hield haar borsten niet meer bedekt. Ze stonden overeind, tepels stevig vooruit. Haar lichaam trilde van de kou of opwinding, of allebij.
Ik keek schaamteloos naar haar borsten en haar vieze luier en ik raakte er ook opgewonden van. Mijn onderbroek kon die opwinding niet verbergen. Joyce keek me een ogenblik verbaasd aan. Ze leek zich geen raad te weten met haar opwinding, kon geen uitweg vinden.
Ik keek haar ook aan, mijn ogen glinsterden, maar ik twijfelde. Ze was tot voor kort de vriendin van mijn beste vriend geweest. We begrepen elkaars verlangen en opwinging, maar ook elkaars beperkingen.
"Maar... John..." Stamelde ik. Het voelde alsof ik hem bedroog, maar het was niet te houden. Onze ogen vonden elkaar nogmaals en ineens leek alles te passen. De stukjes vielen in elkaar. Mijn handen grepen haar borsten, terwijl zij zich tegen me aan drukte. Ik voelde het warme plastic tegen mijn lichaam, en vervolgens twee handen die mijn stijve gelid uit mijn onderbroek lieten glijden.
"John is een slappeling!" Kermde Joyce, terwijl ik de luier van haar af scheurde en haar klamme huid zich tegen me aan drukte. We zakten door onze knieen en rolden door de gang. Haar klamme huid pakte tegen me aan. De vieze geur verdween langzaam naar de achtergrond, terwijl onze lichamen zich ineenvouwden.
Hoofdstuk 3
Joyce stond voor de voordeur van John. Hij verwachtte haar. Ik had haar met een kopie van de videoband naar John gestuurd. Om het nog wat spannender te maken had ik Joyce een opdracht voor John meegegeven. Ik was benieuwd hoe John zou reageren, want zijn reactie had ik niet in de hand. Joyce zou me gehoorzamen onder dwang van de video-opname, maar John had geen enkele reden om de opdracht uit te voeren.
Ik had Joyce ook gewaarschuwd dat als de opdracht niet uitgevoerd zou worden, ik haar vanavond niet meer in huis zou nemen. Als ze de nacht weer bij mij wilde doorbrengen moest de opdracht uitgevoerd zijn. Dus ondanks dat Joyce de opdracht liever niet uitgevoerd zou zien, had ook zij een reden om de opdracht te laten slagen.
"Joyce? Kom binnen." Zei John en liet haar binnen. Het voelde aan alsof ze complete vreemden voor elkaar waren, ondanks dat ze maanden bij elkaar hadden gewoond. Hun breuk was definitief en beiden hadden ook geen enkele hoop dat het nog te lijmen was.
Joyce liep met opgeheven hoofd naar binnen, ondaks dat ze zich vreselijk voelde. Ze had gekermd en gesmeekt toen ik haar had opgedragen de video-band persoonlijk naar John te brengen, maar ik had haar geen genade gegeven. Joyce hield zich groot en wilde zich niet laten kennen, zeker niet tegenover die slappeling die ze eens haar vriend genoemd had.
"Ik heb een videoband voor je." Zei ze op neutrale stem. John keek er gretig naar en stak zijn hand uit om hem te pakken. Hij wist natuurlijk wat er op stond, maar wilde het dolgraag met eigen ogen zien. Dit zou zijn revanche zijn, zijn overwinning op de trut die hij het huis uitgezet had.
John greep mis, Joyce trok net op tijd haar hand weg. John keek haar kwaad aan.
"Geef hier, bitch." Zei hij kwaad. Maar Joyce lachte.
"Nee, je moet eerst een opdracht uitvoeren. Ik mag van Mark je de videoband pas laten zien als je de opdracht uitgevoerd hebt." John's gezicht betrok. Dit was niet de afspraak die hij met mij gemaakt had en hij voelde zich bedrogen. Hij keek haar kwaad aan.
"Je moet me scheren, pas daarna mag je de videoband zien." Ze keek hem strak aan, voelde zich ook niet op haar gemak. Toch voelde ze dat ze hem in zijn macht had. Ze had iets wat hij wilde hebben, en ze zou het niet geven voordat de opdracht uitgevoerd was.
"Scheren?" Zei hij verbaasd, en met afschuw keek hij Joyce aan toen ze op haar kruis wees. "Nee, nooit!" Riep hij fel.
"Je moet, anders mag ik je de videoband niet geven." John's gezicht liep rood aan van woede en kwaad stapte hij op Joyce af.
"Geef hier!" Zei hij en dreigend stak hij zijn hand uit. Joyce slikte en werd bang. Ze deed een paar stappen achteruit, maar kon niet verder. Ze hield de videoband achter zich, maar John liep verder naar haar toe. Zijn gezicht stond op onweer en dreigend stond hij voor haar. Ze gaf zich met een kleine glimlach gewonnen.
Met een triomfantelijk uitroep greep hij de videoband uit haar handen en liep hij ermee naar de videorecorder. Zijn triomfantelijke gevoel verdween heel snel toen hij merkte dat de videoband alleen maar de laatste aflevering van 'Goede Tijden, Slechte Tijden' bevatte. Ook doorspoelen hielp niet. Er was geen enkel spoor van mijn opname te vinden. verontwaardigd draaide hij zich om.
"Waar is de videoband?" Snauwde hij. Joyce haalde met een glimlach haar schouders op.
"Ik heb een speciaal scheermesje bij me. Waar wil je het doen?" Vroeg Joyce en probeerde de glimlach op haar gezicht te behouden. Ze voelde zich steeds onzekerder, want zich laten scheren was als erg, maar het laten doen door een kwade John leek het alleen maar erger te maken.
John draaide zich van haar af. Hij vloekte en wist niet wat hij moest doen. Zijn woede zakte, alhoewel hij nog steeds verontwaardigd bleef. Hij vond het weer typisch een streek van mij om zoiets uit te halen. John wist dat hij van te voren had kunnen weten, dat zoiets zou kunnen gebeuren.
Hij overdacht de situatie nog eens over. Zijn opdracht was om de schaamstreek van Joyce te scheren en alhoewel hij het geen prettig karweitje vond, begreep hij maar al te goed dat het voor Joyce nog minder prettig zou zijn. John begreep niet helemaal precies waarom Joyce dit zich liet gebeuren, maar de videoband was daar klaarblijkelijk de oorzaak van. John wist nog niets van wat er zich vanmorgen had afgespeeld en voorlopig zou hij dat ook niet te horen krijgen.
Met een gemene glimlach keek hij Joyce aan, die zich steeds onprettiger begon te voelen. Ze had eigenlijk verwacht dat John zou weigeren, maar tot haar verbazing leek hij dat niet te doen.
"In de badkamer, kleed je maar helemaal uit." Zei hij met een cynische ondertoon. Joyce liep naar de badkamer en trok haar broek en slipje uit. Ze wreef nog eenmaal door haar schaamhaar heen en slikte. Zonder dat ze hem aan hoorde komen stond John ineens achter haar. Joyce keek hem onzeker aan, maar zag dat ook John onzeker keek. Het leek alsof John toch niet durfde.
Joyce ging op de vloer liggen, met haar knieen gebogen en haar voeten op de vloer. Ze spreidde haar knieen en gaf John uitzicht op haar kruis. Hij bleef staan en keek met een geschokte uitdrukking naar beneden. Hij had eigenlijk verwacht dat het een grap was, maar hij realiseerde zich dat hij haar echt zou moeten scheren.
"Doe het, penis!" Gebood Joyce met rood hoofd, haar positie was zo vernederend dat ze het zo snel mogelijk gedaan wilde hebben. John keek onzeker, maar knielde toch tussen haar benen neer. John bleef aarzelen, terwijl hij neerkeek op het kruis van zijn ex-vriendin. In zijn ene hand hield hij het scheermesje, terwijl hij het scheerschuim in zijn andere hand vasthield.
Joyce kwam overeind en greep hem bij zijn arm.
"Je bent een verdomde lafaard. Doe nu eens een keer wat je gevraagd word. Laat zien wat je waard bent, eikel!" Riep Joyce kwaad, John liep rood aan en pikte het niet. Hij was over de drempel heen getrokken en kwam in aktie. Hij duwde Joyce weer op haar rug en boog naar haar voorover. Hij spoot een flinke dot schuim in haar kruis en wreef het uit.
Joyce begon te zweten en slikte toen John het scheermeisje tussen haar benen duwde. Ze voelde het mesje over haar huid schrapen en kermde. Ze kreeg kippenvel over haar hele lichaam en ze voelde haar lichaam trillen. John ging ongestoord door, duwde haar benen nog iets verder uit elkaar en manouvreerde het mesje behendig om haar vagina heen.
Joyce voelde haar huid branden op de plaatsen waar het mesje haar lichaam had onteerd. Ze tilde haar hoofd op en zag de handen van John heen en weer bewegen. Langzaam verdween het haar tegelijk met het scheerschuim van haar lichaam. Ze kreeg pijn in haar nek en moest noodgedwongen haar hoofd weer op de grond laten zakken.
Ineens stond John op. Hij pakte een handdoek van het rek en maakte het nat. Hij veegde over haar bijna geheel kale schaamstreek en ontdekte nog verschillende hardnekkige haartjes. Zonder scheershuim probeerde hij de haartjes te verwijderen en nu voelde Joyce het mesje nog scherper op haar huid. Ze had het gevoel alsof er weinig meer heel was van haar vagina, alsof het bloed in stromen langs haar liezen naar beneden moest druipen.
Nogmaals veegde John met de handdoek door haar kruis. De natte handdoek wreef tweemaal over haar vagina en ze kon een lichte trilling door haar lichaam niet onderdrukken. Ze schaamde zichzelf voor haar genot en probeerde haar gezicht in de plooi te houden. John glimlachte en keek genoegzaam op zijn werk neer.
Joyce kwam overeind en bukte voorover. Ze gleed met haar hand over haar vagina en voelde de ruwe, geirriteerde huid. De huis was vlekkerig rood en brandde. Ze stond op en nam het heft weer in handen.
"Rot op uit de badkamer, dan kan ik me aankleden." Zei ze, terwijl ze John richting de deur duwde. Hij probeerde zich om te draaien, maar Joyce was sneller. Snel deed ze de badkamerdeur op slot en bleef alleen achter.
Ze ging op de rand van het bad zitten en haar ogen begonnen te tranen. Het martelwerktuig lag nog op de grond, tussen het schuim en de donkere haartjes. Met haar bovenbenen gespreid wreef ze nogmaals tussen haar benen door, een vloek lag op haar lippen. Het brandende gevoel bleef en snel pakte ze een washandje dat ze in koud water doopte. Ze duwde het in haar kruis en het koele water verminderde de pijn. Ze schrok op toen John op de deur begon te bonken.
"Waar is mijn videoband?" Riep hij.
"In je brievenbox, beneden in de hal." Riep ze terug. Ze hoorde hoe hij wegliep en snel droogde ze zich af en kleedde zich aan. Ze wachtte tot John terug was en gaf hem even de tijd om de videoband in de recorder te duwen. Zodra John het eerste beeldje gezien had, dacht hij niet meer aan Joyce in de badkamer. Hij was gefascineerd door de beelden en Joyce gebruikte dat om weg te sluipen.
Ze keek nog eenmaal om, en zag hou John voor de televisie gehurkt zat, zijn ogen nog geen meter van de televisie af. Ze verachte hem, en sloot de deur van de gang achter zich. John haalde zijn blik niet van het scherm af, terwijl Joyce haar jas aantrok. Ze voelde hoe haar slipje tegen haar vagina schuurde en het voelde niet prettig. Ze veegde nog een traan weg en gooide met een harde klap de buitendeur achter zich dicht. Ze hoopte hier nooit meer terug te komen.
Hoofdstuk 4
Joyce stond voor de deur. Ze keek me aan en glimlachte, ze had haar opdracht naar behoren volbracht en verwachtte een compliment. Toen ze mijn strenge blik zag en ik midden in de deuropening bleef staan om haar de toegang te blokeren, verbleekte haar glimlach.
"Ik heb de opdracht voltooid. Mag ik naar binnen?" Zei ze een stuk minder zekerder. Haar zelfverzekerde houding verdween langzaam en smekend keek ze me aan.
"Waarom mag ik niet naar binnen. Ik zal je mijn... laten zien hoe kaal ik ben." Stamelde ze, maar ik bleef in de deuropening staan. Met een gemene glimlach keek ik op haar neer. Ik wilde haar nogmaals laten weten dat ik de baas was en dat ze mij moest gehoorzamen. Ik wilde niet dat mijn genade, en genot, van vanmorgen enige verandering zou brengen in de verhoudingen tussen ons. Een nieuwe vernedering moest haar weer op haar plaats zetten, en die plaats was onderaan de hierarchie.
"Nee, ik heb geen plaats voor je. In mijn logeerkamer logeert een klein kind. Een kind dat nog luiers moet dragen, dat gewassen en verschoont moet worden en dat vroeg naar bed moet. Ik geloof dat jij te oud bent voor luiers, of niet?" Vroeg ik. Ze keek me vertwijfeld aan. Ze begreep niet precies wat ze hiermee aan moest. Ze begreep dat het een test was, maar hoe moest ze daarop reageren?
"Mark, ik... Wat wil je dat ik doe?" Vroeg ze. Ik haalde mijn schouders op.
"Je moet weggaan, maakt me niet uit waarheen. Ik verwacht straks dat kleine kind en dan wil ik je uit de buurt hebben." Zei ik cryptisch. Ze begreep ook wel dat zij dat kleine kind was, maar hoe moest ze dat bewijzen. Ze keek me nog eenmaal aan en draaide zich toen wanhopig om. Ze moest even rustig nadenken. Het antwoord kon toch niet al te moeilijk zijn.
Ik sloot de deur achter haar en wachtte. Ik vroeg me af hoelang het zou duren voordat ze door had dat ik haar alleen in huis zou nemen als ze in haar broek had geplast. Pas als haar kruis nat was en ik haar als een klein kind kon wassen en verschonen zou ik opzij gaan en haar binnenlaten. Het zou haar meteen weer met de neus op de feiten drukken.
Het duurde maar vijf minuten en toen ging de deurbel weer. Joyce stond voor me, dicht tegen de voordeur aan. Ze hield met haar linkerhand haar kruis bedekt, maar het was toch duidelijk zichtbaar als je wist waarnaar je moest kijken. Ze stond ietwat voorover gebukt en keek met met rode wangen aan. Ze schaamde zich en hoopte dat niemand haar zou hebben gezien. Gelukkig had ze nu bewezen dat zij het kleine kind was dat ik bedoelde, en zou ze nu naar binnen mogen.
"Ach, kind. Wat heb je gedaan? Heb je in je broek geplast?" Vroeg ik medelevend, maar het cynischme droop van mijn stem af. Joyce knikte bedeesd en verwachte dat ik opzij zou stappen, maar ik deed het niet.
"Ik kan je helaas niet binnen laten, het spijt me." Zei ik en Joyce keek me geschokt aan.
"Wat? Waarom niet?" Klonk het verontwaardigd uit haar mond.
"Ik heb geen luiers voor je. Ze zijn op!" Ik keek haar bedroefd aan, maar haar wanhoop deed me genieten. Schichtig keek ze om zich heen, voortdurend op haar hoede of niemand haar toevallig in deze vernederende situatie zou kunnen zien.
"Wacht even, ik heb een idee. De apotheek hier om de hoek, heeft vast nog wel luiers op voorraad." Haar gezicht draaide en ze keek richting de apotheek. Het was nog geen honderd meter van mijn voordeur vandaan, maar de afstand was bijna onoverbrugbaar. En dan moest ze ook nog de apotheek binnen en misschien stonden er wel twintig mensen binnen te wachten.
Ik zag haar gezicht verharden en wist dat ze dit niet zou doen. Ik kon ook niet van haar verwachten dat ze zich in haar eigen woonplaats zo zou vernederen. De kans dat ze een bekende zou tegenkomen was best groot en iedereen zou over haar praten als ze gesnapt werd met een natte broek. Natuurlijk had ik daar rekening mee gehouden.
"Je kunt hier tussen de tuinen door, en dan kom je zo bij de achteringang van de apotheek. Ze weten dat je eraan komt en je luiers zijn al betaald. Je hoeft ze alleen maar af te halen." Nogmaals draaide Joyce haar hoofd richting de apotheek, ze leek te twijfelen. Ik deed snel een stapje achteruit en deed de voordeur dicht. Joyce schrok en was te laat om me tegen te houden. Ze vloekte en rende snel langs mijn huis, tussen de struiken door naar de apotheek.
Ik kende een van die meisjes die daar werkte vrij goed en had met haar afgesproken dat zij de deur open zou doen en de luiers zou afgeven. De spanning dat Joyce met een natte broek tussen de tuinen door moest lopen was al erg genoeg, alhoewel het ook weer niet zo vreselijk duidelijk was dat ze in haar broek geplast had. Het idee was waarschijnlijk vele malen erger dan het werkelijke risico.
Vijf minuten later stond ze weer voor de deur. Een groot pak luiers, onbedekt, in haar hand. Snel stapte ik aan de kant en liet haar binnen. Joyce was binnen en huiverde, ik zag aan de opluchting op haar gezicht dat ze niet was ontdekt. Haar avontuur was goed afgelopen en nu stond ze binnen in mijn hal, haar natte spijkerbroek nu onbeschermd zichtbaar.
"Naar de badkamer, onmiddellijk. Je bent vies!" Zei ik streng en Joyce keek me een ogenblik aan voordat ze me gehoorzaamde. Ze liep met afgezakte schouders de trap op en ik liep direct achter haar aan. Ze liep de badkamer in en ik bleef in de deuropening staan.
"Uitkleden, helemaal!" Ze gehoorzaamde en zonder aarzeling begon ze al haar kleren uit te trekken. Haar blouse en shirt verdwenen al snel op de vloer, daarna haar schoenen en sokken. Met een lichte aarzeling begon ze aan haar natte broek. Ze stroopte hem naar beneden en stapte er uit. Ook haar slipje ging naar beneden en helemaal naakt keek ze me aan. Ze stond met haar zij naar me toe en alhoewel ik wel een glimps van haar kale schaamheuvel had gezien, wilde ik haar graag beter bekijken. Toch had ik mezelf beloofd dat ik daar met geen woord over zou praten, ik wilde het negeren alsof haar kaalheid de gewoonste zaak van de wereld was.
Ik stapte op haar af en draaide de warmwaterkraan van de wastafel open. Toen de damp van de straal water afkwam, draaide ik de koudwaterkraan zover open dat het water lauw was. Ik pakte een washandje en een tube vloeibare zeep en draaide me naar haar toe. Ze week onzeker een stapje achteruit, maar ze was nog steeds binnen mijn bereik. Ik trok haar naar me toe en duwde het washandje tussen haar billen.
Ik waste haar hardhandig, haar heen en weer trekkend zoals ik haar wilde hebben. Ik liet haar een beetje door haar knieen zakken om voldoende toegang te krijgen tussen haar benen. Het washandje gleed gemakkelijk over haar gladde lichaam en ik genoot van het aanzicht van haar onbedekte vagina. Ik wreef maar al te graag tussen haar benen door en genoot, terwijl ik Joyce voelde trillen. Het leek alsof haar gevoelens vochten tussen vernedering en genot, maar ik wist niet wat de overhand kreeg.
Met een schoon washandje waste ik de zeep tussen haar benen en billen vandaan. Ze begon langzamerhand weer lekker te ruiken en toen ik haar met een handdoek ruw droogwreef was ze lekker fris. Joyce bleef tijdens de hele behandeling ongemakkelijk staan, niet in staat om weg te lopen of commentaar te geven. Ze liet de wasbeurt over zich heenkomen, wetende dat dat de prijs was voor het mogen logeren. Stiekum genoot ze van de vernedering en de aandacht die ze kreeg, vechtend tegen de elektrische schokjes die haar vagina door haar hele lichaam stuurden.
"Ga maar op je bed liggen. Je begrijpt dat ik dit soort ongelukjes niet in mijn huis wil." Zei ik en Joyce keek geschrokt. Natuurlijk had ze dit wel verwacht, maar ze had de hoop gehad dat de luiers alleen maar tot de avond en nacht bewaard werden. Nu was het net voor vijf uur, en zou ze al een luier omkrijgen. Joyce zuchtte en keek me smekend aan.
Ik glimlachte toen onze blikken in het voorbijgaan kruisten. Ze liep naar haar bed en ging erop liggen. Ze hoorde plastic onder haar kraken en keek verbaasd op. Ik had als extra bescherming een dikke laag, krakend plastic om haar matras gewikkeld. Als bescherming was het waarschijnlijk niet nodig, maar elke beweging zou haar eraan herinneren dat ik het matras tegen haar wilde beschermen.
Even leek Joyce er wat over te willen zeggen. Ze opende haar mond, maar liet zich toch maar zonder verweer achterover op het bed zakken. Ik trok een luier uit het pak dat Joyce net zelf bij de apotheek gehaald had en vouwde het open. Joyce werkte gewillig mee en een half minuutje later zaten de vier plakstrips stevig gesloten.
Ik keek op haar neer en mijn verliefdheid nam grootste vormen aan. Het meisje dat voor mij zo hulpeloos op bed lag, haar ogen nerveus omhoog gericht, haar handjes naast haar hoofd, haar benen iets gespreid en een dikke luier als enige kledingstuk, was voor mij als in een droom. Ze gehoorzaamde me, binnen bepaalde grenzen natuurlijk, en liet zich vernederen. Desondanks was ze ook verliefd op mij.
Ik boog voorover en kuste haar op haar voorhoofd.
"Je hebt je voorbeeldig gedragen, mijn complimenten." Complimenteerde ik haar en haar gezicht fleurde op. Ze verschoof iets over het bed en vond een comfortabelere houding, meer ontspannen.
"Kleed je maar aan en ga iets voor jezelf doen. Ik zal het eten klaarmaken, over een half uurtje kunnen we eten." Zei ik en liet haar alleen.
Tien minuten later kwam ze bij me staan in de keuken. Ze droeg een ruimzittend roze joggingpak, niet echt charmant, maar het straalde warmte en gezelligheid uit. Ze vroeg of ze me kon helpen en samen maakten we onze maaltijd klaar. Na het eten ruimde ze de tafel af en zette de afwas in de vaatwasser. Ze maakte zonder morren en vrijwillig de keuken schoon en kwam toen naar de woonkamer. Ze ging naast me zitten en schoof dicht tegen me aan, trok haar voeten in en legde ze aan de andere kant van mijn voeten neer. Ze schoof een arm om mijn nek heen en kuste me.
Mijn hand gleed in haar joggingpak op haar luier. Ze opende haar benen iets en gaf me toegang tussen haar benen. Mijn hand drukte op de luier boven haar vagina. De luier voelde prettig warm aan en ik voelde dat hij nog droog was. Ik liet mijn hand op de luier rusten en genoot van haar warmte. Ik voelde dat ze nog iets dichter tegen me aan kroop.
"Als... Als ik straks naar de wc moet... Ik bedoel niet om te plassen, maar... Moet ik... dan..." Stamelde ze, terwijl ze liefkozend over mijn wang wreef. Ik glimlachte naar haar.
"Je bent erg lief geweest vandaag, en ik heb geen zin om de stront tussen je billen vandaan te schrapen, dus voordat je ik je naar bed breng mag je nog even naar de wc." Antwoordde ik, met in het achterhoofd dat ik haar later nog wel eens in haar luier zou laten poepen. Ik wilde haar niet alles tegelijk laten beleven, dan zou het plezier er te snel af zijn.
"Dank je wel." Zei ze en kneep haar bovenbenen iets naar elkaar toe, mijn hand tussen haar benen opsluitend. Ze kreeg weer de ondeugende blik die ze vanmorgen op de rand van het bed ook had gehad. Ik herkende de blik niet meteen, maar toen ik de luier onder mijn handen steeds warmer voelde worden, wist ik dat ze weer plaste. Haar lichaam spande zich, wachtend op mijn reactie, maar ik deed niets. Ik negeerde haar en liet haar in haar natte luier zitten, genietend van haar ongenoegen en spanning.
Om half tien liet ik haar naar het toilet gaan, waste ik haar en deed haar weer een luier om. Ze poetste haar tanden en ik bracht haar naar bed. Zodra ze het bed aanraakte liet de plastic matrashoes zich weer horen. Joyce keek me lichtelijk verontwaardigd aan, maar ik negeerde dat.
"Welterusten, lieve schat." Ik kuste haar en ze kuste me terug. Ze draaide zich op haar zij en kroop diep onder de dekens. Het plastic kraakte weer en ik luisterde er met genoegen naar. Ik deed het licht uit en liet haar alleen.
Hoofdstuk 5
We wandelden over de brede boulevard, een waterig zonnetje scheen op ons neer. Het was nog vroeg in de lente en erg warm was het niet. Niet al teveel mensen hadden de weg al naar het strand gevonden, maar het was druk genoeg om gezellig te zijn. Al twee uur lang hadden we de winkeltjes bekeken en op een terrasje wat gedronken en nu liepen we over het rulle zand naar de waterlijn. Kleine golven spoelden aan op het strand en rolden rustig uit. Meeuwen vlogen boven ons en maakten scherpe geluiden. Mensen met honden dartelden langs ons heen, terwijl we naar een paar boten in de verte keken.
Langzaam zakte de zon naar beneden, het was bijna half zes en de wind stak op. De meeste mensen riepen hun honden en zochten hun auto op. We zaten op het rulle zand, met onze kragen hoog opgestoken. Joyce keek me aan.
"Zullen we eens een restaurantje op gaan zoeken. Ik krijg wel honger." Zei ze. "En ik moet ook nodig naar het toilet." Nog terwijl ze die laatste zin zei, had ze er al spijt van. Ik had mijn hoofd haar kant op gedraaid en ze had mijn blik herkend. Ze huiverde en stond op. Ze had geen zin in een spelletje, en zeker niet midden op het strand. De afspraaak was dat ze hier zouden gaan eten in een restaurantje en dat kon niet met een natte broek. Ik zag dat ze weigerde en wilde weglopen, maar ik greep haar bij haar pols beet. Ook ik stond op.
"Laten we nog een stukje over de boulevard lopen." Zei ik terwijl ik haar streng aankeek. Ik bleef haar pols stevig beethouden en zag aan de spanning op haar gezicht dat het niet lang zou duren tot het moment dat ze haar plas niet langer kon ophouden.
"Nee, Mark. Ik meen het. Laten we gewoon een restaurantje opzoeken, vanavond mag je me weer een luier omdoen. Verpest het nu alsjeblieft niet." Zei ze met een smekende ondertoon in haar gezicht. De afgelopen dagen hadden we regelmatig met luiers in huis gespeeld en de spanning raakte er een beetje af. Joyce raakte eraan gewend en de vernedering had niet genoeg uitwerking meer. Het was tijd voor een volgende uitdaging, een nieuwe ontwikkeling.
"Ik meen het ook. We wandelen nog een stukje en je houd je plas maar op. Het is nog veel te vroeg om te gaan eten. Alle restaurants zijn nog leeg." Zei ik, maar de werkelijke reden was natuurlijk dat ik wilde dat ze in het openbaar in haar broek zou plassen. Joyce keek me verontrust aan, bang voor de gevolgen. We waren dan wel een kilometer of tachtig van huis af, en niemand zou haar hier herkennen, maar publiekelijk in haar broek plassen was wel iets erger dan thuis, op de bank met alleen een vriend naast je.
Ze trok haar pols los en stapte twee meter bij me vandaan. Ik zag de angst van haar gezicht af, en onzeker staarde ze me aan.
"Nee, dat kun je niet doen. Alsjeblieft." Smeekte ze, maar ik schudde mijn hoofd. Ik pakte haar pols weer beet en trok haar mee naar een bankje. Ik ging zitten en trok haar speels over mijn knie. Ik legde mijn hand lachend op haar billen. Voorbijgangers zagen een verliefd stel dat speels op de boulevard rondhing, wij wisten wel beter.
"Je doet wat ik zeg of anders geef ik je hier een pak voor je billen, begrepen?" Ik draaide haar arm op haar rug en drukte voorzichtig. Ze kermde en gaf zich gewonnen. Ze probeerde een glimlach op haar gezicht te toveren, want ze zag een stelletje met een hond naar ons kijken. Haar lichaam verslapte en ik liet haar los, ik voelde dat ze zich had overgegeven. Mijn macht was weer hersteld.
We liepen verder over de boulevard, ik stopte bij een verrekijker en gooide er een gulden in. Joyce bleef ongemakkelijk naast me staan en schuifelde onrustig met haar voeten. Ik bekeek een groot vachtschip dat stil lag voor de kust. Het lag te ver om de naam te kunnen onderscheiden, of mensen er te zien rondlopen. Na een minuut was mijn tijd voorbij en zakte er intern een klepje voor de kijker. Ik keek op en bedacht dat ik die gulden net zo goed in het water had kunnen gooien.
Ik draaide me om naar Joyce, haar gezicht sprak boekdelen. Ik glimlachte een ogenblik en wachtte tot er wat mensen in de buurt waren. Ondertussen negeerde ik haar en keek nonchalant om me heen, toen was het moment aangebroken. Ik keek Joyce recht in haar ogen en toen zakte mijn blik naar de natte plek tussen haar benen. Ik hield mijn gezicht strak en riep geschokt.
"Jezus, je hebt in je broek staan zeiken. Waarom... Je lijkt wel een klein kind!" Joyce gezicht werd vuurrood van schaamte toen ze de blikken op zich voelde gericht van drie stelletjes die net langs kwamen lopen. Hun hoofden draaiden zich onze kant op en keken verbaasd naar Joyce. Ik duwde haar met haar rug tegen het hek aan en hield haar vast, zodat ze zich niet kon omdraaien.
"Verdomme, waarom doe je dan nou? En nu? Je kunt zo niet blijven rondlopen." Ik praatte luid en liet zoveel mogelijk mensen meegenieten. Ik deed alsof ik stond te twijfelen en keek haar af en toe onzeker aan. Toen liep ik ineens een paar meter bij haar vandaan.
"Weet je wat, je zoekt het maar uit. Ik pak de auto en ga naar huis. Je belt je vader maar of hij je op komt halen. Doei." Zei ik kwaad en ik liep weg. Mijn ogen vonden even die van de voorbijgangers en ik las de verbazing van hun gezicht. Ongestoord liep ik verder bij Joyce vandaan.
Het duurde even voordat Joyce reageerde, maar ze zag dat ik echt wegliep. Ze probeerde met haar hand haar natte plek, met uitlopers tussen haar benen naar beneden, te bedekken. Ze rende en haalde me snel in. Ze wilde een hand op mijn schouder leggen.
"Wat... Alsjeblieft... Ik..." Stotterde ze, niet wetend wat ze moest zeggen. Ik draaide me naar haar toe en haar hand lag bijna op mijn schouder. Ik duwde de hand weg en sloeg haar daarna met mijn platte hand in haar gezicht. De pets moest iedereen duidelijk hebben kunnen horen en weer draaiden er hoofden onze kant op, mensen die het eerste gedeelte van de opvoering hadden gemist.
"Blijf met je poten van me af, viezerik. Ga terug naar je moeder en vraag of ze je een luier om wil doen, baby." Joyce was bijna door haar knieen gezakt. De klap had de kracht uit haar lichaam geslagen en alle mensen die naar haar keken hadden verdovende werking op haar. Mensen die alleen mijn laatste zin gehoord hadden, begrepen ineens dat ze in haar broek geplast had. Nu werd het ook voor hun duidelijk wat er aan de gang was.
Ik liep weer weg en Joyce kon niet anders doen dan achter me aan lopen. Ze kon geen kant op, en voor haar was er geen uitweg meer. Ze hoopte dat het nu snel voorbij was, maar zag zelf geen uitweg. Ze hoopte dat ik naar de auto liep, zodat we naar huis konden gaan, want andere mogelijkheden zag ze niet.
Ineens stopte ik en draaide ik me om. Joyce schrok en bleef op drie meter afstand staan. Sommige mensen die dezelfde kant op waren gelopen als ik, waren nu nog steeds in de buurt en ik zag de nieuwsgierigheid in hun ogen. Toch had niemand ingegrepen toen ik haar had geslagen, en nog steeds was iedereen met zijn eigen zaken bezig. Alleen vanuit de ooghoeken werden we gadegeslagen.
"En nu?" Zei ik terwijl ik haar hopeloos aankeek.
"Ik... het spijt me." Zei ze zachtjes, zodat alleen ik het kon horen. Ze kon weinig anders dan het spelletje meespelen, alhoewel ze het allang niet meer leuk vond. Dit was erger dan ze ooit had meegemaakt en ze wenste dit alleen maar in haar fantasie mee te maken. Vanavond, in een warme luier op de bank, zou ze erover glimlachen en nagenieten. Voorlopig was het een grote nachtmerrie.
"Het spijt je? Wat heb ik daaraan?" Zei ik hardop, terwijl ik me omdraaide en wegliep. We kwamen steeds dichter bij de parkeerplaats waar ik mijn auto geparkeerd had. Joyce liep op veilige afstand achter me aan en was blij dat ze in een rustiger bevolkt gebied kwam. Snel liep ik tussen de auto's door en zag dat ik een goede keus gemaakt had wat betreft de parkeerplaats. De auto lag redelijk beschut tegen pottekijkers en alleen andere parkeerders zouden in de buurt kunnen komen om te zien wat ik zou doen.
Ik deed de achterklep van mijn stationauto open, terwijl Joyce bij de portier van de passagiersstoel ging staan. Ze was opgelucht dat het nu voorbij was en dat ze nu veilig met haar buik richting de auto stond. Ik rommelde ondertussen wat achterin de auto en legde mijn spullen klaar. Ik had een deken opgevouwen en dat lag in de lengte van de auto in de achterbak. Links daarvan stond een afsluitbaar bakje met water, waarin twee washandje dreven. Een schone luier en een tas met schone kleren lag ook klaar.
"Joyce, kom hier. We gaan nog lang niet naar huis!" Zei ik streng en toen ze naar me toe liep zag ze ineens wat er achterin de auto klaar lag. Ze realiseerde zich dat ze hier, open en bloot, gewassen en verschoond zou worden en haar gezicht kleurde weer rood. Ze keek schichtig om zich heen en zag tot haar opluchting niemand in de buurt van de auto. Ik trok haar naar me toe en liet haar op de deken zitten. Daarna liet ze zich achterover zakken. Ze merkte tot haar ongenoegen dat ze niets meer van haar omgeving kon zien. Stel dat er mensen zouden komen aanlopen, dan zou het volledig buiten haar gezichtsveld gebeuren. Ze hoopte maar dat er niemand zou komen en dat ik een beetje zou opschieten.
Joyce lag tot halverwege haar bovenbenen in de auto, haar voeten rusten nog op de grond. Een voor een tilde ik haar voeten op en deed haar schoenen uit. Haar blote voeten liet ik weer op de koude grond zakken. Nu was haar natte, spijkerbroek aan de beurt. Ik opende de knoop en haar gulp, en terwijl Joyce haar billen iets van de deken tilde, trok ik haar broek naar beneden. Ze trilde van de kou en schrok toen ze een auto hoorde wegrijden. Ik had allang gezien dat zij geen bedreiging vormden voor een ongestoorde verschoning, maar Joyce wist dat niet.
Ook haar stinkende slipje trok ik uit en stopte ik samen met haar spijkerbroek en sokken in een plastic zak. Joyce lag vanaf haar navel nu naakt voor me. Haar gladde schaamheuvel was zichtbaar voor iedereen die langs de auto zou lopen. Het tafareel zou heel wat vraagtekens opwekken, maar niemand was ook maar enigszins in de buurt.
Ik opende het bakje met water en liet Joyce haar knieen intrekken. Ik waste haar billen en schaamheuvel, terwijl Joyce zichtbaar leed onder de spanning. Ik deed er extra lang over en rekte zoveel mogelijk tijd. Ik treuzelde bij elke handeling, zolang er toch niemand in de buurt was.
Eindelijk pakte ik de handdoek en droogde haar af. Ik vouwde de luier open en schoof hem onder haar billen, zonder veel problemen maakte ik hem vast en hielp haar daarna met het aantrekken van een schone spijkerbroek. Ik droogde haar voeten af en liet haar liggen terwijl ik haar sokken en schoenen weer aantrok. Pas nadat ik de spullen had opgeruimd liet ik Joyce overeind komen.
Opgelucht haalde ze adem, maar keek voor de zekerheid toch nog even rond. Er bleef niemand te zien en onder bedekking van de auto stopte ze haar hemdje en blouse in haar broek. Toen ze weer helemaal toonbaar was keek ze me aan en met een brede glimlach stapte ze op me af.
"Je bent een vuile minder leuk persoon." Lachte ze en sloeg me zachtjes op mijn wang. Ze vleidde zich tegen me aan en drukte een dikke kus op mijn lippen.
"Wil je me dit nooit meer aandoen." Fluisterde ze, maar ze wist dat dit nog maar de eerste stap was, ergere vernederingen zouden er aankomen. Ze huiverde bij die gedachte en hoopte dat ze me kon vertrouwen.
We zochten een leuk restaurantje uit en hadden nog een hele gezellige avond.
