Heb nog een nieuw vervolg geschreven. Hopelijk vinden jullie het leuk.
---------------------------------
’s-Morgens wordt ik wakker gepord door Julia. Mark. Mark. Wakker worden. Draai even Mark. Dan kan ik je bed open maken. Half slapend draai ik op mijn buik. Draai maar even door zegt Julia. Een beetje verder op het bed. Als ik voldoende gedraaid bent laat zij het rek aan de voorkant zakken en kan ik uit bed stappen. Ga je mee zegt ze. Dan gaan we eerst ontbijten. Ik loop half slaapdronken achter haar aan en loop naar de eettafel. Julia verteld aan Susan. Het is maar goed dat hij zo’n veilig bed heeft. Anders was hij er weer uitgevallen. Mark lag helemaal tegen het voorste rek aan te slapen. Zelfs met rek was ik bang dat hij eruit zou vallen.
Tijdens het ontbijt zegt Susan, zullen we naar de kinderboerderij gaan jongens. Mogen jullie in de bakfiets zitten. Alex gilt van enthousiasme. Mij klinkt het ook wel leuk. Voor het ontbijt krijgen we havermout met wat gele olie. Susan helpt mij na het ontbijt met aankleden. Ik krijg natuurlijk een schone luier aan. Voor de zekerheid doe ik een plastic onderbroek bij je aan zegt ze. Daaroverheen komt een romper. Dit is een uitvoering met lange mouwen maar gewoon met drukknoopjes in het kruis. En dan de spijker tuinbroek die we bij Marije hebben gekocht. Susan maakt de rits en het klittenband dicht. Ik kijk in de grote spiegel en het ziet er leuk uit. Van de luier is niets te zien door de strakke romper. En de jeans tuinbroek is ook erg stoer. Doordat de tuinbroek geen mouwen heeft komt mijn grijze romper er leuk onderuit. De voorkant is stoer. Hij sluit hoger dan een normale tuinbroek. Als ik probeer om zover mogelijk te draaien en op mijn rug te kijken, zie ik de ritssluiting niet zitten. Terwijl Alex wordt aangekleed blijf ik in de spiegel kijken naar mijn tuinbroek. Het valt mij op dat hij een vrij dikke band om de middel heeft. Alsof er een canvas riem in de broek zit. Ik laat mijn hand er langs gaan en voel dan half verborgen in de stof een ring zitten. Het is niet zichtbaar doordat er een stukje spijkerstof overheen valt. Maar als je dat opzij doet, zie je de ring zitten. Als ik verder voel, vind ik nog meer ringen in de stof. De eerste zit links in mijn zij. Een andere is rechts in mijn zij. En 3 ringen zitten in de band tussen die buitenste twee. Hiervan zit de middelste recht voor mijn navel. Als ik op mijn rug probeer te voelen, voel ik daar ook iets. Waarvoor zijn deze ringen vraag ik aan Susan. Susan kijkt kort. Weet niet, kan wel in de brief kijken die bij deze broek zit. Maar zullen we eerst naar buiten gaan.
Alex krijgt ook een schone luier, romper en tuinbroek aan. Maar dan een tuinbroek met smalle banden over de schouders zoals je deze vaker ziet bij kinderen of vrouwen.
Julia heeft een rugtas ingepakt voor Susan en zwaait ons uit. We gaan zonder Julia op stap, alleen Susan, Alex en ik. We volgen Susan naar de garage. Daar staat haar bakfiets. Het is een lekker breed model. Het staat stabiel op 3 wielen. Ze maakt de stekker van de stroom los. De accu van de fiets is opgeladen. Alex en ik mogen in de bak stappen. In de bak is een bankje met riempjes eraan vast. We gaan naast elkaar zitten op het bankje in de fiets. Ik ben niet zo groot, het past ruim. Susan buigt over de rand heen en maakt Alex vast met een tuigje. Dit tuigje is bestaat uit 2 heupgordels en 2 schouderbanden. En in het midden gaat het vast in een centrale sluiting. Net als bij een autostoel. Na Alex wordt ook ik vastgemaakt. De rugtas zet ze voorin de bak en we gaan op weg.
We rijden door de polders van Noord-Holland. We zien veel schapen en lammetjes. Landbouwgrond met allerlei gewassen erop. En in de verte de duinen. We hebben dikke pret met rondkijken en alles te benoemen. We reiden langs een wei met paarden en veulens. Wat is er mooier dan dat. We stoppen bij de kinderboerderij. Hier maakt Susan onze riempjes los en mogen we uitstappen. Ze maakt de fiets met een dik kabelslot vast aan een boom. Dan pakt zij de rugtas en wel lopen de boerderij in. Het maakt helemaal het kind in mij los. Samen met Alex kijken we bij de konijnen, de kippen. Gaan in de geitenwei en aaien alle schapen die willen. Daarna wilt Alex naar de speeltuin en gaan we eindeloos samen op een grote familieschommel. Op de schommel zit ook een andere jongen. Die heeft een mooi superman pak aan. Het superman pak is erg leuk. Als ik goed kijk zie ik dat deze ook een rugsluiting heeft. De jongen kijkt een beetje angstig naar zijn vader die verderop op een bankje zit. Die vader is met boze stem op een broertje aan het mopperen. Ik zie dat de jongen iets wilt van zijn vader maar niet durft te vragen. En dan zie ik dat de jongen in zijn broek plast. Alles bij hem wordt nat en de plas loopt van de schommel af. De jongen kijkt beteuterd en loopt met het natte superman pak aan naar zijn vader. Deze moppert en gaat mijn zijn zonen de speeltuin uit. De schommel laat hij onder de plas achter.
Wij spelen heerlijk verder. Susan zit aan tafel met een andere vrouw te praten. Ze zitten samen aan de koffie. Als ik dichterbij kom vertelt Susan mij dat dit haar zus is Christine. Christine is samen met 2 andere vrouwen. En ze begeleiden een aantal bewoners van een zorgwoning. Susan vertelt dat Christine teamleider is bij deze zorgwoning. En Christine vult aan dat deze nieuw is en hoe trots ze is op deze mooie locatie voor deze bewoners. Ze wijst in de richting van een oud vrijstaand herenhuis dat naast de kinderboerderij staat. Het ziet er mooi opgeknapt uit.
Rond lunchtijd roept Susan ons. Kom jongens, we gaan naar huis. Tijd voor middageten. Christine zegt, jullie mogen anders wel bij ons lunchen. Wij gaan ook net naar huis voor het middageten. Kan je gelijk ons nieuwe mooie woning zien. Susan zegt, dat is reuze aardig. Maar zo te ruiken moet ik Mark verschonen. En ik wil je niet tot last zijn. Christine reageert, dat is zeker geen probleem. Wij hebben een hele kamer vol met nieuwe luiers. En een geweldige badkamer om het in te doen. We lopen als groep naar de woning en gaan via de voordeur naar binnen. Christine zegt tegen haar collega, Joanne neem jij Susan en Mark even mee naar de badkamer. Laat ze even zien waar de luiers liggen. En verschoon Luke ook even. Kan je dat doen? Joanne gaat ons voor. Naast de badkamer is een grote kast. Even kijken voor de goede maat zegt ze. Ze doet de kast open en er staan eindeloos veel pakken met luiers in. Je bent niet zo groot Mark, zal een kleine maat voor je pakken. Hier is een mooie. Ze pakt een kleine maar wel erg dikke luier uit de kast en geeft die aan Susan. En dan loopt ze ons voor de badkamer in.
De badkamer is vrij groot. Er zijn een aantal wastafels in, 2 inloopdouches met een muurtje ertussen. Eén bad. En 2 verschoningstafels. Susan maakt de rits van mijn broek los en trekt die naar beneden. Daarna doet ze de romper bij mij uit. Ik sta in mijn luier met plastic onderbroek in de badkamer. Oeps, je luier is helemaal doorgelopen zegt Susan. Maar goed dat je een plastic onderbroek aanhad. Joanne kijkt ook, anders douche je hem toch even. Dan hoef je niet zoveel te poetsen. Ze sturen mij de inloopdouche in en Susan trekt mijn plastic onderbroek en luier bij mij uit. Onder de douche spoelt alle poep en andere vuiligheid weg.
Moet ik het even afmaken vraagt Joanne? Dan kan jij terug naar Christine en je zoon Alex. Dat is aardig zegt Susan. Is dat niet bezwaarlijk? Nee, natuurlijk niet zegt Joanne. Ik ben hier toch bezig met Luke. Luke was net de badkamer ingebracht door de andere collega. Susan gaat weg en Joanne gaat aan de slag met Luke. Blijf jij even onder de douche staan Mark. Ik kom er zo aan. Luke gaat op de verschoningstafel liggen met zijn kleren aan. Joanne maakt een rits in zijn broekspijpen open en maakt zo ruimte om zijn luier te verschonen. Ik kan het niet goed zien, zie alleen op de rug van Joanne dat ze ermee bezig is. Als laatste maakt zij de rits weer dicht en stuurt Luke naar de eettafel. Daarna roept ze mij. Kom maar Mark, dan zal ik je afdrogen. Ik loop nat naar haar toe en ze droogt mij vlug af. Van boven naar beneden wordt alles goed gepoetst en afgedroogd. Dan moet ik op de verschoningstafel gaan liggen en plakt ze de luier van de instelling bij mij om. Zo, bijna klaar zegt ze. Ze pakt mijn kleren van een stoel en helpt me weer met aankleden. Wat ziet dit er mooi uit zegt ze. Als we klaar zijn lopen we samen naar de eettafel.
De rest zit al te eten. Het is een grote tafel vol met brood, broodbeleg en voor de gezelligheid staat er bloemen. Om de tafel zitten de medewerkers en bewoners. Ga maar zitten zegt Joanne. Deze stoel is voor jou, er staat een grote houten kinderstoel. Als ik erop zit maakt Joanne een band om mijn heupen en tussen mijn benen vast zodat ik niet kan wegzakken. Daarna knoopt ze een slab bij me om. Wat wil je op je boterham Mark vraagt ze. Is jam goed en ze houdt een pot jam omhoog. Ik knik ja en zij maakt de boterham voor mij klaar. De boterham gaat in kleine stukjes en ze voert mij hapjes daarvan. Christine geeft een tuitbeker aan Joanne. Dit is zijn melk zegt ze. Als ik mijn mond heb leeg gegeten, krijg ik de tuitbeker met melk om te drinken. Joanne poetst geregeld mijn kin schoon als ik wat mors.
De rondleiding heb ik helaas gemist. Susan heeft het huis bekeken terwijl ik onder de douche stond begrijp ik uit hun gesprekken.
Na het eten nemen we afscheidt. Susan zegt, het wordt tijd dat ik de jongens naar bed ga brengen. En dat Mark zijn medicijnen krijgt. Dan moet je echt naar huis antwoord Christine. Voor Mark heb ik nog wel een bed. En zat medicijnen. Maar voor Alex heb ik niets om te slapen. Christine gaat ons voor naar de voordeur. Ik zie nu dat die aan de binnenkant op slot zit, ze moet hem van slot doen voordat we de deur uitkunnen. Daarna wuift ze ons uit bij de voordeur. We lopen het kleine stukje terug naar de fiets als het ongeluk toeslaat. Op de hoek staat een auto geparkeerd. Net als we erlangs lopen, gooit de bijrijder de deur met vaart open. Alex wordt door de deur gelanceerd en vliegt de stoep over. Hij struikelt over een losliggende stoeptegel en valt ongelukkig met zijn hoofd op een paaltje. Alex is meteen uit en ligt roerloos op de stoep. Susan schreeuwt het uit van paniek. Christine ziet het van een afstandje gebeuren en komt snel aangerend. Alex ligt bewusteloos op de grond en beweegt niet. Christine pakt direct haar gsm en belt 112. Er wordt advies gegeven en er wordt een ambulance gestuurd. Na een minuut, die aanvoelt als een half uur, komt Alex weer bij. Hij huilt hard en roept om zijn moeder. Er komen meer mensen bij kijken wat er gebeurt. Joanne komt ook uit het huis. Kan ik wat voor je doen vraagt ze aan Christine. Christine zegt, zorg jij maar voor de bewoners binnen. Ik blijf hierbij. Er komt ze een ambulance aan, die is onderweg. Kan jij anders Mark meenemen naar binnen? En even op hem letten. Joanne pakt mijn arm mee en trekt mij met zachte dwang mee het huis in. Ze leidt mij naar de huiskamer en laat me zitten op een grote leunstoel. De huiskamer is al grotendeels leeg. Ik vermoed dat anderen op hun bed liggen voor een middagdutje. Ik ben erg geschrokken door wat er gebeurt is en kan niet rustig zitten maar ga voor het raam staan. Er komt een ambulance aan maar ik kan eigenlijk niets zien. Ik blijf ijsberen voor het raam. Een kwartiertje later vertrekt de ambulance met Alex. Ik zie Susan ook achterin stappen. Christine komt naar binnen praat even zacht met Joanne. Dan komt ze naar mij. Mark, Alex is uit voorzorg naar het ziekenhuis. Het gaat goed met hem maar de dokters willen toch wel naar hem kijken. Susan is met hem mee. En jij mag dan even hier blijven totdat Susan weer terug is. Mogelijk is dat vanmiddag. Maar het kan ook morgen zijn. Begrijp je dat? Wij gaan goed voor je zorgen. Joanne, wil jij Mark wat medicijnen geven en naar bed brengen. Hij is erg geschrokken, geef hem maar dit. En ze geeft een tabletje in verpakking aan Joanne. En leg hem maar te slapen in de observatiekamer.
Joanne geeft mij een bekertje water en een tabletje. Slik deze maar even door. Dan neemt ze mij mee naar een kamer net voorbij de huiskamer. Eerst doen we even je pyjama aan. Ze helpt mij uit de spijker tuinbroek en romper. En dan geeft ze mij een zacht geel gestreept pyjamapak aan. Net als de pyjama’s bij Susan is dit één geheel met rugsluiting. Alleen heeft deze ook een rits in de broekspijpen. De andere collega heeft snel de het bed klaargemaakt en er ligt een schone slaapzak open voor mij klaar. Bij het instappen zie ik dat de slaapzak met banden vastligt aan het bed. Joanne maakt de rits van mijn slaapzak dicht en doet een slotje aan het einde. Wil je een speen Mark vraagt ze. Ik krijg een speen en een hondjesknuffel van haar. Speciaal voor jou omdat je bij ons komt logeren zegt ze. En dan laat ze mij achter in de kamer. Ik vind het niet prettig. Ik kan niet naar mijn buik draaien in de slaapzak. Kan eigenlijk vrij weinig doen merk ik doordat ik vast lig. Maar het tabletje begint te werken en al snel val ik in slaap.
Wat later wordt ik wakker gemaakt door Christine. Hallo Mark, lekker geslapen? Goed nieuws over Alex. Hij heeft niets bijzonders, alleen een bult op zijn hoofd. Susan moet nog wel even met hem in het ziekenhuis blijven. Ze kan je vandaag niet ophalen. Vannacht mag je nog bij ons blijven slapen. En morgen vraag ik. Christine antwoord afwijkend. Laten we dat morgen even bekijken. We moeten even zien hoe het met Alex en Susan gaat. Maar wij zullen extra goed voor je zorgen. Ze maakt mijn slaapzak open en ik mag opstaan.
Wil jij in pyjama blijven of wil je liever je kleren aandoen vraagt Christine? Ik heb het nogal warm zeg ik. Heb je ook iets koelers voor mij. Ja natuurlijk zegt Christine. Ik zal even wat voor je pakken. Ze komt 2 minuten later terug met een zacht roze korte hansop. Sorry, in jouw maat heb ik alleen wat meisjes kleding. Onze mannen zijn wat groter. Ze helpt mij uit de pyjama en in de korte hansop. We gaan naar de eettafel en ik mag weer op een kinderstoel gaan zitten. Joanne doet een slab bij mij om. Ik heb een fruithapje voor je. En ze lepelt met een plastic kinderlepel een prakje van banaan, appel en kiwi bij mij naar binnen. Daarna krijg ik een tuitbeker met limonade. Als het eten en drinken op is, mag ik weer opstaan. Nog even een luiercontrole zegt Joanne. Ze voelt met haar hand aan de voorkant en achterkant van mijn luier. Dat voelt nog prima aan. En ik ruik ook niets. Laten we naar buiten gaan. Ik loop aan haar hand de tuin in. In de tuin staat een grote schommel met een soort mand eronder. En wat ander speelgoed. De schommel is vrij. Wil je schommelen vraag Joanne en ik knik ja. Ze brengt me naar de schommel en helpt mij met instappen. Als ik op de schommel zit of eigenlijk lig, want zo groot is die, geeft Joanne een zachte duw. Het is heerlijk om zo te schommelen.
Als ik een poosje lig komt er een man binnen. Hallo Tim zegt Joanne. Jij bent al vroeg voor je avonddienst. Ze kletsen een poosje samen en Joanne vertelt over mij. Dan komt er nog een jonge vrouw binnen die Sarah heet. Christine, Joanne, Tim en Sarah gaan samen aan de keukentafel zitten en praten een kwartiertje met elkaar. Christine komt naar buiten met Tim en Sarah. Hallo Mark zegt Christine, dit zijn Tim en Sarah. Zijn gaan vanavond voor je zorgen. En zij brengen ze naar bed. En morgenochtend ben ik er weer. Als Tim en Sarah vragen hebben kunnen ze mij altijd bellen. Tot morgen Mark. Tim en Sarah beginnen met iedereen langzaam uit de tuin mee te nemen naar binnen. We moeten allemaal handen wassen en zij doen dit met ons samen. Tim doet zeep op mijn handen, poetst mijn handen tegen elkaar, spoelt ze af. En daarna droogt hij mijn handen. Sarah neemt mij mee naar de badkamer voor luier controle. Ze doet mijn hansop open. Ik moet op het verschoningskussen gaan liggen en zij doet een schone luier bij mij aan. Daarna krijg ik mij zachtgele pyjama weer terug aan. Zo, jij bent al bijna klaar voor bed zegt ze. Hopelijk is dit je laatste luier voor vandaag. Ze brengt mij terug naar de huiskamer en gaat door met de andere bewoners. Het is een beetje onrustig en sommige staan voor het raam te drentelen. Een bewoner mompelt de hele tijd eten, eten. Dan gaat de voordeurbel en komt de geur van eten naar binnen. Tim en de bezorger brengen de pannen met eten naar de eettafel. De tafel is al gedekt en de borden staan klaar. Sarah doet de deur van de huiskamer open en alle bewoners stormen naar binnen om te gaan zitten. Ik ga op een gewone stoel zitten aan tafel. Die is nog vrij. Nee zegt Tim, kom maar hier en wijst op een kinderstoel. Hij maakt mij vast in de stoel met de gordels. Daarna wordt het eten opgeschept en roept iedereen smakelijk eten. Tim voert mij en een andere bewoner kleine schepjes. Het eten is heerlijk, iets van pasta met een lekkere saus. Het is maar goed dat ik een grote slab om heb want het gaat niet helemaal netjes. Na de pasta krijgen we nog vla toe. Ik heb al in heel wat dure restaurants gegeten maar eigenlijk is pasta met vla toch wel het lekkerste dat je kan krijgen.
Na het eten mogen we terug naar de huiskamer en gaat de televisie aan. We kijken met zijn allen naar Ben en Hollie. Tim blijft bij ons terwijl Sarah iedereen om de beurt meeneemt voor tandenpoetsen en gezicht wassen in de badkamer. Ze doet dan ook nog een controle van de luier. Gelukkig is alles goed. Tim brengt me later naar bed. Ik krijg weer een tabletje van hem om te slikken. En dan helpt hij mij in de slaapzak. Ik zie dat je wat last hebt van huiduitslag in je nek. Ik smeer daar even wat zalf op zegt hij. Hij loopt even de deur uit en komt terug met wat zalf, een paar handschoentjes en nog iets wits. De plastic handschoentjes doet hij aan. Deze zalf is moet niet op andere plekken komen. Daarom doe ik het even zo. Dan smeert hij mijn nek in. Ik wil er gelijk aan komen maar Tim doet mijn handen omlaag. Je mag er niet aankomen. Voor de zekerheid krijg je wanten aan. Hij doet om elke hand een dikke witte wand en maakt de sluiting dicht met klittenband. Dan staat hij recht overeind en kijkt naar mij. Ik heb nog steeds de neiging om mijn nek te wrijven. Voor alle zekerheid doe ik toch nog wat extra’s zegt Tim. Hij maakt mijn handen vast met een band naast mijn slaapzak. De band zit aan de zijkant van mijn bed. Ik kan mijn armen niet meer optillen of bij mijn hoofd brengen. Tim stopt de speen nog in mijn mond en legt de knuffel naast mij. Zo, nu mag je lekker slapen. Weltrusten Mark, droom zacht. Ik probeer nog uitgebreid om wat meer vrijheid te krijgen. Maar dat wil niet lukken. Ik lig vast op bed en kan niet draaien, omhoog komen of mijn neus krabben als ik jeuk heb. Voor mijn gevoel lig ik nog een eeuwigheid wakker maar plotseling is het ochtend.
Ik voel een hand op mijn schouder en hoor Christine zeggen. Goedemorgen Mark. Lekker geslapen? Ik wil nog niet wakker worden en houdt mijn ogen dicht. Wordt maar rustig wakker zegt ze, ik kom ietwat later bij je terug. Langzaam wordt ik wakker. Een paar minuten later ben ik echt wakker. Christine komt me nu losmaken uit mijn slaapzak. Eerst maakt ze mijn handen los en trekt ze de handschoenen uit. Dan maakt ze mijn slaapzak open. Even luiercontrole zegt ze en ritst de rits tussen mijn benen open. 50% vol zegt ze. Laten we eerst gaan ontbijten. Daarna gaan we douchen en schone kleren aandoen. Als ik sta voel ik dat mijn luier erg vol is met plas. Kan niet geloven dat dit pas 50% is. Moet plassen en voel het lopen zonder dat ik er controle over heb.
We eten pap vanochtend. Er zit wat lijnzaadolie in jouw pap Mark. Joanne helpt me met eten. Ik zit netjes vastgemaakt in mijn kinderstoel te wachten totdat zij mij een hapje geeft. Jij zal wel poepen vandaag zegt ze. Ik zal weer een lekkere grote luier bij je aandoen bij het aankleden. Dan kan die alles goed opvangen. Na het ontbijt wordt ik door Joanne geholpen in de badkamer. Ze doet mijn pyjama en luier uit. Voor mij voelt die zwaar aan maar Joanne knippert niet eens met haar ogen. Als ik bloot ben stuurt ze mij onder de douche. Even alles schoonmaken zegt ze. Ze doet een plastic schort voor. Ze pakt een washand en wast mijn gezicht. Daarna doet ze er zeep op en wast mijn rug en armen. Met een nieuwe portie zeep maakt ze mijn buik en plasser schoon. Daarna zijn mijn benen en billen aan de beurt. En ik mag nog een poosje onder de douche blijven staan om alles af te spoelen. Na het douchen wordt ik door haar afgedroogd. Ze wijst op het aankleedkussen. Kom maar weer liggen jongen. Er ligt al een luier voor mij klaar. Voordat ze die dicht plakt smeert ze alles in met wat vaseline. Even alles goed verzorgen en zacht maken zegt ze. Dat voelt toch goed aan. Daarna plakt ze de grote luier goed en stevig dicht. Christine komt net binnen stappen met mijn kleding. Mark, sorry maar ik heb alleen dames kleding in jouw maat. Is dat erg? Ze geeft een stapeltje aan Joanne. Nee antwoord ik, doe maar. Joanne helpt mij in mijn kleding. Eerst krijg ik een witte romper aan. Een normale uitvoering met sluiting in mijn kruis. En dan houdt Joanne mijn kleding omhoog. Oh, een kruippakje. Wat lief voor je. Het is een baby lichtgele overall met roze olifantjes en giraffes erop. Joanne helpt mij erin. Ik zie nu dat er verdikte stukken op zitten. Op de knieën, ellebogen, polsen zitten dikkere en donkergele vlakken. Dat is lekker zacht voor bij het kruipen zegt Joanne terwijl ze mijn rits dichtmaakt. Probeer zo maar uit in de huiskamer. Ze neemt me mee naar de huiskamer en daar mag ik lekker spelen met de anderen. We spelen met de poppen en met Duplo. En ik kan heerlijk kruipen over de grond zonder dat mijn knieën pijn doen.
Halverwege de ochtend komt Julia de huiskamer binnen. Hallo Mark zegt ze. Ze bukt en geeft me een kus op mijn wang. Ik kom je weer ophalen. Hoe vind je dat. Ik ben net bezig met een Duplo trein met een maatje dus reageer niet zoveel op Julia. Christine vraagt aan Julia, wil je koffie of thee? Julia wilt wel thee en ze gaan samen aan de tafel zitten. Hoe is het gegaan vraag Julia. Het ging super zegt Christine. Precies wat je ziet. Mark heeft het heel gezellig gehad met de andere bewoners. Lekker gespeeld, binnen en buiten. En de verzorging ging ook geweldig goed. Hij heeft alleen wat last van obstipatie. Heb hem vanochtend lijnzaadolie gegeven en dacht erover om hem anders een klysma of een darmspoeling te geven. Houdt dat in de gaten als hij weer thuis is. Want jij neemt hem weer mee naar huis vandaag? Ja zegt Julia. Dat is wel mijn plan. Hoezo kon hij nog langer blijven. Wat je wilt zegt Christine. Voor Susan en Alex doet ik alles. De kosten voor dit verblijf wil ik gerust vergoeden zegt Julia. Hoe kunnen we dat doen? Christine zegt, dat is natuurlijk niet nodig, dit was een noodsituatie. Maar normaal heb ik inderdaad de mogelijkheid dat mensen hier logeren en verzorgd worden. Er zijn ouders of familieleden die een poosje vrij nodig hebben en hun zoon of dochter hier voor een paar dagen brengen. Sommige bewoners wonen hier permanent. Sommige komen elke week een paar vaste dagen. En anderen komen flexibel als de familie dit wilt. En voor elke categorie geldt een dagvergoeding. Dan kan je ook nog kiezen tussen een normale verzorging. Dan moet je als familie zelf kleding meegeven voor de dagen dat Mark hier is. En dan geven wij de vieze kleding aan het einde mee terug. Of een full service verzorging. Dan zorgen wij voor alle kleding, luiers en de was. De meeste mensen kiezen voor de laatste categorie. En de kosten voor dit alles, dus verblijf, verzorging, medicijnen, eten en drinken is € 425 per dag. En voor de full service variant is het € 455 per dag. Het is dus niet voor iedereen weggelegd. Maar voor die prijs bieden wij wel de best persoonlijke zorg aan iedereen die hier verblijft.
Wat een duidelijke uitleg, zegt Julia. Dus als ik de komende weken nog oppas wil voor Mark, kan ik gewoon bellen en een plaats reserveren. Ja zegt Christine. Het verblijf is wel altijd voor minimaal 3 dagen in een flexibel contract. Of 2 dagen als dit op regelmatige basis is, bijvoorbeeld elke week of elke 2 weken.
De thee is op en Susan en Julia zitten af te ronden. Je kan Mark zo meenemen. Zijn eigen kleding is nog bij de wasserette. Die moet nog terugkomen. En deze kleding mag je later terug geven. Hij mist alleen net ons uitje dat we morgen gaan maken met de bewoners. Oh zegt Julia, wat is dat dan? We gaan morgen naar een zorgboerderij in Putten. Daar gaan we bij alle dieren kijken. En daarna gaan we met paard en wagen het strand op voor een rondrit. Het wordt afgesloten met een high tea in de boerderij. Dus we hebben er allemaal zin in. Zal ik Mark hier nog een dagje laten, vraagt Julia. Dan kan hij mee met dit uitje. Maar ik wil wel het normale tarief betalen voor alle dagen. Daar sta ik op. Ja natuurlijk kan dat zegt Christine. Er is nog ruimte voor een extra persoon. Mark kan nog gerust blijven. We zijn morgen nogal laat thuis. Dan haal je hem over 2 dagen op? Ja zegt Julia, dat is een goed plan. En zo mocht ik door blijven spelen met de Duplo en nog een paar dagen extra blijven.