Susan's Logé
- Onderwerp starter Max1234
- Startdatum
Op het strand aangekomen is het vrij rustig. We lopen een stukje en dan gaan Alex en ik spelen aan de waterlijn. Na een uurtje hebben we honger. Alex natuurlijk als eerste. Er zit een strandtent dicht bij de parkeerplaats en Susan stelt voor om daar te gaan lunchen. Ik voel mij wel wat ongemakkelijk in mijn hansop zeg ik. Julia zegt, stel je niet aan. Niemand die het opvalt of vreemd vind. We gaan op het terras zitten en bestellen broodjes en fris om te drinken. Het duurt een poosje voordat het komt en ondertussen zitten we heerlijk op het terras. Ik zit met mijn gezicht naar het strand en mijn rug naar de andere mensen op het terras.
Na het eten komt de dame van de bediening bij ons lang. Ze vraagt of we nog iets willen. Susan zegt, doe maar 2 thee en 2 appelsap. En heb jij een verschoningsruimte? Je bedoelt voor een luierwisseling? Voor deze jongen vraagt ze terwijl ze op Alex wijst. Of voor hem en wijst op mij. Voor beide zegt Susan. Loop maar even mee naar mijn kantoor zegt ze. Daar kan dat wel. Ik loop ook even mee zegt Julia. De dame gaat ons voor naar een kantoortje achter het restaurant. En ze haalt een aankleedkussen uit de kast. Ze geeft ook nog een vuilniszak. Doe hier de vieze luiers maar in, dan gooi ik ze weg. Doe maar rustig aan zegt ze. Ik laat jullie even alleen. Susan zet haar rugtas neer en haalt er billendoekjes en een luier uit voor Alex. Ze doet zijn korte broek omlaag en romper los. En geeft hem snel een schone luier. Dan gaat de romper weer vast en zijn broek omhoog. Klaar zegt ze. Volgende. Ze maakt de rits van mijn hansop los en laat mij eruit stappen. Dan mag ik op het aankleedkussen liggen en verschoont ze mijn luier. Met de schone luier aan mag ik weer aankleden. Het valt mij bij het aankleden op dat de rits eigenlijk wel erg zichtbaar is. Het grootste deel van de hansop is babyblauw. Maar de mouwen en rits zijn donkerblauw. Iedereen die achter mij staat, zal die duidelijk zien. Ben er eigenlijk helemaal niet zo blij mee dat ik zo over straat moet. Maar ik kan er niets aan veranderen en het is veel te warm voor een jas dus ik laat mij er weer in helpen. Julia maakt mijn rits dicht terwijl Susan mijn luier in de vuilniszak stopt.
En jij Julia vraagt Susan. Ik kijk verbaast naar Julia. Ik had helemaal niet gezien dat zij ook een luier aanheeft. Susan maakt de rits van haar zomerjurk los. Ze stapt eruit. Zie nu pas dat dat ze geen onderbroek aanheeft maar dat de zomerjurk aan de binnenkant een soort kort broekje heeft die over haar luier viel. Ze staat in BH en luier in het kantoortje. Ze gaat liggen op het aankleedkussen en laat Susan haar helpen met de luier wisseling. Dan houdt Susan de jurk omhoog en Julia stapt er terug in. Ik had niets in de gaten zeg ik. Hoe bedoel je vraagt Susan. Ik leg uit, ik zag niet dat jij een luier aanhad Julia. Na het ongelukje van vanochtend heb ik deze maar aangedaan. Om een nieuw probleem te voorkomen. Mijn eigen kleren hangen nu aan de waslijn te drogen. En de spullen van Zalando zijn vertraagt, die komen nog niet. Ben blij te horen dat het niet zichtbaar is vervolgt Julia.
Met schone luiers stappen we uit het kantoortje. We gaan terug naar onze tafel en drinken onze drankjes op. Susan zoekt in haar rugtas en geeft mij een pilletje. Slik deze even, die was ik vergeten vanochtend aan je te geven. En ik merk dat ze wat gespannen bent. Ik slik nog het medicijn van de huisarts.
De dame komt afrekenen en verteld, kom nog gerust terug komende weken. Als het nodig is mag je altijd mijn kantoortje gebruiken voor verschoning. Als we de deur uitlopen vraagt Alex, krijg ik nog een ijsje. Susan vertelt dat er een Italiaanse ijssalon zit in de straat waar Alex en zij vaak naartoe gaan. Zullen we dat vandaag weer doen? We moeten een minuut of 10 lopen voordat we er zijn. Onderweg voel ik mij ontzettend opgelaten dat ik zo rondloop in die hansop maar ik merk aan het einde van de tocht dat dit gevoel al wat minder wordt. Ik wordt steeds ontspannener. Voor de balie staat een lange rij met mensen te wachten. Achter mij hoor ik mensen praten, wat heeft die nu aan. Hoor nog iemand het woord luier zeggen. Maar ook de opmerking, ziet er wel leuk uit. Is weer eens iets anders. Zou dit ook iets voor Jasper zijn?
We nemen allemaal een ijsje en gaan op een bankje deze opeten. Er komt iemand naar ons toe lopen die vraagt, Hallo, mag ik wat vragen. Waar hebben jullie die kleren voor hem gekocht, wil mogelijk ook zoiets voor mijn zoon kopen. Susan, Julia en de dame raken in een geanimeerd gesprek over mijn kleren. Zij verteld over haar zoon, die ook luiers draagt. En ik zit in het zonnetje en laat het gesprek een beetje langs mij heen gaan. Uiteindelijk wordt de website van Marije door gegeven. En dan kunnen we naar huis.
Onderweg naar huis ben ik erg moe en val in de auto in slaap. Een poos later wordt ik in de auto wakker. De auto staat in de garage van Susan geparkeerd. Mijn deur staat open. Maar ik zit nog in de autostoel. Mijn riemen zitten vast. En ik wordt wakker omdat ik het koud heb. Na even gewacht te hebben probeer ik mijzelf los te maken. Het is een 5 puntsgordel systeem met één riem tussen mijn benen in het midden, 2 riemen naar mijn heupen en 2 schouderriemen. Al deze riemen komen samen bij een centrale gesp in het midden. Hoezeer ik het ook probeer, die kan ik niet losmaken. Mijn riemen kan ik niet langer maken. En ik kan er ook niet langs kruipen om uit de stoel te komen. De garage is erg koud. Mijn autodeur hebben ze open laten staan en ook daarmee kan ik niets. Ik kan hem niet sluiten. Ik roep om hulp. Maar er komt geen reactie.
Uiteindelijk na lang wachten komt Julia binnen. Ben je al wakker? Ja, ik zat hier eindeloos te roepen en heb het koud. Ze maakt me snel los en neemt me mee het huis in. Oh wat erg zegt Susan als ze het verhaal hoort. Ik moet klappertanden van de kou. Laten we snel wat warms aandoen zegt ze. Ze loopt de kamer uit en komt snel terug met een dikke slaapzak en legt die op de bank. Kruip hier maar in, dat maakt je wel warm. De slaapzak is wat dikker dan het model waar ik normaal in slaap. En tegelijkertijd is die ook wat krapper rondom de benen. Het is een echte mummy slaapzak. Ik stop mijn armen in de mouwen en Julia maakt de rits dicht. Deze rits sluit direct onder mijn kin. Aan de slaapzak zit een capuchon. Susan trekt deze over mijn hoofd en trekt het koortje een beetje aan waardoor mijn hoofd helemaal warm bedekt is. Heb je ook koude handen vraagt ze? Ja, tril ik. Ze trekt een beetje aan mijn rechtermouw. Deze is lang genoeg om over mijn hele hand te vallen. Aan het einde van de mouw zit ook een koordje. Deze trekt ze helemaal dicht waardoor de opening zich sluit. Het koordje zet ze vast met een stoppertje waardoor deze niet los kan zakken. Hetzelfde doet ze ook met mijn linkermouw. Nu ben ik helemaal ingepakt in de dikke slaapzak. Maar ik heb het nog steeds koud. Ik blijf stil liggen op de bank al bibberend in mijn slaapzak. Julia maakt warme chocolademelk voor mij en helpt mij met het opdrinken ervan. Voor de zekerheid, om te zorgen dat ik niet knoei heeft ze een theedoek onder mijn kin gestopt. Als een soort grote superslab zit deze tussen mijn mond en de slaapzak. De televisie gaat aan en Alex en ik kijken wat Netflix.
Na een uurtje heb ik het nog steeds koud. Susan wilt mijn temperatuur controleren. Ze maakt mijn slaapzak los en ik moet meekomen naar mijn slaapkamer. Ze maakt mijn hansop los en ik moet op het aankleedkussen gaan liggen. Doe je benen maar even wijd zegt ze en stopt een thermometer in tussen mijn billen. Ik ril ondertussen van de kou. 38,8C zegt die. Ik pak wat paracetamol voor je. Ze pakt uit een laadje een doosje paracetamol en een handschoen. Doe maar even ontspannen zegt ze en schuift de zetpil tussen mijn billen. Dan krijg ik een schone luier aan en een gewone romper. Deze heeft de sluiting onderaan tussen mijn benen met drukknoopjes. Wil je gelijk naar bed vraagt ze, dat wil ik wel. Julia, kan jij de slaapzak brengen roept ze. Julia komt binnen met de slaapzak van de bank. Hij heeft 38,8 C koorts. Hij wil gelijk gaan slapen. Kan jij zijn slaapzak op bed leggen. Al rillend loop ik naar het bed en ga snel in de slaapzak liggen. Susan maakt de rits van de slaapzak dicht. De capachon trekt ze niet over mijn hoofd. Dat is te warm met koorts. Dan wordt je te heet zegt ze. Mijn hoofd voelt nu heel koud aan. Susan is klaar en kijkt naar Julia. Laten we Mark maar weer in zijn eigen kamer slapen. Wil hem niet bij die zieke Mark hebben. Ze pakken met hun tweeën het spijlenbedje op en dragen deze de kamer uit. Susan komt nog even terug. Weltrusten Mark. Ik kom vanavond nog extra bij je kijken of het wel goed met je gaat. En ze loopt de kamer uit. Ik val snel in slaap.
In de ochtend schrik ik wakker. Ik ben op de grond gevallen. Lig naast het bed. Ik ben er erg van geschrokken. Susan en Julia komen naar binnen rennen. Wat is er gebeurt vragen ze? Ze zien mij op de grond liggen en snappen direct wat er gebeurt is. Ze helpen me terug in bed en zetten me overeind. Julia gaat naast me zitten en trekt mij stevig tegen haar aan. Wat laat je mij schrikken zegt ze. Susan loopt naar de badkamer en maakt een washand nat. De koude natte washand drukt ze tegen mijn voorhoofd. Daar komt een mooie bult aan Mark, zegt ze. Hoe voel jij je? Ik heb best wel last van hoofdpijn en ben flink geschrokken. Maar voor de rest gaat het goed. Dit is al de tweede keer zegt Susan. Hoe bedoel je vraag ik. Een paar dagen geleden ben je ook uit bed gevallen in de nacht. Toen heb ik je er weer terug in geholpen. Weet je dat niet meer? Vind het best wel gevaarlijk dat je uit bed valt. Hoe kunnen we dat voorkomen? Daar hebben Julia en ik ook geen antwoord op.
Omdat het ’s-ochtends vroeg is helpen ze mij gelijk uit bed. Susan controleert mijn temperatuur bij de luierwissel. 38.2 C Dat gaat de goede kant op. Ze schuift nog een zetpil paracetamol tussen mijn billen en plakt de luier dicht. Wat wil je aan vraagt ze. Iets warms zeg ik. Vind het koud, wat is het warmste dat je hebt? Susan opent de kast en kijkt erin. Dat is deze zegt ze. Ze laat een soort dikke overall zien van stevige stof. Hij is lang en ziet er warm uit. Doe die maar zeg ik. Susan helpt mij eerst in een romper. En dan maakt ze de rits open en helpt mij in het warme pak. Ik zie dat er bovenaan de tugrits een paar oogjes zitten aan flappen. En als ik het pak aanheb zie ik ook banden rondom de broekspijpen en mouwen. Het is een scheurpak zegt Susan tegen Julia en mij. Dit is speciaal voor mensen die hun kleding kapot scheuren en aan hun luier komen. Kijk zegt ze tegen Julia, de rits kan ik vastzetten met een extra slotje. Ze pakt iets uit de la en frommelt wat in mijn nek. Zo gaat dat. Voor mij is het belangrijkste dat ik het nu wat warmer heb. Nu ik ben aangekleed gaan we samen naar de keuken voor ontbijt.
Na het ontbijt zegt Susan, zullen we anders Marije bellen over het probleem dat Mark uit bed valt. Misschien heeft zij wel een oplossing. Ze pakt gelijk de telefoon en gaat bellen. Na een uitgebreid kletsgesprek zoals dames dat kunnen doen, heeft ze het over mijn nachtelijk vallen. Susan verteld dat het 2 keer is gebeurd en dat ik nu een grote bult heb op mijn hoofd. Marije praat uitgebreid aan de andere kant van de telefoon. Susan zegt, wacht even, ik vertel dit ook even aan Julia en Mark. Ze heeft 2 mogelijke oplossingen. Een simpele en goedkope. Of een ingewikkelde maar comfortabeler. De eerste optie is dat we veiligheidsbanden om het matras doen. En deze band vastmaken om je middel. Ze heeft daar verschillende systemen voor met meer of minder banden. En dan lig je eigenlijk vastgebonden op het bed waardoor je er niet uit kan rollen. De andere oplossing is dat ze een speciaal bed heeft met valbescherming. Dat is een bed met bedrekken aan weerskanten. Je kan het vergelijken met een spijlenbedje voor Alex. Maar dan een groot formaat. En door de rekken van je ook zeker niet uit bed. Dan ben je veilig maar kan je wel draaien. Wat denk jij Mark? Vastgebonden liggen op bed zie ik niet zo zitten. Maar een nieuw bed klinkt ook als duur en ingewikkeld. En is dat echt nodig? Ik vind dat er echt iets moet worden gedaan zegt Susan. Ik zal even praten met Marije over dat bed. Ze praten nog wat heen en weer. Marije verteld dat haar man vrij is vanmiddag van zijn eigen werk. Ze kunnen vanmiddag wel samen komen om dat bed te monteren. En dan mag jij een maand op proef slapen Mark. Julia zegt, dat lijkt mij een prima oplossing. Het zou geweldig zijn als dit meteen vandaag wordt opgelost. Kan ik morgennacht weer normaal rustig slapen zonder dat ik bang hoef te zijn dat jij uit bed valt. Ik stem er ook mee in en zeg, laten we dit maar proberen.
De dag ging rustig voorbij. Ik voelde mij nog steeds niet lekker, had nu ook hoofdpijn en lag op de bank. Om een nieuwe val te voorkomen mocht ik ook geen middagdutje doen en werd ik erg moe.
Halverwege de middag wordt er aan de deur gebeld. Marije en haar man Jaap staan voor de deur. We drinken eerst een kopje thee, koffie en limonade met zijn allen. Wat een mooie jurk heb jij aan Julia zegt Marije. Julia heeft dezelfde jurk aan die ze gisteren naar het strand aanhad. Maar nu met een maillots eronder. Dit model verkoop ik ook. En heb ik ook in andere kleuren. Dat is leuk zegt Julia, welke kleuren allemaal. De dames praten nog even verder en Marije belooft 2 varianten op te sturen. En die spreidbroek, hoe is die bevallen? Susan reageert, dat is wel een bijzonder ding. Mark wil die vast wel even laten zien. Ze pakt de spreidbroek uit een hoek en loopt op mij af. Eigenlijk wil ik de spreidbroek helemaal niet laten zien maar heb niet het gevoel dat ik een keus heb. Susan en Marije helpen mij samen in de broek. Voor Marije loop ik nog een rondje door de huiskamer maar ver kom ik niet. Al snel zit ik weer wijdbeens op de bank.
Jaap zegt, zullen we gaan starten. Het is nog veel werk om dat bed te monteren. Ze staan allemaal op en lopen eerst naar mijn slaapkamer. Daarna gaan ze naar de bus en laden die los. Iedereen helpt mee, zelfs Alex laten ze kleine dingen tillen. Alleen ik niet, door de spreidbroek zit ik vast op de bank. Ik kan niet eens wat zien want er staat een wand tussen de huiskamer en de hal. Na een minuut of 20 komt Julia terug. De rest is nog bezig in mijn slaapkamer. Het duurt al met al bijna een uur voordat ze klaar zijn. Mag ik het nu zien vraag ik. Nee zegt Susan, we laten het nog even een verrassing. We gaan nu eten en daarna mag je slapen in je nieuwe bed. Susan besteld eten bij de Toko en dat wordt al snel thuis bezorgd. We eten met ons allen, Marije en Jaap zijn er ook nog. Na het eten wordt ik eindelijk verlost van de spreidbroek. Ik kan mijn benen bijna niet bewegen van de spierpijn als die net los is. Dan poetst Susan mijn tanden. En ze geeft mij een schone luier en pyjama in de badkamer. Voor de zekerheid krijg ik weer een zetpil met paracetamol. Aangekleed ga ik de badkamer uit. De anderen staan te wachten in de slaapkamer totdat ik kom om te gaan slapen. Ik kijk met veel verbazing als ik binnen kom. Het is inderdaad net een groot spijlenbed. Er zijn 3 kanten met spijlen rondom. Er zit zelfs een spijlendak bovenop. Het is net een grote vogelkooi. De 4e kant met spijlen staat open naar beneden. Het bed ziet er kwalitatief goed en stevig uit. Ik kruip erin en ga op het matras liggen, dat ligt heerlijk. Het vormt naar mijn lichaam. In het bed ligt mijn vertrouwde slaapzak en ik kruip erin. Vind het wel heel vreemd om in dit bed te liggen zeg ik. Geef het gewoon een paar nachten zegt Marije. Het went snel genoeg. Marije en Susan klappen samen het spijlenrek aan de voorkant omhoog en dicht. Ze schuiven aan weerskanten een stalen hendel dicht waardoor de voorkant veilig gesloten is. En dan als laatste de middelste schuif zegt Marije en maakt ook in het midden een hendel vast. En dan druk je de code in met de rode toets. Ze druk op een apparaatje dat ik niet goed kan zien op de hoek van mijn bed. Nu het rode lampje brand, is de voorkant goed dicht en gezekerd. Morgenochtend doe je het precies andersom. Laten we nog een keer oefenen. Doe jij het nu samen met Julia? Julia toets een code in op het toetsenbordje. Dan maakt ze de middelste schuif los. Dan samen met Susan elk een buitenste hendel. En ze laten het voorste spijlenrek naar beneden zakken. Als deze open is wil ik er eigenlijk uit stappen. Maar omdat ik in mijn slaapzak lig, gaat dit niet zo eenvoudig. Blijf even liggen Mark zegt Julia. En ze klapt samen met Susan het rek weer dicht. Ik zit al gevangen voordat alle hendels zijn vastgemaakt. Dit gaat geweldig zegt ze. Weltrusten Mark zegt Marije. Slaap lekker. De anderen zeggen soortgelijke dingen en lopen mijn slaapkamer uit. Ik blijf achter in het bed en probeer nog of ik kan ontsnappen. Maar dat is totaal onmogelijk. In het midden, bovenin het bed zie ik nog een klein rond plastic bolletje weggewerkt in het hout. Vraag me af of dit een camera is. Ik slaap al snel.
Na het eten komt de dame van de bediening bij ons lang. Ze vraagt of we nog iets willen. Susan zegt, doe maar 2 thee en 2 appelsap. En heb jij een verschoningsruimte? Je bedoelt voor een luierwisseling? Voor deze jongen vraagt ze terwijl ze op Alex wijst. Of voor hem en wijst op mij. Voor beide zegt Susan. Loop maar even mee naar mijn kantoor zegt ze. Daar kan dat wel. Ik loop ook even mee zegt Julia. De dame gaat ons voor naar een kantoortje achter het restaurant. En ze haalt een aankleedkussen uit de kast. Ze geeft ook nog een vuilniszak. Doe hier de vieze luiers maar in, dan gooi ik ze weg. Doe maar rustig aan zegt ze. Ik laat jullie even alleen. Susan zet haar rugtas neer en haalt er billendoekjes en een luier uit voor Alex. Ze doet zijn korte broek omlaag en romper los. En geeft hem snel een schone luier. Dan gaat de romper weer vast en zijn broek omhoog. Klaar zegt ze. Volgende. Ze maakt de rits van mijn hansop los en laat mij eruit stappen. Dan mag ik op het aankleedkussen liggen en verschoont ze mijn luier. Met de schone luier aan mag ik weer aankleden. Het valt mij bij het aankleden op dat de rits eigenlijk wel erg zichtbaar is. Het grootste deel van de hansop is babyblauw. Maar de mouwen en rits zijn donkerblauw. Iedereen die achter mij staat, zal die duidelijk zien. Ben er eigenlijk helemaal niet zo blij mee dat ik zo over straat moet. Maar ik kan er niets aan veranderen en het is veel te warm voor een jas dus ik laat mij er weer in helpen. Julia maakt mijn rits dicht terwijl Susan mijn luier in de vuilniszak stopt.
En jij Julia vraagt Susan. Ik kijk verbaast naar Julia. Ik had helemaal niet gezien dat zij ook een luier aanheeft. Susan maakt de rits van haar zomerjurk los. Ze stapt eruit. Zie nu pas dat dat ze geen onderbroek aanheeft maar dat de zomerjurk aan de binnenkant een soort kort broekje heeft die over haar luier viel. Ze staat in BH en luier in het kantoortje. Ze gaat liggen op het aankleedkussen en laat Susan haar helpen met de luier wisseling. Dan houdt Susan de jurk omhoog en Julia stapt er terug in. Ik had niets in de gaten zeg ik. Hoe bedoel je vraagt Susan. Ik leg uit, ik zag niet dat jij een luier aanhad Julia. Na het ongelukje van vanochtend heb ik deze maar aangedaan. Om een nieuw probleem te voorkomen. Mijn eigen kleren hangen nu aan de waslijn te drogen. En de spullen van Zalando zijn vertraagt, die komen nog niet. Ben blij te horen dat het niet zichtbaar is vervolgt Julia.
Met schone luiers stappen we uit het kantoortje. We gaan terug naar onze tafel en drinken onze drankjes op. Susan zoekt in haar rugtas en geeft mij een pilletje. Slik deze even, die was ik vergeten vanochtend aan je te geven. En ik merk dat ze wat gespannen bent. Ik slik nog het medicijn van de huisarts.
De dame komt afrekenen en verteld, kom nog gerust terug komende weken. Als het nodig is mag je altijd mijn kantoortje gebruiken voor verschoning. Als we de deur uitlopen vraagt Alex, krijg ik nog een ijsje. Susan vertelt dat er een Italiaanse ijssalon zit in de straat waar Alex en zij vaak naartoe gaan. Zullen we dat vandaag weer doen? We moeten een minuut of 10 lopen voordat we er zijn. Onderweg voel ik mij ontzettend opgelaten dat ik zo rondloop in die hansop maar ik merk aan het einde van de tocht dat dit gevoel al wat minder wordt. Ik wordt steeds ontspannener. Voor de balie staat een lange rij met mensen te wachten. Achter mij hoor ik mensen praten, wat heeft die nu aan. Hoor nog iemand het woord luier zeggen. Maar ook de opmerking, ziet er wel leuk uit. Is weer eens iets anders. Zou dit ook iets voor Jasper zijn?
We nemen allemaal een ijsje en gaan op een bankje deze opeten. Er komt iemand naar ons toe lopen die vraagt, Hallo, mag ik wat vragen. Waar hebben jullie die kleren voor hem gekocht, wil mogelijk ook zoiets voor mijn zoon kopen. Susan, Julia en de dame raken in een geanimeerd gesprek over mijn kleren. Zij verteld over haar zoon, die ook luiers draagt. En ik zit in het zonnetje en laat het gesprek een beetje langs mij heen gaan. Uiteindelijk wordt de website van Marije door gegeven. En dan kunnen we naar huis.
Onderweg naar huis ben ik erg moe en val in de auto in slaap. Een poos later wordt ik in de auto wakker. De auto staat in de garage van Susan geparkeerd. Mijn deur staat open. Maar ik zit nog in de autostoel. Mijn riemen zitten vast. En ik wordt wakker omdat ik het koud heb. Na even gewacht te hebben probeer ik mijzelf los te maken. Het is een 5 puntsgordel systeem met één riem tussen mijn benen in het midden, 2 riemen naar mijn heupen en 2 schouderriemen. Al deze riemen komen samen bij een centrale gesp in het midden. Hoezeer ik het ook probeer, die kan ik niet losmaken. Mijn riemen kan ik niet langer maken. En ik kan er ook niet langs kruipen om uit de stoel te komen. De garage is erg koud. Mijn autodeur hebben ze open laten staan en ook daarmee kan ik niets. Ik kan hem niet sluiten. Ik roep om hulp. Maar er komt geen reactie.
Uiteindelijk na lang wachten komt Julia binnen. Ben je al wakker? Ja, ik zat hier eindeloos te roepen en heb het koud. Ze maakt me snel los en neemt me mee het huis in. Oh wat erg zegt Susan als ze het verhaal hoort. Ik moet klappertanden van de kou. Laten we snel wat warms aandoen zegt ze. Ze loopt de kamer uit en komt snel terug met een dikke slaapzak en legt die op de bank. Kruip hier maar in, dat maakt je wel warm. De slaapzak is wat dikker dan het model waar ik normaal in slaap. En tegelijkertijd is die ook wat krapper rondom de benen. Het is een echte mummy slaapzak. Ik stop mijn armen in de mouwen en Julia maakt de rits dicht. Deze rits sluit direct onder mijn kin. Aan de slaapzak zit een capuchon. Susan trekt deze over mijn hoofd en trekt het koortje een beetje aan waardoor mijn hoofd helemaal warm bedekt is. Heb je ook koude handen vraagt ze? Ja, tril ik. Ze trekt een beetje aan mijn rechtermouw. Deze is lang genoeg om over mijn hele hand te vallen. Aan het einde van de mouw zit ook een koordje. Deze trekt ze helemaal dicht waardoor de opening zich sluit. Het koordje zet ze vast met een stoppertje waardoor deze niet los kan zakken. Hetzelfde doet ze ook met mijn linkermouw. Nu ben ik helemaal ingepakt in de dikke slaapzak. Maar ik heb het nog steeds koud. Ik blijf stil liggen op de bank al bibberend in mijn slaapzak. Julia maakt warme chocolademelk voor mij en helpt mij met het opdrinken ervan. Voor de zekerheid, om te zorgen dat ik niet knoei heeft ze een theedoek onder mijn kin gestopt. Als een soort grote superslab zit deze tussen mijn mond en de slaapzak. De televisie gaat aan en Alex en ik kijken wat Netflix.
Na een uurtje heb ik het nog steeds koud. Susan wilt mijn temperatuur controleren. Ze maakt mijn slaapzak los en ik moet meekomen naar mijn slaapkamer. Ze maakt mijn hansop los en ik moet op het aankleedkussen gaan liggen. Doe je benen maar even wijd zegt ze en stopt een thermometer in tussen mijn billen. Ik ril ondertussen van de kou. 38,8C zegt die. Ik pak wat paracetamol voor je. Ze pakt uit een laadje een doosje paracetamol en een handschoen. Doe maar even ontspannen zegt ze en schuift de zetpil tussen mijn billen. Dan krijg ik een schone luier aan en een gewone romper. Deze heeft de sluiting onderaan tussen mijn benen met drukknoopjes. Wil je gelijk naar bed vraagt ze, dat wil ik wel. Julia, kan jij de slaapzak brengen roept ze. Julia komt binnen met de slaapzak van de bank. Hij heeft 38,8 C koorts. Hij wil gelijk gaan slapen. Kan jij zijn slaapzak op bed leggen. Al rillend loop ik naar het bed en ga snel in de slaapzak liggen. Susan maakt de rits van de slaapzak dicht. De capachon trekt ze niet over mijn hoofd. Dat is te warm met koorts. Dan wordt je te heet zegt ze. Mijn hoofd voelt nu heel koud aan. Susan is klaar en kijkt naar Julia. Laten we Mark maar weer in zijn eigen kamer slapen. Wil hem niet bij die zieke Mark hebben. Ze pakken met hun tweeën het spijlenbedje op en dragen deze de kamer uit. Susan komt nog even terug. Weltrusten Mark. Ik kom vanavond nog extra bij je kijken of het wel goed met je gaat. En ze loopt de kamer uit. Ik val snel in slaap.
In de ochtend schrik ik wakker. Ik ben op de grond gevallen. Lig naast het bed. Ik ben er erg van geschrokken. Susan en Julia komen naar binnen rennen. Wat is er gebeurt vragen ze? Ze zien mij op de grond liggen en snappen direct wat er gebeurt is. Ze helpen me terug in bed en zetten me overeind. Julia gaat naast me zitten en trekt mij stevig tegen haar aan. Wat laat je mij schrikken zegt ze. Susan loopt naar de badkamer en maakt een washand nat. De koude natte washand drukt ze tegen mijn voorhoofd. Daar komt een mooie bult aan Mark, zegt ze. Hoe voel jij je? Ik heb best wel last van hoofdpijn en ben flink geschrokken. Maar voor de rest gaat het goed. Dit is al de tweede keer zegt Susan. Hoe bedoel je vraag ik. Een paar dagen geleden ben je ook uit bed gevallen in de nacht. Toen heb ik je er weer terug in geholpen. Weet je dat niet meer? Vind het best wel gevaarlijk dat je uit bed valt. Hoe kunnen we dat voorkomen? Daar hebben Julia en ik ook geen antwoord op.
Omdat het ’s-ochtends vroeg is helpen ze mij gelijk uit bed. Susan controleert mijn temperatuur bij de luierwissel. 38.2 C Dat gaat de goede kant op. Ze schuift nog een zetpil paracetamol tussen mijn billen en plakt de luier dicht. Wat wil je aan vraagt ze. Iets warms zeg ik. Vind het koud, wat is het warmste dat je hebt? Susan opent de kast en kijkt erin. Dat is deze zegt ze. Ze laat een soort dikke overall zien van stevige stof. Hij is lang en ziet er warm uit. Doe die maar zeg ik. Susan helpt mij eerst in een romper. En dan maakt ze de rits open en helpt mij in het warme pak. Ik zie dat er bovenaan de tugrits een paar oogjes zitten aan flappen. En als ik het pak aanheb zie ik ook banden rondom de broekspijpen en mouwen. Het is een scheurpak zegt Susan tegen Julia en mij. Dit is speciaal voor mensen die hun kleding kapot scheuren en aan hun luier komen. Kijk zegt ze tegen Julia, de rits kan ik vastzetten met een extra slotje. Ze pakt iets uit de la en frommelt wat in mijn nek. Zo gaat dat. Voor mij is het belangrijkste dat ik het nu wat warmer heb. Nu ik ben aangekleed gaan we samen naar de keuken voor ontbijt.
Na het ontbijt zegt Susan, zullen we anders Marije bellen over het probleem dat Mark uit bed valt. Misschien heeft zij wel een oplossing. Ze pakt gelijk de telefoon en gaat bellen. Na een uitgebreid kletsgesprek zoals dames dat kunnen doen, heeft ze het over mijn nachtelijk vallen. Susan verteld dat het 2 keer is gebeurd en dat ik nu een grote bult heb op mijn hoofd. Marije praat uitgebreid aan de andere kant van de telefoon. Susan zegt, wacht even, ik vertel dit ook even aan Julia en Mark. Ze heeft 2 mogelijke oplossingen. Een simpele en goedkope. Of een ingewikkelde maar comfortabeler. De eerste optie is dat we veiligheidsbanden om het matras doen. En deze band vastmaken om je middel. Ze heeft daar verschillende systemen voor met meer of minder banden. En dan lig je eigenlijk vastgebonden op het bed waardoor je er niet uit kan rollen. De andere oplossing is dat ze een speciaal bed heeft met valbescherming. Dat is een bed met bedrekken aan weerskanten. Je kan het vergelijken met een spijlenbedje voor Alex. Maar dan een groot formaat. En door de rekken van je ook zeker niet uit bed. Dan ben je veilig maar kan je wel draaien. Wat denk jij Mark? Vastgebonden liggen op bed zie ik niet zo zitten. Maar een nieuw bed klinkt ook als duur en ingewikkeld. En is dat echt nodig? Ik vind dat er echt iets moet worden gedaan zegt Susan. Ik zal even praten met Marije over dat bed. Ze praten nog wat heen en weer. Marije verteld dat haar man vrij is vanmiddag van zijn eigen werk. Ze kunnen vanmiddag wel samen komen om dat bed te monteren. En dan mag jij een maand op proef slapen Mark. Julia zegt, dat lijkt mij een prima oplossing. Het zou geweldig zijn als dit meteen vandaag wordt opgelost. Kan ik morgennacht weer normaal rustig slapen zonder dat ik bang hoef te zijn dat jij uit bed valt. Ik stem er ook mee in en zeg, laten we dit maar proberen.
De dag ging rustig voorbij. Ik voelde mij nog steeds niet lekker, had nu ook hoofdpijn en lag op de bank. Om een nieuwe val te voorkomen mocht ik ook geen middagdutje doen en werd ik erg moe.
Halverwege de middag wordt er aan de deur gebeld. Marije en haar man Jaap staan voor de deur. We drinken eerst een kopje thee, koffie en limonade met zijn allen. Wat een mooie jurk heb jij aan Julia zegt Marije. Julia heeft dezelfde jurk aan die ze gisteren naar het strand aanhad. Maar nu met een maillots eronder. Dit model verkoop ik ook. En heb ik ook in andere kleuren. Dat is leuk zegt Julia, welke kleuren allemaal. De dames praten nog even verder en Marije belooft 2 varianten op te sturen. En die spreidbroek, hoe is die bevallen? Susan reageert, dat is wel een bijzonder ding. Mark wil die vast wel even laten zien. Ze pakt de spreidbroek uit een hoek en loopt op mij af. Eigenlijk wil ik de spreidbroek helemaal niet laten zien maar heb niet het gevoel dat ik een keus heb. Susan en Marije helpen mij samen in de broek. Voor Marije loop ik nog een rondje door de huiskamer maar ver kom ik niet. Al snel zit ik weer wijdbeens op de bank.
Jaap zegt, zullen we gaan starten. Het is nog veel werk om dat bed te monteren. Ze staan allemaal op en lopen eerst naar mijn slaapkamer. Daarna gaan ze naar de bus en laden die los. Iedereen helpt mee, zelfs Alex laten ze kleine dingen tillen. Alleen ik niet, door de spreidbroek zit ik vast op de bank. Ik kan niet eens wat zien want er staat een wand tussen de huiskamer en de hal. Na een minuut of 20 komt Julia terug. De rest is nog bezig in mijn slaapkamer. Het duurt al met al bijna een uur voordat ze klaar zijn. Mag ik het nu zien vraag ik. Nee zegt Susan, we laten het nog even een verrassing. We gaan nu eten en daarna mag je slapen in je nieuwe bed. Susan besteld eten bij de Toko en dat wordt al snel thuis bezorgd. We eten met ons allen, Marije en Jaap zijn er ook nog. Na het eten wordt ik eindelijk verlost van de spreidbroek. Ik kan mijn benen bijna niet bewegen van de spierpijn als die net los is. Dan poetst Susan mijn tanden. En ze geeft mij een schone luier en pyjama in de badkamer. Voor de zekerheid krijg ik weer een zetpil met paracetamol. Aangekleed ga ik de badkamer uit. De anderen staan te wachten in de slaapkamer totdat ik kom om te gaan slapen. Ik kijk met veel verbazing als ik binnen kom. Het is inderdaad net een groot spijlenbed. Er zijn 3 kanten met spijlen rondom. Er zit zelfs een spijlendak bovenop. Het is net een grote vogelkooi. De 4e kant met spijlen staat open naar beneden. Het bed ziet er kwalitatief goed en stevig uit. Ik kruip erin en ga op het matras liggen, dat ligt heerlijk. Het vormt naar mijn lichaam. In het bed ligt mijn vertrouwde slaapzak en ik kruip erin. Vind het wel heel vreemd om in dit bed te liggen zeg ik. Geef het gewoon een paar nachten zegt Marije. Het went snel genoeg. Marije en Susan klappen samen het spijlenrek aan de voorkant omhoog en dicht. Ze schuiven aan weerskanten een stalen hendel dicht waardoor de voorkant veilig gesloten is. En dan als laatste de middelste schuif zegt Marije en maakt ook in het midden een hendel vast. En dan druk je de code in met de rode toets. Ze druk op een apparaatje dat ik niet goed kan zien op de hoek van mijn bed. Nu het rode lampje brand, is de voorkant goed dicht en gezekerd. Morgenochtend doe je het precies andersom. Laten we nog een keer oefenen. Doe jij het nu samen met Julia? Julia toets een code in op het toetsenbordje. Dan maakt ze de middelste schuif los. Dan samen met Susan elk een buitenste hendel. En ze laten het voorste spijlenrek naar beneden zakken. Als deze open is wil ik er eigenlijk uit stappen. Maar omdat ik in mijn slaapzak lig, gaat dit niet zo eenvoudig. Blijf even liggen Mark zegt Julia. En ze klapt samen met Susan het rek weer dicht. Ik zit al gevangen voordat alle hendels zijn vastgemaakt. Dit gaat geweldig zegt ze. Weltrusten Mark zegt Marije. Slaap lekker. De anderen zeggen soortgelijke dingen en lopen mijn slaapkamer uit. Ik blijf achter in het bed en probeer nog of ik kan ontsnappen. Maar dat is totaal onmogelijk. In het midden, bovenin het bed zie ik nog een klein rond plastic bolletje weggewerkt in het hout. Vraag me af of dit een camera is. Ik slaap al snel.
baby Robin
groot zijn is fijn, maar klein zijn is fijner
Mooi vervolg weer. Heel veel dank
slaaf.johannes
Superlid
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
Geweldig verhaal ga lekker door 
Heb nog een nieuw vervolg geschreven. Hopelijk vinden jullie het leuk.
---------------------------------
’s-Morgens wordt ik wakker gepord door Julia. Mark. Mark. Wakker worden. Draai even Mark. Dan kan ik je bed open maken. Half slapend draai ik op mijn buik. Draai maar even door zegt Julia. Een beetje verder op het bed. Als ik voldoende gedraaid bent laat zij het rek aan de voorkant zakken en kan ik uit bed stappen. Ga je mee zegt ze. Dan gaan we eerst ontbijten. Ik loop half slaapdronken achter haar aan en loop naar de eettafel. Julia verteld aan Susan. Het is maar goed dat hij zo’n veilig bed heeft. Anders was hij er weer uitgevallen. Mark lag helemaal tegen het voorste rek aan te slapen. Zelfs met rek was ik bang dat hij eruit zou vallen.
Tijdens het ontbijt zegt Susan, zullen we naar de kinderboerderij gaan jongens. Mogen jullie in de bakfiets zitten. Alex gilt van enthousiasme. Mij klinkt het ook wel leuk. Voor het ontbijt krijgen we havermout met wat gele olie. Susan helpt mij na het ontbijt met aankleden. Ik krijg natuurlijk een schone luier aan. Voor de zekerheid doe ik een plastic onderbroek bij je aan zegt ze. Daaroverheen komt een romper. Dit is een uitvoering met lange mouwen maar gewoon met drukknoopjes in het kruis. En dan de spijker tuinbroek die we bij Marije hebben gekocht. Susan maakt de rits en het klittenband dicht. Ik kijk in de grote spiegel en het ziet er leuk uit. Van de luier is niets te zien door de strakke romper. En de jeans tuinbroek is ook erg stoer. Doordat de tuinbroek geen mouwen heeft komt mijn grijze romper er leuk onderuit. De voorkant is stoer. Hij sluit hoger dan een normale tuinbroek. Als ik probeer om zover mogelijk te draaien en op mijn rug te kijken, zie ik de ritssluiting niet zitten. Terwijl Alex wordt aangekleed blijf ik in de spiegel kijken naar mijn tuinbroek. Het valt mij op dat hij een vrij dikke band om de middel heeft. Alsof er een canvas riem in de broek zit. Ik laat mijn hand er langs gaan en voel dan half verborgen in de stof een ring zitten. Het is niet zichtbaar doordat er een stukje spijkerstof overheen valt. Maar als je dat opzij doet, zie je de ring zitten. Als ik verder voel, vind ik nog meer ringen in de stof. De eerste zit links in mijn zij. Een andere is rechts in mijn zij. En 3 ringen zitten in de band tussen die buitenste twee. Hiervan zit de middelste recht voor mijn navel. Als ik op mijn rug probeer te voelen, voel ik daar ook iets. Waarvoor zijn deze ringen vraag ik aan Susan. Susan kijkt kort. Weet niet, kan wel in de brief kijken die bij deze broek zit. Maar zullen we eerst naar buiten gaan.
Alex krijgt ook een schone luier, romper en tuinbroek aan. Maar dan een tuinbroek met smalle banden over de schouders zoals je deze vaker ziet bij kinderen of vrouwen.
Julia heeft een rugtas ingepakt voor Susan en zwaait ons uit. We gaan zonder Julia op stap, alleen Susan, Alex en ik. We volgen Susan naar de garage. Daar staat haar bakfiets. Het is een lekker breed model. Het staat stabiel op 3 wielen. Ze maakt de stekker van de stroom los. De accu van de fiets is opgeladen. Alex en ik mogen in de bak stappen. In de bak is een bankje met riempjes eraan vast. We gaan naast elkaar zitten op het bankje in de fiets. Ik ben niet zo groot, het past ruim. Susan buigt over de rand heen en maakt Alex vast met een tuigje. Dit tuigje is bestaat uit 2 heupgordels en 2 schouderbanden. En in het midden gaat het vast in een centrale sluiting. Net als bij een autostoel. Na Alex wordt ook ik vastgemaakt. De rugtas zet ze voorin de bak en we gaan op weg.
We rijden door de polders van Noord-Holland. We zien veel schapen en lammetjes. Landbouwgrond met allerlei gewassen erop. En in de verte de duinen. We hebben dikke pret met rondkijken en alles te benoemen. We reiden langs een wei met paarden en veulens. Wat is er mooier dan dat. We stoppen bij de kinderboerderij. Hier maakt Susan onze riempjes los en mogen we uitstappen. Ze maakt de fiets met een dik kabelslot vast aan een boom. Dan pakt zij de rugtas en wel lopen de boerderij in. Het maakt helemaal het kind in mij los. Samen met Alex kijken we bij de konijnen, de kippen. Gaan in de geitenwei en aaien alle schapen die willen. Daarna wilt Alex naar de speeltuin en gaan we eindeloos samen op een grote familieschommel. Op de schommel zit ook een andere jongen. Die heeft een mooi superman pak aan. Het superman pak is erg leuk. Als ik goed kijk zie ik dat deze ook een rugsluiting heeft. De jongen kijkt een beetje angstig naar zijn vader die verderop op een bankje zit. Die vader is met boze stem op een broertje aan het mopperen. Ik zie dat de jongen iets wilt van zijn vader maar niet durft te vragen. En dan zie ik dat de jongen in zijn broek plast. Alles bij hem wordt nat en de plas loopt van de schommel af. De jongen kijkt beteuterd en loopt met het natte superman pak aan naar zijn vader. Deze moppert en gaat mijn zijn zonen de speeltuin uit. De schommel laat hij onder de plas achter.
Wij spelen heerlijk verder. Susan zit aan tafel met een andere vrouw te praten. Ze zitten samen aan de koffie. Als ik dichterbij kom vertelt Susan mij dat dit haar zus is Christine. Christine is samen met 2 andere vrouwen. En ze begeleiden een aantal bewoners van een zorgwoning. Susan vertelt dat Christine teamleider is bij deze zorgwoning. En Christine vult aan dat deze nieuw is en hoe trots ze is op deze mooie locatie voor deze bewoners. Ze wijst in de richting van een oud vrijstaand herenhuis dat naast de kinderboerderij staat. Het ziet er mooi opgeknapt uit.
Rond lunchtijd roept Susan ons. Kom jongens, we gaan naar huis. Tijd voor middageten. Christine zegt, jullie mogen anders wel bij ons lunchen. Wij gaan ook net naar huis voor het middageten. Kan je gelijk ons nieuwe mooie woning zien. Susan zegt, dat is reuze aardig. Maar zo te ruiken moet ik Mark verschonen. En ik wil je niet tot last zijn. Christine reageert, dat is zeker geen probleem. Wij hebben een hele kamer vol met nieuwe luiers. En een geweldige badkamer om het in te doen. We lopen als groep naar de woning en gaan via de voordeur naar binnen. Christine zegt tegen haar collega, Joanne neem jij Susan en Mark even mee naar de badkamer. Laat ze even zien waar de luiers liggen. En verschoon Luke ook even. Kan je dat doen? Joanne gaat ons voor. Naast de badkamer is een grote kast. Even kijken voor de goede maat zegt ze. Ze doet de kast open en er staan eindeloos veel pakken met luiers in. Je bent niet zo groot Mark, zal een kleine maat voor je pakken. Hier is een mooie. Ze pakt een kleine maar wel erg dikke luier uit de kast en geeft die aan Susan. En dan loopt ze ons voor de badkamer in.
De badkamer is vrij groot. Er zijn een aantal wastafels in, 2 inloopdouches met een muurtje ertussen. Eén bad. En 2 verschoningstafels. Susan maakt de rits van mijn broek los en trekt die naar beneden. Daarna doet ze de romper bij mij uit. Ik sta in mijn luier met plastic onderbroek in de badkamer. Oeps, je luier is helemaal doorgelopen zegt Susan. Maar goed dat je een plastic onderbroek aanhad. Joanne kijkt ook, anders douche je hem toch even. Dan hoef je niet zoveel te poetsen. Ze sturen mij de inloopdouche in en Susan trekt mijn plastic onderbroek en luier bij mij uit. Onder de douche spoelt alle poep en andere vuiligheid weg.
Moet ik het even afmaken vraagt Joanne? Dan kan jij terug naar Christine en je zoon Alex. Dat is aardig zegt Susan. Is dat niet bezwaarlijk? Nee, natuurlijk niet zegt Joanne. Ik ben hier toch bezig met Luke. Luke was net de badkamer ingebracht door de andere collega. Susan gaat weg en Joanne gaat aan de slag met Luke. Blijf jij even onder de douche staan Mark. Ik kom er zo aan. Luke gaat op de verschoningstafel liggen met zijn kleren aan. Joanne maakt een rits in zijn broekspijpen open en maakt zo ruimte om zijn luier te verschonen. Ik kan het niet goed zien, zie alleen op de rug van Joanne dat ze ermee bezig is. Als laatste maakt zij de rits weer dicht en stuurt Luke naar de eettafel. Daarna roept ze mij. Kom maar Mark, dan zal ik je afdrogen. Ik loop nat naar haar toe en ze droogt mij vlug af. Van boven naar beneden wordt alles goed gepoetst en afgedroogd. Dan moet ik op de verschoningstafel gaan liggen en plakt ze de luier van de instelling bij mij om. Zo, bijna klaar zegt ze. Ze pakt mijn kleren van een stoel en helpt me weer met aankleden. Wat ziet dit er mooi uit zegt ze. Als we klaar zijn lopen we samen naar de eettafel.
De rest zit al te eten. Het is een grote tafel vol met brood, broodbeleg en voor de gezelligheid staat er bloemen. Om de tafel zitten de medewerkers en bewoners. Ga maar zitten zegt Joanne. Deze stoel is voor jou, er staat een grote houten kinderstoel. Als ik erop zit maakt Joanne een band om mijn heupen en tussen mijn benen vast zodat ik niet kan wegzakken. Daarna knoopt ze een slab bij me om. Wat wil je op je boterham Mark vraagt ze. Is jam goed en ze houdt een pot jam omhoog. Ik knik ja en zij maakt de boterham voor mij klaar. De boterham gaat in kleine stukjes en ze voert mij hapjes daarvan. Christine geeft een tuitbeker aan Joanne. Dit is zijn melk zegt ze. Als ik mijn mond heb leeg gegeten, krijg ik de tuitbeker met melk om te drinken. Joanne poetst geregeld mijn kin schoon als ik wat mors.
De rondleiding heb ik helaas gemist. Susan heeft het huis bekeken terwijl ik onder de douche stond begrijp ik uit hun gesprekken.
Na het eten nemen we afscheidt. Susan zegt, het wordt tijd dat ik de jongens naar bed ga brengen. En dat Mark zijn medicijnen krijgt. Dan moet je echt naar huis antwoord Christine. Voor Mark heb ik nog wel een bed. En zat medicijnen. Maar voor Alex heb ik niets om te slapen. Christine gaat ons voor naar de voordeur. Ik zie nu dat die aan de binnenkant op slot zit, ze moet hem van slot doen voordat we de deur uitkunnen. Daarna wuift ze ons uit bij de voordeur. We lopen het kleine stukje terug naar de fiets als het ongeluk toeslaat. Op de hoek staat een auto geparkeerd. Net als we erlangs lopen, gooit de bijrijder de deur met vaart open. Alex wordt door de deur gelanceerd en vliegt de stoep over. Hij struikelt over een losliggende stoeptegel en valt ongelukkig met zijn hoofd op een paaltje. Alex is meteen uit en ligt roerloos op de stoep. Susan schreeuwt het uit van paniek. Christine ziet het van een afstandje gebeuren en komt snel aangerend. Alex ligt bewusteloos op de grond en beweegt niet. Christine pakt direct haar gsm en belt 112. Er wordt advies gegeven en er wordt een ambulance gestuurd. Na een minuut, die aanvoelt als een half uur, komt Alex weer bij. Hij huilt hard en roept om zijn moeder. Er komen meer mensen bij kijken wat er gebeurt. Joanne komt ook uit het huis. Kan ik wat voor je doen vraagt ze aan Christine. Christine zegt, zorg jij maar voor de bewoners binnen. Ik blijf hierbij. Er komt ze een ambulance aan, die is onderweg. Kan jij anders Mark meenemen naar binnen? En even op hem letten. Joanne pakt mijn arm mee en trekt mij met zachte dwang mee het huis in. Ze leidt mij naar de huiskamer en laat me zitten op een grote leunstoel. De huiskamer is al grotendeels leeg. Ik vermoed dat anderen op hun bed liggen voor een middagdutje. Ik ben erg geschrokken door wat er gebeurt is en kan niet rustig zitten maar ga voor het raam staan. Er komt een ambulance aan maar ik kan eigenlijk niets zien. Ik blijf ijsberen voor het raam. Een kwartiertje later vertrekt de ambulance met Alex. Ik zie Susan ook achterin stappen. Christine komt naar binnen praat even zacht met Joanne. Dan komt ze naar mij. Mark, Alex is uit voorzorg naar het ziekenhuis. Het gaat goed met hem maar de dokters willen toch wel naar hem kijken. Susan is met hem mee. En jij mag dan even hier blijven totdat Susan weer terug is. Mogelijk is dat vanmiddag. Maar het kan ook morgen zijn. Begrijp je dat? Wij gaan goed voor je zorgen. Joanne, wil jij Mark wat medicijnen geven en naar bed brengen. Hij is erg geschrokken, geef hem maar dit. En ze geeft een tabletje in verpakking aan Joanne. En leg hem maar te slapen in de observatiekamer.
Joanne geeft mij een bekertje water en een tabletje. Slik deze maar even door. Dan neemt ze mij mee naar een kamer net voorbij de huiskamer. Eerst doen we even je pyjama aan. Ze helpt mij uit de spijker tuinbroek en romper. En dan geeft ze mij een zacht geel gestreept pyjamapak aan. Net als de pyjama’s bij Susan is dit één geheel met rugsluiting. Alleen heeft deze ook een rits in de broekspijpen. De andere collega heeft snel de het bed klaargemaakt en er ligt een schone slaapzak open voor mij klaar. Bij het instappen zie ik dat de slaapzak met banden vastligt aan het bed. Joanne maakt de rits van mijn slaapzak dicht en doet een slotje aan het einde. Wil je een speen Mark vraagt ze. Ik krijg een speen en een hondjesknuffel van haar. Speciaal voor jou omdat je bij ons komt logeren zegt ze. En dan laat ze mij achter in de kamer. Ik vind het niet prettig. Ik kan niet naar mijn buik draaien in de slaapzak. Kan eigenlijk vrij weinig doen merk ik doordat ik vast lig. Maar het tabletje begint te werken en al snel val ik in slaap.
Wat later wordt ik wakker gemaakt door Christine. Hallo Mark, lekker geslapen? Goed nieuws over Alex. Hij heeft niets bijzonders, alleen een bult op zijn hoofd. Susan moet nog wel even met hem in het ziekenhuis blijven. Ze kan je vandaag niet ophalen. Vannacht mag je nog bij ons blijven slapen. En morgen vraag ik. Christine antwoord afwijkend. Laten we dat morgen even bekijken. We moeten even zien hoe het met Alex en Susan gaat. Maar wij zullen extra goed voor je zorgen. Ze maakt mijn slaapzak open en ik mag opstaan.
Wil jij in pyjama blijven of wil je liever je kleren aandoen vraagt Christine? Ik heb het nogal warm zeg ik. Heb je ook iets koelers voor mij. Ja natuurlijk zegt Christine. Ik zal even wat voor je pakken. Ze komt 2 minuten later terug met een zacht roze korte hansop. Sorry, in jouw maat heb ik alleen wat meisjes kleding. Onze mannen zijn wat groter. Ze helpt mij uit de pyjama en in de korte hansop. We gaan naar de eettafel en ik mag weer op een kinderstoel gaan zitten. Joanne doet een slab bij mij om. Ik heb een fruithapje voor je. En ze lepelt met een plastic kinderlepel een prakje van banaan, appel en kiwi bij mij naar binnen. Daarna krijg ik een tuitbeker met limonade. Als het eten en drinken op is, mag ik weer opstaan. Nog even een luiercontrole zegt Joanne. Ze voelt met haar hand aan de voorkant en achterkant van mijn luier. Dat voelt nog prima aan. En ik ruik ook niets. Laten we naar buiten gaan. Ik loop aan haar hand de tuin in. In de tuin staat een grote schommel met een soort mand eronder. En wat ander speelgoed. De schommel is vrij. Wil je schommelen vraag Joanne en ik knik ja. Ze brengt me naar de schommel en helpt mij met instappen. Als ik op de schommel zit of eigenlijk lig, want zo groot is die, geeft Joanne een zachte duw. Het is heerlijk om zo te schommelen.
Als ik een poosje lig komt er een man binnen. Hallo Tim zegt Joanne. Jij bent al vroeg voor je avonddienst. Ze kletsen een poosje samen en Joanne vertelt over mij. Dan komt er nog een jonge vrouw binnen die Sarah heet. Christine, Joanne, Tim en Sarah gaan samen aan de keukentafel zitten en praten een kwartiertje met elkaar. Christine komt naar buiten met Tim en Sarah. Hallo Mark zegt Christine, dit zijn Tim en Sarah. Zijn gaan vanavond voor je zorgen. En zij brengen ze naar bed. En morgenochtend ben ik er weer. Als Tim en Sarah vragen hebben kunnen ze mij altijd bellen. Tot morgen Mark. Tim en Sarah beginnen met iedereen langzaam uit de tuin mee te nemen naar binnen. We moeten allemaal handen wassen en zij doen dit met ons samen. Tim doet zeep op mijn handen, poetst mijn handen tegen elkaar, spoelt ze af. En daarna droogt hij mijn handen. Sarah neemt mij mee naar de badkamer voor luier controle. Ze doet mijn hansop open. Ik moet op het verschoningskussen gaan liggen en zij doet een schone luier bij mij aan. Daarna krijg ik mij zachtgele pyjama weer terug aan. Zo, jij bent al bijna klaar voor bed zegt ze. Hopelijk is dit je laatste luier voor vandaag. Ze brengt mij terug naar de huiskamer en gaat door met de andere bewoners. Het is een beetje onrustig en sommige staan voor het raam te drentelen. Een bewoner mompelt de hele tijd eten, eten. Dan gaat de voordeurbel en komt de geur van eten naar binnen. Tim en de bezorger brengen de pannen met eten naar de eettafel. De tafel is al gedekt en de borden staan klaar. Sarah doet de deur van de huiskamer open en alle bewoners stormen naar binnen om te gaan zitten. Ik ga op een gewone stoel zitten aan tafel. Die is nog vrij. Nee zegt Tim, kom maar hier en wijst op een kinderstoel. Hij maakt mij vast in de stoel met de gordels. Daarna wordt het eten opgeschept en roept iedereen smakelijk eten. Tim voert mij en een andere bewoner kleine schepjes. Het eten is heerlijk, iets van pasta met een lekkere saus. Het is maar goed dat ik een grote slab om heb want het gaat niet helemaal netjes. Na de pasta krijgen we nog vla toe. Ik heb al in heel wat dure restaurants gegeten maar eigenlijk is pasta met vla toch wel het lekkerste dat je kan krijgen.
Na het eten mogen we terug naar de huiskamer en gaat de televisie aan. We kijken met zijn allen naar Ben en Hollie. Tim blijft bij ons terwijl Sarah iedereen om de beurt meeneemt voor tandenpoetsen en gezicht wassen in de badkamer. Ze doet dan ook nog een controle van de luier. Gelukkig is alles goed. Tim brengt me later naar bed. Ik krijg weer een tabletje van hem om te slikken. En dan helpt hij mij in de slaapzak. Ik zie dat je wat last hebt van huiduitslag in je nek. Ik smeer daar even wat zalf op zegt hij. Hij loopt even de deur uit en komt terug met wat zalf, een paar handschoentjes en nog iets wits. De plastic handschoentjes doet hij aan. Deze zalf is moet niet op andere plekken komen. Daarom doe ik het even zo. Dan smeert hij mijn nek in. Ik wil er gelijk aan komen maar Tim doet mijn handen omlaag. Je mag er niet aankomen. Voor de zekerheid krijg je wanten aan. Hij doet om elke hand een dikke witte wand en maakt de sluiting dicht met klittenband. Dan staat hij recht overeind en kijkt naar mij. Ik heb nog steeds de neiging om mijn nek te wrijven. Voor alle zekerheid doe ik toch nog wat extra’s zegt Tim. Hij maakt mijn handen vast met een band naast mijn slaapzak. De band zit aan de zijkant van mijn bed. Ik kan mijn armen niet meer optillen of bij mijn hoofd brengen. Tim stopt de speen nog in mijn mond en legt de knuffel naast mij. Zo, nu mag je lekker slapen. Weltrusten Mark, droom zacht. Ik probeer nog uitgebreid om wat meer vrijheid te krijgen. Maar dat wil niet lukken. Ik lig vast op bed en kan niet draaien, omhoog komen of mijn neus krabben als ik jeuk heb. Voor mijn gevoel lig ik nog een eeuwigheid wakker maar plotseling is het ochtend.
Ik voel een hand op mijn schouder en hoor Christine zeggen. Goedemorgen Mark. Lekker geslapen? Ik wil nog niet wakker worden en houdt mijn ogen dicht. Wordt maar rustig wakker zegt ze, ik kom ietwat later bij je terug. Langzaam wordt ik wakker. Een paar minuten later ben ik echt wakker. Christine komt me nu losmaken uit mijn slaapzak. Eerst maakt ze mijn handen los en trekt ze de handschoenen uit. Dan maakt ze mijn slaapzak open. Even luiercontrole zegt ze en ritst de rits tussen mijn benen open. 50% vol zegt ze. Laten we eerst gaan ontbijten. Daarna gaan we douchen en schone kleren aandoen. Als ik sta voel ik dat mijn luier erg vol is met plas. Kan niet geloven dat dit pas 50% is. Moet plassen en voel het lopen zonder dat ik er controle over heb.
We eten pap vanochtend. Er zit wat lijnzaadolie in jouw pap Mark. Joanne helpt me met eten. Ik zit netjes vastgemaakt in mijn kinderstoel te wachten totdat zij mij een hapje geeft. Jij zal wel poepen vandaag zegt ze. Ik zal weer een lekkere grote luier bij je aandoen bij het aankleden. Dan kan die alles goed opvangen. Na het ontbijt wordt ik door Joanne geholpen in de badkamer. Ze doet mijn pyjama en luier uit. Voor mij voelt die zwaar aan maar Joanne knippert niet eens met haar ogen. Als ik bloot ben stuurt ze mij onder de douche. Even alles schoonmaken zegt ze. Ze doet een plastic schort voor. Ze pakt een washand en wast mijn gezicht. Daarna doet ze er zeep op en wast mijn rug en armen. Met een nieuwe portie zeep maakt ze mijn buik en plasser schoon. Daarna zijn mijn benen en billen aan de beurt. En ik mag nog een poosje onder de douche blijven staan om alles af te spoelen. Na het douchen wordt ik door haar afgedroogd. Ze wijst op het aankleedkussen. Kom maar weer liggen jongen. Er ligt al een luier voor mij klaar. Voordat ze die dicht plakt smeert ze alles in met wat vaseline. Even alles goed verzorgen en zacht maken zegt ze. Dat voelt toch goed aan. Daarna plakt ze de grote luier goed en stevig dicht. Christine komt net binnen stappen met mijn kleding. Mark, sorry maar ik heb alleen dames kleding in jouw maat. Is dat erg? Ze geeft een stapeltje aan Joanne. Nee antwoord ik, doe maar. Joanne helpt mij in mijn kleding. Eerst krijg ik een witte romper aan. Een normale uitvoering met sluiting in mijn kruis. En dan houdt Joanne mijn kleding omhoog. Oh, een kruippakje. Wat lief voor je. Het is een baby lichtgele overall met roze olifantjes en giraffes erop. Joanne helpt mij erin. Ik zie nu dat er verdikte stukken op zitten. Op de knieën, ellebogen, polsen zitten dikkere en donkergele vlakken. Dat is lekker zacht voor bij het kruipen zegt Joanne terwijl ze mijn rits dichtmaakt. Probeer zo maar uit in de huiskamer. Ze neemt me mee naar de huiskamer en daar mag ik lekker spelen met de anderen. We spelen met de poppen en met Duplo. En ik kan heerlijk kruipen over de grond zonder dat mijn knieën pijn doen.
Halverwege de ochtend komt Julia de huiskamer binnen. Hallo Mark zegt ze. Ze bukt en geeft me een kus op mijn wang. Ik kom je weer ophalen. Hoe vind je dat. Ik ben net bezig met een Duplo trein met een maatje dus reageer niet zoveel op Julia. Christine vraagt aan Julia, wil je koffie of thee? Julia wilt wel thee en ze gaan samen aan de tafel zitten. Hoe is het gegaan vraag Julia. Het ging super zegt Christine. Precies wat je ziet. Mark heeft het heel gezellig gehad met de andere bewoners. Lekker gespeeld, binnen en buiten. En de verzorging ging ook geweldig goed. Hij heeft alleen wat last van obstipatie. Heb hem vanochtend lijnzaadolie gegeven en dacht erover om hem anders een klysma of een darmspoeling te geven. Houdt dat in de gaten als hij weer thuis is. Want jij neemt hem weer mee naar huis vandaag? Ja zegt Julia. Dat is wel mijn plan. Hoezo kon hij nog langer blijven. Wat je wilt zegt Christine. Voor Susan en Alex doet ik alles. De kosten voor dit verblijf wil ik gerust vergoeden zegt Julia. Hoe kunnen we dat doen? Christine zegt, dat is natuurlijk niet nodig, dit was een noodsituatie. Maar normaal heb ik inderdaad de mogelijkheid dat mensen hier logeren en verzorgd worden. Er zijn ouders of familieleden die een poosje vrij nodig hebben en hun zoon of dochter hier voor een paar dagen brengen. Sommige bewoners wonen hier permanent. Sommige komen elke week een paar vaste dagen. En anderen komen flexibel als de familie dit wilt. En voor elke categorie geldt een dagvergoeding. Dan kan je ook nog kiezen tussen een normale verzorging. Dan moet je als familie zelf kleding meegeven voor de dagen dat Mark hier is. En dan geven wij de vieze kleding aan het einde mee terug. Of een full service verzorging. Dan zorgen wij voor alle kleding, luiers en de was. De meeste mensen kiezen voor de laatste categorie. En de kosten voor dit alles, dus verblijf, verzorging, medicijnen, eten en drinken is € 425 per dag. En voor de full service variant is het € 455 per dag. Het is dus niet voor iedereen weggelegd. Maar voor die prijs bieden wij wel de best persoonlijke zorg aan iedereen die hier verblijft.
Wat een duidelijke uitleg, zegt Julia. Dus als ik de komende weken nog oppas wil voor Mark, kan ik gewoon bellen en een plaats reserveren. Ja zegt Christine. Het verblijf is wel altijd voor minimaal 3 dagen in een flexibel contract. Of 2 dagen als dit op regelmatige basis is, bijvoorbeeld elke week of elke 2 weken.
De thee is op en Susan en Julia zitten af te ronden. Je kan Mark zo meenemen. Zijn eigen kleding is nog bij de wasserette. Die moet nog terugkomen. En deze kleding mag je later terug geven. Hij mist alleen net ons uitje dat we morgen gaan maken met de bewoners. Oh zegt Julia, wat is dat dan? We gaan morgen naar een zorgboerderij in Putten. Daar gaan we bij alle dieren kijken. En daarna gaan we met paard en wagen het strand op voor een rondrit. Het wordt afgesloten met een high tea in de boerderij. Dus we hebben er allemaal zin in. Zal ik Mark hier nog een dagje laten, vraagt Julia. Dan kan hij mee met dit uitje. Maar ik wil wel het normale tarief betalen voor alle dagen. Daar sta ik op. Ja natuurlijk kan dat zegt Christine. Er is nog ruimte voor een extra persoon. Mark kan nog gerust blijven. We zijn morgen nogal laat thuis. Dan haal je hem over 2 dagen op? Ja zegt Julia, dat is een goed plan. En zo mocht ik door blijven spelen met de Duplo en nog een paar dagen extra blijven.
---------------------------------
’s-Morgens wordt ik wakker gepord door Julia. Mark. Mark. Wakker worden. Draai even Mark. Dan kan ik je bed open maken. Half slapend draai ik op mijn buik. Draai maar even door zegt Julia. Een beetje verder op het bed. Als ik voldoende gedraaid bent laat zij het rek aan de voorkant zakken en kan ik uit bed stappen. Ga je mee zegt ze. Dan gaan we eerst ontbijten. Ik loop half slaapdronken achter haar aan en loop naar de eettafel. Julia verteld aan Susan. Het is maar goed dat hij zo’n veilig bed heeft. Anders was hij er weer uitgevallen. Mark lag helemaal tegen het voorste rek aan te slapen. Zelfs met rek was ik bang dat hij eruit zou vallen.
Tijdens het ontbijt zegt Susan, zullen we naar de kinderboerderij gaan jongens. Mogen jullie in de bakfiets zitten. Alex gilt van enthousiasme. Mij klinkt het ook wel leuk. Voor het ontbijt krijgen we havermout met wat gele olie. Susan helpt mij na het ontbijt met aankleden. Ik krijg natuurlijk een schone luier aan. Voor de zekerheid doe ik een plastic onderbroek bij je aan zegt ze. Daaroverheen komt een romper. Dit is een uitvoering met lange mouwen maar gewoon met drukknoopjes in het kruis. En dan de spijker tuinbroek die we bij Marije hebben gekocht. Susan maakt de rits en het klittenband dicht. Ik kijk in de grote spiegel en het ziet er leuk uit. Van de luier is niets te zien door de strakke romper. En de jeans tuinbroek is ook erg stoer. Doordat de tuinbroek geen mouwen heeft komt mijn grijze romper er leuk onderuit. De voorkant is stoer. Hij sluit hoger dan een normale tuinbroek. Als ik probeer om zover mogelijk te draaien en op mijn rug te kijken, zie ik de ritssluiting niet zitten. Terwijl Alex wordt aangekleed blijf ik in de spiegel kijken naar mijn tuinbroek. Het valt mij op dat hij een vrij dikke band om de middel heeft. Alsof er een canvas riem in de broek zit. Ik laat mijn hand er langs gaan en voel dan half verborgen in de stof een ring zitten. Het is niet zichtbaar doordat er een stukje spijkerstof overheen valt. Maar als je dat opzij doet, zie je de ring zitten. Als ik verder voel, vind ik nog meer ringen in de stof. De eerste zit links in mijn zij. Een andere is rechts in mijn zij. En 3 ringen zitten in de band tussen die buitenste twee. Hiervan zit de middelste recht voor mijn navel. Als ik op mijn rug probeer te voelen, voel ik daar ook iets. Waarvoor zijn deze ringen vraag ik aan Susan. Susan kijkt kort. Weet niet, kan wel in de brief kijken die bij deze broek zit. Maar zullen we eerst naar buiten gaan.
Alex krijgt ook een schone luier, romper en tuinbroek aan. Maar dan een tuinbroek met smalle banden over de schouders zoals je deze vaker ziet bij kinderen of vrouwen.
Julia heeft een rugtas ingepakt voor Susan en zwaait ons uit. We gaan zonder Julia op stap, alleen Susan, Alex en ik. We volgen Susan naar de garage. Daar staat haar bakfiets. Het is een lekker breed model. Het staat stabiel op 3 wielen. Ze maakt de stekker van de stroom los. De accu van de fiets is opgeladen. Alex en ik mogen in de bak stappen. In de bak is een bankje met riempjes eraan vast. We gaan naast elkaar zitten op het bankje in de fiets. Ik ben niet zo groot, het past ruim. Susan buigt over de rand heen en maakt Alex vast met een tuigje. Dit tuigje is bestaat uit 2 heupgordels en 2 schouderbanden. En in het midden gaat het vast in een centrale sluiting. Net als bij een autostoel. Na Alex wordt ook ik vastgemaakt. De rugtas zet ze voorin de bak en we gaan op weg.
We rijden door de polders van Noord-Holland. We zien veel schapen en lammetjes. Landbouwgrond met allerlei gewassen erop. En in de verte de duinen. We hebben dikke pret met rondkijken en alles te benoemen. We reiden langs een wei met paarden en veulens. Wat is er mooier dan dat. We stoppen bij de kinderboerderij. Hier maakt Susan onze riempjes los en mogen we uitstappen. Ze maakt de fiets met een dik kabelslot vast aan een boom. Dan pakt zij de rugtas en wel lopen de boerderij in. Het maakt helemaal het kind in mij los. Samen met Alex kijken we bij de konijnen, de kippen. Gaan in de geitenwei en aaien alle schapen die willen. Daarna wilt Alex naar de speeltuin en gaan we eindeloos samen op een grote familieschommel. Op de schommel zit ook een andere jongen. Die heeft een mooi superman pak aan. Het superman pak is erg leuk. Als ik goed kijk zie ik dat deze ook een rugsluiting heeft. De jongen kijkt een beetje angstig naar zijn vader die verderop op een bankje zit. Die vader is met boze stem op een broertje aan het mopperen. Ik zie dat de jongen iets wilt van zijn vader maar niet durft te vragen. En dan zie ik dat de jongen in zijn broek plast. Alles bij hem wordt nat en de plas loopt van de schommel af. De jongen kijkt beteuterd en loopt met het natte superman pak aan naar zijn vader. Deze moppert en gaat mijn zijn zonen de speeltuin uit. De schommel laat hij onder de plas achter.
Wij spelen heerlijk verder. Susan zit aan tafel met een andere vrouw te praten. Ze zitten samen aan de koffie. Als ik dichterbij kom vertelt Susan mij dat dit haar zus is Christine. Christine is samen met 2 andere vrouwen. En ze begeleiden een aantal bewoners van een zorgwoning. Susan vertelt dat Christine teamleider is bij deze zorgwoning. En Christine vult aan dat deze nieuw is en hoe trots ze is op deze mooie locatie voor deze bewoners. Ze wijst in de richting van een oud vrijstaand herenhuis dat naast de kinderboerderij staat. Het ziet er mooi opgeknapt uit.
Rond lunchtijd roept Susan ons. Kom jongens, we gaan naar huis. Tijd voor middageten. Christine zegt, jullie mogen anders wel bij ons lunchen. Wij gaan ook net naar huis voor het middageten. Kan je gelijk ons nieuwe mooie woning zien. Susan zegt, dat is reuze aardig. Maar zo te ruiken moet ik Mark verschonen. En ik wil je niet tot last zijn. Christine reageert, dat is zeker geen probleem. Wij hebben een hele kamer vol met nieuwe luiers. En een geweldige badkamer om het in te doen. We lopen als groep naar de woning en gaan via de voordeur naar binnen. Christine zegt tegen haar collega, Joanne neem jij Susan en Mark even mee naar de badkamer. Laat ze even zien waar de luiers liggen. En verschoon Luke ook even. Kan je dat doen? Joanne gaat ons voor. Naast de badkamer is een grote kast. Even kijken voor de goede maat zegt ze. Ze doet de kast open en er staan eindeloos veel pakken met luiers in. Je bent niet zo groot Mark, zal een kleine maat voor je pakken. Hier is een mooie. Ze pakt een kleine maar wel erg dikke luier uit de kast en geeft die aan Susan. En dan loopt ze ons voor de badkamer in.
De badkamer is vrij groot. Er zijn een aantal wastafels in, 2 inloopdouches met een muurtje ertussen. Eén bad. En 2 verschoningstafels. Susan maakt de rits van mijn broek los en trekt die naar beneden. Daarna doet ze de romper bij mij uit. Ik sta in mijn luier met plastic onderbroek in de badkamer. Oeps, je luier is helemaal doorgelopen zegt Susan. Maar goed dat je een plastic onderbroek aanhad. Joanne kijkt ook, anders douche je hem toch even. Dan hoef je niet zoveel te poetsen. Ze sturen mij de inloopdouche in en Susan trekt mijn plastic onderbroek en luier bij mij uit. Onder de douche spoelt alle poep en andere vuiligheid weg.
Moet ik het even afmaken vraagt Joanne? Dan kan jij terug naar Christine en je zoon Alex. Dat is aardig zegt Susan. Is dat niet bezwaarlijk? Nee, natuurlijk niet zegt Joanne. Ik ben hier toch bezig met Luke. Luke was net de badkamer ingebracht door de andere collega. Susan gaat weg en Joanne gaat aan de slag met Luke. Blijf jij even onder de douche staan Mark. Ik kom er zo aan. Luke gaat op de verschoningstafel liggen met zijn kleren aan. Joanne maakt een rits in zijn broekspijpen open en maakt zo ruimte om zijn luier te verschonen. Ik kan het niet goed zien, zie alleen op de rug van Joanne dat ze ermee bezig is. Als laatste maakt zij de rits weer dicht en stuurt Luke naar de eettafel. Daarna roept ze mij. Kom maar Mark, dan zal ik je afdrogen. Ik loop nat naar haar toe en ze droogt mij vlug af. Van boven naar beneden wordt alles goed gepoetst en afgedroogd. Dan moet ik op de verschoningstafel gaan liggen en plakt ze de luier van de instelling bij mij om. Zo, bijna klaar zegt ze. Ze pakt mijn kleren van een stoel en helpt me weer met aankleden. Wat ziet dit er mooi uit zegt ze. Als we klaar zijn lopen we samen naar de eettafel.
De rest zit al te eten. Het is een grote tafel vol met brood, broodbeleg en voor de gezelligheid staat er bloemen. Om de tafel zitten de medewerkers en bewoners. Ga maar zitten zegt Joanne. Deze stoel is voor jou, er staat een grote houten kinderstoel. Als ik erop zit maakt Joanne een band om mijn heupen en tussen mijn benen vast zodat ik niet kan wegzakken. Daarna knoopt ze een slab bij me om. Wat wil je op je boterham Mark vraagt ze. Is jam goed en ze houdt een pot jam omhoog. Ik knik ja en zij maakt de boterham voor mij klaar. De boterham gaat in kleine stukjes en ze voert mij hapjes daarvan. Christine geeft een tuitbeker aan Joanne. Dit is zijn melk zegt ze. Als ik mijn mond heb leeg gegeten, krijg ik de tuitbeker met melk om te drinken. Joanne poetst geregeld mijn kin schoon als ik wat mors.
De rondleiding heb ik helaas gemist. Susan heeft het huis bekeken terwijl ik onder de douche stond begrijp ik uit hun gesprekken.
Na het eten nemen we afscheidt. Susan zegt, het wordt tijd dat ik de jongens naar bed ga brengen. En dat Mark zijn medicijnen krijgt. Dan moet je echt naar huis antwoord Christine. Voor Mark heb ik nog wel een bed. En zat medicijnen. Maar voor Alex heb ik niets om te slapen. Christine gaat ons voor naar de voordeur. Ik zie nu dat die aan de binnenkant op slot zit, ze moet hem van slot doen voordat we de deur uitkunnen. Daarna wuift ze ons uit bij de voordeur. We lopen het kleine stukje terug naar de fiets als het ongeluk toeslaat. Op de hoek staat een auto geparkeerd. Net als we erlangs lopen, gooit de bijrijder de deur met vaart open. Alex wordt door de deur gelanceerd en vliegt de stoep over. Hij struikelt over een losliggende stoeptegel en valt ongelukkig met zijn hoofd op een paaltje. Alex is meteen uit en ligt roerloos op de stoep. Susan schreeuwt het uit van paniek. Christine ziet het van een afstandje gebeuren en komt snel aangerend. Alex ligt bewusteloos op de grond en beweegt niet. Christine pakt direct haar gsm en belt 112. Er wordt advies gegeven en er wordt een ambulance gestuurd. Na een minuut, die aanvoelt als een half uur, komt Alex weer bij. Hij huilt hard en roept om zijn moeder. Er komen meer mensen bij kijken wat er gebeurt. Joanne komt ook uit het huis. Kan ik wat voor je doen vraagt ze aan Christine. Christine zegt, zorg jij maar voor de bewoners binnen. Ik blijf hierbij. Er komt ze een ambulance aan, die is onderweg. Kan jij anders Mark meenemen naar binnen? En even op hem letten. Joanne pakt mijn arm mee en trekt mij met zachte dwang mee het huis in. Ze leidt mij naar de huiskamer en laat me zitten op een grote leunstoel. De huiskamer is al grotendeels leeg. Ik vermoed dat anderen op hun bed liggen voor een middagdutje. Ik ben erg geschrokken door wat er gebeurt is en kan niet rustig zitten maar ga voor het raam staan. Er komt een ambulance aan maar ik kan eigenlijk niets zien. Ik blijf ijsberen voor het raam. Een kwartiertje later vertrekt de ambulance met Alex. Ik zie Susan ook achterin stappen. Christine komt naar binnen praat even zacht met Joanne. Dan komt ze naar mij. Mark, Alex is uit voorzorg naar het ziekenhuis. Het gaat goed met hem maar de dokters willen toch wel naar hem kijken. Susan is met hem mee. En jij mag dan even hier blijven totdat Susan weer terug is. Mogelijk is dat vanmiddag. Maar het kan ook morgen zijn. Begrijp je dat? Wij gaan goed voor je zorgen. Joanne, wil jij Mark wat medicijnen geven en naar bed brengen. Hij is erg geschrokken, geef hem maar dit. En ze geeft een tabletje in verpakking aan Joanne. En leg hem maar te slapen in de observatiekamer.
Joanne geeft mij een bekertje water en een tabletje. Slik deze maar even door. Dan neemt ze mij mee naar een kamer net voorbij de huiskamer. Eerst doen we even je pyjama aan. Ze helpt mij uit de spijker tuinbroek en romper. En dan geeft ze mij een zacht geel gestreept pyjamapak aan. Net als de pyjama’s bij Susan is dit één geheel met rugsluiting. Alleen heeft deze ook een rits in de broekspijpen. De andere collega heeft snel de het bed klaargemaakt en er ligt een schone slaapzak open voor mij klaar. Bij het instappen zie ik dat de slaapzak met banden vastligt aan het bed. Joanne maakt de rits van mijn slaapzak dicht en doet een slotje aan het einde. Wil je een speen Mark vraagt ze. Ik krijg een speen en een hondjesknuffel van haar. Speciaal voor jou omdat je bij ons komt logeren zegt ze. En dan laat ze mij achter in de kamer. Ik vind het niet prettig. Ik kan niet naar mijn buik draaien in de slaapzak. Kan eigenlijk vrij weinig doen merk ik doordat ik vast lig. Maar het tabletje begint te werken en al snel val ik in slaap.
Wat later wordt ik wakker gemaakt door Christine. Hallo Mark, lekker geslapen? Goed nieuws over Alex. Hij heeft niets bijzonders, alleen een bult op zijn hoofd. Susan moet nog wel even met hem in het ziekenhuis blijven. Ze kan je vandaag niet ophalen. Vannacht mag je nog bij ons blijven slapen. En morgen vraag ik. Christine antwoord afwijkend. Laten we dat morgen even bekijken. We moeten even zien hoe het met Alex en Susan gaat. Maar wij zullen extra goed voor je zorgen. Ze maakt mijn slaapzak open en ik mag opstaan.
Wil jij in pyjama blijven of wil je liever je kleren aandoen vraagt Christine? Ik heb het nogal warm zeg ik. Heb je ook iets koelers voor mij. Ja natuurlijk zegt Christine. Ik zal even wat voor je pakken. Ze komt 2 minuten later terug met een zacht roze korte hansop. Sorry, in jouw maat heb ik alleen wat meisjes kleding. Onze mannen zijn wat groter. Ze helpt mij uit de pyjama en in de korte hansop. We gaan naar de eettafel en ik mag weer op een kinderstoel gaan zitten. Joanne doet een slab bij mij om. Ik heb een fruithapje voor je. En ze lepelt met een plastic kinderlepel een prakje van banaan, appel en kiwi bij mij naar binnen. Daarna krijg ik een tuitbeker met limonade. Als het eten en drinken op is, mag ik weer opstaan. Nog even een luiercontrole zegt Joanne. Ze voelt met haar hand aan de voorkant en achterkant van mijn luier. Dat voelt nog prima aan. En ik ruik ook niets. Laten we naar buiten gaan. Ik loop aan haar hand de tuin in. In de tuin staat een grote schommel met een soort mand eronder. En wat ander speelgoed. De schommel is vrij. Wil je schommelen vraag Joanne en ik knik ja. Ze brengt me naar de schommel en helpt mij met instappen. Als ik op de schommel zit of eigenlijk lig, want zo groot is die, geeft Joanne een zachte duw. Het is heerlijk om zo te schommelen.
Als ik een poosje lig komt er een man binnen. Hallo Tim zegt Joanne. Jij bent al vroeg voor je avonddienst. Ze kletsen een poosje samen en Joanne vertelt over mij. Dan komt er nog een jonge vrouw binnen die Sarah heet. Christine, Joanne, Tim en Sarah gaan samen aan de keukentafel zitten en praten een kwartiertje met elkaar. Christine komt naar buiten met Tim en Sarah. Hallo Mark zegt Christine, dit zijn Tim en Sarah. Zijn gaan vanavond voor je zorgen. En zij brengen ze naar bed. En morgenochtend ben ik er weer. Als Tim en Sarah vragen hebben kunnen ze mij altijd bellen. Tot morgen Mark. Tim en Sarah beginnen met iedereen langzaam uit de tuin mee te nemen naar binnen. We moeten allemaal handen wassen en zij doen dit met ons samen. Tim doet zeep op mijn handen, poetst mijn handen tegen elkaar, spoelt ze af. En daarna droogt hij mijn handen. Sarah neemt mij mee naar de badkamer voor luier controle. Ze doet mijn hansop open. Ik moet op het verschoningskussen gaan liggen en zij doet een schone luier bij mij aan. Daarna krijg ik mij zachtgele pyjama weer terug aan. Zo, jij bent al bijna klaar voor bed zegt ze. Hopelijk is dit je laatste luier voor vandaag. Ze brengt mij terug naar de huiskamer en gaat door met de andere bewoners. Het is een beetje onrustig en sommige staan voor het raam te drentelen. Een bewoner mompelt de hele tijd eten, eten. Dan gaat de voordeurbel en komt de geur van eten naar binnen. Tim en de bezorger brengen de pannen met eten naar de eettafel. De tafel is al gedekt en de borden staan klaar. Sarah doet de deur van de huiskamer open en alle bewoners stormen naar binnen om te gaan zitten. Ik ga op een gewone stoel zitten aan tafel. Die is nog vrij. Nee zegt Tim, kom maar hier en wijst op een kinderstoel. Hij maakt mij vast in de stoel met de gordels. Daarna wordt het eten opgeschept en roept iedereen smakelijk eten. Tim voert mij en een andere bewoner kleine schepjes. Het eten is heerlijk, iets van pasta met een lekkere saus. Het is maar goed dat ik een grote slab om heb want het gaat niet helemaal netjes. Na de pasta krijgen we nog vla toe. Ik heb al in heel wat dure restaurants gegeten maar eigenlijk is pasta met vla toch wel het lekkerste dat je kan krijgen.
Na het eten mogen we terug naar de huiskamer en gaat de televisie aan. We kijken met zijn allen naar Ben en Hollie. Tim blijft bij ons terwijl Sarah iedereen om de beurt meeneemt voor tandenpoetsen en gezicht wassen in de badkamer. Ze doet dan ook nog een controle van de luier. Gelukkig is alles goed. Tim brengt me later naar bed. Ik krijg weer een tabletje van hem om te slikken. En dan helpt hij mij in de slaapzak. Ik zie dat je wat last hebt van huiduitslag in je nek. Ik smeer daar even wat zalf op zegt hij. Hij loopt even de deur uit en komt terug met wat zalf, een paar handschoentjes en nog iets wits. De plastic handschoentjes doet hij aan. Deze zalf is moet niet op andere plekken komen. Daarom doe ik het even zo. Dan smeert hij mijn nek in. Ik wil er gelijk aan komen maar Tim doet mijn handen omlaag. Je mag er niet aankomen. Voor de zekerheid krijg je wanten aan. Hij doet om elke hand een dikke witte wand en maakt de sluiting dicht met klittenband. Dan staat hij recht overeind en kijkt naar mij. Ik heb nog steeds de neiging om mijn nek te wrijven. Voor alle zekerheid doe ik toch nog wat extra’s zegt Tim. Hij maakt mijn handen vast met een band naast mijn slaapzak. De band zit aan de zijkant van mijn bed. Ik kan mijn armen niet meer optillen of bij mijn hoofd brengen. Tim stopt de speen nog in mijn mond en legt de knuffel naast mij. Zo, nu mag je lekker slapen. Weltrusten Mark, droom zacht. Ik probeer nog uitgebreid om wat meer vrijheid te krijgen. Maar dat wil niet lukken. Ik lig vast op bed en kan niet draaien, omhoog komen of mijn neus krabben als ik jeuk heb. Voor mijn gevoel lig ik nog een eeuwigheid wakker maar plotseling is het ochtend.
Ik voel een hand op mijn schouder en hoor Christine zeggen. Goedemorgen Mark. Lekker geslapen? Ik wil nog niet wakker worden en houdt mijn ogen dicht. Wordt maar rustig wakker zegt ze, ik kom ietwat later bij je terug. Langzaam wordt ik wakker. Een paar minuten later ben ik echt wakker. Christine komt me nu losmaken uit mijn slaapzak. Eerst maakt ze mijn handen los en trekt ze de handschoenen uit. Dan maakt ze mijn slaapzak open. Even luiercontrole zegt ze en ritst de rits tussen mijn benen open. 50% vol zegt ze. Laten we eerst gaan ontbijten. Daarna gaan we douchen en schone kleren aandoen. Als ik sta voel ik dat mijn luier erg vol is met plas. Kan niet geloven dat dit pas 50% is. Moet plassen en voel het lopen zonder dat ik er controle over heb.
We eten pap vanochtend. Er zit wat lijnzaadolie in jouw pap Mark. Joanne helpt me met eten. Ik zit netjes vastgemaakt in mijn kinderstoel te wachten totdat zij mij een hapje geeft. Jij zal wel poepen vandaag zegt ze. Ik zal weer een lekkere grote luier bij je aandoen bij het aankleden. Dan kan die alles goed opvangen. Na het ontbijt wordt ik door Joanne geholpen in de badkamer. Ze doet mijn pyjama en luier uit. Voor mij voelt die zwaar aan maar Joanne knippert niet eens met haar ogen. Als ik bloot ben stuurt ze mij onder de douche. Even alles schoonmaken zegt ze. Ze doet een plastic schort voor. Ze pakt een washand en wast mijn gezicht. Daarna doet ze er zeep op en wast mijn rug en armen. Met een nieuwe portie zeep maakt ze mijn buik en plasser schoon. Daarna zijn mijn benen en billen aan de beurt. En ik mag nog een poosje onder de douche blijven staan om alles af te spoelen. Na het douchen wordt ik door haar afgedroogd. Ze wijst op het aankleedkussen. Kom maar weer liggen jongen. Er ligt al een luier voor mij klaar. Voordat ze die dicht plakt smeert ze alles in met wat vaseline. Even alles goed verzorgen en zacht maken zegt ze. Dat voelt toch goed aan. Daarna plakt ze de grote luier goed en stevig dicht. Christine komt net binnen stappen met mijn kleding. Mark, sorry maar ik heb alleen dames kleding in jouw maat. Is dat erg? Ze geeft een stapeltje aan Joanne. Nee antwoord ik, doe maar. Joanne helpt mij in mijn kleding. Eerst krijg ik een witte romper aan. Een normale uitvoering met sluiting in mijn kruis. En dan houdt Joanne mijn kleding omhoog. Oh, een kruippakje. Wat lief voor je. Het is een baby lichtgele overall met roze olifantjes en giraffes erop. Joanne helpt mij erin. Ik zie nu dat er verdikte stukken op zitten. Op de knieën, ellebogen, polsen zitten dikkere en donkergele vlakken. Dat is lekker zacht voor bij het kruipen zegt Joanne terwijl ze mijn rits dichtmaakt. Probeer zo maar uit in de huiskamer. Ze neemt me mee naar de huiskamer en daar mag ik lekker spelen met de anderen. We spelen met de poppen en met Duplo. En ik kan heerlijk kruipen over de grond zonder dat mijn knieën pijn doen.
Halverwege de ochtend komt Julia de huiskamer binnen. Hallo Mark zegt ze. Ze bukt en geeft me een kus op mijn wang. Ik kom je weer ophalen. Hoe vind je dat. Ik ben net bezig met een Duplo trein met een maatje dus reageer niet zoveel op Julia. Christine vraagt aan Julia, wil je koffie of thee? Julia wilt wel thee en ze gaan samen aan de tafel zitten. Hoe is het gegaan vraag Julia. Het ging super zegt Christine. Precies wat je ziet. Mark heeft het heel gezellig gehad met de andere bewoners. Lekker gespeeld, binnen en buiten. En de verzorging ging ook geweldig goed. Hij heeft alleen wat last van obstipatie. Heb hem vanochtend lijnzaadolie gegeven en dacht erover om hem anders een klysma of een darmspoeling te geven. Houdt dat in de gaten als hij weer thuis is. Want jij neemt hem weer mee naar huis vandaag? Ja zegt Julia. Dat is wel mijn plan. Hoezo kon hij nog langer blijven. Wat je wilt zegt Christine. Voor Susan en Alex doet ik alles. De kosten voor dit verblijf wil ik gerust vergoeden zegt Julia. Hoe kunnen we dat doen? Christine zegt, dat is natuurlijk niet nodig, dit was een noodsituatie. Maar normaal heb ik inderdaad de mogelijkheid dat mensen hier logeren en verzorgd worden. Er zijn ouders of familieleden die een poosje vrij nodig hebben en hun zoon of dochter hier voor een paar dagen brengen. Sommige bewoners wonen hier permanent. Sommige komen elke week een paar vaste dagen. En anderen komen flexibel als de familie dit wilt. En voor elke categorie geldt een dagvergoeding. Dan kan je ook nog kiezen tussen een normale verzorging. Dan moet je als familie zelf kleding meegeven voor de dagen dat Mark hier is. En dan geven wij de vieze kleding aan het einde mee terug. Of een full service verzorging. Dan zorgen wij voor alle kleding, luiers en de was. De meeste mensen kiezen voor de laatste categorie. En de kosten voor dit alles, dus verblijf, verzorging, medicijnen, eten en drinken is € 425 per dag. En voor de full service variant is het € 455 per dag. Het is dus niet voor iedereen weggelegd. Maar voor die prijs bieden wij wel de best persoonlijke zorg aan iedereen die hier verblijft.
Wat een duidelijke uitleg, zegt Julia. Dus als ik de komende weken nog oppas wil voor Mark, kan ik gewoon bellen en een plaats reserveren. Ja zegt Christine. Het verblijf is wel altijd voor minimaal 3 dagen in een flexibel contract. Of 2 dagen als dit op regelmatige basis is, bijvoorbeeld elke week of elke 2 weken.
De thee is op en Susan en Julia zitten af te ronden. Je kan Mark zo meenemen. Zijn eigen kleding is nog bij de wasserette. Die moet nog terugkomen. En deze kleding mag je later terug geven. Hij mist alleen net ons uitje dat we morgen gaan maken met de bewoners. Oh zegt Julia, wat is dat dan? We gaan morgen naar een zorgboerderij in Putten. Daar gaan we bij alle dieren kijken. En daarna gaan we met paard en wagen het strand op voor een rondrit. Het wordt afgesloten met een high tea in de boerderij. Dus we hebben er allemaal zin in. Zal ik Mark hier nog een dagje laten, vraagt Julia. Dan kan hij mee met dit uitje. Maar ik wil wel het normale tarief betalen voor alle dagen. Daar sta ik op. Ja natuurlijk kan dat zegt Christine. Er is nog ruimte voor een extra persoon. Mark kan nog gerust blijven. We zijn morgen nogal laat thuis. Dan haal je hem over 2 dagen op? Ja zegt Julia, dat is een goed plan. En zo mocht ik door blijven spelen met de Duplo en nog een paar dagen extra blijven.
slaaf.johannes
Superlid
luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
GEWELDIG HOOFDSTUK
Na de lunch brengt Joanne mij naar bed. Ze verteld, voor de zekerheid krijg je nu een darmspoeling. Heb je dat wel eens eerder gehad vraagt ze. Ik schud nee. Ik zal je uitleggen wat er gaat gebeuren. Je mag zo op je zij gaan liggen. Ze pakt een slangetje. Het lijkt op een catheter. Dit slangetje schuif ik dan in je anus. Of poepgangetje om het simpel te zeggen. Aan de kop zit een klein ballontje. Dat blaas ik een klein beetje op met water waardoor deze blijft zitten in je gaatje. Daar voel je bijna niets van. En dan blijf je op je zij liggen. En ik laat er dan een zak met water in lopen. En terwijl jij slaap, loopt je darm weer leeg. En alle poep die er zit spoelt mee naar buiten. Zo je luier in. Je krijgt zo ook een nieuwe extra dikke luier om. Dat heet een Tena Ultima. Die is supergoed. Mocht die niet dik genoeg zijn, dan is het niet erg. We kunnen alles weer schoonmaken. Is het duidelijk? Ik knik ja.
Ze doet mijn kruippak uit. En maakt mijn luier los. Ik moet op bed gaan liggen en daar ligt een Tena Ultima klaar. Die plakt ze nog niet dicht. Ik moet op mijn linkerzij gaan liggen. Joanne doet plastic handschoenen aan en zegt. Ondertussen roept ze Christine, kan je even helpen.
Ontspan maar even. Hier voel je bijna niets van. Ik doe eerst wat vaseline in je gaatje. Ik voel haar vinger naar binnen gaan en even rond wrijven. En dan nu het slangetje. Ik voel inderdaad bijna niets hiervan. Joanne zegt, hij zit Christine. Blaas het ballonnetje maar op. Joanne vertelt, Christine heeft nu het water in het ballonnetje gedaan. Dus we zijn bijna klaar. Kom maar even op je rug liggen. Als ik lig maakt Joanne de luier dicht. En terug op je zij. Ik draai weer terug. Voor de zekerheid leggen we je even in de goede positie. Ik voel dat Joanne en Christine samen een aantal riemen over mij heen trekken. Er gaat één over mijn middel en die wordt goed vastgemaakt. Daar zitten 2 extra riemen aan waardoor ik alleen op mijn zij kan liggen. Ook mijn voeten worden aan de onderkant van het bed vastgemaakt. En als laatste maken zij mijn beide handen vast aan de linkerkant van het bed. Zo lig je veilig in de goede positie zegt Christine. Ik haal even het spoelwater. Ze komt even later terug met een hele grote zak. Die hangt ze aan een haak boven het bed. Dat is 2 liter zegt ze. Daarmee krijgen we je darmen wel leeg. Ze draait een kraantje open en het begint te stromen. Joanne legt een deken over mij heen die me bedekt. En ik krijg nog een speen. Tot laters zegt Joanne en ze lopen de kamer uit. Mijn buik en darmen borrelen aan alle kanten. Ik voel mij al vrij snel opgeblazen. Maar kan er niets aan veranderen en blijf stil liggen.
Na een poosje komt Joanne binnen. De zak is leeg zegt ze. We gaan door naar de volgende stap. Laten we eerst naar de rug draaien. En ze maakt wat riemen los en legt mij op mijn rug. Daarna gaan ze weer vast. En nu het slangetje eruit. Ze zet een injectiespuit op de slang en zuigt het ballonnetje leeg. En dan trekt ze aan de slang. Ik voel hem trekken in de luier en al snel heeft ze een bruine slang in haar handen. Klaar, de rest moet je zelf doen.
Door de borrelende darmen kan ik niet slapen. Ik voel mijn buik bewegen en hij doet pijn. Blijkbaar is elke centimeter darm van mijn actief en probeert alles wat erin zit eruit te persen. Ik denk terug aan de afgelopen maanden. Wat een verschil met vandaag. Een paar maanden geleden was ik nog de grote baas van mijn eigen bedrijf. Er werkte op dat moment 85 mensen voor mij. En het was een succes. We bereikte goede dingen en de omzet steeg bijna elke maand. Ik was goed voor mijn mensen maar verwachte wel dat ze hard voor mij werkten. Dat deed ik zelf ook, ik zat dag en nacht op mijn bedrijf. En als iemand voor 6 uur ’s-middags naar huis ging, dan zei ik er wat van. Of als een medewerker teveel lanterfantte of eindeloos naar de wc ging, konden ze ook beter een andere baas zoeken. Na de verkoop werd mijn lol op het werk al snel minder. Ben blij dat die fase nu helemaal voorbij is. Een paar weken geleden heb ik mijn laatste handtekeningen gezet, het geld is binnen en hoef nooit meer te werken.
Het zetten van die handtekeningen was leuk maar liep wat pijnlijk af. Julia vertelde dat mijn accountant Chantal had gebeld. De papieren waren voorbereidt. Als ik wilde kon ik op het accountantskantoor komen en mijn handtekening zetten onder het contract. Chantal had een afspraak gemaakt voor donderdagochtend een paar weken geleden. En de advocaat Marcel en mijn bankier Hendrik-Jan zouden er ook bij zijn. Omdat ik lag te slapen had Julia alles afgesproken met Chantal, ik hoorde het pas na mijn middagdutje.
Julia vertelde dit goede nieuws over het afronden van het contract aan mij en Susan. Laten we morgenochtend eerst naar ons appartement rijden zij Julia. Dan kan jij een mooi pak met colbert en stropdas aandoen voor deze belangrijke gebeurtenis. En ik zal een mooie jurk aandoen. Dan ziet wij er piekfijn uit hiervoor.
De volgende ochtend wordt ik gewekt door Julia. Na het ontbijt helpt ze mij met aankleden. Ga maar even liggen zegt ze, dan krijg je een luier aan. Wat zeg ik, moet ik met luier aan naar deze afspraak. Dat ga ik niet doen. Julia zegt, doe maar wel. Anders plas je mogelijk in je broek dan schamen wij ons dood. Die luier ziet echt niemand, dat beloof ik. Ze plakt snel een luier om en pakt een romper voor mij. Deze witte romper heeft kort mouwen, korte pijpjes en rugsluiting. Dit valt toch op zeg ik, dit zien mensen toch zitten. Doe maar aan zegt ze. Als we klaar zijn ziet dit eruit als een normaal ondershirt. Ze helpt mij in de romper en maakt de rits dicht. Dan geeft ze mij een spijkerbroek en polo shirt om aan te trekken. Als ik ben aangekleed kijk ik in de spiegel. Ze heeft gelijk, je ziet er niets van.
We vertrekken met de auto van Susan. Kunnen we niet mijn BMW nemen vraag ik. Julia zegt, ik leen liever deze. Je BMW vind ik niet lekker rijden. En deze Volvo heeft veel meer ruimte. Vandaag mag ik wel voorin zitten op de passagiersstoel. Julia rijd vlot naar Amsterdam, naar ons appartement. Met de lift gaan we naar boven. We komen wel wat andere mensen tegen dus ik ben blij dat er niets te zien is van mijn luier. In het appartement aangekomen voelt het heel kaal. Het valt mij op dat er een aantal foto’s weg zijn. We lopen de slaapkamer in en Julia opent de inloop kledingkast. Haar deel van de kast is bijna leeg. Waar is al je kleding vraag ik? Julia zegt, dat heb ik mee genomen naar Susan. Dan kan ik daar mij ook goed kleden.
Mijn kleding hangt nog wel in de kast en ze helpt mij met een pak uitzoeken. Eerst proberen we mijn allernieuwste pak. Het is speciaal voor mij op maat gemaakt. Als ik de pantalon aanheb zegt Julia, Nee dit is niets. Dat zit te strak. Ze pakt een ander pak uit de kast. Anders doe ik toch mijn luier uit zeg ik. Nee, natuurlijk niet zegt Julia. Kom probeer deze maar. Julia geeft mij het andere pak. Laat mij toch uit die romper en luier zeg ik nu wat luider. NEE, zegt Julia. Dat blijft aan. Je gaat nu dit andere pak proberen of anders rijd ik gelijk terug naar Susan. Dan zoek je het maar uit zonder mij. Ze maakt de rits van mijn romper natuurlijk niet los. Ze pakt haar autosleutels op en kijkt mij uitdagend aan. Ik laat mijn schouders zakken en wissel van pak. Het tweede pak zit iets ruimer en deze valt wel goed over mijn luier. Julia helpt mij met het colbertje en stropdas. Even later zie ik er keurig aangekleed uit. Julia kleed zelf ook om. Ze doet haar spijkerbroek en bloesje uit. Zij doet een mooie zwarte jurk aan. Het ziet er heel netjes maar toch sexy uit. Ze draait haar rug naar mij toe. Wil je mijn rits ook even dichtmaken. Bij het dichtmaken geef ik haar een kus in haar nek. We staan samen voor de spiegel en genieten van elkaars mooie kleren.
Dan gaan we terug naar de auto en rijden naar het accountantskantoor. Bij de receptie melden we ons. De receptioniste wijst ons naar een bank en vraagt ons even te wachten. Een paar minuten later komt Chantal ons ophalen. Hallo Mark en Julia zegt ze. Wat zien jullie er keurig uit. Heel leuk jullie te zien. Ze gaat ons voor naar haar kantoor. We gaan zitten aan de ruime vergadertafel in haar kamer. Daar zitten de advocaat Marcel en mijn bankier Hendrik-Jan op ons te wachten. We praten wat over de verkoop en over het leven nu. Wat doe je nu om je tijd te vullen, vraagt Hendrik-Jan? Julia antwoord, we hebben het samen héél gezellig. Ik zorg goed voor hem dat Mark nu heerlijk kan ontspannen. Ondertussen wrijft Julia aan de binnenkant van mijn been, hoog richting mijn kruis. Ik voel daar wat groeien. Julia heeft een brede glimlach richting Hendrik-Jan terwijl ik hard probeer om niet rood aan te lopen. Julia blijft wrijven over mijn been en ik voel mijn plasser steeds stijver worden. Terwijl de advocaat delen van het contract voorleest voel ik mijn klaarkomen in de luier. Als de advocaat klaar is met praten wordt het tijd voor handtekeningen. Ik zet mijn handtekening op alle plekken die hij aanwijst. Als ik klaar ben roept Hendrik-Jan, gefeliciteerd kerel. Vanaf nu kan je echt rentenieren. Met die € 10 ruggen per maand kan je door tot je 328 jaar oud bent. Julia vraagt, kan je er ook iets meer van maken Hendrik-Jan? Hij heeft nu 2 monden om eten te geven. Zou 15 of 20 ook mogelijk zijn? Ja natuurlijk zegt de bankier. Tot 20 kan je makkelijk gaan. Wat wil jij Mark, het is jouw geld. Ik twijfel een beetje zegt Mark. Doe maar € 15 duizend per maand. We kunnen het altijd nog hoger maken. € 20 klinkt wel heel veel. Ik regel het zegt Hendrik-Jan. En als je meer wilt, zeg het maar, dan pas ik het zo aan.
Na de tekensessie gaan we naar een restaurant voor lunch om dit te vieren. Chantal biedt het ons aan. Het is een gezamenlijk geschenk zegt ze, mijn kantoor betaalt het eten en de bank van Hendrik-Jan het wijn arrangement. Dit restaurant is gevestigd in hetzelfde kantoorgebouw waar het accountantskantoor ook een paar verdiepingen bezet. Het is bovenin de penthouse gevestigd. We nemen de lift omhoog.
Als voorgerecht neem ik een starter met zalm en salade. Hierbij hoort natuurlijk wat witte wijn. Julia fluistert in mijn oor, doe het rustig aan met de wijn. Samen met je medicijnen kan dat problemen geven. En ik drink een klein glaasje. Ik voel na een poosje dat ik moet plassen. De dames gaan samen naar het toilet wat mijn gevoel alleen maar versterkt. Als Julia terugkomt loop ik haar tegemoet en fluister ik, ik moet plassen, kan je mij even helpen. Julia reageert, stel je niet aan. Je hebt een luier met romper aan. Gebruik die maar. Terwijl we teruglopen laat ik mijn blaas leegstromen. Het hoofdgerecht is Tournedos met rode wijn. Het eten is heerlijk maar de wijn ook. Julia zit te vertellen aan Chantal hoezeer ze een hekel heeft aan mijn BMW. Chantal biedt aan, het is een leasewagen. Als jullie iets anders willen, kunnen we dat best wel regelen met de lease maatschappij. Ik heb zelf een Volvo en dat is echt een fijne auto. Aan het einde van het eten voel ik de wijn erg zitten. Iedereen heeft het in de gaten dat ik flink aangeschoten ben. Hendrik-Jan zegt, het is jouw feest Mark. En Julia rijd toch terug, wil je nog een laatste glaasje wijn om het te vieren. Hij schenkt mijn glas bij. Als die op is sta ik met moeite op. Kom geef maar een arm zegt Julia en helpt mij overeind. Ik voel mijn blaas leeglopen terwijl ik ga staan. Hendrik-Jan komt ook overeind en pakt mijn andere arm beet. Laat ik mijn beste klant ook helpen. Je moet wel veilig thuis komen. Tussen hun in gaan we naar de lift. De lift gaat direct naar de parkeergarage waar de auto staat. In de lift vraagt Julia aan Mark. Heb je er nog over nagedacht. Is € 20 per maand niet beter Mark? Ja Julia zeg ik met dubbele tong, doe maar € 20 per maand. Hendrik-Jan vraagt het nog een keer voor de zekerheid. Moet ik het aanpassen Mark? Ja zeg ik opnieuw, doe maar wat ze zegt € 20k per maand.
Hendrik-Jan en Julia helpen mij naar de auto. Later we hem achterin zetten zegt Julia, daar zit hij veel veiliger dan voorin. Terwijl we buiten de auto staan maakt Julia mijn colbert los en legt deze op de achterbank in de auto. Dan maakt ze mijn stropdas los en legt deze boven op de colbert. Hendrik-Jan houdt mij ondertussen overeind. Dan laten ze mij op de speciale kinderstoel zakken op de achterbank. Julia maakt de 5 riemen vast terwijl Hendrik-Jan mij overeind houdt. Wat een bijzondere stoel heb je in de auto. Heb de auto geleend van een vriendin vertelt Julia. De stoel zat er al in. Maar het is nu erg handig. Hendrik-Jan voelt nog even aan alle riemen en trekt ze goed stevig aan. Ik hoop niet dat Mark de auto onderkotst of de stoel onderplast. Maar als het gebeurt, moet je maar even bellen. Mark kan gerust de schade vergoeden. Dank je Hendrik-Jan zegt Julia.
Julia stapt in de auto en rijd weg. Het was een heerlijke dag Mark zegt ze. Maar je moet geen alcohol meer drinken, dat gaat niet goed. En ze rijd naar huis. Door al het vlees dat ik heb gegeten voel ik mijn darmen in hoog tempo werken. Na een paar minuten spuit de diarree in mijn luier. Terwijl we terugrijden naar Sonja voel ik me ontzettend ziek van de alcohol. Na een minuutje of 10 kan Julia nog net op tijd parkeren. Ik maak al even kokhals geluiden. Ze stopt snel het enige dat ze kan vinden onder mijn mond en ik kots de halve maaltijd uit. Terwijl ik aan het kotsen ben, voel ik ook de diarree lopen uit mijn billen. Ze gooit het vieze colbertje in een vuilnisbak op de parkeerplaats. Nu ik leeg ben, val ik in een onrustige slaap.
Thuis gekomen laat Julia mij eerst in de auto zitten. Even later komt zij terug met Susan. Ze hebben beide een plastic schort voor en handschoenen aan. Ik wordt uit de auto gehaald. Ik voel mij erg ziek. Ik wordt door Julia en Susan samen onder de douche geholpen. Ze maken mijn pantalon los. Ik merk dat deze ook vies is geworden van mijn diarree. Susan heeft een vuilniszak en gooit de broek meteen weg. Dan mijn overhemd. Hup in de vuilniszak. De romper wordt open geknipt. Deze gaat ook meteen weg gegooid in de vuilniszak. En natuurlijk ook de vieze luier. Zelfs mijn sokken en schoenen gooien ze weg. Dan stoppen ze mij onder de douche. Julia spuit mij helemaal schoon met de handdouche. Na het afdrogen neemt ze mij mee voor een schone luier. Met een schone pyjama aan wordt ik in bed gestopt. Eerst maar een poosje slapen zegt ze en sluit het speilenhek van het bed.
’s-Avonds wordt ik een beetje wakker. Ik merk dat de deur van mijn slaapkamer open staat en hoor de dames praten met elkaar. Ik wil ze roepen maar merk dan dat ze over mij praten. Ik besluit nog even stil te blijven liggen. Ik hoor Susan zeggen. Zou hij echt niets in de gaten hebben? Julia antwoord, nee, hij kan het niet weten. We moeten vooral niets laten merken. Ik ben zó gelukkig nu. Ik ben zó verliefd op jouw Susan. En overdag kunnen we niets laten merken maar ’s-avonds zijn we vrij om alles te doen wat we willen. Daarnaast, zolang we elke maand het geld van Mark hebben hoeven wij ook niet buitenhuis te werken maar kunnen we de hele dag samen zijn. Van die 20 duizend kunnen we ruim alles kopen dat wij, Alex en Mark nodig hebben. Susan reageert, ja dit is echt hemels. En ik ben ook zo blij dat ik thuis ben voor Alex. We moeten wel Mark tevreden houden. Als hij eruit wilt stappen hebben wij het ook lastig. We moeten er vooral voor zorgen dat hij als een blije tevreden baby bij ons blijft. Wij zorgen voor hem. En hij betaalt alle rekeningen voor ons. Dus we moeten hem echt blijven vertroetelen. Zullen we zo naar bed gaan Julia? En nog even lief zijn voor elkaar. Maar ik ga eerst Mark controleren. Susan komt binnen en opent mijn bed. Ze voelt aan mijn voorhoofd. En doet even haar hoofd op mijn hals leggen. Ik doe net alsof ik een beetje wakker wordt. Mag ik wat water mompel ik. Ze pakt een rietjesbeker en stopt het rietje in mijn mond. Heb je hoofdpijn vraagt ze. Ik krijg wat paracetamol van haar en een slaapmiddel. Ze doet het hek weer dicht en sluit de deur goed als ze de slaapkamer uitloopt. Ik hoor niets meer en val in slaap.
Als ik wakker wordt zie ik Joanne. Ik snap dat ik heb gedroomd over de gebeurtenissen van de afgelopen weken. En vraag me af of de relatie tussen Julia en Susan een droom is of werkelijkheid. Ik heb het echt meegemaakt en gehoord maar het voelt ook wat als een droom. Joanne helpt mij uit bed. Ik ben verbaasd hoe zwaar mijn luier aanvoelt. Hij zit helemaal gevuld. Ze brengt me naar de douche en maakt de luier los. Heel goed, Alex zegt ze. Dat moet opluchten. Ze doet de volle luier in een vuilniszak. Dan draait ze de douche open en schuift mij onder de straal. Na een paar minuten pakt zij een handdouche erbij en spuit mijn middel schoon. De bruine dotten poep stromen naar beneden. Als snel daarna mag ik onder de douche vandaan en droogt ze mij aan. Omdat het warm is krijg ik een korte groene hansop aan. We lopen naar de huiskamer.
Als we net in de huiskamer zitten komt er een voor mij onbekende man binnen met 2 dozen. Hier is de bestelling Christine zegt hij. Mooi zegt Christine. Ben erg blij dat dit nog op tijd binnen komt. Kan je het laten zien. Ze maken de dozen open en halen de pakketjes eruit. Het is kadootjes tijd jongens en meisjes zegt Christine. Laat maar zien Rob. Rob maakt de eerste verpakking open. Dit is voor de jongens zegt hij. Hij houdt het omhoog, het lijkt op een korte donkerblauwe broek en lichtblauwe T-shirt. En daarop staat in zwarte letter op de voorkant en achterkant de naam van dit huis. Het ziet er erg leuk uit. En voor de meiden zegt hij. En nu houdt hij een korte roze jurk omhoog, de bovenkant lichtroze en de onderkant donkerroze. Ook deze heeft de naam van het huis erop gedrukt. En zegt Rob, speciaal voor de speelse meiden. Hij trekt het rokje omhoog en laat zien dat onder de rok een broekje zit. Ook als ze op hun kop gaan staan in het zand, de onderbroek zie je niet. Christine en Joanne glimmen van trots. En voor jullie vervolgt Rob, hij maakt een ander plastic zak open en haalt hier een roze blouse uit. Ook hier staat de naam van dit huis op maar dan wat kleiner. Joanne zegt, zal ik even passen. Ze loopt de deur uit naar de badkamer en komt een paar minuten later binnen met de roze blouse aan. Wat leuk zegt ze. Laten we allemaal passen of het goed zit zegt ze. Dat is goed zegt Christine. Maar het moet wel schoon blijven voor morgen. Joanne en Marja (van de avonddienst) beginnen met iedereen om te kleden. Eerst alle meiden, die krijgen hun roze jurk aan. Daarna de jongens. Die worden allemaal in hun korte broek / t-shirt hansop geholpen. Na een klein poosje is iedereen omgekleed behalve ik. En Alex zegt Joanne. Waar is zijn kleding. Christine kijkt wat beteuterd. Hij is er te laat bij gekomen. Ik kon voor hem niet meer bestellen. Het enige wat over is, is de jurk van Sarah. Sarah is natuurlijk onverwachts vertrokken en dat is de goede maat. Maar het is wel heel meisjesachtig. Joanne pakt de roze jurk uit de doos. Zullen we deze proberen Alex? De naam Alex kan ook voor beide, jongens en meisjes. Ik voel mij behoorlijk buitengesloten omdat ik niet zulke mooie kleding van het huis aanheb en laat mij door Joanne in de jurk helpen. Hij kan niet over mijn hoofd vanwege het broekje. Ik stap erin. Joanne maakt mijn rits dicht. Hij zit heerlijk. De stof voelt geweldig aan. En hij past mij alsof hij speciaal voor mij is gemaakt. Wat lekker is dit zeg ik.
Nu we allemaal zijn aangekleed gaan we op de foto zegt Christine. We lopen naar buiten en worden door Rob op de goede plek gezet. Allemaal lachen roept hij en maakt een paar foto’s met de smartphone van Christine. Daarna moeten we allemaal onze nieuwe kleding uitdoen en krijgen we alvast onze pyjama’s aan.
Ze doet mijn kruippak uit. En maakt mijn luier los. Ik moet op bed gaan liggen en daar ligt een Tena Ultima klaar. Die plakt ze nog niet dicht. Ik moet op mijn linkerzij gaan liggen. Joanne doet plastic handschoenen aan en zegt. Ondertussen roept ze Christine, kan je even helpen.
Ontspan maar even. Hier voel je bijna niets van. Ik doe eerst wat vaseline in je gaatje. Ik voel haar vinger naar binnen gaan en even rond wrijven. En dan nu het slangetje. Ik voel inderdaad bijna niets hiervan. Joanne zegt, hij zit Christine. Blaas het ballonnetje maar op. Joanne vertelt, Christine heeft nu het water in het ballonnetje gedaan. Dus we zijn bijna klaar. Kom maar even op je rug liggen. Als ik lig maakt Joanne de luier dicht. En terug op je zij. Ik draai weer terug. Voor de zekerheid leggen we je even in de goede positie. Ik voel dat Joanne en Christine samen een aantal riemen over mij heen trekken. Er gaat één over mijn middel en die wordt goed vastgemaakt. Daar zitten 2 extra riemen aan waardoor ik alleen op mijn zij kan liggen. Ook mijn voeten worden aan de onderkant van het bed vastgemaakt. En als laatste maken zij mijn beide handen vast aan de linkerkant van het bed. Zo lig je veilig in de goede positie zegt Christine. Ik haal even het spoelwater. Ze komt even later terug met een hele grote zak. Die hangt ze aan een haak boven het bed. Dat is 2 liter zegt ze. Daarmee krijgen we je darmen wel leeg. Ze draait een kraantje open en het begint te stromen. Joanne legt een deken over mij heen die me bedekt. En ik krijg nog een speen. Tot laters zegt Joanne en ze lopen de kamer uit. Mijn buik en darmen borrelen aan alle kanten. Ik voel mij al vrij snel opgeblazen. Maar kan er niets aan veranderen en blijf stil liggen.
Na een poosje komt Joanne binnen. De zak is leeg zegt ze. We gaan door naar de volgende stap. Laten we eerst naar de rug draaien. En ze maakt wat riemen los en legt mij op mijn rug. Daarna gaan ze weer vast. En nu het slangetje eruit. Ze zet een injectiespuit op de slang en zuigt het ballonnetje leeg. En dan trekt ze aan de slang. Ik voel hem trekken in de luier en al snel heeft ze een bruine slang in haar handen. Klaar, de rest moet je zelf doen.
Door de borrelende darmen kan ik niet slapen. Ik voel mijn buik bewegen en hij doet pijn. Blijkbaar is elke centimeter darm van mijn actief en probeert alles wat erin zit eruit te persen. Ik denk terug aan de afgelopen maanden. Wat een verschil met vandaag. Een paar maanden geleden was ik nog de grote baas van mijn eigen bedrijf. Er werkte op dat moment 85 mensen voor mij. En het was een succes. We bereikte goede dingen en de omzet steeg bijna elke maand. Ik was goed voor mijn mensen maar verwachte wel dat ze hard voor mij werkten. Dat deed ik zelf ook, ik zat dag en nacht op mijn bedrijf. En als iemand voor 6 uur ’s-middags naar huis ging, dan zei ik er wat van. Of als een medewerker teveel lanterfantte of eindeloos naar de wc ging, konden ze ook beter een andere baas zoeken. Na de verkoop werd mijn lol op het werk al snel minder. Ben blij dat die fase nu helemaal voorbij is. Een paar weken geleden heb ik mijn laatste handtekeningen gezet, het geld is binnen en hoef nooit meer te werken.
Het zetten van die handtekeningen was leuk maar liep wat pijnlijk af. Julia vertelde dat mijn accountant Chantal had gebeld. De papieren waren voorbereidt. Als ik wilde kon ik op het accountantskantoor komen en mijn handtekening zetten onder het contract. Chantal had een afspraak gemaakt voor donderdagochtend een paar weken geleden. En de advocaat Marcel en mijn bankier Hendrik-Jan zouden er ook bij zijn. Omdat ik lag te slapen had Julia alles afgesproken met Chantal, ik hoorde het pas na mijn middagdutje.
Julia vertelde dit goede nieuws over het afronden van het contract aan mij en Susan. Laten we morgenochtend eerst naar ons appartement rijden zij Julia. Dan kan jij een mooi pak met colbert en stropdas aandoen voor deze belangrijke gebeurtenis. En ik zal een mooie jurk aandoen. Dan ziet wij er piekfijn uit hiervoor.
De volgende ochtend wordt ik gewekt door Julia. Na het ontbijt helpt ze mij met aankleden. Ga maar even liggen zegt ze, dan krijg je een luier aan. Wat zeg ik, moet ik met luier aan naar deze afspraak. Dat ga ik niet doen. Julia zegt, doe maar wel. Anders plas je mogelijk in je broek dan schamen wij ons dood. Die luier ziet echt niemand, dat beloof ik. Ze plakt snel een luier om en pakt een romper voor mij. Deze witte romper heeft kort mouwen, korte pijpjes en rugsluiting. Dit valt toch op zeg ik, dit zien mensen toch zitten. Doe maar aan zegt ze. Als we klaar zijn ziet dit eruit als een normaal ondershirt. Ze helpt mij in de romper en maakt de rits dicht. Dan geeft ze mij een spijkerbroek en polo shirt om aan te trekken. Als ik ben aangekleed kijk ik in de spiegel. Ze heeft gelijk, je ziet er niets van.
We vertrekken met de auto van Susan. Kunnen we niet mijn BMW nemen vraag ik. Julia zegt, ik leen liever deze. Je BMW vind ik niet lekker rijden. En deze Volvo heeft veel meer ruimte. Vandaag mag ik wel voorin zitten op de passagiersstoel. Julia rijd vlot naar Amsterdam, naar ons appartement. Met de lift gaan we naar boven. We komen wel wat andere mensen tegen dus ik ben blij dat er niets te zien is van mijn luier. In het appartement aangekomen voelt het heel kaal. Het valt mij op dat er een aantal foto’s weg zijn. We lopen de slaapkamer in en Julia opent de inloop kledingkast. Haar deel van de kast is bijna leeg. Waar is al je kleding vraag ik? Julia zegt, dat heb ik mee genomen naar Susan. Dan kan ik daar mij ook goed kleden.
Mijn kleding hangt nog wel in de kast en ze helpt mij met een pak uitzoeken. Eerst proberen we mijn allernieuwste pak. Het is speciaal voor mij op maat gemaakt. Als ik de pantalon aanheb zegt Julia, Nee dit is niets. Dat zit te strak. Ze pakt een ander pak uit de kast. Anders doe ik toch mijn luier uit zeg ik. Nee, natuurlijk niet zegt Julia. Kom probeer deze maar. Julia geeft mij het andere pak. Laat mij toch uit die romper en luier zeg ik nu wat luider. NEE, zegt Julia. Dat blijft aan. Je gaat nu dit andere pak proberen of anders rijd ik gelijk terug naar Susan. Dan zoek je het maar uit zonder mij. Ze maakt de rits van mijn romper natuurlijk niet los. Ze pakt haar autosleutels op en kijkt mij uitdagend aan. Ik laat mijn schouders zakken en wissel van pak. Het tweede pak zit iets ruimer en deze valt wel goed over mijn luier. Julia helpt mij met het colbertje en stropdas. Even later zie ik er keurig aangekleed uit. Julia kleed zelf ook om. Ze doet haar spijkerbroek en bloesje uit. Zij doet een mooie zwarte jurk aan. Het ziet er heel netjes maar toch sexy uit. Ze draait haar rug naar mij toe. Wil je mijn rits ook even dichtmaken. Bij het dichtmaken geef ik haar een kus in haar nek. We staan samen voor de spiegel en genieten van elkaars mooie kleren.
Dan gaan we terug naar de auto en rijden naar het accountantskantoor. Bij de receptie melden we ons. De receptioniste wijst ons naar een bank en vraagt ons even te wachten. Een paar minuten later komt Chantal ons ophalen. Hallo Mark en Julia zegt ze. Wat zien jullie er keurig uit. Heel leuk jullie te zien. Ze gaat ons voor naar haar kantoor. We gaan zitten aan de ruime vergadertafel in haar kamer. Daar zitten de advocaat Marcel en mijn bankier Hendrik-Jan op ons te wachten. We praten wat over de verkoop en over het leven nu. Wat doe je nu om je tijd te vullen, vraagt Hendrik-Jan? Julia antwoord, we hebben het samen héél gezellig. Ik zorg goed voor hem dat Mark nu heerlijk kan ontspannen. Ondertussen wrijft Julia aan de binnenkant van mijn been, hoog richting mijn kruis. Ik voel daar wat groeien. Julia heeft een brede glimlach richting Hendrik-Jan terwijl ik hard probeer om niet rood aan te lopen. Julia blijft wrijven over mijn been en ik voel mijn plasser steeds stijver worden. Terwijl de advocaat delen van het contract voorleest voel ik mijn klaarkomen in de luier. Als de advocaat klaar is met praten wordt het tijd voor handtekeningen. Ik zet mijn handtekening op alle plekken die hij aanwijst. Als ik klaar ben roept Hendrik-Jan, gefeliciteerd kerel. Vanaf nu kan je echt rentenieren. Met die € 10 ruggen per maand kan je door tot je 328 jaar oud bent. Julia vraagt, kan je er ook iets meer van maken Hendrik-Jan? Hij heeft nu 2 monden om eten te geven. Zou 15 of 20 ook mogelijk zijn? Ja natuurlijk zegt de bankier. Tot 20 kan je makkelijk gaan. Wat wil jij Mark, het is jouw geld. Ik twijfel een beetje zegt Mark. Doe maar € 15 duizend per maand. We kunnen het altijd nog hoger maken. € 20 klinkt wel heel veel. Ik regel het zegt Hendrik-Jan. En als je meer wilt, zeg het maar, dan pas ik het zo aan.
Na de tekensessie gaan we naar een restaurant voor lunch om dit te vieren. Chantal biedt het ons aan. Het is een gezamenlijk geschenk zegt ze, mijn kantoor betaalt het eten en de bank van Hendrik-Jan het wijn arrangement. Dit restaurant is gevestigd in hetzelfde kantoorgebouw waar het accountantskantoor ook een paar verdiepingen bezet. Het is bovenin de penthouse gevestigd. We nemen de lift omhoog.
Als voorgerecht neem ik een starter met zalm en salade. Hierbij hoort natuurlijk wat witte wijn. Julia fluistert in mijn oor, doe het rustig aan met de wijn. Samen met je medicijnen kan dat problemen geven. En ik drink een klein glaasje. Ik voel na een poosje dat ik moet plassen. De dames gaan samen naar het toilet wat mijn gevoel alleen maar versterkt. Als Julia terugkomt loop ik haar tegemoet en fluister ik, ik moet plassen, kan je mij even helpen. Julia reageert, stel je niet aan. Je hebt een luier met romper aan. Gebruik die maar. Terwijl we teruglopen laat ik mijn blaas leegstromen. Het hoofdgerecht is Tournedos met rode wijn. Het eten is heerlijk maar de wijn ook. Julia zit te vertellen aan Chantal hoezeer ze een hekel heeft aan mijn BMW. Chantal biedt aan, het is een leasewagen. Als jullie iets anders willen, kunnen we dat best wel regelen met de lease maatschappij. Ik heb zelf een Volvo en dat is echt een fijne auto. Aan het einde van het eten voel ik de wijn erg zitten. Iedereen heeft het in de gaten dat ik flink aangeschoten ben. Hendrik-Jan zegt, het is jouw feest Mark. En Julia rijd toch terug, wil je nog een laatste glaasje wijn om het te vieren. Hij schenkt mijn glas bij. Als die op is sta ik met moeite op. Kom geef maar een arm zegt Julia en helpt mij overeind. Ik voel mijn blaas leeglopen terwijl ik ga staan. Hendrik-Jan komt ook overeind en pakt mijn andere arm beet. Laat ik mijn beste klant ook helpen. Je moet wel veilig thuis komen. Tussen hun in gaan we naar de lift. De lift gaat direct naar de parkeergarage waar de auto staat. In de lift vraagt Julia aan Mark. Heb je er nog over nagedacht. Is € 20 per maand niet beter Mark? Ja Julia zeg ik met dubbele tong, doe maar € 20 per maand. Hendrik-Jan vraagt het nog een keer voor de zekerheid. Moet ik het aanpassen Mark? Ja zeg ik opnieuw, doe maar wat ze zegt € 20k per maand.
Hendrik-Jan en Julia helpen mij naar de auto. Later we hem achterin zetten zegt Julia, daar zit hij veel veiliger dan voorin. Terwijl we buiten de auto staan maakt Julia mijn colbert los en legt deze op de achterbank in de auto. Dan maakt ze mijn stropdas los en legt deze boven op de colbert. Hendrik-Jan houdt mij ondertussen overeind. Dan laten ze mij op de speciale kinderstoel zakken op de achterbank. Julia maakt de 5 riemen vast terwijl Hendrik-Jan mij overeind houdt. Wat een bijzondere stoel heb je in de auto. Heb de auto geleend van een vriendin vertelt Julia. De stoel zat er al in. Maar het is nu erg handig. Hendrik-Jan voelt nog even aan alle riemen en trekt ze goed stevig aan. Ik hoop niet dat Mark de auto onderkotst of de stoel onderplast. Maar als het gebeurt, moet je maar even bellen. Mark kan gerust de schade vergoeden. Dank je Hendrik-Jan zegt Julia.
Julia stapt in de auto en rijd weg. Het was een heerlijke dag Mark zegt ze. Maar je moet geen alcohol meer drinken, dat gaat niet goed. En ze rijd naar huis. Door al het vlees dat ik heb gegeten voel ik mijn darmen in hoog tempo werken. Na een paar minuten spuit de diarree in mijn luier. Terwijl we terugrijden naar Sonja voel ik me ontzettend ziek van de alcohol. Na een minuutje of 10 kan Julia nog net op tijd parkeren. Ik maak al even kokhals geluiden. Ze stopt snel het enige dat ze kan vinden onder mijn mond en ik kots de halve maaltijd uit. Terwijl ik aan het kotsen ben, voel ik ook de diarree lopen uit mijn billen. Ze gooit het vieze colbertje in een vuilnisbak op de parkeerplaats. Nu ik leeg ben, val ik in een onrustige slaap.
Thuis gekomen laat Julia mij eerst in de auto zitten. Even later komt zij terug met Susan. Ze hebben beide een plastic schort voor en handschoenen aan. Ik wordt uit de auto gehaald. Ik voel mij erg ziek. Ik wordt door Julia en Susan samen onder de douche geholpen. Ze maken mijn pantalon los. Ik merk dat deze ook vies is geworden van mijn diarree. Susan heeft een vuilniszak en gooit de broek meteen weg. Dan mijn overhemd. Hup in de vuilniszak. De romper wordt open geknipt. Deze gaat ook meteen weg gegooid in de vuilniszak. En natuurlijk ook de vieze luier. Zelfs mijn sokken en schoenen gooien ze weg. Dan stoppen ze mij onder de douche. Julia spuit mij helemaal schoon met de handdouche. Na het afdrogen neemt ze mij mee voor een schone luier. Met een schone pyjama aan wordt ik in bed gestopt. Eerst maar een poosje slapen zegt ze en sluit het speilenhek van het bed.
’s-Avonds wordt ik een beetje wakker. Ik merk dat de deur van mijn slaapkamer open staat en hoor de dames praten met elkaar. Ik wil ze roepen maar merk dan dat ze over mij praten. Ik besluit nog even stil te blijven liggen. Ik hoor Susan zeggen. Zou hij echt niets in de gaten hebben? Julia antwoord, nee, hij kan het niet weten. We moeten vooral niets laten merken. Ik ben zó gelukkig nu. Ik ben zó verliefd op jouw Susan. En overdag kunnen we niets laten merken maar ’s-avonds zijn we vrij om alles te doen wat we willen. Daarnaast, zolang we elke maand het geld van Mark hebben hoeven wij ook niet buitenhuis te werken maar kunnen we de hele dag samen zijn. Van die 20 duizend kunnen we ruim alles kopen dat wij, Alex en Mark nodig hebben. Susan reageert, ja dit is echt hemels. En ik ben ook zo blij dat ik thuis ben voor Alex. We moeten wel Mark tevreden houden. Als hij eruit wilt stappen hebben wij het ook lastig. We moeten er vooral voor zorgen dat hij als een blije tevreden baby bij ons blijft. Wij zorgen voor hem. En hij betaalt alle rekeningen voor ons. Dus we moeten hem echt blijven vertroetelen. Zullen we zo naar bed gaan Julia? En nog even lief zijn voor elkaar. Maar ik ga eerst Mark controleren. Susan komt binnen en opent mijn bed. Ze voelt aan mijn voorhoofd. En doet even haar hoofd op mijn hals leggen. Ik doe net alsof ik een beetje wakker wordt. Mag ik wat water mompel ik. Ze pakt een rietjesbeker en stopt het rietje in mijn mond. Heb je hoofdpijn vraagt ze. Ik krijg wat paracetamol van haar en een slaapmiddel. Ze doet het hek weer dicht en sluit de deur goed als ze de slaapkamer uitloopt. Ik hoor niets meer en val in slaap.
Als ik wakker wordt zie ik Joanne. Ik snap dat ik heb gedroomd over de gebeurtenissen van de afgelopen weken. En vraag me af of de relatie tussen Julia en Susan een droom is of werkelijkheid. Ik heb het echt meegemaakt en gehoord maar het voelt ook wat als een droom. Joanne helpt mij uit bed. Ik ben verbaasd hoe zwaar mijn luier aanvoelt. Hij zit helemaal gevuld. Ze brengt me naar de douche en maakt de luier los. Heel goed, Alex zegt ze. Dat moet opluchten. Ze doet de volle luier in een vuilniszak. Dan draait ze de douche open en schuift mij onder de straal. Na een paar minuten pakt zij een handdouche erbij en spuit mijn middel schoon. De bruine dotten poep stromen naar beneden. Als snel daarna mag ik onder de douche vandaan en droogt ze mij aan. Omdat het warm is krijg ik een korte groene hansop aan. We lopen naar de huiskamer.
Als we net in de huiskamer zitten komt er een voor mij onbekende man binnen met 2 dozen. Hier is de bestelling Christine zegt hij. Mooi zegt Christine. Ben erg blij dat dit nog op tijd binnen komt. Kan je het laten zien. Ze maken de dozen open en halen de pakketjes eruit. Het is kadootjes tijd jongens en meisjes zegt Christine. Laat maar zien Rob. Rob maakt de eerste verpakking open. Dit is voor de jongens zegt hij. Hij houdt het omhoog, het lijkt op een korte donkerblauwe broek en lichtblauwe T-shirt. En daarop staat in zwarte letter op de voorkant en achterkant de naam van dit huis. Het ziet er erg leuk uit. En voor de meiden zegt hij. En nu houdt hij een korte roze jurk omhoog, de bovenkant lichtroze en de onderkant donkerroze. Ook deze heeft de naam van het huis erop gedrukt. En zegt Rob, speciaal voor de speelse meiden. Hij trekt het rokje omhoog en laat zien dat onder de rok een broekje zit. Ook als ze op hun kop gaan staan in het zand, de onderbroek zie je niet. Christine en Joanne glimmen van trots. En voor jullie vervolgt Rob, hij maakt een ander plastic zak open en haalt hier een roze blouse uit. Ook hier staat de naam van dit huis op maar dan wat kleiner. Joanne zegt, zal ik even passen. Ze loopt de deur uit naar de badkamer en komt een paar minuten later binnen met de roze blouse aan. Wat leuk zegt ze. Laten we allemaal passen of het goed zit zegt ze. Dat is goed zegt Christine. Maar het moet wel schoon blijven voor morgen. Joanne en Marja (van de avonddienst) beginnen met iedereen om te kleden. Eerst alle meiden, die krijgen hun roze jurk aan. Daarna de jongens. Die worden allemaal in hun korte broek / t-shirt hansop geholpen. Na een klein poosje is iedereen omgekleed behalve ik. En Alex zegt Joanne. Waar is zijn kleding. Christine kijkt wat beteuterd. Hij is er te laat bij gekomen. Ik kon voor hem niet meer bestellen. Het enige wat over is, is de jurk van Sarah. Sarah is natuurlijk onverwachts vertrokken en dat is de goede maat. Maar het is wel heel meisjesachtig. Joanne pakt de roze jurk uit de doos. Zullen we deze proberen Alex? De naam Alex kan ook voor beide, jongens en meisjes. Ik voel mij behoorlijk buitengesloten omdat ik niet zulke mooie kleding van het huis aanheb en laat mij door Joanne in de jurk helpen. Hij kan niet over mijn hoofd vanwege het broekje. Ik stap erin. Joanne maakt mijn rits dicht. Hij zit heerlijk. De stof voelt geweldig aan. En hij past mij alsof hij speciaal voor mij is gemaakt. Wat lekker is dit zeg ik.
Nu we allemaal zijn aangekleed gaan we op de foto zegt Christine. We lopen naar buiten en worden door Rob op de goede plek gezet. Allemaal lachen roept hij en maakt een paar foto’s met de smartphone van Christine. Daarna moeten we allemaal onze nieuwe kleding uitdoen en krijgen we alvast onze pyjama’s aan.
Laatst bewerkt:
Laats weer wat positieve reacties gekregen op dit verhaal. Ik werd helemaal gestimuleerd voor een vervolg. Ik heb eerst een cliffhanger geschreven. Het vervolg heb ik wel bedacht en komt (waarschijnlijk) binnenkort.
-----------
Ondertussen zit Susan op de bank wat op Facebook te kijken. Ze verveelt zich. Ze heeft Alex net naar bed gebracht. Die was de hele dag vervelend. Wanneer komt Mark weer, vraag hij telkens. En Julia? Het is stil in huis zonder hun denkt Susan. Wat moet ik doen? Dan komt ze tot een paar plannen. Laat ik eerst eens gaan vragen wanneer Julia tijd heeft. Julie werkt deze dagen maar kan vrijdag middag wel komen om het weekend bij Susan door te brengen. Dan is ze er ongeveer om 6 uur. En laat ik ook een leuk uitje plannen voor Alex, Mark en ik denkt ze. Ze heeft een idee voor een leuk museumbezoek op vrijdag. Ze belt met Christine en regelt dat ze Mark donderdagmiddag ophaalt. Nu nog een verrassing voor iedereen. Hiervoor gaat Susan online. Ze heeft de website van 4Care ontdekt en bestelt daar wat kleding voor hun allemaal. Hier kunnen we echt een leuke verrassing van maken denkt ze. Nadat ze de kleding heeft bestelt gaat ze achter haar naaimachine zitten en maakt nog wat speciaals voor Mark en Alex. Dit om vrijdag aan te kunnen doen naar het museum. Susan heeft er helemaal zin in en is de hele avond bezig met haar stof en naaimachine.
-----------
Ondertussen zit Susan op de bank wat op Facebook te kijken. Ze verveelt zich. Ze heeft Alex net naar bed gebracht. Die was de hele dag vervelend. Wanneer komt Mark weer, vraag hij telkens. En Julia? Het is stil in huis zonder hun denkt Susan. Wat moet ik doen? Dan komt ze tot een paar plannen. Laat ik eerst eens gaan vragen wanneer Julia tijd heeft. Julie werkt deze dagen maar kan vrijdag middag wel komen om het weekend bij Susan door te brengen. Dan is ze er ongeveer om 6 uur. En laat ik ook een leuk uitje plannen voor Alex, Mark en ik denkt ze. Ze heeft een idee voor een leuk museumbezoek op vrijdag. Ze belt met Christine en regelt dat ze Mark donderdagmiddag ophaalt. Nu nog een verrassing voor iedereen. Hiervoor gaat Susan online. Ze heeft de website van 4Care ontdekt en bestelt daar wat kleding voor hun allemaal. Hier kunnen we echt een leuke verrassing van maken denkt ze. Nadat ze de kleding heeft bestelt gaat ze achter haar naaimachine zitten en maakt nog wat speciaals voor Mark en Alex. Dit om vrijdag aan te kunnen doen naar het museum. Susan heeft er helemaal zin in en is de hele avond bezig met haar stof en naaimachine.
Susan is de volgende ochtend vroeg wakker. Omdat het huis zo leeg is, heeft ze het bedje van Alex naast haar grote bed gezet. Op deze wijze slapen ze dicht bij elkaar. Maar heeft ze geen last van zijn gedraai. Alex is wel vroeg wakker en wekt zijn moeder om 7 uur. Susan heeft wat slecht geslapen door alle plannen en ideeën die ze heeft. Ze stuurt eerst Christine een berichtje. Hallo Christine, komende vrijdag wil ik een museum gaan bezoeken met Mark en Alex. Heb geen zin om verschoning mee te nemen voor Mark. Kan jij zorgen dat hij donderdag goed laxeert? Even wat extra laxeermiddel geven. Christine stuurt snel een reactie. Ja natuurlijk. Ik zal zorgen dat hij woensdag avond Bisacodyl krijgt. En als dat niet genoeg is krijgt hij donderdag ochtend iets sterkers.
Daarna kleed Susan haar zoon en zichzelf aan. Na het ontbijt zet ze Alex in de auto en rijd naar Alkmaar. In Alkmaar gaat ze op zoek naar wat extra stof, garen en ritsen voor haar naai project. Doordat ze alle adressen goed kent kan ze het snel vinden en rijd ze terug naar huis. ’s Middags is ze de hele middag bezig met haar project. Alex speelt ondertussen lief met de Lego. Haar plan is om vrijdag met Alex en Mark naar het Maritiem Museum te gaan in Den Helder. Daar kunnen ze dan een aantal oude oorlogsschepen kijken en een onderzeeër. Om dit extra feestelijk te maken wilt ze voor elk een matrozenpakje maken. Ze begint voor Alex. Die is het kleinste. Ze maakt een kruising tussen een t-shirt, korte broek en een romper. Ze maakt het van witte stof met blauwe accenten op de mouwen en een blauwe kraag. Het shirt zit aan de korte broek vast. Dus ze maakt een rits aan de voorkant (zoals bij een vest) om hem aan/uit te kunnen trekken.
Daarna maakt ze voor zichzelf een witte jurk. De jurk heeft korte mouwen met blauwe accenten. Het wijd uitlopend rokje valt ongeveer tot op de knie. Ook deze heeft een blauwe kraag. En deze jurk heeft geen rits nodig, ze kan hem eenvoudig over haar hoofd aantrekken.
Daarna start ze met het matrozen pakje voor Mark. Ze haalt ze een korte hansop uit de kast van Mark. Die maten gebruikt ze voor het matrozenpakje. Qua vorm Een kleuren is die precies gelijk aan het matrozen pakje van Alex alleen een paar maten groter.
Als ze bijna klaar is, wordt er aangebeld. De bezorger komt het pakket van 4Care brengen. Ze legt het gesloten in de hal neer en maakt eerst het laatste matrozen pakje af.
In de avond, als Alex in bed ligt, maakt ze het pakket van 4Care open en bekijkt alles zorgvuldig. Er zit ook iets voor haarzelf bij, dat past ze en het zit goed. Als ze alles heeft bekeken doet ze het in de wasmachine voor een snelle frisse was. Zodat iedereen het schoon kan gebruiken. Terwijl de wasmachine draait ruimt ze op. Alle naairesten en stukjes stof. Afgeknipte garen, en het speelgoed van Alex. Behalve zijn Lego bouwwerk, dat laat ze staan. Daarna hangt ze de nieuwe en schoonwassen kleding op. En gaat moe maar voldaan naar bed.
Christine heeft het berichtje van Susan gelezen en bespreekt het 's morgens vroeg met Joanne. Mark heeft de afgelopen dagen erg weinig gepoept. Zullen we hem een zakje extra Movicolon geven? Doen we er 2 in zijn yoghurt. Ben je niet bang dat we op de boerderij zijn luier moeten verschijnen vraagt Joanne? Laten we wat extra meenemen zegt Christine.
Joanne wekt Mark. Ze geeft heb eerst een ontbijt met de 2 zakjes movicolon verstopt in zijn yoghurt. Ze zegt niets tegen Mark dat dit laxeermiddel in zijn ontbijt zit. Na het ontbijt krijgt hij een schone luier gekregen. En alle meiden natuurlijk de speciale jurken aan. Daarna werden ze met een busje naar de boerderij gebracht. Daar kwamen ze er al snel achter dat een jurk op een boerderij niet handig is. Gelukkig had de boer een paar overalls beschikbaar voor bezoek dat geen rekening houdt met goede kleding voor een boerderij. Mark mag een groene overall aandoen ipv de jurk en is dan goed gekleed voor de stal. In het begin zijn de koeien wel erg eng. Maar na een half uurtje is het toch erg leuk. Na koeien knuffelen mogen ze spelen in een andere schuur. Spelen verstoppertje achter de hooibalen. En knuffelen de geitjes. Op een zeker moment komt Joanne langs. Ik ruik een poepbroek. Wie heeft dat gedaan? Omdat iedereen een overall aan heeft moet ze flink zoeken naar de dader. Ik ben het niet, heb wel buikpijn maar mijn luier blijft nog leeg. Daarna is het tijd voor een lekkere lunch. Joanne geeft Mark bij de lunch een extra groot glas limonade in de hoop dat hij eindelijk gaat poepen.
Na de lunch mogen ze nog een poosje spelen en gaan dan terug naar huis. In de avond is iedereen erg moe. Als Mark naar bed wordt gebracht geeft Christine hem nog een tabletje Bisocodyl. Hopelijk gaat dit werken, heb je geen buikpijn vraagt ze? Dat heb ik inderdaad, ik voel me gewoon beroerd van de buikpijn. Christine steldt gerust, als dit ook niet werkt krijgt je morgenochtend een extra sterk middel.
De volgende ochtend wordt Mark wakker van Joanne. Heb je nog steeds niet gepoept Mark? Ze heeft zijn slaapzak voor een deel open geritst. Zijn benen liggen bloot en zijn luier ligt open. Er zit wel plas in maar nog steeds geen poep. Ze pakt een schone luier en schuift die onder zijn billen. Als ze die heeft dicht geplakt pakt ze een plastic onderbroek. Terwijl Mark nog steeds in bed ligt, schuift ze die over zijn benen tot die over zijn billen is. Daarna maakt ze de knoopjes van Mark z’n romper weer dicht. Dan sluit ze de slaapzak. De opening van de rits zit bij zijn voeten, daar kan Mark niet bij. Joanne zegt, hier is een extra sterk Laxeermiddel, ze geeft hem een glas x-praep. Het lijkt net chocolade melk. En daarna geeft ze hem een groot glas water. Je hoeft het bed niet uit te komen, je mag nu toch niet ontbijten. Blijf maar liggen totdat dit laxeermiddel gaat werken. Maken we er gewoon een goede poepdag van vandaag. Ze doet het bedhek weer omhoog en ik blijf liggen in bed.
Na een half uurtje komt Joanne terug. Hij krijgt weer een glas water om te drinken. En werkt het al vraagt ze? Ik heb ongelofelijke kramp, maar nog steeds geen poep verteld Mark. Neem nog maar een glaasje water zegt Joanne en ze geeft hem het opnieuw gevulde glas.
Een kwartiertje later komt het tot een soort van explosie bij Mark. Met een ongelooflijk kramp gevoel voelt hij de eerste ontlading van poep. En een paar minuten later een tweede lading. Joanne maakt de slaapzak open. Billen omhoog zegt ze, ze maakt ook de romper open en kijkt voorzichtig naar de plastic onderbroek en de luier. Dat ziet er al goed gevuld uit, maar ik durf dat nu niet te verschonen. Zometeen zit je hele bed onder de viezigheid, dat moeten we voorkomen. Ze laat de romper los en maakt mijn slaapzak dicht. Ik voel ondertussen weer een lading poep uit mijn darmen komen.
Dit gaat nog eindeloos door, ik loop helemaal leeg. Na een poosje kost het totaal geen moeite meer, ik laat alleen maar scheten en borrel geluiden. Joanne komt regelmatig binnen en geeft me dan een glaasje water. Ze kijkt regelmatig in de slaapzak, na een uurtje is de luier niet meer voldoende en loopt het in mijn slaapzak. Goed in het midden blijven liggen, de viezigheid lossen we later wel op. Aan het einde van de ochtend houdt het een beetje op.
Joanne en Christine komen binnen met een rijdend brancard. Tijd om te gaan douchen Mark, zegt Joanne. Ze doet het bedhek omlaag en rijd de brancard naast mijn bed. Blijf maar liggen op je rug zegt Christine. Ik lig stil op mijn rug. Ze pakken samen mijn onderlaken beet en trekken mij, op het onderlaken, nog in mijn vieze slaapzak over van het bed naar de brancard. Stil blijven liggen zegt Christine en ze rijd de brancard uit mijn slaapkamer naar de badkamer. Daar aangekomen vraagt Christine aan Joanne, jij of ik? Joanne zegt moet het? Nee zegt Christine, ik kan het wel doen. Maar eerst mijn uniform uitdoen. Even niet kijken Mark. Vanuit mijn ooghoeken (ik kijk stiekem toch) zie ik dat Christine haar uniform en ondergoed uitdoet. Ze staat even naakt en doet dat snel en romper aan. En dan doet ze een paar handschoenen aan. Zo, ik ben er klaar voor. Ze komt naast mijn brancard staan en ritst de slaapzak open. Ik zie dat ik in een soort poel van viezigheid lig. De douche staat al aan een ik ga er meteen onder staan. Christine stopt de vieze luier in een vuilniszak. En een tweede voor de vieze kleding en slaapzak.
Daarna stapt ze bij mij onder de douche en gaat mij helemaal afspoelen. Als de eerste laag eraf is zegt ze, even omdraaien Mark. Ze richt de douchekop specifiek op mijn billen en zet de straal op de harde stand. Ga maar even krom staan, hoofd naar voren. Pak je enkels maar vast. En kan je je billen wat ontspannen. Ik buk helemaal voorover. En zijn richt de straal totdat deze recht op mijn billen staat en spuit langzaam alles schoon. Dan legt ze haar linkerhand op mijn billen en drukt met haar duim en vingers mijn anus wat open. Ze houdt de straal nog wat dichtbij en het water perst naar binnen. Het duurt even maar dan zegt ze genoeg, kom maar overeind. Als alle viezigheid van mij af is pakt ze een washand met zeep en wast mij van boven naar beneden. Zelfs mijn plasser krijgt een goede beurt. Ondertussen spuit ze mij met het warme water helemaal schoon. Zelf is ze ook helemaal nat geworden en sommige vlekken zien er vies uit.
Na het douchen droogt ze mij af. Het gaat niet goed tijdens het afdrogen, ik laat een scheet en die is erg nat. Christine heeft nog veel meer vlekken op haar romper daarna en ze laat een zachte vloek horen. Ze wast me opnieuw, droogt me snel af. Ik krijg een schone luier, plastic onderbroek en romper aan. Dan nog een joggingbroek. En klaar voor de middag.
Daarna kleed Susan haar zoon en zichzelf aan. Na het ontbijt zet ze Alex in de auto en rijd naar Alkmaar. In Alkmaar gaat ze op zoek naar wat extra stof, garen en ritsen voor haar naai project. Doordat ze alle adressen goed kent kan ze het snel vinden en rijd ze terug naar huis. ’s Middags is ze de hele middag bezig met haar project. Alex speelt ondertussen lief met de Lego. Haar plan is om vrijdag met Alex en Mark naar het Maritiem Museum te gaan in Den Helder. Daar kunnen ze dan een aantal oude oorlogsschepen kijken en een onderzeeër. Om dit extra feestelijk te maken wilt ze voor elk een matrozenpakje maken. Ze begint voor Alex. Die is het kleinste. Ze maakt een kruising tussen een t-shirt, korte broek en een romper. Ze maakt het van witte stof met blauwe accenten op de mouwen en een blauwe kraag. Het shirt zit aan de korte broek vast. Dus ze maakt een rits aan de voorkant (zoals bij een vest) om hem aan/uit te kunnen trekken.
Daarna maakt ze voor zichzelf een witte jurk. De jurk heeft korte mouwen met blauwe accenten. Het wijd uitlopend rokje valt ongeveer tot op de knie. Ook deze heeft een blauwe kraag. En deze jurk heeft geen rits nodig, ze kan hem eenvoudig over haar hoofd aantrekken.
Daarna start ze met het matrozen pakje voor Mark. Ze haalt ze een korte hansop uit de kast van Mark. Die maten gebruikt ze voor het matrozenpakje. Qua vorm Een kleuren is die precies gelijk aan het matrozen pakje van Alex alleen een paar maten groter.
Als ze bijna klaar is, wordt er aangebeld. De bezorger komt het pakket van 4Care brengen. Ze legt het gesloten in de hal neer en maakt eerst het laatste matrozen pakje af.
In de avond, als Alex in bed ligt, maakt ze het pakket van 4Care open en bekijkt alles zorgvuldig. Er zit ook iets voor haarzelf bij, dat past ze en het zit goed. Als ze alles heeft bekeken doet ze het in de wasmachine voor een snelle frisse was. Zodat iedereen het schoon kan gebruiken. Terwijl de wasmachine draait ruimt ze op. Alle naairesten en stukjes stof. Afgeknipte garen, en het speelgoed van Alex. Behalve zijn Lego bouwwerk, dat laat ze staan. Daarna hangt ze de nieuwe en schoonwassen kleding op. En gaat moe maar voldaan naar bed.
Christine heeft het berichtje van Susan gelezen en bespreekt het 's morgens vroeg met Joanne. Mark heeft de afgelopen dagen erg weinig gepoept. Zullen we hem een zakje extra Movicolon geven? Doen we er 2 in zijn yoghurt. Ben je niet bang dat we op de boerderij zijn luier moeten verschijnen vraagt Joanne? Laten we wat extra meenemen zegt Christine.
Joanne wekt Mark. Ze geeft heb eerst een ontbijt met de 2 zakjes movicolon verstopt in zijn yoghurt. Ze zegt niets tegen Mark dat dit laxeermiddel in zijn ontbijt zit. Na het ontbijt krijgt hij een schone luier gekregen. En alle meiden natuurlijk de speciale jurken aan. Daarna werden ze met een busje naar de boerderij gebracht. Daar kwamen ze er al snel achter dat een jurk op een boerderij niet handig is. Gelukkig had de boer een paar overalls beschikbaar voor bezoek dat geen rekening houdt met goede kleding voor een boerderij. Mark mag een groene overall aandoen ipv de jurk en is dan goed gekleed voor de stal. In het begin zijn de koeien wel erg eng. Maar na een half uurtje is het toch erg leuk. Na koeien knuffelen mogen ze spelen in een andere schuur. Spelen verstoppertje achter de hooibalen. En knuffelen de geitjes. Op een zeker moment komt Joanne langs. Ik ruik een poepbroek. Wie heeft dat gedaan? Omdat iedereen een overall aan heeft moet ze flink zoeken naar de dader. Ik ben het niet, heb wel buikpijn maar mijn luier blijft nog leeg. Daarna is het tijd voor een lekkere lunch. Joanne geeft Mark bij de lunch een extra groot glas limonade in de hoop dat hij eindelijk gaat poepen.
Na de lunch mogen ze nog een poosje spelen en gaan dan terug naar huis. In de avond is iedereen erg moe. Als Mark naar bed wordt gebracht geeft Christine hem nog een tabletje Bisocodyl. Hopelijk gaat dit werken, heb je geen buikpijn vraagt ze? Dat heb ik inderdaad, ik voel me gewoon beroerd van de buikpijn. Christine steldt gerust, als dit ook niet werkt krijgt je morgenochtend een extra sterk middel.
De volgende ochtend wordt Mark wakker van Joanne. Heb je nog steeds niet gepoept Mark? Ze heeft zijn slaapzak voor een deel open geritst. Zijn benen liggen bloot en zijn luier ligt open. Er zit wel plas in maar nog steeds geen poep. Ze pakt een schone luier en schuift die onder zijn billen. Als ze die heeft dicht geplakt pakt ze een plastic onderbroek. Terwijl Mark nog steeds in bed ligt, schuift ze die over zijn benen tot die over zijn billen is. Daarna maakt ze de knoopjes van Mark z’n romper weer dicht. Dan sluit ze de slaapzak. De opening van de rits zit bij zijn voeten, daar kan Mark niet bij. Joanne zegt, hier is een extra sterk Laxeermiddel, ze geeft hem een glas x-praep. Het lijkt net chocolade melk. En daarna geeft ze hem een groot glas water. Je hoeft het bed niet uit te komen, je mag nu toch niet ontbijten. Blijf maar liggen totdat dit laxeermiddel gaat werken. Maken we er gewoon een goede poepdag van vandaag. Ze doet het bedhek weer omhoog en ik blijf liggen in bed.
Na een half uurtje komt Joanne terug. Hij krijgt weer een glas water om te drinken. En werkt het al vraagt ze? Ik heb ongelofelijke kramp, maar nog steeds geen poep verteld Mark. Neem nog maar een glaasje water zegt Joanne en ze geeft hem het opnieuw gevulde glas.
Een kwartiertje later komt het tot een soort van explosie bij Mark. Met een ongelooflijk kramp gevoel voelt hij de eerste ontlading van poep. En een paar minuten later een tweede lading. Joanne maakt de slaapzak open. Billen omhoog zegt ze, ze maakt ook de romper open en kijkt voorzichtig naar de plastic onderbroek en de luier. Dat ziet er al goed gevuld uit, maar ik durf dat nu niet te verschonen. Zometeen zit je hele bed onder de viezigheid, dat moeten we voorkomen. Ze laat de romper los en maakt mijn slaapzak dicht. Ik voel ondertussen weer een lading poep uit mijn darmen komen.
Dit gaat nog eindeloos door, ik loop helemaal leeg. Na een poosje kost het totaal geen moeite meer, ik laat alleen maar scheten en borrel geluiden. Joanne komt regelmatig binnen en geeft me dan een glaasje water. Ze kijkt regelmatig in de slaapzak, na een uurtje is de luier niet meer voldoende en loopt het in mijn slaapzak. Goed in het midden blijven liggen, de viezigheid lossen we later wel op. Aan het einde van de ochtend houdt het een beetje op.
Joanne en Christine komen binnen met een rijdend brancard. Tijd om te gaan douchen Mark, zegt Joanne. Ze doet het bedhek omlaag en rijd de brancard naast mijn bed. Blijf maar liggen op je rug zegt Christine. Ik lig stil op mijn rug. Ze pakken samen mijn onderlaken beet en trekken mij, op het onderlaken, nog in mijn vieze slaapzak over van het bed naar de brancard. Stil blijven liggen zegt Christine en ze rijd de brancard uit mijn slaapkamer naar de badkamer. Daar aangekomen vraagt Christine aan Joanne, jij of ik? Joanne zegt moet het? Nee zegt Christine, ik kan het wel doen. Maar eerst mijn uniform uitdoen. Even niet kijken Mark. Vanuit mijn ooghoeken (ik kijk stiekem toch) zie ik dat Christine haar uniform en ondergoed uitdoet. Ze staat even naakt en doet dat snel en romper aan. En dan doet ze een paar handschoenen aan. Zo, ik ben er klaar voor. Ze komt naast mijn brancard staan en ritst de slaapzak open. Ik zie dat ik in een soort poel van viezigheid lig. De douche staat al aan een ik ga er meteen onder staan. Christine stopt de vieze luier in een vuilniszak. En een tweede voor de vieze kleding en slaapzak.
Daarna stapt ze bij mij onder de douche en gaat mij helemaal afspoelen. Als de eerste laag eraf is zegt ze, even omdraaien Mark. Ze richt de douchekop specifiek op mijn billen en zet de straal op de harde stand. Ga maar even krom staan, hoofd naar voren. Pak je enkels maar vast. En kan je je billen wat ontspannen. Ik buk helemaal voorover. En zijn richt de straal totdat deze recht op mijn billen staat en spuit langzaam alles schoon. Dan legt ze haar linkerhand op mijn billen en drukt met haar duim en vingers mijn anus wat open. Ze houdt de straal nog wat dichtbij en het water perst naar binnen. Het duurt even maar dan zegt ze genoeg, kom maar overeind. Als alle viezigheid van mij af is pakt ze een washand met zeep en wast mij van boven naar beneden. Zelfs mijn plasser krijgt een goede beurt. Ondertussen spuit ze mij met het warme water helemaal schoon. Zelf is ze ook helemaal nat geworden en sommige vlekken zien er vies uit.
Na het douchen droogt ze mij af. Het gaat niet goed tijdens het afdrogen, ik laat een scheet en die is erg nat. Christine heeft nog veel meer vlekken op haar romper daarna en ze laat een zachte vloek horen. Ze wast me opnieuw, droogt me snel af. Ik krijg een schone luier, plastic onderbroek en romper aan. Dan nog een joggingbroek. En klaar voor de middag.
| Thread starter | Similar threads | Forum | Replies | Date |
|---|---|---|---|---|
| S | Hallo susan hier | Voorstellen | 69 |