HOOFDSTUK 49 MET IRMA EN, DE MEISJES NAAR HET DIERENPARK>
Verbaasd van de vraag van mijn zus stond ik met mijn oren te klapperen, dat mijn jonge nichtje vooral door Elza, de nieuwe school en, scouting veel meer zelfvertrouwen had gekregen wist ik wel.
Bovendien vond ik dat geweldig, sterker soms was ik zelfs jaloers op die kleine meid van mijn zus.
Vooral omdat Sofieke tegen alle verwachtingen in toch hard bezig was om zindelijk te worden.
Iets wat haar nog leek te gaan lukken ook, nee dan ik mij was dat nooit gelukt.
Me dit bedenkend realiseerde ik me dat ik jaloers werd op mijn jonge nichtje van bijna 6 jaar en, voelde me een beetje slap worden, wat betekende dat ik op moest passen, om niet als mijn zus eerder vandaag flauw te vallen.
Gelukkig was ik in staat om leunend tegen de muur me te laten zakken en, op de grond te gaan zitten.
Waarna ik ruim 10 minuten nodig had om te kalmeren en, op krachten te komen.
Toen dat eindelijk zo ver was konden we ontbijten en, toen dat klaar was in de auto stappen, zodat we uiteindelijk om 5 voor 7 bij het zwembad aankwamen.
Waar we na ontvangst naar de tribune werden gebracht, waar we zo werden neergezet dat wij haar wel maar Sofieke ons niet kon zien en, we haar dus niet zouden afleiden.
Nauwelijks zaten we, of de deur naar de kleedkamer ging open en, zagen we Sofieke in een oud badpak van Christa en, met zwembandjes om haar armen binnen komen.
Direct gevolgd door de zwemjuf, die zich na de les zou voorstellen als zwemjuf Samira en, zagen ze samen het water van het pierenbad in gaan.
Terwijl we zagen dat Sofieke goed bezig was kwamen ook Thea en, Christa binnen en, nadat die bij ons waren aangeschoven vertelde Thea.
Dat het ook nu weer Elza was geweest die zonder dat zij het zelf doorhad Sofieke zo ver had gekregen om bij haar zwemles te komen kijken maar, vooral om samen met Elza het water in te gaan.
Ondertussen zagen we dat Sofieke snel leerde en, Samira tevreden was maar, zij direct nadat de les om 8 uur stopte en, Christa Sofieke uit het water hielp ons opzocht
Terwijl Christa ondertussen naar de tribune wees zodat Sofieke ons nu pas zag zitten, wat haar direct deed zwaaien.
Waarop Irma terugzwaaide en, riep dat Sofieke goed haar best had gedaan, wat Sofieke deed stralen.
Terwijl Thea en, Christa Sofieke meenamen naar de douche kwam Samira naar boven om Irma bij te praten.
Boven gekomen keek Samira Irma aan en, begon dan, " mevrouw uw dochter doet het geweldig, niet alleen vindt ze het leuk en, is zij enthousiast maar, vooral pakt zij de zwemslagen snel op".
Om dan te vervolgen, " gisteravond wilde ze direct achter Elza Agnes en, de anderen aan naar het diepe maar, gelukkig snapte Sofieke dat die al veel verder waren."
Hierna vertelde Irma dat Sofieke tot voor kort niet naar zwemles durfde, juist vanwege het feit dat zij incontinent is.
Nu knikte Samira dat ze dit wel kon begrijpen maar, dat Sofieke hier als het aan haar lag niets te vrezen had.
"Sterker, als het al geprobeerd werd, hoefde ik niets te doen, omdat Elza maar, vooral Sofieke zelf inmiddels fel van zich afbijt".
"ja dat durft ze sinds ze Elza kent en, vooral sinds ze van school is veranderd wel" antwoordde Irma, om dan te vervolgen.
"In tegenstelling tot op de vorige school gaat Sofieke nu snel in de tegenaanval, ging Irma verder, terwijl Christa en, Thea ondertussen Sofieke hielpen.
Hoewel helpen?, ondanks dat de zwemles inspanning had gekost, zeker na de les van gisteravond, liet Sofieke zien dat ze het vanochtend helemaal zelf kon.
Dit verbaasde iedereen, ook mijzelf en, Irma.
Toen we het gesprek met Samira hadden afgeronde en, samen met haar de kleedkamer opzochten om te zien hoever Sofieke was.
Zo hoorden we dat tante aandrong op een luier terwijl Sofieke liever een luierbroekje wilde, waaraan tante uiteindelijk toegaf, zoals we voor de deur van de kleedkamer hoorden.
Hierop stapten wij binnen en, zagen nog net dat Sofieke een luierbroekje en, t, shirt aantrok en, zich verder aankleedde en, wij de kleedkamer verlieten.
Om in de kantine onder het genot van koffie te wachten, althans dat was de bedoeling.
Want net toen wij weg wilden lopen was Sofieke aangekleed en, had ze haar zwem tas ingepakt.
Nu keek ze Irma en, mij aan en, zei dan "mamma je moet eerst verschonen, pas daarna gaan we koffie drinken.
Zonder dat Sofieke het met zoveel woorden zei, begreep ik al dat niet alleen Irma maar, ook ik aan de beurt zou komen.
Hoewel ik inderdaad nat was en, ook Irma verlangde naar een schone luier, wilden we dat niet toegeven.
Niet naar Thea of Christa en, al helemaal niet naar Sofieke, hoewel dit wat betreft zindelijk worden de laatste weken goed bezig was.
Bovendien was zij inmiddels zo bijdehand dat je haar niet gemakkelijk voor de gek hield.
Hoe dan ook uiteindelijk konden Irma en, ik niet anders dan toegeven, hoewel ook dat anders liep dan verwacht.
DE VERSCHONINGEN.
Want totaal onverwacht gaf Christa ons lik op stuk maar, eerst keek ze Thea aan en, vroeg "mam ik ben nu wel erg nat en, zou graag verschoond worden".
"Mag dat?"
"Ja Christa, ga maar, op die brede bank liggen antwoordde " Thea.
Zoals wij wel hadden verwacht bood Sofieke zich direct aan om Christa te verschonen en, tot onze verbazing keek Christa haar moeder en, ons aan en, zei dan.
"Mam ik heb liever dat Sofieke dat doet en, als ze met mij klaar is kan ze ook direct tante Irma en, tante Tamara verschonen".
Om dan te vervolgen "en, als dat gebeurt is kunnen we gaan".
Om dan nog voor we konden reageren te vervolgen, " ik heb eigenlijk wel zin om zo met Elza en, Sofieke naar het Dierenpark te gaan."
Direct zagen we Sofieke stralen en, hoewel tante Thea weinig tijd had zei ze aarzelend, "nou vooruit dan maar".
Direct deed ze een greep in haar handtas en, pakte de abonnementen van Elza Sofieke en, Christa uit, die ze direct aan Christa gaf.
Toen dat was gebeurt wilde Thea de ov chipkaarten pakken maar, ik had eigenlijk wel zin om mee te gaan toen ik Irma aankeek begreep ik dat ook zij wel mee wilde, zodat we Thea aankeken en, direct zeiden "wij hebben wel zin om mee te gaan dan weten we ook waar de kleine meisjes het over hebben".
Dat laatste had ik beter niet kunnen zeggen, want direct reageerde Elza maar, vooral Sofieke als door een wesp gestoken, " wij zijn niet klein, wij zijn al bijna 6".
Om dan te vervolgen, " baby' s en, peuters zijn klein".
Gelukkig kalmeerden de meisjes direct toen we ze duidelijk maakten wat we bedoelde.
Waarna Sofieke Irma en, Elza mij verschoonde, wat in beide gevallen hard nodig was.
Toen dat was gebeurt controleerde Irma op haar beurt Sofieke, die haar luier nog niet gebruikt had en, ik Elza en, Christa die beide aardig nat waren en, blij waren dat ze verschoond werden.
Toen dat was gebeurt en, we alles hadden verzameld liepen we naar mijn auto.
Al snel zaten Elza en, Sofieke in hun zitjes en, Christa op de achterbank in de riem, waarna ook wij instapten en, wegreden, om na iets meer dan een halfuur de auto op de parkeerplaats van het dierenpark te zetten.
Uitgestapt nam Irma Sofieke op de arm met de bedoeling in plaats van de rollator mee te nemen voor sofieke een rolstoel te huren.
Iets wat Sofieke niet wilde maar, toch accepteerde, waarna het direct naar de abonnementenbalie ging, waar ook Irma en, ik een abonnement kochten.
Hierna gingen we direct het park in en, ging het direct naar de prairiehondjes.
Waarna er met het treintje een ritje door het park werd gemaakt, toen dat teneinde was, gingen we eerst richting de wolven en, de dassen.
Waarna we het uiterste punt van het park geleidelijk achter ons lieten en, we al snel langs de ringstaartmaki's kwamen en, het daarna over de savanne ging.
Hier vroeg Christa of de meisjes nog wisten waar de vlekken van de giraf en, de strepen van de zebra voor dienden.
Tot mijn en, Irma haar verbazing vertelden Elza en, Sofieke dat de combinatie van kleuren en vlekken of strepen schutkleuren waren, zodat ze niet of minder snel door roofdieren werden gevonden.
Nu vertelde Christa hoe Anneke en, Christa Elza en, Sofieke op het verkeerde been hadden willen zetten maar, Elza en, Sofieke dat ballonnetje direct hadden doorgeprikt.
Inmiddels liepen we langs de kamelen en, dromedarissen, waar Christa Elza en, Sofieke vroeg, " waar de bulten op de rug van deze dieren voor dienden.
Nu moesten Elza en, Sofieke toegeven dat ze dit niet wisten maar, direct keken Irma en, ik de meisjes aan en, vertelden dat deze dieren vooral in de hete woestijn leefden maar, net als mensen water nodig hebben om te overleven.
"Hm, dat zijn dus watertanks?" begreep Elza.
"Ja Elza heel goed", lachte ik terwijl we inmiddels bij restaurant de buitenplaats waren en, aangezien het zo ongeveer koffietijd was wilden Irma en, ik daar pauze houden.
Hier stemden de meisjes direct mee in, waarna Irma en, Christa direct aangaven dat ze direct wilden verschonen.
Toen we dat ook aan Elza en, Sofieke wilden vragen, bleken beide ineens verdwenen, waarop Christa zei, " dames ik denk dat die samen naar de wc zijn".
Om dan door te gaan, " bovendien zou het mij niets verbazen als de meisjes elkaar verschonen maar, ook niet dat Sofieke de luier die ik haar heb gegeven teruggeeft".
Dan liepen Irma en, ik beide met een schone luier in de hand het damestoilet in waar Elza en, Sofieke hun handen stonden te wassen en, Elza de gebruikte luier in de prullenbak gooide maar, dat Sofieke de luier die we haar hadden gegeven tussen haar benen geklemd had en, ze deze toen haar handen droog waren aan Irma wilde geven.
In plaats daarvan gaf ze deze aan Elza en, vroeg "Elza wil je deze even vasthouden? dan kan ik mamma en, tante Tamara verschonen".
Hoewel Irma niet maar, ik al helemaal niet van plan was om hier aan mee te werken, merkten we al snel dat Sofieke niet van wijken wilde weten.
Waar wij haar en, Elza niet konden bespelen, hadden we al helemaal geen kans meer toen Christa beide ronduit gelijk gaf.
Toen wij Christa tot de orde wilden roepen, bleek zij niet onder de indruk keek ons aan en, zei " tante Tamara tante Irma, Elza en, Sofieke hebben gelijk, jullie moeten voor we verder gaan verschoond worden".
Nu was ons duidelijk dat Christa Elza en, Sofieke steunde en, wij er verstandig aan deden om mee te werken.
Bijna direct konden Elza maar, vooral Sofieke hun gang gaan en, waren we snel weer schoon en, dronken we een cappuccino in restaurant de buitenplaats daarna gingen we verder.
Bijna direct ging het nu langs de makaken die best een groot eiland bewoonden en, viel het ons op dat het Elza en, Sofieke opviel hoeveel makaken op mensen lijken.
Waarop ik het nodige vertelden en, Irma vroeg wat de meiden er van dachten om de focus vanmiddag vooral op de verschillende soorten apen zoals de lapponderaap en, de kapucijnaapjes te leggen.
Dat bleken de meisjes een goed idee te vinden, hierna volgde nog de Siamang waarna het naar de Chimpansee' s ging waar Sofieke en, Elza op het herdenkingsmonument voor Maike en, Karibuna stuitte.
Wat er precies met deze Chimpansee' s was gebeurt begrepen ze pas toen Christa dat simpel vertelde.
Hoewel ze het zo deed dat de meisjes het begrepen wilden we ze absoluut niet bang maken maar, toch zagen we de schrik in hun ogen en, begrepen wij dat zij best begrepen hoe gevaarlijk dat geweest was.
Even dachten we eraan om het hierbij te laten maar, besloten om toch in het park te blijven maar, nu bij de Nacht te gaan kijken.
Nadat we gewend waren aan het donker zagen we met enige moeite verschillende dieren.
Toen we hieruit kwamen was het inmiddels lunchtijd en, besloten we om terug te keren naar afhaal buffet oertijd en, daar een patatje of broodje hamburger te eten.
Onderweg daarnaar toe werden Elza en, Sofieke weer kalmer.
Aangekomen bij de toiletten besloten we omdat de laatste verschoning inmiddels drie uur geleden was om eerst te verschonen.
Hierbij merkten wij dat vooral Sofieke heel langzaam vermoeid raakte, zodat ze Elza en, zichzelf nog wel kon verzorgen maar, Irma mij en, Christa onze gang liet gaan.
Na de lunch vervolgden we onze weg maar, begaven we ons wel langzaam naar de uitgang.
Toen we daar vlakbij waren bekeken we de vele vogels daar en, gingen dan een grote afgesloten ruimte in waar we Valkparkieten en, verschillende papegaaiensoorten zagen.
Hier merkten Irma en, ik niet alleen dat wij moe werden maar, ook Elza en, vooral Sofieke na alle indrukken van vandaag op was.
HET VORDEREN VAN DE VERBOUWING
Dit had niet zo zeer met Elza en, Sofieke te maken maar, vooral met de situatie bij ons thuis, waar de verbouwing inmiddels in volle gang was.
Hierdoor liepen de hele dag continu bouwlui in en, uit, waarbij de flauwe opmerkingen niet van de lucht waren.
Hierbij bleven onze zwangerschappen maar, beter nog onze incontinentie over het algemeen buiten schot.
Behalve dan dat we wel eens wat van hun onderlinge gefluister opmerkten, waar we ons niet al te veel van aantrokken.
Toch kwam het deze avond nadat we het onderwerp Sofieke hadden afgerond aan bod toen Irma zuchtte, " dat die stucadoor metselaar en, loodgieter onze incontinentie niet hebben opgemerkt geloof ik eerlijk gezegd niets van"
Nu keek Victor ons aan en, zei "Irma ondanks dat bij die kerels grappen over vrouwen over het algemeen niet van de lucht zijn, hebben ze over het algemeen wel respect voor zwangere vrouwen, of klanten met incontinentieklachten, of in een rolstoel".
Na dit onderwerp en, toen de koffie op was en, wij aanstalten maakten om te gaan douchen en, naar bed te gaan vroeg Nicolaas ineens.
" Zeg dames wat vinden jullie van de verbouwing tot nu toe?"
Eerlijk gezegd vond ik het allemaal prachtig worden, wat ik niet onder stoelen of banken stak.
Toen Nicolaas me aankeek en, vroeg of het zo goed was, keek ik hem aan en, zei voor de grap "eigenlijk zou ik een commode willen die zo groot en, sterk is dat ik er met gemak op kan liggen om verzorgd te worden".
"Ook zou het fijn zijn als er een trapje bij zit zodat ook Elza en, Sofieke ons of de baby's kunnen verzorgen".
Tot mijn maar, ook Irma haar verbazing zeiden Victor en, Nicolaas dat ze deze wens voor zowel mij als Irma zouden gaan regelen.
Voor ik echter blij en, verheugd kon reageren zag ik Irma bedenkelijk kijken.
Na een korte ijzige stilte zei Irma dat ze er nog steeds niet vanuit ging dat zij de rest van haar leven incontinent zou zijn.
Hoewel ze daar wel degelijk rekening me hield wilde ze dat niet toegeven, ondanks dat ze wist dat de kans dat Victor Nicolaas en, ik die dat wel dachten gelijk zouden krijgen heel groot was.
Tot ongenoegen van Irma draaide dit uit op een felle discussie, terwijl de wijzers van de klok rustig doorliepen, zodat het uiteindelijk erg laat was geworden.
Dat merkten we pas nadat we koffie voor wijn hadden geruild en, Nicolaas de glazen opnieuw vulden en, hij deze toen die leeg waren naar de keuken bracht en, op de keukenklok zag dat het inmiddels 1 uur geweest was.
Terwijl net als elke doordeweekse ochtend ook deze vrijdag de bouwvakkers om half 8 op de stoep zouden staan.
Hoewel Irma en, ik ze niet binnen hoefden te laten, was rustig slapen als de werklui bezig waren zo goed als uitgesloten.
Met die gedachte ging ik naar boven en, naar bed en, viel ik tegen half 2 in slaap.