luierdromer
Niet geschoten is altijd mis.
HOOFDSTUK 37 HET BEZOEK AAN DE DIERENTUIN DE OCHTEND
Wel begreep ze al snel dat Oom en, Tante voor haar een wandelwagen en, voor Sonja en, Mieke een bolderkar hadden gehuurd.
Iets waar Sonja en, Mieke zich noodgedwongen bij neerlegde maar, wat hen niet vrolijk stemde.
Inmiddels liepen we samen het park in en, nauwelijks stonden we bij de otters of Sofieke vroeg aan Anneke die haar wandelwagen duwde "wat lieten jullie voor kaartje zien en, waarom hoefden jullie niet te betalen?"
Nu lachte Anneke en, zei "Sofieke slimmerik goed opgemerkt, dat kaartje noemen we één abonnement, dat koop je een keer en, dan kun je een heel jaar lang als het park open is het park in en, hoef je niet te betalen, bovendien krijg je als je wat te eten of drinken koopt korting dan scannen ze de kaart en, hoef je minder te betalen".
Inmiddels waren ze het overdekte vogelhuis binnen gegaan waar vele soorten vogels waaronder bijvoorbeeld Parkieten vrij konden vliegen doordat er als dak een net was gespannen zodat de vogels niet weg konden vliegen.
Ook zagen ze hier de maraboe de wevervogel de Hamerkop en, nog veel meer, voor ze het wisten stonden ze weer voor de zware deur en, gingen ze weer verder naar andere vogels zoals de kwak de oehoe en, de sneeuwuil en, dan richting de chimpansee' s en, langs de olifanten naar het Makaaken eiland, waar niet alleen Elza en, Sofieke maar, ook Sonja en, Mieke hun ogen uitkeken.
Nadat ze het apeneiland hadden bezocht was het tijd voor wat lekkers dus bezochten ze een restaurant, " de Buitenplaats" las Sofieke waar ze een plaatsje zochten op het terras terwijl oom en tante naar binnen liepen om wat te drinken en, wat lekkers te halen.
Nauwelijks waren zij naar binnen of Sofieke keek Christa aan en, zei" Christa ik moet plassen".
Deze opmerking van Sofieke verbaasde Christa allang niet meer en, zonder wat te zeggen pakte ze Sofieke op en, zette haar op haar arm en, liep naar binnen, rechtstreeks naar de toiletten, er bewust rekening mee houdend dat ze te laat zouden zijn, daarom had Christa toch een schone luier in haar handtas meegenomen maar, dat wist Sofieke niet.
Bij de toiletten aangekomen zette Christa Sofieke op de grond en, wilde dan Sofieke helpen maar, die had zowel haar broek als haar romper al los en, liet inmiddels haar luier zakken om dan op de wc te gaan zitten om bewust te plassen.
Terwijl Sofieke plaste bekeek Christa de luier van Sofieke, welke tot haar verbazing helemaal droog was zodat toen Sofieke klaar was ze de luier optrok romper sloot en haar broek aantrok en, na de handen te hebben gewassen liepen ze terug naar het terras waar ze aansloten bij de rest.
Nu zagen ze dat oom en, tante niet alleen drinken hadden gehaald maar, er voor allemaal een beste slagroompunt bij hadden gedaan, dus ook voor Sonja en, Mieke, die allang blij waren dat ze mee waren en, zich dus maar, in hun lot schikten en, zich lieten voeren.
Terwijl Sofieke liet zien dat zij het zelf kon en, deze keer zonder te knoeien, ondertussen waren Sonja en, Mieke al blij dat ze net als de rest gewoon koffie of cappuccino kregen.
Tegen kwart over 11 was alles op en, gingen ze weer verder, na eerst nog een algemene luiercontrole te hebben gehouden waar bleek dat Elza wel had geplast maar, niet hoefde te verschonen.
Terwijl Carina en, Josje hun luier hadden vol geplast zodat Anneke best werk had van de meiden maar, die kreeg zonder dat ze erom gevraagd had hulp van Sofieke zodat beide meiden snel waren verschoond.
Ondertussen verbaasde Anneke zich over het feit dat de medicijnen bij zowel Elza als Carina zo goed werkten dat beide meiden echt niets merkten toen ze terwijl Anneke hen verschoonde ze toen ze even zonder luier stonden te wachten plasten maar, uiteindelijk wel bedankten voor de verschoning en , de opluchting lieten merken toen ze na de verschoning weer waren aangekleed.
Hierna waren Mieke en, Sonja aan de beurt, waarbij Anneke en, Christa direct merkten dat beide meiden nat waren en, Sonja inmiddels met één bruine luier rondliep maar, dat Sonja dat niet durfde te zeggen maar, wel opgelucht adem haalde toen Anneke haar verschoonde en, opfriste.
Na alle verschoningen ging het naar de savanne waar Elza en, Sofieke hun ogen uitkeken wat betreft de zebra's en, giraffes waar de meisjes echt van onder de indruk waren.
Om de spanning te breken vroeg Anneke, "weten jullie hoe één zebra geboren wordt?"
Direct begonnen Josje en, Carina te lachen, aangezien ze deze mop al kende en, zei Elza" dat gaat bijna net zoals bij mensen hoor!"
Nu keek Anneke Elza en, Sofieke aan en, zei "nee hoor dat gaat streepje voor streepje".
Nu zag Anneke beide meiden heel even verbaasd kijken, om dan te merken dat beide meiden doorhadden dat het een mop was zodat ook zij begonnen te lachen.
Nu keek Anneke Elza aan en, zei " je had gelijk hoor Elza maar, zie je hoe de giraf de blaadjes uit de boom eet?".
"Ja maar, daarom hebben ze toch die lange nek Anneke?".
"Ja meiden, heel goed" na nog vijf minuten staan kijken zei tante, " kom we gaan verder, nu ging het naar de nacht één donkere gebouw waar de dieren die normaal s'nachts leven te zien waren.
Hier moesten Sonja en, Mieke uit de bolderkar en, Sofieke uit de wandelwagen stappen aangezien die niet naar binnen konden.
Bij het naar binnen gaan moesten zowel Elza en, Sofieke als Sonja en, Mieke Anneke Christa of tante een hand geven en, ook al voelden Sonja en, Mieke zich daar te groot voor, ze waren allang blij dat ze uit de bolderkar waren en, nu mochten lopen.
Binnengekomen moest iedereen wennen aan de donkere ruimte voor ze wat konden zien maar, dat duurde maar, even en, zagen ze onder andere de luiaard de Galago en, de Plompe Lori maar, ook vleermuizen allemaal dieren die 's nachts actief zijn en, overdag slapen.
Toen ze na drie kwartier buiten kwamen moest iedereen eerst aan het licht wennen voor ze verder konden.
Nu was het Dinobos aan de beurt en, ook hier keken Elza en, Sofieke hun ogen uit, helemaal toen Josje en, Carina vertelden dat deze dieren miljoenen jaren geleden leefden maar, allang waren uitgestorven.
Toen de meisjes doorvroegen zei Christa, " meiden dat komt vanzelf op school aan de beurt hoor maar, kom we gaan weer verder".
Even later gingen ze bij het schildpaddenverblijf naar binnen, waar Sofieke zuchtte " pffff wat is het hier warm".
Nu keek Carina haar aan en, zei "Sofieke Schildpadden zijn net als krokodillen koudbloedige dieren, dat betekend dat ze leven in tropische warmte en, ook dat ze een heel lage lichaamstemperatuur hebben zodat als ze zich niet kunnen warmen aan de zon zij het niet overleven".
"Dat geldt bijvoorbeeld ook voor slangen".
Nu zagen Carina en, Josje Elza en, Sofieke nadenken maar, dat dit voor hen nog te moeilijk was.
Om het wat makkelijker te maken vertelde Carina dat mensen een kacheltje hebben wat staat afgesteld op 37 graden maar, dat koudbloedige dieren dat niet hebben en, zich moeten warmen aan de zon.
Weer buiten ging het naar een kraampje waar ze oerfriet patat frikandellen kroketten en, dergelijke verkochten, aangezien het inmiddels 12uur was geweest was het nu lunchtijd en, vroeg tante wat de meiden wilden eten.
Direct zei Sofieke dat ze patat speciaal en, een goulashkroket wilde, Elza koos voor patat met en, een portie bitterballen, waarna Carina en, Josje mochten zeggen wat ze wilden en, nadat zij hadden gekozen mochten tot hun opluchting Sonja en, Mieke kiezen, hoewel beide dachten dat oom of tante dat voor hun zou doen maar, tante Thea zei, "meiden omdat jullie je nu gedragen en, netjes meewerken mogen jullie als tegenprestatie zelf kiezen en, straks zelf eten".
Dit zorgde zichtbaar voor opluchting bij de meisjes, tijdens het eten zagen Sonja en, Mieke dat ook Elza en, vooral Sofieke zelf mochten eten en, Sofieke dat zo voorzichtig en, netjes deed dat ze haar slab schoon hield, iets wat hen zelf door de medicatie niet lukte maar, dat namen ze nu voor lief.
Iets anders wat beide opviel was, dat waar zij beide alweer nat waren en, vooral Sonja tijdens het eten zat te poepen, terwijl Sofieke toen de maaltijd tegen 1 uur teneinde liep aangaf dat ze bijna zeker wist dat ze nog steeds droog was en, ze nu naar de om de hoek gelegen wc ging om te plassen maar, vooral om te poepen.
Dat verbaasde eigenlijk al niemand meer maar, wat vooral oom en, tante wel verbaasde was dat, Sofieke aangaf dat ze Elza mee zou nemen om Elza te verschonen.
Direct gaf tante haar twee luiers, waaruit Sofieke opmaakte dat tante dacht dat in tegenstelling tot wat Sofieke net had gezegd ze toch nat was.
Hoewel Sofieke zeker wist dat ze droog en, schoon was begreep ze tante wel, vooral omdat de luiers tegenwoordig lang droog aanvoelde, ook al had je erin geplast, behalve als je erg nat was zodat je luier ging hangen.
Aangekomen op de wc bleek dat Elza inderdaad hoognodig verschoond moest worden maar, doordat Sofieke de laatste maanden dat regelmatig had gedaan was dit zo gebeurt, waarna de meisjes van plaats ruilden en, Elza Sofieke controleerde maar, die was inderdaad zo goed als droog en, liet nu zien dat ze het echt voelde en, dat ze nu haar plas ophield, want direct toen de luier af was ging Sofieke op de wc zitten en, liet dan haar plas gaan, zodat Elza de plas hoorde lopen.
Waarna ze opstond doortrok en, zich aankleedde en, tot slot haar handen waste en, pakte de schone luier om die zo aan tante terug te geven.
Toen Sofieke even later de schone luier teruggaf keken zowel tante als Christa en, Anneke verbaasd op, want dit hadden ze gezien alle drukte niet verwacht.
Ondertussen nam oom Stefan Sonja en, Mieke mee om ook hen te verschonen en, wilden ook Josje en, Carina beide een luier pakken om zichzelf te gaan verschonen maar, tot beider verbazing keek Sofieke ze aan en, zei "ik loop met jullie mee en, ik ga jullie verschonen".
Nu schrok Josje want hier zat ze nou net niet op te wachten, ze deed dit het liefste zelf en, als dat al niet lukte vroeg ze Carina.
Dat was al erg genoeg vond Josje zelf maar, om zich door Sofieke te laten helpen, ging Josje te ver, ondanks dat ze wist dat die dat inmiddels heel goed kon.
Nu keek ze Sofieke met een glimlach aan en, zei" Sofieke ik weet dat jij dat goed kunt maar, ik kan het zelf ook hoor, bovendien ben ik nu niet alleen nat!"
Hoewel dit volledig waar was en, Josje niet blij was dat ze zich nu zelf moest verlossen van haar vieze luier, wilde ze dit haar jongere nichtje niet aandoen maar, ook nu liet Sofieke zich niet overtuigen, want Sofieke antwoordde, " Josje ik weet heel goed hoe vies jij het vindt om zelf jou vieze luier te moeten verschonen, daarom wil ik je nu helpen".
Dit horende pakte tante direct een luier voor Josje maar, gaf deze niet aan Josje of Carina maar, aan Sofieke, zodat Josje die nu geen weerwoord meer had zich maar, overgaf aan Sofieke.
Eenmaal op het invalidetoilet zagen Josje en, Carina die ook wilde verschonen maar, ook aan Elza en, Sofieke was overgeleverd dat Sofieke en, Elza hen vakkundig hielpen en, dat Sofieke niet reageerde op de poepluier van Josje maar, deze wegtrok dichtplakte en, in de afvalbak gooide om dan Josje vakkundig te wassen en, dan Josje de schone luier om te doen en, haar aan te kleedden, terwijl Elza ondertussen Carina verschoonde, die ook al had ze alleen maar, geplast wel flink nat was, zodat Elza er flink werk van had maar, ook zij liet niet toe dat Carina het zelf zou doen.
Direct toen ook Carina schoon was en, ook Sonja en, Mieke schoon waren en, weer in de bolderkar zaten ging het verder naar de kapucijnenaapjes en, dan door naar de dassenburcht en, naar de wolven, waar in eerste instantie geen spoor van de wolven te bekennen was.
Doordat ze geduldig bleven staan, zagen ze na ruim 20 minuten toch twee wolven lopen, waarna ze aan de terugweg, dus terug naar de ingang begonnen.
Deze keer ging het langs de leeuwen en, de tijgers maar, ook langs de neushoorn een dier waar Elza en, Sofieke danig van onder de indruk waren., Iets wat oom en, tante maar, ook Anneke en, Christa direct opviel maar, ze lieten het maar, even zo.
Totdat het even later begon te ruiken en, Christa toen ze naar Sofieke keek genoeg wist
DE THUISKOMST VAN TAMARA
Ondertussen waren Nicolaas en, ik na de zwangerschapscontrole weer thuis, opgelucht dat alles in orde was maar, ook dat ondanks dat ik was geschrokken van de aanwezigheid van Esther en, Stefanie was me al snel duidelijk dat beide op de hoogte waren van mijn probleem en, daarvoor toch begrip hadden.
Zo zaten Nicolaas en, ik tijdens de lunch na te praten toen tegen half 2 de telefoon ging, wat mevrouw Berends bleek te zijn die vertelde dat ze in alle consternatie iets belangrijks was vergeten te vertellen maar, wat wel zo belangrijk was dat ze dat niet over de telefoon wilde bespreken maar, ons vanmiddag nog terug verwachtte, wat ik ook probeerde.
Uiteindelijk werd afgesproken dat dit gesprek zonder de co assistentes zou zijn en, de afspraak op kwart over 2 werd gezet, aangezien het inmiddels bijna half 2 was moesten we opschieten, wat we ook deden hoewel ik geen idee had , waarom we terug moesten komen.
Ondertussen aten we door en, sloten al snel de lunch af waarna Nicolaas mij verschoonde en, zaten we tegen vijf over half 2 in de auto om ons om vijf over twee op de afdeling te melden, waar mevrouw Berends me nog geen vijf minuten later kwam halen.
DE EXTRA ECHO EN DE GEVOLGEN
Direct toen we in haar kamer waren en, ik was gaan zitten stak mevrouw Berends van wal, " mevrouw De Vegter, sorry dat ik u terug laat komen maar, door alle hectiek van vanmorgen heb ik niet goed naar het resultaat van de echo gekeken en, daarom niets over het resultaat gezegd".
Ondertussen was ik weer met één ontbloot bovenlijf op de behandeltafel gaan liggen en, had mevrouw Berends inmiddels de gelei op mijn buik gesmeerd.
Waarna ze na ons te hebben verzocht mee te kijken met de zoeker van het echoapparaat over mijn buik gleed , als ik goed keek zag ik niet een maar, twee vruchtjes maar, Nicolaas zei direct dat hij er drie zag.
Dat laatste werd direct bevestigd door mevrouw Berends, direct ging ze door, "meneer en, mevrouw De Vegter, dat dachten wij ook maar, aangezien ik twijfelde hield ik het stil".
Dan wees ze op het schermen, zei " kijkt u hier maar, dan wees ze waar wij moesten kijken en, als we goed keken zagen we nog één derde en. vierde hartje kloppen.
Ja nu ze het zei zagen wij het ook, dan keek ze me aan en, zei " mevrouw de Vegter u bent in verwachting van één vierling".
Dit nieuws sloeg in als een bom en, zorgde ervoor dat Nicolaas en, ik sprakeloos waren.
Wel begreep ze al snel dat Oom en, Tante voor haar een wandelwagen en, voor Sonja en, Mieke een bolderkar hadden gehuurd.
Iets waar Sonja en, Mieke zich noodgedwongen bij neerlegde maar, wat hen niet vrolijk stemde.
Inmiddels liepen we samen het park in en, nauwelijks stonden we bij de otters of Sofieke vroeg aan Anneke die haar wandelwagen duwde "wat lieten jullie voor kaartje zien en, waarom hoefden jullie niet te betalen?"
Nu lachte Anneke en, zei "Sofieke slimmerik goed opgemerkt, dat kaartje noemen we één abonnement, dat koop je een keer en, dan kun je een heel jaar lang als het park open is het park in en, hoef je niet te betalen, bovendien krijg je als je wat te eten of drinken koopt korting dan scannen ze de kaart en, hoef je minder te betalen".
Inmiddels waren ze het overdekte vogelhuis binnen gegaan waar vele soorten vogels waaronder bijvoorbeeld Parkieten vrij konden vliegen doordat er als dak een net was gespannen zodat de vogels niet weg konden vliegen.
Ook zagen ze hier de maraboe de wevervogel de Hamerkop en, nog veel meer, voor ze het wisten stonden ze weer voor de zware deur en, gingen ze weer verder naar andere vogels zoals de kwak de oehoe en, de sneeuwuil en, dan richting de chimpansee' s en, langs de olifanten naar het Makaaken eiland, waar niet alleen Elza en, Sofieke maar, ook Sonja en, Mieke hun ogen uitkeken.
Nadat ze het apeneiland hadden bezocht was het tijd voor wat lekkers dus bezochten ze een restaurant, " de Buitenplaats" las Sofieke waar ze een plaatsje zochten op het terras terwijl oom en tante naar binnen liepen om wat te drinken en, wat lekkers te halen.
Nauwelijks waren zij naar binnen of Sofieke keek Christa aan en, zei" Christa ik moet plassen".
Deze opmerking van Sofieke verbaasde Christa allang niet meer en, zonder wat te zeggen pakte ze Sofieke op en, zette haar op haar arm en, liep naar binnen, rechtstreeks naar de toiletten, er bewust rekening mee houdend dat ze te laat zouden zijn, daarom had Christa toch een schone luier in haar handtas meegenomen maar, dat wist Sofieke niet.
Bij de toiletten aangekomen zette Christa Sofieke op de grond en, wilde dan Sofieke helpen maar, die had zowel haar broek als haar romper al los en, liet inmiddels haar luier zakken om dan op de wc te gaan zitten om bewust te plassen.
Terwijl Sofieke plaste bekeek Christa de luier van Sofieke, welke tot haar verbazing helemaal droog was zodat toen Sofieke klaar was ze de luier optrok romper sloot en haar broek aantrok en, na de handen te hebben gewassen liepen ze terug naar het terras waar ze aansloten bij de rest.
Nu zagen ze dat oom en, tante niet alleen drinken hadden gehaald maar, er voor allemaal een beste slagroompunt bij hadden gedaan, dus ook voor Sonja en, Mieke, die allang blij waren dat ze mee waren en, zich dus maar, in hun lot schikten en, zich lieten voeren.
Terwijl Sofieke liet zien dat zij het zelf kon en, deze keer zonder te knoeien, ondertussen waren Sonja en, Mieke al blij dat ze net als de rest gewoon koffie of cappuccino kregen.
Tegen kwart over 11 was alles op en, gingen ze weer verder, na eerst nog een algemene luiercontrole te hebben gehouden waar bleek dat Elza wel had geplast maar, niet hoefde te verschonen.
Terwijl Carina en, Josje hun luier hadden vol geplast zodat Anneke best werk had van de meiden maar, die kreeg zonder dat ze erom gevraagd had hulp van Sofieke zodat beide meiden snel waren verschoond.
Ondertussen verbaasde Anneke zich over het feit dat de medicijnen bij zowel Elza als Carina zo goed werkten dat beide meiden echt niets merkten toen ze terwijl Anneke hen verschoonde ze toen ze even zonder luier stonden te wachten plasten maar, uiteindelijk wel bedankten voor de verschoning en , de opluchting lieten merken toen ze na de verschoning weer waren aangekleed.
Hierna waren Mieke en, Sonja aan de beurt, waarbij Anneke en, Christa direct merkten dat beide meiden nat waren en, Sonja inmiddels met één bruine luier rondliep maar, dat Sonja dat niet durfde te zeggen maar, wel opgelucht adem haalde toen Anneke haar verschoonde en, opfriste.
Na alle verschoningen ging het naar de savanne waar Elza en, Sofieke hun ogen uitkeken wat betreft de zebra's en, giraffes waar de meisjes echt van onder de indruk waren.
Om de spanning te breken vroeg Anneke, "weten jullie hoe één zebra geboren wordt?"
Direct begonnen Josje en, Carina te lachen, aangezien ze deze mop al kende en, zei Elza" dat gaat bijna net zoals bij mensen hoor!"
Nu keek Anneke Elza en, Sofieke aan en, zei "nee hoor dat gaat streepje voor streepje".
Nu zag Anneke beide meiden heel even verbaasd kijken, om dan te merken dat beide meiden doorhadden dat het een mop was zodat ook zij begonnen te lachen.
Nu keek Anneke Elza aan en, zei " je had gelijk hoor Elza maar, zie je hoe de giraf de blaadjes uit de boom eet?".
"Ja maar, daarom hebben ze toch die lange nek Anneke?".
"Ja meiden, heel goed" na nog vijf minuten staan kijken zei tante, " kom we gaan verder, nu ging het naar de nacht één donkere gebouw waar de dieren die normaal s'nachts leven te zien waren.
Hier moesten Sonja en, Mieke uit de bolderkar en, Sofieke uit de wandelwagen stappen aangezien die niet naar binnen konden.
Bij het naar binnen gaan moesten zowel Elza en, Sofieke als Sonja en, Mieke Anneke Christa of tante een hand geven en, ook al voelden Sonja en, Mieke zich daar te groot voor, ze waren allang blij dat ze uit de bolderkar waren en, nu mochten lopen.
Binnengekomen moest iedereen wennen aan de donkere ruimte voor ze wat konden zien maar, dat duurde maar, even en, zagen ze onder andere de luiaard de Galago en, de Plompe Lori maar, ook vleermuizen allemaal dieren die 's nachts actief zijn en, overdag slapen.
Toen ze na drie kwartier buiten kwamen moest iedereen eerst aan het licht wennen voor ze verder konden.
Nu was het Dinobos aan de beurt en, ook hier keken Elza en, Sofieke hun ogen uit, helemaal toen Josje en, Carina vertelden dat deze dieren miljoenen jaren geleden leefden maar, allang waren uitgestorven.
Toen de meisjes doorvroegen zei Christa, " meiden dat komt vanzelf op school aan de beurt hoor maar, kom we gaan weer verder".
Even later gingen ze bij het schildpaddenverblijf naar binnen, waar Sofieke zuchtte " pffff wat is het hier warm".
Nu keek Carina haar aan en, zei "Sofieke Schildpadden zijn net als krokodillen koudbloedige dieren, dat betekend dat ze leven in tropische warmte en, ook dat ze een heel lage lichaamstemperatuur hebben zodat als ze zich niet kunnen warmen aan de zon zij het niet overleven".
"Dat geldt bijvoorbeeld ook voor slangen".
Nu zagen Carina en, Josje Elza en, Sofieke nadenken maar, dat dit voor hen nog te moeilijk was.
Om het wat makkelijker te maken vertelde Carina dat mensen een kacheltje hebben wat staat afgesteld op 37 graden maar, dat koudbloedige dieren dat niet hebben en, zich moeten warmen aan de zon.
Weer buiten ging het naar een kraampje waar ze oerfriet patat frikandellen kroketten en, dergelijke verkochten, aangezien het inmiddels 12uur was geweest was het nu lunchtijd en, vroeg tante wat de meiden wilden eten.
Direct zei Sofieke dat ze patat speciaal en, een goulashkroket wilde, Elza koos voor patat met en, een portie bitterballen, waarna Carina en, Josje mochten zeggen wat ze wilden en, nadat zij hadden gekozen mochten tot hun opluchting Sonja en, Mieke kiezen, hoewel beide dachten dat oom of tante dat voor hun zou doen maar, tante Thea zei, "meiden omdat jullie je nu gedragen en, netjes meewerken mogen jullie als tegenprestatie zelf kiezen en, straks zelf eten".
Dit zorgde zichtbaar voor opluchting bij de meisjes, tijdens het eten zagen Sonja en, Mieke dat ook Elza en, vooral Sofieke zelf mochten eten en, Sofieke dat zo voorzichtig en, netjes deed dat ze haar slab schoon hield, iets wat hen zelf door de medicatie niet lukte maar, dat namen ze nu voor lief.
Iets anders wat beide opviel was, dat waar zij beide alweer nat waren en, vooral Sonja tijdens het eten zat te poepen, terwijl Sofieke toen de maaltijd tegen 1 uur teneinde liep aangaf dat ze bijna zeker wist dat ze nog steeds droog was en, ze nu naar de om de hoek gelegen wc ging om te plassen maar, vooral om te poepen.
Dat verbaasde eigenlijk al niemand meer maar, wat vooral oom en, tante wel verbaasde was dat, Sofieke aangaf dat ze Elza mee zou nemen om Elza te verschonen.
Direct gaf tante haar twee luiers, waaruit Sofieke opmaakte dat tante dacht dat in tegenstelling tot wat Sofieke net had gezegd ze toch nat was.
Hoewel Sofieke zeker wist dat ze droog en, schoon was begreep ze tante wel, vooral omdat de luiers tegenwoordig lang droog aanvoelde, ook al had je erin geplast, behalve als je erg nat was zodat je luier ging hangen.
Aangekomen op de wc bleek dat Elza inderdaad hoognodig verschoond moest worden maar, doordat Sofieke de laatste maanden dat regelmatig had gedaan was dit zo gebeurt, waarna de meisjes van plaats ruilden en, Elza Sofieke controleerde maar, die was inderdaad zo goed als droog en, liet nu zien dat ze het echt voelde en, dat ze nu haar plas ophield, want direct toen de luier af was ging Sofieke op de wc zitten en, liet dan haar plas gaan, zodat Elza de plas hoorde lopen.
Waarna ze opstond doortrok en, zich aankleedde en, tot slot haar handen waste en, pakte de schone luier om die zo aan tante terug te geven.
Toen Sofieke even later de schone luier teruggaf keken zowel tante als Christa en, Anneke verbaasd op, want dit hadden ze gezien alle drukte niet verwacht.
Ondertussen nam oom Stefan Sonja en, Mieke mee om ook hen te verschonen en, wilden ook Josje en, Carina beide een luier pakken om zichzelf te gaan verschonen maar, tot beider verbazing keek Sofieke ze aan en, zei "ik loop met jullie mee en, ik ga jullie verschonen".
Nu schrok Josje want hier zat ze nou net niet op te wachten, ze deed dit het liefste zelf en, als dat al niet lukte vroeg ze Carina.
Dat was al erg genoeg vond Josje zelf maar, om zich door Sofieke te laten helpen, ging Josje te ver, ondanks dat ze wist dat die dat inmiddels heel goed kon.
Nu keek ze Sofieke met een glimlach aan en, zei" Sofieke ik weet dat jij dat goed kunt maar, ik kan het zelf ook hoor, bovendien ben ik nu niet alleen nat!"
Hoewel dit volledig waar was en, Josje niet blij was dat ze zich nu zelf moest verlossen van haar vieze luier, wilde ze dit haar jongere nichtje niet aandoen maar, ook nu liet Sofieke zich niet overtuigen, want Sofieke antwoordde, " Josje ik weet heel goed hoe vies jij het vindt om zelf jou vieze luier te moeten verschonen, daarom wil ik je nu helpen".
Dit horende pakte tante direct een luier voor Josje maar, gaf deze niet aan Josje of Carina maar, aan Sofieke, zodat Josje die nu geen weerwoord meer had zich maar, overgaf aan Sofieke.
Eenmaal op het invalidetoilet zagen Josje en, Carina die ook wilde verschonen maar, ook aan Elza en, Sofieke was overgeleverd dat Sofieke en, Elza hen vakkundig hielpen en, dat Sofieke niet reageerde op de poepluier van Josje maar, deze wegtrok dichtplakte en, in de afvalbak gooide om dan Josje vakkundig te wassen en, dan Josje de schone luier om te doen en, haar aan te kleedden, terwijl Elza ondertussen Carina verschoonde, die ook al had ze alleen maar, geplast wel flink nat was, zodat Elza er flink werk van had maar, ook zij liet niet toe dat Carina het zelf zou doen.
Direct toen ook Carina schoon was en, ook Sonja en, Mieke schoon waren en, weer in de bolderkar zaten ging het verder naar de kapucijnenaapjes en, dan door naar de dassenburcht en, naar de wolven, waar in eerste instantie geen spoor van de wolven te bekennen was.
Doordat ze geduldig bleven staan, zagen ze na ruim 20 minuten toch twee wolven lopen, waarna ze aan de terugweg, dus terug naar de ingang begonnen.
Deze keer ging het langs de leeuwen en, de tijgers maar, ook langs de neushoorn een dier waar Elza en, Sofieke danig van onder de indruk waren., Iets wat oom en, tante maar, ook Anneke en, Christa direct opviel maar, ze lieten het maar, even zo.
Totdat het even later begon te ruiken en, Christa toen ze naar Sofieke keek genoeg wist
DE THUISKOMST VAN TAMARA
Ondertussen waren Nicolaas en, ik na de zwangerschapscontrole weer thuis, opgelucht dat alles in orde was maar, ook dat ondanks dat ik was geschrokken van de aanwezigheid van Esther en, Stefanie was me al snel duidelijk dat beide op de hoogte waren van mijn probleem en, daarvoor toch begrip hadden.
Zo zaten Nicolaas en, ik tijdens de lunch na te praten toen tegen half 2 de telefoon ging, wat mevrouw Berends bleek te zijn die vertelde dat ze in alle consternatie iets belangrijks was vergeten te vertellen maar, wat wel zo belangrijk was dat ze dat niet over de telefoon wilde bespreken maar, ons vanmiddag nog terug verwachtte, wat ik ook probeerde.
Uiteindelijk werd afgesproken dat dit gesprek zonder de co assistentes zou zijn en, de afspraak op kwart over 2 werd gezet, aangezien het inmiddels bijna half 2 was moesten we opschieten, wat we ook deden hoewel ik geen idee had , waarom we terug moesten komen.
Ondertussen aten we door en, sloten al snel de lunch af waarna Nicolaas mij verschoonde en, zaten we tegen vijf over half 2 in de auto om ons om vijf over twee op de afdeling te melden, waar mevrouw Berends me nog geen vijf minuten later kwam halen.
DE EXTRA ECHO EN DE GEVOLGEN
Direct toen we in haar kamer waren en, ik was gaan zitten stak mevrouw Berends van wal, " mevrouw De Vegter, sorry dat ik u terug laat komen maar, door alle hectiek van vanmorgen heb ik niet goed naar het resultaat van de echo gekeken en, daarom niets over het resultaat gezegd".
Ondertussen was ik weer met één ontbloot bovenlijf op de behandeltafel gaan liggen en, had mevrouw Berends inmiddels de gelei op mijn buik gesmeerd.
Waarna ze na ons te hebben verzocht mee te kijken met de zoeker van het echoapparaat over mijn buik gleed , als ik goed keek zag ik niet een maar, twee vruchtjes maar, Nicolaas zei direct dat hij er drie zag.
Dat laatste werd direct bevestigd door mevrouw Berends, direct ging ze door, "meneer en, mevrouw De Vegter, dat dachten wij ook maar, aangezien ik twijfelde hield ik het stil".
Dan wees ze op het schermen, zei " kijkt u hier maar, dan wees ze waar wij moesten kijken en, als we goed keken zagen we nog één derde en. vierde hartje kloppen.
Ja nu ze het zei zagen wij het ook, dan keek ze me aan en, zei " mevrouw de Vegter u bent in verwachting van één vierling".
Dit nieuws sloeg in als een bom en, zorgde ervoor dat Nicolaas en, ik sprakeloos waren.
Laatst bewerkt: