Verhaal Klaar Tobias en de Luiers (1)
- Onderwerp starter zhboy
- Startdatum
Bedplasser91
Plasticbroekjesfan!
Heb het al eerder gezegd, maar dit vind ik dus gewoon een leuk verhaal, waarin iedereen zich kan verplaatsen !1. Ga zo door!
zhboy
Toplid
Het heeft even geduurd (o.a. door de feestdagen), maar hier is dan het volgende deel.
De dag vloog voorbij. Tobias was de hele middag met zijn vrienden buiten, waar de zon goed meewerkte. Het was dat één van zijn vrienden opmerkte dat het al bijna zes uur was, anders had Tobias daar helemaal geen erg in gehad. Hij wou niet dat zijn ouders boos zouden worden, dus haastte hij zich maar naar huis. Het was de afspraak dat hij er zelf voor zorgde dat hij op tijd binnen was voor het eten. Zijn ouders zouden hem niet meer roepen. Daar vonden ze hem te oud voor. Daar was Tobias het helemaal mee eens, maar daardoor was hij nu wel bijna te laat voor het eten.
Buiten adem van het rennen stormde Tobias de keuken binnen. Hij liet zich neerploffen op zijn vaste plek aan tafel. Toen merkte hij pas op dat er iets ontbrak: de rest van de familie. Vragend keek hij om zich heen. Waar waren ze? Al snel merkte hij zijn moeder op, die net vanuit de woonkamer de keuken binnenliep. “Zo laatkomer, was het leuk buiten?” Tobias knikte. "Waar is de rest?” Vroeg hij. “Je vader en je broertje zijn naar de snackbar. Zowel je vader als ik hadden geen zin om te koken, dus hebben we besloten om wat te halen. Erg?” De jongen schudde zijn hoofd. Waarom zou hij dat nou erg vinden? “Ze nemen patat en twee frikadellen voor je mee. Is dat goed?” Tobias antwoordde niet eens. Zijn moeder wist maar al te goed dat hij dat altijd bestelde. Hij keek dan ook al reikhalzend uit naar het moment dat zijn vader en broertje binnen zouden lopen met het eten.
“Het is trouwens maar handig dat je nog niet meteen kunt eten.” Zei Tobias’ moeder. Tobias keek haar verbaasd aan. Waarom was dat nou weer handig? “Nu heb je tenminste even tijd om je handen te wassen. Die zien er niet uit.” De jongen keek naar zijn handen. Zijn moeder bleek volledig gelijk te hebben. Door het voetballen buiten en het huttenbouwen, waren zijn handen behoorlijk smerig geworden. Een schrobbeurt konden ze goed gebruiken. Tobias stond dan ook op van zijn stoel en liep naar de spoelbak. Op het moment dat hij de kraan wou opendraaien, riep zijn moeder echter plotseling. “Wacht even, laat mij dat maar doen. Anders kan ik straks heel de kraan gaan schoonmaken.” Dat is wel waar, bedacht Tobias zich en stapte iets opzij, zodat zijn moeder bij de kraan kon. “Eerst je mouwen.” Zei zij. Haar zoon stak zijn armen naar voren en liet zijn mouwen door zijn moeder oprollen. “Zo, nu worden ze niet zeiknat.” Daarna draaide ze de kraan open. Terwijl Tobias zijn handen nat maakte, spoot zijn moeder wat zeep uit een flacon op zijn handen. Eigenlijk vond Tobias het best kinderachtig overkomen als zijn moeder hem hielp met handenwassen, maar het was toch ook wel handig.
Tobias was net begonnen met het afdrogen van zijn handen, toen zijn broertje de keuken in liep. Hij werd op de voet gevolgd door zijn vader. “Eten!” Riep Leon keihard door het huis. “Dat weten de buren nu ook.” Zei Tobias een beetje lachend. Ondertussen hielp hij zijn broertje met het op de tafel zetten van de tassen met eten. “Hoorde ik iemand zeggen dat het eten er is?” Klonk het lachend achter Tobias. Dat was zijn zus, die boven was geweest en daar het roepen van hun broertje toch goed had gehoord. “Tobias, er waren geen frikadellen meer, dus hebben we maar een loempia voor je meegenomen.” Zei Tobias’ vader op serieuze toon. Tobias keek hem geschokt aan. Dat er geen frikadellen meer waren was al erg, maar dat hij nu een loempia kreeg was een regelrechte ramp! Als hij iets totaal niet te eten vond, dan was het wel een loempia. Tobias’ vader zag het geschokte gezicht van zijn zoon en begon te lachen. Soms was het zo eenvoudig om zijn zoon in de maling te nemen. “Nee hoor, wees gerust. Hier zijn je frikadellen.” Hij pakte een zakje uit een tas en schoof die naar Tobias toe. Vlug controleerde die of hij nu weer in de maling werd genomen. Nee, hij zag er echt twee frikadellen in zitten.
Het was al laat die avond toen Tobias met zijn ouders en zus op de bak hing. Zijn broertje lag al in bed. Eigenlijk was het ook al bedtijd voor Tobias, maar zijn ouders waren op de bank in slaap gevallen en hadden dus niet door hoe laat het was. “Zeg broertje, is het geen bedtijd voor je?” Verbrak Tobias’ zus de ontstane stilte. Tobias keek haar kwaad aan. Wou ze hem nou echt verraden? Dat was niet sportief van haar. Als ze nou maar verder haar mond zou houden. “Ja, daar heb je gelijk in.” Klonk het uit de mond van zijn moeder. Shit, daar heb je het al, dacht Tobias en keek zijn zus nog een keer kwaad aan. Dat zijn zus teruglachte, maakte Tobias’ humeur er niet beter op. “Wassen, tandenpoetsen en naar bed.” Zei hun moeder tegen Tobias. “Volgens mij vergeet je plassen.” Reageerde Tobias’ zus bijdehand. Straks gaat hij het in zijn bed doen. “Dat zou geen probleem zijn.” Antwoordde Tobias’ moeder. Aan het gezicht van zijn zus kon je aflezen dat zij zich afvroeg waarom dat geen probleem zou zijn, als hij in zijn bed zou plassen. En ook Tobias vroeg zichzelf dat even af, totdat het tot hem doordrong waar zijn moeder op doelde. Ging ze er nou echt vanuit dat hij weer in een luierbroekje zou gaan slapen?
Eenmaal boven liep Tobias rechtsreeks de badkamer in. Hij trok zijn kleren uit en gooide ze in de wasmand. Daarna poetste hij zijn tanden en waste zich grondig. Na ook geplast te hebben, verliet de jongen de badkamer. In alleen zijn onderbroek, liep hij zijn slaapkamer in. Hij trok een shirt over zijn hoofd en wou zijn bed instappen. “Hoho, vergeet je niet iets?” Zei zijn moeder achter hem. Wat bedoelde ze nou weer? Om dat duidelijk te maken, opende zijn moeder zijn kastdeur en voor hij het wist haalde ze een Drynite tevoorschijn. Zijn moeder ging er dus inderdaad vanuit dat hij weer in zo’n broekje zou gaan slapen. Snel probeerde Tobias een smoes te bedenken om het niet te doen, maar er kwam niets in zijn hoofd op. Met een zucht liep hij dan ook naar zijn moeder toe en nam het broekje van hem over. Nadat zijn moeder zijn kamer had verlaten, liet Tobias zijn onderbroek zakken en trok de Drynite aan. Meteen was zijn wat chagrijnige humeur verdwenen. Het luierbroekje voelde meteen weer vertrouwd aan. Het zat zelfs veel beter dan de onderbroek die hij net had uitgetrokken. Zonder spijt dat hij naar zijn moeder had geluisterd, kroop Tobias dan ook zijn bed in. Voor hij het zelf besefte, viel de jongen al in slaap.
Deel 8
De dag vloog voorbij. Tobias was de hele middag met zijn vrienden buiten, waar de zon goed meewerkte. Het was dat één van zijn vrienden opmerkte dat het al bijna zes uur was, anders had Tobias daar helemaal geen erg in gehad. Hij wou niet dat zijn ouders boos zouden worden, dus haastte hij zich maar naar huis. Het was de afspraak dat hij er zelf voor zorgde dat hij op tijd binnen was voor het eten. Zijn ouders zouden hem niet meer roepen. Daar vonden ze hem te oud voor. Daar was Tobias het helemaal mee eens, maar daardoor was hij nu wel bijna te laat voor het eten.
Buiten adem van het rennen stormde Tobias de keuken binnen. Hij liet zich neerploffen op zijn vaste plek aan tafel. Toen merkte hij pas op dat er iets ontbrak: de rest van de familie. Vragend keek hij om zich heen. Waar waren ze? Al snel merkte hij zijn moeder op, die net vanuit de woonkamer de keuken binnenliep. “Zo laatkomer, was het leuk buiten?” Tobias knikte. "Waar is de rest?” Vroeg hij. “Je vader en je broertje zijn naar de snackbar. Zowel je vader als ik hadden geen zin om te koken, dus hebben we besloten om wat te halen. Erg?” De jongen schudde zijn hoofd. Waarom zou hij dat nou erg vinden? “Ze nemen patat en twee frikadellen voor je mee. Is dat goed?” Tobias antwoordde niet eens. Zijn moeder wist maar al te goed dat hij dat altijd bestelde. Hij keek dan ook al reikhalzend uit naar het moment dat zijn vader en broertje binnen zouden lopen met het eten.
“Het is trouwens maar handig dat je nog niet meteen kunt eten.” Zei Tobias’ moeder. Tobias keek haar verbaasd aan. Waarom was dat nou weer handig? “Nu heb je tenminste even tijd om je handen te wassen. Die zien er niet uit.” De jongen keek naar zijn handen. Zijn moeder bleek volledig gelijk te hebben. Door het voetballen buiten en het huttenbouwen, waren zijn handen behoorlijk smerig geworden. Een schrobbeurt konden ze goed gebruiken. Tobias stond dan ook op van zijn stoel en liep naar de spoelbak. Op het moment dat hij de kraan wou opendraaien, riep zijn moeder echter plotseling. “Wacht even, laat mij dat maar doen. Anders kan ik straks heel de kraan gaan schoonmaken.” Dat is wel waar, bedacht Tobias zich en stapte iets opzij, zodat zijn moeder bij de kraan kon. “Eerst je mouwen.” Zei zij. Haar zoon stak zijn armen naar voren en liet zijn mouwen door zijn moeder oprollen. “Zo, nu worden ze niet zeiknat.” Daarna draaide ze de kraan open. Terwijl Tobias zijn handen nat maakte, spoot zijn moeder wat zeep uit een flacon op zijn handen. Eigenlijk vond Tobias het best kinderachtig overkomen als zijn moeder hem hielp met handenwassen, maar het was toch ook wel handig.
Tobias was net begonnen met het afdrogen van zijn handen, toen zijn broertje de keuken in liep. Hij werd op de voet gevolgd door zijn vader. “Eten!” Riep Leon keihard door het huis. “Dat weten de buren nu ook.” Zei Tobias een beetje lachend. Ondertussen hielp hij zijn broertje met het op de tafel zetten van de tassen met eten. “Hoorde ik iemand zeggen dat het eten er is?” Klonk het lachend achter Tobias. Dat was zijn zus, die boven was geweest en daar het roepen van hun broertje toch goed had gehoord. “Tobias, er waren geen frikadellen meer, dus hebben we maar een loempia voor je meegenomen.” Zei Tobias’ vader op serieuze toon. Tobias keek hem geschokt aan. Dat er geen frikadellen meer waren was al erg, maar dat hij nu een loempia kreeg was een regelrechte ramp! Als hij iets totaal niet te eten vond, dan was het wel een loempia. Tobias’ vader zag het geschokte gezicht van zijn zoon en begon te lachen. Soms was het zo eenvoudig om zijn zoon in de maling te nemen. “Nee hoor, wees gerust. Hier zijn je frikadellen.” Hij pakte een zakje uit een tas en schoof die naar Tobias toe. Vlug controleerde die of hij nu weer in de maling werd genomen. Nee, hij zag er echt twee frikadellen in zitten.
Het was al laat die avond toen Tobias met zijn ouders en zus op de bak hing. Zijn broertje lag al in bed. Eigenlijk was het ook al bedtijd voor Tobias, maar zijn ouders waren op de bank in slaap gevallen en hadden dus niet door hoe laat het was. “Zeg broertje, is het geen bedtijd voor je?” Verbrak Tobias’ zus de ontstane stilte. Tobias keek haar kwaad aan. Wou ze hem nou echt verraden? Dat was niet sportief van haar. Als ze nou maar verder haar mond zou houden. “Ja, daar heb je gelijk in.” Klonk het uit de mond van zijn moeder. Shit, daar heb je het al, dacht Tobias en keek zijn zus nog een keer kwaad aan. Dat zijn zus teruglachte, maakte Tobias’ humeur er niet beter op. “Wassen, tandenpoetsen en naar bed.” Zei hun moeder tegen Tobias. “Volgens mij vergeet je plassen.” Reageerde Tobias’ zus bijdehand. Straks gaat hij het in zijn bed doen. “Dat zou geen probleem zijn.” Antwoordde Tobias’ moeder. Aan het gezicht van zijn zus kon je aflezen dat zij zich afvroeg waarom dat geen probleem zou zijn, als hij in zijn bed zou plassen. En ook Tobias vroeg zichzelf dat even af, totdat het tot hem doordrong waar zijn moeder op doelde. Ging ze er nou echt vanuit dat hij weer in een luierbroekje zou gaan slapen?
Eenmaal boven liep Tobias rechtsreeks de badkamer in. Hij trok zijn kleren uit en gooide ze in de wasmand. Daarna poetste hij zijn tanden en waste zich grondig. Na ook geplast te hebben, verliet de jongen de badkamer. In alleen zijn onderbroek, liep hij zijn slaapkamer in. Hij trok een shirt over zijn hoofd en wou zijn bed instappen. “Hoho, vergeet je niet iets?” Zei zijn moeder achter hem. Wat bedoelde ze nou weer? Om dat duidelijk te maken, opende zijn moeder zijn kastdeur en voor hij het wist haalde ze een Drynite tevoorschijn. Zijn moeder ging er dus inderdaad vanuit dat hij weer in zo’n broekje zou gaan slapen. Snel probeerde Tobias een smoes te bedenken om het niet te doen, maar er kwam niets in zijn hoofd op. Met een zucht liep hij dan ook naar zijn moeder toe en nam het broekje van hem over. Nadat zijn moeder zijn kamer had verlaten, liet Tobias zijn onderbroek zakken en trok de Drynite aan. Meteen was zijn wat chagrijnige humeur verdwenen. Het luierbroekje voelde meteen weer vertrouwd aan. Het zat zelfs veel beter dan de onderbroek die hij net had uitgetrokken. Zonder spijt dat hij naar zijn moeder had geluisterd, kroop Tobias dan ook zijn bed in. Voor hij het zelf besefte, viel de jongen al in slaap.
diaperdrenthe
wees wie je wilt zijn in het leven.
!1
luiers zijn lekker
Superlid
Wanneer komt er weer een vervolg? Leuk verhaal misschien een tip Tobias wordt wakker omdat hij moest plassen, hij wou zijn bed niet uit en liet het dan maar lopen in zijn drynites.
mrdiaper85
Krakende luiers zitten het lekkerst.
Leuker zou zijn dat de drynite gewoon nat is de volgende ochtend zonder dat hij het gemerkt heeft.
MrDrynitesboy
Beginneling
Heel erg goed verhaal ik hoop dat er snel een vervolg komt.
Bedplasser91
Plasticbroekjesfan!
Als ik Tobias was had ik allang in bed geplast, met zo'n drynite aan 
Hoop op een vervolg!
Hoop op een vervolg!
luier lover jorg
Sissy - DL - Sub
Goed verhaal, hopelijk komt er snel een vervolg
mrdiaper85
Krakende luiers zitten het lekkerst.
beterschap en hopelijk komen er nog een paar mooie delen van het verhaal bij !1
Want het is echt een mooi en duidelijk verhaal mooie accenten er in.
geen af rafeling en vooral lekker lang
misschien af en toe een stukje schaamte er in zou misschien ook leuk zijn, dat tobias met luier om ergens naar toe moet ofzo.
najah, we lezen het wel de volgende keer ga vooral zo door !1
!1 Want het is echt een mooi en duidelijk verhaal mooie accenten er in.
geen af rafeling en vooral lekker lang
misschien af en toe een stukje schaamte er in zou misschien ook leuk zijn, dat tobias met luier om ergens naar toe moet ofzo.
najah, we lezen het wel de volgende keer ga vooral zo door !1
zhboy
Toplid
Een kort deel
Het was al weer ruim een week voorbij sinds Tobias voor het eerst een Drynite had aangetrokken. Sindsdien had hij elke avond er eentje gedragen. Hij vond ze heerlijk zitten en sliep er heel fijn in. Deze zondagavond ging hij dan ook zonder morren naar boven toe, toen er werd gezegd dat hij naar bed moest.
Na zich gewassen te hebben, kleedde Tobias zich uit en opende zijn kastdeur. Maar daar was iets anders dan in de rest van de week. Waar de hele week een pak van Drynites had gelegen, daar was nu een lege plek. Dat deed Tobias er aan herinneren dat hij de vorige nacht in de laatste Drynite uit het pak had geslapen. Wat moest hij nu? Teleurgesteld trok hij zijn onderbroek maar weer aan. Het voelde vreemd aan toen hij even later onder zijn dekens kroop. Het voelde aan alsof er iets ontbrak. Niet veel later kwam Tobias’ moeder haar zoon een goeie nacht wensen. “Mam?” Begon Tobias. “Ja, wat is er?” Vroeg zijn moeder. “De broekjes zijn op.” Deelde de jongen mee. “Dat is zonde, want je sliep er volgens mij goed in. Zal ik morgen nieuwe halen?” Tobias knikte verlegen. Hoewel hij graag had dat zijn moeder nieuwe Drynites zou kopen, schaamde hij zich daar wel iets voor. Hij was nou eenmaal al 12, nou niet echt een leeftijd voor dat soort broekjes. “Dat is goed hoor. Slaap lekker.” Ze gaf haar zoon een kus op zijn voorhoofd en verliet zijn kamer. Tobias draaide zich een paar keer om, om in een lekkere slaaphouding te komen. Maar hoe hij ook ging liggen, in slaap vallen deed hij niet.
Toen Tobias’ moeder haar zoon de volgende dag kwam wekken, wekte ze dan ook een gebroken jongen. “Zeg, wat heb jij vannacht gedaan?” Vroeg ze verbaasd. “Geen idee, in ieder geval niet geslapen.” Was zijn antwoord. “Hoe komt dat dan?” Tobias wist het wel, maar hij durfde die vraag niet hardop te beantwoorden. Straks zou zijn moeder hem misschien uitlachen. “Komt het doordat je zonder luierbroekje moest slapen?” Tobias kreeg een beetje een rood hoofd. Hij had er even niet aan gedacht dat zijn moeder hem beter kende dan wie dan ook. “Ik denk het.” Antwoordde hij toen maar eerlijk. “Wees gerust, ik ga vandaag nieuwe kopen.” Met een verlegen stemmetje bedankte Tobias zijn moeder. “Het is al goed. Maar nu opschieten, anders ben je te laat op school.” De jongen sprong op van zijn bed begon aan het ochtendritueel. Door de woorden van zijn moeder had hij nu weer wat energie gekregen.
Deel9
Het was al weer ruim een week voorbij sinds Tobias voor het eerst een Drynite had aangetrokken. Sindsdien had hij elke avond er eentje gedragen. Hij vond ze heerlijk zitten en sliep er heel fijn in. Deze zondagavond ging hij dan ook zonder morren naar boven toe, toen er werd gezegd dat hij naar bed moest.
Na zich gewassen te hebben, kleedde Tobias zich uit en opende zijn kastdeur. Maar daar was iets anders dan in de rest van de week. Waar de hele week een pak van Drynites had gelegen, daar was nu een lege plek. Dat deed Tobias er aan herinneren dat hij de vorige nacht in de laatste Drynite uit het pak had geslapen. Wat moest hij nu? Teleurgesteld trok hij zijn onderbroek maar weer aan. Het voelde vreemd aan toen hij even later onder zijn dekens kroop. Het voelde aan alsof er iets ontbrak. Niet veel later kwam Tobias’ moeder haar zoon een goeie nacht wensen. “Mam?” Begon Tobias. “Ja, wat is er?” Vroeg zijn moeder. “De broekjes zijn op.” Deelde de jongen mee. “Dat is zonde, want je sliep er volgens mij goed in. Zal ik morgen nieuwe halen?” Tobias knikte verlegen. Hoewel hij graag had dat zijn moeder nieuwe Drynites zou kopen, schaamde hij zich daar wel iets voor. Hij was nou eenmaal al 12, nou niet echt een leeftijd voor dat soort broekjes. “Dat is goed hoor. Slaap lekker.” Ze gaf haar zoon een kus op zijn voorhoofd en verliet zijn kamer. Tobias draaide zich een paar keer om, om in een lekkere slaaphouding te komen. Maar hoe hij ook ging liggen, in slaap vallen deed hij niet.
Toen Tobias’ moeder haar zoon de volgende dag kwam wekken, wekte ze dan ook een gebroken jongen. “Zeg, wat heb jij vannacht gedaan?” Vroeg ze verbaasd. “Geen idee, in ieder geval niet geslapen.” Was zijn antwoord. “Hoe komt dat dan?” Tobias wist het wel, maar hij durfde die vraag niet hardop te beantwoorden. Straks zou zijn moeder hem misschien uitlachen. “Komt het doordat je zonder luierbroekje moest slapen?” Tobias kreeg een beetje een rood hoofd. Hij had er even niet aan gedacht dat zijn moeder hem beter kende dan wie dan ook. “Ik denk het.” Antwoordde hij toen maar eerlijk. “Wees gerust, ik ga vandaag nieuwe kopen.” Met een verlegen stemmetje bedankte Tobias zijn moeder. “Het is al goed. Maar nu opschieten, anders ben je te laat op school.” De jongen sprong op van zijn bed begon aan het ochtendritueel. Door de woorden van zijn moeder had hij nu weer wat energie gekregen.
zhboy
Toplid
Deel 10
Tobias liet zich op de bank neerploffen. Zijn benen hadden nauwelijks kracht nog om hem te dragen. Doordat hij nauwelijks had geslapen en hij net teveel gegeten had bij het avondeten, leek hij wel een ton te wegen. Tobias wist dan ook nu al dat hij zich de rest van de avond niet meer zou bewegen. Zijn moeder zag hem op de bank hangen. “Ga jij vanavond op tijd je bed in?” Vroeg ze dwingend. “Dat heeft toch geen zin als ik niet kan slapen.” Merkte de jongen op. “O, maar ik denk dat je dat wel kan hoor.” Reageerde zijn moeder met een knipoog. Tobias begreep meteen wat zijn moeder bedoelde. Ze had nieuwe Drynites gekocht! Tobias betrapte zich er op dat hij bijna ging juichen. Dat kon hij maar beter zien te voorkomen, met zijn zus vlakbij in de kamer. Tobias wou absoluut geen argwaan wekken. “Ik denk dat jij héél goed gaat slapen vannacht.” Vervolgde Tobias’ moeder met een geheimzinnige glimlach op haar gezicht. Waar slaat dat nou weer op? Vroeg Tobias zich af.
Het was nog geen negen uur toen Tobias het seintje van zijn ouders kreeg dat hij beter naar zijn bed kon gaan. Zijn ogen waren al een paar keer dichtgevallen en het duurde steeds langer tot ze weer open gingen. Nog half slapend strompelde de jongen door de kamer richting de trap. “Ik loop wel even met je mee.” Zei Tobias’ moeder. Nou, dacht Tobias, zo erg ben ik er toch ook weer niet aan toe? Op de trap liet zijn moeder weten waarom. “Ik heb boven nog wat liggen voor je.” De jongen was met een klap helemaal wakker. Hij wist waar zijn moeder op doelde. Enthousiast liep hij dan ook even later zijn kamer in.
Nadat Tobias zich had gewassen en had uitgekleed, wachtte hij zittend op zijn bed op zijn moeder. Ze had gezegd dat ze zo een pak kwam brengen. Vol ongeduld zat de jongen dan ook op zijn bed. Het leek dan ook uren te duren totdat zijn deur openging. In de deuropening verscheen zijn moeder met een tas. “Tada!” Zei ze, terwijl ze de tas triomfantelijk om hoog hield. Tobias kon een kleine glimlach niet onderdrukken, als hij dat al had gewild. Tobias’ moeder haalde het pak uit de tas en gooide het naar haar zoon. Tobias had meteen door dat het niet dezelfde broekjes waren. Ze waren duidelijk van een ander merk. De jongen bekeek de verpakking goed. Dat zorgde ervoor dat zijn adem in zijn keel stokte. Door tekening op de verpakking was duidelijk te zien dat dit geen broekjes waren. “Mam, dit zijn echte luiers hoor.” Merkte Tobias op. “Dat weet ik.” Tobias keek zijn moeder verbaasd aan. Wist ze dat? Had ze dus bewust echte luiers gekocht? “Ik wou wel eens weten hoe die je staan en hoe je ze vind zitten.” Bekende Tobias’ moeder. “Jij niet dan?” Hier had zijn moeder hem te pakken. Inderdaad had hij daar afgelopen week regelmatig aan gedacht. Maar om dat nou ineens werkelijkheid te laten worden was wel een grote stap. “Zal ik er eentje bij je om doen?” Tobias moest lang nadenken over de laatste vraag van zijn moeder. Toen won zijn nieuwsgierigheid van zijn schaamte. “Oké.” Antwoordde hij met een fluisterstem. “Goed zo.” Zei zijn moeder en nam het pak weer van Tobias over.
Zonder aarzelen opende Tobias’ moeder het pak luiers en pakte er eentje uit. Alsof ze het nog elke dag deed, vouwde ze luier uit en liet die aan Tobias zien. Daardoor werd zijn nieuwsgierigheid vergroot. “Ga maar op bed liggen.” Vertelde ze haar zoon. Gedwee deed hij wat hem verteld werd. “Doe je kont iets omhoog.” Tobias dacht dat dat was zodat zijn moeder de luier onder hem kon leggen, maar het was om iets anders. Tot zijn afgrijzen gingen haar handen naar de rand van zijn onderbroek en ze begon hem naar beneden te schuiven. Met een korte gil liet Tobias zich op zijn bed vallen, ze onderbroek stevig vasthoudend. “Wat is dat nou?” Vroeg zijn moeder verbaasd. “Je denkt toch niet dat je met een onderbroek in een luier kunt? Dan werkt een luier niet en dan voelt het ook nog niet eens als een luier. Daarnaast heb ik dat slangetje van je al zo vaak gezien toen je kleiner was.” Tobias begreep dat zijn moeder gelijk had. Hij deed zijn kont weer omhoog en dit keer liet hij zijn moeder haar werk doen.
In dezelfde beweging dat zijn moeder zijn onderbroek bij hem uittrok, schoof ze een luier onder zijn kont. Toen Tobias zich weer liet zakken, voelde hij dan ook meteen het materiaal van de luier. Dit voelde gelijk een soort van vertrouwd. Tobias keek toe hij zijn moeder de luier tussen zijn benen vouwde en de voor- en achterkant met de plakkers aan elkaar maakte. Van een afstandje bekeek ze tevreden haar werk. “Sta maar op, mijn werk is klaar.” De jongen ging op de rand van zijn bed zitten en keek naar de plek waar net zijn onderbroek nog zat. Daar zag hij nu een witte luier. Tobias vond het eigenlijk niet eens zo raar om te zien. “Ga eens staan, dan kan ik zien of hij goed zit.” Dat deed Tobias. Maar omdat de luier best wel voelde zitten tussen zijn benen, bleef hij een beetje wijdbeens staan. Zijn moeder moest er een beetje om lachen. “Zo ben je net echt een baby, in die houding.” Die opmerking zorgde ervoor dat Tobias meteen zijn benen dichter bij elkaar deed. Gek genoeg leek hij nu de luier juist minder te voelen. “Hij zit helemaal goed hoor. En hij staat je beeldig.” Tobias wist even niet of dit nou een compliment was of juist niet. Een luier die goed staat bij een jongen van twaalf.
“Kom eens mee.” Zei Tobias’ moeder en ze liep de gang op, naar haar kamer. Tobias begreep wel waar ze naar toe ging, maar durfde niet achter haar aan te lopen. Als iemand hem had gezien in een Drynite, dan had hij al wat uit te leggen gehad, maar in een echte luier zou helemaal een ramp zijn. Met zijn deur slechts op een kier keek hij dan ook of er niemand te zien was. Pas toen zijn moeder dwingend vanuit haar kamer riep waar hij bleef, durfde Tobias de stap te zetten en opende hij zijn deur helemaal. Op zijn tenen rennend, legde hij de korte afstand naar de slaapkamer van zijn ouders af. Daar deed hij snel de deur achter zich dicht. “Kom hier maar staan.” Zei zijn moeder vriendelijk en Tobias liep naar de plek voor de spiegel die zijn moeder hem had gewezen. “We moeten het wel goed doen, dus T-shirt uit.” Merkte Tobias’ moeder op. De jongen vond daar wel een waarheid in zitten en zonder morren liet hij dan ook zijn T-shirt door zijn moeder uittrekken.
“Nou, wat vind je er van?” Vroeg zijn moeder toen Tobias nog alleen gekleed in een luier voor de spiegel stond. Tobias keek verbaasd naar zijn spiegelbeeld. Hij vond zichzelf best ijdel en keek dan ook wel vaker naar zichzelf in de spiegel, maar hij had zichzelf nog nooit zo mooi gevonden. Hij vond het beeld in de spiegel helemaal kloppen. “Je bent er stil van.” Verbrak zijn moeder de stilte. “Vind je het zo mooi?” Lichtelijk beschaamd knikte Tobias voorzichtig. “Het staat je ook prima. En hoe zit hij?” “Perfect.” Antwoordde de jongen eerlijk. Dit zorgde er voor dat hij een rood hoofd kreeg. “Je hoeft je niet te schamen hoor. Het is toch hartstikke leuk dat iets goed zit?” “Maar dit is een luier en ik ben twaalf.” “Nou en? Ik zie het zo: sommige mensen houden van katoen, anderen van satijn ondergoed. Jij houdt toevallig van luier ondergoed.” Zo had Tobias het nog niet bekeken. Ja, als hij het gewoon als ondergoed zag, was het ineens een stuk minder raar.
“Trek je shirt aan, dan kan je je bed in. De klok tikt door en morgen is het gewoon weer vroeg dag.” Tobias nam zijn shirt over van zijn moeder en trok hem aan. Zonder aarzeling deed hij de kamerdeur open en stapte de gang in. Nu hij luiers zag als normaal ondergoed, was een belangrijk deel van zijn schaamte verdwenen. Redelijk ontspannen en bijna zonder angst gezien te worden, liep hij rustig naar zijn eigen slaapkamer. Daar stapte hij zijn bed in en legde zich neer op zijn matras. De luier onder zijn billen gaf hem een fijn en vertrouwd gevoel. Nog voor zijn moeder hem een goede nacht kon wensen, vielen Tobias’ ogen dicht en droomde hij weg.
